سلام دوستان عزيزم ميخوام بدونم به چه كسي ميگن خودبزرگ بين؟ وچه نشانه هايي داره؟
نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان عزيزم ميخوام بدونم به چه كسي ميگن خودبزرگ بين؟ وچه نشانه هايي داره؟
درود به همه خود بزرگ بینی نوعی اختلاله که فرد احساس بی نظیر بودن میکنه و فکر میکنه انسان خاصیه و باید باهاش همه به طور خاصی رفتار کنند... اگه از اونا انتقاد کنی فورا عصبانی میشن و کلا انتقاد براشون سنگینه و کسی که ازشون انتقاد میکنه رو احمق فرض میکنن. همیشه فک میکنه دیگران بهش حسودی میکنن .. حس همدلی با دیگرانو نداره.. و همیشه احساس برتری زیبایی قدرت و موفقیت رو دارن ....(درس برعکس من که دچار خود کم بینی هستم) موفق باشی bird عزیز
يكي از افراد سايت به من گفت خود بزرگ بين.من كه اين خصوصياتو ندارم.يك دليلش اين بود كه من كلماتو بارنگهاي مختلف ودرشت مينويسم كه اونم به خاطر اينه كه چشمام ازخوندن كلمات ريز وسياه خسته ميشه.ودوست دارم بهتر ديده بشم ورنگهاي مختلفو دوست دارم.كلا لباسهامم هيچوقت مشكي نيست وهميشه از رنگاي شاد استفاده ميكنم.
خودبزرگ بینی (Arrogance) یک صفت رفتاری است و بیشتر به افرادی گفته میشه که خودشون رو بهتر از سایرین می بینند چون باور دارند سایرین پایین تر (ضعیف تر یا کم هوش تر) هستند. قبلا درباره تفاوت حرمت نفس و اعتماد به نفس توضیح دادم که حتما ابتدا اون رو بخونید.
خودبزرگ بینی معمولا در افرادی وجود داره که حرمت نفس بسیار پایین دارند، یعنی خودشون و سایرین رو بد می دونند، ولی چون موفق به انجام یک سری کارها شدند و در خودشون قابلیت هایی رو پیدا کردند اعتماد به نفس بالایی رو بدون داشتن حرمت نفس بدست آوردند که باعث میشه باور کنند که با اینکه خودشون بد هستند، سایرین از خودشون بد تر و نالایق تر هستند. راه درمان این افراد هم بالا بردن حرمت نفس اونهاست.
چیزی که فکر می کنم منظور شما باشه و متفاوته از باور قبلی، خودشیفتگی (Narcissism) است. این یک خصوصیت شخصیتی است که در همه وجود داره و به میزان توجه و اهمیت به غرور، خودخواهی و خودپرستی مربوطه که تا حد کم یک خصوصیت شخصیتی است، ولی وقتی زیاد باشه تبدیل به یک اختلال بسیار جدی شخصیتی میشه (Narcissistic Personality Disorder) که شخص خودش رو بهترین چیز در کل جهان می بینه و تصور می کنه آسمان ها و زمین برای این پدید آمدند که به او خدمت کنند و اصلا نیازهای سایرین اصلا برای این افراد اهمیتی نداره.
علت پدید اومن این قضیه تقریبا 50 درصد ژنتیک و 50 درصد در یک تا شش سالگی است که معمولا در رفتار و ارتباط با سایرین و به خصوص کودک ها و نوع تشویق و انتقال باورهای والدین به آنهاست.
حدود یک درصد جمعیت جهان این اختلال شخصیتی رو دارند. این اختلال زمینه ساز پدید اومدن اختلال های دیگه هم هست و با اینکه راه مطلق برای درمان نداره ولی قابل بهبود و کنترله و صد درصد نیاز به کمک حرفه ای یک روانشناس آگاه داره.
به خاطر این تحلیل فیلسوفانه به این نتیجه رسیدی که خودبزرگ بینی؟؟
دوست عزیز اگر رفتارهات و تصمیم هات انقدر وابسته به نظر و دیدگاه اطرافیانت باشه تو زندگی حقیقی برات مشکل ایجاد میکنه
هر حرفی رو نباید جدی بگیری و ذهنت رو درگیرش کنی
این تایپیک ها رو بخون و اگر احیانا تو دنیای حقیقی هم این مشکلو داری استفاده کن
با افراد طعنه زن و متلک پراکن چه طور برخورد کنیم
http://www.hamdardi.net/thread-6528.html
http://www.hamdardi.net/thread-3160.html
موفق باشی:72:
سلام این که تو با رنگی و درشت مینوسی این سلیقس نه خود بزرگ بینی وباید به کار بر عزیز kg 40000000000000000 باید بگم که ما اومدیم تو این سایت که کمک همدیگه کنیم نه باعث بشیم یه تاپیک به تاپیک مشکلات زیاد بشه اینجا جای مزه پرونی نیست
وای خدا به دور خودشیفتگی انقد وحشتناکه که فقط امثال من که باهاشون برخورد داشتن میتونن درکش کنن، این نوع شخصیت به حدی خطرناکه که به من کلی آسیب رسوند، واقعاً داشتم اعتماد به نفسم رو کاملاً از دست میدادم . این جور آدما برای شراکت در زندگی و کار خییییییییییلی ناجورن. شانس آوردم که توی دوره عقدم فهمیدم و تونستم خودم رو نجات بدم.
ممنون دوست عزيز اما من تو دنياي واقعي اينطور نيستم.وهميشه بافكر كارامو انجام ميدم.اما دوست ندارم تو وجود خودم آدم بدي باشم.چون نميدونستم معنيش چيه ودقيقا به چه افرادي ميگن خود بزرگ بين به كارام شك كردم كه شايد منم نشونه هاشو دارم خودم خبر ندارم.اما كلا اعتماد به نفس وجوديم خيلي زياد نيست با اينكه جلو ديگران خيلي اجتماعي وخوبم به خاطر همين دوستيهام پايدارو خوبن.وبا افراد بهتر وخوش اخلاق تر از خودم دوست ميشم.
ممنون كه منو از نگراني نجات دادين. هميشه از بچگي بااينكه بابام بهترين ماشينهارو داشته وهيچ وقت حسرت اسباب بازي يا وسيله كسي به دلم نمونده.هميشه وهميشه بابام ميگفت مبادا پيش دوستاتون چيزي بگين كه حسرت بخورن.من هر چي ميخرم براي خودتون واستفادتونه نه براي فخر فروشي به ديگران.حتي وقتي جايزه اي ميخريدن ومن دوست داشتم بيارن مدرسه تو خونه بهمون ميدادن وميگفتن شايد كسي نداشته باشه حسرت بخوره.اون موقع ناراحت ميشدم چون دوست داشتم پيش دوستام افتخار كنم اما الان ميفهمم نيت پدرم از اين سختگيريها چي بود وجدا هممونو آدماي رحمدلي بار آوردن.برادرم اونقد دل رحمه كه خدا هر چي بهش ميده ميگه به خاطر دعاي ديگرانه وگرنه من وقتي حسابو كتاب ميكنم ميبينم اينقد سودم نميشده اما خدا چند برابرش ميكنه.