عدم اعتماد به نفسم رو ناشی از ازدواج غلطم میدونم.راه حل چیست؟

سلام.خانمی هستم 32 ساله.دانشجو .14سال از ازدواجمون میگذره.یک بسر 11 ساله دارم.همسرم فرد مهربان خانواده دوست و در یک جمله به قول اطرافیان نمونه است.ازدواجمون به شکل سنتی شکل گرفت:در زمانی که من به لحاظ روانی امادگیش رو نداشتم و به دلیل اصرار خانواده و محسنات ایشون راضی به این ازدواج شدم.بس از ازدواج عاشق ایشون شدم اما با گذشت زمان هر روز بیش از گذشته به تفاوتهای عمیقی که در نوع نگاهمون به زندگی بود بی میبردم.این تفاوتها که در ظاهر بسیار کوجک و ناچیزند روی هم انباشته شده و به جایی رسیدم که حس مسکنم هیچ گونه علاقه ای بینمان باقی نمانده.مهمترین چیزی که دراین میان بیش از هر چیز ازارم مدهد حس نا امیدی و عدم اعتماد به نفسی است که با وجود تمام تواناییها یی که دارم دچار ان شده ام.البته دور از انصاف است که همسرم را مسبب تمام این ناکامیها بدانم اما این حس که ایشون هم مثل من از این ازدواج خرسند نیستند تمام انرزیم رو برای بهبود اوضاع ازم میگیره.گاهی فکر میکنم جدایی تنها راه سامان بخشیدن به اوضاع جفتمون باشه(با توجه به اینکه بار ها از طریق مشاوره و ... سعی در حل مشکلات کردم اما ایشون به کل منکر وجود مشکل در زنگیمون هستند).بیشابیش از وقتی که میگذارید و راهنماییهاتون تشکر میکنم.

با سلام
به همدردی خوش اومدی
مشکل اصلی شما ازدواج بسیار زود در سنین نوجوانی بوده. زود بچه دار شدین و تقریبا میشه گفت اززندگی چیزی متوجه نشدین. قبل از اینکه معیاراتون کامل بشه و دقیقا بدونید چی میخواید و کی میتونه همسر مناسبی باشه رفتین سر خونه زندگیتون. اما الان باید بهتون بگم تو 32 سالگی اگه از همسرتون جدا بشین بازهم میشه مثل ی اشتباهی شبیه اشتباه 14 سال پیش. حالا دیگه اصلا شاید نتونید همسر مناسبی پیدا کنید و تازه بچتونم صدمات جبران ناپذیری میخوره. چشم ها را باید شست و همین زندگی را جور دیگر باید دید

سپاس از جناب کامران

جدایی نوعی فرار کردنه بانو :72: خوب چرا شروع نمیکنید به اینکه اعتماد بنفس خودتان را افزایش بدید و به علایقتان نمی پردازید؟

نکات مهم کسب اعتماد بنفس را برای شما مینویسم امیدوارم بدردتان بخوره بانو


اعتماد بنفس

بايد روي اعتماد به نفستون کار کنيد
فهرستهايي تهيه کنيد از فعاليت هاي سازنده خود، فهرستي تهيه کنيد .
از توانايي هايي که داريد و به کار گرفته ايد، فهرستي تهيه کنيد که شما به آنها بينش داريد و جز افکار ارزنده شما هستند.
و بابت هر کدام از آنها روزي چند بار از خود تشکر کنيد و قربون خودتون برويد و خود را نوازش کنيد.
شعرهاي قشنگ وعاشقانه براي خودتون بخونيد.
سعي کنيد عاشق خودتون بشويد. عاشق سينه چاکي که جز مثبت در معشوق نمي بيند
.( خودتون معشوقي مي شويد که ذهتون را به خود اختصاص مي دهد).
فراموش نکنيد برخورد ما با ديگران ، تحت تاثير برخورد و رابطه ما با خودمان هست.
ما نمي توانيم کسي را دوست داشته باشيم، در حاليکه خودمون را به رسميت نمي شناسيم
و به خودمان عشق نمي ورزيم. لذا ريشه تغيير رابطه ما با ديگران وقتي هست
که با خودمان همگوني ، هماهنگي و همساني داشته باشيم . و خودمان را به صورت يکپارچه و مثبت ارزيابي کنيم.
به جاي اينکه انرژيت را روي بهبود ارتباطاتت با ديگران متراکم کني، روي رابطه حسنه با خودت متراکم کن
. ( نه به زبان، که با احساس و باورت و رفتارت)

شما دقتي به آدمها بکن، افرادي که بيشترين درگيري را با ديگران به وجود مي آورند،
يا مي رنجند کساني هستند که در خلوت ، بيشترين درگيري را با خودشان دارند.
لذا من در رابطه با آنها خيلي دلم برايشان مي سوزد،
چون چند لحظه مرا مي آزارند و مي روند، اما خودشان هميشه در رنج و درگيري رابطه با خودشان هستند.



من زمان خاصي براي احترام به خودتون در نظر نگرفتم.
همواره شما بايد اين احترام خودتون را به رسميت بشناسيد.
قاطعيت به معناي بي احترامي و عدم توجه به ديگران نيست.
يعني تعادل بين خواسته هاي منطقي و احساسي خودتون و ديگران.
بنا نيست به قيمت خوش آمدن ديگران ، همواره خود را ذبح کني....




فکر ميکنم بهترين کار اين باشه که سعي کنيد اعتماد به نفس خودتون رو افزايش بديد
و به اين ترتيب متوجه تغييرات بزرگتري در زندگيتون خواهيد شد.
من يه سري راهکارهايي رو براي افزايش اعتماد به نفستون بهتون ميگم؛ اميدوارم که موثر واقع بشن:
1. سعي کنيد هر روز حداقل به مدت نيم ساعت جلوي آينه بايستيد و ا خودتون تعريف کنيد؛
جلوي آينه براي خودتون موضوعي رو انتخاب کنيد و در ارتباط با آن موضوع با خودتون صحبت کنيد.
2. از موفقيت هايي که از ابتداي زندگيتان تا به امروز داشتيد براي خودتون ليستي تهيه کنيد
و اون ليست رو هميشه با خودتون همراه داشته باشيد.
3. در هنگام راه رفتن سر خودتون رو بالا بگيريد و محکم و با انرژي راه بريد.
4. يکي از عامل‌هاي اصلي در اعتماد به نفس پايين، ترس از عدم پذيرش (طرد شدن) است.
آنچه را که فکر مي‌کنيد درست است انجام دهيد.
به ياد داشته باشيد اين انتظار اشتباهي است که بخواهيم هميشه مورد پذيرش و تأييد ديگران باشيم.
5. توقعات خودتون رو پايين بياريد؛ اين غير ممکنه که هميشه بخوايد عالي و بدون نقص باشيد،
کساني که مي خواهند هميشه عالي باشند اصولا هيچ کاري انجام نمي دهند.
6. مسئوليتي را بر عهده بگيريد.
7. به هيچ وجه خودتون رو با ديگران مقايسه نکنيد.
8. هميشه ارتباط چشمي برقرار کنيد.
اکثر مردم خيلي زياد نگران اين هستند که ديگران چگونه در مورد ان‌ها فکر مي‌کنند.
با ايجاد ارتباط چشمي مي‌توانيد خود را يک فرد شايسته، نترس، با اعتماد به نفس نشان مي‌دهيد.
يک ترفند کوچک وجود دارد و آن اين است که اگر شما از اين ترس داريد که مستقيم به چشم طرف نگاه کنيد،
به جاي چشمان طرف، به فاصله? ميان دو ابروي آن فرد نگاه کنيد.
در اين حالت نه شما مستقيم به فرد نگاه کرده‌ايد و نه آن فرد متوجه اين موضوع مي‌شود.
براي اين کار شما بايد مدتي تلاش کنيد تا اين کار عادت شما شود.
9. با ترس‌هايتان رو به رو شويد و از ان‌ها فرار نکنيد.
10. آنقدر وانمود کنيد تا به دستش بياوريد.
اگر شما در وضعيتي قرار بگيريد که احساس کرديد اعتماد به نفستان کم شده، وانمود کنيد که اعتماد به نفس بالايي داريد.
مطمئن باشيد که اثر مي‌کند. در آن لحظه فکر کنيد يک فرد با اعتماد به نفس و محکم هستيد.
سعي کنيد ظاهرتان را هم کنترل کنيد.
بهتر است براي اينکه بتوانيد سريع اين کار را انجام دهيد يک فرد با اعتماد به نفس را در ذهن تجسم کنيد.

سلام
خانم افتابگردون عزیز :72:

حرفتون و مشکلتون رو درک میکنم
اما خاستم نکته ای بگم
سن ازدواجتون بد نبوده اون موقه

دقیقا ننوشتین مشکل چیه .اونطور که من متوجه شدم شما فکر میکنید که اگه سنتی ازدواج نمیکردید و میموندید تا خودتون همسر انتخاب کنید شخصی کاملا شبیه به خودت انتخاب میکردی که کاملا خوشبخت و خوشحال زندگی کنید؟
نه دوست من اتفاقا خیلی خوبه که زود به سروسامون رسیدید والان مشکلاتی مثل مشکل مارو نداری و این خیلی می ارزه.

الان یه خانواده داری با یه ثمره که شوهرتم گفتی خدا رو شکر مرد خوبیه خب یعنی اساس کار درسته و اشکالی توش نیست

به نظر میاد مشکل شما مشکل داشتن مهارت و ایجاد ارتباط بینتون هست که همیشه فرصت برا یاد گرفتن و ایجاد تغییر در رابطه هست
بیشتر از خودتون و مشکلاتتون بگین تا دوستان راهنمایی کنن چون متتنتون مبهم و مفهومی بود مثال بزنید چه اختلافی دارین چی اعتماد به نفستونو کم کرده؟

فرشته اردیبهشت عزیز و دوستان گل دیگه از همگی بابت باسخهاتون ممنونم.فکر نمیکردم این تابیک رو درست ایجاد کرده باشم اینه که یه تابیک دیگه زدم مشابه همین و توضیحات مبسوط تری اونجا عرض کردم.عمیقا ممنون میشم اونجا سری بزنید و راهنماییم کنید.از مهربونیتون ممنونمhttp://www.hamdardi.net/thread-33584.html

سلام.

قدرت تجسم وتصورات ذهن مابسیارقویست. اگرشما بعداز ده سال زندگی مشترک یک احتمال بدهید که ای کاش چنین نمیشدوای کاش چنان میشد،ذهنت شروع به سناریو سازی درباره احتمالی که قبلارخ نداده بوده،میکند.

قدرت تجسم به شکل بسیارقوی منطق رو تحت تأثیرقرارمیدهد.

اما اگرجلو این احتمال رو ازاول بگیری،وباخودت بگویی این تنهاقسمت وسهم زندگی مشترک من بوده.اونوقت رضایت مندیت به شکل خوبی بازسازی میشه،وازطرفی شروع به ارتقاءمنطقی همین زندگی میکنی وخرسندی بیشتری کسب میکنی



. مسأله ی بعدی که بایدبهش توجه کرد،مراحل یک زندگی از دوره خواستگاری وآشنایی،نامزدی،عروسی،اوای ل ازدواج،اوایل بچه دارشدن تامراحل کنونی ست.هرچی به گذشته برگردی شایدزندگی درمراحل اول رؤیای تروجذاب تربوده،اما بعدا شاید زن وشوهربرای همدیگه عادی بنظربرسند،


واقعیت اینه درخت زندگی مشترک همچنان ریشه های رویایی گذشته ش رو در ذهن ناهشیار دوطرف دارداماپس از۶یاده سال زندگی، این درخت رشدمیکندو وارد مراحل جدیدی میشود


بنابراین اشتباه بعضی همسران بعدازچندسال زندگی مشترک که به فکرتجدید فراش یا ایجاد یک زندگی رویای دیگه می افتند،اینه که دربرابرچالش ورود به مرحله جدید زندگی مشترک کم میارند ونوعی واپس گرایی دراونها مشاهده میشود.


این مرحله پختگی وعقلانیت مخصوص به خودش رو داردوخطری که اون روتهدیدمیکند ظواهر زیبایی زندگی مجردها،مطلقه ها،یازندگی های مشترک به سبک غیرسنتی که ممکنه ازبیرون مشاهده کنند...


معایب جدید هر دوشخصیت درمراحل جدید زندگی آشکارمیشود که باید به شکل منطقی هرکدام به سهم خودش،خودشناسی واصلاح کندو هرجا احتمال اثر دارد به همسر هم کمک کرد تا او هم نواقص روبرطرف کند اما مبنای اصلی اینه که همدیگر روباوجود تمام نقصها بپذیرندو دوست داشته باشند.درسته همه به سمت شایسته بودن حرکت میکننداما در زمان حال کافی بودن مهمه یعنی طرف مقابل ما دراین لحظه کفایت لازم رو دارد.وشایستگی برای آینده ست

.پ.ن:باتوجه به مطالب هر دوتایپکت جواب دادم.

امین گرامی سلام و ممنون.واقعیت اینه که من قدری کمالگرا هستم.نمیدونم شاید این موضوع هست که باعث شده احساس رضایتمندی نداشته باشم.اما در حال حاضر علت اینکه میخوام جدا شم واقعا شاید کاستی های ایشون نباشه چون به این موضوع واقفم که هر انسانی کمبود هایی داره.البته 6 سال بیش که تصمیم جدی برای جدایی داشتم و منصرف شدم دید الان رو نداشتم و روی مشکلات بیشتر زوم میکردم.در حال حاضر بیش از هر چیز دیگری این موضوع اذیتم میکنه که درسته که ما هردو به تایید دیگران خیلی خوبیم (شاید باورتون نشه اما زندگی ما ارزوی خیلی هاست)اما هردو تنهاییم هردو همدیگه رو نمیفهمیم اصلا دیدمون به زندگی با هم فرق داره و همین اختلاف هاست که باعث ازردگی روحمون شده.البته ایشون نیازهاش رو با جایگزین کردن من با خانوادش حل کرده ولی من ادم تو داری ام و نمیتونم اینکارو کنم گاهی میترسم به گناه بیفتم و این باعث میشه به خودم بگم وقتی نمیتونی اوضاع رو تغییر بدی چرا ادامه میدی؟ایشون انگار نیازی به من نداره هیچ سعیی در بهبود اوضاع نمیکنه.روانشناس رو قبول نداره.خنده داره بال بال زدن من رو میبینه اما میگه مگه زندگیمون چشه
!!!؟به عنوان یک انسان دوسش دارم مثل بقیه اما به عنوان همسر واقعا نه.نمیخوام وقتی دوسش ندارم بیشش بمونم.حس میکنم اینکارم خیانته.خیلی سر در گمم کمکم کنین.ممنون

دقیقا یه موردی بود شبیه همین مورد که خیلی زندگی خوبی داشتن و لی خانم میخاست جدا شه باهم بررسی کردیم و فهمیدیم که خانم سرد مزاج بود و میلی نداشت و همین باعث شده بود فک کنه مشکل از شوهرشه و با ادم دیگه ای میتونه خوشبخت باشه شاید همسر شما یا خود شما درین زمینه مشکل داشته باشین!

شما خودتون درین زمینه نرمالید؟
رابطتون در چه وضعیه؟
همسرتون سرد مزاج نیستن؟

چون گفتین همسرتون نیازی به شما حس نمیکنه میگم.

فرشته عزیز مشکل من مربوط به امروز و دیروز نیست که بگم مربوط به این مسئله هستش.اگه اجازه بدین به چند نمونه از مسائتی که باعث ناراحتیم شده اشاره کنم شاید بهتر درک بشه موضوع.چند سال بیش مادرم به عنوان هدیه برای تمام فرزندان و خانواده هاشون فیش حج تهیه کردند و گفتند خیلی دوست دارند روزی همه بچه ها رو کنار خونه خدا ببینند.مادر شوهرم هم فیش تهیه کردند برای خودشون.بعد ها به دلایل مختلف مثل بارداری خواهرم یا برخی مسائل مالی و...سفرمون به تعویق افتاد.تا اینکه مادر شوهرم به قول خودش به خاطر حرف مردم اصرار کرد که با همسرم تنهایی برن.خوب حق بدین که ناراحت شدم اما به اصرار مادرم به همسرم گفتم باشه منم باهاتون میام اما همسرم گفت من نمیتونم هزینش رو بدم و اینکه از بدرت بگیر.من هم این بار ناراحت شدم و گفتم من نمیام شمام نباید بدون من بری.ایشون قبول نکردند تا اینکه در اخرین لحظات متوسل شدم به اخرین حربه یعنی تهدید به طلاق.(واقعا راه دیگه ای به نظرم نرسید برای نگه داشتنش.میدونستم اگه بره دلم بد جور میشکنه و دیگه نمیتونم دوستش داشته باشم چون تنهام گذاشته بود)حربه کار ساز شد ولی بعد از اون انقدر این موضوع رو بیش میکشه و تکرار میکنه که نذاشتی با مادرم برم و دلم شکست و از این حرفا که واقعا بشیمون شدم از کارم.چون ادم نباید به زور کسی رو برای خودش نگه داره .هر دفعه که این موضوع رو بیش میکشه بیشتر میفهمم که اصلا براش مهم نیستم.یا مثلا حال و روز من رو میبینه از لحاظ جسمی اما تا صحبت از خدمتکار اونم فقط ماهی یک بار میکنم همیشه کارمون به بحث و جدل میکشه که خودت بده.(من شاغل نیستم و ماهیانه اندکی سر ماه بهم میده که به خرج دانشگاهم هم نمیرسه)یا درسته قدری سخته براش برداخت شهریه دانشگام اما دلم میشکنه وقتی مدااااااام سر هر برنامه ای مسئله هزینه دانشگاه رو با منت بهم میگه.(وضع مالی بدرم خوبه و هیچ وقت با منت چییزی رو بهمون ندادند حتی تا سالها بعد از ازدواج مسکنمون رو بدرم تامین میکرد.)نمیخوام با بیان این مسائل وقتتون رو بگیرم یا وجهه ایشون رو خراب کنم فقط فکر کردم بیان جزییات بتونه ممفید باشه

‏تهدیدبه طلاق روش ناشیانه و مخربی برای پیشبرداهداف بوده،هیچوقت ازاین روشها استفاده نکن..

به اندازه توانایی مالی شوهرت می بایست ازش انتظار داشت نمیتواند پابه پای خانواده خودت خرج کند..وقتی شما به علت بارداری نمی تونستی بری سفر حج،بهتربود اول به شوهرت میگفتی دوس دارم سالهای بعد باهم بریم وبعدش درتصمیم گیری آزادش میگذاشتی که خودش انتخاب کند.وتصمیم بگیرد.اگر باشوهرت این دست رفتارها رو داشته باشی اونم ناچارمیشه برای دفاع ازخودش سرت منت بذاره و یک سلسله از رفتارهای معیوب بین شما ایجادمیشود...



اگر ضعف اعتمادبه نفس رو یک" مسأله وابسته"درنظربگیریم..اونوقت باید عوامل موثربرضعف اعتمادبنفس رو بشماریم و میزان تأثیرهرکدوم روبررسی کنیم.

مثلا کمالگرایی ۲۰درصدموثربوده،نوع تربیت قبلی ۳۰درصد،ضعف مهارت های فردی ۲۰درصد،برطرف نشدن نیازبه دوست داشتن۱۰درصد برطرف نشدن نیازبه دوست داشته شدن۲۰درصد..


بنابراین عامل شایع تری که در زندگی مشترک میتونه برکاهش اعتماد بنفس تأثیرداشته باشه"نیاز به دوست داشته شدن"هست.که بادیدن خیانت،کم محلی همسر،طلاق اجباری و یکطرفه،همسر دوم و...خودش رو نشون میده.


و نکته مهم تراینکه خوداین عامل به فرض وجود،تنها عامل برکاهش اعتمادبنفس نیست و وزن بالاتراز ۵۰درصدهم نداره چون دراین صورت خودشخص داری تیپ شخصیتی وابسته ای بوده.


هیچکدام ازمسائل بالا در زندگی مشترک شمامشاهده نشده،بنابراین حدس ونتیجه گیری شما صحیح نیست و یک نگرش اشتباه محسوب میشود

.ازدواج تأثیر قابل بررسی ای برکاهش اعتماد بنفست نداشته..این نوع نتیجه گیری شمامیانبر(بااعرابmianbor)محسوب میشودکه از دید روانشناسان کوتاهترین راه افراد محسوب میشود برای پیداکرد دلیل مسائلی که نیازبه تفکرعمیقتر دارد..

در مورد اینکه نوشتی به زور شوهرت رو وادار کردی که نره
http://www.hamdardi.net/thread-33023.html
موفق باشی

افتابگردون عزیز مشکل شما مشخصه خود کرده را تدبیر....
من خیلی نوشتم و پاک کردم چون دوستان به نحو احسن و تمام و کمال راهنماییت کردن چیزی که در توانایی من نبود عالی بود واقعا روشون فکر کن خیلی فکر کن .

حتما پیگیر باش

دوستان گلم از همگی بابت وقتی که گذاشتین ممنونم.اقای امین گرامی نوشته هاتون تامل بر انگیز بود.نتایج این تامل ومطالعه لینکی که فرشته عزیز گذاشتن از این قراره: عدم اعتماد به نفسم از ازدواجم نیست.از درون خودمه.با تمام وجود سعی در اصلاحش میکنم و فکر کنم باید از بهبود اوضاع جسمی ام شروع کنم.رفتارهای اشتباه تو رابطمون دارم که باید اروم اروم بر طرفش کنم البته با کمک شما.اما یه سوال:از راهنماییهاتون اینطور برداشت کردم که مانع شدنم از رفتنش به سفر حج اشتباه بوده.درسته؟خوب این توقع زیادیه به نظر شما؟در مورد این نکته که نباید انتظار داشته باشم مثل بدرم هزینه کنند این رو بگم که از دید اطرافیان از جمله نزدیکان خودشون من فرد قانعی هستم حتی تو یکی از مشاوره هام مشاورم گفت یکی از دلایل این رفتار همسرتون بی توقعی بیش از حد شما بوده.راستش از اونجایی که دوست ندارم هیچ منتی رو سرم باشه به محض اینکه همسرم در مورد خواسته هام اعتراض میکرد منصرف میشدم و دیگه هیچ وقت حتی تو موقعیت های دیگه اون موضوع رو ازش نمیخواستم که به گفته مشاور همسرم نا خود اگاه از این موضوع استفاده میکرده که از زیر خواسته های من شونه خالی کنه.الان با بافشاری رو خواسته هام به انچه میخوام میرسم ولی واقعا از درون له میشم و البته عواقب بعدی یعنی منت گذاری های همسرم هم بیش رو هستش.من تمام این منت گذاشتنهاش رو نشونه عدم علاقه ایشون میدونم و نمیخوام تحمیل شم وقتی نمیخوادتم.نمیدونم متنم گویا هست یا نه راستش چون سعی میکنم شخصیت ایشون هم حفظ بشه و یه طرفه قاضی نرفته باشم کمی مبهم میشه موضوعات.به هر حال ممنونم که همراهیم میکنید.:72:

شما گفتید به تعویق افتادن سفرحج ازجانب شمابوده،بعدش که مادرشوهرت و همسرت تصمیم میگیرندحداقل یکطرفه بروند سفرحج


... احساست رودرک میکنم قبلش سرمایه گزاری روحی برای سفر حج دروجودت تولیدشده وقتی اونا خواستندبروند ظاهرا شما دچار احساس دلشستگی شدی..


خوب اول باید احساس خودت روبشناسی چه حسی بهت دست داده؟آیا شوهرت میتونسته هزینه سفر حج ت رو اون موقع تهیه کند؟بنابراین میبایست احساست روبهش میگفتی تابدونه تو دلت چی میگذره اما نهایتا اونو آزاد میذاشتی که در رفتن و نرفتن مختارباشد. مثلا میگفتی ازاول تصمیم داشتیم باهم بریم الان تصوراینکه توبری زیارت و من جابمونم برام دشواره،انتظار دارم طوری برنامه ریزی کنی باهم بریم.اماهرتصمیمی بگیری برام قابل احترامه...این مسائل بایدباهمفکری وحسن نیت دوطرف حل بشود پس ازاین جهت هردوکوتاهی کردید...


زن وشوهر متعلق به هم هستند واژه ی منت باید از روابطشون حذف بشه.جمله اون روانشناس درست بوده خودت میدونی که پدرومادرت دیگه وظیفه ای درقبال تأمین تو ندارند واگربخوان کاری برات انجام بدهند داوطلبانه وبه میل خودشون هست تاخودت قلبا به این باور نرسی احتمال اینکه شوهرت هم به این باوربرسه کم هست..


درخواستهای معقولی که ازشوهرت داری رو نباید به حساب منت گیری یا پایین اومدن شخصیتش بذاری.یک مرد ازتأمین کردن همسرش لذت میبره.این انتظارات بهتره از انتظارات کوچک وبتدریج وکم کم باشه وحدآخرش هم میزان توان شوهرت ودرک شرایط واحساس اوست..


وقتی خواسته معقولی داری دربرابراولین اعتراض نباید ناراحت بشی واونو بادوران مجردی که پدرت خواسته هات رو برطرف کرده مقایسه کنی،بهتره با استدلال ومنطق بیشتراوروقانع کنی مبنای این هم اینه که بدونی وباور داشته باشی تو وشوهرت متعلق به هم هستیدو درقبال همدیگه وظایفی دارید...


افزایش عزت نفس هم نیاز به تمرین وصبروحوصله وکلی آزمون وخطا داره واول بهتره خودت روبپذیری ودوست داشته باشی واگه دراین زمینه مشکلی هست بایدباخودت روراست باشی که چه دلیل منطقی هست که خودت رودوست نداشته باشی.


برای بهتر شدن کیفیت روابطت باشوهرت پیشنهادمیکنم باحوصله این کلیپ رو نگاه کن


:http://www.hamdardi.net/thread31818-2.html.

اقای امین گرامی کلیب رو دیدم وای که چقدر انرزی داد بهم. ممنونم ازتون.حس میکنم خود واقعی ام رو گم کردم.یه جورایی دلم برا خودم تنگ شده.دوست دارم دوباره قوی شم.دیروز کلی دکتر رفتم.کلی دارو و فیزیو ترابی و ... .امیدوارم زودتر سلامتم رو به دست بسیارم و بشم اونی که هدف خدا بوده از خلقتم.فعلا میخوام خیلی به جدایی فکر نکنم.شاید دارو ها اثر کرد و یه کم عقل اومد تو کلم:welcoming: کلی امتحان دارم هفته بعد. دعام کنید خیلی زیاد.البته باز هم منتظر راهنمایی های شما دوستان عزیز هستم

همه چی تقصیرشما نیست.متأسفانه بعضی پدیده ها علی الرغم بعدآموزشی ش مضرهم بوده و نیازبه خود آگاهی بیشتری داریم

.مثلا یه صحنه رمانتیک درسریال تلوزیونی یافیلم سینمایی روتصورکن که سعی میکنند بهترین بازیگرها روانتخاب کنند یه فیلم نامه نویس ماهراونو می نویسه و کارگردان چندین بارمیخواد اون صحنه تکرار بشه تا مثلازن وشوهری رمانتیک باهم صحبت کنن بانورپردازی ویژه ی پلان رمانتیک وطراحی صحنه مخصوص ...


اینها علاوه برفایده ای که میتواند داشته باشد(پیام آموزشی)اما ناخودآگاه میتواند باعث بشودذهن کمالگرا تربشه و بیننده فکرمیکنه توزندگی باید حتمابدون نقص وعالی ظاهربشود.


شایدهم فراموش کنه قبلا سریال یارمانی برکمالگراییش تأثیر داشته. یاحتی اعتمادبنفس زیاد یک بازیگرحین نقش.


در صورتی که در دنیای واقعی قضیه متفاوت هست.این فقط یکی ازعوامل موثربرکمالگراییه،اگرنگرش مابه زندگی معتدل وملایم نباشه...


این حدیث پیامبر(ص)آرامش مخصوصی دارد؛"آسان بگیرتا آسان برتو بگذرد"

- - - Updated - - -

مخصوصا نسبت به خودت آسانگیرومهربان باش

کاملا صحیح میفرماید اقای امین .برخی از این مسایل بی تاثیر نیستند.نمیدونم باید از کجا شروع کنم تغیر خودم رو.اگه راهکاری دارین ممنون میشم راهنماییم کنین
یعنی میشه همه چی درست شه.؟خسته ام از این سر در گمی:323:

اگر موضوع ثانوی این تایپیک که میل به جدایی بود،حل یاتاحدودی حل شده.تایپیک جدید بازکنیدبرای عدم اعتمادبنفس یاهرمسأله ای که آزارت میده وچندتامثال بزن تادوستان بهتر راهنماییت کنند

دوستان گرامی به ویزه اقای امین عزیز.از اینکه این مدت به تابیکم سر زدین واقعا ممنونم.مشکل اساسی مطرح شده در این تابیک مربوط دانستن عدم اعتماد به نفسم به همسرم بود که با راهنماییهاتون دیگه این دید رو ندارم خدا رو شکر.نمیگم همه مشکلات حل شدند ولی خیلی اروم ترم در حال حاضر.فکر میکنم برای حل مابقی مشکلات تابیک دیگه ای باز کنم و اونجا بله بله با کمک شما دوستان زندگیم رو بر بار تر جلو ببرم.فعلا یک هفته بر تلاش رو بیش رو دارم تا امتحاناتم رو به خوبی تموم کنم.باز هم ممنونم.راستی نیازی هست تابیک بسته شه؟راستش من خیلی وارد نیستم.(امان از بی سفادی):sad:

دوستان خوب همدردی سلامی دوباره
امتحانام تموم شد نمره هام هم اومد.باورش برام سخت بود اما این ترم افت شدیدی تو درسهام داشتم که فکر میکنم دلیلش عدم تمرکزی هست که به دلیل مسایل جاری زندگیم بیش اومده.خیلی دوست دارم با کارشناسان سایت اصولی مشاوره ای داشته باشم اما با وجود اینکه حدود 1 ماهه حق عضویتم رو برداخت کردم اما هنوز کاربریم همون قبلیه.تو این مدت که گذشته متاسفانه اتفاقاتی افتاد که خانوادم کما بیش در جریان مشکلات من و همسرم و خانوادش قرار گرفته اند(البته قدریش هم تقصیر خودم بود)ولی مادرم معتقده باید زودتر از اینها باهاشون مشورت میکردم .الان طوری شدم که دیگه تمایل یا بهتر بگم انگیزه ای برای بهبود رابطه ام با همسرم ندارم.دلم میخواد یه مدت بی خیال دنیا بشم.فقط یه موضوعی ذهنم رو مشغول کرده اینه که اخرین مشاوره ای که رفتم گفتند همسرت رو زیادی بزرگ کردی بیش دیگران و اون ظرفیتش رو نداشته و اینکه گفتند باید قدری از محبتم کم نکم .حالا سوال اینه که با وجود این مسائل ایا ازم دور تر نمیشه با بی محبتی؟ایا باعث نمیشه بیش از بیش به سمت مادرش کشیده شه؟اصلا ایا درسته که به خاطر اینکه کمتر سمت مادرش بره من بخوام محبت بیشتری نثارش بکنم؟این وسط خود من چی میشم؟؟؟؟ لطفا راهنماییهاتون رو از من دریغ نکنید.ممنون:72: