به استاد دانشگاهم وابستگی شدید پیدا کردم.

سلام. من 22 سالمه. دختری بودم که تو تمام زمینه های درسی و هنری و ورزشی سرآمد بودم. اما متاسفانه به خاطر تنهایی خیلی زیاد با پسری که ده سال از خودم بزرگتر بود آشنا شدم. و این آشنایی منجر به این شد که روابط ما از حد عرف خارج بشه و کاری که نباید اتفاق بیفته اتفاق افتاد. بعد از اون من دیدم نسبت به مسائل جنسی به کلی عوض شد و کلا قبح این قضیه برام از بین رفت. میدونم الان هم که شما مشکلمو میشنوید میخواید نصیحتم کنید یا شاید حتی تاپیکم حذف بشه و کسی جوابمو نده.
افسردگی شدید دارم. تمایل زیادی به انجام دادن کارهای ناجور مثل روابط آزاد یا مصرف مواد مخدر پیدا کردم. اما تا حالا سمتش نرفتم و فقط به سیگار و مشروب گرایش پیدا کردم.
توی این زمان از زندگیم گرایش شدیدی از نظر جنسی و عاطفی به استاد دانشگاهم پیدا کردم. ایشون یه مرد چهل ساله است که اصلا ظاهرش اینو نشون نمیده. خیلی خوشتیپ و خوشگل و خوش هیکله به طوری که من میتونم به جرات بگم خوشتیپترین مردیه که به عمرم دیدم. من با استادم ارتباط برقرار کردم. ایشون مطلقه است. باهاش رابطه هم دارم. ولی مدام بهم میگه من فقط میخوام برای تو مفید باشم و بهم وابسته نشو. چون این وابستگی باعث میشه ازت دور بشم. گاهی اوقات جواب تلفنمو نمیده و من پونصد بار پشت سرهم بهش زنگ میزنم. گاهی وقتها هم باهام مهربونه. و جوری باهام رفتار میکنه که انگار ملکه الیزابتم. زمانی که با هم هستیم اینقدر به من خوش میگذره که توصیفش برام غیر ممکنه. اونم بهم میگه تو برای من خیلی تو این رابطه خاص هستی. با اون که هستم دنیا برام لذتبخشه و از خوشحالی در حال مرگم ولی وقتی از پیشش میام تا چند روز مدام گریه میکنم. سر کلاسش با من عین بقیه دانشجوها رفتار میکنه. این برام زجر آوره ولی در کل خیلی به فکرمه. میدونم سرشم شلوغه و نمیتونه زیاد برام وقت بذاره. چی کار کنم. نه میتونم ازش دست بکشم و نه اون منو برای همیشه میخواد.
تورو خدا درست راهنماییم کنید. نگید ولش کن چون ازت سو استفاده میکنه یا چیزی شبیه این. من عاشقشم. فعلا نمیتونم از این رابطه بیرون بیام. میخوام فقط بیشتر مال من باشه.

دروغ بگیم بهت که رابطه و رفتارت درسته ؟
خوب وقتی خودتم می دونی اشتباهه که حتی اومدی تاپیک باز کردی ، ما چه کمکی بکنیم وقتی می گید حقیقت رو نگیم
فقط بگم زود ازت خسته می شه و شوتت می کنه و می ره ! دانشگاه اینقدر اینجور چیزا رو دیدم که وقتی داشتی تعریف می کردی ، اصلا تعجب نکردم
فقط بگم که داری بد اشتباه می کنی و اشتباه رو با اشتباه می خواهی بپوشونی
عاقبت خوبی در انتظارت نیست

درود..
خود کرده را تدبیر نیست....
تا آخر همین جاده خاکی برو آخرش یه دیواره..که پشتش هیچی نداره....

من الان نفهمیدم اصلا سوال چیه ؟!!! فقط فکر کنم خواستی ما رو در جریان بذاری که همچین چیزی هست. :311:
خب همه ش میگی نگید اشتباهه . نصیحتم نکنید . سرزنشم نکنید. من عاشقشم. ولشم نمی کنم. نگیدم ولش کن
مرسی که ما رو در جریان گذاشتی :) موفق باشی

آره. خودمم از همین میترسم که نکنه ازم خسته شه. اونم درست زمانی که من خیلی بهش احتیاج دارم. دقیقا میدونید رفتارم چه جوری شده؟ میشینم با خودم حرف میزنم و میخوام دست از سرش بردارم. ولی شدنی نیست. امروز که اومدم این تاپیکو باز کردم و منتظر پیغاماتون بودم باعث شد که اصلا مثل دیوونه ها پشت سرهم بهش زنگ نزنم. البته دروغ چرا با یه شماره غریبه بهش زنگ زدم و تا ورداشت قطع کردم. همین.
از کارو زندگی افتادم. مثل آدمهای معتاد شدم. همیشه و هر لحظه میخوام در کنارش باشم... نمیتونم با یه آدم دیگه آشنا شم. کلا از آدمها تو سن و سال خودم متنفرم. تا صداشو میشنوم آروم میشم. این خیلی سخته که بدجوری بهش وابسته شدم.
حق دارید بخندید و مسخره ام کنید. چون هر اتفاقی بیفته مطمئنا دلم نمیخواد از دستش بدم. ولی خودم با همه وجودم میدونم این رابطه غلط اندر غلطه...دیگه دل و دماغ درس خوندن و ورزش کردن و بیرون رفتن ندارم. مثل آدمهای بیمار همه پولمو لباس میخرم. موقع لباس خریدن فقط به این فکر میکنم که ( ح) خوشش میاد یا نه؟ اینم بگم که این رابطه نه باعث شد ترم قبل نمره بیشتری ازش بگیرم و نه حتی باعث شد یه یه قرونی برام خرجی بکنه... چون این رابطه از طرف خودم شروع شد و حالا میترسم از طرف اون تموم بشه

واقعا برای اون آقا متاسفم . واقعا متاسفم. عزیز دلم چشماتو باز کن لطفا. شخصیتش رو ببین . من با هدف آشنایی و دوستی تون کار ندارم . اما من اینو میگم. اون اگه به اندازه کافی محبت کرده بود اینجوری نمیشدی تو. همیشه وقتی تعادل محبت کردن به همدیگه به هم بخوره ، یه طرف که معمولا دخترا هستن اینطور افراطی علاقه مند میشن. عزیزم اون داره کیف خودش رو می کنه ، حتی به عنوان دوست برات خرج هم نمی کنه . محبت هم نمی کنه. گولش رو خوردی . بدجور. بخوای می تونی چشاتو وا کنی. اگه هم الان باز نکنی مطمئن باش این یه تب تنده که زود عرق می کنه. این علاقه افراطی احساس دوست داشتن نیست

با سلام،

به همدردی خوش اومدید.
به نظر من مشکل شما محدود به وابستگی ایجاد شده به استادتون نیست چرا که اگر استاد شما از دسترستون به کل خارج شود، احتمالاً دنبال جایگزین خواهید بود. از صحبتهاتون 'فقط' حدس میزنم محرکی که به شما انگیزه چنین رابطه ای رو میده دست یافتن به احساس آرامش و لذت ناشی از از خواسته شدن هست. همونطور که خودتون فرمودید، به این هیجان و احساسها اعتیاد پیدا کردید. شما نیازهای اولیه تون برآورده نشده و برای جبران، اقدام به ایجاد رابطه کردید. نیازهای اولیه چون احساس امنیت، آرامش، صمیمیت در روابط خانوادگی، و احترام.

رابطه ای که شما توصیف کردید نه تنها رسمی نیست، بلکه در حد رابطه دوست دختر، دوست پسری هم نیست. یک سطح پایینتر. حداقل در روابط دوست دختر و دوست پسری دو طرف انتظاراتی کم و بیش از هم دارند، اما شما درگیر رابطه ای شدید که تنها اهمیت شما برای استادتون پر کردن وقتش در مواقع بیکاری و ارضاء کردن نیازهای جنسی ایشونه. نه کمتر، و نه بیشتر. اگر شما با این مسئله مشکلی ندارید، سعی کنید بی طرفانه سرانجام این رابطه رو تصور کنید. خودتون رو در دو سال یا پنج سال آینده در چه شرایطی تصور میکنید؟ عواقب منفی این رابطه برای آینده شما چیه؟

شما میتونید راهی که در پیش گرفتید رو ادامه بدید و در انتها با هزینه های هنگفت عاطفی تجربه کسب کنید. یا میتونید قبل از دیر شدن برای مشکلتون (اعتیاد به نیاز عاطفی، جنسی و مشروبات) در خواست کمک و راهنمایی کنید.

انتخاب با شماست. نه شما رو قضاوت و نه نصیحت میکنیم بلکه با توجه به تصمیم شما، قدم بعدی رو برمیداریم. فقط یادآوری میکنم که انجمن همدردی برای روابط غیر رسمی کمکی ارائه نمیده.

موفق باشید.

سلام سارا جان

خوبی؟

خداروشکر که امدی اینجا و تاپیک رو باز کردی.شاید الان به خاطر اوضاع تالار و جابجایی و تغییر سرور خیلی بازدید از تاپیکت نشه اما کم کم بچه ها و کارشناسا میان و کمکت میکنن.

ما نصیحتت نمیکنیم.اصلا ما کی هستیم که بخواهیم تورو سرزنش کنیم؟!مگه ماها تو زندگیمون اشتباه نمیکنیم؟
معلومه که میکنیم.اما مهم اینه که یه اشتباه رو چند بار به یه شکل تکرار نکنیم.

واقعا درست میگن که جلوی ضرر رو هر وقت بگیری منفعته.شاید تو الان در این رابطه احساس ارامش کنی اما مدتی بعد که این اقا از شما سیر بشه و یا یه دختر خانوم افتاب مهتاب ندیده علاقه مند بشه و بخواد بره خواستگاریش...اون موقع میتونی تصور کنی که چه حالی بهت دست میده؟

باور کن که هیچ تقصیری هم به اون اقا نیست.اون اصلا شما رو فریب نمیده و خیلی واقع بینانه داره بهت میگه بهم وابسته نشو/میدونی این جمله یعنی چی؟
یعنی هر اتفاقی بعدا افتاد خودت مسئولشی نه من.

تو دو تا رابطه نادرست رو تجربه کردی.چرا میخوای این 2 تا رابطه بشه 20 تا رابطه؟
میدونی که الان میتونی خیلی راحت جلوی این رابطه نادرست و غلط رو بگیری.

تا خودت نخواهی و تصمیم نگیری کسی نمیتونه کمکت کنه.
این تویی که نابود میشی..این تویی که از درس و زندگی و ورزش میفتی...این تویی که داری با خوردن مشروب جسم و روحت رو خراب و داغون میکنی...این تویی که داری با سیگار کشیدن خودتو تو این سن و سال داغون میکنی.....

اگر تصمیم درستی برای زندگیت نگیری توی این منجلاب بیشتر فرو میری.

همه ماها وقتی صفحه تاپیک شما رو میبندیم شما رو فراموش میکنیم و میریم پی زندگیای خودمون.اصلا یادمون میره یه سارا نامی گوشه این دنیا داره خودشو و جسمشو فدا میکنه.اونم برای کسی که ارزشی براش قائل نمیشه

تو میمونی و مشکلاتت و اراده ات.اینکه چقدر دلت میخواد فرو بری....

باید توکل کنی و یا علی بگی و همت کنی.چرا تو مثل بقیه زنها نباید یه زندگی درست داشته باشی؟چرا باید تن و جسم و بدنت رو به حراج بذاری؟
اگه تو برای خودت و جسمت ارزش قائل نشی کسی هم نمیشه

سعی کن کمی خود دار تر باشی.مسائل جنسی و عدم کنترلش میتونه تورو به قعر نابودی و بدبختی بکشونه.اگه دوباره ورزش کنی و تصمیم درست بگیری میتونی موفق بشی.اما اگر این راه رو ادامه بدی معلوم نیست مثلا 5 سال دیگه بیای و تاپیک بزنی و بگی با دهمین مرد زندگیم هم رابطه دارم.و حالا علاوه بر سیگار و مشروب فلان ماده مخدر رو هم مصرف میکنم.

به خودت بیا دوست من.مگه ما ادمها چقدر زنده ایم!؟که نصف عمرمون و بهار زندگیمون هم بخواد با این رابطه ها از بین بره....

حتما از یه مشاور هم کمک بگیر

شاید لازم باشه به جای لباس خریدن و خرج کردن بیهوده پولت به یه مشاور مراجعه کنی

موفق باشی

سلام
متاسفم واقعا . خدا اون آدمی که به خاطر هوس خودش یه دختر پاک رو به این راه انداخت نبخشه

برگرد خواهر زودتر برگرد که این راه به نا کجا آباد است . از نگاه یک غریبه به خودت نگاه کن
به قول قیصر امین پور مرحوم : خیلی زود دیر می شود

سلام سارا جان

به همدردی خوش آمدی گلم

سارای عزیز توجه شما رو به چند نکته در صحبت هات جلب می کنم :

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara.s

دختری بودم که تو تمام زمینه های درسی و هنری و ورزشی سرآمد بودم. اما متاسفانه به خاطر تنهایی خیلی زیاد با پسری که ده سال از خودم بزرگتر بود آشنا شدم. و این آشنایی منجر به این شد که روابط ما از حد عرف خارج بشه و کاری که نباید اتفاق بیفته اتفاق افتاد.

---

و همچنین نوشتی :

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara.s

نمیتونم با یه آدم دیگه آشنا شم. کلا از آدمها تو سن و سال خودم متنفرم. تا صداشو میشنوم آروم میشم. این خیلی سخته که بدجوری بهش وابسته شدم.

---

فکر می کنم توی این مردهای بزرگتر از خودت دنبال یک حمایت پدرانه هستی.

سارا جان بهمون می گی رابطت با پدرت چطوره و چرا میگی خیلی تنهایی؟

کمی از خودت و خانوادت برامون میگی عزیزم؟

خیلی ممنونم دوستان عزیز از راهنمایی خوبتون... من تصمیم قطعی گرفتم که استادمو فراموش کنم و دنبال یه رابطه جدیتر و پاکتر باشم. اما متاسفانه با روحیاتی که در خودم میشناسم نمیتونم به کسی علاقمند بشم.
در مورد رابطه خودم و استادم این چند روز که تالار بسته بود اتفاقات زیادی افتاد... من از طریق عمه ام به یک آقایی معرفی شدم جهت آشنایی و ازدواج که ایشون دانشجوی رشته پزشکی بود با شرایط مالی مناسب و قد بلند و غیره... اما به محض این که با این آقا قرار حضوری گذاشتم احساس خفگی بهم دست داد و اصلا از ظاهرش خوشم نیومد. من خیلی روی ظاهر آدمها حساس نبوده و نیستم منتها اینقدر استادم از نظر ظاهری خوب و برجسته و خوش لباسه که نمیتونم و توی ناخودآگاهم همه رو با ایشون میسنجم... من قرار شد به اون آقای خواستگار جواب بدم که قطعا جوابم منفی هست ولی برای این که مزه دهن استادمو در مورد خودم بفهمم؛ بهش گفتم که یه خواستگار پزشک دارم...باورتون نمیشه چقدر از این موضوع استقبال کرد و گفت خیلی خوشحاله و دلش میخواد من سروسامون بگیرم
بگذریم که با این حرفها فهمیدم تمام آرزوهای توی قلبم خواب و خیالی بیش نبوده و ایشون اصلا نه تنها با من بلکه با هیچ دختری قصد ازدواج نداره و به نظرش ازدواج یه رابطه ابتدایی مسخره است برای تولید بچه! (ایشون هشت سال تجربه زندگی مشترک داره) ولی گفت تو باید ازدواج کنی چون دختری و آسیب پذیر... بهش گفتم از دماغ عمل شده‌ی آقای خواستگار بدم اومده که سریع جبهه گرفت و گفت ظاهر دوزار مهم نیست و همین که طرف وضعش خوبه و دکتره و غیره کافیه...
بعد هم فهمیدم که ایشون احتمالا برای همیشه قصد ترک ایران رو داره...و به زودی ممکنه که بره... حالا من موندم و یه قلب شکسته که قصد ترمیمشو دارم... نمیدونم هنوزم توی ذهنم میگم اگه از ایران بره شرایط بهتر میشه چون منم بعد از تحصیلاتم میرم پیشش و با هم زندگی می کنیم چون یه آدم که نمیتونه همیشه تنها باشه... ولی از یه طرف میترسم اینا همه اش بعد از سالها بشه خواب و خیال... اینم بگم که خیلی از دانشجوهاش عاشقش هستند و چون از رابطه ما خبر ندارند جسته گریخته از دهن اینو اون میشنوم که چقدر دوستش دارند. متاسفانه خودشم میدونه که با چهل سال سن هنوز چقدر خوب و خواستنیه و همین موضوع منو آزار میده

سارا جان ، دوستم

قدر و قیمت سارا چقدره؟ اینو بهم میگی؟

چرا سارای همه چیز تمام اسیر ظاهر یک مرد بوالهوس شده؟

یک توصیه خواهرانه! فعلا از فکر ازدواج بیا بیرون!

