نمایش نسخه قابل چاپ
سلام تو رو خدا کمکم کنید
من و شوهرم دو روز قبل سرصحبتی بهش گفتم بیا علاقمون تو زندگی بیشتر بشه تا یک وقت من به شخص دیگه ای علاقه مند نشم بخدا خاستم بگم محبتش رو بیشتر کنه ولی الان میگه باید ضمانت بدی یا بیا مهریت رو صفر کن یا اینکه طلاقت بدم خیلی گریه کردم فایده نداشت ما سه سالی هست عروسی کردیم از پارسال تا حالا سر هر ناراحتی من میگه ازت متنفرم بریم طلاقت بدم شاید هرسه ماه یکبار هیچ وقت علاقه زیاد بهم نداشت ده سال ازم بزرگتره اذری هست
بحث مهریه و طلاق مسائل حاشیه ای هستند. به نظرم اول در مورد اختلافاتتون صحبت کن.
1- چرا به همسرت گفتی یهم محبت کن تا به کسی علاقه مند نشوم؟ آیا به تازگی تمایل به شخصی پیدا کردی؟
2- علت اصلی مسائلی که در اخر همسرت تهدید به طلاق می کنه چی بوده؟ 5 دلیل اصلی اختلاقاتتون رو بگو
3- سن شما و همسرتون چند هست؟
4- آیا فرزند دارید؟
5- از پارسال چه اتفاقی افتاد که این تهدیدهای همسرت شروع شد؟
فاخته جان،
من کم و بیش در جریان تاپیکهای شما هستم. چند روز پیش هم تاپیک زدید که با یکی از خواستگاران سابقت رابطه داری.
شاید شوهرتون کمی شک کرده و با این حرف مطمئن شده.
راستش من درست نمی دونم چطور می شه مشکلات شما را کمتر کرد و باید چیکار کنید.
حس می کنم رابطه عاطفی خوبی بین شما و همسرتون نیست. از اولین پستها اینطور بود.
شاید توی این پست بتونی راهنمایی های خوبی بگیری.
اما بخشیدن مهریه اصلا کار درستی نیست و به هیچ وجه قبول نکن.
اگر لازم شد فکر میکنم بهتره پدرت را در جریان بذاری.
ولی گذشته از این حرفها، این تاپیک را ادامه بده، شاید به کمک دوستان تونستی مشکل اصلی زندگیت را پیدا کنی.
رابطه ات با اون آقا را قطع کردی؟
یک دنیا ممنونم
ارتباط در حد چت و اس ام اس بود ولی بخدا فقط بخاطر کمبود محبت بود من خیلی اهل نماز و روزه حتی مستحبات هستم ولی الان هیچ چیزی وجود نداره حتی کوچکترین ارتباطی من زندگیم رو دوست دارم. بخاطر اینکه همسرم همش میخاد بگه من ادمت کردم من درست کردم. من خیلی تحقیر شدم با کمک این تالار رفتم سمت علاقه هاش. که زندگیم گرم بشه خداییش هم خیلی تغییر کردیم. اولین تهدید به شهریور سال پیش بود که با خانواده همسرم رفتیم روستای شوهرخواهر همسرم اونجا خواهرای همسرم با جاری جدید هی چیک تو چیک شدن منو تنها میزاشتن جوری که اهالی اونجا فهمیدن منم خیلی ناراحت شدم و سر موضوع کوچیکی دادزدم و گریه کردم بعدش همسرم منو برد خونه پدرم دنبالم هم نیومد من با پدرم برگشتم خونه. اخه اگه همسرم حمایت عاطفی میکرد غمی نداشتم. من از لحاظ عاطفی خالی بودم. بعدش قول دادم خوب باشم. بعدش دوباره نزدیک عید بدون مشورت با من رفت یک وسیله شخصی خرید که منم ناراحت شدم دادزدم گریه کردم هرچی اجیل خریده بود پرت کردم بازهم رفتیم مشاوره که البته هردورو مقصر کرد دوباره با پدرم حرف زد واینا
بعدش عید فطررفتیم شهرشون باز هم جلوی اونا ازم نظر نمیخاست کلا منو حساب نمیکرد درصورتی که برادرشوهرم هی راه میرفت میگفت خانم شما چی میگی خانم شما بگو بازهم ناراحت شدم بهش توپیدم مادرش فهمید عصبانی شد شوهرم هم وابسته به مادرشه مادرش هم چون من تهرانی بودم و تو عروسیم رقصیدم ازم بدش میومد نفرت داشت همه فهمیده بودن برای همین کل خانواده برخورد خوبی باهام نداشتن خشک مقدس ماب هست. جاریم هم چون عروسی نگرفت دوسش داره. خلاصه این بارهم تهدید به طلاق
بعد هرکدوم از این بحث ها یک هفته باهام قهره کاملا و فقط تحقیر و توهین میکنه مداوم
شوهرم 37ساله است من 27
بچه نداریم چون میگه درحد مادری نیستی
سال سومی هست باهاشم. از لحاظ ابراز احساس کمرنگه بیشتر قولدری جذبه مردونه و من کاملا احساسی عاطفی تک دخترم بودم
خانم ، من یک سوال در تاپیک قبلیتون پرسیده بودم ، واضح جواب ندادید ، ممکنه جواب رو واضح بدید چون این راه کلی شما رو مشخص میکنه. امیدوارم مشکلاتتون حل بشه.
علاقه خوب به زندگیم و شوهرم دارم. خوب کمبود عاطفی خیلی چیز سختیه برای یک زن. اره ببینم تغییر کرده خیلی خوبه. البته این مدت کمی تغییر کرده بود بهتر بودولی خوب منم خیلی عاطفی و احساسی هستم وقتی شوهرم هیچ وقت تو اس ام اس نگفته عزیزم خانمم خوب من چی میشم. فعلن که فوق العاده عصبانیه. و توهین میکنه. کلا همیشه تو زندگی منو ریز میدید حساب نمیکنه بخدا خانم های اطرافش مثل خاهرش اینا میگن خیلی سختگیری. زن ایده ال میخاد زنی که خانم خونه باشه و همیشه صبور و مهربان و بی توقع نهایت سپاس. با هررفتار مرد. چند درصد زن ها اینطورین
فاخته جان نباید اون حرف را به شوهرت می زدی.
فکر نمی کنم اگر به کسی بگی به من محبت کن، انجام بده یا حتی اگر انجام بده به دل شما بشینه.
شاید شوهرت اهل محبت کلامی نیست. اما واقعا دوستت داشته باشه.
اینطور نیست؟
سلام.
اول در مورد مهریه بگم که به هیچ وجه این کارو نکنید.
حتما همسرتون هم در این بگومگوها بی تقصیر نیستن. اما شما باید قبل از هرچیز به اصلاح رفتار خودتون بپردازید.
پرخاشگری و گریه و زاری اونم بر سر هر مسئله کوچیکی، نه تنها به عزیزتر شدن شما نزد همسرتون کمک نمی کنه بلکه باعث میشه فکر کنه بچه اید، در حد مادری نیستید، نظراتتون بی فایده است و ...
چرا زندگیتون رو با کس دیگه ای -برادر شوهرتون- مقایسه می کنید. بدتر اینکه بلافاصله ناراحتیتون رو از این بابت بروز میدید و حتی جلوی خونوادش بهش بی احترامی می کنید.
ضمنا، اشاره کردید همسرتون آذری هستن، شما با خونواده همسرتون در یک شهر زندگی می کنین؟ زبون شما و خونوادشون یکیه؟
ممنونم دوستای خوبم
اونا تو شهرستان هستن ما یک شهری نزدیک تهران خانوادم هم تهران. مناسبتی تعطیلی بشه میریم اونجا. میدونم این رفتارم رو سعی کردم بزارم کنار ولی وقتی شخصصیتت له میشه اون چی. منم میخام حسابم کنه. ولی متاسوقتیفانه خیلی بدبین واا ایدهال گراس. سخت اعتاماد میکنه. الانم هرچی اعاتماد بود رفت
سلام عزیزم:72:
به نظرم شما خیلی زود از کوره در میرید. اینکه عصبانی میشید و آجیل ها رو پرتاپ می کنید اصلا کار درستی نیست.
بهتون حق میدم نیاز به محبت دارید اما نوع ابراز علاقه ها متفاوته حتی توی یک خانواده . مثلا من خودم جزو محبت های لمسی ام اما ممکنه داداشم اهل محبت از طریق عمل باشه.
نگاه کن ما هر دومون از یک خانواده ایم اما راههای ابراز علاقه مون متفاوته !
اینم بگم اگه میبینید خانواده همسرتون به شما بی محلی میکنند شما هم همانطور باهاشون برخورد کنید.شما نباید تو رفتارتون نشون بدید که به محبتشون نیاز دارید وگرنه به راحتی می تونن با اعصابتون بازی کنند.
شما اگه خودت رو تحقیر نکنی و پیش اونا از کوره در نری به نظرم اوناهم به مرور جذب ات میشن.
به جای دعوا کردن و پرت کردن وسایل با همسرت بشین و منطقی حرف بزن.:43:
سلام
متاسفانه کارتون خیلی خیلی اشتباه بوده که با شخص دیگه ای وارد رابطه شدید هر چند فقط اس ام س یا ...
ممکنه همسرتون شک کرده باشن
در هر صورت جمله خیلی بدی هم بهش گفتی که بیا محبتتو بیشتر کن تا عاشق شخص دیگه ای نشم
یعنی چی ؟
هر کی شوهرش کم محبتی کرد باید خیانت کنه ؟
خیانت که شاخ و دم نداره
- - - Updated - - -
در ضمن فکر کنم همسرتون واقع بین هستند نه بدبین
چون شما به هر حال و با هر علتی که باشه از اعتماد همسرتون سواستفاده کردید و وارد رابطه شدید
- - - Updated - - -
من نمی خوام ناراحتتون کنم اما سعی کنید دقیق تر ببینید دارید با زندگیتون چه می کنید
عزیزم کنترل زندگیتون دست خودت هست می تونی بهترش کنی و بدون تحت هیچ شرایطی نباید به شخص دیگه ای فکر کنی همون طور که دوست نداری همسرت به شخص دیگه ای فکر کنه ...مگر اینکه خدای نکرده جدا شی
که مطمئنم تو میتونی زندگیتون رو بهتر کنی
- - - Updated - - -
شورت با من رفت یک وسیله شخصی خرید که منم ناراحت شدم دادزدم گریه کردم هرچی اجیل خریده بود پرت کردم
یعنی این رفتار شما منطقی بوده؟؟
1- وسیله شخصی خریدن نیازی به مشورت نداره
2- اگر هم داشته باشه به جای ناراحت شدن عکس العمل بهتری می تونستید نشون بدید بگید مبارکه و با خوشرویی برخورد کنید تا شرمندش کنید
3- جیغ زدن و گریه کردن ؟؟؟؟
4- پرت کردن آجیل ها ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
روی خودت زوم کن نه همسرت
سلام
ميخواستم يه واقعيتي را بهت بگم:
هيچ وقت نميتونيم همسرمون و يا كسي را مجبور كنيم كه جوري كه ما دوس داريم رفتار كنه.نوع محبت كردن و توجه كردن و حمايت كردن آدما با هم فرق ميكنه.با داد و بيداد و پرخاشگري و گريه هاي زياد فقط ارزش خودتو پيش شوهرت كم ميكني.بايد توي زندگي واقعيت ها را پذيرفت.اينكه مدل اخلاق شوهرت مثلا با داداشش فرق ميكنه.نبايد شوهرت را با مرداي ديگه مقايسه كني.سعي كن تمركزت روي نقاط مثبتش باشه.
يه ليست از نقاط مثبت و منفي همسرت درست كن.
از بين نقاط منفي ببين كدومشون را ميتوني با رفتار درست و منطقيت كمرنگ كني.
روي كنترل خشمت هم كار كن.
من فكر ميكنم وقتي زيادي از يه نفر توقع داريم و روي كاراش حساس ميشيم ، اگه برخلاف ميلمون رفتار كرد از كوره در ميريم و داد و بيداد راه ميندازيم.شايد زيادي روي رفتارهاي شوهرت زوم كردي.
يه نكته ديگه اينكه به شوهرت گفتي بيشتر بهم توجه كن كه به كس ديگه علاقه مند نشم، براي شوهرت اين معني را ميده كه تو در اطرافت كساني هستن كه بهت خيلي توجه دارن( از جنس مرد) و تو شوهرتو تهديد ميكني كه اگه بهم اونجوري كه من ميخوام محبت نكني و به حرفم نباشي ميرم سمت اونا!!!!!!!!!!!!!
هيچ وقت همسرت را تهديد نكن.
سلام فاخته جان. خوبی؟
من یه نگاه اجمالی به کل تاپیک هایی که تا حالا زدی کردم. اولین تاپیکت برای 6 اذر سال پیش بوده و تا الان 17 تا تاپیک زدی که بعضی ها هم نیمه تموم و بدون اینکه جواب دوستان را بدی رها شده.
تا جایی که فهمیدم اختلاف شما و همسرتون به خاطر اختلاف سن و فرهنگ و زبان و مسائل خانوادگی و عدم توجه خانواده ایشان به شما و سردی و عدم بیان احساساتشون هست.
شما در تاپیک اولتون نوشتین:
چه طور وقتی با خانواده ایشان اشنایی نداشتید, پاسخ مثبت دادید؟ ازدواج 2 فرد, 2 خانواده را هم بهم پیوند میده.نقل قول:
من وهمسرم سه ماه آشنا بودیم. هیچ آشنایی با خانوادش نداشتم. خودش تنهایی اومد خواستگاری
چرا ایشان تنهایی امدن خواستگاری؟؟؟ خانواده شون از ابتدا مخالف بودن؟ و وقتی تنهایی امدن شما نپرسیدن خانواده کجان؟؟؟
و یه موضوع دیگه.
گویا در برحه ای از زمان رابطه ایشان با شما بهتر شده بود. منظورم تاپیک
http://www.hamdardi.net/thread-28215.html
"من دوماهی هست که روشی رو پیش گرفتم که در عین سیاست بدون اینکه خودم رو کوچیک کنم با همسرم و خانوادش محبت امیز رفتار میکنم چون دوتا خواهرو برادر شوهرم از هیچ حسادت و برخورد بدی دریغ نکردن با اینکه همسر من همه جوره اون ها رو ساپورت مالی و عاطفی کرد ولی خوب دوتا خواهر شوهر و مادرشوهرم فقط به جاریم توجه نشون دادن و اونهم بدون اینکه خودش و شوهرش پولی خرج کنن و کاری کنن نهایت استفاده رو از اینها بردند من یک مدت سکوت معنی دار کردم و خواستم شوهرم بفهمه که کی این وسط بدجنسی کرده و زندگیمون رو تا مرز طلاق جلو برد
من از این دلگیرم که شوهرم اون موقع حق به من نمیداد و خواسته های اونها رو به من ترجیح میداد البته بگم الان هم کاملا مساوی برخورد میکنه کلا مادرو خواهرش اگه ببینن پسرشون داره برای زنش خرج میکنه ازش به یک نحوی پول میگیرن یا با برخورد بدی که با من دارند زهر چشم از داداششون میگیرن "گویا این روشتنون داشت, زندگیتون را تغییر میداد. نه؟؟؟؟؟؟؟؟
"حالا رابطه من و همسرم بهتر شده به نیازهای من هم توجه میکنه و دلش میخاد بچه دار بشیم"
ان موقع چیکار کرده بودید که نظر همسرتون جلب شده بود؟ و چی شد که همه چیز دوباره خراب شد؟ گویا ایشون داشتن تغییر رویه میدادند که دوباره همه چیز بهم ریخت ولی چرا؟؟؟
"ولی من خیلی ازش دلگیرم نمیتونم فراموش کنم که این سه سال فقط به اون ها بها میداد و من هیچ و یا یک دفعه سر بی احترامی اونها من ناراحت شدم جلوی اونها و من رو انداخت جلوی بابام
کمکم کنید چه جوری بازم عاشقش باشم ؟ البته الان هم تقریبا همه چیز مساوی هست از دست حانوادش نمیتونه بیشتر محبت کنه چون اونها ادم های بی ایرویی هستن که به هم خوردن زندگی برادرشون براشون مهم نیست
شما نسبت به ایشون دلسرد شدید؟ شما جای دیگه نوشتید که زندگیتون را دوست دارید.
واقعا احساستون نسبت به ایشون چیه؟ با تمام اتفاقاتی که رخ داده, هنوز به ایشون علاقه دارید؟
"از این مورد که بین من و خواهر اش و مادرش مساوی برخورد میکنه ناراحت میشم واحساس خوبی ندارم باذ"رفتار مساوی که به نظر من خوبه. وقتی ایشون به اندازه تعادل به خانواده شون بها بدن باعث میشه رابطه شما و خانواده شون بهتر هم بشه.
به نظر من هر دوی شما کلی اشتباه کردید. شما خیلی روی خانواده ایشون و رفتاراشون حساس شدید و سر موضوع جاریتون خودتون را اذیت کردید. هر کسی زندگی خودش را داره و مقایسه کردن خوب نیست. مهم نیست که ایشون برای شوهرشون چیکار می کنه و رفتار خانواده شوهرتون با ایشان چیه. مهم اینه که رفتار شما با شوهرتون چه طوره و شما برای شوهرتون چیکار می کنید.
البته نمی خوام بگم که برید کار کنید و برای همسرتون ماشین بخرید!!!! و پول بدید!!!
ولی می خوام بگم که خودتون با دیگر اعضای خانوادشون مقایسه نکنید و درباره صحبت های نسنجیده ای که خانواده شوهرتون به شما میگن, پیش شوهرتون گله نکنید و پیش شوهرتون از انها بدگویی نکنید. چون شرایط را بهتر که نمی کنه هیچ, شما را هم از ایشون دور می کنه. ایشان خودشون به نقاط ضعف خانوادشون اگاهی دارند ولی غرورشون اجازه نمیده که تایید کنند و در هر حال خانوادشون هستند و نمی تونند انها را نادیده بگیرند. و ان شما هستی که باید با انها سازش کنی و طرز رفتار باهاشون را پیدا کنی. ولی به طور کلی همیشه احترام و گذشت جواب میده و سعی کنید یک رابطه متعادلی را با خانواده شوهرتون داشته باشید و افراط و تفزیط نکنید, نه دوری کنید و نه مدام مجبت! هر چیزی حدی و جایی دارد. و سعی نکنید خودتون را با جاریتون مقایسه کنید و خودتون را بهتر نشون بدید و خودتون باشید و اگر انها مقایسه می کنند و تبعیض قائل می شوند, شما منطقی رفتار کنید و توجه نکنید و به به دل نگیرید هر چند که سخت ولی بپذیرید که انها اینگونه هستند.
و بدی را با خوبی پاسخ بدید و به مرور زمان سعی کنید رابطه بهتری را با خانواده شوهرتون برقرار کنید و اگه خوبی های شما را نمی بینند ناراحت نشید. انها را مثل اعضای خانوادتون بدونید و همانطور که بدون هیچ چشمداشتی به پدر و مادر خودتون کمک می کنید به انها هم کمک کنید و انها هم به مرور زمان با شما بیشتر صمیمی میشن.
و یه چیز دیگه اینکه باید یک موضوع را برای خودت روشن کنی و ان اینکه اصلا با خصوصیاتی که همسرتون دارند حاضری کنار بیای یا نه؟ اینطور که تعریف کردی ایشون خیلی علاقه به بیان ابراز احساساتشون ندارن و خیلی هم گویا اعتقاد ندارند. خیلی از اقایون اینطوری هستند.
ولی اینکه ایشون علاقه ای به بردن شما به دکتر هم ندارند و توجه نمی کنند و مدام به شما میگن مگه برای من چیکار کردی, خب دیگه قابل قبول نیست.
تا حالا ازشون پرسیدین که انتظار دارین براتون چیکار کنم؟ ایشون کلا خانم خانه دار دوست دارند و یا مستقل؟ اینطور که توضیح دادید گویا خانه دار؟ ولی خانه داری شما هم گویا ایشان را راضی نکرده!!! به نظر من مشکل از این حرفا عمیق تره. یعنی ایشون به پیشرفت شما علاقه ندارند و براشون مهم نیست؟؟؟؟
گویا ایشون خیلی مقتصد هستند و یک خانم کم خرج و مطیع و حرف شنو دوست دارند. بله؟
ایا این ویژگی ها با خود واقعی شما جور درمیاد؟ شما خودت دوست داری پولت را پس اندازکنی یا لباس مورد علاقت را بخری؟ یا خودت دوست داری بری ارایشگاه موهات را رنگ کنی یا خودت اینکارو بکنی و پولش را پس انداز کنی؟ شما فقط به خاطر شوهرت کم خرج می کنی یا خودت هم چنین اعتقادی داری؟؟؟ بعضی از انسانها واقعا به کم خرج کردن اعتقاد دارند و چه شرایط مالی شون خوب باشه و نباشه اینطوری عمل می کنند.
ببین شما چه جور اقایی را دوست داری؟؟؟ احساساتی و رمانتیک؟ و نه چندان مقتصد؟ و.....
شوهر شما انتظارات شما را براورده می کنه یا نه؟ اگر نه حاضری از ایده ال هات و خواسته هات دست بکشی و ایشون را همینطور که هستند قبول کنی؟؟؟؟؟؟؟
باید فکراتو با خودت بکنی که حاضری ایشون را با این ویژگی ها قبول کنی و کاری هم به خانوادشون نداشته باشی, یا نه؟
اگر ایشان انتظارات شما را براورده نمی کنه و ناامید شدی, دلیل نمیشه که این نیارهاتو از طریق فرد دیگه بدست بیاری. این دیگه فاجعه است. از چاله می افتی تو چاه.
وقتی این را گفتین, تو ذهنتون منظورتون از شخص دیگه کی بود؟ همون اقایی که تو تاپیک قبلی گفتین؟ شوهرتون چی گفتن؟نقل قول:
من و شوهرم دو روز قبل سرصحبتی بهش گفتم بیا علاقمون تو زندگی بیشتر بشه تا یک وقت من به شخص دیگه ای علاقه مند نشم
و یک سوال دیگه , فکر می کنید اگه خدای نکرده زبونم لال جدا بشید, این اقایی که الان با شما صحبت می کنند حاضرن با شما ازدواج کنند؟؟؟
لطفا بیشتر منطقی باشید و گول ظواهر را نخورید, ان اقا یا هر کس دیگه ای اگه شما را دوست داشت اصلا با شما که متاهل هستید ارتباط برقرار نمی کرد. زندگی تون را به خاطر چنین انسان هایی خراب نکنید و اگر با همسرتون مشکل دارید به فکر حل مشکلاتتون باشین و به مشاور مراجعه کنید ونه افراد غریبه و ببینید با این شرایط حاضرید به زندگی مشترکتون ادامه بدید یا نه و لطفا همین الان به بعد جدایی تون هم فکر کنید که چه چیزی بدست میارید و چه چیزایی از دست میدید؟ فکر می کنید ازدواج دوباره اسونه؟ فکر می کنید جدا بشید چی میشه؟
یکم روی نقاط مثبت همسرتون تمرکز کنید, اینکه ایشون اهل دختر بازی و خیانت و ولخرجی نیستن و.... و البته بی تقصیر و بی عیب هم نیستند ولی کلی هم خصوصیات خوب دارند که شما انها را نادیده گرفتی. هیچ کس بی عیب و نقص نیست. یکی شوهرش بهش زبانی ابراز علاقه می کنه و در عمل هم خیانت ولی یکی بلد نیست ابراز کنه ولی به زنش متعهد, به نظر شما کدوم بهتره؟؟؟
البته همسرتون هم با شما سرد رفتار کردند و مقصر هستند ولی خودتون را با افرادی که مشکلات بیشتری دارند مقایسه کنید و ببینید که مشکلاتتون خیلی هم حاد نیست و شوهرتون در کتار عیب هایی که دارند, کلی هم ویژگی خوب دارند.
لطفا این تاپیکتون را ناتموم نذارید و مشکلاتتون را یک بار برای همیشه حل کنید, الان یک سال که این مشکلات را دارید و هر روز رابطه تون بدتر شده که بهتر نشده. ببینید با خصوصیات همسرتون کنار میاید یا نه و حتما حتما حتما برید پیش یک مشاور خوب و با تجربه و متعهد. و مطمئن باشید که ارزش هزینه کردن را داره و به جای بخشیدن مهریه, مشکلاتتون را حل کنید.
سلام. امیدوارم مشکلتون حل بشه.. برام جالبه که همسر من هم آذری هست و دقیقا اخلاق های همسر شما رو داره و بعضی بی توجهی هاش و تو هین هاش باعث شده من هم پرخاشگر بشم... برای دختری که حساس هست و نیازمند محبت این رفتارها غیر قابل تحمل هست..
حقیقتا من در جایگاهی نیستم که راهنمایی کنم فقط تجربه تو برخورد با همچین شخصیتی بهم نشون داده که باید با سیاستی رفتار کنی که خودش و خانوادش تصور کنن به محبتشون نیاز نداری در عین حال که محبت می کنی بهشون در حد اعتدال.. فکر میکنم هر چی همسرت بیشتر در شما نیاز به محبت ببینه دور تر می شه و در برابر احساسات مقاومت می کنه و بی اعتماد می شه.. از طرفی در مورد مشورت در کارها هر چی احساس کنه نیاز داری در کارهاش شریک باشی بیشتر بی مشورت عمل می کنه.. باید فکر کنه همیشه حرف خودش به کرسی نشسته در حالی که با سیاست در رفتار شما طبق خواسته شما عمل کرده..
fakhte جان خیلی متاسفم برای اتفاقاتی که افتاده ، من در جریال تاپیک های قبلیت نیستم ، ولی این طور که فهمیدم 17 تا تاپیک تا به حال زدی که همه رو نصفه نیمه رها کردی . چرا ؟؟؟؟؟
اول از همه برای تمام کسانی که میان و اینجا برات مینویسن و تمام حرف هاشون چه موافق میلت باشه چه نباشه ارزش قائل شو . و تاپیکت رو ادامه بده تا به یک نتیچه ای برسی . جواب پست هایی که برات میزارن رو بده عزیزم .
اگر واقعا واقعا که میخوای زندگیت درست شه ، و اونجوری که میخوای با عشق زندگی کنی ، باید براش وقت بگذاری ، تلاش کنی ، مطالعه کنی و از تجربه دیگران که این راه رو رفتن استفاده کنی .
من چیزی که به ذهنم میرسه اینه که اگر میخوای همسرت بهت احترام بگذاره و به قول خودت توی جمع بهت محل بگذاره و نظر تو براش مهم باشه ، اول از همه باید خودت به خودت احترام بگذاری ، ... این احترام گذاشتن شامل خیلی چیز ها میشه .
این طوری بهت بگم که اگر کاری کنی که همسرت تغییر رفتار رو توی تو ببینه و واقعا این تغییر به سمت هر چه خوب شدن و مهربون تر شدن تو ( اونجوری که توی ذهن همسرت و اکثر مردها هست )بدون هیچ توقعی از تو باشه ، بهت قول میدم که همسرت کسی بشه که آرزوش رو داری .
وقتی که خودت به خودت و شخصیت خودت احترام بگذاری ، وقتی ناراحت باشی ، هر عکس العملی رو در برابر ناراحتیت انجام نمیدی ، عزیزم اگر شما موقع عصبانیت آجیلی که همسرت با شادی خریده رو پرت نمیکردی ، اگر مدام از خانوادش ایراد نگیری ، همسرت توی جمع خانوادش نظر اولین کسی که میپرسه نظر تو هست .
باید نظرش رو نسبت به خودت تغییر بدی ، اون فکر میکنه که تو انقدر با خانوادش مخالفی و از اونا بدت میاد ، که جرات اینکه توی جمع خانوادش از تو نظری بپرسه نداره . اگر بدونه خانمی هستی که اول برای خودت و دوم برای همسرت و خانوادش ارزش قائل هستی ، و باهاشون مثل خانواده خودت مهربون هستی اولن نظری که میپرسه نظر تو هست .
البته همه اینایی که گفتم منظورم این نیست که تو آدمی هستی که کلا مخالف و بد بین هستی ، منظورم اینه که بر خلاف قلب مهربونی که داری انقدر سیاست نداشتی که در نظر همسرت این طور جلوه نکنی .
بیا از همین الان شروع کن ، دوربین رو به سمت خودت بگیر ، سعی کن همسرت رو تغییر بدی ، چون ما آدم ها نمیتونیم کسی رو تغییر بدیم ، فقط میتونیم خودمون رو تغییر بدیم ، که با تغییر رفتار ما ، اونا هم تغییر کنن.
اولین کاری که باید بکنی ، اینه که در زمان ناراحتی و عصبانیت یاد بگیری که چه واکنشی نشون بدی که به خودت بر نخوره ، به شخصیتت بر نخوره ، نباید انقدر عصبانی بشی که مثلا آجیل رو پرت کنی . اگر از همسرت ناراحتی بهتره که این ناراحتی رو جور دیگه ای نشون بدی عزیزم . بهتره که ابتدا فقط و فقط سکوت کنی ، بعد سر یک فرصت مناسب با مهربونی جوری که بهش بر نخوره و درکت کنه ، مثلا با مظلوم نمایی ، ناراحتیت رو باهاش در میون بگذاری .
به این فکر کن که همسر تو هم وقتی عصبانی میشه ، غذایی رو که تو پختی با عصبانیت پرت کنه ، همسرت چقدر پیش چشمت کم ارزش میشه ؟ چقدر ازش دور میشی ؟ آیا باید ناراحتیش رو این زوری ابراز کنه ؟
عزیزم کارت خیلی اشتباه بوده که برای جذب همسرت ، بهش گفتی بیا علاقمون تو زندگی بیشتر شه تا من به شخص دیگه ای علاقه مند نشم ، میدونم منظوری نداشتی ولی کاملا بی سیاست حرفت رو زدی و همسرت رو منفجر کردی ، اگر اون هم این طوری باهات حرف میزد ، بهش شک نمیکردی ؟ اگر میگفت رابطه جنسیمون باید بیشتر بشه وگرنه من با کس دیگه ای هم خواب میشم ؟ از این حرف نمیترسیدی ؟ نمیترسیدی که توی ذهنش به کس دیگه ای فکر کرده باشه، اصلا به این موضوع فکر کرده باشه ؟ ؟؟؟؟
عزیزم من تاپیک های قبلیت رو نخوندم و تنها بر اساس این تاپیک نظرم رو گفتم ، اگر اشتباه بود من رو ببخش .
سلام
این مطلب را بالهای صداقت در تاپیک مشاوره برای همه نوشته اند. شاید برات مفید باشه:72:
یکم:
برای آقایان کار سختی هست که میان همسر و والدین خود قضاوت کنند یا یکی را انتخاب کنند. لذا هر گونه واکنش کلامی و یا عملی شما به ایشان که منجر شود او بخواهد شما یا آنها را انتخاب کند با شکست روبرو می شود.
به زبان ساده تر، بهترین کاری که می تواند کم کم به شما کمک کند این است که شکاف خودتان و خانواده همسرتان را به صفر نزدیک کنید. یعنی همسرتان خود را بین دو راهی شما و خانواده اش نبیند. یعنی برای مدتی همراه همسرتان بوده و با او ابراز یکی بودن بکنید.
وقتی او شما را حامی خود ببیند، وقتی او مسیر شما و خانواده اش را در دو جهت نبیند، تعارضش کم شده و کم کم بیشتر نوبت به همراهی ایشون با شما می شود.
دوم:
آقایانی که بسیار نسبت به خانواده والدینی خود مهربان و قدردان هستند. افرادی با احساس و خونگرم هستند. نحوه برخورد با افراد حساس و احساساتی این نیست که با زبان و بگو مگو یا استدلال او را منصرف کنیم. بلکه باید از همین شیوه احساسات در تغییر نگرش آنها بهره بگیریم.
به این مفهوم که او باید در زندگی مستقل ، شما را نیز دوستدار خودش (نه دوست دار پول، منزل یا لوازم) ببیند. او باید احساسات شما را به خودش درک کند. بعد کم کم زمینه جذب او فراهم می شود.
این آقایون می میرند برای کسی که برایشان تب کند. لذا به جای امر و نهی، بازخواست، استدلال یا سایر برخوردهای قهری، مدتی از حساب و کتاب دست بکش. خانواده همسرت را رقیب زندگی خود ندان، و حتی همسرت را به خاطر مهربانی و قدرشناسی اش مورد تشویق و قدردانی قرار بده. مدتی بی خیال این جمع و تفریق ها یا سود و زیان ها بشو. اینطوری به همسرت فرصت می دهی که تو را و مهربانی تو را نیز درک کند. تا متوجه حضورت در زندگی خودش بشود.
او مانند کودکی هست که هنوز وابسته به شیر مادر است. باید غذایی لذیذتر و گواراتر را تجربه کند تا از آن وابستگی جدا شود. یعنی باید خونگرمی و کشش شما، فارغ از کارهایی که او می کند ، موجب جذب او شود.
شما نسبت به والدین همسرت، ابزار قویتری برای جذب شوهرت داری، اگر نمی توانی به اندازه خانواده اش او را جذب کنی، معلوم میشود که آن ابزار را به خوبی به کار نگرفته ای یا کم به کار گرفته ای و به جایش از ابزار سخن و رفتار و استدالال بهره گرفته ای که فوق العاده در زندگی زناشویی ناکارامد هستند.
سوم:
شما پیشفرض ها یا انتظاراتی نسبت به زندگی، ازدواج و همسر خود داشته ای، که هم اکنون می بینی که به آنها نرسیده ای، همچنین زندگی هایی را در اطرافت دیده ای که فکر می کنی، نسبت به زندگی تو بهتر هستند.
اینها از اشتباهات رایج نحوه تفکر شما هست. تا وقتی که انتظارات خاص و پیشفرضهای خاص در مورد زندگی داشته باشی، آرامش نخواهی داشت. و احساس بدبختی اجتناب ناپذیر است.
خوشبختی وقتی حاصل می شود. که به جای خیالات و ذهنیات و آرزوها با واقعیات سازگار شویم. و سازگار شدن شما یعنی حل این مسئله با درایت و استمرار.
به همین منظور به جای متمرکز شدن روی بخش منفی همسرتان و بزرگنمایی آنها، سعی کن از محسنات همسرت بهره ببری، اینطوری امیدوار می شوی که با تائید و جذب همسرتان می توانی در آینده نقاط ضعفش را کاهش دهی.
فراموش نکن. تغییر یک شبه ی یک فرد بالغ غیر ممکن است و فقط یک توهم هست. شما اگر خویشتندار و صبور باشی و از ابزار جذب و احساسات رقیق خود بهره بگیرید و بدون محکوم سازی همسرت او را همواره در آغوش بکشی، پس از مدتی متوجه جوانه های تغییر خواهی شد.
خلاصه و نتیجه گیری:
- انتظارات خود را نسبت به زندگی بازسازی کن. فکر مقایسه همسرت با دیگران، فکر تغییر یک شبه او، فکر بحث کردن و استدلال کردن و راهنمای کردن او را از ذهن خود بیرون کن.
- به جای روشهای مخرب بالا و به جای احساسات منفی که داری، سعی کن از احساسات خود به جا و قوی در جذب همسرت استفاده کنی، او را مورد تاکید و تایید قرار دهی. در عمل به او نشان دهی که پول و .... برایت ارزش ندارد، و صرفا او را دوست داری و به خواسته هایش احترام می گذاری. اجازه بده که او بیشتر جذب شما شود، اجازه بده که بیشتر در آغوش شما آرامش را تجربه کند، اجازه بده که نیازهای عاطفی اش بیشتر با شما سیراب شود. و معمولا اگر چنین شود ، چنین آقایی سعی در راضی نگه داشتن چنین خانمی را خواهد داشت. بدون اینکه شما دستوری صادر کنید یا او را راهنمایی کنید.
- فراموش نکن که باید صبور باشی ، اما صبوری که با قوت به جذب همسرش مشغول هست. نه صبور منفعل و ساکت. بلکه صبوری عاشق و پر احساس. بدین ترتیب بدون اینکه عجله کنی و منتظر باشی یکی دو ماهه اوضاع تغییر کند، به روش جذب همسرت حداقل بین 6 ماه تا یکسال ادامه بده، تا کم کم شاهد نتیجه مطلوب باشی.
فراموش نکن عجله، احساسات منفی و کلامهای گزنده و اخمها و قیافه های در هم کشیده شده آفت زندگی ات بوده و موجب تغییر همسرت نخواهد شد.
ممنونم از همتون دوستای خوبم. Nik شیوا
فعلن. برای مراسمی اومدم منزل پدری. شوهرم هم زنگ نمیزنه. بد و بیراه میگه اگرم جواب بده. چطوری برگردم خونه هیچ امیدی ندارم. سه سال افسرده شدم. میگه قبولت ندارم. هیچ چیز مثبت هم نداشتی صحبت هم دیگه فایده نداره چون قانع نمیشه. چون فقط تحقیر میکنه. فعلن هستم کمی اروم بشم. سرهرموضوعی هر چند وقت یکبار همینه. دیگه علاقه ای به من و خانوادم نداره میگه باید تضمین بدی برای زندگی. مهریت رو صفر کنی. همون حرف ها. بس گریه کردم چشمام خون افتاده. کمکم کنید
سلام
انشالا که مشکلاتتون زودتر حل بشه.
گریه کردن و غصه خورن مشکلاتتون را حل نمی کنه.
بهتره سریعتر برید مشاوره حضوری. اینترنتی خوبه ولی حضوری خیلی بهتره. تا کارشناسان اصلی سایت به شما پاسخ بدن خیلی طول میکشه و از طریق چند جمله هم نمی تونن کامل مشکلاتت شما را پیدا و حل کنند. برای همین تا دیرتر نشده برید مشاوره.
نظر خانوادتون چیه؟
شما به ایشون هنوز علاقه دارید؟ با خصوصیات اخلاقی که دارند حاضرید کنار بیاید و باهاشون زندگی کنید؟؟؟؟؟
به نظر من مهریه تون را نبخشید. یا حداقل اخرین گزینه تون باشه.
من خیلی با قوانین حقوقی اشنایی ندارم, ولی اگه ببخشید, حق طلاق هم نخواهید داشت دیگه؟
اگه مهریه را ببخشید, حق طلاق بهتون میدن؟
البته نمی خوام بگم که به طلاق فکر کنید. و روی حل مشکلاتتون فکر کنید تا طلاق و مهریه. ولی با توجه به مشکلاتی که تا حالا داشتید, باید واقع بینانه تصمیم بگیرید و به همه جوانب فکر کنید. اگه الان بخشیدید و به تفاهم رسیدید ولی خدای نکرده دوباره در اینده دچار مشکل شدید, ان وقت چی
جواب سوالای پست قبلی مو ندادیناااا
ولی باز هم میگم به جای اینترنت, برید مشاوره حضوری
ممنونم دوستای خوبم
من اگه بدی داشتم خوبی هم داشتم ولی شوهرم میگه هیچی نیستی اون من رو تو اولویت زندگیش نزاشته من ناراحتم از این موضوع فوق العاده وابسته به مادرشه مادرش ازاین مورد سواستفاده میکنه هروقتوچکترین ناراحتی یا حرفی ببینه فوری اخم میکنه بی شومحلی میکنه بعد شوهرم هم حق رو به اون میده درصورتی که جاریم وبقیه هم به شوهر
- - - Updated - - -
تشر میرن داد میزنن ولی فقط زورش به من رسیده همش اونجاییم جلوی ماشینمون میشینه و من عقب من احساس بی ارزشی میکنم. اینا کدومش بده. بخاطر وابستگیش به خانواده هرچی محبت میکنم نمیبینن تازه من رو یک ادم ساده میبینن. این وسط شوهرم هم میگه بدذاتی. چطوری تحمل کنم همیشه مادرش اول باشه. زندگیم رو دوست دارم ولی با نیش دار حرف زدنش نمیتونم کنار بیامنقل قول:
نوشته اصلی توسط fakhteh1365
نباید مادرشو رقیبت بدونی
تو هم بهش محبت کن اون جای مادرته تا زمانی که بخوای همسرت بین تو و مادرش یکی رو انتخاب کنه اوضاع همینه
همون طور که تو هم مادرتو دوست داری و هم همسرت رو .
کاری نداشته باش جاریهات باهاش چطور برخورد می کنن تو احترام بذار .. بدگویی نکن
محبت کن
درست میشه
س
من شاید در حدی نباشم که بیام اینجا مشاوره بودم.
اما به نظرم شما هم به نوبه خودتون شاید نشه بهتون گفت مقصر اما خب به جرات میشه گفت عکس العمل های خوبی هم نشون نمیدین.
یعنی شاید تو جرقه اتیش رو زدن بی تقصیر باشین اما تو خاموش کردنشم هیچ نقشی ندارین.
شما که تا به حال چند بار شیوه داد زدن و... بکار بردین و دیدن که نتیجه نداده.فک کنم به امتحانش بیارزه که تغییر رویه بدین.
اینبار سعی کنین وقتی جایی ناراحت میشین جوری رفتار کنین که همسرتون بابت اشتباهش شرمنده بشه... این روش خیلی وقتا موثره.
با این همه بخشیدن مهریه اصلا کار درستی نیس به نظرم!!!!