تصمیممو برای طلاق گرفتم.نکنه اشتباه میکنم؟

سلام دوستان
تاپیک قبلی من این بود:
www.hamdardi.net/thread-32178.html
توی این چند وقت خیلی با خودم فکر کردم. البته همسرمو ندیدم چون جنوب مشغول کار بود.البته پدر مادرش یکبار اومدن خونمون و مادرش بازهم افاضات فرمودن که دختر باید خودش خرج خودشو بده حتی بعد عروسی!!!!الان که اینطوری مخ شوهرمو زده که دیگه تره هم برام خورد نمیکنه وای بحال بعداز عروسی
توی این 8 ماه عقد واقعا خیلی تحقیر شدم هم توسط خودش هم مادرش
نمیگم برام کم گذاشت ولی برای کارهای معمولی هم سرم منت میذاشت و تحقیر میکرد
حتی توی گردش رفتنامون با غر زدن و بی حوصلگی کردن اوقاتمو تلخ میکرد
پول واسش خیلی خیلی مهم بود حتی مهمتر از احساس من
من آدم قانعی هستم و فکر نکنید ازش توقعات محیرالعقول داشتم که البته زیادن از این مدل دخترا و اقبالشونم بلند برعکس من که دختر زیبا و تحصیلکرده و خانواده داری هستم هیچوقت به اندازه ای که لایق بودم بهم احترام نذاشتن و اهمیت ندادن
الان دیگه هیچ احساسی بهش ندارم و واقعا فکر میکنم که مرد زندگی من نیست
خانواده ام هم حمیایتم میکنن و خودشون دیدن که توی این 8 ماه چقدر اذیت شدم
بعد از عید میرم واسه طلاق. فقط از این میترسم که از کارم پشیمون بشم

سلام
من یه نگاه مختصری انداختم هم به تاپیک قبلیتون هم به این تاپیک
مشکلاتی که دارید خیلی ساده و پیش پا افتاده هستش و برای طلاق یکم سخت گیرانه هستش
من نمیگم طلاق بگیر یا نگیر ولی حدس من بر اینه که اینجا و اونم بخاطر این مشکلات کسی شما رو برای گرفتن تصمیم طلاق همراهی نمیکنه
کلا سیاست این سایت اینه که حتی در مشکلات چند برابر عمیقتر و بزرگتر از این سعی میکنن طرف مقابل رو به ادامه زندگی و ازدواج سوق بدند
(این حدس منه و منتظرم ببینم در عمل چی پیش میاد)

من نمیدونم تحقیر شدن و سرکوفت شنیدن و غرغر شنیدن برای تمام عمر دلیل کمیه؟ باور کنید بعضی حرفها از صد تا سیلی و فحش واسه آدم گرونتر تموم میشه.
واقعا گاهی بیشعوری و حماقت آدما تحملش غیر ممکنه. البته میدونم خودمم آدمی نیستم که بسوزم و بسازم. خودمو لایق یه زندگی خوب و شاد میدونم.

نه اینجا نه هیچ جای دیگه هیچ کارشناسی بهت نمیگه کارت درسته چون هنوز تلاشی برای درست کردن زندگیت نکردیتو فقط داری از مشکلات فرار میکنی و نتیجشم میشه خبر زیرپشیمانی ۹۰ درصد زنان مطلقه - سایت خبری تحلیلی تابناك

من توی این مدت بیکار ننشستم. تمام تلاشمو کردم تا بهشون بفهومن کارشون و رفتارشون با من اشتباهه. اما کسی که اوایل عقد احساس من براش مهم بود حالا دیگه مهم نیست. سری آخری با قهر اومدم خونمون و بهش گفتم میخوام ازت طلاق بگیرم. خودش و خانوادش باز اومدن و به جای بهتر کردن ماجرا و به جای اینکه از دل من دربیارن بدترش کردند.
امسال عید هم که اولین عید بعد از عقدمون بود نیومد خونمون و از من خواست که برم خونشون و با اونا بریم مسافرت. ولی من دلم از دستشون خون بود. دوست نداشتم برم و نرفتم. اما اون بدون من رفت. توی این مدت عید حتی یک زنگ هم نزد(به جز موقع سال تحویل)
چند روز پیش تولد من بود. حتی برای تولدم هم نیومد و فقط یه اس فرستاد که : تولدت مبارک. همین!
من برای تولدش کلی ذوق کرده بودم و یه ساعت مارک براش خریدم. اما اون برای عید دیدنی و تولد من نیومد. زنگ هم نمیزنه احوال منو بپرسه!
شیطونه میگه برم مهریه امو بذارم اجرا تا قرون آخرشو از حلقومش بکشم بیرون!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط negar1987

من فقط میدونستم که مادرش رفتار اجتماعی خوبی نداره و با کسی رفت و آمد نداره اما بخاطر خوبیهایی که پسرش داشت مثل : پاک و سالم بودن، شغل خوب داشتن، حرفهای قشنگ روزای آشنایی که فکر نمیکردم مثل مادرش باشه، داشتن خونه که اینروزا بهرحال خواه ناخواه یه امتیازه، رفتار خوب و اجتماعی بودن پدرش، اینها باعث شد متاسفانه منی که انقدر ادعا میکردم که یه ازدواج خوب باید قبلش کلی شناخت باشه بدون شناخت کامل تحت تاثیر عجله ی اونها زود جواب مثبت رو دادم و از این بابت بسیار پشیمونم.
اینم بگم که خواستگار قبلیمو 6 ماه باهاش صحبت میکردم و اونم به خاطر نداشتن استقلال فکری با خیال راحت ردش کردم اما چون ما توی شهرستانیم همه متوجه شده بودن و میگفتن چرا فلانی رو رد کردی؟ اونکه چیزی کم نداشت!
واسه ی همینم دیگه نمیخواستم باز سر زبونها بیوفتم و متاسفانه چوبشو هم خوردم

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deljoo_deltang

می بینید که همسرتون نکات مثبتی هم داره. یعنی هر کسی رو انتخاب می کردید به اینگونه بود مخلوطی از خوبیها و بدی ها. اما مساله شما مساله ایه که می تونستید اونو با انگشت باز کنید اما شما تلاش کردید اونو با دندون باز کنید. اونچه که من در توصیف شما دیدم مقداری وابستگی همسر به مادر، تفاوت در فرهنگ و مهمتر از اون عدم چشم چوشی بر تفاوت ها و پر رنگتر کردن اونها بوده.
اونها برای شما النگوی 3 میلیونی خریدن، در زمان عقد پول به حساب شما ریختند، رمز ایمیل خود رو به شما دادن، مراسم عقد رو طبق میل شما بر گزار کردن و ....
لازمه بدونید که این مسائل و این محبت ها در خیلی از زندگیهای مشترک در زمان عقد وجود نداره.
اما خوب در کنار این مسائل دخالتهایی هم بوده که شما بهتر بود وارد اون بحثها و خاله زنک بازیها نمی شدید. در زندگی مشترک لازمه انسان چشم پوشی و گذشت هایی در جاهایی داشته باشه.

اما به نظر می رسه شما حتی به خاطر حرفهای مادرشوهر با مادرشوهرتون درگیر شدید و دعوا را به خانواده خودتان هم کشاندید و در مورد دعواهای که هر زن و شوهری اوایل زندگی دارند نیز با خانواده صحبت کردید. من به این عکس العمل می گویم گره ای را که می توان با دست باز کرد با دندان باز کردید.
به نظر من شما مدیریت لازم را در ارتباطاتتان نداشتید. همانطور که گفتید شما انسان اجتماعی ای هستید پس لازمه که سعه صدر بالاتری داشته باشید و انسانها را همانطور که هستند بپذیرید.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط negar1987

الان دیگه هیچ احساسی بهش ندارم و واقعا فکر میکنم که مرد زندگی من نیست
خانواده ام هم حمیایتم میکنن و خودشون دیدن که توی این 8 ماه چقدر اذیت شدم
بعد از عید میرم واسه طلاق. فقط از این میترسم که از کارم پشیمون بشم

---

اینم یه سری دیگه از جمله های خودتون هست که دیگه نشد نقل قول کنم

نقل قول:

---

خیلی دلم میخواد روش نفوذ بیشتری داشته باشم یا حداقل حرف منو هم اندازه ی حرفهای مادر و خواهرش قبول داشته باشه.

پاکه (تا الان که خیانت نکرده!) راستگو. اهل کار و پول درآوردن. گاهی مهربونه! یعنی وقتایی که دعوا نداریم.

مستقله و درآمد خوبیم داره حدود 3 میلیون

من توی این مدت بیکار ننشستم. تمام تلاشمو کردم تا بهشون بفهومن کارشون و رفتارشون با من اشتباهه. اما کسی که اوایل عقد احساس من براش مهم بود حالا دیگه مهم نیست.

اولاش کمتر از 100 تومن به کارتم نمیریخت و ماهی 300 برام میریخت و حتی اسمشم نمیاورد اما این آخریا به تحریک مادرش ماهی 50 برام میریخت و کلی منت اینکه پول توجیبیتو من میدم میذاشت و میگفت تو هنوز دختر خونه ای.شب آخری هم که پیش هم بودیم با لحن توهین آمیزی این موضوع رو به رخم کشید.

شایانا منم تقریبا مشکل تورو دارم. فقط فرق من با تو اینه که وقتی من گفتم طلاق میخوام حتی حاظر نشد بیاد منت کشی و التماس! الانم که نه برای عید اومد سراغم ن نه برای تولدم. احتمالا مادرش بهش اجازه نداده

:58:

بچه نه نه ، پررو و پرتوقع، خسیس. داغونه. مادرشم مشکل روحی داره و با اینکه توی 8ماه عقدمون کلی بهش احترام میذاشتم و ازش کلی تعریف و تمجید و تشکر واینا میکردم بازم باهام سر جنگ داره و فکر میکنه من میخوام پسرشو بدزدم.
من که ازش سرد شدم.خانوادم با طلاق موافقن ولی میگن فعلا صبر کن تا با خودش فکراشو بکنه ببینه چیکار میخواد بکنه.
به نظرت میشه از اینطور آدما مهریه گرفت که یکم دل آدم خنک بشه؟

---

تاپیکهای قبلیت را خوندم. تقریبا تمام جوابها این بود که سهم شما در این مشکلات کم نیست و روش مناسبی برای بهبود روابطتون پیش نگرفتی.

یه بار اینجا نوشتم که گاهی تاپیکهای خانمها را که می خونم، خوشحال می شم از این که مرد نیستم که اسیر همچین خانمهای بی مهارت و لجبازی بشم. البته اون خانم یکی از کسانی هستند که من بعدها از تاپیکهاشون و صبر و درکشون خیلی یاد گرفتم.

شما 27 سالتون هست و شاغل هم نیستید. برای یک خواستگاری 6 ماهه به قول خودتون سرزبانها افتادید و اذیت شدید، فکر می کنید بعد از 8 ماه عقد و طلاق شرایطتون چطور می شه؟

اصلا موافق نیستم که باید با هر زندگی ای ساخت و هر رفتار و شرایطی را تحمل کرد. اما واقعا نمی تونم درک کنم بخاطر بی مهارتی و بی درایتی بخوای زندگیت را خراب کنی.

فکر می کنی مرد چشم پاک و راستگو و مهربان و کاری و ... ریخته و هر وقت شما اراده کنی یه بهترش می آد خواستگاریت؟

هر زندگی و هر آدمی یه معایبی داره. خودت هم میگی اولش برات احترام قایل بود و دوستت داشت ولی اینقدر لجبازی کردی و (بیکار ننشستی !! ) تا بالاخره خسته اش کردی.

می گی اوایل 300 برام می ریخت و الان به تحریک مادرش 50 می ریزه! مگه تازه با مادرش آشنا شده و اون اوایل مادرش نبود که بهش بگه؟
حتما شما یه رفتاری داشتی که عکس العملشون این بوده.

تمام تاپیکت حرف از مادیات است و حتی حسن ختامش هم اینه که به نظرتون می تونم مهریه بگیرم؟؟

دلم برای اون آقا می سوزه و می گم بهتره شما بری طلاق بگیری تا یه همسر همراه و دلسوز پیدا کنه، نه یکی که دائم چرتکه می ندازه که ......

مهریه هم به این راحتی نمی تونی بگیری. مخصوصا این که اخیرا گویا اگر ازدواج کنی، اقساط مهریه قبلی قطع می شه. نمی خوای که همه عمرت مجرد بمونی و ماهی یه ربع سکه بگیری که آیا روزی بتونی همه مهریه ات را نقد کنی و بعد ازدواج کنی !!

زندگیت هیچ مشکلی نداره جز بی مهارتی و لجبازی و زیاده خواهی شما.
حرفهای دلجو را بخون. حرفهای she را بخون. جواب همه دوستان را به تاپیکهات دوباره از اول بخون.
به جرات می تونم بگم جواب سوالت اینه.
داری اشتباه می کنی

سلام
ریشه ی همه ی مشکلاتت در اینه که فکر کردی ازدواج یعنی فقط عشق و علاقه و خونه بازی و کارای رمانتیک! قبل از ازدواج برای خودت کلی رویا پردازی کردی و بعد ازدواج دیدی که از این خبرا نیست! نه فقط شما این مشکل همه ی ماست.. وقتی مشکلات زندگی دیگران رو میبینیم با خودمون میگیم اینا مال دیگرانه! میخوایم همه ی کمبودا و خواسته هامونو با ازدواج جبران کنیمو وقتی میبینیم اینطوری نیست بدجوری توی ذوقمون میخوره .بد نیست توی تالار بگردینو مشکلات زندگی دیگران رو بخونی. اینکه طلاق بگیری یا نه رو خودت میدونی اما:
اولا وقتی آدم یه تصمیمیو میگیره و اعلام میکنه که دیگه جمله ی "نکنه اشتباه کنم" دنبالش نباشه! وقتی هنوز مرددی پس هنوز تصمیم نگرفتی
دوما این آقا با همه ی مزایا و معایبش وقتی شما یک دختر بودی خواهان ازدواج باهات بوده. بعد از طلاق باید حداقل به یک درجه کمتر از این آقا رضایت بدی. به هیچ وجه فکر نکن که بعد از طلاق موقعیت های خیلی بهتری خواهی داشت!
و سوما اگه نمیخوای با حقایق زندگی متاهلی روبرو بشی و به جای اینکه یاد بگیری با مشکلات مواجه بشی ، به این روند ادامه بدی، به عنوان یه مشورت غیر کارشناسانه میگم که جدا شو و دیگه هیچ وقت هم ازدواج نکن!

مرسی شیدا جان از توجهت. واقعا ممنونم که که همه ی پست هامو خوندی. اما نمیدونم چرا متوجه مشکل اصلی من نشدی.
درسته که اون خیلی خصوصیات مثبت داره که شاید خیلی ها نداشته باشن. ولی خصوصیات منفی ش آرامشو از زندگی جفتمون میگیره.
من بحثم مشکلات مادی نیست. اتفاقا اونا خیلی روی پول حساسن و براشون ارزش داره. انقدری ارزش داره که بخوان وضعیت مالی خانواده من که کمی ازاونا پایین تره (اونم بخاطر اینکه مادرم شاغل نیست ولی مادر اون هست ولی شغل پدرامون یکی هست) به من سرکوفت بزنن. من از سرکوفت و منت گذاشتن متنفر و اینو بارها بهش گفته بودم.
اگه فقط مادرش بود که این حرفها رو میزد که من مشکلی نداشتم. حرفهای مادرش روی اون تاثیر گذاشته و اونم به من سرکوفت میزنه و منت میذاره.
آخه واسه پسری که 3 تومن درآمد داره واقعا 50 تومن دیگه پوله که بخواد منتشو بذاره؟
تو خانواده ی ما تو دوران عقد هم تا اونجایی که توان مالی پسر بهش اجازه بده واسه زن خرج میکنن و اینو وظیفه میدونن نه لطف
آدم غرغرو و ضدحال و غیر اجتماعی هم هست درضمن. اصلا باهاش خوش نمیگذره
یه نمونش اینه که یه جا رفته بودیم واسه تفریح که یه عکاسی داشت که با لباس قاجاری و دکور قاجاری عکس مینداخت و فوری تحویل میداد. به اصرار من قبول کرد که بریم با اون لباسا عکس بگیریم. به آقای عکاس گفت لطفا با دوربین خودمون هم عکس بگیر که اونم گرفت. بعدش بهم گفت بیا بزنیم به چاک! خودمون که همون عکسو داریم خودمون نهایتا با 5 تومن چاپش میکنیم چرا 20 تومن بدیم به اینا! من قبول نکردم وگفتم این کار نامردیه و مجبور شد پول یارو رو بده!
میبینی؟ با این درآمد بالا حتی میخواد سر عکاس رو هم کلاه بذاره. اگه موقعیتی براش پیش بیاد که بتونه سر کسی کلاه بذاره حتما این کارو میکنه!
نمیدونم چرا منو که رفتار جراتمندانه ای داشتم توی این مدت (و البته خیلی جاها کوتاه اومدم که تا الان باهاش موندم) رو دارید متهم میکنید که من لایق اون نیستم!
بله من بهم بر میخوره وقتی با کسی ازدواج کردم که به اذعان خودش وضعشون خوبه وقتی سر یه جاده ی فرعی هستیم ( تاکسی و خط و اینا نداره ) حاضر نیست دست به جیب بشه و یه آژانس بگیره که زنش تو اون سرما نلرزه! و به جاش میگه تا صبحم شده وایمیستیم که با ماشین عبوری بریم که من 10 تومن پول آژانس ندم!
بله من بهم برمیخوره وقتی میرم خونه مادر شوهر خودمم تا اونجا که بتونم کار میکنم(سفره پهن و جم میکنم، ظرف میشورم، اتاق شوهرمو جارو میزنم، لباسای شوهرمو میشورم) بهشون احترام میذارم اونوقت بیان به من بخاطر چندر غاز فخر بفروشن و بهم سرکوفت بزنن!
نه شیدا خانوم شما نبودی که من چی کشیدم و چه برخوردایی دیدم. وگرنه برای من پول مهم نیست. خانواده من حتی موقع خواستگاری ازش نپرسیدن چقد حقوق داری، خونه ماشین چی داری؟ برای من و خانواده ی من ارزش و احترام مهم بود. احترامی که ما برای اونها تمام و کمال گذاشتیم. اما اونا کادوی گرونقیمت رو احترام میدونن
با این اوصاف بازم من مقصرم؟

- - - Updated - - -

مرسی سارا جان از توجهت
ولی از کجا متوجه شدی دیدی من نسبت به ازدواج این بوده؟ نه اصلا اینطور نیست. من اتفاقا به اذعان دوستانم خیلی واقع نگر هستم و زود خودمو با محیط تطبیق میدم!
فقط یه چیزی توی خونم نیست. اینکه زیر بار حرف ناحق و حرف زور نمیرم! نمیتونم ببینم داره شخصیتم توسط یکی تحقیر میشه ولی من بهش لبخند بزنم و محبت کنم شاید بعدا به اشتباهش پی ببره. نه متاسفانه از این اخلاقا هم ندارم. من احترام میذارم و دوست دارم در مقابلش احترام ببینم.
حالا از مادر شوهر نمیبینم دیگه از شوهر خودم که میتونم این انتظارو داشته باشم؟ من فقط برام اخلاق اون مهمه
اون اوایل خوش میگفت که مادر من اگه حرفی میزنه تو ببخش منظوری نداره و من میبخشیدمو کوتا میومدم. درد من اینه که الان خودشم با مادرش همصدا شده
واین بود نتیجه احترامها و محبتهای من!
مشکل من اینه که مادرشو اندازه ی بت میپرسته. مادری که اصلا تفکرات و اخلاقیات نرمالی نداره. این موضوعو قبلا توضیح دادم.

نگار جان،

مشکلی که درمورد همسرت گفتی حسابگری و یا شاید خسیس بودنش هست.
مشکل کمی نیست اما خیلی خیلی قابل تحمل تر از دهها مشکل دیگه هست که همسرت ممکن بود داشته باشه.

اگر عقد نبودی شاید می شد به جدایی فکر کرد.
اگر در دوران شناخت و نامزدی فهمیده بودی می تونستی بگی من به خاطر این ایراد نمی خوام این آقا را قبول کنم.

اما شما الان عقد هستید نگار جان. یعنی زن شوهر دار. بعد از جدایی می شی یک زن مطلقه با صد جور مشکلی که خواهی داشت.
تا مراحل طلاق طی بشه و جدا بشی می شی 28 ساله.
می دونی که دیگه از سی به بعد خواستگارها سیر نزولی پیدا می کنند. با سابقه جدایی شرایط بدتر هم می شه.

باز در بهترین حالت هم که خواستگارهای خوبی داشته باشی و مورد مناسب پیدا بشه فکر می کنی بی علت و عیبه؟
هر کس یه ایرادی داره. اون هم با جوانهای امروزی که به خاطر بی کاری و بی انگیزگی و اوضاع خراب اقتصادی عده زیادیشون اعتیاد و شرایط روانی جورواجور دارند.

معتادها و بیماران روانی را که بذاری کنار، عده زیادیشون اهل روابط ناجور و خیانت و ...
اونها را هم بذار کنار، بیکاری و نداشتن شرایط مالی و ....
بعد از اون آقایونی که همسرشون را کتک می زنند، بیماری جنسی دارند ( گرایش به همجنس، خودارضایی و .... )

نمی دونم چقد تاپیکهای تالار را می خونی، ولی دهها مشکل رنگارنگ هست که حسابگری در مقابلش هیچه.
نمی شه خصوصیات آدمها را در بزرگسالی تغییر داد، اما شما می تونی با محبت و احترام و سیاست اوضاع را بهتر کنی.

اون خانم سی ساله که مادرشه، توی بغل اون زن بزرگ شده، چطور انتظار داری بعد از شش ماه آشنایی با شما، دیگه حرف مادرش را نزنه؟
این مسیر را آهسته آهسته برو. محبت کن، احترام بذار، دوستش داشته باش ... جذبت می شه.
این را هم بدون که هیچ پسری را پیدا نمی کنی که مادرش را خیییییییلی دوست نداشته باشه.
من هر مردی دیدم (از برادر و پدر خودم تا دوست و آشنا و همکار و .... همه مردها عجیب مادرهاشون را دوست دارند!)
اما می تونی کاری کنی که در کنار مادرش، شما را هم عجیب دوست داشته باشه، حتی شاید عجیب تر!

خساست و حسابگری چیزی هست که در دوران شناخت به راحتی قابل فهمیدن هست،
شما که این عیب واضح را ندیدی، فکر می کنی می شه اعتیاد و مشکلات روحی و مشکلات جنسی و .... را در دوران شناخت فهمید؟
فردا در شرایط بدتر قرار گرفتی می خوای چیکار کنی؟

خوب بشین فکر کن. مزایا و معایب این طلاق و جدایی را برای خودت دقیق بسنج.
ازدواج پیوندی نیست که به این راحتی بشه رهاش کرد و از نو شروع کرد.
زندگیت را سر هیچ و پوچ خراب نکن.
تاپیکهای تالار را بخون شاید بیشتر قدر زندگیت و همسرت را بدونی.

سلام نگار جان

قبل از هرچیزی باید بگم سیاست این سایت این نیست که افراد رو ترغیب به سوختن و ساختن کنه و از طرفی هم سیاستش این نیست که با هر مشکل پیش و پا افتاده ای افراد رو ترغیب به جدایی کنه.
بارها و بارها مشاورای سایت گفتن هیچکس شما رو تشویق به جدایی و یا ماندن در این زندگی نمیکنه....

شما خودت مسئول تصمیمی هستی که قراره بگیری و اینجایی برای اینکه بتونه با مشورت کردن با مشاورا و اعضای سایت بتونی بهترین تصمیم رو بگیری و بهترین راه رو انتخاب کنی...

* لینکی که گذاشتید فکر میکنم مشکل داشت..من با اجازت لینک تاپیک قبلیت رو مجدد میذارم تا اگر کسی خواست بخونه.


http://www.hamdardi.net/thread-32178.html

من تایپک های قبلیت رو خوندم....قبل از هرچیزی اینو یادت باشه دوران عقد و نامزدی یکی از دورانهایی که افراد کمتر در اون به شناخت منطقی و عقلانی از همدیگه میپردازن و بیشتر رفتاراشون عاطفی و احساسیه...در واقع هر دو طرف سعی میکنن همدیگرو راضی نگه دارن....اما بعد از ازدواج و عادی شدن یکسری از مسائل و روابط، تازه افراد شروع به اغاز دید منطقی به انتخابشون و طرفشون میکنن....ریز میشن در جزییات رفتار همدیگه....

هدفم از این جملات این بود که بهت بگم اختلافات شما خیلی زود شروع شده و به قول خودت در این 8 ماه خیلی اذیت شدی...مجدد تاکید میکنم هدفم تشویق شما به جدایی نیست.اما ازت میخوام وایقع بینانه به موضوع نگاه کنی نه احساسی و نه عاطفی.

فقط حواست باشه که زندگی بچه بازی نیست که یک روز بگی طلاق و یک روز منصرف بشی.
طلاق راه اسونی نیست.الان هم یهت نمیگیم طلاق برات بهترین راهه.

در مورد خساست همسرت به نظرم گذشت زمان شاید (دقت کن شاید) بتونه تا حدودی مشکل رو حل کنه اما این جز اصول اخلاقیشه و اونطور که میگی مادرش هم همینطوره..پس ریشه در تربیت داره و تقریبا میشه گفت درست کردن این مشکل غیر ممکنه.
از طرفی همسرت قرار نیست تغییر کنه و باید هیمنطوری که هست بپذیریش(به امید تغییر کردنش ادامه نده)

و ضمن اینکه من فکر میکنم شما هم رفتارت زیاد منطقی و پخته نیست...در واقع تمام صحبتهات تقریبا حول و حوش مسائل مادیه و من تصور میکنم شما هم تا حدود زیادی مادی گرا هستی...البته این فقط یک حدسه....

یکی از کارهای نادرست شما داشتن رمز ایمیل همسرته...این کار خودش مخاطره امیزه و و هیچ سودی نداره به حال شما و همسرت..علاوه بر اون مشکل سازه و باعث میشه شما بدبین تر بشیو زوم کنی روی کنش و واکنشهای همسرت نسبت به مادرش.....

شما وارد بچه بازی های همسرت نشو...

اشتباه دیگه ات اینه که خودت نمیتونی از خودت دغاع کنی و انتظار داری همسرت حمایتت کنه اون هم در مقابل مادرش...این یعنی قرار دادن همسرت بین خودت و مادرت و ایجاد کدورت و بدبینی ...با این روش مادر همسرت رفته رفته شما رو مانعی بین خودش و فرزندش میبینه.....


با لبخند و ارامش و اروم جواب مادر همسرت رو بده...این کار فقط از عهده خودت برمیاد ....نه همسرت.اوایل شاید سخت باشه...کم بیاری...توپوق بزنی ولی کم کم هم اونا میفهمن که شما بی زبون نیستی و با حفظ احترام ابراز وجود میکنی و هم دیگه نیش و کنایه هاشون به حداقل میرسه....

دوباره تاکید میکنم طلاق بچه بازی نیست.و نگو طلاق میخوام که بیان منتت رو بکشن که مطمئن باش این کارو نمیکنن....


پس مدتی به خودت ارامش افکار بده و از این حال و هوای مادرش اینو گفت و تیکه انداخت و ...بیا بیرون...

بشین با خودت فکر کن چه اتظارااراتی از همسرت داری ..چقدر نقطه مشترک باهم دارید....ایا همسرت از شما و رفتارت راضیه؟چقدر بهم علاقه دارید و این علاقه چقدر میتونه در چشم پوشی از نقاط ضعفتون یاری کنه؟

برای طلاق هیچ وقت دیر نمیشه....بیخود تا مطمئن نشدی پای خودت و همسرت رو به دادگاه باز نکن تا حرمتها ریخته نشه....

موفق باشی

توکشورما اگه یکی طلاق گرفت دیگه واویلا خودتون ک میدونید.اول سعی کنیدبامشاوره و گفتگوباخودایشون میاله رو حل کنیدبهتره البته حرفم تکراریه چون بقیه دوستان هم اشاره کردن

مرسی دوستان. واقعا ممنوم که باهام همفکری میکنید.
صدف جان من اگه با خودش به تنهایی حرف بزنم حرف منو قبول نمیکنه. وقتی پای رفتار خودش و خانوادش به میون میاد اصلا منطقی نیست.
اتفاقا خودمم بهش گفتم بریم پیش یه مشاور خوب. آخه پیش مشاور دانشگاه خودم رفتیم که رایگان بود و اومد و البته استقبال هم کرد. ولی مشاور دانشگاه چندتا حرف نپخته جلوش زد که بدتر شد رفتارش. البته خود مشاور دانشگاه آدرس یه مشاور دیگه رو داد که بریم پیش اون( خودش حدس زد که از عهده اش خارجه)
بهش گفتم از اون مشاوری که بهمون معرفی کردن نوبت بگیر. یه بار زنگ زد که واسه چند ماه بعد نوبت دادن و نشد بریم. چون کارش جوریه که در ماه فقط یک هفته هستش و بقیش جنوبه.
این سری که مشکلاتمون زیادتر شد بهش گفتم پیش همون مشاوره نوبت بگیره که گفت اون خییییییییییلی گرونه! چرا نریم مشاور دانشگاه؟ بعدشم که با مادرش مشورت کرده بود گفت من که نیاز به مشاوره ندارم. هرکی مشاور میخواد خودش بگیره و هزینه شو خودش بده!
یه سری هم که بعد از قهر من مادرش اینا اومده بودن و بحث مشاوره رفتن شد مادرش گفت پسر من پول مشاوره نمیده ها!
اونم مث طوطی حرف مامانشو تکرار میکنه
البته الان روابط تیره ست اما اگه پای مشاوره رفتن بشه و اونم نوبت بده خودم حاضرم پولشو بدم
مریم جان من خودم تا اونجا که بشه جواب مادر شوهرمو با رعایت ادب میدم. اما اون بی چشم رو تر از این حرفهاست که از رفتارش دست بکشه.
من انتظارم از همسرم اینه که خساستشو بذاره کنار، بیشتر از حرفهای مادرش آرامش من براش مهم باشه، اجتماعی تر باشه و با مردم مراوده داشته باشه اینطوری خیلی از رفتارهارو میبینه و یاد میگیره اما توی پیله ی خودشه مثل مادرش، انتظار داشتم اگه برام آرامش و شادی نمیاره حداقل اون آرامش خاطر و اون شاد بودنمو ازم نگیره.
که البته در مقابل خواسته های من گارد میگیره و نمیخواد تغییر کنه. منم نمیتونم این رفتارو تحمل کنم.
از نظر علاقه هم که نه کشته مرده ی همیم و نه بیتفاوت بودیم. برای هم جذاب بودیم اما الان دیگه هیچ جذابیتی برام نداره، منم احتمالا همینطور

نگار با توجه به مطالبی که اینجا نوشتی خیلی شبیه همیم،هم خصوصیات اخلاقی خودمون هم شوهرامون هم مادر شوهرامون :311:،ولی خب بنظرم بخاطر اینکه لااقل ازین نظر که محل کار شوهرت دور از خونوادشه،یعنی خب باز چند درجه وابستگیش از شوهر من کمتره،و خوبه و جای امیدواری داره،من فکر نکنم شوهر من بتونه دووم بیاره دور از خونوادش،اینکه استقلال مالی داره خوبه،ولی اینکه با توجه به استقلالش بازم به حرف مادرشه خوب نیست،شوهر من بیشتر بخاطر اینکه پدرش ساپورت مالیش میکردن،به حرف اونا بود و هرچی اونا میگفتن،میگفت چشم ،نمیدونم چرا اینا که انقدر با محبت و کشته مرده ی خونوادشونن،چرا با ما اینجوری نیستن،ما هنر و سیاست زن بودنو نداشتیم؟یا اونا رو انقدر اشباع کردن که بود و نبود ما خیلی بحالشون فرق نمیکنه و در های قلبشونو به رومون بستن؟!ولی برای بستن پرونده ی یه زندگی نباید خیلی عجله کرد،میدونم سخته،نمیشه زیاد هم تو دوران عقد موند و عروسی نکرد،بلاتکلیف موند،ولی خب چارمون چیه!

چند وقت به چند وقت همسرتو میدیدی؟از نظر سطح فکری چجوریاست ؟

مشکل اصلیت دهن بینی و تبعیت محض شوهرت از مادرشوهرته؟

سلام نگار جان

سال نو مبارک ؛امیدوارم سال خوبی شروع کرده باشی و بقیه سال هم خوب تر از خوب برای پیش بره.:72:

فکر کنم اگه اشتباه نکرده باشم صدف دریا آقا هستن!:311:

یه نکته ای میخواستم بگم برای گرون بودن مشاوری که میخواین برین.

اول اینکه سعی کن یه مشاور خوب انتخاب کنی و مطمعن باشی به مشاورش . چون یه چند بار تاپیک هایی خوندم که تشریف بردن مشاور به امید حل مشکل بدتر براشون مشکل ساز شده بود. مشاورا عینه هم نیستن خوب و بد دارن باید خیلی حواست جمع باشه.

مثه دکترا و پزشکا ؛ ما وقتی بیمار میشیم سعی میکنیم بهترین دکتر و انتخاب کنیم چون قراره جونمون و در اختیارش قرار بدیم؛ میگیم سلامتیه جسممونه مگه میشه همینطوری بدیمش زیر دست هر کسی!!!!

برای همین کلی تحقیق میکنیم بهترین و انتخاب کنیم حتی اگه گرونترین باشه.

حالا جالبه که یادمون میره که این جسم بدون روح و روان سالم هیچه!! درواقع آدمی و زمانی میتونیم بگیم یه فرد سالم که هم از روان سالم برخوردار باشه هم جسم سالم نه فقط جسم سالم!
برای همین برای مشاور و روان شناس و روان پزشک هم باید دقت لازم و کرد به همون اندازه که برای دکتر و پزشک دقت میکنیم! به هیچ عنوان نباید اینارو دست کم گرفت.

یه پزشک ناشی و کم تجربه میتونه جسم مارو معیوب کنه و یه عمر مارو خونه نشین کنه
درکنارش یه مشاور ناشی و کم تجربه هم میتونه روح و روان مارو از کار بندازه و یه عمر مارو گریبانگیر آسیب هاش بکنه.

الان شما میگین مشاور دانشگاه چند تا حرف ناپخته زده و مشکلو بدتر کرده بعد همون مشاور یه مشاور دیگه ای و معرفی کرده خب فقط رو حساب حرف این مشاور ناپخته و کم تجربه نرین پیش یه مشاور دیگه ای که ایشون معرفی کردن.

من اگه جات بودم اول خودم یه جلسه تنها میرفتم این مشاور و بررسی میکردم ببینم چه مدلیه اصن تو کارش حرفه ای هست بلدن که یوقت دوباره نریم پیش مشاور و بجای حل مشکل بدتر مشکل آفرین بشن.

بعدشم به شوهر و مادر شوهرم میگفتم روح و روان و زندگی آینده من از چندرقاز پول خیلی ارزشش بالاتره پس باید براش هزینه کنم . هزینه ای که قبل از عقد باید میکردم. اگه قبلا کوتاهی کردم الان وقتشه جبران کنم . قبلا کوتاهی شده که کار به اینجا رسیده دیگه.
بگو اشکال نداره این هزینه رو خودم متقبل میشم تا بعدا از هر تصمیمی که میگیرم پشیمون نشم و حسرت نخورم که چرا همه راه ها رو امتحان نکردم. (البته با لحن دعوایی نباید بگی باید درکمال آرامش و بدون هیچ تنشی اما قاطع این حرفو بزنی ، طوری وانمود نکن که باهاشون داری دعوا میکنی یا داری نیش کنایه میزنی.)
اصن بهتره این جمله و رو خودتم قبول داشته باشی.
خداییش پول ارزشش بیشتر یا روح و روان سالم ؟
پول ارزشش بیشتره یا یه زندگی سالم؟
پول ارزشش بیشتره یا اینکه بگی طلاق گرفتم بدون اینکه همه تلاشمو بکنم ؛
اینچوری بنظرم حسرت کمتری بعدها خواهی خورد ؛ اینجوری با خودت میگی من تمام تلاشمو کردم حالا اگه نشد خودش نخواست.


حالا من نمیدونم شما کار میکنین و از خودتون حقوق دارین یا نه. ولی من حتی اگه کارم میکردم و پولم میداشتم میگفتم : فعلا که حالا پول کافی ندارم اما اینقدر این مسله برام مهم هست که سعی کنم از پدرم قرض بگیرم و بعدا حقوق ماه بعدمو دادن بهشون پس میدم . یا اگه کار نمیکنی میتونی بگی سعی میکنم بعدا کم کم بهشون این پول و برگردونم.

( اولا اینو باید با لحن ملایم آرام بگی و ترجیحا هم جلو فقط شوهرت ااینو بگو؛(بخاطر اینکه احساسی که میخوای منتقل کنی یوقتی با صحبتی از جانب مادرشون خنثی نشه) دوم اینکه اینو از جهتی میگم بگو که شاید به غیرتشون بربخوره و نرم بشن و سعی کنن هم خودشوون هزینه رو بدن هم اینکه وقتی اصرار شما رو با وجود نداشتن پول کافی میبینن به فکر فرو برن و به اهمیت مشاور بیشتر پی ببرن و سعی کن همکاری بیشتری بکنن.)

امیدوارم موفق باشی عزیزم :72:

شایانا جان، علاوه بر دهن بینی ونداشتن استقلال فکری، غیراجتماعی هست و از رفت و آمد خوشش نمیاد. حالا از رفتن کمتر بدش میاد ولی از آمدن خیییییییییییلی بدش میاد!!!! درست مثل مامانش. علاوه بر اون خسیس و پول دوست هم هست. :302:
دور بودن جغرافیایی استقلال فکری نمیاره. 3 هفته جنوبه 1 هفته اینجا. توی این 1 هفته هم خونه ما هستیم هم خونه اونا. مادرش با یه حرف میتونه نظرشو تغییر بده.
مرسی دختر بیخیال. فکر خوبیه که من خودم اول برم مشاور رو بررسی کنم بعد با اون برم. نه من خودم سرکار نمیرم. آره باید همینطوری بهش بگم که بفهمه وظیفه ی پدر من نیست.
آخه شما نبودی ببینی. وقتی مادرش گفت پسرم پول مشاور نمیده، بابام بهش گفت مگه پولش چقد میشه؟ من خودم میدم. مامان پرروش رو کرد به من گفت بببین پدرت میدن. از پدرتون بگیر!!!! :102:

منم مثل شما فکر میکنم. منم میگم آدم پولو میخواد واسه زندگی. نه زندگی رو واسه پول:310:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط negar1987

شایانا جان، علاوه بر دهن بینی ونداشتن استقلال فکری، غیراجتماعی هست و از رفت و آمد خوشش نمیاد. حالا از رفتن کمتر بدش میاد ولی از آمدن خیییییییییییلی بدش میاد!!!! درست مثل مامانش. علاوه بر اون خسیس و پول دوست هم هست. :302:
دور بودن جغرافیایی استقلال فکری نمیاره. 3 هفته جنوبه 1 هفته اینجا. توی این 1 هفته هم خونه ما هستیم هم خونه اونا. مادرش با یه حرف میتونه نظرشو تغییر بده.
مرسی دختر بیخیال. فکر خوبیه که من خودم اول برم مشاور رو بررسی کنم بعد با اون برم. نه من خودم سرکار نمیرم. آره باید همینطوری بهش بگم که بفهمه وظیفه ی پدر من نیست.
آخه شما نبودی ببینی. وقتی مادرش گفت پسرم پول مشاور نمیده، بابام بهش گفت مگه پولش چقد میشه؟ من خودم میدم. مامان پرروش رو کرد به من گفت بببین پدرت میدن. از پدرتون بگیر!!!! :102:

منم مثل شما فکر میکنم. منم میگم آدم پولو میخواد واسه زندگی. نه زندگی رو واسه پول:310:

---

یه نکته ای من درکنار نظر شیدا جان میخواستم بگم.

درسته که خیانت مشکل بزرگیه!! منکرش نیستم.

اما خساست و اجتماعی نبودن بیش از حد وابسته بودن هم هرکدوم به تنهایی برای خودش یه مشکلیه و در دراز مدت میتونه یه عامل شکست درزندگی باشه اگه درست نشن.

البته من کارشناس نیستم تجربمم در این تالار از شیدا جان کمتره . اما میخواستم نظرمو بگم فقط که اگه منم اشتباه میکنم انشالله شیدا جان یا هرکسی که تجربشو دارن بیاین و نظر درست و بگن.

اما من فکر میکنم که خیانت همسران خیلی تو چشمه بخاطر اینکه اثرش سریعه مثلا تا خانوم یا آقا متوجه خیانت میشن زود واکنش نشون میدن و ناراحت میشن و تحت تاثیر قرار میگیرن و بطور کل جامعه اینو یه مشکل بزرگ میدونه اکثرا هم زود از هم طلاق میگیرن انگار تاثیرش و خیلی زود میذاره. برای همین از مشکلات دیگه بزرگتر دیده میشه.

اما بعضی مشکلات مثه خسیس بودن شکاک بودن ، تندخو بودن و وابستگی بیش از حد ؛ هست که مردم فکر میکنن زود حل میشه و مشکل حادی نیس که یه زندگی و به نقطه شکست برسونه اما بنظر من اینها مشکلات پنهان هستن مشکلاتی که تاثیرشون مثه خیانت سریع نیست در بلند مدت تاثیر خودشو تو زندگی ها میذاره . ممکنه یه زندگی و به نقطه طلاق هم برسونه. اما نه به سرعت خیانت!

فرض کنیم ما دو انتخاب داریم بهمون میگن شما میتونی فقط یکی از این دورو انتخاب کنی.

اولیش یه مرد و زن خیانت کاره؛ دومیش یه مرد یا زنی که یکی از این خصلت هارو داره یا خیلی زیادی شکاکه ، زیادی خسیسه، وابسته است یا تندخو و عصبانیه و دست بزن داره. و خشنه.

وقتی در وهله اول بخوایم حتی با یه مرد یا زن خیانت کار برای یه روزم زندگی کنیم بدمون میاد چون اینکارو خیلی بد و نامردی میدونیم . اصلا ناخوداگاه دیدگاهمون نسبت بهشون شاید اینقدر بد بشه که اصلا برای یه ثانیه هم نتونیم تحملشون کنیم چه برسه به یه روز.

اما اگه بهمون بگن بیاین با یه مرد یا زن تندخو ، خسیس و شکاک برای یه روز زندگی کن ، میگیم قابل تحمل تر از قبلیه و اینو انتخاب میکنیم .

بخاطر اینکه این آدم ها رو یه روز میشه تحمل کرد اما وقتی قرار باشه به مدت طولانی باهاشون زیر یه سقف زندگی کنیم اینقدر با مشکلات زیادی روبرو میشیم که متوجه میشیم این ها هم کم از خیانتکار ها ندارن.

اتفاقا چون تاثیرش در بلند مدت گذاشته میشه همه فکر میکنیم میتونیم حلش کنیم اما میبینیم نه اگه خود اون شخص نخواد حل کردن این مشکلات هم خودش یه مشکل جدیده.

برای همین بنظرم شما به این موارد زودتر از دوران عقد اهمیت میدادین و توجه میکردین اما الانم ضررش کمتر از قبله بهتره قبل از عروسیتون این مشکلات و حل کنین. اشتباه دوم و تکرار نکنین فکر کنین بعد از عروسی و زیر یه سقف رفتن بدون حل این مشکلات خودشون حل میشن . هیچی خودش بدون تلاش طرفین حل نمیشه . که هیچ بدتر هم میشه.
همیشه این انتظار و داشته باش که اگه شرایط بدتر شد حداقل شوکه نشی.

پس سعی کن اول مشکلات و حل کنی بعد تصمیم به عروسی بگیری.

و همینطور سعی کن اول تمام تلاشتو برای حل مشکلاتت بکنی بعد تصمیم به طلاق بگیری.

کلا بهتره برای هر تصمیمی اول تمام تلاشتو بکنی.

البته برای خساست که شما دارین میگین من که تو زندگیتون نیستم هیچ کسی اینجا شوهر شمارو نمیشناسه نمیدونیم تا چه حد خسیس هستن اما همینقدر میدونم خسیس بودن هم مشکلات زیادی بوجود میاره. اینو باید خودتون بفهمین شوهرتون چقد خسیسن اصلا آیا درسته که بهشون صفت خسیس بودن و نسبت بدیم یا نه.

مثلا مثالی که برای کنار جاده بودن و سرد بودن هوا زدین و اینکه حاضر بودن تا صبح اونجا واستن اما پول به تاکسی ندن. باید ببینین آیا واقعا بخاطر خسیسی بوده یا مورد دیگه.

مثلا من دوحالت فکر کردم اول باخودم گفتم ممکنه که خب شوهرشون از بودن درکنار نامزدشون لذت میبردن و دوست داشتن بیشتر باهاش وقت بگذرونن.

ولی از یه طرف باخودم گفتم اگه واقعا بخاطر خساست بوده باشه ممکنه در آینده همین اتفاق دوباره تکرار بشه با این تفاوت که اینها دارای یه بچه هم باشن اونوقت چی؟ ممکنه بچه در هوای سرد مریض بشه آیا ایشون در اون شرایط هم حاضر به دادن پول به تاکسی نیستن؟
شما باید اینجوری قضیه رو بررسی کنین ببینین ایشون در اینجور شرایطا چه نوع واکنشی ممکن داشته باشن. مثلا میتونین ازشون به صورت غیر مستقیم سوال کنین و ایشون و در اون موقعیت قرار بدین ببینین چه تصمیمی میگیرن.

یا اینکه اصلا ممکنه شما در آینده بچه ای داشته باشین که خدایی نکرده مریض بشه آیا شوهر شما واقعا اینقدر خسیس هستن که پول دارو و درمان ایشون و ندن؟بگن خودش خوب میشه؟

حالا اینا یه مثاله دیگه خودتون باید شرایط و بررسی کنین . بهتر هم هست برین نزد یه مشاور خوب تا ایشون تشخیص بدن آیا ایشون واقعا شخصیت خسیسی دارن یا خیر.

بشین برای خودتم دوتا لیست تهییه کن.

ببین اگه طلاق بگیری چه چیزهایی و ازدست میدی چه چیز هایی و بدست میاری؟
و اگه ادامه بدی چه چیز هایی و از دست میدی و چه چیز هایی و بدست میاری؟

امیدوارم موفق باشی.

دقیقا دختر بیخیال حرف دل منو زدی.
این مسائل شاید کوچیک به نظر بیاد، ولی اولا حل مشکل وابستگی و خساست کار راحتی نیست و نمیشه براحتی تغییرش داد، دوما یه عمر زندگی کردن با آدمای اینمدلی فقط رنج و زجره.
توی این لینکهایی که میذارم آدمای خسیس و وابسته رو همردیف آدمای معتاد و هوسباز قرار داه و گفته با این دسته از آدما ازدواج نکنید:
حتی اگر عاشق هستید با این مردان ازدواج نکنید!

با این تیپ مردها ازدواج نکنید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط negar1987

دقیقا دختر بیخیال حرف دل منو زدی.
این مسائل شاید کوچیک به نظر بیاد، ولی اولا حل مشکل وابستگی و خساست کار راحتی نیست و نمیشه براحتی تغییرش داد، دوما یه عمر زندگی کردن با آدمای اینمدلی فقط رنج و زجره.
توی این لینکهایی که میذارم آدمای خسیس و وابسته رو همردیف آدمای معتاد و هوسباز قرار داه و گفته با این دسته از آدما ازدواج نکنید:
حتی اگر عاشق هستید با این مردان ازدواج نکنید!

با این تیپ مردها ازدواج نکنید

---

بله خب ،این درسته اما به شرطی که واقعا خسیس باشن و وابستگی شدیدی داشته باشن که غیر قابل تحمل باشه و همسر قدرت حل مشکل و درخودش نبینه.

شما حواستون باشه که نوشته با این افراد ازدواج نکنین اما شما الان عقد کردین.
یعنی کار از کار گذشته شما باید الان تلاشتونو بکنین که زندگیتون و بسازین تا بعدا حسرت نخورین که تلاشتتونو نکردین اگه نشد بعد دنبال تصمیم دیگه ای باشین. چون طلاق هم همچین راحت نیست.
باید ببینین شرایطتون از اینی که هست بهتر میشه یا بدتر!!!

به این قسمت دوم حرف منم توجه کنین. اول مطمعن بشین ایشون خسیس هستن.
حتما پیش یه مشاور مجرب و خوب تشریف ببرین.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر بیخیال

البته برای خساست که شما دارین میگین من که تو زندگیتون نیستم هیچ کسی اینجا شوهر شمارو نمیشناسه نمیدونیم تا چه حد خسیس هستن اما همینقدر میدونم خسیس بودن هم مشکلات زیادی بوجود میاره. اینو باید خودتون بفهمین شوهرتون چقد خسیسن اصلا آیا درسته که بهشون صفت خسیس بودن و نسبت بدیم یا نه.

مثلا مثالی که برای کنار جاده بودن و سرد بودن هوا زدین و اینکه حاضر بودن تا صبح اونجا واستن اما پول به تاکسی ندن. باید ببینین آیا واقعا بخاطر خسیسی بوده یا مورد دیگه.

مثلا من دوحالت فکر کردم اول باخودم گفتم ممکنه که خب شوهرشون از بودن درکنار نامزدشون لذت میبردن و دوست داشتن بیشتر باهاش وقت بگذرونن.

ولی از یه طرف باخودم گفتم اگه واقعا بخاطر خساست بوده باشه ممکنه در آینده همین اتفاق دوباره تکرار بشه با این تفاوت که اینها دارای یه بچه هم باشن اونوقت چی؟ ممکنه بچه در هوای سرد مریض بشه آیا ایشون در اون شرایط هم حاضر به دادن پول به تاکسی نیستن؟
شما باید اینجوری قضیه رو بررسی کنین ببینین ایشون در اینجور شرایطا چه نوع واکنشی ممکن داشته باشن. مثلا میتونین ازشون به صورت غیر مستقیم سوال کنین و ایشون و در اون موقعیت قرار بدین ببینین چه تصمیمی میگیرن.

یا اینکه اصلا ممکنه شما در آینده بچه ای داشته باشین که خدایی نکرده مریض بشه آیا شوهر شما واقعا اینقدر خسیس هستن که پول دارو و درمان ایشون و ندن؟بگن خودش خوب میشه؟

حالا اینا یه مثاله دیگه خودتون باید شرایط و بررسی کنین . بهتر هم هست برین نزد یه مشاور خوب تا ایشون تشخیص بدن آیا ایشون واقعا شخصیت خسیسی دارن یا خیر.

بشین برای خودتم دوتا لیست تهییه کن.

ببین اگه طلاق بگیری چه چیزهایی و ازدست میدی چه چیز هایی و بدست میاری؟
و اگه ادامه بدی چه چیز هایی و از دست میدی و چه چیز هایی و بدست میاری؟

امیدوارم موفق باشی.

---

دختر بیخیال عزیز درمورد اون حدس شما که گفتید آژانس نگرفتنش ممکنه به خاطر این بوده که بیشتر در کنار هم باشیم، اما اینطور نبوده. رفت قیمت پرسید وقتی طرف گفت 10تومن کرایه میگیرم گفت نه باید با ماشین عبوری بریم.
اینو بگم که 17 روز مرخصی داشته و در طول این 17 روز فقط 28 اسفند با پدرش و عموهاش اومدن که صحبتای دوطرف رو بشنون و آخرش هم حقو به من دادند! و البته یه سری اشکالاتی هم که من داشتم و اشتباهاتم رو به من گفتند که نباید انجام میدادم و من هم قبول داشتم.
بعدش عموی ایشون از هردوی ما سوال کردن که اگه طرف مقابل معایبش رو رفع کنه حاظرید 6 ماه دیگه هم با هم ادامه بدید یانه؟ هردومون گفتیم اگه اشتباهات گذشته تکرار نشه و البته من نظر واقعیم این بود که ایشون یه سری اخلاقیات توی ذاتشه و به این راحتی عوض نمیشه ولی بخاطر اینکه بعدا نگن این دختر کلا نمیخواد زندگیش درست بشه، قبول کردم که یه مدت دیگه ادامه بدیم. البته توی اون جلسه یه حرفهایی زد که بیشتر ازش بدم اومد.
اما بعد ایشون رفتن خونشون(توی شهر دیگه) و فقط برای سال تحویل زنگ زد و تبریک به من و خانوادم گفت.
ازش خواستم بیاد خونه ما تا باهم بیشتر صحبت کنیم، البته عموم اینا مهمونمون بودن ولی گفتم با اینحال بیا تا با خانواده من هم بیشتر آشنا بشی و عموم اینا میخوان ببیننت. اما نیومد و گفت داره واسه سفر شیراز برنامه ریزی میکنه و قصد مسافرت با خانوادش داره و گفت اگه میای وسایلتو آماده کن تا بیام دنبالت. منم گفتم بیا چند روز اینجا باشیم بعد باهم میریم که نیومد و منم باهاش مسافرت نرفتم.
موقع برگشتن گفت میای بریم خونه ما بیام دنبالت؟ گفتم شما بیا اینجا، با هم صحبت کنیم بعد تصمیم میگیرم بیام یا نه. خلاصه به اجبار اومد و شب هم موند.
صحبت کردیم ولی من خیلی از دستش عصبانی بودم و نمیتونستم برخورد خوبی باهاش داشته باشم اما یه سری صحبتها کردیم
حرفش این بود که من همونیم که توی این 8 ماه دیدی. خوب یا بد همونم. ستون های شخصیتم رو نمیتونی عوض کنی. اگه منو بخوای باید با همین ویژگیها بخوای.
منم گفتم من با اون ویژگیهایی که بهت گفتم، مشکل دارم و برام قابل تحمل نیست. اگه میتونستم تحمل کنم که الان وضعیت این نبود. و بهش گفتم ما الان متاهلیم و برای اینکه بتونیم زندگی خوبی داشته باشیم باید اخلاقای بدمون رو عوض کنیم. که گفت شخصیت کسی رو نمیشه عوض کرد و راست میگفت! فقط گفت یه سری اشتباهاتی داشتیم، ولی نگفت کجای رفتارش به نظر خودش غلط بوده.
خلاصه که بعدش که رفت باز هم تلفنشو جواب نداد
وقتی با تلفن دختر عموم زنگ زدم جواب داد! و گفت باید بیشتر فکر کنیم!
این رفتارها که کلا توی 17 روز مرخصیش 2 بار بیشتر نیومد که کلا 24ساعت نشد. الان هیچ تلاشی برای تغییر نمیکنه و میگه مشاور هم نمیام و فقط میگه باید بیشتر فکر کنم، یعنی چی؟ یعنی منو نمیخواد دیگه؟
خیلی اعصابم بهم ریخته و کم حوصله شدم. خانوادم هم ناراحتن و بابام همش تو فکره و حرف نمیزنه مامانمم خیلی ناراحته که چرا این بلا سرمون اومدو همه داریم سعی میکنیم محکم باشیم و به روی خودمون نیاریم. اما دیگه روحیه برامون نمونده. هروقت اشک میاد توی چشمم بغضمو میخورم. خیلی عصبی و کم صبر شدم. نمیدونم این وضع تا کی میخواد ادامه داشته باشه

دوستان من به راهنماییتون احتیاج دارم. واقعا گیج شدم. شوهرم الان رفته جنوب سرکارش. فقط روزی که رسید زنگ زد و گفت من رسیدم. بعدش دیگه نه زنگ زد نه اس و نه ایمیلهای منو جواب داد. دیشب هم من زنگ زدم جواب نداد.
فقط یک ایمیلو جواب داد و گفته بود که توی عقد کردن عجله کردیم، اما الان نباید دوباره عجله کنیم و باید بیشتر فکر کنیم. همین!
هیچی نمیگه و من نمیدونم چی توی سرش میگذره
به نظرتون من باید چیکار کنم الان؟

من نمیگم که شما طلاق بگیرید یا نه . اما با توجه به اینکه ده ها طلاق در اطراف خودم دیدم که شروع همگی از مشکلات پیش پا افتاده بوده ، فقط میتونم اینو بهتون بگم یا مشکلتون رو قبل از ازدواج حل کنید یا اگر می بینید مشکلتون قابل حل نیست طلاق بگیرید . که مجردی بهتر از یک عمر زندگی در رنج و سختی است .

دارم دیوونه میشم.
همین چند دقیقه پیش اس داد که گوشیمو جا گذاشته بودم، کاری داشتی زنگ زده بودی؟ بهش زنگ زدم و پرسیدم فکراتو کردی؟ به نتیجه هم رسیدی؟
گفت آره اون پیشنهادی که دادی(طلاق توافقی) به نظرم پیشنهاد خوبیه. کادو ها رو معاوضه میکنیم و توافقی جدامیشیم.
بهش گفتم من مشاوره رفتم و گفته مشکلات مهمتر از این هم با مشاوره قابل حله. به شرطی که دو طرف بخوان و تحت مشاوره باشن.
اما باز گفت من همینم که توی این 8 ماه دیدی. به نظرم دیگه تصمیمشو گرفته
خیلی راحت و جدی و مصمم بود. اصلا احساساتی نشد. من اصلا باورم نمیشد که انقد سنگدل باشه
گفت این سری که بیام میریم واسه طلاق

- - - Updated - - -

دارم دیوونه میشم.
همین چند دقیقه پیش اس داد که گوشیمو جا گذاشته بودم، کاری داشتی زنگ زده بودی؟ بهش زنگ زدم و پرسیدم فکراتو کردی؟ به نتیجه هم رسیدی؟
گفت آره اون پیشنهادی که دادی(طلاق توافقی) به نظرم پیشنهاد خوبیه. کادو ها رو معاوضه میکنیم و توافقی جدامیشیم.
بهش گفتم من مشاوره رفتم و گفته مشکلات مهمتر از این هم با مشاوره قابل حله. به شرطی که دو طرف بخوان و تحت مشاوره باشن.
اما باز گفت من همینم که توی این 8 ماه دیدی. به نظرم دیگه تصمیمشو گرفته
خیلی راحت و جدی و مصمم بود. اصلا احساساتی نشد. من اصلا باورم نمیشد که انقد سنگدل باشه
گفت این سری که بیام میریم واسه طلاق

نگار جان سلام هر دختر و پسری که ازدواج می کنند از دو خانواده متفاوت هستند . و هر چقدر هم که خانواده ها شبیه هم باشند باز تفاوتهایی وجود دارد و این طبیعی هست . و زوجین چاره ای ندارند جز پذیرفتن این تفاوتها . تمام چیزهایی که شما نوشتید و به اونا به عنوان مشکلات لاینحل نگاه کردید چیز هایی نیستند جز همین تفاوتها و شما به جای پذیرفتن آنها سعی دارید همه آنها را یکباره تغییر بدید و کارها رو اونجوری سامان بدید که خودتون میخواهید . و نتیجه اون همونی میشه که الان شما به اونجا رسیدید یعنی هر دو از هم دلسرد میشید . همسر شما خوبیهایی داره که به راحتی نمیشه از اونا گذشت . یعنی کفه خوبی سنگین تر از ایرادهاست و شما به این باید توجه کنید . زندگی مشترک با لجبازی به جایی نمیرسه . اینکه من حرف زور رو قبول نمیکنم در زندگی مشترک جایی نداره . خوب شما هم خوبیهایی دارید شکی نیست وایشون به خاطر همین با شما ازدواج کردند ولی این نباید باعث غرور و لجبازی شما بشه . به نظر من شما مشکل حادی تو زندگیتون ندارید فقط مهارتهای شوهر داری تونو بیشتر تقویت کنید . همه چیز رو به مادر شوهرتون نسبت ندید بیشتر عکس العمل های همسرت نتیجه عمل های خود شماست نه تحریک مادرش . البته اینکه ایشون تحت تاثیر حرفهای مادرشه طبیعیه ایشون از بدو تولد تا الان با مادرش زندگی کرده و توسط اون تربیت شده اونوقت شما میخواین یک شبه تغییرش بدی ؟ این ممکنه به نظر خودت؟ نه شما کاری که الان باید بکنی تغییر دادن ایشون نیست بلکه باید انعطاف به خرج بدی و هر چه بیشتر تو دل ایشون جا کنی و این کار با مخالفت کردن با مادر شوهر میسر نمیشه بلکه غیر ممکن هست . شما باید دیدت رو نسبت به مادرش عوض کنی و همون قدر که اون مادرشو دوست داره شمام دوست داشته باشی . چرا حسابگری ایشون رو به دیده خساست نگاه میکنی بعد هم خوشحالی از اینکه ایشون خونه از خودش داره . مگه خونه رو اتفاقی به دست اورده ؟ کدوم جوانی تو سن اون خونه داره ؟ بیشتر عروسها مجبورن حداقل ده سال مستاجری کنن تا صاحب خونه بشن . شما میگی ایشون سه میلیون در امد داره و برای شما خرج نمیکنه . ممکنه بیشتر در امدش رو برای اقساط خونه میده . یا اگه اینطور نیست داره پس انداز میکنه که اونم برای اینده شما دوتاست . گفتید برای عید نیومد خونه تون فکر نمیکنی مقصر شما بودید؟ ایشون زنگ زده گفته داره مقدمات سفر به شیراز رو اماده میکنه و میاد دنبالت تا شما رو ببره . ایشون چند روز تعطیلی رو دوست داشته با شما باشه ولی شما اینو ازش دریغ کردید .چرا؟ اگه قبول میکردید ایشون برای بردن شما می اومد خونه تون و پس از دیدن خانواده شما میر فتید به مسافرت . خیلی هم به هر دوتون خوش میگذشت . عزیزم اون شوهرته عشقته هر جا به اون خوش میگذره به تو هم باید خوش بگذره . اینو به تجربه خودم بهت میگم با زبان خوش و با مهربانی میتونی تغییراتی که مورد نظرته تا اندازه ای محقق کنی البته در دراز مدت ولی با زبان لجبازی و زور محاله . ( روز تولد و کادو و این چیزا روهم کلا بیخیال شو بیشتر مردا تو این فاضها اصلا نیستند اینو به حساب کم محلی و بی محبتی و اینا نذار . )

الان اونم نظرش روی طلاقه و میخواد تا 10 یا 15 روز آینده بیاد واسه طلاق توافقی
الان باید چیکار کنم؟
خانواده ی منم میگن طلاق بگیر خودتو راحت کن
منم دوست داشتم مشکلات حل بشه. بهش پیشنهاد مشاوره رفتن دادم اما قبول نمیکنه و تصمیمشو برای جدایی گرفته.
میگه جفتمون گناه داریم. توی این زندگی اذیت میشیم. راست میگه
اما هیچ تلاشی برای اصلاح نمیکنه ونکرده

سلام دوست عزیز
تاپیکت رو خوندم تاپیک شایانا رو هم خوندم برا ی اون خوشحال شدم و برای شما ناراحت
من می فهمم چی می گی
و می فهمم چه دردی هست که بقیه حرفت رو نمی فهمن
دنبال پیدا کردن مقصر هم نیستم
ولی اینکه همسر آدم درک این رو نداره که برای زن باید ارزش قائل بود
همونطور که با تمام وجود بهش عشق می ورزی انتظار داری اون هم کمی از موضع غرور خودش بیاد پایین ولی در عوض اون چموش تر می شه و بی رحم تر و بی انصاف تر
برای من که اینطور بود
منم وقتی می رفتم خونه شوهرم اینها چون بهم خو ش نمی گذشت و ارامش نداشتم متنفر بودم وقتی شوهرم می گفت اماده شو بریم اونجا و دقیقا اعصابم می ریخت به هم چرا ؟
چون من فقط به خاطر شوهرم می رفتم و اون منو تنها می گذاشت و با دوست و رفیق هاش خوش بود
مردی اگه زنش رو بخواد و. دوست داشته باشه خودش رو به همه جا می زنه که ارامش و اسایش زنش رو فراهم کنه
شوهر من به زور می خواست منو ببره تو روستای پدریش ساکن کنه و حتی یک ذره هم از خودش در قبال اشک و زاری های من انعطاف نشون نداد و انگار قدرتش رو از در هم شکستن من می گرفت
نمی خوام ترغیبت کنم به جدایی
خود منم هنوز بلاتکلیفم نمی دونم تاپیک منو خوندی یا نه
می دونم زندگی با کسی که به دنبال زرنگ بازی هست زندگی با کسی که انتظار داره هر چی گفت بگی چشم حتی اگه میل خودت نباشه
چه جهنمی هست .

سلام . دختر جان طلاق خیل بد هست ولی اینو بدون اگه فکر می کنی باهاش مشکل داری مشکلتو قبال عروسی حل کن چون بعد ازدواج نه تنها چیزی بهتر نمی شه حتی بدتر هم می شه . من خودم به امید اینکه بعد عرئسی همه چی درست می شه وارد زندگی شدم و لی هیچی هم درست نشد حتی بدتر هم شد . پس به آیندت فکر کن و نترس. بعد طلاق ممکنه دلت براش تنگ بشه ولی مطمئن باش تحمل این دلتنگی بهتر از حقارته

- - - Updated - - -

من حرف شما رو قبول دارم خانم واحد . ولی قبول کنید بعضی ها محبت نمی فهمن . هر چی بیشتر حرفشونو گوش میکنید بیشر میری زیر اسارت . من خودم انقدر احترام گذاشتم اخر هم تویکی از دعواها مادرش تو روی خودم بهم گفت جنده ، شوهرم هم هیچی نگفت فقط نگاه کرد . من هم برای اینکه بی احترامی نشه بازم جوابشو ندادم و فقط گریه کردم .

نگار جان هیچوقت برای شروع دیر نیست حدس من این هست که همسرتون ادم منطقی هست ولی اونم خسته شده از این همه لج و لجبازی . روزهایی که برای هر دوتون باید بهترین و رویایی ترین روزهای زندگیتون باشه عذاب اور شده برای همین اونم داره دنبال راهی میگرده که هم خودش و هم شما رو از این وضعیت نجات بده . این حرفش نشون میده که اون فقط به فکر خودش نیست و به فکر شمام هست . تا زمانی که شما رابطه ات رو با مادر شوهرت خوب نکنی هیچی حل نخواهد شد . این تنها مشکل تو و همسرت نیست هیچ مردی مادرش رو رها نخواهد کرد ولی زنش رو شاید . پس هیچ عروسی نباید انتظار پیروزی در این جنگ رو داشته باشه . و راه عاقلانه اینه که اصلا جنگی در کار نباشه یا اگه پیش امده هر چه زودتر صلح برقرار بشه . مردی که بین مادرش و همسرش گیر میکنه نمیتونی تصور کنی چقدر احساس بدبختی میکنه . و این در حالیه که عروس و مادر شوهر نه تنها دشمن هم نیستند بلکه هدف مشترکی دارند و اون خوشبختی اقا داماده . مادر 30 سال از جوانیشو صرف بزرگ کردن این اقا کرده و عروس خانم بقیه عمر و جوانیشو قراره با این اقا قسمت کنه . پس چرا باید در مقابل هم قرار بگیرن ؟ یه مادر ه اینه که عروس خانم پسرش رو دوست داشته باشه و خوشبختش کنه و عروس از مادر شوهر انتظار داره که از دخالت کردن دست برداره . این وقتی محقق میشه که مادر شوهر از خوشبختی بچه اش اطمینان حاصل کنه . پس این اطمینان باید بهش داده بشه . البته اینا یک طرفه نیست و در مورد عروس و خانواده اونم صادقه . پس خوشبختی زمانی دست یافتنی میشه هم عروس وهم داماد اینو بین خودشون توافق کنند که عاشق همدیگه هستند و مشکلاتشونو بین خودشون حل خواهند و به والدین اطمینان خواهند داد که مستقل شده اند و زندگی خوشبختی دارند . مطمئنا والدین بیشتر از این نمی خواهند .
شما بهتره با همسرتون صحبت کنید و بهش اطمینان بدید که دوستش دارید برای همین به کمک اون احتیاج دارید تا سو تفاهمات رو رفع کنید.

مرسی واحد جان. واقعا حرفاتو قبول دارم
میخوام بهش بگم که دوستش دارم و نمیخوام به این راحتی ازدستش بدم
میخوام بهش بگم که ما باید جفتمون مهارتهای ارتباطی رو بیشتر یادبگیریم
اما واحد جان مادر شوهر من یک مادرشوهر عادی نیست! زبونش مثل نیش عقرب میمونه! خیلی هم پشت سر من میخواد منو توی ذهن پسرش خراب کنه که نیاد سمت من
البته دست خودش نیست. میترسه تنها بشه چون با شوهرش رابطه ی خوبی نداره و شوهرشو تبدیل کرده به یه برده که بله قربان گوی زنشه و ازش میترسه
من نمیخوام رابطه ی ما هم اینطوری بشه. اما مادرشوهرم با حرفها و کارهاش میخواد کاری کنه که شوهرم منو به چشم یه دشمن ببینه و سعی کنه منو برده ی خودش کنه و منو دست کم بگیره
اما من نمیخوام و نمیذارم.
اگه هم موفق نشم جدا میشم چون زندگی اون مدلی رو دوست ندارم

نگار جان خیلی خوشحالم شما دختر منطقی هستی و مطمئنم میتونی زندگیتو بسازی . درسته بعضی از مادر شوهرا بنا به دلایلی بیش از حد به پسرهاشون وابسته میشن و وقتی که اون ازدواج میکنه احساس میکنن عروس خانم میخواد پسرشو از دستش بگیره برای همین حالت تدافعی میگیرن و به نظر خودشون مثلا دارن زندگی پسرشونو درست میکنن یا مثلا نمیذارن زن ذلیل بشه . واز این جور بهانه ها ولی اینو در نظر نمیگیرن که پسرشون دیگه یه پسر بچه 5 ساله نیست بلکه مرد بالغ و تحصیلکرده است و خودش میتونه مستقل و بدون کمک اونم بدون مشکل زندگی کنه . برای حل این مشکل شما اگه با ایشون مقابله به مثل کنید نه تنها مشکلتون حل نمی شه بلکه این حس رو که دارید پسرش رو ازش میگیرید رو تقویت میکنید ودر نتیجه اونو به جنگ با خودتون تشویق میکنید . به جای اینکار اون باید این احساس رو پیدا کنه که با ازدواج پسرش نه تنها اونو از دست نمی ده بلکه یه حامی دیگه یه دوست همدل یه دختر مهربون هم به جمع خانواده اش اضافه میشه . شما باید با مهارتهای خودت با هوش و استعداد خودت بتونی راههایی رو پیدا کنی تا اون بتونه این پیام رو بگیره . البته کار اسونی نیست و نیاز به صبر و حوصله زیادی داری . هر تو که بلدی مثلا یکی ممکنه خودش رو به شوخ طبعی بزنه ودر مقابل هر حرف مادر شوهرش بپره بغلش کنه وماچش کنه . باید ببینی رگ خوابش چه جوریه و چطور میتونی بکشی طرف خودت . ممکنه یه کمی سخت باشه ولی غیر ممکن نیست . خوب مادر شوهرهایی هستند منطقی ترن و راحت کنار میان با عروس . ولی تعدادی هم هستند که دیر جواب میدن و سرسختی نشون میدن . کاری کن که در مقابل خوبی های تو کم بیاره و هیچ بهانه ای نداشته باشه . البته همسرتون هم که فرد منطقی هستش مطمئن باش که همه این تلاشهاتو میبینه و رصد میکنه حتی اگه به زبان نیاره . ولی وقتی مادرش از شما بدگویی هم بکنه اون بچه 5 ساله نیست که خوب رو از بد تشخیص نده اون میفهمه با اینکه شاید به زبون نیاره ولی اگه شما مقابله به مثل نکنی تو ذهنش حق رو به شما خواهد داد بازم تاکید میکنم در ظاهر شاید طرف مادرش رو بگیره . شما به هیچ وجه مجبورش نکن که مقابل مادرش قرار بگیره یا از تو دفاع کنه . چون بدون اینکه تو ازش بخواهی اون در غیاب تو اینکارو خواهد کرد . اون اگه فرد مسئولیت پذیری هست ودر قبال مادرش احساس مسئولیت میکنه خوشحال باش و بهش افتخار کن چون در قبال همسر و بچه هاش هم همینطور خواهد بود حتی بیشتر . فقط از این حرفت که گفتی اگه نشد جدا میشم خیلی ناراحت شدم این جمله رو هیچوقت حتی تو ذهنت هم تکرار نکن . به جاش بهش بگو هر اتفاقی هم بیافته حتی از اسمون سنگ هم بباره من باهات میمونم ودر کنارتم . چون بدون تو زندگی برام معنایی نداره . اگه مادرت دوستم نداشته باشه ولی من دوستش دارم چون تنها زنیه که عشقم رو به دنیا اورده و شیرش داده و بزرگش کرده .
زمانی که میخواستم عروس بشم مادرم بهم گفت همسرتو دوست داری؟ من خجالت کشیدم و گفتم چطور؟ چرا میپرسی ؟ گفت میدونم که دوستش داری میخواستم بگم اگه همسرتو دوست داری باید خانواده اش هم دوست داشته باشی . من گفتم چرا ؟ مگه من با اونا ازدواج کردم ؟ مادرم گفت اشتباه میکنی ازدواج وصلت بین دو فرد نیست وصلت بین دو خانواده است و شما دو نفر نقطه اتصال این دو خانواده اید . مادرم گفت خانواده برای هر فرد مثل ریشه برای گیاهه و تو نمیتونی اونو از ریشه جدا کنی درسته شاخ وبرگ و گل و میو ه اش میتونه مال تو باشه تا وقتی که ریشه اش سر جاشه . این حرف مادرم سالهاست که تو گوشمه برای همین برای اینکه گلم همیشه شاداب بمونه مواظب ریشه اش هستم .

سلام
امیدوارم نگار جان تا حدودی با خودش کنار اومده باشه چون در آرامش هست که می شه بهترین تصمیم ها رو گرفت
به نظر من هم اگه نامزدت اهل دروغ و خیانت و و عیب های کلی و شخصیتی نیست اشتباه می کنی اگه بخوای جدا شی
مادر شوهر هر چقدر هم بد باشه بازم یه زنه و احساس داره
من مادر شوهرم خیلی خیلی خوب و مهربون بود و همین باعث شده بود نتونه پسرش رو اون جور که باید تربیت کنه و از روی مهر و عطوفتی که داشت نمی گذاشت حتی پدر شوهرم ، شوهر منو نصیحت کنه
از مادر شوهر خواهرم وابسته تر به فرزند و بد دهن تر و متوقع تر ندیده بودم وقتی خواهرم عقد کرد تا صبح داشت گریه می کرد و چند وقت بعدش به داییم و شوهر خواهر اولم زنگ زده بود و کلی بد خواهرم رو گفته بود و گفته بود خونم رو می فروشم و طلاق دخترشون رو می دم و برای مهریه گفت 124 تا سکه و پسرش هم که دامادمونه هیچی نگفت و گفت ه ر چی مامانم بگه
برای خواهر من که لباس نامزدی خریدن علنا شوهر خواهرم به مامانش می گفت اجازه می دی اینو براش بخرم و مادرش هم می گفت این گرونه نمی خواد بخری و اونم نمی خرید
الان بیا ببین !
شوهر خواهرم دنیا رو به پای خواهرم ریخته از احترام از عزت از خرجی که برای خواهرم می کنه از محبت از هدیه هایی که برای خواهرم می خره محاله ممکنه خوهرم چیزی رو بخواد و اون براش نخره
چند بار که خواهرم و شوهرش رفته بودن خونه مادرش این ها و مادرش مجدد بی احترامی کرده بود شوهرش خودش می رفت و خواهرم رو نمی برد و به خانواده اش گفته بود من با زنم یکی هستم اگه به اون احترام گذاشتید انگار به من احترام می گذارین اگه هم نه دیگه نمی یایم این جا !!! و الان مادر شوهرش به قدری خواهرم رو دوست داره که برای پسر کوچکشون تا خواهرم نباشه خواستگاری نمی رن !!!

حرف های واحد جان رو قبول دارم و توی حرف حق هیچ جای شک و شبهه ای نیست
ولی گاهی اوقات اقایون از مهر و محبت زیاد خانم ها سوء استفاده می کنن و ابزاری می شه برای پیش برد نظرات و اهدافشون
البته همه مثل هم نیستن
من به شوهرم گفتم خدا رو شکر می کنم که تو رو به من داده و من خیلی احساس خوشبختی می کنم از فرداش قهر و کم محلی هاش شروع شد !

قبول نئارم . این چیزا هایی که شما می گید یعنی اسارت . باعث می شه تورو احمق فرض کنند . امام حسین ع فرمودند اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید

سلام دوستان. من به شوهرم گفتم که دوسش دارم و ميخوام خودمونو اصلاح کنيم. و خواسته هامو بهش گفتم.
مثلا درمورد خرج زن بهش گفتم من الان که شاغل نيستم ممکن هم هست شغلي پيدا نکنم. و انتظار نداشتم که ازم بخواهي که دستم توي جيب خودم باشه.
درمورد رفت و آمد که قبلا بهم گفته بود دوست نداريم، بهش بازهم گفتم که من بايد با خانوادم رفت و آمد داشته باشم.
اما اون گفت من برام مهمه که زن بره سر کار و از رفت و آمد خوشم نمياد. وگفت بهترين راه همون پيشنهاد خودته که گفتي طلاق توافقي.
منم گفتم اوکي .
اين سري که اومد قرار شد متمدنانه بريم طلاق بگيريم!!!

عزیزم شما اگه هدفت جدایی نباشه میتونی درستش کنی نگران نباش طلاق به این راحتییا نیست و پروسه اش زیاده فعلا لازم نیست شما در مورد مسائل مالی و خرج زن و این جور چیزا باهاش بحث کنی فقط بگو دوستت دارم و نمی تونم ازت جدا شم . نمیدونم مسائل مالی چرا برای تو مهمه . اینا که مطرح کردن نداره معلومه که خرج زن با شوهرشه حتی اگه شاغل باشه . و ایشون داره میبینه که شما شاغل نیستی اگه زن شاغل میخواست میتونست زن شاغل بگیره . البته اینم بگم که خود من در دوران نامزدیم هیچ خرجی از همسرم نمیگرفتم . ولی ایشونم برای خرید احتیاجاتم کوتاهی نمیکردن . حتی الان هم که چندین ساله ازدواج کردیم هیچ خرجی ازشون نمیگیرم یعنی این کلمه اصلا برام نا مفهومه چون خرج من و تو نداریم هر درآمدی باشه مال این خونه ست وهر هزینه ای هم باشه مال این خونه ست .

نگار جان،عزیزم ارامشتو حفظ کن، تنها چیزی که میتونم بهت بگم اینه که نذار کسی بجای تو تصمیم بگیره ،اگه فعلا تو این شرایط میل به جدایی نداری،قبول نکن و بگو این تصمیم تو هستش، من ازدواج نکردم که جدا بشم ،هر جور که میتونی راضیش کن که برین مشاوره و تمام تلاشتونو بکنین برای بهبود روابط،اگه شد که شد ،نشد هم که همیشه وقت برای جدایی هست،الان شما یکم سعی کن ملایم تر و مهربون تر باشی و تا اون گفت نمیخامت، تو هم برای اینکه کم نیاری مثل من نگی من بیشتر نمیخامت :biggrin:،خب دختر چند روز قبل خودت گفتی نمیخای به راحتی از دستش بدی،پس چرا به این راحتی به پیشنهاد طلاقش اکی دادی؟

ببخشید دوستان عزیز. مرسی از همراهی همه. این چند وقت از همه چیز نا امید بودم
باید متاسفانه بگم که کار ما داره رسما به جدایی میرسه
از همه جالب تر اینه که شوهرم هیچ تلاشی برای نگه داشتن من نمیکنه
تقریبا یکماه پیش با اصرار من رفتیم پیش یه مشاور بیرون دانشگاه. اینم بگم چون پیشنهاد من بود گفت باید خودت هزینه مشاوره رو بپردازی
جاسه ی اول فقط بیست دقیقه طول کشید و مشاور از من پرسید چند درصد به طلاق فکر میکنید؟ منم گفتم 90%
گفت فردا بیاید برای تست mmpi و neo
رفتیم و بازهم من هزینه ی تست ها و مشاوره رو پرداختم. مشاور گفت ساختار شخصیتتون به هم نمیخوره و اگر قبل ازدواج اومده بودید من این ازدواجو توصیه نمیکردم
اما باید تغییرات اساسی توی رابطه تون رخ بده. گفت من کارم روان درمانیه و ایجاد تغییر شدنیه اما من هیچ تضمینی نمیکنم. گفت برید فکراتونو بکنید اگه همین روال رو ادامه بدید آخرش جداییه. اما اگه بخوایید تغییر ایجاد کنید هردوتون باید بپذیرید و علاوه بر خودتون خانواده هاتونم باید موافقت و همکاری کنن. گفت مثلا یک سال قبل از اینکه ازدواج کنید زوج درمانی انجام بدید و بعد از یکسال اگه تغییرات مثبتی بوجود اومد تصمیم به ازدواج بگیرید.
من گفتم من حاضرم تغییر کنم اما شوهرم گفت من نمیخوام تغییر کنم. ومشاور گفت باید جفتتون بخواید وگرنه نمیشه. گفت برید فکراتونو بکنید.
از جلسه مشاوره که اومدیم بیرون باهاش کلی حرف زدم که قانع ش کنم اما گفت بهترین راه همون طلاق توافقیه
قبل از جلسه ی مشاوره هم باز باهم حرف زدیم اما همش دعوا بود و تحقیر از طرف اون و باز همون حرفای خاله زنکی حال بهم زن
خلاصه بگذریم از اینکه تو این یک ماه اصلا هیچ تماسی از خودش و خانوادش نداشتم
بهش زنگ زدم و گفتم این سری که از سرکار اومد بیاد واسه طلاق توافقی و اونم قبول کرد

سلام عزیزم
زندگی مشترک زوری نیست
به جدایی ترغیبت نمی کنم
ولی اگه نامزدت خواهان ادامه نیست و هیچ تلاشی هم نمی کنه برای لین زندگی به نظرت بهتر نیست قاطعانه برخورد کنی ؟
اخه این اقایون که به میل و خواسته قلبی خودشون اومدن خواستگاری هنوز هیچی نشده جا زدن
اگه قرار باشه ما بقیه مسیر رو به زور و نه خواست خودشون ٬ به دنبال خودمون بکشیم شون چه فایده ؟
فقط دلمون به این خوش باشه که صفحه دوم شناسنامه امون خالی نیست ؟!؟
اسم یه مرد بالای سرمونه ؟
ایا این مرد فقط نره. و یا اینکه واقعا مرده ؟؟؟
عزیزم مردی و مردونگی تعریف دیگه ای داره
منم شرایطم بدتر از شماست
هنوز برای طلاق اقدام نکردم و اون ها هم حتی برای توافقی بدون مهریه و بدون هیچ چی نمیان جلو و من بلا تکلیفم
ولی انگار نامزدم برام مرده
انگار هیچ وقت تو زندگیم نبوده
چرا ؟
چون ارزش و قدر مهر و محبت من رو ندونست
از اینکه داره از زندگیم میره بیرون بی نهایت خوشحالم
با اینکه یک سال عاشقش بودم ولی چون ارزش مهر و محبت من رو نداشت و نخواست برای بودن من و ماندن من تو زندگیش هیچ تلاشی بکنه چرا من بخوام حرص اون رو بخورم
در نهایت نهایت این هست که تا اخر عمر مجرد می مونم
ولی این تجرد بهتر از این هست که همراه بد داشته باشم

- - - Updated - - -

حرف بعضی از بچه ها ی تالار رو قبول ندارم که می گن اگه قصدت ادامه این زندگی باشه و نامزدت قصدش جدایی باشه می تونی موفق این میدون باشی و اون رو از تصمیمش منصرف کنی
مگه چند سال می تونی تحقیر بشی و دم نزنی ؟
مگه چند سال می تونی خودتو تغییر بد‌ی به خاطر کسی که ح‌اضر نیست هیچ تغییری بکنه
مگه چقدر توانایی اینو داری به خاطر چیزی که نامزدت قبول نداری تو از جیب بابات و خودت خرج کنی ؟؟؟
فکر کردی دست اخر چی برات می مونه
یه شخصیتی که خودت هم دیگه باهاش غریبه ای
و بدتر از همه یه شخصیت له شده که اون خودش مصیبت دیگه ای هست مرمت و بازسازیش
خودتو دریاب نگذار واسه کسی که کوچکترین تلاشی برای داشتن تو نمیکنه داغون بشی

مرسی بابت همدردیت دوست عزیز
منم دقیقا به همین فکر کردم که پیشنهاد طلاق دادم. چون احساس کردم اونطور که لایقش هستم با من رفتار نمیشه و حتی تحقیرآمیز با من رفتار میکنن و نظر من برای شوهرم هیچ اهمیتی نداره
مگه انسان چقدر زنده ست که جوونی و عمر خودشو برای آدمایی تلف کنه که اگه دستتو عسلی کنی بذاری دهنشون دستتو گاز میگیرن!

دلم می گیره از اینکه به خاطر چه فردی اسم مطلقه روی من می مونه
و همینطور خوشحالم از اینکه خدایی هست و هوای ما رو داره
عزیزم امروز با یه مشاور داشتم حرف می زدم
بهم گفت هیچ کسی در جایگاهی نیست که بخواد تو رو مورد توهین قرار بده
هیچ کسی در جایگاهی نیست که بخواد کوچک و حقیرت کنه
چه پدر ٬ چه مادر ٬ چه دوست ٬ چه همسر
ولی متاسفانه بعضی افراد چون میبینن طرف اندازه خوشون نیست و بالاتره اون رو خورد می کنن و می شکنن تا هم اندازه خودشون بشه
برای من که اینطور بود
خوشگل ترین دختر فامیلشون بودم خوشگل و مودب ترین عروس
بی توقع و برای کوچکترین چیز اینقدر تشکر می کردم برای شوهرم همه کار کردم بهتریت لذت ها رو بهش عرضه کردم
ولی متاسفانه قدر ندونست