6 ماه از طلاقم میگذره ولی

سلام به همه اعضای مهربون همدردی
من از دی ماه سال قبل یعنی 5 ماه پیش عضو این سایت شدم
خیلی زودتر از اینها میخواستم یه تاپیک ایجاد کنم و مشکلمو بگم ولی همش به خودم میگفتم با گذشت زمان خوب میشم ولی دارم بدتر میشم
و حالا مشکل من . 6 ماه از طلاقم میگذره و من هنوز دلتنگشم و امیدوار به اینکه برگرده و با برگشتنش به خودم ثابت بشه که من دوست داشتنی هستم.

زندگی مشترک من 6 سال طول کشید و من تو شهر خودم نبودم به یه شهر دیگه ازدواج کردم
تو اون 6 سال همه زندگیم تلخ تلخ بود ولی من از طلاق از تنهایی میترسیدم و با هر خفت و خاری بود میخواستم زندگی کنم.

لطفا کسانی که تجربه دارن بهم کمک کنن چقدر طول میکشه تا من فراموشش کنم ؟ هر روز بدتر میشم دلتنگتر و امیدوارتر که اون حتما برمیگرده و منو میخواد .
در ضمن اینم بگم که من کل ارتباطامو با اون شهر و حتی همه دوستام قطع کردم که هوایی نشم خط موبایلمو با خودم نیاوردم تو شهر خودمون یه خط دیگه گرفتم و فقط به 3 تا از دوستای اون شهر دادم که از یکی از دوستام شمارمو پیدا کرد .
به همین خاطر منم که دیگه به موبایل احتیاج نداشتم 4 ماه تمام یعنی تا اول اردیبهشت موبایل نداشتم و بازم یه خط دیگه گرفتم . آلانم با هیچ کس از شهر شوهر سابقم (ک) ارتباطی ندارم
فقط یه موضوع دیگه که منو به برگشتنش امیدوار میکنه رو بهتون میگم و میخوام کمکم کنید .
روز سوم فروردین امسال به یکی از شوهر خاله هام و پسر خالم اس ام اس تبریک عید میفرسته در ضمن در اون زمان که با هم بودیم اصلا اصلا از این خالم و خانوادش خوشش نمیومد بر عکس من و خانوادم که از اون بچگی که من یادم میاد ما فقط با همین خالم صمیمی بودیم و شوهر سابقم هم کاملا موضوع صمیمیت ما رو میدونست. ولی نه باهاشون تلفنی نه اس ام اس در ارتباط نبود حتی وقتی پسرخالم براش اس ام اس میفرستاد شوهر سابقم اصلا جوابشونو نمیداد و به زبون میاورد که از اینا خوشش نمیاد .
خلاصه چند تا اس ام اس زده و اونا جواب نداده بودن به جاش بهش زنگ زده بودن که مثلا شما؟ ( که من بعد از اینکه فهمیدم از این کارشون خیلی نارحت شدم)
خلاصه شوهر خالم باهاش تلفنی حرف میزنه و اونم میگه که من تنهام (ازدواج نکردم )و بیام تهران بهتون سر میزنم و خیلی خوب باهاشون صحبت کرده بود.
و واسه تولد حضرت علی هم باز اس ام اس تبریک فرستاده بود . و منم پیش خودم امیدوار که این واسه من یه روزنه امیده که اون میخواد برگرده . والا چرا باید بعد از طلاق به فامیل من پیام بده اونم کسایی که به زور و اصرار من هر از گاهی حاضر میشد باهاشون حرف بزنه یا ببیندشون.
خواهش میکنم کمکم کنید که چه برداشتی از این رفتارش باید داشته باشم و چطور میشه فراموشش کنم و آروم بشم به خدا از 24 ساعت شبانه روز 30 ساعت بهش فکر میکنم . از خودمم عصبانی میشم که چرا باید به کسی که اصلا برای من ارزشی قائل نبود اینهمه در حقم ظلم کرد فکر کنم . دلتنگش بشم و حتی امیدوار به برگشتنش؟
ببخشید که خیلی پراکنده نوشتم ذهنم خیلی آشفته اس

سلام دوست عزیز به تالار همدردی خوش اومدین ، یه سری اطلاعات هست که اگر لطف کنید بگید دوستان خیلی بهتر می تونن راهنمایی کنند، شما چند سالتونه و وضعیت شغلی و تحصیلیتون چی هست، ایشون چند سالشونه و وضعیتشون چی هست، سه چهار تا دلیل مهم که باعث جداییتون شدن چی بود؟ آیا شما خودتون تصمیم گرفتین جدا بشین یا ایشون و یا هر دو؟

سابینای عزیز ممنون از توجه شما
من 28 و ایشون 36 ساله
تحصیلاتمون من لیسانسمو سال 86 گرفتم ولی ایشون از سال 85 که ازدواج کردیم دانشجو کارشناسی بودن و تا 6 ماه پیش هم کارشناسیشو نگرفته بوده
من حق تحصیل و اشتغال رو موقع ازدواج ازشون گرفتم ولی اصلا اجازه هیچکدوم و بهم نداد میگفت اگه بری سر کار یا دانشگاه میفرستمت خونه بابات
البته الان 2 ماه میشه که حسابدار یه دفتر معماری تو شهر خودم شدم
شغل ایشون آزاد بود لباس مردونه فروشی البته بعد از ازدواج و یکسری مشکلات زیاد با خانوادش که مغازه رو ازش گرفتن با کمک هم مغازه اجاره کردیم و منم قسمت زنونه رو افتتاح کردم سال 87 و حسابی وضع مالیمون خوب شد ولی خانوادش با دخالتاشون نزاشتن دیگه مغازه برم شوهرم هم خیلی تحت تاثیر و اصطلاحا دهن بین بود
سابینای عزیز اگه قصه زندگیمو و زجرهایی که کشیدمو براتون تعریف کنم مطمئنا به عقلم شک میکنید که من چرا هنوز دوسش دارم و منتظرم که برگرده.
ما از دو شهر مختلف بودیم و خواهر شوهر سابقم منو تو دانشگاه شهر خودم (خواهر شوهرم تو دانشگاه شهر ما درس میخوند) دیده بود و اومدن خواستگاری و خدا خودش میدونه که چه وعد وعیدهای دادنو به هیچکدوم عمل نکردن . شوهرم پسر بزرگ و بچه اول خانواده بود.

از دلایل که باعث اختلاف و در نهایت طلاق ما شد:
اختلاف فرهنگی که به ما میگفتن خسیس و به خودشون میگفتن لارج و پولدار
دهن بین بودن شوهرم . خیلی تحت تاثیر حرفای مادر و خواهرش بود
تو خانوادشون طلاق اصلا چیز بدی نبود و همشون خیلی راحت طلاق میگرفتن یا طلاق میدادن
مادرش و خواهرش خیلی خیلی حسود بودن و تو زندگیمون خیلی خیلی دخالت میکردن
شوهرم عصبی بود و دست بزن داشت. پرده گوش سمت چپم بر اثر ضربه ایشون پاره شده
این آخرا هم که وقتی عصبی میشد دستو پامو می بست و من بیچاره که از ترسم فریاد میزدم دهنم رو می بست و کتکم میزد
وضع مالیشم که خوب شده بود همش بهم میگفت تو و خانواده ات اصلا در حد من نیستید
از روز اول اگه من نمیخواستم و تلاش نمیکردم مثل آب خوردن طلاقم میداد ولی به اصرار خودم بود که 6 سال طول کشید
چندین بار با تحریک مادرش تا چند هفته با من قهر میکرد که تو زن قابل اعتمادی نیستی بریم محضر مهریتو ببخش تا من به مادرم ثابت کنم تو منو به خاطره خودم دوست داری .
تو اون شهر غریب با تمام تنهاییهام چقدر اذیتم کردن همه نوع تهمتی بهم زدن از دزدی تا خیلی ببخشید زن خراب و مسخره کردن خودم و خانوادم . ولی من تحمل میکردم که زندگیم از هم نپاشه بعد اونا (مادر شوهر و خواهر شوهرم ) خیلی راحت بهم میگفتن : تو از خونه بابات امید نداری والا ما اینهمه بلا سرت آوردیم چرا طلاقتو نمیگیری بری
آخه دلم گیر بود شوهرمو دوست داشتمو دارم جدایی ازش برام خیلی سخت بود و هست
ولی اون زندگیمونو حفظ نکرد اجازه دخالت هر کسی رو تو زندگیمون میداد
تو تاپیک یکی از بچه ها یه قسمت از مشکلاتمو نوشتم آدرسو میزارم اگه دوست داشتید ممنون میشم بخونید تا شرایطمو بیشتر درک کنید بازم ممنونم که برام وقت میزارید
http://www.hamdardi.net/thread27324-6.html

دوست عزیزم

خودتو سرگرم کن، به کلاس هایی که دوست داری برو، مخصوصا کلاس های ورزشی

از خاطرات گذشته ات، مخصوصا اون خاطراتی که با شوهرت خوش بودید رو فراموش کن و ازش فاصله بگیر

آخه چرا می خوای چنین مردی به سوی تو برگرده ؟ دوست داری شرایط قبلی تکرار بشه ؟ فکر می کنی شوهرت دیگه دهن بین نیست ؟ تا می تونی ذهن خودتو مشغول کن، با دوستانت، با خانواده ات رفت و آمد کن و اعتماد به نفست رو افزایش بده

موفق باشی

- - - Updated - - -

دوست عزیزم

خودتو سرگرم کن، به کلاس هایی که دوست داری برو، مخصوصا کلاس های ورزشی

از خاطرات گذشته ات، مخصوصا اون خاطراتی که با شوهرت خوش بودید رو فراموش کن و ازش فاصله بگیر

آخه چرا می خوای چنین مردی به سوی تو برگرده ؟ دوست داری شرایط قبلی تکرار بشه ؟ فکر می کنی شوهرت دیگه دهن بین نیست ؟ تا می تونی ذهن خودتو مشغول کن، با دوستانت، با خانواده ات رفت و آمد کن و اعتماد به نفست رو افزایش بده

موفق باشی

دلپذیراد عزیزم اگه بدونی وقتی نوشته ات رو خوندم چه حالی شدم
آخه چرا می خوای چنین مردی به سوی تو برگرده ؟ دوست داری شرایط قبلی تکرار بشه ؟ فکر می کنی شوهرت دیگه دهن بین نیست ؟
من واقعا نمیدونم چه مرگمه . نمیدونم چرا باید دلتنگ اون زندگی باشم. واقعا خیلی درموندم.
باور کن وقتم پره .سرگرمم . 2 شیفت سر کار میرم .از دی ماه کلاس یوگا میرم ولی همه چیز منو یاد اون میندازه .

من سر کارم اصلا عنوان نکردم که مطلقه هستم ولی اینم منوخیلی میترسونه که اگه یه روز تو محیط کارم اینو بفهمن چی میشه . خیلی ساده و دخترونه میرم سر کار و نقش یه دختر ترشیده که تا حالا ازدواج نکرده رو بازی میکنم حتی بین همکار های خانمم
البته اینم باید اضافه کنم که من تا قبل از ازدواج با هیچ پسری نه دوست بودم نه اصلا حرف میزدم . آلان تو محیط کار یا بیرون یا هر جایی که آقایون رو میبینم فقط اونا رو با شوهر سابقم مقایسه میکنم و به خودم میگم نه هیچیشون مثل (م) نیست . یا به خودم میگم دیگه هیچ مردی وجود نداره که بخوادبه عنوان همسرم با من باشه و کلا از زندگی ناامید میشم

بارها با خودم تصمیم گرفتم فراموشش کنم و بهش فکر نکنم ولی نمیشه آخه اگه به اون فکر نکنم قلبم خالی میشه مگه میشه آدم تو قلبش کسی رو دوست نداشته باشه من همچنان به اون فکر میکنم و تو خیالاتم یه زندگی خوب و ایده ال با اون رو تصور میکنم.

نمیدونم چه دلیلی برای حال و روز آلانم پیدا کنم . انگار که فقط یه مرد رو کره زمین برای من وجود داره . و زوری میخوام بهش تکیه کنم به کسی که اصلا تکیه گاه محکمی برام نبود.

ازش هیچ خبری ندارم . مادرش تو این 6 سال بارها و بارها بهم میگفت من میدونم (م) از وقتی تو رو گرفته بد بخت شده (م) بیچاره شده . خیلی دلم میخواد بدونم آلان خوشبخته ؟
مادرش از هیچ تلاشی برای بهم ریختن زندگیمون کوتاهی نکرد . به من میگفت از وقتی تو زنش شدی من حسرت مونده تو دلم پیش پسرم بخوابم . آخه پسر 36 ساله که ازدواج کرده مادرش باید بره پیشش بخوابه؟ بارها به من میگفت تو تفرقه میندازی و پادشاهی میکنی تو پسرم رو ازم دزدیدی. ای خدا زخم زبوناش یادم نمیره

لطفا دوستانی که تجربه مشابه دارن هم بهم کمک کنن از همگی ممنون

بارانی عزیزم
بسیار متاسفم شدم از خواندن سرگذشتتون و شنیدن آنچه بر شما گذشته
سال های سختی را گذروندید واقعا
با توجه به این که من خودم طلاق را تجربه کردم باید بگم طلاق فقط نکته ای نیست که میری دادگاه و محضر، طلاق یک پروسه هست که گاهی دو یا سه سال طول می کشه، با این اوصاف اگر شوهر سابقتون از شش ماه اول مایل به جدایی بودند 6 سالی که شما تجربه کردین تجربه زندگی نبوده، بلکه یک پروسه طولانی جدایی و طلاق بوده و متاسفانه این پروسه هر چقدر طول و عمق بیشتری داشته باشه همونقدر به روح و روان ما آسیب می رسونه.
البته یه مسئله ای هم مطرح هست که ما چرا این پروسه را انقدر طولانی می کنیم؟ مثلا چرا بارانی وقتی که شوهرش زد پرده گوشش را پاره کرد همون جا ازش جدا نشد؟ عوامل بازدارنده چی بودند؟
به نظر من عشق و علاقه به کسی که آزارمون میده درواقع عشق به آزار دادن خودمون هست،ساده تر بگم یعنی خود آزاری مزمن
بارانی عزیزم
با توجه به گفته هاتون یه حسی به من میگه شما از کمبود عزت نفس رنج می برید، یه جورهایی خودتون را دوست ندارید و می خواید خودتون را آزار بدید. این احساس اضافه شده به چند تا احساس دیگه از جمله احساس تنهایی ( که باز ریشه ش در همون کمبود عزت نفس هست ) ، احساس ناتوانی و احساس طرد شدگی. شاید هم نگرانی از آینده. روی این احساس ها کار کنید. می تونید مشاوره برید و یا از صد ها مقاله و کتاب که در اینترنت هم موجود هستند و در دسترس استفاده کنید. بند های وابستگی را بگسلید و رها بشید. این یه پروسه طولانی و دردناک هست چرا که ماها در برابر تغییر مقاوم هستیم و بعضا به دردهای خود معتاد. ولی وقتی مثلا شش ماه روی خودتون و روح و روان آسیب دیده تون کار کردید و حالتون بهتر شد، برگردید و ببینید آیا دوباره همسرتون را می خواهید و یا این احساس عشق نبوده بلکه ملغمه ای از احساسات بد و وابستگی بوده...

- - - Updated - - -

ضمنا لزومی نداره ما همه چیز را به دیگران ( مثلا همکاران ) بگیم و لزومی هم نداره که نقش بازی کنیم. الان همه چیز مثل سابق نیست که دو نوع زندگی وجود داشته باشه : زندگی دختری در خانه پدر و زندگی متاهلی در خانه شوهر. الان خیلی ها هستند که شرایط ماها رو دارن و زندگی به عنوان یه مطلقه هم یه سبک زندگی هست. شما نباید از این مسئله خجالت بکشی . یه سری مسائل را باید در درون خودت حل کنی

مرسی سابینا :104:

عزیزم. شخصیت یک مرد تو 36 سالگی خیلییییی سخت تغییر میکنه. من بعد از ازدواجم (با همین اختلاف سنی شما) به مدت 1/5 سال با شوهرم درگیر بودیم... شاید نه به شدت شما. چون خونواده شوهرم نه دخالت میکردن و نه ... بگذریم.
واسه اینکه مشکلم حل بشه شوهرم مجبووووووووور شد بره مشاوره و فهمید باااااااید یه سری چیزا رو تو رفتارش تغییر بده اگه نه طلاق میگیرم.
تازه با همه اینا باز هم تو این 3 ماهی که من برگشتم سر خونه زندگیم دارم میبینم که اون خیلی عوض نشده و اگه درگیری نداریم بیشترش به خاطر رفتارهای منه که دارم با تمام قوا برای حفظ آرامش زندگیم تلاش میکنم. مثلا نمونه اش:
خواهرم بیخ گوشم زندگی میکنه تو این شهر غریب، 3 ماهه حتی زنگ هم نمیزنم که شوهرم حساس نشه چه برسه به اینکه برم خونه اش!! و منتظرم تا گذشت زمان این موضوع رو حل کنه . در حالیکه هرهفته خواهرش رو دعوت میکنم که بیاد اینجا یا بریم گردش!!! (شانس اوردم دخترخالمه و دوستش دارم اگه نه ...)

میخوام بگم که اگه شوهرت برگرده همون شوهره!!!! 6 سال کم نیست ها !!! 6 سال بهش فرصت دادی اما نشد.
وضعیت الانت میدونی چی جوریه؟
مثل اینه که بدجور سرماخورده باشی اما تموم شده و داری دوره نقاهتت رو میگذرونی ... دوست داری شوهرت مثل یک مسکن قوی ظاهر بشه چون تحمل دوره نقاهت رو نداری. اما اگه شوهرت بیاد اثر حضورش چند ماهه، بعد که تأثیر مسکن رفت سرماخوردگیت با شدت وحشتناک تری برمیگرده!
اونوقته که آرزوی دوره نقاهتت رو میکنی و افسوس میخوری.

سخته. اما باید بگذرونی.

برای خودت ارزش بیشتری قائل شو. از یه جهت درکت میکنم.
ما زن ها وقتی تنها میشیم و کسی رو از دست میدیم به طرز وحشتناکی خوبی های طرف میاد تو ذهنمون! ولی باور کن این خیال و توهم طرفته که شیرینه و لذت بخش نه خود واقعیش!!! خود واقعیش همونیه که تو اون 6 سال دیدی.
نذار این پروسه ادامه دار تر از این بشه. چون من مطمئنم با ورود اولین مرد به زندگیت و پیدا شدن یک جایگزین برای همیشه اون زندگی و همسرت سابقت رو فراموش میکنی...
پس رو خودت و بهینه کردن شرایط خودت کار کن.

سابینای عزیزم دقیقا همینه که شما بهش اشاره کردید
من عزت نفسم پایینه و خودم و دوست ندارم هر وقتم مثلا خواستم خودمو دوست داشته باشم با خودخواهی اشتباه میشه.
اصلا تو وجود خودم چیزی نمیبینم که بخوام به خاطرش خودمو دوست داشته باشم .
در حال حاضر امکان مشاوره حضوری رو ندارم.
میشه لطف کنید و چندتا منبع از کتاب یا مقاله اینترنتی بهم معرفی کنید
خسته شدم از این مدل زندگی کردن
زندگی سبک مطلقه ها چطوریه ؟ من باید چطور باشم ؟ بعد از طلاق که اصلا آرایشگاه نمیرم . ابروها مو گذاشتم پهن شده . فقط بعضی وقتا خواهر بزرگم واسم مرتبشون میکنه .موهامو اصلا رنگ نمیکنم تا قیافم زنونه نباشه و از نگاه مردا میترسم . به خاطر دید بدی که به مطلقه ها هست نمیخوام ازم سوء استفاده بشه . اصلا احساس امنیت روحی و عاطفی ندارم .

گل آرای عزیزم اره اره دقیقا همینه فقط و فقط خوبیهاش میاد تو نظرم و بدیهاش برام کم رنگ و یا گاهی اصلا محو میشن.
گل آرا جون یعنی تو فکر میکنی با این سن و سال تازه کلی از موهام هم سفید شده دیگه مردی پیدا میشه که منو دوست داشته باشه و من براش جذاب باشم ؟؟؟ من میتونم درهای قلبمو به روی یک مرد دیگه باز کنم ؟؟؟؟ یعنی من میتونم مثل بقیه زنها با همه ی خوبی ها و بدی هام با همه نقطه ضعف هام و یه کم حسن هام یه زندگی معمولی داشته باشم ؟؟؟
یه مرد که بتونه ازم حمایت کنه .منو همین طور که هستم دوست داشته باشه تاییدم کنه و بهم احترام بزاره . چیزی که تا آلان خیلی خیلی کم یا شاید اصلا نچشیدمش.
تو رو خدا مسخره ام نکنید . من برای برگشتنش و داشتن یه رندگی خوب با اون میدونید چقدر نذر کردم ؟تا حالا چند تا سوره و دعا رو 40 روز 40 روز خوندم.
واسه اول شعبان هم که دوشنبه اس تا 14 روز سوره واقعه رو نذر کردم بخونم و اینبار مثل همیشه خواستمو به خدا میگم و ازش میخوام اگه صلاح من زندگی با (م) نیست پس حداقل کمک کنه تا فکرش از ذهنم بیرون بیاد . خدا خودش گفته موقع مشکلات از نماز دعا و صبر کمک بگیرد . منم تا اونجا که شده دعا میکنم تا حالم عوض بشه و بتونم با طلاقم کنار بیام. تا آلان که نشده. تو خیالاتم فکر میکنم که اون متوجه اشتباهاتش شده و برگشته .

من باید چیکار کنم که این پروسه از این طولانی تر نشه؟
من چطوری باید رو خودم و بهتر شدن شرایطم کار کنم؟
لطفا واضح بهم بگید وقتی اینطوری کلی میگید من نمیفهمم . ببخشید
و بازم از همتون ممنونم که بهم کمک میکنید

سلام بارانی عزیز، من دکتر هلاکویی را خیلی می پسندم و حرفهاش رو قبول دارم، می تونی بری به سایت رازها و نیازها و از اونجا قسمت مربوط به self esteem و self love را گوش بدی. ، رازها و نیازها
احتمالا اگر بگردید در اینترنت کنفرانس عزت نفس و اعتماد به نفس ایشون یا برای دانلود موجود هست و یا می تونید سی دیشو تهیه کنید.
برنامه های رادیویی ایشون هر روز توی این سایت Dr. Holakouee`s Archive آپ دیت میشه و می تونید گوش کنید. خیلی ها با شرایط ما زنگ می زنن و ایشون راهنماییشون می کنن و آدم خیلی چیزها یاد میگیره .
علت این که خودتو باید دوست داشته باشی این هستش که تو یه انسانی مثل همه انسان های دیگه، مثل شوهر سابقت که انقدر دوستش داری، مثل مادرت، مثل کسانی که دوستش داری، با حداقلی از همون اشتباهات، مشکلات و کاستی هایی که تو وجود هر انسانی ممکنه باشه، چطور دیگران را با اینهمه کاستی ها می پذیری و دوست داری و خودتو نه؟!!!! کنفرانس " اگر جوان بودم " ایشون را در اینترنت جستجو کنید و بخوانید و یا گوش بدین.
زندگی به سبک مطلقه یعنی: من فعالیت هامو دارم، کارهامو انجام میدم، زندگیمو دارم، خودمو یه شکست خورده نمی بینم، کمی و کمی در ظاهرم و رفتارهام بیشتر دقت می کنم ( نه در اون حد که موجب ملال بشه ، مثلا به قول شما تریپ دختر ترشیده بگیرم ، فقط زیاد به چشم نزنیم بهتره و تو روابطمون یه گوشه چشمی به سو استفاده های احتمالی داشته باشیم نه اینکه بدبین بشیم ) ، شرایط متفاوتم را می پذیرم و قبول می کنم ولی تسلیمش نمیشم ، یعنی فکر نمی کنم از دیگران چیزی کم دارم و یا کاری کردم که باعث خجالت و سرافکندگی بشه ، فقط یه سری آسیب هایی دیدم از رابطه گذشته م که باید جبرانشون کنم، با خودم مهربون هستم و علی رغم همه چیز خودم را دوست دارم
عزیزم من گاهی دعا می کنم ولی دعاهای من با شما فرق داره، من به خدا میگم خدایا کمکم کن حالم خوب باشه ، شاد باشم، و اشتباه های گذشته را انجام ندم، خدایا چشمهام رو باز کن و کمکم کن از قوه عقل و منطقم بیشتر استفاده کنم
این زندگی نوین به سبک یه مطلقه هست

ببین عزیزم. شاید حرف های منی که دارم با شوهرم زندگی میکنم و مطلقه نیستم نه به دلت بشینه نه باورشون کنی و بگی گل آرا که تجربه نداره...

من مطلقه نشدم اما زمانی خودم رو برای مطلقه شدن داشتم آماده میکردم!

اولا میخوام بگم جمله ات رو اصلاح کنی! زندگی به سبک مطلقه ها؟؟؟ یعنی چی؟ چرا بین خودت و یک زن شوهر دار و یک دختر مجرد خط قرمز میکشی؟ آره ، شاید جامعه یه سری تفاوت هایی بذاره ولی نه در این حد که هر کدوم یه سبکی داشته باشیم!!!!
ما همه در درجه اول انسانیم...بعد تفکیک میشیم به دو جنس زن و مرد...همین. خواستی ساده بگیم و مثال عینی بزنیم...چشم.
چرا واسه مطلقه بودن قانون میذاری و بعد رعایت هم میکنی؟ ابرو پهن کنم، مو رنگ نکنم...قانونی وجود نداره.
کاری کن که دوست داری. دلت میگه. کاری که احساس بهتری بهت میده. به خودت ثابت کن که مفیدی. مثلا یه هنری یاد بگیر مثل خیاطی یا بافتنی که بتونی برای اطرافیانت با دست های خودت لباس بدوزی!
اگه به هنر علاقه نداری، بدون اینکه به کسی بگی برو بهزیستی. خانه سالمندان. هزااااار نفر هستن تو دنیا که محتاج کمکن. کمک کن تا حس کنی زنده ای... مفیدی...کسایی هستن که بهت نیاز دارن و تو به دادشون میرسی.
تو خونه نشستن و گریه زاری آدمو افسرده میکنه. من تو دوران دانشجوییم برام یه مشکل عاطفی به وجود اومد برای اینکه فراموش کنم 3 ماه تو ظل گرما و خرماپزون هر روز از 7 صبح تا 1 ظهر میرفتم یه روستای دورافتاده و کاملا رایگان به یه عده بچه روستایی محروم درس میدادم...کلاس کنکور میذاشتم. نمیدونی چقدر آرومم کرد. سرگرم شو تا زمان برات راحت بگذره.
واسه منی که شوهرم کنارمه شاید درک شرایطت سخت باشه و حرفامو نپذیری ولی وجود هییییییییییچ زنی در کنار یک مرد معنی نمیگیره!
چرا فکر میکنی اگه مردی نباشه تو نیست و نابودی؟ تو نفس میکشی راه میری زنده ای...امید داری.
فقط چون 6 سال با یک مرد بودن رو تجربه کردی و الان حضور نداره اینجوری به هم ریختی. این علاقه وعشق نیست. عادته.
پس همونجوری که به بودنش عادت کرده بودی به نبودنش هم عادت میکنی!!!!! صبر کن.
بخوای یا نه باید این روزها سپری بشه. تا وقتی که ذهن و روحت شرایط پذیرش یه مرد جدید رو داشته باشه. حتما شرایطش پیش میاد.

سلام بر دوست قدیمی خودم
نبینم حالت بد باشه خانمی.دلم برات تنگ شده بود برات دعا می کردمو به یادت بودم
چه قدر همه حرفات شبیه منه.کاش همشهری بودیم باهم اینجوری می شدیمhttp://www.iran-forum.ir/smile/images/pillowfight.gif
همش حرفای من بود باور می کنی منم مثل تو فکر می کردم فقط این نامزد من از آسمون افتاده واسه من .
مثل تو دعا می کنم برگرده و برای من باشه .با اینکه می دونم اینجوریهhttp://www.iran-forum.ir/smile/images/145fs63704.gif

بارانی جان چند روز پیش من همین مطالب دکتر هلاکویی رو تو نت می گشتم
این مطلب خیلی دیدمو باز کرد چرا ازدواج چرا طلاق
خیلی دید منو نسبت به ازدواج تغییر داد.خصوصا قسمتی که درباره دلایل درست ازدواج هست
بقول همین دکتر فرهنگ ازدواج خوب خیلی خوبه و ازدواج بد خیلی بده و تنهایی خیلی بهتر از ازدواج بده .
همین دید شما که گفتی مثل دختر ترشیده ها .همین دید غلط که باعث ازدواج های عجولانه می شه .باعث انتخاب های اشتباه می شه برای فرار از این موقعیت و بالارفتن سن
ازدواج مناسب و موفق باشه تو هر سنی می شه بشه

چون روحیاتت مثل خودمه می گم از خودم شاید به دردت خورد
اینکه من این روز ها دارم دیدمو وسعت می دم جور دیگه نگاه می کنم به زندگی دوباره دارم تسلیم خدا می شم .من دارم رو خودم کار می کنم . اصلا اینکه اگه دوباره نتونم ازدواج کنم و اینکه کسی نباشه که منو بخواد نترسم . برام این دنیای گذرا مهم نباشه .
صحیفه سجادیه نیایش 35 خیلی ارومم کرد حتما کتابشو بگیر ومعنی این نیایشو بخون
همین مطلب جدید وبلاگ کی چقدر برای چی انرژی خرج می کنه؟ می دونی چه قدر همین احساس های من برای تسلیم خدا بودنو داشت و آرومم کرد
عزیزمن آنقدر غصه نخور خدایی نکرده اینجوری می شیhttp://www.iran-forum.ir/smile/images/156fs428254.gif
بارانی جان من هم از تاپیک شما استفاده می کنم چون درست مثل شما هستم و اصلا نمی تونم کس دیگری رو جای نامزدم به عنوان همسر ببینم .یه احساس تعلق دارم نسبت بهش
خوب دیگه برم http://www.iran-forum.ir/smile/images/Count_Sheep.gifخدانگهدارhttp://www.iran-forum.ir/smile/images/shake2.gif

یه نفر تو فامیلمون داریم که دقیقا مثل تو بعد از 6 سال از شوهرش جدا شد. اما اون کجا شما کجا....
واسه اینکه به شوهرش ثابت کنه که لیاقتش خیلی بیشتر از زندگی کردن با اون مرد بوده، نشست واسه کنکور دکترا خوند و رتبه اش تک رقمی شد!!!!!!
الان داره تو دانشگاه تهران درس میخونه، تنها تو تهران زندگی میکنه، چنان سرش با درس و کار مشغوله که هنوز وقت نکردیم بعد از یه سال که اومده تهران ببینیمش!
حتی جمعه ها هم میره کلاس زبان که بیکار نشه بشینه فکر و خیال کنه.
ایمیل و خط موبایل و ... همه چی هم عوض کرده، طرفش هم مثل چی پشیمون شده اما اگه هرکاری هم کنه دختره بر نمیگرده چون یه بار قاطعانه تصمیم گرفته!!!!!!!
الان خواستگار داره در حد بنز !!!!! بعد شما میگی یعنی میشه دوباره ازدواج کنم؟؟؟؟
لابد میگی این فامیل ما دکتره! آره هست خواستگاراش هم دکترن! شما هم هر امتیازی داشته باشی که حتما داری یکی هم شأن خودت پیدا میشه عزیزم.

دوستای عزیزو مهربونم سلام
ممنون از همتون به خصوص سابینا و گل آرای عزیز . مرسی از راهنماییهاتون
وقتی نوشتهاتونو میخوندم اشکام سرازیر میشد . دقیقا زدین تو هدف . به همون چیزهایی اشاره کردین که من تو ذهن خودم باهاشون درگیرمو مدام سرو کله میزنم
میدونم برای اصلاح خودم و تغییر طرز فکرم راه سختی رو در پیش دارم ولی واسه شروع و ادامه این راه عاجزانه از همتون کمک و راهنمایی میخوام

منم دوست دارم با شرایط آلانم شاد باشم . حالم خوب باشه . اشتباهای گذشته رو تکرار نکنم و دیگه با احساساتم تصمیم نگیرم و بتونم عاقلانه و منطقی رفتار کنم.

سابینای عزیز ممنون از منابعی که بهم معرفی کردی حتما تهیه شون میکنم و بادقت میخونم و تمام سعیمو میکنم که بهشون عمل کنم.
گل آرای مهربونم برای شما و همه خانمهایی که سر خونه و زندگیشون هستن دعا میکنم همیشه زندگیشون پابرجا محکم و روز به روز قشنگ و شیرین تر بشه.

خیلی دوست دارم کارهایی که شما گفتید رو انجام بدم بخصوص سالمندان و بهزیستی رو ولی به خاطره 2 شیفت سر کار رفتن فعلا امکانش برام نیست . یه مدت دیگه که تو کارم ثبات پیدا کنم حتما میرم دنبالش .

شما خیلی خوب من و شرایطمو درک میکنید . میدونی مشکلم چیه ؟من دلتنگم . من میدونم اگه خدا نمیخواست جدا نمیشدم .
این اتقاق به خواست خدا برای من رقم خورده . وقتی به این قسمتش فکر میکنم آروم تر میشم و راضیم به رضای خدا .من فقط دلم تنگ میشه واسه خونم و زندگیم واسه زن خونه بودن واسه وسایل خونم واسه اون استقلالی که تو خونه خودم داشتم .

و وقتی اینطوری دلتنگ میشم به خودم میگم من حتما زن خوبی واسه (م) نبودم . ولی اگه کارهایی که برای اون و زندگیم انجام دادمو بگم به خاطره بیش از حد سرویس دادن همتون بهم میگید چرا اینکارهارو کردی.

با همه اینا باید اعتراف کنم که من همه اون کارها رو با عشق تمام انجام میدادم و وقتی انجامشون میدادم اینقدر احساس خوبی داشتم که نگو .
اره من عادت کرده بودم به همه اونا و آلان تو ترکم . ولی اون عادت و وابستگی داره منو بد جوری آزار میده . من صبر میکنم و تو ادامه این راه از همه اعضای مهربون و دلسوز همدردی که بی هیچ پاداشی باهام همراهی میکنن خیلی خیلی ممنونم .
خوشحال میشم دوستان دیگه هم نظراشونو بگن .


آلان نوشته دوست عزیزم تسلیم خدا و گل آرا رو دیدم وای بچه ها من عاشقتونم چقدر حرفاتون بهم امید و انرژی داد . اصلا خود بمب انرژی بود . تسلیم خدا جون منم تو تمام این مدت همش به یادشما و مریم 1363 بودم و برای آرامشتون دعا میکردم.
تسلیم خدا جون اره کاش همشهری بودیم . مرسی از آدرس ها
ی که برام گذاشتی حتما میخونمشون گلم . اگه بدونی چقدر خوشحالم کردی که برام پست گذاشتی

گل آرا جون اتفاقا تو فکرش هستم منم واسه ارشد بخونم فقط باید انگیزه شو پیدا کنم . اونوقت شاید منم بیامو از خواستگارام که در حد بنز بودن ازتون مشورت بخوام . خیلی دلم میخواد مثل اون دختر فامیلتون بشم .

خداجون مرسی که همچین دوستای بهم دادی

قربونتون برم بازم بهم سر بزنید و کمکم کنید تا حالم خوب خوب بشه . منو تنها نزاریدا

اولندش سلام به همگی.
دومندش سلا م ویژه به تسلیم خدای عزیز، خوبی دخترم ؟:afro:
بارانی عزیزم یه دنیییییییییییییا ممنون که دعام کردی، الهی فدات شم، نمیدونم چرا انقد اعتقاد دارم که دعای بچه های این سایت یه روزی ممکنه در حقم اجابت شه.........
نبینم غصه بخوری، به تصمیمت مبنی بر جدایی احترام بگذار، قطعاً و یقیناً تو در اون زمان بهترین تصمیم رو گرفتی، به هر حال اوشون هم باید یه دست و پایی برای زندگیش میزد درسته؟ که نزده، حالا اون باید بشینه غصه بخوره نه تو:love_heart:
منم گاهی مثل تو میشم ( البته دوست ندارم برگرده، بلا به دور، مگه از جونم سیر شدم:eek-new: ) ولی گاهی با خودم فکر میکنم که اون میره با یکی دیگه ازدواج میکنه و آزارهایی که در حق من روا داشت دیگه تکرار نمیکنه، ولی همممممممممممممه میگن ذات و شخصیت آدما تغییر نمیکنه، خوب لابد درست میگن به هر حال باید به نظر این همه آدم احترام گذاشت و قبولش کرد. درسته عزیزم؟
من همیشه میگم اون کسی که دید من چی کشیدم و چیکار کردم خداست، اگه اون نخواد برام کاری بکنه که دیگه کجا برم؟
به شدت به سابینای عزیزم گوش بده.امیدوارم یه روزی من و تو و تسلیم خدا و سابینا بیایم از شادیهامون بنویسیم. ای خدا :323:

سلام دوستای عزیزم
سلام مریم خانم مرسی که به تاپیکم سر زدی خانم گل و مطمئن باش دعاهای ما در حق همدیگه حتما حتما مستجاب میشه.
اره مریم جون حالا نوبت اونه که بشینه بزنه تو سر خودش (کاش بزنه) . تو اون 6 سال به کوچکترین حرف و موضوعی که پیش میومد و به من میگفت ناراحتی (البته ببخشید)هری خونه بابات . خیلی بی ادب و بد دهن بود چه فحش ها که من تو عمرم نشنیده بودمو اونجا شنیدم . طفلکی خودم

من فعلا مشغول خوندن منابعی هستم که سابینا جون و تسلیم خدای عزیزم معرفی کردن. تا اینجا که واقعا جالب بودن بخصوص اون قسمت که عشق و تعریف میکنه
من عاشقش بودم ولی همه اون احساسها که تو تعریف عشق اومده فقط یه طرفه بود فقط از سمت من بود (دو طرفه و متقابل نبود). بعد مدتی که اینهمه عشق میدادمو در ازاش هیچی ازش دریافت نمیکردم
حرصم در میومد و دیگه کاری براش انجام نمیدادمو دعوامون میشد. خلاصه سرتونو درد نیارم

آلانم که ازش خبری ندارم ولی دوست دارم حال و روز خوبی نداشته باشه حالا که منو طلاق داده
دوست دارم وضع مالیش خراب شده باشه و هرچی مشکل تو دنیاس رو سرش خراب شه. تا بفهمه دلشکستن آدما تاوان داره .
خوب پس با این تفاسیر فکر نمیکنم دیگه عاشقش باشم . (بین خودمون باشه بعضی وقتا دلم براش تنگ میشه ها)

کاش منو مریم و تسلیم خدا و سابینا همشهری بودیم و میتونیستیم بعضی وقتا همو ببینیم
مطمئنا برامون خیلی خوب بود چون کاملا همدیگرو درک مکنیم و میتونیم به هم راهکار بدیم
ولی بازم خدارو شکر که اینطوری ما رو با هم آشنا کرده تا تنها نباشیم
من عاشق همتونم مرسی که با حرفاتون نور امید رو تو دلم روشن کردین
بازم بهم سر بزنید

سلام
میتونم سوال کنم که جدای از همسرتون سر چی بود .
فراموش کردن جدای بسته به

اختلافی که داشتین هست.

مثلا خیانت را میشود به راحتی فراموش کرد .ولی لج بازی رو نه .

سلام به بارانی جان و سلام ویژه به مریم 1363 عزیز http://www.iran-forum.ir/smile/images/Laie_23.gif
خوبین دوستای من
این مال بارانی http://www.iran-forum.ir/smile/images/Vishenka_11.gif
آره بارانی راست می گه اگه ما نزدیک هم بودیم خیلی خوب می شدا http://www.iran-forum.ir/smile/images/cancan.gif
من خودم آدمای زیادی رو درو برم دیدیم طلاق گرفتن و بعد چیکار کردن .باهاشون حرف زدم .
یکی از دوستام که مثل من تو نامزدی جدا شده بود همین هفته پیش بعد از 5سال ازدواج کرد با کسی که خیلی از هر نظر از همسر سابقش بالاتر بود هم تحصیلات هم اخلاق هم ثروت و موقعیت شغلی

و یکی از فامیلای دور که بعد از هفت سال زندگی جدا شده بود و بچش رو همسرش ازش گرفته بود بعد از دو سال با یه پسر ازدواج کرد الان یه سال از زندگیش می گذره خیلی راضیه می گه دارم نفس می کشم http://www.iran-forum.ir/smile/images/loveshower.gif
می گه تازه می فهمم زندگی یعنی چی http://www.iran-forum.ir/smile/images/bollywood1.gif

من خودم وقتی دیدمو فراتر بردم و کلی نگاه کردم آروم شدم .آخه مگه ما چند سال مسافر این دنیاییم که آنقدر غصه تنها بودن رو بخوریم هدف جای دیگست .حالا اگه تو این سفر همراه خوب داشتم که بهتر اگه نداشتم هم حداقل همسفر بد نداشته باشم عذابم بده http://www.iran-forum.ir/smile/images/188.gif
انشالله روزی برسه منو بارانی و مریم و سابینا بیاییم و بگیم خوشبختیم و تازه فهمیدیم همسر و ازدواج خوب یعنی چی
خدانگهدار دوستان من . http://www.iran-forum.ir/smile/images/toyou.gif

اگه لایق دیدی منو دوست خودت بدون بارانی عزیزم، تنها نیستی ما باهاتیم . خیلی کار خوبی کردی که منابع رو خوندی، معلومه که به راهکارها توجه می کنی آفرین. همین جوری برو جلو در عرض چند ماه این اعتیادو ترکت می دیم. منظورم از اعتیاد ، معتاد بودن به فکرهای منفی، ناراحتی و افسوس به گذشته، خشم و خاطرات همسر سابق هست. یادت نره که گذشته را نمیشه تغییر داد ولی آینده از آن ماست. می تونیم بسازیمش و تغییرش بدیم. :heart::heart:

سلام دوست خوبم.
خوشحالم که بهتری... و بیشتر از اون خوشحالم که سر کار میری!!!!!! دعا کن واسه منم یه کار خوب جور بشه.
اینکه میری سر کار یه عالمه منفعت داره...اول اینکه یه منبع درامد داری و استقلال مالی داری... دوم اینکه سرگرمی و کمتر وقت میکنی فکرت رو به هر جایی پرواز بدی....:)
سوم اینکه باعث میشه احساس اعتماد به نفس کنی و حس کنی چقدر مفیدی!!!!! ... چهارم تو اجتماعی و گوشه گیر نمیشی...خوش به حالت من که بیکارم:cool:
گفته بودی دلت برای خونه ات تنگ شده؟ واسه زن خونه بودن و کارهای خونه کردن....حق داری 6 سال کم نیست.
اما این با شرایطی که الان داری منافاتی نداره. عزیزم اگه همراه خونواده زندگی کردن ناراحتت میکنه، سعی کن شرایطی رو فراهم کنی که بتونی مستقل زندگی کنی.
میدونم سخته ولی کار نشد نداره...خونوادت هم میتونن دورادور هواتو داشته باشن.
یه دوستم جدا شد. از شهرستان واسه کار اومد تهران. الان تنها تو تهران زندگی میکنه. ولی آرامش داره. خونه خودش رو داره، اتاق خودش، آشپزخونه خودش....من همیشه بهش سر میزنم. خونوادش هم میان تهران بهش سر میزنن...33 سالشه.
این احساساتی که داری همه طبیعیه... اما ربطی به حضور شوهر سابقت نداره. اگه اون برگرده، اون زندگی ایده آلی که تو ذهنته برنمیگرده، یه زندگی برمیگرده که چه بسا بدتر از زندگی قبلت باشه. چون شما 6 سال بهش فرصت دادی...سر یه سال جدا نشدین که بگی کم تجربه بودی.
این احساسات گذراست.
من باز هم تأکید میکنم خودت رو از بقیه جدا ندون... من ناراحت میشم وقتی میبینم شما، سابینا، مریم و تسلیم خدا یه جوری از مطلقه بودن حرف میزنین انگار دچار یه پیشامدی شدین که شما رو خاص و متفاوت کرده و انگار میخواین انجمن تشکیل بدین:cool:
درسته من طلاق نگرفتم و شاید الان منو دعوا کنین و بگین تو درک نمیکنی... اما من طلاق و جدایی رو درک میکنم !
هیچ تفاوت برجسته ای بین یه متأهل و یه مطلقه نمیبینم غیر از اینکه اونی که طلاق گرفته، راهش رو عوض کرده و یه راه جدید رو در پیش گرفته و اونی که متأهله همون راهی رو که شروع کرده داره ادامه میده. نه به این دلیل که راهش جاده خوشبختیه! شاید یه راهی واسه سازگاری پیدا کرده یا شاید جسارت اینو نداشته که راهش رو عوض کنه...پس حالا که تصمیم گرفتی و راهتو عوض کردی، به مسیر جدیدی که قراره بسازیش!!!! با کمک خدا، به اون مسیر فکر کن نه اینکه یخوای برگردی به بیراهه ای که 6 سال توش رفتی و هی به بن بست خوردی.

- - - Updated - - -

ببین بارانی جان، این قسمت از زندگیم رو حتی تو تاپیک خودمم ننوشتم اما واسه تو مینویسم.
من تو دوران کارشناسیم از 18 تا 22 سالگی، یعنی از ترم 2 یه بنده خدایی عاشقم شد. عاشق ها !!! نه مثل تو فیلم ها ... خیلی قشنگ تر. منم دوستش داشتم. از روز اول هم به همه خونوادم گفتم...اونا هم قربونشون برم با اینکه همه متأهل بودن و یه روزی عاشق شده بودن، چنان منو محاصره کردن که حتی تو دانشگاه هم نمیتونستیم راحت 2 کلمه حرف بزنیم چه برسه به اینکه بیرون بریم و ... بگذریم.
یعنی خونواده من کاری کردن که حتی جرأت نکرد خونوادش رو با ماها رو به رو کنه. از من 2 سال بزرگتر بود. خونوادم کاری کردن که ترک تحصیل کرد و رفت شهرش حتی لیسانس نگرفت! رفت چون میدونست محاله به هم برسیم.
ما خیلییییییییییی به هم علاقه داشتیم. و این جدایی اجباری خیلییییییییی برای هردومون عذاب داشت. 2 سال طول کشید تا با خودم کنار اومدم و ازدواج کردم با کسی که کل خونوادم باهاش مخالف بودن اما من لج کردم که حرص بخورن! اشتباه کردم اما دیگه...
اولا که جدایی، جدائیه... فرقی نداره شوهرت باشه یا کسی که دوستته درسته که ادم با شوهرش رابطه فیزیکی داره اما با دوستش نه... واسه همینم طلاق از شوهرت فرق داره تا از کسی که حتی دستت هم بهش نخورده، اما در عوض شوهرت ممکنه در حقت بدی هایی کرده باشه که دوستت هرگز نکرده...پس شاید این مدل جدایی که جایی هم ثبت نمیشه کمرشکن تر باشه!
من واسه ازدواجم کسی رو انتخاب کردم که قبلا ازدواج کرده بود...به نظر خودم من هم ازدواج کرده بودم یه ازدواج روحی و عاطفی نه جسمی که ثبت هم نشده بود!
2/5 ساله ازدواج کردیم که 2 سال اولش خون گریه میکردم...اومدم تو این سایت دیدیم تقصیر خودمه درست کردم اخلاقمو شوهرمم درست شد.
الان خیلیییییییی شوهرم رو دوست دارم... و 100% درک میکنم که اونم منو خیلی بیشتر از همسر سابقش دوست داره. اینقدر زندگی ما قشنگه که حتی یاد گذشته مون هم نمیفتیم چه برسه به اینکه بخوایم اذیت بشیم.
من تمام اون روزها رو فراموش کردم... تمام اون خاطرات عاشقانه... تمام اون زجرهایی که بعد از جدایی کشیدم... تمام اون گریه ها و نذرها و نماز شب ها....تمام اون تابستونی که به روستا پناه بردم و تدریس کردم....من ذره ذره جانم جدا شد. یه مرگ تدریجی... جدایی از کسی که خیلی دوستم داشت و دوستش داشتم. و حتی یه بار ازش نرنجیدم.
اما الان با شوهرم بهترین زندگی رو دارم دلم براش تنگ میشه... یه جوره متفاوتی دوستش دارم. دوست داشتنم از جنس اون دوست داشتن دوره کارشناسی نیست... جنسش فرق داره و شیرینتره...
میخوام بهت بگم بزرگترین ویژگی انسان ها اینه که متأسفانه یا خوشبختانه انسان عادت میکند....
این عادت به اون زندگی 6 ساله است که عذابت میده نه خود اون زندگی... نه واقعیات اون زندگی... ترک عادت سخته. مثل ترک اعتیاد...عادت به مواد مخدر...پس ترک کن.
6 ماه کمه... خودتو سرگرم کن که زمان بگذره و تو نفهمی کی گذشت...از ته دل یقین داشته باش که میگذره و فراموش میکنی.
با یه زندگی تازه... شرایط تازه. تا خودتو از قید و بند اون زندگی خلاص نکنی شرایط جدید ساخته نمیشه ... تنت خلاص شده روانت رو هم خلاص کن.

به به به سلام به همه دوستای مهربون و با وفای خودم
من یه روز سر نزدم قبل از اینکه بیام فکر میکردم شاید فقط یه نفر به تاپیکم سر زده باشه
ولی وقتی محبتای همه تون دیدم اشک شوق تو چشمام جمع شد .پس خدا هواسش بهم هست بنده های خوبشو (شما هارو میگما) واسم فرستاده تا تو ادامه این راه کنارم باشن
خدا خیرتون بده . اگه بدونین وقتی توجه شما رو نسبت به خودم میبینم چقدر انرژی میگیرم
براتون بهترینها رو از خدا میخوام

شمیم عشق عزیز تو پست سوم دلیل جدا شدنو نوشتم اگه وقت داشتی بخون گلم
شوهر سابقم بهم خیانت نکرد ولی با رفتاراش روح و روان منو داغون کرد حتی یه قسمتم از سلامتی جسمیمو ازم گرفت. یادم رفت اونجا بگم من حتی افسردگی گرفتم و یکسال دارو مصرف کردم .
خیانت خیلی وحشتناکه ولی بلا هایی که سر من آورد کم نبوده

تسلیم خدا جون عاشق پستا تم به خصوص اون شکلکهای بامزه ش
راست میگی همسفر نداشتن خیلی بهتر از همسفر بد داشتنه
من که با توصیه و راهنماییهای شما واقعا دلم روشن شده واسه آینده همه مون .به خدا تک تکمون میایمو از اتفاقهای خوبمون میگیم
اگه نگفتیم من اسممو میزارم گلابی .(اینجا آلان یدونه از شکلکهای بامزه تسلیم خدا لازم داره) که من بلد نیستم

سابینا خانم گل این جز بهترین اتفاقهای رندگیم که شما دوست من شدی
من قول میدم دختر خوبی باشم منابع رو دقیق میخونم حتی چندبار میخونم جایشم برام قابل فهم نبود میام بهتون زحمت میدم تا بهم توضیح بدین
من میخوام ترک کنم اره دارم ترک میکنم . میخوام این بند های وابستگی رو از خودم جدا کنم بدون حسرت بودن در کنار (م) یه نفس راحت بکشم و بتونم شاد باشم
گل آرای گلم الاهی قربون دلت برم اره حتما حتما برات دعا میکنم و امیدوارم هرچه زودتر یه کار خوب خوب برات پیدا بشه
ولی زیادم خوش به حالم نیست من از اردیبهشت ماه دارم 2 شیفت میرم سر کار هنوز حقوق بهم ندادن روز اول حقوقو پرسیدم گفتن حالا معلوم نیست شما فعلا یک هفته آموزش میبینی بعد از یک هفته کارتون شروع میشه . خلاصه کار ما شروع شد تا 8 خرداد خبری نبود
منم میخواستم ببینم حقوقم آخه چقدره چون 2 شیفت برام خیلی سخت بود بلاخره با هر سختی بود دوباره پرسیدم
میدونی بهم چی گفتن ؟ گفت برای شما از اول این ماه یعنی خرداد حقوق حساب میشه و اون یک ماه آموزشی بوده من مشورت آخر رو با شریکم میکنم تا مبلغ حقوقتون مشخص بشه .
یعنی منو میگی کارد میزدن خونم در نمیومد آخه به من اولش گفته بودن فقط یه هفته آموزشی . خلاصه تا آلانم هنوز بهم نگفتن حقوقم چقدره منم دیگه اصلا روم نمیشه بپرسم
ولی قبول دارم هرچیه از بیکاری بهتره


آخ مرسی که درک میکنی 6 سال کم نیست اره به خدا
گل آرا جونم زندگی همراه خانوادم ااای بد نیست ولی خوبم نیست .باید اعتراف کنم به تنهایی زندگی کردن هم دید خوبی ندارم . مسخره ام نکنید ولی میترسم برام حرف در بیارن
بعدشم کی از پس خرجش بر میاد منم که هنوز حقوقم مشخص نیست .

راست راست راستشم اینه نمیخوام بهتون دورغ بگم . میترسم به خاطر تنها زندگی کردن تو شهرم دیگه موقعیتی واسه ازدواج برام پیش نیاد . عصبانی نشیدا احتمال زیاد این طرز فکرم بعد از خوندن منابع و عمل کردن بهش و تغییر نگرشم به خودم و زندگیم عوض میشه
اره بد نیستا منو تسلیم خدا و سابینا و مریم یه انجمن را بندازیم. انجمن مطلقه ها .اون وقت با کمک هم همه مردای روی کره زمین رو میفرستیم هوا و یه نفس راحت میکشیم به به . (دوستان این یه شوخی بودا جدی نگیرید بخصوص آقایون محترم تالار)
قربونت برم چه طرز فکر جالبی داری نسبت به متاهل و مطلقه . ولی منم که آلان یه مطلقم به همه متاهل ها با حسرت نگاه میکنم .
عزیزم .خانمی مرسی که منو قابل میدونی و این قسمت از زندگیتو بهم گفتی
من کاملا با تو موافقم جدائی جداییه .
چقدر برات خوشحالم که تو و شوهرت به هم اینهمه علاقه دارین .خوش به حالت . کاش منم ..............
گل آرا جون وقتی سرگذشتتو برام میگی انگار نور امیدو تو دلم روشن میکنی که زجرهای منم تموم میشن و روزهای خوبم میاد . پس تو با تک تک سلول های بدنت چیزی رو که من آلان دارم میکشمو درک میکنی
پس منم این روزها رو تموم خاطراتی که باهاش داشتمو یه روزی فراموش میکنم
قدر زندگیت شوهرت و اون علاقه و احترامی که بینتون هست و بدون چیزی که داشتنش برای من مثل یه آرزوی دست نیافتنیه و به حال تو حسرت میخورم . و از صمیم قلب آرزو میکنم این عشق و علاقه تون به هم روز به روز بیشتر و بیشتر بشه
با نوشتهات اشکام سرازیر شدن عزیزم . ترک عادت خیلی خیلی سخته منم دارم با تمام وجودم درد میکشم ولی حتم دارم اینا میگذره و من دیگه نمیخوام برگرده و به نبودنش عادت میکنم گل آرا برام خیلی دعا کن

مرسی ازهمتون که خدا شما رو برام فرستاده تا تو این روز های سخته همراهیم کنید

نمیشه بیاید و من رو هم از فکرای بد و منفی ترکم بدین؟گناه دارما:(

سلام بارانی عزیز

مدتهاست توی تالار عضوی ولی فقط تشکر و لایک میزدی همیشه با خودم میگفتم مشکل بارانی چیه که اومده تالار عضو شده ولی حرفی نمیزنه چون معمولاً کسایی در چنین تالارهایی عضو میشن که مشکلی دارن و میخوان بیانش کنن و واسش راه حلی پیدا کنن.
من قویاً بهت پیشنهاد میکنم پررنگ بشی و توی فعالیت های دیگه تالار شرکت کنی و معتقدم باعث میشه روحیت تغییر کنه.
یه جورایی تنهایی بعد از 6 سال زندگی باعث شده تحمل شرایط الان واست سخت بشه 6 سال عادت به زندگی زناشویی کم نیست. اما وقتی ماجرای زندگیتو میخوندم مثل همه دوستان به خودم میگفتم این دوست داشتن نیست که تو رو به سمت همسر سابقت میکشه این اسمش عادته!
شما به همسرت عادت کرده بودی 6 سال به رفتارهای ایشون و تحقیرها و سرکوب های خانوادش عادت کرده بوده و حالا ترک عادت موجب مرض شده بله شما الان مریضی! و مریضیت چیزی نیست جز روح و روانی به شدت آسیب دیده و تحقیر شده. بارانی عزیز ، بیشتر از هر کسی خودتی که میتونی به خودت کمک کنی و درمان مشکلت باشی. کمی با خودت رو راست باش!
آدما واسه چی ازدواج میکنن؟ تا حالا از خودت پرسیدی چرا به عنوان یک انسان ازدواج کردی؟ چی میخواستی و باید بدست می آوردی؟ آیا اون تصور و هدفهایی که از ازدواجت داشتی رو بهشون رسیدی؟ با خودت خلوت کن! ببین اون ازدواج چه مزیت و حسنی واست داشته؟ غیر از این بوده که تمام روح و روان و جسمتو آزرده کرده؟ دختر خوب، فکر کردن به کسی که اون همه آزار و شکنجه ات داده یه جور مریضیه و دوست داشتنش یه جور خودآزاری.
اینکه شما طلاق گرفتی اصلاً نباید توی روحیه ات تاثیر بذاره گناه که نکردی ! حالا زندگیت دست خودته حالا داری واسه خودت وقت میذاری کلاس یوگا میری و تمرین آرامش میکنی و... مطمئن باش تمام بدیهایی که همسرت و خانوادش در حقت کردن در این دنیا و آخرت بی جواب نمیمونه.
بارانی عزیز ، زندگی در یک نفر خلاصه نمیشه گاهی آدمهایی هستن که قدربودن با همسرشون رو نمیدونن و رسیدن به چیزهای ناپایدار و دنیوی مثل پول و امکانات ، اونا رو از قافله به در میکنه و فکر میکنن دیگران دیگه در حد و اندازشون نیستن. روزی میرسه که همسر سابقت بفهمه چه اشتباهاتی مرتکب شده شاید هم اون روز رسیده باشه. ولی بارانی عزیز دیگه عمر و زندگیتو صرف فکر کردن به آدمی که سنش به مرز تغییر ناپذیری رسیده نکن! خودت باش و برای خودت زندگی کن شادی رو به چهره و زندگیت دعوت کن زندگی رو سخت نگیر تو هم حق زندگی و شاد بودن داری . برات آرزو شادی و رهایی از افکار آسیب زای عادتی رو دارم.

خب خدا رو شکر که خوبی.

اولا، نگران کار نباش. جور میشه. من مجانی تدریس میکردم فقط واسه اینکه سرگرم باشم. پس قدر همین سرگرم بودنت رو بدون.
دوما، خدا رو شکر که خونواده خوبی داری که حمایتت میکنن. تنهای تنها باشی سخته.
سوما، نظر من راجع به طلاق یک واقعیته نه اینکه فقط زاییده ذهنم باشه. سعی کن به خودت و حتی به اطرافیانت به دیده ی یک انسان با همه کمالات و خطاهاش نگاه کنی که مدام داره تجربه کسب میکنه تا به تعالی برسه.
طلاق یک تجربه تلخه که اگه با هوشمندی بذاری تجاربش به ثمر بشینه، شیرینی زندگی تو از شیرینی زندگی کسی که متأهله بیشتر خواهد بود. اینو به جرأت میگم.
پس سعی کن ذهنی داشته باشی که مرزها رو بشکنه و خیلی نگاهت رو وسیع تر کنه، وسیع تر از خونه خودت و محله تون و شهرتون و حتی فرهنگ و عرف کشورت و نگاه غلط خیلی ها به طلاق. که خدا رو شکر روز به روز داره شعور و آگاهی مردم بیشتر میشه.
نمیخوام زیاد حرف بزنم.
من تو همین زندگی گاهی یاد گذشته میفتم... اما قلبم مثل اون سال ها نمیگیره، حس نمیکنم از درون دارم خالی میشم. حس نمیکنم یه چیزی تو گلوم هست که نمیشکنه تا راحت نفس بکشم...چون اون روزها تموم شده و من به شرایط جدیدم عادت کردم.
و فقط اگه این شرایط جدیدم رو از دست بدم دوباره اون احساسات برمیگرده. شاید به همین خاطر بوده که به هیچ قیمتی نخواستم زندگی فعلیم رو خراب کنم ... چون میدونم ترک عادت سخته. اما میگذره. اما اینکه چقدر طول بکشه بستگی به خودت داره و به طرز فکرت.

barani عزیز میخواستم ازت تشکر کنم بابت مطرح کردن مشکلتون. منم در آستانه جدایی هستم و دقیقا حس و حالت رو درک میکنم. منتها چون نمیتونستم مشکلمو اینقدر خوب مثل شما بیان کنم نتونستم به آرامشی که لازمه برسم. اما الان با صحبتهایی که دوستان میکنند و دارند برای شما مینویسند منم یه جورایی خودمو مخاطب حس میکنم و از صحبتها استفاده میکنم. خدارو شکر که شما هستید
از همتون ممنونم

سلام به همگی
ساحل 75 عزیز شما هم میتونی یه تاپیک باز کنی و مشکلتو بگی مطمئنا دوستان میانو کمکت میکنن


روزنه عزیز سلام اگه بدونی چقدر خوشحال شدم شما هم برام وقت گذاشتی و نوشتی
من مطلب شما رو دوست دارمو میخونمشون و برام خیلی جالب بود که شما با یه دید متفاوت به موضوعات نگاه میکنید
و نظر میدید
بله چشم در اولین فرصت که برام مقدور باشه خودمو پر رنگ میکنم و مثل شما میشم .منم دلم میخواست بیامو در مورد شما نظر بدم تو اون تاپیکی که راجع به تصویر ذهنی در مورد کاربرا شما ایجاد کردین . حتما در اولین فرصت میام و به شما ها ملحق میشم.
روزنه خوش قلب و با محبت
ترک عادت موجب مرض شده دقیقا همینه که شما گفتی . من به سختی کشیدن عادت کردم و آلان که دیگه ازاون تحقیر ها و سرکوب ها خبری نیست انگار یه چیز گم کردم . و حالا زمان لازمه تا منم مثل یه انسان به زندگی عادی بدون تحقیر و استرس عادت کنم . و بفهمم معنی زندگی یعنی چی

من ازدواج کردم تا به همسرم عشق بدم و ازش عشق بگیرم ازش به عنوان همسرحمایت میخواستم .محبت کنم محبت ببینم .توجه کنم توجه ببینم. چیزی که با ازدواج و رفتن به یه شهر غریب فکر نمیکنم خواسته زیادی بود.
ولی از هیچکدومش حتی به اندازه یه سر سوزن نصیبم نشد
باری از مسولیت کارو مشکلات که رو سرم خراب کرد و هیچ کمکی بهم نمیداد . قبلا تو یکی از پستام نوشتم که تو مغازه ای که اجاره کردیم با اصرار و رضایت خودش قسمت زنون رو افتتاح کردم و خیلی خوب گرفت . هم تو خونه هم بیرون از خونه هم خرید خونه آشپزی (م) تو هیچی هیچی کمک نمیکرد حتی یک لیوان جابجا نمیکرد. کاش یه طوری رفتار میکرد.کمکم میکرد که احساس میکردم شوهرم کنارمه ولی ..........

و من به خودم میگفتم اشکال نداره هر کاری میکنم واسه زندگیمه منتی سر شوهرم نیست.



روزنه مهربونم همونطور که خودتون گفتید خانم شما هم تو شهر غریب زندگی میکنه . خواهرانه ازتون میخوام هواشو داشته باشید

من خودم تو اون شهر تنها بودم وقتی شوهرم با حرفای مادر و خواهرش پشتمو خالی میکرد به شدت احساس بی پناهی میکردم
میترسیدم. و این برای یک زن خیلی دردناکه

خیلی وقتا از خودم میپرسم که من چرا باید کسی رو که اینهمه در حقم بدی کرد دوست داشته باشم و دلتنگش بشم اره این خود آزاریه
شاید این خوب نباشه . ولی دوست دارم خیلی زود جواب بی انصافیهایی که در حقم کردنو ببینن .
روزنه مهربونم اگه بدونی با حرفات چه آرامشی به من دادی واقعا ازت ممنونم برادر عزیزم . نوع نوشتنتو خیلی دوست دارم

دوستان عزیز من دارم جوان بودم میخونم اون قسمتش که خانم هارو 5 دسته تعریف میکنه مورد چهارم ضعیفه
شوهر سابقم قبل از طلاق برام یه سری شرایط گذاشت که اگه قبول میکردم طلاقم نمیداد
یکیش همین بود که میگفت هر چی من میگم تو باید بگی چشم و در حقت ظلم نمیکنم. من نمیتونستم قبول کنم چون همچین چیزی به عنوان زندگی مشترک تو ذهنم نبود و نیست. اون میخواست که من ضعیفه باشم .
اونجا نوشته دوره اش سر اومده ولی هنوز مردهایی هستن که همچین زنهایی رو میخوان
یعنی باید قبول میکردم ؟



گل آرا جونم مرسی که تاپیکمو دنبال میکنی عزیز
من دقیقا اینای که شما قبلا داشتی رو تو این چند ماه داشتمو دارم .امیدوارم با تغییر نگرشم دیگه اصلا نداشته باشمشون
از درون دارم خالی میشم. یه چیزی تو گلوم هست که نمیشکنه تا راحت نفس بکشم

من تمام تلاشمو میکنم که زیاد طول نکشه . دیگه آلان مسئولیتم سنگینه خدا تک تک شما رو واسم فرستاده و حرفای خودشو به وسیله شما داره بهم میزنه پس منم باید یه تکون اساسی به خودم بدم و کمر راست کنم به خودم بیام

از تک تکتون ممنونم که حوصله میکنید و باهام هستید .

الناز عزیزم ارسال پستم با پست شما همزمان شد . خانمی امیدوارم مشکل شما به بهترین نحو ممکن حل بشه و به آرامش برسی دوست عزیزم . خوشحالم که این تاپیک برات مفید بوده

وقتی از رابطه خشونت بار میای بیرون ناخوداگاه دوست داری دوباره برگردی تو رابطه پر از خشونت چون ذهنت اون محیط رو امن میدونه چون قبلا تجربه اش کرده بودی احساس امنیت میکنی تا محیطی که تا به حال تجربه ای ازش نداشتی مثله محیط صمیمی و اروم ... کافیه باورهات رو عوض کنی و تلاش کنی به محیط اطرافت طور دیگه ایی نگاه کنی و صد البته همه کسانی که تو محیط خشونت بار بودند بعد از خارج شدن از اون جا باید تحت رواندرمانی قرار بگیرند تا آسیب های روحیشون کمتر بشه و دوباره بتونن به زندگی معمولشون برگردند

سلام دوست خوبم. حالت چطوره؟یه خبر خوب 2 روز پیش بهم رسید از وقتی شنیدم همش منتظر یه فرصت بودم تا بیام و برات بنویسم.یادته گفتم یه دوست دارم که جدا شده و تنها تهران زندگی میکنه و میرم بهش سر میزنم؟ اون بنده خدا بعد از اینکه تهران فوق لیسانس قبول شد جدا شد و اینجا موند و کار میکرد. خونوادش گفتن ما تو شهرمون آبرو داریم. برنگرد. ( خدا رو شکر کن که خونواده نازنینت کنارتن و هواتو دارن)فقط منو داشت. بهش سر میزدم با هم بیرون میرفتیم. خیلی افسرده بود. تنهایی اذیتش میکرد. تو یه اتاق 20 متری تنها زندگی میکرد. 3 سالی هست جدا شده. واسش چندتا موقعیت جور شد اما قبول نمیکرد بهش نمیخوردن.حالا یه نفر اومده خواستگاریش که 37 سالشه. 7 سال بزرگتره. همشهری خودشه. مادرش تو شهرستان رفته خونه خواهر دوستم و اونجا دوستم رو دیده و پسندیده.این آقای مهندس فوق لیسانس فنی داره. تو یه اداره دولتی استخدامه. تو تهران یه خونه خریده ماشین هم داره.2 سال پیش خانمش سر زایمان فوت شده. بچه اش هم همینطور. 2 ساله تو تهران تنها زندگی میکنه. خیلی به دوستم علاقه مند شده. هردوشون ظاهر معمولی دارن. این روزها دارن بیشتر با هم رفت و آمد میکنن که از انتخابشون مطمئن بشن.وقتی دوستم میخواست از ایران بره من نذاشتم چون مطمئن بودم بالاخره یه موقعیت مناسب براش جور میشه. به همون اندازه که زن تنها تو این دنیا هست مرد تنها هم هست.خدا همیشه همه بنده هاش رو میبینه. همیشه حواسش هست که کدوم ها رو با هم جفت و جور کنه. خوب ها همیشه کنار خوب ها میمونن.اما این دوستم خیلی صبوری کرد... خیلی غصه خورد... خیلی مریض شد...2 سال درگیر طلاق بود 3 سال هم بعدش...5 سال از بهترین سالهای عمرش رفت. اما بالاخره داره روزهای خوبش میاد.مطمئن باش این روزهای خوب برای تو هم میاد. یا به شکل ازدواج یا به هر شکل دیگه که خدا میدونه بهترینه. چون این خاصیت زمانه. میگذره. فقط خواهش میکنم تو اشتباه دوستم رو تکرار نکن. خودتو اذیت نکن. الان از اون 5 سال براش یه میگرن یادگاری مونده. در صورتی که غصه نمیخورد هم بالاخره این 5 سال تموم میشد و این روز ها میومدن.

سلام به همه دوستای گلم
سلام مخصوص به گل آرا جونم
مرسی بد نیستم خدا رو شکر دارم سری مطالب جوان بودم و میخونم و فهمیدم که شخصیت وابسته و مهر طلب دارم فهمیدم که اعتماد به نفس منفی دارم و حرمت نفس ندارم
و اینقدر ناامیدم که نگو مگه میشه این همه مشکل و تو وجودم حل کنم و به یه آدم نرمال و معمولی تبدیل بشم ؟
تازه یه خبر بدم دارم البته شاید این مثل اتفاقهای دیگه زندگیم ظاهرش بد باشه و بعدا معلوم شه به خیر و صلاحم بوده.
یادتونه گفته بودم 2 ماه میرم سر کار اونم 2 شیفت از 9 صبح تا 1. 1.5 بعد ظهر از 4.5 تا 9 شب
خیلی خسته میشدم وحقوقمو بهم نگفته بودن (البته من 2بار پرسیدم که از جواب دادن طفره رفت)
در ضمن من حسابدار هستم و شغلم از لحاظ مالی حساسه و مسولیت زیادی به خاطره پولها و چک ها به گردنمه.
امروز بهم گفت حقوق خودم و منشی و بقیه پرسنل رو پرداخت کنم حقوق منو منشی یکی بود اونم 300 هزار تومان
فکرشو بکن من با منشی که فقط تلفن جواب میده و وقت مراجعه کننده ها رو هماهنگ میکنه و کارش مسولیت سنگینی نداره
(یعنی اگه اشتباهی بکنه تبعات بدی نداره) یکیه. ولی من با پول و چکهایی که اکثرا در وجه حامل و با مبلغ حداقل 1 میلیونه
با کلی استرس با منشی یه حقوق بهم داد . تازه یه ماهم که اصلا بهم حقوق نداد کلی خورد تو ذوقم و گفتم نمی تونم با این حقوق 2 شیفت بیام . اونم گفت باشه مشکلی نیست فقط یه هفته زمان بده تا جایگزین پیدا کنم.:315:

خیلی ناراحتم میخوام یه کار یک شیفت پیدا کنم .

به خدا تو این یه ماه برای هیچ کاری وقت نداشتم چون کل وقت مفید شبانه روزم اینجا میگذشت . ولی خوب اینم نشد
اره گل آرا جونم منم میدونم روزهای سخت میگذرن و جاشونو به روزهای خوب میدن. واقعا ازت ممنونم که با تک تک حرفات بهم امیدواری میدی مهربونم:46:
در ضمن منم به جز اون ضربه هایی که از اون 6 سال زندگی مشترک خوردم (قبلا گفتم چیا بوده ) از سال 88 درست 3 سال بعد از ازدواجم دچار سردرد میگرنی شدم . عین دوست شما. ولی از اینا گذشته از ته ته قلبم برای دوستت خوشحالم و براش آرزوی خوشبختی میکنم
بچه های مهربون همدردی برام حسابی دعا کنید . واقعا ممنونم از همتون

باز خیلی وضعت خوبه عزیزم
من که با 6 باردیدن نامزدم و 6 ماه حرف زدن باش الان یک ساله بش ایمیل میدم و با هر بار ایمل خودمو بیشتر له میکنم
نمیدونم چمه:(

جوانهههههههههههههههههه!!

چرا توی همه تاپیکهای دلتنگی می نویسی که به نامزد سابقت ای میل می زنی؟
چرا تمومش نمی کنی؟
اگه دستم بهت می رسید ادبت می کردم.

برای چی اینقدر ای میل می زنی
خب پاک کن اون آدرس را
دیلیت کن هر چی داری

حیف تو نیست که اینطوری خودت را داغون می کنی؟
می دونی چقدر این کارهات و تحقیر کردن خودت و جواب ندادن های اون روی روح و روانت اثر می ذاره؟
نکن این کارها را با خودت

همه راههای پیدا کردنش را دیلیت کن.
همه ای میلها و مطالبی که ازش داری بذار توی یک فایلی، فوروارد کن به یک میل باکس دیگه ای و نرو سروقتش.
بذار بمونه برای بعدا. ( اگر بتونی دیلیت کنی که عالیه )
بذار یه جایی و به یه نفر که مطمئنه بگو پس وردش را برات عوض کنه. تا یه مدت بهش دسترسی نداشته باشی. ( من حاضرم مسئولیت پس وردت را قبول کنم ;) )


http://i9.glitter-graphics.org/pub/8...ak9xvgvbbt.gif

بارانی عزیز،

ببخشید که در تاپیک شما نوشتم.
تقصیر جوانه است که همه جا میره می نویسه.

امیدوارم شما هم به زودی به روال عادی زندگی برگردی.
ظاهرا که خوب داری پیش می ری. شش ماه برای این کار زمان طولانی نیست.
هر روز بهتر می شی.
و یه روزی عاااااااااااااااالی

بارانی جان تاپیک شماس با اجازه

شیدا فکر میکنی دیلیت نکردم؟
صد بار تا حالا دیلیت و ایگنور کردم حتی بیچاره اونم یه مدت فیس بوکشو دی اکتیو کرد
ایمیلشو حفظم !!!
البته فکر کنم اون ایمیلشو عوض کرده چون دیگه باش لاگ این نمیشه
اما پیام ها رو به فیس بوکش میفرستم !!!( فیس بوک خودم دی اکتیوه با یه آیدی دیگه میفرستم!)
ناخودآگاه
کلی روانشناسو روان پزشکم رفتم ....دیگه چی کار کنم؟
مشاور آخری بم گفت وارد رابطه جدید شو:undecided:و گفت دیگه حق ندارم برم مشاوره و اینا
حالا فردا هم وقت دکتر دارم باز
جالبه میدونمم اون زندگی زندگی بشو نبود و همه این دکترا مکترا بم میگن حتی اگه برگرده هم نباید باش زندگی کنی
خوشم میدونه واسه همین جوابمو نمیده تا من بیشتر اذیت نشم:43: