عشق یکطرفه به هم کلاسی

سلام وخسته نباشید خدمت تمامی دوستان.
به نظرم رسید چند نفر بهتر از یه نفر میتونه فکر کنه به همین خاطر از شما راهنمایی میخواستم که اگه راهنمایی کنید ممنون میشم.
راستشو بخواین من دانشجوی ترم دو کارشناسی نرم افزار هستم، وقتی ترم اول بودم تو کلاس معادلات یه همکلاسی داشتیم که ترم دو عمران بود از همون اول که اومد کلاس ما من ازش خوشم اومد(بی منظور)،ولی رفته رفته من شیفته اخلاق ، رفتار وخنده هاش شدم، از همون روزی که من حس کردم بهش علاقه مند شدم همش سعی میکردم جوری بشینم که بتونم ببینمش، هر وقت میبینمش دیگه متوجه نمیشم دورو برم چه خبره!جوری که یه بار با دوستا رفته بودیم بازار تو ورودی پاساژ دیدمش دیگه متوجه نشدم چطور رفتم تو کیسه های سیاهی که اجناس بازاری ها توش بود و دم در پاساژ گذاشته بودن. خدا بهم رحم کرد چیز شکستنی نبود.
امتحانای ترممون همشون تو ساختمون اونا برگزار میشد، همیشه چشامو میگردوندم تا شاید اتفاقی دوباره ببینمش.یه بار که نشسته بودیم بوفه دوستم بهم گفت: عمرانت تو حیاط نشسته.زود بلند شدم و به بهانه اینکه میریم سرویس بهداشتی الکی از جلوش رد شدیم،داشت با گوشی صحبت میکرد که متوجه ما شد همونطور با چشماش ما رو زیر نظر گرفته بود، یواشکی از بالای در که نگاه میکردم متوجه شدم هنوز داره به در دستشویی نگاه میکنه بعد رفت پیش دوستاش.
ما که از دستشویی خارج شدیم از پله ها رفتیم بالا تا به داخل ساختمون بریم، از پله ها که میرفتم بالا تا در ورودی بهم نگاه میکرد.
ترم جدید که شروع شد من سعی کردم درسای عمومی رو همش از ساختمون اونا انتخاب کنم، شنبه که اندیشه و تاریخ داشتیم، اندیشه صبح دپارتمان خودمون بود ولی تاریخ رو از دپارتمان اونا انتخاب کرده بودم.تو راه رو ساختمونمون بودیم که دیدمش! بعد اومد جلو و با احترام به من و دوستام سلام کرد و درمورد درسای عمومی سوال کرد که کدوماشو انتخاب کردیم، متوجه شدم اونم تمام درسای عمومیشو از ساختمون ما انتخاب کرده!!!!!..... ولــــی افسوس که من...!
*تازه فهمیدم بچه شهرستانیه ولی اصلا برام مهم نیست.چون نشون داده هم شعور داره هم پشتکار.
حالا من نمیدونم عشق من بهش یکطرفه هستش یا اونم بهم علاقه داره؟؟؟!!!؟؟؟!! نمیتونم مطمئن بشم.. ... از طرفی هم عواقب کار بهم اجازه نمیده من برم بهش درخواست بدم، یا بهش ایمیل بزنم. واقعا فکرش نمیذاره به درسام برسم.چیکار کنم؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام به همدردی خوش اومدی.لطفا لینک زیر رو بخون
http://www.hamdardi.net/thread-133.html
و
http://www.hamdardi.net/thread-10218.html

سلام دوست عزیز.به همدردی خوش اومدی.

این ماجرایی که تعریف کردی چیزیه که کم و بیش برای خیلی از ماها پیش اومده.قرار گرفتن تو محیط دانشگاه که هر روز و هر روز با جنس مخالف سر و کار داریم ناگهان ما رو متوجه دنیای دیگه ای میکنه.
اینجاست که یه نگاه،دیدار های متوالی،کلاسهای مشابه،درسهای مشابه،پروژه های مشابه و...کار خودشو میکنه و ما ممکنه به کسی وابسته بشیم.جوری که چشممون دنبالش میره، احیانا دلی تالاپ تولوپ میکنه و تمرکزی که از دست میره...

