درد دل در شرایط نامساعد: همسرم من رو مقصر تمام مشکلات زندگی می دونه

سلام یاران همدردی

دوست نداشتم تاپیکی بزنم که غمی توش باشه اما احساس کردم اگر با کسی دردل نکنم نمی تونم مقاوم باشم.

راستش مشکل از این قراره که همسرم در کارش دچار مشکل شده و قراردادش به زودی تموم میشه و هنوز نتونسته کار جدیدی پیدا کنه (مدت خیلی زیادی که دنبال کار می گرده) ، با اینکه رزومه خیلی قوی ای داره.

حالا در این حین من باردار شدم و دچار مشکلی شدم که خیلی نگرانم کرده و از اینکه هر لحظه ممکنه سقط کنم می ترسم. ضمن اینکه از نظر روحی هم خیلی ضعیف شدم و اصلا اون دلجوی قدیمی نیستم (مثل اکثر خانمهای باردار).

حالا همسرم چون از نظر کاری در شرایط بدی هست مدام دنبال بهانه است که با من یک دعوا راه بیاندازه و انتظار داره آرومش کنم اما من نیاز دارم یکی به خودم در این شرایط ارامش بده. البته سعی کردم بی خیال این نیاز باشم اما دیگه نمی تونم این همه فشار از طرف همسرم رو تحمل کنم. اون مدام تمام مشکلات زندگی رو تقصیر من میاندازه و من رو متهم به انواع رفتارهای بد می کنه.

خیلی صبرم زیاد بود اما الان توان صبر کردن ندارم و بیشتر از اون نمی دونم چه طور صبری باید داشته باشم و ایا این مشکل با صبر (یا تدبیر خاصی) قابل حله یا نه. با حرفها و رفتارهاش دارم به این نتیجه می رسم که جدایی تنها راه حل مشکل ماست.

سلام ، کار واقعا برای آقایون مهمه و این مشکلی که واسه همسرت پیش اومده اگه واسه هرمرد دیگه ایم پیش میومد عکس العملش همین بود، اینجور وقتا دنبال یکی میگردن که کاسه کوزه هارو سرش بشکونن و چه کسی بهتر از زن!
اصلا به جدایی فکرنکن، همچین بحرانی با گذشت زمان حل میشه و البته کار پیدا کردن ایشون

زیاد باهاش کل کل نکن، وقتی میبینی حوصله نداره و دنبال بهونس فقط بهش محبت کن تا اونم حوصلش سرجاش بیاد

، خیلی سخته با این شرایطی که هست صبور باشی مخصوصا اینکه بارداری ، ولی به خاطر مراقبت از فرزندتم که شده آرامش رو به خودت و همسرت منتقل کن
کتاب درمورد تربیت فرزند هم زیاد هست ،اونارو بخون سر گرم شی ، یا از اینترنت مطالبی درمورد اینکه چی بخوری واسه فرزندت بهتره پیدا کن،

خلاصه تا شوهرت کار پیدا نکنه همین وضع هس ،باید تو مدیریتش کنی .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deljoo_deltang

سلام یاران همدردی
انتظار داره آرومش کنم اما من نیاز دارم یکی به خودم در این شرایط ارامش بده. البته سعی کردم بی خیال این نیاز باشم اما دیگه نمی تونم این همه فشار از طرف همسرم رو تحمل کنم.
.

---

سلام دلجوی عزیزم تبریک میگم که داری مامان میشی
منم گاهی وقتها تو زندگی مشترکمون دچار همچین احساسی میشم.. منم همسرم کارش یه جوریه که هم درامدش کمه هم ازش راضی نیست و کلی هم دنبال کار گشته نتونسته کار بهتری پیدا کنه..
با این که همسرم خیلی فرد قابل قبول و با شخصیتو با اخلاقیه ولی دوست داشتم از هر لحاظ حمایتم کنه و حامی خوبی واسم باشه ولی گاهی وقت ها میبینم به هم میریزه و از من انتظار حمایت و دلگرمی و همراهی داره..
اوایل با شنیدن همه حرفاش (حرفهای نگران کننده و دلسردکننده در مورد وضعیت نابسامان کاری و درامدش) خیلی بهم میریختم ولی یواش یواش دارم عادت میکنم و سعی میکنم نه ناراحت بشم نه دلسرد فقط دلداریش میدم. گرچه الان هم گاهی با بعضی حرفاش خیلی ناراحت میشم :54: البته سمت و سوی صحبت هاش من نیستم ولی خب بازم ناراحت کنندست.. :97:
به قول ؛سپیده تاریک عزیز تا زمانی که کار پیدا نکرده وضع به همین منواله:97:
راستی شما اولین نفری بودی که تو همدردی به اولین تاپیک من جواب دادی و همیشه تو ذهن من باقی میمونی..
راستی فکر کنم شما خارج از کشور زندگی میکنید نه ؟ نمیدونم خانوادتون ( مادر - پدر- خواهر یا برادری )کنارتون هستند یا نه‌؟ یا حتی دوست و اشنایی هم میتونه تو لحظه های بارداری کمک و همدرد خوبی واستون باشن.:72:

درود بر بانو دلجوی دلتنگ :72:

خدا حفظت کنه که خیلی خانوم خوب و عاقل و فهمیده و دلسوزی هستی همیشه با دقت نظر میدی و واقعا هم تخصصیه نظرات شما :104:
بارداری خیلی سخته خود من اصلا فکرشم نمیکردم اینقدر مشکل باشه و روی یه زن فشار وارد کنه واقعا هم تا وقتی خودت بچه داری نشی متوجه نمیشی مادرت چقدر برای بدنیا آوردن و بزرگ کردنت زحمت کشیده.
یاد جمله خواهرم میوفتم میگفتش بعضی وقتها اینقدری که این بچه اذیتت میکنه میخوای بلندش کنی بکوبیش به زمین یا یه چیزی رو بلند کنی پرت کنی طرفش!!فکر میکردم داره شوخی میکنه ولی وقتی دختر خودمون دنیا اومد دیدیم نه خدایی آبجیم راست میگفتش :311::58: هم خیلی شیرینه و هم خیلی سخته به خانومم میگم یه پسرم دنیا بیاد جفتمون جور میشه یه دختر یه پسر میگه فعلا بزار چند سال بگذره یادمب ره چه بلایی سروم اومده :311:
مار مردها توی دنیای خودمون خیلی به دنیای بیرون مخصوصا از نوع زنانش توجهی نداریم و اگرم توجه هم کنیم خیلی سر در نمیاریم(دنیای پیچیده ای دارن خانوما)شوهر شما الان توی فضای خودشه و دغدغش اینه شغلش در خطره و دنبال یه منبع درامد و چون دوست نداره جلوی شما کم بیاره و غرور مردانه ای هم که داره باعث میشه فرافکنی کنه و شوربختانه یه عادت بدی که در وجود ما انسانها هستش اینه که عصبانیت و نارحتی خودمان را سر نزدیکترین فرد بخودمان خالی میکنیم.

زمان خودش خیلی از مسائلو حل میکنه و ان شاء الله ایشونم یه شغل جدید و خوب و دائمی پیدا میکنن:323: لطفا دیگه حرف از جدایی نزید:72:صبور باشید مشکلات میان و میرن همیشه بوده و همیشه هست بقول یه عزیز:آدم وقتی بدون مشکله و خوب میتونه استراحت کنه که مرده باشه :311: ایشالله نی نی خوشگلت دنیا میاد و با خودش کلی شادی و خنده میاره من یکی عاشقش این لحظاتم خیلی قشنگه مخصوصا وقتی بچه رو حس میکنی دستتو میزاری وول خوردنشو میبینی همش اینور و اونور میره پدرسوخته:58: آخرشام که لگد میزنه :227: چه دورانی بود خدایی خیلی خوب بود عالی بود

سلام خانوم دلجو_دلتنگ عزیزم:43:
من کوچکتر از اونی هستم که بخوام چیزی بگم

اما تا تاپیک شما رو خوندم گریه ام گرفت واقعا برام مهمید و تحمل ناراحتی شما رو ندارم
براتون نذر کردم و دعاتون میکنم تنها کاری که از دستم بر میاد:203:

بارداریتون رو بهتون تبریک میگم انشاالله به سلامتی زایمان کنید و فرزند سالم و صالح به دنیا بیارید:43:

دوستان ایشون فرزند دومشونه که باردارند یک بار بارداری رو تجربه کردند و یه فرزند دارند:72:

دلجو جان اینطور که میگی شوهرت الان نمیتونه تو رو همراهی کنه واسه ناراحتی های بارداریت
بهتره برای ارامش و تخلیه ناراحتی هات راه دیگه ای پیدا کنی. بیا اینجا تاپیک بزن. تاپیک مشاوره بهارزندگی و اقایsci رو بخون. کارایی کن که خوشحالت می کنه مثلا پارک باغ گل طلوع غروب خورشید و این چیزا
نمیدونم چرا نوشتی فکر می کنی جدایی راه حلتونه اما اگه این افکارو از وقتی پیدا کردی که باردار شدی علتش همون حساسیت های بارداریه. به افکار و برداشت هایی که قبل از بارداری داشتی بیشتر میتونی اعتماد کنی به نظر من.
:72:

سلام دلجوی عزیز.:72:

بارداری تون رو تبریک میگم. ایشالله که صحیح و سلامت این دوران را می گذرونید و یه فرشته ی ناز به دنیا میارید.

با توجه به شناختی که من نسبت به شما دارم می دونم اگر باردار نبودید خیلی خوب می تونستید از پس بحران شغلی همسرتون بربیاین. این آشفتگی با توجه به اینکه الان شما به دلیل تغییرات هورمونی و مسئولیت ها و افکار ناشی از این دوران کمی حساس شدین و به گفته خودتون بیشتر از همیشه به حمایت همسر نیاز دارین کاملا طبیعی هست. اما برای اینکه از این احساسات بد جلوگیری کنید و کمتر دچار تنش بشید به نظر من بهتره زمان های کمتری در کنار همسرتون باشید. مخصوصا زمان هایی که پیش بینی میکنید همسرتون در شرایط ایجاد تنش هستند سعی کنید خیلی زود محیط رو ترک کنید. یا خودتون رو با دخترتون یا کار دیگه مشغول کنید. مثلا برید دوش بگیرید یا نماز بخونید.
اگر به عصبانیت و نق و نوق های همسرتون به این دید نگاه کنید که نگران وضعیت شما و آینده دو فرزندتون هستند و چون مستاصل هستند و تلاش هاشون تا حالا به نتیجه نرسیده اینطوری واکنش نشون میدن، احساس منفی تون نسبت بهشون کمتر میشه و شاید حتی بتونید دلجویی کنید. در واقع همسرتون راه ابراز نگرانی و محبت رو فعلا گم کرده و با این رفتارها داره تلاش میکنه که یک راه برون رفت پیدا کنه، و فشار روی خودش رو کمتر کنه.

بانک های عاطفی دیگه تون رو تقویت کنید. اگر دوستی دارید که باهاش صمیمی هستین وقت بیشتری باهاش بگذرونید اگر صحبت کردن با خانوادتون بهتون انرژی میده تعداد دفعات صحبت یا مدتش رو بیشتر کنید.

با توجه به شرایطتتون فکر کنم پیاده روی و قدم زدن مناسب نباشه، اما اگر براتون امکان داره و پزشکتون اجازه میده از قدم زدن یا یوگا برای آرامشتون کمک بگیرید. تمرین های ریلکسیشن و تنفسی را انجام بدین مخصوصا زمان هایی که دچار حمله افکار منفی میشید. از توقف فکر استفاده کنید. از افکار جایگزین مثبت استفاده کنید. احساسات منفی و مخصوصا خشمتون رو نسبت به همسرتون بنویسید و بعدش نوشته هاتون رو بسوزونید(تو سینک ظرفشویی یا یک جای مشابه).

تمرکز اولتون خودتون و سلامتی تون باشه.

. سلام عزیزم بهت تبریک میگم این تجربه شیرینی که خودتم حس کردی قبلا اما تو این مورد و استرسا و شرایطت درکت میکنم همیشه خدا جای شکرش رو باقی میذاره خدا به اندازه ظرفیت هرکس بهش مشکلات میده اگه مشکلات منو میدونستی و قراربود جای من باشی میچسبیدی زندگیتو میگفتی خدایا صدهزارمرتبه شکرت که این زندگیمه و جای شکر کردن رو برام باقی گذاشتی منم هیچوقت ناشکری نکردم هربار که غصه همه عالم میومد رو دلم منم به بچم فکرمیکردم دست میذاشتم رو شکمم و با وول خوردنش آرامش میگرفتم وضعیت شوهرمن و زندگیم صدبرابر بدتر از شمابود شوهرم بیکار و بی عار کلی طلبکار داشت خونه مادرشوهرم زندگی میکردم شوهرمم فقط کافی بود مادرش یه کلمه حرف زیر گوشش بزنه تا اعصاب و اوقاتمونو تلخ کنه و سرسوزن آرامشیم که داشتم زهرمارم میکردن تازه من 9ماه تمام بخاطر فشارهای عصبی که بهم وارد میکردن صبح ظهرشب هرچی میخوردم بالامیاوردم همه دوماه ویاربد داشتن من 9ماه ویار بد داشتم چقد از تنها بیمارستان رفتن و برگشتن اذیت میشدم مادروپدرو خونواده دلسوزی نداشتم همینیم که بودن اونسر دنیا من اینسر همه حمایتاشونم ازم دریغ میکردن چون پدرم گفته بود جداشو و من زیر بار نرفتم بخاطر همین بی اعتنا بودن تو کل دوران بارداریم فقط چندبار بامن تماس گرفتن و بعدم که من بخاطر مسافرت رفتن شوهرم رفتم خونشون چقد زخم زبون شنیدم همه حاملگیم دل درد کشیدم همش عصبی بود دکر میگفت استرس و اضطراب برات سمه ولی گوش شنوا شوهرم میگفت به من چه و با بی اعتنایی کار خودشو میکرد اذیتم میکرد خانوادش اذیتم میکردن منم که خودم اینقد مریض بودم که همش تو اتاق افتاده بودم شوهرم تا طلبکاراش میومدن میومد غرغراشو سروصداشو سرمن خالی میکرد مادروخواهرش توقع داشتن من با این حالم کارای خونشونو بکنم و آشپزی کنم بوی غذا برام چندش بود بخاطر اینا هر روز با شوهرم غرغرو سروصداشو تحمل میکردم همه دوروبریا و خونوادم میگفتن تا زمان داری سقط جنین کن و طلاق بگیر ولی من برای قتل نفس و بچم کوتاه نیومدم پاش وایسادم تحمل کردم عزیزم همه این پرحرفیا رو کردم تا بهت بفهمونم که بدتر از توهم هست ناشکری نکن خدارو شاکر باش که بدتر از این نیستی دلتو به بچه ای که داری و نی نی تو راهت خوش کن ارزششو داره خودتو سرگرم کن تحمل نکن ولی صبر کن بی خیال باش زیاد خودخوری نکن شوهرت یه ساعت غر میزنه و بعدش تموم میشه تو بخاطر این مسایل ساده خودتو ناراحت نکن خیلی بچت صدمه میبینه من تا 6هفت ماهگیه پسرم تمام بدنش کهیر میزد و بعداز هزارتا دکتر رفتن یه دکتر فهمید که بخاطر فشارای عصبی که تو بارداری و بعد زایمان به من و بچه وارد شده بچم به این روز افتاده بخاطر فشارای عصبی دوران بارداری ممکنه افسردگی بگیری و افسردگیشم به راحتی افسردگیای دیگه خوب نمیشه چند روز دیگه پسرم 2سالش میشه ولی من هنوز مشکلات افسردگی داره اذیتم میکنه هنوز کاملا خوب نشدم کاری نکن که بعد زایمان حوصله بچتم نداشته باشی آرامش خودتو حفظ کن عزیزم خودتو سرگرم کن به موضوعاتی که اذیت و ناراحتت میکنه فکرنکن من زندگیم خوب شد شوهرم سرش به سنگ خورد تا 4ماهگی بچشو ندیده بود نمیخاست ببیندش فکر کن من دست تنها بچمو تا 4ماهگی بدون هیچ حمایتی بزرگ کردم الان سر زندگیمم خانواده شوهرم حالا فهمیدن که چه برسر من آوردن الان پشیمونن و هرکدوم جدا جدا عذرخواهی میکنن و بخاطر کاراشون حلالیت میخان ازم ، الان همه چی خوبه فقط روحیه من مثل گذشته نیست خاطرات تلخ من از بارداریو زایمان همیشه تو ذهنم میمونه ولی همشم مقصر دیگران نبودن خودمم میتونستم بیخیال باشم تا به این روز نیفتم حالا هم شما از زندگی من درس عبرت بگیر تجربه را تجربه کردن خطاست از تجربه من درس عبرت بگیر به خودت سخت نگیر بازم بهت تبریگ میگم با اینکه بدترین روزای عمرم رو تو بارداری و زایمانم و بعدش گذروندم ولی به جرات میگم هیچ لذتی بالاتر از مادر شدن نیست قدر این لحظاتتو بدون ایشالا مشکلات حل میشن و همه چی به خوبی و خوشی پیش میره

- - - Updated - - -

. سلام عزیزم بهت تبریک میگم این تجربه شیرینی که خودتم حس کردی قبلا اما تو این مورد و استرسا و شرایطت درکت میکنم همیشه خدا جای شکرش رو باقی میذاره خدا به اندازه ظرفیت هرکس بهش مشکلات میده اگه مشکلات منو میدونستی و قراربود جای من باشی میچسبیدی زندگیتو میگفتی خدایا صدهزارمرتبه شکرت که این زندگیمه و جای شکر کردن رو برام باقی گذاشتی منم هیچوقت ناشکری نکردم هربار که غصه همه عالم میومد رو دلم منم به بچم فکرمیکردم دست میذاشتم رو شکمم و با وول خوردنش آرامش میگرفتم وضعیت شوهرمن و زندگیم صدبرابر بدتر از شمابود شوهرم بیکار و بی عار کلی طلبکار داشت خونه مادرشوهرم زندگی میکردم شوهرمم فقط کافی بود مادرش یه کلمه حرف زیر گوشش بزنه تا اعصاب و اوقاتمونو تلخ کنه و سرسوزن آرامشیم که داشتم زهرمارم میکردن تازه من 9ماه تمام بخاطر فشارهای عصبی که بهم وارد میکردن صبح ظهرشب هرچی میخوردم بالامیاوردم همه دوماه ویاربد داشتن من 9ماه ویار بد داشتم چقد از تنها بیمارستان رفتن و برگشتن اذیت میشدم مادروپدرو خونواده دلسوزی نداشتم همینیم که بودن اونسر دنیا من اینسر همه حمایتاشونم ازم دریغ میکردن چون پدرم گفته بود جداشو و من زیر بار نرفتم بخاطر همین بی اعتنا بودن تو کل دوران بارداریم فقط چندبار بامن تماس گرفتن و بعدم که من بخاطر مسافرت رفتن شوهرم رفتم خونشون چقد زخم زبون شنیدم همه حاملگیم دل درد کشیدم همش عصبی بود دکر میگفت استرس و اضطراب برات سمه ولی گوش شنوا شوهرم میگفت به من چه و با بی اعتنایی کار خودشو میکرد اذیتم میکرد خانوادش اذیتم میکردن منم که خودم اینقد مریض بودم که همش تو اتاق افتاده بودم شوهرم تا طلبکاراش میومدن میومد غرغراشو سروصداشو سرمن خالی میکرد مادروخواهرش توقع داشتن من با این حالم کارای خونشونو بکنم و آشپزی کنم بوی غذا برام چندش بود بخاطر اینا هر روز با شوهرم غرغرو سروصداشو تحمل میکردم همه دوروبریا و خونوادم میگفتن تا زمان داری سقط جنین کن و طلاق بگیر ولی من برای قتل نفس و بچم کوتاه نیومدم پاش وایسادم تحمل کردم عزیزم همه این پرحرفیا رو کردم تا بهت بفهمونم که بدتر از توهم هست ناشکری نکن خدارو شاکر باش که بدتر از این نیستی دلتو به بچه ای که داری و نی نی تو راهت خوش کن ارزششو داره خودتو سرگرم کن تحمل نکن ولی صبر کن بی خیال باش زیاد خودخوری نکن شوهرت یه ساعت غر میزنه و بعدش تموم میشه تو بخاطر این مسایل ساده خودتو ناراحت نکن خیلی بچت صدمه میبینه من تا 6هفت ماهگیه پسرم تمام بدنش کهیر میزد و بعداز هزارتا دکتر رفتن یه دکتر فهمید که بخاطر فشارای عصبی که تو بارداری و بعد زایمان به من و بچه وارد شده بچم به این روز افتاده بخاطر فشارای عصبی دوران بارداری ممکنه افسردگی بگیری و افسردگیشم به راحتی افسردگیای دیگه خوب نمیشه چند روز دیگه پسرم 2سالش میشه ولی من هنوز مشکلات افسردگی داره اذیتم میکنه هنوز کاملا خوب نشدم کاری نکن که بعد زایمان حوصله بچتم نداشته باشی آرامش خودتو حفظ کن عزیزم خودتو سرگرم کن به موضوعاتی که اذیت و ناراحتت میکنه فکرنکن من زندگیم خوب شد شوهرم سرش به سنگ خورد تا 4ماهگی بچشو ندیده بود نمیخاست ببیندش فکر کن من دست تنها بچمو تا 4ماهگی بدون هیچ حمایتی بزرگ کردم الان سر زندگیمم خانواده شوهرم حالا فهمیدن که چه برسر من آوردن الان پشیمونن و هرکدوم جدا جدا عذرخواهی میکنن و بخاطر کاراشون حلالیت میخان ازم ، الان همه چی خوبه فقط روحیه من مثل گذشته نیست خاطرات تلخ من از بارداریو زایمان همیشه تو ذهنم میمونه ولی همشم مقصر دیگران نبودن خودمم میتونستم بیخیال باشم تا به این روز نیفتم حالا هم شما از زندگی من درس عبرت بگیر تجربه را تجربه کردن خطاست از تجربه من درس عبرت بگیر به خودت سخت نگیر بازم بهت تبریگ میگم با اینکه بدترین روزای عمرم رو تو بارداری و زایمانم و بعدش گذروندم ولی به جرات میگم هیچ لذتی بالاتر از مادر شدن نیست قدر این لحظاتتو بدون ایشالا مشکلات حل میشن و همه چی به خوبی و خوشی پیش میره

اینجا تالار دلتنگی :72: اینجا تالار دلجویی:72: اینجا تالار تخلیه درد های درونیه :72: اینجا تالاریکه مدیر ها هم توش عضو هستند و تو حال احوال درد دل میکنن :72: بانو اینجا تالار همدردی :72:

چه اشکالی داره بانویی مثل شما با مشاوره های به اون خوبی و آموزنده بیاد درد کنه . پس خوش اومدی

اول منم مثل دیگر دوستان خبر خوبتونو تبریک میگم و انشالله که این مسیر به سلامت رد کنید

بانو جدایی رو هرگز به زبون نیارین :81: شما عهد کردین در سختی ها ومشکلات کنار همسرتون بمونید پس فراموش نکنید و بمونید . تا آخرش .

نمیدونم ولی من حس میکنم همسرتون خیلی برا شما ناراحتا واز اینکه بیکار میشن اونم با وضعیت الان شما فشار بر ایشون چند برابر شده .فقط متاسفانه نمیدونن سمت این فشار به کدام سو بگیرا تا فشارکم بشه

بعضی از مردها وقتی نمیتونن برا پرندهاشون دونه تهیه کنن حرسشونو سر پرنده خالی میکنن تا پرنده جرات جیک زدن نداشته باشه . یا پرواز کنه بره یا............. بسوزه و بسازه

بانو نمیدونم برا بارداری با شوهرت هماهنگ بودی یا نه که شاید شاید یه حرف از ناراحتیهای شوهرت همین باشه .

اگه خیلی خیلی موضوعت حاده و نمیتونی تحمل کنی و استرس باعث از دست رفتن فرزندت میشه با اجازه خودش چند روزو خونه رو ترک کن و ازش بخواه بهت سر بزنه واینکه قهر نیستی فشار عصبیتون بالاست و برا بارداریتون خطر ناک

بانو اگه اشتباهی داشتی به کوچک بزرگیش کار ندارم اشتباهی که تو چشم شوهرت مونده والان که به مشکل خورده مدام تو سرت میزنه و ناراحتت میکنه و به زبون میاره .
یه وقت که آروم بود باهاش صحبت کن و غرورتو بشکن و عذر خواهی کن ودر ادامه بهش بگو تو سختی بیکاری تنهاش نمیذاری و کنارش میمونی واینکه نگران نباشه خدا با نگاه به فرزندتون روزی شوهرتو خواهد داد طوریکه حتی به ذهنش هم نخواهد رسید . بهش بگو احتیاج به آرامش داری واز خودش کمک بخواه

بانو زیاد شد ببخش . سعی کن تو مشاجرات زیاد دهن به دهنش نذاری شما سکوت کن باز میگم حس من اینکه اون برا شما ناراحته . سعی نکن با حرف اینو اون اوضاع بدتر کنی شما در نقطه آغاز یه زندگی هستید .

سختی سختی که میگن یکیش همینه با جدایی بدتر میشه بهتر نمیشه

بدرود

واقعا نمی دونم از این همه لطف شما چطور تشکر کنم. فکر می کردم اصلا درد دل کردن بلد نباشم (و البته بلدم نیستم) اما شما خیلی خوب تونستید با همین چند خط نوشته من همدلی و همدردی کنید.

سپیده تاریک عزیز، می دونم همسرم در شرایط خیلی بدی قرار داره و این باعث شده همه چیز رو (حتی من رو) سیاه ببینه. البته قبل از بارداری من و قبل از اینکه معلوم بشه قراردادش رو باهاش تمدید نمی کنند هم اوضاع کمی ملایمتر بود چون همسرم ادم کمالگراییه و به راحتی از هیچ چیز راضی نمیشه. من الان فرزند دومم رو باردار هستم و برای فرزند اولم خیلی مطالعه کردم (نزدیک دو سال ) و حتی هنوزم مدام در حال مطالعه برای تربیتش هستم. فکر می کنم شما درست می گید باید این اوضاع رو به زمان بسپارم. زمان حلال مشکلاته، حداقل در شرایط کنونیم بهتره هیچ تصمیمی نگیرم.

خیال تو عزیز، بله در زمانی که مردها عصبانین بهتره حرفهای بدشون رو از یک گوش بشنوی از یک گوش دیگه در کنی. تنها راه حل همینه و بعدم اگر توان روحی داشتی باهاشون همدلی کنی. راستش همسرم با دلایل خودش ازم خواسته با هیچ کس در مورد این فرزند دوم صحبت نکنم و هیچ کس نمی دونه من باردارم حتی خانواده و دوستانم بنابراین از کسی نمی تونم کمک بگیرم ، خانواده من هم 17000 کیلومتر ازم فاصله دارند :54:

آقای خاله قزی گرامی ممنون از اینکه با من همدلی کردید امیدوارم خدا بهتون یک پسر سالم و صالح عطا کنه. من هنوز نمی دونم این دومی دختره یا پسر ولی هر چی باشه فقط دعا می کنم سالم به دنیا بیاد.

آرام دل عزیز ببخش که ناراحتت کردم . این حالات من الان طبیعیه خودت هم باردار بودی می دونی ادم حساس میشه. امیدوارم به خیر و سلامت این دوران بگذره. منم برات دعا می کنم زندگیت پر از خوشی و شادی و سلامتی باشه.

مینوش عزیزم، آخه این فکر و این راه حل در زمان گذشته در ذهن من بود و من به این نتیجه رسیده بودم اما به خاطر دخترمون و به خاطر اینکه فکر می کردم همسرم بر خلاف زبونش در دلش از زندگیمون راضیه ادامه دادم و سعی کردم خیلی تغییرات در زندگیم به وجود بیارم ولی الان زبان و رفتارهای همسرم برام مهم شده. درسته باید از جاهای دیگه شارژ بگیرم اما قبلا ها از خانوادم شارژ می شدم که اونها هم از من خیلی ناراحتن به حدی که حتی دیگه باهام تماس نمی گیرن و .... البته همینکه اینجا تاپیک زدم فکر می کنم خیلی بهترم.

صبای عزیزم ، یکی از دلایل اصلی این به هم ریحتگی من مشکل جسمیم هست که باعث شده هر لحظه نگران سقط شدن بچه باشم. اما الان حالم از نظر روحی بهتره چون پیش خودم فکر کردم اگر خدا بخواد موجودی به دنیا بیاد ، به دنیا میاد و این نگرانی من مثال نگرانی دایه مهربونتر از مادره. من باید قوی باشم، باید چون قراره مادر دو تا بچه باشم. امیدوارم خدا کمکم کنه.

نیلوفر مرداب عزیز ببخشید که خاطرات بدی رو براتون یادآروی کردم. ممنون که از تجربت برام نوشتی. منم مثل شما افسردگی بعد ( و قبل ) از زایمان رو تجربه کردم . تنها کسی که می تونهه به ما کمک کنه بعد از خدا خودمونیم.

آقای پارسای گرامی ممنون. بله ممنون از همدردی و دلجوییتون. مثال پرندتون خیلی جالب بود. تا حال اینطور بهش فکر نکرده بودم. من و همسرم با توافق هم اقدام کردیم. الان که شرایط خوبی ندارم تنهاسعی می کنم در برابر همسرم سکوت کنم و البته گاهی دلجویی. همسر من با عذر خواهی و این قبیل صحبتها اروم نمیشه همسرم به تازگی حرف از بن بست در زندگی من و خودش می زنه. البته دارم سعی می کنم فعلا بی خیال باشم تا بعدا در موردش فکر کنم. من و همسرم اختلافات عمیق و بنیادی داریم اما تا حالا با وصله پینه این زندگی رو جمعش کردیم. امیدوارم زندگیمون به سمت بهبود بره.

باز هم از همتون ممنونم. و ممنون که برای یک درددل هم لایک می زنید :)

عزیز دلم یه نگاهی به بعضی از پست هات انداختم

اول از همه بهت افتخار می کنم که انقدر صبور و با درک و با پذیرشی و البته با درایت

بعضی چیزا به نظرم اومد واست می نویسم نمی دونم اصلا به دردت بخوره یا نه چون خودت خیلی عاقلی و احتمالا همه ی اینا رو قبلا بهش فکر کردی. اما می نویسم

- اول از همه با توجه به اینکه چند ساله فشار روته و شوهرت یه مقدار بدخلقی می کنه بعضی وقتا نیاز داری که راه های شادی و ارامش خودتو بشناسی و خودتو با اونا اروم کنی. یعنی شارژ کنی. حتما می شناسی این راه ها رو . اگه واسه خودت لیست نکردی بکن. ممکنه رنگ ها و نور های رنگی شادت کنن. مدیتیشن هم حتما بکن با توجه به اینکه بارداری و نمی تونی بیرون بری. موسیقی های اروم. به خودت به ظاهرت برس و توی اینه نگاه کن خودتو و از خودت تعریف کن. لباسایی بپوش که خوشحالت کنن. هر کاری که می کنی با ارامش بکن و تمرکز فقط رو ی اون کار کن

http://www.hamdardi.net/thread-26620.html

- در مورد حجاب اختلافات با ته مایه مذهبی و این چیزا. ظاهر لباسا مهم هستن. می دونم وقت نمی کنی با یچه با کار کردن با بارداری و این همه کار احتمالا به ظاهر و مدل لباس توجه کنی. اما به نظر من بیشتر از اینکه ادم لباس باز بپوشه مدل و رنگ لباس مهمه. می تونی بعدا ها اگه وقت داشتی واسه این موضوع هم مانوری بدی. لباسای مثلا اینجا طرح های محلی قشنگن. البته این می مونه واسه بعد ها.

- یه موضوع دیگه اینکه اگه مشکل رواشناختی نباشه بدقلقی های شوهرت (حال من با قرص بهتر شد وگرنه تا عمق افسردگی میرم. اما این بار چند روز هر روز یکی خوردم می بینم ادمیزادم و متعجم که چرا انقدر بدشانس بودم که چند سال از عمرم با اینهمه نوسان به باد رفت. روی عملکردم خیلی تاثیر بد گذاشت این نوساناتم) به هر حال اگه مشکل طوری نباشه که به قرص و دارو نیاز باشه احتمالا به تربیت ربط داره. نوشته بودی همه اشون یه کم بدخلقی رو دارن.
ممکنه بیشتر از همه خونواده رو با همون تصویری توی ذهنش داره که از خونواده ی خودش دیده. این تصویرو هم نمیشه با حرف زدن و یا به تنهایی عوض کنی. راهی که به نظرم میاد دیدن فیلم و سریالای عاطفیه. فیلمایی که توش خونواده گرم و مهربون باشه. فیلمایی که بتونه بدون اینکه بدونه کم کم اروم اروم با دیدنشون یاد بگیره که چطوری توی خونواده رفتار کنه و کم کم ملایمتش بیشترشه. نمی تونی اینو با حرف زدن باهاش یا با رفتار خودت به تنهایی یادش بدی. باید ببینه. بی اینکه بدونه. البته خودت قبلا فیلما رو ببین بررسی کن.

راهای دیگه هم هست حتما اما الان این به ذهنم میاد

- یه روزی شماها تصمیم گرفته بودین باهم ازدواج کنین. یادت بیار که چه ویزگی هایی ازش خوب بود که باعث شد باهاش ازدواج کنی. و سعی کن دوباره اونارو پرنگ کنی و بازسازی

- نوشتی که با هم تصمیم گرفتین بچه دار شین. خوب این مرد مردیه که تو خودت خواستی ازش بچه داشته باشی. من نمی دونم نه مادرم نه همسر. شاید اشتباه کنم. اما فکر می کنم ادم وقتی می خواد از یه مرد بچه داشته باشه یعنی اونو دوست داره و بهش اعتماد داره

- نوشته بودی یه جایی که تو تصمیم گیری هات سخت می تونی تصمیم بگیری و عذاب وجدان نگیری. البته مال چند سال پیش بود نوشته ات . اما اگه هنوزم هست ممکنه به خاطر یه مقدار بدقلقی ها و غرغرهای شوهرت طی زمان یه مقدار از اعتماد به نفست بدون اینکه توجه داشته باشی کم شده باشه. اگه اینطور باشه یه مدتی خیلی سعی کن خودتو دوست داشته باشی و مثل یه مامان خیلی خیلی مهربون و خوب از خودت مراقبت کن

- اشتراک ازاد هم اگه می تونی بگیر یه مشورتی بکن

چیزایی که خوشحالت می کنن رو کنار خودت داشته باش. گل ها رنگ ها صداهای موزون و هماهنگ کارتون فیلم های ملایم یه ساز موسیقی رسیدگی به درس دخترت غذا درست کردن سالاد های مختلف درست کردن ... هر چی که خوشخالت کنه رو تو اولویت بذار

فکر کنم همه ش تکراری بود. خودت همه چی رو م یدونی. اما نوشتم دیگه :)

اگه دوست داشتی و برات سرگرم کننده بود اینارو هم بخون

http://newartist.blogfa.com/category/1/اسطوره-ها

http://hamsaremankist.blogfa.com




موفق باشی :72:

گل دوست داشتنی؛ پس ما این جا چیکاره ایم؟ دوست نارنینمون غصه داشته باشه و ما نیایم به همدلی کردن باهاش؟ درد دل هاش رو بهمون نگه؟

تک تک جملاتی که نوشتی رو با تمام پوست و گوشتم میفهمم عزیزم.
میفهمم چه قدر داری اذیت میشی.
منم باردار بودم، حساس و زودرنج و نیازمند مراقبت بودم، نیاز داشتم به توجه و استراحت.
اما همسرم زندان افتاد. سخت بود، پر از رنج بود، پر از دردای عمیق بود.
جان کوچولوم به خاطر وضعیت روحی من در خظر بود.خطر جدی بود اما خدا لطف کرد و سالم گذاشتش تو بغلم.
گر نگه دار من آن است که من میدانم
شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد

به خاطر همین با تمام وجودم عمق غمی گه الان داری رو میفهمم

نگران عزیزت نباش و از خدا بخواه که اونو صحیح و سالم در آغوشت بگذاره. به خدای مهربونمون تکیه و اعتماد کن
ما همگی برات دعا میکنیم.:72:
هم برای سلامتی خودت؛ هم سلامتی کوچولوت و هم استغال همسرت.
ایشالله به زودی نگرانیات مرتفع شه

خانم فرخ رو ممنونم با اینکه خودتون مشکلات زیادی دارید باز برای من نوشتید. مینوش جان سعی می کنم به زودی برات بنویسم. ممنون که مثل همیشه دلسوزانه راهنمایی می کنی. شاید یک دلیل حال خوبت جواب کمکهای صادقانه ات به دیگران باشه.

سلام خانم دلجو..خودت هم توی یکی ازپستهات اشاره کردی که شوهرت توی شرایط دشواریه والان تو رو سیاه میبینه...واقعیت اینه وقتی آدمها احساس آسیب پذیری کنند شروع به قطعیت گویی وتخلیه خودشون میکنن.یعنی باقاطعیت تو رومقصرمیکنه و گاهی ممکنه ازخودش هم رفتارهای عجیب نشون بده.مضافا اینکه گفتی شوهرت کمالگراست.میدونم الان خودت هم درشرایط خوبی نیستی ولی الان تو و همسرت نیاز دارید کفایت وکافی بودن روجای شایستگی قراربدید.(این توصیه دریکی ازکلیپهای روانشناسی که من بارها درسایت معرفی کرده بودم هست)

- - - Updated - - -

شوهرت باهرشخصیت وتجارب وعقایدی که داشته تا اینجاکافی هست همونی هست که تونسته درسطح توان وآگاهی خودش باشه شماهم همینطور نیاز داریدهر دو این حس کفایت طرف مقابل رو ازهم بگیرید..من تصورمیکنم هر دوتاتون کمی ازبیان صادقانه احساس اون لحظتون طفره میرید...به هرحال شوهرت همین که بدونه بیکارباشه پذیرفتیش باهرسطحی سرکاربره پذیرفتیش احتمال میره ازجانب شما احساس تنش کمتری کنه یا حداقل فرافکنی هاش کمتربشه . یادمه توی راهنمایی به یکی از اعضا گفتید(جمله تون بادستکاری من) وقتی توکل دارم وآرام هستم رفتارشوهرم به شکل عجیبی بهترمیشه...امامسأله مهم بعدی که دوستان هم زیادگفتند کسب انرژی مثبته؛یه بیمار روتصورکن که اشتهاومیلی به غذا نداره ولی ناچاره وبه زوروعده های غذاییش رومیخوره بلکه نمودش روسه روز تایک هفته دیگه ببینه الان شماهم درچنین شرایطی هستید فکراین نباشیدفقط یک لحظه شادی روازجایی بگیرید ازهرفرصتی برای خندیدن وکسب انرژی مثبت استفاده کنید تا این جمع بشه رو هم وبعدا روبراه تربشید.:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Nilofar mordab

. سلام عزیزم بهت تبریک میگم این تجربه شیرینی که خودتم حس کردی قبلا اما تو این مورد و استرسا و شرایطت درکت میکنم همیشه خدا جای شکرش رو باقی میذاره خدا به اندازه ظرفیت هرکس بهش مشکلات میده اگه مشکلات منو میدونستی و قراربود جای من باشی میچسبیدی زندگیتو میگفتی خدایا صدهزارمرتبه شکرت که این زندگیمه و جای شکر کردن رو برام باقی گذاشتی منم هیچوقت ناشکری نکردم هربار که غصه همه عالم میومد رو دلم منم به بچم فکرمیکردم دست میذاشتم رو شکمم و با وول خوردنش آرامش میگرفتم وضعیت شوهرمن و زندگیم صدبرابر بدتر از شمابود شوهرم بیکار و بی عار کلی طلبکار داشت خونه مادرشوهرم زندگی میکردم شوهرمم فقط کافی بود مادرش یه کلمه حرف زیر گوشش بزنه تا اعصاب و اوقاتمونو تلخ کنه و سرسوزن آرامشیم که داشتم زهرمارم میکردن تازه من 9ماه تمام بخاطر فشارهای عصبی که بهم وارد میکردن صبح ظهرشب هرچی میخوردم بالامیاوردم همه دوماه ویاربد داشتن من 9ماه ویار بد داشتم چقد از تنها بیمارستان رفتن و برگشتن اذیت میشدم مادروپدرو خونواده دلسوزی نداشتم همینیم که بودن اونسر دنیا من اینسر همه حمایتاشونم ازم دریغ میکردن چون پدرم گفته بود جداشو و من زیر بار نرفتم بخاطر همین بی اعتنا بودن تو کل دوران بارداریم فقط چندبار بامن تماس گرفتن و بعدم که من بخاطر مسافرت رفتن شوهرم رفتم خونشون چقد زخم زبون شنیدم همه حاملگیم دل درد کشیدم همش عصبی بود دکر میگفت استرس و اضطراب برات سمه ولی گوش شنوا شوهرم میگفت به من چه و با بی اعتنایی کار خودشو میکرد اذیتم میکرد خانوادش اذیتم میکردن منم که خودم اینقد مریض بودم که همش تو اتاق افتاده بودم شوهرم تا طلبکاراش میومدن میومد غرغراشو سروصداشو سرمن خالی میکرد مادروخواهرش توقع داشتن من با این حالم کارای خونشونو بکنم و آشپزی کنم بوی غذا برام چندش بود بخاطر اینا هر روز با شوهرم غرغرو سروصداشو تحمل میکردم همه دوروبریا و خونوادم میگفتن تا زمان داری سقط جنین کن و طلاق بگیر ولی من برای قتل نفس و بچم کوتاه نیومدم پاش وایسادم تحمل کردم عزیزم همه این پرحرفیا رو کردم تا بهت بفهمونم که بدتر از توهم هست ناشکری نکن خدارو شاکر باش که بدتر از این نیستی دلتو به بچه ای که داری و نی نی تو راهت خوش کن ارزششو داره خودتو سرگرم کن تحمل نکن ولی صبر کن بی خیال باش زیاد خودخوری نکن شوهرت یه ساعت غر میزنه و بعدش تموم میشه تو بخاطر این مسایل ساده خودتو ناراحت نکن خیلی بچت صدمه میبینه من تا 6هفت ماهگیه پسرم تمام بدنش کهیر میزد و بعداز هزارتا دکتر رفتن یه دکتر فهمید که بخاطر فشارای عصبی که تو بارداری و بعد زایمان به من و بچه وارد شده بچم به این روز افتاده بخاطر فشارای عصبی دوران بارداری ممکنه افسردگی بگیری و افسردگیشم به راحتی افسردگیای دیگه خوب نمیشه چند روز دیگه پسرم 2سالش میشه ولی من هنوز مشکلات افسردگی داره اذیتم میکنه هنوز کاملا خوب نشدم کاری نکن که بعد زایمان حوصله بچتم نداشته باشی آرامش خودتو حفظ کن عزیزم خودتو سرگرم کن به موضوعاتی که اذیت و ناراحتت میکنه فکرنکن من زندگیم خوب شد شوهرم سرش به سنگ خورد تا 4ماهگی بچشو ندیده بود نمیخاست ببیندش فکر کن من دست تنها بچمو تا 4ماهگی بدون هیچ حمایتی بزرگ کردم الان سر زندگیمم خانواده شوهرم حالا فهمیدن که چه برسر من آوردن الان پشیمونن و هرکدوم جدا جدا عذرخواهی میکنن و بخاطر کاراشون حلالیت میخان ازم ، الان همه چی خوبه فقط روحیه من مثل گذشته نیست خاطرات تلخ من از بارداریو زایمان همیشه تو ذهنم میمونه ولی همشم مقصر دیگران نبودن خودمم میتونستم بیخیال باشم تا به این روز نیفتم حالا هم شما از زندگی من درس عبرت بگیر تجربه را تجربه کردن خطاست از تجربه من درس عبرت بگیر به خودت سخت نگیر بازم بهت تبریگ میگم با اینکه بدترین روزای عمرم رو تو بارداری و زایمانم و بعدش گذروندم ولی به جرات میگم هیچ لذتی بالاتر از مادر شدن نیست قدر این لحظاتتو بدون ایشالا مشکلات حل میشن و همه چی به خوبی و خوشی پیش میره

---

نقل قول:

---

گل دوست داشتنی؛ پس ما این جا چیکاره ایم؟ دوست نارنینمون غصه داشته باشه و ما نیایم به همدلی کردن باهاش؟ درد دل هاش رو بهمون نگه؟

تک تک جملاتی که نوشتی رو با تمام پوست و گوشتم میفهمم عزیزم.
میفهمم چه قدر داری اذیت میشی.
منم باردار بودم، حساس و زودرنج و نیازمند مراقبت بودم، نیاز داشتم به توجه و استراحت.
اما همسرم زندان افتاد. سخت بود، پر از رنج بود، پر از دردای عمیق بود.
جان کوچولوم به خاطر وضعیت روحی من در خظر بود.خطر جدی بود اما خدا لطف کرد و سالم گذاشتش تو بغلم.
گر نگه دار من آن است که من میدانم
شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد

به خاطر همین با تمام وجودم عمق غمی گه الان داری رو میفهمم

نگران عزیزت نباش و از خدا بخواه که اونو صحیح و سالم در آغوشت بگذاره. به خدای مهربونمون تکیه و اعتماد کن
ما همگی برات دعا میکنیم.:72:
هم برای سلامتی خودت؛ هم سلامتی کوچولوت و هم استغال همسرت.
ایشالله به زودی نگرانیات مرتفع شه

---

دلم نیومد اینو بگم فکر کنم لایک و تشکر کافی نباشه
چقدر خوبه ما ایرانی ها شاید خصلت های بد هم داشته باشیم یا از نظر رفتارهای اجتماعی مثل اروپایی یا آمریکایی یا ژاپنی و کشورهای پیشرفته نباشیم ولی وقتی یکیمون غمداره و ناراحته حالا هرجای این کره خاکی میخواد باهش مهم نیتس اینکه دیدیمش تا حالا یا نه مهم نیست فقط ایرونی باشه و همزبان ما تا جایی که بتوانیم براش وقت و انرژی میزاریم و بهش اهمیت میدیم و برامون باارزشه و دوست نداریم ناراحت ببینیمش واقعا لذت بردم از نوشته بانوان بالا که حالا مادر هم هستند:104::72:
مادر شدن خیلی سخته ولی هیچ لذتی تا حالا مت توی این 30 سالی که از خدا گرفتم بالاتر از این نبوده که وقتی فرزندت هنوز یه نی نی خوشگله و بزرگ نشده صبح وقتی بیدار میشه کنارش باشی نیگاش کنی یه لبخند میزنه مثل فرشته ها فرشته ها میشه حضور خداوند رو توی خونت و کنارت حس میکنی خیلی لحظه زیباییه ایشالله قسمت همه بشه :323: