خیلی زودرنجم؟!

سلام بچه های همدردی.:46:
امیدوارم حالتون خوب باشه.

با توجه به وضعیتم حالم زیاد خوب نیست اما موضوعی که متاسفانه به فکرمشغولیهای دیگم اضافه شده خیلی مسخرس و اذیتم میکنه.

خوب قبلا خدمتتون گفتم که خیلی میترسم و بی نهایت خجالت میکشم،افسردگی هم که بهش اضافه شده.اما این وسط نمیدونم چرا انقد به این موضوع فکر میکنم که چرا مادرشوهرم فهمید واسه اولین بار داره مادربزرگ میشه،حتی بهم یه تلفن نزد!! چه برسه به اینکه واسم ......
البته متاسفانه چون شرایط من و خانوم برادرم تقریبا یکسان و من هرشب شاهد محبتهای مادرم به ایشون هستم،حس حسودی و مقایسم بیشتر گل میکنه و مدام در حال مقایسه کردنم!!!

البته من توقع ندارم که ایشون مثل مامان من برخورد کنه اما دوس داشتم حداقل یه تلفن بهم بزنه و بهم تبریک بگه. این که دیگه توقع زیادی نیست؟!

حتی به خواهرشوهر و پدرشوهرمم چیزی نگفته با وجود اینکه پدرشوهرم بیشتر از هر کسی به این موضوع اصرار داشت و عاملی که حساسیت منو دوبرابر کرده اینه که شوهرم همش بهم میگه مامانم بهت زنگ نزد؟ مطمئنی گوشیت خاموش نبوده؟
خیلی اوقات حرفی نمیزنم و یا به یاد حرفای اینجا میفتم و به شوهرم میگم نه شاید کاری واسشون پیش اومده!!!!!!با اینکه ته دلم خیلی ناراحتم. اما گاهی اوقات هم کافیه بگم هنوز متوجه نشدی که مامانت یه ذره واسه من ارزش و احترام قائل نیست که با موج دفاع و توجیه همراه با پرخاشگری شدید مواجه میشم.کاش حداقل خودش انقد ازم این سوالو نپرسه.

میشه کمکم کنید که حساسیت،توقع و مقایسه کردنم رو کم کنم و اهمیت ندم؟و چه برخوردی داشته باشم که حداقل دیگه شوهرم نمک رو زخمم نپاشه؟یا سوال نکنه و یا دفاع و توجیه نکنه؟

سلام مینای عزیز

چقدر تاپیکت شبیه تاپیک اقلیماست!

اقلیما هم مثل تو سعی داره حساسیت هاش رو کم کنه

براش کلی مطلب و لینک خوب گذاشتم...سر بزن به تاپیکش و همه رو بخون!

راهنمایی کنید برای مدیریت روابط بین خودم و همسرم و پدر شوهرم با توجه به شرایط خاصمون

خودت جواب خودت رو دادی!

توقع!

حساسیت!

زود رنجی!

این ها آرامش رو از تو میگیره مینا! پس سعی کن خودت رو تغییر بدی!

ما که نمیتونیم دیگران رو تغییر بدیم! پس برای پذیرش شرایط و آرامش خودمون بهتره ما تغییر کنیم!

زودرنج بودنت باعث افسردگیت و ترس و انزوات شده!

لینک هایی که تو تاپیک اقلیما دادم رو بخون که خیلی مفیده!

ضمنا این رو هم بگم درمان زود رنجی زمانبره و ممکنه ماه ها و حتی سالها طول بکشه پس سریع نا امید نشو!

این پاسخ مدیر همدردی رو هم در مورد افرار زود رنج بخون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

زودرنجی شما می تواند به خیلی دلایل باشد. اما من به یک جنبه اشاره می کنم
ما قبل از اینکه وارد ارتباط با فردی بشویم. پیش پیش در ذهن خود انتظارات و توقعاتی را برای این رابطه تعریف می کنیم( ناخوداگاه این کار را می کنیم نه اینکه بنشینیم و با خود این قرارها را بگذاریم). اگر این انتظارات و توقعات واقع بینانه و درست تنظیم شده باشد، وقتی درگیر رابطه می شویم برایمان خیلی مسائل قابل انتظار است و انتظارش را می کشیم ، لذا مشکل حادی برایمان ایجاد نمی شود. اما اگر این انتظارات و توقعات ذهنی ما بیش از اندازه ایده ال گرایانه ، دقیق و سخت گیرانه باشد و با واقعیات تطابق نداشته باشد، به هنگام برقراری ارتباط واقعیت ها با ذهنیات ما ناهمخوان شده و برای ما مشکل ایجاد می کند.
اما اینکه چه انتظاراتی و توقعاتی واقع گرایانه هست و صحیح هست و چه انتظاراتی رویایی و ایده ال گرایانه و نشدنی هست، بحث مفصل است که در اینجا مجالش نیست. اما به عنوان مثال به یک نمونه از انتظارات غلط اشاره می کنم.
انتظار ایده آل و غیر واقع بینانه: « همه باید به من احترام بگذارند»
انتظار فوق به همان اندازه که عالی و دوست داشتنی هست به همان اندازه غیر واقع بینانه و دست نیافتنی میباشد. در واقعیت هیچکسی نیست که همه به او احترام بگذارند. حتی اگر آن شخص پیامبر خدا باشد باز هم کسانی هستند که دندان مبارکش را بشکنند یا از بالای پشت بام بر سرش زباله بریزند یا با او وارد جنگ شوند.
پس در واقعیت باید انتظار اینکه همه به ما احترام بگذارند را که غلط است با انتظاری واقع بینانه جایگزین کنیم. مثلا این انتظار که:« بهتر است دیگران به من احترام بگذارند، اما اگر کسی به هزارو یک دلیل نخواست این کار را بکند، برای من قابل پذیرش است»
حالا با این پیش فرض و این انتظار واقع بینانه ، هر گاه در ارتباط هایمان، فرد یا افردای آن طور که ما دوست داشتیم ، با ما برخورد نکرد، قابل فهم است و ما پیشاپیش پذیرفته ایم که بعضی ها بر خلاف میل ما رفتار می کنند.

---

موفق باشی گلم

:72:

مرسی بهارشادی جونم.
باور کن منم این به اقلیما گفتم که ما که نمیتونیم بقیه رو تغییر بدیم باید خودمون رو تغییر بدیم !
اما فکر میکنم، وقتی احساس میکنیم توقعمون بی جا و ایده آل گرایانه نیست کمتر میتونیم خودمونو تغییر بدیم و واسمون شرایط و تغییر نگرشمون سخت تر میشه.خیلی سخت.

مینا جان

تغییر سخته! بسیار سخت! اما شدنیه!فقط باید بخوای و تلاش کنی!

مگه تو دنبال آرامش نیستی؟ مگه تو دنبال کاهش استرس هات و افسردگی و نا امیدی و حساسیت هات نیستی؟

خوب پس شروع کن!

سخته اما شدنیه! تو به این طریق روحت رو بزرگ می کنی و به آرامش میرسونی

پس داری به نفع خودت قدم برمیداری!

تو سختته برای خودت تغییر کنی ، چطور توقع داری کسی به خاطر تو تغییر کنه؟ معلومه نمی کنه! اونم یک خانم

سالخورده!

با بزرگ کردن روحت سختی می کشی اما به آرامش میرسی!

بعد هم این احساس تو هست که توقعت بی جا نیست! ممکنه احساس بقیه این نباشه!

پس چاره کار اینه که تو حساس نباشی!

چون همه انرژیت و پیشرفت در اهدافت رو میگیره زود رنجی!

پس اگر نمیخوای متوقف شی و به آرامش برسی شروع کن!

تغییر سخت نیسته! تغییر باورها و شکستن باورهای غلط سخته! اما شدنیه!

تو زندگیت از هیچ کس توقع نداشته باش و همه کارهات رو برای رضای خدا انجام بده! میدونی چرا؟

چون خدا همیشه قدر کارهای ما رو میدونه و اگر متوقع نباشیم از کسی اگر رفتار مورد نظر ما رو انجام

نداد یا قدر دان نبود یا تشکر نکرد دیگه آرامشمون بهم نمیریزه و نمیشکنیم!

مامان مینا به فکر نینی گلمون باش و زندگی رو با ورودش شیرین کن!

بگذار نینی کیف کنه از دیدن مامان خود ساخته و محکم و شاد و پر آرامشش :46:


:72:

مرسی بهارجون.واقعا درست میگی.:46:
میشه لطفا در مورد اینکه نحوه برخورد با شوهرم و توجیهات واقعا غیرمنطقیشون چطوری باید باشه هم راهنمایی کنی؟
ممنون:72:

عزیزم

میتونی یک مثال از برخوردت با همسرت بگی و توجیهات غیر منطقیشون که موردی با هم بررسی کنیم؟

مثلا میگه: من احتمال میدم تو گوشیت رو خاموش کرده باشی تا به من بگی دیدی مامانتینا بهم زنگ نزدن؟!!!!!

و یا اینکه تو برخوردات با مامان من انقده خوب و عالی نبوده که ازت دلخوش باشن!! در صورتی که به خصوص بعد از عید رفتار من با مامان ایشون واقعا عالی بوده و البته ایشون هم به نسبت قبل با من بهتر شده بودن.

هیچ مادرشوهری تو دنیا نیس که به عروسش زنگ بزنه،تو کوچیکتری خودت زنگ بزن!!!!!

تو دوست داری همیشه تعیین تکلیف کنی واسه خونواده من.

مامان تو هم اگه خیلی به عروسش میرسه اولا به خاطر پسرشه ثانیا اشتباه میکنه.چه معنی میده انقد بهش محبت و توجه میکنن؟!!!کارشون اشتباهه باید از مامان من یاد بگیرن.

بس که مامانم بهت توجه و محبت کرده، پرتوقع شدی!!!!!

چرا مامانت هر سال به من روز مرد هدیه میده؟(چون مامان خودش تا حالا هیچ وقت به من هدیه ای نداده اینو میگه)

سلام عزیزم تبریک می گویم مامان گلی مواظب خودت و نی نی عسلی باش مامان مهربون:46:
منم خیلی زودرنجم بسیار زیاد و اینقدر حساس هستم و همیشه هم خودم بیشتر از هر کسی اذیت می شوم چون توی خودم حرص می خورم البته الان که 6 ساله ازدواج کردم خیلی مشاور رفتم و خیلی هم بهتر شدم (باورت می شه اون اوایل ازدواجمون بعضی هفته ها هر روز مشاوره می رفتم چون نمی دونستم که باید الان چیکار کنم:311:).
به نظر من عزیز جان خودت به مادر شوهرت زنگ بزن و بهش خیلی مهربون بگو زنگ زدم هم حالتون رو بپرسم و هم یه خبری ازتون بگیرم و احوال نوه گلتون رو هم بهتون بگم البته با خنده و شیطنت نه با طعنه بعد هم که شوهرت سوال کرد بگو نه خودم زنگ زدم هم احوال پرسی کردم هم اینکه اون بنده خدا سنی ازش گذشته نمی رسه من یه حالی ازشون بپرسم مگه چی می شه :43:
به همین راحتی دیدی تونستی و کاری نداشت (البته دفعه بعد هم منتظر تلفنشون نبببببببببببباش چون شاید زنگ نزنند و دوباره خودت زنگ بزنی ولی اصلا به این قضیه زومممممممممممم نکن کمی سعی کن بی تفاوت باشی و این موضوع برای خودت خیلی معمولی باشه)
و اینکه به بقیه خانواده شوهرت مادرشون اطلاع نداده رو با شوهرت مشورت کن و با توافق همدیگه خودتون با یه جعبه شیرینی بروید اونجا و رسما اعلام کنید ما که همین کار رو کردیم شاید مادر شوهرت هم منتظر هست که شما خودتون رسما اعلام کنید و می خواهند که دخالت نکنند

البته فقط یه بار نمیدونم چی شده بود خودش پیشنهاد داد که دوس داری یه هدیه بگیرم بدم به مامانم که بهت بده؟
منم موافقت نکردم.

سلام!

همسر برادر من هم تقریبا همین مشکل شما رو داشت... اونم شاکی بود و حس میکرد که مادر من اونو دوست نداره...

به عنوان یه بی طرف (چون واقعا از وارد شدن به همیچین حرف و حدیث هایی فراری هستم) و یه دوست جوابم بهش این بود:

".... (اسم همسر برادم) جان این تویی که وارد خانواده ما شدی... نه مادر من پس اونی که باید سعی در فهم احساسات خانواده جدیدی که واردش شده بکنه تویی نه مادر من"

واقعیت امر این بود که مادر من هم از صمیم قلب عروسش رو دوست داشت... ولی جنس محبتش با اونی که همسر برادرم تو تخیلش ساخته بود متفاوت بود...

عزیزم ازت چیزی کم نمیشه اگه تو به مادر همسرت زنگ بزنی... اگه تو برای محبت کردن پیشی بگیری... اگه تو کادو بگیری براش... اگه این اطمینان رو در وجودش ایجاد کنی که واقعا مثل مادرت دوستش داری.

محبت مثل آب راهش رو به هر دلی باز میکنه.


شنیدستم که هر کوکب جهانیست
جـداگـانـه زمـیـن و آسمانیست
زمـــــین در جـو این افلاک مـــــــــینا
چو خشخاشی بود بر روی دریا
تو خود بنگر کزیـن خشخاش چندی
سـزد تـا بـر غـرور خـود بـخندی

حالا عزیزم تو خودت نگاه کن که این ذهن خوانی ها، این دلگیر شدن ها و بعضا خدای نکرده رنجاندن دیگران، این دغدغه ها از جنس اینکه کی بمن زنگ میزنه و کی نمیزنه و... کجای این هستی پهناور قرار میگیره و از اون مهمتر چقدر برای رشد و تعالی انسانی که اشرف مخلوقاته ضرر داره...

تصمیم با توست... یا یکبار برای همیشه از این بازی بیهوده خودت رو کنار بکش... یا برای همیشه در این دور تسلسل باقی بمون
:72::43:
[/code]

بهارشادی جون رفتی؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آفتاب همدرد

مرسی بهارجون.واقعا درست میگی.:46:
میشه لطفا در مورد اینکه نحوه برخورد با شوهرم و توجیهات واقعا غیرمنطقیشون چطوری باید باشه هم راهنمایی کنی؟
ممنون:72:

---

دانوب عزیز ،من همیشه حداقل به مناسبت روز مادر و تولد واسشون هدیه گرفتم.
بازم ممنونم از همه دوستان خوبی که راهنمایی میکنند.:72:

آفتاب همدرد عزيز...قبل از هر چيز مادر شدنتو بهت تبريك ميگم،اميدوارم بهترين لحظات دنيا رو در كنار فرزندت و همسرت تجربه كني.وقدر اين نعمت خداداديو خوب بدوني كه كم چيزي نيست...

درك ميكنم كه به خاطر تماس نگرفتن مادر همسرت حس بدي داري...مسلمه كه اتفاق بزرگي در زندگي شما در حال رخ دادنه،يه اتفاق شاد و فرخنده كه در آدم انتظار توجه و تبريك رو حداقل از نزديكان ايجاد ميكنه.

چيزي هم كه ميخام بگم فقط مربوط به الان و رفتار الان مادر همسرت و واكنش الان شما نيست.بلكه رويكرد كليه كه بايد از اين به بعد در پيش بگيري...ببين گلم،شما الان خانواده ي خودتو داري،همسر خودت،فرزند خودت ،زندگي خودت و همه ي اينها به مفهومه اينه كه شادي و خوشبختي شما در گرو شادي اين افراده(البته وقتي كه رو ح آدم بزرگ و بزرگتر ميشه فقط به خاطر نعمت عظيم بودن هم حالا به هر نحو وشكلي ميتونه شاد وخوشبخت باشه،اما ما كار به بحث فلسفيش نداريم ما از واقعيتها ميگيم).مادر همسرت،پدر همسرت، خواهر همسرت ،حتي مادر خودت و غيره به ترتيب در درجه هاي بعدي اهميت(نه اهميت به ذات بلكه اهميت از نظر نقش در زندگي شما) قرار ميگيرن.و آدم بالغ و عاقل هيچ وقت به خاطر مسائلي كه از جانب افراد درجه دوم و سوم زندگيش(بازم ميگم درجه دوم نه از نظر قدر و ارزش بلكه از نظر نقش در زندگي شما) رخ ميده اشخاص اول زندگيشو ناراحت نميكنه و از همه مهمتر شادي و آرامش زندگيشو بهم نميزنه!
درسته كه در اين طور شرايطي انتظار تبريك داشتن دور از واقعيت نيست،اما اگر اين انتظار برآورده نشد،آيا عقلانيه كه به خاطر چيزي به اين بي اهميتي در روال زندگيمون خلل ايجاد كنيم و خودمونو ناراحت كنيم؟

روزگاري منم مثله شما بودم،از رفتارهاي خانواده ي همسرم خيلي ناراحت ميشدم،اما رفته رفته ديدم كه اين ناراحتي ها نه تنها سودي به حالم نداره بلكه چندين و چند ضرر هم داره:
1.با ايجاد شرايط گله گذاري به همسرم اونم ناراحت ميكنه.
2.تغييري در رفتار خانواده ي همسرم ايجاد نميكنه اما ممكنه منو نسبت به اونا سرد كنه يا حال منو خراب كنه.
3.صميمت خانواده ي كوچولويي رو كه شامل من و همسرم ميشه(و در مورد شما +يه ني ني خوشگل) از بين ميبره.
و رويه اي كه در پيش گرفتم اين بود:انتظاراتمو نه بالاجبار بلكه از روي عقلانيت و به خاطر آرامش زندگي خودم از خانواده ي همسرم كم و كمتر كردم يه جورايي كه الان تقريبا ميتونم بگم به اون حدي كه مسالي از اين قبيل ديگه حتي توي ذهنمم نقش نميبنده،چه برسه كه بخام راجع بهشون فكر كنم يا به همسرم بگم يا اون به من بگه.

حالا اين همه داستان گفتم كه چي؟كه برسم به اون سوال بالاي شما:كه نحوه ي برخورد شما با همسرتون و توجيهات غير منطقيش بايد چي باشه؟و به نظر من بهترين جواب اينه:اين موضوع كم اهميت تر از اونيه كه حتي بخاي به همسرت انتقالش بدي،و حتي تر اين كه خودتم بخاي لحظه اي بهش فكر كني،به جمله ي خودت نگاه كن:توجيهات غير منطقي...پس معلومه كه در موردش با همسرت بحث ميكني،و اونو هم حساس كردي به اين موضوع ،و براش دنبال جوابي.جواب براي سوالي كه اساسا بي اهميته و در زندگيت هيچ نقشي نداره!

اميدوارم لب مطلب رو گرفته باشي،اگر هم همسرت در موردش پرسيد سعي كن كه بهش انتقال بدي كه از نظرت تماس گرفتن يا نگرفتن مادر ايشون در احساس خوشي كه بايد از بچه دار شدن و سعادتي كه در زندگي با همسرت داري نقشي نداره،و شما هم حساسيتي به اين موضوع نداري و حس بدي هم نسبت به مادر همسرت نداري.ميدونم يه كم سخته و شايدم پيچيده،اما اگر حساسيت خودتو في الواقع و از درون نسبت به خانواده ي همسرت(اونم فقط به خاطر آرامشي كه خودت سزاوارشي نه به خاطر اين كه حق با اوناست يا نيست) كم كني،همسرت هم ترسي از تماس گرفتن يا نگرفتن مادرش نداره(چون سوالاتش به خوبي نشون دهنده ي حس ترسيه كه داره ميترسه كه شما ناراحت شي،ميدونه كه حق با شماست،و به خاطر همين دست به توجيه ميزنه يا حتي تقصير رو گردن شما ميندازه تا در درون خودشو تبرئه كنه) و اصلا اين سوالا براش پيش نمياد و اساسا توي زندگيت هم چين بحثهايي پيش نمياد!

پ.ن:اين جوري وقتي خانواده ي همسرت كاري هم برات بكنن با روي باز پذيراش خواهي بود و هر وقتم كه هيچ كاري نكنن كوچكترين دغدغه اي برات ايجاد نميكنه.

راستي مامان خانمي...حواست به افسردگي سه ماه ي اول بارداري باشه و روحيتو براي مقابله باهاش آماده نگه دار.

موفق باشي

سلام
بهت تبریک می گم داری یه هدیه خوب از خدا میگیری یه فرشته خوشکل .
من ازدواج نکردم و شاید نتونم تو رو درک کنم .اما ما هم یه عروس داریم و خدا رو شکر خیلی هم خوبه من از دید خونواده شوهر می خوام یه چیزی برات بگم .
برادر من اتفاقایی که تو ی خونش میفافه رو اصلا به ما نمی گه و کار خوبی هم میکنه.
زمانی که زن دادشم باردارشده بود خودش به مامانم گفته بود که احتمالا باردارم و میخوام برم ازمایشگاه .مامانم به ما ها چیز نگفت و دفعه بعد که داداشم اینا اومدن خونمون با جعبه شیرینی و لب خندون اومدن و گفتن که جواب قطعیه.
می دونی چرا مامانم به ما چیزی نگفته بود .چون می خواست جواب قطعی بشه و بعد به همه بگه نه اینکه خبریکه هنوز زیاد مطمین نیست رو به همه بگه و بعدها بخواد برای همه بگه که نه اشتباه شد و باردار نیست.
یه موضوع دیگه هم هست .شاید مادر شوهرت فکر کرده شوهرت بی خبر از تو این خبر رو بهش داده و بنده خدا نمیخوا خودش رو خبر دار نشون بده شاید تو ناراحت بشی و بگی چرا همه چیز رو به مامانت می گی بزار قطعی بشه بعد بگیم . بنده خدا نمی خواد دخالت کنه تا خودت بگی .اخه مامان منم اینجوریه .
نمی دونم چقد درست گفتم چقد بی ربط اما تجربه هایی بود که برای خودم پیش اومده بود.

مرسی و ممنونم از همتون.
agril جان شوهرم چند روز پیش که به مامانش گفته ازشون خواسته که به من زنگ بزنن،حتی شماره موبایل منو بهشون دادن!!!!
بعد که دید خبری نشد یواشکی از من، به باباشون اسمس دادن،چون پدرشون جزء کسانی بودن که خیلی اصرار داشتن اما ایشون هم محل نذاشت.
خودشم خیلی ناراحت و تعجب کرده از رفتار پدر و مادرش.دیشب میگفت حتی هدیه روز پدر رو خواستی من خودم تنهایی میبرم،شما نیا که بدونن ناراحت شدی،منم گفتم زیاد برات مهم نباشه یه کاری میکنیم دیگه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آفتاب همدرد

خودشم خیلی ناراحت و تعجب کرده از رفتار پدر و مادرش.دیشب میگفت حتی هدیه روز پدر رو خواستی من خودم تنهایی میبرم،شما نیا که بدونن ناراحت شدی،منم گفتم زیاد برات مهم نباشه یه کاری میکنیم دیگه.

---

افرين دختر گل....:104:به اين موضوعات حساس نباش،و همسرتم حساس نكن.
روز پدر هم با همسرت برو و با يه جعبه شيريني رسما به خانواده ي همسرت بارداريتو اعلام كن.
نگران عكس العمل اونها هم نباش.
موفق باشي

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آفتاب همدرد

خودشم خیلی ناراحت و تعجب کرده از رفتار پدر و مادرش.دیشب میگفت حتی هدیه روز پدر رو خواستی من خودم تنهایی میبرم،شما نیا که بدونن ناراحت شدی،منم گفتم زیاد برات مهم نباشه یه کاری میکنیم دیگه.

---

:104:
:104: :104:
:104: :104: :104:
:104: :104:
:104:

سلام مامان گلی:72:

تبریک میگم .ایشا... که نی نی سالم و صالح دنیا بیارین:323:

مینا جان من دلم واسه همسرت خیلی می سوزه.
واقعا از رفتار خانوادش ناراضیه و یه جورایی جلوی شما خجالت زده ... این بحثایی هم که با شما میکنه واسه اینه که خودش واقعا ناراحته ...

حساب همسرت و خانوادش رو کاملا از هم جدا کن و سعی کن بنیان خانواده خودت رو که شامل خودت و همسرت و نی نی:46: میشه رو استوار تر کنی.

برای جلوگیری از این ناراحتی ها هم سعی کن یه جورایی به همسرت منتقل کنی که از خانوادش هیچ توقعی نداری و خیلی هم ناراحت نیستی.درسته که ناز مامان جدید این روزا باید حسابی خریداری بشه ولی بابای جدید هم به توجه و محبت نیاز داره بالاخره هر چی نباشه مسئولیت ایشون هم سنگینتر شده.

همسرت تفاوت ها رو میبینه نگذار که غرورش جریحه دار بشه.

مواظب خودت باش:72:

سلام دوستان خوبم.ممنون از لطفتون.
مثل اینکه شوهرم هم به پدرشون و هم به مامانشینا تلفن زده که چرا من ازتون خواستم یه تلفن به مینا بزنید شما این کارو انجام ندادین؟
خلاصه پدرشون بهانه آوردن که من میخواستم اول مامانت به مینا زنگ بزنه بعد من و......
مامانشونم که گفته من به مینا اسمس میدم و بهش تبریک میگم! که شوهرم دیگه عصبانی شده و بحثشون شده و آخرشم گوشیرو قطع کرده! نهایتا گفتن ما میخواستیم بیایم خونتون حالا حتی همین کارو هم انجام نمیدیم و ....

من واقعا ته دلم خیلی از طرز رفتارشون ناراحت بودم به خصوص از پدرشوهرم که اونقد به من اصرار میکرد حالا باز این طوری رفتار میکنه، از مادرشوهرمم که اونقد ادعای فرهنگ غنی میکرد بعید میدونستم اما به روی شوهرم نمیوردم،همیشه میگفتم حالا این همه آدم اطرافمون از این موضوع خوشحال شدن،دونفر دوست نداشتن خوشحال شن تو حق نداری باهاشون دعوا کنی،اجباری که نیس و.......اما اونا احتمالا تمام این رفتارای شوهرمو از چش من میبینن.

سلام مینا جان

بهتره شما در این رابطه دخالتی نکنی اما بد نبود که بهش می گفتی پدر و مادرت هستن بهر حال و اشکالی نداره و

خودم بهشون زنگ میزنم و می گم...نگذار شوهرت ناراحت این دعوا بمونه!

بهش پیشنهاد بده که با هم بریم پیششون روز پدر و یک جورایی از دل پدرش در بیاره بهر حال بزرگترین و احترامشون

واجب اما اصلا اصرار نکن! فقط به عنوان یک پیشنهاد نه بیشتر!

اگر هم گفت : "آخه بهت بی احترامی کردن" بگو : "خوب هر کسی یک اخلاقی داره اما مطمئنا اونها هم نوه پسریشون

رو دوست دارن و بزرگترن و احترامشون واجب! بعد هم ابراز احساس که زوری نیست لابد اینجور راحت ترن"

بگذار همسرت احساس نکنه تو منگنه است. بگذار احساس کنه یک زن پشتیبان و حامی و فهمیده داره و خیالش رو

لا اقل از سمت خودت راحت کن و به هیچ عنوان ازشون پیش همسرت (حتی اگر ناراحتی) بدگویی نکن!

اگر هم همسرت باهات درد و دل می کنه فقط گوش کن و سعی کن آرومش کنی اما نکات مثبت قضایا رو بهش نشون

بده تا از داشتنت واقعا به خودش بباله و بفهمه که کسی هست که درکش کنه :)

:72:

بهارجون من گفتم بهش اما خودش قبول نکرد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آفتاب همدرد

حالا این همه آدم اطرافمون از این موضوع خوشحال شدن،دونفر دوست نداشتن خوشحال شن تو حق نداری باهاشون دعوا کنی،اجباری که نیس و.......