اما دوست عزیز این تالار به درستی دوستی دختر و پسر رو نهی میکنه.من اینجا چند تا موردش رو برات مثال میزنم.دوستی دختر و پسر اول از همه باعث میشه درگیری ذهنیت زیاد بشه.به جای اینکه تمرکزت روی درسات باشه از اونا غافل میشی.(که برای تو این اتفاق افتاده)
احساسات متناقض سراغت میاد.چون این رابطه بی سرانجامه مثل این میمونه که تشنه بری لب چشمه و تشنه برگردی.

ممکنه با گذشت زمان تحت تاثیر تحریک غریزه رابطه جسمانی بشه و مشکلاتی بوجود بیاد که خودت میدونی.

شما فعلا ترم دو هستی،بهتره تمرکزت رو بذاری روی درس،بعد کار بعد انشالله هر وقت ازنظر عاطفی و..بالغ شدین و شرایط ازدواجت جور شد دنبال مورد مناسب ازدواج بگردی.

ازالان هم دیگه بهش نگاه نکن.اگه جایی هستی که اونم هست ازاون جا بیرون بیا.اگه فکرش تو ذهنت اومد از روش تمرکززدایی استفاده کن.از دوستات بخواه دیگه درمورد اون دختر باهات نحرفن.و دنبال کلاسای مشترک نباش.و اوقات خالیت رو با تفریح پر کن.این کار سخت هست اما شدنیه و منافعش برات خیلی زیاده.
ازاتفاقی که افتاده و کلاساتون الان غیر مشترک شده نهایت استفاده رو ببر.
پیشنهاد میکنم لینک زیر رو هم بخون.
دلایل عینی برای منع رابطه های دوستی دختر و پسر

بهار خانم ، فکر کنم استارتر دختر هستند
با تشکر

دوست عزیز اولا من یه دخترم، طرف مقابلم پسره.(چون اسم کاربریمو عوض کردم یادم رفت به این نکته هم اشاره کنم) دوما من ایشونو واسه دوستی و خوشگذرانی نمیخوام، مطمئنم ایشون هم همچین شخصی نیستند. و من هم دختری نیستم که با دیدن هر پسری افسارمو از دست بدم و.....
بچه که نیستم.

و درمورد اون لینکی که اشاره کردین خوندم ولی میدونید تفاوت من با اون چیه؟؟؟؟ پسره دوستمون شیما رو اصلا درک هم نمیکرده حتی پیش دوستاش خیط میکرد .ولی این اصلا اینجوری نیست.
شاید همه این اتفاقات (من میرم حیاط و اونم پشت سر من میاد و جایی میایسته که منو ببینه و.... یا واحداشو جوری انتخاب میکنه که تو ساختمون ما باشه ) همش اتفاقی باشه ، شاید هم نه.... نمیدونم!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alone

دوست عزیز اولا من یه دخترم، طرف مقابلم پسره.(چون اسم کاربریمو عوض کردم یادم رفت به این نکته هم اشاره کنم) دوما من ایشونو واسه دوستی و خوشگذرانی نمیخوام، مطمئنم ایشون هم همچین شخصی نیستند. و من هم دختری نیستم که با دیدن هر پسری افسارمو از دست بدم و.....
بچه که نیستم.

و درمورد اون لینکی که اشاره کردین خوندم ولی میدونید تفاوت من با اون چیه؟؟؟؟ پسره دوستمون شیما رو اصلا درک هم نمیکرده حتی پیش دوستاش خیط میکرد .ولی این اصلا اینجوری نیست.
شاید همه این اتفاقات (من میرم حیاط و اونم پشت سر من میاد و جایی میایسته که منو ببینه و.... یا واحداشو جوری انتخاب میکنه که تو ساختمون ما باشه ) همش اتفاقی باشه ، شاید هم نه.... نمیدونم!!!

---

خواهر خوبم، نکته ای رو اشاره می کنم و باقی رو می سپارم به دوستان با تجربه تر
قریب 99% افرادی که سعی می کنند با دوستی همسر مناسب رو برای اینده انتخاب کنند این جمله کلیشه ای را تکرار می کنند:

من مثل دیگران نیستم و دختر یا پسر مقابلم هم از اون پسر و دختر ها نیست و ما کلا فرق می کنیم!
امیدوارم با منظق فکر و زندگی کنید و نه با احساس:72:

عزیزم شما درست میگید . خیلی خنده داره ولی من خودم 1 ماه پیش همین حرفو به یکی از دوستام زدم.
ولی میدونید چیه من از اینکه مثل مترسکها جلوی این خواستگار و اون خواستگار دربیام و اونا مثل اینکه اومدن چیزی بخرن منو میان میبینن و میرن انگاری که تو ویترین هستم نفرت دارم درضمن من دوست ندارم با کسی ازدواج کنم که اصلا نمیشناسم و دوست ندارم مادرشوهر یا خوهرشوهرم منو بپسنده واسه من مهم فقط پسره......

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alone

عزیزم شما درست میگید . خیلی خنده داره ولی من خودم 1 ماه پیش همین حرفو به یکی از دوستام زدم.
ولی میدونید چیه من از اینکه مثل مترسکها جلوی این خواستگار و اون خواستگار دربیام و اونا مثل اینکه اومدن چیزی بخرن منو میان میبینن و میرن انگاری که تو ویترین هستم نفرت دارم درضمن من دوست ندارم با کسی ازدواج کنم که اصلا نمیشناسم و دوست ندارم مادرشوهر یا خوهرشوهرم منو بپسنده واسه من مهم فقط پسره......

---

نه چرا خنده دار باشه، شما در این مورد درست فکر می کنید:104: ما انسان ها همیشه دوست داریم اشتباهتمان و خواسته های غیر منطقیمان را توجیه کنیم، حتی با دروغ هایی که خودمان هم میدانیم دروغ هستند ولی نمی خواهیم قبول کنیم

سایت همدردی هیچ کدام از روش هایی که شما در ذهن دارید پیشنهاد نمی کنه، نه دوستی و نه خواستگاری به روشی که شما گفتید

روشی که همدردی بصورت خلاصه پیشنهاد می کنه:
شناخت منطقی و با اصولی که باید یاد بگیرید تحت نظارت خانواده و به دور از احساس کور کورانه که مانع دیده شدن عیوب طرف مقابل بشه

شما اشاره کردید که فقط به چند رفتار خاص پسر مورد نظرتان علاقه مند شدید، که به هیچ وجه ضمانت زندگی خوب برای شما نیستند( نشان از بی تجربی شما دارد)

حال بگذارید ما فرض کنیم که ان پسر هم علاقه مند شدند و شما با هم دوست شدید.
عواقب موضوع رو بررسی می کنیم
1- هر روز وابستگی شما بیشتر و بیشتر می شه
2- با توجه به غریزه انسان امکان افتادن شما در روابط خلاف عرف و شرع وجود داره
3-ان پسر شرایط ازدواج نداره (سربازی و پیدا کردن کار) و به شما وعده چندین سال بعد را می ده
4- به احتمال زیاد چون تعهدی وجود نداره در میانه راه رابطه به هم میخوره و کلی اسیب روحی برای شما باقی میمونه
5-استرس اینکه نکند خانواده ها بفهمند ، فامیل ببینند همیشه با شما هست( باتوجه به عرف جامعه که این روابط قابل قبول نیست)
6-از اینده کسی خبر ندارد ممکن هست ان پسر در اینده نظرش در مورد اهداف و کلیت زندگی تغییر کند و شما را دیگر نپسندد(امکانش زیاد هست)
و هزار و یک مشکل کوچک و بزرگ دیگر...

نکته اخر:
شما وقتی ازدواج می کنید باید مورد قبول خانواده پسر هم باشید و انها هم باید شما رو قبول کنند وگرنه اوضاع زندگی غیر قابل تحمل و سخت خواهد شد

موفق و موید باشید:72:

بهتره موضوع رو کمی واضحتر کنم:

1- پسره خودش کار داره (یه مغازه داره که لپ تاپ میفروشه و منم باهاش حرف زدم یه سیستم بگیرم ازش).
2- خونواده من از همه چی خبر داره حتی عکسشم که از اینترنت پیدا کرده بودم به مامانم نشون دادم.
3-یکی از دوستام که از من بزرگتره و گوینده و مجری تلویزیونه(فردی کاملا اجتماعی)، با اون قراره یکی از کاندیدا رو تبلیغ کنن، اونم اول منو منع میکرد هی میگفت فراموشش کن ولی بعد از کمی هم صحبتی بهم گفتم: عزیزم به نظر من پسر خیلی خوبیه(بازم خدا میدونه).

فقط کاش میدونستم اون هم نسبت به من احساسی داره یا نه؟ چون اونم حق انتخاب داره.
همین دوستم گفت :میخوای از زیر زبونش بکشم یا نه؟؟ ولی من بهش این اجازه رو ندادم.چون به نظرم اگه قبول نکنه شخصیته من خرد میشه و دیگه نمیتونم باهاش روبرو بشم.

ممنونم که راهنماییم میکنی دوست خوبم، فقط یه سوال دارم اگه خواستین جواب بدین .شما چند سالتونه؟؟؟

چون شما به جنسیت اشاره ای نکردی فکر کردم پسری.البته تو کلیت ماجرا فرقی نمیکنه شاید حتی کمی موضوع حساستر هم باشه.

شما همونطور که گفتم سعی کن اصلا بهش فکر نکنی و خیلی عادی به کار خودت ادامه بدی.اون اقا اگه شرایط ازدواج داشته باشه و خودشم بخواد میاد خواستگاری.نیازی نیست شما کار خاصی بکنی.
حتما هم میدونی شرایط ازدواج توی کار داشتن خلاصه نمیشه.

اون لینکی که برات گذاشتم یه صفحه نیست.بلکه چند صفحه هست همه صفحاتش رو بخون چون تجربیات مختلف رو نوشته.

نقل قول:

---

مطمئنم ایشون هم همچین شخصی نیستند. و من هم دختری نیستم که با دیدن هر پسری افسارمو از دست بدم و.....

---

شما از کجا میدونید این اقا چه جوریه؟؟شما که نمیشناسیش.ادمها گاهی مدتها با هم معاشرت هم دارن اما نمیتونن ازروحیات و نیات و افکار همدیگه سردر بیارن.چه برسه به برخوردهای عادی.
من نمیخوام بگم دوست شما چه جوریه؟من که اون اقا رو نمیشناسم که بخوام دربارش قضاوت کنم اما برای اینکه بفهمی چه جور ادمیه بهتره هیچ کاری نکنی و فکرت رو هم ازش منحرف کنی.همونطور که گفتم اگه بخواد میاد پیشنهاد ازدواج میده اگه نه هم اتفاق خاصی نمیفته حداقل اینه که شما از کار و درست نیفتادی.

حتی فکر کردن زیاد به یه نفر ممکنه ادم رو به خیال پردازی و شعله ور شدن احساسات بکشونه.
راستی انجمنی که تاپیک باز کردی اشتباهه درخواست کن تا مدیران جا به جاش کنن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alone

بهتره موضوع رو کمی واضحتر کنم:

1- پسره خودش کار داره (یه مغازه داره که لپ تاپ میفروشه و منم باهاش حرف زدم یه سیستم بگیرم ازش).
2- خونواده من از همه چی خبر داره حتی عکسشم که از اینترنت پیدا کرده بودم به مامانم نشون دادم.
3-یکی از دوستام که از من بزرگتره و گوینده و مجری تلویزیونه(فردی کاملا اجتماعی)، با اون قراره یکی از کاندیدا رو تبلیغ کنن، اونم اول منو منع میکرد هی میگفت فراموشش کن ولی بعد از کمی هم صحبتی بهم گفتم: عزیزم به نظر من پسر خیلی خوبیه(بازم خدا میدونه).

فقط کاش میدونستم اون هم نسبت به من احساسی داره یا نه؟ چون اونم حق انتخاب داره.
همین دوستم گفت :میخوای از زیر زبونش بکشم یا نه؟؟ ولی من بهش این اجازه رو ندادم.چون به نظرم اگه قبول نکنه شخصیته من خرد میشه و دیگه نمیتونم باهاش روبرو بشم.

ممنونم که راهنماییم میکنی دوست خوبم، فقط یه سوال دارم اگه خواستین جواب بدین .شما چند سالتونه؟؟؟

---

1- در مورد شغل ایشان تحقیق بیشتری لازم هست که کار شما نیست و باید پدر و مادر شما و خانواده ایشان به یک نتیجه گیری کلی برسند که ایشان شرایط با ثباتی برای تامین زندگی دارند یا خیر
2-علاوه بر این خانواده پسر هم مهم هستند چون انها هم در تصمیم ازدواج اینده موثر هستند. ثانیا خواهر من ، شما نباید خانواده تان را در معرض کار انجام شده قرار بدید! بگذارید پدر و مادرتان با فکر باز تحقیق و بررسی کنند( البته پس از اینکه خانواده پسر هم در جریان باشند)
3-دوست شما دچار اشتباه شده ، چون هیچ شخصی را نمی شود به این سادگی ها شناخت و نظر کلی داد

همانطور که دوست خوبمون بهار66 گفت نباید بگذارید احساسات نسبت به این پسر در شما رشد کند

فعلا همه چیز را فراموش کنید و سعی کنید به خود آگاهی بپردازید.
دانستن یا ندانستن سن من کمکی به شما نخواهد کرد! 23 سالم هست

نقل قول:

---

دوست شما

---

منظورم اون اقا بود نه دوست.

مواظب باش فقط از قیافش و راه رفتنش و خندیدنش و............ خوشت نیاد چون چیزای خییییییییییللیی مهم تری هست . یکی از دوستای صمیمی من هم همین حس رو نسبت به یکی داشت جلو هم میرفت تا کارا راست و ریس بشه اما بعد یه مدت اون اقا نامزد کرد دوستم خیلی ناراحت شد به کمک من و بقیه دوستا از این وضعیت در اومد اما الان میگه کارم اشتباه بوده اون معیارای منو داشت ولی من شاید معیارای اونو نداشتم که جلو نیومد چون می دونست بهش علاقه مندم . پس توام حواستو جمع کن و به طور غیر مستقیم از طریق دوستات یا هر جور دیگه ببین اونم به تو حسی داره . یه جورایی هم که اگه تونستی بفهم که کسی رو زیر سرش نداشته باشه.

سلام خواهرم....
منم یه پسرم درست تو سن و سال شما ، یک سال و نیم پیش بود که به همکلاسیم علاقه مند شدم و اشک و لبخند و .....
فکر میکردم با حرکات و رفتاری که با من داره به من علاقه داره و من شریک زندگیمو پیدا کردم ولی افسوس .....
امروز رفتم و باهاش صحبت کردم ولی اون گفت که احساسم یکطرفه هستش و علاقه ای به من نداره ، الان هر چی فکر میکنم دلیل رفتار و حرکات قبلیش رو با خودم نمیفهمم ، نمیدونم شاید من بد برداشت کردم ، حالا من موندمو یه قلب پاره پاره و غروری که له شده و اعصابو و روانی که یه سال و نیم درگیره خیالاته ازت عاجزانه تقاضا میکنم فراموشش کن!!!!!!!!!!!سخته میدونم

نقل قول:

---

پس توام حواستو جمع کن و به طور غیر مستقیم از طریق دوستات یا هر جور دیگه ببین اونم به تو حسی داره . یه جورایی هم که اگه تونستی بفهم که کسی رو زیر سرش نداشته باشه.

---

این کار به هیچ وجه درست نیست.اگر به گوشش برسه ممکنه از احساست سواستفاده کنه.اگر علاقه داشته باشه

به یه طریقی ابراز می کنه.

از تمامی دوستان کمال تشکر رو دارم ، زحمت کشیدین .منم تصمیم گرفتم منتظر باشم اگه بهم علاقه داشت خودش بیاد جلو ، هرچی خدا بخواد ......:162:

خوبرویان جهان رحم ندارند دلشان
باید از جان گذرد هرکه شود عاشقشان
روز اول که از خاک سرشتند گلشان
سنگی اندر گلشان بود همان شد دلشان

سلام alone عزیز
من 26 سالمه و بیشتر از یکساله که ازدواج کردم اما تو دوران مجردی وضعیتی مشابه این برام پیش اومد.البته اون پسر همکلاسیم نبود و یکی از اقوام بودند و ا.ن هم به من علاقه داشت این رو از اعضای فامیل و حتی خانواده خودش شنیده بودم و از رفتارشون هم کاملا مشخص بود بطوریکه هرکسی هم که تازه وارد فامیل ما میشد خیلی زود متوجه میشد.اما خوشبختانه ما اون موقع شرایط ازدواج رو نداشتیم(گفتم خوشبختانه چون الآن همسرم رو خیلی دوست دارم و خوشبختم اما مطمئنم با اون خوشبخت نبودم)و به همین دالیل ماجرا حدودا 5 سال طول کشید اما ناگهان اون کاملا تغییر کرد و رفتار و شخصیتش کاملا عوض شد بطوریکه حتی پدرو مادر خودش هم تعجب کرده بودند و دلیلش هم این بود که به دختر دیگه ای علاقه مند شده بود درصورتیکه من از ابتدای عمر اون رو میشناختم اصلا فکر نمیکردم همچین آدمی باشه چون ظاهرا خیلی با ایمان و سربه زیر بود.و اون موقعی بود که من برای کنکور کارشناسی ارشد آماده میشدم اما چنان ضربه ای خوردم که سرجلسه امتحان هم به زور نشستم.و بعدازاون از اینکه 5 سال از عمرم رو به پای اون نشسته بودم شدیدا پشیمون بودم اونقدر که قابل وصف نیست اما سودی نداشت.
عزیزدلم فکر میکنم بیان کردن این تجربه به تنهایی کافی باشه،تو فکر میکنی بیشتر از من طرفت رو میشناسی؟توصیه میکنم به پیشنهادات بهار66 هم گوش کن.موفق باشی.

به نظر من این افکار و خیالات و دوس داشتن ها ، عشق ها و ... در دوران دانشگاه زیاد اتفاق میوفته ... برای همه مون اتفاق افتاده چه پسر چه دختر.

من هم یک پسرم دوست گرامی. گمان می کنم همین که از طرف اون آقا دیده بشید و رفتارتون مثبت و بدون دوری کردن و تلخی کردن باشه کافیه و دیگه لازم نیست کاری کنید. اون آقا اگر تمایل داشته باشه به طرفتون کشیده می شه و رابطه شکل می گیره و پیشنهاد می ده. اگر این اتفاق نیفتاد این آقا به هر دلیل قصد ازدواج نداره و یا اینکه شما دارای معیارهای مورد نظرش نیستید یا اینکه شرایط ازدواج رو از دید خودش نداره. پس لازم نیست یه وقت پیشنهاد مستقیم بدید. من در دوران دانشجوی هر دو حالتش برام پیش اومد. یک بار که خودم عاشق شدم که حالا داستانش بماند. یکبار هم یک خانمی همیشه تو حیاط دانشگاه میومد روبروی ما می نشست و زل می زد و مدت های طولانی این کارش رو تکرار می کرد. من هم واقعاً قصد و انگیزه ی رابطه رو با ایشون نداشتم و این شد که بعد از مدت ها خودشون متوجه شدند و دیگه اون مسائل رو تکرار نکردندو خدا رو شکر که پیشنهاد مستقیمی ندادند چون مطمئنم جواب منفی من باعث خرد شدن غرورشون می شد. منظورم اینه که شما همین که چراغ سبز رو بدی اون آقا پسر می فهمه و دیگه بقیه ش رو بسپار به دست تقدیر و زندگی عادیت رو بکن. موفق باشی