جهیزیه هام به کمدبرگشت...

خیلی بده که آدم تو ازدواج اولش درحالیکه داره جهیزیشو جمع وجورمیکنه واسه خونه رفتنش یه حس بهش بگه خودتو گول نزن این نیمه ی گمشده ی تونیست...من تواین حالم و دارم جدامیشم....خیلی سخته ....ولی میخوام تمام رویایی که از زندگی مشترکم ساختم رو بسوزونم و برم...امروزتمام وسایلاموکه تو کارتون گذاشته بودم ازتو کارتون درآوردم...نگاه پدرم به من وغمی که توچشاش بود...خیلی سنگین بود...خودش دید که دوهفته پیش باچه ذوقی جهیزیمو توکارتون میچیدم ...دوباره همه چیز رفت توی کمد....شایدبرای همیشه شایدبرای یکسال...نمیدونم....دیروز پدرهمسرم زنگ زد گفت ازغصه سکته کرده....یه جوون 27 ساله سکته کرده...
ولی زندگی ما یه قربانی داشت یامن یااون....قربانی حال اونه وقربانی آینده من....

یه چیزی بهم بگین آروم بشم...میدونم کارم درسته اما دلم گرفته...خیلی گرفته...:302::302::302:

عزیزم تنها چیزی که می‌تونم بهت بگم اینه که اگه واقعاً رابطتون درست شدنی نبود پس کار درستی‌ کردی الان چند تا تیکه وسیله رو بر میگردونی چند ساله دیگه با یه بچه بر میگشتی برای همسر سابقتم متاسفم...

سلام. وقتی ایمان داری کار درستی انجام دادی غصه نخور . شکر خدا رو بجا بیار.

عزیز دلم
توضیح بده که چی شد؟
علت اختلافتون چی بود؟
خودت رو قربانی نبین . اون رو هم همین طور
یا مناسب هم نبودید که به صلاح هردوتونه جدا شدن ، اگر چه سخته
یا مناسب هم هستین و سوءتفاهم ها و مشکلات نمیذارن ، که می تونی حلشون کنی
هنوز چیزی نشده . غصه نخور
برامون بیشتر توضیح بده
چی شد که کار شما به اینجا رسید؟

میفهمم چه حسی داری حسی که من پارسال موقع جدایی داشتم
منم یه خورده از وسایلم را برده بودم و از کمد در آورده بودم که مجبور شدم برگردونم و بذارم سر جاش
اون روزی که رفتم تو اون خراب شده وسایل هامو جمع کنم هیچوقت یادم نمی ره
یه روز که تا صبح نخوابیدم و کنسل کردم و روز دوم بلاخره رفتم ولی چه رفتنی نفسم در نمی اومد
من تاپیک های شما رو خوندم با توجه به شرایطی که داری به نظر میاد تصمیم درستی گرفتی
این احوالاتی که داری طبیعیه ، تقریبا همه ی زن هایی که جدا شدن این رو تجربه می کنند . به مرور زمان یادت میره. نگران نباش. مرور زمان بهترین مرهم هست . اگر عروسی نکرده باشید اسمش هم از شناسنامه تون پاک میشه

باسلام
بخاطرهمدردیتون ممنونم..واقعا...خداروشکرمیک� �م که اینجا جایی هست که بتونم دردودل کنم..
من شوهرمو ازاول دوست نداشتم....وفقط خودموبه سرنوشت سپردم...
به من وخانوادم دروغ گفتن وبادروغ زندگی ماشروع شد...دروغ نکبت میاره...قبول دارین؟؟؟واسه زندگی ماهم آورد...
شوهرمن روانیه...وپدرومادرش اینو میدونستن وباوعده های مالی میخواستن منوکنارپسرشون نگه دارن...توی این لینک یه چیزایی نوشتممیخوام طلاق بگیرم
یه معجزه توی زندگی من باعث شدطلاق بگیرم...معجزه نه عصای موسی ست نه زنده به گورکردن...معجزه اینه که وقتی یه دخترداره جهازشو واسه بردن آماده میکنه وقراره همسرآیندش فردا بیاد ببرشون یه چیزخدابه دلش بندازه که نه....بگونه...این معجزست

سلام واقعاً متاسفم .....
حتماً خیرت تو این بوده با آدم دروغ گویی زندگی نکنی :81:
انشااله خداوند بهت کمک کنه و هرکی که در خور شان شما باشه به سراغتون بفرسته :72::72::72::72::72::72::72::72:
به هیچ وجه ناراحت نباش :43:موفق باشی

سلام فاطیما جان. امیدوارم هر چه زودتر به زندگی عادی برگردی. سعی کن خودتو با کارایی که دوست داری سرگرم کنی تا کمتر به اتفاقاتی که برای افتاده فکر کنی. ان شاء الله در آینده اتفاقای خوبی در زنگیت بیفته و شادی به زندگیت برگرده. شاد باشی. :72:

فاطمه خانم، پیشاپیش ورودت رو به دنیای ما انسانهای طلاق گرفته خوش آمد میگم. زیاد سخت نیست مخصوصا وقتیکه خودت به این نتیجه رسیده

باشی که باید طلاق بگیری. نگران نباش.

فاطیما جان ، به خودت آرامش بده ، با خودت مهربان باش ، به خودت عشق بورز
تو شایسته ای ، تو توانایی ، تو باهوشی
یه وقت غصه نخوری ها
به هرحال هر تصمیمی خوبی هایی داره و بدهی هایی
ولی در نهایت تصمیم به انسان آرامش می دهد که خوبی هایش بیشتر از بدی هایش باشد
نگران نباشی ها .. خودت را سرزنش نکنی ها .... میدونم تا حد خیلی زیادی پدر و مادرت را نیز مقصر میدانی ... کاملا حس و حال شما طبیعی است و قابل درک ....
فقط این رو بدان که پدرو مادر از بچه داغون تر می شوند ، حتی اگر به روی خودشون هم نیاورند و یا اینکه همدردی نکنند و به اشتباهشون هم اعتراف نکنند
این ها را بهت می گویم که درک کنی هم حس تو را می فهمم و هم حس اونها را و هم نیاز هایی رو که الان داری

تو این دنیا این فقط تو نیستی که مشکل داری
فقط تو نیستی که تنها موندی
فقط تو نیستی که طلاق گرفته ای
با این حال وقتی کمی از این فشار و درد و غصه کناره بگیری خواهی دید که
دردهایی بزرگتر از دردهای خودت هم هست که درد تو در برابر آنها قابل تحمل تر هست

تو بااراده ای و مصمم، نیرومند هستی و پرقدت و همه اینها باعث میشه خیلی زود سررشته زندگی ات را در دستانت بگیری و از نو شروع کنی به ساختن ... ساختن آنچه که می خواهی و بدست آوردن هرآنچه که حق توست

این مقالات را بخون

http://www.hamdardi.net/thread-9167.html

http://www.hamdardi.net/thread-27399.html

http://www.hamdardi.net/thread-21105.html

خیلی ممنونم از همدردی تک تکتون...
واقعا وقتی پست هایی که بهم دادین رو میخونم آروم میشم...من توی فامیلای نزدیکمون اولین کسی هستم که میخوام طلاق بگیرم... واونا یه حس ترحم بهم دارن...وهمش میگن من عجله کردم..میگن من این همه خواستگار داشتم چرا اینو قبول کردم...خلاصه یه جوری باهام صحبت میکنن انگار سرطان گرفتم وفردا قراره بمیرم با یه حس ترحم بیش ازحد...اگه شماها نبودین...اگه نمیدیدم مسیری که من میخوام برم آخرش چه جوریه شاید الان داغون بودم...اما خیلی آروم تر ازاون چیزی هستم که فکر میکردم....

ازهمتون ممنونم:72::72::72:

کسی نمیتونه به شما حس ترحم بده مگر اینکه خودت اجازه بدی
اصلا چرا باهاشون در این زمینه حرف می زنی؟
چرا اجازه میدی اظهار نظر کنند؟
یه لبخند سرد بزن و بحث را عوض کن !
غیر مستقیم حالی کن که زندگی تو به کسی مربوط نیست