از 4 سال تلاش یکطرفه ، فراز و فرود احساسی ،گاهی به این زندگی امیدوارم و لحضه ای متنفرم ازش...احساس رکود و بیحالی دارم.

سلام.بعد مدتها دوباره برگشتم.خسته تر و داغون تر
آدرس 2 تا از لینکهای قبلم:
http://www.hamdardi.net/thread-28916.html
http://www.hamdardi.net/thread-28582.html
دیگه بریدم.بعد از تاپیک دومم و تردید در مورد جدا شدن یا موندن تو این زندگی با خودم فکر کردم و تصمیم گرفتم فکر طلاق رو بذارم کنار و مثل دو تا همخونه با شوهرم زندگی کنم..الان مشکلم فراز و فرود احساسیمه .گاهی به این زندگی امیدوارم و لحضه ای متنفرم ازش...احساس رکود و بیحالی دارم.انگار دیگه نائی واسه بلند شدن ندارم.میخوام زندگی انفرادیمو بسازم.میخوام به رهایی کامل برسم.و به خودم کمک کنم کمتر ضربه ببینم.اما نمیدونم چیکار کنم.کمکم کنید..میخوام فقط و فقط رو خودم کار کنم .تا دیگه از بی توجهی و در دسترس نبودن شوهرم اذیت نشم.خواهش میکنم بهم بگین چطوری باید به استقلال روانی برسم؟

چرا کسی به من سر نمیزنه؟

عزیزم شاید کسی به اندازه من احساست رو درک نکنه می دونم چی می کشی وقتهایی که از تنهایی استخونهات درد می گیره زور می زنی اشک بریزی تا آروم بشی و لی حتی چشمات باهات یاری نمی کنه و براش اشکی نمونده واقعا درک می کنم منم مثل تو دو ساله تو بدبختی دست و پا می زنم. خلاصه زن بودن این دوره خیلی سخت شده ولی من هنوز دلم می خواد امیدوار بمونم هنوز فریاد می زنم می گم خدای این دنیا دست منو بگیر...

سلام عزیزم . خلاصه ای از مشکلت با همسرت و خلاصه ای از راهکارهایی که در تاپیک قبل دادن رو برامون بگو.

سلام الهه آذر

چی باعث شده همسرت رو یه غریبه خطاب کنی؟

چرا بجای این مساله بدنبال بازسازی رابطه شکستت با همسرت و از نو شدن نیستی؟

از زمان تاپیک قبلیتون تا الان چه کارایی برا خوب شدن رابطتتون انجام دادین؟

یه خلاصه ای بگید دوستان کمکت میکنن.

امیدوار،آسمانی و فرشته اردیبهشت عزیز ممنونم.
بابت تاخیرم هم عذر میخوام.
خلاصه ای از مشکلم رو از تاپیک قبلی که همونجا دسته بندیشون کرده بودم میذارم اما الان اصلا نمیخوام به اون مشکلات فکر کنم یعنی از حلشون ناامید شدم الان میخوام فقط یاد بگیرم چطور توی خونه با یه مرد دیگه زندگی کاملا انفرادیمو داشته باشم و اصلا توقع هیچ توجه و نگاهی رو ازش نداشته باشم تا اذیت نشم..به هر حال این مشکلات من با شوهرمه:
1-اولین مشکلم پرخاشگری و عصبانیت شوهرمه.که حتی تو بهترین حالت هم به محض اینکه کوچکترین اتفاقی بیفته بشدت عصبی میشه و پرخاش میکنه و حتما باید به خانوادم فحش بده (دعوا سر هرچی که باشه فرقی نمیکنه)از فحش به پدرم شروع میشه به مامانم بعد خواهرم و من.عکس العمل من 90 درصد مواقع سکوت محضه گاهی هم جوابشو میدم.(مثل خودش).بعد ازینکه آروم میشه حتی چند روز بعد هم نمیتونم هیچ صحبتی درمورد این رفتارش بکنم چون2باره دعوا میشه
2-مشکل بعدی روابط زناشییمونه (میدونم همدردی در این خصوص مشاوره نمیده اما مشکل من فکر میکنم به بعد رفتاری مربوط میشه نه جسمی و فیزیکی)خواهشا کمکم کنید.روابط ما در دوران عقد با اینکه خونه پدر و مادرم بودیم علیرغم تمام ملاحظات و... خوب بود بعد ازینکه اومدیم زیر یه سقف به هفته ای یبار بعد دو تا سه هفته یبار و بعد ماه ...کاهش پیدا کرد تا الان یکساله که کاملا از جانب شوهرم قطع شده تو این یکسال 2بار و به درخواست من بوده..دلیلشم اینه که شوهرم تا پاسی از شب پای ماهواره مینشست و..... مسلما دیگه میلی به بودن با من نداشت.چند بار به عملش(خودارضاییهاش)اعتراض کردم اما یا کتمان کرد و یا دعوا شد .چند ماه پیش برا ش نامه نوشتم و گفتم ازین اوضاع ناراحتم بگه مشکل از چیه با هم حلش میکنیم.در جواب نامم نوشت من مشکلی ندارم چون چند بار بهم گفتی هوس باز چطوری بهت نزدیک بشم؟دلم میخواد آقایون نظرشونو بگن آیا شنیدن این کلمه برا یک تا دوبار انهم با دلایل محکمی که من داشتم انقدر برای یه مرد مهمه که کلا رابطش رو قطع کنه...(دلایلم هم شوخیهای بیجاش تو جمع دوستامون و چشم چرونیهای خیابونش اس ام اسهای شبونش بودن)خودم با مطالعه و تحقیق و چیزهایی که دستم اومد فهمیدم اعتیاد به پورنو داره و فقط از راه دیدن فیلم و...مسائلش رو حل میکنه و من جاذبه ای براش ندارم.لازم به ذکر من زن امروزی هستم مدام تیپ و چهرمو عوض میکنم.به خودم خیلی میرسم و از بعد ظاهری برای همسرم همیشه در تلاشم حتی با وجودیکه 2 ساله دارم ازش بی تفاوتی میبینم اما دلسرد نشدم.هیچ وقت شلخته و نامرتب نیستم.الانم سوالم اینه چطوری باید بفهمم واقعا همسرم بخاطر حرفم ازم سرد شده یا اعتیادش به دیدن این فیلمها؟در واقع ایا این مسئله راه حلی داره و اصلا میشه رابطه به صفر رسیده ر دوباره از سر گرفت.چون من اصلا زن سردی نیستم و ازین روند اذیت میشم.خیلی غصه میخورم وقتی شبها میام تو اتاق خواب و شوهرم تو هال جلو تلویزیون.......
3-مشکل بعدیم بیشتر رو بعد رفتاری شوهرمه.متاسفانه آدم دروغگوییه .بی دلیل دروغ میگه(مثل یه عادت)وقتی تو جمع جلو پدر و مادرم دروغاش رو میشن من خیلی خجالت میکشم.مثلا سعی میکنم خودم یجوری رفع و رجوش کنم.اما همیشه نمیتونم.مثلا میگه فلان مجوز رو واسه این کار گرفتم.فلان شخص مهم رو میشناسم و دیروز بهم تلفن کردو....(یجورایی همش میخواد خودش رو بزرگتر از چیزی که هست نشون بده )انگار یه عقده از کودکیهاش براش مونده که الان با وجودیکه موقعیت اجتماعی خوبی داره بازم احساس کمبود داره..البته در ظاهر که اعتماد بنفس فوق العاده ای داره اما در باطن....
4-مسئله بعدیش بی احترامیهای فراوونش بمن مخصوصا تو جمع دیگرون و جلوی خونوادمه.هر حرفی بزنم ضایعم میکنه...تمام تصمیمات مهم زندگی مثل خرید خونه .ماشین.رفت و امدهامون فقط و فقط به خودش مربوطه و من براش هیچی نیستم
5-من احساس تنهایی زیادی میکنم مدتی قرصهای افسردگی مصرف میکردم.دلم میخواد با یکی حرف بزنم اما کسیو ندارم.همه دردامو میریزم تو خودم خیلی غمگینم خیلی.متاسفانه رابطمون اصلا مثل زن و شوهر نیست.کل ساعات با هم بودنمون سر سفره و در سکوت غذا خوردنه.حرفی هم باشه در مورد مسائل کاملا عادیه روزمرس.
من برا گرم شدن زندگیم چیکار کنم؟برای اینکه زن این زندگی باشم نه فقط یه اشپز و کارگر خونه چیکار کنم؟حرف زدن با شوهرم بیفایدس در بهترین حالت روحیش تا شروع به حرف زدن کنم میگه بازم میخوای بری رو مغزم من اعصاب ندارم اما حاضره ساعتها بخاطر مسئله یکی دیگه باهاش بحث کنه...از طلانی شدن مطالبم عذر میخوام.
اضافه کنم به کلکسیون مشکلاتم این مورد هم اضافه شده که اتفاقا به همین دلیل میخوام بیخیال بهبود رابطم بشم و برم تو دنیای خودم و اونم اینه که:
دوباره شک و تردیدم مبنی بر رابطه همسرم با کسی قوت گرفته...البته خودش اول فقط انکار میکنه و وقتی زیادی به پر و پاش بپیچم میگه اصلا هر کاری دلم بخواد میکنم به تو ربطی نداره.....
من صد در صد مطمئن نیسستم اما احساس میکنم حسم بهم دروغ نمیگه 3 روز پیش با اطلاع قبلی دیرتر اومد خونه وقتی میخواست لباسشو عوض کنه رو گردنش جای رژ لب دیدم و ازش پرسیدم این چیه؟خودشم وانمود کرد نمیدونم چیه و بعدش کلی سرم داد کشید حقم نیس از صبح میرم واسه کار و ساعت 3 میام خونه اینطوری بازخواستم کنی...از خوونه رفتم بیرون...اومد دنبالم منو سوار ماشین کرد و دست پیش گرفت و گفت حق نداری تهمت بزنی و راجع بمن اینطوری فکر کنی..راستش همینکه اومد دنبالم بیشتر مطمئن شدم حدسم درسته چون انقد غد و یدندس که فکرشم نمیکردم بیاد دنبالم...ازون روز تا الان چند بار اس دادم بهش که هنوزم باورم نمیشه بازم انکار میکنه و میگه اصلا نمیدونم رو گردنم جای چی بود
دارم داغون میشم.دلم میخواد برا همیشه ازین خونه برم .دیگه دوسش ندارم..اما مدرکی واسه حرفام ندارم.
در مورد اقداماتم پرسیدین باید بگم:
1-من سعی کردم نسبت به قبل کاملا به حریم شخصیش احترام بذارم.هیچ وقت مثل قبل سراغ گوشیش نرم.
2-گیر بیخود ندم.
3-ازش توقع توجه و لطف ندارم.
4- یه مدت کاملا سکوت میکردم و مته به خشخاش سر هیچ موضوعی نمیذاشتم اوضاع خونه کاملا تو اون مدت آروم بود اما درونم خیلی آشفته بود.
5-بیشتر از قبل ازش قدردانی میکردم.

الان متاسفانه 2 هفتس دیگه نمیتونم مثل شش.هفت ماه گذشته باشم.مدام پیله میکنم.هر روز دعوا میشه .دیگه نمیتونم مثل قبل اوضاع رو مدیریت کنم.انگار از سکوت این مدت تلمباری رو قلبم درست شد و الان بی دلیل ناراحت میشم و گریه میکنم.من مدتیه قرصهای افسردگیمو کنار گذاشته بودم ...احساس میکنم دوباره بهشون احتیاج دارم...تو رو خدا کمکم کنید...خیلی ناامیدم.دیگه نمیخوام تلاش ببیفایده و گذرا داشته باشم.میخوام به جای کار رو رابطه فقط رو خودم کار کنم .مثل اون یه فرد بی تفاوت بشم.


- - - Updated - - -

امیدوار،آسمانی و فرشته اردیبهشت عزیز ممنونم.
بابت تاخیرم هم عذر میخوام.
خلاصه ای از مشکلم رو از تاپیک قبلی که همونجا دسته بندیشون کرده بودم میذارم اما الان اصلا نمیخوام به اون مشکلات فکر کنم یعنی از حلشون ناامید شدم الان میخوام فقط یاد بگیرم چطور توی خونه با یه مرد دیگه زندگی کاملا انفرادیمو داشته باشم و اصلا توقع هیچ توجه و نگاهی رو ازش نداشته باشم تا اذیت نشم..به هر حال این مشکلات من با شوهرمه:
1-اولین مشکلم پرخاشگری و عصبانیت شوهرمه.که حتی تو بهترین حالت هم به محض اینکه کوچکترین اتفاقی بیفته بشدت عصبی میشه و پرخاش میکنه و حتما باید به خانوادم فحش بده (دعوا سر هرچی که باشه فرقی نمیکنه)از فحش به پدرم شروع میشه به مامانم بعد خواهرم و من.عکس العمل من 90 درصد مواقع سکوت محضه گاهی هم جوابشو میدم.(مثل خودش).بعد ازینکه آروم میشه حتی چند روز بعد هم نمیتونم هیچ صحبتی درمورد این رفتارش بکنم چون2باره دعوا میشه
2-مشکل بعدی روابط زناشییمونه (میدونم همدردی در این خصوص مشاوره نمیده اما مشکل من فکر میکنم به بعد رفتاری مربوط میشه نه جسمی و فیزیکی)خواهشا کمکم کنید.روابط ما در دوران عقد با اینکه خونه پدر و مادرم بودیم علیرغم تمام ملاحظات و... خوب بود بعد ازینکه اومدیم زیر یه سقف به هفته ای یبار بعد دو تا سه هفته یبار و بعد ماه ...کاهش پیدا کرد تا الان یکساله که کاملا از جانب شوهرم قطع شده تو این یکسال 2بار و به درخواست من بوده..دلیلشم اینه که شوهرم تا پاسی از شب پای ماهواره مینشست و..... مسلما دیگه میلی به بودن با من نداشت.چند بار به عملش(خودارضاییهاش)اعتراض کردم اما یا کتمان کرد و یا دعوا شد .چند ماه پیش برا ش نامه نوشتم و گفتم ازین اوضاع ناراحتم بگه مشکل از چیه با هم حلش میکنیم.در جواب نامم نوشت من مشکلی ندارم چون چند بار بهم گفتی هوس باز چطوری بهت نزدیک بشم؟دلم میخواد آقایون نظرشونو بگن آیا شنیدن این کلمه برا یک تا دوبار انهم با دلایل محکمی که من داشتم انقدر برای یه مرد مهمه که کلا رابطش رو قطع کنه...(دلایلم هم شوخیهای بیجاش تو جمع دوستامون و چشم چرونیهای خیابونش اس ام اسهای شبونش بودن)خودم با مطالعه و تحقیق و چیزهایی که دستم اومد فهمیدم اعتیاد به پورنو داره و فقط از راه دیدن فیلم و...مسائلش رو حل میکنه و من جاذبه ای براش ندارم.لازم به ذکر من زن امروزی هستم مدام تیپ و چهرمو عوض میکنم.به خودم خیلی میرسم و از بعد ظاهری برای همسرم همیشه در تلاشم حتی با وجودیکه 2 ساله دارم ازش بی تفاوتی میبینم اما دلسرد نشدم.هیچ وقت شلخته و نامرتب نیستم.الانم سوالم اینه چطوری باید بفهمم واقعا همسرم بخاطر حرفم ازم سرد شده یا اعتیادش به دیدن این فیلمها؟در واقع ایا این مسئله راه حلی داره و اصلا میشه رابطه به صفر رسیده ر دوباره از سر گرفت.چون من اصلا زن سردی نیستم و ازین روند اذیت میشم.خیلی غصه میخورم وقتی شبها میام تو اتاق خواب و شوهرم تو هال جلو تلویزیون.......
3-مشکل بعدیم بیشتر رو بعد رفتاری شوهرمه.متاسفانه آدم دروغگوییه .بی دلیل دروغ میگه(مثل یه عادت)وقتی تو جمع جلو پدر و مادرم دروغاش رو میشن من خیلی خجالت میکشم.مثلا سعی میکنم خودم یجوری رفع و رجوش کنم.اما همیشه نمیتونم.مثلا میگه فلان مجوز رو واسه این کار گرفتم.فلان شخص مهم رو میشناسم و دیروز بهم تلفن کردو....(یجورایی همش میخواد خودش رو بزرگتر از چیزی که هست نشون بده )انگار یه عقده از کودکیهاش براش مونده که الان با وجودیکه موقعیت اجتماعی خوبی داره بازم احساس کمبود داره..البته در ظاهر که اعتماد بنفس فوق العاده ای داره اما در باطن....
4-مسئله بعدیش بی احترامیهای فراوونش بمن مخصوصا تو جمع دیگرون و جلوی خونوادمه.هر حرفی بزنم ضایعم میکنه...تمام تصمیمات مهم زندگی مثل خرید خونه .ماشین.رفت و امدهامون فقط و فقط به خودش مربوطه و من براش هیچی نیستم
5-من احساس تنهایی زیادی میکنم مدتی قرصهای افسردگی مصرف میکردم.دلم میخواد با یکی حرف بزنم اما کسیو ندارم.همه دردامو میریزم تو خودم خیلی غمگینم خیلی.متاسفانه رابطمون اصلا مثل زن و شوهر نیست.کل ساعات با هم بودنمون سر سفره و در سکوت غذا خوردنه.حرفی هم باشه در مورد مسائل کاملا عادیه روزمرس.
من برا گرم شدن زندگیم چیکار کنم؟برای اینکه زن این زندگی باشم نه فقط یه اشپز و کارگر خونه چیکار کنم؟حرف زدن با شوهرم بیفایدس در بهترین حالت روحیش تا شروع به حرف زدن کنم میگه بازم میخوای بری رو مغزم من اعصاب ندارم اما حاضره ساعتها بخاطر مسئله یکی دیگه باهاش بحث کنه...از طلانی شدن مطالبم عذر میخوام.
اضافه کنم به کلکسیون مشکلاتم این مورد هم اضافه شده که اتفاقا به همین دلیل میخوام بیخیال بهبود رابطم بشم و برم تو دنیای خودم و اونم اینه که:
دوباره شک و تردیدم مبنی بر رابطه همسرم با کسی قوت گرفته...البته خودش اول فقط انکار میکنه و وقتی زیادی به پر و پاش بپیچم میگه اصلا هر کاری دلم بخواد میکنم به تو ربطی نداره.....
من صد در صد مطمئن نیسستم اما احساس میکنم حسم بهم دروغ نمیگه 3 روز پیش با اطلاع قبلی دیرتر اومد خونه وقتی میخواست لباسشو عوض کنه رو گردنش جای رژ لب دیدم و ازش پرسیدم این چیه؟خودشم وانمود کرد نمیدونم چیه و بعدش کلی سرم داد کشید حقم نیس از صبح میرم واسه کار و ساعت 3 میام خونه اینطوری بازخواستم کنی...از خوونه رفتم بیرون...اومد دنبالم منو سوار ماشین کرد و دست پیش گرفت و گفت حق نداری تهمت بزنی و راجع بمن اینطوری فکر کنی..راستش همینکه اومد دنبالم بیشتر مطمئن شدم حدسم درسته چون انقد غد و یدندس که فکرشم نمیکردم بیاد دنبالم...ازون روز تا الان چند بار اس دادم بهش که هنوزم باورم نمیشه بازم انکار میکنه و میگه اصلا نمیدونم رو گردنم جای چی بود
دارم داغون میشم.دلم میخواد برا همیشه ازین خونه برم .دیگه دوسش ندارم..اما مدرکی واسه حرفام ندارم.
در مورد اقداماتم پرسیدین باید بگم:
1-من سعی کردم نسبت به قبل کاملا به حریم شخصیش احترام بذارم.هیچ وقت مثل قبل سراغ گوشیش نرم.
2-گیر بیخود ندم.
3-ازش توقع توجه و لطف ندارم.
4- یه مدت کاملا سکوت میکردم و مته به خشخاش سر هیچ موضوعی نمیذاشتم اوضاع خونه کاملا تو اون مدت آروم بود اما درونم خیلی آشفته بود.
5-بیشتر از قبل ازش قدردانی میکردم.

الان متاسفانه 2 هفتس دیگه نمیتونم مثل شش.هفت ماه گذشته باشم.مدام پیله میکنم.هر روز دعوا میشه .دیگه نمیتونم مثل قبل اوضاع رو مدیریت کنم.انگار از سکوت این مدت تلمباری رو قلبم درست شد و الان بی دلیل ناراحت میشم و گریه میکنم.من مدتیه قرصهای افسردگیمو کنار گذاشته بودم ...احساس میکنم دوباره بهشون احتیاج دارم...تو رو خدا کمکم کنید...خیلی ناامیدم.دیگه نمیخوام تلاش ببیفایده و گذرا داشته باشم.میخوام به جای کار رو رابطه فقط رو خودم کار کنم .مثل اون یه فرد بی تفاوت بشم.

از3 روز پیش تا الان اوضاع روحیم داغونه...دلم میگه محاله شوهرم خطای به این بزرگی کرده باشه و عقلم میگه پس شباهت عجیب اون قرمزی روی گردنش به رژ لب چی بود؟
میشه کمکم کنید تا بهترین برخورد رو باهاش داشته باشم؟لطفا کارشناسای تالار کمکم کنن.من واقعا نمیدونم عکس العمل مناسب چیه؟الان 3روزه باهاش سرسنگینم.اما اون عادیه..انگار نه انگار....

سلام الهه جان.

من نمی دونم شما این تاپیک
http://www.hamdardi.net/thread-30099.html و حتی تاپیک خانم she رو می خونین یانه. تو این دوتا تاپیک اقی sci راهکارهای خوبی رو دارن ارایه می دن. مخصوصا تاپیک اول که حالت کارگاهی پیدا کرده و دوستان دیگه هم سوالاتوشن رو می پرسن. حتما سری بزنین.

من مطمینم ایراداتی که تو رفتار شما هست تو این تاپیک تا حدی بررسی شده! چون انفعال شما کاملا مشخصه ! رتارهای منفعلانه هم کسی رو جذب نمی کنه بلکه دور تر می کنه

الهه جان خسته نشو! سکوت منفعلانه که بخاد فشار بهت وارد کنه منجر به پرخاش می شه! حتما تاپیک رو دنبال کن و سوالاتت رو بپرس.

من برات دعا می کنم که بتونی زندگی خوبی واسه خودت بسازی!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهرااد

سلام الهه جان.

من نمی دونم شما این تاپیک
http://www.hamdardi.net/thread-30099.html و حتی تاپیک خانم she رو می خونین یانه. تو این دوتا تاپیک اقی sci راهکارهای خوبی رو دارن ارایه می دن. مخصوصا تاپیک اول که حالت کارگاهی پیدا کرده و دوستان دیگه هم سوالاتوشن رو می پرسن. حتما سری بزنین.

من مطمینم ایراداتی که تو رفتار شما هست تو این تاپیک تا حدی بررسی شده! چون انفعال شما کاملا مشخصه ! رتارهای منفعلانه هم کسی رو جذب نمی کنه بلکه دور تر می کنه

الهه جان خسته نشو! سکوت منفعلانه که بخاد فشار بهت وارد کنه منجر به پرخاش می شه! حتما تاپیک رو دنبال کن و سوالاتت رو بپرس.

من برات دعا می کنم که بتونی زندگی خوبی واسه خودت بسازی!

---

مهراد گرامی ممنونم.تاپیکی رو که معرفی کردیم خوندم(البته به خاطر کمبود وقت خیلی سریع)موارد مشابهی توش پیدا کردم.مسلما باید چندین بار با دقت بخونمش.اما عزیزم وقتی میگم خسته ام واقعا از تلاش بیهوده خسته ام.میترسم بازهم با یه امید دوباره شروع کنم اما برگردم سر خونه اولم.دلم میخواد فقط واسه خودم زندگی کنم.البته یاد بگیرم فقط واسه خودم زندگی کنم.چون من همه آدمها علی الخصوص شوهرمو همیشه به خودم ترجیح دادم.واسه همین انقد خسته و داغون شدم...بعد خوندن دوباره تاپیکها میام و موارد مشابهم رو عنوان میکنم.بازم ممنونم

الهه ادر عزیزمی فهمم چی می گی.

به قول انی عزیز وقتی رفتار خودت خوبه و جرات منده الزاما ممکنه به هدفت نرسی اما احساس با ارزش بودن داری


بله دوست من مشکلات خ از خانمها در این تالار اینه:


اشتباه بودن اولویتهاشون تو زندگی:

اول خودت
بعد شوهرت
بعد فرزندت
....


پس خودمون با نادیده گرفتن خودمون تیشه به ریشه خودمون میزنیم و بعد به دگیران یاد می دیم که شما هم مارو نادیده بگیرین!


حتما تاپیکها رو بصورت جدی بررسی کن و همون جا برای اقای اس سی ای پست بزار.

در پناه حق

سلام دوست خوبم

امیدوارم با توکل به خدا و درایت و منطق بتونی مشکلات رو حل کنی.

بزرگترین مشکلی که در تو ورفتارت هست به نظرم اینه که میانه رو نیستی و همین باعث میشه یا از این ور بوم بیفتی یا از اونور.
چند ماه سکوت و خود خوری و حالا یکباره انفجار.

از طرفی سیل مشکلات رو ریختی روی سرت و به قول خودت کلکسیونی از مشکلات داری.این راهش نیست.بیا و مشکلاتت رو دسته بندی کن.مهم ترینش رو پیدا کن و بقیه مشکلات رو در حالت مسکوت باقی بگذار.نمیتونی و نمیشه یکباره بخواهی همه رو باهم حل کنی.

قبل از هرچیزی از خودت بپرس ایا همسرم هم تمایل داره مشکلات این زندگی برطرف بشه؟

ایا سعی و تلاش میکنه؟
برای این سوالها جواب پیدا کن تا دو سال دیگه نگی از 6 سال تلاش یکطرفه خسته شدم.

بی تفاوت شدن و بی خیال شدن کمکی به حل مشکلات تو و همسرت نمیکنه و در نهایت شما رو وارد وادی طلاق عاطفی میکنه.

درک میکنم که خودت رو به هر دری میزنی تا راه حلی پیدا کنی، اما باید این راه حل منطقی باشه.نه پاک کردن صورت مسئله.

تا کی میتونی مثل همخونه با همسرت زندگی کنی؟ایا فکر میکنی اگر مثل همسرت بی تفاوت بشی مشکلا حل میشن؟!

تو نمیتونی کنار همسرت باشی و زندگی انفرادیت رو بسازی.اصلا منطقی و شدنی نیست.این کار باعث بیشتر شدن شکافت فاصله بین شما میشه.

بهمون بگو چه وقتایی به این زندگی امیدوار میشی...این لحظات رو برامون ترسیم کن.

برات ارزوی موفقیت دارم.خدا رو فراموش نکن

موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam123

سلام دوست خوبم

امیدوارم با توکل به خدا و درایت و منطق بتونی مشکلات رو حل کنی.

بزرگترین مشکلی که در تو ورفتارت هست به نظرم اینه که میانه رو نیستی و همین باعث میشه یا از این ور بوم بیفتی یا از اونور.
چند ماه سکوت و خود خوری و حالا یکباره انفجار.
درسته دقیقا همینطوره..
از طرفی سیل مشکلات رو ریختی روی سرت و به قول خودت کلکسیونی از مشکلات داری.این راهش نیست.بیا و مشکلاتت رو دسته بندی کن.مهم ترینش رو پیدا کن و بقیه مشکلات رو در حالت مسکوت باقی بگذار.نمیتونی و نمیشه یکباره بخواهی همه رو باهم حل کنی.

قبل از هرچیزی از خودت بپرس ایا همسرم هم تمایل داره مشکلات این زندگی برطرف بشه؟
تو رفتارش نشون نمیده تمایلی داشته باشه.یا تو بحثها میگه من از اول زندگیمون دارم تلاش میکنم.بعقیده اون همینکه پول در میاره کافیه.اما امروز تو اس ام اس ازم پرسید بهم بگو باید چیکار کنم/راستشو بخوای انقد کلاف سردر گمم که نمیدونستم باید ازش چی بخوام
ایا سعی و تلاش میکنه؟
برای این سوالها جواب پیدا کن تا دو سال دیگه نگی از 6 سال تلاش یکطرفه خسته شدم.

بی تفاوت شدن و بی خیال شدن کمکی به حل مشکلات تو و همسرت نمیکنه و در نهایت شما رو وارد وادی طلاق عاطفی میکنه.

درک میکنم که خودت رو به هر دری میزنی تا راه حلی پیدا کنی، اما باید این راه حل منطقی باشه.نه پاک کردن صورت مسئله.

تا کی میتونی مثل همخونه با همسرت زندگی کنی؟ایا فکر میکنی اگر مثل همسرت بی تفاوت بشی مشکلا حل میشن؟!

تو نمیتونی کنار همسرت باشی و زندگی انفرادیت رو بسازی.اصلا منطقی و شدنی نیست.این کار باعث بیشتر شدن شکافت فاصله بین شما میشه.

بهمون بگو چه وقتایی به این زندگی امیدوار میشی...این لحظات رو برامون ترسیم کن.
وقتی همسرم یه محبت خیلی خیلی کوچک بهم میکنه..مثلا همین امروز صبح علیرغم تمام ناراحتیهام.سر کار بودم که دیدم حدود ساعت 10 صبح اومد و برام ساندویچ خریده بود(خودش گشنش بوده رفته بوده بخوره یکی هم برام خرید و آورد داد بهم...از کار خودم خندم گرفت نه به اون کمالگرایی هام و نه به این الکی دل خوش کردنام
برات ارزوی موفقیت دارم.خدا رو فراموش نکن

موفق باشی

---

مریم عزیزم .قبلا هم برام تو تاپیک قبلیم پست گذاشته بودی نمیدونی چقد با حرفات آروم میشم.ممنونم عزیزم.امشب زیاد وقت نداشتم.فردا میام و مسائلمو دقیقتر مطرح میکنم.منتظر آقای sci هم هستم.شاید بیان و بتونم از کمکشون بهره ببرم.

به پیشنهاد مهرااد عزیز تاپیک pooh..setayesh92..she گرامی رو (نظرات ارزشمند جنابsci) را با دقت خوندم. و نکان مشترک جالبی پیدا کردم.
طبق فرمایشان جناب sciدر مورد علائم سندرم 30 سالگی من تقریبا همه علائم رو دارم.به اضافه اینکه کاملا منفعلم .در مورد 12 تا حقوق فردی که جناب sciذکر کرده بودن

1. حق بيان انديشه ها و ديدگاه ها، اگرچه با عقايد ديگران مغاير باشد
2. حق ابراز احساسات و پذيرش مسئوليت ابراز آنها
3. حق تغيير عقيده و عذرخواهى نكردن در اين باره
4. حق اشتباه كردن و داشتن مسئوليت در قبال آن
5. حق «نه» گفتن
6. حق دادن پاسخ مثبت به ديگران
7. حق گفتن «نمى دانيد»
8. حق گفتن «متوجه نمى شوند»
9. حق تقاضا كردن آنچه كه مى خواهيد
10. حق مورداحترام بودن و به ديگران احترام گذاشتن
11. حق استدلال كردن
12. حق شنيده شدن سخنانتان و جدى تلقى كردن آن از سوى ديگرا

من همیشه در زندگیم علی الخصوص زندگی مشترکم حقوق شماره 5.9.10.12 رو خودم از خودم گرفتم و به همسرم اجازه دادم حقوق شماره 1.3.10.11 رو ازم بگیره.یعنی من تقریبا هیچکدوم ازون 12 تا حقوق رو تو زندگیم ندارم.
فهمیدم تا حالا نتونستم تو رابطه با شوهرم بدرستی از تکنیکxyzاستفاده کنم.
آداب گفتگو رو خیلی وقتها رعایت نکردم مثلاسرزنش کردم.سوالات بسته پرسیدم.موقعیت جدیدی خلق نکردم.تو وقتهایی که غمگین و افسرده بودم صحبت کردم و اصلا مثبت نبودم.
ذهن خوانی و قضاوت زیادی درباره شوهرم دارم.
حالا با اینهمه اشتباه چیکار کنم؟؟؟؟
میشه دوستان لطف کنن از جناب sci بخوان به منم سر بزنن؟؟؟من نمیدونم از کجا و به چه ترتیبی شروع به حل این مشکلات کنم.البته راهکارهای آقای sci رو خوندم و همشو یادداشت کردم الان سوالم اینه:
آیا همزمان که روی خودم و ایرادهام کار میکنم درسته رابطم باشوهرم رو هم مدنظر داشته باشم؟یا دست نگه دارم و به خودم فرصت چند ماهه بدم؟مثلا من از سردی رابطه زناشوییمون واقعا اذیت میشم .ایا درسته که رفتار جراتمندانه رو در خصوص همین موضوع با شوهرم بکار ببرم؟یا بدلیل ناشیگریم ممکنه اشتباه کنم...شاید بهتر باشه اول در خصوص مسائل کوچکتر این مهارت رو تمرین کنم ؟
لطفا راهنماییم کنید.
من چطوری میتونم عنوان تاپیکم رو عوض کنم؟؟؟

چطوری عنوان تاپیکمو عوض کنم؟

امروز با خودم فکر میکردم دلیل تمام ناراحتیهام و مشکلات خشم درونیمه که نسبت به شوهرم دارم.واسه همین وقتی چند وقت بهش محبت میکنم یه صدایی درونم بهم میگه یادت رفت چه بلاهایی سرت آورد؟کسی راهکاری یا تکنیکی بلده تا بتونم به کمکش خشممو کم کنم ؟؟

سلام الهه جان

مجددا تاکید میکنم مشکلات رو دسته بندی و اولویت بندی کن تا الان سردر گم نباشی که از کجا شروع کنم...اینو بگم...اونو بگم....این کار رو بکنم...اون کار رو نکنم...؟

وقتی مشکلات از نظر اهمیت (از زیاد به کم) دسته بندی بشن حداقل حسابت با خودت روشن هست و میدونی چی میخوای و میدونی چه جاهایی باید ارامش خودت رو حفظ کنی و چه جاهایی نیازه که از حالت انفعال خارج بشی...

برات نوشته بودم که همزمان روی چندین مشکل کار کردن سخته و نه تنها نتیجه ای نمیگیری ، بلکه باعث سردرگمی بیشتر از اندازه ات میشه.لطفا پستها رو با دقت بخون.

اون صدای درونی هم که نمیذاره به همسرت محبت کنی و یا نا امیدت میکنه چیزی جز شیطون نیست...اگر بخواهی و همت کنی میتونی زندگی رو بسازی.به شرط اینکه به این صداها توجه نکنی.

مدتی بی دریغ و بدون چشم داشت به همسرت توجه و محبت کن .وقتی همچین افکاری سراغت میان، خوبیهای همسرت رو در ذهنت مرور کن.حتما همسر تو برات ارزش داره که با وجود اینهمه مشکلات بازهم بهش محبت میکنی.

اون دلایلی که تورو به این زندگی امیدوار میکنه رو بررسی کن.(وقتی افکار منفی میان سراغت)

بالاخره یا رومی رومی و یا زنگی زنگی.اگر واقعا میخواهی ادامه بدی باید با این مشکلات کنار بیای....و با این صداها بجنگی...اما اگر نمخواهی ادامه بدی فقط کافیه بها بدی به این صدا.

پس قدمهات رو استوار و محکم بردار

*تو نمیتونی خودت عنوانت رو عوض کنی.باید یکی از مدیران این کار رو برات بکنه.

موفق باشی

سلام الهه اذر عزیز

ممنون که چنین با دقت خلاصه ای مفصل نوشتی به دقت خوندم

اون طور که معلومه خیلی تلاش کردی و برات روابط مهمن البته به ظاهر

من فکر میکنم همسرتون مشکل دارن باید اصلاح بشه در غیر این صورت شما با تمام حقوق از دست رفته زندگی خواهی کرد

کتابی هست به اسم "بی شعوری " از "دکتر خاویر کرمنت" کاملا یه همچین شخصیت هایی رو بررسی کرده که شناختش خیلی کمک میکنه.

ناراحت نشی بی شعوری مثل یه بیماری میمونه واسم علمی هست که زندگی اطرافیان رو به تباهی میکشونه اصلا به عنوان فحش رایج نیست واقعا توصیف کرده این رفتارایی که گفتی

رو.
نمیدونم میشه بذارم کتابرو یا نه

فک کنم نمیشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam123

سلام الهه جان

مجددا تاکید میکنم مشکلات رو دسته بندی و اولویت بندی کن تا الان سردر گم نباشی که از کجا شروع کنم...اینو بگم...اونو بگم....این کار رو بکنم...اون کار رو نکنم...؟

وقتی مشکلات از نظر اهمیت (از زیاد به کم) دسته بندی بشن حداقل حسابت با خودت روشن هست و میدونی چی میخوای و میدونی چه جاهایی باید ارامش خودت رو حفظ کنی و چه جاهایی نیازه که از حالت انفعال خارج بشی...

برات نوشته بودم که همزمان روی چندین مشکل کار کردن سخته و نه تنها نتیجه ای نمیگیری ، بلکه باعث سردرگمی بیشتر از اندازه ات میشه.لطفا پستها رو با دقت بخون.

اون صدای درونی هم که نمیذاره به همسرت محبت کنی و یا نا امیدت میکنه چیزی جز شیطون نیست...اگر بخواهی و همت کنی میتونی زندگی رو بسازی.به شرط اینکه به این صداها توجه نکنی.

مدتی بی دریغ و بدون چشم داشت به همسرت توجه و محبت کن .وقتی همچین افکاری سراغت میان، خوبیهای همسرت رو در ذهنت مرور کن.حتما همسر تو برات ارزش داره که با وجود اینهمه مشکلات بازهم بهش محبت میکنی.

اون دلایلی که تورو به این زندگی امیدوار میکنه رو بررسی کن.(وقتی افکار منفی میان سراغت)

بالاخره یا رومی رومی و یا زنگی زنگی.اگر واقعا میخواهی ادامه بدی باید با این مشکلات کنار بیای....و با این صداها بجنگی...اما اگر نمخواهی ادامه بدی فقط کافیه بها بدی به این صدا.

پس قدمهات رو استوار و محکم بردار

*تو نمیتونی خودت عنوانت رو عوض کنی.باید یکی از مدیران این کار رو برات بکنه.

موفق باشی

---

مریم عزیزم ممنونم.اتفاقا من تو تاپیک قبلی دقیقا مشکلاتمو دسته بندی کرده بودم.اما جواب مناسبی دریافت نکردم(البته به نظر خودم)اما بازم دوباره اینکارو با دقت و تمرکز بیشتر انجام میدم.



- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

سلام الهه اذر عزیز

ممنون که چنین با دقت خلاصه ای مفصل نوشتی به دقت خوندم

اون طور که معلومه خیلی تلاش کردی و برات روابط مهمن البته به ظاهر

من فکر میکنم همسرتون مشکل دارن باید اصلاح بشه در غیر این صورت شما با تمام حقوق از دست رفته زندگی خواهی کرد

کتابی هست به اسم "بی شعوری " از "دکتر خاویر کرمنت" کاملا یه همچین شخصیت هایی رو بررسی کرده که شناختش خیلی کمک میکنه.

ناراحت نشی بی شعوری مثل یه بیماری میمونه واسم علمی هست که زندگی اطرافیان رو به تباهی میکشونه اصلا به عنوان فحش رایج نیست واقعا توصیف کرده این رفتارایی که گفتی

رو.
نمیدونم میشه بذارم کتابرو یا نه

فک کنم نمیشه.

---

فرشته اردیبهشت ممنونم که برام وقت گذاشتی.اتفاقا من حدود یکسال پیش اون کتابو از طریق ایمیل دریافت کرده بودم و خوندمش.جالبه تمااااااااااااااااااااااا ااااام مواردش در مورد شوهرم صدق میکرد..اگه پیداش کنم یبار دیگه میخونمش.بازم ممنون



- - - Updated - - -

بیصبرانه منتظرم شاید جناب sci بیان و کمکم کنن.

جالبه که خوندی.

امیدوارم موفق باشی الهه عزیز

طبق فرمایش مریم عزیز من مهمترین مشکلاتمو دسته بندی میکنم و به ترتیب اهمیتشون اونا رو مینویسم که اگه همین چند مورد رو برطرف کنم بقیه موارد خود به خود کمرنگ میشن
مشکلات من 2 دسته ان:
دسته اول مشکلات شخصیم که من با خودم دارم(1-بی ارادگی و تنبلیم 2-بی ثباتی احساسیم 3- منفعل بودنم)
دسته دوم مشکلات ارتباطیم با شوهرم
1- اعتیاد شوهرم به پورنو و نداشتن رابطه جنسی با من به مدت دو سال
2-پرخاشگری و عصبانیت و بددهنی های همیشگیش
تو تاپیکهای قبلیم دوستان بهم توصیه هایی رو کردن.بعضیهاشو نصفه نیمه اجرا کردم.ولی چندان موفق نبودم.از سایت دکتر مجد مشاوره گرفتم بهم گفتن اعتیاد شوهرت از اعتیاد به کوکائین بدتره و تا خودش مشاوره نگیره هیچکاری نمیتونی بکنی.من تصمیم گرفتم کلا بیخیالش بشم و زندگی شخصیمو داشته باشم اما بیشتر از یه هفته نمیتونم دووم بیارم (فراز و فرود احساسی)دوباره تصمیم میگیرم یبار دیگه تلاش کنم اما شکست میخورم.انقد رو رابطم زوم کردم که دیگه هدف شخی برا خودم ندارم
هر بارم که برا خودم اهدافمو تعین میکنم و میخوام به پیشرفتم اهمیت بدم یک تا دو روز برناممو اجرا میکنم دوباره بیخیال میشم(تنبلی و بی ارادگیم)
متاسفانه شوهرم راضی به صحبت هم نمیشه و من بیشتر مواقع سکوت میکنم(منفعل بودن).تهران هم زندگی نمیکنم که مشاوره تخصصی بگیرم.میدونم مشکلات شخصی و روابطم انقد تو هم گره خوردن که گاهی خودم نمیدونم کدومشون رو اون یکی تاثیر میذاره و پررنگترش میکنه.
تو تاپیک بقیه خوندم که فرشته مهربون گاهی به زنان که مشکل شبیه من دارن توصیه میکنه به مدت 6 ماه رو شوهرت زوم نکن.با شناختی که من از شوهرم دارم (قبلا هم یبار به مدت 4 ماه این مورد رو امتحان کردم)با سکوت من و عدم توجه من به مشکلات رابطمون اون هیچوقت ترغیب به اقدامی نمیشه.اتفاقا بیشتر خوشحال میشه که من تو سکوت دائم باشم.خودش به کارهاش برسه و وقتی میاد خونه در سکوت مطلق به تلویزیون.استراحت و....بپردازه

خانم،
حتما فعالیت و تمرینها رو شروع کنید. کمی فرصت به خودتون بدهید و بعدش در مواردی که مورد تعارض هست گفتگو کنید چون ممکنه اشتباه کنید و ناامید شوید

sciگرامی ممنونم که بهم سر زدید.من هم باید تمرینات مشابه setayesh92.pooh و she رو انجام بدم؟
چند سوال دیگه
آیا تلاش کنم تا با همسرم گفتگو کنم؟یا باید حتما بعد از سپری کردن این تمرینات و گذروندن یه دوره مثلا چند ماهه اینکارو انجام بدم؟

همین امروز مدت طولانی همسرم پای کامپیوتر بود.من میدونم تو چه سایتهایی سیر میکنه اما به شیوه کاملا منفعلانه رفتم تو اتاق و شروع به کتاب خوندن کردم.البته نه به همین راحتی بعد از یک ربع گریه کردن...دیشب هم همین اتفاق افتاد.ایا این کارم درسته؟که فعلا به روی خودم نیارم؟ایا در این زمینه هم اقدامی انجام بدم؟
من هر بار تصمیم میگیرم برنامه ای بذارم و فقط به امورات خودم برسم دیدین همچین صحنه هایی منو کاملا بهم میریزه و انرژیمو میگیره.بعد از 2 سال هنوز برام عادی نشده.به اندازه روز اول ناراحت میشم.اون کار خلاف میکنه گریه و غصه و ناراحتیش مال منه.چرا؟؟؟
یه سوال دیگه طبق فرمایش شما اس ام اس و تلفن برای گفتگو مناسب نیستن.نامه نگاری چطور؟چون تو نامه نگاری بدلیل نبود شخص و نترسیدن از وقوع یه دعوا ناراحتی و دلخوری بهتر عنوان میشه(البته به عقیده من)
ضمن اینکه فرد خواننده کمتر از گفتگوی رو در رو احساس فشار میکنه و میتونه رو مطالب ذکر شده فکر کنه
بنظر شما درسته من برای شوهرم نامه بنویسم؟یا حتما باید بر کنم تا زمانی که تونستم جراتمندانه رفتار کنم باهاش حرف بزنم؟؟
ممنون میشم جوابمو بدین(میدونم با توجه به کمبود وقتتون چقدر بزرگواری میکنین و به ما سر میزنید)

دوست عزیز من فقط می تونم باشما همدردی کنم و بگم منم با مشکلاتی شبیه تو درگیرم البته به نظر خودم خیلی بیشتر و شدید تر .اما یک گوشه از مشکلاتم شبیه توست و البته بدون اغراق بزرگترین مشکلم . چون به عقیده من اگر در زندگی عشق و توجه و صمیمیت باشه تمام مشکلات دیگه راحت تر دیده و حل می شوند اما اگر اون حس خوب نباشه انگار هیچی نیست .منم دارم تایپیک های شما و خانم she را دنبال می کنم . من خودمم هم خیلی منفعل بودم و قدرت کنترل احساسات خشم درونی و عصبانیتم رو نداشتم و همین ها آسیب های سختی به زندگی ام زد الان مدام دارم با خودم کلنجار می رم که وقتی عصبانی می شم هیچ کاری نکنم واکنش نشون ندم چون می دونم بعدش پشیمون می شم .البته یک فرق اساسی که من با تو دارم اینه که توقعات جنسی همسرم ازم خیلی زیاده و مدام دنبال این ارتباطه گاهی فکر میکنم در حال حاضر منو فقط به خاطر همین می خواد . نمی دونم این خوبه یا بد .

خانم الهه آذر
مهارت ها رو بدست بیارید بعدا صحبت کنید.
خطاهای شناختی خودتون رو اول باید پیدا کنید و بعد، حقوق فردی که زیر پا می گذارید رو در نظر بگیرید
نامه نگاری، تلفن، اس ام اس، هیچ کدوم مولفه های یک گفتگو رو ندارند! پس اینها قابل قبول نیستند و من توصیه نمی کنم
مهارت رفتار جرات مندانه برای شما حیاتی است! یاد بگیرید!
مطابق تاپیک های مشابه و تاپیک چگونه منفعل نباشیم عمل کنید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sci

خانم الهه آذر
مهارت ها رو بدست بیارید بعدا صحبت کنید.
خطاهای شناختی خودتون رو اول باید پیدا کنید و بعد، حقوق فردی که زیر پا می گذارید رو در نظر بگیرید
نامه نگاری، تلفن، اس ام اس، هیچ کدوم مولفه های یک گفتگو رو ندارند! پس اینها قابل قبول نیستند و من توصیه نمی کنم
مهارت رفتار جرات مندانه برای شما حیاتی است! یاد بگیرید!
مطابق تاپیک های مشابه و تاپیک چگونه منفعل نباشیم عمل کنید

---

ممنون از توجهتون.تمام تلاشم رو میکنم.و نتیجه رو بهتون گزارش میدم.بازم تشکر

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sci

خانم الهه آذر
مهارت ها رو بدست بیارید بعدا صحبت کنید.
خطاهای شناختی خودتون رو اول باید پیدا کنید و بعد، حقوق فردی که زیر پا می گذارید رو در نظر بگیرید
نامه نگاری، تلفن، اس ام اس، هیچ کدوم مولفه های یک گفتگو رو ندارند! پس اینها قابل قبول نیستند و من توصیه نمی کنم
مهارت رفتار جرات مندانه برای شما حیاتی است! یاد بگیرید!
مطابق تاپیک های مشابه و تاپیک چگونه منفعل نباشیم عمل کنید

---

ممنون از توجهتون.تمام تلاشم رو میکنم.و نتیجه رو بهتون گزارش میدم.بازم تشکر

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط rahaaaaaaa

دوست عزیز من فقط می تونم باشما همدردی کنم و بگم منم با مشکلاتی شبیه تو درگیرم البته به نظر خودم خیلی بیشتر و شدید تر .اما یک گوشه از مشکلاتم شبیه توست و البته بدون اغراق بزرگترین مشکلم . چون به عقیده من اگر در زندگی عشق و توجه و صمیمیت باشه تمام مشکلات دیگه راحت تر دیده و حل می شوند اما اگر اون حس خوب نباشه انگار هیچی نیست .منم دارم تایپیک های شما و خانم she را دنبال می کنم . من خودمم هم خیلی منفعل بودم و قدرت کنترل احساسات خشم درونی و عصبانیتم رو نداشتم و همین ها آسیب های سختی به زندگی ام زد الان مدام دارم با خودم کلنجار می رم که وقتی عصبانی می شم هیچ کاری نکنم واکنش نشون ندم چون می دونم بعدش پشیمون می شم .البته یک فرق اساسی که من با تو دارم اینه که توقعات جنسی همسرم ازم خیلی زیاده و مدام دنبال این ارتباطه گاهی فکر میکنم در حال حاضر منو فقط به خاطر همین می خواد . نمی دونم این خوبه یا بد .

---

رهای عزیزم.متاسفانه وقت کمی برای اومدن به این تالار دارم و تا حالا نشده تاپیکتو بخونم.نمیدونم مشکلاتت چین اما از صمیم قلب برات آرزوی موفقیت دارم.خواهش میکنم اگه در زمینه ای تجربه موفقی داشتی یا تونستی به درجه بالاتری از ارتباط با همسرت برسی منم آگاه کن.ممنونتم.راستی باور کن زنهایی مثل من که رابطه زناشوییشون از طرف شوهرشون قطع میشه ارزو دارن جای تو باشن.نمیدونی چقدر حس بدیه که همیشه فکر کنی جذاب و خواستنی نیستی..امیدوارم هرچه زودتر نتیجه تلاشهاتو ببینی:72:

جناب sci من خطاهای شناختی رو مطالعه کردم و به خودم از 1 تا 10 به هرکدوم اونها امتیاز دادم.البته بیشترشونو بردم تو غالب رابطه با همسرم...مثلا:
1-تعمیم افراطی...................8 مثلا همیشه فکر میکنم هیچ وقت و هیچ وقت نمیتونم با شوهرم حرف بزنم.
2-شخصی سازی.................9 وقتی حرفی از جانب همسرم زده میشه که خانوادمو ناراحت میکنه یا برعکس من همیشه دنبال اشتباه خودم میگردمو احساس میکنم فلان حرف یا رفتار من همچین تبعاتی داشته.درصورتیکه در واقعیت هیچ نقشی در شکل گیری تفکرات طرفین نداشتم و ندارم.
3-استدلال هیجانی............10 من بارها تو ذهن خودم احساس میکنم که همسرم بهم دروغ میگه یا در حال خیانته...حتی گاهی قبل از ورودم به منزل بی اراده تصویری تو ذهنم میاد که انگار همسرم با زن دیگه ای تو خونس.یا در حال عبور تو خیابونم احساس میکنم الانه شوهرمو تو ماشینش با یه زن دیگه ببینم(البته من قبلا به هیچ وجه این تفکرات رو نداشتم..بعد از کناره گیری همسرم اینطوری شدم)
4-تفکر اغراق امیز............5 با پیش اومدن هر بحثی من فاتحه زندگی مشترکمو میخونم و تو ذهنم جلسات دادگاه رو مرور میکنم که در حال قانع کردن قاضی برای گرفتن طلاقم
5-تفکر همه یا هیچ..........9 همه قسمتهای یک رابطه باید مثل پازل کنار هم چیده بشن تا عالی باشه.مثلا اینکه شوهرم اهل دود و دم نیست.پشتکار داره و مثبت نگره کافی نیس حتما باید احساساتی هم باشه تا زندگیمون کامل بشه.
6-برچسب منفی زدن........10 من همیشه در مورد تنبلی و بی ارادگی خودم به خودم برچسب میزنم حتی جلو دیگرون.
7-بی توجهی به جنبه های مثبت...............9 همیشه تو ذهنم به این فکر میکنم که چقدر بدبختم.در حالیکه کلیت زندگیم و چارچوبش از جهات بسیاری در حد متوسط رو به بالاست.
8-فاجعه سازی.............5 چون زندگی مشترکم باب میلم نیست پس دیگه من انرژی و نائی برای ساختن جهات دیگه زندگیم ندارم و یه زن بدبخت و فلجم.
9-فیلتر کردن......................9 چون همسرم دروغگوئه و پنهانکاری میکنه در نتیجه زندگی باهاش وقت هدر دادنه و ما یه روزی طلاق میگیریم.
10-استنباط اختیاری .............مثل مورد بالا
11-عبارتهای باید دار.............7 باید بتونم کمتر بخوابم.باید رابطمو بهتر کنم.باید برا دکترا درس بخونم و....
12-تفکر تساوی گونه............7
ظاهرا اوضاعم خیلی داغونه.....تا حالا اینجوری در برابر خودم قرار نگرفته بودم..این موارد برام مثل یه تلنگر بودن.البته اینطور که من فهمیدم خیلی از این 12 مورد تو هم ادغام شدن و مرز دقیقی رو نمیشه بین اونها تشخیص داد. مثلا خودبخودوقتی تصور همه یا هیچ دارم نمیتونم جنبه های مثبت رو ببینم و رو خودم برچسب میزنم و فاجعه سازی میکنم....
حالا من برای برطرف کردن این خطاها چه کارهایی باید انجام بدم؟یا اگه گاهی مچ خودم رو گرفتم چطوری جلو ادامه این روندو بگیرم؟
پیشاپیش ممنون