بعد از 4 سال نامزدی و صیغه میخام برم ... قصد ازدواج نداره

سلام
این اولین پست منه، این سایت رو یکی از دوستام بهم معرفی کرده که همین جاس

دختر 24 ساله هستم، مذهبی، فوق العاده احساساتی...
4 سال پیش تو اینترنت با پسری در چت آشنا شدم، اون موقع 20 سالم بود و هیچ وقت با هیچ پسری حرف هم نزده بودم، اون هم همین طور بود و 3 ماه از من کوچکتر، هم رشته بودیم من تهرانم اون شمال زندگی میکنه
رابطمون ادامه پیدا کرد و بعد ی مدتی اومد خواستگاری به اصرار خوانواده من (که تکلیفمون معلوم شه چون میخاستیم همو)
3 سال پیش اومدن خواستگاری با ی برخورد افتضاح، سطح فرهنگی خانوادهامون زمین تا آسمون فرق میکرد، خانواده من و خودم مذهبی هستیم خانواده اون کلا از آدمای مذهبی متنفرن و بی حجابو مختلط هستن (البته نامزدم نماز میخونه و روزه میگیره ولی به حجاب و دست دادن با نا محرم و اینا اعتقادی نداره)
پدر مادرش در خواستگاری گفتن که الان برای پسر ما ازدواج زوده، دوست باشن با هم حالا اشکال نداره!

خلاصه اتفاقات بعدش این بود که خانواده من به شدت مخالف شدن و گفتن این پسر و خانوادش به هیچ وجه در شان تو نیستن و بهتره تموم کنین، که من نتونستم، خیلی عاشقش بودم اون موقه ها...

نامزدم بعد اون اتفاقا اومد خونمون و به پدر مادرم التماس و گریه که منو خیلی دوس داره و ارتباطمون رو قطع نکنین تا من درسم تموم شه و اینا بیام برای عقد و با خانوادم حرف بزنم

خانواده من به خاطر من کوتاه اومدن و راه اومدن باهاش، صیغه خوندیم و هر چند وقت ی بار میومد تهران منو میدید
بعضی وقتا 1-2 ماه ی بار، بعضی وقتا 4-6 ماه ی بار، میومد خونمون بعد میرفتیم ی دوری میزدیم تو شهرو بعدش بر میگشت میرفت شهرشون

البته هر دفعه که میومد خانوادم جویا میشودن که چی کار کردی با مامان بابات حرف زدی؟ میخای چیکار کنی؟
ولی اون هرگز با خانوادش حرف نزد حتی نگفت صیغه خوندیم، کاردانیش تموم شد گفت کارشناسی بخونم، الان یک ساله کارشناسیش تموم شده برای سربازی اقدام نکرده هنوز

هیج اشتیاقی و هیچ برنامه ای برای آیندش با من نداره، 4 ساله دو ماه ی بار میاد چند ساعت خوش میگذرونه با من و میره

تو این مدت خیلی دعوا داشتیم ولی هیچ وقت کات نکردیم چون همیشه من کوتاه میومدم و از حق خودم میگذشتم، هر کاری دلش میخاست میکرد، هر خواسته ی نا معقولی از من داشت حتی وسط پارک! من انجام میدادم، تا اونجا که میتونست ازم سو استفاده میکرد (البته الان دارم اینا رو میفهمم که چشمم باز شده، اون موقه ها فک میکردم خیلی دوسم داره و ما 100000٪ با هم ازدواج میکنیمو فک میکردم همه پسرا همینجورین و این نرماله)

بعد 2 سال وقتی تقریبا 22 ساله بود کم کم عقایدش عوض شدن، میگفت مطمئن نیستم قرآن از طرف خدا باشه... یا این آخرا ی ها افتاده به کوه نوردی و صخره نوردی، با ی گروه رفتن ی شهر دیگه برای کوهنوردی، 4تا مرد بودن و ی دختر همسن نامزد منم بود باهاشون، 2 شب همشون با هم تو ی اتاق 4 متری خوابیدن، (البته نمیگم کاری کرده یا اون دختره خراب بوده) ولی بعد این حرکت خیلی از چشمم افتاد

تمام این مدت خانوادم بهم میگن این به درد تو نمیخوره ولی من گوشم بدهکار نبود انقد دوسش داشتم چشمم هیچ چیزو نمیدید اونم میدونش هر غلطی کنه من کوتاه میام و میبخشم

الانم حسابی افتاده به خودش و خوش گذرونی آش، کوه میره 200 هزار تومن تی شرت میخره 170 هزار تومن عینک کوه میخره و... بعد میگم چرا 2 ماهه نیومدی پیشم؟ میگه پول ندارم

تو این 4 سال اندازه همه 20 سال قبلیه عمرم گریه کردم، اینجا نمیگنجه بگم چقد اذیتم کرده تا الان



چند وقته خدا چشممو باز کرده به این چیزا قبلش حالیم نبود، اونم از دعای مادرم دارم...

میخام تموم کنم باهاش به زودی

الان تنها چیزی که خیلی فکرمو اذیت میکنه اینه که کلی عکس ازم داره شاید 100 تا

چیکار کنم اون عکسا رو از کامپیوترش پاک کنه ؟ نمی تونم تحمل کنم صیغمونو فسخ کنیمو عکسام دستش باشه، یا بعدن بخواد باهاش گرو کشی کنه
(خواهشن نپرسین چجور عکسی بوده! ما محرم بودیم 4 سال)

عطـــــر صبح عزیزم

خداروشکــــر که به قول خودت چشات باز شد و خدا رو شکــــر که این موضوع به عقد دائم و ... کشیده نشده!

اولاً اون با این عکسا هیچ سوء استفاده ای نمی تونه بکنه، شما یه مدت محرم هم بودین و هر عکسی از هم داشته باشین موردی نداره؛
مطمئناً هم به همسر آیندت خواهی گفت که 4 سال همسر موقت این آقا بودی؛ پس ترسی از آینده هم نخواهی داشت!!!
بعد از فسخ گناهی هم به پای تو نیست که با عکسای تو می خواد چیکار کنه!

اصلاً جای نگرانـــی نداره؛اونم به مرور زمان خودش پاک می کنه؛ فکر بیرون کشیدن خودت از این رابطه باش فقط.

منم بعد دوسال عقد دائم از همسرم جدا شدم؛ کلی هم عکس داریم که نمی دونم اون پاک کرده یا نه؛ اما غصه ای از بابتش ندارم!!!

در ضمن به خاطر این نگاه قشنگت که بیداری الانت رو مدیون دعای مادرت هستی بهت تبریک می گم:104:

اگه بتونی با تفاهم و نه با جنگ و دعوا تمومش کنید خیلی بهتره. ولی کلا چون صیغه بودید مشکلینیست و همسر آیندتون هم علی الاصول باید کنار بیان:310:

ممنونم بابت همدلیتون :72::72::72::72:

چند روزه تصمیم گرفتم جدا شم ولی بهش چیزی نگفته بودم که بیاد ببینمش حرفامو بزنم
ولی از حسو حالم خودش فهمید چون تا نزدیکی ای جنون بهم ریختم،
گفت من عاشقتم نمیخام از دستت بدم و قول میدم زود برم سربازی و کارامو بکنم
(ولی عین روز برام روشنه که میره دوباره که خیالش راحت شد من بازم هستم بیخیال میشه)
دو دلم کرده دوباره من چیکار کنم با این تصمیم سخت؟ چجوری بفهمم کدوم راه درسته؟
عقلم میگه 100٪ برو
احساسم میگه 100٪ بمون

تازگی آ با ی پسری آشنا شدم که باورش برام سخته دقیقا همون چیزی هست که من میخاستم، اعتقادش، رفتارش، تیپش، ...، مثل فرشته ها میمونه، باورم نمیشه ی پسر ممکنه انقد خوب و با خدا در عین حال اجتماعی باشه
انقد شبیه خودمه که انگار خدا مخصوصا گذاشتتش سر راهم که ی چیزی رو بهم بگه. شاید اینکه پسر خیلی خوب هم پیدا میشه و من خودمو به نامزدم راضی کردم فقط ( که واقعا هم همینطوره 80٪ خصوصیات نامزدمو دوس ندارم ولی نمیدونم چرا عاشقشمم)
نمیدونم چیکار کنم...

(امیدوارم منظورمو بد نرسونده باشم، من به خاطر ی پسری که سر جمع 4 دفعه دیدمش نمیخام نامزدمو ول کنم، و از همون اول هم به ایشون گفتم که نامزد دارم)

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

همیشه وقتی حس میکنه ممکنه از دستم بده گریه میکنه و میگه عاشقتم، منو بر میگردونه پیش خودش
اوضاع که نرمال میشه دوباره همون آدم سابق میشه،
خانوادم 2 ساله میبیننش میگن خیلی بهت سرد شده قبلا اینجوری نبود،
انگار منم زیاد به دل اون نشستم ولی دوسم داره و بهم وابستس

الان تقریبا دو هفتست که تموم کردم
چقدر الان حالم بهتره نسبت به اون موقع که این پست های قبلی رو دادم...
دعا کنید خدا بهم آرامش بده :323:

خوشحالم که راهت رو پیدا کردی و چیزی که به صلاحت هست رو انتخاب کردی
فقط لطفا اینبار حواست رو جمع کن
منظورم اون پسریه که تازگی باهاش آشنا شدی
ممکنه بخاطر کمبود و ناراحتی که داشتی تصمیم اشتباه بگیری

موفق باشی عزیزم:72:

باورم نمیشه انقد مسخره 4 سال زندگیم پرید
باورم نمیشه انقد راحت بیخیال من شد
فکر میکردم زنگ بزنه ایمیل بده حداقل
الان سه هفته بیشتره
انگار اصن چیزی وجود نداشته...

نمیخام دیگه به کسی وابسته بشم، دلم میخاد تنها باشم، برا خودم زندگی کنم
ولی سخته برام
نمیدونم چیکار کنم....
من شاغلم، چند وقته خیلی کم کار میکنم
دوس ندارم کارمو از دست بدم چون هم از نظر مالی بهش احتیاج دارم هم اینکه بیکار باشم انقد فکر میکنم که دیوونه میشم

سلام خانومی

خوبی؟

خداروشکر که این رابطه اشتباه و مبهم رو تموم کردی.

چند تا نکته:


1.اول از اینکه نگران عکسها نباش. و اگر کسی امد خواستگاری بهش حقیقت رو بگید.اینجوری اگر اون اقا هرکاری بکنه چون خانواده خواستگار در جریانن مشکلی پیش نمیاد.اما اگر نگی هر رو باید نگران باشی و تن و بدنت بلرزه.
پس صادقانه این موضوضع رو بگو

2.به هیچ عنوان برای فرار از یه رابطه تن به رابطه دیگه نده.مدتی به خودت اجازه بده تا ارامش از دست رفته این 4 سال رو به دست بیاری

3.اگر رابطه رو کات کردی دیگه موشکافی نکن و انقدر چرا چرا نکن.این چرا ها شما رو خشمگین میکنه.پرخاشگر میکنه.

خیلی خوشحال باشه که تموم شده و خوشحال تر از اینکه ذات اصلیش رو به شما نشون داده.اگر دوباره مظلوم نمایی میکرد و شما رو دو دل میکرد چی؟!

4.همیشه دیگران در مورد خراب شدن زندگی ما مقصر نیستن.خیلی وقتها خودمونم دخیلیم.

5.نه به اون شوری و نه به این بی نمکی.مگه میشه ادم تنها بمونه؟
گفتم مدتی به خودت ارامش بده...تا روحیه ات به حالت قبل برگرده.

ورزش کن و کار کن.حتی بیشتر از کار ورزش کن.

بعدش که بهتر شدی میشینی و به خواستگارای خوبت هم فکر میکنی.

موفق باشی

سلام من عطر صبحم اون اکانتم مشکل پیدا کرده بود مجبور شدم دوباره عضو شم


هنوز زندم
الان نزدیک 6 ماه میگذره، ی جورایی تو برزخم
برزخ بین برگشتن و برنگشتن
تو این مدت دو بار باهاش چت کردم
بکیش یک ماه پیشا تقریبا و دومیش امشب
مبگه خیلی پشیمونم که به خاطر اشتباهاتم ی فرشته رو از دست دادم. میگه قدرتو نمی دونستم احساسم بهت خاک گرفته بود
الان متوجه همه اشتباهاتم شدم، دیگه هیچوقت نمیذارم ازم ناراحت بشی، دست از لجبازی بردار و ی عالمه از این حرفا
میگه همیشه عاشقت بودم، هیچ وقت بهت خیانت نکردم
میگه حالم خیلی داغونو خرابه مثه دیوونه ها شدم ، خیلی اشتباه کردم ولی حقم جدایی نبود
میگم اگه منو واقعا میخواستی تمام تلاشتو میکردی که برگردونیم
میگه ی بار دیگم جدا شدیم وقتی بعد خواستگاری خانواده ها مخالف بودن ولی اون موقع منو میخواستی و من تمام تلاشمو کردم که برت گردونم و موفق شدم
(راست میگه کشت خودشو اون موقعه،21 سالمون بود، انقد به خانوادم التماس کرد که راضی شدن)
میگه وقتی خودت منو ول کردی رفتی من باید چیکار کنم انتظار داشتم تو این مدت خودت بر میگشتی
میگم ما که اصن پیش هم نیستیم مگه تو این 4 سال همش چند دفعه دیدیم همو
میگه مهم اینه که دلمون با هم باشه، سربازیم تموم شه همه چی حله
صبر کن تو دختر صبوری هستی!

(خانوادش هیچی ازش نپرسیدن دیدن حال پسرشون از این رو به اون رو شده و 9 ماهه دیگه نمیاد تهران. تمام این سالا ی جوری رفتار کردن انگار اصلا من وجود ندارم)




من نمیدونم چیکار کنم....
دلم میخواد برگردم حس میکنم دوسش دارم هنوز با اینکه خیلی اذیتم میکرد
ولی از خانوادم میترسم، حتی اسمش دیگه بیارم میکشنم، یا اینکه بفهمن باهاش ارتباط برقرار کردم در همین حد هم
دیگه اعصابم به پنهان کاری نمیکشه، نمیتونم بدون اطلاع خانوادم برم دوباره باهاش باشمو همش خانوادمو بپیجونم
تنها علتش اینه
وگرنه برام دیگه مهم نیست که باهاش یا با کس دیگه ای ازدواج کنم یا نه
مثله فحش شده برام ازدواج


مشکل من در حال حاضر:
عذاب وجدان به خاطر اینکه احساس میکنم تو برزخ نگهش داشتم هنوز منتظرمه که برگردم، میگه هر دفعه میای آتیش میزنی بهم میری داغ دلمو تازه میکنی
هر روز تو انجمنی که عضو پروفایلشو چک میکنم ببینم کی آنلاین بوده آخرین بار، ی ماه بیشتر بود آنلاین نبود نگران بودم برا همین چت کردم

الان خودمم تو برزخم بین جدایی و برگشتنحال خودمم اصن تعریفی نداره، ی جورایی قاطی کردم

ادعا می کنه پشیمونه؟اشتباه کرده؟خیلی خوبه ولی باید ثابت کنه.چطوری؟

دوباره بیان خاستگاری و زیر نظر مشاور به شناخت برسید و ...

اگر گفت یه مدت با هم باشیم تا من شرایطم جور بشه،قبول نکن و تا زمان

خاستگاری هر گونه راه اربتاطو ببند.ولی،آزموده را،آزمودن خطاست.

درضمن عذاب وجدان م نداشته باش،6ماپیش قطع کردی اگر اون موقع می خواستت

سعی می کرد از تصمیمت برگردی.اینکه بعد از 5ماه فبلش یاد هندوستون کرده به

شما ربطی نداره.شما که نگفته بودی ممکنه یه روزی برگردم که می گی تو برزخ بوده؟

عذاب وجدان نداشته باش و اجازه نده پروژه 4ساله رو دوباره اجرا کنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط atre sobh

سلام من عطر صبحم اون اکانتم مشکل پیدا کرده بود مجبور شدم دوباره عضو شم


هنوز زندم
الان نزدیک 6 ماه میگذره، ی جورایی تو برزخم
برزخ بین برگشتن و برنگشتن
تو این مدت دو بار باهاش چت کردم
بکیش یک ماه پیشا تقریبا و دومیش امشب
مبگه خیلی پشیمونم که به خاطر اشتباهاتم ی فرشته رو از دست دادم. میگه قدرتو نمی دونستم احساسم بهت خاک گرفته بود
الان متوجه همه اشتباهاتم شدم، دیگه هیچوقت نمیذارم ازم ناراحت بشی، دست از لجبازی بردار و ی عالمه از این حرفا
میگه همیشه عاشقت بودم، هیچ وقت بهت خیانت نکردم
میگه حالم خیلی داغونو خرابه مثه دیوونه ها شدم ، خیلی اشتباه کردم ولی حقم جدایی نبود
میگم اگه منو واقعا میخواستی تمام تلاشتو میکردی که برگردونیم
میگه ی بار دیگم جدا شدیم وقتی بعد خواستگاری خانواده ها مخالف بودن ولی اون موقع منو میخواستی و من تمام تلاشمو کردم که برت گردونم و موفق شدم
(راست میگه کشت خودشو اون موقعه،21 سالمون بود، انقد به خانوادم التماس کرد که راضی شدن)
میگه وقتی خودت منو ول کردی رفتی من باید چیکار کنم انتظار داشتم تو این مدت خودت بر میگشتی
میگم ما که اصن پیش هم نیستیم مگه تو این 4 سال همش چند دفعه دیدیم همو
میگه مهم اینه که دلمون با هم باشه، سربازیم تموم شه همه چی حله
صبر کن تو دختر صبوری هستی!

(خانوادش هیچی ازش نپرسیدن دیدن حال پسرشون از این رو به اون رو شده و 9 ماهه دیگه نمیاد تهران. تمام این سالا ی جوری رفتار کردن انگار اصلا من وجود ندارم)




من نمیدونم چیکار کنم....
دلم میخواد برگردم حس میکنم دوسش دارم هنوز با اینکه خیلی اذیتم میکرد
ولی از خانوادم میترسم، حتی اسمش دیگه بیارم میکشنم، یا اینکه بفهمن باهاش ارتباط برقرار کردم در همین حد هم
دیگه اعصابم به پنهان کاری نمیکشه، نمیتونم بدون اطلاع خانوادم برم دوباره باهاش باشمو همش خانوادمو بپیجونم
تنها علتش اینه
وگرنه برام دیگه مهم نیست که باهاش یا با کس دیگه ای ازدواج کنم یا نه
مثله فحش شده برام ازدواج


مشکل من در حال حاضر:
عذاب وجدان به خاطر اینکه احساس میکنم تو برزخ نگهش داشتم هنوز منتظرمه که برگردم، میگه هر دفعه میای آتیش میزنی بهم میری داغ دلمو تازه میکنی
هر روز تو انجمنی که عضو پروفایلشو چک میکنم ببینم کی آنلاین بوده آخرین بار، ی ماه بیشتر بود آنلاین نبود نگران بودم برا همین چت کردم

الان خودمم تو برزخم بین جدایی و برگشتنحال خودمم اصن تعریفی نداره، ی جورایی قاطی کردم

---

چیزی که واضحه این آقا از شما سو استفاده کرده برا رفع نیازهای خودش

ادم عاقل 1 اشتباهو 2 بار تکرار نمیکنه

1 پسر اگه واقعا کسی رو دوست داشته باشه 1 روز هم بدون اون نمیتونه سر کنه چه برسه جند روز...

شما احساسی برخورد نکن مثل گذشته که عواقب خیلی بدی براتون داره.

موفق باشید

سلام

نظر شخصی من اینه که به همچین آدمی نمیشه بعنوان همسر آینده اعتماد کرد.

اما اگه خواستی کاملاً مطمئن بشی و به این حرفها خودت برسی، یک راهی داره و اون این که :

اولاً اشتباه دفعه پیش رو تکرار نکنی.

دوماً دیگه خودت باهاش ارتباط نگیر. خودت رو بکش کنار و کاری کن که پای خانواده ها بیاد وسط.

لازم نیست خودت به خانواده ت بگی که دوباره باهاش ارتباط داری. اگه اون و خانواده ش شما رو بخوان، خودشون زنگ میزنن و تشریف میارن.

وقتی پستت رو خوندم که گفته بعد از سربازی و اینا، به شدت بوی سرکار گذاشتن و دوباره همون برنامه های چند ماه پیش به مشامم رسید. لطفاً حواست رو جمع کن و انقدر سادگی به خرج نده.

بازم میگم خودت رو از رابطه پنهانی و دو نفره بکش کنار

میگن اگه اشتباهی رو برای بار اول انجام بدی اسمش میشه اشتباه.
اما اگه برای دوم همونو تکرار کنی، اسمش میشه حماقت!

سلام دوستان
ممنون که کمک میکنین، خودم این چیزا به ذهنم نمیاد

راجع به خانواده اون که تا 1000 سال دیگه هم همین شکلی بی تفاوت هستن، خانواده منم از روز اول مخالف بودن و میگفتن این لیاقت تو رو نداره، خودش هم میگه من لیاقتتو نداشتم فقط همین آرومم میکنه
میگه چون تو خودت منو نمیخواستی دیگه کاری از دستم بر نمیومد چقد التماس کردم چی جوابمو دادی

کلا مقوله ازدواج منتفییه، مامان بابای من جنازمم رو دوش این آدم نمیذارن دیگه

مساله اینه که دیگه خودمم به ازدواج فکر نمیکنم، کار مسخره ای یه به نظرم، بعضی وقتا به این فکر میکنم که اصن رابطمون از وقتی رفت تو مود ازدواج خراب شد
ولی یکم که میگذره و با خودم فکر میکنم می بینم دیگه حوصله این آدمو ندارم، حتی بدون قصد ازدواج، حتی از ی شهر دیگه فقط بخوام صداشو بشنوم

وقتی افسردگی میزنه بالا خیل یادش میفتم و حسابی بهم میریزم

ولی وقتی با بقیه راجع بهش حرف میزنم میبینم چیزی که بقیه میبینن و فکرشون با چیزی که تو کله منه زمین تا آسمون فرق داره، مثل همین الان و حرفای شما

ی با به دادشم گفتم : من خیلی نامردم که اونو ول کردم؟
بعد گفت: تو اونو ول کردی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟
:nonchalance:

منم اوضاعم یجورایی شبیه شماست...خواستگاری...به هم خوردن مراسم و نارضایتی هر دو خانواده...صیغه محرمیت... دو سال معطل یکی بودن...مسئله سربازی.. رو هوا موندن زندگیت.....اعصابخوردی...ناراح تی ...درد...الانم 1ماه جدایی...
...مردی که مسولیت قبول نمیکنه...ازدواجی که بعد از 2سالو با مخالفت خونواده ها هیچوقت قرار نیست سر بگیره...
تازه من از پدرمم ناراحتم...(رو این حساب شما یکم از من اوضات بهتره)
به تاپیک منم بیا...ممنون میشم نظر بدی http://www.hamdardi.net/thread-28696.html
البته فعلا قلفه:)

سلام
من تو رابطه ی شما چیزی ندیدم که بشه اسم نامزدی روش گذاشت!
بی تعهدی,بی مسئولیتی,بی اطلاعی خانواده ی اون,بی انگیزه بودن برای ادامه ی زندگی,بی سرانجامی و....!
اینا فاکتورهای یه رابطه ی دوستی بی سرانجامه و بی سر و تهه واز نظر اون شما فقط وسیله ای برای برطرف کردن غرایز جنسی و عاطفیش هستی
دلتنگ تو نیست!
نیاز به یه شارژ عاطفی و جنسی داره و براش فرقی نداره تو باشی یا کس دیگه
به خودت بیا
این آدم که چهار سال بازیت داده و بی مسئولیتی وبی تفاوتی و بی تعهدی شو چهار سال به تو ثابت کرده ارزش فکر کردن داره؟
این آدم مناسب شما نیست.اینو بپذیر و برای همیشه از زندگیت بیرونش کن
آینده ی خودتو خراب نکن

ممنون به خاطر راهنمایی هاتون
حرفاتونو قبول دارم الان واقعا به نظرم درست میان ولی خب حالم عوض میشه
ی چیزی که تو این 6 ماه آزار دهنده بوده واقعا برام اینه که حالم مدام عوض میشه انگار تعادل احساسی نداشته باشم
ی روز صبح واقعا سر زنده و خوشحال و خندونم عصر و شبش به شدت افسردم
یا حداقل ی روز در میون اینجوری ام

وقتایی که میرم تو خودم ارتباطم با بقیه کم میشه و میرم تو فاز برگشتن


اینم فکر کنم باید بگم:
تو تمام این مدت با ی پسری در ارتباط هستم اینترنتی ، چند بار دیدمش ولی فقط در حد کارو درس و این چیزا حرف میزنیم تو چت، هیچ حرف خاصی نمیزنیم هیچی
ولی وقتی ی هفته چت نکنم خیلی میرم تو خودم و افسرده میشم، بعد به فکر اون مثلا نامزد سابق میفتم
تو این مدت سعی کردم وابسته نشم و الان هم فکر میکنم نیستم واقعا چون اصلن تیریپی نیست
ولی بودنش تو این مدت خیلی تاثیر + تو زندگیم داشته، اگه نبود حتی در همین حد، من دوام نمی آوردم و تا حالا 100 دفعه برگشته بودم پیش اون نامزد

خیلی آدم شاد و سرزنده و برون گرایی یه درست برعکس من
چیزایی خوبی ازش یاد گرفتم تو این مدت، مثل اینکه میشه با جنس مخالف دوست بود و به هم کمک کرد و مفید بود بدون اینکه وارد هیچ فازی شد و به جاهای مزخرف رسید
دیدم به همه پسرا خراب شده بود، فکر میکردم همشون مثل همن
ولی این تا الان که خوب بوده حالا آیندشو نمیدونم
البته ی مقدار زیادیش برا اینه که اعتقادات مذهبی داره و آدم معتقدییه
و به نظرم بقیش برا اینه که از من 1.5 سال کوچیکتره و میدونه نامزد داشتمو بهم زدم و اینا، کلا فکر خاصی راجع بهم نمیکنه!

اصن رابطه خاصی نیست ولی میترسم روزی که تموم بشه
خالی بشم
همین الانشم چند روز بی خبر باشم افسرده میشم

عطر زیبای صبح
سلام

من وقتی نوشته هاتونو خوندم متاثر شدم به دلیل اینکه من 4 ماه عقد موقت بودم و الان دنیایی دارم که نگو ....صبح های زود دلگیرم ، بعدازظهر ها کسلم ، همش تو فکرم ، بعضی وقتها می گم کاش نباشم ،.....اما اینکه شما 4 سال تمام این موضوع رو تحمل کردی خیلی تعجب آوره ، باور کن اون پسر تعهدی به شما نداره ، از فکرش بیا بیرون و به خودت بیا
من برای این حالت های افسردگیم بارها پیش مشاور رفتم ، یکیشون می گفت بعد از پایان هر رابطه ای اگر انسان حس تعهد داشته باشه دچار حالت دوگانگی میشه :دل تنگ میشه ، عصبی میشه ، پشیمون میشه ، عذاب وجدان می گیره .......اما با گذر زمان (معجونی واسه خودش ) حل میشه

امیدوارم تونسته باشم باهات همدردی کنم

عطر صبح عزیز،

بعضی دوستان گفتند بگو دوباره بیاد خواستگاری،
نظر من این است که حتی اگر اومد خواستگاری هم دیگه قبولش نکن.

این مرد زندگی نیست.

در مورد خودت هم، باید مشاوره بری.
باید درمان بشی و آثار 4 سال رابطه ناسالم را از ذهن و روانت پاک کنی تا بتونی تصمیم درست بگیری.

ارتباط بعدی ات به مراتب خراب تر خواهد بود، اگر بدون درمان کامل، شخص دیگه ای را به زندگیت راه بدی.
دوبار در تاپیکت به افراد دیگری اشاره کردی، خطرناکه!!!!!!

این آرامشی که به واسطه ی این ارتباط جدیدت پیدا کردی به قول مدیر همدردی مثله اینه که خونه تو تو زمین مردم بنا کردی!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

ثبات عاطفی تابع افکار و در ارتباط با رفتار آدمی هست.
همین طور که نمی شود در آتش رفت و نسوخت. همیطور هم نمی توان خود را در گیر عاطفه های بی ثبات کرد و بی ثبات نشد.

هر گونه دوستی های احساسی دختر و پسر بالا و پایین دارد.
در واقع وقتی در زمین مردم خانه بنا می کنی. هم خوشحالی چون بدون هزینه زمین خانه دار شدی، و هم وقتی صاحب زمین خونه ات را خراب می کنه یا به نفع خود ضبط می کنه ناراحت می شوی.
این خوشحالی و ناراحتی و بی ثباتی حاصل طرز تفکر شماست که برای فرار از یک چاله خود را به چاهی می اندازید و هم در ارتباط با رفتاری هست که می دانی اشتباه هست اما اعتیاد گونه به آن پناه می بری.

ثبات عاطفی وقتی اتفاق می افتد که در کنترل یک روش منطقی قرار می گیرد. اما وقتی عاطفه مدیر می شود. احساس رئیس می شود. همین می شود که شما شدید.

لذا برای بیرون آمدن از این تلاطمات، ناگزیری که مدتی رنج ترک این اعتیاد را بکشید. و ارتباط های این چنینی را ترک کنی

---

یکی از دلایلی که هنوز داری بهش فکر میکنی همین ارتباط جدیدته
باید آرامش و ثبات احساسیتو از درون خودت و با کمک خدا به دست بیاری و تا وقتی دنبال رفع جای خالی و کسب آرامش از جای دیگه ای باشی به قول خودت تحمل جای خالی یه آدم برات سخت میشه و گاهی دلت میخواد برگردی و.....
یه مدت به خودت استپ بده و دور همه ی روابط این تیپی رو خط بکش

با تشکر از کمکتون
ی مشاوره حضوری بهم معرفی می کنید؟ تهرانم
خانم باشه ترجیها و هرچه ارزون تر بهتر !

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

ممکنه بعضی از مراکز شماره یا آدرسشون تغییر کرده باشه.

مرکز مشاوره دانشگاه تهران

لینک تعرفه خدمات


مرکز مشاوره تلفنی دانشگاه تهران ( به غیر دانشجویان هم مشاوره می دهند)
آدرس و شماره تلفن روانشناسان و مشاوران دارای پروانه تخصصی

---

اینجا را هم ببین.

خوب این پسری ک شما گفتین بایدم نگران بود بابت عکسا..هرکار بخواد میتونه انجام بده
۴سال صیغه!! عقلانی نبوده تصمیمت
چقده خام بودی شما!!

