ترس از افکار و قضاوت دیگران

سلام دوستان
من به معنای واقعی کلمه دارم دیوونه مشم و حتی میخوام از دانشگاه انصراف بدم و کمتر در جایی حضور داشته باشم چون به شدت از قضاوت بقیه می ترسم .همیشه می ترسم از اینکه دیگران فک کنند من احمقم . همیشه هر رفتاری از خودم نشون میدم فک میکنم که حالا بقیه راجبم چی فک میکنن. مثلا همین دیروز بعد از دو ماه رفته بودم دانشگاه یکی از همکلاسی هام که زیاد باهاش صمیمی نبودم را دیدم . در حالت عادی بعضی وقتا بهش سلامم نمیکردم ولی چون صبح دیروز از دوست دیگم شنیده بودم که ازدواج کرده وقتی دیدمش یهو پا شدم وبهش سلام کردم وتبریک گفتم . و اون بیچاره‌ام انگار انتظارش را نداشت یه لحظه همینطوری موند وتعجب کرد و حالا از دیروز تا حال میگم پیش خودش در موردم چی فک میکنه.نکنه میگه عجب آدم فضولی هستم من.
این فقط یه نمونش بود .
1.مثلا یه بار به یکی از همکلاسیام به من سلام کرد من حواسم نبود که جوابشو بدم از اون روز تاحالا همش این تو فکرم هست.
2. یا به یه نفر با لبخند سلام میکنم میگم حالا چی در موردم فک میکنه. به یه نفر سلام نمیکنم میگم حالا چی در موردم فکر میکنه.
3. با دوستام تو سایت دانشگاه نشستیم یهویی یه نفر یه جک میگه میخندیم منم بلند میخندم دوباره ناراحت میشم. میگم حالا بقیه در موردم چی فک میکنن.
اصن نمیدونم چی کار کنم. همش احساس میکنم دیگران در موردم فک میکنن ومنو مسخره میکنن .
4. حتی در مورد لباس پوشیدن هم این ترس با من وجود داره. من باشلوار پارچه ای راحتر از جین هستم .ولی از اونجایی که همیشه تو دانشگاه کفش اسپرت می‌پوشم ،میترسم مسخره به نظر برسه . حتی دوست دارم مانتوی گشاد بپوشم مخصوصا الان که هوا گرمه ولی بازم چون می‌ترسم مسخره به نظر برسه نمی‌پوشم.
5. درسم خوبه ولی می‌ترسم واحدای ترمای بالاتر را بردارم. چون میترسم تنها باشم.
6. سرکلاس با اینکه دوس دارم حرف بزنم و جواب بدم میترسم این کار را بکنم نکنه یه چیز اشتباه بگم. این میشه که دیگه درسم را هم کم تر از قبل میخونم.
7.همیشه به هر واکنشم مدت ها فک میکنم . به سلام کردن به جواب سوال دادنم به استاد و هر چیز دیگه واین کلی انرژی ازم میگیره .
حتی به جایی رسیدم که دلم میخواد برم انصراف بدم. نمیدونم چی کار کنم دارم داغون میشم از این همه فکرای مختلف.:54::54:

من روانشناسم رفتم ولی فایده ای نداشت . تو را خدا کمکم کنید.

- - - Updated - - -

چرا هیچ کس کمکم نمیکنه آخه؟ من واقعا دیوونم؟؟؟:grief:

چرا هیچ کس واسه مشکل من هیچ نظری نداره آخه ؟ :302::302:

سلام.چندسالتون هست؟ رابطت با خانواده وپدرومادرت چطوره؟

22 سالمه . رابطه خیلی صمیمانه ای نداریم. معمولی هستیم . بیشتر با خواهرم که 5 سال بزرگتر هستش راحتم و مسائلم را میگم ولی با پدر مادرم زیاد صحبت نمیکنم و گاهی هم از دست افکار و رفتار پدرمادرم ناراحت میشم.

.

ما هر روزچیزتازه ای یادمیگیریم وبراساس آنچه فکرمیکنیم درسته ودر رفتارمیکنیم.بعدش هرشخصیتی رفتارخاصی داره هرگلی یه بویی داره بنابراین هرکس براساس شخصیت ومنش خودش عمل میکنه،شاید یه کسی که اخلاق خشکی داره بدش بیاد که توبلند سلام کردی وکسی که روابط اجتماعی بالاداشته باشه تحسینت کنه.


بایدکدوم رو راضی کنی؟ناچاری براساس مهارتهاوباورهای خودت وآنچه که فکرمیکنی صحیحه رفتارکنی اما درمورداموری(روابط اجتماعی) که مطمئن نیستی درسته یاغلطه بهتره کاری انجام ندی تا به اطمینان برسی درغیراین صورت بیخیال اون کارمیشی.

به نظرمیرسه زیادی کمالگراهستی و همچنین میخوای همه رو راضی نگه داری اینجوری بعدمدتی ازپادرمیای.بنابراین سعی کن باتوجه به میزان مذهبی بودنت_تجارب گذشته زندگیت_میزان اخلاقی بودنت،عرف قابل قبول جامعه وخیلی چیزای دیگه شأن خودت رو بشناسی وبراساس اون عمل کنی ودرنهایت اینکه "خودت "باشی اینجوری آرامش بیشتری داری...بالاخره بایدتوی جامعه بود بامردم معاشرت داشت وبه خودت اجازه اشتباهات قابل جبران روبدهی..=حالامثلابلندسلام کردی یا ازجات بلندشدی کدوم رفتاربهتربوده یه طرف ولی ذخایرنفتی مملکت که با این کارت آسیب ندیده :305:که اینقدرمیل به سرزنش خودت داری دخترخوب.:310:

بایدبه خودت وقت بدی باخودت باصبروحوصله رفتارکنی تاروزبه روزبهتربشی.

سعی کن ازموقعیتها نترسی ومواجهه بشی،اون موقع افراد نگاه میکنند خودت باچه دیدگاه و نگرشی داری ارتباط میگیری:122: معمولابراساس همون قضاوت و واکنش نشون میدن..

نکته ای که شایدبهش نیاز داشته باشی ما قبل ازاینکه توی جمع کاری انجام بدیم شأن وفضای اون جمع رو هم درنظرمیگیریم مگراینکه کسی بخاد فضاروتغییربده که اون یه بحث دیگه ست.


لینک کمالگرایی:http://www.hamdardi.net/thread-21869.html

این کلیپ روازاینجا دانلودکن:
http://www.hamdardi.net/thread31818-2.html

این لینک هم خلاصه ومفیده

:http://www.hamdardi.net/thread-154.html

درود بانو

تو یه جمله جواب شما را میشه بصورت کامل داد.

خودت باش :72:
لازم نیست به این فکر کنی وای الان اینکارو کردم چه فکر در موردم میکنن یا اون در موردم چی میگه والا ملت دارن زندگی خودشونو میکنن کاری هم ندارن به ینکه کی چیکار میکنه یا اخلاقش چجوریه اینقدر گرفتاری دارن به این چیزا دیگه نمیرسن فکر کنن.

بنظرم بهتره برای خودت یه سری اصول اخلاقی داشته باشی سعی کن طبق شناختی که از خودت داری قدم بردار اینم یادت باشه هرکاری کنی آدم های الافی وجود دارن که یه حرفی میزنن کار یهم نکنی بازم حرف مینزن کلا اینا فقط ساخته شدن برای اینکه حرف بزنن :58::311:
من یه مردم توی بازار مغازه دارم بعضی وقتها باید افسوس خورد بخدا باید خون گریست به حال جامعه مثلا ببین توی بازار کسی که بلد باشه سر مشتری شیره بماله چرب زبانی کنه جنسشو بفروشه حالا به هر روشی بهش میگن به ببین چقدر زرنگه!!!! در صورتی که بی اخلاقی و پول در آوردن به هر قیمتی برای من پشیزی ارزش نداره اینجور پول درآوردن.
یا مثلا صف نانوایی مخصوصا وقتی نان هم داره تمام میشه که واویلا میری سرشو میندازه پایین سریع میره جلو میگه من اینجا بودم و دوتا نون میگیره فکر میکنه خیلی زرنگه!!! اینجور رفتار و طرز فکر اصلا و ابدا قبول ندارم و بدور از انسانیت میدونم.

یه چیزم یادت باشه با سپاس از جناب امین قرار نیست ما بدون اشتباه باشیم کامل کامل نه از این خبرا نیست هر فردی یه سری خصوصیات مثبت داره و یه سری ضعف هایی داره بهتره که خصوصیا مثبت خودشو تقویت و نکات منفی را سعی کنه از بین ببره.قرار نیست بخاطر اینکه مورد تایید دیگران قرار بگیریم هرکار یانجام بدیم یا از اینکه تاییمون نکنن به خودمون کلی فشار بیاریم و بشینیم زانوی غم بغل بگیریم.

خودتو همینجوری که هستی دوست داشته باش.مهم نیست همه اخلاقایی که داری و رفتارهایی که از خودتب روز میدی درست باشه یا کامل همینی که هستی رو دوسش داشته باش.
من عاشق خودم خودمو دوست دارم درسته موهام ریخته درسته یکم چاق شدم درسته آدم ساده ای هستم درسته بقول دیگران تیز و زرنگ نیستم درسته فنی نیستم و از کارهای فنی سر در نمیارم به دیگران احترام میزارم گرچه شاید لیاقتشم نداشته باشن ولی خودمو همینجوری که هستم دوست دارم.

هرچی هستی مهم نیتس مهم اینه که خودتو دوست داشته باشی و سعی کنی بهتر بشی ولی خودتو اذیت نکن که کامل نیستی چون من یکی توی این 30 سال انسان کامل ندیدم هرکی دیدم یه عیب و ایرادی داشته.

مقالات امین برات گذاشته را کامل بخوان و از این به بعد تمرین کن خودتو دوست داشته باشی.

از تکنیک توقف فکر هم استفاده کن فکر کنم بهت کمک کنه

نقل قول:

---

یه مورد دیگه ای که به ذهنم میرسه بجز توقف فکر که خیلی خیلی موثره

تکنیک توقف فکر

مکمل خوبی هستش براش میتوانی ازش استفاده کنی بعد اینکه یه ایست محکم دادی به اون فکری که میخواد وارد ذهنتان بشود براش یه زمانی را تعیین کنید مثلا ساعت 8 شب بعد اون زمان تعیین کنید تا چند دقیقه به این موضوع فکر کنید بعد تمام شدنش دیگه ادامه ندید و تمامش کنید.با انجام دادن مداوم این کار مطمئنا دفعات کمتری این فکر به ذهن شما خطور میکنه.

تقریبا خیلی خلاصه برای شما توضیح بدم در مورد توقف فکر:

توقف فکر یعنی اولا هر چیزی که اونو یاد تو میندازه بنداز دور..
هر وقت هم فکرش اومد تو ذهنت بدون سرزنش خودت ذهنتو ازش منحرف کن.حتی اگه دو دقیقه طول بکشه..هر دفعه هم واسه اینکه تونستی فکرتو ازش منحرف کنی از خودت تشکر کن یا به خودت جایزه بده...اگه هم نتونستی ناراحت نشو و باز امتحان کن.

---

سلام سیمین جان.

من هم دقیقااااا مثل تو بودم هرچی نوشتی انگاردرمورد من نوشتی!!!!!!

من هم هم سن و سال خودتم و کاملا شرایطت رو درک میکنم . ازآنجا که من به خوبی موفق شدم تو هم حتما از پسش برمیای.



اولین کاری که من کردم و موثر بود این بود که پیش یک روانشناس عالی رفتم و مو به مو هرچی میگفت اجرا می کردم.حتما مشاور خوبی رو برای خودت انتخاب کن مشاوری که بهت تکنیک یاد بده ولی اگر هم نشد یا الان وقتشو نداری من چنتا کاری که خودم انجام دادم و جواب گرفتم رو میگم:


1-صبح که از خواب پامیشی باخودت عهد کن که من امروز با روزای دیگه متفاوت عمل میکنم و به خودم سخت نمیگیرم.ینه باییست و بگو جلوی امروز روز منه...


2-طول روز همیشه عادت کن چانه ات رو بالاتراز حدمعمول واونطور که همیشه نگه می داشتی نگه داری.(ادای با اعتماد به نفس هارو دربیار خیلی خوش میگذره)


3- همین فردا برای شروع کار یه مانتوی گشاد و شلواری که دوس داری با کفش اسپرتی که خوشت میاد بپوش..اصلا درانتخابش شک به دلت راه نده،سرتو بگیر بالا و به همه ی آشناها گرمتر از همیشه لبخند بزن.


بپوش تا ببینی هیییییییچ اتفاقی نمیفته...کسی اصلا کاری به جزئیات رفتار ما نداره بلکه اون اعتماد به نفس و روی گشاده ماست که درنگاه اول به چشم میاد. ببین رک و راست بگم هیچکی اصلا مانتویی که هفته پیش پوشیدی رو یادش نمیاااااد.باورکن.حتی مال روز پیشو!!!!پس راااااحت باش





4-اگر یادت رفت به کسی سلام کنی بگو:


فدای سرم حواسم نبود عوضش فردا بالبخند بهش سلام میکنم.


"دیگران به ما حق میدهند که گاهی توی خودمان باشیم.تو به دیگری حق نمی دهی؟"


من خودم آدمی بودم که توی کلاس اصلا حرف نمیزدم بعد با این روش ها خیلی بهتر شدم نه که دیگه کامل رفتارکنم نه! بلکه اون دفعه جلوی استاد یه حرفی زدم بعد که از اتاقش رفتم بیرون فکرکردم خیلی حرفم احمقانه و ازروی دستپاچگی بود!!!!


تازه توی اتاق استاد 4تا از همکلاسیام هم بودند که پیششون خیلی سیاست داشتم کلا بگو ضایع شدم انگار . ولی به خودم گفتم فدای سرت عزیزم 100 تا رفتارخوب جلوی استاد داشتی امروزم ازروی خستگی رفتار بسیارمعمولی داشتی قرار نیست همیشه 20 باشی که....بعدش روی نقطه ضعفم کار کردم .


5-هنوزم گاهی وقتا که حالم گرفته است تکنیک هارو اجرا نمی کنم ولی سعی می کنم حذفش نکنم.یعنی نگاه مطلق ندارم.امروز نشد فردا انجامش میدم .یا یک روز صبح خوب نبودم از عصرشروع می کنم.خودت رو با تمام کمبودها و نقاط قوتت بپذیر.گل بی عیب خداست.


6- دیالوگ هایی که با اطرافیان میگی اگر برات رضایت بخش نبود روی کاغذ بنویس.


ستون اول:موقعیت زمانمکان) ستون دوم:احساسس ستون سوم:دیلوگ من -دیالوگ او


و ستون آخر اصلاح دیالوگ


انقدر تمرین کن تاملکه ی ذهنت بشه کم کم این طرح رو توی ذهنت پیاده میکنی عااالیه.


7-باور کن که میشه و باور کن که زمان بره ولی وقتی بهش رسیدی باهیچی عوضش نمیکنی میگی کاشکی زودتر شروع می کردم.


8-راستی از شروع کلاسای این ترمت سعی کن هفته ی اول 3 تا سوال بپرسی هر هفته یکی یا دوتا بیشتر کن.من تا ترم 7 دانشگاه 1 سوال پرسیده بودم سرکلاس ترم 8 ولی هر روز سوال می پرسیدم!!!!! انقدر حال میداد.خصوصا وقتی استاد یه سوال می پرسید من جواب پرت می دادم خیلی ذوق می کردم!!!!


میگفتم ببین این تویی که انقدر پیشرفت کردی حتی جوابی که 100درصد مطمئن نیستی هم با اعتماد به نفس سرکلاس میگی ببین از کجا به کجا رسیدی؟


خب تو هم حق شرکت داری حق اشتباه هم داری.


عزیزم حس آزادی فکر وعمل رو با هیچ چیزی نمیشه مقایسه کرد اینو منی میگم که هردوتا شرایط رو با تمام وجود درک کردم.


منتظرم که بگی فردا با چه تیپی رفتی دانشگاه و چه حسی بهت داد.....


با آرزوی آرامش و بهترین ها...

