اعتماد به حرف بزرگترا(بی تجربگی)

اول از هر چیز باید سلام بگم . من امروز 16/10/1392 تازه با سایت همدردی آشنا شدم.ازش خوشم اومد.تصمیم گرفتم عضو بشم . دوس دارم راهنماییم کنید .
من الان در دوران عقدم . تا دو ماه دیگه مراسم عروسیم برگزار میشه .با همسرم مشکل زیادی ندارم. یه مساله ای هست که فکر منو درگیر می کنه . من و همسرم فامیل هستیم . من عشق دوران نوجوانی همسرمم.از خیلی قبل از اینکه بیاد خواستگاری از گوشه و کنار میشنیدم که چ حسی بمن داره . ما شاید سالی ی بار یا نهایت دوبار همو می دیدیم و اینجور نبود که بهم دسترسی داشته باشیم و من بشناسمشون.اون درباره من کلی تحقیق کرد. عشقشو قبول کردم.باور کردم.باش زندگی کردم.آدمی بودم ک تا قبل از همسرم عاشق نشدم. پس این میشد اولین تجربه احساسی من و دلیلی میشد ک من بی تجربه و ظاهر بین باشم.خلاصه ما نامزد کردیم.10 ماه نامزد بودیم.بگم دعوایی بوجود نیومد دروغه.ما اصلا شبیه هم نبودیم.ولی یاد گرفتیم باهم چطور برخورد کنیم.و ی جورایی مکمل هم بشیم.بعد از 10ماه برخلاف میل خانوادش ما عقد کردیم ( چون معتقد بودن زوده ) بعد از عقد اون روی سکه برام رو شد . خانوادش چیزی ک نشون میدادن نبودن خیلی سعی میکردن رابطه ما با خوب نباشه ولی به لطف خدا بیشتر مواقع بخاطر علاقمون بهم نقشه ها نقش بر آب میشد . ی مواقعی هم دیگه واقعا از کنترل خارج میشدو چیزی میشد ک اونا میخواستن ولی خیلی برطرفش میکردیم.میدونستم همسرم از لحاظ مالی وابستگی زیادی به خانوادش داره و اونا باید کمکش کنن ولی نمیدونستم از لحاظ فکری هم وابسته است. خودش شغلش آزاده.درآمدشم خوبه ولی برای شروع زندگی مناسب نیست. کم کم وابستگی مالی و فکری همسرم باعث شد دربرابر خانوادش سکوت کنه . یعنی اینجوری بارش آوردن ک اگه فرزندی در برابر خانوادش بایسته و از حقش صحبت کنه فرزند خوبی نیست. و آدم تاجایی که ممکنه باید همیشه به چیزی ک والدین بهش می قبولونن راضی و قانع باشه. الان بعد از 1.5 سال احساس میکنم نیاز به فکر کردن دارم . این اواخر اوضاع خیلی بهم ریخته.میدونم هنوز عاشقانه منو میخواد و از احساس علاقم بهش مطمئنم.ولی از لحاظ روحی خیلی خسته ام . من دختریم ک همیشه مستقل بوده و میخواد برای زندگیش خودش تصمیم بگیره و خوانواده همسرم بشدت مخالف استقلال منن.من مورد پسند خانوادش بودم.ولی بمعنای واقعی خرد شدم.شکستم.خیلی مسائل بوجود اومد که نمیونم دربارش حرف بزنم.عروسیم نزدیکه و من دو دلم.مردی که پشتوانه فکری و مالیش کسه دیگست میتونه پشتوانه من باشه ؟؟؟؟؟ لطفا اگه کسی تجربه من رو داره راهنماییم کنه.

نمیدونم از کجا بگم ؟ نمیدونم چقدر پیام قبلیم واضح بود ک شما عزیزان بتونید برام نظر بدید ؟ من 1392/10/16 اولین روز آشناییم با این سایت مشکلم رو مطرح کردم تا الان ک 1392/12/05 هیچ کدومتون جوابی یا پیشنهادی یا حداقل یه همدردی کوچیک ی دلداری بهم ندادین .ی جایی توی همین سایت خوندم ک به پیامای تکراری ج داده نمیشه درسته شاید پیام من برای خیلی هاتون پیش پا افتاده و تکراری بود ولی من تازه عضو شده بودم و توی اون اوضاع بد روحی فقط تونستم ی نگاه کلی یه سایر پیام ها بندازم ک ببینم کسی مشابه من بوده یا نه واقعا کسی رو پیدا نکردم یا شایدم به خاطر اوضاع بدم متوجه نشدم و فقط می خواستم ی جواب از هر کدوم از شما عزیزان ک منو نمیشناسین ببینم . توی پیام قبلی گفته بودم دوماه دیگه عروسیمه و الان اون روز داره نزدیک میشه فقط با این تفاوت ک بجای عروسی جدایی من از همسرم داره نزدیک میشه . خیلی دوران سختی رو گذروندم باورتون نمیشه هر روز به این سایت سر میزدم تا ببینم کسی ج میده ولی دیدم ن جوابی داده نشده . از همون تاریخ تا الان من همسرم رو ندیدم حتی نتونستیم با هم آروم صحبت کنیم . همه جیز خراب شد . و من بجای انتخاب لباس عروسم و آرایشگاهم دارم به طلاق فکر می کنم . خانواده هامون حسابی بهم ریختن . خانوادش به خاطر لج بازی همه چیز رو خراب کردن . و اون فقط سکوت کرد . سکوتی ک باعث شد من در برایر خانوادم و فامیلم خرد بشم . بشکنم . وسرزنش بشم . و مهم تر از همه بفهمم من و زندگیم و آرزوهام جایی توی ذهن و قلب اون نداریم . بفهمم ک واقعا عشق خیلی وقتا باعث خرد شدن میشه . وقتی ک تو از روی احترام و علاقه به همسرت سکوت می کنی اون میذاره پای ضعفت . پای بی ارزشیت و پای خیلی چیزای دیگه. آرزوی موفقیت دارم برای همتون . فقط می خوام دیگه نذارین یکی مثل من بی جواب از این سایت خداحافظی کنه . اگه پیامیو می خوندید ک از نظرتون خیلی مهم نیست ولی یه جواب کوچیک حداقل برای صاحب پیام بذارین شاید اونم مثه من تازه عضو شده باشه و فقط دنبال ج باشه . حتی اگه از نظر شما اون طرف خیلی حساسه و مشکل بزرگی نداره ی کلمه فقط ی کلمه می تونه از حساسیت اون موضوع برای اون عزیز کم کنه و آرامش پیدا کنه جون هیج کس نمیتونه جای کسه دیگه ای باشه . با تشکر

سلام خانمی من از طرف خودم و دوستان همدردی عذر میخوام امیدوار قبولش کنی.شاید حق باتو باشه.نتونستیم تو مشکل قبلیت کمکت کنیم حداقل کمی در مورد مشکل الانت بهمون توضیح بده تا شاید بتونیم کمی از بار سنگین غمت رو برداریم.لطفا
دقیقا چرا به اینجا رسیدید؟چرا و با چه دلیلی خانواده اش همه چیز رو بهم زدن اونم دقیقا دم عروسیتون؟؟ میدونم غمت زیاده کامل درکت میکنم خانواده ی من هم تو چنین وضعی قرار گرفتن.شوهر خواهر سابق منم خیلی وابسته بود به خانواده اش موقع عقدشون پدرشوهرش برگشت به خواهرم گفت دخترم نکن اینکار رو پسر من به دردت نمیخوره اما خواهرم گوش نکرد و متاسفانه بعد 5سال زندگی و دقیقا بعد تولد فرزندش یکراست اومد خونه ی ما و جدا شد دوران سختی بود الان که دارم برات تعریف میکنم چشام پر اشکه.میدونم چی میکشی اما اگه واقعا همسرت انقدر وابسته است بذار قبل ازدواج تموم بشه.البته برو پیش مشاور صحبت کن همسرت رو هم ببر همه ی راهها رو امتحان کن شاید امیدی بود.قبل از طلاق هزار تا راه هست که هنوز نرفتی بذار جدا شدن اخرین انتخابت باشه

سلام دوست عزیز منم عذر میخوام
شما و همسرتون چندسالتون هست؟
چرا اینهمه مدت ایشون رو ندیدید؟
باهاشون صحبت کنید و حتما چند جلسه مشاوره برید نتیجه ی خوبی میگیرید،احساس شکست هم نکن چون هنوز خیلی راه برای تلاش داری

خواهش میکنم دوستای گلم . من و همسرم 24 سالمونه ( فامبلیم ولی سالهای سال بودیم ک باهم رفت و آمد نداشتیم).ما تا نامزد بودیم مشکلات جدی نداشتیم . یعنی من خیلی به مسائل کوچیک اهمیت نمیدادم . ولی دقیقا مشکل از جایی شروع شد که ما بعد از 8 ماه خواستیم عقد کنیم.نمیدونم چرا خانوادش مخالف شدید این موضوع بودن. ما توی خانوادمون رسم نیست ک دختری زیاد بمونه . یعنی از نامزدی تا عروسی فقط ی سال زمان باشه دیگه نهایت 1.5 سال و بابام بدش میومد ک کسی در برابر عروسش بی مسئولیت باشه و سرسری از کنار این قضیه رد بشه چون معتقد بود درست نیست زیاد دو تا جوون خارج شرع و عرف همو ملاقات کنن. خلاصه ما عقد کردیم . من از همون نامزدی توی فامیل همسرم جای خودم رو باز کردم یعنی همه فامیلش دوسم داشتن . عقد ک کردیم همه چیز یهو عوض شد . طعنه ها ، کنایه ها و تحقیرا ... همه و همه دست به دست هم داد ک اختلافا شروع بشه.رفتارام . حرفام . هر چیزی ک مربوط بمن بود رو میبردن زیر سوال . البته من همیشه محترمانه جوابشون می دادم . خداشاهده حتی یک بار سرمو تو روی پدر و مادرش بلند نکردم چون یاد نگرفته بودم . مشکل اونجا بود که هیچ وقت همسرم بمن حق نداد و همیشه مقصر همه قضایا من بودم . نمیگم من آدم بی نقصی بودم ولی تا اونجا ک جا داشت خیلی چیزا رو رعایت می کردم . مادر شوهرم میخواست از همون اول گربه رو دمه حجله بکشه ولی خیلی محترمانه این اجازه رو بهش ندادم . من رو ب عنوان یه دختر شاغل و مستقل قبول نداشت و همیشه میخواست من زیر سلطش باشم . اگه ظاهرشو ببینید میگین امکان نداره چنین زنی بتونه رفتارایی داشته باشه ک خیلی معذرت میخوام بدور از شعور باشه . شوهرم همیشه سکوت میکرد و میگفت خودت از حق خودت دفاع کن ولی من بهیچ عنوان نمیتونستم جلوی خانوادش بایستم. اصلا درست نبود . ولی مادر شوهرم یه رقیب می خواست . یه کسی ک باش دوئل کنه . کسی ک بتونه آزادنه بهش توهین کنه . ولی من اونجوری نبودم و ازین بابت حرصش می گرفت ک نمیتونه منو مقابل خودش قرار بده تا بتونه عقده های دلشو سره من خالی کنه . خلاصه با همه اخلاقای خاص و خیلی زشت خانوادش ما ب عروسیمون نزدیک میشدیم . خانوادش خیلی کارشکنی کردن . هر کاری میخواستن انجام بدن تا منو اذیت کنن تا جوری بشه ک من از تدارک عروسیم مثل همه عروسای دیگه لذت نبرم . . ناراحتیم ازین بود ک اونا حتی به پسر خودشونم رحمشون نشد .با کاراشون خیلی کوچیکش کردن. فقط خدا میدونه ک ما چقدر سختی کشیدم . همسرم تمام بدیای خانوادشو قبول داشت و لی حرفی نمیزد . نا گفته نمونه من و همسرم رابطه خوبی با هم داشتیم وقتی باهم بودیم خیلی بهمون خوش میگذشت ولی به محض اینکه پای خانوادش میومد وسط همه چیز خراب میشد . همسرم بلد نبود نه بگه واین کار مارو بدتر میکرد من هیج وقت نمیخواستم همسرم جلوی خانوادش بایسته چون با این قضیه مخالف بودم ولی انتطار داشتم حد و حدودا رو مشخص نکنه . بحثامون خیلی طولانی مشد تا جایی ک برای فرار از هم خودمونو مشغول کارمون میکردیم . دلیل لجبازی خانوادش برام مشخص نشد فقط میدونم خانوادش میخواستن من یه مرده متحرک باشم ک ن می تونه چیزی رو بخواد . ن نظرشو بگه . ن مخالفت کنه و ... ولی من اصلا دختر بی دست و پایی نبودم و نیستم ک هر کسی بخواد واسم تصمیم بگیره اونا کار کردن دخترای فامیل خودشونو می پسندین و بهش افتخار میکردن ولی اینکه من بخوام مستقل باشم براشون سخت بود . باورتون میشه پدر و مادر همسرم با سواد بودن ولی انتظار داشتن من مثه ی آدم بی سواد و چلمن برم زیر سلطشون . تا ی مراحلی از کارای عروسیمون انجام شد ( با پا فشاری ما ) ولی اونا بعد از ی مدتی رفتن همه چیز و کنسل کردن . اوج خرد شدنم هینجا بود ک همسرم حتی یه دلیل ی توجیح یه بهونه هر چیزی ک بتونه آرومم کنه رو ب زبون نیاورد . برعکس سکوت کرد و پشت سر خانوادش ایستاد . اون همسرم بود شریک زندگیم بود پایه و اساس زندگیم بود تکیه گاهم بود ولی خیلی راحت پشتمو خالی کرد گذاشت خانوادش به بدترین شکل تحقیرم کنن . خردم کنن . خانواده ها بهم ریخته شد . اوضاع بدجور روی من تاثیر گذاشت خیلی حالم بد بود نمی تونستم باور کنم همسرم کسی که من بهش احتیاج داشتم خیلی راحت منو کنار بذاره . هر روز اوضاع بدتر شد تا اینکه توی اینترنت سایت همدردیو پیدا کردم و بلافاصله پیام گذاشتم ولی دریغ از یه ج . همسرم توی این مدت حتی نیومد منو ببینه . از نظر خودش با منطقه و اونی ک مشکل داره منم . فقط من . دیگه دوسش ندارم و من عادت کردم به نبودش . دیگه نمیخوامش . ی مرد باید بتونه یه تکیه گاه محکم واسه زنش باشه ولی اونخیلی به خانوادش وابسته بود .... همچین آدمی که خودش وابسته ست نمی تونه تکیه گاه کسی دیگه باشه . مشاوره از نظر همسر من معنایی نداره

سلام عزیزم.

شاید تاپیکتو زمانی ایجاد کرده بودی که کسی در تالار نبوده و تاپیک های قبلی بروز شدن و تاپیک تو در آخر لیستا رفته و کاربران ندیدن. میتونستی دوباره بیای و بروزش کنی. مثلا دوباره خودت تاپیکتو بیاری اول لیست.

من با خوندن تاپیکتون یه حسی بهم القا شد انگار شما یه دختر پاک و معصومی که مورد ظلم و ستم یه خانواده دراومدی و هیچ اشتباهی هم نداشتی.
همه چی طوری بیان شده که انگار همه کارهای تو درست بوده و دیگران اشتباه کردن.
مثال ها هم خیلی کم بود.
مثلا کاش مثالی میزدی که میشد فهمید تو این موردی که مثال زدی واقعا درست فکر کردی که نحوه برخوردت با خانواده شوهرت درست بوده.
برای همین بذهن من یکی هیچی نرسید چون معلومه دیگه یکی شخصیت خوب داستانه و شخصیت بدای داستان هم که باهاشون درست برخورد شده و نمیشه تغییرشون داد.

ببین همینجوری یهو نمیشه دوستت داشته باشن یهو از بعد عقد ورق برگرده . حتما دلیلی داره.که تو بهش توجه نکردی.

ببین کجای کارت اشتباه بوده . بیشتر دقت کن.
آیا واقعا در برابر همه مشکلات سعی کردی بهترین برخورد و داشته باشی.

شما میگی اوایل شوهرت همراهت بوده الان دیگه همراهت نیس . چرا ؟ دلیلشو جویا شدی؟ پرسیدی خب چکار کردی که اینگونه رفتار میکنن؟

یعنی در برابر این پرسش های منطقی شما شوهرتون فقط سکوت میکنن؟

شما وقتی میدونستی خانواده همسرت مخالفن پس چرا کارهای عقد و خودت بتنهایی انجام دادی معلوم بود که اینکارو میکنن. اینجا اینکارو نمیکردن تو عروسی یکاری میکردن مخالفتشون نمایان شه.
نوشتی خانواده همسر خردت کردن اما بنظر من اونی که شما رو خرد کرد خودت بودی. باید اول مشکلتو حل میکردی بعدا همه با هم پیگیر کارهای عروسی میشدین. نه خودت تنهایی!! آخه مسله ای نبود که تنهایی بشه رسیدگی کرد.
شما میگین خانواده همسر ظرفیت پذیرش عروس شاغل و مستقل و ندارن ! خب مگه شما همون اول نگفتین میخواین مستفل باشین و شاغل ؟ اگه اره خب جواب ها چی بوده؟ موافقت شده؟ حالا زیرش زدن؟
اصن بصورت مستقیم این حرف وزدن یا شما این برداشت و کردین؟

یه چیزی تو نوشته هاتون مبهمه! همه چی انگاری یهویی شروع شده ! بدون دخالت شما!

سعی کن چند مثال بزنی؟از اختلافات با خانواده همسرت!

و بعد چند مثال بزن که چرا همسرت هم یهو رفتن بسمت نظرات خانوادشون؟

و درحال حاضر نظر ایشون چیه؟

میخواین طلاق بگیرن؟
یا میخواین جشن عروسی بگیرن؟

و اینکه مشاور و بتنهایی هم رفتی ؟ مشکلاتت و مطرح کردی؟ چه توصیه هایی کردن و شما چقدری به توصیه ها عمل کردی؟

با سلام
دوست گرامي توجه فرماييد ورود به زندگي زناشويي نياز به درک صحيح ؛ موقعيت شناسي ؛ پختگي ودرايت لازم وتا حدود زيادي محبت وظرفيت پذيرش طرف مقابل را ميخواهد که اين موضوع در مورد دو طرف صدق ميکند !
- شما با انتخاب همسرتان ؛ خانواده ايشان رو هم پذيرفته ايد پس تصور همسر بدون خانواده اش کاملا باطل ومردود است
- سعي نکين درمقابل خانواده همسرتان قرارگيريد همچنين سعي نکين بخاطر مشکلات خودتون با خانواده همسرتان پاي شوهرتان را به قضيه بايز کنيد چه براي تاييد وچه براي حمايت نمودن از شما .... اين خطرناک ترين کاري ست که ميشه انجام داد چون بازنده نهايي فقط خودتون هستيد .
- همه ما نسبت به خانواده خودمون واصل ونسب خودمون حساس هستيم وتجربه نشون داده مخدوش نمودن خانواده ها از هرطرف سبب شکاف جدي درپيوند زناشويي خواهد شد که ترميم آن تقريبا سخت ويا غيرممکن خواهد بود .
- شان وشخصيت خودتون رو حفظ کنيد همه حرفها پاسخ نياز ندارد همه انتظارات موضع گيري نميخواهد همه گوشه وکنايه ها برخورد نميخواهد سعي کنين با خويشتن داري هم صبر وحوصله خودتون رو افزايش دهيد وهم اينکه احترام وجايگاه خودتون رو بين خانواده همسرتون حفظ کنين شک نکنين همه ما انسانها وخانواده هاي ما ايراد واشکالاتي دارند وهيچ کس بدون عيب وخطا نيست پس اگه قرار باشه بخاطر کارهايي که مادوست ندايم ويا نميپسنديم ولو اينکه حق با ماهم باشد قرار به درگيري وواکنش دادن باشيم به سرعت از طرف خانواده همسر منزوي وطرد ميشويم همچنين تجربه نشان داده همينطور براساس احاديث گه صبر وگذشت ذوب کننده بدي هاست .... بالاخره اين مقطع ميگذرد ببينيد درپايان اين دوران چه آماري براي خودتان ثبت ميکنيد يه دختر با وقار ومودب وآداب دان ومتين وفهيميده يا يه دختر پرخاشگر بي ادب وگستاخ و....( باعرض معذرت ) انتخاب با شماست .
- شما درطول زندگي تان حتما ...تاکيد ميکنم حتما به حمايت هاي خانواده همسرتان نياز خواهيد داشت پس سعي نکنين آنها را با بهانه هاي مختلف از خودتون دور کنيد کهه با دور شدن آنها همسرتان هم از شما دور خواهد شد .
- همه زندگي ها درابتدا مشکلاتي دارد که ناشي از تضاد افکار ؛ تربيت ؛ ايده آل ها و... ميباشد ملي همه انسانها بطور غريزي آمادگي تسليم درمقابل محبت واحترام و وقار را درند پس تا ميتونيد باهاشون خوب باشيد بدونين ميده اين همل در بلند مدت در دامان شما خواهد بود .
- با همسرتون صحبت کنيد وبدون اينکه درحضور او از خانواده اش بدگويي وگله مندي نماييد درارتباط با مشکلات خودتون صادقانه حرف بزنيد واز اون بخواهيد بجاي اينکه ميان شما داوري ويا حمايت نمايد ...کمک کند تا افکار ورفتارشما با خانواده خودش با هم مشترک شود ازش بخواهيد به شما کمک کند تا آنها را بهتر درک بکنيد وبهش بگيد که به اونها احترام ميذاريد وبراشون ارزش قايليد....
- درپايان يادآوري ميکنم اگر ما نياز داريم که ديگران اشتباهات مارا بخاطر ما ببخشند پس خودمان هم بايد به راحتي ديگران را ببخشيم وبدونيم زمان براي رفتارهاي درست وصحيح به قيمت بالا ميگذرد

- - - Updated - - -

با سلام
دوست گرامي توجه فرماييد ورود به زندگي زناشويي نياز به درک صحيح ؛ موقعيت شناسي ؛ پختگي ودرايت لازم وتا حدود زيادي محبت وظرفيت پذيرش طرف مقابل را ميخواهد که اين موضوع در مورد دو طرف صدق ميکند !
- شما با انتخاب همسرتان ؛ خانواده ايشان رو هم پذيرفته ايد پس تصور همسر بدون خانواده اش کاملا باطل ومردود است
- سعي نکين درمقابل خانواده همسرتان قرارگيريد همچنين سعي نکين بخاطر مشکلات خودتون با خانواده همسرتان پاي شوهرتان را به قضيه بايز کنيد چه براي تاييد وچه براي حمايت نمودن از شما .... اين خطرناک ترين کاري ست که ميشه انجام داد چون بازنده نهايي فقط خودتون هستيد .
- همه ما نسبت به خانواده خودمون واصل ونسب خودمون حساس هستيم وتجربه نشون داده مخدوش نمودن خانواده ها از هرطرف سبب شکاف جدي درپيوند زناشويي خواهد شد که ترميم آن تقريبا سخت ويا غيرممکن خواهد بود .
- شان وشخصيت خودتون رو حفظ کنيد همه حرفها پاسخ نياز ندارد همه انتظارات موضع گيري نميخواهد همه گوشه وکنايه ها برخورد نميخواهد سعي کنين با خويشتن داري هم صبر وحوصله خودتون رو افزايش دهيد وهم اينکه احترام وجايگاه خودتون رو بين خانواده همسرتون حفظ کنين شک نکنين همه ما انسانها وخانواده هاي ما ايراد واشکالاتي دارند وهيچ کس بدون عيب وخطا نيست پس اگه قرار باشه بخاطر کارهايي که مادوست ندايم ويا نميپسنديم ولو اينکه حق با ماهم باشد قرار به درگيري وواکنش دادن باشيم به سرعت از طرف خانواده همسر منزوي وطرد ميشويم همچنين تجربه نشان داده همينطور براساس احاديث گه صبر وگذشت ذوب کننده بدي هاست .... بالاخره اين مقطع ميگذرد ببينيد درپايان اين دوران چه آماري براي خودتان ثبت ميکنيد يه دختر با وقار ومودب وآداب دان ومتين وفهيميده يا يه دختر پرخاشگر بي ادب وگستاخ و....( باعرض معذرت ) انتخاب با شماست .
- شما درطول زندگي تان حتما ...تاکيد ميکنم حتما به حمايت هاي خانواده همسرتان نياز خواهيد داشت پس سعي نکنين آنها را با بهانه هاي مختلف از خودتون دور کنيد کهه با دور شدن آنها همسرتان هم از شما دور خواهد شد .
- همه زندگي ها درابتدا مشکلاتي دارد که ناشي از تضاد افکار ؛ تربيت ؛ ايده آل ها و... ميباشد ملي همه انسانها بطور غريزي آمادگي تسليم درمقابل محبت واحترام و وقار را درند پس تا ميتونيد باهاشون خوب باشيد بدونين ميده اين همل در بلند مدت در دامان شما خواهد بود .
- با همسرتون صحبت کنيد وبدون اينکه درحضور او از خانواده اش بدگويي وگله مندي نماييد درارتباط با مشکلات خودتون صادقانه حرف بزنيد واز اون بخواهيد بجاي اينکه ميان شما داوري ويا حمايت نمايد ...کمک کند تا افکار ورفتارشما با خانواده خودش با هم مشترک شود ازش بخواهيد به شما کمک کند تا آنها را بهتر درک بکنيد وبهش بگيد که به اونها احترام ميذاريد وبراشون ارزش قايليد....
- درپايان يادآوري ميکنم اگر ما نياز داريم که ديگران اشتباهات مارا بخاطر ما ببخشند پس خودمان هم بايد به راحتي ديگران را ببخشيم وبدونيم زمان براي رفتارهاي درست وصحيح به قيمت بالا ميگذرد

من تازه از کار قبلیم بیرون اومده بودم و زمانی ک همسرم به خاستگاری من اومد من اولین روز کاریم در جای جدید بود همه صحبتا درباره شاغل بودن من و حتی ادامه تحصیل من زده شد و با موافقت همسرم و خانوادش روبرو شدیم . قرار شد هر زمان ک من از کار کردن خسته شدم خودم کنار بکشم ن اینکه ب اجبار کسی باشه. من با رضایت کامل و شوق فراوان خودشو خانوادش انتخاب شدم . اونا قبل ازینکه بیان جلو کلی درباره منو روحیاتم و اخلاقم و اهدافم توی فامیل تحقیق کردن و مورد تایید همه بودم ( اینا همه حرفای خودشون بود ک روز اول بمن زدن و مشخص میشه ک منو همونجوری خواستن ن اینکه من عوض بشم ) از اول من و همسرم قرار گذاشتیم ک نذاریم خانواده ها دخالت کنن ( اگه نظرات سازنده ای داشته باشن آره ولی نذاریم دخالت کنن )من اصلا نمیخوام همسرم رو آدم بی منطقی نشون بدم و خودم رو فوق العاده با منطق . همه آدما خوبی و بدی دارن . من منکر خوبی های همسرم نیستم و قبلا هم گفتم زمانی ک باهم بودیم خیلی خوش بودیم یعنی نمیذاشتیم ناراحتی بینمون بوجود بیاد . وقتی عقد کردم بارها مادر شوهرم جلوی جمع و بخصوص همسرم شروع میکرد به انتقاد از کارم من همیشه حرفاشو گوش می کردم و بیشتر مواقع حس میکردم اگه ج بدم جو متشنج میشه پس ساده از کنارش میگذشتم بعضی مواقع هم حسن کارمو می گفتم و اینکه دوسش دارم ولی چون با لحن دلسوزانه می گفت همسرم دیگه ولم نمی کرد شروع میکرد به صحبت کردن با من این موقع ها مادرش خودشو کنار می کشید و هر از گاهی ی آرزوی ساختگی از خودش در میاورد و ب پسرش می گفت ک من آرزو دارم عروسم شاغل نباشه و باهم مرتبا مسافرت بریم.من همیشه ب همسرم می گفتم نباید عادت کنیم توی جمع باهم بحث کنیم مخصوصا در باره مسائلی ک مربوط ب خودمونن ولی همین ک مادرش زمینه رو میداد من می بایست ی ساعت بشینم حرفای همسرم و گوش کنم مثلا مادرش انتظار داشت من شب ک از کار بر میگردم باشون برم عروسی . یا مهمانی خونه یکی از اقوامشون یا پارک . ولی من همیشه خسته بودم و خستگی روی صورتم خیلی تاثیر میذاشت جوری ک بعضی مواقع اطرافیانم فکر می کردن از بودن باهاشون راحت نیستم من بخاطر سر دردهای شدیدی ک داشتم باید شبا زودتر می خوابیدم ( تا ساعت 11 ). سه تا خواهرایی ک قبل از من ازدوج کردن هیچ کدوم وقتی عقد بودن نه شبا خونه همسراشون می خوابیدن و ن باشون مسافرت می رفتن . من با اینکه درباره شرایطم با همسرم قبل از عقد صحبت کردم ک من نمی تونم شبا خونه شما بخوابم. یا خارج از شهرمون باهات جایی نمی تونم بیام . چون پدری متعصب داشتم . براش توضیح دادم تا وقتی ک توی خونه پدرم هستم باید این مسائل رو رعایت کنیم انشاالله هر وقت رفتیم توی زندگی دیگه هیچ چیز محدودمون نمیکنه . اونم با روی باز قبول کرد ب قول خودش همیشه بم می گفت با فکر حرف میزنی و حرف حساب ج نداره .برای مثال ی موردی پیش اومد ک همسرم با خانوادش رفتن شهرستان . من داشتم با همسرم تلفنی صحبت میکردم گفتم به مامان اینا سلام برسون بعد مادرش گفت چی میشد تو از کارت میگذشتی و میومدی منم با خنده گفتم حالا وقت واسه مسافرت مشترک زیاده خدا عمر بده چرا ک نه ؟ این از کارم ک زدن زیرش و همش مخالفت می کردن و اونقدر از همسرم می خواستن ک با من صحبت کنه ک همسرمم مطابق میل اونا رفتار می کرد دیگه بهشون نمی گفت ما با هم صحبت کردیم و مشکلی از نطر من نیست ..قبل از اینکه مشکل دوم رو بگم ی بیو گرافی کوچیک از خودم میگم فقط میخوام بدونید نمیخوام از خودم تعریف کنم ( ظاهرم : قد بلند. با چهره ای خوب ک همیشه ب خودش میرسه . اخلاق : آروم . کسی ک بیشتر توی روابطش بخصوص روابطی ک طرف مقابلشو نمی شناسه خیلی محتاط رفتار می کنه . من وقتی با کسی آشنا میشم سعی می کنم بیشتر شنونده و بیننده باشم تا بخوام ی دفعه شوخی رو شروع کنم و خدایی ناکرده سوء تفاهمی بوجود بیاد . آدم شوخی ام . ولی همیشه حد خودمو نگه میدارم ک خدایی نکره مشکلی پیش نیاد ن بی احترامی می کنم ن با رفتارم اجازه میدم بهم بی احترامی بشه . متعادلم . حرف حساب رو کاملا می پذیرم . ) بر عکس خانواده همسرم ک همه از هر دری صحبت می کنن تا همو بخندونن دختر پسر فرقی نمیکنه بعضی مواقع ی کوچکترشون ی شوخی با بزرگترش می کرد یا حرفی میزد بعد همشون می خندیدن اونم ن خنده معمولی بلکه قهقهه ک واسه من پذیرفتی نبود. خب حالا واسه ک تا بحال اینجور نبودم و حد و حدودا بین کوچیک و بزرگ یا حتی دو تا آدم همسن رعایت میشد حس بدی بهم دست میداد جاهایی ک خندم نمی گرفت نمی خندیدم ی جاهایی هم ک راه داشت بخندم دریغ نمی کردم و منم می گفتم می خندیدم ولی مادرش بارها توی جمع خانواده ها و حتی فامیلای خودشون تاکید می کرد تو چیزی نبودی ک من می خواستم بعد همه می گفتن چطور دلت میاد عروس ب این خوبی خدا بهت داده این حرفو نزن ( جالبش اینجاست هر کس منو می دید بابت من بهشون تبریک می گفت ) بعد مادر شوهرم خیلی سرد و بی تفاوت می گفت ن اگه میدونستم اینجوری نمی رفتم براش . عکس العمل چند حالت داشت ( 1 . ب همراهی فامیل ب شوخی ردش می کردیم و می گفتیم علف باید ب دهن بزی شیرین بیاد ک اومده 2 . بعضی مواقع نشنیده می گرفت . 3 . ی بار هم دیگه کم آوردم بغض کردم و رفتم توی اتاقی اشکم اومد پایین جوری خواهرش میومد می گفت مامانمه دیگه زبون نیش داری داره ازش دلخور نشو ) خب من می بایست چ می کردم من ک نمی تونستم خودم باب میل مادر شوهرم تغییر بدم پس اونموقع شخصیت خودم چی میشد حالا جالبش اینجاس ک همیشه همسرم می گفت من تو رو همین طور که هستی می خوام آرومی . شوخیات ی حدی دارن . ب موقع جدی میشی . مهربون میشی . نازک نارنجی میشی و لی بدون من تورو میخوام ولی حاضر نبود به خانوادش بگه نمیدونم دلیل سکوتش چی بود ازش پرسیدم جوابی نداد . نمی دونم چرا همسرم منو نادیده گرفت . دلیل سکوتشو هیچ وقت نفهمیدم آخه اونی که همیشه از بودن با من افتخار می کرد و ذوق میکرد و خوشحال بود ی دفه چی شد ؟ گیجم . خیلی خسته ام . یاد آوریش داغونم می کنه . متاسفانه خودم ب مشاوره نرفتم ولی از مطالب مفید اینترنت چیزای خوبی پرینت می گرفتم و با هم می خوندیم و سعی می کردیم برای هم بیشتر تلاش کنیم . بخدا نمیدونم چی شد . نمی دونم . آدمی هم نبودم ک غر غر کنم و همش بازخواستش کنم . فقط یکی دوبار ازش خواستم جایگاه من رو توی خانوادش مشخص کنه ولی بازم کوتاهی کرد. باورتون میشه وقتی مثلا مادرش ازم عصبانی میشد ک برای مثال باشون جایی نرفتم بعد ازون هر کدوم از فامیلای خودشون ( مادر شوهرم ) ک منو میدیدن و با کارای ایشون موافق بودم با من بد رفتار می کردن . آخه این مسائل چ ربطی ب بقیه داشت ؟ چرا همه فامیل بایستی بدونن ک من باشون کجا رفتم و چی گفتم یا ازم ناراحتن ؟ خب منو کوچیک می کردن اول کوچیک میشدن . وای خدای من . اونقدر این چیزا رو با خودم مرور کردم ک دیگه کشش ندارم .

سلام عشق نوجوانی جان امیدوارم حالت خوب باشه و از اینکه با بچه ها صحبت کردی کمی اروم شده باشی.
خانم خوب من از نوشته هات متوجه چندتا از اشتباهاتت شدم:
1 موقع عقد وقتی فهمیدی اونها راضی نیستند باز جلو رفتی و عقد کردید.
2 برای عروسیت هم دوباره خودت اقدام کردی.
درمورد اول بهتر بود کمی پرسوجو میکردی ببینی چرا یکدفعه ناراضی شدن.ایا پرسیدی؟
درمورد دوم برای مراسم ازدواج هرکسی تو خانواده ی دو طرف وظایفی داره تو تنهایی سعی کردی اون کارها رو انجام بدی خوب شاید به خانواده ی همسرت برخورده و فکر کردن تو اصلا براشون ارزش قائل نیستی.البته حق نداشتن همه چیز رو بهم بزنن.
الان قبل از هر اقدامی برو پیش مشاور بایه مشاور حضوری صحبت کنی بهتره.بعد هم تو چه مرحله ای هستین الان؟
اگه خدای ناکرده در پیچ و تاب جدایی من شنیدم الان قبل از دادگاه زوجها رو میفرستند برای مشاوره تا مشاور دلیل جداییشون رو مشخص کنه پس دراین یک مورد همسرت باید بیاد پیش مشاور از این فرصت استفاده کن و سعی کن دلیل کارهاش رو توسط مشاور بفهمی.اگه میتونی از بزرگترهای فامیل استفاده کن تا بتونی دلیل کارهاشون رو بفهمی.بازم میگم هزارتا راه هست برای نجات زندگیت.کمی فکر کن و به خودت و اون فزصت استراحت بده.اگه میتونی برای یه مدت برو مسافرت با خواهری یا مادری یکم خوتو اروم کن تا بتونی بهتر تصمیم بگیری.با یکی تو خانواده ات که باهاش راحتی صحبت کن حتی اگه نتونه کاری برات بکنه حداقل میتونه دلداریت بده.امیدوارم ختم به خیر بشه

عشق نوجوانی عزیز
لطفا بین نوشته هات یکم فاصله بذار، خوندنش واقعا سخته
عنوان تاپیکت هم ربطی به مشکلت نداره و زیاد توجه کسی رو جلب نمیکنه.
توی این مدت جدایی همسرت ازت خبری نگرفت. خودت چطور؟؟ نکنه مثل تاپیکت باهاش برخورد کردی و خودتم سراغی ازش نگرفتی؟! اگه نگرفتی آیا اینکارو به خاطر غرورت کردی؟
در حال حاضر حفظ این زندگی چقدر برات ارزش داره؟ منظورم اینه که خودت دیگه همه چیزو تموم شده میبینی یا هنوز امیدی به درست شدنش داری؟ و چقدر حاضری برای حفظش انرژی بذاری؟

سلام عشق نوجوانی

اینطور ک من متوجه شدم خانواده همسر قبل روابط بیشتر ذهنیت درستی از کار کردن شما نداشتن و فکر میکردن مشکلی نیست ک، ماهم عروسمونو صبحا نمیخوایم بره سر کار شب میخوایمش که باهامون بیاد مهمونی و عروسی و.....

اما متاسفانه شما هم به این نکات توجه ای نکردی مثلا کلی گفتی من کار میخوام بکنم همین . قضیه رو باز نکردی که کسی که شاغل میشه تایمش محدوده. همیشه وقت نداره. ممکنه بعضی شبا خسته باشه نیاز به آرامش و استراحت داشته باشه. بعضی زمان ها نه میخواد بره بیرون خوش بگذرونه.حس و حالشو داره.

من متوجه شدم شما دو خانواده متفاوتین . یکی از خانواده ها اهل خوش گذرونی و مهمهمونی و عروسی رفتنه. یکی دیگه اهل علم و کار و پیشرفته.

یکیتون اهل شوخی و بگو بخند و بدون تعیین حد و مرزی

یکی دیگه جدی و قانونمنده و تو ارتباطاتش حد و مرزی و تعیین میکنه.

اشتباه هردوی شما این بوده که این تفاوت ها رو ندیدین متأسفانه و بدون در نظر گرفتن خانواده ها که بسیار در روابطا مهم هستن و نقش اساسی دارن، اقدام جدی برای مراسمات عقد و عروسی کردین اونم خودتون به تنهایی.

من فکر میکنم حتی تو عقد و عروسی هم شما بیشتر از همسر اصرار داشتین تا ایشون. کاش عجله نمیکردی .صبر میکردی بیشتر بررسی میکردی.

آخه مگه دنیا به آخر رسیده بود؟ درسته شما ایشونو انتخاب کردین، خب دختر گل نامزدی واسه همین موقعاس دیگه آشنا میشین میبینین بدرد هم نمیخورین متفاوتین پس میشه بازپ یا جواب بله بدین یا رد کنین بگین متفاوت بودیم.باهم فرق دارسم دنیامون فرق داره.

اکثر جوونا متأسفانه وقتی با مانعی بنام خانواده پواجه میشن فکر میکنن مهم نیس و میشه راحت ازش رد شد و بطرف مقابل هم میگن بیا میشه. غافل از این که خانواده خیلی مهمه تازه نزدیک مانع میشن میبینن نه مثیکه نمیشه.

خانواده اگه نخوادت و لج کنه خیلی راحت میتونه پسرشونو بکشونه سمت خودش.
میدونی چرا؟ چون پسرشه! چون اگه تو یساله باهاش آشنا شدی .
اون خانواده به اندازه سن اون پسر یعنی حدود بیست برابرش میشناسنش!!! عمرا بتونی جای خانواده رو براش بگیری.

هرچیم بگه نظرات من با خانواده فرق داره، شما عاقل باش و باور نکن. بالاخره تو اون خانواده بزرگ شده دیر یا زود خواه یا ناخواه نظراتش سمت و سوی خانواده رو میگیری.

تو هم خانوادت و خودت نظراتتون عینه همه و شاید در جزییات فرق داشته باشین اما کلیاتش عینه همه . پس هردو یجورایی حق دارین. و هردو در زمان آشنایی و انتخاب اشتباه کردین و این تفاوتا و ندیدین.

عزیزم معمولا یکی از طرفین که متوجه تفاوتا میشه اگه بخواد زندگیشو حفظ کنه باید کوتاه بیاد یجاهایی. مثلا اگه زمان هایی کار کردنت زیاده خب کمش کن تا بیشتر بتونی با خانواده شوهر و شوهر باشی.

شاید شوهرت هم دیده تو بیشتر زمان هایی که بهت نیاز داره نیستی. برای همین سکوت کرده ، چون قبلا با کار کردنت موافق بوده الان نمیتونه زیرش بزنه.گفته سکوت میکنمطرفش و نمیگیرم تا تنا بمونه از پا بیوفته خودش برای حفظ زندگیش قید کار کردن و بزنه.

درکل همه ی ما دخترا میدونیم که قبل عقد و عروسی و قبل اینکه بطور رسمی عروس یشیم، خانواده آقایون مارو همه جوره میخواین و کلی هندونه زیر بغلمون میذارن اما همین که عروس شدیم دیگه خبری از اون هندونه ها نیس. حااالا دیگه ما راه برگشت نداریم براحتی نمیتونیم برگردیم. حالا ما باید هندونه هایی که گرفتیم و برگردونیم . :)) دیگه این چیزیه که الان تمام عروسا میدونن گلم .زیاد عجیب نیس.
معلدنه که هممون خونه باباهامون راحت تر بودیم. هندونه میدادت بهمون هیچوقت پسشم نمیگرفتت اونم یکی بدن دوتا بخواین. منتها هممون با اینکه این چیزارو میدونیم بازم ازدواج میکنیم!

میدونی چرا چون امید داریم. چون میگیم من سعی میکنم دو کفه ترازو به تعادلبرسون م چون به ازدواج نیاز داریم. به تکمیل شدن نیاز داریم. به تشکیل خانواده نیاز داریم. هرکاری مشکلات خاص خودشو داره هیچ کاری بی مشکل نیس. برای بدست آوردن موارد باارزش باید یه چیز هایی هم از دست بدی. نمیشه همیشه بدون دردسر بدست بیاری.

بببین وارد هر خانواده ای هم میشدی این دست مشکلات و داشتی. هیچ آدمی کامل نست، خانواده هم از مجموع چند آدم بدست میاد پس هیچ خانواده ای هم کامل نیس.
فقط ماها باید موقع انتخابمون نزدیکترین خانواده رو انتخاب کنیم.تا اختلافات کمتر شه. ورگرنه اختلاف زیاده. اینم در نظر بگیر ممکنه اون خانواده هم در نوع خودشون بهترین باشن منتها اخلاقیات و معیاراشون با شما فرق داره.

- - - Updated - - -

خلاصه مطلب اینکه :

پس متوجه شدی تو هم اشتباهاتی داشتی.

پش اشتباهاتتو بپذیر

سعی کن خانواده همسرتو همون طور که هستن بپذیری
تو نمیتونی تغییرشون بدی

اینم قبول کن وارد هر خانواده ای بشی مشکلات خاص خودشونو دارن.

همسرتو با خانوادش بپذیر نه بدون خانواده !
همونطور که توهم انتظار داری همسرت تورو با خانوادت بخواد.

میگی چرا باید خودم و تغییر بدم از یطرف از اونا انتظار داری مطابق معیار تو تغییر کنن.!! خب اینها متناقضن باهم.

اونها هم ممکنه در نوع خودشو ن فکر کنن بهترین هستن.(اونها عروس شاغل و خسته نمیخواین ؛ عروسی میخواین که وقت داشته باشه باهاشون بره بیرون و خیلی اجتماعی باشه. مثلا هیچ مهمونی از دست نده! هیچ مسافرتی از دست نده. !! )

مشکل اصلیه شما : کار کردن شماست که با حرف و نیش و کنایه راضی به کوتاه اومدن نشدی زندگیتم داری بخاطر کارت از دست میدی.

به اینم فکر کن ممکنه شوهرت سکوت کرده و پشتت و نمیگیره که تنا باشی از پا بیوفتی و راضی شی کار نکنی.!!! بیشتر براش وقت بذاری!
حواست باشه داری چیو از دست میدی و چیو بدست میاریَ!

پس برای خودت اولویت بندی کن!!ارزش گذاری کن.


سعی کن با همسرت صحبت کنی و اونم از بحران بوجود اومده آگاه کنی و ببینی نظرش چیه؟ بگو اگه بریم پیش مشاور بهتر میتونیم همدیگرو بشناسیم و بیشتر از اون مشکلمونو بشناسیم و حل کنیم.

در پایان عنوان تاپیکت گویا مشکلت نیست. عوضش کن.

- - - Updated - - -

راسی یه نکته ای هم در داخل پرانتز بگم که یوقتی فکر نکنی من درکت نمیکنم که اینجوری میگم:

ببین اتفاقا من تو تیپای شخصیتی خانواده همسرت نیستم یجورایی مثه خودتم ! ادامه تحصیل و همچنین کار کردن جز شروطم قبل از ازدواجه!

اما با خودم گفتم اگه جای شما بودم و این تفاوتا رو میدیدم چکارمیکردم:

اولا من چشامو باز میذاشتم باشه نمیذاشتم احساسات جلومو بگیره تو همون مرحله آشنایی قید ازدواج رسمی میزدم تا مشکلمون حل نشده بفکر رسمی کردنش نمیوفتادم ! چون میدونستم که بعد عروسی معجزه رخ نمیده و غول چراغ جادو قرار نیست بیاد و همشو حل کنه !! بعد عروسی اینا هست تازه ممکنه چند تا دیگه هم اضافه بشه!!!!

ولی اگه اشتباه کردم ! تاوان اشتباهمم تا جای ممکن پرداخت میکنم !
مثلا میبینم شوهرم چه ویژگی های مثبتی داره که میشه این از خودگذشتگی بکنم و دست از معیارم بکشم.(چون ممکنه در آینده مورد بهتری سراغم نیاد اونم با این ویژگی های اخلاقی چون بالاخره ایشون ویژگی مثبتی داشتن که انتخاب شدن دیگه.)

من یک اشتباه کردم!

اما حداقل اشتباه دوم و نمیکردم طلاق و میذاشتم اون آخر ه آخر!!! اشتباه سوم هم نمیکردم یعنی : عروسی هم نمیکردم!!!
سعی میکردم اول اشتباه اولمو درست کنم ! من اشتباه کردم باشه قبول !!! اول درستش میکنم بعد فکر میکنم حالا عروسی یا طلاق!!!!!

یعنی یا سعی میکنم خانواده همسر و بصورت منطقی مجاب کنم من شاغلم شماهم قبول کردین. مجاب نشدن !!!

سعی میکنم خودمو مجاب کنم کار نکنم! بخاطر زندگیم !(یعنی اولویت بندی برای خودم انجام میدم)

یا سعی کنم با همسر صحبت کنم کمتر کار کنم ! تایمشو کم کنم! اونم یجاهایی کوتاه بیاد منم یجاهایی !

یا.........

بعدش با توجه به شرایط جدیدی که بوجود اومده و منم قبولش کردم آیا میتونم تا آخر زندگی این شرایط و قبول کنم ! (البته ممکنه بهتر بشه!!!اما بهتره زیاد امید نبندم به همین شرایط جدید نگا کنم همینو میشه قبول کرد یا نه)

بعد بگو حالا طلاق یا عروسی!!!!

بنابراین من بعنوان یه دختر مجرد اگه معیاری برای خودم در نظر میگیرم درکنارش واسه خودم اولویت بندی هم میکنم! که اگه هم یه احتمال چند درصد هم نشد فکرشو کرده باشم چکار کنم ؟ اونوقت وقتی وارد همچین شرایطی شدم کاغذ زندگیمو پاره نکنم بگم خب از اول! چون اگه قرار باشه همیشه اینکارو کنم که دیگه یهو میبینم دفتر زندگیم کاغذی واسش نمونده و منم به هیجایی نرسیدم و هیچ گذشته ای ندارم چون همشونو تا به مشکل خوردم پاره کردم!!!

setare 1390 خیلی ماهی


بله . حرف زدن با بچه ها واقعا آرومم کرد . من متوجه اشتباهاتم شدم و قبولشون دارم . برای مواردی ک ذکر کردی : 1 - برای عقد این من نبودم ک پیش قدم شدم ولی اعتراف می کنم ک موافق عقد بودم ب 2 دلیل : 1 حساسیت شدید پدرم . ک خودشونم برای عقد ما با پدر همسرم تماس گرفتن و گفتن طبق قرار قبلی بچه ها ( یعنی منو همسرم ) نباید زیاد نامزدم بمونن ایشونم قبول کردن ولی بعدا چرا گفتن الان زوده واقعا دلیلشو متوجه نشدم .

2 . بی تابی همسرم ک واقعا من نمی تونستم از پس احساسات قوی و فوران شده همسرم بربیام . من ی دختر تقریبا مقید هستم اگه مثلا نماز نمی خونه و روزه نمی گیره ولی به چیزای دیگه اهمیت می ده یکی از اون چیزا این بود ک نمی تونم بپذیرم توی دوران نامزدی رابطه من و نامزدم از خط قرمزا رد بشه . ازونجا ک نمی تونستم پاسخ گوی خواسته های همسرم باشم و سر این موضوع دیگه بحث نکنم با عقد موافقت کردم ما رفتیم دنبال کارای عقد . اشتباهم این بود ک خوشحالیم رو نشون دادم . من ازین خوشحال بودم ک دیگه تنشی بابت رابطمون بوجود نمیاد ولی خانوادش گذاشتن پای هولم وگرنه خدا شاهده من از جمله دخترایی بودم ک دوس نداشتم زود عقد کنم ولی شرایط جور دیگه ای عوض شد . ولی همسرم سر از پا نمی شناخت . خوشحال بود. روز عقد ک شد خانواده همسرم علنا توی جمع گفتن ما الان آمادگی نداشتیم و با این حرف نشون دادن ک ب اجبار اومدیم . خیلی برام سخت بود .

2 - مراسم عروسیم باز بی تابی همسرم کار دستم داد . همسرم بدون هماهنگی با من با خانوادش صحبت کرد و بهشون گفت من و نم ( یعنی من ) می خوایم هر چه سریعتر ازدواج کنیم . می خوایم بریم سر خونه و زندگی خودمون . اونا سعی کردن همسرم رو قانع کنن ک الان زوده ولی همسرم در عین بی تجربگی دراومد گفت من راضی بشم زنم راضی نمیشه .دقیقا کار از همین جا خراب شد اونم چ جورم . همه چیز از کنترل خارج شد . لجبازیا شروع شد دیگه کسی باور نمیشد ک من کاره ای نبودم . نمی گم بدم میومد ک زودتر عروسیمو جشن بگیرم ولی بدجوری این جریان شروع شد .

خیلی زود همه فامیلش پر شد ک من عجله دارم برای ازدواج . خیلی اوضاع بدی بود . هر چند ک از همون اول از نامزدی تا عقد قرار یک سال گذاشته شده بود ولی همه چیز بر علیه من شکل گرفت . خلاصه نمی دونم چطور ولی نصف کارای عروسی اوکی شد البته با کلی کار شکنی هایی ک انجام شد ولی بعد از مدتی رفتن همه چیز رو کنسل کردن . از همسرم توضیح خواستم ولی اون باز مثله جریان عقدمون سکوت کرد . هیچ چیز بدتر از سکوتش منو آزار نمی داد فقط می گفت نمی دونم . چکار کنم . همه فهمیدن عروسیم کنسل شد . رابطمون خیلی خراب شد . همش دعوا . همش بحث . سوالای من از ی جا بی جواب موندنشون از سمت همسرم از ی جا . من حرفم اینه چرا بزرگترش در حق ما بزرگتری نکرد . من اشتباهاتم رو قبول دارم . همسرم هم اشتباه زیاد داشت ولی آیا دلیلی می شد ک بخوان همه چیز و نابود کنن . فرق ما ک بی تجربه بودیم ب اونا ک 10 تا پیرهن از ما بیشتر پاره کردن چیه ؟

sara 65 عزیز

بابت نوشته ها م ک فاصله ندارن معذرت می خوام . عنوان تایپیک رو هم وقتی بر ای اولین بار پیغام گذاشتم ازونجا ک از دست بزرگترا خیلی ناراحت بودم . سر اعتماد من ب حرفایی بزرگترایی ک ب حرفاشون عمل نکردن انتخاب شد . من ب خاطر بزرگترا ک فکر می کردم واقعا با تجربه ان و سرد و گرمک روزگار رو چشیدن این وصلت رو قبول کردم . وعده وعیدارو قبول کردم و خیلی اشتباهات دیگه . توی این مدت من بارها حالم بد جود ی کبار اون قدر ناراحت بودن گریه کردم ک تا مرز سکته رسیدم . از همسرم کفری بودم . چند بار بهم زنگ زد ک من یا ج نمیدادم یا با لحسن سرد و خسن ج می دادم و کلا مکالممون 1 دقه طول نمی کشید . ن ب خاطر غرور نبود . با تمام اتفاقایی ک افتاده بود غروری برام نمونده بود خیلی تحقیر شدم خیلی دلم شکسته شد . میخوام زندگی کنم . دوباره شروع کنم . می خوام برم پیشه ی مشاور . نمی دونم خدا برام چی می خواد . نمی دونم . باید فکر کنم ک آیا می تونم با مردی ک قدرت حرف زدن نداره و مواقع حساس پشت زنشو خالی می کنه زندگی کنم یا نه ؟

دختر بیخیال خیلی گلی

با حرفات کاملا موافقم . دقیقا ما دوتا از دوتا خانواده متفاوت بودیم ک توجهی ب خانواده هامون نکردیم و فکر می کردیم همین ک همو بخوایم کافیه . برای عقد و عروسی در جواب ستاره جون توضیح دادم ک چی شد .ولی در باره کارم باهات موافقم ک گفتی همسرم عمدا سکوت می کرد تا من خودم خسته بشم و از کار م دست بکشم . ی بار سراغ یکی از دخترای فامیلشو از مادر شوهرم گرفتم اونم مثه من شاغل بود . کارش سخت تر ازمن بود . متاهل بود . ولی مادر شوهرم چنان با افتخار تمام از کارشو شرایطشو وقت نداشتناشو . خلاصه کلی ویزگی های دیگش صحبت کرد . پیش خودم فکر کردم پس چرا برای من این قدر روشن فکر نیست . باورت میشه فامیلشون با همکاری مادر شوهرم برنامه هارو جوری هماهنگ می کردن ک اون خانم شاغل هم بتون باشون بره .

تو بگو من بایستی چ می کردم . خب طبیعی بود منم خودمو کشیدم کنا ر البته ن خیلی ولی وقتی دیدم سر نادیده گرفتن من اینجورن فقط می خوان منو ناراحت کنن خب من آدمم بهم بر میخوره . یعنی چی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/ من و اون چ فرقی داشتیم . ازون طرف سعی کردم روزای تعطیلم رو ب اونا اختصاص بدم مثلا می گفتم برنامه بذاریم بیرون ولی خیلی سرد می گفتن ن . با این حال ازشون پا نبریدم می رفتم خونشون . ولی شب ک بر می گشتم دلم و قلبم پر میشد از طعنه ها و زخم زبونایی ک می شنیدم . سیر ذل گریه می کردم ک سبک شم . ن نمی تونستم حرف بزنم همشون کینه شد تو دلم . من نخواستم اونا خودشون ب خاطر من تغییر بدن ولی انتظار داشتم حداقل من رو هم مثل بقیه بپذیرن و درک کنن . یعنی اگر دختر خودشون توی شرایط من بود بهش کمک نمی کردن تا بتونه بین کارشو زندگیش تعادل ایجاد کنه ؟ همیشه سد می شدن بعد موقش ک میشد همه اینارو عیب می کردن و بصورت شکایت ب همسرم می گفتن .

دوستای خوبم نمیدونم از نظر شما حرفام چقدر منطقین یا احساسی ؟ منو همسرم فقط دوتا جوون بی تجربه بودیم . خدا می دونه توی این چندتا پیغامی ک گذاشتم تا راهنماییم کنید ب والله قسم اصلا قصدم توهین ب همسرم یا خانوادش نبوده . نخواستم خودمو مظلوم نشون بدم و از اونا غول بی شاخ و دم بسازم تا شما ب نفع من نظر بدبد . هر چیزی گفتم عین واقعیت بود . من میخوام همون طور ک خانواده خودم توی زندگیم حضور دارن خانواده همسرم هم باشن . بهشون احترام میذارم . فقط می خوام ک همسرم حد و حدودارو مشخص کنه .

تا منو زندگیم حریممون حفظ بشه. من دوسشون داشتم و برای حفظشون خیلی تلاش کردم نمی دونم چقدر تلاشم فایده داشت یا اصلا با فکر و سیاست بود . من آرامش میخوام . اعتراف می کنم دلم برای همسرم تنگ شده اخه ما از لحاظ احساسی خیلی بهم وابسته بودیم و لی همه چیز خراب شد و گذاشتیم ی سری مسائل روی رابطمون تاثیر بذاره با وجود این دلتگی ازش خیلی ناراحتم . تو رو خدا برام دعا کنید تا راهمو پیدا کنم . و هر چه ب صلاح منو همسرم هست اتفاق بیفته . تصمیمم برای مشاور حتمیه . امیدوارم بتونن با راهکارایی ک میدن ی مسیر نو ی شروع دوباره داشته باشم .
بازم می گم من اشتباهاتم فهمیدم و قبول کردم و مطمئنا اگه روز بخوام دوباره شروع کنم دیگه نمی ذارم اون اشتباهات از جانب من دوباره تکرار بشه. خیلیییییییییییییییی خسته ام . فقط خدا میدونه.
التماس دعا

اینقد فکر نکن چرا بزرگترا اینکارو کردن چرا اونکارو کردن چرا بزرگتری نکردن.

به دیگران کار نداشته باش !
تو , اگه تو زندگیت خوب باشی به اونا هیچی نمیرسه اگه بدم باشی هم همینطور!!یعنی میخوام بگم بیشترین ضرر و حتی نسبت به شوهرت که یه پای این قضیه اس , تو میکنی!
پس سعی کن تمام تلاشتو بکنی که زندگیتو بسازی تو این تالار اگه یه چرخ بزنی زندگی های بدتر از خودتو میبینی . اما همه دارن تلاششونو میکنن. دوست ندارم اسم ببرم! اما خودت قاضی شو و برو بخون ببین مشکل تو کجا و اونا کجا! اونا هنوزم میخواین تلاش کنن و تو میگی طلاق!!!!!

طلاق و بذار برای آخر.

ببین پس اگه مشکلت کار کردنت نیست جستجو کن ببین مشکلت کجاست ! از شوهرت بخواه سکوتشو بشکنه ! با مهربونی و منطقی ازش بخواه که باهم زندگیتونو درست کنین.

خودت خبر بگیر ازش! تو همسرشی ! بپرس کجایی چرا مدتیس از همسرش خبر نگرفته؟ بپرس کار اشتباهی ازت سر زده که اینجوری رفتار میکنه!
بگو دوستش داری زندگیتم دوست داری ! نمیخوای به جدایی فک کنی
پس پاشه بیاد مرد و مردونه برای زندگیش تلاش کنه! زندگی ای که خودش انتخاب کرده.

تو میگی همش بزرگترا! اونا انتخاب کردن؟ تو قدرت تصمیم گیری نداشتی؟

الانم بخاطر بزرگترا داری طلاق میگیری.؟چون اونا باهم مشکل دارن!

پس خودتون دوتا چی؟
جستجو کن تو گذشته ببین چه کاری کردی ؟ چه جوونی ای کردی که دیگه نمیخواینت؟
از شوهرتم کمک بگیر.
یکم برگرد به عقب نگا کن.
ببین چکار کردی که نباید میکردی؟ و چکار باید میکردی که نکردی؟
یه چرخی هم تو مقالات تالار بزن ! موضوعات و بخون.
مهارت بیشتری کسب کن.

ببین ایا اونجور که مشاورا و مقالات میگه عمل کردی؟ یا نه بچه بازی کردی ! بیشتر لجبازی کردی!

من نمیگم اینجوری بودی میگم خودت بخون ببین باید چکار میکردی ! و چکار کردی.


اصن راستی چرا همسرتو انتخاب کردی؟ معیارای انتخابت چیا بود؟
میتونی ویژگی های خوب و بدشو بگی؟

من برات یه سرچ کردم اینو پیدا کردم

یه خانومی نوشته که با خانوده شوهرش مشکل داشته گویا از جانب مدیران هم راهنمایی گرفتن.
این لینکشه:
* آئین نامه حل مشکلات با خانواده شوهر

اگه میخوای کامل تر با مشکلشو راهنمایی آشنا بشی.

برو اینجا تمام لینکایی که این خانوم داره.

مشاهده تمام موضوعات آغاز شده

راسی همدردی یه کارگاه داره به اسم کارگاه آموزش رفتار جراتمندانه با اینم آشنا بشی بد نیست.

همیشه پیروز و امیدوار باش.:72:

- - - Updated - - -

یه داستان جالبی الان خوندم گفتم اینجا هم بگم شاید بدردت بخوره.

این داستان ماله همین سایته که ازبچه های قدیمی گفته بودن نقل قول نداشت ورگرنه نقل قول میزدمش . کاربری بنام اکرم اینو گفتن:

شايد دكمه اشتباه را فشار مي دهي ؟!

بالاخره موفق شدم بااصرار زياد از مغازه اسباب بازي فروشي بزرگ نزديك دفتر بابا يك ارگ دستي بخرم.البته بابا برايم خريد ولي خوب مهم اينست كه چه كسي انتخاب ميكند و چه كسي استفاده ميكند هر دوي انها خودم هستم.بابا فقط ارگ را خريده و در نتيجه ارگ مال خودم است و هر قدر دلم بخواهد ميتوانم با ان اهنگ بزنم.

وقتي توي يكي از كلاسهاي خلوت نشستم تا با ارگ خودم بازي كنم ديدم دو نفر دارند روي صندلي جلو راجع به يك مساله مثلا خيلي مهم با هم بحث ميكنند.يكي ميگفت من نميتوانم با مادرشوهرم رابطه ي خوبي برقرار كنم چون هنوز نزديكش نشده احساس نفرت تمام وجودم را ميگيرد و ته دلم يك چيزي ميگويد او هم دقيقا چنين احساسي نسبت به من دارد.اما برعكس شوهرم خيلي مادرش را دوست دارد.همين طور پدرشوهرم هم واقعااو را از صميم قلب دوست دارد.ولي بر عكس من اصلا نميتوانم حتي براي يك دقيقه با او تنها شوم چرا كه هيچ چيزي جز متلك و كنايهبه او بگويم و اتفاقا او هم همين طور !اصلا باورم نميشود كه چطور شوهر و پدرشوهرم اينقدر اين زن كج خلق و نچسب را دوست دارند.
من سرفه اي كردم و توجه انها را به سمت خودم جلب كردم و گفتم:ببخشيد!من جواب شما را دارم!به اين ارگ من نگاه كنيد.اين رديف كليدهاي سمت چپ صداي بم و گوشخراش از خودشان درست ميكنند و صداي كليدهاي سمت راست نازك ولطيف هستنند.من فكر ميكنم شوهر و پدر شوهر شما كليدهاي سمت راست وشما كليدهاي سمت چپ مادرشوهرتان را كه صداي بم و خشن دارند را فشار ميدهيد! مهم اينست كه كدام كليد را فشار ميدهيد.مادرشوهرتان مثل ارگ است!
ان زن به من خيره شد و نگاهي به ارگ انداخت و بعد بلند شد و به تنهايي از كلاس بيرون رفت.فكر ميكنم تا به حال ارگ نديده بود كه اين جوري شوكه شد.

(يادداشتهاي امير والا)

نو شدن حال ها...
رفتن اين كهنه هاست.

پس عشق نوجوانی عزیز حواست باشه ببین کدوم کلید وفشار دادی که اینجوری باهات رفتار میشه.

سلام دوست گلم :72:

خیلی سخته، واقعا درکت میکنم و واست از صمیم قلب دعا میکنم مشکلت حل بشه و به آرامش برسی .

فک میکنم خیلی خسته شدی، اون قد که شاید نتونی درست فکر کنی یا تصمیم بگیری، یه کم از نظر فکری به خودت استراحت بده به گذشته ها اینکه چی شد و چی گفتن فک نکن، آروم باش تا بهترین تصیمیم رو بگیری هرچند میدونم خیلی سخته چون دلتنگ همسرت هم هستی.
نمیدونم دقیقا چند روزه از هم خبر ندارید و ملاقاتی نداشتید اما عزیزم همین جوری که نمیشه، صحبت کنید و مشکلاتتون رو حل کنید، اینجوری هر روز با خودت هزارجور فک میکنی.
من بهت حق میدم، عقاید و شرایط خانوادگی و کاریت محترمه، اما هر پسری دوس داری خونه پدرخانومش بره و یا اون بیاد یا سفر برن و... اول یه شور و ذوق خاصی دارن دیگه.

مادرشوهرت هم دوس داره تو جمع اونا باشی چون عضو خانوادشون شدی، حالا که وارد خانواده اونا شدی اونا رو با همون اخلاق و رفتار قبول کن، اگه به چیزی میخندن که واست خنده دار نیست حداقل یه لبخند داشته باشه، چون وقتی وارد یه فامیل میشی اونا دوس دارن مثلا اون عروس یا داماد شبیه خودشون باشه، عزیزم باید بازیگر خوبی باشی، اول خودتو تو دل شوهرت و خانوادش جا کن بعدش همه چی رو کم کم طوری که میخوای اصلاح کن.

ضمنا مادر همسرت مستقیما تو جمع میگفت شما اونی نیستی که میخوان یا اینطوری برداشت کردی؟
صبور باش، این دوران مشکلات خودش رو داره، این هنرمندی تو و همسرته که باید درست از این شرایط بگذرید، به هم کمک کنید و فک نکن همه علیه تو دارن رفتار میکنن.

موفق باشی :43:

سلام مهتاب جون .
توی پیامای قبلیش گفتم ک من اونا رو همون جور ک بودن پذیرفتم و سعی کردم خودمو وفق بدم ولی اومنا مانع میشدن . و یا اینکه توی جمعشون ک بودم چیزایی ک خنده دار بود رو می خندیدم اینجور نبود ک عصا قورت داده باشم ولی مثله اونا هم نبودم ک هر شوخی بکنم . مادرم شوهرم توی جمع فامیلای مشترک خودشو همسرشون گفتن ک من چیزی نبودم ک ایشون می خواستن . من الان خودم خواهر شوهر هستم رابطم با عروسمون خوبه . هممون باهاش اینجوریم . از اول اینجوری صمیمی نبودیم چون اون از ی فرهنگ دیگه ما از ی فرهنگ دیگه . ولی راحت پذیرفتیمش و بهش فرصت دادیم . باورت میشه ما حتی ضرب المثل هم ک میزدیم اون بخودش می گرفت و ناراحت میشد . ما براش توضیح می دادیم ک معنی این ضرب المثل ک مخصوص ماست چیه . سوء تفاهم زیاد بینمون پیش اومد ولی بهم فرصت دادیم .الان خدا شاهده کافیه ازش بپرسید رابطت با خانواده همسرت چطوره تا بهتون بگه پقدر باهم خوبیم . مشکل اینجاست خانواده همسرم علی الخصوص مادرش بمن فرصت خوب بودن ندادن چ برسه به اینکه تو دلشون جا شم . مادرش پایه و اساس خونه بود خیلی راحت می تونست کاری کنه من جذبش بشم ولی علنا بام مخالفت می کرد . ناراحتم ک فقط نکات رو دیدن ک ب ضرر من بود و گرنه من آرزوم بود باشون خوب باشم . چون معتقدم ی جایی ی روزی ممکنه من ب حمایت خانواده همسرم نیاز داشته باشم پس نمیام دستی دستی ازشون ببرم . من بهشون وصلم . من ی جاهایی بچگی کردم ولی ب نظر شما لیاقت ببخش نداشتم ؟ من دنبال آرامش بودم . خیلی خوب میدونم همسرم ب خانوادش وابستگی زیاد داره پس الکی نمیومدم شروع کنم ب گله کردن . من خیلی تحمل کردم . ولی وقتی بعد از ی مدت طولانی حرف زدم اونم ن گلایه از همسرم راهکار خواستم تا بتونم رابطمو با خانوادش خوب کنم . میگفت وای چرا این چیزای ریز ب چشمت میاد . بگذر .من برخلاف ظاهر م خیلی زود رنج و شکننده بودم . تو خانوادم کسی از گل بهم نازک تر نمی گفت ولی بارها و بارها منو زیر سوال بردن ولی با این حال پیشه خودم می گفتم اینم جزیی از سختیه زندگیه من باید صبور باشم . میدیدم از رفتار تند خانوادش بامن ناراحت میشه . عصبی میشه ولی باز بمن می گفت رفتارتو خوب کن . در صورتی ک نمی تونست ب خانوادش بگه این خطاهای همسرم کوچیکن بگذرین بی تجربه ست بگذرین شما بزرگترین بگذرین. من اگه می دونستم همسرم دلیل سکوتش چیه آرامش پیدا می کردم . بارها پرسیدم ولی سکوت مطلق جوابش بود . ببخشید امروز اینقدر خاطرات گذشته مرور شد ک دیگه نمی تونم ادامه بدم . دارم خفه میشم . مرسی از لطفتون ک برام پیام گذاشتین . می بوسمتون

عشق نوجوانی عزیز
صحبت هات بسیار کلی هست... در مورد همسرت بیشتر بگو
میخوام بدونم الان چندوقته از همسرت خبر نداری و آخرین صحبت هاتون چی بود؟ آخرین قرارهاتون و الان قراره چکار کنین؟

خواهر عزیزم.من یه راهکار بهت میگم.ببین چجوریه ازش استفاده کن:
گفتی پیش مشاور رفتنت حتمیه خوب الحمدالله میتونی در مورد راهکارهای ما از مشاورهم سوال کنی تا بتونه بهتر راهنماییت کنه.
چند وقته دقیقا با همسرت تماس نداشتی و ندیدیش؟
به همسرت زنگ بزن ازش بخواه یه قرار ملاقات بذارید تادرمورد مشکلات بوجود اومده و رابطتون تصمیمش برای ادامه یا توقف زندگیتون باهم صحبت کنید.سر قرارتون بدون هیچ خجالتی مشکلاتت رو براش بیان کن و احساست رو نسبت بهش بگو ولی حتما دقت کن تو حرفات سعی نکنی درمورد خانواده اش چیزی بگی فقط بگو من خیلی خانواده ات رو دوست دارم مخصوصا مادرت رو خیلی خانم خوبیه اگه بهم چیزی میگفت میذاشتم رو حساب بزرگیش و اینکه میخواد کمکم کنه و ازاینجور حرفا.خلاصه هرچی سیاست زنونه داری خرجش کن ولی سعی کن تو حرفات حالت خواهش یا التماس نداشته باشی با محبت اما دستوری و منطقی صحبت کن.از رگ خواب همسرت هم استفاده کن.ازش بخواه روی حرفات فکر کنه و بهش بگو تو درمورد ملاقاتتون چیزی به خانواده ات نگفتی و ازاون هم بخداه نگه بگو میخوام سوپرایز بشن اگه ما اشتی کردیم.بگو روحرفات فکر کنه و اگه نظر مثبتی داشت باز مثل دوران دوستیتون سعی کنید باهم اشنا بشید و از دوباره شروع کنید.حتی برای بامزه بودن دست بده وخودت رو دوباره معرفی کن.اینجوری تمام لحظات خوش قبلیتون به یادش میاد و پا به پای تو جلو میاد.انشالا بعد خوب شدن رابطتون همچنان بخواه که کسی رو در جریان نذاره و راضیش کن برید پیش مشاور بعد تمام اینکارها طبق یه برنامه از پیش تعیین شده خانواده هاتون رو درجریان بذارید.وحتی اگه لازم شد میتونید ازخانواده هاتون هم بخواید که با شما بیان پیش مشاور.
البته این کارها یه پیشنهاد بود فقط اگه خواستی باز روشون فکر کن و با بقیه مشورت کن یکم کم و زیادش کن .البته خودت بهتر میدونی.امیدوارم خدا همیشه همراهت باشه