من با مادرم مشکل دارم

سلام
من یه پسر 22 ساله هستم که مادرم اصلا اجازه نمیده جایی برم اگرم بخوام برم بهم میگه منم باهات میام
من قصد ازدواج هم داشتم که وقتی مادرم فهمید من کسی رو دوست دارم زود گفت نه :47:
دلیلشو پرسیدم بهم میگه باید خودم واست زن بگیرم حتی اجازه نداد بهش بگم چه کسی هست سریع دعوام کرد
هرجایی برم اگه دختری هم سن خودم هم اونجا باشه سریع بهم میگه دیگه اونجا نرم
انقدر بهم شک داره که هر دفعه گوشیما چک میکنه
داخل دانشگاه با هیچ کسی نیستم و حدودا 2 تا دوست دارم که اونارم نمیبینم حتی درسم باهاشون نمیتونم بخونم مامانم اجازه نمیده خودم کاری انجام بدم دارم دیوونه میشم خیلی تحت فشار قرار داده منو
دلیلشو پرسیدم بهم میگه دوست خوب نیست
در واقع من هیچ جایی نمیتونم برم فقط میرم دانشگاه و سره کار اگرم یخته دیر کنم زنگ میزنه بهم میگه کجایی چرا نیمدی بهش میگم تو راهم بهم میگه بگو کجا تا بیام دنبالت
نمیدونم چیکار کنم
چند بار خواستم از خونه برم
لطفا راهنماییم کنین؟؟
هیچ تصمیمی نمیتونم بگیرم

سلام دوست اصفهانی :) (اگه اشتباه نکنم)
مادرت حق داره نگران باشه اما اخه نمیتونه که تا اخر عمر پا به پای تو بیاد نگران نباش، سربازی بری دیگه نمیتونه شدید کنترلت کنه با پدرت رابطه ت چطوره؟
اومدم خوش امد بگم
تا دوستان بیان راهنمایی کنن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خانوم مجرد

سلام دوست اصفهانی :) (اگه اشتباه نکنم)
مادرت حق داره نگران باشه اما اخه نمیتونه که تا اخر عمر پا به پای تو بیاد نگران نباش، سربازی بری دیگه نمیتونه شدید کنترلت کنه با پدرت رابطه ت چطوره؟
اومدم خوش امد بگم
تا دوستان بیان راهنمایی کنن

---

سلام ممنون
من پدرم فوت شده :54:
راسیاتش از کوچیکیم پدر نداشم و مادرم بزرگم کرده
از موقعی که فهمید من کسی رو دوست دارم روم انقدر حساس شده قبلش کمتر بود
حتی اگه بخوام برم تعمیرگاه مادرم هم باهام میاد
شب تنهایی نمیزاره برم بیرون کلا نه روز میتونم برم نه شب همش توی خونه هستم
فقط مواقعی تنهام که یا دانشگاه هستم یا سره کار که همونجام بهم زنگ میزنه میگه کجایی پس چرا نیمدی
نمیدونم چیکار کنم حتی وقتی جایی هستیم مثلا مهمونی وقتی ببینه دارم با گوشیم حرف میزنم جلو جمع بهم میگه با کی داری حرف میزنی وقتیم میگم دارم با دوستم حرف میگه بزار رو بلندگو ببینم
بعضی موقع هام جلو همه بهم چیز میگه و بهم میگه چیکار کن چیکار نکن
الان واقعا از خودم اراده ندارم

خواهر برادر داری؟با اونها چطور رفتار می کنه؟

http://www.hamdardi.net/OLD/thread-19883.html
http://www.hamdardi.net/thread-18343.html

وقتی طرف مقابلمون رفتار اشتباهی داره گاها سهم ما تو بوجود اومدن یا حداقل تقویت او کمتر از خودش نیست

باید رو رفتار خودت تمرکز کنی ببین مقابل خاسته های غیر منطقی مادرت چیکار کردی؟
مادرت به زعم خودش داره اینطوری ازت مراقبت میکنه و این کار بهش حس امنیت میده

باید از حیطه اش خارج بشی رفتارت رو مستقل کنی و طوری رفتار کنی که بتونه بهت اعتماد کنه نترسه
اون فک میکنه که اگه حواسش بهت نباشه بیراهه میری و هزار جور بلا سرت میاد

بهترین کار اینه که تاپیکی که مینوش جان گذاشتن مطالعه کنی چون رفتار شما کاملا منفعلانه است .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرهنگ 27

خواهر برادر داری؟با اونها چطور رفتار می کنه؟

---

آره دارم تفاوت سنیمون بالاست از برادرم 13 سال کوچیکترم از خواهرم 8 سال کوچیکترم
برادرم هم سره کار منو تحت فشار میزاره کلا تفریح ندارم فقط بهم میگن کار و درس وقتی یه کاری انجام میدم سرم داد میزنن
من کلا سرشون داد نمیزنم و ساکت میمونم
البته من 2 روز در هفته والیبال میرم با فامیلهامون اگه اونم نمیرفتم افسردگی شدیدی گرفته بودم
بیشتر تو اتاقم هستم تلویزیون کم میبینم حال هیچ کاری رو ندارم
زیاد شاد نیستم و تو خودم هستم
بیشتر آهنگای غمگینم گوش میدم و آهنگای شاد دیگه گوش نمیدم
واسه خودم تصمیم نمیتونم بگیرم
حتی واسه کارم هم تصمیم میگیرن و خودم هیچکاری نمیتونم بکنم و تصمیم نمیتونم بگیرم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohammad b

سلام ممنون
من پدرم فوت شده :54:
راسیاتش از کوچیکیم پدر نداشم و مادرم بزرگم کرده
از موقعی که فهمید من کسی رو دوست دارم روم انقدر حساس شده قبلش کمتر بود
حتی اگه بخوام برم تعمیرگاه مادرم هم باهام میاد
شب تنهایی نمیزاره برم بیرون کلا نه روز میتونم برم نه شب همش توی خونه هستم
فقط مواقعی تنهام که یا دانشگاه هستم یا سره کار که همونجام بهم زنگ میزنه میگه کجایی پس چرا نیمدی
نمیدونم چیکار کنم حتی وقتی جایی هستیم مثلا مهمونی وقتی ببینه دارم با گوشیم حرف میزنم جلو جمع بهم میگه با کی داری حرف میزنی وقتیم میگم دارم با دوستم حرف میگه بزار رو بلندگو ببینم
بعضی موقع هام جلو همه بهم چیز میگه و بهم میگه چیکار کن چیکار نکن
الان واقعا از خودم اراده ندارم

---

سلام

خدا رحمت کنه پدرتون رو

و اما بعد

مادرت داره کار خودش رو به درستی انجام میده منتهی شما با یکسری رفتار (نوشته قرمز رنگ) حساسیت مادرتون نسبت به خودتون رو افزایش داده اید

سعی کنید با مادرتون به صورت غیرمستقیم صحبت کنید و حساسیت ها رو بشناسید

با شناخت نقاط و رفتار حساس بهتر میتوانید بر مشکل پیش امده مسلط شوید

به عنوان مثال وقتی داری با تلفن صحبت میکنی حرف هایی نزن که شک و حساسیت زیاد بشه - به عنوان نمونه در حین صحبت کردن نگو بیا سر قرار یا اون چیزی که گفتم رو هم بیار . . . معمولا جملات مجهول شک و تردید رو در افراد افزایش میده

با افسردگی و ناراحتی هیچ چیز درست نمیشه

از طرفی به مادرتون حق میدم که با این جامعه نگران فرزند 22 ساله اش باشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

(6/2/1386)

دلسوزی های مادرانه

من هم در این مورد که «دخالت خانواده در امور خصوصی شما صحیح نیست» با شما هم نظر هستم.
اما نکات ظریفی هست که باید توجه نمائید.
معمولا عزیزان و نزدیکانی که خود را زیاد به ما نزدیک حس می کنند و دلسوز و دوست ما هستند، سعی می کنند با توصیه نصیحت، انتقاد به ما کمک کنند. که البته برای فرد بالغی مثل ما ، اصلا این جالب نیست.
این نکته از آنجا مهم است که ما از آنها متنفر نشویم. بلکه آنها را دوست داشته باشیم و بدانیم در روشی که انتخاب کرده اند اشتباه می کنند.
نکته دیگری که مهم است. معمولا ، هنگامی نزدیکان، آشکارا ما را مورد نصیحت و توصیه و انتقاد قرار می دهند که نقطه ضعف عمده و غیر قابل چشم پوشی در ما می بینند . یا خطر یا مشکل عمده ای را به وضوح بر سر راه ما مشاهده می کنند. هر چقدر ما از نظر عاطفی ، فکری و رفتاری بلوغ کمتری از خود نشان دهیم و استقلال لازم را در حل و فصل مسائل نداشته باشیم، نقش دخالتی دیگران در زندگی ما محسوس تر است.(افراد احساس محور به جهت عجول بودن و اینکه همه جوانب را نمی خواهند ببینند، صبور نیستند و هیجانی هستند، بیشتر شرایط دخالت دیگران را مهیا می کنند)
پس کاری که در این زمینه شما می توانید بکنید نه بحث کردن ، جدل کردن ، درگیری و نفرت هست، نه توجیه و پنهانکاری و .... بلکه باید توانا بودن خود را در حل مشکل و مسائل خود به آنها نشان دهی.
به جای توجیه هر گونه حرکتی که از تو سر می زند، گاهی لازم است بعضی صحبت های منطقی را ارائه دهی و حتی اشتباهات خود را نقد و بررسی کنی و ابراز پیشمانی کنی. با کنترل احساسات و هیجانات خودت به آنها نشان دهی که می توانی خود را از تصمیم گیری های صرفا احساسی نجات دهی و با آینده نگری خود می توانی محیطی امن را برای خودتون و خانواده تون ایجاد کنید.

---

...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

...

---

ممنون از راهنماییتون

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ذمانح

سلام

خدا رحمت کنه پدرتون رو

و اما بعد

مادرت داره کار خودش رو به درستی انجام میده منتهی شما با یکسری رفتار (نوشته قرمز رنگ) حساسیت مادرتون نسبت به خودتون رو افزایش داده اید

سعی کنید با مادرتون به صورت غیرمستقیم صحبت کنید و حساسیت ها رو بشناسید

با شناخت نقاط و رفتار حساس بهتر میتوانید بر مشکل پیش امده مسلط شوید

به عنوان مثال وقتی داری با تلفن صحبت میکنی حرف هایی نزن که شک و حساسیت زیاد بشه - به عنوان نمونه در حین صحبت کردن نگو بیا سر قرار یا اون چیزی که گفتم رو هم بیار . . . معمولا جملات مجهول شک و تردید رو در افراد افزایش میده

با افسردگی و ناراحتی هیچ چیز درست نمیشه

از طرفی به مادرتون حق میدم که با این جامعه نگران فرزند 22 ساله اش باشه

---

ممنون از راهنمایت
من اصلا حرف های مشکوکی نمیزنم دارم با دوستم در مورد درس حرف میزنیم بهم اینارو میگه
یا بعضی موقع ها که سره گوشیم هستم مادرم گوشیما میگیره ببینه دارم چیکار میکنم

یکی از دوستان حدس زد که شما باید اصفهانی باشید احتمالا
منم همچین حدسی میزنم و دلیلشو نمیدونم که چرا انقدر مادرای اصفهانی به پسرشون وابسته هستن و دلشون میخواد پسرشون تا آخر عمر وابسته به مادر باشه
واقعا این واستون در آینده مشکل ساز میشه. شما حتی اگه به میل خودتون هم ازدواج کنید مادرتون همچنان به این کارشون ادامه میدن و ممکنه دخالت های مخربی کنن
این خیلی بد هست علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد
لطفا تا زمانی که رابطه ی اشتباهتون با مادرتون رو اصلاح نکردید و از نظر فکری مستقل نشدید اقدام به ازدواج نکنید
چون بنده دارم چوب رابطه ی مخرب همسرم با مادرش رو میخورم و نمیتونم با ایشون ادامه بدم
مادرتون چون پدرتون رو از دست دادن ناخودآگاه به شما خیلی وابسته هستن و از اینکه شما رو از دست بدن ترس پنهان دارن
با یک مشاور و یک روان درمانی میتونید این رابطه رو اصلاح کنید. اینطوری هم شما و هم مادرتون میتونید از زندگی بیشتر لذت ببرید
موفق باشید
درضمن اگر اصفهانی هستید من یک روان درمانگر خوب می

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohammad b

ممنون از راهنماییتون

- - - Updated - - -



ممنون از راهنمایت
من اصلا حرف های مشکوکی نمیزنم دارم با دوستم در مورد درس حرف میزنیم بهم اینارو میگه
یا بعضی موقع ها که سره گوشیم هستم مادرم گوشیما میگیره ببینه دارم چیکار میکنم

---

این صرفا یک مثال بود و منظورم این بود که به دنبال این باش که چه چیزهایی حساسیت مادرتون رو افزایش و یا برعکس اعتماد ایشون نسبت به شما رو بیشتر میکند

سعی کن یه برنامه بذاری و با مادرت بری پیش مشاور.
اگر مادرت اینقدر شما را کنترل می کنه و به شما وابسته است، بهتره درمان بشن.

برای این منظور باید بگی که برای مسائل خودت نیاز به مشاوره داری.
یه موضوعی که فکر می کنی ایشون راحت تر بپذیرن مطرح کن وبگو باید برم برای درمان.
ایشون هم حتما همراهتون می آن ( این قسمتش خوب هست که برای بردن مامانتون دیگه لازم نیست خواهش و تمنا کنید)

باید یه بار تلفنی یا زمانی که مادرتون بیرون اتاق هستند، مشکل اصلیتون را به مشاورتون بگید.
بقیه اش را دیگه مشاور بلد هست که چطور مدیریت کنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط negar1987

یکی از دوستان حدس زد که شما باید اصفهانی باشید احتمالا
منم همچین حدسی میزنم و دلیلشو نمیدونم که چرا انقدر مادرای اصفهانی به پسرشون وابسته هستن و دلشون میخواد پسرشون تا آخر عمر وابسته به مادر باشه
واقعا این واستون در آینده مشکل ساز میشه. شما حتی اگه به میل خودتون هم ازدواج کنید مادرتون همچنان به این کارشون ادامه میدن و ممکنه دخالت های مخربی کنن
این خیلی بد هست علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد
لطفا تا زمانی که رابطه ی اشتباهتون با مادرتون رو اصلاح نکردید و از نظر فکری مستقل نشدید اقدام به ازدواج نکنید
چون بنده دارم چوب رابطه ی مخرب همسرم با مادرش رو میخورم و نمیتونم با ایشون ادامه بدم
مادرتون چون پدرتون رو از دست دادن ناخودآگاه به شما خیلی وابسته هستن و از اینکه شما رو از دست بدن ترس پنهان دارن
با یک مشاور و یک روان درمانی میتونید این رابطه رو اصلاح کنید. اینطوری هم شما و هم مادرتون میتونید از زندگی بیشتر لذت ببرید
موفق باشید
درضمن اگر اصفهانی هستید من یک روان درمانگر خوب می

---

ممنون
بله من اصفهانی هستم
ممنون میشم بهم بگید کجا برم ؟
من مشاوره دانشگاه میرفتم ولی وقتی مادرم فهمید در مورد مشکلات خودمون دارم میگم مادرم بهم گفت چنین مشاوره ها خوب نیستن و بهم گفت پیش مشاوره نرم نمیدونم چیکار کنم
دارم دیوونه میشم از بس تحت فشارم
مثلا امروز یه عکس از بچگیام گذاشتم روی صفحه گوشیم مادرم بهم میگه چرا عکستو گذاشتی میخواستی به کسی نشون بدی ؟!
مادرم اگه کسی مخالف نظرش حرف بزنه بهم میگه دیگه نرم پیش اون آدم و منو از اون دور میکنه
نزدیکه 2 ماه است نمیزاره تنها تو اتاقم بخوابم بهم میگه برم پیشش بخوابم
اگه یه شب دیر بخوابم و سره درسام باشم بهم سر میزنه ببینه دارم درس میخونم یا نه مدام چکم میکنه
هر هفته اتاقمو میگرده نمیدونم واقعا چرا !!!؟؟؟

- - - Updated - - -

راسیاتش من کسی رو دوست دارم و به طوره تصادفی باهم آشنا شدیم و به هم علاقه مند شدیم الان 8 ماه هست باهم در ارتباط هستیم
حتی اون به مادرش هم گفت که منو دوست داره ولی من از ترسم به مادرم چیزی نگفتم و کاره اشتباهی کردم وقتی مادرم فهمید حساسیتش زیاد شد
و بهم گفت من خانومتو انتخاب میکنم و بهم گفت به هیچ عنوان نمیزاره با اون دختر ازدواج کنم
آخه منم آدمم و انتخابی دارم واسه خودم
من اشتباه خودم رو قبول دارم و ابراز پشیمانی کردم

مامانت داداش بزرگت رو قبول داره؟
رابطه اش با اون بهتره تاتو؟
چرا؟مگه اون چهطور رفتار هایی داره تا شما؟
شما چه جور رفتار هایی داری که اون نداره؟
در اقوام واشنایان پسر یا مردی هست که مادرتون خیلی قبولش داشته باشه؟چرا؟مگه چیکار میکنه یا چه جوررفتار هایی داره؟
اون اقا با شما در چه زمینه هایی فرق داره؟

سعی کن ایراد رو در خودت پیدا کنی نه مادرت.من فکر میکنم احتمالا به خاطر نقطه ضعف هایی که در شما هست مادرتون بهتون نمیتونه اعتماد کنه.



هر وقت اعتماد مادرت رو به دست اوردی و سر پرستش شدی یا بهتره بگم رابطه تون از این حالت در اومد وعوض شد اون موقع مطمعن باش رابطه زناشویی خوبی خواهی داشت.
وگرنه همسر اینده ات اگر خانم پخته ای باشه ازمامانت یاد میگیره وشوهرت میشه واگه مهارت زندگی بلد نباشه دائم بهت نغ میزنه که مامانت این کارو کرد مامانت بهم دستور داد مامانت دلمو شکوند و... وتو اون موقع نمیدونی با مامانت باشی یا طرف زنت رو بگیری.

از حالا تکلیفتو روشن کن.

نمیدونم خلاف قانون سایت هست یانه.ولی امیدوارم خلاف قانون نباشه چون من واقعا اطلاع ندارم
آقای نصیری خیابان شمس آبادی 2345662
و همینطور کلینیک رایین خیابان نظر شرقی
واقعا خیلی بده.لطفا تا رابطه ی خودتون و مادرتون اصلاح نشده ازدواج نکنید.
شاید مادرتون وسواس فکری داشته باشن
منم اسیر همچین خانواده ای شدم متاسفانه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط negar1987

نمیدونم خلاف قانون سایت هست یانه.ولی امیدوارم خلاف قانون نباشه چون من واقعا اطلاع ندارم
آقای نصیری خیابان شمس آبادی 2345662
و همینطور کلینیک رایین خیابان نظر شرقی
واقعا خیلی بده.لطفا تا رابطه ی خودتون و مادرتون اصلاح نشده ازدواج نکنید.
شاید مادرتون وسواس فکری داشته باشن
منم اسیر همچین خانواده ای شدم متاسفانه

---

خیلی ممنون

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط barania

مامانت داداش بزرگت رو قبول داره؟
رابطه اش با اون بهتره تاتو؟
چرا؟مگه اون چهطور رفتار هایی داره تا شما؟
شما چه جور رفتار هایی داری که اون نداره؟
در اقوام واشنایان پسر یا مردی هست که مادرتون خیلی قبولش داشته باشه؟چرا؟مگه چیکار میکنه یا چه جوررفتار هایی داره؟
اون اقا با شما در چه زمینه هایی فرق داره؟

سعی کن ایراد رو در خودت پیدا کنی نه مادرت.من فکر میکنم احتمالا به خاطر نقطه ضعف هایی که در شما هست مادرتون بهتون نمیتونه اعتماد کنه.



هر وقت اعتماد مادرت رو به دست اوردی و سر پرستش شدی یا بهتره بگم رابطه تون از این حالت در اومد وعوض شد اون موقع مطمعن باش رابطه زناشویی خوبی خواهی داشت.
وگرنه همسر اینده ات اگر خانم پخته ای باشه ازمامانت یاد میگیره وشوهرت میشه واگه مهارت زندگی بلد نباشه دائم بهت نغ میزنه که مامانت این کارو کرد مامانت بهم دستور داد مامانت دلمو شکوند و... وتو اون موقع نمیدونی با مامانت باشی یا طرف زنت رو بگیری.

از حالا تکلیفتو روشن کن.

---

من چند روز پیش با مادرم بحث کردم در مورد خواسته هام
مادرم بهم گفت به هیچ عنوان نمیزاره با اون خانم ازدواج کنم
من کلا تصمیم گرفتم مجرد بمونم چون نمیتونم به کسی خیانت کنم و من این کارو خیانت میدونم
از اون روز همیشه گوشیم دست مادرم هست و هرکی زنگ بزنه یا پیام بده اول مادرم میبینه بعد من

مادرم بهم میگه چون من با اون خانم در ارتباط بودم مخالف هست و به شدت منو تحت فشار قرار داده
تو این چند روز زیاد حال ندارم و نه کارامو انجام میتونم بدم نه درس بخونم

یه مشکلات جسمی هم واسم پیش اومده مثل کمتر شدن وزنم که 4 کیلو کم شدم
میل به غذا ندارم و فقظ مایعات میخورم

اگه افسرده شدی برو روانپزشک. اگه عاشق شدی و نمی تونی به کسی که دوسش داری برسی یه مدت از تکنیک توقف فکر استفاده کن. کلا نذار فکرت بیکار بمونه که به اون و مشکلاتت فکر کنی. هر کاری که دوست داری بکن. ورزش کن یا کتاب صوتی دانلود کن گوش بده یا هر کاری دیگه ای که فکرت بیکار نمونه. بعد یه مدت کمتر میشه این حس ازار دهنده. اگه مشکلت اینه که نمی تونی با مادرت دقیق و درست صحبت کنی اون دو تا تاپیک جراتمندانه رفتار کردنو که توی همین تاپیکت گذاشته بودم بخون. بعدم شروع کن به تمرین کردن. موفق باشی.