احساس می کنم دیگه همه چیز واسم دیر شده ( برای هرکاری این حس را دارم )

سلام.امیدوارم تو این تاپیکم بیشتر از نظرات دوستان بهره مند بشم.ممنون میشم کمکم کنید.من 30 ساله مجرد و مذکر هستم.
من یه مشکل اساسی تو زندگیم دارم.در واقع تو نگرشم.از وقتی هم که یادم میاد همینجوری بودم.اونهم اینه "دیگه همه چیز برام دیر شده ".
البته میدونم تو این سن خیلی چیزا واقعا برام دیر شده.مثال میزنم.من 12 ساله بودم.رفتم باشگاه فوتبال واسه ثبت نام.اونجا وقتی بچه های 9،8 ساله رو دیدم. به بابام گفتم بابا برو از مربی بپرس برام دیر نشده !!!.همین ذهنیتم باعث شد بیشتر از 6 ماه دووم نیارم و بیام بیرون.(علیرغم استعداد فوق العاده ای که داشتم.واقعا انگشت نما بود).اما این طرز فکر از دوران کودکی با من بود.متاسفانه هنوزم هست.و تمام انرژیم رو به صفر میرسونه.تا یه کاری رو شروع می کنم این افکار میاد سراغم و .....
نمونه دیگه اینکه 20 ساله بودم رفتم ویالن بخرم.دیدم افرادی از سنین زیر 10 سال شروع کردن و ... .
خواستم تو 27 سالگی ادامه تحصیل بدم .... .
حتی فکر می کنم الان واسه تغییرم دیر شده!!!
میدونم خیلی از فرصتها دیگه برگشت پذیر نیستن.اما میخوام هر جور شده از این ذهنیت نجات پیدا کنم ؟؟؟ چیکار کنم ؟؟؟ لطفا کمک کنید ؟؟؟

سلام :72:

تو همه خاطراتنون یه نقطه مشترک هست.مقایسه خودتون با دیگران.مادامی که این مقایسه ها هست این وضعیت هم هست.طبیعتا با این کار نه تنها انرژی براتون نمی مونه،بلکه اعتماد به نفستون هم مثل فرصتهای زندگیتون نابود میشه.(احتمالا الانم مشکل اعتماد به نفس دارید).

مشکل دیگه هم فکر کنم که کمال گرا بودنتونه.از دید شما همه چیز یا باید 20 باشه یا 0.ظاهرا حد وسطی وجود نداره دیگه.برای رفع این مشکل هم لازمه که به ناقص گرایی رو بیارید.

شاید شما نتونستی بشی کریس رونالدو،ولی هنوز فرصت واسه مورینیو شدن هست.

شاید یکی فرزند خوبی واسه پدر و مادرش نبوده باشه اما فرصتهایی مثل همسر و پدر خوب بودن هنوز هست.و ... .

متاسفانه این ذهنیت در این سالها با شما بزرگ شده.اما من معتقدم هرگز برای تغییر دیر نیست.شاید سخت باشه اما غیر ممکن نیست.وقتی خداوند به ادما تا اخرین لحظه فرصت میده واسه توبه یعنی چی ؟ یعنی اینکه همیشه امیدی به برگشتن به مسیر صحیح هست.والا خداوند هم میگفت توبه فقط تا 30 سالگی !!!

فقط خدا :72::72::72:

- - - Updated - - -

سلام :72:

تو همه خاطراتنون یه نقطه مشترک هست.مقایسه خودتون با دیگران.مادامی که این مقایسه ها هست این وضعیت هم هست.طبیعتا با این کار نه تنها انرژی براتون نمی مونه،بلکه اعتماد به نفستون هم مثل فرصتهای زندگیتون نابود میشه.(احتمالا الانم مشکل اعتماد به نفس دارید).

مشکل دیگه هم فکر کنم که کمال گرا بودنتونه.از دید شما همه چیز یا باید 20 باشه یا 0.ظاهرا حد وسطی وجود نداره دیگه.برای رفع این مشکل هم لازمه که به ناقص گرایی رو بیارید.

شاید شما نتونستی بشی کریس رونالدو،ولی هنوز فرصت واسه مورینیو شدن هست.

شاید یکی فرزند خوبی واسه پدر و مادرش نبوده باشه اما فرصتهایی مثل همسر و پدر خوب بودن هنوز هست.و ... .

متاسفانه این ذهنیت در این سالها با شما بزرگ شده.اما من معتقدم هرگز برای تغییر دیر نیست.شاید سخت باشه اما غیر ممکن نیست.وقتی خداوند به ادما تا اخرین لحظه فرصت میده واسه توبه یعنی چی ؟ یعنی اینکه همیشه امیدی به برگشتن به مسیر صحیح هست.والا خداوند هم میگفت توبه فقط تا 30 سالگی !!!

فقط خدا :72::72::72:

ممنون faghat-khoda عزیز.اره اینها که گفتید در مورد من صادقه.ممنون میشم بازم تو این تاپیک همراه من باشید.:72:

سلام دوست عزیز
میبینم که یه نفر مثل من پیدا شده البته مثل قبل من
ببینید هر چیزی 2 رو داره . شما میتونید با یکی بزرگتر از خودتون مقایسه رو انجام بدین ! پس شما بدبینانه دارین نگاه میکنین
شما دوست و رفیق صمیمی و همراه دارین؟ رابطه تون خوبه؟
هر کاری میخوای انجام بدی به لذت و هدف واقعیش نگاه کن نه اینکه یه سری باید و نباید واسه خودت بچینی که هم دست و پا گیر شه هم لذت نبری هم اینکه " باید و نباید ها اثر منفی روی ادم میذارن و ادمو از کاری که میخواد بکنه بدتر خسته میکنن"
بعدشم همه ادما قرار نیست خیلی خاص بشن فقط یه سری کار هست که معمولا همه جزو وظایفشونه و شخصیتشونو تعریف میکنه
مثلا شغل درامد برای اقایون لازمه و کلا انسانیت داشتن و رفتار شایسته و پاک بودن برای همه ادما لازمه و دیگه اینکه یه سری نقش ها داریم تو زندگی که خوب انجام دادنش مهمه مثل همسر مادر پدر فرزند دوست و........
واسه خوب انجام دادن این نقش ها که هیچوقت دیر نیست این از این
حالا یه سری هم علائق هست مثل همین ویالون و فوتبال و ... که اونم اگه علاقه هست باید باعث ارامش و پرورش روح و جسم بشه
اگه علاقه نیست و فکر کنیم حتما باید منم یکی از علائقی که بقیه دارن رو داشته باشم، پس در تعریف علایقمون دچار اشتباه هستیم
مثلا من مثل شما گشتم یه چیزی پیدا کنم به جز درس! هی گشتم اما هیچ کاری رو دلم نخواست مثل درس خوندن و اموزشش انجام بدم . هنر و ورزش و... منظورمه. هرچند ورزش به جز علاقه واسه سلامتی لازمه منکر این نیستم
منظورم حرفه ای شدن هست
بعد هم اگه شما امکانشو دارین خیلی خوبه که به یه مشاوره حضوری مراجعه کنید خیلی کمک کننده هست اگه خوب انتخاب بشه
من دوره درمان رو میگذرونم و راضی هستم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خوشبختی

من 12 ساله بودم.رفتم باشگاه فوتبال واسه ثبت نام.اونجا وقتی بچه های 9،8 ساله رو دیدم. به بابام گفتم بابا برو از مربی بپرس برام دیر نشده !!!.همین ذهنیتم باعث شد بیشتر از 6 ماه دووم نیارم و بیام بیرون.(علیرغم استعداد فوق العاده ای که داشتم.واقعا انگشت نما بود).اما این طرز فکر از دوران کودکی با من بود.

---

شما که به فوتبال علاقه دارید
علی دایی (آقای گل جهان) فوتبالو از چند سالگی شروع کرد ؟
چند سالگی به تیم ملی دعوت شد ؟
مشکل شما اینه که همیشه نیمه خالی لیوان رو میبینید

باید به نیمه پر لیوان هم نگاه کنید

ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه است

سلام مجدد :72:

یک نکته مهم : نیست پستهایی که میذارم سر شار از نکات اموزشی و البته سنگینه،دو تا دو تا میفرستم تا براتون دوره ای هم بشه خوشبختی جان.(خود شیفته خودتی،شنیدم چی گفتی ها ) :311:

نقل قول:

---

ممنون میشم بازم تو این تاپیک همراه من باشید

---

اما من تمام معلومات و سوادم همون دو ، سه خط بودا !!! همونم کلی فکر کردم.کلی فشار اوردم به مغزم و فسفر سوزوندم تا نوشتم.اما نگران نباش.من بچه گیلانم.اینجا هم چی زیاده.ماهی.یه ماهی میخورم و با فسفر حاصل از اون پست میذارم.فقط یه شرطی داره.در ازاء هر پستی که میذارم باید بیای و به من در پارو کردن سقف خونمون کمک کنی !!! اگه هستی یا علی.

جدا از شوخی.چشم.باعث افتخار بندست براتون پست بذارم.اگه عمری بود و البته حرف جدیدی داشتم واسه گفتن،خدمت میرسم.در پایان هم یه جمله میذارم تا یه خرده پستم ارزشی بشه.:72::72:

نمیتوان برگشت و اغاز خوبی داشت،اما میشود شروع کرد و پایان خوبی داشت.

فقط خدا :72::72::72:

سلام به همه دوستان عزیز.
خانم مجرد ممنون از پست خوبتون.میشه یه خرده بیشتر در مورد مشاوره ای که رفتید و تعداد جلسات و هزینش بگید.حالا یه کلیاتی منظورمه.
12234567 عزیز از شما هم ممنونم.خب دیگه 30 سال برای حرفه ای شدن تو فوتبال دیره واقعا.شاید به حرف فقط خدای عزیز گوش دادم و لااقل دوره های مربیگری رو گذروندم.
از شما هم ممنونم فقط خدای مهربون.من پول ماهی رو میفرستم اما بالای ساختمون رفتن رو نیستم.
واقعا نمیتونم کاری رو شروع کنم.همیشه با اشتیاق شروع می کنم اما فقط کافیه یه مقایسه کوچیک(البته کاملا ناخوداگاه)صورت بگیره تا همه چی به صفر برسه.
همچنان منتظر نظرات شما دوستان هستم.:72:

سلام جناب خوشبختی .
چه اسم کاربری خوبی، خوشبختی، امیدوارم لحظه لحظه زندگیتون خوشبختی رو حس کنید.
به نظر خودتون ریشه این نوع تفکر به کی برمیگرده؟
آیا والدین و یا خواهر و برادر شما هم چنین طرز فکری دارند؟
نباید با خودت بگی که واسم دیر شد یا نه شما کاری رو انجام میدی که اول از همه خودت لذت ببری ! دیگه چرا با قیاس کردن و فکرهای نامربوط جلوی این کارو بگیری؟
به نظر من شما ادم با استعدادی هستید و همین استعداد به شما کمک میکنه و برای هیچ چیز هیچ وقت دیر نیست، دیدی پیرمرد هشتاد ساله تازه کنکور میده تا بیاد دانشگاه، ببین چه طرز فکری داره !
موفق باشید :72:

من میرم پیش یک خانوم روانشناس
اگه بخواین نشانی رو میدم بهتون تقریبا جنوب شرق تهرانه
هر جلسه حدودا 1.5 ساعته و هزینه اش 24000 تومان
همه چیزو بهش گفتم هرچی که از بچگی تا حالا بوده تاپیک های منو بخونید متوجه کلکسیون مشکلاتم میشید :311:
ایشون تشخیصش سریعه و به شما هم میگه که چه چیز باعث این افکار میشه
ببینید جمله طلایی که ایشون به من گفت اینه که(( تو در بوجود امدن مشکلات و اشتباهاتت مقصر نبودی اما در تداومش خودت مقصری )))
بهم تمرین داده ، نه ریلکسیشن هاااا!! تمرین نوشتاری که هر جلسه متفاوته در واقع میخواد یک هفته من رو روی کاغذ داشته باشه
بعد بهم میگه که فلان کارو بکن فلان کارو نکن و... ا
لبته من 4 جلسه تا حالا رفتم و تازه از این جلسه درمان اصلی شروع میشه
من خیلی بهترم از قبل

سلام اقای خوشبختی :72:

کجا رفتی پس ؟ بیا تاپیکت رو ادامه بده دیگه . نکنه احساس می کنی ادامه دادن تاپیک هم برات دیر شده ؟

با عرض سلام خدمت خانم مجرد.واقعا 1.5 ساعت مشاوره 24000 تومان ؟ اونم تهران.من گیلان زندگی می کنم.هزینه ها خیلی متفاوته.تقریبا همین مقداره اما زمانش نهایت 20 دقیقه.پسر عموم از خانمش جدا شده بود میرفت مشاوره.چند بار خودم تا مطب همراهیش کردم.نهایت 20 دقیقه تو اتاق میموند.

در هر صورت خوشبختی جان بیا و به تاپیکت برس و گرنه میام و پیداتون می کنم و مستندتون رو میسازم و میزنم سی دی و پخشش می کنم!!! شطرنجیت هم نمی کنم.حالا خود دانی.نگی نگفتی :311:

حالا جدا از شوخی سعی کن تاپیکات رو دنبال کنی.اون یکی رو هم که نصفه نیمه رها کردی.

فقط خدا :72::72::72:

- - - Updated - - -

شاید بپرسید از خودت دلیل این پستم چی بود.فقط خواستم ضمن عرض ادب و البته تهدید !!! ، تاپیکتون برای چند صباحی بیاد صدر جدول.

فقط خدا :72::72::72:

فقط پست اولو خوندم. شاید نظرم تکراری باشه.
هیچوقت واسه هیچی دیر نیست. این حس درونی توئه که باعث می شه فکر کنی دیره. می دونم چون خودمم هم مدت های زیادی همینطوری بودم. الانم حسم خیلی خوب نیست اما می دونم واقعیت نداره. می دونم مثله یه سرابه. گول این احساسات منفیتو نخور. یه منشایی داره این احساساتت. مثلا شاید ادمای اطرافت هی منفی ان یا هی با حرفاشون ازارت می دن. ولی واقعا دیر نیست. 20 سالگی سن خیلی خوبی هم بوده برای ویولن. 27 سالگی هم برای ادامه تحصیل سن خیلی خوبیه. تنها چیزی که ادمو بیچاره می کنه ناامیدیه. باعث میشه روز و ماه و سال بره و دست خالی بمونه چون تلاشی نشده از سر ناامیدی. اما اگه ادم تلاش کنه حتما تو دستاش چیزای خوبی میاد. حتی اگه احساس ناامیدی هم کردی باز به راهی که درسته از نظرت ادامه بده. احساست فقط یه احساسه. مثله یه سرابه. وهمه. خیاله. واقعی نیست. زندگیتو نباید روی یه وهم ناواقعی بذاری. حتی اگه خسته ای بازم به تلاشت ادامه بده. اگه خیلی خیلی خسته و ناامیدی باید بری پیش یه روانپزشک خوب شاید کمک کنه. اما یادمه یکی از اعضای خیلی خوب اینجا که اسمش estaf بود توی یکی از پست هاش نوشته بود اگه فقط یه درصد باشه احتمال موفقیتمون باید انقدر به خودمون تلقین کنیم و تلاش کنیم که اون یه درصد بشه 99 درصد.
موفق باشی.

سلام به همه دوستان و تشکر:72:
ممنون خانم مهتاب به خاطر پست ارامش بخشتون.و همچنین ممنون بابت تعریفتون از اسم انتخابی.راستش از وقتی که یادم میاد همینجوری بودم.پدرم یه جورایی همینطوره اما سایر افراد خانوادم نه.متاسفانه خانواده هم جدی نمی گرفتن این مسئله رو که دلیل اصلیش هم نداشتن اگاهی بود.باور کنید دلم میخواد اما.... .
از شما هم بسیار ممنونم خانم مجرد گرامی.ولی فکر کنم هزینه مشاوره تو شهر ما خیلی بیشتر از اینها باشه.من ساکن تهران نیستم متاسفانه.اون جمله هم واقعا طلایی بود.خیلی دوست دارم برم پیش یه مشاور.ولی باورتون میشه گاهی با خودم می گم دیگه الان چه فایده داره با 30 سال سن درستم بشی اخه؟!اونهمه موقعیتی که رفت رو میتونی برش گردونی مگه؟!
از شما هم ممنون فقط خدا عزیز.راستش اره.فکر می کنم ادامه این تاپیکم دیگه دیر شده.ولی لطفا کمکم کنید تا سر پا شم.حالا بعدش اگه خوب شدم خودم میام و داوطلبانه تو مستندتون شرکت می کنم.
از خانم مینوش هم کمال تشکر رو دارم.اره بدترین افت نا امیدیه.حقیقتی به روشنی روز.
بازم برام از نظراتتون بگید لطفا.
کاش میشد یکی از کارشناسان محترم هم نظرشون رو می گفتن.

سلام اقای خوشبختی

مطمانید که این که شما هیچ کاری رو ادامه ندادید علتش کمبود اراده نبوده؟

وقتی کسی اراده نمیکنه با دلیل تراشی سعی داره از ادامه اون کار سرباز بزنه

که این ادامه ندادن و نصفه کذاشتن پیش خودت حتما باید یه دلیل کاذب داشته باشه که به ظاهر درسته

کاذب بوده چون 20 سال خیلی مناسب بوده برا ویولن من هم تو 23 سالگی ساز رو شروع کردم

خیلی خوب بود نتیجش یعنی راحت میتونم یاد بگیرم .

و در مورد شما علاوه بر اینکه مقایسه با دیگران کاملا نادرست بوده بلکه یه دلیل بوده تا راهت رو ادامه ندی

اما چون دلیل درستی نبوده به مرور باعث افسردگی و خستگی روحی شده...

در مورد مقایسه: این شعار نیست ولی بهترین و درست ترین اینه که خودت رو با خودت مقایسه کنی اینو باید به عنوان یه اصل به خودت بقبولونی

اما تقویت اراده هم راه هایی داره:

داشتن هدف روشن : این هدف هست که انسان رو جمع و جور میکنه و انگیزه میده

عشق به کاری که میخایی شروع کنی: مثل بنزین برا ماشین میمونه هدف بدون عشق و انگیزه وسط راه میمونه یا میره ته دره ..که برا تمرین باید از کار مورد علاقه شروع کنی

مقاومت: در برابر فکرهای اضافه و دلیل تراشی ها باید مقاومت کنی اولش سخته ولی مقاومت کن

امید: اونطور که معلومه شما از یادکیری نا امید بودید که اصل قضیه است بسیاری از کارها با وجود امید زیاد به سختی به نتیجه میرسن چه برسه به نا امیدی

تلقین به داشتن اراده و توانایی ادامه دادن راه انتخاب شده :در مورد خودت دید منفی نداشته باش که سنم مناسب نیست و ...

تمرکز حواس: خیلی مهم هست برا تقویت تمرکز بهترین راه نظم و برنامه ریزی هست.

شاید این مدل شما بخاطر میل به تنبلی - بی هدفی باشه که شما در هر مورد فقط این راه رو انتخاب کردید که برام دیر شده پس ادامه نمیدم

اما در مورد سن درسته که برای یادگیری هرچیزی سن مناسبی وجود داره اما منظور بهترین سن هست نه تنها سن لازم ..مثلا بهترین سن استعداد یابی 10 سالگی هست که پدر مادرا

باید درون سن فرزندشون رو باز مینه های مختلف اشنا کنن اما تو هرسنی میشه یاد گرفت که گاهی تلاش مضاعف واراده میخاد و کار شاقی نیست

میدونم این مساله ای بود که امسال کمی در موردش فک کردم و برا خودم شروع کردم کاری که با دلیل تراشی های کاذب ترکش کرده بودم و عذاب وجدان داشتم(رشته هنری) رو دوباره از

نوع شروع کنم مطمانم این کار راه رو به روی مسایل دیگه هم با ز میکنه و به خودم اجازه نخاهم داد که کاری رو بی دلیل واقعی ترک کنم .

انسان یعنی اراده که میتونه هرچیزی رو بدست بیاره و بهترین چیز ها رو هم از خودش بگیره فقط خواست و تمرین مهمه البته برا شروع نباید سخت گرفت و باید با یک هدف معمولی شروع

کرد نه چند کار همزمان

نکته دیگه هم که میتونه کمک کنه باید یه ناظر داشته باشی مثلا به کسی بگو هر از گاهی پیگیر باشه که اون کارو ادامه دادی یا نه رهاش کردی

این ها صرفا تجربه من بودن و کارشناسی نیستن

موفق باشی

ممنون فرشته اردیبهشت گرامی.خیلی توضیحاتتون خوب بود.حتما کارایی رو که فرمودید انجام میدم.اما این حس همین الان که دارم مینویسم هم ولم نمی کنه.نمیدونم ریشه این مشکل دقیقا چیه ؟
من ارادم بد نیست.اما هیچ رغبتی به ادامه دادن کارها ندارم.مثلا یه کاری رو شروع می کنم اما بعد مدتی به همون دلیلی که عرض کردم ادامه نمیدم.فعلا که خیلی دلسرد تر از این حرفام که بتونم حرکت جدیدی رو شروع کنم.واقعا خسته شدم.بازم ممنون

شده نیم ساعت برید پیش یه روانشناس حتما این کارو بکنید
وقتی یه متخصص ادمو راهنمایی میکنه خیلی اثرش بیشتره. من میترسم چیزی بنویسم و تخصصی نباشه بدتر بشه
من تا وقتی دیگران راهنماییم میکردن زیاد روم اثر نداشت اما متخصص یه چیز دیگه است
شما جوان و پر از نیرو هستین حیف نیست عمرتون به بهانه های پوچ هدر بره؟؟ نمی ارزه که برای خودتون وقت و هزینه صرف کنید تا از این مشکل رها بشید؟ هر سنی خوبیهای خاص خوودشو داره .. میشه از نو شروع کنید به شرطی که درمان بشید . ممکنه تکنیک های فکری ای براتون مفید و مشکل گشا باشه که روانشناس بهتون میگه انجامش بدین
حداقل برای مراجعه به روانشناس دنبال اهداف و انگیزه والا نباشید و نگید برم پیش روانشناس که چی؟ واسه درمان دیگه دیره .....حتما پیگیری بفرمایید . از نظر روانشناسا 50 سالگی کمی برای درمان های روحی دیره!!!!!!!! ببینید!! شما فقط 30 سالتونه .. :72::72: برای شغل عشق سفر بچه دار شدن دیره؟؟؟ اصلا اینطور نیست :43:

خوشبختی عزیز،

شما تا سی سالگی تقریبا باید تکلیف کار و تخصصتون معلوم شده باشه. الان مشخصه تو چه زمینه شغلی ای هستید یا خواهید بود؟
تخصصتون در چه زمینه ای هست؟
البته همیشه استثناهایی هست و بوده. اما من حالت نرمالش را می گم.

در زمینه ورزش یا موسیقی و ... هم که مثال زدید، اگر به شکل تخصصی کار نمی کنید،
قرار نیست که همه ما نوازنده چیره دست بشیم و در کنارش آهنگسازی کنیم و در لیگ برتر هم توپ بزنیم (درست نوشتم؟) جایزه اسکار هم ببریم و ....

می شه یه کم بیشتر از خودت بگی؟
چیکار کردی؟ چیکار می کنی؟

ممنون خانم مجرد.پستتون به ارامشم کمک کرد.اره باید جدی تر پیگیر مشکلم باشم.بازم سپاسگذارم از پیگیری تاپیکم:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

خوشبختی عزیز،

شما تا سی سالگی تقریبا باید تکلیف کار و تخصصتون معلوم شده باشه. الان مشخصه تو چه زمینه شغلی ای هستید یا خواهید بود؟

میدونید این شاه بیت مرثه سرایی من واسه خودم.بزرگترین حسرتی که میخورم.هر روز به خودم همین رو می گم که باید تا حالا تو هر چی رو که باید می اموختی ، اموخته باشی و الان وقت درو کردنت باشه.(نمونش همون تخصص شغلی).وقتی دوستام رو میبینم که یکی تو 28 سالگی دکتراش رو گرفته.یا یکی دیگشون یه صافکار خیلی خبره تو شهرمونه.دوست دیگری تو همین سن من یه تولیدی بزرگ داره با چندین کارگر و ... .اما من هنوز هیچ چیزم معلوم نیست.خیلی کارا تو عمرم کردم.اما ارزش چندانی نداشتم.مثلا نزدیک به 4 سال مغازه شوهر عمم فروشندگی کردم.یعنی عملا هیچ چیزی به داشته هام اضافه نکرد و فقط جوونیم رو بر باد دادم.اینها همه در حالیه که من تو خیلی زمینه ها همیشه جزء بهترین ها بودم.تو هر کلاسی(ورزشی،هنری،درسی)جزء دو سه تای اول بودم.اما ... .


تخصصتون در چه زمینه ای هست؟

هیچی.امثال من همون همه کاره هیچ کاره هستن.از هر چیزی یه ذره بلدم.اونقدری هم نیست که بشه بهش گفت مهارت.


البته همیشه استثناهایی هست و بوده. اما من حالت نرمالش را می گم.

بنده با این تز و ذهنیت صد سال دیگه هم همینم.میدونم باید خودم بخوام تا همه چیز عوض شه.اما بارها شروع کردم به اعمال تغییراتن تو زندگیم اما بعد چند قدم به یاد عمر رفته افتادم و دست از تلاش کشیدم.

در زمینه ورزش یا موسیقی و ... هم که مثال زدید، اگر به شکل تخصصی کار نمی کنید،
قرار نیست که همه ما نوازنده چیره دست بشیم و در کنارش آهنگسازی کنیم و در لیگ برتر هم توپ بزنیم (درست نوشتم؟ بله) جایزه اسکار هم ببریم و ....

من تو فوتبال فوقالعاده بودم.اما کیه ندونه واسه فوتبالیست شدن 30 دیره.ساز هم میزنم اما اونم دست و پا شکسته.اونجوری نیست که ازش بتونم بعنوان تخصص نام ببرم.شاید مسخره کنید اگه بگم تو دوران دانشجویی کاردانی من کلاس خصوصی میذاشتم.سه تا از شاگردام بچه های ارشد بودن.تو زمینه درس های عمومی من کمکشون می کردم.اما همه اینها چه فایده داره.چند روز پیش رفتم یه کتاب گرفتم.اصلا نمیفهمیدم چی نوشته.انگار ذهنم پوچ شده باشه.دیگه اون قدرت قبلی رو نداشت.


می شه یه کم بیشتر از خودت بگی؟

کاردانی رو که خوندم درس رو ول کردم.البته مشکلاتی تو خانوادم پیش اومد که لاجرم باید این کار رو میکردم.بعدشم که شدم 27 ساله خواستم بخونم همین ذهنیت لعنتی که می گه همه چیز دیر شده نمیذاشت.به لحاظ شخصیتی هم بشدت مشکل اعتماد بنفس و عزت نفس دارم.پدرم هم همینطوره.دوستان صمیمی کمی دارم.بشدت احساس محورم.زیاد اهل ریسک نیستم.تازگی ها که دیگه خودمم نمیدونم از زندگیی چی میخوام.حس می کنم ایدئولوژی تو زندگیم ندارم.زندگیم چهارچوب و باید و نباید نداره.ادم خوبی نیستم.اما ادم بدی نیستم.ازارم به کسی نمیرسه جز خودم.اگه بخوام از 20 تا 30 سالگی عمرم رو بنویسم واقعا کار خاصی نکردم.یعنی عملا 10 سال لز بهترین سالهای عمرم بر باد رفت.حالا هم خیلی امید ندارم تو این تاپیکها نتیجه بگیرم.اما کلا نا امید هم نیستم.همونطور که می بینید با این ذهنیت سیاهی که دارم هنوز هر از گاهی سر شوق میام.مثلا همین اسمی که انتخاب کردم.اگه یکی ندونه فکر می مکنه دارم از زندگیم نهایت لذت رو میبرم.اما دریغ از ذره ای لذت.


چیکار کردی؟ چیکار می کنی؟

تو یه شرکت انبار دار بودم.الان هم تو یه شرکت دیگه یه کارگر ساده ام که حدود دو ماهه حقوق نگرفته.10 میلیون هم پس انداز تمام این سالها جون کندنمه.واقعا اگه الان منو از کار بندازن بیرون هیچ تخصصی ندارم.

---

ازتون ممنونم شیدا خانم:72:

ببخشید طولانی شد.بذارید به حساب درد و دل یه ادمی که دیگه جایی پیدا نکرد واسه گفتن حرفاش.کسی که مدتهاست دیگه هیچ چیزی شادش نمیکنه.

شما از رشته های ورزشی فوتبال را خوب بلدین
ساز می زنید
4 سال تجربه مغازه داری دارید
چند سال تجربه انبار داری
مدرک کاردانی

چرا فکر می کنید این ده سال هیچ کاری نکردید؟
درسته که می تونست بهتر از این هم باشه، اما می تونست خیلی بدتر هم باشه.
اونقدرها هم که گفتید زندگیتون به بطالت نگذشته.

باید سعی کنی از نظر شغل و درآمد یه مقدار وضعیتت را مشخص تر کنی.
چون به هر حال زندگی بدون درآمد و کار که نمی گذره. سعی کن از این نظر خودت را تقویت کنی.
اگر کار مستقلی می تونی شروع کنی، اگر می تونی تخصصی تر کار کنی یا ... هر چیزی که توی رشته یا تخصص یا علایق خودت باشه.

در مورد سرگرمیها و امور متفرقه ای هم که گفتی نباید اینقدر بهشون فکر کنی و سخت بگیری.
فوتبال و موسیقی و ورزش و هنر و ... را به عنوان فعالیتهای جانبی دنبال کن.
برای روحیه خودت. برای شادتر و سالم تر زندگی کردن.
اما این که انتظار داری فوتبالیست معروفی بشی و ... را بذار کنار.
اینقدر حسرت نخور، زندگی کن. الان باید فکر یه کار و پس انداز درست حسابی باشی و ازدواج کنی.

حالا بشینی فکر کنی که اگر 12 سالگی رفته بودم مدرسه فوتبال چی می شد چه دردی از شما دوا می کنه؟
به فکر زندگیت و آینده ات باش.
برنامه ای برای ازدواج داری؟

خوب معلومه هر کسی با دید ضعف و ناتوانی بره سراغ یه کتاب کلا همه ش با اضطراب میخوندش و طبیعیه که هیچی از مطلب کتاب دستش نیاد
مثلا فکر میکنید چند هزار نفر مثل شما تو ایران ساز میزنن؟ در حد شما؟ پایینتر از شما؟ ولی طرف انقدر اعتماد نفس داره ممکنه از شما پایینتر باشه اما میگه من خیلی خوب مینوازم!!! ببینید هیچ کس تو دنیا واسه ادم دلسوزتر از خود ادم نیست
شنیدی میگن دید و طرز نگاه مهمه؟ بخدا من یکی رو که کلی عوض کرد منم تا 2 ماه پیش مثل شما بودم یعنی کلا از دبیرستان همه میگفتن خودتو دست کم میگیری و نقاط مثبت خودتو نمیبینی
حتی الانم روانشناسم میگه فلان ویپزگی مثبتو داری میگم نه بابا! اونم بخاطر فلان ویپزگی نسبتا منفی منه که باعث شده نتیجه مثبت بده
خلاصه که من دارم سعیمو میکنم خودمو نجات بدم منم مثل شمام خیلیا مثل شما هستن
شما تجربه کاسبی ، نوازندگی ، تدریس دروس دانشگاه رو دارید . اگه شغل الانتونو دوست ندارین برید سراغ تجاربتون
بابا خوش بحالتون 10 میلیون که خوبه من 27 سالمه هیچی ندارم :18:
پس حالا که میتونید هزینه کنید روانشناسو بذارید تو اولویتتون فکر نکنید پولتونو دور میریزید هااا .. به این فکر کنید که در چند ماه میتونید انقدر عوض بشید که کاری رو شروع کنید که هم دوستش دارید هم پولتون خیلی بیشتر بشه :310:
من اهل خوش بینی نیستم هاا تازه با بدبینی نظر میدم واسه دلخوشی هم جواب نمیدم اینا عقیده منه
دعا میکنم موفق باشید :72:

- - - Updated - - -

خوب معلومه هر کسی با دید ضعف و ناتوانی بره سراغ یه کتاب کلا همه ش با اضطراب میخوندش و طبیعیه که هیچی از مطلب کتاب دستش نیاد
مثلا فکر میکنید چند هزار نفر مثل شما تو ایران ساز میزنن؟ در حد شما؟ پایینتر از شما؟ ولی طرف انقدر اعتماد نفس داره ممکنه از شما پایینتر باشه اما میگه من خیلی خوب مینوازم!!! ببینید هیچ کس تو دنیا واسه ادم دلسوزتر از خود ادم نیست
شنیدی میگن دید و طرز نگاه مهمه؟ بخدا من یکی رو که کلی عوض کرد منم تا 2 ماه پیش مثل شما بودم یعنی کلا از دبیرستان همه میگفتن خودتو دست کم میگیری و نقاط مثبت خودتو نمیبینی
حتی الانم روانشناسم میگه فلان ویپزگی مثبتو داری میگم نه بابا! اونم بخاطر فلان ویپزگی نسبتا منفی منه که باعث شده نتیجه مثبت بده
خلاصه که من دارم سعیمو میکنم خودمو نجات بدم منم مثل شمام خیلیا مثل شما هستن
شما تجربه کاسبی ، نوازندگی ، تدریس دروس دانشگاه رو دارید . اگه شغل الانتونو دوست ندارین برید سراغ تجاربتون
بابا خوش بحالتون 10 میلیون که خوبه من 27 سالمه هیچی ندارم :18:
پس حالا که میتونید هزینه کنید روانشناسو بذارید تو اولویتتون فکر نکنید پولتونو دور میریزید هااا .. به این فکر کنید که در چند ماه میتونید انقدر عوض بشید که کاری رو شروع کنید که هم دوستش دارید هم پولتون خیلی بیشتر بشه :310:
من اهل خوش بینی نیستم هاا تازه با بدبینی نظر میدم واسه دلخوشی هم جواب نمیدم اینا عقیده منه
دعا میکنم موفق باشید :72:

سلام و ممنون.
شیدا خانم اینا همش رو رو هم بذارید چیزی ازش در نمیاد.کاش فقط یکیش رو اونهم کامل و خوب بلد بودم.پارسال خواستم یه وام بگیرم و یه مغازه بزنم.اما وام جور نشد.با 10 میلیون هم تو شهر ما فقط میتونید پول پیش یه مغازه رو تو یه محله متوسط بپردازید.
بارها سعی کردم ،شروع کردم به تغییر،اما نشد که نشد.فکر می کنم این حس به اندازه خودم سن داره.هر چی دقیقتر میشم تو گذشتم رگه هاش رو تو کوچکیم بیشتر میبینم.واقعا فلج کرده منو.
در مورد ازدواج پرسیدید.یه نفر بود که قسمت هم نشدیم.جدا از شرایط بد اقتصادیم،فعلا به لحاظ اینکه کاملا اون درد التیام پیدا نکرده به ازدواج فکر نمی کنم.نمیدونم چی میشه.ممنونم از حضورتون:72:

از شما هم خیلی ممنونم خانم مجرد.خدا رو شکر که شما بهتر شدید.حتما ادامه بدید.شاید منم یه روزی تونستم برگردم به زندگی.تو پستهاتون یه چیزی باعث ارامش میشه.نمیدونم چیه.در هر صورت ممنون به خاطر حضورتون:72:

سلام جناب خوشبختی.:72:

خب پس عادت داری به از این شاخه به اون شاخه پریدن.اینم شد یکی دیگه از معایب جناب خوشبختی.چند تا رو تو اولین پست خدمتتون عرض کردم.(البته از دیدگاه بنده)

چیز دیگری که به نظرم میرسه بی انگیزگی و متعاقبش بی هدف بودن شماست(تقریبا در تمام زمینه ها).که کاملا مشهود.

من تو تاپیک اولتون که در مورد اون رابطه بهم خورده بود هم حضور داشتم.ببخشید بابت یاد اوریش.اما ایا شما در اون دوران با الان فرقی نمی کردی؟

یعنی مثل الان بی برنامه و بی هدف و بی انگیزه بودید ؟

من پر رنگ نیستم و گرنه اسمتون رو میذاشتم تو لیست تاپیکهایی که نیاز به حضور کارشناسان محترم داره.امیدوارم دوستان پر رنگمون این کار رو بکنن.فقط زود نا امید نشو.تاپیکتم ول نکنی بری که در اون صورت هر جا باشی پیدات می کنم و ... .پس ادامه بده لطفا.

فقط خدا :72::72::72:

سلام جناب خوشبختی. :72:

چطورید ؟ راستش من چند رو ز پیش یه پستی گذاشتم.جالب اینکه تو پروفایل منم هست.اما نشون داده نمیشه.فکر می کنم پستم جزو اسرار محرمانه تالار تلقی میشه و خودم نمیدونم!!! :311:

میدونید بعضی ادما توان شروع کارها رو ندارن.این گروه عمده مشکلشون اعتماد به نفس و ترس از شکست و .. مسائلی مثل اینه.

اما یه سری هم مثل شما شروع می کنن اما نمیتونن ادامه بدن.عمده مشکل این افراد هم در تنوع طلبی و رفتارهای هیجانی است.بعد یه مدت که این هیجانات فروکش کرد دیگه پشتکار و توان .... از بین میره.

من اگه پر رنگ بودم حتما تاپیکتون رو توی تاپیکی که تاپیکهای نیازمند به حضور کارشناسان رو میذارن معرفی می کردم.امیدوارم یکی از دوستان پررنگمون همین کار رو بکنن.بابت پستهایی هم که برام تو تاپیکم میذارید ممنون.:72::72:

فقط خدا :72::72::72:

سلام اقای فقط خدا.راستش هر سری می گم این باره اخره که میام و پست میذارم اما میام و پست شما رو میخونم به احترام پست شما و البته سایر دوستان جواب میدم.ولی فکر نکنم چیزی ازش به نفع من در بیاد.اره من تو زندگیم تا بخواید از این شاخه به اون شاخه پریدم.تا حالا از این منظر بهش نگاه نکردم که شاید تنوع طلبم و هیجانی تصمیم می گیرم.ولی فکر می کنم کمال گرایی بیشتر به حال و روز من میاد.راستش تو اون دوره که با اون خانم رابطه داشتم خیلی توانم بیشتر بود.راستش این حس دیر شدن همون موقع هم بود اما انگار یه حس قویتری پسش میزد.نمیدونم اون حس چیه؟این حس چیه؟کلا کلافم.نا امیدم.بی حوصلم.دیگه چیز خاصی واسه گفتن ندارم.ممنون از پیگیریتون

سلام خوشبختی جان
اره دیگه هیجانی هستی که اینطور میشه .. یعنی یه چیزی تمام و کمال و تا اخر جوری به دلت نمیشینه که تا تهش بری..
منم هیجانیم مشاورم گفت و بهم گفت تمرین هایی میده که تنظیم هیجانی صورت بگیره، مثلا تا حالا گفته خیالپردازی ممنوع! و اینکه کاری رو که میخوای انجام بدی با برچسب زدن منفی به خودت انجام نده بلکه یه دلیل خوب و مثبت واسه خودت بیار ..
پسر خوب ناامید نشو بابا ... میدونی خوشبختی مشاورم چی گفت؟ گفت بدترین رفتار و فکر برای یک مراجع اینه که فکر کنه مشکل روحی و فکریش حل نمیشه!!! یعنی میگه من همینم که هستم!! شاید برات پیش اومده یه وقتایی با خودت گفتی : من همین جوریم اصلا مشکل دارم اقا جون همینه که هست!
من خودم خیلی کمالگرا بودم و چیزای دیگه ... اما واقعا تکنیکهای فکری و صحبت با روانشناس بهم خیلی کمک کرده
من واقعا ادم قبلی نیستم..
بعضی مشکلات بر میگرده به اطرافیان، من با اینکه ادم راحتی هستم اما خیلی حرفارو به کسی نگفتم و اصولا تشخیصم این بود که راهنمایی کردن دیگران به دردم نمیخوره بلکه لازم دیدم یه متخصص که حرفش برام حجته راهنماییم کنه،روانشناس فرق داره راحت حرفاتو میزنی و خالی میشی و راهنمایی متخصصانه میگیری!
ضمنا منم درگیر روابطی بودم و اتفاقا حالم بهتر میشد ططبیعیه دوست داشتن و دوست داشته شدن حس خوبی رو القا میکنه ، اما میدونی واسه من که یه سری مشکلات درونیم هنوز حل نشده بود و در ناخوداگاهم درگیرش بودم، این روابط و ابراز علاقه ها صرفا یک مسکن موقت بود!
اگه من مشکلاتمو حل میکردم شاید اصلا وارد این رابطه ها نمیشدم! هر چند وارد شدم و به شکست منتهی شد! چرا؟ چون اون مسائل و درگیری هایی که با خودم داشتم طرفمو خسته و کلافه میکرد .. دیگه طرف حوصله ناله ها و ابراز نگرانی ها و سوال های منو نداشت.. و این تلنگری بود چون من پیگیر مشکلاتم شدم
اینجوری پیش میرفتم هیچوقت نمیتونستم تو ارتباط با ادمها موفق باشم




- - - Updated - - -

سلام خوشبختی جان
اره دیگه هیجانی هستی که اینطور میشه .. یعنی یه چیزی تمام و کمال و تا اخر جوری به دلت نمیشینه که تا تهش بری..
منم هیجانیم مشاورم گفت و بهم گفت تمرین هایی میده که تنظیم هیجانی صورت بگیره، مثلا تا حالا گفته خیالپردازی ممنوع! و اینکه کاری رو که میخوای انجام بدی با برچسب زدن منفی به خودت انجام نده بلکه یه دلیل خوب و مثبت واسه خودت بیار ..
پسر خوب ناامید نشو بابا ... میدونی خوشبختی مشاورم چی گفت؟ گفت بدترین رفتار و فکر برای یک مراجع اینه که فکر کنه مشکل روحی و فکریش حل نمیشه!!! یعنی میگه من همینم که هستم!! شاید برات پیش اومده یه وقتایی با خودت گفتی : من همین جوریم اصلا مشکل دارم اقا جون همینه که هست!
من خودم خیلی کمالگرا بودم و چیزای دیگه ... اما واقعا تکنیکهای فکری و صحبت با روانشناس بهم خیلی کمک کرده
من واقعا ادم قبلی نیستم..
بعضی مشکلات بر میگرده به اطرافیان، من با اینکه ادم راحتی هستم اما خیلی حرفارو به کسی نگفتم و اصولا تشخیصم این بود که راهنمایی کردن دیگران به دردم نمیخوره بلکه لازم دیدم یه متخصص که حرفش برام حجته راهنماییم کنه،روانشناس فرق داره راحت حرفاتو میزنی و خالی میشی و راهنمایی متخصصانه میگیری!
ضمنا منم درگیر روابطی بودم و اتفاقا حالم بهتر میشد ططبیعیه دوست داشتن و دوست داشته شدن حس خوبی رو القا میکنه ، اما میدونی واسه من که یه سری مشکلات درونیم هنوز حل نشده بود و در ناخوداگاهم درگیرش بودم، این روابط و ابراز علاقه ها صرفا یک مسکن موقت بود!
اگه من مشکلاتمو حل میکردم شاید اصلا وارد این رابطه ها نمیشدم! هر چند وارد شدم و به شکست منتهی شد! چرا؟ چون اون مسائل و درگیری هایی که با خودم داشتم طرفمو خسته و کلافه میکرد .. دیگه طرف حوصله ناله ها و ابراز نگرانی ها و سوال های منو نداشت.. و این تلنگری بود چون من پیگیر مشکلاتم شدم
اینجوری پیش میرفتم هیچوقت نمیتونستم تو ارتباط با ادمها موفق باشم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خوشبختی

راستش تو اون دوره که با اون خانم رابطه داشتم خیلی توانم بیشتر بود.راستش این حس دیر شدن همون موقع هم بود اما انگار یه حس قویتری پسش میزد.نمیدونم اون حس چیه؟این حس چیه؟کلا کلافم.نا امیدم.بی حوصلم.دیگه چیز خاصی واسه گفتن ندارم.ممنون از پیگیریتون

---

دوست عزیز درست زدی به هدف

احساس دوست داشتن و عاشق کسی یا چیزی بودن همون حس قوی ایه که مثل یه یار کمکی هستش که هنگام مبارزه ی با مشکلات و افکار منفی به کمک تو میاد و تو رو برنده میکنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خوشبختی

من تازگی تو یه رابطه که قصد ازدواج هم داشتم شکست خوردم.وقت جدا شدن من گریم گرفت در صورتی که اون خانم با تمام بغض پنهان و اشکاری که داشت تونست خودش رو حفظ کنه.

---

یادمه همون موقع که در خصوص تعدیل احساسات یه تاپیک درست کرده بودی یه پست برات نوشتم که خیلی هم طولانی بود و همه چیز رو اونجا بهت گفتم هر چند که پاک شد

نمیگم نظراتم درست بود یا غلط ولی یجورایی حدس میزدم که چیزی که توی زندگی تو کمه نه تعدیل احساساته نه این حس دیر شدن همه چیز
چیزی که توی زندگی تو کمه یه دختر یک کار یک فعالیت و هر چیزی که بهش علاقه و اشتیاق نشون بدی
و عاشقش باشی

سلام جناب خوشبختی .:72:

تو پست قبلیم بهتون گفتم که اگه پررنگ بودم حتما اسمتون رو تو بخش تاپیکهای نیازمند به حضور کارشناسان قرار میدم.خب به لطف خدا و مدیریت محترم بنده پر رنگ شدم.پس در اولین اقدام همین کار رو خواهم کرد.انشاءالله کارشناسان محترم سایت هم میان و شما رو راهنمایی می کنن.البته از نظرات خوب دوستان هم غافل نشید.

راستی یه چیزی که خیلی وقته میخواستم بگم.شما یه تاپیکی زده بودید در مورد تعدیل احساسات.من خودم پیگیر بودم.خیلی پست توش گذاشته نشد.اما الان یکی از دوستان گرامی یه تاپیکی زدن که لینکش رو در انتهای همین پست میذارم.فکر کنم خیلی به دردتون میخوره.

ببخشید من دیگه خیلی نمیتونم اینجا بمونم!!! من الان یه عضو پررنگ هستم و جزو بچه های بالا محسوب میشم !!! وای چقدر هیچی نشده سرم شلوغ شده !!! فکر کنم باید یه منشی ، چیزی بگیرم واسه خودم !!! :311:

لطفا تاپیکت رو ادامه بده.اینم اون تاپیکی که عرض کردم :

http://www.hamdardi.net/thread32092-2.html

فقط خدا :72::72::72:

سلام به همه دوستان
خانم مجرد ممنونم بابت پستهاتون.بهم کمک می کنه.دارم تر غیب میشم به رفتن پیش مشاور.خدا بخواد به زودی میرم.ممنون
ممنون جناب 1234567 بابت پستهاتون.راستش دیگه نمیخوام دوباره دل ببندم.هنوز که هنوزه دارم تاوان میدم.شاید باید ییه خرده دیگه زمان بگذره.فعلا نمیخوام دوباره درگیر شم.حالا چیز دیگه ای هم نیست منو خیلی به وجد بیاره.فقط میدونم عمرم داره عین باد میره و نفهمیدم چی شد.ممنون
از شما هم ممنون فقط خدا.ممنون بابت قرار دادن اسمم تو اون تاپیک.فعلا که هیچکدوم از کارشناسان نظری ندادن.میدونم سرشون شلوغه.منم توقعی ندارم.اون تاپیکی هم که معرفی کردید خوب بود.ولی باور کنید حوصله ندارم.همش می گم حالا اونم خوندم دیگه چه فایده اخه؟دیگه از دست خودم خسته شدم.ممنون

سلام خواهش میکنم :18:
دوست خوب خیلی موثره به من که خیلی کمک کرد
واستون دعا میکنم ایشالا مشاور خوبی پیدا کنید اگه تهران اومدین من تلفن مشاورمو میدم
جناب خوشبختی خودتو رو دوست داشته باشید و لطفا این جمله رو از ذهنتون بیرون کنید که: من اینجوریم پدرم هم اینطوریه !
اخه راستش منم خیلی وجه اشتراک فکری و رفتاری دارم با پدر و خانواده پدری استرس بدی بهم میداد چون مامان که انتقاد میکرد یا خواهر برادرا بعد منم به خودم میگرفتم
و بدتر اینکه اینجور شباهت ها رو هی واسه خودتون مرور کنید نتیجه ش این میشه که همه ش الان پدرتون رو 20 سال اینده خودتون میدونید و مطمئن میشید که اه بیا من 20 سال دیگه همینم دیگه!
خدا پدرتون رو حفظ کنه ایشون یه ادمه شما یه ادم دیگه. اگه یکی بودین که خدا شما رو دیگه واسه چی خلق کرد؟
به خودتون بگید من یه ادم متفاوتم با افکار و احساسات متفاوت .. درسته از پدرتون تاثیر گرفتین اما فراموشش کنید
اگه هم تونستید با مادر یا برادتون مشورت کنید که چیکار کنید.. از ناراحتیا و دل نگرانیاتون با خانواده تون بگید بهرحال محیط خانه امن ترین بهترین مکان واسه کسب ارامشه .. اونها با حرفاشون ممکنه خیلی خوب ارومتون کنن
دیدتون رو عوض کنید ادمهای موفق تو دنیا ادمهایی هستن که از ریسک و حرکت های متفاوت نترسیدن
خدا دستتون رو میگیره بالاخره یه چیزی یه جایی واسه شما گذاشته کنار حرکت کنید تا پیداش کنید
:72::72::72:

سلام.خانم مجرد باور می کنید حس و حال مشاوره رفتن هم ندارم.نه اینکه تنبل باشم یا خسیس باشم.فقط می گم حالا خوبم شدم.عمر رفته رو چی کنم و از این جور فکرا که ولم نمی کنن.لطف می کنید که تاپیکم رو پیگیری می کنید.

منم حس شما رو داشتم میگفتم ای بابا دیگه دختر 27 ساله خوبم بشم که چی مگه خاطره های بدی که دیگران از من دارن پاک میشه؟ مگه دیگه ...............
اما الان راضیم که رفتم. شما وقتی میری مشاوره (البته رو باسواد بودن و بی غرض بودنش خیلی تاکید دارم چون بعضیاشون حالشون خوبه خوب راهنمایی میکنن و برعکس) همین که حرف میزنی و میفهمی الکی بعضی چیزا رو سخت میگرفتی و از دید یه متخصص رفتارات صحیح یا ناصحیح هستن خیالت راحت میشه انگار یه ریسایکلبین هست همه چیو دیلیت میکنی واسه همیشه
اگه میتونید بیاید تهران من از مشاورم مطمئنم بازم خودتون از مدیران سایت بخواید تو تهران یا شهر خودتون مشاوره های خوب رو معرفی میکنن
30 سال!!!!! حداقلش اینه که 30 سال دیگه وقت دارید . کاملا میفهممتون منم همین اخیرا درگیر این شدم که توانایی ادم رو به زواله .ووووو
ولی باور بفرمایید مشاوره واسه همین چیزاست واسه همین حصارهایی که در اثر تربیت غلط تو ذهنمون ساخته شده و عادت کردیم به ساختنش
شما واسه همین حست میخوای بری دنبال درمان بعد دوباره همین حسو به عنوان مانع میاری تو ذهنت؟؟؟ پسر خوب معلومه من اگه پام بشکنه باید برم دکتر ، خوب حالا بیام بگم نه من پام شکسته چه جوری برم دکتر؟؟؟ مقاومت کن در برابر این حست
دوست داری سال بعد همچین حسی نداشته باشی؟؟ یا دوست داری 10 سال بعد بگی 40 سالمه و تا الان همش حس میکنم همه چی واسم دیر شده؟؟؟ :81: