باید دنبالش بگردم یا فراموشش کنم؟؟؟

سلام! من قبلا اینجا مشکلاتم رو تا حدی بیان کرده بودم و دوستان راهنماییم کردن

http://www.hamdardi.net/thread-15951.html

بعد از این تاپیکی که لینکش رو قرار دادم من پیش مشاور و بعدش هم روانپزشک رفتم و الان حدودا نه ماهی میشه که دارو مصرف میکنم...

خیلی توی روحیه م تاثیر مثبت گذاشته و مسائل مختلفی هم که پیش اومدن منو از اون حد وابستگی که قبلا داشتم نجات دادن :82: ولی اتفاقای دیگه ای افتادن و مسائلی که الان من رو درمونده کردن و فکر کردم بازم میتونم از دوستان خوبی که اینجا هستن کمک بگیرم چون در حال حاضر فقط پیش روانپزشکم میرم و اونم فقط بهم دارو میده و حال روحیم رو برای تغییر داروها بررسی میکنه و مشاوره خاصی به من نمیده...

من هفت ماهه که دوستم رو اصلا ندیدم و درست مثل اون دوسالی که رفته بود زندان فقط براش صبر کردم با این تفاوت که توی این مدت بهم هرازگاه زنگ میزد و از حالش خبر میداد...

آخرین باری که دیدمش چهارم تیرماه 90 بود چند روز بعدش بهم زنگ زد و خبر داد که رفته بیمارستان چون سکته کرده... گفت سکته قلبی کرده ولی بعد از مدتی بهم خبر داد که نمیتونه راه بره و از ناحیه پا فلج شده... توی این مدتم من بارها ده ها و صدها بار بهش التماس کردم که بگه کدوم بیمارستان بستری هست که برم ملاقاتش... می گفت نمیخوام توی این شرایط منو ببینی... هربار با وعده اینکه به زودی خوب میشه به زودی از بیمارستان مرخص میشه منتظر میموندم تا خودش بیاد... به هرکس گفتم میگفت مطمئنی سکته کرده؟ اگر بیمارستانه چرا اجازه نمیده بری ببینیش... اگر سکته قلبی کرده چرا از ناحیه پا فلج شده؟؟؟ قلب چه ربطی به پا داره؟
برای اینکه بهش فشار نیاد (چون چندباری پای تلفن حالش بد شده بود) چیزی بهش نمیگفتم که ناراحتش کنه از غصه هام از اینکه چه روزهایی بهم میگذرن... نگرانی و نگرانی و نگرانی... صبر کردم تا چند ماه پیش که پیگیر شدم پیداش کنم و شروع کردم زنگ زدن به بیمارستان ها و مراکز تخصصی قلب و هیچ نشونی ازش پیدا نکردم بهش که گفتم باهام دعوا کرد که چرا این کارو کردی و هیچ وقت نمیذارم بفهمی کجا هستم........

گفت بازم صبر کن و منم باز صبر کردم... یه چندباری هم مرخص شد و رفت خونه ولی باز حالش بد شده بود و دوباره برگشت بیمارستان توی این مدتم جز همین تماس های تلفنی که خودش میگرفت اونم غالبا نصفه شب ها که میگفت یواشکی زنگ میزنم چون تو بخش قلب حق استفاده از موبایل ندارم هیچ خبری ازش نداشتم...

همه این روزا گذشتن و منم جز صبر کاری نکردم بهش اعتماد داشتم و حتی یکبارم فکر نکردم که داره دروغ میگه... :163: ولی الان یکماه و یک روز هست که دیگه واقعا هیچ خبری حتی همون تلفن ساده رو هم ازش ندارم.... نمیدونم حالش چطوره و اوضاع روحیم هم حسابی بهم ریخته... (یه مدت سرخود داروهامو قطع کردم)

توی آخرین تماس هاش به من گفته بود که از اونجایی که خودش هم دقیق نمیدونه مشکلش چیه و خانواده ش و دکترا چیزی بهش نمیگن حدس میزنه که ام اس گرفته باشه!!!!!
من راجع به ام اس تحقیق کردم و نشانه هایی دیدم که بی شباهت نبودن مثل همین فلج شدن عضوی از بدن یا تاری دید و ضعف عمومی بدن که همه این هارو داشت....
ولی بعد از اون طی این یک ماه دیگه هیچ خبری ازش ندارم و واقعیت نمیدونم باید چی کار کنم؟؟؟؟
خواهشم از دوستان خوبم اینجا اینه که منو باز هم راهنمایی کنن توی این مرحله من باید همچنان بهش متعهد باشم بگردم دنبالش یا به کل فراموشش کنم؟؟؟؟؟؟

خواهش میکنم نگین چون رابطه ت دوستیه کمکی بهت نمیکنیم و مشاوره ای در این مورد نمیدیم.... از جنبه انسانی و وجدانی سوال میکنم اون شاید یعنی به احتمال زیاد هرگز نمیخواد که با من باشه و اصرار من بی فایده س من نگران حالش هستم!... حتی اگر قرار به جدایی هست من خودم رو لایق این میدونم که بعد از پنج سال و دو ماه که از آشناییمون میگذره و تمام قول و قرارهایی که بینمون بود انتظار داشته باشم بی خداحافظی نره...
یا حداقل اجازه بده به عنوان یک انسان تا زمانی که حالش خوب بشه کنارش باشم یا حداقل بذاره کمکش کنم... (چیزی که همه این ماه ها منو زجر میداد) این که نتونستم حتی یک شاخه گل براش ببرم............. این که هنوز کادوی تولدش که توی تیرماه بود کادو پیچ شده توی کمدمه.......... این که هنوز نمیدونم اجازه دارم رویای با اون بودن رو داشته باشم یا نه!!!

تمام این ماه ها از ترس اینکه پیداش کنم و از دیدنم ناراحت یا عصبانی بشه خودم رو راضی کردم که کاری نکنم؛ که بازم صبر کنم ولی حالا چی؟ حالا که یکماه هست یکسره گوشیش خاموشه آیا باید دنبالش بگردم یا فراموشش کنم؟ اصلا چطوری میتونم آدمی رو که پنج سال یکسره بهش فکر کردم به راحتی کنار بذارم؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چه کاری درسته؟ اگر باز هم باید صبر کنم تا به کی؟ و اگر دیگه نباید صبر بکنم و باید فراموشش کنم چطوری؟ :325:

میبخشید مطلبم طولانی شد توی تاپیک قبلیم نوشتم که قبلا در چه شرایطی بودم و چه مشکلاتی وجود داشت ممنون میشم کمکم کنید

الناز عزیزم سلام

چقدر خوشحالم که اینجایی چون یادمه کاملا تاپیک قبلیتو دنبال میکردم

الناز عزیز اول بگو ایا هر چی دوستان تالار بگن عمل میکنی؟

اگه مثه قبل هر چی کارشناسان بگن شما باز راه خودت بری چه فایده داره تاپیک جدید؟

عزیز دلم همه بهت گفتن بهش فکر نکن اما شما این مدت درسته ندیدیش اما کاملا فکرت درگیرش بوده متاسفم که باید بگم این فکرا و ناراحتیا فقط و فقط روزای قشنگ عمرتو فنا میکنه

امیدوارم بقیه دوستان راهنمایی بهتری کنن

موفق باشی عزیز دلم

سلام ویدا جان مرسی از اینکه جریان من رو دنبال میکردی و راهنماییت...
حق با شماست خب من اون زمان انقدر وابسته بودم که میدونم امکان جدایی از طرف من وجود نداشت و اگرم اون به هم میزد قطعا من بلایی سر خودم می آوردم... حتی دکتری هم که پیشش میرم با اینکه عقاید مذهبی زیادی داره و کلا با دوستی مخالفه ولی توی اون مرحله اصلا به من توصیه نکرد که جدا بشم... ولی کاملا حرف شما متینه که اگر من میتونستم یا همین الان بتونم به کل همه چیز رو فراموش کنم زندگیم خیلی عوض میشه و غصه های زیادی از زندگیم میرن
راستش من اصلا بلد نیستم کسی که وارد زندگیم میشه رو فراموش کنم نسبت به دوستای هم جنسمم هم همینطورم گفتن اینکه "فکرشو نکن" یه طرف قضیه س و اینکه "چطوری آخه" یه طرف دیگه!!!
فکر کنم انقدر دفعه پیش روی اعصاب همه راه رفتم که شما منو یادتون مونده خیلی شرمنده م

الناز عزیز سلام

مطمئنا دختر عاقل و فهمیده ای هستی که از دوستان یا مشاوره راهنمایی میگیری

اصلا هم روی اعصاب کسی نبودی تاپیکت رو دنبال میکردم چون حرفات و مشکلت رو کاملا درک میکردم

الانم عزیز دلم خیلی نسبت به قبل موقعیتت بهتره و صد البته حرفشنویت

امیدوارم دوستان تالار راهکار خوبی بهت بدن تا از روزهای زیبای زندگیت کمال استفاده هم ببری

شبت و روز بکامت:46:

اگر جواب کوتاه میخوای به نظر من
باید فراموشش کنی

اگر جواب مفصل میخوای
من میگم عزیز من شما اول در مقابل جسم و روح و روان خودت مسوولی بعد دیگران.
شما دا ری خودت را داغون میکنی که چی؟ به شما چه که پسر مردم مریض است یا خوب شده یا ...
درمان و مشاوره ات را ادامه بده و اصلا هم دنبالش نگرد
حتا اگه اون هم پیداش شد و اومد سراغت جوابش را نده

:46:

سلام الناز جان
من تاپیک قبلیتون رو دیدم می دونم
شما 22 ساله و ایشون 32 ساله هستن.به دلیل چک برگشتی دو سال زندان بودن....و..
ببخشید بهت رک می گم ولی اگر دوست داری بازیچه دست رضا باشی

اگر لذت می بری از اینکه مورد سو استفاده رضا قرار بگیری
اگر دوست داری اون شما رو فردی ساده لوح،ضعیف و بی فکر بدونه
اگر دوست داری دختر نابالغ و بی خردی به نظر بیای
اگر برای خودت،عمرت،جوونیت،زندگیت ارزشی قائل نیستی
به ایشون متعهد بمون و همچنان صبر کن به خاطرش
...................

دختر خوب یکمی فکر کن!
حرفای خودت رو یک بار بخون ،ببین چه حسی بهت دست می ده؟

الناز نوشته است :
گفت سکته قلبی کرده ولی بعد از مدتی بهم خبر داد که نمیتونه راه بره و از ناحیه پا فلج شده... توی این مدتم من بارها ده ها و صدها بار بهش التماس کردم که بگه کدوم بیمارستان بستری هست که برم ملاقاتش... می گفت نمیخوام توی این شرایط منو ببینی... هربار با وعده اینکه به زودی خوب میشه به زودی از بیمارستان مرخص میشه منتظر میموندم تا خودش بیاد...
توی آخرین تماس هاش به من گفته بود که از اونجایی که خودش هم دقیق نمیدونه مشکلش چیه و خانواده ش و دکترا چیزی بهش نمیگن حدس میزنه که ام اس گرفته باشه!!!!!
ولی بعد از اون طی این یک ماه دیگه هیچ خبری ازش ندارم و واقعیت نمیدونم باید چی کار کنم؟؟؟؟
خواهشم از دوستان خوبم اینجا اینه که منو باز هم راهنمایی کنن توی این مرحله من باید همچنان بهش متعهد باشم بگردم دنبالش یا به کل فراموشش کنم؟؟؟؟؟؟

عزیزم اولا بهت بگم یک پسر 32 ساله متاسفانه اگر سکته قبلی کنه به احتمال زیادی به دیار باقی می شتافه ...
ی سرچ کوچولو در اینترنت بکنی خودت متوجه می شی ،سکته قلبی در سن پایین خیلی مهلک و خطر ناکه ....خدا نصیب نکنه!!!البته نه اینکه بگم اگر سکته کرده بود حتما خدایی نکرده چیزش شده بود،فقط خواستم بدونی سکته قلبی در 32 سالگی خیلی خطرناکه ....


نصف شب زنگ می زنه می گه چون استفاده از مبایل تو بخش قلب ممنوع هست!!
عزیزم اینو بدون که من این شب ها اکثرش رو بیمارستان هستم،استفاده از مبایل در بخش قلب ممنوع نیست!و اگر هم ممنوع باشه در بیمارستان خاصی،نصف شب مبایل صحبت کردن خیلی ممنوع تره،چون بیماران در طی شب باید استراحت کنند.

الناز جان از این شک و تردیدت دست بردار
نگو باید بهش متعهد بمونم یا فراموشش کنم ؟؟؟؟
بگو می خوام فراموشش کنم.
بگو می دونم باید فراموشش کنم،فقط می خوام راه فراموش کردن رو یاد بگیرم؟
بگو انقدر باهوش هستم که بتونم تشخیص بدم این حرفاش و این بیماری هاش همه بازیه!!!
بگو !تا بهت راه فراموش کردن رو بگیم .


الناز جان یک درصد هم فرض کنیم ایشون مریض باشن،چه کمکی از شما ساخته هست،اینکه به حرفش گوش بدی و تنهاش بزاری،،تنها کمکی که می تونی به حالش کنی اینکه از زندگیش بری بیرون،و دورش رو خط بکشی
چون به گفته خودشون دوست ندارن شما ایشون رو تو این حال بیماری ببینی...

در هر دو حالت چه دروغ بگه چه راست
کاری که باید کنی مشخصه ،فراموششش کن.

سلام الناز، من هم اون تاپیک و هم اینو خوندم، باید بگم که خیلی‌ متأسفم. و اینکه واقعا چقدر حست و علاقت به این آقای خوشبخت و قدر نشناس پاک و زیبا بوده. من خودم هم الان تقریبا درگیره اینجور مشکلی‌ هستم. یعنی‌ وابستگی یا عشق یا هر چی‌ که اسمشو می‌شه گذشت. و بخاطر این شما رو تا حدی درک می‌کنم. راجع به مشکلتون باید بگم که شاید آقا رضا شما رو دوست داشته باشه ولی‌ درستش اینه که لیاقت شما رو نداره. یعنی‌ اگه هم با هم بتونید حتی که زندگی‌ هم کنید، اون شخصی‌ نیست که جواب احساسات شما رو بتونه بده. در واقع یعنی‌ حسّی که اون به شما داره با حسّی که شما به اون دارید قابل مقایسه نیست. علاوه بر این به نظر میاد که ایشان با شما هم رو راست نبودن. شما الان مشکل فردی خودتونو دارید که با یاد و حسّ شما به اون اجینه و پیوند خورده. به نظر من یعنی‌ این کاریه که من انجام میدم. شما باید با یاد پروردگار جلوی فکر کردن به اونو بگیرید. به عشقی‌ که خداوند به شما داره فکر کنید و اینکه هیچ وقت نمیخواد که کسی‌ شما رو بی‌ دلیل اینجوری آزرده کنه اونم کسی‌ که این همه قول و قرار به شما داده و خیلی‌ خوب هم می‌دونه که شما چقدر دوسش دارید. یا اگه هم اینو نفهمیده پس بینا نیست. میفهمم شاید ناراحت بشی‌ چون حست آزارت میده و مدام سعی‌ می‌کنه که اونو خوب جلوه بده و هر چیو که غیر از اینه کنار بزنه. من هم الان همین حسّ و دارم نسبت به کسی‌ که ۱ سال بهم دروغ گفت ولی‌ این طبیعیه. واقعیّت هارو باید دید از اونم لازم نیست که بدت بیاد. فقط سعی‌ کن که با یاد خداوند یک حسّ جدیدو تو زندگی‌ خودت بیاری و به این امیدوار بشی‌ که خداوند اونیه که هر روز می‌بینه تو رو و اونه که عاشقته و خیلی‌ دوست داره و حتما هم در آینده به شما اونیو که لایقش باشیدو می‌بخشه. همون طور که بعضی‌ دوستها تو این سایت برا من آرزوی آرامش کردن من هم همین آرزو رو برا شما دارم. در پناه حق باشی‌

elnaz_fa عزیز

یک بار برو سراغ تاپیک قبلی و تمام پستهایم را دوباره بخون .

خوشحالم که به توصیه مراجعه به روانپزشک عمل کردی ، حالا وقتشه که به جد نزد مشاور هم بروی و روی غزت نفس و مهارتها کار کنی .

باید بگم همچنان شخصیت وابسته ات پا برجاست ، دارو دروانی زمینه را برایت مساعد کرده که از شدت آن کاسته بشه اما نیاز به مشاوره و تلاش در جهت تغییر داری .

به این آقا اصلاً فکر نکن ، او با تو و روانت بازی می کنه و علت اینکه یک ماهه بیخبری هم یا اینه که نمیتونه بازی رو ادامه بده ،چون حرفهاش همه دروغه و لذت میبره از آزار دادنت ، چون خوب شناخته که چقدر ساده هستی در برابر بازیهای روانیش . و یا ترس از اینه که دروغش آشکار بشه یا کلاً ممکنه ازدواج کرده باشه و ....

او را رها کن ،جدی و قاطع ،هیچ وظیفه ی در قبال او نداری

به خودت فکر کن ، به اصلاح وضعیتت ، به تغییراتی در شخصیتت و به آموختن مهارتهای لازم ، چون با این روحیه و رویه ، باز هم در زندگی به مشکل برخواهی خورد ، و حتی اگر با یک شخص سالم هم وارد زندگی شوی شما مشکلاتی خواهی داشت .

لذا اگر آماده تغییر هستی اعلام کن تا بهت کمک کنیم . البته مشاوره حضوری را حتماً باید پیگیری کنی .

لینکهای زیر را هم مطالعه کن :

http://www.hamdardi.net/thread-14259.html

http://www.hamdardi.net/thread-20593-post-192791.html#pid192791

http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=14259

http://www.hamdardi.net/thread-10711.html


.

الناز جان سلام
از خوندن شرایطت متاسف شدم.
بیا تموم احتمالات رو بررسی کنیم.خوب شاید این اقا واقعا دچار ام اس باشه.شاید هم هیچ بیماری نداشته باشه.

اگه فرض اول درست باشه شما میخوای چیکار کنی؟با ادمی که زندگیش بطور کامل فلج شده ازدواج کنی؟

نقل قول:

---

حداقل اجازه بده به عنوان یک انسان تا زمانی که حالش خوب بشه کنارش باشم یا حداقل بذاره کمکش کنم.

---

تا کی؟تا وقتی که خوب بشه چقد طول میکشه؟چند سال؟اگه خوب نشه چی؟میخوای بهترین سالهای عمرت رو اینجوری هدر بدی.
این اقا حتی اگه مریض هم باشه نمیخواد تو کمکش کنی،بهترین کمکی که میتونی بهش کنی اینه که دنبال سرنوشتت بری و خوشبخت بشی تا یه کم از عذاب وجدانش کم بشه.
وقتی از عمل انسانی صحبت میکنی این سوال برام پیش میاد پس خودت چی؟از نظر انسانی نسبت به خودت مسئول نیستی؟نسبت به همسر ایندت چطور؟

اگه فرض دوم درست باشه.میخوای اشتباهی که چند سال پیش مرتکب شدی رو همینجوری ادامه بدی؟زندگی تو ارزشش بیشتر ازاینه که بخوای بیشتر ازاین دنبال اون ادم باشی.
میدونم سخته..میدونم حس تلخیه...اما این پایان به نظر تلخ بهتر ازتلخی بی پایانه.
تمومش کن.بیشتر از این روحت و جسمت رو فرسوده نکن.نباید تو این سن انقد خودتو عذاب بدی..اینجوری چه روحیه ای برات میمونه تا با مرد زندگیت بتونی تشکیل زندگی مشترک بدی.تلخی این تموم کردن مثه تلخی داروییه که میخوریم.داروی تلخی که نمیذاره عفونتی که ایجاد شده همه وجودمونو بگیره.

دوست عزیز تا حالا فکر کردی شاید واقعا زن گرفته باشه..حتی اگه احتمالش 1درصد هم باسه میدونی چه اتفاقی می افته؟
شما وصله تن هم نیستین این موضوع رو اون پسر فهمیده اما انقد مرد نبوده که روراست بهت بگه اشتباه کردم الناز.اما برای جبران تمومش کنیم این رابطه رو.
میدونم این موش و گربه بازی که شروع کرده ولع تو رو بیشتر کرده اما باور کن حتی اگه خودش برگرده حتی اگه با هم ازدواج کنید این مرد مناسبت نیست.
عزیز دل تو دوست داشتنی هستی حتی اگه اون اقا نباشه..اتفاقا وقتی احساستو از تو دست و پا جمع کنی تا یه رهگذر نادون لگدمالش نکنی عزیزتر هم میشی.
همونطور که فرشته مهربون گفت مشاوره برو و عزت نفست رو تقویت کن.
موفق باشی دوست عزیز

ممنونم از راهنمایی هاتون ویدا، پیدا، نازنین، charm، بهار و فرشته مهربان عزیز هرکدوم رو دوبار خوندم مرسی از اینکه کمکم میکنید چشم هامو باز کنم... :46:
فرشته مهربان عزیز ممنونم که دوباره به تاپیک من اومدین من ابتدا پیش مشاور رفتم ایشون من رو به روانپزشکی که الان پیششون میرم ارجاع دادن... مرسی بابت لینک ها حتما با دقت مطالعه شون میکنم :72:
اصلا دوست ندارم دوباره مجبور باشم این پنج سال رو مرور کنم هرچند که هیچ احساس خشم یا کینه یا هر حس بد دیگه ای نسبت به رضا ندارم... حتی اگر اون ازدواج کرده باشه

حرف همه دوستان صحیح به نظر میاد نمیدونم شاید من خیلی احمقم که تا الان صبر کردم... خب من بارها از وقتی از زندان برگشته بود بهش گفته بودم که هر زمان که منو نمیخواد اینو مستقیم بهم بگه ولی توی این مدت هیچ وقت اینو ازش نشنیدم فقط یکبار اونم حالش خیلی بد بود بهم گفت شوهر فلج میخوای چی کار ولی غیر از اون بیشتر از قبل حتی میگفت دوستم داره و حتی مهربون تر از قبل مریضیش هم شده بود... چون قبلا رفتار زیاد خوبی باهام نداشت... نمیدونم... اگر من میخواستم از پیش کسی که میدونستم دوستم داره برم اگرم مستقیم نمیگفتم هیچ وقتم انقدر بهش ابراز علاقه نمیکردم... مهم نیست البته

مرسی از اینکه همگی یک نظر دادین و من یه ذره از این حالت چی درسته دراومدم... چون فکر میکردم حق ندارم توی این موقعیت به خودم فکر کنم

میشه بازم راهنماییم کنید من چطوری باید فراموشش کنم؟؟؟
شب ها مرتب خوابش رو میبینم توی خیابون همیشه یک کسی پیدا میشه که فکر کنم اونه... توی خونه هم کلی چیز دور و ورم هست که همه منو یاد اون میندازن حتی نگاه کردن از پنجره به خیابون منو یاد اون میندازه که قبلا توی کوچه مون منتظرم می ایستاد
ما تماس فیزیکی هم داشتیم و اینم منو اذیت میکنه و از ذهنم نمیره بیرون وقتی از زندان برگشت منو چندباری با زور و کتک برد خونه ش نمیخواستم از نظر جنسی وابسته ش باشم چون میدونستم چقدر اوضاعم از نظر روحی داغونه ولی هربار خیلی غیرمنتظره منو میبرد کرج و خونه ش هم وسط بیابون بود انقدر با من گلاویز میشد تا منو ببره تو... فکر همه چیز اذیتم میکنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط elnaz_fa

میشه بازم راهنماییم کنید من چطوری باید فراموشش کنم؟؟؟
شب ها مرتب خوابش رو میبینم توی خیابون همیشه یک کسی پیدا میشه که فکر کنم اونه... توی خونه هم کلی چیز دور و ورم هست که همه منو یاد اون میندازن حتی نگاه کردن از پنجره به خیابون منو یاد اون میندازه که قبلا توی کوچه مون منتظرم می ایستاد
ما تماس فیزیکی هم داشتیم و اینم منو اذیت میکنه و از ذهنم نمیره بیرون وقتی از زندان برگشت منو چندباری با زور و کتک برد خونه ش نمیخواستم از نظر جنسی وابسته ش باشم چون میدونستم چقدر اوضاعم از نظر روحی داغونه ولی هربار خیلی غیرمنتظره منو میبرد کرج و خونه ش هم وسط بیابون بود انقدر با من گلاویز میشد تا منو ببره تو... فکر همه چیز اذیتم میکنه

---

وای الناز باور میکنی من انتهای این پستت رو خوندم داشتم شیرکاکائو می خوردم ریخت رو لب تاپم از بس حرصم گرفت:163:
با کتک!:302:
الناز نمی دونم منظورت از تماس فیزیکی در چه حدیه
ولی در هر حدی هم که باشه،اینو بدون برای سرپوش گذاشتن رو یک اشتباه نباید اشتباه بزرگتری مرتکب بشی
و چون باهاش ارتباط فیزیکی داشتی به هر قیمتی رابطه دوستی رو به سمت ازدواج بری.
الناز برای فراموش کردن نیاز به زمان داری ،انتظار نداشته باش ی شبه اون آقا و اشتباهاتت همه از ذهنت حفظ شه...
ولی می تونی کاری کنی که این زمان مورد نیاز به حداقل ممکن، برسه
الان باید گذشته رو به عنوان یک تجربه ببینی
شاید تجربه خیلی گرونی برات باشه ولی
چیزیه که گذشته و زمان به عقب بر نمی گرده ....پس برای اشتباهات گذشتت غصه نخور ،سعی کن با تصمیم درست و کنترل احساست ،اشتباهات گذشتت رو جبران کنی.
برای اینکه فراموشش کنی سعی کن جلوی هر حسی که تو رو به گذشته می بره و به یاد اون می اندازه ،بگیری .....
از حس دلتنگی گرفته تا حس عذاب وجدان ناشی از ارتکاب گناه...
برای جلوگیری از حس دلتنگی و تنهایی بهتره خودت رو سرگرم ی هنرو خوندن کتاب و درسات کنی.
هنر خیلی کمک می کنه مثلا نقاشی ....
چیزهای خاطره انگیزی که یاد اون رو برات تازه می کنه از خودت دور کن.
مثل
کادوهاش،ای دی ،ایمیل هاش ،و عکس هاش...
برای جلوگیری از حس عذاب وجدانت ،با خدا حرف بزن ،بهش نزدیک تر شو و ازش بخواه ببخشتت
گریه کن،خودتو خالی کن...
به خانوادت نزدیک تر شو،سعی کن روابطت تو خونه خوب باشه و وقت بیشتری رو با خانوادت بگذرون...
:72:

می فهمم تحقیری که شدی یادآوریت که میشه اذیت میشی .

اما عزیز دلم ، لااقل خودت خودت رو تحقیر نکن ، یاد و خاطر این فرد و ذره ای محبتش را نگه داشتن یعنی تحقیر خودت ، آیا ارزش تو اینه ، عزت نفست را قویاً تقویت کن تا هیچ وقت ، هیچ کس دیگه نتونه تحقیرت کنه . نزد مشاور که رفتی بگو میخوام روی عزت نفس و اعتماد به نفسم کار کنم .

و اما برای فراموش کردن :

اول >>> بستر زدایی

یعنی هرچیزی از او داری نزد خودت را معدوم کن ،هیچی از او نگه ندار ، موقعیت و دکور جایی که زندگی می کنی را تغییر بده و با دید و افکار هدفمندی این کار را بکن ، تا فضایی که با یاد و خاطره و صحبت تلفنی با او عجین شده ، تغییر کند . در وقت تغییر حتماً ذهنت را از یاد او دور بدار و یک برنامه و هدف خوب و لذت بخش در ذهنت داشته باش . هرگونه امکان تماس خودت به او یا او به خودت را از بین ببر ، مثلا سیم کارتت را عوض کن .

دوم >>> تمرکز زدایی

یعنی اینکه از هرگونه یادآوری او بپرهیز و هر وقت هم ناخودآگاه یاد او آمد استپ بده ( توقف فکر ) و ذهنت را با چیز دیگری و البته یک چیز خوب مشغول ساز .
اوقات فراغتت را با برنامه های مفید و روحیه بخش و مقوم اعتماد به نفس پر کن . تمرکزت را روی یک هدف عالی و خوب قرار بده و برای آن برنامه ریزی درست و واقع بینانه داشته باش .
فکر گذشته و آینده را از خود دور و به زمان حال فکر کن .

سوم >>> بستر سازی

رابطه ات را با افرادی که اهل ارتباط با پسر نیستند تقویت کن .
با دوستان یا اقوامی که شاداب و در عین حال شخصیت و عزت نفسی قوی دارند بیشتر در ارتباط قرار بگیر .
از مرثیه سرایی احساسی دوری کن ،یعنی تلخیهای گذشته را دور ریخته و به زمان حالی شاداب و پر انگیزه بپرداز .
کلاسهای مفید بخصوص در رابطه با عزت نفس واعتماد به نفس و مهارتهای زندگی ثبت نام کرده و فعالانه شرکت کن .
از بحثها ، سخنرانیهای مفید در زمینه هایی که نیاز به بازسازی شخصیت یا افزایش اطلاعات داری بهره ببر .

امید و شادابی و نشاط را با جملات تأکیدی متناسب هرروزه به خودت تلقین کن .
ورزش ، بخصوص شنا و پیاده روی در فضای سبز را پیشنهاد می کنم .


موفق باشی .


.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین 1

وای الناز باور میکنی من انتهای این پستت رو خوندم داشتم شیرکاکائو می خوردم ریخت رو لب تاپم از بس حرصم گرفت:163:
با کتک!:302:
الناز نمی دونم منظورت از تماس فیزیکی در چه حدیه
ولی در هر حدی هم که باشه،اینو بدون برای سرپوش گذاشتن رو یک اشتباه نباید اشتباه بزرگتری مرتکب بشی
و چون باهاش ارتباط فیزیکی داشتی به هر قیمتی رابطه دوستی رو به سمت ازدواج بری.
الناز برای فراموش کردن نیاز به زمان داری ،انتظار نداشته باش ی شبه اون آقا و اشتباهاتت همه از ذهنت حفظ شه...
ولی می تونی کاری کنی که این زمان مورد نیاز به حداقل ممکن، برسه
الان باید گذشته رو به عنوان یک تجربه ببینی
شاید تجربه خیلی گرونی برات باشه ولی
چیزیه که گذشته و زمان به عقب بر نمی گرده ....پس برای اشتباهات گذشتت غصه نخور ،سعی کن با تصمیم درست و کنترل احساست ،اشتباهات گذشتت رو جبران کنی.
برای اینکه فراموشش کنی سعی کن جلوی هر حسی که تو رو به گذشته می بره و به یاد اون می اندازه ،بگیری .....
از حس دلتنگی گرفته تا حس عذاب وجدان ناشی از ارتکاب گناه...
برای جلوگیری از حس دلتنگی و تنهایی بهتره خودت رو سرگرم ی هنرو خوندن کتاب و درسات کنی.
هنر خیلی کمک می کنه مثلا نقاشی ....
چیزهای خاطره انگیزی که یاد اون رو برات تازه می کنه از خودت دور کن.
مثل
کادوهاش،ای دی ،ایمیل هاش ،و عکس هاش...
برای جلوگیری از حس عذاب وجدانت ،با خدا حرف بزن ،بهش نزدیک تر شو و ازش بخواه ببخشتت
گریه کن،خودتو خالی کن...
به خانوادت نزدیک تر شو،سعی کن روابطت تو خونه خوب باشه و وقت بیشتری رو با خانوادت بگذرون...
:72:

---

نازنین جان ببخشید باعث شدم شیرکاکائو بریزه رو لپ تاپت... حق با شماست فکر کنم خیلی اعصاب خورد کنه حتی یکبارم نتونستم حقم رو ازش بگیرم بعد اینکه از زندان برگشت کلا رفتارش با من خیلی عوض شده بود سر هر چیزی که باهاش مخالفت میکردم عصبانی میشد منو میزد عادتش شده بود منم عادت کرده بودم دیگه...

رابطه مون از روی لباس بود یعنی از روی بلوز و شلوار ولی اون پیرهنشو در می آورد ... جلوتر نمیرفتیم برای اینکه من به همون حدم اعتراض میکردم از زمانی که میفهمیدم داره باز میره سمت کرج تا وقتی که برمیگشتیم گریه میکردم و اونم از اینکه مقاومت میکردم عصبانی میشد هیچ وقت نه تو منزلش ارضا شدم نه هیچ لذتی از رابطه ای که باهام داشت بردم از اول تا آخرش یا خودمو جمع کرده بودم و میلرزیدم یا داشتم زیر کتکاش گریه میکردم وقتی هم برمیگشتیم قول میداد دیگه منو اونجا نمیبره باز دفعه بعد این کارو میکرد تقریبا ماهی یکی دوبار این کارو میکرد کلا هم بعد از اینکه از زندان برگشت هر یکی دو هفته یکبار بیشتر پیشم نمی اومد فقط هر روز زنگ میزد...

از وقتی که رفت زندان تا همین الان فقط به یاد اون موقع هایی که خیلی بهم ابراز علاقه میکرد زندگی کردم اونم مال تا وقتیه که نرفته بود زندان که از گل نازک تر بهم نمیگفت خیلی بهم اهمیت میداد برای همینم هرچی بعدا اذیتم کرد بازم همون تصویر ذهنی ای که از قبل ازش داشتم نگه داشتم نمیخواستم باور کنم عوض شده برای همینم حتی وقتی منو با دست و پا و لب و گردن کبود میفرستاد خونه من اصلا شکایتی نمیکردم همه چیزو قایم میکردم هم از خودم هم از خانواده م... :47:

خانواده م میدونستن ما با هم دوستیم منتها خب هیچ کس نمیدونست که رضا انقدر تغییر کرده یعنی جز خواهرم کسی نمیدونست اصلا اون دوسال زندان رفته

من هیچ احساس عذاب وجدانی ندارم... اصلا احساس گناه نمیکنم نمیدونم این خوبه یا بد ولی هیچ کدوم از احساساتی که میگین رو ندارم حتی زیاد دلتنگش هم نیستم و حتی یک قطره اشک هم ندارم که بخوام خودمو اینطوری خالی کنم نمیدونم چه احساسی دارم ولی هیچ کدوم از اینا نیست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

می فهمم تحقیری که شدی یادآوریت که میشه اذیت میشی .

اما عزیز دلم ، لااقل خودت خودت رو تحقیر نکن ، یاد و خاطر این فرد و ذره ای محبتش را نگه داشتن یعنی تحقیر خودت ، آیا ارزش تو اینه ، عزت نفست را قویاً تقویت کن تا هیچ وقت ، هیچ کس دیگه نتونه تحقیرت کنه . نزد مشاور که رفتی بگو میخوام روی عزت نفس و اعتماد به نفسم کار کنم .

و اما برای فراموش کردن :

اول >>> بستر زدایی

یعنی هرچیزی از او داری نزد خودت را معدوم کن ،هیچی از او نگه ندار ، موقعیت و دکور جایی که زندگی می کنی را تغییر بده و با دید و افکار هدفمندی این کار را بکن ، تا فضایی که با یاد و خاطره و صحبت تلفنی با او عجین شده ، تغییر کند . در وقت تغییر حتماً ذهنت را از یاد او دور بدار و یک برنامه و هدف خوب و لذت بخش در ذهنت داشته باش . هرگونه امکان تماس خودت به او یا او به خودت را از بین ببر ، مثلا سیم کارتت را عوض کن .

دوم >>> تمرکز زدایی

یعنی اینکه از هرگونه یادآوری او بپرهیز و هر وقت هم ناخودآگاه یاد او آمد استپ بده ( توقف فکر ) و ذهنت را با چیز دیگری و البته یک چیز خوب مشغول ساز .
اوقات فراغتت را با برنامه های مفید و روحیه بخش و مقوم اعتماد به نفس پر کن . تمرکزت را روی یک هدف عالی و خوب قرار بده و برای آن برنامه ریزی درست و واقع بینانه داشته باش .
فکر گذشته و آینده را از خود دور و به زمان حال فکر کن .

سوم >>> بستر سازی

رابطه ات را با افرادی که اهل ارتباط با پسر نیستند تقویت کن .
با دوستان یا اقوامی که شاداب و در عین حال شخصیت و عزت نفسی قوی دارند بیشتر در ارتباط قرار بگیر .
از مرثیه سرایی احساسی دوری کن ،یعنی تلخیهای گذشته را دور ریخته و به زمان حالی شاداب و پر انگیزه بپرداز .
کلاسهای مفید بخصوص در رابطه با عزت نفس واعتماد به نفس و مهارتهای زندگی ثبت نام کرده و فعالانه شرکت کن .
از بحثها ، سخنرانیهای مفید در زمینه هایی که نیاز به بازسازی شخصیت یا افزایش اطلاعات داری بهره ببر .

امید و شادابی و نشاط را با جملات تأکیدی متناسب هرروزه به خودت تلقین کن .
ورزش ، بخصوص شنا و پیاده روی در فضای سبز را پیشنهاد می کنم .


موفق باشی .


.

---

مرسی فرشته مهربان عزیز از این همه راهکاری که دادین... خیلی برام سخته بخوام همه رو با هم انجام بدم... بخصوص که این چند وقته خیلی مجسمه وار دارم زندگی میکنم نمیدونم بخاطر قطع کردن داروهامه یا چیز دیگه توان یا حوصله انجام هیچ کاری رو ندارم... آخرین باری هم که رفتم دکتر داروهامو عوض کرد چون یه مدت اونارو قطع کرده بودم و الان حداقل چند هفته ای طول میکشه تا داروهای جدید اثرشون رو بذارن

سعی میکنم دونه دونه انجامشون بدم

باید اتاقم رو بریزم بیرون با این حساب چون یه عالمه چیز دارم که همه منو یاد اون میندازن یادم نمیاد بعضی چیزارم اون برام خریده یا خودم

هیچ عکسی ازش ندارم چون بعد این همه سال یکبارم به من اعتماد نکرد که یدونه عکس از خودش بهم بده در حالی که خودش عکس از من داره

یه سیم کارت ایرانسل دارم که شمارشو نداره میخواستم بدم به خودش میتونم اونو بندازم و تا یه مدتم خط 12 ام رو نندازم هرچند که اون که به من زنگ نمیزنه که من نگران چیزی باشم...

اهل مرثیه سرایی نیستم دوست صمیمی هم ندارم که بشینم براش درددل کنم یعنی هیچ کس نیست که اصلا باهاش حرف بزنم چه برسه به کسی که حاضر باشه بشینه پای گریه و زاری های من!

فکر نمیکنم الان بتونم هیچ کلاسی برم هر فعالیتی داشتم بعد اینکه با رضا دوست شدم کم کم کنار گذاشته شد و جز درس خوندن الان مدت هاست کار دیگه ای نمیکنم شرکت در جمع ها هم مضطربم میکنن

فکر کنم تمرکزدایی رو بتونم چون این مدتم هربار فکرش اومد و داشت خیلی اذیتم میکرد همین کاری که میگین رو کردم سرمو گرم کردم به چیزای دیگه فکر کنم بتونم از پسش بربیام :303:

پرسيدي بايد دنبالش بگردي يا فراموشش كني؟

فكر ميكنم جواب خيلي واضح باشه بايد فراموشش كني.


ارزش تو خيلي بالاتر از اينه كه با كتك و تهديد و عليرغم ميل خودت بهت تجاوز كنن.
5سال و دو ماه از عمرت رو صرفش كردي آره ميدونم حيفت مياد افسوس ميخوري ولي
نبايد حتي 1 دقيقه ديگه هم تلفش كني.
مطمئن باش كه ميتوني فراموشش كني .
ولي بايد برات يه تجربه بشه يه تجربه گرانبها. بايد بدوني هيچ كس لياقت نداره كه به بدن عزيزت دست بزنه مگر شوهرت.


اين لينك رو بخوون و با كمك اون اين خاطره بد رو براي هميشه از ذهنت دور كن:
تكنيك توقف فكر
به توصيه هاي فرشته مهربان هم عمل كن

مرسی گلنوش جان! هنوز لینک هایی که فرشته مهربان عزیز برام قرار دادن رو هم تموم نکردم نمیدونم سرعت من توی فهمیدن این چیزا خیلی کمه یا اینا خیلی سخت نوشته شدن!...
نه رضا که به من تجاوز نکرده بود فقط من از رابطه جنسی میترسیدم قرار هم نبود که یک مرتبه غیب بشه قرار بود مثلا با هم ازدواج کنیم تا اینکه کجا زندگی کنیم و چندتا بچه داشته باشیم رو هم با هم حرف زده بودیم من که نمیدونستم یه روز بی خبر ولم میکنه...
اگر به این باشه ترجیح میدم بقیه عمرم رو کاملا تنها بمونم چون نمیشه به هیچ مردی اعتماد کرد چه فرقی میکنه حتی اگر شوهرتم باشه ممکنه یه روز ترکت کنه ضربه ای که روحا آدم میخوره خیلی بدتر از هزار تا مشت و لگدیه که حوالش بشه ترجیح میدادم تا آخر عمر ازش کتک بخورم ولی اینطوری ولم نکنه... برام اینکه لرزش دست دارم و دچار اضطراب و افسردگی شدم خیلی مهمتره تا اینکه کسی که تازه اون همه دوستش داشتم من رو بغل کرده یا نه... از نظر روحی در فشار و ناراحتیم نه از اینکه با بدنم چه کاری شده یا چقدر طول کشیده هرکدوم از کبودی ها برن برام اصلا اینا مهم نیستن ماه پیش که رفته بودم داروهامو از داروخونه بگیرم دکتر اونجا بهم گفت تو همسن خواهر منی چرا تو این سن داری همچین داروهایی میخوری... خیلی منو برد تو فکر... من 23 سالمه هزاران هزار دختر هستن که دوست پسرشون ترکشون میکنه ولی همه مثل من انقدر ضعیف نیستن که به این حال و روز دربیان... دکترم هم گفته حالا حالاها باید این داروهارو بخورم این خیلی وحشتناک تر از ضربه هاییه که به جسمم خورده من حتی نمیتونم اثرشون رو ببینم و نمیدونم چه بلایی سرم میاد در دراز مدت...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط elnaz_fa

اگر به این باشه ترجیح میدم بقیه عمرم رو کاملا تنها بمونم چون نمیشه به هیچ مردی اعتماد کرد چه فرقی میکنه حتی اگر شوهرتم باشه ممکنه یه روز ترکت کنه ضربه ای که روحا آدم میخوره خیلی بدتر از هزار تا مشت و لگدیه که حوالش بشه ترجیح میدادم تا آخر عمر ازش کتک بخورم ولی اینطوری ولم نکنه... برام اینکه لرزش دست دارم و دچار اضطراب و افسردگی شدم خیلی مهمتره تا اینکه کسی که تازه اون همه دوستش داشتم من رو بغل کرده یا نه... از نظر روحی در فشار و ناراحتیم نه از اینکه با بدنم چه کاری شده یا چقدر طول کشیده هرکدوم از کبودی ها برن برام اصلا اینا مهم نیستن

---

الناز جان درست می گی اینکه لرزش دست پیدا کردی و ضعف اعصاب !خیلی مهم تر از اینکه
تو بغل کسی رفتی که تنهات گذاشته.
ولی فکر می کنی علت ضعف اعصابت و ناراحتی روحیت از کجا نشات گرفته؟
اگر دوستی شما ی دوستی عادی بود که بین شما روابط عاطفی و روابط فیزیکی نبود این جوری از دوریش ضربه نمی خوردی...
همون طور که برای روحت ارزش قائلی برای جسمت هم ارزش قائل باش
روح و جسم ما از هم جدا نیستن
آسیب های جسمی به روح ما لطمه می زن
آسیب های روحی به جسم ما لطمه می زن
برای داشتن روحی سالم باید جسمت رو عزیز بدونی
نزاری کسی بهش ظلم کنه،
باید جسمت رو دوست داشته باشی.

ما افراد مختلف با دیدگاه های مختلف ،اعتقادات مختلف و فرهنگ های متفاوتی هستیم.
ممکن چیزی از نظر من بد باشه ولی از نظر شما بی اشکال باشه.
ولی عقل حکم می کنه برا ی جسم خودمون ارزش قائل باشیم و نزاریم اسباب بازی دیگران شیم ....
در هر فرهنگ و هر اعتقادی با هر دید و هر نگرشی عقل حکم می کنه نزاریم کسی به بدن ما آسیب بزنه ،
اون حق نداشته شما رو بزنه...
حاضر بودی تا اخر عمر کتک بخوری ولی اینجوری ترکت نکنه!کنارت بمونه و ازش کتک بخوری؟
فرض کن باهاش ازدواج می کردی،و هر روز ازش کتک می خوردی؟

فکر میکنی در اون شرایط ،لرزش دستت کمتر می شد؟قرص های اعصابی که دکترها بهت تجویز می کردن چی؟در اون شرایط وضعیت روحیت بهتر می بود؟

الناز جان! عزیزم کمی آروم باش! غصه نخور دختر گل!

عزیزم! تو با قرص خوردن خالی خوب نمی شی... باید اراده کنی و از ته دل هم بخوای که خوب شی... چیزهایی که از این آقا تعریف کردی خیلی خطرناکه...
تو یک راه اشتباه رو انتخاب کردی و فهمیدی غلطه اما چون اینهمه مایه گذاشتی حیفت میاد ولش کنی و اصرار داری حتما حتما از همین یه دونه راه به مقصد برسی!

لرزش دست ضعف اعصاب! خواهر کوچولوی گلم! خوب شو! بر فرض اینکه با اون پسره هم زندگی کنی از پس زندگی برنمیای! اونهایی که اعصاب فولادین داشتن توی زندگی کم آوردن حالا تو فکر کن این کیس تو که کلا قاتی کرده و توی مود مردم آزاریه چطوری می خوای باهاش سر کنی؟! اون داره از آزار تو لذت می بره! :302:

عزیزم! تو خودت جواب خودت رو بهتر می دونی! بنظر تو تعریف عشق و عاشقی اینه که با زور به آدم تجاوز کنن و بعد اینهمه مدت هی فیلم بازی کنن و با اعصاب و روان آدم بازی کنن؟

الناز؟ می خوای خوب بشی یا نه؟ می خوای مثل مردم عادی زندگی کنی و یکی بیاد توی زندگیت که بهت احترام بگذاره یا نه؟
پس دست بکار شو...
قرص به تنهایی کافی نیست گلم اراده می خواد!

اول از همه پاشو برو یه دفترچه خوشکل بخر! اولش بنویس بنام خداوند بخشنده مهربان!
.
.
به یاری خدا تصمیم گرفتم خوب بشم و به زندگی عادی برگردم. دختر شاد و پر انرژی بشم و دوباره طعم یک زندگی لذتبخش رو بچشم...

بعد بشین یکی یکی واسه خودت پروژه تعریف کن(من خودم اینکار رو می کنم و خیلی خیلی موثره)...
مثلا: پروژه 1: می خوام بی خیال رضا بشم...
اول از همه قشنگ اوضاعت رو تحلیل کن. سیر تا پیاز ماجرا رو برای خودت بنویس... احساسات رو بذار کنار و با آرامش به حرف عقل و دلت گوش کن و ببین چی می گه....من مطمئنم هرگز عقلت بهت نخواهد گفت بری دنبالش بگردی بلکه بهت می گه الناز من می ترسم تو چرا انقدر دستت می لرزه؟! مواظب خودت باش!
هر روز و هر لحظه که دلت گرفت و ناراحت بودی یا فکرشو کردی تمام احساساب و افکارتو بنویس و برای خودت حد و مرز بذار...فکر نکن دوستش داری! تو فقط بهش معتاد شده بودی و حالا داری ترک می کنی. تا حالت خوب نشده دفتر رو زمین نذار....خوبی نوشتن اینه که به افکار پراکنده ات جهت می ده...باعث می شه بتونی اوضاعت رو درست تحلیل کنی.

الناز خودتو ول نکن... به سرنوشت محتوم یک مرد دیگه نچسب که خودت فنا شی!

تصمیم بگیر که خوب شی... به خاطر خواهرت سرافراز اینکارو بکن! من اینو ازت می خوام! با جدیت تمام!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین 1

الناز جان درست می گی اینکه لرزش دست پیدا کردی و ضعف اعصاب !خیلی مهم تر از اینکه
تو بغل کسی رفتی که تنهات گذاشته.
ولی فکر می کنی علت ضعف اعصابت و ناراحتی روحیت از کجا نشات گرفته؟
اگر دوستی شما ی دوستی عادی بود که بین شما روابط عاطفی و روابط فیزیکی نبود این جوری از دوریش ضربه نمی خوردی...
همون طور که برای روحت ارزش قائلی برای جسمت هم ارزش قائل باش
روح و جسم ما از هم جدا نیستن
آسیب های جسمی به روح ما لطمه می زن
آسیب های روحی به جسم ما لطمه می زن
برای داشتن روحی سالم باید جسمت رو عزیز بدونی
نزاری کسی بهش ظلم کنه،
باید جسمت رو دوست داشته باشی.

ما افراد مختلف با دیدگاه های مختلف ،اعتقادات مختلف و فرهنگ های متفاوتی هستیم.
ممکن چیزی از نظر من بد باشه ولی از نظر شما بی اشکال باشه.
ولی عقل حکم می کنه برا ی جسم خودمون ارزش قائل باشیم و نزاریم اسباب بازی دیگران شیم ....
در هر فرهنگ و هر اعتقادی با هر دید و هر نگرشی عقل حکم می کنه نزاریم کسی به بدن ما آسیب بزنه ،
اون حق نداشته شما رو بزنه...
حاضر بودی تا اخر عمر کتک بخوری ولی اینجوری ترکت نکنه!کنارت بمونه و ازش کتک بخوری؟
فرض کن باهاش ازدواج می کردی،و هر روز ازش کتک می خوردی؟

فکر میکنی در اون شرایط ،لرزش دستت کمتر می شد؟قرص های اعصابی که دکترها بهت تجویز می کردن چی؟در اون شرایط وضعیت روحیت بهتر می بود؟

---

میفهمم حرفتون رو نازنین جان! میدونم جسم هم مهمه ولی دست خودم نیست وقتی بهم میگن باید بدنت رو برای شوهرت نگه داری برای کسی که ممکنه اصلا وجود نداشته باشه یا داشته باشه هم من حتی هنوز ندیده باشمش خیلی اعصابم بهم میریزه من زنده واقعی و نه تخیلی دارم اینجا زجر میکشم و توی این شرایط باید فکرم نگران کسی باشه که شاید شاید شاید یه روز بخواد با من زندگی کنه؟ پس خودم چی؟ رضا هم یه مرد بود! منو دوست داشت یا حداقل اینو میگفت فقط چون با کسی غیر از اون نبودم بخاطر وفاداریم دلش نیومد وقتی از زندان برگشت پسم بزنه چون دید دوسال مثل احمق ها براش نشستم گریه کردم برای کسی که حتی بهم فکر هم نمیکرده همه اون روزایی که من بخاطرش از خونه بیرون هم نمیرفتم تا مبادا جایی کسی رو ببینم که بخواد منو از اون عزایی که برای خودم گرفته بودم دربیاره...

منو واقعا دوست نداشت فقط چون کسی بهم قبل از خودش دست نزده بود میگفت دوستم داره... فکر میکردم اسم این دوست داشتنه... همین که نمیخواست من جایی بی خبر برم نمیخواست کسی حتی نگاهم کنه و من مثل یه احمق واقعی فکر میکردم این بخاطر علاقشه الان حتی خبر نمیگیره ببینه مردم یا زنده... انقدر ارزش نداشتم که بهم بگه کجاست و حالش چه طوره... منو مثل یه برگه دستمال کاغذی میدید که اگر کسی غیر از خودش بهم دست بزنه دیگه به درد نمیخورم... حالم از این نگاه دیگه بهم میخوره...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سرافراز

الناز جان! عزیزم کمی آروم باش! غصه نخور دختر گل!

عزیزم! تو با قرص خوردن خالی خوب نمی شی... باید اراده کنی و از ته دل هم بخوای که خوب شی... چیزهایی که از این آقا تعریف کردی خیلی خطرناکه...
تو یک راه اشتباه رو انتخاب کردی و فهمیدی غلطه اما چون اینهمه مایه گذاشتی حیفت میاد ولش کنی و اصرار داری حتما حتما از همین یه دونه راه به مقصد برسی!

لرزش دست ضعف اعصاب! خواهر کوچولوی گلم! خوب شو! بر فرض اینکه با اون پسره هم زندگی کنی از پس زندگی برنمیای! اونهایی که اعصاب فولادین داشتن توی زندگی کم آوردن حالا تو فکر کن این کیس تو که کلا قاتی کرده و توی مود مردم آزاریه چطوری می خوای باهاش سر کنی؟! اون داره از آزار تو لذت می بره! :302:

عزیزم! تو خودت جواب خودت رو بهتر می دونی! بنظر تو تعریف عشق و عاشقی اینه که با زور به آدم تجاوز کنن و بعد اینهمه مدت هی فیلم بازی کنن و با اعصاب و روان آدم بازی کنن؟

الناز؟ می خوای خوب بشی یا نه؟ می خوای مثل مردم عادی زندگی کنی و یکی بیاد توی زندگیت که بهت احترام بگذاره یا نه؟
پس دست بکار شو...
قرص به تنهایی کافی نیست گلم اراده می خواد!

اول از همه پاشو برو یه دفترچه خوشکل بخر! اولش بنویس بنام خداوند بخشنده مهربان!
.
.
به یاری خدا تصمیم گرفتم خوب بشم و به زندگی عادی برگردم. دختر شاد و پر انرژی بشم و دوباره طعم یک زندگی لذتبخش رو بچشم...

بعد بشین یکی یکی واسه خودت پروژه تعریف کن(من خودم اینکار رو می کنم و خیلی خیلی موثره)...
مثلا: پروژه 1: می خوام بی خیال رضا بشم...
اول از همه قشنگ اوضاعت رو تحلیل کن. سیر تا پیاز ماجرا رو برای خودت بنویس... احساسات رو بذار کنار و با آرامش به حرف عقل و دلت گوش کن و ببین چی می گه....من مطمئنم هرگز عقلت بهت نخواهد گفت بری دنبالش بگردی بلکه بهت می گه الناز من می ترسم تو چرا انقدر دستت می لرزه؟! مواظب خودت باش!
هر روز و هر لحظه که دلت گرفت و ناراحت بودی یا فکرشو کردی تمام احساساب و افکارتو بنویس و برای خودت حد و مرز بذار...فکر نکن دوستش داری! تو فقط بهش معتاد شده بودی و حالا داری ترک می کنی. تا حالت خوب نشده دفتر رو زمین نذار....خوبی نوشتن اینه که به افکار پراکنده ات جهت می ده...باعث می شه بتونی اوضاعت رو درست تحلیل کنی.

الناز خودتو ول نکن... به سرنوشت محتوم یک مرد دیگه نچسب که خودت فنا شی!

تصمیم بگیر که خوب شی... به خاطر خواهرت سرافراز اینکارو بکن! من اینو ازت می خوام! با جدیت تمام!!!

---

حق با شماست سرافراز جان! من هرکاری در توانم بود کردم برای اینکه رابطه مون رو حفظ کنم ولی نه بخاطر اینکه منو بوسیده یا بهم دست زده نه! ما خیلی دیرتر از دختر و پسرهای دیگه وارد همچین فازهایی شدیم و رابطه مون بعد عاطفیش از جنسیش خیلی بیشتر بود... سعی کردم به چنگ و دندونم شده رابطه مون رو حفظ کنم فقط چون فکر میکردم دو طرفه به هم علاقه داریم... راضی نبودم یک لحظه ناراحتیشو ببینم اگر خودش بهم میگفت منو دوست نداره خودم از زندگیش میرفتم ولی این رسمش نبود... پنج سال و دو ماه کم زمانی نیست! بیشترش رو توی دوری و عذاب گذروندم... حرف خوش گذرونی نبوده از وقتی از زندان برگشت سعی کردم خیلی ملاحظشو کنم قبل اینکه بره اگر بهم کوچکترین بی احترامی ای میکرد مثل بچه ها باهاش قهر میکردم ولی از وقتی رفت زندان از همه چیز خودم گذشتم...
برای اینکه مطمئن باشه چقدر دوستش دارم هیچی ازش نمیخواستم که توی دردسر نیفته... باهاش راه می اومدم با همه اون بداخلاقی هاش که حداقل نصف زن های شوهردار این سایت نمیتونن با یک پنجم این اخلاق هم با کسی زندگی کنن... اگر یه غریبه توی خیابون بزنه تو گوشم حتما جوابش رو میدم ولی اگر کسی رو دوست داشته باشم جواب زدنشو زورم هم برسه نمیدم... جای زخم های تن میرن ولی زخمی که به روح و قلب آدم میخوره رو باید چی کار کرد سرافراز جون؟ چی کار کنم که هنوز مثل یه دیوونه کامل، دوستش دارم و حتی فراموش کردنشم برام زجرآوره... نمیخوام فراموشش کنم چون دیگه خودم دوستش ندارم باید فراموشش کنم فقط چون میدونم دیگه که اون دوستم نداره
هرکاری باشه میکنم فقط برای اینکه بشه فراموشش کنم... مرسی از راهکارتون فکر خوبیه اینطوری یکمم حرف میزنم با خودم خالی میشم و شاید تونستم روی یه هدف زوم کنم :72:

عزیز دلم

اشتباه تو همینجاست که فکر می کنی باید خودت و جسم و روحت را برای کس دیگری حفظ کنی . فکر می کنی هویتت به اینکه که کسی تو را بپذیره و دوستت بداره . تو برای خودت باید محترم و عزیز و سالم باشی نه برای کسی دیگر .

نه عزیز من ، خانمی گلم ، هویتت به شخصیت خودته ، به ارزشهای وجودیته که به شدت نادیده اش می گیری هم جسم تو ارزشمنده ، هم روح و روانت ، اینکه به شدت به او وابسته ای و ... چون از ناحیه خودت خلاء داری ، خودت را به اندازه کافی دوست نداری ، اگر دوست داشتی اجازه نمی دادی حتی اونی که قلباً دوستت داره دست روی تو بلند کنه حتی اگر همسرت باشه چه رسه به این شخص . در واقع خودت را به ذلت کشیده ای .
خودت را بیشتر دوست داشته باش و . عزت نفست به شدت نیاز به تقویت دارد .

حتماً از برنامه هایی که گفتم هرقدر که می توانی انجام بده ، فقط سهل انگاری نکن . دلت رو خونه تکونی کن .

تکونی به خودت بده و از این احساسات ذلیلانه و خود مخرب بیرون بیا . شما اگر حتی با یک آدم سالم هم ازدواج کنی ، باعث طرد او خواهی شد با ضعف عزت نفست ، و بلکه باعث ایجاد عادات بد در او و تحقیر شدن خودت می شوی . چرا حقارت در مقابل جنس متفاوت اونم از نوع خشن و اینگونه بیمارش را می پذیری ، مگر چی کم داری . حیفه به خدا . به خودت بیا ، دوست ندارم دیگه از این حرفهای ناشی از ضعف مفرط ازت بشنوم . دلم میخواهد روزی را ببینم که نگرش و تفکرت بسیار عوض شده و عزت نفست را تقویت شده ببینم و به این حرفهای امروز خودت بخندی .

دست به زانو بزن و با مدد الهی حرکت کن به سوی تغییر .


موفق می شوی اگر بخواهی


.


.

کاملا احساس خنگی میکنم... من راهکارهایی که شما نوشتین رو میام امتحان کنم ولی انگار روی من جواب نمیدن مثلا برای تغییر نگرش وقتی میخوام تصمیم بگیرم عادت های بدم رو دونه دونه جدا کنم و بذارم کنار جای خالی حس میکنم بیشتر دلم میخواد زودتر از این اعتماد به نفس و عزت نفس پایین نجات پیدا کنم مثلا به خودم میگم نباید دیگه ضعف نشون بدم و اینو گذاشتم توی عادت های بدم ولی وقتی میخوام جای اینو با یه چیز خوب پر کنم چیزی ندارم که جاش بذارم یعنی مرتب این به فکرم میاد که رضا که منو نخواست من دوست داشتنی نبودم که ولم کرد کسی دوستم نداره احساس ضعف و ناتوانی میکنم فکر میکنم نتونستم به قدر کافی خوب باشم بعد میشینم به این فکر میکنم که ایرادم کجا بود و فکر میکنم کجا کم گذاشتم من که هرچیزی گفت بهش چشم میگفتم هرکاری میگفت براش میکردم چی شد که دیگه بهم دلبستگی نداشت نکنه از اول منو نمیخواست و من اشتباه فکر میکردم و و و انقدر میشینم به این چیزا فکر میکنم که کله م سوت میکشه و اصلا یادم میره میخواستم چی کار کنم... بلد نیستم حتی درست فکر کنم