عزیزم شما گفتی که خیلی مذهبی هستی و خانواده مذهبی داری ، اما با یک پسر اینترنتی دوست شدی و بعد اومده خواستگاری و ...

و همزمان با یک پسر دیگه هم آشنا شدید ، در ورتی که صیغه کس دیگه ای بودید ، و 4 بار همدیگه رو دیدی و از همه نظر مطلوب شماست ....

والان باز با یک پسر دیگه اینترنتی دوست هستی ، میگی حرفی جز درس و .. نمیزنی ولی کلا راجع به نامزد سابقت و بهم خوردن نامزدی با هم صحبت کردین ؟ میگی رابطه خاصی نیست ولی میترسی اگر تموم شه افسرده شی ...

فکر نمیکنی یکم حرفات با هم تضاد دارن ؟ شما میتونی این دوستی اینترنتی رو با یک خانم داشته باشی ، البته اینطور که میگید که مذهبی هستید ، پس چرا با یک پسر ؟
فکر نمیکنی این عدم تعادل احساسی از همین چیزها ناشی میشه ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kambiz619

خوب این پسری ک شما گفتین بایدم نگران بود بابت عکسا..هرکار بخواد میتونه انجام بده
۴سال صیغه!! عقلانی نبوده تصمیمت
چقده خام بودی شما!!

---

همچین آدمی نبوده که بخواد از این موضوع گرو کشی کنه، دیگه الان 6 ماه گذشته نگران این چیزا نیستم
خام، عاشق...

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tamanaye man

عزیزم شما گفتی که خیلی مذهبی هستی و خانواده مذهبی داری ، اما با یک پسر اینترنتی دوست شدی و بعد اومده خواستگاری و ...

و همزمان با یک پسر دیگه هم آشنا شدید ، در ورتی که صیغه کس دیگه ای بودید ، و 4 بار همدیگه رو دیدی و از همه نظر مطلوب شماست ....

والان باز با یک پسر دیگه اینترنتی دوست هستی ، میگی حرفی جز درس و .. نمیزنی ولی کلا راجع به نامزد سابقت و بهم خوردن نامزدی با هم صحبت کردین ؟ میگی رابطه خاصی نیست ولی میترسی اگر تموم شه افسرده شی ...

فکر نمیکنی یکم حرفات با هم تضاد دارن ؟ شما میتونی این دوستی اینترنتی رو با یک خانم داشته باشی ، البته اینطور که میگید که مذهبی هستید ، پس چرا با یک پسر ؟
فکر نمیکنی این عدم تعادل احساسی از همین چیزها ناشی میشه ؟

---

عزیزم!
من اون موقعه فقط 19 سالم بود و تجربه اول
اون موردی که میگی 4 بار همدیگرو دید ما به خاطر کاری که داشتیم ی جای مشترک همدیگرو میدیدم، نه به خاطر دوستی و قرار گذاشتن، الانم که کارم تموم شده دیگه نمیبینمش، همون موقع هم میدونستم به زودی قراره با اون نامزد بهم بزنم ولی باز هم گفتم که نامزد دارم، هرچند به هیچ وجه نمیشد اسم نامزد رو روش گذاشت... هیچ تعهدی به من نداشت

نمیدونم ولی من سعی میکنم اگه کاری از دستم بر نمیاد شخصیت آدمی رو که میدونم اشتباه کرده و در شرایط روحی و احساسی یه خوبی نیست زیر سوال نبرم

ناراحت نشو از اینکه کارای خودت رو برات شرح دادم ، منم چیزی زیاد تر از حرفای خودت نزدم و قصدم کمک بوده ولی مثل اینکه شما انتقادپذیر نیستی و یا نمیخوای کارای خودت رو در کنار هم باور کنی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tamanaye man

ناراحت نشو از اینکه کارای خودت رو برات شرح دادم ، منم چیزی زیاد تر از حرفای خودت نزدم و قصدم کمک بوده ولی مثل اینکه شما انتقادپذیر نیستی و یا نمیخوای کارای خودت رو در کنار هم باور کنی

---

مساله اینه که این کاراییکه شما در کنار هم میبینی زندگی من در طول حدود 5 سال هست همش با هم اتفاق نیافتاده،
مخصوصا اون پست های اولی که نوشتم اصلا تو حال خودم نبودم اون موقع میدونی آدم دو روز قبل از طلاق چه حسی میتونه داشته باشه؟
اگه نمیدونی و همچین تجربه های تلخی تو زندگیت نداشتی بهتره انقد راحت راجع به آدما قضاوت نکنی
من جز طعنه و تحقیر چیزی در صحبت هات ندیدم، چه برسه به قصد کمک

من هم قصدم تحقیر و طعنه زدن نیست . من چه قضاوتی در مورد شما کردم؟ عزیزم قبل از اینکه دنبال راه حل برای مشکلت بگردی ، اول باید به اشتباهات خودت اعتراف کنی ، یعنی باور کنی که چه جاهایی اشتباه کردی .

هر بار که از خونه میرم بیرون اذیت میشم، وفتی بقیه آدما رو میبینم حس بدی بهم دست میده، مخصوصا دخترای هم سنو سال خودم
به طرز عجیبی حس تنفر دارم به همه آدما
و به خودم
تحمل بقیه برام خیلی آزار دهنده و سخت شده، عذا میگیرم مجبورم برم کلاسامو
فکر میکردم بیشتر تو اجتماع باشم و سرم گرم شه بهتر میشه ولی کاملا برعکسه
کل زمان بیداریم ذهنم مشغوله همش دارم فکر میکنم و توی گوشیم برای خودم می نویسم
دیگه هیچ جای خالی ای تو ذهنم نیست برای درس خوندن

از همه چی بدتر اینه که این حالتم رو رفتارم تاثیر گذاشته
آدما رو خیلی بدو خیره نگاه میکنم، انقد که شاکی میشن و نگاهم میکنن
نمیدونم باید چیکار کنم
قاطی کردم نه؟

سلام

عطر صبح عزیز، تا زمانی که انتظار داشته باشی دیگران برات گام بردارن و تا زمانی که حق انتخاب خودت رو نپذیری، مساله به قوت خودش باقیه

با داشتن این احساسات و با انجام این اعمال، همین مفروضه ها باقی میمونند، همین اعمال تکراری انجام میشن و همین تفکرات همراهت خواهند بود و حتی اوضاع جسمانی هم تحت تاثیر قرار خواهند گرفت.

باید بتونی دست به یک انتخاب بزنی. انتخابی مهم و تعیین کننده. انتخابی که فکر، رفتار و احساساتت رو میتونه تغییر بده. احساسات منفی یک دفعه بر ما عارض نمیشن. فکر و رفتار ما کاملا تو احساس کردن ما موثره. وقتی فکرت و رفتارت و انتخابت درست نباشه، اونوقت احساساتت هم در همون راستا ابراز میشه

میتونی در رابطه با نامزد سابقت بگی چه انتخابهایی پیش رو داشتی، یا بهتر بگم داری؟

آنچه در کنترلت هست چیه؟ آنچه در کنترلت نیست چیه؟ دوست داری احساس خوبی پیدا کنی؟

یه کم راهنمایی میکنم. میتونستی انتخاب کنی که به همدردی نیای، و هر روز به این مسائلت فکر کنی. اما انتخاب کردی که به همدردی بیای و همونطور که بیان کردی، احساساتت هم بهتر شده. پس، کنترلت بر احساساتت و افکار و اعمالت بیشتر شده، یا دست کم احساس کنترل بیشتری داری. اینطور نیست؟

حالا میخوام درباره نامزدت، افکارت، اعمالت و احساساتت رو بگی. فکر می کنی انتخابهای دیگری هم هست؟ میتونی نام ببری؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohsenazizi

سلام

عطر صبح عزیز، تا زمانی که انتظار داشته باشی دیگران برات گام بردارن و تا زمانی که حق انتخاب خودت رو نپذیری، مساله به قوت خودش باقیه

با داشتن این احساسات و با انجام این اعمال، همین مفروضه ها باقی میمونند، همین اعمال تکراری انجام میشن و همین تفکرات همراهت خواهند بود و حتی اوضاع جسمانی هم تحت تاثیر قرار خواهند گرفت.

باید بتونی دست به یک انتخاب بزنی. انتخابی مهم و تعیین کننده. انتخابی که فکر، رفتار و احساساتت رو میتونه تغییر بده. احساسات منفی یک دفعه بر ما عارض نمیشن. فکر و رفتار ما کاملا تو احساس کردن ما موثره. وقتی فکرت و رفتارت و انتخابت درست نباشه، اونوقت احساساتت هم در همون راستا ابراز میشه

میتونی در رابطه با نامزد سابقت بگی چه انتخابهایی پیش رو داشتی، یا بهتر بگم داری؟

آنچه در کنترلت هست چیه؟ آنچه در کنترلت نیست چیه؟ دوست داری احساس خوبی پیدا کنی؟

یه کم راهنمایی میکنم. میتونستی انتخاب کنی که به همدردی نیای، و هر روز به این مسائلت فکر کنی. اما انتخاب کردی که به همدردی بیای و همونطور که بیان کردی، احساساتت هم بهتر شده. پس، کنترلت بر احساساتت و افکار و اعمالت بیشتر شده، یا دست کم احساس کنترل بیشتری داری. اینطور نیست؟

حالا میخوام درباره نامزدت، افکارت، اعمالت و احساساتت رو بگی. فکر می کنی انتخابهای دیگری هم هست؟ میتونی نام ببری؟

---

ممنون که جواب دادین
راجع به اوضاع جسمانی من تو همین چند ماه کلی کاهش وزن داشتم
راجع به اینکه دوست دارم احساس خوبی پیدا کنم یا نه، راستش دوستام که در جریان هستند خیلی تاکید میکنن باید برم پیش مشاور، ولی من میترسم. ترس از اینکه از دنیای الآنم بیارنم بیرون
تحمله ی شوکه دوباره رو ندارم، میترسم مجبور شم با واقعیت هایی رو به رو شم که تحملشون برام خیلی سنگین باشه. نمیتونم به اتفاقی که برام افتاده فکر کنم، یا به عبارتی نمیتونم باورش کنم
فکر میکنم اینا همش موقتیه و ما دوباره برمیگردیم پیشه هم (منظورم این نیست که همچین تصمیمی دارم، این ی فکره فقط)

راجع به نامزدم اگه به خاطر خانوادم نبود هم ممکن بود این کارو بکنم چون ی جوری انگار دلم برای خودم نمیسوزه، تمام این مدت 4 سال هم همینجوری بودم، من خیلی ناراحتی تحمل کردم فقط به خاطر اینکه همه چی مطابقه میل نامزدم باشه، خوشحالی و رضایته اون به همه چیه من اولویت داشت پیشه خودم
راجع به احساسم ،احساسم به خودم و همه آدما تغییر کرده که تو پست قبل گفتم
راجع به اعمالم، تو این مدت یک نفر دیگه بود که من بیشتر تو چت باهاش صحبت میکردم که همه تو این تاپیک از این مساله سوء برداشت کردن
حرف زدن با اون باعث میشه ذهنم مشغول بشه و به نامزدم فکر نکنم، بعضی وقتا سعی میکنم خذفش کنم تو اون چند روز تقریبا تمام بیداریم مغزم پره از فکرای گذشته، اینا دسته خودم نیست
حالم به شدت دوگانست، یک روزهایی کاملا شادو سرزندم که خودم تعجب میکنم، ی روزهایی به شدت افسرده ام و گریه میکنم، حتی اون روزهای خوب هم حس میکنم حالم نرمال نیست و این خوب بودن الکیه
این تفاوته حالم تقریبا به ارتباط داشتن یا نداشتن با اون شخص سوم بر میگرده، بر خلاف چیزی که یکی از بچه ها گفت تو پست های قبلی من دقیقا وقتی ارتباط ندارم با اون آدم به نامزدم فکر میکنم و به شدت وسوسه میشم برگردم
اصلا دلم نمیخاد حتی ی بار دیگه با نامزدم چت کنم، سه بار شده تو این 7 ماه، دلیله این تصمیمه قطعی مثله همیشه خودم نیستم، اونه. چون بار آخر گفت یا برگرد یا دیگه هیچوقت نیا، هر بار میای 1000 سال پیر میشم، تمامه غم از دست دادنت دوباره بر میگرده باید از اول تحمل کنم
دوست داشتم ی خط رو مچم مینداختم که جاش بمونه برای همیشه یادم بمونه دیگه هیچ وقت بر نگردم، ولی به خاطر خانوادم این کارو نمیکنم میدونم خیلی نارحت میشن

نمیدونم با این حاله دوگانه و ذهن آشفته باید چیکار کنم + اینکه جدیدا احساس میکنم این چیزا رو رفتار اجتماعیم تاثیر گذاشته که تو پست قبل گفتم
با ابن اوضاع دارم برای کنکور ارشده کامپیوتر هم درس میخونم !

خیلی حرف زدم، امیدوارم منظوره سوالاتون رو درست متوجه شده باشم.

مهم فقط این نیست که یک رابطه ناسالم و آسیب زا را در عمل و بطور واقع قطع کنیم . مهم این است که آن ارتباط را در ذهن

نیز قطع کنیم . شما رابطه را در ذهن نگه داشته ای و به عبارتی در جهت قطع وابستگی عاطفی و احساسی خود هیچ قدمی

برنداشته ای ، بلکه بر عکس احساساتت را حفظ کرده ای و فقط قطع رابطه فیزیکی شده و این کافی نیست . قطع ارتباط باید

همه جانبه باشه و باید بخواهی که شما تا حالا بطور قطعی قطع ارتباط را نخواسته ای .


لینک زیر را بخوان

http://www.hamdardi.net/thread-28920.html

همچنین به یک مشاور مطمئن و ترجیحاً خانم ، به صورت حضوری مراجعه کن و راه کارهای دریافتی را دقیق انجام بده .

سلام

دقیقا مشکل رو نشخیص داده ای. فکر می کنی اینها همه موقتیه و برمیگردید پیش هم...و باور هم نمی کنی که این اتفاقات افتاده باشه

معناش اینه که دلت میخواد این رابطه حفظ بشه، اما بدی هاش هم از بین بره. یعنی در ذهن خودت فردی از او ساخته ای که هم دوستش داری و هم همونجوریه که خودت میخوای، و نه اونجوری که واقعا هست!

و این نکته مهمیه که فرشته مهربان به درستی به اون اشاره کرد.

عنصر ذهنی فردی که با او چهار سال بوده ای، هنوز فعاله. البته انتظار هم نمیره که یک شبه از ذهن خارج بشه، اما تا تصمیم گیری نکنی و تا خودت به این نتیجه نرسی که او نباید باشه، او همچنان فعال باقی خواهد ماند.

حالا میخوام پیامدهای انتخاب شیوه فعلی رو بیان کنید. مثلا یکی از پیامدهای مثبتش اینه که امید به ازدواج با فردی که نسبت به او احساس خوبی داری، همچنان باقی میمونه. یک پیامد منفی اش هم مثلا اینه که اگر این امید، بیجا باشه، اونوقت فرصتهای دیگر رو از دست خواهی داد.

