داشتن 60 درصد ملاک ها،اما گذاشتن دو شرط غیرمنطقی

سلام
میشه لطفا دختران گروه نظرشونو بگن؟اقایون هم نظر بدن.من خواستگاری دارم که تقریبا شرایط لازمو داره اما ی شرط گذاشته اونکه به محض بچه دار شدن من نباید سرکار برم( هیچ نوع کاری حتی پاره وقت) و خیلی روی این موضوع مصر هستش ( با ادامه تحصیل و رفتن به کلاس های مختلف مشکلی نداره) .ی مورد دیگه هم اینکه تعداد بچه زیاد می خواد(3-4) ولی نظرمن2 تا بچه کاملا کافیه ولی بقیه شرایطش تقریبا اکی هستش.از طرفی من خیلی درس خوندم تا مهندس شدم و سعی کردم کلی هم مهارت کسب کنم(در حد خودم) و فعالیت اجتماعی رو به شدت علاقه مندم حتی به صورت پاره وقت.کمکم کنید.اگر جای من بودید چه کارمیکردید.با توجه به اینکه26 سالمه و ممکنه شرایط دیگه این جور پیش نیاد( درضمن خانواده ام هم میگن خوبه و تاکید می کنن همه چیز تابع شرایط تغییر می کنه. لطفا نقاط مثبت و منفی این موضوع رو بهم بگید تا بتونم درست تصمیم گیری کنم و بعدا پشیمون نشم.:81:

من فکر میکنم فعالیت برای کسی که بهش علاقه داره و براش درس خونده یه امر خیلی مهمه ، اگه واقعا کارکردن و فعالیت رو دوس داری و براش زحمت کشیدی و نمیتونی خودتو بدون اون فرض کنی ،باید روی تصمیمت تجدید نظر کنی ،بعدا خانواده نمیان حس رنجش تو از تو خونه نشستن رو تجربه کنن و عذابش مال خودته
ب

زمانه برعکس شده است. قدیم ترها وقتی پسری به خواستگاری می رفت ، دختر برای ازدواج کردن با او شرط و شروط می گذاشت و پسر هم کلی منتش را می کشید.
اما این آقا اومده خواستگاری ، بعد به جای اینکه سعی کنه نظر مساعد شما را جلب کند و جواب مثبت بگیرد برعکس عمل می کند. این آقا به جای اینکه بگوید : خانم شما در چه صورتی به خواستگاری من جواب مثبت می دهید ؟ شرایط برای شما تعیین می کند و نشسته می گه به این شرط باهات ازدواج می کنم و بهت جواب مثبت می دم که فلان شرطم را قبول کنی.
انگار نه انگار که این مرد است که باید خواهان ازدواج باشد و سعی کند نظر زن را جلب کند. انتظار دارد شما نقش یک داماد را بازی کنید و از خواستگارتان جواب مثبت بگیرید.

با سلام.

به نظرم اینکه ایشون شرطی همچون عدم کار در صورت وجود بچه رو مطرح کردن نه غیر منطقی و نه نشونه برعکس شدن زمونه است! خیلی از آقایون دوست دارند خانم در درجه اول به زندگی و بچه ها و تربیتشون برسند تا کار بیرون. به هر حال خیلی خوبه که الان این قضیه رو مطرح کردند و بهتره روش فکر کنید و تصمیمتون رو بگیرید.
در ضمن خواهر بنده هم خیلی مصر بودن که ادامه تحصیل بدند و دامادمون هم قبول کردند ولی با اومدن بچه زندگیشون خود به خود به نحوی تغییر کرد که خواهرم خودش گفت ادامه تحصیل نمیدم و به زندگیم می رسم. (نمیدونم شاید حس مادرانه بوده یا هر چیز دیگه ای)

موفق باشید

سلام
متاسفانه زنان شاغل در خانه داری و همسر داری و تربیت بچه و ... بشدت کوتاهی میکنند و این مسئله بر کسی پوشیده نیست

ظرف یا لباس شستن یا پختن غذا و تمیز کردن خونه و امثال اون برای زنی که دیپلمه و خانه داره ، عار نیست
اما برای زنی که مدرکی مثل فوق و دکتری داره یا شاغله کاملا این قضیه متفاوته

خواهر خود من شاغله و مجبور شدند برای بچه شون پرستار بگیرن ، و وقتی میدیدم اون بچه صبح با گریه بیدار میشه و دنبال مادرش میگرده خیلی نگران کننده بود

واقعا هیچ چیز تلخ تر از اون نیست که بچه تو بدی یک غریبه بزرگ کنه
کدوم غریبه ای برای بچه دیگران دلسوزی میکنه ؟و به فکر بچه اونهاست تا درست تربیت بشه و نیازهای عاطفی اش تامین بشه

پرستار فقط مثل یک مراقبه نه یک مادر دلسوز و مهربان ، و همیشه باید به فکر باشی که پرستار یک وقت داروی بیهوشی به بچه ات نده تا زود بخوابونتش یا غذایی که فاسده یا با بی مسئولیتی سبب بیماری بچه ات نشه یا رفتار نامناسبی یاد بچه نده و ...

از نظر من که این حرف اصلا غیر منطقی نیست ؟

در مورد تعداد بچه هم نظرات متفاوته ، خود من به یکی فکر میکنم شما به دوتا اون آقا به 4 تا و ...
(معلومه که با اومدن اولین بچه روال ادامه پیدا میکنه و دومی و سومی و چهارمی و ... و به همین سبب اگر شرط اول و دوم رو کنار هم بذارید ایشون تمایلی به کار کردن شما ندارند)

خیلی خوبه که سر این مسائل بحث بشه و اگر نظرات شما هم سو هست ازدواج کنید
و اگر نیست بیخیال بشید

بهتره به جای اصطلاح "شرط گذاشته" از اصطلاح "انتظار داره" استفاده کنین تا دوستان یه مقدار به خاطر همین ادبیات به خواستگارتون خورده نگیرن.
ایشون از شما یا از شخصی که باهاش ازدواج کنه انتظار داره که توجه خاصی به فرزند بشه.
توقع ایشون کاملا به جا هست.کما اینکه همین 30 سال پیش مادران نسل پیشین دقیقا همین وضعیت رو داشتن بدون اینکه حتی طرف مقابل بخواد در قالب توقع یا انتظار بیان کنه.
شما هم اگه نمی خواهید می تونید بسیار راحت رد کنید.
اما من فکر می کنم تو این مورد حساسیت بیش از حد به خرج ندین و خیلی از مردا حتی اگه بچه هم نداشته باشن دوست ندارن همسرشون کار کنه.
این هم دلایل خاص خودشو داره که نمی شه اینجا در مورد صحبت کرد.اما به نظرم توقعات ایشون کاملا منطقی هست و با توجه به عنوان تاپیکتون انتظار داشتم با چیزی فراتر از این حرفا رو به رو شم.

میناجون،نوپوی عزیز،اقا یاخانم هوایی،اقای معاون کلانتر و پاستا از همتون به خاطر توجهتون ممنونم.
اقای معاون وپاستا من به ایشون گفتم نظرم این هست که چند سال اول مراقبت از بچه رو کاملاانجام بدم و بعد که یکم از اب و گل دراومد مثلا مواقعی که میره پیش دبستانی یا مهدکودک و خونه نیست و همسرم هم خونه نیست حتی به صورت پاره وقت کار کنم ی جایی که محیط فقط خانما باشن مثل مدرسه و... ایشون تایید کنن وگفتم وقتی شما خونه هستید خودم دوست ندارم بیرون از منزل باشم.من وظایف ی زن و همسر و مادرو میدونم و نهایت تلاشمو برای درست انجام دادنشون میکنم اما با همه ی توضیحات من اصرار اون اقا برای این مسئله پابرجا بود و مرتب سر این قضیه اصرار می کرد(پا هم نمیشد بره:311:)
اخه با خودم میگم پس نتیجه ی این همه درس و تلاش چی میشه؟ اخه نقش اجتماعی زنان توی جامعه ی ما کجاست؟؟؟من خیلی موارد اینجوری رو داشتم و نمیدونم چرا متاسفانه اقایون برای فعالیت خانمها در بیرون از خونه اررزشی قایل نیستن و به زن به چشم فقط ی کسی که بتونه براشون بچه بیاره و بزرگ کنه بچه ها رو نگاه میکنن.این موضوع به خصوص در مردان مذهبی بیشتر دیده میشه و کسی مثل من که از نظرات دیگه مذهبی هستم ولی روی این موضوع حساسم ایجاد مشکل میکنه و انتخابامو سخت.از طرفی هرکسی ی متلکی می ندازه و میگه سنت بالا بره همینم گیرت نمیاد.باید چه کار کنم؟:54:

دمش گرم، به این میگن مرد. آخه 3-4 تا بچه زیاده؟؟؟!!! آدم باید بیکار باشه دو تا بچه بزرگ کنه آخرشم دخترش شوهر کنه بره شهر دیگه، پسرشم پاشه بره اونور آب... بچه باید مادر بالا سرش باشه شاید درک نکنید اما هیچی بدتر از این نیست که وقتی بچه از خواب بلند میشه یا از بیرون میاد خونه ببینه مامانش خونه نیست، یکی از لذتبخش ترین لذتهای دنیا اینه که مامانت غذاتو واست بکشه

یکی از مواردی که باید سرش توافق داشته باشین با خواستگارتان طرز تلقی شما از چگونگی انجام نقش همسری و مادری است. که انگار در این مورد اصلا تفاهم ندارید.
ببین خانومی من خودم تمام خانم های خانواده و اقوامم شاغل هستند و خانواده مذهبی ای هم هستیم. اتفاقا از بچه هایمان نهایت مراقبت را می کنیم ، به کارهای خانه اهمیت بسیار زیادی می دهیم و خانه هایمان از خانه بسیاری از خانم های خانه دار تمیزتر و شیک تر است. به درس بچه ها ، به آموزش های مذهبی بچه ها و بازی و تفریح و تربیتشان نهایت اهمیت را می دهیم.
مادر ، خواهر و خاله من در مدرسه دبیر و مدیر بودند. دو خواهر از اقوام نزدیکمان با همسرانشان همکاری می کنند و برای خودشان کار راه انداخته اند و درآمد زیادی دارند. در عین حال با وسواس زیاد به بچه هایشان می رسند . مثلا یکی شان دکتر داروخانه است و داروخانه باز کرده است. برای بچه ها طبقه پایین داروخانه یک اتاق خوب با همه امکانات بازی و خواب و آسایش فراهم کرده است و بچه هایش را به آنجا می برد و مرتب خودش یا شوهرش به بچه ها سر می زنند. بچه ها آنجا را خانه دوم خودشان می دانند و خیلی لذت می برند. در عین حال مهدکودک هم می روند و کلی آنجا برنامه های مفرح دارند.

خواهر من که بچه دار شده بود خواهر زاده ام را پیش مادر و مادربزرگ و خود من می گذاشت و وقتی از مدرسه برمی گشت می آمد کنار بچه اش. بچه هم اتفاقا به خاطر تجربه مادر و مادربزرگم بسیار خوب و سالم بزرگ شد و تربیت شد. الان یک دختر ده ساله شیطان و شاد است.
چون کنار من که خاله اش باشم بزرگ شده خیلی با هم صمیمی هستیم و واقعا از زندگی لذت می بریم از بس که توی سر و کله من می زند :311: در حالی که من بسیار دیده ام بچه هایی که فقط در خانه و کنار مادر بزرگ شده اند بسیار بسیار وابسته هستند و آنقدر به مادر می چسبند که فکر می کنی بهشان چسب زده اند. به محض اینکه مادر حتی به یک اتاق دیگر می رود جیغشان بلند می شود و کنار هیچ کسی بند نمی شوند. در ضمن بچه های خونگرمی نیستند و زیاد با بچه های دیگر صمیمی نمی شوند. در حالی که دختر خواهرم چون به واسطه شاغل بودن مادرش کنار ما بزرگ شده بود به هیچ عنوان نه غریبی می کرد ، نه عنق بود و نه وابسته مادرش . خیلی هم بچه خونگرمی است.

خود من مادرم شاغل بود و معلم . باور کنید من به هیچ عنوان حتی یک لحظه ، حتی یک لحظه از بچگی تا به حال آرزو نکرده ای کاش مادرم خانه دار بود.



مادرم به واسطه تحصیلات و حضور در جامعه بسیار زن آگاه و آشنا به شرایط جامعه بود و چون با دختران زیادی سر و کار داشت خیلی خوب می دانست که چطور من را که دختر آخرش بودم تربیت کند. آنقدر که مادرم از من مراقبت کرد و به درسم اهمیت داد ( هیچ وقت در درس مشکلی نداشتم؛ چون مادرم معلم بود ) من بچه های زیادی را در کلاس مدرسه می دیدم که مادرهایشان خانه دار بودند و اصلا مادرهایشان به درسشان رسیدگی نمی کردند.
مادرم آنقدر به کارهای خانه رسیدگی می کرد و هنوز هم می کند که من کلافه می شوم و کم می آورم. مادرم از فعالیت چه در شغلش و چه در خانه لذت بسیاری می برد.
فقط همین قدر بگویم بزرگترین دلیلی که باعث شد من به سمت دوست پسر نروم همین نزدیکی با مادرم و تربیت او و آشنایی اش به شرایط جامعه و جوانها بود که به واسطه اشتغال در یک شغل مناسب به دست آورده بود.
آنقدر از اشتغال مادر خیر و برکت به زندگی من رسیده است که حوصله تان را سر می برد. برای همین حتی یک لحظه آرزو نکردم کاش مادرم خانه دار بود.

شما آقایان واقعا از تربیت کردن بچه و خانه داری و شرایط خانم ها چه می دانید که اینقدر راحت قضاوت می کنید :305:

می بینی انتظار عزیز این تجربه من بود که برایت گفتم. تمام عمرم به همین منوال گذشته است و الان خوشبخت هستم. انتظار عزیز شما می توانی با مردی ازدواج کنی که اینقدر سریع و بدون علم و آگاهی راجع به شرایط
خانم ها قضاوت نکند و دید بازتری به شرایط داشته باشد. ربطی به مذهبی بودن یا نبودن ندارد. گفتم که هم پدر و هم مادرم مذهبی هستند. ربط به طرز تفکر و شرایط زندگی یک خانواده دارد. شما لازم نیست به خاطر ازدواج از یک زندگی شاد و پر تحرک و پر از تجربه محروم شوی عزیزم .

می دانی من بیشتر روی چه چیزی تاکید دارم ؟روی این نکته که با مردی ازدواج کنی که تو را آنقدر دارای شعور و عقل و تدبیر و درایت بداند که چنین حرف های زننده ای را مطرح نکند. آنقدر به تو اعتماد داشته باشد که بداند شما نقش خودت را به عنوان یک مادر و همسر به خوبی ایفا خواهی کرد و نیازی به آقابالاسر نداری. با مردی ازدواج کنی که خوشحالی تو را خوشحالی خودش بداند و تو را یک آدم متعصب تصور نکند که نمی توانی براساس شرایطی که داری برای زندگی ات تصمیم بگیری و به خانواده ات ضربه خواهی زد. برعکس تو را یک زن انعطاف پذیر و مدبر بداند که بهترین ها را برای شوهر و خانواده ات رقم خواهی زد .

وقتی روح دوتا آدم به هم نزدیک باشد به هم اعتماد خواهند کرد و اینقدر خشک و خشن با هم برخورد نمی کنند. حتما متوجه منظورم شدی که روی اشتغال تاکید ندارم بلکه روی طرز فکر و طرز تلقی یک مرد از شما تاکید می کنم.
عزیزم واقعا می توانی با مردی که اینقدر برایت شرط و شروط می گذارد ، ذره ای به تو اعتماد ندارد و اصلا دنیای تو را و توانایی تو را درک نمی کند ، یک زندگی شاد داشته باشی؟ واقعا با مردی که اینگونه رفتار می کند می توانی یک حس قشنگ عشق و صمیمیت را داشته باشی و از درون قلبت بهش نزدیک باشی ؟
خوب روی حرف هایم فکر کن و ببین ته قلبت چه می گذرد . این خیلی مهم است .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نوپو

زمانه برعکس شده است. قدیم ترها وقتی پسری به خواستگاری می رفت ، دختر برای ازدواج کردن با او شرط و شروط می گذاشت و پسر هم کلی منتش را می کشید.
اما این آقا اومده خواستگاری ، بعد به جای اینکه سعی کنه نظر مساعد شما را جلب کند و جواب مثبت بگیرد برعکس عمل می کند. این آقا به جای اینکه بگوید : خانم شما در چه صورتی به خواستگاری من جواب مثبت می دهید ؟ شرایط برای شما تعیین می کند و نشسته می گه به این شرط باهات ازدواج می کنم و بهت جواب مثبت می دم که فلان شرطم را قبول کنی.
انگار نه انگار که این مرد است که باید خواهان ازدواج باشد و سعی کند نظر زن را جلب کند. انتظار دارد شما نقش یک داماد را بازی کنید و از خواستگارتان جواب مثبت بگیرید.

---

نوپو جان،
فکر می کنم پاسخ شما کمی غیرمنصفانه است. نه قراره که پسر مثل غلام حلقه به گوش بگه چی بدم تا خواستگاری من را قبول کنی
و نه دختر قراره مثل کنیز بگه سرورم چیکار کنم برات تا من را به کنیزی قبول کنی.

هر دوشون حق دارند که شرط ها یا به قول آقای پاستا، انتظاراتشون یا ... بگند.
طرف مقابل بسنجه و رد یا قبول کنه.

این آقا هم گفته من دوست ندارم خانمم شاغل باشه، کسی نمی تونه بهش خرده بگیره که چرا دوست نداری!

سلام انتظار سبز جان :72:

خوبی؟

ببین من کاملا درکت می کنم. این جا ایران است و یک مرد ایرانی خیلی وقت ها درک نمی کند که یک زن هم می تونه ابعاد مختلف داشته باشه! یک زن هم انسان است و حتما علاقه هایی داره.

این جا ایران است و نگاه 0 و 1 به موضوع نگاه می کنند. یک دختر با حجاب یه خطا می کنه تو این تاپیک ها دیدم تعمیمش می دن که پس دیگه حجاب ربطی به پاکی نداره و نمیشه گفت کی پاکه؟ اصلا همه ناپاک هستند!!!

یک خانم شاغل نقش مادریش را درست انجام نمی ده دیگه تعمیمش می دن به تمام خانم های شاغل!!! یک خانم تحصیل کرده و الی آخر......

در صورتی که صد تا خانم خانه دار می تونم مثال بزنم که فرزندانشون را درست تربیت نکردند!!!! ( انصافا خودتون اطرافتون را نگاه کنید! بعد نظر بدین!!!)

چرا آخه ما اصرار داریم همه چیز را به هم ربط بدیم؟ نمی دونم!

من خودم محصول یک مادر شاغل هستم و هیچ مشکلی پیدا نکردم. نه از نظر عاطفی و نه از هیچ نظر دیگه ای. شکر خدا هممون بچه های باایمان و بااخلاقی شدیم.و در عین اینکه عاطفی هستیم لوس نیستیم و مسئولیت پذیریم.

و هیچ وقت هم نمی گم کاش مادرم شاغل نبود.

یک زن یک انسانه می تونه ابعاد مختلف داشته باشه. می تونه به یک رشته هم علاقه داشته باشه و ادامش بده.می تونه هم علاقه نداشته باشه و به زور دانشگاه رفته باشه(که در این صورت من خودم به اون زن یه پیشنهاد دیگه می دم)

یک آقایی هم یک زنی را که می خواد اگر واقعا آدم مدیریه باید بدونه در قبال استعدادهای افراد تحت تکلفش مسئوله! اگر واقعا همسرش را دوست داره علایق همسرش را هم باید دوست داشته باشه!

من خودم پدرم اگر همچین خواستگاری برام بیاد خودشون رد می کنند و نظرشون مخالف هست.

می گن ما برای تو این قدر زحمت کشیدیم که به این جا رسیدی اون وقت یکی بیاد همه زحمت های ما را هدر بده!!! خیلی هم مصر هستند که من حتما ادامه تحصیل بدم. می گن اول دکترا بخون بعد کار (پدرم این را می گن!)

واقعا هم من با عشق و علاقه درس خوندم و همیشه موفق بودم و می دونم برای جامعه هم مفیدم. استعدادش را داشتم وگرنه هیچ وقت ؛وقت عجیب غریبی به درسم اختصاص ندادم.

(متاسفانه زنان شاغل در خانه داری و همسر داری و تربیت بچه و ... بشدت کوتاهی میکنند و این مسئله بر کسی پوشیده نیست

ظرف یا لباس شستن یا پختن غذا و تمیز کردن خونه و امثال اون برای زنی که دیپلمه و خانه داره ، عار نیست
اما برای زنی که مدرکی مثل فوق و دکتری داره یا شاغله کاملا این قضیه متفاوته)

آقای معاون محترم شما گاهی خیلی نظرات خوبی می گذارید :72: ولی واقعا از این نگاه صفر و یکی شما خیلی تعجب کردم که این طور به همه تعمیم می دین!!!

اگر شما نظرتون مخالف هست و دوست دارید همچین دختری انتخاب کنید من به شما خورده ای نمی گیرم و حق شماست اما اینکه تعمیم می دین واقعا منصفانه نیست.

من همین الانشم ظرف می شورم و اصلا دوست ندارم وقتی من هستم مادرم خسته بشن و ظرف بشورن و هیچ وقت هم در آینده همچین چیزی را عار نخواهم دانست! هیچ زن عاقل و فهمیده ای خدمت کردن به همسر و فرزندانش را تو خونه عار نمی دونه. همین طور که یک مرد کار کردن در بیرون را نباید عار بدونه!

استاد خانومی دارم که به شدت موفق هستند و کشفیات مهمی دارند و قابل توجه شما که از هر انگشتشون یه هنر می ریزه! و خانه داریشون 20 هست. و دو تا هم بچه دارند و من با این استادم خیلی صمیمی هستم.

انسان ظرفیت خیلی خیلی بالایی داره و خلیفه خدا بر روی زمین هست. اگر ما ایرانی ها تنبل هستیم و همه چیز را حاضر آماده می خواهیم و آب هم تو دلمون نباید تکون بخوره؛ این مشکل از ماست. نه این که کلا این کار بده!

یه خانوم اگه وقتش را به صورت مفید و هدفمند صرف یک کار مفیدی کنه و ازش حقوقی هم در بیاره خیلی بهتره تا اینکه وقتش را برای رفتن به این کلاس و اون کلاس بگذرونه و تازه باید پولی را هم برای گذران وقتش خرج هم بکنه. یعنی نه تنها از گذران وقتش چیزی عایدش نمیشه بلکه هزینه هم باید بکنه فقط برای اینکه حوصله اش سر نره! ضمن اینکه وقتی تو زندگی یک هدف دیگه ای باشه خود به خود زندگی دارای برنامه می شه. ولی وقتی کل زمان در اختیار شما باشه اتفاقا بیشتر وقت کم میاورید!!! (مسلما منظورم این نیست که اون هدف هدف اصلی باشه و کل برنامه را بگیره!)

خواهر دوستم دارن فوق تخصص دندانپزشکی می گیرن. 2 تا فرزند هم دارن. اما نکته مثبت ایشون این هست که مادرشون تو تربیت فرزندان تا سن 3 تا4 سالگی کمک می کرده.بعد هم از نظر روانشناسان از سن 3 تا 4 سالگی مهد کودک خوب (نه بد و نه هر مهد کودکی) برای شکوفایی استعداد بچه ها خیلی خوب است! چون بچه ها از هم خیلی چیزها تو بازی یاد می گیرن.

این تعمیم دادن ها به هیچ وجه درست نیست. اگر اولویت بندی صحیح باشه هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد!

باید دید اون دختر می تونه درست اولویت بندی بکنه یا نه. دختری که به زور درس خونده باشه به نظرم نمی تونه.ولی اگر استعدادش را داشته بعد از اون هم چون استعدادش را داشته صرف وقتش تو اون کار باعث می شه لذت ببره و روحیه اش بالا بره.و ضمن اینکه وقتی تو کاری استعداد دارید وقت زیادی از شما نمی گیره تا وقتی که استعدادی تو اون کار ندارین و باید بیشتر تلاش کنید!

و بچه هایی که دانشگاه دولتی درس خوندند به نظرم مسئول هستند پولی که از بیت المال براشون صرف شده به جامعه برگردانند.

و امیدوارم تو جامعه ما دختران مذهبی و معتقد وارد اجتماع بشن.

اما خیلی خوشحالم که نظرات بعضی آقایون غیر مذهبی را خوندم. چون گاهی فکر می کردم مردهای مذهبی همچین عقایدی دارند و متعصب هستند ولی الان مطمئن شدم خیلی به مذهبی بودن ربط نداره. چه بسا که تو دین ما هم این قدر به جستجوی علم سفارش شده و تاکید هم شده که نباید عالم بی عمل بود!!!

- - - Updated - - -

انتظار سبز جان درنهایت خودت را بسنج!نه با افکار ما.بلکه با منطق خودت اگر این موضوع برایت مهم هست ببین واقعا از روی تعصب یا خیالات برات مهم هست یا نه.آیا واقعا توانایی مدیریت خانه را داری یا نه. آیا مادرت بعدا کمک حالت خواهد بود یا نه؟

و بعد این صحبت دکتر شیری است:

برای یک ازدواج خوب نباید هزینه زیادی بدهیم.چه ما چه طرف.

یعنی ما نباید به خاطر ازدواج از چیزهایی که برامون مهم هستند گذشت کنیم! اینجا گذشت بده!

مثلا دختری که ادامه تحصیل را دوست داره و موقع ازدواج می گه من به خاطر تو ادامه تحصیل نمی دم!!! این دختر تو دلش همیشه احساس اجحاف می کنه.

یا در مورد شما که این قدر حیا و حجاب براتون مهم هست اگر از این حستون بگذرید هزینه زیادی کردین و بعدا احساس اجحاف شدیدی می گیرید و در کیفیت زندگی مشترکتون تاثیر منفی خواهد گذاشت!

- - - Updated - - -

دوست داشتی این پست را بخون:#22

وقت کنم باز هم از نظرات دکتر شیری تو این تاپیک خواهم گفت.

بانوان محترم قبول کنید تب مدرک گرایی خانمها بدجور داره پسرا رو اذیت میکنه، اینکه بعضی دخترا نقش مادری رو نقشی میدونن که مانع پیشرفتشونه، اینکه بعضی خانما با یه مدرک عالیه دنبال بهترین شوهر دنیان، اینکه جوونیشونو میذارن واسه درسشونو به بهترین خواستگاراشون جواب منفی میدن بدون دلیل منطقی بعد از اون انتظار دارن شوهرشون خودشونو فداشون کنه تو جامعه ما خیلی بیشتر از این چند موردیه که شما عنوان کردید.

ولی لذت بردم از حرفهای نوپو و شیدا و مصباح الهدی مشخصه تو خانواده های اصیلی تربیت شدین.

در واقع تو این دوره زمونه که ارتباطات کمتر شده(غیبت کردن قدیم منظورمه) و تعداد بچه ها هم به همین منوال کم شده خانما نیاز بیشتری به تعامل اجتماعی دارن و شغل مناسب میتونه این نیازو پاسخ بده، اما دو تا بچه دیگه خیلی کمه سه یا چهار تا خوبه

خیلی ممنونم از نظرات همه ی دوستان عزیز.نوپو و هدی عزیز حرف دل منو زدید.در واقع همه ی مطالبی که گفتید توی ذهنم بود و نمیدونستم چه طوری بیانش کنم. وقتی احساس می کنم باید فقط زن خونه دار باشم و اجازه ندارم از دانش و اموخته هام استفاده کنم و اونا رو برای مردم جامعه ام استفاده کنم بغض گلومو میگیره:54: من وقتی سنم کمتر بود موقعیت های خوب واسه ازدواج زیاد داشتم اما تا ی مدت همه مواردو رد می کردم که به درس و تحصیلم لطمه نزنه(البته الان احساس می کنم اشتباه کردم).من گاهی شب تا صبح نمی خوابیدم و درس می خوندم شاید چند شب پشت سرهم .من میخوام اول ی همسر و مادر خوب و عالی باشم اما کنارش میخوام ی زن موفقم باشم.به نظرم موفقیت من زمانی معنا پیدا می کنه که ی دختر دوست داشتنی،خواهر مهربون،همسر ایده ال ،بهترین مادر و درکنارشم ی فرد موفق در اجتماع باشم.من همسری رو میخوام که بتونه همه جوره حمایتم کنه.کنارم باشه،موفقیتمو ببینه و از رشد کردنم لذت ببره و متقابلا منم با شادیاش بخندم و با درداش همدردی کنم.
اما موردی که هست اینه که برای دیر شدن ازدواجم خیلی می ترسم.از کجا معلوم نفر بعدی که میاد بتونه معیارای بیشتری داشته باشه.می ترسم مجبور شم با زیاد شدن سنم از معیارای بیشتری کوتاه بیام و افسوس این موقعیت رو بخورم.هدی ونوپو جان راجع به این طرف قضیه هم فکر کنید.حرف ها و متلکای اطرافیان رو هم بهش اضافه کنید.ترس از مجرد بود و تعداد بالای دخترای مجرد30 ساله و بالاتر و...بهش اضافه کنید و بعد نظرتونو بهم بگید. خیلی به همراهی و حرفای خوبتون احتیاج دارم.:43:

سلام
من خودم هر جایی خواستگاری میرم در مورد شاغل بودن خانوم صحبت میکنم. تا وقتی که بچه در کار نیست مشکلی نداره ولی از نظر من به چندتا مثالی که بچه ها آوردند و خانواده هایی که خیلی خوب این موضوع رو حل کردند نمیشه اکتفا کرد.
فکر میکنم خانواده هایی که برای همین شاغل بودن خانوم مشکل پیدا کردند کم نیست.

اما در مورد اینکه بعد از از آب و گل در ومدن بچه ها با کار خانوم مخالفت کردند یه مقدار سخت گیرانه هست. شاید برای اینکه بعدا تحت فشار قرار نگیرند این طور صحبت کردند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط انتظارسبز

سلام
میشه لطفا دختران گروه نظرشونو بگن؟اقایون هم نظر بدن.من خواستگاری دارم که تقریبا شرایط لازمو داره اما ی شرط گذاشته اونکه به محض بچه دار شدن من نباید سرکار برم( هیچ نوع کاری حتی پاره وقت) و خیلی روی این موضوع مصر هستش ( با ادامه تحصیل و رفتن به کلاس های مختلف مشکلی نداره) .ی مورد دیگه هم اینکه تعداد بچه زیاد می خواد(3-4) ولی نظرمن2 تا بچه کاملا کافیه ولی بقیه شرایطش تقریبا اکی هستش.از طرفی من خیلی درس خوندم تا مهندس شدم و سعی کردم کلی هم مهارت کسب کنم(در حد خودم) و فعالیت اجتماعی رو به شدت علاقه مندم حتی به صورت پاره وقت.کمکم کنید.اگر جای من بودید چه کارمیکردید.با توجه به اینکه26 سالمه و ممکنه شرایط دیگه این جور پیش نیاد( درضمن خانواده ام هم میگن خوبه و تاکید می کنن همه چیز تابع شرایط تغییر می کنه. لطفا نقاط مثبت و منفی این موضوع رو بهم بگید تا بتونم درست تصمیم گیری کنم و بعدا پشیمون نشم.:81:

---

سلام خانم انتظار سبز

یک دو تا از پستهای دوستان رو خوندم ، من سعی میکنم بی طرف نظرم رو بدم.

اولا اینکه با توجه به این شرایط کاهش میل جوانان به ازدواج ، خیلی بهتر هست وقتی یک خواستگار خوب براتون میاد ، اولین کاری که میکنید ، بالفرض اینکه با ازدواج با اون فرد یک سری از علاقه مندی هاتون رو مجبور به چشم پوشی باشید ، باز هم با این شرایط ببینید با ازدواج کردن با اون فرد چقدر چیزی به دست میارید ، چقدر چیزی از دست میدید ، از دیدگاه من ، برای یک دختر خانم ، اگر امتیاز یک ازدواج خوب ، صد باشه ، ارزش یک کار خوب ، برای دختر ، سی هست ، پس قطعا ارزش داره بخاطر صد امتیاز ، از سی امتیاز چشم پوشی کنید.

در مورد تعداد بچه ، شما نظرتون روی دو بچه هست و ایشون گفتن سه - چهار بچه ، شما تا ازدواج کنید و برید سر خونه زندگیتون ، شرایط سنیتون طوری میشه که به لحاظ پزشکی حداکثر همون دو نهایتا سه بچه رو بیشتر نمیتونید بیارید ، پس سر یک بچه معامله رو بهم نزنید و مطمئن باشید وقتی ایشون سختی تربیت کردن بچه های امروزی رو ببینند احتمالا خودشون از بالارفتن تعداد بچه ها منصرف بشند.

ایشون که در مورد فعالیت اجتماعی شما ایرادی نگرفتن ، فقط از شما خواستن بعد بچه دار شدن سرکار نرید تا تعهد دائم به جایی نداشته باشید و تعهد اصلی شما برای تربیت فرزندان داخل منزل باشه و اوقات ازادتون هم که بصورت متغیر هست رو برای خودتون و فعالیتهای اجتماعیتون برنامه ریزی کنید ، از دو جهت این موضوع قابل بررسی هست :

اول اینکه این یک اشتباه بزرگ هست که تربیت شدن خودمون و والدین خودمون رو با تربیت فرزندان خودمون و خودمون مقایسه کنیم، واقعا بیست سی سال پیش ، تربیت فرزند به مراتب ساده تر از این دوران بود ، مثلا من از دوران کودکی خودم یادم میاد که نظارت کمی از طرف پدر و مادرم روی من بود ، صبح تا شب توی کوچه ها مشغول بازی با انواع و اقسام بچه ها بودم ، پدرم حتی نمیدونست من کلاس چندم هستم و... ولی به لطف خدا نه انحراف اخلاقی پیدا کردم هم اینکه همیشه در دوران تحصیل در مدارس نمونه و... و با کمترین هزینه در حد بیست هزارتومن برای کتاب کنکور و کنکور وارد یک دانشگاه خوب و رشته خوب شدم... این نه داستان زندگی من بلکه داستان زندگی بسیاری از دوستان اطرافم بود که اکثرا در خانواده های شلوغ و متوسط جامعه بودند که مثل من انچنان رسیدگی از سوی خانواده هایشان نداشتند و الحمدلله اکثرا جایگاههای اجتماعی بالا و شخصیتهای والایی دارند .... باور کنیم جامعه عوض شده ... به هیچ وجه دیگه شرایط مثل دهه های گذشته نیست ، نه به لحاظ تربیتی نه بلحاظ تحصیلی نه به لحاظ رفاهی ... اگر دوست دارید فرزندان شما هم مثل خود شما صالح و خوب باشند باید چندین برابر والدینتان برای فرزندانتان زحمت بکشید ، چون سختی ها چند برابر شده ، چون سبک زندگی ها ، سرگرمی ها ، رفاقتها ، انگیزه های درس خوندن و... در کودکان این دوره تغییر کرده ... پس اگر والدین ما هم شاغل بودند و هم فرزندان خوبی تربیت کرده اند با قاطعیت میگم اون الگو برای این دوره پاسخگو نیست... مگر اینکه اصرار داشته باشیم که ما بعد از ازدواج همچنان علاقه داریم علاقه مندی های شخصیمون اولویت بر صلاح زندگیمون داشته باشه که اون بحثش جداست...
اگر هم فرد مذهبی هستید از دیدگاه اسلام ، به هیچ عنوان هیچ محدودیتی به شرط رعایت شئونات برای حضور زن در جامعه نیست ولی زن برای کارِ خانه طراحی شده نه کارخانه ... مگر اینکه اون زن بقدری توانمند باشه که هم بتونه بطور کامل از عهده وظایف داخل منزلش بربیاد و اضافه زمانش رو به بیرون منزل بپردازه... که بالا ثابت کردم این کار تقریبا نشدنی است که البته اگر بعد ازدواج بتونید به طرفتون ثابت کنید شدنی است ایشون دغدغشون رفع میشه و احتمالا به شما اجازه شاغل شدن هم بدن چون بهشون ثابت کردید شاغل بودن تداخلی با وظایف مادری و همسری شما نداره.

در هر صورت بخاطر شرایط دوره ما ، ارزش خواستگار خوب و کلا ازدواج خوب خیلی بالاتر از برخی از مسائل جانبی هست ..

به امید موفقیت...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط محمد 93

سلام خانم انتظار سبز

یک دو تا از پستهای دوستان رو خوندم ، من سعی میکنم بی طرف نظرم رو بدم.

اولا اینکه با توجه به این شرایط کاهش میل جوانان به ازدواج ، خیلی بهتر هست وقتی یک خواستگار خوب براتون میاد ، اولین کاری که میکنید ، بالفرض اینکه با ازدواج با اون فرد یک سری از علاقه مندی هاتون رو مجبور به چشم پوشی باشید ، باز هم با این شرایط ببینید با ازدواج کردن با اون فرد چقدر چیزی به دست میارید ، چقدر چیزی از دست میدید ، از دیدگاه من ، برای یک دختر خانم ، اگر امتیاز یک ازدواج خوب ، صد باشه ، ارزش یک کار خوب ، برای دختر ، سی هست ، پس قطعا ارزش داره بخاطر صد امتیاز ، از سی امتیاز چشم پوشی کنید.

در مورد تعداد بچه ، شما نظرتون روی دو بچه هست و ایشون گفتن سه - چهار بچه ، شما تا ازدواج کنید و برید سر خونه زندگیتون ، شرایط سنیتون طوری میشه که به لحاظ پزشکی حداکثر همون دو نهایتا سه بچه رو بیشتر نمیتونید بیارید ، پس سر یک بچه معامله رو بهم نزنید و مطمئن باشید وقتی ایشون سختی تربیت کردن بچه های امروزی رو ببینند احتمالا خودشون از بالارفتن تعداد بچه ها منصرف بشند.

ایشون که در مورد فعالیت اجتماعی شما ایرادی نگرفتن ، فقط از شما خواستن بعد بچه دار شدن سرکار نرید تا تعهد دائم به جایی نداشته باشید و تعهد اصلی شما برای تربیت فرزندان داخل منزل باشه و اوقات ازادتون هم که بصورت متغیر هست رو برای خودتون و فعالیتهای اجتماعیتون برنامه ریزی کنید ، از دو جهت این موضوع قابل بررسی هست :

اول اینکه این یک اشتباه بزرگ هست که تربیت شدن خودمون و والدین خودمون رو با تربیت فرزندان خودمون و خودمون مقایسه کنیم، واقعا بیست سی سال پیش ، تربیت فرزند به مراتب ساده تر از این دوران بود ، مثلا من از دوران کودکی خودم یادم میاد که نظارت کمی از طرف پدر و مادرم روی من بود ، صبح تا شب توی کوچه ها مشغول بازی با انواع و اقسام بچه ها بودم ، پدرم حتی نمیدونست من کلاس چندم هستم و... ولی به لطف خدا نه انحراف اخلاقی پیدا کردم هم اینکه همیشه در دوران تحصیل در مدارس نمونه و... و با کمترین هزینه در حد بیست هزارتومن برای کتاب کنکور و کنکور وارد یک دانشگاه خوب و رشته خوب شدم... این نه داستان زندگی من بلکه داستان زندگی بسیاری از دوستان اطرافم بود که اکثرا در خانواده های شلوغ و متوسط جامعه بودند که مثل من انچنان رسیدگی از سوی خانواده هایشان نداشتند و الحمدلله اکثرا جایگاههای اجتماعی بالا و شخصیتهای والایی دارند .... باور کنیم جامعه عوض شده ... به هیچ وجه دیگه شرایط مثل دهه های گذشته نیست ، نه به لحاظ تربیتی نه بلحاظ تحصیلی نه به لحاظ رفاهی ... اگر دوست دارید فرزندان شما هم مثل خود شما صالح و خوب باشند باید چندین برابر والدینتان برای فرزندانتان زحمت بکشید ، چون سختی ها چند برابر شده ، چون سبک زندگی ها ، سرگرمی ها ، رفاقتها ، انگیزه های درس خوندن و... در کودکان این دوره تغییر کرده ... پس اگر والدین ما هم شاغل بودند و هم فرزندان خوبی تربیت کرده اند با قاطعیت میگم اون الگو برای این دوره پاسخگو نیست... مگر اینکه اصرار داشته باشیم که ما بعد از ازدواج همچنان علاقه داریم علاقه مندی های شخصیمون اولویت بر صلاح زندگیمون داشته باشه که اون بحثش جداست...
اگر هم فرد مذهبی هستید از دیدگاه اسلام ، به هیچ عنوان هیچ محدودیتی به شرط رعایت شئونات برای حضور زن در جامعه نیست ولی زن برای کارِ خانه طراحی شده نه کارخانه ... مگر اینکه اون زن بقدری توانمند باشه که هم بتونه بطور کامل از عهده وظایف داخل منزلش بربیاد و اضافه زمانش رو به بیرون منزل بپردازه... که بالا ثابت کردم این کار تقریبا نشدنی است که البته اگر بعد ازدواج بتونید به طرفتون ثابت کنید شدنی است ایشون دغدغشون رفع میشه و احتمالا به شما اجازه شاغل شدن هم بدن چون بهشون ثابت کردید شاغل بودن تداخلی با وظایف مادری و همسری شما نداره.

در هر صورت بخاطر شرایط دوره ما ، ارزش خواستگار خوب و کلا ازدواج خوب خیلی بالاتر از برخی از مسائل جانبی هست ..

به امید موفقیت...

---

خواستم علاوه بر استفاده از دکمه های لایک و تشکر, در یک پست مجزا نیز از این پست زیبای شما تشکر کنم.:104::104::104:

انتظار عزیز به نظر من باید خودت شرایطت را درک کنی تا بتوانی کسی را مجاب کنی.

شرایطی که یک دختر تحصیل کرده به نظر من اصلا مشکلی نداره که کار بکنه و می تونه مفید باشه به نظر من شامل موارد زیر هست:

1) اول اینکه حتما پوشش و حجاب خوبی داشته باشه و محیط حتما در شان یک خانم باشه.

راستش من رشته شما را نمی دونم ولی بعضی رشته ها خیلی پسرانه هست و برای یک دختر سخته یا شرایط خاصی باید داشته باشه

2) حتما اون کار را صرفا برای حقوق و درامد انجام نده. خیلی از خانم ها فقط برای پول می رن سر کار. این درست نیست.

باید وقتی کاری را انجام می دی از انجامش لذت ببری. باعث بالا بردن روحیه تو بشه. حتما باید تو اون کار استعداد داشته باشی ...

3) مطمئنا یک دختر اولویت اول تربیت فرزندش هست و شوهرداری. و یه دختر عاطفی بچه اش را بیشتر از کارش دوست خواهد داشت!!! اگر ببینه بچش صدمه می بینه خودش کارش را تنظیم می کنه یا حداقل موقت رها می کنه... نیازی نیست که یک آقا نگران باشه....

4) یک امتیاز خیلی خیلی مثبتی هست که اگر مادر دختر حوصله بچه ها را داشته باشهو حتی تو این کار با تجربه باشه و کمک کننده به دختر و حتی منزل نزدیک دختر!!!... ( از این نظر چقدر می تونی روی مادرت حساب باز کنی؟)

5) خودش هم میانه اش با بچه ها خوب باشه و دختر باسیاستی باشه و اینکه تو این دوره زمانه مادر آگاه خیلی در تربیت بچه موثره!

لازم نیست مادر عین 24 ساعت کنار فرزندش باشه تا خطا نکنه. مادر آگاه هوشمندانه فرزندش را تربیت می کنه. یه بچه امروزی چقدر باید به مادرش بچسبه؟

6) راستی من متوجه نشدم خیلی به رشته ات علاقه داشتی یا صرفا از روی گذروندن وقت رفتی؟

7) آدم متواضعی باشه.برای علاقش درس خونده باشه نه پز دادنش!

ببین این شرایط را داری؟

********************

بله .زمانه بدی شده. یک دختر امروزی بهتر می تونه مادر خوبی باشه .

حدیث از امام علی داریم: فرزندانتان را برای زمان خودشون تربیت کنید. نه زمان خودتان!

نوشته زیر از قول یه مادر آینده است(نه من):

من وقتی دخترم بزرگ شد و خواست بره مدرسه؛نمی تونم هر مدرسه ای بفرستمش! باید مدرسه مذهبی بفرستمش.(بایدی وجود نداره ها. ولی من دلم برای دختر آیندم اینو حتما می خواد!) اون وقت مدرسه مذهبی غیر انتفاعی باید بفرستمش. چقدر پول می خواد؟ آقای همسر داره؟

وقتی با دخترم رفتم خرید خواستم براش چادر بخرم بعد قدش هم مدام بلند میشه هر سال باید براش چادر بخرم چی؟

وقتی می خوام براش لباس خوب بخرم تا جذب ظواهر بیرونی نشه چی؟ اون وقت همش آقای همسر که دختر منو درک نمی کنه. میگه من پول ندارم این کارها را نکن. بچه ولخرج میشه. اون وقت مقتضای سن دختر منو درک نمی کنه. ولی اگه من یه حقوق کمی داشته باشم خودم برای دخترم می خرم. کلاس هم می فرستمش. 6 ساعت نمی خواد بگم آقا به خدا این کار برای تربیت فرزند لازمه!. مثلا کلاس زبان از همون بچگی و...

وقتی دخترم بره مدرسه یا دانشگاه اون وقت بچه ها بهش بگن امل به خاطر حجابش! اون وقت دختر من نباید تو ذهنش یه الگو باشه بگه مادر من دکتره فلانه بیساره؟ولی محجبه هم هست!

اون وقت دختر من به من افتخار نمی کنه که مامانم تحصیل کرده است و تو اجتماع هم هست و مانعی براش نبوده و اتفاقا خیلی هم به روز هست و از علم روز از همه مامانای شما بیشتر می دونه!6 تا مقاله هم داره (حداقل تو دلش می گه که!)

اون وقت دختر من حرف من بیشتر روش اثر نمی ذاره؟ اگه بخواد بگه منو درک نمی کنی تو هیچی نمی دونی فقط تو خونه ای.الان زمانه فرق کرده!ولی عکسش را در من ببینه.

نمی گه آخه من چرا درس بخونم آخرش که قراره خانه دار بشم. اون وقت هرچی هم بگم درس بخون تا وقتت را هدر ندی و ذهن و فکر و انرژیت تو جای مناسب صرف بشه. بگه آخرش که چی؟

بیشتر نمی تونم تو درسهاش کمک کنم؟ پیش خودش نمی گه من هم می خوام مثل مامانم دکتر بشم خوب درس بخونم ؟

دیگه درسته دخترم عاطفیه نباید که 24 ساعته به من بچسبه که! یکم هم مستقل باشه خودش بعضی کارهایش را انجام بده... به من هم کمک کنه البته :)

حواس مادرش هم هست که کی براش لب تاب بگیره. کی اینترنت پر سرعت. کی تب لت. کی موبایل و چه موبایلی؟ و و و

آدم تا چشم به هم بزنه 2 تا بچه ؛ زود بزرگ می شن می رن مدرسه(مدرسه دولتی تا زمان دختر من احتمالا وجود نخواهد داشت یا پولی میشه) مادر آخه چی کار کنه تو خونه؟ همش بشینه آی فیلم ببینه؟ مادری که رفته فلان دانشگاه و می تونسته همون زمان یه کار مفید انجام بده و یه کمک درامدی هم داشته باشه اونم برای بچه هاش خرج کنه.نه خودش که. یا برای خودش هم خرج کنه روحیه اش خوب میشه ...

وقتی میخواهید میزان پیشرفت و تمدن کشوری را دریابید به زنان ان کشور نگاه کنید.
دختران امروز مادران فردایند که با یک دست گهواره را تکان میدهند و با دست دیگر جهان را.
اینا اولین جملاتی بود که تو جشن ورود به دانشگاهمون که روز دختر هم بود دکتر ملکی رئیس دانشگاهمون خوند.اونجا بود که تمام دخترهای سالن با سوت و کف همراهیش کردند و منم به دختر بودنم افتخار کردم.اگر توی این دنیا به این بزرگی همه بهم بگن تو کار نکن ولی من کار میکنم چون این کار کردن عشقه منه و ارامش زندگیمه.شاید این حرف حرف خیلی از دخترها باشه و بزرگترین مشکل ما تو زندگی اینه که یک مرد نمیتونه این و بفهمه چون (با عرض پوزش از اقایون) مردها در یک زمان فقط میتونن یک کار رو انجام بدن ولی خانمها در یک زمان میتونند حداقل دوتا کار رو باهم انجام بدن و این برای اقایون غیر قابل درکه(مثل اینکه ما خانمها اصلا نمیتونیم درک کنیم که یک اقا میتونه یک ساعت به جایی خیره بشه و اصلا به هیچ چیز فکر نکنه).ما به تمام مردهای دنیا دسترسی نداریم ولی حتی تغییر دادن عقیده و فکر یک مرد هم برای ما کافیه.اقایون و برادران تالار همدردی باور کنید ما دختران نسل جدید میتونیم هم کار کنیم هم خونه دار باشیم و هم بچه های خوب تربیت کنیم.
حرفهای شما کمال بی ادبی و دهن کجی ه به همه دخترهایی که حقشونه از زندگی لذت ببرن.تمام ادمها نسبت به توانایی های خودشون شناخت دارن و از روی اونها تصمیم میگیرن پس بهتر نیست بذارید خود ما تصمیم بگیریم که کار کنیم یا نه؟
ببخشید انتظار سبز که تو تاپیک تو اینها رو عنوان کردم.ولی از نظر من ادمها ازدواج میکنن تا به ارامش برسن تمام این معیار بندیها و این رتبه گذاشتنها برای اینه که ما بیشتر به ارامش برسیم درسته؟ما نمیخوایم هر جوری که شده ازدواج کنیم میخوایم؟
ما میخوایم با توجه به شناختی که از خودمون داریم به نیازهامون پاسخ بدیم و در کنارش ارامش و عشق رو هم تجربه کنیم درسته؟
خواهر عزیزم رتبه بندی کن ببین ایا کار نکردن میتونه در اینده تو تاثیر بدی بذاره و باعث شه تو اصلا احساس ارامش نکنی؟مثلا برای من اینجوریه که اگه کسی از انجام اموری که دوستشون دارم جلوگیری کنه ته قلبم نسبت بهش یه احساس بدی خواهم داشت و باعث میشه تا وقتی که بتونم به مرادم برسم ارامش نداشته باشم.مثلا کار کردن و درس خوندن برای من یه معیار اساسیه و در صورت انجام ندادنشون احساس ارامش نخواهم داشت.
به نظر من ازدواج نکردن بهتر از ازدواج کردن و به ارامش نرسیدنه.
چون فکر میکنم احتمالا تو هم مثل من نیازمند فردی هستی که نه تنها محدودت نکنه بلکه حتی برای رسیدن به هدفت کمکتم بکنه و تکیه گاهت باشه درسته؟

این آقا کار بسیار درستی کردند که از اول شرایط خودشون رو با شما مطرح کردند. شما هم حق داری که همه انتظارات ایشون رو با خاسته های قلبیتون بسنجی .بعد از ازدواج نه حرف مردم التیام بخش نارضایتی شما از زندگیتون میشه نه کمکی میتونه بهتون بکنه. یک مادر خسته و ناامید و ناراضی به هیچ عنوان مادر خوبی نیستش !
هدفت از ازدواج چیه ؟ کاملتر شدن ؟ یا صرفآ انجام وظیفه ؟ عزیزم, اون کاری رو بکن که قلبا آرزوی انجام داشتنش رو داری. اگر خواست قلبت این نیستش احتمال زیادی وجود داره که خونه داری موجب افسردگیت بشه.
این که زن چه وظایفی در زندگی داره و برای کار خونه طراحی شده یا نه تفسیر شخصی ماست . قانون بی بدیل جهان نیستش ! هیچ کسی حق نداره برای شما تکلیف تعیین کنه که چند تا بچه باید بیاری و چند تا نباید ! شما هم مثل همه صاحب شعورهستی.و باید بخش مهمی از این تصمیم گیری باشی ! این جسم شماست , تن شماست ! و این شما هستی که باید رنج و زحمات نگهداری همه این فرزندان رو به عهده بگیری.فرزندان شما هم حقی به گردن شما دارند . آیا آمادگی چنین مسولیت خطیری رو داری ؟ اگر نه, به صرف نظر دیگران لطفآ کسی دیگه یه رو به این دنیا دعوت نکن ! تا چه رسد به ٤ تا !

سلام
با درست يا غلط بودن شرايط ايشون كاري ندارم
اما از صداقتشون واقعاً خوشم اومده خوب ايشون انتظاراتي دارند كه از همين اول مطرح كردند (چاقو كه زيرگلتون نذاشتند كه بگيد بله :311:) خوب بود كه اول به هرچيزي كه شما مي گفتيد جواب مثبت مي دادند بعداز ازدواج شمارو مجبور به كارهاي ديگه ميكردند اونوقت ميشد فريب در ازدواج
اما از الان همه گفته ها رو گفتند حالا شما مختاريد مسائل رو بسنجيد و بعد تصميم بگيريد
بعدهم بگم خيلي در اين مورد فكر كنيد بعد بهترين تصميم رو بگيريد
فكر نكنيد حالا قبول مي كنم بعدها عوضش مي كنم
اين اصلاً‌درست نيست چون ممكنه بعدها بگه من كه از اول گفته بودم ميتونستي قبول نكني
ضمناً من خودم شاغلم و فرزند هم دارم سخت هست اما قابل تحمل هميشه گفتم براي بدست آوردن چيزي بايد چيزي رو هم از دست بدي
فقط بايد ببيني اولويت با چي هست
برات آرزوي موفقيت دارم

انتظار عزیز دوستان همه گفتنی ها را گفتند. اما من باز هم می گویم بحث من سر شاغل بودن یا نبودن نیست.

نکته ای که من به شما گفتم چیز دیگری است. من می گویم وقتی این آقا آنقدر شناخت از شما به دست نیاورده است که نمی تواند به عنوان مادر بچه هایش به شما اعتماد کند و خودش را موظف می داند نقش مادری را به شما یاد بدهد ( در حالی که زنان نقش مادری را از زنان دیگر می آموزند نه مردان ) نقشی که کاملا زنانه است و یک مرد نمی تواند درک درستی از آن داشته باشد ، شما چگونه می خواهی با این موضوع کنار بیایی ؟ شما حتی اگر هم بخواهید با این آقا ازدواج کنید الان نباید این کار را بکنید. باید دوره شناخت طولانی تری داشته باشید.
در این دوره شما می توانید بفهمید که آیا این مردی است که شما را جذب خودش کند از ته دلتان یا نه. می توانید بفهمید که آیا این مرد آنقدر برای شما در آینده دوست داشتنی خواهد بود که به خاطرش از آرزوهایتان صرفنظر کنید و به خاطر محبتی که به او دارید از خواسته خودتان بگذرید. این مرد دارد خواسته بزرگی را مطرح می کند. این را که دیگر همه می توانند بفهمند چه آقایان تالار چه خانم ها. اینکه از همه چیزهایی که تا به حال برایش تلاش کرده اید و قلبا آن را دوست دارید ( صرفنظر از اینکه چیست و چه ماهیتی دارد ) به خاطر او گذشت کنید. خوب ما انسان های معمولی وقتی به خاطر کسی از آرزوهایمان گذشت می کنیم انتظار داریم که این گذشت ما بی جواب نماند. انتظار داریم که :
- او قدر گذشت ما را بداند و آن را وظیفه تلقی نکند و بی تفاوت نباشد.
- او هم متقابلا خودخواهی را کنار بگذارد و در زندگی دائما انتظار گذشت و فرمانبرداری از خواسته هایش را نداشته باشد. یعنی گذشت های سلسله وار و بی پایان. اینکه همیشه حق را به جانب او بدهیم.
- انتظار داریم که اگر ما را از شرایط مطلوبی که قلبا آرزویش را داشتیم برکنار کرده است ، شرایط بهتری برایمان فراهم کند. یعنی شرایطی که ما آن را به آرزویمان ترجیح بدهیم و بگوییم: آه این شرایط اصلا قابل مقایسه با آنچه آرزویش را داشتیم نیست. چقدر خوب شد به حرف او گوش کردم!!!
- انتظار داریم که اگر ما گذشت می کنیم طرف مقابل هم این گذشت را داشته باشد و او هم به خاطر ما از خواسته هایش صرفنظر کرده و به دل ما راه بیاید.

اینها شرایطی است که وقتی انسانی به خاطر کسی دیگر از آرزوها و خواسته هایش گذشت می کند و به شرایط طرف مقابل تن می دهد ، به طور خود به خودی در ذهن و روح او ایجاد می شود. مگر اینکه عشقی دیوانه وار بین دونفر حاکم باشد که اصلا تمام حساب های مادی این دنیا کنار برود که بحثش جدا است و در حال حاضر شما انتظار سبز عزیز چنین شرایطی را ندارید.

خوب پس این دوره طولانی تر شناخت لازم است که شما بفهمی آیا این مرد کسی هست که بتواند این گذشت شما را جبران کند و رضایت شما را تامین کند یا نه؟ و آیا آنقدر برای شما جذاب و دوست داشتنی است که بتوانید به خاطر او گذشت کنید یا نه.

پس توصیه من به شما این است که اگر فکر می کنید این آقا می تواند همسر مناسبی برای شما باشد این کارها را انجام دهید :
- خواهش می کنم دیگر نگویید اطرافیان متلک می گویند و تکه می اندازند. چون وقتی این حرف را می زنید من به این حالت درمی آیم :97:بعد به این حالت :161: و بعد هم به این حالت :320:

- - - Updated - - -

- دوره شناخت را طولانی تر کنید و ارزیابی دقیق تری از این آقا داشته باشید. عجله کار شیطان است .
- در دوره شناخت سعی کنید معقول و منطقی رفتار کنید و عاقلانه با این آقا بحث کنید و در یک کلام حسن نیت خود را ثابت کنید. ببینید آیا این آقا می تواند حداقل کمی بیشتر به شما و درایت و عقلتان اعتماد کند یا باز هم بی اعتماد است. نمی گویم صد در صد. من به خودم هم صد در صد اعتماد ندارد. منظورم به میزانی است که با آرام و با خوشی و امید به خوشبختی با شما ازدواج کند و شما را یک فردی نداند که نمی توانید درست تصمیم بگیرید.



دوستان عزیز تالار از شما هم خواهش می کنم که دیگر بر سر اینکه اشتغال خانمها خوب است با بد است ، خانم ها برای چه کاری ساخته شده اند و... بحث نکنیم و به مشکل اصلی صاحب تاپیک بپردازیم. به او کمک کنیم که ارزیابی درستی از شرایط خواستگارش داشته باشد و بتواند دورنمایی از زندگی ای که با او خواهد داشت پیش چشم داشته باشد. بحث راجع به خوبی و بدی اشتغال خانم ها یک بحث آزاد است و مشکلی را از صاحب تاپیک حل نمی کند. چون آخرش هر کس طبق عقیده و تربیت خانوادگی خودش زندگی می کند. تنها کاری که ما می توانیم بکنیم این است که کمکش کنیم شرایط را به درستی ارزیابی کند و بهتر است قضاوت را بر عهده خود انتظار سبز بگذاریم.

سلام

نمیشه هم خدا رو داشت هم خرما

کسی که میگه من میتونم مادر بچه ای باشم و شاغل باشم بدون اینکه در تربیت بچه یا خانه داری من و رسیدن به همسرم اجحاف بشه فقط و فقط داره از روی تعصب حرف میزنه
و 100 درصد در این زمینه کوتاهی رخ خواهد داد برای هر زنی و در هر زمینه شغلی
فقط مسئله اینه که این کوتاهی تا چه حده ؟

بعضی از مردها میتونند خرج بچه بدن و همسرشونو از لحاظ مادی تامین کنند که این شرایط رو میذارند که همسرشون شاغل نباشه و بچه زیاد میخوان

من اگه زن بودم شرط ایشون رو با شروطی میپذیرفتم
مثلا :
1. ماهیانه هزینه ای که میتونم از شغلم بدست بیارم رو بدون منت به من بدن (مثلا ماهی 1 میلیون)
2. فقط در صورتی بچه دار میشم که ایشون همکاری کنن و از وظایفشون شونه خالی نکنن چه در موقع بارداری در مسائل خانه داری چه در تربیت بچه
3. اگر شرایط مالی ایشون کفاف نده به بچه فکر نمیکنم تا موقعی که رفاه فرزندم تامین بشه
4.هر وقت هرنیاز مالی برام بوجود امد ایشون هزینه اشو تامین کنن (حالا ممکنه یک فعالیت ورزشی یا فرهنگی باشه یا برای زیبایی خودم بخوام هزینه کنم یا برای سلامتی ام باشه یا خرید زیور آلات یا هر چیز دیگه ای ...)
و ...

یعنی آقای محترم شما که انقدر ادعا داری اولا میتونی نیاز های مالی منو تامین کنی که میگی نرو سمت کار
ثانیا میتونی در پرورش 4 تا بچه کمک کنی و پا به پای من سختی هاشو تحمل کنی
و اصلا پول داری که میخوای 4 تا بچه بدنیا بیارم و هزینه هاشو تامین میکنی ؟

در کل شما هم باید نگرانی هاتونو عنوان کنید و این نباشه که ایشون دنبال یک ظرف شور و کهنه شور باشن ، دنبال یک کنیز بله قربان گو که در شرایط سخت مالی قربان صدقه فرمان و اوامر اربابش بره

مطمئنم ایشون با اومدن اولین بچه و چند روز شب نخوابی و یکم دست در جیب مبارک کردن به زور هم که شده مانع از اومدن دومی میشن و به این نتیجه میرسن که یک بچه کافیه

ولی اگر انقدر شرایط مالی مناسبی دارن که همچین توقعاتی دارن و انقدر با درک و فهم هستن که پا به پای شما میخوان همراهیتون کنن چرا که نه

ایشون نمیتونن هم خدا رو بخوان هم خرما رو و مثل امپراطور ها به ازدواج و تولید نسل فکر کنن؟؟ مگر اینکه واقعا توانش رو داشته باشن

مرسی از همتون دوستان عزیز.دیگه قضیه تموم شد و ایشون هم تماس نگرفتن.البته توی جلسه چندین بار پرسیدن این مسءله رو که راه نداره و من گفتم فکر نمیکنم ولی بازم راجع بهش فکر میکنم.ولی مامانم میگن رنگت حسابی پریده بوده (ی دفعه احسساس کردم چهاتابچه قد ونیم قد کنارم نشسته):302: بازم من موندم وتنهاییام.خسته شدم از این همه خواستگار و خواستگاری که به نتیجه نمیرسه.مامانم میگن خسته شدم ازخواستگار و ...هر چی فک میکنم بیشتر تردید پیدا میکنم خدا خودش به داد همه برسه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط انتظارسبز

مرسی از همتون دوستان عزیز.دیگه قضیه تموم شد و ایشون هم تماس نگرفتن.البته توی جلسه چندین بار پرسیدن این مسءله رو که راه نداره و من گفتم فکر نمیکنم ولی بازم راجع بهش فکر میکنم.ولی مامانم میگن رنگت حسابی پریده بوده (ی دفعه احسساس کردم چهاتابچه قد ونیم قد کنارم نشسته):302: بازم من موندم وتنهاییام.خسته شدم از این همه خواستگار و خواستگاری که به نتیجه نمیرسه.مامانم میگن خسته شدم ازخواستگار و ...هر چی فک میکنم بیشتر تردید پیدا میکنم خدا خودش به داد همه برسه

---

انتظار جان یعنی بعد این تاپیک جلسه دیگری برگزار نشد؟ خودشون زنگ نزدند؟

ممکنه زنگ بزنند ها. چند روز گذشته؟

اگه خواستی بیشتر در مورد این که شرایطتت را به خواستگار توضیح بدی تا از اولویت بندیت مطمئن بشه، صحبت کنیم.

یک توصیه مهم بهت می کنم انتظار جان :
هر خواستگاری را به خانه ات راه نده. قبل از اینکه کسی به خانه ات بیاید باید مادرت تلفنی با مادر او صحبت کند و یک سری ملاک های کلی را ارزیابی کند. بعد اگر دیدی شرایط کلی اش مناسب است خواستگار را به خانه ات راه بده.
من خودم تا به الان سه تا خواستگار داشتم که هیچ کدامشان را ندیدم چون قبل از خواستگاری مادرم تلفنی با مادر پسر صحبت هایی کردند و متوجه شدیم ملاک های کلی ما را دارا نمی باشند.
هیچ لزومی ندارد که هر کسی را به خانه ات بیاوری. بنیشین و یک سری ملاک های کلی و مهم را که پای تلفن می شود راجع به آنها صحبت کرد تعیین کن و اگر خواستگاری این ملاک ها را داشت به خانه راهش بده.

نه هدی جان.چند روزی گذشته و احتمالش نیست.اما فکز نمیکنم صحبت سر این مسئله بد باشه.الان که چند روزی گذشته و من فکر کردم میبینم در حال حاضر صحبت های اقای محمد93 که مدیر همدردی هم تایید کردن خیلی منطقی هستش،ایشون ملاک های دیگه منو داشتن.مثلا من خیلی دوست داشتم ایشون هم رشته من باشن و قصد ادامه تحصیل داشته باشن و مذهبی باشن.کلا توی موارد دیگه انعطاف پذیر بودن و این موضوع خط قرمزشون بود.من خودمم فکر نمیکنم بعد از به دنیا اومدن فرزندم بتونم کار کنم.فقط از تحمیل شدن این موضوع خیلی ناراحت بودم و احساس بدی پیدا کردم.
هدی جان و نوپوی عزیز اگر همچین موقعیتی براتون پیش اومد سریع موضع نگیرید مثل من و فکر کنید راجع بهش.اینو به عنوان کسی میگم که هنوز مطمئن نیست تصمیمی که گرفته درسته یا نه و میدونه خونه داری تنها اونو کاملا افسرده میکنه اما الانم خیلی حالم پهتر نیست و خیلی به داشتن ی همراه احتیاج دارم.الان دوباره ی خواستگار دیگه تماس گرفته اما حتی 30 درصد معیارهام رو هم نداره
نوپو جان اینجوری نیست که ما هر خواستگاری رو قبول کنیم گفتم ایشون 60 درصد معیارها رو داشتن.جلسه اول که اومدن با کار پاره وقت من(تدریس دبیرستان) موافقت کردن و سرش به تفاهم رسیدیم.بعد که مادرشون زنگ زدن دوباره مامانم پرسیدن و گفتن مشکلی ندارن با این موضوع به خاطر همین جلسه دیگه ای تعیین کردیم.ابتدای جلسه دوم هم مادرم ازشون پرسیدن که گفتن مشکلی ندارن.بعد که رفتیم صحبت کردیم ی دفعه این موضوع رو مطرح کردن و گفتن بهش فکر کردن و نمیخوان کار کنم و روی تربیت بچه حساسن.من ی دفعه با این موضوع رو برو شدم و همهی احساسای خوبم بد شد و ... مهارت ارتباطی من مشکل داشت شاید،شایدم دلیلش مطرح کردن غیرمنتظره این موضوع بود.شاید 3-4 بار فکر کردن و پرسیدن هیچ راهی نداره منم مصر رو حرفم که نه،گرچه راضی شدم حتی کار تو خونه بگیرم ولی ایشون رضایت ندادن.از نظر مالی فکر کنم خیلی اکی بودن و به نظرم دوست داشتن از نظر مالی کاملا وابسته باشم:54:
به هر حال به تمام دوستان چه خانم یا اقا توصیه می کنم راجع به تصمیماتتون عجله نکنید و وزود همه چیزو بهم نریزید وسعی کنید فکر کنیدو بعد تصمیم بگیرید.

خانم مصباح الهدی عزیز ممنون بابت پست مفبدت. اقای معاون کلانتر اخه همه که یه شکل زندگی نمیکن. مثلا خیلی از مردا رو من خودم به عینه دیدم که اونقدر غرق در کار و مشکلات هستن که وقتی برمیگردن خونه اونقدر خسته ان که دیگه نه وقت نه حوصله محبت و توجه به همسر و بچه هاشون ندارن. حالا خوبه شما بری خواستگاری بهتون بگن سر کار نرو که اینجوری نشه؟
من اگه یک دختر به دنیا اومدم انتخاب خودم نبوده و حالا که به عنوان یک انسان دارم زندگی میکنم دلم میخواد جدای از جنسیتم فرصت تحصیل و کارورشد و شکوفا کردن استعدادم رو داشته باشم. مدیریت کردن زندگی ریطی به کار بیرون نداره الزاما. کی میتونه ادعا کنه که همه زنهای خانه دار مادرا و همسرای ایده الی بودن؟؟؟
من خودم دانشجوی سال چهار پزشکی ام. درسا و و شرایط کارم هم خیلی سنگینه.در عین حال کنار درسم تدریس خصوصی هم میکنم. با وجودی که مجردم اما تقریبا اکثر مواقع من تو خونه اشپزی میکنم. چون بهش علاقه دارم.برای کمک به مادرم چون کمی کسالت دارن همیشه من ظرف میشورم. با وجود همه اینا مرتب باشگاه میرم. کلاس زبان میرم. و همیشه هم وقت واسه تفریح و بیرون رفتن و بودن با دوستان و خانواده ام دارم . ادم اگه بخواد زندگیش رو مدیریت کنه میتونه شاید به نظر سخت برسه ولی وقتی با علاقه این کارا رو کنی واقعا حس خوشبختی میکنی. تو خانواده ما همه خانم ها تحصیلات بالایی دارن و اکثرا شاغلند. نمیخوام بگم زندگی همه عالیه اما مثلا پسردایی من پزشکه. خانمش مهندسه و یک شرکت داره. 2 تا بچه هم دارن. این خانم اینقدر خوب خانوادش رو مدیریت میکنه که زبانزده. یه همسر و مادر ایده ال . در حالی که کلاسای مختلف و تفریح و همه این چیزا رو هم در کنار زندگیش داره.

انتظار سبز عزیز . قبل از هر چیزی بشین خوب با خودت فکر کن اگه شرط ایشون رو بپذیری 10 سال دیگه چه حسی خواهی داشت؟ ایا احساس نمیکنی چیزی رو از دست دادی؟ که اگه اینطور باشه مسلم بدون این حس باعث میشه نسبت به زندگیت سرد بشی .تو قبل از اینکه یک همسر یا مادر باشی یه انسان مستقلی. اگه خودت به شخصه حس خوشبختی تو ارتباط با خودت نکنی خیلییییی سخته که بخوای خوشبختی رو واسه همسر و فرزندت به ارمغان بیاری. ولی در عین حال نباید نقش همسری و مادریت تحت تاثیر کار و زندگیت کمرنگ شه.

من چندین بار به شما گفتم که مساله اشتغال یا عدم اشتغال نیست. مساله طرز تفکر یک انسان و نگاهش به زندگی مشترک و وظایف همسری ، نگاهش به زندگی مطلوب و ایده آل است. دیدگاهش به زن و توانایی های یک زن است.
من یک بار دیگر قسمت های مهم پست هایم را برایت می گذارم. اینبار به منظور اصلی من دقت کن انتظار جان :
می دانی من بیشتر روی چه چیزی تاکید دارم ؟روی این نکته که با مردی ازدواج کنی که تو را آنقدر دارای شعور و عقل و تدبیر و درایت بداند که چنین حرف های زننده ای را مطرح نکند. آنقدر به تو اعتماد داشته باشد که بداند شما نقش خودت را به عنوان یک مادر و همسر به خوبی ایفا خواهی کرد و نیازی به آقابالاسر نداری. با مردی ازدواج کنی که خوشحالی تو را خوشحالی خودش بداند و تو را یک آدم متعصب تصور نکند که نمی توانی براساس شرایطی که داری برای زندگی ات تصمیم بگیری و به خانواده ات ضربه خواهی زد. برعکس تو را یک زن انعطاف پذیر و مدبر بداند که بهترین ها را برای شوهر و خانواده ات رقم خواهی زد .

وقتی روح دوتا آدم به هم نزدیک باشد به هم اعتماد خواهند کرد و اینقدر خشک و خشن با هم برخورد نمی کنند. حتما متوجه منظورم شدی که روی اشتغال تاکید ندارم بلکه روی طرز فکر و طرز تلقی یک مرد از شما تاکید می کنم.
عزیزم واقعا می توانی با مردی که اینقدر برایت شرط و شروط می گذارد ، ذره ای به تو اعتماد ندارد و اصلا دنیای تو را و توانایی تو را درک نمی کند ، یک زندگی شاد داشته باشی؟ واقعا با مردی که اینگونه رفتار می کند می توانی یک حس قشنگ عشق و صمیمیت را داشته باشی و از درون قلبت بهش نزدیک باشی ؟
خوب روی حرف هایم فکر کن و ببین ته قلبت چه می گذرد . این خیلی مهم است .






- - - Updated - - -

خوب ما انسان های معمولی وقتی به خاطر کسی از آرزوهایمان گذشت می کنیم انتظار داریم که این گذشت ما بی جواب نماند. انتظار داریم که :
- او قدر گذشت ما را بداند و آن را وظیفه تلقی نکند و بی تفاوت نباشد.
- او هم متقابلا خودخواهی را کنار بگذارد و در زندگی دائما انتظار گذشت و فرمانبرداری از خواسته هایش را نداشته باشد. یعنی گذشت های سلسله وار و بی پایان. اینکه همیشه حق را به جانب او بدهیم.
- انتظار داریم که اگر ما را از شرایط مطلوبی که قلبا آرزویش را داشتیم برکنار کرده است ، شرایط بهتری برایمان فراهم کند. یعنی شرایطی که ما آن را به آرزویمان ترجیح بدهیم و بگوییم: آه این شرایط اصلا قابل مقایسه با آنچه آرزویش را داشتیم نیست. چقدر خوب شد به حرف او گوش کردم!!!
- انتظار داریم که اگر ما گذشت می کنیم طرف مقابل هم این گذشت را داشته باشد و او هم به خاطر ما از خواسته هایش صرفنظر کرده و به دل ما راه بیاید.

اینها شرایطی است که وقتی انسانی به خاطر کسی دیگر از آرزوها و خواسته هایش گذشت می کند و به شرایط طرف مقابل تن می دهد ، به طور خود به خودی در ذهن و روح او ایجاد می شود. مگر اینکه عشقی دیوانه وار بین دونفر حاکم باشد که اصلا تمام حساب های مادی این دنیا کنار برود که بحثش جدا است و در حال حاضر شما انتظار سبز عزیز چنین شرایطی را ندارید.
خوب پس این دوره طولانی تر شناخت لازم است که شما بفهمی آیا این مرد کسی هست که بتواند این گذشت شما را جبران کند و رضایت شما را تامین کند یا نه؟ و آیا آنقدر برای شما جذاب و دوست داشتنی است که بتوانید به خاطر او گذشت کنید یا نه.



- - - Updated - - -

انتظار جان بهتر است وقتی کسی حرفی را مطرح می کند سعی کنی عمیق تر نگاه کنی. اشتغال یا عدم اشتغال یک معلول است ، شما باید علت را پیدا کنید. باید ببینید که وقتی کسی شرایطی را برای شما معین می کند ، صرفنظر از آن شرایط ، چه تفکری چه تربیتی چه شیوه زندگی و چه اعتقاداتی پشت آن است. آن مرد چه تجربیاتی داشته است که به این نتیجه رسیده است.
انتظار جان من یک پست طولانی از زندگی خودم و تجربیاتی که داشته ام گذاشتم . با این کار من نشان می دهم که اگر شرایط خاصی در زندگی مد نظر من است چه تجربیاتی را از سر گذرانده ام که به این نتایج رسیده ام.
و این را بدان که مهمتر از خود نتیجه گذشته و تجربیاتی است که علت آن است و پشتوانه آن است.

وگرنه عزیز من دنیا متغیر است. شما نمی توانی آینده را پیش بینی کنی. خود من الان دنبال اشتغال نرفته ام و یا کلاس می روم یا کتاب می خوانم یا درس . دلیلش مهم نیست. شرایط زندگی اینگونه ایجاب می کند. من هم راضی هستم از زندگی .

اما همین من ممکن است شرایطم طوری بشود که مجبور شوم صد درجه تغییر کنم . کلاس و مطالعه و درس را کنار بگذارم و سرکار بروم.

وقتی من می بینم شرایط دنیا اینقدر متغیر است تعصب به خرج نمی دهم. نه روی عدم اشتغال تعصب دارم نه روی اشتغال.

اما چیزی که برای من مهم است همان ها است که توضیح دادم. طرز فکر افراد و منطق آنها و نگاهشان به زندگی و اینکه چقدر انعطاف پذیر هستند و اینکه چقدر دنیای خود را شناخته اند و به ناپایداری آن پی برده اند برایم مهم است.

وپو و hsp عزیز ممنونم از نظراتتون.من با شما موافقم علت مخالفت من تمام موضوعاتی بود که شما مطرح کردید و اینکه به عنوان ی انسان به حق انتخاب من راجع به کار کردن ی نکردن بی توجهی شده بود.شاید مد نظر من اصلا کار کردن نبود بلکه گرفتن این حق انتخاب بود.وقت یمی گم همه یاحساسای خوبم ی دفعه بد شدن هم همینه.احساس کردم فقط منو برای بچه اوردن و بزرگ کردن می خواد(البته به قول مامانم بیشترین دلیل مردها برای ازدواج ارضای همین نیاز و بچه اوردنه:54: ولی حداقل می شد اینقدر واضح مطرح نشه) ولی ی سوال دارم ازتون؟ اگر دوروبرتون پر از دخترای مجرد باشه 30 سال به بالا و بدونید که شاید تا 30 سالگی و شایدم بیشتر و شایدم تا اخر عمر باید مجرد بمونید و سنتون به سرعت داره میره بالا و هر روز گزینه های مناسبتون کمتر و کمتر میشه چی؟ میگن هیچ انسانی نمیتونه 100 درصد معیارها رو داشته باشه.اگر مجبور باشید از چندتا دیگه از معیاراتون کوتاه بیاید و ی روز پشیمون بشید و فکر کنید کوتاه اومدن از این معیار در مقابل ی سری دیگه از معیارا خیلی خیلی بهتر بود چی؟ اگر همه خونواده بهتون میگفتن اشتباه کردین و پسر خوب کم پیدا میشه و به بختتون لگد زدید ،پرتوقعید و انتظار دارید شاهزاده با اسب سفید بیاد چی؟اگر بیشتر از همه خودتون خسته و کلافه این تنهایی مزخرف بودید و دوست داشتید سر و سامون بگیرید ...ایناست که منو دچار تردید کرده بیشتر از همه تنهایی و ترس از مجردی و پیدا نکردن ی همسری که معیارای منو داشته باشه.این همه خواستگار و زحمتاشو به نتیجه نرسیدن هیچ کدومش.بعضی وقتا با خودم میگم خدایا دست اونی که مال منه رو بگیر و بلندش کن و به من برسون.ولی کمکم نمیکنه.حکمتشو نمی فهمم .من اهل دوستی و ...کارای مزخرف دیگه نیستم. موقعیتش خیلی بهم پیشنهاد میشه اما من دنبال ی زندگی اروم و با ارامشم.معتقدم اگر پاک باشم ی همسر پاک خواهم داشت وگرنه هیچوقت نمیتونم انتظاری از همسرم داشته باشم.هر چی خدا می خواد و صلاح میدونه.توکل به من ارامش میده:43:

عزیزم کاملا درک میکنم چی میگی. به این خاطر که برای یکی از کسایی که فوق العاده به من نزدیکه یک همچین اتفاق افتاد. این خانمی که میگم فوق لیسانس هستن و تو دانشگاه هم تدریس میکنه . تا 28 سالگی که به قول شما هیچ کدوم خواستگاراش شرایط مورد نظر رو نداشت یا... وهمه اون مسایلی که خودت گفتی هم ایشون داشتن. مثل حرف اطرافیان و این چیزا. تا اینکه به واسطه من یک پزشک اومد خواستگاری ایشون. اول که اومدن خانواده پسر خیلی ابراز خوشحالی میکردن و حتی میگفتن که ما به اون یکی پسرمون گفتیم با برادرت باجناق شو و این حرفا. خب معیارای اون خانم رو اقا پسر تا حدود زیادی داشت. فقط با وجودی که 29 سالش بود اصلا استقلال فکری نداشت و همه تصمیماتش رو پدرش میگرفت واسش. ولی اون خانم به خاطر همون حرفای خانواده که خودت هم اشاره کردی ندید گرفت و جواب مثبت داد. دیگه همه چی قطعی شد و حتی تاریخ مراسم معلوم شد. باز سر مهریه بحث داشتن و بازهم دختر کوتاه اومد. تا اینکه یک بار این خانم سر کلاس بودن پدر پسره زنگ میزنه میگه همین الان بیا محل کار من من یکم باهات حرف دارم. خانمه میگه من الان خودم سر کلاسم تموم شد چشم میام. اما همین مساله باعث شد رابطه به هم بخوره. چون پدر میخواست همونجور که پسرش همیشه گوش به فرمانشه عروسش هم بی چون و چرا باشه :97: غرور دختره خیلیییی جریحه دار شد خانوادش همش اون رو مقصر میدونستن . بعدش هم که خواستگارای یعدیش خیلی کم معیاراش رو داشتن حرفا و سرزنش ها بیشتر شد.کلی اذیت شد. خیلی عصبی شد تا حدی که مثلا روز دختر یکی ازدانشچوهاش بهش تبریک گفت کلیییی گریه کرد. دیگه رو اورد به دعا و نماز و این چیزا. از خدا خواست که خودش این مشکل رو حل کنه ( حالا لگر کسی اون دعا ها و نماز ها رو خواست بدونه بگه من بپرسم ازش و اینجا بنویسم). بعد حدود 9 ماه یک خواستگار براش امد که خودش خیلییی خوب بود . فقط وضع مالی خانوادش زیاد خوب نبود و چند چیز دیگه. اما خودش خیلی معیارای خانم رو داشت. ظرف 4 ماه ازدواج کردن و خداروشکر زندگیشون عالیهههه.الان 3 سال از ماجرا هم میگذره.
عزیزم به خدا توکل کن. چون اگه اون نخواد و همه عالم جمع بشن که بشه،نمیشه و اگه اون بخواد و همه عالم جمع بشن که نشه, بی برو برگرد میشه. توکل کن و صبر داشته باش

این احساسات شما نتیجه این است که خواستگاران زیادی به خانه راه دادید.

این را بدانید که کوتاه آمدن از معیارها اساسی دارد. اینکه یک دختر و پسر منطق و تفکرشان شبیه به هم باشد را نمی شود کوتاه آمد. اختلاف در عقاید و جهان بینی زندگی را تلخ می کند.

من نمی دانم واقعا چرا خانواده ها اینقدر ناپخته عمل می کنند و دائما دختر را تحت فشار قرار می دهند.
اما من اگر جای شما بودم با خانواده ام با قاطعیت و خیلی جدی صحبت می کردم. دلایل خودم را می گفتم. بعد هم صراحتا می گفتم : پدر و مادر عزیزم من برای شما دختر بدی نبوده ام و از این به بعد هم نخواهم بود.
من تا به حال قدمی خلاف آبرو و اعتبار خانواده برنداشته ام و مایه ننگ این خانواده نیستم. همه من را دختری خوب و با آبرو می دانند. من اهل ریخت و پاش نیستم و دختری نیستم که هر روز یک چیز بخواهد.
پس شما چرا با من اینگونه رفتار می کنید و رعایت احساس و غرور من را نمی کنید؟ چرا برای من ارزش و اعتبار قائل نمی شوید و با من مثل یک مزاحم رفتار می کنید که می خواهید هر چه زودتر او را بیرون کنید؟ مگر من دختری هستم که شما نتوانید در خانه نگهش دارید ؟ مگر دختر سرکشی هستم که مایه دردسر شما هستم ؟ چرا اینطور احترام من را از بین می برید ؟

لطفا این افکار را از سرتان بیرون کنید. تا شما برای خودتان به عنوان یک انسان که حق انتخاب دارد ارزش قائل نباشید دیگران هم به شما فشار وارد می کنند و سرکوفت می زنند. می گویند احترام امامزاده به متولی آن است.

من اصلا از مجرد ماندن نمی ترسم. می دانم که با مرد مناسبی ازدواج می کنم و زمانش برایم اهمیت ندارد. من خیلی خوب می دانم که ازدواج خاله بازی نیست برای همین موردهای ازدواج را به دقت بررسی می کنم و می سنجم. کسانی که از سر اضطراب و ترس به خواستگارشان جواب مثبت داده اند ( بنا به تجربه شخصی من ) به هیچ عنوان خوشبخت نشده اند و پشیمان هستند.

بهتر است اولا خواستگارتان را گزینش راه بدهید که اینقدر فشار از رفت و امد زیاد این همه خواستگار به شما و خانواده وارد نیاید.
این حرف من نیست. حرف مادر من است که تجربه شوهر دادن خواهرم و زن داد برادرم را دارد و زن دنیا دیده ای است.

بنشینید با خودتان فکر کنید که باید از کدام معیار بگذرید و روی کدام معیار پافشاری کنید. گذشتن از معیارها کاری است که باید مدت ها رویش فکر کنید و بسنجید. نمی شود که یک شبه و به خاطر یک خواستگار ناگهان معیارهایتان را تغییر دهید. اگر خواستید در این مورد بیشتر صحبت می کنیم.