اخلاق های نامزدم رو دوست ندارم

سلام.من تازه اینجا عضو شدم.اول بلد نبودم اصلا چه جوری میشه مطلب ارسال کرد.تازه بعد از چند روز موفق شدم.
و اما مشکل من
من یک ماه و نیمه با پسر خالم نامزد شدم.
اول که اومد خواستگاریم بهش جواب رد دادم.به هیچ وجه اصلا حاضر نبودم بهش حتی فکر کنم.
بعد از چند وقت دوباره اومد خواستگاریم.
خیلی با خودم کلنجار رفتم.همه میگفتن خوبه ،اما من بازم شک داشتم.
فاصله سنیمونم 9ساله،یکی از دلیلام اصلا همین فاصله سنی بود.
واسم سخت بود انتخابش،میگن اگه طرف مقابلت 70 درصد معیاراتو داشته باشه بقیش حله،بهش حسی نداشتم اما خب قبولش کردم.گفتم حتما حسه به وجود میاد.
تو این مدت مرتب زنگ میزد و دوس داشت زیاد صحبت کنیم،همش میخواست جلو جلو از آینده حرف بزنیم،اما من دوس نداشتم .بش گفتم هر چیزی به موقش،اما میگفت نه.
در مورد هر چیز کوچیکی یه ساعت توضیح میده،انگار که من بچم و نمیفهمم.حتی بعضی وقتی یه مسئله رو چندبار توضیح میده.(این باعث شد دوس نداشته باشم زیاد باش صحبت کنم،چون هر دفه میگه چیه دوس نداری صحبت کنیم؟چرا چیزی نمیگی؟یه موضوع بگو و...این حرفاش باعث میشه نخوام باش صحبت کنم)
اگه نتونم جوابش بدم دلخور میشه،میگه منو نمیخوای،دوسم نداری
من هر وقت خواستم دوسش داشته باشم ،یه سری رفتاراش نذاشت
مثلا همین یه هفته پیش بهم گفت ببین فلانی چه جوری صحبت میکنه(رسما از طرز حرف زدنم ایراد گرفت،درصورتی که برخوردم باش بد نبوده،اما باش زیاد راحت نیستم،چون هنوز محرم نیستیم)
یا بهم میگه چه بی ذوقی.
یه بار سایلنت بودمو چندبار زنگ زده بود متوجه نشدم،زنگ زد به گوشی مامانم گفت:گوشیت کجاست؟گفتم همینجا چه طور؟شروع کرد به داد زدن که چرا گوشیت سایلنته؟تو نمیخوای من بهت زنگ بزنم؟اصلا حالا که اینجوره بهت زنگ نمیزنم.تو میمیری از ناراحتی اگه بهت زنگ نزنم و از این حرفا.
توقعش خیلی بالاس.دوس داره اونجوری که اون میخواد باشم.
بهم میگه با من صحبت میکنی هی نخند.
باش شوخی میکنم جدی میگیره،حتما تهش باید بگم شوخی بودا،ببخشید.
طرز فکرش یه جورایی خیلی بزرگونس.نمیتونه بفهمه من خیلی ازش کوچیکترمو نمیتونم مثه اون باشم.
یه بار یه رفتار اشتباهی کردم،5 یا 6 بار به روم آورد با اینکه ازش عذرخواهی کردم.بهش گفتم این شیشمین باری بود که یاد آوردی کردیا،من که معذرت خواستم.
میگه:ااااااااااااااااااا،� �ادته؟
خیلی حالم گرفتس،فکر نمیکردم اینقد اخلاقش با من فرق داشته باشه،
با این کاراش بیشتر ازش ناراحت میشم،هی خواستم دوسش داشته باشم اما نشد
خودمو نفرین میکنم که قبولش کردم،حرف یه عمر زندگیه.دوس ندارم دو نفر بدبخت شن.
دیشب فقط 4ساعت گریه کردم.همش خودمو نفرین میکنم.میگم خره تو که یه بار گفتی نه.آخه چرا دوباره گفتی آره؟
حاضرم بمیرم اما زندگیم بدون دوس داشتن نباشه.
موندم چیکار کنم.ببخشید پستم طولانی شد.اما خیلی درگیرم،خیلی
ممنون میشم راهنماییم کنین.[/font][/size]

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

خیلی واسم مهمه که به این پست جواب داده بشه.به خدا تو بد وضعیم.وگرنه اصرار نمیکردم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

بازم منتظر میمونم جوابمو بدین.میدونم نا امیدم نمیکنین.
البته امیدوارم ناامیدم نکنید

من فکرمیکنم چون از اول با این ذهنیت جلو رفتی که خیلی سنش ازت بیشتره و خودت از این اختلاف ناراضی بودی حالا هرکاری اون بکنه و هرچیم بگه یه جوری حست اینو ربطش میده به اینکه اونم حس بابا بزرگی نسبت بهت داره!
شاید اونم واقعا یکمی همینطور باشه ک همیگی اما شاید اصلا این خسلت کلا مربوط به اخلاقش باشه و ربطی به سنش نداشته باشه مثلا اگه سنش کمتر هم بود بازم میتونست همین اخلاقو داشته باشه
حالا الان مشکلت با سنشه یا با اخلاقش؟
9 سال که خیلیم زیاد نیست
اما اگه فکرمیکنی الان برای ازدواجت زوده یا نمیتونی با این اخلاقش کنار بیایی یا اینکه کلا فکرمیکنی بدرد هم نمیخورید تصمیمتو از همین الان بگیر تا بیشتر از این همدیگه رو نرنجوندین!

مثلا عنوان چی باشه؟
بیشتر با اخلاقش مشکل دارم.همش دارم خودمو سرزنش میکنم.
باور کن اصلا راه برگشتی نیست.شما خانواده های ما رو نشناختین

خوب اگه مطمئنی که راه برگشتی نیست
سعی کن دوسش داشته باشی بدی هاشو نبین
رفتار عاشقانه باش داشته باش و خیلی مقالات آموزشی تو این سایت هست که بخونی بت کمک میکنه

آره راه برگشتی نیستش.تلاش میکنم،اما شاید یه دلیلش که این تلاشا جواب نمیده اینه که راهمون دوره.نمیدونم.سردرگمم

با سلام مجدد،

این تاپیک رو مطالعه کنید: کلیک کنید
و تاپیک های مشابه دیگری هم در انجمن عقد و نامزدی داریم که می توانید مطالعه کنید.

البته دوستان هم در این تاپیک به شما کمک خواهند کرد.

جهت اطلاع شما، این تاپیک به انجمن "طرح مشکلات ازدواج - عقد و نامزدی" منتقل شد.

موفق باشید.

sara farhadi عزیز

به همدردی خوش آمدی

عزیز جان چرا برای خود بن بست می سازی .

شما نه محرم شدی و نه عقد کردید ،این دوره هم دوره شناخت بیشتر است و چون شما حریم های شرعی دارید توقع نامزدتان از شما بیجا هست .

بهتره با کمک مشاوره حضوری ، خیلی خوب و دقیق همدیگر را برای درک بهتر میزان سنخیتهای شخصیتی و فکر و اخلاقی و رفتاری بررسی کنید و آگاهانه تصمیم بگیرید .

به نظر می رسد که شما هنوز آمادگی چندانی برای ازدواج ندارید . همچنین فاصله سنی شما با نامزدتان با معیارها و روحیات شما همخوانی ندارد .

در هر حال آنچه در مورد ایشان گفته ای نیاز به دقت و بررسی بیشتر دارد و شما این فرصت را دارید و از دست ندهیدش .

موفق باشید

.

sara farhadi

این موضوع که اخلاق های نامزدت رو دوست نداری بیشترش از این موضوع نشات می گیره که خود نامزدت رو دوست نداری.
اخلاق هایی که از نامزدت می گی هیچ کدوم اخلاق های عجیب و خاصی نیست و اونم یک ادم معمولی با ی سری ویژگی های معمولیه که ممکن هست بعضی از اونها خوب نباشن و یا خوب باشن و تو اونها رو خوب ندونی
با هر کس دیگه ای ازدواج کنی مطمئنا رفتار و اخلاق اون فرد صد در صد همسو با تمام خواسته های تو نیست و مشکلاتی هم وجود داره
ولی اگر احساس علاقه باشه و انتخاب فرد بر اساس تصمیم خودت بود نه بر اساس اصرار دیگران ...
ممکن بود تمام این رفتارها برات قابل چشم پوشی باشن و اصلا ناراحت کننده نباشن...


از یه طرف دیگه چون تو خودت اعتراف می کنی که هیچ علاقه ای بهش نداشتی و به خاطر حرف دیگران که می گفتن خوبه ،جواب بله دادی ....
مطمئنا تو رفتارت با اون هم این بی ذوقی و بی علاقه گی به نوعی بروز می کنه و چون اون دقیقا نمی دونه تو اصلا بهش علاقه مند نبودی
ازت ایراد می گیره واز اینکه گوشیت رو جواب ندی عصبی می شه...
ممنظورم اینکه این رفتارهایی که از نامزدت می بینی تا حدی پیامد رفتارهای خودت هست که ناخواسته انجام می دی....
الان باید که قبل از این جریانات رسمی بشه و عقد شید با خودت بدون رودرواسی تصمیم بگیری که واقعا دوستش داری یا نه...
درسته که اگر کسی 70 درصد معیارهای مارو داشت می تونیم قبولش کنیم ولی ی به دل نشستن اولیه هم لازمه...
ادم برای انتخابش یک سری معیار اصلی داره که دیگه از اونها نباید بگذره

بهتره به خودت تلقین نکنی دوستش نداری و این احساس دوست نداشتن رو در خودت قوی تر نکنی
چون واقعا تلقین در دوست داشتن و نداشتن افراد خیلی موثره به نظر من.

اگر منطقی فکر کردی و دیدی واقعا کسی که تو می خوای نیست این رابطه رو ادامه نده به امید بهتر شدن اوضاع ...
هرچه سریع تر تموم شه بهتره.

چند سالته؟نامزدت چند سالشه؟چرا تصمیم به ازدواج گرفتی؟فکر میکنی امادگی ازدواج داری؟ذهنیتت درمورد ازدواج چیه؟؟
قبل ازاینکه پسرخالت بیاد خواستگاریت هم قصد ازدواج داشتی یا وقتی اومد و بقیه ازش تعریف کردن با خودت گفتی خوب ازدواج میکنم؟

اما در مورد دوره نامزدی..
منم با نظر فرشته مهربان موافقم.شما نامزدین و نباید تو این دوره وارد ابرازاحساسات و صحبت ازاینده دور بشید.صحبت کردن ازاینده دور اولا باعث میشه از شناخت روحیات طرف غافل بشین و هم نوعی حس مالکیت زن و شوهری ایجاد بشه که انگار برای نامزدت اتفاق دوم افتاده.من حدس میزنم سختگیریش برای جواب دادن به تلفن و صحبت عاشقانه کردن بخاطر اینه که خودش و شما رو زن و شوهر میدونه.

تو باید این موضوع رو براش روشن کنی که نامزدی فقط برای شناخته و نه چیزدیگه.

من نمیدونم اون 70درصد معیارایی که داره چی هستن ولی حتما اخلاق هم جزو معیارات هست دیگه.الان که تا حدی اخلاقاشو شناختی چند درصد از معیارات رو داره؟

19سالمه نامزدمم 9 سال ازم بزرگتره،دوس نداشتم مثه بعضی دخترا کارم به بعضی جاها بکشه واس همین خواستم ازدواج کنم،خیلی آمادگی ندارم،ذهنیتم در مورد ازدواج اینه که اگه آدم با ی نفر که دوسش داشته باشه زندگی کنه موجب میشه کمبودای همو تصحیح کنن و با هم زندگی خوبی داشته باشن،قبل از اینکه پسرخالم بیادم اگه مورد خوبی میومد ازدواج میکردم،اما بیشتر تعریفای بقیه باعث شد بهش جواب مثبت بدم و البته اون زمان تو بد شرایطی بودم،آره اون همیشه میگه ما زن و شوهریم،من چه جوری واسش روشن کنم این فقط واسه شناخته؟مطمئن باشید اگه بخوامم نامزدی رو بهم بزنم نمیتونم،چون همه انگشت اشارشون میره سمت من و منو بازخواست میکنن حتی پدر و مادرم،باورتون میشه وقتی این تصمیمو گرفتم،مادر خودم گفت پای خودته،پس فردا نیای بگی پشیمونم و از این حرفا.ینی حتی مامان بابامم پشتم نیستن،دستم به جایی بند نیست،اونا فقط فکر آبروشونن
الان که اخلاقشو شناختم میبینم اخلاق از همه چیز واسم مهم تره،و مهمم بوده واسم همیشه.
واقعا نمیتونم باهاش.هیچ حسیم نسبت بهش ندارم و نمیدونم چیکار کنم.واقعا نمیدونم.
واقعا تو بن بستم.خیلی ناراحتم،خیلی.همشم تقصیر خودمه

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

الان تو راهه و چند ساعت دیگه میرسه .اما من دلم واسش تنگ نشده،همشم میترسم،نمیدونم چه جوری باش برخورد کنم،نمیدونم.به نظرم باید یه خانمی پیدا میکرد که از من بزرگتر بود بهتر میفهمیدش.

سارا جان،ازدواج مانعی برای به جایی کشیده شدن نیست.دو تاپیک خیانت زن فعال ـه.اونا هم ازدواج کردن ولی کارشون

به جایی کشیده شده.بعدشم نامزدی قرار نیست حتمن به ازدواج منتهی بشه اگر اینطور بود از همون اول عقد می کردن

دیگه وقتشونو چند ماه تلف نمی کردن.درضمن قرار نیست،اگر جدا شدی بعدن پشیمون بشی چون با در نظر گرفتن تمام

جوانب و عاقلانه تصمیم می گیری یا نکنه فکر می کنی فقط پسر می تونی در مورد سرانجام نامزدی تصمیم بگیرـه؟

ببینید فامیل ما اینجورن که اگه مثلا یه دختر خواست همچین کاری انجام بده ،دیگه این دختر تا آخر عمرش باید بشینه پیش مامان باباش،من ازدواج رو محدودیت نمیدونم،الانم موندم چیکار کنم،بعضی وقتا دعا میکنم یه مشکلی داشته باشم تا اون منصرف شه،چون واقعا تا اون منصرف نشه هیچ کاری نمیشه کرد،اصلا هنگ کردم حسابی،مادر و پدرمم که نمیفهمنم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara farhadi

19سالمه نامزدمم 9 سال ازم بزرگتره،...................

اون همیشه میگه ما زن و شوهریم،من چه جوری واسش روشن کنم این فقط واسه شناخته؟مطمئن باشید اگه بخوامم نامزدی رو بهم بزنم نمیتونم،چون همه انگشت اشارشون میره سمت من و منو بازخواست میکنن حتی پدر و مادرم،باورتون میشه وقتی این تصمیمو گرفتم،مادر خودم گفت پای خودته،پس فردا نیای بگی پشیمونم و از این حرفا.ینی حتی مامان بابامم پشتم نیستن،دستم به جایی بند نیست،اونا فقط فکر آبروشونن
الان که اخلاقشو شناختم میبینم اخلاق از همه چیز واسم مهم تره،و مهمم بوده واسم همیشه.
واقعا نمیتونم باهاش.هیچ حسیم نسبت بهش ندارم و نمیدونم چیکار کنم.واقعا نمیدونم.

---

سارا جان مگه نمیگی نمی تونی تحت هیچ شرایطی این جریان رو به هم بزنی!پس چه شناختی!
حق با نامزدت هست دیگه
شما زن و شوهر ید !!!!!!
چون راه برگشتی نیست!پس چرا می خوای بهش بفهمونی فقط در مرحله شناختین؟
دیدی الکی داری همه راه هارو بسته می بینی؟
ببین با این همین حرفای خودت مشخص که راهی هست برای تمام کردن رابطه
تو بن بست نیستی !چون میخوای به اونم بفهمونی تو مراحل شناختین.


حالا اگر فرضا هیچ راهی نباشه ....
چرا آگاهانه می خوای خودتو تو چاه بندازی به بهانه سرزنش دیگران و اینکه هیچکی پشتت نیست...
شما تو مرحله شناخت هستین و فهمیدی که اشتباه کردی
خوب جلوی این اشتباه رو از همین الان بگیری خیلی بهتر ه
اگر جلوتر بری ممکنه مشکلات غیر قابل جبرانی پیش بیاد

همون طور که خودتم می دونی تو مقصری بدون فکر جواب بله گفتی و اگر از همون اول درست فکر می کردی و احساس پسرخالت رو بازی نمی گرفتی الان تو این وضعیت نبودی
طفلک پسرخالت که بازیچه شده به خاطر تصمیم اشتباه و بدون فکر تو.

ادامه هم بدی مقصر تر می شی !
جرات داشته باش شهامت داشته باش
اشتباهت رو بپذیر و تمومش کن

اگر واقعا جو خانواده جوری هست که هیچ راهی برای اتمام رابطه نیست بگو باهم بریم مشاوره ژنتیک ...چون فامیل هستید ازدواجتون درصدی از ریسک رو داره
ممکن مشاور با توجه به شجره خانوادگی به شما بگه این ریسک زیاده و بهتره ازدواج نکنید....
و برای اینکه مطمئن باشی چنین چیزی می گه قبلش مشکلت رو با دکتر مطرح کن و بگو به این بهانه می خوای نامزدی رو به هم بزنی.
به خانوادت هم بگو ازدواج ما پر ریسک هست و منم عاشق بچه هستم و بهم بزن.

اختلاف سنتون زیاد هست ولی در حدی نیست که مشکل ساز باشه
ی جوری میگی انگار با یک پیرمرد ازدواج کردی اونم یک پسر جوونه دیگه ....مشکل سن نیست مشکل همون علاقه است و به دل نشستن.
ممکن پسر 10 سال بزرگتر دیگه ای بیاد و به دلت بشینه .
تمومش کن از هر طریقی که می تونی
خیلی سریع تمومش کن سارا جان به خاطر هردوتون .

اتفاقا واسه اینکه بریم مشاوره ژنتیک داره میاد.باور کن نمیتونم بهش بگم،میخوام اما نمیشه،
تقصیر من بود ،اما تقصیر خودشم بود،خیلی اصرار کرد که باز بیاد،اصرار کرد حرف بزنیم، گفت اگه بازم میگفتی نه،میومدم خواستگاریت،ینی هر چندبار که میگفتی نه.از اون دست خانواده هایی هستن که خیلی پی طرفو میگیرن و تا طرف نگه بله ول نمیکنن،حتی نمیذارن کسی دیگه بیاد جلو.
چه جوری به مشاوره ژنتیک اینو بگم آخه؟
واقعا نمیشه.واقعا بن بسته،سخته واسم،خیلی سخته،داغونم،داغون

سلام،

با صحبت های نازنین تا حدودی موافق هستم به جز این قسمت:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین 1

و برای اینکه مطمئن باشی چنین چیزی می گه قبلش مشکلت رو با دکتر مطرح کن و بگو به این بهانه می خوای نامزدی رو به هم بزنی.

---

به نظر من این کار درست نیست.

سارای گرامی، به نظر من شما نیاز به این داری که قاطع تر باشی و برای خودت و زندگیت ارزش بیشتری قائل باشی.
ازدواج مسئله ی بسیار مهمی هست! انتخاب شریک زندگی مهمترین تصمیم زندگی آدم هست. همینطوری که نمی شود تصمیم گرفت!! در اصل داری با زندگی خودت، پسر خاله ات و بچه هایی که از این ازدواج به وجود می آیند بازی می کنی.

همانطور که فرشته مهربان هم گفت، من هم از این نوع تصمیم گیری و برخوردهای شما حس می کنم که هنوز آمادگی کامل برای ازدواج ندارید.

دوست عزیز، من نمی دانم پسر خاله ی شما مناسب شما هست یا نه. ولی می دانم که این تصمیم ازدواج رو باید کاملاً منطقی گرفت. اگر روزی با دلایل منطقی به این نتیجه رسیدی که پسر خاله ات فرد مورد نظرت نیست، نامزدی رو می توانی به هم بزنی! چه می شود؟ دعوا؟ اختلاف؟ قهر؟ پدرت سرت داد می زند؟ مادرت گریه می کند؟
هر اتفاق بدی هم که بیفتد یک مدت است و تمام می شود.
ولی ازدواج اشتباه یعنی یک عمر زجر و سختی و گریه و دعوا و داد و بیداد.

همانطور که فرشته مهربان گفت حضوری به مشاوره ازدواج بروید. همدیگر رو بسنجید.
احساساتت رو کنار بگذار. این فشارهایی که فکر می کنی از طرف خانواده ها رویت هست رو فراموش کن. بنشین منطقی فکر کن معیارهایت برای انتخاب شوهر چیست و ببین پسرخاله این معیارها رو دارد یا نه. در اصل این کاری است که باید قبل از نامزد شدن می کردی. حالا هم دیر نشده. به قولی ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه است.

منطقی باش و قاطع. شما حق انتخاب داری!
دقت کن که منظور من از این پست این نیست که با ایشون ازدواج بکن یا نکن!
بلکه وقتی تصمیم بگیر که مطمئن باشی تصمیمت صحیح است و اون چیزی هست که تو می خواهی.
این زندگی توست! پس حق توست که برای خودت بهترین تصمیم رو بگیری.
شهامت داشته باش!

حتماً حضوری از مشاور خوب کمک بگیر.

موفق باشی.

sara farhadi

سارا جان :( حامد درست میگه این کار درست نیست.
نمی خواد به دکتر چیزی بگی باید خودت بتونی قاطع باشی و حرفت رو بزنی...
شایدم واقعا از نظر ژنتیکی مشکلی وجود داشته باشه و واقعا پزشک بگه ازدواج شما درست نیست.
سارا با خودش صحبت کردی؟بهش بگو نیاز به فرصت بیشتری برای تصمیم گیری داری.
شاید اگر منطقی با خودش صحبت کنی اون حرفات رو قبول کنه و بتونه عقب بکشه
تو که تاحالا چیزی بهش نگفتی که !یعنی نمی دونه که تو ذهن تو چی می گذره.
مطمئن باش اون الان بدون تو نمی خوایش خیلی خوشحال تره تا برید زیر یه سقف و اینارو بفهمه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

sara farhadi عزیز

به همدردی خوش آمدی

عزیز جان چرا برای خود بن بست می سازی .

شما نه محرم شدی و نه عقد کردید ،این دوره هم دوره شناخت بیشتر است و چون شما حریم های شرعی دارید توقع نامزدتان از شما بیجا هست .

بهتره با کمک مشاوره حضوری ، خیلی خوب و دقیق همدیگر را برای درک بهتر میزان سنخیتهای شخصیتی و فکر و اخلاقی و رفتاری بررسی کنید و آگاهانه تصمیم بگیرید .

به نظر می رسد که شما هنوز آمادگی چندانی برای ازدواج ندارید . همچنین فاصله سنی شما با نامزدتان با معیارها و روحیات شما همخوانی ندارد .

در هر حال آنچه در مورد ایشان گفته ای نیاز به دقت و بررسی بیشتر دارد و شما این فرصت را دارید و از دست ندهیدش .

موفق باشید

.

---

[align=justify]سلام
ببين دختر خوب !ماهي رو هروقت از آب بگيري تازه است
اگه فكرميكني نامزدت رو دوست نداري يا اصلا به دلت نميشينه بهم بزن شما كه هنوز عقد نكردين!
مي دوني شرايط تو رو كه مي خونم ياد خواهر خودم مي افتم راستش اونم تو سن 19 سالگي با يكي از پسراي فاميل ازدواج كرد كه همه مي گفتن خوبه!!!
شايد همه ويژگي هاي خوب رو داشت شايد الانم از هركي بپرسي چه جور آدميه همه بگن خوبه ولي اون و خواهرم اصلااز دو دنياي متفاوت بودند!
خانواده اونام مث نامزد تو خيلي اصرار داشتند .مدلشون اينجوري بود از اونا اصرار بود و از خواهرم انكار حتي يادم مياد خواهرم شب خاستگاري به زور مادرم چادر سرش كرد كه بره پيش مهمونا!!
اون موقع شبي كه خواهرم جواب مثبت بهشون داد يادم مياد شب تا صبح گريه كردكه من راضي نيستم

خونه وادم ميگفتن اگه شب گفتي آره صبح بگي نه آبروي خونه وادمون ميره تو فاميل بد ميشه و خيلي حرفاي ديگه !موقعي كه ميرفتن واسه آزمايش خواهرم نميخاست بره ولي...
يادمه آزمايشهاشون هم جور در نيومد ولي دكتره گفته بود با ي سري قرص وآمپول هم درست ميشه
تااينكه عقد كردند و مدت 7 ماه تو عقد بودند ولي خواهرم هميشه مي گفت حالم ازش بهم ميخوره اصلا دوسش ندارم دلم براش تنگ نميشه و ...
چندبار مشاوره حضوري هم رفتند ولي نشد كه نشد اون موقع هم خواهرم ميخواست بهم بزنه ولي دوباره صحبت آبرو و اينا پيش اومد
همه ميگفتند اگه عروسي كنين درست ميشه
تا اينكه رفتن زير يك سقف ولي چون خواهرم از اول دوسش نداشت زندگي چندان خوشي نداشتند همه ميگفتند اگه بچه دار بشيد جور ميشه كه خوشبختانه اين بار ديگه خواهرم به حرف ديگران گوش نكرد و بعد چند ماه زندگي بصورت توافقي ازهم جداشدند.
حتي يادم مياد بعد ازاين ماجراها يي كه براي خواهرم اتفاق افتاد و براي خونه وادم هم خيلي دردناك بود مشاور به خواهرم گفته بود كه تو تو همه رفتارات منفعلانه عمل كردي
اگه اون موقعي كه مادرت بزور سيني چايي رو داده بود دستت كه ببري جلوي مهمونا چون فاميلن و زشته و اينحرفا اگه واقعا ته دلت راضي نبودي ميتونستي سيني چايي رو همونجا جلوي مهمونا پرت كني زمين واينجوري اعتراضتو بهشون نشون بدي گيرم كه آبروريزي ميشه ولي از اين وضعيتي كه داري خيلي بهتر ميشد!!!

پس قاطع باش زندگي خودته ! آينده اي رو كه ميخاي با اين مرد زندگي كني رو تصور كن بعد 50 يا 60 سال ديگه نه از فاميل خبري هست نه از دور و بري هات
اصلا به اين چيزا فكرنكن !!

اينارو گفتم كه آينده رو ببيني اينكه يه روز حسرت اينو نخوري كه اي كاش اون موقع بهم زده بودم[/align]

نمیدونم چمه؟بعضی وقتا دوسش دارم اما باز میشینم فکر میکنم میبینم دوسش ندارم،انقده اصابم خورده،همش فکر میکنم بدبخت میشم،شاید من بلد نیستم چه جوری باش برخورد کنم که جفتمون ناراحت نشیم،خیلی سخته،در مورد مشاور حضوریم باید بگم که ما تو شهرمون دوتا مشاوره داریم ،جفتشونم همکارای مامانمن،و اینکه خیلی واسم دعا کنید،این مدته عوض اینکه خوشحال باشم همش ناراحتم.سختمه

سلام دوست عزیز شما هم داری اشتباه خواهر من را می کنی چرا با زندگی خودت بازی می کنی الان اگر به نتیجه نرسی بهتر است که بعدش بروی خدای نکرده جدا شی- حواهر منم همش نگران حرف مردم بود و می گفت بد می شه رفت 3 سال زجر کشید و بعدجدا شد- چرا عاقل کند کاری که باز آئرد پشیمانی –حرف مردم چه اهمیتی دارد خانواده اتان هم الان شما را نفرین کنند و گریه کنند بهتر است تا بعدا شاهد آب شدنشان باشی- زندگی شوخی بردار نیست – فعلا که عقد نکذدی این را موهبت بدان و از شانس ازدواجت یکبار و به درستی استفاده کن- چرا می خواهی اینقدر زود ازدواج کنی یک کم ببین دنیا اصلا چیه مسولیتهات چیه کمی تو جامعه باش تا بتوانی برای زندگیت درست تصمیم بگیر از تجربیات دیگران هم استفاده کن- این فامیل هم که می گی فردا خدای نکرده مشکل داشته باشی کسی به دادت نمی رسد پس فقط فکر خودت باش- موفق باشی:310:

سارا،مادرت مشاوره؟

نه مادر من مشاورنیستن اما تو مرکزی که هستن با هم همکار میشن
ببینید من از کوچیکی تا حالا مشکلات زیادی داشتم،خیلی زیاد،با خودم خیلی مشکل دارم،اصلا معلوم نیست چه جوریم،مادرم میگه من هنوز نشناختمت،میگه پس چرا اگه ازش ناراحتی باش حرف میزنی؟ها؟
خودمم نمیدونم،شاید روانیم نمیفهمم