چگونه او را راضی کنم؟

سلام.من ماه تاب 25ساله .5ساله که با آقایی در ارتباطم.متاسفانه همه نوع رابطه ای هم باهم داشتیم مادرم میدونه دوسش دارم اما از جزئیات خبر نداره اما تمام خانواده او در جریانن. متاسفانه اون 2سال از من کوچیکتره. هر دوی ما علاقه شدیدی بهم داریم اما درعین حال اختلاف سلیقه زیاد داریم و دوم اینکه اون اصلا به حرفای من گوش نمیده چند روز پیش مادرم گفت یا دیگه میاد خواستگاری یا تمومش میکنی اونم گفت نمیتونم تا نرم سربازی خانوادم راضی نمیشن .منم تمامش کردم چون حتی مادرم گفت بدون سربازی هم قبوله آخه بنده خدا میترسه بیشتر از این آبروریزی کنم. چکارکنم خانوادشو راضی کنه؟

سلام دوست عزیز به همدردی خوش آمدی

دوست خوبم شما همه فکراتو کردی فقط دوست داشتن ملاک نیست. تفاهم دارین؟ اهداف زندگی همدیگرو می شناسین؟ میگید به حرفاتون گوش نمی ده به این فکر کردین که چطور بعد ازدواج قراره با این موضوع کنار بیایید؟ به نظرم یه پسر 23ساله اصلا" برای ازدواج با شما مناسب نیست. به این فکر کردین؟

چرا صبر نمی کنید بره سربازی و بعد برای ازدواج اقدام کنید؟

کار درستی نکردید که اسم خودتونو گفتید چون اسم شما خاصه ممکنه ناشناس نمونید.

اونقدر دوسش دارم که اگه بگن باهاش در آینده بدبخت میشی حاضرم قبول کنم.دیگه منتظرش موندن برام واقعا مشکله.به خاطرش موقعیت های ازدواج خوبی رو رد کردم در ثانی به خاطر شرایط سختی که برام تو خونه پیش اومده نمیتونم بمونم تا بره سربازی.الان من یه افسرده مطلق ام.چطور فراموش کنم اون 5سال رو؟اگه الان خواهر یا برادرتون ازدواج کردن بهشون بگید از زن یا شوهرتون جدا بشید میتونن؟بخدا نمیتونم هیچ انگیزه ای ندارم یه مرده متحرک.

خوش به حالتون که تونستین 5 سال با هم کنار بیاین! واسه اینکه چطور میشه نظر خونواده طرف رو جلب کرد چیزی به ذهنم نمی یاد! ولی انتظار نداشته باشین که اون به خاطر سن زیاد تر شما به حرف شما گوش کنه! و تا اینجا که پیش اومدین خودتون رو دیگه بزرگتر و داناتر از اون نشون ندین! چون آقایون دوست دارن یه حس سلطه ای توی رابطه داشته باشن و حرف آخر رو بزنن! سعی کنید این حس رو توش ایجاد کنید و نظرات خودتون رو هم ملایم تر و به شکل پیشنهاد بهش بگین!

فقط خوداقاپسرمیتونن خانوادشون روراضی کنندازدست شماکاری برنمیادایشون اگرشماروبخواندهرچندسال طول بکشه برای خواستگاری اقدام میکنند
یه سوال دارم وقتی هیچی بینتون مشخص نبودچه عواملی باعث شدکه هم شماوهم اقاپسرراضی بشیدهمه نوع روابطی باهم داشته باشید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ماه تاب

اونقدر دوسش دارم که اگه بگن باهاش در آینده بدبخت میشی حاضرم قبول کنم.
چرابااحساستون جواب میدیدمگه دردوران بلوغ به سرمیبریدیاپانزده شانزده سالتونه شما بیست وپنج سالتونه این حرفهاچیه که میزنیدمیدونیدبدبختی یعنی چی که به راحتی میگیداگه باهاش بدبخت بشم حاضرم قبول کنم احساسات روکناربذار.درک میکنم سخته ولی شدنیه باعقل ومنطقت جلوبروببین فرداتوان تحمل مشکلات زندگی روداری میتونی تحمل کنی ودم برنیاری وهرچی هم بگی دیگران بگن خودت کردی پس بسوزوبساز
دیگه منتظرش موندن برام واقعا مشکله.به خاطرش موقعیت های ازدواج خوبی رو رد کردم
درسته موقعیتهای خوبی روازدست دادیدولی بدونیدبازهم موقعیت پیش میادگذشته هاگذشته مهم ایندتونه

در ثانی به خاطر شرایط سختی که برام تو خونه پیش اومده نمیتونم بمونم تا بره سربازی.الان من یه افسرده مطلق ام.چطور فراموش کنم اون 5سال رو؟
درسته فراموش کردن سخته ولی اگه نخوادبه خواستگاریتون بیادچیکارمیکنید؟بایستی خودتونبازی ایشون اگرببین شماخودتون روباختیدوحاضریدبه خاطرش هرکاری بکنیدنازمیکنندوطرف شمانمیان قوی باش میدونی چرااین همه وابسته ای چون همه نوع رابطه ای باهم داشتید همونطوری که خودتون هم میدونیداین روابط وابستگی روچندبرابرمیکنه
اگه الان خواهر یا برادرتون ازدواج کردن بهشون بگید از زن یا شوهرتون جدا بشید میتونن؟
مگه شمازن وشوهریدکه همچین مثالی میزنی چرابااین حرفهاخودتوگول میزنی روابط بین زوجین برپایه تعهدشکل گرفته که موردقبول عموم مردمه ازدواج سنت پیامبره ولی ایابرای دوستی هم تعهدی وجودداره؟شایدبگیدبله تعهدهست ولی این تعهدصددرصدی نیست تودوران دوستی حتی اونهایی که به قصدازدواج شکل گرفته ترس ودلهره وجودداره که ایابه خواستگاریم میاد؟ایاهمه حرفهاش حقیقت داره؟ایاباهاش خوشبخت میشم؟ایابهم جواب مثبت میده؟وسوالهای بی شماری که دخترهاوپسرهاتوذهنشون مرورمیکنند
بخدا نمیتونم هیچ انگیزه ای ندارم یه مرده متحرک.

---

علاقه شدید من به‏ اون باعث رابطه شد

- - - Updated - - -

علاقه شدید دوتامون بهم باعث رابطه بینمون شد.دلم میخواد به زندگی عادی برگردم اما نمیتونم.همش منتظر برگشتنشم .میدونم مثل من پیدانمیشه واسش که اینقدر بهش عشق بورزه.خودش بارها اینو گفته.خانوادش چون منو دیدن بامن مخالفتی ندارن.چون از خود تعریف نباشه هیچی کم ندارم هم زیبا هم خانواده دار.هم ارشدم رو تازه تمام کزم.اما اینطور که خودش میگه خانوادش میگن تاسربازی نری جایی واست نمیریم.خدا میدونه. الان تمام غصه ی من گناهان گذشته ی من با اونه.پشیمونم. دعا کنید برگرده.بجز اون نمیتونم برم تو زندگی کسی دیگه.حتی اگه شوهرم باشه.من تو این 5سال هیچکس جز خودش به چشمم نیومد.حتی زمانی که باش قهر بودم. تمام ثانیه ها به اون فکر میکنم.نمیتونم این شکست رو بپذیرم.نمیتونم

خواهش میکنم بهم بگید چکار کنم؟الان 14روزه قهریم.گفت دیگه واقعا نمیتونم خانوادمو راضی کنم.حقیقتش من مشکل بزرگی دارم چیزی رو از دست دادم که هر دختری حاضر به ازدست دادنش نیست.من بخاطر عشقم اینکارو کردم .دختریمو گوهرمو هستیمو زیر پاش گذاشتم ولی اون به این راحتی پشتمو خالی کز.نمیخوام سرزنش بشم چون اونقدر پشیمونم که میخوام بمیرم.فقط بگید قابل حل است؟آیا اگر فردا خدا خواست و بادیگری ازدواج کردم شوهرم میفهمه؟کاش بدونید چقدر افسرده سرخور غمگین و از زندگی و همه آدماش سیرم کمکم کنید

ماه تاب عزیز نمی خوام شمارو نا امید کنم ولی اگه تنها بهونش اینه که نمی تونه مادرشو راضی بکنه باید بگم اگه پسرا دختریو واقعا" دوست داشته باشن آسمون و زمینو بهم میدوزن تا بدستش بیارن. تو اکثر دوستی ها بعد از برقراری رابطه جنسی اون وابستگی اولیه از بین میره. شما هم اگه فقط بخواید بخاطر موضوع بکارت این آقارو جذب خودتون کنید توی زندگی با ایشون دچار مشکل میشید.

به نظرم فعلا" صبر کنید و بهش بگید منتظر میمونید از سربازی برگرده و بعد اقدام کنه. به نظرم این بهترین راهه.

از راهنماییتون ممنونم.مشکل من اینه که از بس برای اومدنش بهانه آورده و دروغ گفته که دیگه بهش مطمئن نیستم و نمیتونم بهش اعتماد کنم که آیا اگر بمونم به پاش در آخر میاد ؟دیگه بادل خودم کنار اومدم دیگه نمیخوام از طرف اون تحقیر بشم.فقط بمن بگید این اشتباهی که من کردم قابل جبرانه.؟از آیندم فوق العاده میترسم.خیلی حال بدی دارم.روزهام به سختی وترس میگذره

سلام خانومی

در مورد ارتباطی که شروع کردی و در اون غرق شدی باید بهت بگم رابطه ای بسیار ناپایدار و اشتباهیه.و به قول معروف جلوی ضرر رو هروقت بگیری منفعته.

یه مثال برات میزنم.تا منظورم رو بهتر بفهمی

فرض کن ادمی د رحال افتادن به قعر دره هستش.وسطهای راه خدا کمکش کنه و به یک سنگی...صخره ای...چیزی گیر کرده.به نظرت ایا درسته بگه حالا که تا اینجا رسیدم دیگه مهم نیست و تلاشی برای نجات خودم نمیکنم.بذار خودمو بندازم پایین !

هم میتونه این حرف رو بزنه و هم میتونه بگه اشکالی نداره..دوباره سعی میکنم و به هر بدبختی شده خودم رو میشکونم بالا.

الان هم جریان شماست.اگر بخواهی همینطوری پیش بری شک نکن که به قعر دره و بدبختی سقوط میکنی....سقوطی بس وحشتناک...

اما حالا که منطقت بهت میگه این رابطه مشکل داره کاتش کن.و البته تبعات این بی فکریت رو هم بپذیر.

باور کن الان واقعا داغی و میگی حتی اگر بدبخت هم بشم میخوام باهاش بمونم و ....اما فردا پس فردا دوبار که پله های دادگاه رو بری بالا و بیای پایین خودت رو لعن و نفرین میکنی که چرا همچین دیدی به زندگی داشتم.

دوست خوبم

هدف ما از زندگی چیه؟بدبختی؟طلاق؟خوشبختی؟ا رامش؟
اگر خودت بدبختی و طلاق رو انتخاب کرده باشی دیگه کاری از دست کسی برنمیاد.

این رابطه از پایه و اساس غلطه و چه بسا من اگر جای اون اقا بودم هرگز و هرگز خواستگاری شما نمیامدم به چند دلیل:


1.همینطور که شما با ایشون همه جوره رابطه ای قبل از ازدواج داشتی امکانش بوده که با کسان دیگه ای هم داشته باشی و این برای یک مرد یعنی فاجعه(توجه کن نمیگم شما با افراد دیگه ای در ارتباط بودی..فقط حس این اقا رو میگم)

2.شما که همه جوره در دسترس این اقا هستید و ارتباط هم دارین...پس ازدواج دیگه برای چیه!؟مگه طرف مشکل عقلی داره که باید خرج عروسی و خرج خونه و ....رو هم بذاره رو دوشش که بعد از ازدواج همین ارتباطی رو که الان با شما داره داشته باشه؟!


برای درست شدن شرایطتت و بیشتر فرو نرفتن در این منجلاب بهتره احساس رو کنار بذاری و منطقی تصمیم بگیری.اون اقا اگر شما رو واقعا میخواست هرطور شده بود خانوادش رو راضی میکرد.

کم نیستن اقایونی که برای رسیدن به عشقشون خودشون رو به آب و ایتش میزنن.

ماه تاب جان

از الان به فکر ازدواج با یکی دیگه نباش.الان به فکر پایان دادن به این رابطه بی سر و ته باش که حتی اگر ازدواجی هم صورت بگریه بازهم شما بازنده ای چون هرگز همسرت (همین اقا) بهت اعتماد قلبی نخواهد داشت.

پس در وهله اول خودت رو کنار بکش.و تصمیم جدی برای قطع رابطه بگیر.




اما فراموش نکن صداقت در زندگی مشترک حرف اول رو میزنی و به فکر پنهان کاری نباش.

اشتباهت قابل جبرانه اما نه با دروغ و پنهان کاری.حالا این رابطه رو کات کن و انشالله هروقت کیس مناسبی امد خواستگاریت بیا و یه تاپیک جدید بزن.

نگران نباش و بدون اگر از ته قبل توبه کنی خدا هم میبخشتت و هم کمکت میکنه

موفق باشی

راهنمای عزیز ،خدا رو شاکرم که شماها رو دارم.بدونید که از اعماق ذهن وقلب و وجودم بخاطر این رابطه پشیمونم و از خدا تو اون شبای قدر خواستم که من رو ببخشه.الان 2هفته میشه که کاتش کردم فقط امیدوارم مشکل جسمی ام حل بشه تا اعتماد به نفس و اعتقادات اولیه ام رو بدست بیارم .خدا رو شاهد میگیرم که چقدر نادم و شرمگینم وصد البته ناراحت.خدا به همه کسانی که مثل من راحت فریب این گرگ صفت ها رو میخورن بینش و درک درست بده تا بهتر از اابتدا تصمیم بگیریم.منظورتون رو از پنهان کاری متوجه نشدم

در این رابطه میتونی این تاپیکها رو مطالعه کنی

http://www.hamdardi.net/thread-25759.html

در واقع باید درباره رابطه قبلیت به نوعی سربسته به خواستگارانت بگی اما راه و روشش خیلی مهمه .طوریکه نه کاملا ازشون مخفی کنی و نه همه چیز رو با جزییات تعریف کنی

باز هم سپاسگذارم. خواستم این مطلب رو هم اضافه کنم .که با اینکه به وجود و دروغاش پی بردم باز فراموش کردن و راحت زندگی کردن برام فوق العاده سخته .الان که 3هفته کمتره که حتی یه اس ام اس و حتی خبری ازش ندارم اما انگار دارم نفس های آخرمو میکشم.نمیتونم باور کنم اون همه قسم اشک و التماس دروغ بود.آخه مگه میشه یکی تا این حد به مدت 5سال درو باشه؟فکر میکنم همه مردا دروغ میگن و عاشق واقعی وجود نداره‏(قصد جسارت به آقایان رو ندارم‏)اونکه میگفت نمیتونم بدون تو نفس بکشم چطور الان این همه از من بیخبره؟!؟!‏ افسردگی شدید دارم .هیچ چیز خوشحالم نمیکنه.نمیخوام باهاش برگردم اما حالمم خوب نیست.آقایون شما بگید یه پسر اگه واقعا کسی رو دوس داشته باشه میتونه 3هفته صداشو نشنوه؟‏[یا اینکه باوجود همه رابطه ای که بین ما بود اون میتونه کسی دیگه رو تو آغوشش بپذیره؟برام سواله

خواهر گلم.

شما اشتباه بزرگی مرتکب شدی,ولی اتفاقیه که اقفتاده ,فقط درس بگیر از این اتفاقدرباره اینکه مگه میشه ...والله چی بگم ,از شدن که میشه,البته اگه دلخوری این وسط باشه ,ما پسر ها معمولا منتظر میمونیم تا دخترها پا پیش بزارن تا غرورمون...ولی من هنوز متوجه اختلافتون نشدم, پسر میگه تا قبل از سربازی نمیشه بیام خواستگاری؟ خ0وب اینکه مشکلی نیست(البتاه اگه شما به پاش بمونید) یا نه داره بامبول در میاره!!!!!!! درباره اون مشکل جسمیتون هم ,تا اونجای که من میدونم میشه درستش کرد,خودتو اینقدر ناراحت نکن,زندگی ارزش نداره,میشه درستش کرد,فقط درس بگیر و اینقدر هندی بازی در نیار,ناسلامتی ارشد گرفتی تو,قشر تحصیلکرده ایم ناسلامتی

از نظرتون ممنونم.باید بگم با اینکه الان چند ماه از قطع ارتباطمون میگذره اماهنوز پریشون و افسرده و با تمام وجودم دوسش دارم دوس ندارم اینو بگم اما تاپیش دعانویس هم رفتم گفت باید برات اخراج از بدن انجام بدم تانسبت بهش سرد بشی.دیگه نمیدونم به کی و کجا متوصل بشم تا آروم و سرد بشم.در مورد سوالی که پرسیدید باید بگم اینقدر تو این 5سال ازش دروغ وخیانت دیدم که نمیتونم به حرفش گوش بدم که بمون تابرم سربازی تابیام.ازکجا معلوم این حرفش راست باشه علاوه براین نکات منفی دیگه هم داره.از این ناراحتم چرا باوعده ها و اشکهای دروغینش من رو 5سال کشوند دنبال خودش.الان هرخواستگاری برام میاد با اون مقایسه اش میکنم .نمیتونم برم بایکی دیگه وتمام کارایی که بااون انجام دادم باز انجام بدم.قدرت ندارم.تورو به خدا بگید چکارکنم تاسرد بشم همش به بدیهاش فکرمیکنم آخر از خودم بیشتر دوسش دارم

تنها راه حل شما این است : افکار خود و دیدگاه خود به زندگی را تغییر دهید.

چطور دیدگاهمو عوض کنم؟قبل از اینکه این سری آخر کامل ازش جدا بشم قبلش پیش خودم تصمیم قطعی واسه طرد کردنش داشتم .واسه همین که دیدگاهم عوض بشه پیش مشاور رفتم .با آدمای مختلف معاشرت ومشورت کردم حتی کسایی که مشکلشون مثل من بود.یا مسافرت رفتم عکساشو کامل پاک کردم همزمان با این کارام مدام قهر بودیم.اما انگار مریض شدم.کی باورمیکنم باختم؟باورکنید از زیبایی نظیر ندارم چنان اعتماد به نفسم اومده پایین که دیگه از خونه بیرون نمیرم.همش میگم مگه چی کم داشتم یا چی کم گذاشتم که خیانت میکنه یا واسه داشتنم تلاش واقعی نکرد؟اگه خدا رو یقین دارید به خداتون قسم میخورم هیچ انگیزه ای واسه زندگی ندارم .هیچی.فقط به حکم انسان بودن وترس از آخرت نفس میکشم

همین دیدگاه اشتباه است. زندگی ما برای آدم ها و وقایع اطرافمان نیست. زندگی یک هدف دارد ورای اتفاقات و آدم های اطراف ما. آنها می آیند و می روند و زندگی باقی می ماند تا زمانی معین. پس دلیلی ندارد زندگی ما به آنها وابسته باشد که با نبود آنها بخواهیم خودکشی کنیم.
ضمن اینکه اشکالاتی در دیدگاه شما وجود دارد که باعث شد به این مشکل دچار شوید. پس باید این اشکالات را رفع کنید نه اینکه زندگی خود را ببازید.

همه ی پست ها رو نخوندم اما عزیزم الان باید یه روانشناس خوب پیدا کنی چند بار بری پیشش و با کمک یه روانشناس متخصص زودتر این احساساتتو پشت سر بذاری. موفق باشی.

دوست عزیز
وابستگی شمایکی دوروزه نیست که بایکی دوروزبشه ازذهنتون پاکش کردبلکه زمان میبره
اگراشتباهی توزندگیتون صورت گرفته بایدازش درس بگیریدوبه عنوان تجربه بهش نگاه کنیدهرچندتجربه تلخی بوده
اگرمیتونیدبه یک مشاوره حضوری مراجعه کنید وهمینطوردرکلاس ورزشی مخصوصاشناوایروبیک شرکت کنیدکه تاثیر فوق العاده ای دارد درمدتی که درکلاسهای ورزشی شرکت میکنیدذهنتان کاملاارام هست وبعدازورزش هم ارامش خاصی به سراغتان می اید

مطمئن باشیدلایق بهترین هایید

اگرایشون رفتندقدرشماروندونستند ودرواقع لیاقت شمارونداشتند وازخدابخواهید کسی که لایقتونه جلوی راهتون قرار بده
گذشته ها گذشته سعی کنید ارامش روبه زندگیتون برگردونید وقتی ایشون به فکرشمانیستندوبه زندگی عادیشون ادامه میدهندچراشما به فکرش هستید چراشماخودتون رواذیت میکنید
اگرایشون به شمافکرنمیکنندشماهم به ایشون فکرنکنید
به خودتون برسیدوخودتون رونبازید سعی کنید توزندگیتون هدف برای خودتون انتخاب کنیدوسعی کنیدبه هدف یاهدفهاتون برسید تاموفقیتتون زبان زد عام وخاص بشه وبه وجودخودتون افتخارکنید

از نظراتون بسیار بسیارممنونم.خداروشکر که شماها هستید.شما که پست من رو میخونید میتونید عبرت بگیرید میتونیدهم بگذرید اماهرکاری که میکنید وجود پاکتون رو نبازید و احساساتتون رو حراج نکنید که بازسازی روح و روان هزاربار ازدوباره سرپا نگه داشتن جسمتون سخت تره. شکستم.بدجوری.فقط خدا کمکم کنه که به زندگی عادی برگردم از درون طوری خرد و ریز شدم که خودم هم میترسم به خودم کمک کنم.دنیا وزندگی زیبایی که میتونستم در آینده داشته باشم وصد البته آخرتمو به هیچ وپوچ باختم.الان هم دیر نشده ها اما روحم شخصیتم غرورم چی بگم هستی ام له له شد.باید دوباره بلند بشم و تا آخر عمر پیش خودم حدالاقل واسه خودم تظاهر کنم هرچی بود تجربه بود بهش فکرنکن.البته به تنها حامی ام تکیه میکنم که همانا :و هو علی کل شئ قدیر

ماه تاب عزیزم میتونی زندگیتو بسازی

پاشو مایوس نباش

زندگی ب اخر نرسیده ایشاله باکسی ازدواج کنی که همه عالم حسرت زندگیتو بخورن

توبه کن و خودتو بسپار دست خدا
ازش بخواه ابروتو بسپاره ب عصمت حضرت فاطمه مطمئن باش کمکت می کنه اما زمان می بره

jojo ی عزیز ازت ممنونم.امیدوارم همیشه شاد باشی