میتونی پیامدهای مثبت و منفی دیگرش رو بیان کنی؟

حالا تصور کن، تصمیم گرفتی که این رابطه و او رو برای همیشه فراموش کنی. میتونی پیامدهای مثبت و منفی این تصمیم رو هم بیان کنی؟

درباره اینکه نوشتی وارد محیط چت شدی و با فرد دیگری چت کردن رو آغاز کردی، و در ادامه نوشتی که موقتا حالت خوب میشه، و یا در نوسان حالات خوب و بد قرار می گیری، باید بگم که این رابطه چت گونه درست مثل یک مسکن موقتی که درد دندان رو میخوابونه عمل میکنه. دندان پوسیده رو نمیشه با مسکن درمان کرد. فقط ممکنه یکی دو شب دردش رو بخوابونه، باز همون آشه و همون کاسه. اگر خودت رو چندین شب به مسکن ببندی، اونوقت ممکنه بهش وابسته بشی. دیگه وقتی دندون درد میگیری، یه مسکن جوابگو نیست، باید دو تابخوری. کم کم ممکنه کار به جایی برسه که مسکن اصلا روی هیچ دردی اثرگذار نشه! ولی میتونستی بری دندونت رو پر کنی یا عصب کشی کنی یا در بدترین حالت اونو بکشی. دیگه دردت تموم میشد. درسته برای پرکردن یا عصب کشی یا کشیدن دندان باید هزینه میپرداختی، ولی هزینه اش در برابر سودی که داشت، چیزی نبود.

این درست مثل الکل یا ماده مخدر برای فرد افسرده است. تسکین موقت داره، ولی درمان نداره

لذت داره، ولی شادی نمیاره! وقتا خوب میشی، ولی تا دوباره نیاز پیدا میکنی یا احساس نیاز پیدا می کنی، حالت خراب میشه و بالاخره ممکنه روزی بهش وابسته یا معتاد بشی

پس، برای اینکه بتونی با مساله کنار بیای، نیاز به درمان داری نه مسکن. حالا لطفا برگرد و سوالاتی که بالاتر پرسیدم رو پاسخ بده. ببین چه انتخابهایی پیش رو داری و این انتخابها چه پیامدهایی برات خواهند داشت. ابتدا باید اینها رو بشناسیم.

سلام ممنون که کمکم میکنید
دقیقا همین جوری هست که گفتین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohsenazizi

در ذهن خودت فردی از او ساخته ای که هم دوستش داری و هم همونجوریه که خودت میخوای، و نه اونجوری که واقعا هست!

---

نه تنها الان بلکه تمام این مدت 4 سال همینجوری بود چون من خیلی کم میدیدمش چند ماه یکبار همیشه با تصویر ذهنی ای که ازش داشتم زندگی میکردم، این تصویر اونی بود که من میخاستم و عاشقش بودم نه اونی که نامزدم بود زمین تا آسمون با هم فرق داشتن
اتفاقا به دلیل همین نوع ارتباطمون که انقد دور بودیم از همه که نمیتونم الان قبول کنم که نیست ، چون اون موقعه هم که بود نبود!

پیامدهای + الان:
این فکر که اون هست منو از حسه نیاز به پسرای دیگه خالی میکنه، حسم مثله همون موقعه هاست، این حسو دوست دارم
حتی برام خیلی درد آوره که بخوام به کسه دیگه ای فکر کنم، فکر کردن به خاطره های بده نامزدمو به فکر کردن به آدمای دیگه ترجیح میدوم (تقریبا هیچ خاطره ی خوبی ازش ندارم)
فکر کردن بهش باعث میشه احساسه تنهایی نکنم، احساسه شکست نمیکنم تو زندگیم، اصلا انگار همیچین اتفاقه بدی نیافتاده برام

پیامدهای - الان:
اینکه تو فکرم همه ی ساعتام باهاشم هنوز منو به شدت منزوی میکنه، ارتباطم با دنیای اطرافم با اعضای خانوادم قطع میشه، دیگه حواس و فکری باقی نمیذاره برام که به خودمو آیندم فکر کنم
اصلا دیدنه آدم های جدید حتی بهمم میریزه، منو ناخودآگاه از دنیای خودم میارن بیرون
دوست دارم همش تو خونه باشمو فکر کنم، تو عالمه خودم باشم
الان هیچ تصوری از آینده زندگیم و امیدی بهش ندارم، هیچی، 0

پیامدهای + اینکه از این وضع در بیام:
فکر میکنم مثله بیدار شدن از خواب میمونه، تصوری از این زندگی که ممکنه در انتظارم باشه ندارم ولی احتمال میدم بیشتر به آیندم فکر کنم تا گذشته

پیامدهای - اینکه از این وضع در بیام:
حتی فکرشم برام سنگینه، واقعا جالبه! فکر میکردم سخت ترین کار اینه که دیگه نبینمش و باهاش حرف نزنم، ولی سخت ترین کار اینه که بهش فرک نکنم
اصلا نمیتونم فکرشم کنم که از ذهنم حذفش کنم... نمیتونم بگم این کار چقدر میتونه برام دردناک باشه، یعنی طلاق در برابره این هیچی نیست برام
انگار 5 سال از عمرمو با دستای خودم بکشم، دفن کنم، مثله مرگه برام، نمیتونین تصور کنین چقد از این کار میترسم...
من اصلا در خودم نمیبینم بتونم همچین کاری کنم + اینکه ی بخش خیلی خیلی بزرگ از وجودم اصلا نمیخواد که من اونو حذف کنم
حس میکنم اگه ی روزی از ذهنم پاکش کنم دیگه هیچی تو زندگیم ندارم، پوچ میشم کامل، انگار همین الانم همه ی زندگیمه
این حسی که هیچی تو زندگیم ندارم ی چیزی فراتر از تنهاییه، قبلا تجربش کردم دیگه نمیخوام تجربش کنم
حس میکنم دیگه هیچ وقت کسی پیدا نمیشه که اونقددددد دوسش داشته باشم و باهاش ی دست بشم، ی بخشی از وجودم بود، احتمالا هم حسه درستی هست، مگه آدم چند بار تو زندگی اونقد احساسش خالص میشه با ی نفر؟
حتی فکر میکنم نباید از دستش میدادم، باید عشق اولمو نگه میداشتم حتی در حده ی تلفنه چند ماه ی بار، نباید حذفش میکردم کامل، چون اون فقط ی بار تکرار میشد، به خاطر این پشیمونم

راجع به امید به ازدواج با اون آدم که رفته،
این امید اون موقعه هم که بود منتفی بود!‌ چون ما خیلی مشکل داشتیم، خیلی. هم با خانواده ها هم مهمتر از اون با همدیگه
من همون موقع هم میدونستم به درده ی عمر زندگی با هم نمیخوریم، ولی نمیتونستم از دستش بدم، میخواستم فقط باهاش باشم، آدمای دیگه و موقعیت های بهتر برام اهمیت نداشتن

الان خیلی حسه بدی به ازدواج پیدا کردم، دوست ندارم هیچ وقت حتی دیگه بهش فکر کنم، بدم اومده از همه مردا
این دید فکر نکنم با در اومدن از این حال الانم هم عوض بشه




راجع به چت و مسکن و اینها هم درست فرمودین
ولی این چت تقریبا تنها ارتباطه من با دنیای بیرون از خودمه، بقیه وقتا همش تو عالمه خودمم، انگار تو این دنیا نیستم

سلام

همانطور که گفتی، بود و نبود جسمانی یا واقعی او چندان فرقی نداره. آنچه بیشتر بوده و الان هم هنوز نرفته، تصویر او هست و این تصویر رو به دلایل و پیامدهای مثبتی که بیان کردی، میخوای نگهش بداری!

مساله ارتباط خیلی حائز اهمیته. اونموقع فکر میکردی ارتباط با او داری، ولی درواقع ارتباط خاصی نبود. الان هم میخوای ارتباط داشته باشی، اما نوعش تغییر کرده. ارتباط با تصویر ذهنی او، و ارتباط های مخرب دیگر مثل چت

من همینجا میخوام بیان کنم که برای اعمال تغییر و بهترشدن حال، دو راه پیش رو داری:

1. عوض کردن خواسته

2. عوض کردن رفتار


راه شماره یک، به این معناست که تصویر او رو از زندگی ات حذف کنی. با واقعیت مواجه بشی و بپذیری که او رفته. بپذیری که شما به درد هم نمیخوردید، و بپذیری که لزوما اولین عشق، به سرانجام ختم نمیشه و شاید حتی عشق درستی نبوده باشه! بپذیری که شاید گزینه های دیگری هم وجود داشته باشن

اما راه دوم اینه که تصویر او رو حذف نکنی، اما در رفتارهات تغییراتی ایجاد کنی. ارتباطت رو با دنیا و اطرافیانت از نو برقرار کنی. از ارتباطات مخرب پرهیز کنی. فعالیتهای تازه ای رو شروع کنی. مثلا ورزش کردن، رفتن به کلاسهای هنری، کشف استعدادها و ...

اما اگر این انتخابها رو انجام ندی، و اون تصویر رو نگه داری، همین روند ادامه دار خواهد بود. یعنی اندوه طولانی به خاطر فقدان، غصه خوردن به خاطر چیزی که نیست، از دست دادن امید به آینده و از دست دادن زمینه های مثبت زندگی و رشد و تغییر

با بیان این موارد، خواستم شرایط فعلی رو درک کنی و انتخابهایی که میتونی داشته باشی برای بهترشدن.

اما تصمیم گیری با من نیست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohsenazizi

سلام

1. عوض کردن خواسته

2. عوض کردن رفتار

---

ممنون به خاطر راهنماییتون، ذهن خودم انقد منظم و دسته بندی شده نمیتونه فکر کنه


راه اول:
در خودم نمیبینم بتونم ، حداقل شاید تا وقتی ی نفر دیگه نباشه از پسش بر نمیام

راه دوم:
خودم تو این مدت تقریبا داشتم سعی میکردم همین کارو انجام بدم ، سر کار میرفتم، ورزش تا حدودی، الانم کلاس های کنکور
ولی اینا کافی نیست، همه چی بعد از ی مدت تکراری میشه و جذابیت خودشو از دست میده، بازم من میمونمو اون حسه کشنده
جای خالی انقد بزرگه که نمیتونم با این چیزا پًُرش کنم، این باعث میشه دوباره برم تو دنیای خودم و از دنیای واقعی فاصله بگیرم...
زمانه خوب بودنم خیلی کوتاهه، اون روزایی هم که خوبم استرس دارم، میدونم آرامشه قبل از طوفانه


ولی انگار فقط همین دو تا راهو دارم
یا میتونم
یا نمیتونم...

بااجازه جناب عزیزی

این حالاتی که شما اشاره داشتی که با فکر نکردن به او برایت پیش می اید تلقینات ذهنی شماست . و از طرفی هم مأنوس

نبودن شما با خودتان هست . شما همه هویتتان را از پیش از این ارتباط گره زده بودید به یک عشق ذهنی که می گشته تا

مصداقش را پیدا کنه و وقتی پیدا کرده همه هویتت شده .

بگذارید واضح تر بگویم :

از دوران نوجوانی تخیلات عاطفی و رمانتیکی برای پسران و اغلب دختران پیش می آید برای دختران جنبه عاطفی و عشق

افلاطونیش پر رنگ تر می شود این وضعیت میل به همسر یابی هست که در صورت احساس محوری از نظر ذهنی بسیار

فربه وگسترده می شود . یعنی رویای یک کاراکتر مورد پسند پرورش می یابد و احساسات رمانتیک در رابطه با آن با

تخیلات آبیاری می شود و فرد در برخورد با افراد مختلف غیر همجنسش در پی گم شده ذهنیش هست و پرورش احساسات

رمانتیک اورا مصمم می کند که ازدواجش باید عاشقانه باشد یعنی عاشق شود و ازدواج کند و همه لذتهای زندگی را

فقط در همین صورت می بیند ( خطای شناختی مطلق نگری ) واین تلقین را پیش می آورد که که بدون عشق زندگی

معنی ندارد ( عشق افلاطونی ) و .... در برخورد با اولین مصداق ( شخص ) که بارز ترین مشخصه های کاراکتر ذهنی اش

را داشته باشد جذب او می شود و چنان روح و روان و ذهن خود را به او گره می زند و هویتی که در ذهن به آن کاراکتر

گره زده بود را به او گره می زند که در او الینه می شود یعنی حس می کند بدون او نیست می شود و هیچ است

و .......

شما این وضعیت را پیدا کرده ای . و اگر در پی حل این وضعیت سراب گونه و در واقع بیرون آمدن از دنیای خیالی و احیاء هویت

خود و ارتباط با دنیای واقع بر نیایی متأسفانه و صریح خدمت شما عرض می کنم در خطر ابتلاء بیماریهای روانی از جمله

اسکیزو فرنی قرار خواهید گرفت .

عوارض این وضعیت را جدی ببینید و تصمیم بگیرید که آیا می خواهید چند صباحی این وضعیت را حفظ کنید و بعد دچار بیماریهای

روحی شوید که دیگر هویتی برایتان باقی نمی ماند که لذت ذهنی وجود معشوق را دریافت دارید . یا می خواهید با واقع بینی

زندگی کنید و لذتهای حقیقی زندگی را دریافت دارید ؟

تصمیم با شماست . اگر شکل اول را بخواهید در پیش بگیرید که این تاپیک و وقت گذاریهای جناب عزیزی و ... فایده ای ندارد

و اگر راه دوم را تصمیم گرفتید می شود به شما کمک کرد تا برون رفت داشته و به زندگی باز گردید .

اِشـتـبـاهُ


تـمـاد کـَـردے ؟!

خـیـانـَـت دیـدے ؟!

دَرد داشــت ؟!

تـَنـهــا شُدے . . . .؟!

پـَس این اِشـتـبـاهُ دوبـاره تـِــکـرار نـَـکُـن

نـَــگـُـو ایـن یــِـکــی {بــا }بـَـقیه فـَـرق دارهـ . . . !!

خانمه فرشته ی مهربون
من 12 سالم نیست، 25 سالم هست

بله واقف هستم چند سالتون هست

گفتم از دوران نوجوانی پیش میاد و بعضی این تخیلات را حفظ کرده و نگه می دارند و همچنان آن کارکتر ذهنی را جستجو

می کنند و در تخیل به آن وابسته می شوند و وقتی یکی را پیدا کنند که شباهت هایی داشته باشد با آن مرد رویاهایشان ،

وابستگی این مدت در ذهن مانده را به او منتقل می کنند و چون اون مرد خیالی همه هویتش شده که حالا به نظرش پیداش

شده از آن به بعد هویتش از ذهن منتقل می شود به این مرد بیرونی و ... وقتی جدایی اتفاق می افتد احساس نیستی

می کند و ... دوباره پناه می برد به خیال و این بار تصوریش دیگر یک مرد رویای مجهول نیست بلکه همان مردی هست که

در واقعیت مدتی با او بوده و با همه ناکامی ها و مشکلاتی که از او دیده او را کنار نمیگذارد بلکه در ذهنش آنطور که دوست

دارد ویرایشش می کند و نگهش می دارد .

همه حرفم این است که شما در دنیای خیالی و در ذهنت زندگی می کنی ...... ادامه دهی به مرور حواس پرتی ها و عدم

تمرکز کافی بر واقعیتها و حتی عزلت گزینی و فاصله گرفتن از اجتماع و .... پیش میاد .

لطفاً در خصوص اسکیزوفرنی مطالعه کن تا بدانی چه خطری تهدیدت میکنه اگر به دنیای واقعی برنگردی و واقع بینی پیشه

نکنی و این زندگی شیرین خیالی را رها نکنی .


.