ما باید به سارا کمک کنیم اول یک سارای محکم و قوی بسازه و خودش رو احیا کنه و بعد بریم سر مقوله ازدواج

تو هم موافقی با من؟

اگر آره بهم بگو تا کمکت کنم دوستم.

بهار جان من خیلی با خانواده ام رابطه خوبی ندارم... مادر و پدرم خیلی زحمتکش و خوب هستند و منو توی تمام زمینه ها ساپورت مالی و قلبی میکنند ولی هردوشون خیلی ناپخته و خام هستند. هر دو فوق لیسانس دارند. یه برادر هم دارم. ولی متاسفانه توی زندگی ما همیشه جنگ و دعوا بوده. ما چهارتا آدم بالغ رشد نیافته هستیم که داریم با هم زندگی میکنیم. من اگه خونه باشم همیشه توی اتاقمم چون اگه بخوام از اتاقم بیام بیرون یا با بابام دعوام میشه یا با مامانم یا با داداشم. ما هر کدوم سرگرمیهای خاص خودمونو داریم. مامانم که حتی وقت نمیذاره یه خرید با من بیاد. چون یا سرکاره یا سرش درد میکنه یا کمرش...بابام اکثرا نیست. اگه باشه توی خودشه...با ما زیاد حرف نمیزنه... داداشم سرش با دوست دختراش گرمه...پدرم از نظر مالی خیلی خیلی به من میرسه...برای قبولی دانشگاهم بهم ماشین هدیه داد... یا کادوهای آنچنانی برام میخره. یه دفعه میره مسافرت و با یه چمدون پر لباس و کفش برمیگرده. تقریبا توی کل دخترهای فامیل به نظر من خوشبخت تر میام. ولی از نظر محبت کردن تقریبا هیچی... البته طفلکیها گناه دارند... چون اصلا محبت کردنو بلد نیستند. روش زندگی منم با اونها فرق داره... من دوست دارم آزادتر و راحت تر باشم... برای همینم تقریبا دیگه کاری به کارم ندارند. بابام خیلی خوب و مهربونه...مامانمم همینطور... هرچی دارم از اونها دارم ولی متاسفانه همونطور که گفتم ما خانواده بیماری هستیم...
اینم بگم که من خیلی توی فاز محبت پدرانه نیستم... چون از هر آدم مسنی هم خوشم نمیاد. این که آدمهای بزرگتر رو ترجیح میدم به خاطر تجربه بیشترشونه... نمیدونم...شایدم واسه همون کمبود محبته که شما بهش اشاره کردی؟ کدوم دختر ایرانیو میشناسید که توی خانواده ایرانی از کمبود محبت و توجه رنج نکشه؟

بهار جان من واقعا قصد دارم از این رابطه بیرون بیام... ولی دست خودم نیست. الان اومدم اینجا دو ساعت نوشتم که میخوام فراموشش کنم... ولی همین فردا قرار برم پیشش! اونم با اصرار و التماس خودم! باورت میشه؟ یه همچین آدم دو شخصیتی مزخرفیم من!
یعنی به نظرت میشه که نرم؟ میشه اون لحظه آخر بهش زنگ بزنم و بگم من این رابطه پر از استرس مزخرفتو نمیخوام... الان این رابطه کجاش به نفع منه؟ میتونم بهش بگم بیا بشو همون استاد خوب و محترم سابق بذار منم ازت چیز یاد بگیرم... بهم به چشم بقیه شاگردات نگاه کن... که همون رابطه شاگرد و استاد بمونه برامون به جای این که دوتا پارتنر مسخره باشیم که معلوم نیست اصلا اسمشو چی میشه گذاشت؟
یعنی شدنیه؟ میشه دوباره قوی شم؟ دارم دیوونه میشم...
آره بهار جان حتما کمکم کن... خدا کنه هیچ دختری اینجوری مثل من به بن بست فکری و روحی نرسه

سلام ساراجون.منم مشکل تورودارم.میدونم آدم انگارتاتهش نره ول کن نیست.من سه سال پیش طی جریاناتی توجهم به استاد متاهلم که 44ساله بودجلب شد.ازنظرمنم اون خوشگلترین مردیه که تاحالا دیدم.باایمیل باهاش رابطه برقرارکردم و بدون اینکه بدونه من کیم ج داد.فقط ازکنجکاوی و هیچ حرف نامربوطی نزد.ولی من دیوونش بودم.پارسال خودمو معرفی کردم و اون انگارکه دیوونه ی من باشه بهم ابرازعلافه کرد.اما متاهله.توی دانشگاه اصلا به روی هم نیاوردیم.ولی بازهم ارتباط ایمیلی داشتیم.هرازچندگاهی هم عذاب وجدان میگرفتو میگفت برو که من گوش میکردم...وبااینکه شماره هموداشتیم اما بهم زنگ نزدیم.تااینکه دیدم فکرم بدجورمشغوله.ازش خاستم ببینمش تامتوجه تفاوتاش باخودم و واقعیت موضوع بشم و از عشق مجازیم خارج شم.اونم قبول کرد و دوساعت توی دفتردانشگاهش باهم صحبت کردیم اما فقط راجع به کارودرس.و اصلا به روم نیاورد.و ازش خداحافظی کردم.واسه همیشه.چون دیدم شدنی نیست.دوماه بهش ایمیلم ندادم.تاچندروزپیش که درکمال ناباوریم خودش برای اولین باربهم زنگ زدو گفت میخادواقعا با من باشه و بهم نیاز داره و منتظره درسم تموم بشه.منم میدونم اشتباهه.اما ....انگارآدم میخاد تا ته بره و خودشو داغون کنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara.s

بهار جان من واقعا قصد دارم از این رابطه بیرون بیام... ولی دست خودم نیست. الان اومدم اینجا دو ساعت نوشتم که میخوام فراموشش کنم... ولی همین فردا قرار برم پیشش! اونم با اصرار و التماس خودم! باورت میشه؟ یه همچین آدم دو شخصیتی مزخرفیم من!
یعنی به نظرت میشه که نرم؟ میشه اون لحظه آخر بهش زنگ بزنم و بگم من این رابطه پر از استرس مزخرفتو نمیخوام... الان این رابطه کجاش به نفع منه؟ میتونم بهش بگم بیا بشو همون استاد خوب و محترم سابق بذار منم ازت چیز یاد بگیرم... بهم به چشم بقیه شاگردات نگاه کن... که همون رابطه شاگرد و استاد بمونه برامون به جای این که دوتا پارتنر مسخره باشیم که معلوم نیست اصلا اسمشو چی میشه گذاشت؟
یعنی شدنیه؟ میشه دوباره قوی شم؟ دارم دیوونه میشم...
آره بهار جان حتما کمکم کن... خدا کنه هیچ دختری اینجوری مثل من به بن بست فکری و روحی نرسه

---

شما به روانپزشک نیاز دارید. قطعا شدنیه که شما دوباره قوی بشید و اعتماد به نفستون رو هم بدست بیارید و حتی از قبل هم بهتر بشید مشروط به اینکه کمک حرفه ای بگیرید و تا پایان ادامه بدید.

بطور خلاصه کاری که روانشناس با شما خواهد کرد: اولین مرحله قطع رابطه کامل با این شخصه. ارتباطتون رو باهاشون در دانشگاه هم به حداقل برسونید و اگه می تونید درس ها رو هم با اساتید دیگه ای بگیرید. دقت کنید این کار زمان می بره، احساساتی که دارید کاملا طبیعیه، شما نیاز به برگشتن به روتین زندگیتون دارید، وقت بیشتری رو با دوستانتون بگذرونید و درباره این موضوع باهاشون صحبت نکنید، و این مسائل و احساسات و تفکرات مختلفتون رو باید یک به یک حل کنید و کنار بگذارید.

به هیچ وجه تا وقتی تکلیف خودتون رو با این رابطه مشخص نکردید وارد رابطه جدیدی نشید. عمه و خاله و هر کس دیگه هم کسی رو معرفی کرد بگید الان آمادگی ندارم.

منم میتونم بفهم عاقبت خودم چی میشه.احتمالا درسم تموم میشه.باهاش میرم بیرون.دفعه ی دوم میرم خونش یا میگم بیاد خونه ی من!بعدش واسه اینکه پاپیش نشم پشیمون میشه.دلشو میزنمو بی خیالم میشه.به من پشت تلفن گفت لذتی که ازباتوبودن میبرم بیشتر ازلذت بهشته.احتمالا فورا میبینه اشتباه میکرده و میخاد ازم خلاص بشه.و بعد اینجاست که من طاقت شکستو نخاهم داشت.شده مثل الآ ن تو خودمو باالتماس بهش میرسونم تاباز باهاش باشم.و میشم مثل الآ ن تو.میدونی فکرکنم تو طاقت شکست و رد شدن از جانب یه مرد رو نداری و مشکلت اینه.اگه اون بیاد بهت بگه سارا عاشقتم تو نفس راحتی میکشی و تازه میبینی چقدر حقیره.انگار که ما طاقت رد شدن از جانب طرف مقابلو نداریم

سلام سارای عزیزم

خوشحالم که به درماندگی رسیدی و میخوای خودت رو دریابی عزیز دلم :)

درماندگی آغاز تحولات بزرگه! اینو یادت نره.

میخوام برات یک فلش بک بزنم به گذشته. با من بیا :

نوشتی :

دختری بودم که تو تمام زمینه های درسی و هنری و ورزشی سرآمد بودم!

احتمالا دختری شاد و سرزنده که البته غرور خاص خودش رو داشته و موفقیت و شخصیت فوق العادش آرزوی خیلی ها بوده!

اما امروز سارای زیبای دیروز چطور شده؟

دختری که غرور خودش رو زیر پای بولهوسی مردی بی تعهد خورد کرده و با عزت نفسش و روزهای شاد و سرزندش و شخصیت قویش خیلی غریبه شده

و التماس مردی رو می کنه که هیچ بویی از عشق نبرده!

روح سارا الان بیمار شده! خسته شده از دست سارایی که هیچ ارزشی برای خودش قائل نیست!

و طبق اصل ها و قواعد جهان هستی ما اگر برای خودمون ارزش و احترام قائل نشیم و خودمون رو در نیابیم هیچ کس ما رو در نخواهد یافت و کسی بهمون

ابراز علاقه نخواهد کرد چون خودمون ، خودمون رو دوست نداریم.

سارای خوب من

تو این سارای درمانده رو دوست داری؟ سارای بیمار و وابسته رو دوست داری؟

بیا بهم قول بده امروز با نفست مبارزه کنی و نری به دیدنش!

وقتی تو این سایت رو پیدا کردی قطعا خداوند خواسته که کمکت کنه که به اینجا رهنمونت کرده.

وقتی دلتنگ شدی یا کلافه ، بیا اینجا و برام بنویس.

به حرفام فکر کن بازم برات حرف دارم.

تو خیلی کارها میتونی بکنی و آینده رو زیبا بسازی.

فقط ازت میخوام که حتما به حرفام فکر کنی و بعد بیای بهم بگی تصمیمت چیه؟

منتظرم.

سلام

به نظرم این ضعفه وقتی آخر کارو می دونی ولی باز انجامش بدی . یه بار فرصت زندگی داریم حیفه بشیم وسیله لذت بردن موقتی دیگران
منم می دونم چی می گین ولی تا کی ؟ تا کجا ؟ دوستی نا تمام من هم شبیه قصه شماست و کلی قصه دیگه :
http://www.hamdardi.net/thread-27509.html

مرسی دوستان... متاسفانه نمیتونم رابطه مو با ایشون به صورت کامل قطع کنم چون این ترم هم باهاش کلاس دارم و سه شنبه ها 4 ساعت پشت سر هم میبینمش.
امروز سر قراری که باهاش داشتم نرفتم... بهانه آوردم که سرما خوردم...الان توی خونه نشستم و دارم گریه میکنم... از صبح چند تا اس‌ام‌اس رد و بدل کردیم و یه کم هم حرف زدیم... ولی به طور کامل از نظر روحی ارضا نشدم. چون محبتش به من دیگه مثل سابق نیست و احساس میکنم داره کم کم از این ضعف روحی و جسمی من خسته میشه.

وقتی میام و اینجا مینویسم حالم بهتر میشه. نظرات شما دوستان هم به من کمک میکنه. من نمیدونم این چه حسیه که در مورد این آقا اینقدر منو درگیر خودش کرده.. قضیه از اونجا شروع شد که مهر ماه، زمانی که من با ایشون کلاس داشتم؛ اینقدر این آقا برای من توی نظر اول از لحاظ جنسی جذاب اومده بود که شب و روز بهش فکر میکردم ولی هیچوقت فکر نمیکردم که یه استاد با دانشجوش رابطه داشته باشه. ایشون برای یه مساله کلاسی شماره تلفن بچه ها رو گرفتند و شماره خودشونم گذاشتند. من واسه پرسیدن یه سوال ساده که بیشتر جنبه باز کردن سر صحبت رو داشت باهاشون یه تماس گرفتم و از اون به بعد اس‌ام‌اس ها شروع شد. اوایل فقط فرستادن جمله های فلسفی و جوک و غیره بود. یا مثلا بهم اس‌ام‌اس میزد که من بهت افتخار میکنم و غیره... ولی بعدش شروع کرد منو با الفاظ گلم و خوشگلم و جوجو و غیره صدا کردن... تا اون زمان من هیچ حرفی از علاقه خودم نزده بوده. که این رفتارش به منزله چراغ سبز برای من اومد. دیگه هر روز حرف میزدیم و برای یه جشنواره کلاسی هم یه مسافرت یه روزه رفتیم و باب آشنایی باز شد تا حدی که به خونه اش رفتم و رابطه هم همون روز اول شکل گرفت چون زمانی که توی خونه با هم تنها شدیم از شدت شوق تمام بدنم میلرزید و باورم نمیشد پیشش هستم... من اونو از همون روز اول دوست داشتم ولی اون اعتراف کرد که اولش منو فقط برای رابطه میخواسته چون فکر میکرده من خیلی گرم و شیطون هستم ولی کم کم خودشم به من علاقمند شده و الانم اگه من خیلی هندی بازی در نیارم (اصطلاحی که در مقابل ابراز علاقه من به کار میبره) میتونیم با هم تا یه زمان طولانی دوست باشیم.
دوستان شما باورتون نمیشه که چقدر من باهاش بهم خوش میگذره. از فکر این که یه روزی نتونم خودمو مثل یه موجود خوشبخت بین بازوهاش قایم کنم حالت مرگ بهم دست میده... وقتی بهم دست میزنه حس میکنم دارم ذره ذره توی بدنش حل میشم... هیچوقت این حسو به هیچ کس نداشتم.
ایشون اعتقاد مذهبی به هیچ نوع نداره... و حتی خدارو هم انکار میکنه... من هنوز به وجود خدا اعتقاد دارم... ولی خدایی که هست چرا کمکم نمیکنه؟ چرا من دارم درد میکشم؟ چرا باید یه مردی رو تا این حد عاشقانه بپرستم که مطمئنم مال من نیست و نخواهد شد؟ اگه این رابطه تموم شه فنا میشم...میمیرم...چطور فراموشش کنم؟

مشکل اینجاست که همه فقط میگن فراموش کن... ولی کسی نمیگه چطوری؟ من از فکر کردن بهش ضربان قلبم زیاد میشه... شما که نمیدونید اون چه حرفهای قشنگی توی گوش من میزد... چطور برام آشپزی میکرد... چطور بغلم میکرد... چطور منو میبوسید... با هم حرف میزدیم... کتاب میخوندیم، ساز میزدیم، صورتش مدام جلوی چشمم چرخ میخوره... بوی ادکلنش روی همه لباسهام مونده... تمام کارهایی که با هم میکردیم مثل یه فیلم عاشقانه از جلوی چشمم رد میشه. مطمئنم دیگه بعد از اون هیچ مردی رو نمیتونم با این کیفیت دوست داشته باشم چون هیچ مردی به خوبی اون نمیتونه روح سرکش منو به دام بندازه... هیچ کس به اندازه اون خوب و مهربون و هات نیست... اون بی نظیره... ایده آل منه... فقط افسوس که مال من نیست

ممنونم که امروز نرفتی ببینیش سارا جان

میدونی سارا

نوشتی :

ولی خدایی که هست چرا کمکم نمیکنه؟

برای اینکه خودت خط قرمزهایی که به خاطر خودت بهت داده بود رو رد کردی

باز برات حرف دارم که فردا برات میزنم.

مطمئن باش که تو میتونی خودت رو نجات بدی عزیزم.

همین الان هم دستای خدا به طرفت دراز شده تا دستات رو بگیره.

فردا برات می نویسم حتما

مراقب خودت باش دختر گل :)

همه آدما این حسو دارن . وقتی به یکی زیادی فک کنی یه فرشته میشه که انگار از آسمون اومده ولی خوب اینطور نیست رد واقعیت

شما با یه شیطان همبستر می شین . متاسفانه گول زدن دخترا به علت احساس خیلی خیلی زیادی که دارن راحته مخصوصا برای مردی جا افتاده که زبون چربی هم داره
به هر حال خودتون می دونین که فقط برای هوس می خوادت و شما هم برا اینکه وجودتونو بهش بدین و عاطفه دریافت کنین قبول کردین . معامله است دیگه برد و باختش با شما . ولی مطمئنم این آدم نه شرف داره نه غیرت و خاک رو باید رو سر مسئولایی ریخت که این ارازل و اوباش رو به عنوان استاد راه می دن بین بچه های مردم تا از نقطه ضعف شون سو استفاده کنن و شکارشون کنن . احتمالا شما تنها شکار ایشون نیستین و همونطور که تو کلاس به شما بی تفاوته به دخترهای دیگه ای هم ک رابطه داره بی تفاوته و این بهترین راه برای پنهون موندن این قضیه است
خدا شناس و دیندارش چه کارایی که نمی کنن وای به حال ...
البته نمیشه همه تقصیرو گردن یکی دیگه انداخت . چرا بین اون همه دختر شما و احیانا چندتای دیگه فقط پا دادین بهش ؟ کمبود ؟ نیاز به عاطفه ؟ نع هیچ کدوم دلیل نمیشه وجودتو حروم کنی ؟ یه دلیل بهتر بیار . برای ما نه برای خودت

خودش قسم میخوره که قبل از من با هیچ کدوم از دانشجوهاش دوست نشده. البته قسم جون مامانشو میخوره چون به چیز دیگه که اعتقاد نداره... و منم بعید میدونم اینطور باشه. چون سالهاست تدریس میکنه و کسی حتی یه آتوی کوچولو ازش نگرفته... به هر حال خودش میدونه و قلبش و انسانیتش چون من به هیچ وجه تحمل خیانتو ندارم...
نمیدونم... دوست ندارم الان به این موضوع فکر کنم که جز من با کسی دیگه هم هست... این موضوع فقط باعث میشه مریضتر بشم...

سلام مجدد سارا خانم،

اشاره فرمودید تصمیم دارید این رابطه رو تمام کنید اما راه رو بلد نیستید. احتمالاً انگیزه کافی رو هم ندارید. سعی میکنم با دانش محدودم به دو این دو مورد اشاره کنم.

کلمه موفقیت مطمئناً به گوشتون خورده. همه میخوان پیروز باشند. بگذارید چیزی راجع به موفقیت عرض کنم. موفقیت مسئله ای فردیه، یعنی موفقیت یک فرد با موفقیت دیگری تفاوت داره. برای شما خواهر خوبم، موفقیت یعنی پایبند بودن به تصمیمی که گرفتید صرفنظر از نتیجه ای که حاصل میکنید.

مهم نیست اگر این تصمیم چند ساعت یا چند روز بیشتر دوام نداشته باشه، مهم اینه که هر بار که تصمیمتون رو زیر پا گذاشتید دوباره از اول تصمیم بگیرید، دوباره از نو عهد ببندید. بدون استثناء همه ماها در مقطعی شکست میخوریم. من، شما، همه در زندگی شکست رو تجربه میکنیم چون هیچکدوم از ما انسانها کامل نیستیم.

اشکالی نداره اگه هر روز زمین بخوریم به شرطی که بی درنگ روی پاهامون بایستیم. و اگه شما تا آخرین روزی که زنده هستید این کار رو تکرار کنید، انسانی موفق هستید. شما زمانی شکست خورده هستید که دیگه تلاشی نکنید. زمانی بازنده خواهید بود که دیگه تعهد به خودتون رو تمدید نکنید.. افسوس ما در جامعه ای زندگی میکنیم که شکست خوردن و مردود شدن با اخم و فهر همراهه. در صورتی که باخت پایه های پیروزی هستند، شکست خاکیه که دانه های موفقیت در اون رشد میکنند. هر انسان بزرگ و موفقی بدون شکست و باخت به موفقیت دست نیافته. همیشه برای باخت و شکستهایی که خورده ام قدردان هستم و شما رو دعوت میکنم که برای شکستهایی که تا امروز تجربه کردید مسرور باشید.

این بازی (زندگی) اما یک روزی به آخر میرسه. به نظرم بزرگترین شکست وقتی هست که در آخرین روزهای زندگیمون به گذشته نگاه کنیم و ببینیم بعد از درماندگی و واماندگی هیچ تلاشی نکردیم.

- - - - - - - -

گاهی اوقات مجبوریم بخاطر اهدافی بزرگتر و مهمتر روابطی رو به فراموشی بسپریم، صرفنظر از اینکه چقدر این فراموشی دردناک و مشکل باشند. چند لینک در رابطه با چگونگی کنار آمدن با اینگونه شکستها خدمت شما، امیدوارم این شروع خوبی برای شما باشه.

ترمیم و التیام شکست عاطفی
چگونه همسر يا نامزد قبلی خود را فراموش كنيم
۵ روش عملی برای نجات یافتن از کنار گذاشته شدن در رابطه احساسی
مقابله با مشکلات پایان یافتن یک رابطه
با شکست عشقی چه جور کنار بیاییم؟
راه های التیام قلب شکسته
چگونه غم جدایی را تحمل کنیم؟
برای آنان قطع رابطه عشقی داشته اند
با شکست عشقی و تلخی برهم خوردن آن چگونه کنار بیاییم؟


راستی در مورد خدا یکم زود قضاوت کردید. من یک بی دین بودم مثل استاد شما. من هم شکست خوردم مثل شما! حالا که به گذشته نگاه میکنم هر بلا و رنجی که تجربه کردم رو هدیه بزرگی می بینم که باعث شد رنجهای بزرگتر و جبران ناپذیرتری رو تجربه نکنم. به جزئیات نمی پردازم چون امروز به تاندون انگشت کوچک دست راستم آمپول زدم، مجبورم با دست چپ تایپ کنم و یک دستی تایپ کردن همه ماجرا راحت نیست. در صورت کنجکاوی در آینده میتونم ماجرا را عرض کنم تا مطمئن بشید هیج چیزی بی دلیل و حکمت نبوده و نیست. حتی اگه الآن این موضوع برای شما مفهوم نباشه... در آینده همه چیز شفاف خواهد شد. :-)

موفق باشید و به تلاشتون ادامه بدید.

سلام به خواهر عزیزم سارا جان انشالله که الان حال روحیت خوب باشه.من سعی کردم همه نوشته هات رو بخونم و با تو دوست خوبم بتونم مثل بقیه دوستان خوب همدردی کنم.خدا خیلی دوست داره که اینجوری آزامیشت میکنه ،درسته توش مردود شدی ولی بازم یاد خدا تو رو به خودت آورده ،خدا داره دستت رو میگیره.به نظرت اشنا شدنت با سایت همدردی و وقت گذاشتن اعضا برای جواب دادن به تو از خوش شانسیته ؟نه،اون میخواد.درک کردن خدا سخته ولی اگه درکش کنی زیبا.لذت بخش ،عالیست.سارای عزیز این راه پر از استرس را درک کردی ،راه خدا رو هم تجربه کن.فقط هم ازخودش بخواه کمکت کنه،از دیگران هم بخواه برات دعا کنن.برو به درگاهش زار بزن،گریه کن،عزیزم خودش قول داده هر که بره به سمتش ، از دیگران بی نیازیش میکنه .

در حدیث قدسی آمده: هرگاه به دل بنده ای سر بزنم و ببینم که یا من بر آن چیره شده، اداره و تربیت او را خود به عهده گیرم وهمنشین و همسخن و همدم او شوم. التماس دعا

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara.s

مرسی دوستان... متاسفانه نمیتونم رابطه مو با ایشون به صورت کامل قطع کنم چون این ترم هم باهاش کلاس دارم و سه شنبه ها 4 ساعت پشت سر هم میبینمش.
امروز سر قراری که باهاش داشتم نرفتم... بهانه آوردم که سرما خوردم...الان توی خونه نشستم و دارم گریه میکنم... از صبح چند تا اس‌ام‌اس رد و بدل کردیم و یه کم هم حرف زدیم... ولی به طور کامل از نظر روحی ارضا نشدم. چون محبتش به من دیگه مثل سابق نیست و احساس میکنم داره کم کم از این ضعف روحی و جسمی من خسته میشه.

---

خودتون رو گول نزنید. شما میگید به بهانه کلاس داشتن با ایشون نمی تونید رابطه تون رو قطع کنید و بعد باهاش sms بازی می کنید.

شما می تونید سر کلاس برید و با ایشون رابطه ای نداشته باشید، بله قطعا سخت هست ولی شدنی است اگه خودتون بخواید. یک دقیقه قبل از شروع وارد کلاس بشید، یک دقیقه بعد از تمام شدن خارج بشید، در محیط دانشگاه دور و بر ایشون نباشید، همیشه آخر کلاس بشینید.

در نهایت هم شما گفتید "بهانه آوردید" که سرما خوردید، شما اصلا نیازی نیست ایشون رو متقاعد کنین که چرا نمی خواید ایشون رو ببینید.

نقل قول:

---

دوستان شما باورتون نمیشه که چقدر من باهاش بهم خوش میگذره. از فکر این که یه روزی نتونم خودمو مثل یه موجود خوشبخت بین بازوهاش قایم کنم حالت مرگ بهم دست میده... وقتی بهم دست میزنه حس میکنم دارم ذره ذره توی بدنش حل میشم... هیچوقت این حسو به هیچ کس نداشتم.

---

این حس رو معتاد ها بعد از مصرف مواد هم دارند و واقعا قابل باور نیست چقدر بهشون خوش می گذره، ولی در نهایت هم نابودشون می کنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara.s

مشکل اینجاست که همه فقط میگن فراموش کن... ولی کسی نمیگه چطوری؟ من از فکر کردن بهش ضربان قلبم زیاد میشه... شما که نمیدونید اون چه حرفهای قشنگی توی گوش من میزد... چطور برام آشپزی میکرد... چطور بغلم میکرد... چطور منو میبوسید... با هم حرف میزدیم... کتاب میخوندیم، ساز میزدیم، صورتش مدام جلوی چشمم چرخ میخوره... بوی ادکلنش روی همه لباسهام مونده... تمام کارهایی که با هم میکردیم مثل یه فیلم عاشقانه از جلوی چشمم رد میشه

---

شما نیاز به کمک حرفه ای دارید. برید پیش یک روانشناس. اگه الان خدای نکرده دست و پای شما شکسته بود یا بیماری قلبی داشتید و درد داشتید چکار می کردید؟ خیلی واضحه می رفتید پیش یک دکتر تا مشکلتون رو حل کنه. الان هم وضعیت دقیقا همینطوره.

نقل قول:

---

. مطمئنم دیگه بعد از اون هیچ مردی رو نمیتونم با این کیفیت دوست داشته باشم چون هیچ مردی به خوبی اون نمیتونه روح سرکش منو به دام بندازه... هیچ کس به اندازه اون خوب و مهربون و هات نیست... اون بی نظیره... ایده آل منه... فقط افسوس که مال من نیست

---

ایشون کجاش بی نظیره اونوقت؟

اینکه یک انسان بی قید و بنده؟ اینکه بدون ملاحظه به آینده شما به خاطر داشتن رابطه شما رو شیفته خودش کرد؟ اینکه تمام احساساتی که به شما نشون داد فیلم بود؟ ایشون یک بازیگر بود که نقشش رو خیلی خوب انجام داد و شما عاشق اون نقش شدید، اون نقش در فیلمی که ایشون بازی کرد ایده آل بود وگرنه ایشون نه خوبه، نه مهربونه، نه بی نظیره و نه ایده آل.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara.s

خودش قسم میخوره که قبل از من با هیچ کدوم از دانشجوهاش دوست نشده. البته قسم جون مامانشو میخوره چون به چیز دیگه که اعتقاد نداره... و منم بعید میدونم اینطور باشه. چون سالهاست تدریس میکنه و کسی حتی یه آتوی کوچولو ازش نگرفته... به هر حال خودش میدونه و قلبش و انسانیتش چون من به هیچ وجه تحمل خیانتو ندارم...
نمیدونم... دوست ندارم الان به این موضوع فکر کنم که جز من با کسی دیگه هم هست... این موضوع فقط باعث میشه مریضتر بشم...

---

سارا یعنی منم یه روز مثل تو میشم؟؟:-(

"قسم میخوره که قبل از من با هیچ کدوم از دانشجوهاش دوست نشده. البته قسم جون مامانشو میخوره چون به چیز دیگه که اعتقاد نداره"

وقتی اعتقاد نداره به خدا ، قسم خوردنش هم بیهوده است چون قسم خوردن به چیزی ضامن قرار دادن اون پیش خداست و حقه و اگه در نظر ایشون خدا نیست پس کسی هم نیست قسم رو اجرا کنه . به نظر شما دلیلی داره این کارو نکنه ؟ تعهدی داره ؟ از خدا می ترسه ؟ واقعا عاشق شماست ؟

"خودش میدونه و قلبش و انسانیتش" . به احترام شما خواهر عزیز چیزی که ته دلم مونده نسبت به این آدم نمی گم . منم مردم خودم رابطه شما مثل روز روشنه برای بنده و بقیه . خودم دیدم دختر نماز خونایی که با چند تا حرف عاشقانه خام می شن و برای مردای سو استفاده کننده چه راحته خلوار خلوار حرف عاشقانه زدن :confusion:

سلام به تمام دوستان
نظر همه ی شما دوستان خیلی محترمه و حرفاتون که میزنید از سر دلسوزیه، درسته عصبانیت در بعضی هاش نهفته است ولی بازم از دوست داشتن سارا جون و جوونای دیگه هست ولی عزیزان من فکر نمی کنید یه کمی زیاده روی میکنید. سارای ما دوست داره این رابطه رو تموم کنه، سرزنش ما فقط او رو ناراحت میکنه و دلش برای محبتهای اون اقا تنگ میشه، بیایید هممون براش دعا کنیم ،سارا جون خودش بهتر از هرکسی میدونه همه ی ما او را دوست داریم و مایلیم بهش کمک کنیم .پس گذشته رو دور بریزیم.راه نشونش بدیم.باور کنید فراموش کردن سخته.باید هدفی ، امیدی ، انگیزه ای باشه تا فراموشی صورت بگیره.
سارای ما حالت رو از روزی که به این سایت اومدی و تغییراتی رو که در تو رخ داده رو بهمون بگو؟عزیزم الان چه احساسی داری؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهساجان

سارا یعنی منم یه روز مثل تو میشم؟؟:-(

---

مهسا جان امیدوارم که هیچوقت این اتفاق براتون نیفته... نه تنها برای شما، که برای هیچ دختری... واقعا شرایط سختیه... اگر قرار باشه مثل من از روی احساسات تصمیم بگیرید آینده خوبی در انتظارتون نیست...

سارای ناز

خودت خوب میدونی که رابطه باهاش درسته یا غلط

جوابت همونیه که سطر اخر تاپیکت گفتی و از همه خواستی که اینو ازت نخوان!!!!!!

تو گیر کردی ...

از راه راست که ادم یه ذره فاصله میگیره مثلا 3 درجه بعد یه مدتی این کجی و سردر گمی میشه 80 درجه یا بیشتر

باید خودتو ازین وضع بیاری بیرون و با شرایط درست زندگی کنی اونی که واقعا لایقشی عزیزم:love_heart:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ashegheallah

سارای ما حالت رو از روزی که به این سایت اومدی و تغییراتی رو که در تو رخ داده رو بهمون بگو؟عزیزم الان چه احساسی داری؟

---

ممنون از شما دوست خوب... اگر بگم که حالم خوبه دروغ گفتم چون سرگردونی روحم درمان پذیر نیست و با این که میخوام استادم رو فراموش کنم حس میکنم که توی این زندگی هیچ چیزی بعد از اون نمیتونه منو آروم کنه... گاهی واقعا تمایل پیدا می کنم که به سمت مذهب برم. و دردم رو با خدا درمیون بذارم...اگر واقعا خدایی وجود داره امیدوارم به حال من توجه کنه...چون من به جز اون کسی رو ندارم که بتونم بهش اعتماد کنم...و همه چیزو خودش باید ببینه و قضاوت کنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Serok

سلام مجدد سارا خانم،

اشاره فرمودید تصمیم دارید این رابطه رو تمام کنید اما راه رو بلد نیستید. احتمالاً انگیزه کافی رو هم ندارید. سعی میکنم با دانش محدودم به دو این دو مورد اشاره کنم.

کلمه موفقیت مطمئناً به گوشتون خورده. همه میخوان پیروز باشند. بگذارید چیزی راجع به موفقیت عرض کنم. موفقیت مسئله ای فردیه، یعنی موفقیت یک فرد با موفقیت دیگری تفاوت داره. برای شما خواهر خوبم، موفقیت یعنی پایبند بودن به تصمیمی که گرفتید صرفنظر از نتیجه ای که حاصل میکنید.

مهم نیست اگر این تصمیم چند ساعت یا چند روز بیشتر دوام نداشته باشه، مهم اینه که هر بار که تصمیمتون رو زیر پا گذاشتید دوباره از اول تصمیم بگیرید، دوباره از نو عهد ببندید. بدون استثناء همه ماها در مقطعی شکست میخوریم. من، شما، همه در زندگی شکست رو تجربه میکنیم چون هیچکدوم از ما انسانها کامل نیستیم.

اشکالی نداره اگه هر روز زمین بخوریم به شرطی که بی درنگ روی پاهامون بایستیم. و اگه شما تا آخرین روزی که زنده هستید این کار رو تکرار کنید، انسانی موفق هستید. شما زمانی شکست خورده هستید که دیگه تلاشی نکنید. زمانی بازنده خواهید بود که دیگه تعهد به خودتون رو تمدید نکنید.. افسوس ما در جامعه ای زندگی میکنیم که شکست خوردن و مردود شدن با اخم و فهر همراهه. در صورتی که باخت پایه های پیروزی هستند، شکست خاکیه که دانه های موفقیت در اون رشد میکنند. هر انسان بزرگ و موفقی بدون شکست و باخت به موفقیت دست نیافته. همیشه برای باخت و شکستهایی که خورده ام قدردان هستم و شما رو دعوت میکنم که برای شکستهایی که تا امروز تجربه کردید مسرور باشید.

این بازی (زندگی) اما یک روزی به آخر میرسه. به نظرم بزرگترین شکست وقتی هست که در آخرین روزهای زندگیمون به گذشته نگاه کنیم و ببینیم بعد از درماندگی و واماندگی هیچ تلاشی نکردیم.

- - - - - - - -

گاهی اوقات مجبوریم بخاطر اهدافی بزرگتر و مهمتر روابطی رو به فراموشی بسپریم، صرفنظر از اینکه چقدر این فراموشی دردناک و مشکل باشند. چند لینک در رابطه با چگونگی کنار آمدن با اینگونه شکستها خدمت شما، امیدوارم این شروع خوبی برای شما باشه.

ترمیم و التیام شکست عاطفی
چگونه همسر يا نامزد قبلی خود را فراموش كنيم
۵ روش عملی برای نجات یافتن از کنار گذاشته شدن در رابطه احساسی
مقابله با مشکلات پایان یافتن یک رابطه
با شکست عشقی چه جور کنار بیاییم؟
راه های التیام قلب شکسته
چگونه غم جدایی را تحمل کنیم؟
برای آنان قطع رابطه عشقی داشته اند
با شکست عشقی و تلخی برهم خوردن آن چگونه کنار بیاییم؟


راستی در مورد خدا یکم زود قضاوت کردید. من یک بی دین بودم مثل استاد شما. من هم شکست خوردم مثل شما! حالا که به گذشته نگاه میکنم هر بلا و رنجی که تجربه کردم رو هدیه بزرگی می بینم که باعث شد رنجهای بزرگتر و جبران ناپذیرتری رو تجربه نکنم. به جزئیات نمی پردازم چون امروز به تاندون انگشت کوچک دست راستم آمپول زدم، مجبورم با دست چپ تایپ کنم و یک دستی تایپ کردن همه ماجرا راحت نیست. در صورت کنجکاوی در آینده میتونم ماجرا را عرض کنم تا مطمئن بشید هیج چیزی بی دلیل و حکمت نبوده و نیست. حتی اگه الآن این موضوع برای شما مفهوم نباشه... در آینده همه چیز شفاف خواهد شد. :-)

موفق باشید و به تلاشتون ادامه بدید.

---

من واقعا نمیدونم چطور از شما تشکر کنم... شاید بهترین کامنتی که من در مورد مشکلم گرفتم همین چیزی بود که شما برای من نوشتید... احساس میکنم مشکلمو میفهمید.... بیصبرانه دلم میخواد وقتی دستتون بهتر شد داستان زندگیتونو بدونم

و ممنون از لینکهای مفیدی که برام گذاشتید :)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Sinéad

خودتون رو گول نزنید. شما میگید به بهانه کلاس داشتن با ایشون نمی تونید رابطه تون رو قطع کنید و بعد باهاش sms بازی می کنید.
شما می تونید سر کلاس برید و با ایشون رابطه ای نداشته باشید، بله قطعا سخت هست ولی شدنی است اگه خودتون بخواید. یک دقیقه قبل از شروع وارد کلاس بشید، یک دقیقه بعد از تمام شدن خارج بشید، در محیط دانشگاه دور و بر ایشون نباشید، همیشه آخر کلاس بشینید.
در نهایت هم شما گفتید "بهانه آوردید" که سرما خوردید، شما اصلا نیازی نیست ایشون رو متقاعد کنین که چرا نمی خواید ایشون رو ببینید.
.

---

مشکلم دقیقا همینجاست دوست عزیز... من خودم رو در جریان وحشتناک دیوانگیهام انداختم... چون با رفتن این آدم از زندگی من خوشبختی و آرامش مفهوم خودش رو از دست میده... من هنر میخونم. یعنی دانشجوی رشته موسیقیم. یک زمانی فکر میکردم ساز من تمام زندگی منه... ولی از زمانی که با ایشون آشنا شدم دیگه پشت ساز هم نمیتونم بشینم...چون منو غمگین میکنه. من اگه سرانجام طرز فکر خودمو میدونستم هیچوقت از شما کمک نمیخواستم... من نمیدونم چطور میشه اونو فراموش کرد هرچی بیشتر اینو برای خودم تکرار میکنم این کلمه رفتن و فراموشی برام عظمت بیشتری پیدا میکنه...همیشه اونو در کنار خودم میبینم... یاد عشقش و آغوش گرمی که به روم باز کرد.
گریختن از اون برام مقدور نیست... فقط با کمک شما تونستم تعداد زنگهامو کم کنم و مدام بهش ابراز علاقه نکنم... اما این که اس‌ام‌اس ندم، صداشو نشنوم... اصلا مقدور نیست... به هیچ عنوان حد اقل فعلا

سلام به شما
اگر بگم که حالم خوبه دروغ گفتم چون سرگردونی روحم درمان پذیر نیست

نه عزیزم،اینکه سرگردون هستی نشانه خوبیست،یعنی اینکه دوست داری زودتر این رابطه رو تموم کنی و دنبال ارامش هستی.

و با این که میخوام استادم رو فراموش کنم حس میکنم که توی این زندگی هیچ چیزی بعد از اون نمیتونه منو آروم کنه...

من منکر این نمیشم که با استادت خوش نیستی و احساسات خوب بهت دست نمیده.چون این احساسات رو با این اقا تجربه کردی و ترس از این داری که این رابطه تموم بشه و دیگه شخصی گیر نیاد که این چنین بهت محبت کند و ابراز علاقه.برای تویی که در این مرحله شدید عاطفی هستی.طبیعی ست این احساس ترس رو داشته باشی ولی سارا جان ، این دوست داشتن نیست ، عزیزم فقط وابستگیست که ناشی از تنهایی ست و وقتی از این وابستگی بیرون بیای و بشی سارای واقعی نه سارایی که استادت ازت ساخته ،اون موقع تازه معنی زندگی و دوست داشتن رو میفهمی.

گاهی واقعا تمایل پیدا می کنم که به سمت مذهب برم. و دردم رو با خدا درمیون بذارم...اگر واقعا خدایی وجود داره امیدوارم به حال من توجه کنه...چون من به جز اون کسی رو ندارم که بتونم بهش اعتماد کنم...و همه چیزو خودش باید ببینه و قضاوت کنه.

خودت میگیم عزیزم.هیچ بجز خدا کسی رو نداره که همدم واقعیش باشه، همه، همه در اخر مارو تنها میذارن، الا خدا.خداست که همیشه در کنار ماهست .سارا جون من الان 5 ماه هست وجود خدا رو در تمام مراحل زندگیم حس میکنم،باورت نمیشه خدا اینقدر عزیز و بزرگه که ما انسانهای ناسپاس هرگز ،هرگز ذره ای از بزرگیش رو درک نمی کنیم.من عشق زمینی بهتر بگم هوس رو درک کردم و عبادت با خدا رو هم ذره ای درک کردم ، سارا جون اصلا قابل مقایسه نیست.عزیزم خدا هدیه هایی بهمون میده که اون موقع شاید به خودت بخندی که اینجوری شیفته محبت یه انسان شدی.محبتی که در اضای ان ازتو چیزی میخواد.عزیزم ازش کمک بخواه.کمکت میکنه.واقعا خداهست و تمام کاراش براساس حکمت هست و ما نمیدونیم ، حتی علاقه تو به استادت و اینکه میخوای ازش جدابشی.اتفاقاتی در اینده قراره برات بیفته که تو ازش بیخبری.

التماس دعا

سلام به شما
اگر بگم که حالم خوبه دروغ گفتم چون سرگردونی روحم درمان پذیر نیست

نه عزیزم،اینکه سرگردون هستی نشانه خوبیست،یعنی اینکه دوست داری زودتر این رابطه رو تموم کنی و دنبال ارامش هستی.

و با این که میخوام استادم رو فراموش کنم حس میکنم که توی این زندگی هیچ چیزی بعد از اون نمیتونه منو آروم کنه...

من منکر این نمیشم که با استادت خوش نیستی و احساسات خوب بهت دست نمیده.چون این احساسات رو با این اقا تجربه کردی و ترس از این داری که این رابطه تموم بشه و دیگه شخصی گیر نیاد که این چنین بهت محبت کند و ابراز علاقه.برای تویی که در این مرحله شدید عاطفی هستی.طبیعی ست این احساس ترس رو داشته باشی ولی سارا جان ، این دوست داشتن نیست ، عزیزم فقط وابستگیست که ناشی از تنهایی ست و وقتی از این وابستگی بیرون بیای و بشی سارای واقعی نه سارایی که استادت ازت ساخته ،اون موقع تازه معنی زندگی و دوست داشتن رو میفهمی.

گاهی واقعا تمایل پیدا می کنم که به سمت مذهب برم. و دردم رو با خدا درمیون بذارم...اگر واقعا خدایی وجود داره امیدوارم به حال من توجه کنه...چون من به جز اون کسی رو ندارم که بتونم بهش اعتماد کنم...و همه چیزو خودش باید ببینه و قضاوت کنه.

خودت میگیم عزیزم.هیچ بجز خدا کسی رو نداره که همدم واقعیش باشه، همه، همه در اخر مارو تنها میذارن، الا خدا.خداست که همیشه در کنار ماهست .سارا جون من الان 5 ماه هست وجود خدا رو در تمام مراحل زندگیم حس میکنم،باورت نمیشه خدا اینقدر عزیز و بزرگه که ما انسانهای ناسپاس هرگز ،هرگز ذره ای از بزرگیش رو درک نمی کنیم.من عشق زمینی بهتر بگم هوس رو درک کردم و عبادت با خدا رو هم ذره ای درک کردم ، سارا جون اصلا قابل مقایسه نیست.عزیزم خدا هدیه هایی بهمون میده که اون موقع شاید به خودت بخندی که اینجوری شیفته محبت یه انسان شدی.محبتی که در اضای ان ازتو چیزی میخواد.عزیزم ازش کمک بخواه.کمکت میکنه.واقعا خداهست و تمام کاراش براساس حکمت هست و ما نمیدونیم ، حتی علاقه تو به استادت و اینکه میخوای ازش جدابشی.اتفاقاتی در اینده قراره برات بیفته که تو ازش بیخبری.

التماس دعا

یه کتاب براتون آپ کردم اگه وقت داشتین خوشحال میشم بخونین . البته نه معجونه معجزه گره و نه متحول کننده . داستان یه آدمه هم عصر ماست ولی کمی متفاوت تر .اووووم می خونین ؟

http://dl.parsbook.org/server3/uploa...ye-mohabat.zip

این راهنمایی از طرف شخص دیگری هست.من فقط نویسنده این پیام هستم.

"سلام سارا جون
متنایی که نوشته بودی، احساساتت رو خیلی قشنگ بیان کرده بود،هرکس دیگری که جای تو بود نمیتونست ترکش کنه، امازندگی کردن با چنین آدمی حتی اگه بهش برسی تلخ ترخواهد بود،اون موقع هست که واقعیتهایی را که الان انکار میکنی و تمایلی به دونستنش نداری مثل خیانت ،مطمئن باش به وضوح میبینی.بچه ها راهنمایی های مختلفی بهت کردن، شاید اگه کسه دیگه ایی جای تو بود و این عشق درش کمتر بود میتونست این راهنمایی ها روش تاثیر بذاره اما تنها کمکی که میشه به تو کرد اینه که دست کسی تو رو از این مرداب بکشه بیرون.جدایی تو بهتره بگم با این تنهایی که بهت رو آورده غیره ممکنه، اگه خودت میتونی با پسری توی این سایت موضوعت رو بگو و ازش کمک بخواه تا وقتی که از این حال روحیت بیای بیرون.اما اگه خیلی مشکله برات، با استادت صحبت کن ،بهش بگو که این رابطه اگه اینجوری پیش بره اون که نابود میشه،منم.و من به اندازه کافی دارم از این حقیقت که تو مال من نیستی عذاب میکشم، ازش بخواه که کسی رو بهت معرفی کنه که قصدش از این که اومده توی زندگی تو این باشه که بتونی از استادت فاصله بگیری.هر وقت هم دیدی که از چاله داری به چاه میفتی به استادت بگو. بذار اون از همه ی جریان رابطه تو با فرد جدید باخبر باشه.اون هر چقدر هم تو رو برای ازدواج نخواد، اینده ات براش مهمه چون از یه نظر نوشته بودی: وقتی موضوع خواستگارت رو فهمیده بود بهت پیشنهاد کرد که باهاش ازدواج کنی و فرصت یه زندگی سالم را بهت داد و از نظر دیگه هیچ مردی تحمل این رو نداره که کسی بخواد سوء استفاده بکنه از دختری که خالصانه دوسش داره.منظورم این که تو خالصانه استادت رو دوست داری.وقتی که این روش رو استفاده کنی تمام عشقت به مرور زمان تقسیم میشه بین دو نفر.بهت قول نمیدم اما شاید با این کار تونستی استادت رو به خودت نزدیک تر کنی اما تو به این فکر نکن به این فکر کن که قصدت فقط رهایی از این عشق باشه.با این کار تمام احساساتی که باعث شده تو ،چشمت رو ، روی تمام چیزای دور و برت ببندی ، باز کنی و توی همین رابطه با مرد جدید که باعث میشه علاقه ات کمرنگ تر بشه نسبت به استادت.دیگه با عقل و منطقت تصمیم بگیری چون فردی که توی این عشق که زندگیش رو داره به نابودی میکشه تمایل پیدا کرده که با فرستادن پست به این سایت از حتی یه نفر کمک بگیره ، مطمئنم وقتی که بتونه یه ذره از این عشق دور بشه به خودش کمک میکنه.این پیشنهاد رو کردم چون پیشنهادات بقیه برات کارساز نبود خیالت جمع باشه که قلبت به هر اندازه که شکسته، جواب میگیره و کسی بهتر از استادت سر راهت قرار میگیره ،همونجوری که وقتی عاشق اون پسره شدی ،مطمئنم فکر نمیکردی استادت سر راهت قرار بگیره، اما دیدی که چقدر بیشتر از قبلی دوسش داری و الانم به وجود فرد جدیدی که بتونه تمام قلب تو رو احاطه کنه اعتقاد نداری،اما برگرد به گذشته ات و با وجود دو عشق که، جدیده شدت دوست داشتنش بیشتر از قبلی بود،به عشق جدیدی در اینده توی زندگیت امیدوار باش.