---

من حتی هدیه ایشون رو هم تزئین کردم، به شوهرمم گفتم حالا که ناراحت شدن ازت، بیا حتی زودتر از روز پدر بریم پیششون تا کینه ای بوجود نیاد اما شوهرم بیشتر ناراحت شد که إإإإإ مگه من ازشون چه خواسته غیرمنطقی داشتم؟!!!اونا ناراحت شدن!! واقعا که و .........:161:

منم گفتم باشه بالاخره خونواده خودت هستن و تو بهتر میشناسیشون،هرطور خودت دوس داری.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آفتاب همدرد

منم گفتم باشه بالاخره خونواده خودت هستن و تو بهتر میشناسیشون،هرطور خودت دوس داری.

---

:104: :104: :104: :104: :104:

آفرین مینا...داری خوب پیش میری!

راستی مینا تغییرات مثبتت رو برای خودت یادداشت می کنی؟

برای رفع مسئله زود رنجیت چه اقداماتی رو شروع کردی؟

:72:

نه بهارجان!.فقط سعی میکنم که زیاد به مسائل اهمیت ندم،
به پیامدهای اهمیت دادن و کش دادن و بهانه گرفتن فکر کنم،
در ضمن میدونم همون طور که شوهرم بهم گفت، دلیل خیلی از رفتارهاش اینه که میخواد نشون بده که براش مهم و قابل احترام هستم. همین واسم کافیه.

سلام مینا جان
خوشحالم بابت مدیریت خوبت توی این مسئله
عالی داری پیش میری دختر
راهنمایی های زن امیدوار عزیز و بهار عزیز هم که دیگه داره اینجا غوغا میکنه:46:

مینا یه چیزی بهت میگم خوب بهش فکر کن
هرجا من از نظر روحی از جانب خانواده همسرم دچار آسیب میشم به خودم میگم اقلیما مگه از اولش برات مهم بودند که الان بخوان باشن مگه از اولش که من با همسرم شروع کردم اونا رو شناختم و از روی شناخت پدر و مادرش تصمیم به ازدواج با همسرم گرفتم که الان بخوام خودمو ناراحت کنم
این روزا منم خیلی درگیرم با خانواده همسرم از این بالا و پایین کردناشون خیلی خسته ام گاهی اینقدر می برنم بالا که انگار ملکه اون خونه ام گاهی هم مثل حالا ........

درست مثل پارسال این موقع
که پارسال این موقع هرچی بین من و خانواده اش پیش اومد من گذاشتن کف دست همسرم و دعوای شدیدی بین ما شد و لی امسال این اشتباه رو نکردم چون دارم اهمیتشونو برای خودم به صفر می رسونم
الانم طبق وظیفه حالشونو می پرسم و کاری هم ندارم که باهام سرد برخورد میشه و یا ..........

حرفای زن امیدوار خیلی خیلی عالی بود مخصوصا:
آدم بالغ و عاقل هيچ وقت به خاطر مسائلي كه از جانب افراد درجه دوم و سوم زندگيش(بازم ميگم درجه دوم نه از نظر قدر و ارزش بلكه از نظر نقش در زندگي شما) رخ ميده اشخاص اول زندگيشو ناراحت نميكنه و از همه مهمتر شادي و آرامش زندگيشو بهم نميزنه!
:104::104::104:

آفتاب همدرد عزيز... آفرين كه سعي ميكني مسئله بزرگ نشه و ارامشتو بهم نريزه:104:

حالا كه يه قدم به جلو برداشتي و فرصت مناسب پيش اومده شايد بهتر باشه با درايتي كه در شما سراغ دارم قدمهاي بعدي رو هم برداري...
به اين قسمت از حرفهاي خودت توجه كن:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آفتاب همدرد

در ضمن میدونم همون طور که شوهرم بهم گفت، دلیل خیلی از رفتارهاش اینه که میخواد نشون بده که براش مهم و قابل احترام هستم. همین واسم کافیه.

---

سعي كن اين موضوع رو كه متوجه شدي همسرت برات اهميت و ارزش قائله به همسرت منتقل كني.بهش انتقال بده كه براي تلاشي كه در جهت حفظ احترام و شخصيت شما ميكنه ارزش قائلي...

به قول آقاي sci: حتما حتما در اين مورد اعتبار سازي كن.چون زندگي مشترك و اصلا همه ي زندگي مثل بازي شطرنج ميمونه،بايد روي هر حركتمون فكر كنيم و از همه مهمتر هر حركت رو درست و به موقعه اش انجام بديم تا به نتيجه ي مطلوب برسيم.و الان وقت اينه كه در رابطه با همسرت اعتبار سازي كني.الان مهمه و خودت در آينده ي نتيجه ي مثبتشو خواهي ديد.

اما در مورد واكنش خانواده ي همسرت اين كه همه چيز رو به همسرت سپردي خيلي عاليه اما باز هم به اين قسمت حرفهاي خودت توجه كن:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آفتاب همدرد

اما اونا احتمالا تمام این رفتارای شوهرمو از چش من میبینن.

---

ذهن خواني نكن،چون در اثر اين ذهن خواني در آينده ممكنه از رفتارهاي خانواده ي همسرت تفاسير غلط كني!
البته صد در صد قبول دارم كه معمولا بايد در هم چين شرايطي خانواده ي همسر آدم به مامان جديد تبريك بگن!اما... بالاخره اونها آدمن،با هزاران پيچيدگي روحي و حتي ممكنه مشكل شخصيتي! فكر نكن چون سني ازشون گذشته بايد همه چي تموم باشن و درست رفتار كنن،اتفاقا اگر رفتار بدي داشته باشن به خاطر همون سن بالا سفت تر بهش چسبيدن!

پس با اين تفاسير:من به شخصه اگر جاي شما بودم تحت اين شرايطي كه همسرمم گفته بود كه خونشون نميريم بعد از اعتبار سازي كه صحبتش در بالا رفت در يك شرايط مناسب با جملاتي كه با من شروع بشه به همسرم ميگفتم: من دوست دارم روز پدر به با با و مامان زنگ بزنم و از طرف خودم و ني ني به بابا بزرگ جديد روزشو تبريك بگم.نظر تو چيه؟
به اين ترتيب اجازه نميدادم كه وجهه ام هم پيش خانواده ي همسرم خراب بشه، و مطمئنا همسرم هم از اين پيشنهاد استقبال ميكرد چه بسا حتي منجر به اين ميشد كه روز پدر هم بهشون سر بزنيم.

پ.ن:البته اين فقط نظر شخصي من بود،چون به نظر من وقتتي قراره صاحب يه فرشته ي كوچولو بشيم بايد شرايط رو طوري فراهم كنيم كه لذت پدر بزرگ و مادر بزرگ داشتن رو اونم بدون قهر و دلخوري،از همون ابتدا حس كنه.

خلاصه اين كه:شرايط رو بسنج و مثل يه شطرنج باز قهار ،مهره هاتو يه جوري بچين كه منجر به پيروزي نهاييت بشه،هر چند در خلال بازي مجبور شي چند مهره ي بي ارزشو(مثل فكر كردن به اين حس كه چرا زنگ نزدن،يا چرا حالا كمن بايد خودمو كوچيك كنم زنگ بزنم يا...) از دست بدي.

موفق باشي

ممنون دوستای خوبم.
از شوهرم خواستم که به دیدن پدرشون حداقل تنهایی بره،اما شدیدا مخالفت کرد!
چند روز پیش پدرشوهرم به موبایلم زنگ زد من اصلا ابراز ناراحتی از طرف خودم نکردم و فقط گفتم که پسرتون یه ذره ناراحته،من خیلی سعی کردم آرومش کنم اما نتونستم.حتی واسه اینکه روز پدر هم خونشون نرفتیم عذرخواهی کردم!!!!!!!!!!
ازم برای رفع ناراحتی پسرشون راهنمایی میخواست!!!منم نمیدونم حرف خوبی زدم یا نه اما گفتم نمیتونم جای شما باشم و شمارو درک کنم اما فکر میکنم حالا که مامان راضی نشدن با شما بیان خودتون تنهایی تشریف میوردین،اتفاقا همون شب با یه جعبه شیرینی اومد خونمون! از من عذرخواهی کرد:46: و گفت لطفا زود قضاوت نکن!شما از همه چی خبر نداری!
رفتم سریع هدیه روز پدر رو که واسشون خریده بودیمو دادم دست شوهرم و ازش خواستم که به پدرشون بده و با هم آشتی کنن!
متاسفانه نمیدونم به چه دلیلی ولی بینهایت از مطلع شدن مادرشوهرم نگران بودند و خیلی سریع رفتند.

سلام بچه ها.
فکر میکردم با مرور زمان حالم خوب میشه،اما متاسفانه اصلا تغییری نکردم بدتر شدم.
همینکه یادم میاد تا چند وقت دیگه ظاهرم تغییر میکنه و همه میفهمن،گریم میگیره!
خیلی خجالت میکشم.از اونجا که محیط کاریمون هم مردونس سریع میرم تو سرویسا و با صورت قرمز برمیگردم.:302:.احتمال داره واسم گرون تموم شه.
به خدا خودم بیشتر از هرکسی عذاب میکشم.از خودم واقعا خسته شدم.
خیلی قران میخونم و از خدا میخوام کمکم کنه،حواسمو پرت میکنم اما بیفایدس!
نه حال جسمی خوبی دارم و نه حال روحی.
آیا این رفتارا عادیه؟باید چی کار کنم؟راه حلی دارین بهم کمک کنید؟

سلام مامان مینا

چرا خجالت گلم؟ مگه کار بدی کردی؟ تو فقط یک بار الهی داری که باید به سلامت بذاریش زمین!

آیا داشتن بار الهی و هدیه آسمونی خجالت داره؟ تو داری به مقام والای مادری نائل می شی! این خجالت داره؟

تو داری یک سیکل طبیعی رو طی می کنی این خجالت داره؟

محیط کارت مردونه باشه! لباسات رو مناسبتر کن یا حتی از چادر های عربی که گشاد و راحتن استفاده کن!

اشکالی نداره که! پس دیگه خجالت رو با مرور جملاتی که گفتم کم کم تمرین کن بگذار کنار!

بعد هم نترس! حالاتت طبیعیه! هم ممکنه کمی افسرده بشی هم جسم و روحت بهم بریزه! آخه تو در آستانه یک

تحول بزرگی و قراره مادر بشی! اما خجالت و ترس معنی نداره!

با همسرت حرف بزن که بیشتر حمایتت کنه تو این دوره و بیشتر کنارت باشه و به هر 2 تون (تو و نینی) محبت کنه!

همراهی همسرت در کاهش ترس هات و استرس هات خیلی موثره!

مطمئن باش با ورزش سریع بدنت میاد روی فرم و با تغذیه مناسب و ورزش می تونی افسردگی هات رو که به دلیل

ترشح هورمونه کاهش بدی!

می هم برای سلامت خودت و نینیت دعا می کنیم

این بوسه هم ماله نینی از طرف خاله بهار که الهی قربونش برم من :46:

:72:

بهارجونم ازت ممنونم عزیزم:46:
.به خدا این جملات رو هم خودم تکرار میکنم و هم شوهرمو مامانم،اما یهویی انگاری دیونه میشم:163:آخه تو عمل خیلی سخته.اما باشه چشم حتما بازم این کارو انجام میدم.
من چادری نیستم البته خیلی مانتوهای رسمی میپوشم و مقنعم با حجاب هست،اشکالی نداره چادر سرم کنم یهویی؟تابلوتر نمیشم؟ از کی سرم کنم؟
یه موضوع دیگه هم که تقریبا واسم تبدیل به کابوس شده :302: اینه که همیشه میترسم خیلی زودتر از اون تاریخی که دکتر بهم گفته خودش طبیعی دنیا بیاد،مثلا در حالی که من سر کار هستم !!!چون فاصله شرکتمون هم خیلی زیاده.

سلام مینا
وای اینقدر دلم می خواست جای تو می بودم ولی خوب ما هنوز شرایطشو نداریم:46:
ولی من برعکس تو خیلی خیلی این دورانو دوست دارم

مینا تو اولین نفری نیستی که بارداری و مطمئنم آخرینشم نیستی پس کار غیر عادی انجام نمی دی تازه عرف بر اینه که همه بیشتر از قبل هوای زن باردار رو دارند
بعدشم می تونی مانتوهای گشادتر بگیری و بپوشی و هیچ کسم براش غیر متعارف نیست این عمل تو.............

هر موقع این فکرها اومد سراغت پیش خودت بگو مینا تو ایجوری فکر می کنی بقیه اصلا اینجوری فکر نمی کنند

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آفتاب همدرد

یه موضوع دیگه هم که تقریبا واسم تبدیل به کابوس شده :302: اینه که همیشه میترسم خیلی زودتر از اون تاریخی که دکتر بهم گفته خودش طبیعی دنیا بیاد،مثلا در حالی که من سر کار هستم !!!چون فاصله شرکتمون هم خیلی زیاده.

---

سلام مامان گلی:72:

خانمی حتی اگه قرار باشه اون فرشته کوچولو طبیعی هم دنیا بیاد اینطوری نیست که تو یه بازه زمانی نیم ساعت یا یه ساعته یهو بپره بیرون.:311:

در مورد پروسه زایمان طبیعی سرچ کن تا این کابوست هم برطرف بشه .

مینا جان

من زن پسر داییم از وضع حمل خیلی می ترسید! به خاطر همین یک روز بهم گفت بهار میشه برام زایمان طبیعی و

سزارین رو سرچ کنی تا ببینم چطوریه؟

هر دو رو نشونش دادم! و اون با کمال میل زایمان طبیعی رو انتخاب کرد و چون خیلی مطالعه و ورزش کرده بود زایمان

خوب رو راحتی داشت!

میخوام بگم هرچی بیشتر مطالعه کنی و آگاهیت رو بالا ببری می بینی که ترس نداره! توکل کن به خدا و خودت و

نینی رو به خدا بسپار!

اون حافظ اون فرشته کوچولوی داخل شکمت و مادرشه! :46:

میتونی از مانتوهای گشاد و مقنعه های بلند در ماه های آخر استفاده کنی!

بعد هم باید یک چند ساعتی درد بکشی تا کوچولوت بیاد! فکر کردی به همین راحیته خانوم خانوما؟ :)

میتونی هفته آخر بارداریت مرخصی بگیری اما یادت باشه حامی و تکیه گاه تو خداست و حفظ آرامش و روحیه خوب

در زایمان خیلی کمکت می کنه!

استرس رو کنار بگذار و خوب استراحت کن تا بعدا بچه ات فول استرس یا بیش فعال نباشه!

هرچی آرامش تو بیشتر یاشه اونم بعد تولد آرامش داره!

موفق باشی گلم

:72:

بچه ها چرا زندگی من این طوری شده؟
شوهرم یه شب اشکمو درمیاره و روز بعد تمام سعیشو میکنه که جبران کنه واسم.انگاری دست خودش نیست.
منم جدیدا اصلا نمیتونم جواب بدم فقط گریه میکنم و همه چیو به خدا واگذار میکنم.
از اینکه این گریه ها و اعصاب خورد کنی ها و به دنبال اون لب به غذا نزدن و هیچی نخوردن روی اون بچه بی گناه اثر بذاره، خیلی میترسم.
:302:
بارها بهش گفتم من تو این دوران فقط محبت و توجه میخوام.لازم نیست خرجای اضافی کنی واسم. فقط خودتو کنترل کن و سرم داد نزن اما نمیتونه.

عزیزم آروم باش ...آروم آروم ..به مرورزمان که جنین میره توی ماه چهارو پنج اثر گذاره و روی پدر نی نی هم اثرات مثبت میذاره...میتونم یه سوال بپرسم؟ چند وقته ازدواج کردی؟ و چندماه نی نی خواستی و خبردار شدی که بارداری؟؟راسته میگن اگه چندسال از ازدواج بگذره و نخواین نی نی دار بشین بعدا که خواستین طول میکشه؟ببخش گلم ممنون میشم راهنماییم کنی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پریماه

میتونم یه سوال بپرسم؟چند وقته ازدواج کردی؟پنج سال ازدواج کردم چهارسالم هست خونه خودمونیم،یک سال تو عقد بودیم
و چندماه نی نی خواستی و خبردار شدی که بارداری؟راسته میگن اگه چندسال از ازدواج بگذره و نخواین نی نی دار بشین بعدا که خواستین طول میکشه؟نمیدونم،در مورد من نه،این طوری نبود. بلافاصله این اتفاق افتاد.
ببخش گلم ممنون میشم راهنماییم کنی

---

بهار شادی،بچه ها خیلی دلم گرفته. خسته شدم.

سلام عزیز دلم

چرا دل مامان مینای من گرفته؟ :46:

عزیزم افسردگی دوران بارداری طبیعیه...با این آقای همسر هم یکمی صحبت کن!

بهش بگو اگه آرامش نداشته باشی ممکنه یک بچه با استرس به دنیا بیاری و حتی بیش فعال!

بهش با ملایمت و عشقولانه بگو بیا سعی کنیم در این دوران از تنش و موقعیت های تنش زا دوری کنیم...

نگفتی سر چی یک روز بد میشه رفتارش یک روز خوب؟

به خاطر مسائل کاری اعصابش ریخته بهم یا با هم حرفتون شده؟ آیا تو جرقه دعوا رو میزنی؟

بگو ببینم چی شده؟

:72:

سلام مینا جان
نبینم غمگینی دختر..........
ببین مینا جان مگه نه اینکه همه میگن تو این دوران خانومها زود رنج می شن
ببین تو هم زود رنج شدی و تمرکز کردی روی رفتارهای آقای همسرت وگرنه همسرت همونه ولی از نوع نگرانش
آخه همسرتم که تا حالا تو این شرایط نبوده تا بتونه درک کن

یادته صحرا هم چهقدر این مشکلات رو داشت و همش شکایت می کرد و اقای sci همش می گفت طبیعیه

سعی کن خودتو تا می تونی بزنی به بیخیالی و به خودت برسی تا یه نی نیه خوب و سرحال مامانی عین مینا به دنیا بیاری
هر چی که پیش می اد اصلا فکر کن پیش نیومده می دونم سخته ولی بیخیال باش

بهارشادی جون به خدا همه این حرفا رو بهش گفتم.
حتی التماسش کردم:316:
بهش گفتم ازت هیچی نمیخوام جز آرامش.
توروخدا سرم داد نزن.من به جهنم اون بیچاره چه گناهی کرده؟عصبی بشه اولین نفری که ضرر کنه ،ما دو نفریم.
توروخدا بهش رحم کن.من نه سرو صدا و گیر دادناتو میخوام نه منت کشیاتو.عادی باش.اصلا کاری بهم نداشته باش.
اما مثل اینکه نمیتونه:302:
مثلا سر اینکه رفتیم تو یه مغازه بعد از اینکه یه ساعت با فروشنده خودش حرف میزده،من حیوونی در مورد قیمت یه چیزی ازش سوال کردم،یهویی از مغازه میزنه بیرون،منم از فروشنده معذرت خواهی کردم رفتم ،ده ثانیه طول نکشید .هزار تا توهین و تهمت بهم زد.حالا منم میشناسه ها:302:چطور ادمی هستم.

خودش پرندشو برده گذاشته بیرون،من خواب بودم.تا بعدازظهر یادش رفته برش داره،اومده سر من داد میزنه چرا این حیوون تو افتاب بوده من یادم رفته تو برش نداشتی؟!!!!!!! و خلاصه هرشب یه ماجرای تازه.:302:

وقتی حسابی منو اشکمو درمیاره.میره واسم یه عالمه خرید میکنه،میره تو انباری ابمیوه میگیره من صدای آبمیوه گیریو نشنوم،معذرت خواهی میکنه و ..............
دیگه حالم از معذرت خواهیاش به هم میخوره.ازش متنفر شدم.

حال خودم به اندازه کافی بده،با رفتاراش باعث میشه بدتر شم.به خدا معدم دیگه شدید درد میکنه بس که گشنه بودم.
مرسی اقلیماجان.باشه چشم سعیمو میکنم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

از اینکه بچه نرمالی نباشه چه جسمی و چه روحی خیلی میترسم.حتی خوابشو میبینم!

بهارشادی جون،پاییزانجون رفتین؟نیستید؟

سلام مینا جان
عزیز دلم حالا که شوهرتون وضعیتتو فراموش میکنه، خودت به خودت کمک کن خیلی به مسئله های که پیش میاد فکر نکن سعی کن یه کم بی خیال تر بشی . از تکنیک توقف فکر کمک بگیر .فکر کن که اگه بخوای مسئله و رنجشی که صبح بوده رو تا آخر روز هی تو ذهنت تکرار کنی چقدر داغون و افسرده میشی. سعی کن به چیزای خوب و مثبت فکر کنی بقول شاعر دلخوشی ها کم نیست!
راستی یه فکر. بهتره یه کتاب از رشد کودک در 9 ماهه بارداری تهیه کنی و هر صبح اونو بخونی و با ذوق به شوهرتون منتقل کنید .مثلا خصوصیات جنین در هفته 15 بارداری اینه:جنین شروع به حرکت کردن می کند، اما احساس آن برای شما زود است.بچه شما در حدود 50 گرم وزن دارد و حدود 11 سانتی‌متر طول دارد. دد. همزمان ابروهای او نیز شروع به پر شدن می کنند. بچۀ شما در این زمان سکسکه نیز می کند اما بدلیل وجود مایعات در گلوی او، صدایی نخواهد داشت در این زمان امعاء و احشای او به تکمیل شدن مشغول هستند.

شاید اینجوری حس مسئولیت و پدری شوهرتون بیشتر بشه و مواظب آرامش روحی شما هم باشند

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آفتاب همدرد

...
وقتی حسابی منو اشکمو درمیاره.میره واسم یه عالمه خرید میکنه،میره تو انباری ابمیوه میگیره من صدای آبمیوه گیریو نشنوم،معذرت خواهی میکنه و ..............

فدات شم این بنده خدا هم خیلی از کارش پشیمون میشه .فقط مشکلش اینه که سر مسئله های جزیی زیادی جوش میاره . به نظر من این جور مواقع دلیل ناراحتیشو بپرس .اینجوری بهتر میشناسیش و میتونی از بوجود اومدن چیزایی که باعث جنجال میشه جلوگیری کنی. مثلا دلیل ناراحتیش تو مغازه چی بوده؟
دیگه حالم از معذرت خواهیاش به هم میخوره.ازش متنفر شدم.

نه خانومی دیگه اصلا این حرفو نزن .تو شوهرتو دوست داری فقط از دستش ناراحت میشی این تنفر نیست

حال خودم به اندازه کافی بده،با رفتاراش باعث میشه بدتر شم.به خدا معدم دیگه شدید درد میکنه بس که گشنه بودم.

[color=#800000]چرا گرسنگی ؟ به خاطر حالت تهوع چیزی نمیخوری یا قهر کردی؟:163:

اگه به خاطر ترس از حالت تهوع است که گرسنگی در یه خانوم باردار خودش باعث بوجود
آمدن این حالت است .اصلا نباید بزاری خیلی گرسنه شی.حتی پزشکان توصیه کردن که همیشه کنار تخت خواب هم مقداری بسکویت بزارید.[/color]

مرسی اقلیماجان.باشه چشم سعیمو میکنم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

از اینکه بچه نرمالی نباشه چه جسمی و چه روحی خیلی میترسم.حتی خوابشو میبینم!


مینا جان این فکر ها تو ذهن همه مادرای که بارداری اولشون هست میاد .خود من همیشه از
این موضوع میترسیدم . به خدا توکل کن .بعد از پایان 9 ماه خداوند نی نی کوچولوی سالم و نازت رو میزاره تو دستات ، تا از هدیه بزرگش مراقبت کنی.:43::46:
الحمدلله که به کمک علم پزشکی هر ماه صدای قلب نی نی رو میشه گوش داد و با سونوگرافی هم خیال ادم راحت میشه.

---

سلام مینا جان

با پاییزان بیسار بسیار موافقم. مگه قرار نشد شما سعی کنی زود بهت برنخوره...گاهی بی تفاوت باشی و گاهی

سکوت کنی؟ عزیزم تو الان باید به فکر تو راهیت باشی. فرضا که همسرت موقعیتت رو درک نکنه! تو چرا مثل بچه ها لج

می کنی و غذا نمی خوری؟ با فرزندت که نباید لج کنی! تنها نیستی که تصمیم میگیری غذا نخوری یا گریه کنی!

ببین مینا میخوام باهات چند کلمه جدی صحبت کنم!

تو الان می دونی راه حساسیت زدایی ، کسب آرامش و مدیریت صحیح زندگی چیه و این تو هستی که باید خودت و

وضعیتت رو درک کنی و به خودت کمک کنی! اگر تو به خودت محبت نکنی و شرایط خودت رو درک نکنی و مثلا با غذا

نخوردن با خودت لج کنی ، چه توقع هست که دیگران درکت کنن؟

آرامش رو هرگز ، هرگز و هرگز از بیرون طلب نکن! آرامش رو خودت باید در درونت بوجود بیاری و اون رو به دیگران هم

منتقل کنی. ما در مقابل دانسته هامون و اطلاعاتی که کسب می کنیم مسئولیم! اگر قراره همون ادم قبلی باشیم

و از راهکار ها استفاده نکنیم پس فایده نظر دادن دیگران برای ما چیه؟

در مورد این مسولیت در برابر دانسته هامون بگذار برات یک مثال بزنم.

من یکی از نزدیکانم خیلی آدم تند مزاجی و عصبی ایه!

من همیشه به دلیل تند مزاجی ایشون و عدم صحیح انجام امور با ایشون بحث می کردم! ایشون عوض نمی شدن و

دوباره همون آش بود و همون کاسه و فقط من وقتم ، عمرم و انرژیمو الکی هدر می کردم! تا 2 روز پیش که این حرف

فرشته مهربان رو تو صندلی داغ خوندم که ما در برابر دانسته هامون مسئولیم!

همون موقع با خودم گفتم بهار...بیا یک کاری کن! بیا و خودت عملا آرامش و خونسردی و محبت دادن و ایراد نگرفتن و

پذیرفتن این آدم رو شروع کن...بگذار حالا که حرفات اثر نداره رفتارت اثر بگذاره. میدونی حاصلش چی شده تا الان؟

اینکه من دارم حس می کنم چقدر سخته کنترل نفس و تغییر و از طرفی می بینیم دیگه مشاجره نمی کنم و خودم

آرامش دارم و کم کم دارم می بینم که رفتار من داره روی اون هم تاثیر مثبت میگذاره و لا اقل دیگه موقعیت تنش زا

پیش نمیاد و اگه هم بیاد چون من آرومم و بی توجه به تندی رفتارش هستم اون بنده خدا هم سریع آروم میشه.

همه این حرفها رو بهت گفتم که خودت به فکر خودت باشی و خودت به خودت آرامش بدی!

تمرین کن برای کاهش حساسیت هات تا ببینی چقدر تغییر سخته و همسرت که تند مزاجه چقدر باید روی خودش

کار کنه. اما اون نمیخواد و تو میخوای! پس تو روی خودت کار کن. رفتارت روی رفتار اون تاثیر میگذاره.

من تازه فهمیدم اگر بخوایم کسی رو عوض کنیم اول باید خودمون تغییر کنیم و با رفتار عملی مثبت اون فرد رو به راه

بیاریم. ضمنا به جای فکر و خیال هم توکل کن و نتیجه رو به خدا بسپار...انشالا که با حفظ آرامشت و تغذیه مناسبت

یک نی نی سالم به دنیا میاد...ضمنا ذکر هم زیاد بگو در موقعیت های تنش زا و عصبی! زود آرومت می کنه!

موفق باشی عزیزم

:72: