از این همه دعوا تو رابطه ی ۷سالم خستممممم

سلام من 24 سالمه و به مدت 7 ساله با آقایی دوستم، ایشون 26 سال (در حقیقت زندگی کردیم ) بخاطر وضعیت بد مالی تا الان دوستیم وگرنه همدیگرو همسر میدونیم و از هرجهت وفادار به همیم و کاملا متعهد.

مشکل اینجاس که خیلی کمالگرام و اگه اجازه ندادم بیاد خواستگاری و مراسممون ساده باشه یا مراسم نداشته باشیم به همین دلیله. دلم نمیخواد از بقیه دخترای فامیل و دوستام کمتر شم
.لطفا وقتی راهنمایی میکنید اینم بدونید که نمیخوام بشنوم که دوستی بده و فلان
. مشکلم اینجاس که جدیدا خیلییییی دعوا میکنم باهش ، سر چیزای چرت و الکی ، میخوام همیشه اول باشم تو زندگیش، مثلا دیروز باباش بیمارستان بود انتظار داشتم منو بیاد برسونه جایی و اونو ول کنه . همیشه ام وقتی دعوا میکنیم به تموم شدن رابطه میرسونمش، اون نمیزاره تموم شه. ولی دیگه خسته شده بعضی وقتا فحشم میدیم به هم ، حرفای ناجور که یکی دیگرو میخوای و ازین حرفا. میترسم از دستش بدم ، نمیخوام ازم خسته شه

... دیدم خیلیا از راهنمایی های دوستان نتیجه گرفتن ، منم میخوام اول اینجارو امتحان کنم و اگه نشد برم مشاوره . سوالی داشتید جواب میدم.

با گوشی مینویسم و میام سایت، اگه بد نوشتم معذرت

سلام عزیزم این خوبه که خودت میدونی دوست پسر و این دوستیا بده و نیازی نیست که کسی بهت تذکر بده و خودتم از عواقبش آگاهی ولی بذار منم یه چیزی رو بهش اضافه کنم که این آقا و شما هیچ تعهدی بهم ندارید و با این رفتارای شما که خودتونم میدونید اشتباهه ممکنه همین فردا ازتون خسته بشه و ترکتون کنه برای مردا اینقدا هم سخت نیست درسته اگه کسی رو دوست داشته باشن پای خیلی از بدیهاشم وامیستن ولی همینکه خسته بشن همینکه ظرفیتشون پر بشه دیگه همه چی براشون تموم میشه خیلی راحت، چه زنشون باشه چه دوست دخترشون . پس خودتو تغییر بده ببین خوشکلم توقعان بیجایی داری اگه من از شوهرم که پدربچمه همچین توقعی داشمته باشم که باباشو تو بیمارستان ول کنه بیادمنو برسونه منطقی نیست چه برسه به شما که دوست دخترشی بعدم الان که دوستید قراره با فحش و دعوا و بدوبیراه پیش برید و اینجور خسته بشید فردا تو زندگی بعد از ازدواجتون میخاید چکار کنید و این زندگی چی بشه؟! نگو درستش میکنیم ییا خوب میشیم که نمیشه اگر حرمتی ازبینتون برداشته شد دیگه برنمیگرده بعدم به قول دوستان همدردی : نجواهای قبل از ازدواج بعد از ازدواج به فریاد تبدیل میشن.
حالا اگه شما فقط این آقا رو برای زندگی مشترکتون میخاید و پی همه اینا رو به تنتون میمالید و همه جوره میخاید با ایشون ازدواج کنید باید توقعاتتون رو کمتر کنید به حد نرمال برسونید حتی پایینتر از نرمال، تو زندگی مشترک اینا رو داره باید بخاطر زندگیت از خیلی خواسته هات بگذری باید تو داروندار شریک زندگیت بسازی با این شرایط الان این آقا آیا شما میتونی در آینده در زندگی مشترک قید خواسته هاتو بزنی و با این نداریش و مشکلات مالیش بسازی ؟ آیا بنظر خودت بهتره با این شرایط با این آقا ازدواج کنی یا آیا لازمه از خواسته های طبیعی خودت بخاطر این آقا بگذری؟ آیا بنظر خودت نمیتونی وبه صلاحت نیست که رابطتو با این آقا کات کنی و به فکر آینده روشنتری باشی و مردی که بتونه خواسته هاتو برآورده کنه و احترام بینتون خدشه دار نشده باشه و زندگی بهتری رو شروع کنی؟ آیا نمیشه؟!

ممنون از جوابت.
من میخوام خودمو اصلاح کنم، اگه برم سراغ کس دیگه و این مسائل پیش بیا چی؟! صورت مسئله رو پاک کردن که درست نیس، از طرفی ما جونمون به هم بستس و اینکه اصلا به جدایی نمیتونن فکرکنم چون خصوصیات مثبتش بیش از حده و فقط بخاطره مادیات نمیتونم ازش بگذرم،
فقط مشکل منم و اخلاقم ، واقعا راه حل عملی میخوام

ببین عزیزم اگه واقعا میدونی به درد هم میخورید و همه چیزش خوبه خوب از مادیات بگذر زیاد سخت نیست بخاطر عشق گذشتن از خواسته هات لذت داره . همه مشکلات شما بخاطر توقعات شماست نمیگم توقعاتت نابجاست برعکس خیلی هم توقعات بجایی داری و حقته ولی میتونی یه نامزدی خانوادگی کوچک برگزارکنید یه عقدوعروسی هم توخونه برگزارکنید که فقط فامیلای درجه یک رو دعوت کنید اگر عشقتوزندگی و آیندتو با این اقا میخای چشم و هم چشمی رو بذار کنار حرف دیگران برات بی اهمیت باشه اینجوری همه چیز حل میشه همه این بهانه گیریات این جروبحث و دعواها که میگی بخاطر بلاتکلیفیته تا تکلیف زندگیتون مشخص نشه تا ازدواج نکنید تا ازاین که مال خودته و مرد زندگیته مطمین نشی همچنان این بهانه گیریات سرجاشه ولی بازم بهت هشدارمیدم اگه به همین منوال پیش برید مطمین باش که اون ازت خسته میشه و همه چیز رو تموم میکنه پس دلتو یکدل کن و با بگو بیاد خواستگاریت و با کمک بزرگترا یه جشن ساده بگیرید و برید سر زندگیتون.
تجربت خیلی کمه تو سایت زیاد مطلب هست که به دردت بخوره یه خورده مهارتاتو بالاببر که فردا تو زندگیت به مشکل برنخوری ایشالا با خبرای خوش بیای.موفق باشی

ممنون از حرفات، واقعا آروم شدم
. باید بهش بگم بیاد ،یعنی گفتم تا یکی ۲ماه دیگه قراره هرجور بود با هر وضع مالی بیاد
. خودمم میدونم بی تجربم ، زیاد مطالب خوندم ولی وقتی عصبی میشم هیچکدومممم رو نمیتونم اجرا کنم و همه چی رو خراب میکنم. لطفا اگه راه حل کاربردی بلدی واسه کنترل عصبانیتت به منم بگو، چیزای که میخونم در حد تئوریه فقط.
دعا کن برام

شاید بخشی از عصبانیتت به خاطر نداشتن آرامش باشه و مشخص نبودن تکلیفت
ایشون هر لحظه ممکنه شما رو ترک کنن و هیچ اتفاقی نمی افته
پس بهتره اگه دوسش داری و بهش وابسته ای سریع تر برای ازدواج اقدام کنید
اینطوری وقتی هدف داشته باشید آرامشتون هم به دست میاد و تا حدودی از دعواها کم میشه
البته باید صبرتون رو زیاد کنید و منطقی تر باشید
مثلا اگر خدای نکرده پدر شما بیمارستان باشه ، کسی که یه عمر زحمت شما رو کشیده شما حاضرید ولش کنید برید سراغ دوستتون ؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سپیده ی تاریک

سلام من 24 سالمه و به مدت 7 ساله با آقایی دوستم، ایشون 26 سال (در حقیقت زندگی کردیم ) بخاطر وضعیت بد مالی تا الان دوستیم وگرنه همدیگرو همسر میدونیم و از هرجهت وفادار به همیم و کاملا متعهد.

مشکل اینجاس که خیلی کمالگرام و اگه اجازه ندادم بیاد خواستگاری و مراسممون ساده باشه یا مراسم نداشته باشیم به همین دلیله. دلم نمیخواد از بقیه دخترای فامیل و دوستام کمتر شم
.لطفا وقتی راهنمایی میکنید اینم بدونید که نمیخوام بشنوم که دوستی بده و فلان
. مشکلم اینجاس که جدیدا خیلییییی دعوا میکنم باهش ، سر چیزای چرت و الکی ، میخوام همیشه اول باشم تو زندگیش، مثلا دیروز باباش بیمارستان بود انتظار داشتم منو بیاد برسونه جایی و اونو ول کنه . همیشه ام وقتی دعوا میکنیم به تموم شدن رابطه میرسونمش، اون نمیزاره تموم شه. ولی دیگه خسته شده بعضی وقتا فحشم میدیم به هم ، حرفای ناجور که یکی دیگرو میخوای و ازین حرفا. میترسم از دستش بدم ، نمیخوام ازم خسته شه

... دیدم خیلیا از راهنمایی های دوستان نتیجه گرفتن ، منم میخوام اول اینجارو امتحان کنم و اگه نشد برم مشاوره . سوالی داشتید جواب میدم.

با گوشی مینویسم و میام سایت، اگه بد نوشتم معذرت

---

شما تو یک خونه با هم زندگی میکنین ؟ خط دوم گفتی از هر جهت وفاداریم و کاملا متعهد ، چند خط بعد میگی باهم دعوا میکنیم فحش میدیم و به هم میگیم با کس دیگه هستی و از از دست دادنش میترسی . خودت به چه نتیجه ای میرسی از این دو جمله ؟ به نظرت تو این رابطه تعهد وجود داره ؟
خودت میگی حرفی از تموم شدنش نزنین بهم بعد میگی خودم هر بار کاری میکنم به تموم شدن میرسونمش .
خیلی تناقض زیاده تو جملاتت
پدرش مریضه تو بیمارستان بعد انتظار داری ول کنه شمارو جایی برسونه ؟ انقد جای مهمی بود ؟ یعنی با تاکسی نمیتونستی بری ؟
معلومه که داری احساسی برخورد میکنی
هنوز به بلوغ لازم برای ازدواج نرسیدی . با این وضعیت اگه ازدواجم کنین به مشکل بر میخوری

سلام به همه، ممنون از جواباتون. ببخشید دیر جواب دادم. محدودیت پست دارم
.زندگی موفق درسته منم پدرمو ول نمیکنم تو بیمارستان ولی دوس دارم اولویت زندگیش من باشم. . . درمورد ازدواج هم میخوام این مشکلمو حل کنم تا فرصت هس. ازاینکه ترکم نمیکنه مطمئنم، خیلیائم حتی بعد ازدواج بهم خیانت میکنن، صرفا ازدواج دلیل به وفا نمیشه.
آنیسا نه تو یه خونه نیستیم، از هر نظر بهم وفاداریم و جنس دوستیمون مثه روابط امروزی نیس. من وقتی عصبی میشم اصلااا نمیتونم خودمو کنترل کنم و بهش تهمت های جورواجور میزنم و فحشایی مثه کثافت و خفه شو .... بعدم که حرفم میشه همه چی تموم و فلان. میخوام این مورد ازم حذف شه چون واقعا دیگه بسه. در مورد بلوغ هم شاید حق با شماست ولی بگو چجوری به اون بلوغ لازم برسم؟

سلام.
اگه واقعا این اقا رو برای ازدواج میخوای باید رفتارتو عوض کنی.با این کارایی که تو میکنی واقعا برام عجیبه این اقا 7 سال با شما مونده.:311:
من پیشنهاد میکنم حتما کتاب رازهایی درباره مردان که هر زن باید بداند نوشته باربارا دی انجلیس بخون.
یک بار نخون بلگه حداقل 3 بار این کتاب بخون.

مشکل اصلی ات اینه که همه اش به خودت و خواسته هایت فکر می کنید. یعنی یک ( من ) در وجود شما هست که فکر می کند باید همه دنیا به میل او باشد ، می خواهد همه چیز فدای او شود ، می خواهد اگر کسی ناراحتش کرد او را له کند. مشکل شما همین من درون شماست که بسیار هم خودخواه و خودمحور است.

لطفا مشاوره ازدواج حضوری برین

اگه واقعا ایشون مورد مناسبی هستن و اگه 7 سال گذشت و نتونستن در حدی که شما مایلین پول جمع کنن که تو چند روز عروسی خرج کنین، و اگر ایشون مرد زندگیتون هستن یه مشاوره ازدواح برین بعد هم ازدواج کنین. می تونین یه مهمونی کوچیک بگیرین توی خونه در حدی که به دوستان و اشنایان نزدیک در واقع خبر داده باشین که ازدواج کردین. می تونین لباس عروس رو کرایه کنین. می مونه ارایش و عکس. ارایشگاه هم می رین چند تایی هم عکس می گیرین. خرج مهمونی و ارایشگاه فکر نمی کنم 3 میلیون بیشتر شه. می تونین ارایش عروس رو برین جاهایی معروف که اموزش میدن. بعد دستیاراشون هستن که تازه کارشون رو شروع کردن. البوم کاراشونو می بینین اگه دوست داشتین می تونین بخواین اونا براتون ارایش کنن. زیر یک میلیون می گیرن حدود 600 می گیرن چون تازه کارن. اما اگر دستیار ارایشگر عروس معتبر و معروف بوده باشن کارشون خوبه
حتی همینم نه. می تونین ارایشگاه رو بخواین ارایش معمولی کنن. نگین عروسه
بعدا هم بیاین لباس عروس بپوشین.

اگه هم نخواستین مهمونی می تونین ندین. واسه دل خودتون لباس عروس کرایه کنین ارایشگاه برین بعد عکس. بعدم سفر.

اخلاقتونم که خودتون می دونین باید درست کنین. عصبانیتاتونو کم کنین. می تونین بعدا واسش تاپیک بزنین.
موفق باشید

ممنون از جواباتون. هلن جان کتابی که گفتی حتما تهیه میکنم و میخونم ، دوسم داره که باهام مونده وگرنه کم میاورد...
نوپو واقعا درست گفتی ، من خیلییییی خودخواهم واسه همینم وقتی عصبانیم به هیشکی فکر نمیکنم و فقط میخوام دلم خنک شه و بسوزونمش واسه همینم اینجا تاپیک زدم و کمک خواستم چون میدونم باید تغییرکنم. . .

مینوش ممنون از توضیحاتت در حد خرج عروسی داره ولی چون پدرش ورشکست شده نمیتونن از لحاظ مالی ساپورتش کنن و واسه همین خونه نداره ولی ماشین داره و از درآمد خودش خریده. . . واسه کنترل عصبانیتم چیزی به ذهنتون نمیرسه؟

نوشتی می خوای کسی رو که ناراحتت کرده ناراخت کنی تو عصبانیت. در مورد ادمایی مثل شوهر یا خانواده وقتی عصبانی میشی نگاه کن که از دلت با دل اونا صحبت کنی. نه از خودخواهیت. ادمی رو ببین که مثل تو هست. فقط نمی تونه یا نمی دونه چیزی که می خواد بگه رو به چه روشی بگه که تو ناراحت نشی.

دو تا تاپیک چگونه منفعل نباشیم و کارگاه جراتمندانه رو سرچ کن از تالار بخون. وقتی نیازه که ابراز کنی نظرتو، نظرتو در ارامش و احترام ابراز کن. نگه ندار تو خودت که بعدا یه دفعه ای داد بزنی.

تا حد ممکن از عصبانی شدن دوری کن. سعی کن به مرحله ی عصبانیت نرسی اما اگه رسیدی رو سر ادما خالی نکن. برو بیرون بدو. برو یه دوش بگیر. ورزشی کن. اینطوری تخلیه اش کن. بعد که اروم تر شدی بیا صحبت کن با شوهرت به روش همون دو تاپیک جراتمندانه.

اینم در نظر بگیر انسانها همه برابرند. اگه تو دل داری بقیه هم دارن. اگه ناراحت میشی بقیه هم ناراحت میشن. شاید اینطوری عصبانی نشی.

موفق باشی.

مقالات تالار رو سرچ کن واسه کنترل عصبانیتت.
مشاوره حضوری هم خیلی خوبه حتما برو. البته یه مشاور خوب .
اول عصبانیت و خشمتو کنترل کن بعد اقدام به ازدواج کنین .
مهمترین چیز اینه که خودت بخوای و برای حذف کردنش تلاش مستمر داشته باشی

- - - Updated - - -

یه سوال دیگه دارم از کجا مطمئنی که این آقا ولت نمیکنه؟

خوندم کارگاه هارو ، مرسی واقعا
تلاشی که نمیتونم بکنم، چون میگم که از کنترلم خارجه ، بازم سعی میکنم ، ممنون
جواب سوالت: ازونجا که بهش اعتماد دارم ، دلیلی واسه ول کردن نداره تا وقتی عشقی وجود داره ، وقتی همسرتو انتخاب کنی چرا باید ولش کنی؟ چرا وقتی کسی با معیارات هماهنگه بخوای ولش کنی ...

خیلی مغرورانه حرف میزنی سپیده ی تاریک ...
تاپیک های همدردی رو نمیخونی ؟
نمیبینی چه عشق هایی به چه جاهایی کشیده شد ؟
همشون از اول عاشق بودن.
اخلاق آدما تو ادامه ی رابطه خیلی تاثیر گذاره .
عشق نیاز به مراقبت داره .
عشق نیاز به پایداری داره و الا از بین میره .
زندگی مشترک نیاز به احترام متقابل داره .
وقتی دو نفر روشون به هم کاملا باز بشه حتی بهم فحش بدن احترام کم کم از بین میره .
پدر و مادرم 30 ساله با هم زندگی میکنن خیلی وقتا باهم بحثو دعوا کردن ولی حتی تو اوج عصبانیت من ندیدم بهم فحش بدن یا توهین کنن.
متاسفانه نسل ما گاهی وقتا این چیزارو اصلا بد نمیدونه.

شما از نظر شرایط کاملا یکسان هستین ؟
اون پسر چرا وقتی شما بهش توهین میکنین یا موقع عصبانیت فحش میدین تحمل میکنه ؟
لطفا در جواب نگین که عاشقمه، این عشق نیست این ضعفه .

ببخشید که رک صحبت میکنم ولی به نظرم شما اول باید غرورو خودخواهیتونو از بین ببرین.

به نظر من اگر مباحث ساده اخلاقی را که برای عموم نوشته شده است مطالعه کنید و در آن عمیقا تفکر کنید می توانید بر مشکلتان غلبه کنید.
ببین تفکر عمیق خیلی کمک کننده است. اگر عمیقا فکر کنید می بینید که این من خودخواهی که درون شماست اولا جزء اصلی وجود شما نیست و یک ضمیمه اضافی است . این من خودخواه که اضافه بر وجود شما است خود شما نیست. این من که گفتم شخصیت اصلی و خود واقعی شما را پوشانده است. باید باور داشته باشی که خود واقعی و اصلی ات این نیست. این من خودخواه می خواهد شما را نابود کند دشمن خونی شماست.
ما مخلوقات برتر خدا هستیم و روح خدایی داریم. پس خود اصلی ما که باید آن را پیدا کنیم یا پوشش را از آن کنار بزنیم بسیار اخلاق مدار و دوست داشتنی است.
باید بیشتر به خداوند روبیاوری. درمان هر دردی خود خداوند است. اینکه هر وقت خواستیم اشتباه کنیم به یاد خدا بیافتیم و چون خدا را دوست داریم به خاطر او از اشتباه صرفنظر کنیم.

می دونی سپیده، پسرا بعد از 6-25 سالگی تازه می رسن به سنی که از هیجانات بلوغ جسمی فاصله می گیرن و عاقلانه تر راجع به ازدواج و معیارهاشون فکر می کنند.
رفتارهای تو بعد از این می تونه خیلی تعیین کننده باشه برای سرنوشت این ارتباط.


گفتی: وقتی با معیارهای همدیگه هماهنگیم، چرا باید نظرش عوض بشه؟
توجهی که تو ازش می خوای بیشتر از حد معمول هست. این که پدرش را توی بیمارستان رها کنه، بیاد شما را برسونه ( مثلا کلاس زبان) !! توقعی هست که تقریبا از هیچ کس نمی شه داشت. اونم با وضعیت بیمارستانها که از صبح تا شب باید دنبال مایحتاج و داروها و پرونده و مدارک مریضت بدویی. از نظر روحی هم که در شرایط خوبی نبوده، به هر حال پدرش بیمار هست و هر کس باشه ناراحت و نگران.

زندگی موفق، حرف خوبی زد. شاید بخشی از عصبی بودنت بخاطر بلاتکلیفی و آرامش نداشتن باشه.
وگرنه در شرایط عادی توی این سن (24 سالگی) این همه عصبی بودن و فحش دادن و دعوا کردن عادی نیست.

سپیده، اگر از این آقا حس حمایت و اطمینان و آرامش ... می گیری، پس چرا اینقدر عصبی هستی؟
داشتن یک همراه خوب توی زندگی باید آرامش بخش باشه.

این همه توجه خواستن و توقع داشتن از یه نفر دیگه ( همسر، مادر یا ... ) هم عادی نیست. چرا اینقدر توقعت زیاده؟
علتش را می دونی؟
می شه بگی به نظر خودت علت عصبی بودنت چیه؟

سلام خیلی ممنون که به تاپیکم سر میزنید ، واقعا جواباتون درسته. من مغرورم خودم میدونم ، اینم بگم که خیلی رو روابطم تاثیر گذاشته حتی با دوستای دخترم که مثلا مسیجی بدم و جواب ندن ناراحت میشم و دیگه نمیدم تا وقتی اون بده ...
حرفات کاملا درسته آنیسا جون، منم میخوام یاد بگیرم درست رفتار کنم با راهنماییهای شما . از نظر شرایط تقریبا یکسانیم نه کاملا ، مالی ما ازونا کمی بالاتریم ، ظاهری بهم میخوریم (بقیه میگن) ، فرهنگی نمیدونم چون خانوادشو ندیدم از نزدیک و برخوردی باهاشون نداشتم ولی وقتی تلفنی حرف میزنه با پدرش خیلی مودبانه و چشم و اینا به کار میبره، تحصیلی هم هر دو لیسانس ...
وقتی من عصبی میشم و اول دعواس سعی میکنه آرومم کنه و نزاره دعوا به توهین و تحقیر و فحش بکشه ولی من خیلی وقتا اهمیت نمیدم به تلاشش و راه خودمو میرم ، از تهمت هم خیلی بدش میا که منم استفاده میکنم و باعث عصبانیت اون میشه ، اونم حرف از دیگری تو زندگی من میزنه!

نوپوی عزیز واقعا دوس دارم مغرور و خودخواه نباشم ولی نمیشه ، انگار یه چیزی کم دارم وقتی مغرور نیستم ، رابطم با خدا فکر کنم خوبه. . توکلم همیشه به خودشه . . . منظورت چه نوع مباحثی هس؟ میشه لینکش رو بزاری؟
شیدا جون خط اول نوشتت مثه سیلی بود ممنون که واضح گفتی چقد میتونه رفتارم خطرناک باشه . لطفا بگید چی کنم درست شم ، منم احساس خطر کردم که اینجا کمک خواستم .
عصبیم چون واقعا خستم از بلاتکلیفی ، از اینکه دوستاش و دوستام دارن میرن سر خونه زندگیشون حرص میخورم، میگم چرا من از همه ی اونا کمترم! خودش هروقت این حرفارو میزنم شرمنده میشه و میگه تو بخوای همین الان میام ولی با این اوضاع مالی!
فکر کنم بخشی از عصبی بودنم هم خانوادمه، روابط پر تنشی که هس
. راستش نمیدونم علت توقع زیادم چیه ، شاید اینکه زیاد دوسم داره و همش ابراز علاقه میکنه بهم باعث شده ازش این همه توقع داشته باشم ، (پر رو شدم!! )بعضیاشم خیلی غیر معقوله ، مثلا پارسال بخاطر عروسی داداشش سرش خیلی شلوغ بود و اصلا نه اس داد نه زنگی ، منم ۴صبح زنگیدم بهش و گفتم همه چی تموم!! ولی اون نزاشت و معذرت خواست ، الانم یادش میفتم خجالت میکشم . ازینکه عروسی داداششو زهرمارش کردم بدم میا از خودم . خیلی ازین موردا بوده متاسفانه هروقت عروسی کسی میره اینکارارو میکنم ، باهش دعوا میکنم سر بهونه های مختلف ،فکرکنم عقده ای شدم!!

مطمن نیستم اما اگه همش بهت برمی خوره و از ادما هی ناراحت میشی احتمال داره مربوط به اعتماد به نفست باشه

خب واسه اعتماد به نفسم چی کنم؟ من مطالب مربوط به اعتماد به نفسو تو این سایت خوندم ولی تئوریه

یکی از دوستان همین تالار به اسم باران این کتابو معرفی کرد
عرت نفس (راهنمای عملی)- دکتر اسکیرالدی- ترجمه اصغر فروغ الدین عدل - نوشین شاکری- نشر روان

- - - Updated - - -

هر چی بیشتر خودتو دوست داشته باشی در واقع اعتماد به نفست هم بیشتر میشه

ممنون ، تهیه میکنم حتما
واسه مشکل اصلیم کسی دیگه راهنمایی نمیکنه؟ ؟ ؟

من که از این تاپیک نتیجه ای نگرفتم
از بچه های همدردی کسی هس ساکن مشهد باشه؟ یه سوال داشتم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سپیده ی تاریک

سلام خیلی ممنون که به تاپیکم سر میزنید ، واقعا جواباتون درسته. من مغرورم خودم میدونم ، اینم بگم که خیلی رو روابطم تاثیر گذاشته حتی با دوستای دخترم که مثلا مسیجی بدم و جواب ندن ناراحت میشم و دیگه نمیدم تا وقتی اون بده ...
حرفات کاملا درسته آنیسا جون، منم میخوام یاد بگیرم درست رفتار کنم با راهنماییهای شما . از نظر شرایط تقریبا یکسانیم نه کاملا ، مالی ما ازونا کمی بالاتریم ، ظاهری بهم میخوریم (بقیه میگن) ، فرهنگی نمیدونم چون خانوادشو ندیدم از نزدیک و برخوردی باهاشون نداشتم ولی وقتی تلفنی حرف میزنه با پدرش خیلی مودبانه و چشم و اینا به کار میبره، تحصیلی هم هر دو لیسانس ...
وقتی من عصبی میشم و اول دعواس سعی میکنه آرومم کنه و نزاره دعوا به توهین و تحقیر و فحش بکشه ولی من خیلی وقتا اهمیت نمیدم به تلاشش و راه خودمو میرم ، از تهمت هم خیلی بدش میا که منم استفاده میکنم و باعث عصبانیت اون میشه ، اونم حرف از دیگری تو زندگی من میزنه!

نوپوی عزیز واقعا دوس دارم مغرور و خودخواه نباشم ولی نمیشه ، انگار یه چیزی کم دارم وقتی مغرور نیستم ، رابطم با خدا فکر کنم خوبه. . توکلم همیشه به خودشه . . . منظورت چه نوع مباحثی هس؟ میشه لینکش رو بزاری؟
شیدا جون خط اول نوشتت مثه سیلی بود ممنون که واضح گفتی چقد میتونه رفتارم خطرناک باشه . لطفا بگید چی کنم درست شم ، منم احساس خطر کردم که اینجا کمک خواستم .
عصبیم چون واقعا خستم از بلاتکلیفی ، از اینکه دوستاش و دوستام دارن میرن سر خونه زندگیشون حرص میخورم، میگم چرا من از همه ی اونا کمترم! خودش هروقت این حرفارو میزنم شرمنده میشه و میگه تو بخوای همین الان میام ولی با این اوضاع مالی!
فکر کنم بخشی از عصبی بودنم هم خانوادمه، روابط پر تنشی که هس
. راستش نمیدونم علت توقع زیادم چیه ، شاید اینکه زیاد دوسم داره و همش ابراز علاقه میکنه بهم باعث شده ازش این همه توقع داشته باشم ، (پر رو شدم!! )بعضیاشم خیلی غیر معقوله ، مثلا پارسال بخاطر عروسی داداشش سرش خیلی شلوغ بود و اصلا نه اس داد نه زنگی ، منم ۴صبح زنگیدم بهش و گفتم همه چی تموم!! ولی اون نزاشت و معذرت خواست ، الانم یادش میفتم خجالت میکشم . ازینکه عروسی داداششو زهرمارش کردم بدم میا از خودم . خیلی ازین موردا بوده متاسفانه هروقت عروسی کسی میره اینکارارو میکنم ، باهش دعوا میکنم سر بهونه های مختلف ،فکرکنم عقده ای شدم!!

---

سلام خانمی.
راستش این پستت توجه منو جلب کرد و باعث شد بخوام نظرمو بگم. من دو هفته پیش به خاطر اینکه همسرم روحیه ای مشابه شما دارن البته با شدت کمتر پیش روانشناس رفتن و ایشون بهم گفتن که این مورد برمیگرده به دوران کودکی. باید به طور درمانی مرکز برن و ایشونو برگردونن به دوران کودکی تا ریشه این حالتو پیدا و درمان کنن و چند جلسه طول میکشه. افراد خیلی کمی هم این کارو میتونن انجام بدن و یه تخصص خاصه. البته من زیاد دقیق حرفاشونو یادم نیست اما کلیاتش این بود و قرار شد برام تحقیق کنن که بهترین متخصص این امر کیه و بهم خبر بدن (خودشون از روانشناسان خیلی مطرحن اما گفتن در این زمینه تخصص ندارن)
این حالت شما که بهش پرتوقعی میگین.ممکنه به خاطر غرورتون تشدید شده باشه اما علت و ریشش خیلی عمیقه و لطفا به جای فکر کردن به اون آقا و ازدواج به خودتون فکر کنین و برای خودتون وقت و هزینه صرف کنین تا بهتر زندگی کنین.


این که شما اول عصبانی میشین از اینکه به نظرتون بهتون بی توجهی یا بی احترامی شده و یک واکنش تند نشون میدین یعنی از فرآیند فکر اولیتون استفاده میکنین و با مسائل با اولین برداشت شما که ناشی از تربیت و گذشتتونه و سرشار از هیجاناته ، برخورد میکنین. اما بعد مدتی که فکر میکنین متوجه میشین که دلیل کار فلانی شاید بی احترامی نبوده و واقعا گرفتار بوده، یعنی فرآیند فکر ثانویه که فکر خنثی و بی طرفانست و از هیجان به دوره ،خیلی دیر در شما رخ میده. این جلسات مشاوره فرآیند فکر اویه و ثانویه شمارو به هم نزدیک میکنه تا فاصله این دو به حداقل برسه. البته هیچ کس برای ما نمیتونه معجزه کنه و ما تا خودمون دست به کار نشیم هیچ اتفاق مثبتی واسمون نمیفته حتی اگر پیش حاذقترین روانشناسان بریم.

برای شروع پیشنهاد میکنم همین حالا راه های آرامش پیدا کردنتونو پیدا کنین (راه های بی ضرر)، مثلا آب سرد خوردن و دراز کشیدن، دوش گرفتن... وقتی اتفاقی شمارو خشمگین میکنه بلافاصله به جای هر عکس العمللی یک از کارایی که قبلا تصمیم گرفتینو انجام بدین مثه همون دراز کشیدن. و یاد داشت کنین که دقیقا شما دارین چی فکر میکنین که باعث خشمتون شده و خودتونو کامل خالی کنین. به خودتون ارامش بدین و بذارین زمان ب اندازه کافی بگذر (حتی چند روز). بعد اون نوشته هاتونو بخونین و ببینین چه تفکراتی پشت این خشم شما نهفتست.
البته باید یه نفر دیگه کمکتون کنه در تحلیل اون فکرا اما این کار لاااقل نمیذاره شما هیجانی واکنش نشون بدین.
امیدوارم موفق باشین

سلام شمیم الزهرا ممنون از پاسخت
ممنون که متوجه شدی واقعا منظورم چیه و میخوام قبل از هرچیز حتی ازدواج خودمو اصلاح کنم، از اون کارایی که نام بردی ممکنه منو آروم نکنه ، میشه هر چی به ذهنت میرسه بگی؟
میخوام اگه از این طریق که تاپیک گذاشتم اینجا به نتیجه نرسم به مشاور برم ولی خودت میدونی تعداد مشاوران زیاد شده و واقعا تصمیم گیری که پیش کی بری سخت.

دوستان منتظر نظراتتون هستم

سلاااام
دوستان من باز کنترلمو از دست دادمو میخاست دعوامون شه که نزاشت ،معذرت خاست سریع
چرا دیگه نمیگید چی کنمممم؟
آنیسا؟ شیدا ؟ مینوش؟

خانمم شما مث اینکه فقط لفظی میخوای خودتو اصلاح کنی ولی در عمل کاری نمیکنی
در بدترین شرایط هم یه راه درست باید جلوی چشمت بیاد.مثل مشت کردن دستت،گفتن یه ذکر،آب زدن به صورتت،حتی بستن چشم هاتم میشه یه راه در رو باشه
به خودت تلقین نکن که نمیتونی،مغروری،همینی که هستی...
عوض شو تا ترکت نکنه
حواست باشه موقعی به هوش نیای که خیلی دیره

بعد هفت سال فرهنگ خانوادشو نمیدونی!!!ندیدی؟!!!خانوادش اصلا در جریان هستن؟!
من عمرا به کسی که دوستش داشته باشم فحش بدم.دعوامون شده داد زدم.تقصیره منم بوده اما هیچ وقت فحش ندادم.مثلا بلند داد زدم چرا اینکارو کردی و اون با ارامش جوابمو داده.خیلی وقتا وقتی داشتم از عصبانیت می پکیدم یک ساعت ازش فاصله میگرفتم تا اروم شم بعد می رفتم درباره مشکلمون میحرفیدم.
خودتو بذار جای اون.پدر مریضتو ول میکردی؟! گاهی احتیاجه خودمونو جای طرف بذاریم.
کتاب لحظه های واقعی از باربارا انجلیس را از اینترنت دانلود کن .خیلی مفیده.
توقعت را به خاطر مردی که 7 ساله پات مونده بیار پایین و برو سر زندگیت.مردم همیشه حرف میزننن.این زندگیه توه -نه مردم

امیدوارم شما هم مشکلت حل شه و باخبر عروسی بیای اینجا:72:

سمیرا سعی خودنو میکنم باورکن ، مرسی جواب دادی.

پروانه از نزدیک برخوردی نداشتم باهاشون، در جریان نیستن باهم دوستیم(خودم خواستم نگه چون ممکنه بد فکرکنن) ولی میدونن کسی رو میخواد . . .
چطوری فاصله میگیری؟ فکر انتقام و تلافی نمیفتی؟ من فقط فکراینام
دوستان واقعا میخام عوض شم ولی راهشو بلد نیستم ، نمیدونم از کجا و چجوری شروع کنم

چطوری فاصله میگیری؟ فکر انتقام و تلافی نمیفتی؟ من فقط فکراینام


________

دوست عزیز.منظورم از فاصله دوری نیست.مثلا با اسمس حرفمون شده.تو یه اسمس فقط میگفتم باشه حرچی تو بگی .تو درست میگی .من اشتباه میکنم.و بعد با اینکه دلم میخواست کتک مفصلش بزنم:311:خشممو میخوردم و هر چی اسمس میداد جواب نمیدادم.زنگ میزد رد میدادم.بعد از یک ربع یا نیم ساعت هر دو کمی اروم شدیم و به کارو حرفمون فکر کردیم اسمس منت کشی میفرستادیم:43: با هم حرف زده بودیم.از اول قرار گذاشته بودیم توهین ممنوع.فحش ممنوع-بی احترامی ممنوع-حتی در بدترین شرایط وقتی داغ هستیم یه کم به خودمون فرصت بدیم اروم شیم بعد دربارش منطقی صحبت میکردیمو به نتیجه میرسیدیم.و واقعا جواب میداد.یادمه یه باراز یک هفته قبل برا رفتن بیرون قرار گذاشته بودیم.روز موعود یه ربع قبلش اسمس داد اگه خسته ای نریم.منم داغ کردم گفتم خودت خسته ای گردن من ننداز.گفت نه عزیزم تو صبح تا حالا یه سره کلاس بودی حرفی ندارم.اما من قهر کردم.گفتم میخواد بره با دوستاش منو میخاد دک کنه اما چنین چیزی نبود.تو کلاس کلی نقشه کشیدم که چه طور بعد بیام باش دعوا کنم اما وقتی دیدم اماده و با لبخند منتظرم ایستاده چیزی نگفتمو بعد خشمو قورت دادمو گفتم من اشتباه کردم معذرت-اون هم متقابلا همین کارو میکرد.بهتره سر این که دوس دارید تو چه وقتایی چه رفتارایی داشته باشید و چه طور همو اروم کنید با هم صحبت کنید.

ممنوووون از جوابت

منم اینارو بهش میگم و ازش میخوام :43:

سلام سپیده ی تاریک
من هم شرایطی مشابه شما دارم 22سالمه و 5ساله که با هم کلاسی سابقم قصد ازدواج دارم اون 24 سالشه.
یعنی دو سال دیگه من 24 سالمه و اون 26 و رابطمون 7 ساله میشه!خیال کردم نکنه شما دو سال بعد خودمی!
منم دقیقا همین مشکلو دارم یعنی یهو عصبانی میشم همه چیزو میریزم به هم تا مرز جدایی پیش میبرم رابطه رو ولی از اونجا که خیلی به هم وابسته ایم و همو دوس داریم زود درست میشه یعنی اون همش شرایطو عادی میکنه باز.مثلا یه دعوای سخت میکنیم بعد پیام میده خوبی عزیزم؟و مهربونی میکنه و حل میشه ولی اونم خسته شده خب.
خودمم از خودم خسته م!شرایط ازدواجمونم که هنوز درست نشده شاید تا یکی دو سال دیگه شرایط خوب شه و بیاد.چطور میتونی برای مسائل مادی ازدواجتونو عقب بندازی آخه؟!اصلا به نظر من یه دلیل این عصبی شدنات اینه که رابطه و احساستون کاملا جدی و مثل زنوشوهرای واقعیه ولی خیلی محدودیتا توشه.بنظرم زودتر بهش اجازه بده بیاد اخلاقت اتوماتیک خوب میشه:311:

سلام راضیه جون، ممنون از اینکه به تاپیکم سر زدی . چقد شبیه همیم!

آخه دوس دارم عروسی بگیرمو وضعیت زندگیمون (خونه منظورمه) اوکی باشه و بیا ، با مطالبی که تو این سایت خوندم خودم فهمیدم کمالگرام! و این فاجعس! ولی حیف که ننوشته بودن چیکار میشه کرد که عادی و واقع بین بود

راستی یه نصیحت دوستانه اگه میتونی وقتی عصبی میشی جلو خودتو حتما بگیر چون کم کم طرفت خسته میشه ، نامزد من که بعضی وقتا واقعا کشش نداره دیگه.

سعی میکنم جلوی خودمو بگیرم ولی خود همین که نفهمه عصبانی شدم از دستش بیشتر عصبانیم میکنه ! وقتی عصبانیم به خودم میگم چرا باید خوشبحالش شه و نفهمه که چقد ناراحتم ازش و مجبور نشه معذرت بخواد یانازمو بکشه! در واقع باید گفت پرروم کرده،دعواهامم همیشه سر چیزای مسخره س در واقع بهانه گیریه. وقتی میشینم فکر میکنم اون بیچاره بدون هیچ تعهدی 5 ساله به من کاملا وفاداره میبینم یه خرده کنترل اعصاب چیز زیادی نیست ولی افسوس که در عمل یهو آتشفشان میشم:161:البته از اول اینجور نبودما،این بخشی از اخلاقم هست ولی از وقتی که از هم دور شدیم ـ دانشجوی ارشد تو دو شهر متفاوتیم ـ و دلم براش تنگ میشه هی بهانه میگیرمو غر میزنمو بحثای الکی راه میندازم.یعنی دلتنگی بابت خودشو سر خودش خالی میکنم طفلک:311: فکر میکنم اگه ازدواج کنیم همه چیز درست شه دوباره.
حتی اگه این اخلاقم باعث نشه رابطه مون به هم بخوره،این کارا منو تو چشمش یه زن هیستریک عصبی جلوه میده یعنی از اعتبارم پیشش کم میشه ،شاید دیگه اون حسابی که روم بعنوان یه زن عاقل و مشاور خوب داشته از دست بده. امیدوارم بتونم خودمو بیشتر کنترل کنم و اینجور نشه.
برای توام آرزوی موفقیت میکنم:72:

:72:سلام خانومی٫ راستش میخواستم تو تاپیک خودم جواب بدم ولی گفتم بیام اینجا پیش خودت بگم شاید بهتر باشه! ببین عزیزم من قبل از ازدواجم مثل همین الانم بودم٫ یعنی بینهایت محبت میکردم و عاشق آرامش بودم٫ هیچوقت غر نمیزدم٫ از این و اون ایراد نمیگرفتم٫ پشت کسی حرف نمیزدم( درست کارای که علی بدش میاد) با همه رابطه صمیمی داشتم و خون گرم ولی از ۲-۳ سال پیش کم کم عوض شدم٫نمیدونم چون درسم زیاد بود یا شروع یه مسیولیت جدید (پارمیدا) و بزرگ کردنش:162:٫باور نمیکنی بعضی وقتا انقدر عصبانی میشدم که نگو٫اصلا هیچ کنترلی روش نداشتم و واسه خودم میتازوندم٫ولی بعد تمرین دم و باز دم به خودم دادم٫ تمرین توقف افکار و احساسات و حتی رفتار که آرومتر شدم! الانم دارم خودمو به خودم برمیگردونم٫ یعنی با صبر و حوصله تو روز یه ۲ ساعت میام اینجا و هی مطالب مختاف رو گاهی ۳ بار میخونم و یادداشت ور میدارم!
من وقتی امدم اینجا با تاپیک بالهای صداقت:72: آشنا شدم تا جای که قفل نبود رو خوندم البته تا اون موقع هنوز همون سوده بودم فقط میخوندم و از اینکه دیدم ایشون با صبر و شکیبایی به کجا رسیدن کلی ذوق کردم و گفتم پس اگه منم صبر کنم میتونم٫تلپیک سبکتکین عزیز رو خوندم٫ دیدم ای بابا ایشون این همه صبر کرد نا امید شدم٫تلپیک یه خانم دیگه که اسمشون یادم نمیاد(ایشون یه نوزاد داشتند و با مادر شوهرشون زندگی میکردن و با همسرشون اختلاف داشتن) ایشون هم با صبر و مهربونی به همسرش موفق شد مثل چکامه!!!یه عالمه از زندگیهاشون چیز یاد گرفتم تا خودم تاپیک زدم و کم کم از دوستانم یاد گرفتم آروم و صبور باشم!
گلم سعی کن تو هم یاد بگیری که آقای نامزد محترم رو درک کنی کاری که من نکردم و دارم یاد میگیرم٫تمرین کن اول از مامان و بابای خودت شروع کن٫ درکشون کن!خودتو جاشون بذار٫بهتر بشناسشون و اگه در توانته خواسته هاشونو براورده کن٫همیشه خیرشون رو بخواه و بهشون احترام بذار و مهربونی کن:43:٫ حتی اگه مثلا برادرت عصابتو خورد میکنه تو بخند و مهربونی کن تا با آرامش تو اونم آروم بشه!!! از همه مهمتر سعی کن از همیت الان یاد بگیری که باید اقتدار همسرت رو حفظ کنی و بهش آرامش بده!تو عصبانیت٫ وقتی نامزدت از چیزی عصبانی هستش یا مثلا اختلاف نظر دارید و بحثتون میشه من یاد گرفتم که دیگه ادامه ندم ( من این کارو با پدرم امتحان میکنم٫ آخه من و پدرم باهم خیلی بحث میکردیم قبلا ها) سکوت میکنم تا پدرم دیگه بحث بکنه و عصبانیتش بیاد پایین٫ کلا فکر میکنم مردها توی حالت عصبانیت حتی اگه حق باهاشون نباشه کمتر کوتاه میان!!!
پس صبر کن تا موقیتی آروم و زمانش برسه و بعد با ملایمت شروع به صحنت کن!

گلم همیشه به نامزدت شخصیت بده و بهش احترام بذار حتی وقتی ازش دلخوری چون با این کارت اونم بسمتت گشیده میشه! تو جمع ازش تعریف کن و هیچوقت بدیهاشو جلوی کسی بازگو نکن و مهمتر از هر چیز ( البته واسه علی خیلی مهمه) به خانواده هم احترام بذارید و از خانوادهای هم ایراد نگیرید!!! آمیدوارم تونسته باشم کمی کمکت کنم گلم:72:


راستی اگه وقت کردی این تایپکهارو حتما بخون و یادداشت وردار تا خوب یاد بگیری...
http://yezanhamnadarim.blogfa.com/
http://www.hamdardi.net/thread-24342.html
http://www.hamdardi.net/thread-29466.html
http://www.hamdardi.net/thread-18156.html
http://www.hamdardi.net/thread-27685.html
http://www.hamdardi.net/thread30768-2.html
http://www.hamdardi.net/thread-14640.html

خیلیییییی ممنون. :43: حتما کارایی که گفتینو انجام میدم ، بازم ممنون ، راستش خیلی وقتا اصلا نمیتونم صبور باشم و خودمو کنترل کنم ولی واقعا شمارو دیدم مثه یه الگو شدین واسم تمام تلاشمو میکنم ، لینکایی که گذاشتینم سر فرصت میخونم ، خیلی لطف کردین :303:

سلام ، این روزا بازم دعوا داشتیم ، بخاطر اینکه رفته بود شمال و منم انتظارداشتم زنگ بزنه و همش ازم سراغ بگیره ، راستش الان برام منطقی نیس خاستم ولی اونموقع بود!! نمیدونم کسی اینجوری هس که مثه من تو دعوا تمااام نارضایتی های قبل رو یادش بیا! همرو بگه! دلم معجزه میخواد .... ناامیدم نسبت به این رابطه و عاقبتش! :54: :54: