مراقبت های بعد از افکار مرگ

من الان حالم بد نیست خوبم به نسبت. می دونمم دوتاتاپیک نباید بزنم. اینو راهنمایی کنین بعدش ادامه تاپیک قبلمو می دم.
در اصل می تونم بگم یه مرگو رد کردم نمی دونم اصلا چطوری 4شنبه رو شبو تا صبح رسوندم. اما به هر حال گذشت. حالا یه جوریم خیلی خسته ام و بی حال بی تفاوت همون چیزایی که باعث شد به اون وضع بیفتم دیگه برام مهم نیست . به جوراییم. البته این دو روز دارم 30 میل کلردیازپوکسایدم می خورم.

سوالم اینه که اقدامات خاصی باید برای خودم بکنم یا ول کنم خودمو همینطوری؟

ممنون و ببخشید از اینکه این چند روز هی تاپیک و پست زدم.

- - - Updated - - -

اگه فرشته مهربون یا مدیر همدردی یا هر کی که می دونه لطف کنین جوابمو بدین ممنون میشم. روانپزشکی که یه بار رفتم پیششو دیروز نتونستم پیدا کنم.

سلام

مینوش جان حرفهات مبهمه کمی واضح تر بگو . چه اتفاقی افتاده بود برات و الآن آیا استرس داری ؟ ترس از دوباره پیش آمدن حادثه داری ؟ ترس از مرگ هست ؟ دقیق حال و احوالت را بگو تا بهتر راهنمایی دهیم عزیز جان

حادثه ای پیش نیومده بود. استرسی هم نداشتم. گفتم یه خودکشی رو رد کردم. مراقبت هایی نیاز هست بعدش بکنم یا نه. سوالم این بود. هیچ ترسی از مرگ ندارم. برای من حداقل توی اوج افکار خودکشی که مرگ خیلی زیباست. انقدر که اینبار نمی دونم چطوری تونستم جلوی خودمو بگیرم.
روانپزشک رفتم. قرص داد. دارم می خورم. اسنترا که قبلا دو ماه خوردم به دردم نخورد. ببینم این یکی اثری داره یا نه.
یه دوره است نمی دونم یه حمله است یه نوسان خلقه که به افکار خودکشی شدید می رسه. ظاهرا باید اینکه انقدر نوسان خلق دارمو به عنوان طبیعتم صفت وجودیم بپذیرم. و احتمالا دارو هم کمی نوساناتمو کمتر می کنه. دکتر که اینطوری گفت. البته من پیش روانپزشک دیگه ای نرفتم. یه بار دیگه یه ماه دیگه می رم پیش این روانپزشک اگه ازش نتیجه نگرفتم بعدا میرم پیش یکی دیگه.
بهم گفت دو قطبی نیستم تا جایی که اون می بینه. افسرده ام فقط. ولی این نوساناتی که میاد و میره و دارم و این بار یه شدیدشو رد کردم واقعا زجر اورن.
به هر حال ممنون از لطف و توجهتون.

سلام مینوش جان،

من نمیدونم چرا فکر کردم این تاپیک یه مقاله ست! بازش نکردم تا الان.

فکر میکنم شاید کل این قضیه، همون سندرم سی سالگی باشه، البته سنت رو نمیدونم، اگه همون حوالی هستی تاپیک زیر رو بخون:

http://www.hamdardi.net/thread-30127.html

مراقب خودت باش گلی، لطفا به چیزای منفی فکر نکن.:72:

فکر نمی کنم سندرم سی سالگی باشه. یه وضعیته که چند بار در سال هست برام. اما این بار شدیدتر بود.
دکتر که پرسیدم مراقبتی بعد از این افکارای این مدلی باید بکنم یا نه گفت چیزایی مثله ورزش تغذیه خوش گذروندن بیرون رفتن و از این جور کارا باید کرد.
دیوونگیه دیگه! شاخ و دم نداره. سه 4 هفته کلش طول می کشه که تهش میرسه به به این جور افکار ویرانگر. بعدشم خستگی. بعد تازه حالم خوب میشه اشتهام باز می شه فعال هم می شم!! بعد می گم چرا ازدواح نکردم. کی می تونه با یکی که انقدر بی ثباته زندگی کنه اخه!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

دکتر که پرسیدم مراقبتی بعد از این افکارای این مدلی باید بکنم یا نه گفت چیزایی مثله ورزش تغذیه خوش گذروندن بیرون رفتن و از این جور کارا باید کرد.

---

خب پس همین کارا رو انجام بده عزیزم.

==========================

مینوش بیا و تصمیم بگیر ذهنت رو از هرچه قبلا بوده خالی کنی و برای آینده پیش بینی مثبت داشته باشی.

بذار خودم رو برات مثال بزنم.

اگه به تو بگن که میشل یه وقتی پر از فکر مرگ و نیستی بود، باورت میشه؟ فکر نکنم کسی تو این تالار تا تو زندگی واقعیم بتونه چنین حدسی رو بزنه، حتی یک در هزار.

اما یکی از شیرین ترین رویاهای من، پرت شدن از یه ساختمان چند طبقه روی اسفالت خیابون بود... بقیشم یه چیزایی تو مایه های دار زده شدن، برق گرفتگی و اینجور چیزا.... این رو تو میتونی بفهمی که وقتی میگم شیرین ترین، یعنی چی.... یعنی وقتی قلب آدم برای نیستی پرمیکشه...

البته هنوزم وقتی ریه هام رو با عطر یه لیموشیرین پر میکنم، عمیقا دلم میخواد لیمو شیرین بودم... یا با همه قلبم دلم میخواد که خر بودم... یا حداقل مینا بودم، یا خرگوش.... یا پنگوئن بودم... یا خاک یا .... (یه چیزی رو هم تو پرانتز بگم، بین خودمون باشه، حس میکنم تازگی دلم میخواد انسان باشم)

اما این حس ها دیگه از حس زندگی سرچشمه میگیره، یعنی دلم برای هستی پرمیکشه، نه برای نیستی... و این یه تغییر جهت فاحشه...

منظورم از این حرفا اینه که اگه یه چیزی تا امروز هست، دلیلی نداره که فردا دقیقا عکسش نباشه.

پس بیا و حافظه ت رو خالی کن...

من با فرشته مهربان موافقم، که تو عمیق هستی.... این چیزی بود که باعث شد دلم بخواد باهات دوست باشم...

مینوش اون چیزیکه تو رو نجات میده، اون مفاهیمیه که در عمق وجودت داری، اونها در عین حالیکه حال بد الانت رو بوجود آوردن، کلید حال خوبت هم هستند.

بذار اینو بیشتر توضیح بدم. تو اگه در عمق وجودت، در عمق ذهنت، ارزش ها و معانی خاصی نداشتی، اگه آرزوها و رویاهای غیرخاکی نداشتی، به این روز نمیفتادی، این حال بد تو، از فساد و گندیدگی اون رویاهاست....

متوجه منظورم میشی؟

تو رویاها و ارزش هایی رو اون ته ته ها مخفی کردی، بهشون نرسیدی، و حالا اونها دارن جیغ و فریاد میزنن، خسته شدن و میخوان ظاهر بشن....

اگه بهشون برسی، وجودت رو معطر میکنن. مثلا تو رویای رستگاری رو نداشتی؟ یا چیزی تو این مایه ها؟

اونها چیزهایی نیستن که ما بدونیم دقیقا به چه شکل باید برای تو از خاک بیرون بیاریمشون. این کار خودته.

ما چیزهایی برات میذاریم به این امید که بلکه یه جرقه ای بشه، بلکه یه نشونه دستت بده...

من این جمله بصورت تجربی باور دارم که: تاریک ترین لحظه شب لحظه قبل از سپیده دمه.

برای من خیلی پیش اومده که ماه ها تاریک بشم، و با سرعت به ته یه چاه تاریک سقوط کنم... اما وقتی به تهش اصابت کردم، یه دفعه پرت شدم بیرون.... یه دفعه در اوج تاریکی، نور همه جا رو گرفته....


اوه چقدر حرف زدم، انگار یکم هم شاخه به شاخه پریدم، ولی نمیخوام اصلاح کنم... اولش فقط میخواستم بگم توصیه دکترت به نظر خیلی خوب میاد. به هرحال شانس آوردی که بازم نظری نداشتم....:18:

شوخی کردم، الان دیگه مطمئن نیستم که نظری نداشته باشم...:18:

- - - Updated - - -

منظورم از "بهشون رسیدن" ، "بهشون رسیدگی کردن" بود.

میشل، می تونم بگم این بهترین نظری بود که برام گذاشتن. البته بعد از راهنمایی هایی که دوستای عزیز همدردی برام گذاشتن این قدرتو پیدا کردم که درک کنم این پستو. پست های دیگه و حتی تاپیک های قبلیمو هم باید یه بار دیگه بخونم احتمالا چیزای جدید ببینم.
ممنون که فقط ننوشتی نظر دکترم خوبه. اینکه چیزایی در عمق وجودم هست که فاسد شدن و همون عمق است که می تونه نجاتم بده برام تازگی داشت. منم نمی دونم چیا دارم و یا داشتم توی عمق وجودم. ولی راهنمایی بی نظیری بود.
سال نو مبارک.
سال نو همه ی دوستایی که وقتی درد دارم کنارمن و همدردی می کنن یا راهنمایی می کنن یا حتی فقط می خونن مبارک.
ار همه اتون ممنونم. :72:

- - - Updated - - -

به لیمو هیچوقت اینطوری نگاه نکرده بودم :)

چیزایی که از این بار حالم فهمیدم. شاید به درد کس دیگه ای بخوره.

1- یه تعداد روز طول می کشه تا برسم به اون اوج حال بد. توی این مدت باید با هر کار و هر چیزی به غیر از انسانها سعی کنم خودمو اروم و تخلیه کنم شاید بشه به اون اوج نرسید یا اوج ارومتری داشت. کارهایی مثله دویدن، حمام، کارهای هنری، و هر چیز دیگه ای.

2- وقتی به اون اوج افتضاح رسیدم یا داشتم می رسیدم باید از هر انسانی دوری کنم. چون ممکنه حرف هایی بزنم یا حتی کارهایی بکنم که بعدا پشیمون شم. چیزایی از گذشته ام بگم یا از احساسات و افکار اون لحظه ام بگم. یا حتی این امکان داره که مثلا یه چیزی رو بخرم که در حالت عادی این مقدار پولو واسش نمی دادم یا هر چی. در کل بهتره توی اتاقم بمونم و با هیچ ادمی نه صحبتی کنم نه ارتباطی. چون هر کاری کنم بعدا پشیمون می شم.

3- وقتی توی اوج حال بدم و می خوام بمیرم باید بدونم و بپذیرم هیچکسی نه می خواد نه می تونه بهم کمک کنه. باید فقط صبر کنم. صبر کنم و کار خاصی نکنم. بال بال نزنم. صبر کنم تا بگذره اون اوج.

4- احتمالا ادمایی که بتونن این وضعیت منو درک کنن کم هستن. پس نیازی نیست راجع بهش با کسی صحبتی کنم. و احتمالا باید اینده رو بر اساس تنها بودنم در نظر بگیرم. چون حتی اگه همسر هم داشتم بازم به احتمال زیاد این اوضاعمو نمی تونست درک کنه. فرق چندانی نداشت.

5- چیزی که هستمو بپذیرم. بپذیرم یه قسمتی از زندگیم هر از گاهی زجراوره و صبور باشم.

6- روانپزشک هم حتما ادامه بدم. چون واقعا نمی دونم شاید این اغاز یه بیماری روانی باشه برام. پس حتما باید پیگیر شم که بیشتر نشه.

7- فقط و فقط روی خودم حساب کنم. حتی موقعی که انقدر حالم بده. هر کاری رو که می کنم یا نمی کنم فقط توانایی های خودمو در نظر بگیرم و توقع نداشته باشم کسی بهم کمک کنه.

ممنون :72:

- - - Updated - - -

8- ضمنا از اونجایی که معلوم نیست کی دوباره حالم بد شه. به محض اینکه تونستم کمی از وضعیت صاعقه زده ام خستگی در کنم باید با عجله فرصتو غنیمت بشمرم و هر کاری که می خوام بکنمو انجام بدم. تعداد روزایی که حالم بد نیستنو قدر بدونم چون معلوم نیست دوباره کی این حالت بدم میاد و توانمو از من می گیره.

از کمکای همه اتون ممنونم. چند بار می خوتم همه ی پست ها رو توی زمان های مختلف.

سلام مینوش جان. سال نوی شمام مبارک باشه.

می گم اینکه میگی وقتی تغییر حالت شروع می شه بهتره از ادمها دوری کنی ، فکر می کنی این باعث میشه حالت بهتر بشه؟
فکر می کنی راهی هست که هم سیگنالهای منفی ادمها رو نگیری و هم لازم نباشه تنها توی اتاقت باشی؟ منظورم راهی برای بیرون اومدن از تنهایی اتاقت و در عین حال بهتر کردن حالت.

خوب خیلی خوبه که می تونی تشخیص بدی شروع رفتن در سیکل تغییر حالت رو. به نظرم می تونی از این تشخیص برای پیشگیری استفاده کنی . مثلا من با کسی بودم که یک دفعه خشمگین میشدو برای مدت زیادی توی یک سیکل می موند و خارج کردنش از اون تقریبا محال بود . اما قبلش یک سیگنالهای خفیفی نشون میداد که اگر کمی دقت می کردم می تونستم تشخیص بدم. اما تا وقتی خود اون فرد و من نپذیرفتیم که این حالت وجود داره نتونستیم از اون نشانه ها برای پیشگیری استفاده کنیم. برای همین فکر می کنم اولین قدم پذیرشه. پذیرش ارامشی به ادم می ده که می گه تو هر چی باشی بازم من دوستت دارم. و بعد می تونی به خودت نزدیک بشی چون فکر می کنی اینبار یک دوست داره بهت نزدیک میشه و به خودت اجازه بدی که کمکهای اولیه رو به خودت برسونی .

دلجو جان توی اتاق موندنم تنهایی در اوج وضعیتم که معمولا یه روزه (و کلش 4 هفته و اون مدتی که ممکنه خیلی گند بزنم یه هفته است )کمکی بهم نمی کنه که حالم بهتر شه. جلوی گند زدنمو می گیره! من اینجا توی تالار زیاد نوشتمو حرف زدم و خیلی هم نظرات دوستان بهم کمک کننده بود و مشکلی نیست اما همینارو وقتی به یکی که منو از نزدیک میشناسه بگم بعدش اعصابم خورد میشه وقتی حالم بهتر شه که طرف از حرفام سواستفاده نکنه. تنها بودنم توی اون اوضاع و صبر کردنم به نظرم تنها راه چاره میاد که نه به خودم ضرری برسونم نه احیانا به اعصاب یه نفر دیگه ای. چاره دیگه ای نمی بینم.

راه دیگه ای که بشه تنها نباشم ولی بهتر شم بلد نیستم. چون تو اون حال زمینو اسمونو به هم می چسبونم وضعیتی پیدا می کنم دیوونه میشم بعدش فکر کن یکی منو ببینه تو اون حال یا اینکه حرفاو فکرامو بهش بگم تو اون وضع! راه حلی تو میشناسی با توجه به اینکه شخصی رو میشناختی. البته من افسردگیه این حالتم که میره بیشتر میشه.

کمک های اولیه و یا راه های پیشگیری شو نمی شناسم. اگه تو با توجه به شخصی که میشناختی به نظرت راهی میاد بهم بگو امتحان می کنم. دفعه بعدم که رفتم روانپزشک ازش می پرسم که راه پیشگیری دارم یا نه. خودش که هیچی نگفت. برای اون همینکه خودکشی نمی کنم کافیه انگار. زندگی همراه با زجر رو گفت باید تحمل کنم. البته من بهش گفتم یه قرص بده که رد کنم اون حالت شدیدو این جوابو داد.

الان دارم روی اون قسمت از توصیه میشل تلاش می کنم اینکه بیام همه چی رو فراموش کنم. دیشب به خودم می گفتم تو یه مینوش آزادی. ازاد از گذشته از اینده از هر ناکامی و شکستی که داشتی از هر توقعی که داشتی از خودت و داشتن ازت از هر تنهایی از هر دوست داشتن از هر ترس. اینکه ارزوهایی داشتم یا احساس هایی داشتم که فاسد شدن توی قلبم منطقیه. اونا رو نمی شناسم که بهشون برسم اما باید از هر چیزی که رنجم می ده ازاد شم. وقتی به این حال و روز افتادم یعنی قدرت کشیدن بار روی دوشمو ندارم. حالا این بار هر چی هست نمی دونم اما باید بذارمش زمین. بغضم می گیره وقتی می گم تو آزادی. اما باید به خودم بگم. اینهمه بار اینهمه عذاب کار من نیست کشیدنش. باید هر پیش فرضی رو از هر ادم و هر چیزی دارم بتونم جدا کنم بذارم کنار. بتونم هر روز ازاد از هر بار فکری و فشار فقط و فقط به خاطر خودم تلاش کنم. من ازاد نیستم از گذشته ام هنوز. اما سعی می کنم.

سلام مینوش جان، بهارت مبارک عزیزم.http://www.millan.net/minimations/sm...aresmilley.gif

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

1- یه تعداد روز طول می کشه تا برسم به اون اوج حال بد. توی این مدت باید با هر کار و هر چیزی به غیر از انسانها سعی کنم خودمو اروم و تخلیه کنم شاید بشه به اون اوج نرسید یا اوج ارومتری داشت. کارهایی مثله دویدن، حمام، کارهای هنری، و هر چیز دیگه ای.

---

در این مورد، این راهکارها از نظر من خیلی خوب هستند:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

وقتی حالت بده، قصد کن، با یک حرکت خلاق، حال کسی رو خوب کنی
. عملی انجام بده که کسی رو خوشحال و امیدوار بکنه، تاثیر عمل نیک تو، در دیگری به شدت تاثیرگذار و مثبته. وقتی لذت حاصل از کردار نیک رو تجربه کردی و این عمل بارها موکداً تکرار شه، کم کم احساس سبکبالی و پاکیزگی می کنی. حالت رو به بهبود می ره و تو مشتاقانه به هر عمل نیکی، پیشرو و هدایت گر خواهی بود

وقتی حالت بده، به جای غرق شدن در این حالات، از جا برخیز و خانه یا اتاق و یا محل کارت رو نظافت کن. شیشه های پنجره رو پاک کن. حیاط رو جارو بزن. رخت های چرک رو بشور. کف زمین رو با حوصله دستمال بکش. حرکت عملی که نشانه ی پالایش و پاکیزگی است ، تاثیر بسیار مثبتی در تغییر حال بد به حال خوب داره! تجسم کن. تو با قصد و تصمیم خودت، حال خوب یا حال بد رو می آفرینی، همواره در مدار حال خوب باش. لبخند بزن و با جملات مثبت هاله ای از نیک نفسی رو در پیرامون خودت به وجود بیار.

---

روی تغییر حال من که حسابی اثر میگذاره. تو هم امتحان کن ببین نتیجه چی میشه. خصوصا پاراگراف دومش رو.

کل تاپیکش رو هم بخون:
http://www.hamdardi.net/thread-1676.html

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

8- ضمنا از اونجایی که معلوم نیست کی دوباره حالم بد شه. به محض اینکه تونستم کمی از وضعیت صاعقه زده ام خستگی در کنم باید با عجله فرصتو غنیمت بشمرم و هر کاری که می خوام بکنمو انجام بدم. تعداد روزایی که حالم بد نیستنو قدر بدونم چون معلوم نیست دوباره کی این حالت بدم میاد و توانمو از من می گیره.

---

درسته. هرچه در روزهای خوبت، نور بیشتری رو به قلبت راه بدی، تاریکی هم دیرتر میاد و هم ضعیف تر میشه، چون تو برای تسلیم شدن بهش تردید میکنی... درواقع نکته اینجاست که این خود تو هستی که تصمیم میگیری به حال بد (تاریکی) تسلیم بشی... وگرنه وقتیکه تو با همه وجودت سلامتی رو انتخاب کنی، دیگه هرگز این حالت ها تکرار نمیشن.... حقیقت اینه که تاریکی به نور راه نداره، اصلا قدرت نفوذ بهش رو نداره.... و این ما آدما هستیم که قدرت انتخابش رو داریم....

یه پیشنهاد دیگه هم برات دارم. تاپیک مشاوره آقای اس سی آی با بهارزندگی رو کار کن. اون مسیریه که ذهنت رو سالم میکنه. ذهن سالم دقیقا اون چیزیه که تو دنبالشی. یعنی دقیقا چیزیکه ما آدما برای زندگی روی این سیاره و برای گذران عمرمون در جهت درستش بهش نیاز داریم.

مکملش هم برطرف کردن خطاهای شناختیه. که توصیه آقای اس سی آی در اون مورد رو تو یه تاپیکی آوردم. از لیست تاپیک های من میتونی پیداش کنی.

حالا که میخوای یه کار تمیز و اساسی انجام بدی، اینها برات عالین.:72:

به نظر من بهتره اول از همه یک گیاه رو توی اتاقت یا خونتون اگر امکان داری پرورش بدی، مثل درخت لیمو (بوی عطرش اتاقتو پر از شور زندگی می کنه )یا یک گل آپارتمانی. اگر طرز کاشتشو خواستی بگو برات میفرستم. اگر هم باغچه ای دارید سبزی کاری .

بعد نمی دونم چقدر به حیوانات علاقه داری اما ما انسانها هم به نوعی از نظر فیزیکی شبیه به حیوانات هستیم. پس کنکاش در مورد اونها ما رو با خودمون اشنا می کنه و باعث می شه در پذیرش خودمون و محدودیتها و مهمتر از همه تواناییها مون قرار بگیریم. من فکر می کنم اگر وارد دنیای اونها بشی در این مواقع یک نمونه پیشگیری هست. مثل کنکاش در سیر زندگی مورچه ها ، پروانه ها ، و .....

فکر می کنم رفتن در دنیای نباتات و موجودات سه تا تاثیر داره : 1- فارغ شدن از دغدغه های دنیا بدون منزوی شدن 2- پی بردن به لزوم وجود ما در هستی 3- پذیرش اونچه که هستیم و جایی که در اون هستیم . البته من اصلا انتظار ندارم الان اونچه که نوشتم رو درک کنی. تنها اونهایی که این مسیر ها رو رفتن لذت اونجه که برات نوشتم رو درک می کنند . اگر دوست داشتی امتحان کن .

مینوش جان نزن این حرفو اگر حالت خوب نمیشد اگه فقط الکی دست و پا زدی ! پس اونهمه حرفای مثبتی که میزدی به من و بقیه بچه ها چی بودن من که واقعا ازت انرژی میگرفتم . من که خیلی دوست دارم مطئنم دوستای دیگه ای هم که داری دوستت دارند . من میفهمم این حس تنهایی چه قدر بده و یه موقع ها آدمو خفه میکنه سخته که همه جا رو باید تنها بری هیچ کس نیست همراهت باشه . همه دوستا یا شوهر دارند یا دوست پسر . فقط هم باید شاد باشی تا باهات رفیق باشند . تا میتونی باید دوست پیدا کنی اجتماعی باشی سرخوش باشی من دیگه میخوام تلاشم رو بکنم میخوام عوض بشم میخوام با آدمای جدید آشنا بشم ازشون نترسم مگه چند بار 20 سالم میشه ؟! دیگه از هیچی و هیچکس نمیترسم. میتونم خیلیهارو دوستداشته باشم بهشون محبت کنم بدون اینکه منت بزارم وتوقعی داشته باشم .

دختر مهربونی و دوستداشتی هستی من دوست دارم :72:

سلام مینوش جان:312::72:
عزیزم همه ما بعضی وقتها حال و حوصله نداریم و ناراحتیم......
عزیزم این همه دوست همینجا داری که عاشقتن فقط نمی بینیشون!
یک سوال دارم شما در حال حاضر شاغل هستی؟
میشه یکم درباره برنامه ها و اهدافت برامون بگی؟

مینوش تو ادم عمیقی هستی ادمی که عمیقه باهوشه
باهوش هم خوب با دنیا و محیطش سازگار میشه و بهترین استفاده رو میبره

میشل جان هم خوب همراهیت میکنه
دختر خیلی خوبه موهاتو هایلایت کردی اینها نشانه ی خوبین
مرگ چیه؟ به موقعش هممون میمیریم و اون موقه حسرت یک لحظه این دنیا رو میخوریم که چقدر دیوانه بودیم که ازش لذت نبردیم بی دلیل

مینوشش جان خودت میدونی که ادما جاودانه ان همیشه این حالت که اینجا باهاش زندگی میکنی باهات خاهند بود
اون دنیا بر اساس این دنیامون ساخته میشه پس داری کجا فرار میکنی؟
ما هیچ راه فرار نداریم
چرا فرار کنیم؟ دلیل افرینشمون عشق خدا بوده سال ها تحقیق کردم که چرا اینجام اخرشم باکمک یکی از دانش اموزها با کمک حرفای خیلی ساده و ابتداییش دیدم خدا دلیلی بجز عشق نداره

چرا عشقشو جذب خودتو نمیکنی ؟ چرا پشت دیوار واسادی و نمیذاری نور افتاب بهت بخوره بیا بیرون ببین چه خبراست؟
چرا نوشته هاتو پاک کردی ؟

مینوش من بارها از درونت عشق رو حس کردم اما یه حس متضادی داری که نمیذاره رشد کنه و بباله به خودش.
خودت به خودت کمک کن تو که این همه میتونی به دیگران کمک کنی همون حرفایی که به من زدی همیشه یادمه و هروقت پسری بیاد یاد حرفای تو میافتم

دست خودتو بگیر جای خدارو تو زندگین خالی نذار با هیچی چیزی با هیچ کسی پر نمیشه اما جای همه رو پر میکنه همه عقده هارو باز میکنه
به خدا برگرد و بهش اطمینان کن و همچنین به خودت .

- - - Updated - - -

در ضمن پیشنهاد دلجو دلتنگ رو تجربه کردم
چند تا گلدون دارم که خودم کاشتمشون هر وقت میبینمشون از خودم بیخود میشم میبوسمشون تا حسم خالی بشه ولی متاسفانه اونیو که بیشتر از همه دوسش دارم نمیتونم ببوسم چون کاکتوسه و تیغ داره ولی همینطوری هم از وجودش عشق میگیرم و لذت میبرم .
شاید اگه کسی بیاد اتااقم ندونه و متوجه نشه که اون گلدونه به من حس زندگی میده

- - - Updated - - -

میدونم این حرف ها تکرارین برات اما چه میشه کرد؟!

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب کز هرزبان که شنیدم نامکرر است

زندگی همینه تکراری و درعین حال نامکرر

سلام گلیhttp://www.gif-paradies.de/gifs/bunt...izeit_0231.gif


-----

اینقده چیزای مهمی نوشته بوددددددددددددددم، ولی حیف که پاکش کردم...http://www.kolobok.us/smiles/artists/laie/Laie_100.gif هاها...http://www.pic4ever.com/images/coffeebath.gif

http://www.gif-paradies.de/gifs/bunt...izeit_0218.gif

به نظرم دوباره داره حال بدم شروع می شه. بعد از دو ماه. ظاهرا واسه همینم رفتم کلی پول دادم ارایشگاه که اینطوری هم بد شه نتیجه اش. واقعا برای خودم متاسفم. هر از گاهی حال بد و یه ریست جدید. ولی به نظر میاد علت رفتارم و اوضام همین باشه که این نوسان مزخرف همیشگیم شروع شده. ماهی یه بار عادت ماهانه و انگار هم دو ماه یه بار این. کی زندگی می کنم؟؟

- - - Updated - - -

#18
این منم.
افکاری که نمی تونه پیوسته باشه و گسیخته میشه.
حداقل اگه بتونم یاد بگیرم که ادامه ی افکارمو بعد از هر فاصله و گسست داشته باشم خوبه. اینطوری ریست کامل نمیشم.

دارم به این نتیجه می رسم که پیچیده ام. اما یه پیچیدگی ابلهانه. احمقانه. بی دلیل. و بی پایه.

سلام خانم مینوش،

خوش به حالت واقعا و همچنین خوش به حال بقیه دوستانی که اینجا شما رو همراهی کردند. شماها از چه چیزهای عجیب غریبی سر در می یارین. من همیشه از بچگی آرزو داشتم که خودم یک روزی آدمی بشم که از این حرفها بزنم و همچین دغدغه هایی داشته باشم ولی هیچ وقت نتونستم. دغدغه های من فوقش اینه که مثلا دختری رو بخوام و اون منرو نخواد. کسی حالم رو بگیره و من هیچ کاری نتونسته باشم بکنم. یک چیزی رو بخوام و پول نداشته باشم بگیرمش، یه جایی رفته باشم و دوستم رو بیشتر از من تحویل گرفته باشند!، ..... یه همچین چیزهایی! که اگه یک روزی یکی از اینها برام پیش بیاد حالم رو بد میکنه. اگر هم پیش نیاد یا برعکسش اتفاق بیافته اونروز حالم خیلی خوبه!

مینوش خانم، هیچ وقت دغدغه هات رو لیست کردی؟ میدونی چی حالت رو بد میکنه یا فقط میدونی که حالت بده؟ اصلن چیزهایی که حالت رو بد میکنه برای عموم مردم مثل من قابل بیان و فهم هست؟

میدونی بدبختی اینه که آخه اونور هم احتمالا آدم راحت نمیشه. من مثلا در سطح دغدغه های خودم برای دختری که منرو نخواد خودم رو بکشم بعید میدونم کارم توی اون دنیا اگه همچین دنیایی وجود داشته باشه راحت تر از این دنیا باشه. آخه اون دنیا رو هم همین خدایی که اینجا رو ساخته اونجا و دختراش رو هم ساخته! اونها هم همینطوری هستند حتما!! مگه راه فراری گذاشته. یا همینجا باید از پسش بر اومد یا اینکه دستها رو بالا برد و تسلیم شد.

من چیزی که تا حالا فهمیدم اینه که گاهی لذتی که در تسلیم شدن هست در پیروزی نیست!


پ.ن: چه انتظاری از من داری خانم مینوش، من توی روز روزش چیز درست و حسابی به ذهنم نمیرسه بنویسم چه برسه الان که ساعت 1 نصف شبه. فقط یه چیزی نوشتم که از شما یادی کرده باشم

سلام
به کسی که پست هاش همیشه پر از سرزندگی ، امید و انرژی هست؛ چی میتونم بگم؟
دوست های شما تو این سایت، نگران و همراه دوستشون هستند.

پای در زنجیر، پیش دوستان به، که با بیگانگان در بوستان
***
دنیا خوش است و مال عزیز است و تن شریف لیکن رفیق بر همه چیزی مقدم است
***
دوست آن دانم که گیرد دست دوست در پریشان حالی و درماندگی

یا حق

سلام
من خیلی بدجور شما رو درک میکنم
چقدر شبیه هم هستیم

من یه روز هایی انقدر عارفانه به زندگی نگاه میکنم و غرق زندگی میشم که باور نکردنیه
افکار مثبت به ذهنم هجوم میارن و هیچ دلیلی برای ناراحتی ندارم و انگار اون روز روز منه

اما عکسشم هست
یه روزهایی هم دچار چنان احساس یاس و سر خوردگی و پوچی و بی هدفی میشم که حد و حصر نداره و باورم نمیشه که این منم که چند روز پیش غرق افکار مثبت بودم


اگه بخوام خودمو توصیف کنم روند تغییرات خلقی من مثل یک کوهنورده که آهسته و قدم به قدم از یک قله بالا میره ولی هیچ وقت اون بالا نمیمونم و بعد از مدتی پرت میشم پایین دره و دوباره همین روال ادامه داره
البته ریتمش یکنواخت نیست و خیلی کم روی قله میمونم و در عوض اکثرا توی پرتگاهم (حداقل اینطوری فکر میکنم)

چند ماهیه خیلی بهتر شدم و این حالت خیلی خفیف تر رخ میده اما هیچوقت نبوده که این حالت متوقف بشه

درست مثل یه موج سینوسی

به نظرم نباید اون موقع خیلی وسواس به خرج بدیم و فکر مبارزه با این حالت باشیم
چون مثل یه نفر که داره غرق میشه هرچی بیشتر دست و پا بزنیم بد تر فرو میریم توی آب

من شما رو نمیدونم ولی خودم امروز خیلی داغون بودم و الان هم در وضعیت جالبی نیستم
ولی مطمئنا فردا بهتر میشم
نظر خاصی هم ندارم که بگم
فقط میخوام بدونید که منم یه حالتی مشابه حالت شما رو هر چند مدت یکبار تجربه میکنم (البته اگر اشتباه نکرده باشم و شما هم مثل من باشید)

حالم به اندازه دم عید بد نیست. نگران من نباشید. پست زدم پاکش کردم بعد دیدم عجب غلطایی کردم امروز کلی پول خرج کردم حالا هم تا یه مدت قیافه ام رو اعصابمه به چند نفری هم پریدم و شب هم کلی گریه کردم و باز یاد اینکه مردن بهتر از زنده بودنه افتادمو انقدرم از خودم بدم اومده یه باره ای که هر کاری ممکنه بکنم ممکنه برم موهامو یه سانتی کنم یا کوتاه تر یا هرچی اصلا از خودم فرار کنم یا خودمو محو کنم و از این فکرا. بعدش به این نتیجه رسیدم بااین همه گندی که تو دو سه روز زدم ماهرانه یعنی همون حال بدم داره شروع می شه و باید حواسمو جمع کنم که البته یه کمی دیره تو همین دو سه روز نمی دونستم نرمال نیستم کلی اشتباه کردم.
دیدم پستی که گذاشتم ناراحت کرد دو سه تا از دوستامو گفتم بیام بگم انگار تو وضع ناخوشایندم هستم و زیاد نرمال فکر نمی کنم.
البته واقعیت همیشه همونه که تنهام. هیچ کسی هم بهم اهمیتی نمی ده. ولی وقتی حالم بد نیست برام مهم نیست وقتی حالم بد میشه بد به هم می ریزم. همین.
نگران من نباشید. نمی میرم.
ممنون از لطفتون. :72:

سلام مینوش عزیزم. :72:

راستش شاید از نظر روحی و... نتونم باهات همدردی کنم و راهی نشون بدم.چون دوستان همه راه های اینچنینی را بهت گفتند.فقط مطالبی به ذهنم رسید که فکر کردم ممکنه به دردت بخوره.

مینوش جان من مدتیه که دارم در مورد طب سنتی مطالعه می کنم.تو مطالعاتمو تجربیاتی که از دیگران شنیدم متوجه شدم طبع بدن به طور مستقیم روی خلق و خو و روحیه تاثیر داره.

مثلا کسی که غلبه صفرا داشته باشه زود جوش می شه.که با حجامت هایی با فاصله زمانی خاص و ... به راحتی درمان میشه.

یا کسی که غلبه سودا داشته باشه افکار مرگ و خیالات و... به سمتش میاد.که این هم می تونه درست بشه.

راهی که به نظرم می رسه اینه که به یک دکتر طب سنتی خوب برو. خواهشا از این تجربی ها و الکی ها که فقط بلدن حجامت و... بکنند نرو. چون خیلی وقتها تشخیصشون اشتباهه!!! من تجربه داشتم که می گم. مثلا می بینند سفیدی سریع می گن طبعت سرده! در صورتی که شناسایی طبع همین طوری راحت نیست.

بعدش هم حجامت را حتما یه جایی برو که خوب باشه تا جاش روی پوستت نمونه. می تونی برای اطمینان کرم آلفای رژودرم هم بگیری و رویش بزنی دیگه خیالت راحت.جاش اصلا نمی مونه.

منم می خوام حتما برم.ولی دنبال یک دکتر طب سنتی خوب می گردم.

تو هم حتما برو.باشه؟

تاپیکامو پست هایی رو که برای بقیه به درد می خوردو گذاشتم. کاری بود که باید می کردم.

سرچ کردم دیدم ماهی یه سانت و نیم موها بلند میشه! قیافه ام رو اعصابمه :(
در مورد اینکه حالم بده کلا من همش تنهام. و انگاری هیچ کاری هم برای اینکه تنها نمونم نمی کنم. خودمم هیچ اقدامی نمی کنم.

مصباح جان اگه پزشک طب سنتی خوب می شناسی لطفا معرفی کن. البته من هیچوقت حجامت نمی رم.

معاون کلانتر موافقم که وقتی حالم بده نباید با حال بد بجنگم. اما تا بیام بفهمم حالم بده چند روز طول میکشه کلی گند زدم این مدت! بعدش همون کارای اشتباهم برای ناراحت شدنم بسه.

رضاجان ممنون که می گی پست هام توش انرژی زندگی داره. خوشحال کننده است.

پونیو ممنون از توجهت. اره فقط تا وقتی ادم خوب و شیرین باشه باهام خوبن. تازه این ادم خوباشه که می شن اینه ی ادم. بقیه که کلا بی خیالم میشن.

فرشته جان من باهوش نیستم. اصلا هم سازگاری ندارم با هیچی وگرنه اینطوری نمیشد حالم.
خیلی وحشتناکه اره منم فکر می کنم ادما جاودانه ان. ولی با خودم چه کار کنم؟؟؟ اره از خودم نمی تونم فرار کنم. ولی با این خودی که دارم چه کار کنم؟ من خودمو نمی خوام. مایه عذاب خودمم. بعد مردنم جاودانه رنج می کشم؟؟ منطقی به نظر میاد ولی منصفانه نیست.

عشق کیو جذب کنم خدا؟ عشقشو بتابونه منم جذب می کنم. کو عشقش؟؟؟

نقل قول:

---

یه حس متضادی داری که نمیذاره رشد کنه و بباله به خودش

---

این حرفت هم به نظرم درسته. حس متضاد. اما نمی دونم چه حسی چرا چطوری. ولی درسته.

نقل قول:

---

دست خودتو بگیر جای خدارو تو زندگین خالی نذار با هیچی چیزی با هیچ کسی پر نمیشه اما جای همه رو پر میکنه همه عقده هارو باز میکنه
به خدا برگرد و بهش اطمینان کن و همچنین به خودت

---

من دوست دارم به خدا برگردم. نه. احتیاج دارم به خدا. خیلی بی پناهم. ولی وقتی نیست چی کار کنم. وقتی نیست چی کار کنم؟؟ تنها شکلی که به نظرم اومد که بشه خدا باشه همونه که می گن خدا همه اش مهره همه اش شادیه. خدا اصلا نمی فهمه خشم و رنجو. چون سراسر شادیه. خشم و رنجو ادماخودشون درست کردن. اینطوری شاید خدا باشه. ولی خدایی که پناه باشه نمی شه. خدایی میشه که واسه خودش هست. همین.

نقل قول:

---

اونیو که بیشتر از همه دوسش دارم نمیتونم ببوسم چون کاکتوسه و تیغ داره

---

خیلی قشنگ بود :)
من زیاد نمی تونم با گیاهان ارتباط برقرار کنم. البته تا حالا خودم گیاهی رو رشد ندادم.

پستتو خوندم اون موقع گریه ام گرفت. قشنگ می نویسی. یادمه یه بار خیلی وقت پیش واسم نوشته بودی که تو خونه اتون یه گل داری که از اون عشق می گیری و به اون عشق می دی.

می خوام عاشق شم. عشق فقط می تونه نجاتم بده. ولی نمی دونم عاشق کی یا چی؟ خواستم عاشق یه مرد بشم یه کم شد اون حد عشق که م یخواستم نشد. خواستم عاشق خودم بشم نمیشه حالم بد میشه از خودم متنفر می شم. کار خاصی حرفه ی خاصی هنر خاصی هم که بخوام عاشقش بشم نمی بینم. عاشق باید بشم اما نمی دونم عاشق چی.

توجیه جان نه نمی دونم دقیقا چی ها حالمو بد می کنه. یعنی حالم که بد می شه این مدلی دلیل مشخصی نداره یا نمی دونم. ولی فکر خوبیه که ببینم در کل چه چیزایی حالمو بد می کنه و لیست کنم.... یکیشون اینه که کسی نباشه توجه بهم بکنه. که هیچکسی هم نیست. مثلا موهامو رفتم انقدر بد کردم حتی تو خونه تا نگفتم بهشون ندیدن یعنی اصلا منو نمی بینن چه برسه به موهام! عقده ای شدم کلا. خیلی خیلی خیلی تنهام واسه هیچکی مهم نیستم. .... مغزمم درست کار نمی کنه یعنی فکرم مثل بقیه ادما درست و نرمال کار نمی کنه یا حالم بده یا خوبه در هر دو حالت هم همه چی رو غیر واقعی تفسیر می کنم. هیچی رو درست و همونطوری که هست نمی بینم. از اینم بدم میاد. اعصابم از خودم خورده. از خودم بدم میاد. بدم میاد که نمی تونم منطقی فکر کنم و همه چی رو قاطی می بینم توی فکرام. وقتی که حالم بده دلم می خواد از دست خودم خلاص شم که انقدر درهم برهم فکر می کنم. اینم رو اعصابمه. این دو تا فعلا چیزایین که الان حالمو بد می کنن. اها سومیش هم همین قیافه امه. موهام بدرنگ شده بعد از کلی پول دادن. نمی دونم چه غلطی بکنم باهاش. قیافه امم رو اعصابمه. در صورتی که ادما و نظرشون برام مهم نیست مخصوصا وقتی حالم بده.

وقتی خالم بده هم می خوام کلا همه اونایی رو که می شناسمم بذارم کنار. یا بهشون می پرم یا جوابشونو درست نمی دم یا کلا می ذارمشون کنار. اینم یه مشکل دیگه است که خوب اثر بدی داره توی روابط اجتماعی ادم.

دیوونه ام. تنهام. بداخلاقم. بی خاصیتم. الان زشت هم هستم با این رنگ مو. هیچکسی دوسم نداره. منم الان هیچکسی رو دوست ندارم. افکار به هم ریخته و غیر قابل اعتمادی دارم. هیچ کدوم از برداشتام توی این وضعیت درست و قابل اتکا به نظر نمیان. هدف ندارم. نمی دونم از زندگیم چی می خوام. کارایی که می تونم بکنم راضی کننده نیستن برام می خوام برم کارای دیگه ای که نمی تونم بکنمو بکنم. دیگه جوون نیستم. تمرکز ندارم. توی تصمیم گیری هام مطمن و مستمر نیستم و هی راه هام و هدف های کوچیکی که دارمو تغییر می دم. از خودم بدم میاد. اصلا انگار هیجوقت بهتر نمیشم. انگار همینم که هستم. روانپزشکه هم قرصش هیچ فایده ای نداشته که درست بعد دو ماه شروع شده حال بدم. به هیچ درد دنیا نخوردم. کاری واسه دنیا نکردم که ازش توقعی داشته باشم. خسته شدم از خودم. شماها رو هم خسته کردم. اینا چیزایین که الان احساس می کنم. دوست دارم همه چی رو بندازم دور. خودمو کسایی که می شناسمو وسایلمو افکارمو همه چی رو. هر بار همینم.

- - - Updated - - -

یه پست بلند شد. کسی حوصله اش بگیره بخونه خوبه :72:

راستی میشل جان جوابی که پست "-" ام داده بودی بامزه بود:)

- - - Updated - - -

بارون میاد اونم با باد شدید. الان اینو خیلی دوست دارم. مثل منه. می خوام با باد همراه شم. با باد ویرانگر و تند. هر وقت حالم بده اینو دوست دارم.

سلام
عزیزم ذهنت خیلی اشفته هست بعضی از موضوعات اشفتگی ذهنیت با من مشترک هست و بعضی موضوع ها هست که من دارم اما تو خوشبختانه اونارو نداری یا برعکس
مثلا فکر کنم تو تاپیکی نوشته بودی که سر کار میری ..خوب خوبه کار داری و این خیلی خوب هست و من ندارم.
عزیزم چرا دیگه این مسایل کوچیکو اینقدر برای خودت گنده میکنی ...بابا این بار اول نیست که ارایشگر ها گند میزن به موی ملت...نمیدونم چه رنگی شده ولی اگه اینقدر رو اعصابت هست بزار چند روز بگذره بعد برو یه رنگ معمولی و خوب بزن بهش.اینقدر این موضوع کوچیک رو برای خودت بزرگش نکن

در هر حال خواستم بگم تو بعضی موارد واقعا حالت رو درک میکنم :72:

گیسو مشکل رنگ نیست. مشکل دیوونگی منه. هر بار حالم بد میشه یه کاری یه گندی می زنم قبلا حالا فقط پول مفت خرج م یکردم با خودم کاری نداشتم این بار رفتم سراغ خودم علاوه بر پول مفت و اثار اشتباهم جلو چشممه. مشکل رنگ نیست. مشکل منم.

هميشه وقتي اين طوري ميشم فکر ميکنم چي ميتونه خوشحالم کنه . بعد ميبينم هيچي به ذهنم نميرسه ولي تنبليم مياد درست فکر کنم . بعضی وقتا هم کارای که دوست دارم مياد توي ذهنم اما شرايط انجامشو ندارم بهش فکر ميکنم تو ذهنم خودم رو قرار ميدم اون جايي که ميخوام باشم و اون کاري که ميخوام بکنم. مثلا یهو دلم میخواد برم مسافرت . ولی نمیتونم برم . یهو دلم میخواد دوچرخه سوار شم اما بلد نیستم تا حالا تو طول عمرم سوار نشدم میوفتم زمین. الان دوستدارم توی این هوا برم بیرون اما نمیتونم چون دخترم . من فکرمیکنم اکثر دخترای ایران مشکلات اینجوری دارند مینوش جان .
اکثرشون افسردگیرو دارند حالا هی کم و زیاد میشه خلقشون بالا پایین میره . به خاطر عادت ماهیانه که دیگه هیچی تمومی افتضاح میشی هم جسمی هم روحی !
خیلیها تو این دوره تا خودکشی هم پیش رفتند!

فقط آروم باش به خودت آرامش بده ازین هوا کنار پنجره اتاقت کیف کن ! :310:

مینوش پس زشت شدی باحال شدی :311: مینوش زشت رشت زشت خوبه؟ نمیدونم چرا فک میکنم بامزه شدی
میگیم خوشگلی میگه زشتم باش زشت باش چه اشکالی داره؟

اره هرسال گلای جدید میگیرم جه خوب یادت مونده دیدی باهوشی:43:
منو یاد عشقم انداختی
اون که اون موقه میگفتم توی اسباب کشیمون بلایی سرش اومد خیلی ناراحت شدم عزیزم بود نازنین بود واقعا ولی چه میشه کرد؟!!!

پس باید راجب خدا حرف بزنیم من هرروز با خدا حرفای عاشقانه دارم نگم میمیرم ...میبینمش
برام عیانه نمیدونم چطوری بهت نشونش بدم کاش پیشت بودم تا صبح باهات حرف میزدم راجبش
اصلا نیاز به کسی دارم که از خدا براش بگم

مینوش خدا عیانه عشقه همون باد و بارون تو رو یاد کسی نمیندازه؟
نمیدونم چطور میشه بدون اون زنده موند ؟!!!! نمیتونم خودم رو تصور کنم!

یکبار حالم خیلی بد بود از خودم دور شده بودم هنگ بودم به خدا گفتم تا سه روز باهات حرف نمیزنم میخام برای اولین بار با عشقم قهر باشم نمیدونم چرا!
صبحا موقع باز کردن در خونمون همیشه اسمشو میگم و یکم قربون صدقش میرم و ازش کمک میخام هرروز بدون استثنا
تا اینکه فردای قهرمون پاشدم برم درو باز کردم خاستم اسمشو بگم یادم اومد که قهرم بغض کردم یواشکی اسمشو گفتم نمیتونستم نگم میمردم نگم

یادم رفت رفتم مدرسه سرکلاس همیشه قبل تدریس بالای وایت برد اسم خدا رو مینویسم ناخوداگاه داشتم اسمشو مینوشتم که یادم اومد قهرم بغض کردم اشکم اومد بچه ها فهمیدند
رفتم حیاط گفتم غلط کردم نمیتونم باهات قهر باشم منو ببخش من به تو وابسته ام عزیز دلم دل بسته ام ...ازم دور نشو ازت دور نمیشم چون نمیتونم
بی تکیه میمونم خدا ...اونم که همیشه به راهه حالمو خوب کرد و راحت برگشتم و اسمشو با تموم عشقم بالای برد نوشتم

اخ چقدرم کیف داره بعد دعوا و قهر حرفای عاشقانه و اغوش و ... میچسبه شیرین تر میشه خیلی باهات حرف داشتم ولی قراره صبح ساعت 6 بیدارشم اگر خدا بخاد...

بی دلی در همه احوال خدا با او بود اون نمیدیدش و از دور خدایا میکرد

تو همون بی دلی

مینوش زشت و بی دله

سلام خانم مینوش
من پستهای تاپیکهاتون رو کامل نخوندم و براساس همین چند پست اخرتون دو مورد رو میخوام خدمت شما عرض کنم.

اول اینکه اگه کمی رک و صریح صحبت میکنم ازتون عذر میخوام
دوم اینکه دو راهکار خدمت شما ارائه میدم اگه این دو راهکار رو توی زندگی الانتون دارید اجرا میکنید باز هم عذر میخوام بابت ارائه اینها…

موضوع اول اینکه خیلی از این افکار ، صرفا بخاطر بیکار بودن هست و اینکه در زمان بیکاری ما فرصت فکر کردن به مسائل پوچ و بی ارزش رو داریم، سعی کنید لحظه ای بیکار نباشید… و ترجیحا یک فعالیت اجتماعی داشته باشید ، فعالیتی که به شما احساس مفید بودن بده… حتی اون فعالیت اگر برای شما عواید مادی نداشته باشه ولی عواید معنوی زیادی خواهد داشت.. حتی اگه شده برید یک منطقه محروم مثلا تدریس کنید، یا مثلا در یک مرکز بهزیستی یا یک شیرخوارگاه یا یک اسایشگاه سالمندان خدمت کنید یا شغلی که بتونید با اون خدمتی به مردم بکنید و با روحیات شما هم سازگار باشه… حتی اگه ریالی به شما بابتش بهتون پول ندادن اهمیتی نداره ، موضوع مهم این هست که بتونید اون حس مفید بودن رو درخودتون ایجاد کنید و اینکه اون کار بقدری شما رو خسته کنه که زمانیکه به منزل میرسید نای فکر کردن به هیچ فکر بی ارزشی رو نداشته باشید.

اما موضوع دوم اینکه نمیدونم رابطه شما با خالق هستی چطور هست؟ خداوند منبع ارامش هست ، اگر تمام دنیا رو هم داشته باشید و خدا رو نداشته باشید باز هم ارامش نخواهید داشت… اما ارتباط با این خالق هستی راه خودش رو داره. خداوند توی ارتباط با خودش در موضع قدرت هست و ما بنده هاش در موضع ضعف هستیم ، پس خدایی که در موضع قدرت هست برای ما تعیین میکنه چطور باهش ارتباط برقرار کنیم و اینطور نیست که به هر شکلی دل ما مایل بود با اون عشق ورزی کنیم ولی دریغ از اینکه اون راهها مطلوب او نباشه. خدا از ما بنده هاش خواسته برای ارتباط با اون ، برای راز و نیاز با اون ، برای عشق ورزی با اون نماز بخونیم. راه دومی که میخوام بهتون پیشنهاد بدم این هست که به منبع ارامش هستی به شیوه ای که مطلوب این منبع هست متصل بشید. اگر الان اهل نماز و عبادت هستید که هیچ ، وگرنه به شما توصیه میکنم یک دوره ازمایشی مثلا یک ماهه بصورت منظم نماز بخونید . فقط نماز و نه هیچ عمل عبادی دیگه ای! و با همون کیفیتی که خدای مهربون دوست داره … مرتب و در همون اول وقت و ابتدای اذان تا بهش بگید چقدر براتون مهمه که زمانی که صداتون میکنه تمام کارهاتون رو ترک میکنید و به ندای اون لبیک گفتید. با حضور قلب و اینکه بدونید الان در محضر قدرت مطلق هستی هستید و اینکه زمانی که دارید میخونید به معنی چیزهایی که دارید میخونید تا حد امکان توجه کنید تا بهش بگید وقتی دارید با اون صحبت میکنید تا جایی که براتون مقدوره فکر و ذهنتون پیش اونه . یک قدم به سمت خدا اگه بردارید خداوند ده قدم به سمت شما برمیداره. و ارامشی در زندگی به شما عطا میکنه که هیچ دارو و درمان و راهکاری اونطور به شما ارامش نمیده. و شما رو فارغ از این مسائل میکنه.

موفق باشید.

اقا محمد من می گم نره شما می گین بدوش؟؟؟ نمی دونم واسه چی هر کی می رسه می گه خدا. من خدا رو نمی بینم. نیست. این خدایی که شما می گی یه خدای ستمگره. غلط کرده منو خلق کرده انداخته تو دنیا که خودش بشینه قدرتشو به رخم بکشه و منم بشینم بزنم توی سر خودم بگم ضعیفم و خیر سرم عبادتش کنم. این چه خداییه؟؟؟؟ مال خودت این خدات. این خدایی که تو نوشتی هیچ احترامی نداره. اگه تو خوش بودی تو زندگیت جلو اون خدات هی خم و راست شو که خوشیتو ازت نگیره یه وقت.
من سر بود و نبود خدا موندم حالا برم اذان و نماز و زیر و رو کنم؟؟؟؟؟؟

اقا من دیوونه ام اصلا. اون از ننه بابام که انداختنم وسظ دنیا. این از خود مزخرف بی دست و پام. این از زندگیم.

من هیچوقت حالم خوب نمیشه.

به جهنم.

سلام
آقای محمد 93 عزیز؛ برای من جالبه شما یه جای دیگه هر فرصت شغلی برای زن ها رو به معنای بیکاری یه مرد و اون رو در راستای تفکرات "به اصطلاح روشنفکرانه ی غرب" و همینطور تفکرات "فمینیستی" میدونید و الان دارید ایشون رو مورد عتاب قرار میدید که بهتره برای رهایی از این افکار به یه شغلی اهتمام بورزند ! این شیوه ذهن رو یه این سمت میبره که شما هدف سخنوری رو دنبال میکنید که طبیعتا باعث میشه اصولتون با هم تضاد پیدا کنند، ضمنا تا جایی که من بررسی کردم ایشون سر کار هم هستند و یا دسته کم قبلا بودند.پس این فرض شما شاید خیلی در وضعیت روحی ایشون تاثیر نداشته باشه.
مساله ی بعد دوست عزیز ، از نظر من، خدایی که عشق و مهر رو آفرید ،خیلی خشن توی ذهنتون تصور میکنید. هر چند همه ی این صفات هم خلق خودشه ولی عبادت خدا از روی عشق بیشتر با اختیار انسان سازگاری داره تا عبادت از روی ترس و قدرت پروردگار و ضعف بنده. من این رو بیشتر میپسندم و انتخاب کردم.
و در آخر اینکه دید بالا به پایین شما توی اکثر پست هاتون حس میشه . بد نیست بیاید پایین و یکم افقی به دیگران نگاه کنید. همین طور ما انسان هستیم . و داریم روابط انسان ها رو با هم ،با خودشون و با خدا بررسی می کنیم . شما به هر انسانی مثل یه سیستم ایزوله نگاه میکنید که هیچ تاثیری از دنیای بیرونش نمیگیره برای همین میاید یه الگوریتم ناقص ارائه میدید بدون اینکه این سه رابطه رو دیده باشید و میگید هر کس این رو رعایت کنه به کمال و سعادت میرسه .البته این انتظار از شما نیست که توی همه چیز در حد بالا اطلاعات داشته باشید و همین طور کار کرده باشید ولی بهتره در انتخاب جملات و کلماتتون بیشتر دقت کنید تا ناخواسته باعث رنجش دیگران نشید.
و اما
به نظر من توی این دنیا هیچ چیز ارزش ناراحتی و عصبانیت رو نداره چون همه چیز توی این دنیا از بین میره. اگه بیایم از دید آدم هایی که صد سال دیگه تو این دنیا هستند به امروز خودمون نگاه کنیم ، میبینیم برای اون ها رنج ها و ناراحتی هاو حتی خوشی های ما بی ارزشه پس بهتره افکار بدمون رو دور بریزیم یا از کنارشون بگذریم و فقط به خوشی هامون دقت کنیم چون دیگه خودمون رو آزار نمیدیم.باور ندارم کسی خوشی نداشته باشه ولی رنج ها میتونه مانع دیدنشون توسط ما بشه.
بدرود

- - - Updated - - -

سلام
آقای محمد 93 عزیز؛ برای من جالبه شما یه جای دیگه هر فرصت شغلی برای زن ها رو به معنای بیکاری یه مرد و اون رو در راستای تفکرات "به اصطلاح روشنفکرانه ی غرب" و همینطور تفکرات "فمینیستی" میدونید و الان دارید ایشون رو مورد عتاب قرار میدید که بهتره برای رهایی از این افکار به یه شغلی اهتمام بورزند ! این شیوه ذهن رو یه این سمت میبره که شما هدف سخنوری رو دنبال میکنید که طبیعتا باعث میشه اصولتون با هم تضاد پیدا کنند، ضمنا تا جایی که من بررسی کردم ایشون سر کار هم هستند و یا دسته کم قبلا بودند.پس این فرض شما شاید خیلی در وضعیت روحی ایشون تاثیر نداشته باشه.
مساله ی بعد دوست عزیز ، از نظر من، خدایی که عشق و مهر رو آفرید ،خیلی خشن توی ذهنتون تصور میکنید. هر چند همه ی این صفات هم خلق خودشه ولی عبادت خدا از روی عشق بیشتر با اختیار انسان سازگاری داره تا عبادت از روی ترس و قدرت پروردگار و ضعف بنده. من این رو بیشتر میپسندم و انتخاب کردم.
و در آخر اینکه دید بالا به پایین شما توی اکثر پست هاتون حس میشه . بد نیست بیاید پایین و یکم افقی به دیگران نگاه کنید. همین طور ما انسان هستیم . و داریم روابط انسان ها رو با هم ،با خودشون و با خدا بررسی می کنیم . شما به هر انسانی مثل یه سیستم ایزوله نگاه میکنید که هیچ تاثیری از دنیای بیرونش نمیگیره برای همین میاید یه الگوریتم ناقص ارائه میدید بدون اینکه این سه رابطه رو دیده باشید و میگید هر کس این رو رعایت کنه به کمال و سعادت میرسه .البته این انتظار از شما نیست که توی همه چیز در حد بالا اطلاعات داشته باشید و همین طور کار کرده باشید ولی بهتره در انتخاب جملات و کلماتتون بیشتر دقت کنید تا ناخواسته باعث رنجش دیگران نشید.
و اما
به نظر من توی این دنیا هیچ چیز ارزش ناراحتی و عصبانیت رو نداره چون همه چیز توی این دنیا از بین میره. اگه بیایم از دید آدم هایی که صد سال دیگه تو این دنیا هستند به امروز خودمون نگاه کنیم ، میبینیم برای اون ها رنج ها و ناراحتی هاو حتی خوشی های ما بی ارزشه پس بهتره افکار بدمون رو دور بریزیم یا از کنارشون بگذریم و فقط به خوشی هامون دقت کنیم چون دیگه خودمون رو آزار نمیدیم.باور ندارم کسی خوشی نداشته باشه ولی رنج ها میتونه مانع دیدنشون توسط ما بشه.
بدرود

امروز رفتم پیش روانپزشکی که می رفتم. یه دارو دیگه هم داد واسه تثبیت خلق. بهم گفت مشکل خاصی ندارم ولی این طبیعتمه و باید قبولش کنم. اینکه اختلال خلق دارم. گفت که به کسایی که برام مهمن بگم که من این مدلیم و وقتی حالم بد میشه خیلی به پرو پام نپیچن. و بگم که اگه بهشون پریدم و ناراحتشون کردم بعدا از دلشون در میارم. من انگار دو ماه حالم خوبه یه ماه حالم بده. گفت باید خودمو طبیعتمو بشناسم و سعی کنم با خودم کنار بیام و بتونم زندگی عادیمو بکنم و حساس نباشم روی این موضوع و البته منتظر هم نباشم که خوب شم. همینم. باید با همین که هستم کنار بیام زندگی مو تنظیم کنم بر اساس همین نوسانات خلق و خوشحال باشم. اینارو گفت. گفت که نمی شه خوب شم. فقط می شه کنترل شم اونم تا یه حدی.

ببخشید من بد نوشتم پست قبلیمو. ولی به هر حال نمی تونم وقتی هنوز ال ب ی من ایراد داره بیام چه چه بزنم. من اینطور خدایی رو نمی فهمم. الان بعد از چند سال تونستم یه کم با وجود داشتن خدا کنار بیام. اونم خدایی که مولانا می گه. خدایی که همه اش مهره. خدایی که هیچوقت رنج نخواسته برای ادما. و ادما خودشون برای خودشون درد و رنج رو درست کردن. خدایی که سراسر شادیه و اصلا درد و رنجو نمی فهمه. ما هم باید سراسر شادی و مهر باشیم چون اصلمون اینه. و روح خدا در وجود ما هم هست. من فعلا فقط این خدا رو می تونم بفهمم. تازه همینم هنوز لنگم.

ممنون از همه دوستان.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

نمی دونم واسه چی هر کی می رسه می گه خدا

---

چون تنها کسیه که مارو از پوچ گرایی ای که مثلشو تو دچارش شدی نجات میده.

"هوالاول و الاخر و الظاهرو الباطن"

باور نمیکنی از گفته مولانا دلیلی بیاورم :)

در راه طلب رسیده ای میباید

دامان زجهان کشیده ای میباید

بی چشمی خویش را دوا کن ورنی

عالم همه اوست دیده ای میباید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

چون تنها کسیه که مارو از پوچ گرایی ای که مثلشو تو دچارش شدی نجات میده.

"هوالاول و الاخر و الظاهرو الباطن"

---

الان تو کشورای اروپایی طبق آمارها درصد زیادی خدا رو قبول ندارن اما فکر نمیکنم که به پوچی رسیده باشن و مشکلات مینوش را داشته باشن!!!!

دلیلش یا یکی از دلایلشو فکر کنم بدونم. با کمک پست هایی که Estaf برام گذاشته بود.

اینکه ادم برای اینکه بتونه درست زندگی کنه باید یه تکیه گاه داشته باشه. مثل ستون فقرات بدن ادم. یه چیزی که محور باشه ثابت باشه و چیزای دیگه ای که متغیرنو بشه بر اساس اون تنظیم کرد. این واسه اونایی که خدا رو فکر می کنن هست می شه خدا. واسه اونایی که خودشونو دوست دارن و اعتماد به نفس دارن میشه خودشون. واسه بعضی هام می شه یه شکل دیگه از خودشون که خودشون زندگی هستی و خدا رو همه رو یک جنس می دونن و اونو میذارن اصل و سعی می کنن به سکوت ذهنی برسن تا بتونن به اون فضا دسترسی پیدا کنن. این اخری رو درست نمی فهمم.

من هیچکدوم اینارو نیستم. عشق هم می تونه اون محوره باشه. عشق به یه مرد به خونواده به بچه به کار به یه هدف خاص. عشقی که باعث بشه همه زندگیتو حول اون بذاری. اینم می تونه معنا بده به زندگی. من چیزی که بخوام عاشقش بشم هنوز پیدا نکردم یعنی نتونستم ببینم. البته همه عشقا هم خوب نیستن. یه خانم هست می بینمش همه چیش شده کارش. خیلی هم راضی به نظر میاد. همه چیش کارشه. خیلی بی عاطفه است. یعنی هیچی جز کار نمی فهمه تمام روابطش هم مربوط به کارشه و سودجویانه است و هدفمند. یه روزی اگه برسه که نتونه کار کنه لابد خودکشی می کنه. البته الان هم زندگی به نظر من نمی کنه. همه ی ابعاد وجودش شده یه بعد اونم کار. البته اسایش و ارامش داره که من ندارم. اینش خوبه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

اقا محمد من می گم نره شما می گین بدوش؟؟؟ نمی دونم واسه چی هر کی می رسه می گه خدا. ...............

---

سلام خانم مینوش

حقیقت امر اینکه امروز صبح بعد از نماز خوابم نبرد ، یک نیرویی من رو از توی تخت کشوند اینجا و به تاپیک شما ،و توی اون نیم ساعتی که وقت داشتم اون مطلب رو براتون ارسال کردم که حالا اینکه نتیجه اون مطلب خیر بوده یا شر رو نمیدونم…

خوب من اشتباهی که کردم این بود که بدون اینکه پایه های اعتقادی و فکری شما رو بدونم چون تاپیکهاتون رو کامل مطالعه نکرده بودم اون راهکارها رو ارائه دادم که اگر از شما شناخت بیشتری داشتم قطعا اون مورد دوم رو بهتون نمیگفتم..

و توی نوشته ام جمله ای گفتم که شاید شما سوتعبیر کردید و منظور من چیزی دیگه ای بوده….

نقل قول:

---

خداوند توی ارتباط ما با خودش در موضع قدرت (ناز) هست و ما بنده هاش در موضع ضعف (نیاز) هستیم

---

که منظور من اون کلمات قرمز رنگ بود...


خیلی دوست داشتم برای تک تک کلماتی که نوشتید حرف بزنم و توضیح بدم ولی فکر نکنم اینجا مجال این موضوع باشه… فقط به همین مقدار بسنده میکنم که من اشاراتم به خالق هستی بود… ولی شما خالق هستی رو با مخلوق ذهن خودتون یکی گرفتید…. خالق هستی همون زیبای مطلقی هست که خانم فرشته اردیبهشت توی چند پست قبلتر فقط یک ذره خیلی خیلی ناچیز تونستن وصفش کنن و اونطور باهش معاشقه کنن و در اغوش بگیرنش…

در هر صورت فرای این حرفها خبر خوشی که هست اینه که نه خوشی های دنیا پایدار هست و نه ناخوشیهاش.. پس توی ناخوشیهاش زیاد سخت نگیرید به خودتون و توی خوشیها زیاد سرمست نشید.. ان شالله به زودی دوباره روزهای خوشی بعد این روزهای سخت به زندگیتون برمیگرده…


------------------------

سلام رضا جان
خیلی مخلصیم..

از اینکاری که الان میخوام بکنم خیلی بدم میاد که بخوام از بعضی قسمتهای پست شما نقل قول بگیرم و جواب بدم چون ما دو تا ،دو تا دوست خوبیم وقتی این کار رو بکنم مثل این هست که انگار دارم باهت بحث و جدل میکنم و وقتی هم دو نفر در مقابل هم قرار میگیرن نفر سوم داستان شیطان میشه که تا میتونه هیزم بیار معرکه بشه و بین دو نفر رو خراب میکنه ولی چون ممکنه کس دیگه ای بیاد این پست شما رو بخونه و بعضی جاها، شما از صحبتهای من سوبرداشت کردی با اجازت جاهایی که نیاز به توضیح داره رو خدمتت عرض میکنم:

نقل قول:

---

برای من جالبه شما یه جای دیگه هر فرصت شغلی برای زن ها رو به معنای بیکاری یه مرد و اون رو در راستای تفکرات "به اصطلاح روشنفکرانه ی غرب" و همینطور تفکرات "فمینیستی" میدونید و الان دارید ایشون رو مورد عتاب قرار میدید که بهتره برای رهایی از این افکار به یه شغلی اهتمام بورزند !

---

رضا جان اولا یک تبریک بگم بخاطر حافظه خوبت که این موضوع توی خاطرت مونده اما من جایی اسمی از فمنیست نیاوردم و کلا از این دسته بندی ها بدم میاد و فراری هستم چون همون فرد فمنیست هم ممکنه حرفها و تفکرات درست و قابل احترامی داشته باشه ، فقط توی یک پست یک خانم اومده بود گفته بود که توی دانشگاه همه دختر پسرها با هم دوست میشن و باعث حسرت من شده ، که من اونجا جواب دادم که این افرادی که مخالف با تفکیک جنسیت هستن ، این هم یکی از نتایج این موضوع که اسفناک هست که دوستی دختر پسر توی دانشگاه به یک ارزش تبدیل شده…

اما در مورد اشتغال خانمها حرف دیگه ای زده بودم، گفته بودم که مثلا این همه مشاغل توی کشور داریم که توسط یک خانم اشغال شده و کار تخصصی خاصی هم نیست و از عهده یک اقا هم برمیاد مثل کارتوی خیلی از ادارات و موسسات و… خوب این خانم جای یک اقا رو اشغال کرده که اون اقا الان فارغ التحصیل شده و بیکار توی خونه نشسته و ازدواج نمیکنه بخاطر بیکاری ، خوب اگه اون اقا پسر جای اون دختر خانم میرفت سرکار ، هم اون صاحب شغل شده بود و هم اون دختر خانم شاغل مجرد فرصت ازدواجش بیشتر میشد… قبول کنیم کشور ما ظرفیتهای شغلی بالفعلش اونقدر نیست که هم برای خانمها و هم برای اقایون شغل باشه و واقعا خیلی از کارها تخصصی نیست و بحث شایسته سالاری توش مطرح نیست و بحث جنسیت سالاری بخاطر رفع معضلی که گفتم باید براش مطرح باشه…

برنامه نود رو تا حالا حتما دیدی؟ اون بخشی که سوال اس ام اسی مطرح میکنن ، دو مدل سوال هست ، مثلا یک مدل هست میگه به نظر شما ایا علی دایی گزینه مناسبی برای مربی گری پرسپولیس بوده یا نه ، بعد میگه جواب مهم نیست چون سلیقه ای هست، شما اگه شرکت کنید توی قرعه کشی هفته اینده شرکت داده میشید. اما یک زمانی سوال میکنه مثلا به نظر شما قهرمان این فصل لیگ برتر کی میشه ، میگه شما تیم مورد نظرتون رو انتخاب کنید منتهی قرعه کشی برنامه یک ماه دیگه که لیگ تموم میشه انجام میشه....
حالا یک سری مسائل اجتماعی هست که افراد نظرات مختلف دارن ، مثل همین بحث اشتغال خانمها، مثل بحث کنترل جمعیت ، مثل بحث کنکور و.. منتهی این هم مثل همون مدل سوالات دسته دوم باید صبر کرد تا جامعه چند سال دیگه یا گاها چند ده سال دیگه جواب درست رو تحویل ما بده تا بشه قضاوت کرد تا نظر درست مال کدوم دسته و گروه بوده... پس اینکه من بگم نظر من درسته یا شما بگی نظر من درسته یک بحث بیهوده هست... شما از منظر خودت به قضیه نگاه میکنی من از دیدخودم.

موضوع بعد اینکه اگر پستهای من رو دنبال کرده باشید اگه اشتباه نکنم توی تاپیک خانم مصباح الهدی اشاره کرده بودم که از زن خونه نشین بدم میاد و دوست دارم خانمم فعالیت اجتماعی داشته باشه … این فعالیت اجتماعی الزاما به معنی شغلی که ایجاد درامد کنه نیست… میتونه مثل یک کلاس و اموزش دیدن باشه ، میتونه مثل حضور توی گروهها و ان جی او ها باشه ، میتونه کارهای عام المنفعه ای باشه که توی پست قبلم بهش اشاره کرده بودم.. خیلی مهم هست که چه مرد و چه زن توی زندگیش احساس پِرت بودن و غیر مفید بودن نکنه و اگرنه این احساس به شدت پژمرده و ناکارامدش میکنه… مثلا چند وقت پیش یک تاپیکی خانم فرشته اردیبهشت زده بودن که نالش داشتن از بیکاری ایام تابستون و عنوان کرده بودن اگه پسر بودن حتی میرفتن کارگری یا الان حاضر هستن توی یک رستوران کار کنن و… واقعا این نگرش قابل تحسین هست که لحظه ای ادم اجازه نده بیکار باشه ولو اینکه قرار به بیگاری و کار بی مزد باشه.من هم نه میدونستم خانم مینوش شاغل هستن یا نیستن و منظورم این بود یک فعالیتی کنن که هم ذهنشون حسابی درگیر بشه و هم اینکه حس مفید بودن توی زندگی بکنن.

نقل قول:

---

شما هدف سخنوری رو دنبال میکنید

---

رضا جان من زیاد فرصت نوشتن اینجا رو ندارم و معمولا شبها قبل خواب میام اینجا ، و اگه بخوام مطلبی بنویسم یا راهنمایی بکنم خیلی با وسواس مینویسم ، اگه نوشته های من رو نگاه کنید ، توی جاهایی پست میزارم که طرف اونچنان مشکل حادی نداشته باشه و من خودم بتونم خودم رو توی شرایط اون فرض کنم و مثلا هیچ وقت به خودم اجازه نمیدم توی یک تاپیکی مطلب بزارم که مثلا یک زن و شوهر اختلافات شدیدی تو زندگی دارن یا مثلا یک نفر با پدر مادرش اختلافات شدیدی داره و پدر مادرش مشکلات اخلاقی داره ... چون من هیج وقت نه توی اون شرایط بودم و نه میتونم شرایط اون فرد رو در نظر بگیرم که حالا بخوام براش پیشنهاد یا راهکاری بدم... خوب اگر بحث سخنوری بود که هرجایی که دستم میومد مطلبی مینوشتم. توی هر تاپیکی هم که چند خطی مینویسم فقط با این نیت هست بتونم گره ای از طرف باز کنم و واقعا تا جایی که تونستم مطلب زائد و بی ربط ننوشتم و سعی کردم حرفی بزنم پخته و کارامد باشه. که فکر میکنم تمام اعضا اینجا همین روال رو داشته باشن و کسی اونقدر بیکار نباشه که بیاد اینجا با هدف سخنوری.

نقل قول:

---

مساله ی بعد دوست عزیز ، از نظر من، خدایی که عشق و مهر رو آفرید ،خیلی خشن توی ذهنتون تصور میکنید. هر چند همه ی این صفات هم خلق خودشه ولی عبادت خدا از روی عشق بیشتر با اختیار انسان سازگاری داره تا عبادت از روی ترس و قدرت پروردگار و ضعف بنده. من این رو بیشتر میپسندم و انتخاب کردم.

---

.
این رو هم که بالا توضیح دادم .....

نقل قول:

---

و در آخر اینکه دید بالا به پایین شما توی اکثر پست هاتون حس میشه . بد نیست بیاید پایین و یکم افقی به دیگران نگاه کنید.

---

رضا جان من توی نوشته هام دید بالا به پایین به کسی ندارم ، شاید به مسائل از دید بالا نگاه کنم ولی نه تنها به انسانهای دیگه از بالا نگاه نمیکنم بلکه خودم رو هم پایینتر میدونم.با این وجود ممنون میشم اگه جایی از نوشته هام اینطور برای شما القا شده ، برام یاد اوری کنی تا تذکر بشه برام.

نقل قول:

---

شما به هر انسانی مثل یه سیستم ایزوله نگاه میکنید که هیچ تاثیری از دنیای بیرونش نمیگیره برای همین میاید یه الگوریتم ناقص ارائه میدید بدون اینکه این سه رابطه رو دیده باشید و میگید هر کس این رو رعایت کنه به کمال و سعادت میرسه .ا

---

این رو کاملا درست گفتید ، این نگرش من توی نوشته هام هست رضا جان... شاید اون دید از بالایی که شما میگی منظورت همین باشه منتهی این دید از بالا به انسانها نیست بلکه به مسائل هست. من دیدگاهم توی مسائل رو شاید کمی ایده الگرایانه و نزدیک به یک انسان کامل مطرح کنم. هر چقدر یک انسان معرفتش به خدا بیشتر بشه و به خدا نزدیکتر بشه ، محیط خارج براش بی اثرتر میشه و دنیاش فقط خداش میشه و دیگه نه شادی های خارجی هیجان زده اش میکنه و نه ناراحتی های خارجی بهمش میریزه... مثلا شما برو یک روحانی یا یک شخص عام که این توفیق رو داره که معرفت الهی در دلش راه پیدا کرده رو پیدا کن... برو بعد از نمازش بهش بگو حاج اقا! عزیزترین بچه ات الان از دنیا رفت... انگار نه انگار اتفاقی افتاده نهایتش این که بگه انا لله و انا الیه راجعون و خم به ابروش نمیاره و یا برو بهش بگو حاج اقا شما از بانک مثلا یک ماشین پورشه هفتصد میلیونی برنده شدید... باز هم هیچ هیجانی درش نمیبینی و نهایت اینکه یک الحمدلله از زبانش بشنوی... از این اتفاقات تلختر و شیرینتر مد نظر شما هست؟ انسان هر چقدر خدا تو زندگیش پررنگتر بشه بقیه عوامل خارجی براش ریزتر و بی اهمیت تر و کم اثر ترمیشه.

نقل قول:

---

البته این انتظار از شما نیست که توی همه چیز در حد بالا اطلاعات داشته باشید و همین طور کار کرده باشید ولی بهتره در انتخاب جملات و کلماتتون بیشتر دقت کنید تا ناخواسته باعث رنجش دیگران نشید.

---

کاملا درسته رضا جان.





رضا جان ممنون از پستت . برام تلنگری بود که کمتر حرف بزنم و بیشتر یاد بگیرم.
از خانم مینوش هم معذرت میخوام نظم تاپیکشون رو بهم ریختم.

موفق باشید.

محمد جان نظم تاپیک منو به هم نریختین. اگه این تاپیک من باشه و مثل الان من باشه که کلا از ابتدا بی نظم بوده :) من یه خورده حالم بد بود بد نوشتم. البته نظرم پایه اش همونه چون با وجودی که احتیاج دارم به یه تکیه گاه و محور هنوز نمی تونم حس کنم خدا هست. حتی تلقینم نمی تونم به خودم بکنم که فکر کنم واقعا هست. نه تونستم عاشق خودم بشم نه تونستم عاشق یه ادم دیگه بشم و نه فعلا عشقی حرفه ای یا هدف خاص انسانی ای دارم که عاشقش بشم. برای اون تکیه گاه و اون ستون فقرات به هر چیزی چنگ انداختم توی این مدت. اما تا میام یه کم خودمو جمع کنم دوباره حالم بد میشه دوباره همه چی ریست میشه. حتی عشقام حتی هدفام. حتی می خوام همه وسایلمو همه افکارمو همه ادمایی که می شناسمو هم بریزم دور عوضشون کنم وقتی حالم بد میشه. یه جوری انگار پوست می ندازم هر بار یا نمی دونم یه جوریه همه روابطم احساساتم خیلی چیزام تغییر می کنه هر بار که حالم بد میشه. مثل اینه که یه راهی می خوای بری هی توش وقفه می یفته. هی وقفه. هی وقفه.
من معذرت می خوام از شما و ممنونم که برام وقت گذاشتین و پست گذاشتین. هنوز درک من در حدی نیست که درک شماها هست. و بهتون غبطه می خورم که انقدر راحت هستین با خدا و مطمن. من دوست داشتم فکر کنم خدا هست. فارغ از اینکه واقعا باشه یا نباشه حس بودنش باعث میشه که ادم یه پناهی داشته باشه. حالا حتی این پناه تصوری هم باشه بازم این تصور اگه بود برام می تونست خیلی قدرتمند و مفید باشه.

ممنونم اقای محمد 93 و ببخشید تندیمو لطفا.

در ادامه پست 8

9- به نظر میاد یه راه تشخیص اینکه اوضام داره بد میشه وضعیت محیط اطرافم یعنی اتاقمه. دو هفته ای بود که می دیدم هر ورز بد تر و شلوغ تر و در هم تر داره میشه اتاقمو و اصلا حال اینکه بخوام مرتب کنمش هم ندارم. این احتمالا می تونست یه نشونه باشه و دفعه دیگه به این موضوع اهمیت می دم به عنوان نشانه که از کارهای اشتباهم جلوگیری بکنم اگه بشه.

- - - Updated - - -

فعلا فقط همین نشونه به نظرم میاد. و البته اگه تایمش هم درست باشه (چون تازه از قبل از عید دارم به خودم دقت می کنم) دو ماه خوبم یه ماه بد. تایم بعدیم می شه ماه سومیه تابستون. راه های دیگه ای اگه دیدم و پیدا کردم برای اینکه بتونم اگاه باشم به اینکه وضعیتم معقول نیست و برداشت ها و تصمیماتم قابل اعتماد نیستن توی اون بازه زمانی میام می نویسم شاید به درد یکی بخوره.

من نمی تونم عاشق بمونم. نم یتونم تو عمق برم دیگه. انگار دیگه باید تو سطح بمونم. اون ادمی که فکر می کردم دوسش دارم اونم بعد کلی سال که اینو دیدم فکر کردم می تونم دوسش داشته باشم و واقعا هم داشتم دو باری که حالم بد شد توی این چند ماه یه بار اولش خیلی کم شد حسم بهش و حالتای مردد بودن پیدا کردم بعضی وقتا دوسش داشتم بعضی وقتا نه. این بارم کلا هیچی. دو ماه خوبم یه ماه کلا همه چی رو فراموش می کنم. الانم هیچکسی واسم مهم نیست. دوباره میام دوست داشتن شروع می کنم باز تا میام خودمو ادما رو زندگی رو دوست می دارم تا میام چند تا فکر واسه اینده ام می کنم تا می یام می فهمم چی کار کنم نکنم حالم بد میشه میشم همون که بودم.
مسخره ام کلا. سیستم کولی ها باید زیست کنه دلم. دو ماه یه جا یه ماه سکوت. دوماه یه جای دیگه. یه ماه سکوت و فراموشی!! نااشنام با خودم. البته اینطوری هم خیلی وقت نیست که شدم دقت نداشتم اما نهایتا دو سال باشه.
از دست خودم خسته میشم و کلافه و بعضی وقتا هم بدم میاد از خودم. اما هیچوقت نمی تونم مدعی باشم که از خودم حوصله ام سر می ره :) فکر کنم دیگه ارامش نخواهم داشت. سیستم زندگی جدیدی باید داشته باشم. اما متاسفانه نمی دونم دقیقا.