دوستان عزیز سلام:72:
من از دیروز میخواستم پست بگذارم وتشکر کنم اما محدودیت 3 تا پست اجازه نمیدادو خیلی ممنونم .خیلی خوشحال شدم.
آقای امین از کلیپ خوبتون ممنونم خیلی کمکم کرد. عالی بود. درست میگید من کمال گرام و دوست دارم همه را از خودم راضی نگه دارم . راستش درست میگید درست با این برخوردم ذخایر نفتی مملکت بر باد نرفت ولی من دلم نمیخاد کسی در موردم فکر بدی بکنه . دوست دارم همه منو به عنوان یه آدم خوب بشناسن. با مطالعه لینکای مربوط به کمال گرایی فهمیدم که من کمالگرام . نه تنها تو روابط اجتماعی بلکه تو سایر چیزها واین خیلی بد بوده و تاحالا خیلی بهم ضرر زده . مثلا خیلی از کارایی که دلم میخواسته انجام بدم اصلا شروع نکردم. چون ترسیدم که نتونم به درستی تمومش کنم.
آقای خال قزی مرسی که مثل همیشه راهنماییم کردین ومرسی از تکنیک توقف فکر
ارم جان خیلی خیلی لطف کردی که این همه راهکار دادی. مخصوصا راهکار ششمت . راستش من مشاوره رفتم ولی چون گریه ام گرفت و حالم خوب نبود اون منو فرستاد پیش روانپزشک و اونم بهم قرص داد ومنم دیگه نرفتم وبی خیال شدم .مرسی از اینکه این همه راهنمایی کردی.

واى خدايا انگار اين تاپيک رو من زدم.اول از خوندنش خيلى خندم گرفت.
منم دقيق همينطورى بودم.ولى الان خيلى خوب شدم چون ياد گرفتم که خودم باشم.من اصلا پيش روانشناس نرفتم ولى 90 درصد کارايى که Eram گفت رو خودم انجام دادم.
الان خيلى خوبه وضعيتم.خيييلييي.
درسمو که تموم کردم با هزارتا سوالى که سر کلاسا برام پيش ميومدم و نميپرسيدم ولى الان تو کلاساى ديگه هستم و خيلى راحت سوال ميپرسم.اصلا مهم نيس ديگه که سوالم احمقانه باشه و از اين حرفا.

سلام سیمین جان.
من و دوستان دیگه منتظریم که دونه دونه از کارهایی که امروز انجام دادی برامن بگیی..من که پیگیرت هستم... مخصوصا کفش و شلوار ...:)

منم خیلی شبیه توئم ، دائم همین فکرارو دارم ، این خصوصیت بدم دارم که بعضی وقتا قرمز میشم تاپیکم زدم ولی متاسفانه نتیجه نگرفتم .

امیدوارم تاپیکت نتیجه بگیره، به منم خیلی کمک میشه

ببخشید که اینجا مطرح کردم مشکلمو وراه حلی نداشتم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سپیده ی تاریک

منم خیلی شبیه توئم ، دائم همین فکرارو دارم ، این خصوصیت بدم دارم که بعضی وقتا قرمز میشم تاپیکم زدم ولی متاسفانه نتیجه نگرفتم .

امیدوارم تاپیکت نتیجه بگیره، به منم خیلی کمک میشه

ببخشید که اینجا مطرح کردم مشکلمو وراه حلی نداشتم

---

سپیده تاریک عزیزم . اتفاقا خیلی خوشحال شدم که شما هم از این تاپیک استفاده کردین و دیگه احساس تنهایی نمیکنم قبلا فک میکردم که فقط منم که این حس را دارم و احساس میکردم با بقیه فرق دارم . ولی وقتی شما و eramو niki 69 هم گفتید که همین افکار را داشتید یکم حالم بهتر شد. راهنمایی های دوستان خیلی کمک کرد . همشو به کار میگیرم . مرسی از اینکه نظر دادی. به نظرم راه حل مشکل ما دست خودمون هستش : باید اول از همه به خودمون احترام بگذاریم و کاری که فک میکنیم از نظر خودمون درسته را انجام بدیم و به فکر افکار دییگران نباشیم . البته ای کاش عمل کردن بهش به راحتیه گفتنش بود. البته من واقعاهمه تلاشم را میکنم که دیگه به افکار بقیه اهمیت ندم و انقدر کمال گرا نباشم. بازم از تو و بقیه دوستان ممنونم. راستش به نظر من اون کلیپ پست جناب امین را هم ببین خیلی خوب بود . من واقعا همیشه از این ترسیدم که به اندازه کافی خوب و زیبا و با ادب و دوست داشتنی نباشم و دیگران دوستم نداشته باشند .

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Eram

سلام سیمین جان.
من و دوستان دیگه منتظریم که دونه دونه از کارهایی که امروز انجام دادی برامن بگیی..من که پیگیرت هستم... مخصوصا کفش و شلوار ...:)

---

چشم حتما . هفته دیگه که ترم جدید شروع شد . همونجوری که تو دانشگاه راحتم لباس میپوشم . کفش اسپورت با شلوار پارچه ای :311:ومانتو گشاد .

واى من مشکل قرمز شدنم هيچوقت رفع نشد ديگه :(
سيمين جان چه اشکالى داره مانتو گشاد.از اين مدل گشادها اتفاقا خيلى هم با کلاسه :)
بپوش.هرچى دلت ميخاد و راحتى بپوش.مگه بقيه خوش تيپ ترين افراد جهانن.

دوست عزیز به نظر من حالت هایت خیلی شبیه به وسواس فکری است . این مشکل با دارو درمانی به آسانی قابل حل است. به روانپزشک مراجعه کن تا معاینه بشوی .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نوپو

دوست عزیز به نظر من حالت هایت خیلی شبیه به وسواس فکری است . این مشکل با دارو درمانی به آسانی قابل حل است. به روانپزشک مراجعه کن تا معاینه بشوی .

---

نوپو جان حق با شماست من وسواس فکری دارم و خودم هم ازش خبر نداشتم تا اینکه دوسال پیش رفتم پیش روانشناس و فهمیدم از خیلی وقت پیش وسواس فکری داشتم شاید از دوران نوجوانی . اما خب اون روانشناس اول منو فرستاد پیش یه روانپزشک و روانپزشکم بهم قرص داد، ولی من عوارضش را سرچ کردم و دیدم عوارض داره نخوردم و بعد از اون نه به مشاور ونه به روانشناس مراجعه کردم. اما میدونم این مشکل را دارم وباید حل بشه . راستش خودم استفاده از تکنیک ‌های آقای ارم را به رفتن به روانپزشک و دارو درمانی ترجیح می‍دم ، خب من میخوام درس بخونم و روی درسم فقط تمرکز کنم اما به خاطر این وسواس فکریم نمیتونم درست درس بخونم به نظر شما اگه دارو بخورم تمرکزم بیشتر میشه؟ لطفا از دوستان دیگه اگه کسی هست که وسواس فکریش را درمان کرده کامنت بگذاره و بگه چه جوری حالش بهتر شده با دارو درمانی یا با تکنیک ها ؟ چون همونجوری که گفتم به شخصه استفاده از تکنیک ها را به ارو درمانی ترجیح میدم.
راستش من فک میکنم مشکل من فقط یکی نیست . مشکل من ملغمه ای از وسواس فکری، احساس خجالت، احساس حقارت وناشایستگی و احساس تنهایی هستش.

وسواس فکری را که فک کنم از خیلی وقت پیش داشتم ولی تازه دوساله که فهمیدم . همش یه تصویر یا اتفاق یا حرف تو ذهنم تکرار میشه وبهش فک میکنم و نگران اینم که حالا بقیه چی میگن و چی فک میکنن .

احساس خجالت را نمیدونم چند وقته دارم . اما تا اواخر دوران راهنمایی هم در جمع های خانوادگی شرکت میکردم . اما الان میترسم در جمع‌ها شرکت کنم چه جمع دانشجویی و چه جمع خانوادگی . میترسم واکنش یا رفتاری نشون بدم یا حرفی بزنم که و جهه خودم را پیش دیگران از دست بدم

احساس حقارت و ناشایستگی‌ام را خوب میدونم نتیجه چیه، راستش من همیشه خودم را با دیگران مقایسه می‌کنم و داغون میشم . احساس میکنم تو زندگیم به هیچ جا نرسیدم . تا چندسال پیش میگفت که درسم خوبه ولی الان از درسم ناامید شدم . هیچی ندارم : نه دوستی نه شغلی نه هنری . مثلا با خودم میگم فلانی نقاشی میکشه ، ساز میزنه ، خوب میرقصه و دوستان زیادی داره و از زندگیش لذت میبره ولی من چی ؟ تو زندگیم هیچی ندارم . فقط درس خوندم که اونم چندماهی هست بی خیالش شدم. یا میگم فلانی زبان آلمانی بلده منم تصمیم میگیرم برم فرانسه بخونم ولی نه به خاطر خودم واسه این که احساس میکنم اگه اون بلد نباشم دیگران چرا باید منو دوست داشته باشند؟ اگه بلد نباشم ساز بزنم دیگران چرا باید منو دوست داشته باشند؟ یا میبینم خیلیا روابط اجتماعیشون قویه ولی من کلا یه آدم منزویم وتصمیم می‌گیرم از این حالت انزوا دربیان ولی بازم نه به خاطر اینکه خودم خسته شدم بلکه بازم به خاطر اینکه وقتی با دیکران مقایسه میشم کم نیارم. کلا احساس حقارتم در برابر یه سری افراد که از خودم بهترن شدیدتر میشه. مثلا آدمای ثروتمند و کسایی که خیلی روابط اجتماعیشون خوبه. اگه بفهمم یه نفر پولداره یا خونش تو یه منطقه خوبه دیگه نمیتونم باهاش دوست باشم و ارتباط برقرار کنم. مثلا دلم میخواد برم کلاس سنتور ولی بازم احساس حقارت میکنم چون آموزشگاهی که انتخاب کردم تو یه منطقه نسبتا مرفه هستش و میترسم بچه هایی که میان اونجا همه از این بچه های خرپول بالاشهر باشن . احساسی دقیقا تو کلاس زبام هم داشتم . درسم از همه بهتر بوده و شاگرد اول کلاس بودم و با این بچه هایی که به زور پدر مادرشون میومدن کلاس خیلی فرق داشتم ولی بازم حس حقارت داشتم. بعضی وقتا به خودم میگم اگه پولدار بودیم و یه منطق دیگه زندگی میکردم شاید من اینجوری نبودم.

در مورد تنهاییم هم بگم اوائل به خودم دروغ میگفتم که خودم اون را انتخاب کردم. به خودم میگفتم تنهایی من خود خواسته است و خودم انتخابش کردم . راستش واقعیت اینه که من در حال حاضر هیچ دوست صمیمی ندارم . یعنی اولش میتونم با یه نفر رابطه برقرار کنم ودوست بشم اما مدتی بعد از اون فرد بدم میاد وحرف زدن با اون فرد اعصابم را بهم میریزه تا جایی که یرای آرامش خودم با اون فرد قطع رابطه می‌کنم . من کلا تو زندگیم یه دوست صمیمی داشتم ( از اول راهنمایی تا سوم دبیرستان) ولی بعدها به خاطر یه سری رفتارهاش ازش بدم اومد و دیگه باهاش قطع رابطه کردم. کلا نمیتونم کسی را طولانی مدت دوست داشته باشم ، چون ممکنه رفتارها و حرفها یا شوخی‌هایی بکنه که ازش بدم بیاد. راستش این راهم بگم که من از تنهاییم بدم نمیاد چون مدتی هست به این نتیجه رسیدم که دیگه نمیتونم با کسی دوست صمیمی بشم و بهتره وقتم را تلف نکنم . مثلا تو دانشگاه با همه بچه ها هستم ولی دوست صمیمی ندارم که مثلا همیشه با هم باشیم. شده از یه نفر خوشم اومده و دلم خواسته باهاش صمیمی تر بشم ولی حرفی زده یا کاری کرده که ازش بدم اومده وبعدا از تصمیم خودم پشیمون شدم. البته این را بگم که من از بودن با دیگران واقعا لذت نمی‌برم . چندبار امتحان کردم که میگم. مثلا اوایل تابستون رفتم خونه یکی از دوستای دبیرستانم و اونجا اصلا بهم خوش نگذشت و از رفتن به اونجا فوق العاده پشیمون شدم. یا ترم قبل با همکلاسیای دانشگاهم بعد از امتحان رفتیم بیرون ولی بازم بهم خوش نگذشت و پشیمون شد. نمیدونم چی بگم از طرفی به کسانی که دوستان زیادی دارند حسودیم میشه واز طرفی ازآدما بدم میاد؟! تو هیچ صفحه اجتماعبی عضو نیستم و هیچ دوستی ندارم. بعضی وقتا خوشحالم که هیچ دوستی ندارم وتنهام ولی بعضی وقتام از تنهاییم بدم میاد و. کلا با خودم درگیری دارم.

یه مشکل دیگه ای که دارم افکار مختلفی هست که میاد تو ذهنم . نمیدونم چی کار کنم ؟ نمیدونم خودم عمدا این فکرا را به ذهنم میارم یا خودشون میان ؟
به نظرتون با این همه مشکل باید چی کار کنم ؟؟؟

- - - Updated - - -

نمیدونم با و جود این مشکلم ارتباطات اجتماعیم را بیشتر بکنم یا کمتر؟؟ اگه بخوام کمتر کنم باید به صفر برسونمش!!!!!!

دوستان لطفا این تاپیک را هم بخونین . من به این نتیجه رسیدم که تو تالار تاپیکای مربوط به ازدواج و مسائل عشقی سریعتر جواب میگیرن .(صرفا یه انتقاده)

ببینیدخانم سیمین یک شخصیت که بصورت بالقوه اجتماعی ترباشه عذاب وجدان و نکته بینیش برای حضور درکنار دیگران بیشتره تایک شخصیت که منش فردگرایی داره.منظورم اینه اگه مثلا توان اجتماعی شدن شما نمره۸بگیره وشما اکنون درحالت ۵باشید.جای خالی اون سه شماره ممکنه شمارواذیت کنه و هدایتت کنه به سمت اجتماعی ترشدن.خب اون بخش که کمالگرایی وانتظاربیش ازظرفیت ازخودت هست روکناربذاریدومدیریتش کنید(که زیادهم کار راحتی نیست ومهارت میخاد)واون بخش که استعدادی دروجودت هست رو با یادگرفتن ارتباطات ومهارتهای ارتباطی بیشترکن.این کلیت قضیه بود.اگه بری پیش یه روانشناس متبحر دیگه دراین زمینه وتکنیک یادبگیری که خیلی خوبه .من یه پست دیگه برات ارسال میکنم وچندتانکته میگم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط simin

دوستان لطفا این تاپیک را هم بخونین . من به این نتیجه رسیدم که تو تالار تاپیکای مربوط به ازدواج و مسائل عشقی سریعتر جواب میگیرن .(صرفا یه انتقاده)

---

آخه بعضی اوقات فکری بذهن آدم نمیرسه.

بنظر من گفتنی هارو دوستان گفتن.

من یک راه کوچیک بذهنم رسید شایدم زیاد کارآمد نباشه براتون اما گفتم ، بگم شاید بدرتون بخوره.

وقتی این فکرا میاد به ذهنتون ، بهشون بخندین بگین، اولا مگه دیگران یا فلانی بیکاره که بشینه با خودش رفتار منو تجزیه و تحلیل بکنه! یا به کلمه کلمه رفتار من فکر کنه؟
دوما مگه من قراره تنها آدم بی نقص دنیا بشم؟


اینقدر به دنیای اطرافت فکر نکن.
اینقدر زندگی و سخت نگیر!
دقت شما خیلی زیاده! اینقدر دقت بهت صدمه میزنه !
گاهی بهتره زندگی و آسون گرفت تا لذت برد

زندگی نمیتواند به هیچ طریق دیگری جز آن طریقی كه تو تصور میكنی خودش را نشان دهد .
تو میتوانی با فكر كردن خلق كنی.

پس همیشه به بهترینها فكر كن ...

چندتانکته دیگه میگم:

۱_سعی کن از سرزنش کردن خودت دست برداری(بجاش منطق پذیری رو جایگزین کن) حتی اگه سینی چایی رو جلو مهمانهاریختی اون موقع خودت هم بابقیه بخند بدون اینکه منظورخندت بی تفاوتی ولاقیدی در زندگی باشه.خودت رودوست داشته باش و رابطه صمیمانه ای همیشه باخودت داشته باش

۲_ازقضاوت وسرزنش وتجزیه تحلیل بیش ازحد رفتار دیگران پرهیزکن سعی کن اشتباهات این چنینی اوناروتوجیه کنی چون متقابلاخودت هم فکرمیکنی بقیه دارن بیش ازحدارزیابیت میکنن

۳_ بیشترخودت ودغدغه هات روبشناسی نقاط قوت ونقاط ضعف خودت روهمونطورکه هست بشناس وبپذیر،

۴_ باخودت واحسساتت صداقت وصراحت بیشتری داشته باشی کم کم همونی که هستی روبپذیری و خودت روخیلی خاص ومتفاوت نشون نده چون تمرکزت روضعیف میکنه،اون خاص بودن هم زیاد دوام پیدانمیکنه این حالتها مال اوایل بلوغ هست بعدش بایدکناراومدوپخته ترشد

۵_اگه بهت بگم خوش بین باش کمی شعارگفتم ولی اگه فردی باشی که باموقعیتهای ترس دراجتماع روبرو میشی مث سخنرانی جلو جمع،واگه باکسی مشکل پیداکردی سریع کناره نمیگیری و باحرف ومنطق سعی درحلش داشته باشی خودبه خودخوش بین هم میشی

.۶_یه کم باخودت لج کن مثلا وقتی سرکلاس ترست گفت جواب سوالو نده عمداهم که شده این کاروبکن اگه جنسی ازمغازه خریدی وبایدپسش میدادی عمداهم که شده بروپسش بده نگران نباش که چی فکرمیکنه

۷_که شایدمهمترازهمه باشه فهرستی ازسوتی هایی :-)که توزندگیت دادی و رنجت میده بنویس روی کاغذ وسعی کن باهاش کناربیای بخصوص احساس رنجشهاروتوی ذهنت اصلاح کنی.. یه باررفتم سریه کلاس بزرگ استاد واسه امضای انتخاب واحد کلی ضایع م کردجلو جمع خب دیگه اینجا فهمیدم کارم اشتباه بوده ولی خودخوری نکردم چون وقتی خودخوری میکنیم که خودمون روخیلی بیشترازاونی که هستیم نشون بدیم وبا این سوتی هافکرمیکنیم نقاب کنار رفته ودیگران خوداصلی وذلیل مارو دیدن.

۸_شادبودن وانرژی مثبت داشتن هم باعث افزایش اعتماد بنفس وکاهش سرزنشگری میشه

۹_کارمفید داشتن یادگرفتن یک هنرحتی اگه خوشنویسی شده خودش یه عامل کمک کننده دیگه ست

۱۰_سعی کن خودت رواسیرکدهای محدودکننده وتک کلمه ای نکنی مثل "دخترمودب ""دختر باکلاس" "دختراصیل"" دخترشیک".شخصیت انسان یه مجموعه ای فراترازاین حرفهاست این کدها جلوی "خودبودن "رومیگیره.استادی که بارعلمیش بیشتره ومعیارهای زیادی دستشه کمترقید کلمه"استاد"هست وفقط حدود اخلاقیش رو رعایت میکنه ولی اونی که تازه کاره وبارعلمیش کمتره همش خودش رواسیراین کلمه میکنه نوع راه رفتنش کت شلوارپوشیدن خاص تا .. همینطورورزشکاری که واقعا ورزشکاره باد زیربغلش کمتره تا اون که تازه کاره وخودش رواسیر این واژه میکنه جاده پختگی واعتماد بنفس یه جاده طولانی وپرازنکته ست وقتی انسان به یک مرحله خودشکوفایی وپرازمهارت برسه سرزنش وملامت هم خیلی کم میشه یه کتاب هست به نام روانشاسی اجتماعی از الیوت ارونسون اگه دوست داشتی سعی کن چندباربخونیش وبه مثالهاش دقت کنی خیلی چیزامیاد دستت.

بخصوص روی ارتباطات با اطرافیان بیشترکارکن.بنابراین به جای کدها سعی کن معیارهای بیشتری ازسبک زندگیت کسب کنی مثل نکته های اخلاقی ادبی اجتماعی.(اینم مشمول مرور زمان میشه)

پس در زمان "اکنون "،خودت باش همینی که هستی ولی عقل وعرف درستی هم که توی جامعه هست روبه مرور یادبگیروبهش احترام بذار:305:

سلام دوباره خدمت سیمین عزیز

جهت اطلاع شما بگم من دخترم (گفته بودید آقای ارم :) ).

به نظرمن در درجه اول قدرت اراده و حرکت خودت مهمه . من خودم بدون مصرف هیچ دارویی(حتی قرص سرماخوردگی :18:) به کمک یک مشاور خوب تونستم مشکلم خیلیییی شبیه توبود پس تو هم می تونی.مراجعه به روانپزشک هم با ارجاع مشاور باشه خیلی بهتره.
علت اصلی مشکل من یک سری اتفاقات بود که در درجه اول باعث کم شدن اعتماد به نفس من شده بود. عواملی که درتشدید مساله دخیل بودند:

1-کم شدن اعتماد به نفس
2-عدم مهارت جرئت ورزی
3- توانایی کم در برقراری ارتباط موثر با دیگران
4-دوست داشتن خود به میزان کم!
5-سرزنش خود به جای تشویق و آسان گیری در مواقع بحرانی.
6-کمالگرایی
7-عدم شناخت جایگاه خودم و خداوند

امیدوارم به خوبی این رفتارها و یا مشابهاشو در خودت شناسایی و هرچههههه سریعتر اقدام کنی....امیدوارم موفق بشی.. که مطمئنم با توکل برخدا میشی.

هرچند درگام های اول شاید پیشرفتت محسوس نباشه اما با یادگیری این مهارت ها از نو احساس متولد شدن می کنی.احساس شادی و درواقع حس مقدس آزادی رو تجربه می کنی.
موفق باشی گلم...

نمیدونم چرا ولی وقتی مطالب شما میخوندم انگار داشتم به آینه نگاه میکردم و خودمو میدیدم ولی من تا حدی از شما افراطی تر عمل میکردم تا جایی که زمانی هیچ دوستی نداشتم و موبایلم ماه ها زنگ نمیخورد و باخانوادمم صحبت نمیکردم و الانم بیشتر سرم تو نت و کتاب هست و مرهمم شده بودند کتاب های فلسفی و به نوعی بهشون اعتیاد بیدا کرده بودم حتی اگر همشونو نمیخوندم سعی میکردم یه کلکسیونی از این جور کتاب های فلسفی کلامی عرفانی داشته باشم ولی تا حدودی گره کار دستم اومد و تا تونستم بیروزی نسبی داشته باشم هنوزم دارم میجنگم چون تابستونه و کمتر با کسی در ارتباطم و میترسم اون حس برگرده گفتم شاید مطالبم بدردتون بخوره شاید گرچه خودم بعضی مواقع تنبل بازی درمیارم

من دوسال از شما کوچیکترم بشدت منزوی بودم و هستم و دارم میجنگم که خارج شم و عاشق کتاب و بشدت میترسیدم از اجتماع و کلا از عدد دو بدم میومد و همیشه تنها بودم خب میشد بعضی مواقع کلافه میشدم یا میدیدم همه خوشن میگن میخندن من هیچ اینهو تبر مییموندم مثلا استاد دانشگاهم از من بخواد سوال کنه و اینکه جلو بچه ها ضایع شم و بهم بخندند و کلا موقعی که کاردانیمو گرفتم به جز ترم اخر بقیه ترم ها یکنواخت بودم خیلی سر به زیر که خجالت میکشید سلام کنه صداش دائما میلرزه اگر استاد سوال کنه جواب نمیده یا اینکه ممکنه تو کلاس 50نفری فقط من جوابو بدونم و استاد بگه هر کی جواب این مسئله رو داد یکی دونمره بایانی کمکش میکنم ولی بازم هیچ که هیچ و حتی موجب افت تحصیلی هم شد که یک ترم اضافه خوندم واسه کاردانی اونم رشته برق با اون سختیش

تا اینکه به رفتار بچه ها بشدت دقت میکردم البته دور تا دور و میدیدم که مثلا استاد ها چطور ممکنه فلان دانشجوی تنبل بی نظم رو قبول کنه و منه بظاهر درس خون بچه مثبت که بدلیل کم رویی و ترس از اینکه خدایا الان چی دربارم فکر کنن دچار افت افتضاح تحصیلی شدم اما کارهایی که من کردم رو بگم البته بگم هنوزم جا دارم و هنوزم بطور مطلق نتونستم خودمو نجات بدم ولی باز بهتره قبلا شدم

یک.سعی کردم ببینم چه اشکالی دارم نقاط قوت و ظعف خودمو شناسایی کردم مثلا در لباس هام طرز صحبت کردنم خندیدن سنگین یا سبک بودن عدم لودگی ایا مرتب و ترتمیز هستم یا نه چرا که من دچار وسواس اونم از نوع چی تمیزه چی کثیفه شدم و دستامم به خاطر اینکه تمیز شه تاید و ریکا صابون شامبو رو قاطی میکردم تا مثلا نجاست برطرف شه نابود کردم غافل از اینکه اصلا نجس نبودن :58::58: سعی کردم درسامو خوب بخونم تا به جواب های استاد جواب بدم و بیشتر سعی میکردم جایی بشینم که استاد ببینتم و مثلا خودمو برتر نشون بدم و اعتماد به نفسم بره بالا و بچه ها بیان طرفم و سوال کنن و من جواب بدم البته این مورد خارج از دانشگاه بهتر بود چون با بعضیا سر مباحث فلسفی صحبت میکردم و تونستم به شجاعت نسبی برسم

دو .اینکه باید قبول کرد اون هایی که ما رو میبینن و در مورد ما قضاوت میکنن مثل خودمونن و ادم های منزه ای نیستن و اگر بهشون دقت کنیم میبینیم خیلی از عملکرد هاشون به ذهن ما جور در نمیاد ولی بازم از ما موفق ترن بظاهر البته و میبینیم که به خاطر وقیاحتشون شاید کاراشون راه میفته ولی ما نه و به نوع مظلومانه ای نگاهشون میکنیم
سه.سعی کنیم سطح معلومات عمومی خودمونو زیادتر کنیم توی فیلم صخره سرخ یه جمله گفته شد که خیلی دوسش دارم و اون اینکه دوستن چیز های کمی در هر چیزی طعم زندگی رو تغییر میده البته یکی تغییرش دادم:43: قطعا اینطوره سعی کنید به طور نسبی یکمی تاریخ یکمی جامعه شناسی و چندتا کتاب که جنبه عمومی دارن رو بخونید و کسب علم کنید اخبار حتما نگاه کنید ولی سیاسی نشید همینطور خبرهای علمی بخصوص کاربرد دارن سعی کنید بعضی کارتونو تو خونه انجام بدید و مقدمه ای بشه واسه کار بیرون خونه ویا اینکه جلو اینه بیاستید و خطابه بخونید مثل یکی از بزرگترین خطابه سرایان یونان که حقشو خورده بودن میرفت تو بیابون و غار ها برای احشام و سنگ خطابه میخوند

چهار.سعی کردم با ادم هایی دوست شم که مثل خودم باشن یا لااقل کار مخالف شرع نکنن یا کارهایی که ازشون متنفرم رو انجام ندن بعد کم کم خودمو به بله ها بالاتر کشوندم مثلا جلو یه نفر صحبت میکردم بدون ترس از قضاوتش بعد شد دونفر بعدشم الی ماشالله
سعی کنید در وهله اول خیلی مصمم و استوار باشید و اصلا کسی رو نبینید خیلی برنامه ریزی شده کاراتونو بکنید و یقین بیداکنید کسانی که در مورد شما قضاوت میکنن مثل خود شما هستن دیگه نمیدونم چی بگم شب خوش