نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان
میرم سراصل مطلب.من 4سال هست که ازدواج کردم اما اززندگیم راضی نیستم همسرم با اون تصورمن خیلی فرق داره ضعیفه وافکارمون هم زیادباهم جورنیست اکثرزمانمون به بحث ودعواوقهر میگذره ازلحاظ ظاهرهم من بهترم ویک مشکلی هم هست الان من سی سالمه وهمسرم 33سالشه ولی من هنوزنتونستم تصمیم به بچه دارشدن بگیرم.همیشه درشک وتردید جدایی یاماندن هستم نه دل ودلیل کافی براجدایی دارم ونه عشق ودلیل کافی برای ماندن.همین شک ها روحم راداغون کرده وشب وروزم پرازاسترس وترس وناامیدیه
خواهش میکنم کمکم کنید
لطفا به منم کمک کنید
- - - Updated - - -
دیشب تاساعت چهاربیدارموندم تا تاپیکی که ایجادمیکنم رو امروز صبح همه ببینن و کمکم کنن اما انگار باز کسی نیست.توروخداکمک کنین تکلیفموبتونم روشن کنم فشارهای عصبی به جسمم تاثیربدی گذاشته همیشه مریضم یاجاییم دردمیکنه
سلام عزیزم
خب بیشتر از خودت و همسرت برامون بگو.
تصور شما از همسر آیندت چی بوده و الان همسرت چه ویژگیهایی داره که اذیتت میکنه؟
دعواهاتون سر چه مواردیه؟
آیا همسرت از زندگیتون راضیه؟
ممنون ریحان جان
من به کتاب و موضوعات مختلف فکری وسیاست و ماوراو...علاقه دارم واکثرامطالعه دارم یعنی میخوام اطلاعاتم زیادباشه ودرموردهمه چی بدونم حتی به بحث های این نوع علاقه دارم
اماشوهرم زیاددربحراین چیزانیست واین مسایل رومزخرف وبیخودی میدونه ویه جورایی زندگی سطحی وروزمره بخوربخواب ودنبال میکنه
حتی وقتی بحث سیاسی یا ازاین قبیل بحثا توجمع باشه همسرمن اطلاعات چندانی نداره واکثراساکت میمونه کلا اطلاعات عمومی هم خیلی کم داره
تحصیلاتمون یکیه.
بادوستاش وخانوادش خیلی خوبه وبگوبخندداره
یااینکه به بعضی ازخواسته های من اصلااهمیت نمیده وبراش مهم نیست من نیازبه محبت وتوجه زیادی ازطرف اون دارم ولی اون اکثراتوی خونه یا جلوتی وی میخوابه موقعی هم که بخوادبیاد کنارم فقط بخاطر...
احساس کمبودزیادی دارم مخصوصا وقتی توی دوست وفامیل رفتار مردها باهمسراشونو میبینم واقعابه حال خودم وانتخابم افسوس میخورم
ازدواجمون هم سنتی بوده
سلام
با این مقدار توضیحاتی ک دادید، نظرم رو میگم
دوست عزیز، شما با هر کسی ازدواج کنید، بالاخره در تفریحاتتون، علایقتون و خیلی موارد دیگه اختلاف خواهید داشت.
شما هنوز ایشون رو بعنوان همسر نپذیرفتید. چون قبلش باید بپذرید که ایشون یک فرد هستن با تفاوت های ریز و درشت.
اینکه گفتید به بعضی خواسته های شما اهمیت نمیده، میشه مثال بزنید؟
و یک سوال دیگه هیچ وقت نشده شما همسرتون رو بخاطر مطالعه نکردن و نداشتن اطلاعات سیاسی و ... مسخره کنید؟
سلام وممنون دخترمهربون
بله تفاوتها که حتما همیشه وجوددارن ولی درچندسری ملاقاتی که قبل ازدواج داشتیم خودشون روخیلی شبیه به چیزایی که من مدنظرم بوذ نشون دادن
حتی چندسری سوال باخودم نوشته بودم ودرجلسات ازشون پرسیدم که جوابهاشون بارفتارالانشون خیلی فرق داشت
حتی بعداهافهمیدم مساله داشتن کاغذ سوالهای منو توی خونه گفتن وبه من کلی خندیدن
مثلا تاحالانشده بگه اگه دلت گرفته پاشوببرمت بیرون بگردیم
یاچی احتیاج داری برات بگیرم یااگه حال نداری امروزونریم خونه بابام یا اگه مریض شم پاشه یدونه استکان توخونه جابه جاکنه
باکمترین امکانات مادیش ساختم
بااذیتاودخالتهای خانوادش
باغرولندهاش
ولی باز طلبکاره وخوبیهای منو نمیبینه
درمورد مطالعه ونداشتن اطلاعات خیلی بهش بانرمی وایجادعلاقه به خواندن رفتارکردم ولی اثری نداره چون خانوادتن عامی وسطحی هستن
ومتاسفانه چندبارهم ازاین لحاظ مسخرش کردم
سلام عزیزم .هیچ کدام از صحبت های شما دلیلی برای این نیست که شما بخواهید به جدایی فکر کنید شما چقدر برای بهبود رابطه تان با همسرتان تلاش کردید .
وقتی دلتان می گیرد با او در مورد دلتنگیتان صحبت می کنید از او می خواهی که به پای درد دل شما بنشیند شما را با خود بیرون ببرد یا او باید حدس بزند که شما حالتان خوب نیست و احتیاج به همدردی دارید.
وقتی همسرتان در جمع خوانوادش زفتار گزمی دارد پس باید مرد خوش مشربی باشد .در محیط خانه نیز آیا مرد خوش اخلاقی است.
وقتی شما مریض هستید ار او می خواهید که در کارهای منزل کمکتان کنداو چه عکس العملی انجام می دهد.البته این خواسته سختی برای مردهاست آنها اصولا در کارهای منزل کمک نمی کنند مخصوصا وقتی در محیط کار روز پر مشغله ای داشته باشند.
شما باید همسرت را همان گونه که هست بپذیری از مقایسه کردن آن با دیگران به شدت بپرهیزید چون آفتی است که زندکیتان را به شدت تهدید می کند.برای تغیر همسرمان باید اول خودمان را تغییر دهیم.
- - - Updated - - -
سلام عزیزم .هیچ کدام از صحبت های شما دلیلی برای این نیست که شما بخواهید به جدایی فکر کنید شما چقدر برای بهبود رابطه تان با همسرتان تلاش کردید .
وقتی دلتان می گیرد با او در مورد دلتنگیتان صحبت می کنید از او می خواهی که به پای درد دل شما بنشیند شما را با خود بیرون ببرد یا او باید حدس بزند که شما حالتان خوب نیست و احتیاج به همدردی دارید.
وقتی همسرتان در جمع خوانوادش زفتار گزمی دارد پس باید مرد خوش مشربی باشد .در محیط خانه نیز آیا مرد خوش اخلاقی است.
وقتی شما مریض هستید ار او می خواهید که در کارهای منزل کمکتان کنداو چه عکس العملی انجام می دهد.البته این خواسته سختی برای مردهاست آنها اصولا در کارهای منزل کمک نمی کنند مخصوصا وقتی در محیط کار روز پر مشغله ای داشته باشند.
شما باید همسرت را همان گونه که هست بپذیری از مقایسه کردن آن با دیگران به شدت بپرهیزید چون آفتی است که زندکیتان را به شدت تهدید می کند.برای تغیر همسرمان باید اول خودمان را تغییر دهیم.
مشکلتو در دو زمینه مطرح کردی:
یکی نداشتن اطلاعات عمومی و ... که این مسئله به نظر من اونقدرها مهم نیست.نه اینکه بی اهمیت باشه اما به هرحال در هر ازدواجی تفاوت بین دو نفر وجود داره و هیچکی ایده آل نیست.
اما قسمت دوم:
یااینکه به بعضی ازخواسته های من اصلااهمیت نمیده وبراش مهم نیست من نیازبه محبت وتوجه زیادی ازطرف اون دارم ولی اون اکثراتوی خونه یا جلوتی وی میخوابه موقعی هم که بخوادبیاد کنارم فقط بخاطر...
احساس کمبودزیادی دارم مخصوصا وقتی توی دوست وفامیل رفتار مردها باهمسراشونو میبینم واقعابه حال خودم وانتخابم افسوس میخورم
مثلا تاحالانشده بگه اگه دلت گرفته پاشوببرمت بیرون بگردیم
یاچی احتیاج داری برات بگیرم یااگه حال نداری امروزونریم خونه بابام یا اگه مریض شم پاشه یدونه استکان توخونه جابه جاکنه
عزیزم خودت رفتارت با همسرت چطوره؟همسرت از زندگیتون راضیه ؟
تابحال سعی کردی خودتو تغییر بدی؟خلاقیت عاشقانه داشته باشی؟
تاپیکهای رفتار جرئتمندانه رو دنبال کن و سعی کن خواسته هاتو ازش بخوای.شاید اون درجریان خواسته هات نیست.
ممنون شمیلا وریحان عزیز
بله ایشون بسیارخوش مشرب هستن البته با دوستاش وخانوادش.بسیارخانوادشونو مخصوصا مادرشونودوس دارن البته این موضوع درحدنرمالش خوبه ولی افراطیه طوری که همه ی مسایل رو ازدیدگاه مادر وپدرشون میسنجن وهرچی به نظراونا خوب باشه خوبه بدباشه بده.
خانواده ی پدریشون هم مردسالارانه هست وپدرحاکم ورییس خانه ومادر عاشق وحرف گوش کن پدر.
ازمن هم انتظارداره مثل مادرش باشم.حتی مواقعی که میریم خونه پدرشون دایم پیش شوهرم میگه مردباید اینطورباشه مرد باید اونطور باشه
خیلی اهل حساب وکتابه ودرمورد خرج کردن کاملا دقیق وپولی اضافه خرج نمیکنه وتاحدودی خسیس
من خودم هم مقایسه رودوس ندارم ولی وقتی میریم جمع خانوادگی که همه مردها توجهشون به خانوماشونه وازهیچ کمکی مضایقه نمیکنن ولی شوهرمن فقط میشینه وتی وی نگاه میکنه احساس بی ارزش بودن وحقارت بهم دست میده طوری که کم کم منزوی شدم به خونه فامیل ومراسم هم تاحد امکان نمیرم تاکمتر اذیت شم
من همه جوره کارای عاشقانه ورمانتیک براش انجام میدادم خیلی از ایده هاشونو هم ازنت و...مبگرفتم اما وقتی دیدم حتی برای تولد وسالگرد عروسیمون کاری نمیکنه منم سردشدم ومدتیه که دیگه کاری نمیکنم
بله همسرم تاحدزیادی ازمن راضیه چون همه ی ایده آل هاشو دارم وهمیشه هم ترس از این داره که یه روز ازش جداشم ولی کوچکترین کاری هم برا بهبود زندگیمون نمیکنه
خب عزیزم.مگه نمیگی شوهرت دوست داره و حتی ترس از دست دادنتو داره.پس خواسته هاتو بهش بگو.
حالا به دلایلی مثلا تربیت خانوادگی اون اینطوریه.شاید نمیتونه محبتشو اونطور که تو میخوای ابراز کنه.خودت ازش بخواه.البته نه با دعوا.از راهش.
بگو اگه دوسم داری فلان کارو برام بکن.یا برای سالگرد ازدواجت برنامه بریز.بگو مثلا فرداشب هیچ جایی قرار نذار با هم بریم بیرون.
تابحال چقدر راجع به خواسته هات باهاش صحبت کردی؟
تاپیک مشاوره تخصصی she با جناب sci رو هم دنبال کن
ممنونم
من تاحالا خیلی درموردخواسته هام باهاش حرف زدم ولی اکثرا بی نتیجه بوده
درسته باخانوادش ودوستاش خیلی بگوبخند داره اما بامن وخانواده وفامیل من برعکسه واکثرا ساکت میشینه
بله تربیت خانوادگیش که پراز اشکاله
برنامه هم میریزم ولی اونقدر تنبله که همش غرمیزنه وبهونه میاره
واگه جایی هم بالاخره ببرتم قبلش ازدماغم میاره وزهرمارم میکنه
تاپیکی که گفتین رو دنبال میکنم ممنون
به نظر من شما حوصله زندگی ندارین که منم مثل شما شدم ، شما باید زبون شوهرتون پیدا کنین و با زبون خودش باهاش صحبت کنین در ضمن کارایی که هر دوتا تون دوس دارین انجام بدین نه اینکه کارایی که شما دوس دارین. شما باید یه مقدار انرژی بگیری و بعدش شروع کنی به عمل کرد با دست رو دست هم گزاشتن و افسردگی به جایی نمیرسی. می تونی کتابای موثر برا زندگیت بخونی و عملشون کنی.
دیشب بخاطر کوک هایی که پدرش کرده بود دست روم بلندکرد:54:
متنفرم از زندگیم وزن بودنم:grief:
ایشالا به همین زودیا بره زیر ماشین:161:
خدایا دعاهامو ندیدی حداقل نفرینامو نادیده نگیر:203:
ای خدا آخه من چیکارکنم؟
نه این زندگی مزخرفو میتونم تحمل کنم ونه عرضه ی طلاق گرفتنودارم:grief:
کسی نیست بیاد کمکممممممممم
چرا کسی نمیاد کمکم کنه؟
چراهمه فقط به بعضی تاپیکای خاص سرمیزنن؟؟؟
سلام ستاره قطب گرامینقل قول:
نوشته اصلی توسط negad
متوجه شدم به خاطر این ادراکی که از زندگی دارید خود را در فشار احساس می کنید.
برای بهبود خود باید از خودتون کمی بیرون بیایید.
شما خود را محور و معیار فرض کردید.
و مثل زمانهای مجردی در حال نواختن بر اساس شخصیت و علائق خود هستید.
طبیعی هست که سازتون با همسرتون هماهنگ نیست.
شما باید به جای اینکه در ذهنتان مرتب افکار خودتون را پرورش دهید. از خودتون بیرون بیایید و مدتی با محیط همراه شوید.
به همین تاپیک توجه کنید.
آیا نقل قولی که من از یکی از دوستان گرفتم را شما خوانده اید؟
من به عنوان یک متخصص و روانشناس، برایم راهنمایی قشنگ ایشون جالب بود.
از ایشون تشکر کردم.
لایک کردم
نقل قول گرفتم
تشویق کردم.و
بی توجه عبور نکردم.
با اینکه ایشون به من جواب نداده بود. و من نیازمند نبودم. اما بی توجهی به او نکردم.
شما نیاز هست به نظرات و علاقمندی ها و رفتار و شخصیت دیگران توجه بیشتر کنید و از خود محوری دست بکشید
و اگر این دیگران همسر شما باشند ، این مهارت بیش از پیش نیاز هست.
مسئله ای که شما در زندگی خود مطرح کرده اید. از نظر شدت و بحرانی بودن از معیار 20 شاید بتوان مشکل شما را در حد 3 بگیریم.یعنی نوع و شدت مشکل شما اینقدر کم هست.اما به خاطر اینکه درک اشتباهی از موقعیت خود دارید و اقدامات صحیحی را انجام نمی دهید می تواند این مشکل به بحرانهای شدید تبدیل شود.
ازدواج کردن مثل نشستن در کابین خلبان هست.اگر یاد بگیرید کدام دکمه و کلید را چه وقت بزنید، می توانید پرواز کنید و از روی سر همه مجردها بپرید و زودتر به مقصد آرامش برسید. لیکن اگر کارکرد کلیدها را ندانید و از روی احساس خود عمل کنید. و هر لحظه کلیدی را بفشارید، آنگاه ممکن است خدایی نکرده سقوط کنید و بیفتید بین مجردها.
اما مسئله شما:
شما و شوهرتان هیچ کدامتان آدمهای بدی نیستید. و مشکلی هم ندارید.اما به لحاظ شخصیت متفاوت هستید. لذا رفتار و گفتار متفاوت از شما سر می زند، علاقمندیهای متفاوتی دارید و روشتون متفاوت هست.این بدان معنی نیست که شخصیت یکی از شما خوب و دیگری بد است!بلکه به معنای متفاوت بودن هست. یعنی هر کدام از شخصیت های شما دو نفر ، نقاط قوت و ضعف خودش را دارد.
وقتی یک گروه کر، و موسیقی شروع به نواختن می کند. اینطور نیست که همه یک ساز یا یک وسیله موسیقی داشته باشند و یک نوع بنوازند. هر کدام سازهای مختلف و حتی با صداهای مختلف زیر و بم دارند اما وقتی ریتم یکنواختی را همه با هم هماهنگ می کنند نتیجه کلی صدای موزون و دلنشینی می شود.
نه شما، نه همسرتان نیاز نیست که سعی کنید دیگری هم مثل شما باشد.
شما هر کدام می توانید به شخصیت خود عمل کنید و رفتار کنید.
اما هماهنگی شما نیاز به مهارتهایی دارد.
مثل آنچه که من از negad نقل کردم:
این مهارتی هست که وقتی می خواهیم کسی با ما همراه شود از روبرو به او نزدیک نمی شویم. در کنارش قرار می گیریم و با او حرکت می کنیم و به تدریج و به آرامی بعد از چندین ماه یا حتی چندین سال کم کم مسیر حرکتمان میانه می شود. هم او تغییر مسیر می دهد و هم ما.
همسرتان بشاش هست. برونگراست، و به لذتهای زمان حال بر اساس هیجانات بیشتر جواب می دهد.نیاز نیست شما به روش خود با او مقابله کنید.
سعی کنید برای مدتی تمرین کنید که از لذتهایی که او می برد شما هم لذت ببرید.
در چشمان او بنشینید و مدتی زندگی به روش او را تجربه و تمرین کنید.
سعی کنید با دنیای متفاوت او آشنا شوید.
مانند کسی که در کویر زندگی می کرده است. حالا مهمان یک شمالی شده است.دنبال خشکی کویر در سرزمین شمالی او نگردید.
از شرجی بودن هوا هم ناراحت نشوید. با میزبان شمالی همراه شوید. از دریا و جنگل بهره بگیرید و مرتب به شرجی بودن هوا فکر نکنید.
منظورم اینست که شخصیت همسرتان هم هزاران خصوصیات خوب در خودش دارد.(البته قبول دارم که نقاط ضعفی هم هست. ولی آنرا برای مدتی ندیده بگیرید.)، با همسرتان همراه شوید.اینطوری بعد از مدتی همسرتان به شما اعتمادش بیشتر می شود. او هم سعی می کند گاهی با خصوصیات شما همراه شود.
یعنی به زبان عمل به او می آموزید که گاهی با شما همراه شود، همانطور که شما با او همراهی می کنید.به هر حال مهارتهایی از این نوع را می توانید در لینکهای ذیل مطالعه کنید. اما فراموش نکنید مطالعه و یادگیری مشکل شما را حل نمی کند. بلکه نیاز به تمرین مستمر و مکرر دارد و اینگونه مسائل ماهها و شاید سالها نیاز هست. و لذت زندگی هم به این سعی و تلاش ها برای ساختن آن است. و گرنه زندگی از پیش ساخته ای وجود ندارد.
مهارتهای ارتباطی و لینکها مرتبط
البته توصیه می کنم قبل از مطالب بسیار مهم لینک بالا را بخوانید و تمرین های خود را انشاء الله شروع کنید، بهتر است لینک مهم و پیش نیاز ذیل را مطالعه کنید.
مهارتهای ارتباطی بین زن و شوهر به تنهایی کافی نیست!!
متشکرم مدیر همدردی عزیز
متنتون رو این چند روزه چندین بار خوندم وچیزای تازه ای برام روشن شد:72:
درحال خواندن لینک ها نیز هستم
مساله دیگه اینه که شوهرم باوجود ایرادات زیادی که داره از من انتظار داره ایده آل ترین زن دنیاباشم
من در وظایف خانه مثل نظافت وآشپزی و...کوتاهی نمیکنم اما باکوچکترین ایراد مثل بودن چند تا ظرف نشسته شوهرم غر میزنه وکلا همه ی کارهامو هیچ میدونه مثلا به دروغ میگه تو همیشه بی نظمی وخونه همیشه نامرتبه وغذا نمیپزی و...
طوری که من از شدت ناراحتی باهاش قهر میکنم
یعنی همه ی حرفامونم به دعوا وقهر کشیده میشه توی بحثا منو خیلی متهم میکنه اونم به ناحق طوری که قهر بودن رو به حرف زدن باهاش ترجیح میدم:158:
- - - Updated - - -
اینکه گفته بودین درخوشی هاش همراهش باشم
خوشیهاش 1رفتن به باشگاه واستخرو... بادوستاشی
2اومدن به خانه ودیدن خانه تمیز و خودن غذاهای مردعلاقش(تازه کلی هم ایراداز وسایل خونه ونمک ولیمو وادویه ی غذا میگیره)
غذاهایی که من براهرکی پختم واقعا خوششون اومده
3علاقه آخر واصلیترینش بودن درکنارخانوادشه حالا یا اونابیان خونمون یامن برم خونشون
توی خونه که میادکارش خورن وخوابیدن وایرادگرفتن از من هست
خودش که نمیگه اما اگه من بگم بریم بیرون هزارتا دلیل میاره که بیرون سرده یاگرمه اونجایی که تو میگی دوره وجای پارک نداره وبنزین مصرف میشه و...( هرجاروکه بگم همین چیزارومیگه)
اگه مرکز خریدهم بریم همش میگه همه ی مغازه هارو نگاه نکن یااگه ازچیزی خوشم اومده باشه میگه نه گرونه رنگش بده داری...
خلاصه کاری میکنه که دیگه هوس بیرون رفتن نکنم
خونه مامان منم باهزارجورادا میاد دوساعت عین مجسمه میشینه میره
اما خونه مامان خودش درحالی که بیشترین مسافت روداره وجای پارکم به زورپیدا میشه باجان ودل میره حتی اگه لازم باشه روزی چندین بار میره
اونم باید ازصبح بریم تا آخرشب بمونیم منم عین کلفت اونجا کارکنم وعاشق وکشته مرده ی تک تک خانوادش باشم(خانواده ای که ازهیچ اذیتی فروگذارنکردن)
میبخشین سرتونودرد آوردم ولی خواستم جزییاتو بنویسم تا شایر بهتر راهنماییم کنین
پیشاپیش ازکمکتون ممنون
کسی نیست؟
دوستان خواهش میکنم کمکم کنین به معنای واقعی درمانده شدم
اوضاعمون موقتا خوب میشه ولی یکی دو روزبعدش باز همون آشه و همون کاسه
دارم به جدایی فکرمیکنم
لیاقت من این نبود
مشکلات خودمون یک طرف اذیتها ودخالتهای خانوادش هم طرف دیگه
دیروزعصر رفتیم خونه مادرشوهرم اینا شوهرم گفت بعدازشام میریم خونه مادرخانومم اینا
مادرش بادعوابهش گفت لازم نکرده اونجابرین همینجامی مونین
شوهرمم لال شده بود منم داشتم منفجرمیشدم اما چیزی نگفتم به روی خودم هم نیاوردم:grief:
تااینکه شب ساعت 10 شوهرم گفت دیگه مابریم باز گفتن کجااااااااا؟
واینبار خواهرشوهرم(که یه شوهر زز داره وتمام اعیاد ومناسبتها فقط خونه مادرشوهرم هست)گفت نرین زوده حالا آخه چرامیرین؟
منم گفتم باید یه ساعتم بریم اونجاسربزنیم زشته اوناهم چشمشون به دره
که بالاخره رفتیم وحدودای 11رسیدیم خونه مامان من
دیدیم همه اونجان بجزما
این مساله روگفتم که بدونین یکی از اساسی ترین مساله بین ماهمین عیدهاومناسبتها وروزای خاصه
هربارهمون برنامه همیشگی واعصاب خوردیمون ودرنتیجه دعوامون
نمیخوام بخاطر بچه ای که شوهرم به زور داره رو دوشم میذاره پابنداین زندگی مزخرف بشم ویه عمرتحمل کس وناکس واداواطواراشونو بکنم:97:
من فقط پست آخرتون را خوندم.
یک شب که نمی شه هر دو جا بود. شما می تونید تقسیم کنید مثلا شب یلدا یکسال درمیون ... یا مثلا شب یلدا اینجا باشیم، شب عید اونجا یا ...
آخه واسه همچین چیزی آدم طلاق می گیره؟
شوهرت به نظرت باید چیکار کنه؟ با مامان و خواهرش دست به یقه بشه واسه یه شب یلدا؟
این مناسبتها قراره ما را به هم نزدیکتر کنه و زندگی را شادتر، نه این که بشه عامل دعوا و خونه کی باشیم، خونه کی نباشیم و ...
ممنون شیداجان
کاش کل تاپیکمو میخوندی ونظرتومیگفتی
چون یک مشکل باعث نمیشه اینهمه داغون بشم بلکه جمع مشکلات.
همین قراری هم که گفتین رو گذاشتیم که هرسال خونه یکیمون باشیم اما یه سال که خونه اونابودیم وسال بعدش خونه مادرم فرداش که رفتیم خونه اونا اصلا مارو آدم حساب نکردن ومثلاقهربودن بعدشم غرولندو تیکه انداختن و....
دخترای خودشون همیشه خونه مادراشونن واصلابه خانواده شوهرمحل نمیدن
همین زورگویی وخودخواهی هاشون عذابم میده
هیچوقت فکرشونمیکردم جوونی وزندگی مشترکمو باهمچین چیزای مزخرفی هدربدم....
ستاره جان،
شما که نمی تونید یک خانواده را عوض کنید. خواهر و مادر و ... همه را می خواهید تغییر بدید؟
شما حتی همسرتون را هم نمی تونید عوض کنید، چه برسه به خانواده اش.
باید با مهارت و حرفه ای تر باهاشون برخورد کنید.
آخه یک زندگی را که به خاطر حرف خواهرشوهر خراب نمی کنند.
می دونی طلاق چقدر از نظر عاطفی بهت ضربه می زنه؟ می دونی ازدواج مجدد یا زندگی بعنوان مطلقه برات چقدر سخت خواهد بود.
فکر کردی از ایشون جدا می شی می ری یه شوهر بهتر پیدا می کنی که خواهر و مادرش هم عاشق دلخسته شمان؟
نفر بعدی یا بیکاره، یا معتاده، یا دست بزن داره، یا ... هزار جور گرفتاری که در مقابلش مشکلات امروزت هیچه!
شما خیلی خوش شانس هستید که مدیر همدردی تاپیکتون را خوندند و راهنمایی براتون گذاشتند.
اون متن را چند باره بخونید و جدی بگیرید.
من چند بار پست آخرتون را خوندم و سعی کردم بفهمم یعنی چی؟؟؟
تمام مدتی هم که اونجا بودید لابد مضطرب و غرغرو که زودتر پاشو بریم. نه می ذاری به شوهرت خوش بگذره و نه به خودت.
عزیز من،
اونها هم خواهر و برادر و پدر مادر همسر شما هستند. اگه همسرت برات عزیزه، می تونی اونها را هم در حد نرمال دوست داشته باشی.
نه این که وقتی کنارشون هستی به اجبار و با غر غر ...
طوری کنار خانواده اش خوش بگذرون و راحت باش که همسرت هم لذت ببره از رفتار و اخلافت و مهمانی رفتن با شما، نه این که هر مناسبتی که نزدیک می شه نگران باشه که باز چه دعوا و بحثی می خواد شروع بشه.
همون بحثی که گفتی تقسیم کرده بودیم به نظرم بهتر بود. یک شب را که نمی شه هر دو جا بود.
بهتره تقسیم کنید مناسبتها را. هر جا می ری با روی گشاده و لب خندان و از ته دل به خودت و همسرت و اطرافیانت سعی کن خوش بگذره.
فرداش هم هر کس غر زد و کنایه زد، شما نشنیده بگیر و محل نذار.
اگر هم جدی مطرح کردند با لبخند و آرامش بهشون بگو که با همسرت اینطور تصمیم گرفتید و فکر می کنید اینطوری بهتره، چون دلتون می خواد پیش هر دو خانواده باشید و دلتون برای هر دو تنگ می شه و تصمیم گرفتید یه جوری این دلتنگی را مدیریت کنید. بگو خیلی سخته آدم دلش می خواد هم اینجا باشه و هم اونجا. من خودم اونجا که می رم دلم اینجاست، اینور هم که هستم دلم خونه مامانم ایناست. گفتیم شاید اینطوری دلمون را قانع کنیم و .... یه چیزایی شبیه این.
با غرغر و دعوا نه تو این زندگی و نه اگه طلاق بگیری تو هیچ زندگی دیگه ای به چیزی نمی رسی.
تمرکز شما الان باید روی خانواده خودت باشه. خانواده تو یعنی همین خانواده کوچیکی که با همسرت تشکیل دادید و بچه هایی که انشاله خواهید داشت.
خونه مامان و بابا هم می رید که سر بزنید و خوش بگذره، نه اینکه گرو کشی کنید و زورتون را به هم ثابت کنید.
چقد نوشتم!!!!!! آخه باورم نمی شه واسه مسائل به این سادگی به طلاق فکر می کنی.