مي خواهم از همسرم به جرم تهمت زدن شكايت كنم

سلام دوستان
تقريبا يك سالي از زماني كه مشكلم را نوشتم مي گذره نياز جدي به راهنمايي دارم .همسرم دنبال يك دليل محكه پسند براي جدايي استاين هم لينكش است . من تمام تلاشم را براي ساختن زندگيم كردم البته شايد اين كه مي گم تمام از نظر خودم درست باشه ولي همسرم همچنان به تهمت هاش به من ادامه مي ده قبل از عيد دستگاه ضبط صدا خريده بود و داخل كيف من گداشته بود تا صداي من را برايش از خانه پخش كند من اين قضيه را مي دانستم و مخالفتي نكردم گفتم شايد با اين قضيه خيالش راحتر باشه ولي وضع اسفباري ايجاد شد صداهاي من را براي خودش تجزيه و تحليل مي كرد اينجا گفتي واي اونجا چرا گفتي خدايا شكرت اين صداي پرينتر نيست صداي شير اب است و از اين جور اراجيف كه شرم از بيانشان دارم ، يك مدت هم به ايميلم گير داد و ايميل ويروسي كه از طرف ياهو ارسال شده بود را مي گفت تو براي كسي ايميل فرستادي كه ياهو برگشت زده و من هر چقدر قسم خوردم كه اين ويروسه باور نكرد ،باورتون نمي شه شب زايمانم مرا به خاطر اين قصيه چنان زد كه تا ساعت ها روي زمين افتاده بودم ( اون رمز ايميل من را داره خودم دادم كه بدانه من ريگي به كفش ندارم )تا اينكه يكي از دوستانش كه توي كار اينترنت است بهش ثابت كرد كه اشتباه فكر مي كرده ( البته ديگه ايميل هم ندارم چون رمزش را عوض كرده) . من الان دو روزه قهر كردم و خانه مادرم هستم چون واقعا از دست اهانت هاش خسته شدم مي خوا م به خاطر تهمت و افترا ازش شكايت كنم نمي دونم اين كار درسته يا نه ؟ بحث رفتن به مكه بودبه من مي گه براي تو واجبه بايد بري توبه كني مي گه من شاهد پيدا كردم من هم مي خوام شكايت كنم و تا وقتي شاهدا رو نياره كوتاه نيام اخه حرف مفت زدن بسه ديگه .كمكم كنيد اين كار از نظر شما درسته

سلام
ببخشید من کارشناس نیستم و نظرم کارشناسی نیست به هیچ وجه هم اجازه ی اینو ندارم به کسی برچسب بزنم ،ولی با توجه به چیزهایی که خودتون گفتید و تا این حد بدبینی و تهمت و ....،یه مطالبی در مورد اختلال شخصیت پارانوئید خوندم،نمونه اش هم نقش محمدرضا فروتن در فیلم قرمز هست،فقط میگم مراقب خودتون باشید و این مشکل رو ریشه ای حل کنید ،امیدوارم کارشناسهای با سواد و با تجربه کمکتون کنند. :203:

درود

این موضوع تخصصی هستش حتما پیش مشاور برین چون عادی نیست این رفتارها :72:

سلام . خاله قضي عزيز مي دونم كه طبيعي نيست و مطمئن هستم كه بيماره ولي شديدا عدم پذيرش داره و دست روي قران گذاشته كه مطمئن هستش كه من بهش خيانت كردم. تازه ديروز به مديرم هم زنگ زده و گفته همه اين اراجيف را . ابروم جلوش رفت . مديرم مي گه تو امنيت جاني نداري اگه بري دوباره تو خونه . من مطمئن هستم كه صداي مديرم را ضبط كرده چون با تهديد مي خواسته از اون حرف بكشه و بر عليه من استفاده كنه ( مي خواسته از اون به عنوان شاهد كارهاي من استفاده كنه ) . بچه ها واقعا ازش شكايت كنم يا به خاطر دخترم اين كار رو نكنم ولي من حاضر نيستم ديگه ببينمش . اون ابروي من را داره خيرات مي كنه . گاهي اوقات نفرينش مي كنم بعد با خودم مي گم اين بنده خدا را خدا زده كه به اين حال و روز افتاده .

بچه ها من رو تنها نزارين اگر شماها بوديد چكار مي كرديد

سلام
این اولین نظری هست که توی این سایت پست می کنم امیدوارم که مفید باشه

عزیزم دوستان مطالب خوبی رو گفتن . شما به خاطر دخترتون هم که شده باید این مشکل و ریشه ای حل کنید. اگر می تونید متقاعدش کنید که پیش روانپزشک بره. آخه برگشتن شما به اون خونه و بزرگ شدن دخترتون هم توی همچین محیطی اصلا صحیح نیست و می تونه مشکلات و عواقب خیلی بدی داشته باشه. شما باید سعی کنید مناسب ترین محیط و واسه دخترتون مهیا کنید. به نظرتون دیدن دعوا و کتک کاری های شما واسه دخترتون مناسبه ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemaneabi222

.،یه مطالبی در مورد اختلال شخصیت پارانوئید خوندم،نمونه اش هم نقش محمدرضا فروتن در فیلم قرمز هست

---

خدا نکنه اونطوری باشه - اون فیلم خیلی اعصاب خورد کن بود بیچاره کرد زنش رو و بهونش این بود که عاشقتم و میخوام مواظبت باشم...

به نظر من هم ایشون نیاز به درمان داره . اول از همه خودتان نزد یک مشاور بروید و مشکلات شوهرتان را با او درمیان بگذارید و راهی برای درمانش پیدا کنید جز این کاری نمی توان کرد.

ممنون بچه ها . من با مشاور حرف زدم مي گه راه درست را بايد خودت انتخاب كني اون اين بيماري را داره تو مي خواي چكار كني . بچه ها هي زنگ مي زنه مي گه مي خوام بيام بچه را ببينم اين حق منه( البته نه من نه خانوادم هيچ كدام به تلفن هاش جواب نمي ديم به مديرم دوباره الان زنگ زده) من نمي خوام اون بچه را ببينه

سلام.
بدون شک رفتارهای همسرتون طبیعی نیست و خود شما هم این رو می دونید. اللخصوص که الان تا حدی شدید شده که داره همه زندگی شما رو به هم میریزه.

اگه میخواین جدا بشین همه تلاشتونو روی این کار معطوف کنید. برای آماده کردن خودتون از نظر ذهنی و مالی و... ضمنا می تونید با اثبات بیماری ایشون حق حضانت فرزندتون رو هم بگیرید. برای اثبات بیماری ایشون باید همونطور که خودتون گفتین به خاطر تهمت ناروا شکایت کنید چون (متاسفم که اینو میگم)اینجا ایرانه و گاهی حتی تهمت بی اساس مرد می تونه از صدتا گواهی و سند شما قابل استنادتر باشه.

اگه می خواین جدا نشین دو تا راه دارین. یا با همین وضع ادامه بدین و هرچی شد سکوت کنین چون اعتراضات کوچیک شما عواقب بدتری داره. در واقع باید برای حفظ زندگی مشترک از بیشتر حقوق شخصیتون بگذرید.
یا اینکه ایشون رو از طریقی وادار کنید باهاتون به روانپزشک مراجعه کنن و تحت درمان قرار بگیرن.

می خواین کدوم راه رو انتخاب کنید؟ هر کدوم که باشه میشه به بهترین حالت ممکن انجامش داد و مطمئنا دوستانی هم که اینجا هستن بهتون کمک میکنن. اول تصمیم قطعی بگیرید و بعد عمل کنید.

ممنون مهستي عزيز . مي خوام طوري وانمود كنم كه قصد جدايي دارم و بسيار روي اين قضيه مصر باشم شايد خودش براي حفظ زندگيش پيش دكتر بره ولي خوب اين عمل دو حالت داره يا اون هم روي دنده لج مي افته و مي گه باشه ( بسيار مغروره) يا اينكه به دكتر مراجعه مي كنه . خانوادم مي گن دعوا راه ننداز ولي من قصد دعوا راه انداختن دارم بايد قضيه جدي باشه تا شايد فرجي بشه . مي خوام بهش بگم اگه ديدن بچه حقته برو شكايت كن همان طور كه من براي رسيدن به حقم مي خوام شكايت كنم . خواهش مي كنم به من بگيد اين عمل ها درسته يا نه

- - - Updated - - -

ممنون مهستي عزيز . مي خوام طوري وانمود كنم كه قصد جدايي دارم و بسيار روي اين قضيه مصر باشم شايد خودش براي حفظ زندگيش پيش دكتر بره ولي خوب اين عمل دو حالت داره يا اون هم روي دنده لج مي افته و مي گه باشه ( بسيار مغروره) يا اينكه به دكتر مراجعه مي كنه . خانوادم مي گن دعوا راه ننداز ولي من قصد دعوا راه انداختن دارم بايد قضيه جدي باشه تا شايد فرجي بشه . مي خوام بهش بگم اگه ديدن بچه حقته برو شكايت كن همان طور كه من براي رسيدن به حقم مي خوام شكايت كنم . خواهش مي كنم به من بگيد اين عمل ها درسته يا نه

- - - Updated - - -

خدايا من بنده ناتوان توام...شما را به اين شب عزيز برام دعا كنيد از خدا بخواين راه درست را از طريق بنده هاش به من نشان بده

- - - Updated - - -

خدايا من بنده ناتوان توام...شما را به اين شب عزيز برام دعا كنيد از خدا بخواين راه درست را از طريق بنده هاش به من نشان بده

سلام عزیزم
همانطور که دکتر بهتون گفته همسرتون بیماره و تصمیم با شماست که چیکار کنید،پس بهتره عاقلانه رفتار کنید،دعوا و بحث راه به جایی نمیبره،چون من این مورد همسر شما رو نمونه بارزش رو از نزدیک دیدم برای همین بهتون گفتم احتمال داره این اختلال رو داشته باشه،اینجور افراد بیش از حد مغرور هستن و معمولا هرگز نمیپذیرن بیمارن و معمولا از طرف اطرافیان و به اجبار اونها به روانپزشک مراجعه میکنند،اینکه میخواد بچه تون رو ببینه نباید مانع بشید چون درواقع جنگ راه میندازید،بذار بچه شو ببینه مثلا بیاد منزل پدرتون زمانی که شما سر کار هستید ببینه و بره اینجوری خیال شما هم راحته ،اما الان همسرتون فعلا داره به صورت لفظی آبروتون رو میبره چون بیماره،تا اینجاش فقط به شما آسیب روحی میرسه اما اگه بدبینیشون بیشتر بشه چون شما هم کنارش نیستی شاید آسیب جدی تری بهتون بزنه،همسرتون باید حتما درمان بشه ،در برخورد با این جور افراد مهمترین کار بعد از روند درمانشون شفاف سازی و اعتماد سازی هست،که البته اینم بگم نمیخوام نا امید بشید ولی اگه همسرتون نخواد بهبود پیدا کنه شما هرچقدر هم تلاش کنی و همه جوره شفاف سازی کنی باز هم ایشون ذهنش شروع میکنه به منفی بافی و بدبینی و تهمت،من نمیتونم خیلی چیزهارو به شما بگم چون کارشناس نیستم ولی بازم میگم مراقب خودتون باشید .مثال فیلم قرمز رو که زدم از خودم نگفتم دقیقا این مطلب رو از منابع کارشناسی ارشد "بهداشت روان"آقای حمید حجتی خوندم.
بازم میگم چون این مورد رو از نزدیک دیدم و استرس و بی احترامی ها و ... که برای طرف مقابل بوجود میاد رو هم از نزدیک دیدم فقط میتونم بگم درکتون میکنم و از خدا میخوام به قلبتون آرامش بده و بهترین تصمیم رو بگیرید. :203:

ديگه نمي خواستم بيام اينجا و بنويسم چون از بچه ها بيشتر از اين انتظار داشتم كه كمكم كنن ولي ....خيلي اشفته و افسرده ام خيلي هر تاپيكي كه باز مي كنم به نتيجه خاصي نمي رسم توان مراجعه حضوري به روانشناس را هم ندارم نه مالي و نه وقتي ( مگه چقدر در مي ارم كه هم هزينه مخارج دخترم را بدم هم خرج خانه ..) ديگه پولي براي اين چيزا نمي مونه . تو يك تاپيك ديگه گفتم http://www.hamdardi.net/thread-31705.htmlكه پيش دكتر رفت فقط چند جلسه و بعد گفت اون حرفاي من را نمي فهمه و ديگه نرفت . تازگي ها كاري به كار هم نداريم هيچ كاري هيچ هيچ واين بي تفاوتي براي من خيلي سنگينه من اگر مي خواستم اين طوري زندگي كنم كه از همسر اولم جدا نمي شدم . خيلي افسرده شده الان دو ماهه داره ماشينش را درست مي كنه كه بفروشه دو ماه هر روز از صبح تو پاركينگه الكي به چراغ ور مي ره الكي به در و... من خيلي احساس تنهايي مي كنم. اون هم در اين روزاي اخر سال كه همه تو جنب و جوشن . نمي دانم يك دفعه دلم گرفت گفتم بيام اينجا

سلام اکاش عزیز

خدا قوت


راهنمایی زیر از مدیر همدردی را چقدر به کار گرفتی ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی' pid='256073' dateline='1358498794

با سلام و احترام
akasha گرامی
شما خیلی وقته که عضو همدردی هستید، و احتمالا مطالب زیادی در تالار مطالعه کردید و اینکه می بینیم بعد از ماهها مسئله خود را این جا طرح کردید خرسند هستیم. مخصوصا اگر این تاپیک موجب شود شما بتوانید زندگی خود را بازسازی کنید.
هم حسی ها و نظرات بسیار خوبی اعضاء همدردی به شما دادند که نشان می دهد که دوستتون دارند و شما را تنها نگذاشته اند. مخصوصا تاکید روی بیماری همسرتان و لزوم دارو درمانی و همچنین تاکید روی اینکه شما باید گام به گام زیر نظر یک مشاور خانواده گامهای خود را بردارید حتی اگر همسرتان مستقیما همراهی نکردند.
اما با وجود همه اینها در ذیل بنده گامهایی را پیشنهاد می دهم که هدفم توانمند کردن شما، آگاه کردن شما و فعال کردن شما در جهت بازسازی چنین زندگی هست.



یکم: موتور خود را خاموش کنید.
شما بسیار تلاشگر هستید، بسیار اهل حساب و کتاب و فکر هستید، بسیار مسئولیت پذیر هستید. به تنهایی می توانید وظیفه چند نفر دیگر را هم انجام دهید. دوست دارید به آنچه که حق خود می دانید برسید و در این راه زیاد از خودتون انرژی می گذارید.
وقت آن رسیده که این موتور را خاموش کنید. کاری که هیچ وقت نکرده اید!!
در زندگی قبلی اتان یادتان هست. گفته بودید 11 مرتبه برای ترک او اقدام کرده بودید. و شاید اگر جدا نشده بودید این عدد هنوز هم در حال افزایش بود.
akasha گرامی
خدا هم همه اختیار انسان را در دست نمی گیرد تا او را به یک طرف سوق دهد. این انسان ها که با ما زندگی می کنند خودشان هم هستند، اختیار هم دارند، کارهای درست و نادرست انجام می دهند. ما تا مقداری می توانیم آنها را به کاری تشویق کنیم یا مانع شویم. اما آنها موم در دست ما نیستند. لذا پرتلاشی شما کافی نیست که یک انسان دیگر مثل شوهرتان تغییر یابد.
به نظرم وقتش رسیده که برای ماههای آینده به کلی روشت را تغییر دهی. خودت را رها کن. کاملا مسئولیت های بی موردت را کنار بگذار. نخواه ناجی این زندگی باشی. فرض کن فردی هستی که از این دنیا رفتی و اکنون روحت ناظر به این زندگی هست. حضور داشته باش. اما سعی نکن انرژی بگذاری تا زندگیت تغییر کند.
نکات کاربردی این محور:
از مسائل اقتصادی پا پس بکش. از توضیح دادن و توجیه کردن همسرتان در مورد مسائل مختلف عقب بکش، انتظاراتت را از او به صفر نزدیک کن. اگر شرایطت سخت هست و می توانی مرخصی استعلاجی، یا بدون حقوق بگیر. به خودت خوش بگذران تا می توانی.





دوم: اکثر نگرانی هایت را باید کنار بگذاری
شما یک جدایی داشتید، خواه ناخواه همیشه یک گزینه ترسناک برای شما اینست که اگر از این زندگی هم بروی بیرون، شاید دیگران شما را مقصر بدانند.
همچنین همیشه نگران این هستید که آخر این زندگی چه می شود؟ آخر این بچه چه می شود؟
این نگرانی ها منجر می شود که مرتب فعالیت ذهنی شما زیاد شود، بعد هم فعالیت های کلامی و رفتاری اتان زیاد می شود و این ها از یک زن باردار انرژی زیادی می برد و او را مستاصل می کند.
نگرانی را کنار بگذار.
در یکی از پستهای گذشته شما دیده بودم که در توصیه به یکی از کاربران گفته بودید باید از خدا کمک گرفت.
پس شما خود را مسئول کامل همه چیز ندان. و نگران آینده نباش. در حیطه مسئولیت هایت قرار بگیر و مابقی را فرو گذار. تو مسئول آنچیزی نیستی که مربوط به وظایف همسرت هست. شما در این زندگی به اندازه خودت نقش داری نه بیشتر. شما واقعا فقط وظیفه ات را انجام بده و بقیه را به عهده خدا بگذار. اگر همسرت خواست طلاق بگیرد یا نگیرد؟!
نکات کاربردی این محور:
از آینده نترس، نتیجه کار با شما نیست با خداست. شما وظیفه ات صرفا انجام مسئولیت های کنونی ات هست. شما اگر بررسی کردید و دیدی با این معایب در زندگی و اقداماتی که می کنید، این زندگی پتانسیل کافی برای ادامه ندارد یا نقاط ضعف بیشتر از قوت هست و تغییر پذیری آن پس از مشورت با مشاوران صفر هست. می توانی از این زندگی بیرون بیایی. و اگر بعد از اینکه همه کارهایی که صحیح هست انجام دادید و مشورت گرفتید واقدام کردید متوجه شدید تغییرات مثبتی در حال انجام هست ادامه می دهید.
پس مهم این نیست که طلاق بگیرید یا نگیرید؟ مهم اینست که شما درست اقدام کنید و با توجه به اقدامات صحیح خود ارزیابی کنید چه انتخابی مناسب هست.
نگرانی ها و ترس ها و ... موجب سراسیمگی ، پریشانی و پرکاری های شما شده و ذهن شما را مشوش می کند.





سوم: دست به هر اقدامی نزن
معمولا کسانی که تحت مشکلات شدیدی قرار می گیرند می ترسند و وقتی می ترسند و نگران می شوند مرتب اقدامات مختلف می کنند. در حالیکه در مسائل روانشناختی استمرار و ثبات در بستر زمان بسیار مهم هست.
شما به جای اینکه اقدامات مختلف بکنید طبق پستی که برایتان زدم روشی مناسب را انتخاب کنید و ماهها ادامه دهید.





چهارم: منفعل هستید، منفعل نباشید
علیرغم تلاشگری که داشته اید شما بسیار منفعل از رفتار همسرتان هستید. و هر کاری که می کنید شروع به ارزیابی عکس العمل همسرتان در آن مورد می کنید گفته اید:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط akasha' pid='254347' dateline='1357721681

من هر لحظه و هر ثانيه توسط همسرم در حال چك شدن هستم .اگر توي مهماني حرف بزنم به فكر خود نمايي هستم اگر حرف نزنم به فكر مظلوم نمايي هستم .اگر باهاش قهر باشم به فكر خيانت بهش هستم . اگر سر قضيه ايي داد بزنم مي گه معلوم نيست چي كار كردي كه دچار عذاب وجدان شدي اينطوري بهم ريختي .اگر بهش محبت كنم مي گه معلوم نيست چي كار كردي كه حالا با من اينقدر مهربان شدي:316: نمي دانم چرا اين قدر دنبال اثبات علاقه من به خودش است . از زجر كشيدن من خوشش مي ايد مي گويد مي خواهم بدانم بعد از رفتار هاي من باز هم مرا دوست داري يا نه . براي خودش ميل جعلي درست مي كنه ....
مي دانيد اون خودش داره داغون مي شه و من بيشتر از هر چيز ناراحت همين قضيه هستم

---

دقت کردید. یعنی شما به جای اینکه یک روش صحیح ، مستقل و مستمر داشته باشید. مرتب نگران عکس العمل شوهرتان هستید. به گفته مشاور و خودتون او اشتباه می کند و بیمار هست. پس شما نباید بر اساس عکس العمل یک بیمار ، خودتون را تنظیم کنید. مهم اینست که شما درست و ثابت رفتار کنید. حالا بیمار ممکن است تایید یا رد کند.



پنجم: راه صحیح با فردی که بدبین هست.
اگر این فرض را بپذیریم که او به روانپزشک مراجعه کرده و حتما فردی پارانویا هست و بدبین، برای کمک به چنین فردی 2 راهکار غیر دارویی به موازات دارو درمانی وجود دارد
الف) شناسایی محرکات و کاهش آنها.
شما فهرستی از چیزهایی که او را به هم می ریزد و تحریک می کند و نگران می کند تهیه کنید. بعد این فهرست را مورد ارزیابی قرار دهید. به هر مقدار که توانایی دارید سعی کنید موارد تحریک کننده آن را حذف کنید. توجه کنید با این عمل او درمان نمی شود، اما فشار روی او کم شده و احتمال اصلاح بالا می رود.
من می دانم توان شما هم محدود هست. شاید یکسری از انتظارات او را در این زمینه نتوانید برآورده کنید. لیکن تا جایی که مقدور هست محرکات ایشون را حذف کنید.
ب) شفاف سازی
با شناسایی که از همسرتان دارید بسیار مسائل که ممکن است برای فرد ابهام شود قبل از سئوال ایشون، توضیح دهید. تلفن زنگ می زند مثلا همکارتون هست، یک لحظه در گوشی را بگیر به همسرتون بگو مثلا فلانیه، فکر کنم در مورد فلان مسئله سئوال داره، بعد ادامه بده و تلفنی صحبت کن.
یا مثلا یک روز خرید کردی دیر اومدی، آمدی در مورد کارهایت که طول کشیده توضیح بده
دقت کنید ، توجه داشته باشید: این اقدامات فقط روش کمکی درمانی هست. نه اینکه بگوییم وظیفه شماست. اما اگر خواستید برای درمان او شما کمکی کرده باشید این راهش هست. ولی به نتایج زود بازده امیدی نداشته باشید اما مطمئنا میزان آرامشتان از میزان فعلی بیشتر خواهد شد.




ششم: همسر شما به هیچ دلیل محکمه پسندی نیاز ندارد.
همسر شما ضعف ها و مشکلات و بدبینی هایی دارد که واقعا هم شدید و آزارنده است اما دوستتون دارد.
یک مرد وقتی همسرش را نخواهد طلاقش می دهد.
اما فردی چون همسر شما خودش از خودش بدش می آید. و همه ضعفهایی را که شما گفتید می داند، لیکن پیش شما اعتراف نمی کند. بلکه تصورات خودش را به شما نسبت می دهد(تصور می کند چنین مرد بد و بی مسئولیتی قابل زندگی نیست)، بعد با گفتن چنین حرفهایی می خواهد چک کند، شما هم همینطور فکر می کنید یا خیر؟!
یک نکته ظریف:
شما هر انتقادی که به او می کنید، یا توصیه ای می کنید، یا حتی غری که می زنید، بدانید قبل از شما یک نفر دهها این کار را کرده و او را تحت فشار قرار داده است. و آن خود همسرتان هست.
دیدن فیلمهای زیادی و پناه بردن به اینجور چیزها برای رها شدن از شر خودش هست.
حالا حسابی تحت عذاب وجدان قرار می گیرد که همسرباردارش کار بیرون و درون و مالی و ... را انجام می دهد و او فقط مشکلات را ایجاد می کند. وقتی که حسابی از خودش کلافه می شود و به خودش فحش می دهد. شما می آیید و دو کلمه حرف حساب می زنید. او برای رهایی از فشار درونی ، شما را از بیرون قرار می دهد و به شما می تازد.

در این راستا یک کار کاربردی می توانید انجام دهید:
سعی کنید خیلی مهربان، و ظریف همسرتان را با خودش آشتی دهید.
شما همیشه طرف دعوا بوده اید و همسرتان آنطرف. لذا نمی توانستید حامی کارهای او باشید و لذا حامی خودتان می شدید.
اما اگر بدانید دعوای اصلی درون همسرتان هست. و سعی کنید او را با خودش مهربان کنید ، می توانید او را اصلاح کنید.
به این منظور باید به جای انتقاد و توصیه و غر زدن و ....، مدتی حامی ایشون باشی. با همه این مشکلاتش.
از لفظ بیمار در مورد او و در حضورش اجتناب کنید.
(اینکه گفتم موتور خود را خاموش کنید و تلاش زیاد نکنید به همین منظور بود، چون وقتی فعالیت زیاد بکنید انتظارتان هم زیادی می شود و بعد نمی توانید با چنین مرد بدبین و وظیفه نشناسی کنار بیایید. اما اگر خودتان را رها کنید و کاری نکنید. با همسرتان از این نظر مساوی می شوید. حالا می توانی به همسرت بگویی علیرغم مسائلی که داری دوستش داری و همیشه در کنارش هستی و هر طور هم که او بخواهد حمایتش می کنید.)
در واقع به جای تلاش های زیاد، به جای نگرانی های زیاد. شما صرفا کلامی هم آغوش همسرتان می شوید و لب به اعتراض نمی گشایید.




خلاصه:
1 - دست از تلاش هایت بردار
2 - دست از نگرانی هایت بکش
3 - دست به هر اقدامی نزن، با ثبات باش
4 - منفعل نباش. مرتب به عکس العمل های همسرت فکر نکن
5 - راه صحیح ارتباط غیر دارویی با فرد بدبین: تحریک نشود، کارها و حرفهایت را شفاف سازی کن
6 - همسرتان دوستتان دارد. اما خودش را دوست ندارد. شما میانجی گری کنید و حمایتش کنید تا خودش را قبول داشته باشد

---

سلام فرشته مهربان

بارها و بارها نوشته مدير همدردي عزيز را خواندم ؛همه سطرهايش را از بر شدم چون تنها چيزي بود كه مي توانست مرا كمي از اشفتگي روحي ام نجات بده . من پا پس كشيدم، فقط از اون دل كندم از زندگي ام نه، نه دخترم نه و اين مرا درگير مسائل مالي مي كنه چون من و دخترم مي خواهيم زندگي كنيم و بايد براي ساختن زندگي اون تلاش كنم . باور كنيد ازش دل كندم و اين خودم را هم ناراحت مي كنه . ديگه بود و نبودش برام مهم نيست مريض شدن يا نشدنش برام مهم نيست . هر كاري براش مي كنم از روي ترحم و دلسوزيه و اين حس مرا ازار مي ده. هيچ انتظاري ازش ندارم جز اينكه رو اعصاب من نره . ديگه جدا شدن ازش برام مهم نيست مي دانيد هميشه مي گن بدتر از سياهي كه رنگي نيست . من اين سياهي را در چند ماه گذشته تجربه كردم قبح قضيه ريخت و براي من عادي شد كه حتي ازش جدا بشم . اين قدر سرم اورده ان قدر مرا ازار داده كه ديگه بود و نبودش برام فرقي نداره . ما نمي تونيم دو كلمه با هم حرف بزنيم چون همش شروع مي كنه به بد گفتن از من ( تو همراه من نيستي ، تو كارت را ول نكردي با من كار كني . بگو اخه خودت نتيجه گرفتي از كارت كه من با طناب تو برم تو چاه . چند نفر به خاطر تو بيچاره شدن ، بچه خواهرش استعفا داد تا با همسرم كار كنه بنده خدا هيچي گيرش نيومد فقط كارش را هم از دست داد ، دوستش ماشينش را فروخت و امد باهاش كار كنه كل پولش تو دو ماه دود شد و رفت هوا . پذيرش در كار همسر من نيست . گاهي مي گم من مقصرم كه اينها را به روش نمي ارم . دلم نمي اد كسي را بكوبم . مي گم بگم كه چي بشه ) همش دنبال مقصر مي گرده محاله بپذيره كه شايد خودش هم نقشي تو زندگي خودش داشته .ديگه حوصله حرفاش را ندارم . من از تنهايي خودم رنج مي كشم از اينكه چقدر حرف دارم براي گفتن كه اون هيچ كدوم را نمي دانه . من روشهاي مدير را تا اونجا كه توانستم انجام دادم ولي خيلي تنها شدم نمي دانم شايد نتيجه اش را زود انتظار دارم ببينم . اين بي تفاوتي نسبت به هم براي من كه به اميد جبران كمبود محبت باهاش ازدواج كردم سنگينه . ( همسر قبلي من هم هيچ وقت نبود همش در حال ترك كردن و تو كمپا بود و من هميشه تنها بودم )شايد توقع من از زندگي خيلي زياده . داشتم كتاب انسان در جستجو معنا را مي خواندم توش به يك نوشته جالب بر خوردم : سرنوشت انسان رنج بردن است و بايد رنجش را به عنوان يك وظيفه بپذيرد . من زن خوبي براش نبودم .

سلام فرشته مهربان

بارها و بارها نوشته مدير همدردي عزيز را خواندم ؛همه سطرهايش را از بر شدم چون تنها چيزي بود كه مي توانست مرا كمي از اشفتگي روحي ام نجات بده . من پا پس كشيدم، فقط از اون دل كندم از زندگي ام نه، نه دخترم نه و اين مرا درگير مسائل مالي مي كنه چون من و دخترم مي خواهيم زندگي كنيم و بايد براي ساختن زندگي اون تلاش كنم . باور كنيد ازش دل كندم و اين خودم را هم ناراحت مي كنه . ديگه بود و نبودش برام مهم نيست مريض شدن يا نشدنش برام مهم نيست . هر كاري براش مي كنم از روي ترحم و دلسوزيه و اين حس مرا ازار مي ده. هيچ انتظاري ازش ندارم جز اينكه رو اعصاب من نره . ديگه جدا شدن ازش برام مهم نيست مي دانيد هميشه مي گن بدتر از سياهي كه رنگي نيست . من اين سياهي را در چند ماه گذشته تجربه كردم قبح قضيه ريخت و براي من عادي شد كه حتي ازش جدا بشم . اين قدر سرم اورده ان قدر مرا ازار داده كه ديگه بود و نبودش برام فرقي نداره . ما نمي تونيم دو كلمه با هم حرف بزنيم چون همش شروع مي كنه به بد گفتن از من ( تو همراه من نيستي ، تو كارت را ول نكردي با من كار كني . بگو اخه خودت نتيجه گرفتي از كارت كه من با طناب تو برم تو چاه . چند نفر به خاطر تو بيچاره شدن ، بچه خواهرش استعفا داد تا با همسرم كار كنه بنده خدا هيچي گيرش نيومد فقط كارش را هم از دست داد ، دوستش ماشينش را فروخت و امد باهاش كار كنه كل پولش تو دو ماه دود شد و رفت هوا . پذيرش در كار همسر من نيست . گاهي مي گم من مقصرم كه اينها را به روش نمي ارم . دلم نمي اد كسي را بكوبم . مي گم بگم كه چي بشه ) همش دنبال مقصر مي گرده محاله بپذيره كه شايد خودش هم نقشي تو زندگي خودش داشته .ديگه حوصله حرفاش را ندارم . من از تنهايي خودم رنج مي كشم از اينكه چقدر حرف دارم براي گفتن كه اون هيچ كدوم را نمي دانه . من روشهاي مدير را تا اونجا كه توانستم انجام دادم ولي خيلي تنها شدم نمي دانم شايد نتيجه اش را زود انتظار دارم ببينم . اين بي تفاوتي نسبت به هم براي من كه به اميد جبران كمبود محبت باهاش ازدواج كردم سنگينه . ( همسر قبلي من هم هيچ وقت نبود همش در حال ترك كردن و تو كمپا بود و من هميشه تنها بودم )شايد توقع من از زندگي خيلي زياده . داشتم كتاب انسان در جستجو معنا را مي خواندم توش به يك نوشته جالب بر خوردم : سرنوشت انسان رنج بردن است و بايد رنجش را به عنوان يك وظيفه بپذيرد . من زن خوبي براش نبودم .

- - - Updated - - -

ازش متنفرم وقتي ياد اين مي افتم كه بهترين شب زندگيم را چطوري ازم گرفت . شب زايمانم ان قدر من را زد كه گوشه اشپزخانه افتادم ، روز زايمان حتي يك شاخه گل برام نخريد گفت تو ارزشش را نداري

هر دوتون برید پیش روانشناس
به حرف هیشکی هم تو این سایت گوش ندین
هرچی باشه من و سایر اعضا روانشناس نیستیم

مدير همدردي عزيز به من بگو چطوري حاميش باشم ، چطوري به اين گفته شما عمل كنم( همیشه در کنارش هستی و هر طور هم که او بخواهد حمایتش می کنید.) حمايت در راهي كه كوچكترين اعتقادي بهش ندارم . اگر كارم را از دست دادم چي ؟ به خدا من درمانده تر از اونم . من مريض تر از اونم . كارم به جايي رسيده كه موقع حرف زدن خودم را مي زنم تا شايد بفهمه حرف من را . من من صبور . كي به داد من بيچاره برسه . فقط لبخند دخترم تنها اميد زندگي من شده.

ققط به خاطر فرزندت به روانشناس مراجعه کن و برای زندگیت یه تصمیم جدی بگیر.....از نون شب واجب تره نگو پول ندارم
از هیچی جز آینده فرزندت نترس.....من قربانی یه زندگی داغونم....گاهی به خودم می گفتم کاش پدر مادرم از هم جدا می شدن ما از بچهای طلاق بدتریم....

ممنونhhanie عزيز . حتما يك وقت از روانشناسي كه خود همسرم رفت مي گيرم شايد اون چيزي در موردش فهميده باشه . بچه ها من تعطيل شدم و دارم مي رم خونه . خونه كامپيوترم خرابه .شنبه مي يام و راهنمايي هاتون را مي بينم . من را زياد دعا كنيد

از دست خودم خيلي ناراحتم چرا من اين طوري شدم . چرا رفتار كس ديگه مي تونه من را به اين اندازه به هم بريزه. از صبح دارم حرص مي خورم .پنج شنبه رفتيم گوشي خريدم خيلي دوست داشتم يك گوشي خوب داشته باشم كه باهاش در لحظه بتونم عكس از دخترم بندازم . روي گوشي برنامه هاي جديد را نصب كردن . من مخالف اين وايبر و تانگو و .. هستم . حتي كاربري ام در فيس بوك را هم پاك كردم . ( اين نظر شخصي منه ) اين برنامه ها هم روي گوشي من بود و همسرم وارد انها شد و شروع به سوال كه اين كيه فلاني كيه كساني كه من اصلا نمي شناختم .در همان لحظه يكي از همكاران قديمي ام ( مدير شركت قبلي كه در آنجا كار مي كردم) يك پيغام سلام برايم فرستاد . من از همسرم خواهش كردم بياد از اين برنامه ها بيرون و آنها را پاك كنه . اون هم شروع كرد كه چرا ترسيدي و مي ترسي و.. گفتم از وقتي رفتي توي اين برنامه شروع كردي اين كيه اون كيه در حالي كه من هيچ كدام از افراد ان لاين را نمي شناسم .بعد به من چه كه فلاني پيغام سلام داده مگر من جوابش را مي دهم كه تو از من بابت رفتار اون بازخواست مي كني . همسرم گفت به اين شخص پيغام بده كه ديگه به من پيغامي ندهيد و من اين را نپذيرفتم . به نظرم خيلي زشت بود كه به مديري كه چهارسالي هست ازش بي خبرم بي مقدمه به خاطر اينكه بي چاره يك سلام فرستاده بگم ديگه به من پيغام نديد ( گفتم من اين كار را نمي كنم من وقتي جوابش را ندهم خودش ديگه پيغام نمي ده ) و خلاصه اون هم شروع كرد . من هم گوشي را گذاشتم توي جعبش گفتم به ما نيامده از اينها استفاده كنيم . واقعا من بايد به همكارم مي گفتم؟ بابا اون مدير شركت بود
يك چيز ديگه كه فكرم را خيلي به هم ريخت اينه كه من به همسرم همش مي گم اين بچه به تو خيلي وابسته شده و از اين حرفا تا بدونه دخترم دوستش داره ( البته انصافا هم دخترم خيلي دوستش داره چون خيلي بيشتر از من اون را مي بينه) ديشب به من مي گه من خيلي ناراحتم كه دخترمان به تو وابسته نيست . مي دونيد من خيلي روي اين قضيه حساسم اصلا گريه ام مي گيره وقتي به اين فكر مي كنم كه من به خاطر سر كار رفتن از دخترم دورم و كم مي بينمش اين براي خودم كلي غمه . من هم گفتم كي گفته به من وابسته نيست . گفت من براش جاي مادر هم هستم . من هم گفتم اره خوب مادر بي چارش وظايف ديگه ايي داره . اون هم به شدت بهش بر خورد و گذاشت تا صبح رفت توي پاركينگ و كلي از حرفم هم ناراحت شد . من حرف بدي بهش نزدم جواب حرفش را دادم . من هم صبح بهش گفتم وقتي طاقت شنيدن جواب حقيقت را نداري خوب چرا حرف مي زني.من به خاطر خانوادم مي رم سر كار اون وقت اون . خانوادش الان دو ماهي هست ماهي 500 به ما مي دن . اين ماه 400 دادن اون هم رفته براي ماشينش باطري خريده ( ماشينش يك بار توي خيابان روشن نشد دوستاش امدن باطري به باطري كردن . دفعه بعد كه روشن نشد گفت بايد باطري بخرم . ديشب دوستش زنگ زده كه بيام براي روشن كردن ماشين وقتي بهش گفتم باطري خريده هنگ كرد گفت شما چقدر مايه دارين من مي امدم درست مي كردم ) بعد يك باكس سيگار و كلي خوردني براي خودش خريده 80 تومان هم داده به دوستش كه قراره بريزه به حساب من ( اگر بريزه همين اين ماه گيرم اومده ) فقط پول شير خشك دختر من ماهي 200 تومنه . اون وقت من بي چاره بايد كار كنم اين حرفا را هم بشنوم

- - - Updated - - -

از دست خودم خيلي ناراحتم چرا من اين طوري شدم . چرا رفتار كس ديگه مي تونه من را به اين اندازه به هم بريزه. از صبح دارم حرص مي خورم .پنج شنبه رفتيم گوشي خريدم خيلي دوست داشتم يك گوشي خوب داشته باشم كه باهاش در لحظه بتونم عكس از دخترم بندازم . روي گوشي برنامه هاي جديد را نصب كردن . من مخالف اين وايبر و تانگو و .. هستم . حتي كاربري ام در فيس بوك را هم پاك كردم . ( اين نظر شخصي منه ) اين برنامه ها هم روي گوشي من بود و همسرم وارد انها شد و شروع به سوال كه اين كيه فلاني كيه كساني كه من اصلا نمي شناختم .در همان لحظه يكي از همكاران قديمي ام ( مدير شركت قبلي كه در آنجا كار مي كردم) يك پيغام سلام برايم فرستاد . من از همسرم خواهش كردم بياد از اين برنامه ها بيرون و آنها را پاك كنه . اون هم شروع كرد كه چرا ترسيدي و مي ترسي و.. گفتم از وقتي رفتي توي اين برنامه شروع كردي اين كيه اون كيه در حالي كه من هيچ كدام از افراد ان لاين را نمي شناسم .بعد به من چه كه فلاني پيغام سلام داده مگر من جوابش را مي دهم كه تو از من بابت رفتار اون بازخواست مي كني . همسرم گفت به اين شخص پيغام بده كه ديگه به من پيغامي ندهيد و من اين را نپذيرفتم . به نظرم خيلي زشت بود كه به مديري كه چهارسالي هست ازش بي خبرم بي مقدمه به خاطر اينكه بي چاره يك سلام فرستاده بگم ديگه به من پيغام نديد ( گفتم من اين كار را نمي كنم من وقتي جوابش را ندهم خودش ديگه پيغام نمي ده ) و خلاصه اون هم شروع كرد . من هم گوشي را گذاشتم توي جعبش گفتم به ما نيامده از اينها استفاده كنيم . واقعا من بايد به همكارم مي گفتم؟ بابا اون مدير شركت بود
يك چيز ديگه كه فكرم را خيلي به هم ريخت اينه كه من به همسرم همش مي گم اين بچه به تو خيلي وابسته شده و از اين حرفا تا بدونه دخترم دوستش داره ( البته انصافا هم دخترم خيلي دوستش داره چون خيلي بيشتر از من اون را مي بينه) ديشب به من مي گه من خيلي ناراحتم كه دخترمان به تو وابسته نيست . مي دونيد من خيلي روي اين قضيه حساسم اصلا گريه ام مي گيره وقتي به اين فكر مي كنم كه من به خاطر سر كار رفتن از دخترم دورم و كم مي بينمش اين براي خودم كلي غمه . من هم گفتم كي گفته به من وابسته نيست . گفت من براش جاي مادر هم هستم . من هم گفتم اره خوب مادر بي چارش وظايف ديگه ايي داره . اون هم به شدت بهش بر خورد و گذاشت تا صبح رفت توي پاركينگ و كلي از حرفم هم ناراحت شد . من حرف بدي بهش نزدم جواب حرفش را دادم . من هم صبح بهش گفتم وقتي طاقت شنيدن جواب حقيقت را نداري خوب چرا حرف مي زني.من به خاطر خانوادم مي رم سر كار اون وقت اون . خانوادش الان دو ماهي هست ماهي 500 به ما مي دن . اين ماه 400 دادن اون هم رفته براي ماشينش باطري خريده ( ماشينش يك بار توي خيابان روشن نشد دوستاش امدن باطري به باطري كردن . دفعه بعد كه روشن نشد گفت بايد باطري بخرم . ديشب دوستش زنگ زده كه بيام براي روشن كردن ماشين وقتي بهش گفتم باطري خريده هنگ كرد گفت شما چقدر مايه دارين من مي امدم درست مي كردم ) بعد يك باكس سيگار و كلي خوردني براي خودش خريده 80 تومان هم داده به دوستش كه قراره بريزه به حساب من ( اگر بريزه همين اين ماه گيرم اومده ) فقط پول شير خشك دختر من ماهي 200 تومنه . اون وقت من بي چاره بايد كار كنم اين حرفا را هم بشنوم

ببخشید این سوال می کنم امیدوارم راستشو بگید
شما قبلا دوست پسر داشتید یا نه؟
اخه احتمال می دم یکی بهش یه حرفی زده اینطوری شده
اگه اینطوری نبوده احتما پیش یه مشاور برین
در ضمن شما وی پی ان و اینترنتتون همیشه تو گوشیتون براهه دیگه
مدیر شرکت 4 سال سلام نکرده بهتون می خواین جوابشو بدین
برام این سه مورد جای سوال داره

سلام
اره عزیزم من قبلا دوست داشتم ولی فقط در حد دوست بوده البته توی تاپیک افکار مرموز همسر من کامل در موردش توضیح دادم2" اصلا این طور نیست وای فای گوشی من همیشه خاموشه حتی وقتی می ام خونه اینترنت خانه را قطع می کنم اصلا گوشی من الان 3 روزه این برنامه ها را دارهو سوال اخرتون من به هیچ وجه جواب اون اقا را ندادم و نخواهم داد ولی اینکه به اصطلاح یک کاره بهش بگم دیگه به من سلام نفرستید خیلی مسخره می اومد چون اون بعد از 4 سال شاید فقط می خواسته جویای حالم بشه 'ممنون بابت جوابگویی ات

با سلام
دوست عزيز سلام ؛ من تايپيک شمارو خوندم ! خوب مسلما بودن دراين شرايط خيلي آسون نيست وقطعا شب وروزهاي بدي با اين سوء تفاهمات کنارتون هست ولي به نظر ميرسه که همه اشتباهات رو نميشه گردن طرف مقابل انداخت البته شايد من اشتباه ميکنم چون هم خيلي نميدونم وهم اينکه فقط از روي اطلاعات کم شما دارم مطلب رو حضورتون عنوان ميکنم که اگر غير از اين باشه ازتون عذرخواهي ميکنم .... من يه مردم پس دارم سعي ميکنم خودم رو جاي طرف بذارم پس ....
- شما قبلا ازدواج ناموفقي داشتين يعني با کس ديگه اي بودين واين براي يه مرد خيلي سخته ...! آقايون کاملا من تاييد ميکنن اينکه کسي تصور کنه همسرش قبلا مال کس ديگه ودرآغوش کس ديگه اي بوده خود به خود سبب بيماري روحي ميشه .... اونقدري که آقايون به اين موضوع اهميت ميدن خانوما اهميت نميدن ما کم وبيش ديديم خانومايي که همسرانشون ارتباطاتي دارن ولي خانوم خونه با علم به موضوع داره باهاشون زندگي ميکنه واز طرفي آقايوني که حتي تحمل يه مزاحمت ويه ارتباط معمولي رو هم توسط زنشون ندارن اين توضيح براي اين بود که بگم اگه طرف تون آدم حساسي هست که هست واگه شمارو خيلي دوست داره که داره پس خود به خود اين قضيه درضمير ناخودآگاه ايشون هست ووقت وبي وقت وناخواسته به اين موضوع فکرميکنه واز طرف ديگه شما فرموديد که قبلا دوست پسر داشتيد وبابت اين قضيه به همسرتون توضيح دادين .... من شرايط شمارو نميدونم ولي ميدونم بعضي مسايل رو نميشه با توضيح حل کرد واگه موضوع هم به ظاهر حل بشه ولي باطنا غيرقابل قبول وازاردهنده باقي ميمونه ..... ميخوام بگم شرايط شما چه درست وچه غلط مقدمه اي براي اين اتفاقات بوده وهمسر شما هم بدليل وابستگي عاطفي به شما ودوست داشتن شما ازبابت اين موضوعات تحقير شده ( اين مطمئنم ) ولي ازطرفي هم ميخواد به اين مسايل غلبه کنه ولي احتياج داره که انگيزه هاي قوي وبه قولي سيگنال هاي قوي دريافت کنه .... اون داره با خودش ميجنگه که رابطه شمارو با گذشته قطع کنه ! خيلي جاها ميتونه وخيلي جاها هم نميتونه ونتيجه نتونستنش منجر به بهونه جويي وبدبيني ميشه ولي خواهرمن ! با شخصي که چنين شرايط روحي داره بايد خيلي مدارا کرد ؛ اين شخص درحالت عادي نيست که با يه دو دوتا جارتا بگه چيزي نيست وهم نيست ... ايشون هرچيزي رو که ميبينه به سابقه ذهني خودش لينک ميکنه وچون مطالب گذشته براش حل نشده وآزارش ميده اين هم به بقيه اضافه تر ميشه .... دوست گرامي کمکش کن بتونه بهت اعتماد بکنه واقعا بجاي توضيح دادن درمورد کاراي خودت ببين اگه ميتوني کاراي مشکل داربين خودتون رو حذف کن سعي کن بجاي توجيه کردنش با کارات وتوجهات خودت آرومش کني ... جايي که احساسات آدم جريحه دارميشه عقل ومنطق حاکم نيست نميشه استدلال کرد نميشه بگي اشتباه ميکني نميشه بگي بدبيني .... واضحه ايشون شمارو دوست داره که اينجوري حساسه روي شما ...کمکش کن هم به خودت وهم به ايشون ....................... البته اين فقط بخشي از مشکله وبه معني نداشتن مشکل از طرف ايشون نيست ويا نرفتن به مشاور... فقط خواستم بگم ايشون رو درک کني ... وکمکش کني با درگيري هاي ذهني وروحي خودش غلبه کنه .....! موفق باشي

ممنون جناب ardeshirk از اينكه وقت گذاشتيد و تايپك من را خوانديد . خيلي به اين نياز دارم كه نظرات ديگران را بخوانم و در خودم جستجو كنم . صحبت هاي كاربردي شما واقعا ارومم كرد اين كه بداني كسي از روي دوست داشتن كاري را برايت انجام مي دهد قدرت تحملت را بالا مي برد . شايد چون من خودم راحت از كنار خطاهاي اون مي گذرم چون بهش مي گم من به تو ايمان دارم اين را هم انتظار داشتم كه اون هم راحت از سوء تفاهمات بگذره ولي اينكه به گفته شما ديدگاه مردها با زنها متفاوت است جاي تامل داره. باز هم ممنون