نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
عنوان تاپیکم گویای مشکل هست
خودم نمیدونم دلیلش چیه
هیچ شوقی تو زندگیم ندارم
کار میکنم کتاب میخونم کلاس میرم با دوستام بیرون میرم تو خانواده مشکلی نداریم همه چی اوکیه ولی نمیدونم چمه
هیچ چیزی خیلی خوشحالم نمیکنه
مثل مرده متحرک شدم
هدف دارم آرزو دارم اما خیلی واسم مهم نیس
تنها دلیلی که دارم زندگی میکنم اینه که حوصله مردنم ندارم.
کسی میدونه چجوری میتونم زندگیمو نجات بدم؟
:(
نقل قول:
تنها دلیلی که دارم زندگی میکنم اینه که حوصله مردنم ندارم.
می دونم که این جوابی نیست که انتظارش را داری، اما فعلا این حکایت را بخون.
شاه عباس یک روز گفت: خدا را شکر! همه اصناف در مملکت ایران به نوایی رسیده اند و هیچ کس نیست که بدون درآمد باشد.سپس خطاب به مشاوران خود گفت: همین طور است؟ همه سخن شاه را تایید کردند.از نمایندگان اصناف پرسید، آن ها هم بر حرف شاه صحه گذاشتند و از تلاش های شاه در آبادانی مملکت تعریف کردند.اما وزیر عرض کرد: قربانتان بشوم، فقط تنبل ها هستند که سرشان بی کلاه مانده.
شاه بلافاصله دستورداد تا تنبل خانهای در اصفهان تاسیس شود و به امور تنبلها بپردازد. بودجه ای نیز به این کار اختصاص داده شد.کلنگ تنبل خانه بر زمین زده شد و تنبل خانه مجللی و باشکوهی تاسیس شد.
تنبل ها از سرتاسر مملکت را در آن جای گرفتند و زندگیشان از بودجه دولتی تامین شد.
تعرفه بودجه تنبل خانه روز به روز بیشتر می شد، شاه گفت: این همه پول برای تنبل خانه؟ عرض کردند: بله. تعداد تنبلها زیاد شده و هر روز هم بیشتر از دیروز می شود!
شاه به صورت سرزده و با لباس مبدل به صورت ناشناس از تنبلخانه بازدید کرد. دید تنبلها از در و دیوار بالا می روند و جای سوزن انداختن نیست.
شاه خودش را معرفی کرد. هرچه گفتند: شاه آمده، فایده ای نداشت، آن قدر شلوغ بود که شاه هم نمی توانست داخل بشود. شاه دریافت که بسیاری از این ها تنبل نیستند و خود را تنبل جا زده اند تا مواجب بگیرند.شاه به کاخ خود رفت و مساله را به شور گذاشت.
مشاوران هریک طرحی ارائه دادند تا تنبل ها را از غیر تنبل ها تشخیص بدهند ولی هیچ یکی از این طرح ها عملی نبود.سرانجام دلقک شاه گفت: برای تشخیص تنبل های حقیقی از تنبل نماها همه را به حمامی ببرند و منافذ حمام را ببندند و آتش حمام را به تدریج تند کنند، تنبل نماها تاب حرارت را نمی آورند و از حمام بیرون می روند و تنبلهای حقیقی در حمام میمانند.شاه این تدبیر را پسندید و آن را به اجرا درآورد. تنبل نماها یک به یک از حمام فرار کردند.
فقط دو نفر باقی ماندند که روی سنگ های سوزان کف حمام خوابیده بودند. یکی ناله می کرد و می گفت: آخ سوختم، آخ سوختم. دیگری حال ناله و فریاد هم نداشت گاهی با صدای ضعیف می گفت: بگو رفیقم هم سوخت!
من قبلا تاپیک شما رو خوندم
این حالتون بخاطر شکست عشقی و از دست رفتن تلاش هاتونه حالا در هر موضوعی چه عشقی چه زندگانی
نمیدونم چه جوری ولی اول باید اون چیزی که مایه غمت هست رو فراموش کنی و حلش کنی زندگی خود بخود میاد
اگه ادم سالم یاز لحاظ عقلی و جسمی هستی زندگیتو بیخود حروم نکن ، برو دنبال اون چیزی که تاحالا داشتی و ادامش بده ،غم بیخود نخور
خوتتو سرگرم یه کاری کن که واست یه منفعتی داشته باشه وزندیگیت رو تغییر بده:305:
یه هدف واسه خودتت انتخاب کن و واسه بدست اوردنش تلاش کن ببین چجوری زندگیت پراز شوق وامید میشه:72:
دوست خوبم قدر این روزای عمرت روبدون که دیگه هیچ وقت تکرار نمیشه به ایندی فکر کن که داری حسرت روزای از دست رفته زندگیت رو میخوری....
آقای کیارش عزیز من هم مثل شما این حالتها رو تجربه کردم.
نمیدونم ما جوونا چه مرگمون شده.
واسه خودمون اهمیت قائل نیستیم برای زمان اهمیت قائل نیستیم. فکر میکنیم همیشه فرصتی وجود داره ولی هیچ وقت زمان دوباره تکرار نمیشه. امروزم تموم شد خدااااا.:54:
شاید یه کم افسرده شدی
اولین درمان افسردگی ورزشه
یه ورزشی که دوست داری از همین فردا برو شروع کن
یه ورزش خوب برو. وزنه نزنی. یه وزش خوب ملایم و استقامنی که عضلاتتو به مرور تقویت کنه
حتی یوگا اگه جایی که درست کار کنن می شناسی خوبه
ازمایش خون هم بده چکاب بکن خودتو
تشکر از همه
شیدا من یه خورده دو ریالیم کجه منظورت رو نگرفتم با این حال اگر به خاطر اون جمله ای که نوشتم حوصله مردنم ندارم گفتی منظورم این بود حوصله جواب پس دادن و جهنم رفتن ندارم.
مینا
بله بعید میدونم به اون قضیه مستقیما مربوط باشه با این حال چشم
سرو پایداری و تیام
حرفهایی که میزنید رو درک نمیکنم قدر وقتو نمیدونیم رو درک نمیکنم
شاید چندسال بعد که دیر شده بفهمم!
مینوش
در مورد بیماری های جسمی یا شاید هورمونی که باعث افسردگی میشه بیشتر واسم توضیح میدی؟ ممنون
کلا وقتی یه مدت نه چندان کم می بینی حالت بده و دلیلی هم پیدا نمی کنی نیازه بری چکاب کنی
واسه خانما کم خونی می تونه خستگی زیاد بیاره و خود این خستگی می تونه یه بخش زیادی از حس افسردگی رو ایجاد کنه. حالا تو رو نمی دونم احتمالش کمه اما به هر حال ازمایش خون بده
در مورد هرمون ها هم تیرویید و یه چیز دیگه که یادم نیست میتونن به افسردگی مرتبط باشن که میری ازمایش خون می دی توش هست اینا.
یه دکتر برو بگو برات یه ازمایش کامل بنویسه.
البته هزینهاش هم کم نمیشه
ورزش برای افسردگی های متوسط رو به پایین و افسردگی های خفیف راه حله
جین سینگ هم قرصشو برو از داروخانه بخر هم ایرانی داره هم خارجی . البته سرچ کن تو نت که ببینی عوارض یا منع مصرفش برات هست یا نه. تقویتیه چند ماه می خوری. فقط می گن میل جنسی اقایونو هم زیاد می کنه. نمی دونم.
تاپیک بهار زندگی رو هم سرچ کن. مشاوره بهارزندگی با اقای sci
موفق باشی
ممنونبابت تیروئید نگرانم چون ارثی هست البته از مادرم پرسیدم گفتن از سی سالگی شروع شده عوارضش هم افسردگی نبوده با این حال بازم باید آزمایش بدم چون چند سال پیش هفت واحد از نرمال بالاتر بود البته هفت واحد تقریبا حساب نمیشه ولی شاید زیاد شده.شرایط ورزش ندارم تا یکی دو ماه دیگه چون شاید مجبور بشم از شهرم برم.قبلا دچار افسردگی روحی بودم ولی اونموقع بازم یه چیزای واسم جذاب بود.به غذا همیشه خیلی علاقه داشتم مخصوصا سوییت ها ولی الان نه زیاد.مسائل جنسی هم تازگیا دیگه جذاب نیس واسم حس خوبی نسبت بهش ندارم.بازم خدا رو شکر هنوز جرأت خودکشی پیدا نکردم.تکنیک توقف فکر منظورتون هست؟ چه فکری رو متوقف باید بکنم؟
مشاوره تخصصی بهار زندگی با آقای sci (مسئله : ذهن سطحی و منتقد درونی )
به هر حال خوبه یه چکاب بکنی. چه بهتر که مشکلی نباشه
ورزش بکن دیگه درمان اصلی افسردگی هایی که کم هستن ورزشه. افسردگی بیشتر از متوسط دارو می خواد که می ری روانپزشک می ده
کارای تاپیک بهارزندگی رو بکن
یه سی دی ورزشی پیدا کن یا یه سری حرکات ورزشی رو سرچ کن بکن تو خونه
استقامتی باشن خوب تره. بهت فشار نمیاد صدمه نمی بینین و به مرور هم عضلاتت رو قوی می کنه
سلام
با اجازه از صاحب تاپیک چون دردم با ایشون تا حدی مشترک هست نخواستم تاپیک جدید باز کنم و اگر دوست خوبمون اجازه بدن مشکلمو اینجا مطرح می کنم.
نمیدونم میدونم چم شده یا نمیدونم چم شده.
همه چیز درست داشت پیش میرفت ، خب دنیا هم به آخر نرسیده باز هم همه چیز میتونه درست بشه.
دوستان من 28 سالمه و لیسانس بازرگانی ،دانشجوی ارشد هستم.
صبح ها مدیر فروش بودم و شبها هم آزانس میرفتم ، داشتم استخدام بانک رو برای خودم اوکی میکردم ولی...
5 سال با یک دختر رابطه داشتم 1 سال نامزد بودیم همدیگرو دوست داشتیم هدف داشتیم همه چیز اوکی بود روز عید فطر عقدمون بود، از یک هفته مونده به عقدمون مادرش ذهنشو شستشو داد و دختر رو سرد کرد تا حدی اون هم سر جزئیات !
مثلا مسائلی از این دست که خانوادش تو رو(دختر رو)دوست ندارن اگر داشتن روز تولد من(مادر زن) مادرش(مادر من ، در اینجا مادر شوهر)با اس ام اس تبریک نمی گفت و حتما زنگ میزد خونه تبریک می گفت و...!!
خدا میدونه که خانوادم همه کاری کردن که ما با هم خوش و خرم باشیم و حتی خودش هم مادر من رو دوست داشت و تنها که می شدن مثل خواهر بزرگتر باهاش درد و دل می کرد و بارها هم اینو بهم گفته بود که مامانم چقدر آرومش می کنه.
بگذریم ، رابطه من روز عید تموم شد! به همین راحتی!
اولش حس یک سگ ولگرد بهم دست داد ، ولی اجازه ندادم این حس بهم غالب بشه ، اهدافی که داشتیم تا حدی مشترک بود ، خوب آدم از یکسری چیزا تو زندگی مشترک می گذره بنابراین حالا که مجرد شده بودم نیاز دارم که اهدافمو تا حدی تغییر بدم.
من مهاجرت بالاترین هدفم هست حالا که مجردم ، ولی از هر دری یک صدا در میاد ، کلافه شدم ، قانون مهاجرت هر کشوری ماه به ماه عوض میشه ، با این حال شروع کردم زبانمو دارم تقویت میکنم ، میرم ورزش و بدنسازی ، درس میخونم ، کتاب موفقیتی میخونم ، فیلم میبینم و....
ولی چند روزه دوباره اون حس بد برگشته ، کاملا سردرگمم ، میخوام برم شبکه بخونم ، چند روز پیش یک دوست قدیمی رو دیدم گفت اصلا نیازی نیست که مدرک بگیری بیا پیش خودم مشغول شو تو کار دستت میاد 2-3 ساله و اگر دوس داشتی بعد مدرکشو بگیر ، یا چند وقت پیش دیدم که مدرک فنی حرفه ای رو هم اونور قبول دارن و کار فنی رو راحتتر می گیرن رفتم آمار رشته اتومکانیک رو درآوردم مشخص شد که دوره اش یک سال و خورده طول میکشه ، الان تنها مشکلی که دارم اینه که احساس میکنم سنم از همه اینا گذشته ، دیره ، 2-3 سالم بخوام برم خاک خوری کنم تو یه کار دیر میشه ، میدونم که طرز تفکرم اصلا در این مورد درست نیست ، ولی واقعا زندگیم تو این دو ماهی تغییر کرده اهدافم تغییر کرده ضمن اینکه دیگه قصد ازدواج ندارم اینور ، همش به خودم میگم دیره پس بنا براین فقط فکر و خیال میکنم و میشه صبح صبح میخوابم تا ظهر!
یکم به کارام میرسم و عص هم میرم آژانس!
شدیدا نیاز به یک دختر دارم تو زندگیم ، نه هر دختری ، رابطه جنسی هم ملاکم نیست! ولی فکر میکنم شاید یک دختر بتونه بهم کمی انگیزه بده تا دوباره بتونم مثل همون روزا که همه کاری رو با شوق و ذوق و تعهد انجام میدادم دوباره بتونم!
نمیدونم، دوستان چه کار کنم؟!!!