احساس امنیت نامزدم با من بودن ...

با سلام خدمت دوستان عزیز
من و نامزدم خیلی باهم خوبیم.همه چیز عالیه
قصد ازدواج داریم مسائل تقریبا حل شده و هم سن هستیم .
اخیرا در پارکی مورد زورگیری مالی شدیم . کاری نمی توانستیم بکنیم . 2 نفر یهو میریزن رو سرت وقتی با نامزدم درگیر صحبت های عاشقانه دراز کش روی چمن بودیم.
تو اون موقعیت اصلا دو نفره شوکه شده بودیم و ترسیده بودیم . از شانس بد ما اون قسمت از پارک خلوت شد البته از نزدیک ها آدم رد شد منتها تهدید کردن . هیچ وسیله دفاعی نداشتیم. هیچچچی
به نظر شما من از نظر امنیت برای نامزد / همسرم کمبود دارم ؟ صد البته دیگه عمرا به خودم اجازه بدم جای اینطوری برم . ولی انقدر گرم صحبت بودیم که هیچی متوجه نشدیم.

آیا نیاز هست اقدامات امنیتی دفاع شخصی را یاد بگیرم؟ نمیدونم اصلا فعلا چیکار کنم ؟
تو این جامعه ممکنه این اتفاق برای هرشخصی بیوفته . فرض کنین تو موقعیتی قرار بگیریم که باید از همسرتون دفاع کنین و هیچی ندارین. چیکار میکنین ؟
لطفا کمک بفرمائید.

خیلی ناراحت کننده است.ورزیده بودن خوبه ولی فکر میکن چون 2نفر بودن و این افراد خیلی خطرناک هستند بهترین راه درگیر نشدن باهاشونه.فکر نمیکنم شما مشکل عدم دفاع داشته باشید

شما بهت رین کارو انجام دادید به این فکر کنید که اگه باهاشون درگیر میشدید و خدای نکرده بلایی سر نامزدتون میومد اونموقع هیچوقت خودتونو نمیبخشیدید

- - - Updated - - -

پس بیجهت خودتونو نگران نکنید

میشه احساس شما رو درک کرد
نگفتی سلاح سرد داشتن یا نه
در این حالت اگر مسلح بوده باشن بهترین کار اینه که درگیر نشی با توجه به حضور نامزدوتون که آسیب پذیره که شما نشدی
وحتی ممکن بوده شوکه بشه به علت درگیری شما
به نظرم اگه وقتشو داری حتما یه دوره کلاسهای رزمی برو فرقی نمیکنه چی باشه ولی اگر بتونی حدود یکی دوسالی بری این کلاسارو خیلی خوبه
برای هر مردی نیازه و خیلی میتتونه اعتماد به نفس شمارو ببره بالا و نیازه برات
ولی حتی اگه این کلاسارم بدی تو اکثر کلاسا استادهای دلسوز میگن که هرگر درگیری خیابانی نداشته باشین و این درگیریها دوری کنین حتی اگه تونستین باید فرار کنین
مگر در مواردی که مجبور باشی که درگیر بشی
چون گه بزنی باید دیه بدی یا بری زندان یا اگر بخوری که خوردی شل و پل شدی
مخصوصا با اینجور آدما که اصلا آدم نیستن

احساس ناراحتی شما هم قابل درکه چون در مقابل نامزدت و در حضورش نتونستی کاری بکنی و حتی به صلاح هم نبوده که درگیر بشی که ممکن بوده آسیبی به خودت یا نامزدت برسه که خیلی بدتر از ناراحتی شما بوده باشه

در کل اعتماد به نفستو از دست نده یه چیز عادیه و اگه تونستی برو کلاس های رزمی
موفق باشی

شما چند سالتونه؟

سوالتون الان این هست که نامزدتون در کنار شما احساس امنیت نمی کنه؟ معترضه که چرا کاری نکردی؟

یا این که خودتون حس می کنید عکس العملتون خوب نبوده و چرا کاری نکردید؟

فکر کنید شما زدید اون 2 نفر رو کشتید ولی یه خراش روی نامزدتون می افتاد چکار می کردید ؟
همیشه سعی کنید وقتی کنار خانم هستید نه دعوا کنید نه درگیری

سلام دوست عزیز، من خودم چندین سال رزمی کار کردم و دوره خای دفاع شخصی رو هم گذروندم نه از من، حتی اگه از اکثر اساتید این رشته هم بپرسید بهتون میگن در اکثر این مواقع بهترین کار اینکه هرچی دارید دودستی تقدیمشون کنید و خلاص! چون متاسفانه اگه حتی بروسلی هم باشید شاید اتفاقی براتون بیافته که هرگز قابل جبران نباشه
شما بهترین کار رو کردید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

شما چند سالتونه؟

سوالتون الان این هست که نامزدتون در کنار شما احساس امنیت نمی کنه؟ معترضه که چرا کاری نکردی؟

یا این که خودتون حس می کنید عکس العملتون خوب نبوده و چرا کاری نکردید؟

---

سلام شیدا جان
من 23 سالمه قدم 162 نامزدمم همینطور فقط یه 7-8 سانت بلندتره
ایشون چنین حرفی نزدن . این سوال خودم از خودمه .
اگر نه دونفری پس از سپری کردن این بحران نشستیم نتیجه گیری کردیم .
خودم بیشتر در پی این قضیه هستم که چرا کاری از دستم بر نیومد.

- - - Updated - - -

در کل از همه دوستان بابت پیام هاشون صمیمانه ممنونم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mirsal

سلام شیدا جان
من 23 سالمه قدم 162 نامزدمم همینطور فقط یه 7-8 سانت بلندتره
ایشون چنین حرفی نزدن . این سوال خودم از خودمه .
اگر نه دونفری پس از سپری کردن این بهران نشستیم نتیجه گیری کردیم .
خودم بیشتر در پی این قضیه هستم که چرا کاری از دستم بر نیومد.

---

سلام دوست عزیز
به نظر من هم شما در این مواقع هیچ کاری نکنی بهتره. متاسفانه زورگیرها به اندازه ای بی وجدان شدن که ممکنه آسیبی با سلاح سرد و ... بزنن که ممکنه یه عمر آدم نقص عضو بشه.
منظورت اینه که نامزدت شما رو فردی ضعیف تصور کنه که در مقابل زورگیرهایی که هیچ اقدامی نکردی. اما اینطور نیست اگه مستند شک رو در مورد زورگیری ها اگه دیده باشی از جامعه با خبر میشی.
زورگیرهایی که برای گرفتن کیف پول شخص رو با ضربات چاقو از پا در میارن و یا انقدر میزنن که طرف حالی برای بلند شدن نداشته باشه...... اینا واقعیته!
شاید تا الان برات اتفاق نیفتاده بود واسه همین فکرت رو مشغول کردی. جون شما ارزشش انقدری هست که اقدامی بکنی و در پی اون افسوس خوردن رو به دنبال داشته باشه. مخصوصا اینکه به همراه نامزدت بودی و برای حفظ جون اون هم که بوده،(اگر قصد زورگیرها فقط زورگیری و گرفتن پول باشه) بهترین تنها واکنش باید این باشه که صبر کنی و اقدام ناشیانه نکنی.
میدونی که دزد اگه به خونه آدمم بیاد کسی حق زدن نداره! چون بعدش شکایت میکنه. در این مواقع اگه زور آدم زیاد باشه و مقابله کنه و بزنه طرف ناکار بشه و یا خدای نکرده سرش به جایی بخوره و تموم کنه اونوقت متهم به قتل هم میشه.
مطمئنآ هر آدم منطقی فکر کنه به این نتیجه میرسه...
فقط یه موقعس که هر آدمی خونش به جوش میاد و میخواد هر کاری بکنه که خدای نکرده به ناموسش تعرضی نشه و خدا برای هیچ کس اون روز رو نیاره.

دوست من قهرمان جودو آسیا رو داره
جلو در منزلش ! می گفت قمه رو گذاشت رو شکمم
هرچی داشتم دادم و رفتم ، قهرمان جودو آسیا ، من و شما کجا ، قهرمان جودو با 90 کیلو عضله کجا !

در ضمن هر کی بپرسی می گه وقتی خانمی با شما هست
خواهر ، مادر ، زن یا حتی دوست دختر
هیچ وقت دعوا نکن ، هیچ وقت

در مورد این که نباید مقاومت کرد که اکثر دوستان نظرشون را گفتند.
ربطی هم به هیکل و قدرت و ... نداره. کدوم هیکل و قدرتی می تونه در مقابل سلاح سرد یا گرم مقاومت کنه؟
دور از جون، مرحوم روح الله داداشی که یادتون نرفته؟

مطرح کردن سوالتون توی انجمن ازدواج باعث شد من اون سوالها را بپرسم.
ارتباط مستقیمی به مساله ازدواج نداره!

بهترین کار اینه که هر کاری که میگن بکنی و هر چی می خوان بهشون بدی تا برن
خیلیا بودن به خاطر یه مقدار پول چاقو خوردن یا یه بلایی دیگه سرشون اومده
چند سال پیش بود توی خیابون با چشم خودم دیدم. یه دختر خانوم جوونی توی خیابون بود که یک مرتبه یه موتور سوار میاد کیف و دختره رو می گیره ، دختره مقاومت می کنه و کیفش رو ول نمیکنه ، موتوریه هم از ترس مردم یه مرتبه با مشت محکم می کوبه تو صورت دختره ، خون تمام صورتشو پر می کنه و کیف هم می برن. بینی و احتمالا تا از استخوانهای صورتش شکستن
حالا سوال اینه
توی کیفش هر چی هم بوده باشه ارزش اینو داره که آدم به این راحتی سلامتی و زیبایی خودشو از دست بده ؟
بهترین کار همینه هر چی خواستن بهشون بدی برن

مجددا از نظرات مفیدتون ممنونم.اینکه میبینم بقیه همینو میگن و درک میکنن عالیه.
آیا شما تاحالا شده در پارکی تنها بشید ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mirsal

مجددا از نظرات مفیدتون ممنونم.اینکه میبینم بقیه همینو میگن و درک میکنن عالیه.
آیا شما تاحالا شده در پارکی تنها بشید ؟

---

چطور ؟ این موضوع ربطی به تنها بودن و نبودن نداره !!

امکانش هست یه مقدار منظورتون را از بابت این پیغام بدین ؟
بالاخره آدم میره تو یه دشتی ، چمنی جایی میخواد عکسی چیزی 2 نفره بگیره .
اینکه آدم احساس کنه این اتفاق دوباره نیوفته آدم یه جوری محدود میشه. قبلا اصلا بهش فکر نمیکردم.
از این بابت عرض میکنم .

افکارتون یه کمی برام عجیب میاد. یه اتفاقی افتاده . چیزی که هر روز متاسفانه هزاران موردش در این شهر داره اتفاق می افته . تنها راهش هم یه کمی مراعات بیشتره . تو برخی مناطق شهری این اتفاقا بیشتر می افته ، تو بوستان های کوچیک بیشتره ، آخر شب یا سر ظهر بیشتره ، .... تنها راهش مراعات کردن این موارده . و اینکه پیش خودمون پول زیادی نگه نداریم و اجناس قیمتی مثل طلا و ... در رفتن به پارک و امثالهم استفاده نکنیم. بیشتر خریدهامون با کارت باشه تا پول ، و رمز کارت رو هم پیشش نذاریم .و اینطور موارد امنیتی که اگه این اتفاق افتاد هم خیلی بهمون ضرر و زیان نرسونه.
نمی دونم نگرانی تون بابت چیه !!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemani

افکارتون یه کمی برام عجیب میاد. یه اتفاقی افتاده . چیزی که هر روز متاسفانه هزاران موردش در این شهر داره اتفاق می افته . تنها راهش هم یه کمی مراعات بیشتره . تو برخی مناطق شهری این اتفاقا بیشتر می افته ، تو بوستان های کوچیک بیشتره ، آخر شب یا سر ظهر بیشتره ، .... تنها راهش مراعات کردن این موارده . و اینکه پیش خودمون پول زیادی نگه نداریم و اجناس قیمتی مثل طلا و ... در رفتن به پارک و امثالهم استفاده نکنیم. بیشتر خریدهامون با کارت باشه تا پول ، و رمز کارت رو هم پیشش نذاریم .و اینطور موارد امنیتی که اگه این اتفاق افتاد هم خیلی بهمون ضرر و زیان نرسونه.
نمی دونم نگرانی تون بابت چیه !!

---

ابتدا ممنون بابت پاسخ
از این نگرانم که این اتفاقات تکرار بشه . خیلی چیز افتضاحیه.
موارد خلوت را و زمان های خاص را 100% رعایت خواهیم کرد.

سلام عرض کردم،

میرسال آقای عزیز بهتون تبریک میگم که در بیست و سه سالگی تصمیم بجا و منطقی درگیر نشدن رو گرفتید. مهم نیست اگه ترس، نگرانی از آسیب رسیدن به نامزدتون یا هر احساس دیگه ای در درگیر نشدن دخیل بوده. همین که کار درست رو انجام دادید مهم و ارزشمنده. هر مرد دیگری جای شما بود بابت آسیب روانی ناشی از مورد سوء قصد قرار گرفتن برای مدتی ناراحت میشد چه برسه به وقتی که جلوی نامزد/همسر احساس حقارت کنه. احساس شما معصومانه و طبیعیه، مادامی که خودتون رو بابتش سرزنش نکنید.

اجازه بدید دو سناریو رو با هم بررسی کنیم.

وقتی درگیر شدن احمقانه است: در پیش دانشگاهی (یکی از مدارس خارج از ایران) بابت یک فحش 'ناموسی' با یکی از هموطنان جنوبی (مینابی) درگیر شدم. فردای ماجرا ایشون همراه سه تا از دوستانش با من درگیر میشن، نتیجه اش ترک خوردن استخوان ساعد و چاقو خوردن سطحی مچ دست چپم بود. جدا از آسیبهای فیزیکی، مدت زیادی از مدرسه عقب افتادم و برای اولین بار در دو درس افتادم. ماجرا به همینجا ختم نمیشه و خونخواهیها تا سه ماه بین دوستان من و دوستان هموطن مینابی ادامه داشت... خیلیها عملاً برای هیچ آسیب دیدند. ما میتونستیم بدون درگیری جلوی خیلی از بی حرمتیها و درگیریها رو بگیریم، اما چنین نکردیم و همه تاوان تصمیمات پوچ رو دادیم.


وقتی درگیر شدن انتخاب نیست: حدود دو ماه پیش خانمی تعدادی جزوه و کتاب رو برای پروژه گروهی قرض میگیرند و اصرار میکنند با ایشون تا مرکز خرید نزدیک دانشگاه بیام تا بعد از کپی گرفتن جزوه ها، اونها رو بلافاصله به من برگردونند. حین ورود به مرکز خرید دو جوان سیاه پوست جلوی ما رو میگیرن و به زور میخوان شماره موبایل اون خانم رو بگیرند. اون خانم (اهل چین) از ترس میاد پشت من می ایسته. از حراست مرکز خرید خواستم دخالت کنه اما محل نداد. همه چیز خیلی سریع اتفاق اقتاد و برای من سوال بود آیا این خانم بهشون بدهکاره یا اونها مزاحم هستند. مودبانه از دو جوان پرسیدم آیا این خانم رو میشناسند، و آیا مشکلی پیش اومده که من مطلع نیستم؟ یکیشون هلم داد و به سینه ام مشت زد. در این شرایط که به من هجوم می آوردند دفاع نکردن یک گزینه نیست چرا که دعوا تحمیل شده. صادقانه عرض میکنم، اگه یک سال و نیم پاورلیفتینگ و 4 ماه بوکس کار نکرده بودم از پس دونفرشون بر نمی اومدم. دو تا از ناخنهای انگشتم ترک جزئی برداشت و تاندون انگشت دست راستم آسیب جزئی دید که با آمپول، قرص و یک ماه استراحت ترمیم شد. اینجا در همدردی (پاراگراف آخر) اشاره ای گذرا به آسیب مذکور کردم، 19 اسفندماه... :-)

اون خانم همسر یا نامزد من نبودند، حتی دوست غیر صمیمی هم نبودیم چون رسمی و با پیشوند خانم و فامیلیشون خطابشون میکنم. اما اگه من و همسرم در این شرایط قرار میگرفتیم و از پسشون بر نمی اومدم چی؟ در روز روشن و در حضور خیلیها به ناموس آدم بی حرمتی میشد و هیچ کس جرات نمیکرد کاری کنه. خود آدم میمونه و خودش! کیتی جنوز زنی آمریکایی بود که سی و هشت نفر شاهد قتل او بودند. با وجود نیم ساعت فریاد زدن هیچ کس به کمک او نرفت. نمونه های این چنینی رو بارها دیدیم. چند ماه پیش ماجرای جیوتی سینگ پندی ملقب به دختر هند که در اتوبوس بعد از کتک خوردن دوست پسرش و خودش شش نفر به ایشون تجاوز کرد رو یادتون میاد؟ بدن نیمه جون و عریانشون در وسط پایتخت هند انداختند بیرون اما هیچ کس حاضر نشد بهشون کمک کنه. در ایران خودمون هم نمونه های ویدیویی اینچنینی زیاد هست که یکی با دیگری دعوا کرده و کسی حاضر نمیشه به فرد قربانی کمکی برسونه. پس واقعاً مشکل در جمع بودن یا خلوت بودن نیست و هراس از جاهای خلوت واقعاً بیمورده.

از شما دعوت میکنم نه به خاطر نامزدتون، نه بخاطر احساس قدرت، و نه بخاطر هیچ چیزی جز سلامتی روح و روان خودتون در کنار ورزشهای رزمی به بدنسازی یا پاورلیفتینگ بپردازید. تفاوت بدنسازی و پاورلیفتینگ فقط در هدفهاست. اگه ظاهر بیشتر براتون اهمیت داره، بدنسازی و یک رشته رزمی رو انتخاب کنید، اگر قدرت در درجه اول و ظاهر در درجه دوم براتون اهمیت داره، پاورلیفتینگ و یک رشته رزمی رو انتخاب کنید. سلامت، اعتماد به نفس خوب، و ظاهر مطلوب حق شما و همسر آینده شماست، در این راه اگر صلاح میدونید سرمایه گذاری کنید. :-)

در انتها بهتون اطمینان میدم نامزدتون اصلاً و ابداً دیدگاهشون نسبت به شما تغییری نکرده. کتابهای 'دیوید دیدا' در رابطه با شناخت طبیعت جنس خانمهاست. توصیه میکنم حتماً مطالعه کنید تا بجای نگرانیهای اینچنینی بیش از پیش وقتتون رو صرف همدلی با همسرتون کنید. سعی کنید بجای فکر کردن به ماجرای تلخی که تجربه کردید، به چیزهای مثبت فکر کنید... شما که در شرف ازدواج هستید خدا رو شکر سوژه های مثبت برای فکر کردن دارید.

موفق باشید مرد جوان!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Serok

سلام عرض کردم،

میرسال آقای عزیز بهتون تبریک میگم که در بیست و سه سالگی تصمیم بجا و منطقی درگیر نشدن رو گرفتید. مهم نیست اگه ترس، نگرانی از آسیب رسیدن به نامزدتون یا هر احساس دیگه ای در درگیر نشدن دخیل بوده. همین که کار درست رو انجام دادید مهم و ارزشمنده. هر مرد دیگری جای شما بود بابت آسیب روانی ناشی از مورد سوء قصد قرار گرفتن برای مدتی ناراحت میشد چه برسه به وقتی که جلوی نامزد/همسر احساس حقارت کنه. احساس شما معصومانه و طبیعیه، مادامی که خودتون رو بابتش سرزنش نکنید.

اجازه بدید دو سناریو رو با هم بررسی کنیم.

وقتی درگیر شدن احمقانه است: در پیش دانشگاهی (یکی از مدارس خارج از ایران) بابت یک فحش 'ناموسی' با یکی از هموطنان جنوبی (مینابی) درگیر شدم. فردای ماجرا ایشون همراه سه تا از دوستانش با من درگیر میشن، نتیجه اش ترک خوردن استخوان ساعد و چاقو خوردن سطحی مچ دست چپم بود. جدا از آسیبهای فیزیکی، مدت زیادی از مدرسه عقب افتادم و برای اولین بار در دو درس افتادم. ماجرا به همینجا ختم نمیشه و خونخواهیها تا سه ماه بین دوستان من و دوستان هموطن مینابی ادامه داشت... خیلیها عملاً برای هیچ آسیب دیدند. ما میتونستیم بدون درگیری جلوی خیلی از بی حرمتیها و درگیریها رو بگیریم، اما چنین نکردیم و همه تاوان تصمیمات پوچ رو دادیم.


وقتی درگیر شدن انتخاب نیست: حدود دو ماه پیش خانمی تعدادی جزوه و کتاب رو برای پروژه گروهی قرض میگیرند و اصرار میکنند با ایشون تا مرکز خرید نزدیک دانشگاه بیام تا بعد از کپی گرفتن جزوه ها، اونها رو بلافاصله به من برگردونند. حین ورود به مرکز خرید دو جوان سیاه پوست جلوی ما رو میگیرن و به زور میخوان شماره موبایل اون خانم رو بگیرند. اون خانم (اهل چین) از ترس میاد پشت من می ایسته. از حراست مرکز خرید خواستم دخالت کنه اما محل نداد. همه چیز خیلی سریع اتفاق اقتاد و برای من سوال بود آیا این خانم بهشون بدهکاره یا اونها مزاحم هستند. مودبانه از دو جوان پرسیدم آیا این خانم رو میشناسند، و آیا مشکلی پیش اومده که من مطلع نیستم؟ یکیشون هلم داد و به سینه ام مشت زد. در این شرایط که به من هجوم می آوردند دفاع نکردن یک گزینه نیست چرا که دعوا تحمیل شده. صادقانه عرض میکنم، اگه یک سال و نیم پاورلیفتینگ و 4 ماه بوکس کار نکرده بودم از پس دونفرشون بر نمی اومدم. دو تا از ناخنهای انگشتم ترک جزئی برداشت و تاندون انگشت دست راستم آسیب جزئی دید که با آمپول، قرص و یک ماه استراحت ترمیم شد. اینجا در همدردی (پاراگراف آخر) اشاره ای گذرا به آسیب مذکور کردم، 19 اسفندماه... :-)

اون خانم همسر یا نامزد من نبودند، حتی دوست غیر صمیمی هم نبودیم چون رسمی و با پیشوند خانم و فامیلیشون خطابشون میکنم. اما اگه من و همسرم در این شرایط قرار میگرفتیم و از پسشون بر نمی اومدم چی؟ در روز روشن و در حضور خیلیها به ناموس آدم بی حرمتی میشد و هیچ کس جرات نمیکرد کاری کنه. خود آدم میمونه و خودش! کیتی جنوز زنی آمریکایی بود که سی و هشت نفر شاهد قتل او بودند. با وجود نیم ساعت فریاد زدن هیچ کس به کمک او نرفت. نمونه های این چنینی رو بارها دیدیم. چند ماه پیش ماجرای جیوتی سینگ پندی ملقب به دختر هند که در اتوبوس بعد از کتک خوردن دوست پسرش و خودش شش نفر به ایشون تجاوز کرد رو یادتون میاد؟ بدن نیمه جون و عریانشون در وسط پایتخت هند انداختند بیرون اما هیچ کس حاضر نشد بهشون کمک کنه. در ایران خودمون هم نمونه های ویدیویی اینچنینی زیاد هست که یکی با دیگری دعوا کرده و کسی حاضر نمیشه به فرد قربانی کمکی برسونه. پس واقعاً مشکل در جمع بودن یا خلوت بودن نیست و هراس از جاهای خلوت واقعاً بیمورده.

از شما دعوت میکنم نه به خاطر نامزدتون، نه بخاطر احساس قدرت، و نه بخاطر هیچ چیزی جز سلامتی روح و روان خودتون در کنار ورزشهای رزمی به بدنسازی یا پاورلیفتینگ بپردازید. تفاوت بدنسازی و پاورلیفتینگ فقط در هدفهاست. اگه ظاهر بیشتر براتون اهمیت داره، بدنسازی و یک رشته رزمی رو انتخاب کنید، اگر قدرت در درجه اول و ظاهر در درجه دوم براتون اهمیت داره، پاورلیفتینگ و یک رشته رزمی رو انتخاب کنید. سلامت، اعتماد به نفس خوب، و ظاهر مطلوب حق شما و همسر آینده شماست، در این راه اگر صلاح میدونید سرمایه گذاری کنید. :-)

در انتها بهتون اطمینان میدم نامزدتون اصلاً و ابداً دیدگاهشون نسبت به شما تغییری نکرده. کتابهای 'دیوید دیدا' در رابطه با شناخت طبیعت جنس خانمهاست. توصیه میکنم حتماً مطالعه کنید تا بجای نگرانیهای اینچنینی بیش از پیش وقتتون رو صرف همدلی با همسرتون کنید. سعی کنید بجای فکر کردن به ماجرای تلخی که تجربه کردید، به چیزهای مثبت فکر کنید... شما که در شرف ازدواج هستید خدا رو شکر سوژه های مثبت برای فکر کردن دارید.

موفق باشید مرد جوان!

---

با سلام serok گرامی
واقعا تنها یک کلیک بر روی دکمه تشکر خیلی کم بود.
ممنون بابت وقت و فکری که گذاشتین و به این خوبی و واضحی پاسخ دادین و از تجارب خودتون گفتین.
یک سوال که این میان به چشم میخورد . بر فرض من پاورلیفتینگ + ورزش رزمی را دنبال کنم ، آیا قد 162 سانتی متری من باعث این می شود کسی در ظاهر هم فکر کنه
این شخص را میشه گیر انداخت ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mirsal

یک سوال که این میان به چشم میخورد . بر فرض من پاورلیفتینگ + ورزش رزمی را دنبال کنم ، آیا قد 162 سانتی متری من باعث این می شود کسی در ظاهر هم فکر کنه
این شخص را میشه گیر انداخت ؟

---

پاول مکلین عصب شناس آمریکایی مغز انسان رو به سه قسمت تقسیم کرده، به ترتیب تکامل: مغز خزندگان (قسمت درونی مغز)، مغز پستانداران (مغز میانی) و بخش بیرونی مغز که مغز نخستی سانان اسم گذاشته شده.
بخش درونی مغز یا همان مغز خزندگان حتی در خواب فعاله و مسئول تنظیم ضربان قلب، تنفس و به طور کلی تضمین کننده بقای جانداره (مثال: پس کشیدن ناخودآگاه دست پس از تماس با جسمی بسیار داغ بدون نیاز به "فکر کردن"). همچنین برخی از رفتارها ریشه در این بخش از مغز (مغز خزندگان) دارند: خشونت، تهاجم، ترس (و پنهان شدن)، انتقام، مفهوم قلمرو (مال من، مال تو!)، غریزه تولید مثل و باورهای اعتقادی.
ظاهر (قد، حجم، حتی رنگ پوست...) از فاکتورهای اصلی در تصمیم گیری برای درگیر شدن یا نشدن هست. حتی صدا (زیر و بم) و رنگ لباس هم دخیل هستند. این قاعده محدود به انسان نیست، از مهره داران خزنده (مبدا) تا پستانداران همگی بخشی از سیستم عصبیشون به این رفتارها اختصاص داده شده.
بعنوان مثال:
گله گرگها مرز قلمرو خود را با بوی بدن و ادرار مشخص میکنند و اگر گله گرگهای بیگانه وارد قلمرو آنها شوند با هشدار (زوزه) یا درگیری سعی میکنند اونها رو بیرون کنند.
پرندگان، گیاهخواران و گوشتخواران هم برای بقای خود و تضمین امکان تولید مثل با رقیبان درگیر میشن، و از جانداران درنده و قویتر فرار میکنند.
سگها قادرند تنها با شنیدن صدای دیگر سگها اندازه و توانایی آنها را تشخیص دهند و بر اساس آن تصمیم به مواجه شدن یا اجتناب از درگیری کنند.

در صورت نبود قانون در جوامع انسانها، آنها هم دقیقاً مثل سایر جانداران رفتار خواهند کرد، مثل سوریه و سومالی (شرایط جنگی و بی قانونی). آمار قتل، تجاوز، دزدی، سوء قصد در بین غیر نظامیان شوکه کننده است. آمار زورگویی نظامی به غیر نظامی مد نظر نیست، کشمکش بین دو/چند شهروند عادی در شرایط بی قانونی مطرحه. :-)

برای همین پلیسها رنگهایی برای لباس انتخاب میکنند که دیگران رو از نظر روانی به تابعیت وادار کنه (مثلاً رنگ مشکی). لذا بله برادر بزرگوارم، قد مثل هر فاکتور ظاهری دیگه ای در انتخاب فرد قربانی برای سوء قصد مطرحه. اتفاقاً 162 سانت قد بدی نیست. قلباً توصیه میکنم روی جنبه های مثبت مثل (قوی و بزرگتر شدن) تمرکز کنید و جنبه هایی که قدرت انتخاب و تغییری در اونها ندارید (قد، جنسیت، رنگ پوست، نژاد و و و) رو با آغوش باز بپذیرید. شما میتونید مثل ویتنام باشید، کشوری کوچک و فقیر اما از پس سه ابرقدرت (ژاپن، فرانسه و آمریکا) بربیاید. در انتها مثل ایران باشید، کشوری با دوستان کم اما از نظر نظامی شدیداً قوی!

زنده باشید!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Serok

پاول مکلین عصب شناس آمریکایی مغز انسان رو به سه قسمت تقسیم کرده، به ترتیب تکامل: مغز خزندگان (قسمت درونی مغز)، مغز پستانداران (مغز میانی) و بخش بیرونی مغز که مغز نخستی سانان اسم گذاشته شده.
بخش درونی مغز یا همان مغز خزندگان حتی در خواب فعاله و مسئول تنظیم ضربان قلب، تنفس و به طور کلی تضمین کننده بقای جانداره (مثال: پس کشیدن ناخودآگاه دست پس از تماس با جسمی بسیار داغ بدون نیاز به "فکر کردن"). همچنین برخی از رفتارها ریشه در این بخش از مغز (مغز خزندگان) دارند: خشونت، تهاجم، ترس (و پنهان شدن)، انتقام، مفهوم قلمرو (مال من، مال تو!)، غریزه تولید مثل و باورهای اعتقادی.
ظاهر (قد، حجم، حتی رنگ پوست...) از فاکتورهای اصلی در تصمیم گیری برای درگیر شدن یا نشدن هست. حتی صدا (زیر و بم) و رنگ لباس هم دخیل هستند. این قاعده محدود به انسان نیست، از مهره داران خزنده (مبدا) تا پستانداران همگی بخشی از سیستم عصبیشون به این رفتارها اختصاص داده شده.
بعنوان مثال:
گله گرگها مرز قلمرو خود را با بوی بدن و ادرار مشخص میکنند و اگر گله گرگهای بیگانه وارد قلمرو آنها شوند با هشدار (زوزه) یا درگیری سعی میکنند اونها رو بیرون کنند.
پرندگان، گیاهخواران و گوشتخواران هم برای بقای خود و تضمین امکان تولید مثل با رقیبان درگیر میشن، و از جانداران درنده و قویتر فرار میکنند.
سگها قادرند تنها با شنیدن صدای دیگر سگها اندازه و توانایی آنها را تشخیص دهند و بر اساس آن تصمیم به مواجه شدن یا اجتناب از درگیری کنند.

در صورت نبود قانون در جوامع انسانها، آنها هم دقیقاً مثل سایر جانداران رفتار خواهند کرد، مثل سوریه و سومالی (شرایط جنگی و بی قانونی). آمار قتل، تجاوز، دزدی، سوء قصد در بین غیر نظامیان شوکه کننده است. آمار زورگویی نظامی به غیر نظامی مد نظر نیست، کشمکش بین دو/چند شهروند عادی در شرایط بی قانونی مطرحه. :-)

برای همین پلیسها رنگهایی برای لباس انتخاب میکنند که دیگران رو از نظر روانی به تابعیت وادار کنه (مثلاً رنگ مشکی). لذا بله برادر بزرگوارم، قد مثل هر فاکتور ظاهری دیگه ای در انتخاب فرد قربانی برای سوء قصد مطرحه. اتفاقاً 162 سانت قد بدی نیست. قلباً توصیه میکنم روی جنبه های مثبت مثل (قوی و بزرگتر شدن) تمرکز کنید و جنبه هایی که قدرت انتخاب و تغییری در اونها ندارید (قد، جنسیت، رنگ پوست، نژاد و و و) رو با آغوش باز بپذیرید. شما میتونید مثل ویتنام باشید، کشوری کوچک و فقیر اما از پس سه ابرقدرت (ژاپن، فرانسه و آمریکا) بربیاید. در انتها مثل ایران باشید، کشوری با دوستان کم اما از نظر نظامی شدیداً قوی!

زنده باشید!

---

serok عزیز باز هم ممنون
ولی حس میکنم با اینکه حرفات صحیحه ، دارم میترسم !
حس میکنم اعتماد به نفسم داره کم میشه.
میشه این قوی و بزرگتر شدن را برام بگین توی چی باشه ؟
اینطوری که عرض کردین من الان حس میکنم من و همسرم در آینده هدف قرار میگیریم.
اصلا آیا بلند قد تر بودن نامزد من باعث میشه فکر کنن من آدم ضربه پذیری ام و میتونن راحت این کارو کنن و به همسرم آسیبی برسونن ؟
خداییش دارم میترسم !

شما هنوز در شوک ماجرای اتفاق افتاده هستی و هراس ناشی از اون باعث شده افکاری رو به ذهنت راه بدی که در شرایط عادی (مثلاً قبل از ماجرای سوء قصد) چنین افکاری رو غیر منطقی می پنداشتید. طبیعت ترس به خودی خود همینه ---> ترس، میزان ریسک/خطر محرک رو بیش از اندازه واقعی برای فرد بزرگ میکنه. هر کسی میتونه نوعی ترس رو تجربه کنه، ترس از حیوانات، بلندی، تنها بودن، تاریکی، مکان فشرده و کوچک و و و. حالا شما یک بار تجربه ای تلخی رو داشتید و همین باعث شده توانایی خودتون رو زیر سوال ببرید که طبیعیه! متاسفانه مشاور یا روانشاس نیستم، تنها دو راه حل رو پیشنهاد میکنم که شاید بتونه شرایط رو بهتر کنه:
1- تکنیک توقف فکر.
2- ثبت نام هر چه سریعتر برای بدنسازی (یا پاورلیفتینگ) و رشته ای رزمی. چرا؟ چون با مشاهده تغییر در فیزیک بدنتون انگیزه از دست رفته رو دوباره کسب میکنید، به توانایی هاتون دلگرم میشید. ظرف دو ماه تغییر رو 'شما' احساس میکنید، ظرف چهار ماه اطرافیان تغییرات مثبت بدنتون رو به شما گوشزد میکنند. ظرف یک سال همه بدنتون بزرگتر و قویتر میشه. انگیزه بیشتر، ترس کمتر! منظور از بزرگتر و قویتر شدن همینه.

و اما در رابطه با قدتون، نه دوست خوبم، صرفاً چون قدتون کوتاهتر از خانمتونه کسی به شما حمله نمیکنه. قد کوتاه تنها یک فاکتور در احتمالات هست و بس. خیلیها جانباز هستند و با همسرشون بهترین زندگی رو تجربه میکنند و هیچ کس حقشون رو پایمال نمیکنه. خیلیها هم مثل آقای داداشی که شیدا خانم ذکر کردند هیکلی بزرگ داشتند و در دعواهای خیابانی به قتل رسیدند.

بحث اینجا این نیست که خدای نکرده بزرگ بشید و دعوا کنید، چرا که دعوا کردن از خیلی جهات مطلقاً اشتباهه. هدف اینه که با کار کردن روی ضعفهاتون، احتمال روی دادن تجربه های تلخ قبلی رو بگیرید. همین! کار کردن روی هر زمینه ای که ضعف داره لازمه. خواه در زمینه جسمی باشه، خواه در زمینه های دیگر مثل مالی، تحصیلات، روانی و فکری، زناشوئی الی آخر.

بنده مجددا بی نهایت از شما متشکرم serok جان
حتما به دنبال اون مسائل میرم.
ممنون بابت وقتی که برام تو روز تعطیل گذاشتی .
بی نهایت عالی بود.
خیلی ممنونم.