نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان خسته نباشید
من 18 ساله هستم و دانشجو
از یک دختر همکلاسی خوشم آمده است که حدود یک سال و نیم از من بزرگتر است من دوستش دارم و همیشه بهش احترام می گذارم اون هم تا جایی که می دونم پیش دوستاش از من تعریف می کنه و ...
می خوام باهاش ارتباط برقرار کنم با هدف ازدواج چه جوری ارتباط برقرار کنم؟
از نظر سنی مشکلی نیست؟؟
ممنون :43:
به همدردی خوش اومدی.
شاید انتظار شنیدنشو نداشته باشی.نه تنها این دختر بلکه از فکر ازدواج کردن م بیا بیرون.الآن باید به فکر درس و مهارت های
زندگی باشی.فعلن تو اوج احساساتی،به حرف کسانی این دوره رو گذروندن گوش کن.
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط ali7272
:328:
به نظر من ازدواج شرایط و سن خاصی رو می طلبه ، ولی شما هنوز این شرایط رو ندارید . خودتون اینطوری فکر نمی کنید ؟ زندگی مشترک که همش علاقه نیست ، سختی های زیادی داره .
سعی کنید با این قضیه احساساتی برخورد نکنید . شما به تازگی وارد دانشگاه شدید و راه درازی رو در پیش دارید . حداقل 4 سال طول میکشه درستون تموم شه ، بعدش سربازی ، کار و... یعنی تقریبا زودتر از 6 یا 7 سال دیگه شرایط ازدواج نمی تونید داشته باشید .
خودتون رو درگیر احساسات نکنید و مطمئن باشید ، این علاقه زودگذر هست .
یه بار دیگه متنی رو که تایپ کردید بخونید ، توجیه دیگری غیر از احساس می تونید پیدا کنید ؟
دوست عزیز سلام
شک نکن که چند سال بعد از این فکرها سیر خنده میشی
چیزی که کاملا مشخصه اینه که بهتره سمت فکرت را کامل تغییر دهی و به مسائل دیگه زندگیت برسی
موفق باشی
مشکلات ترم اول هست
ترم دوم که باهاش نباشی ، یکی دیگه رو پیدا می کنی و... یعنی احساس زودگذر
خب مشکلاتش ،فقط مشکلاتش رو بشمر شما
سلام دوستان :
من ترم اول نیستم ترم آینده درسم تمام هست کاردانی هستم. من درسم خوب هست و یک جورایی کارهای بسیار زیادی انجام دادم و همه بنده را می شناسن تو دانشگاه منظورم از این حرف ها این هست که در آینده مشکل کار ندارم. از لحاظ سربازی هم یکسال فقط میرم.
احساساتی که شدم ولی الآن نمی خوام پیشنهاد بدم تنها یک دوستی کوچک هست و در آینده اگر طرف خوب بود بهش پیشنهاد بدم و شرایطم را توضیح بدم و بگم پای من وای می ایستد یا نه!!
ممنونم از پاسخ هایتان :43:
18 سال هنر کنه دانشجو باشه.چطوری تو داری فارغ می شی؟دوستی کوچک و بزرگ ندارـه وقتی وارد بشی به سادگی
نمی تونی بیرون بیای.وابستگی اجتناب ناپذیرـه.فرض کن دونفری به توافق رسیدید ولی خانواده ها مخالفت کردن.
درضمن مشکل درس یا کار نیست البته در جای خودشون مهمن ولی مسئله سن ـته که خیلی برای این کار کمه.
سلام،
لطفاً این مقالات و تاپیک ها رو مطالعه کنید:
http://hamdardi.com/?part=menu&inc=menu&id=489
http://www.hamdardi.net/thread-17727-post-164198.html#pid164198
http://www.hamdardi.net/thread-19072-post-176548.html#pid176548
http://www.hamdardi.net/thread-18994-post-176067.html#pid176067
http://www.hamdardi.net/thread-18390-post-170704.html#pid170704
موفق باشید.
سلام دوستان مجدداً تشکر می کنم بابت پاسخ های شما
اول از اینکه من هنرستانی بودم و کاردانی می خوانم یک ترم دیگه کاردانیم تمام میشه یعنی 19 سالم میشه.
من نمی خوام پیشنهاد ازدواج بدم چون بنده خدا هم رشته ما هم هست می خوام باهاش همکاری کنم در پروژه ها و ... اگر خوب بود همه ماجرا را بهش بگم و اگر خوب نبود همون همکاری خودمون سرجاش باشه.
ببینید می دونم با سن 18 سال ازدواج خوب نیست ولی من نمی خوام ازدواج کنم الآن من به طرف علاقه دارم و می خوام همکاری کنم یعنی ممکنه چند سال دیگه ولی خوب چون خیلی طرف را دوست دارم می ترسم که یک موقع ازدواج کنه و بعدا از همکاریمون می خوام بهش بگم که من شرایطم این جوری هست که منتظرم بمونه:311:
منظورم از همکاری دوستی نیست که بریم خیابون و دست هم دیگر را بگیریم و ... منظور همکاری این هست که تو درس ها کمکش کنم و پروژه هایی که داریم.
با تشکر :43:
ali7272
به تالار همدردی خوش آمدی
برادر نازنین
عرضم به حضور شما اینه که تالار همدردی در زمینه دوستیها و روابط دختر و پسر هیچ گونه مشاوره ای ارائه نمی دهد . و تأکیداً با این روابط مخالف است که دلایل عدیده دارد .
لینکهایی که حامد ارائه کرده است را به دقت مطالعه کن .
موفق باشید
.
سلام
من با نظر فرهنگ عزیز موافقم یعنی چیه همکاری ؟بلاخره وابستگی و کشش به قول فرهنگ اجتناب ناپذیر اگه الان خودت اذیت میشی بعد ها هم خودتون هم اون دختر ناراحت میشه اصلا بر فرض تو همکاری اون خوب بود البته مهمه از چه بعدی خوب بودنو نگاه میکنی اگه خانوادهها مخالفت کردن اصلا اگه به عنوان یه همکار خوب بودو به عنوان یه همسر و شریک زندگی خوب نبود چی؟اصلا اون میتونه شریک کاری خوبی یا حتی دوست خوبی باشه چند درصد مطمئنی که شریک خوبی برا زندگی هست .منتظر بمونه دیگه چه حرفی اون منتظر موند خانوادشم گفتن باشه هر وقت خواستی بیا باشه دخترشونو از سر راه اوردن:311:
مریم و بابا لنگ دراز گرامینقل قول:
نوشته اصلی توسط مریم و بابا لنگ دراز
لطفاً تاپیک آفت های احتمالی در مشاوره را مطالعه کنید .
با تشکر
.
سلام دوست عزیز
بله می دونم ولی گفتم شاید کسی اینجا تجربه داره به من هم بگه.
در ضمن عزیزان واقعاً کسی را اگر از ته قلب دوست داشته باشه به خاطرش وای می ایسته و اگر خانواده مخالفت کردن هم متقاعدشون می کنه و از عشقش دفاع میکنه
ممنون :43:
سلام مجدد
دوستان کسی تجربه ای چیزی داره بگه ما هم استفاده کنیم.
متشکر :311:
گفتنی ها گفته شد ، چرا استفاده نمیکنی برادر من ؟!:316:
اکثر کسانی که توی تاپیکت نظراتشونو گفتند ، از روی تجربه هاشون گفتند دیگه :324:
امیدوارم تصمیم درستی بگیرید .
تصمیم که از قبل گرفته شده اخوی :43:
برای شما هنوز ازدواج خیلی زوده . شما باید آمادگی پذیرش یک زندگی پر مسئولیت را داشته باشید . کمی تجریه زندگی بدست بیاورید بعد زندگی تشکیل بدهید افراد با تجربه ای که سن اونها از شما بیشتر بود توی این مسیر یعنی زندگی مشترک گاهی شکست خوردند .
هم شما هم دختر برای پذیرش این مسئولیت هنوز خام هستید . شاید اینطور که من فکر می کنم نباشه . ولی بنظرم خیلی زوده
شما هنوز 18 سالته.پسرا تو این سن اوج احساساتشونه.مطمئن باشین یعدا نظرتون عوض میشه.اینا احساسای زودگذره.
شما باید صبر کنی اگه واقعا دوسش داشته باشی ،این دوس داشتن تو آینده هم واستون میمونه.
الان اصلا اقدامی نکنین
برام عجیبه که به همه موضوعات پاسخ داده شد اما به موضوعی که واسه من مهمه و من نوشتم اصلا توجهی نشده
واقعا واسم مهمه.خواهشا لطف کنید راهنماییم کنید
فرضا اگه قبول کرد و منتظرت موند و همه خواستگاراشو پروند واست بعد مثلا 5 سال دیگه رفتی خواستگاری پدر و مادرت گفتن بدردت نمیخوره یا سنش بالاتره یا اگه پدر مادر اون مخالفت کردن با شما یا اصلا خانواده خودت خوششون نیومد از طرف و کفششونو کردن تو یه کفش که از فکرش بیا بیرون چی؟ اونوقت چکار میکنی؟ اونوقت که حسابی بهم وابسته شدین؟
اصلا اگه چند سال گذشت و یه اتفاقاتی افتاد که از هم دلسرد شدین یا معیارهاتون در آینده برای ازدواج عوض شد (که صد و بیست درصد خواهد شد!!!) و نتونستین همدیگه رو قبول کنین و از هم خسته یا سیر شدین و یه فکر مثه خوره افتاد به جونت که نکنه بهتر از اینم نصیبم بشه!؟ کاش شانسمو در مورد کسای دیگه هم امتحان میکردما! یا فلانی با من بیشتر match بود برای ازدواج تا این!
اونوقت چکار میکنی؟ با یه خاطره و یه کینه از هم جدا میشید؟ با یه نامردی قول و قرارتو میزاری زیر پا چون فقط میخوای از هچلی که خودت برای خودت درست کردی راحت بشی! اونوقت دیگه هیچی برات مهم نیس ...
تازه اگه خدا به خیر کنه و کار به جاهای باریک نکشه مثه خیلیها که فکرشم نمیکردن!!!!
یه عقده تو دل اون یه عقده تو دل تو! آره داستانایی که مدام تکرار میشه... یه گشتی توی تالار روابط دختر و پسر بزن متوجه حرفام میشی ...
بیخیاله دوستی برای ازدواج
اصلا دوستی برای ازدواج چه صیغه ایه؟؟؟!!!
...
نه برای خودت مسئولیت و تعهد الکی و دغدغه فکری درست کن نه برای یکی دیگه که پس فردا توش بمونید!
تازه علاقه ای که تو این سنه نباید خیلی بهش اعتماد کنی!
بهش علاقه داری خب داشته باش، چون علاقه داری دلیل خوبیه که حتما مال تو بشه؟
حالا نمیخوام دخترو با شیء مقایسه کنم اما در مثل مناقشه نیست. مثه این میمونه که تو از جلوی یه ساعت فروشی رد شده باشی یه ساعت گرون قیمت چشمتو گرفته باشه اما نتونی بخریش چون فعلا استطاعتشو نداری، بعد بری به مغازه دار بگی آقا من با ارزش ترین چیز زندگیمو اینجا گرو میزارم به شرطی که اون ساعتو برای من نگه دارید تا یه روز شاید بتونم بیام بخرمش!!
دوستان عزیز ممنونم از پاسخ های شما
از لحاظ مالی گفتم که خدا را شکر اوضاع بد نیست و بنده یک از برنامه نویسان معروف هستم.
از خانواده خودم مشکلی نیست و حله اون هم اگر بخواد پای من وای می ایسته حتی جلو خانوادش اما اگر نشه بدون شوخی می گم یک بلایی سر خودم میارم :310:
خب این کارتون اشتباس.ینی چی یه بلایی سر خودم میارم آخه؟
این بار دومه می بینم می گی جلوی خانوادش وایسته.فکر می کنی دختری که به خاطر خواستشنقل قول:
نوشته اصلی توسط ali7272
جلوی خانوادش بـ ایسته،فردا توی زندگی مشترک اگر یه خواستش برآورده نشد جلوی شوهرش
نمی ایسته یا اصلن به اون زندگی ادامه خواهد داد؟بعدشم برای ازدواج فقط شرایط مالی مهم نیست.
باید به بلوغ سنی،عاطفی،اجتماعی،جنسی برسی.در واقع بزرگسال محسوب بشی.
دمتون گرم یعنی ما بزرگسال نیستیم؟ الآن دیگه 18 سالم هست و الآنم که نمی خوام ازدواج کنم :311:
راستشو بخوای نه برای ازدواج الان بزرگسال محسوب نمیشی!نقل قول:
دمتون گرم یعنی ما بزرگسال نیستیم؟ الآن دیگه 18 سالم هست و الآنم که نمی خوام ازدواج کنم
شاید برای تصمیمات دیگه سنت به حد کافی باشه اما برای تصمیم ازدواج فعلا نیست!
درسته الان نمیخوای ازدواج کنی اما از الان داری تصمیم میگیری واسه چند سال بعد که خدا میدونه چقدر اتفاق میتونه توی این چند سال بیفته!
و قطعا از الان میخوای همه برنامه های خودتو اون دخترو طبق این تصمیم تنظیم کنی و توی یه مسیر تعریف شده با یه سری محدودیت هایی که برای خودتون میزارید و داشتن یه سری انتظارات غلط ازهم پیش برید.
چند تا اشتباه بزرگ داری.
اولا که انتظاراتت از دختریکه میخوای برای ازدواج انتخاب کنی کاملا اشتباهه!
اینکه فکرمیکنی اگه اون توروبخواد و مشکلی با خانوادش باشه باید جلوی خانوادش وایسه! قرار نیست ما به هر قیمتی با یکی ازدواج کنیم و از طرفمون توقع داشته باشیم احترام خانوادشو زیرپاش بزاره! پس فردا شما قراره با خانواده اون دختر رفت و آمد کنی درواقع شما داری با یه فامیل وصلت میکنی نه با یه شخص.
ثانیا هرچقدرم درآمدت خوب باشه تاوقتی کار ثابت و وضعیت شغلی ثابت نداشته باشی نمیتونی وارد زندگی بشی. شوخی نیستش ، کلی مسئولیت داره. مخارج دوران مجردی با متاهلی خیلی فرق داره! من خودم برنامه نویسایی میشناسم در حد بین الملل که رو هوا میزننشون اما همشون در کنار کارهای پروژه ای کار ثابت دارن چون کار پروژه ای یه هفته هست یه ماه نیست!
بعدم طبق گفته دوستمون آقای فرهنگ همه چیز که پول نیست. شما و اون دختر باید به بلوغ فکر رسیده باشین انتظاراتتون توقعاتتون و ایده آلاتون تعریفاتون از مفاهیم زندگی مشترک فیکس شده باشه، باید بتونین درکنار هم رشد کنید وقتی میتونی اینکارو بکنی که به یه سطح مطلوبی از بلوغ فکری رسیده باشی همین الانش میگی اگه نشه یه بلایی سرخودم میارم؟ کسیکه همچین تصمیم ناپخته ای میگیره تو زندگی زیر بار فشار مسئولیت و سختیهاش میخواد چکار کنه؟ اونموقع باید روزی صدبار خودتو بکشی! بعدشم فکرمیکنی مثلا چی میشه اگه تو بلا سرخودت بیاری؟ اون دختر اگه عاقل باشه اصلا به همچین کسی اعتماد نمیکنه! چون این نشون دهنده ضعفه و دخترام از مرد ضعیف خوشوون نمیاد! از اون گذشته با اینکار شخصیت خانوادگی و خودتو میبری زیرسوال!
اصلا تعریف مشخصی از ازدواج داری؟
سالینجر توی کتاب ناتور دشت میگه: علامت انسان رشد نیافته اینست که میخواهد در راه یک هدف جان بسپارد، حال آنکه علامت انسان رشد یافته اینست که میخواهد در راه یک هدف به فروتنی زندگی کند.
بهرحال ما گفتنی هارو گفتیم دیگه میل خودته!
سلام مجدد،نقل قول:
نوشته اصلی توسط hamed65
برادرم، هنوز خیلی جوان هستی. راه طولانی در پیش داری. باید خودت رو بسازی.
عجله نکن. همه ما این سن رو گذراندیم.
تاپیک هایی که معرفی کردم رو مطالعه کردی؟
این تاپیک ها رو هم مطالعه کن:
دلایل عینی
ازدواج مهارت میخواهد !
برخی از معیارهای ازدواج که کم تر به آن ها توجه می شوند
موفق باشی.
خیلی ممنون تاپیک های خوبی بودن
باید بگم من کلا اخلاقی دارم که از مسائل ... خوشم نمیاد و هیچ موقع پام به چنین مسائلی کشیده نمیشه تا زمانی که قانوناً و شرعاً همسر من نشده است.
خیلی دوستش دارم اما نمی دونم چه کار کنم!
:228:
ما سعی کردیم شما رو راهنمایی کنیم.
تاپیک ها و مقالات زیادی دادیم که می توانی وقت بگذاری و اونها رو با دقت مطالعه کنی.
حالا منظور از "نبود کسی؟" نمی دانم چی هست.
در پست قبلی نوشته بودی کسی هست تجربه اش رو بنویسد. تاپیک "دلایل عینی" رو معرفی کردم.
باید بگویم انتظار نداشته باش کسی اینجا به چنین رابطه ای مهر تایید بزند.
اگر بحث، بحث روابط سالم اجتماعی در حدی که از نظر شرعی و عرفی صحیح هست باشد، مسئله جداست. ولی رابطه ای که خواسته یا ناخواسته شما رو درگیر احساسات کند، فقط باعث اذیت شدن دو طرف می شود و ممکن است خطراتی رو هم در پی داشته باشد.
گفتی پسر با استعدادی هستی. پس تمرکز و وقتت رو بگذار روی پیشرفتت در درس و کار که وقتی به سن 25-26 رسیدی شرایط مطلوبی داشته باشی.
موفق باشی.
خب ایشون چه ویژگی داشتن که باعث شده دوسشون داشته باشین؟
اگه قصد ازدواج ندارین خب واسه چی میخواین اونو هم درگیر کنین؟
احساستونو واسه خودتون نگه دارید ببینید اگه عوض نشد ،اون وقت تصمیم جدی بگیرید
[size=large]از لحاظ فیزولوزی ازدواج با دختر بزرگتر از سن پسر اشتباه است.[/size]
کی گفته من خیلی ها را دیدم مهم عشقه آدمه مهم دل آدم هست نه سن و ... :43:
واقعا عجیبه،4 صفحه شده این نظرات،من تقریبا همشو خوندم.اما همه در مقابل ازدواج موضع گرفتن نه چیز دیگه.مگه پدرای ما جند سالگی ازدواج کردن(17-18-19) این از این.نکته ی دیگه ای که هست آقا علی من با ازدواج از سن 18 سال به بعد(دقیقا" بعد از سنی که اکثر پسرا دیپلم میگیرن موافقم) اما داداش گلم قربونت برم،قبل از اینکه با یکی بزرگتر از خودت ازدواج کنی خوب راجع بش تحقیق کن.به قول گفتنی تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها.به هر حال من نظرم روی اصل ازدواج از ریشش مثبته.
حداقل پدر مادر من 17 18 سالگی ازدواج نکردن.درضمن به زمان حال نگاه کن.40 50 سال پیش شاید یه آدم تو 18 سالگی
می تونست یه زندگی اداره کنه،هر چند اینم نمی شه گفت چون سر سفره پدر مادر می نشستن بلخره زندگی ها ساده تر
توقعات کم تر بود.
پدر من 19 سالگی ازدواج کرده و میگه دیرم ازدواج کرده(با این که ما تو شمال کشور زندگی میکنیم و بخاطر آب و هوا و این مسائل میدونید که بلوغ دیرتر صورت میگیره)!!!این اولیش. دومین نکته قابل ذکر اینه که دوست عزیز آیا 50 سال پیش نیازهای غریزی یه طور دیگه بود و الآن تغییر کرده؟به نظر من چون الانه جوونا راحتترن اشتغال فکریشونم خیلی بیشتره.نقل قول:
نوشته اصلی توسط فرهنگ 27
سومیش اینه که آخه چرا بر طبل گوش نواز نا امیدی آهنگ یاءس اجرا میکنید!!!!!!
خوب از لحاظ شناخت هم می شناسم تحقیق کردم خانواده خوبی داره و اصلاً هم با کسی دوست نبوده :227:نقل قول:
نوشته اصلی توسط حامد.دانشجو
منظورم این نیست که خوبه یا نه،منظورم ازدواج با یکی بزرگتر از خودته.منم فقط یه سال از تو بزرگترم و فک میکنم هم رشته هستیم.پس حرفتو می فهمم.ولی من چیزای خوبی در مورد ازواج با دختر بزرگتر نشنیدم.فقط می تونم بگم با هم برید پیش یک مشاور بی غرض.یادمه یکی گفت این که میگیم با دختر بزرگتر نباید ازدواج کرد و تا جایی که امکان داره باید حداقل 3 سال فاصله سنی باشه بخاطر اینه دخترها زودتر به پختگی فکری میرسن،یعنی دخترای حتی همسن تو ممکن مشغولیات ذهنیشون چیز دیگه باشه اگه به اون سطح از تفکر نرسیده باشی.
مگه هر کار اشتباهی که قبلا بوده الانم باید باشه.چرا فکر میکنیم زندگیای اون موقع خیلی عالی بوده؟اونموقع هم مشکلات زیاد بودن اما چون اگاهی مردم کم بوده فکر میکردن زندگی همینه باید بسوزن و بسازن.همین که یه لقمه نون پیدا میکنن که بخورن باید هزار بار خدا رو شکر کنن.نقل قول:
مگه پدرای ما جند سالگی ازدواج کردن(17-18-19) این از این.نکته ی دیگه ای که هست آقا علی من با ازدواج از سن 18 سال به بعد(دقیقا" بعد از سنی که اکثر پسرا دیپلم میگیرن موافقم)
البته تو این دوره زمونه یه لقمه نون هم به راحتی بدست نمیاد.اگه قبلا تا دیپلم میگرفتن همه اداره ها استخدامش میکردن و کلی حقوق میگرفت الان باید چند سال دیگه هم درس بخونی فوق لیسانس و بالاتر هم که بگیری تره هم برات خورد نمیکنن.
اونموقع 4تا عروس و مادر شوهر تو یه خونه زندگی میکردن(حداقل اوایل ازدواجشون) الان کسی بدون خونه مستقل زندگی میکنه؟
درسته غریزه جنسی هست و شاید بخاطر ماهواره فیلمها و...پر و بال بیشتری گرفته اما نباید بخاطر این موضوع بقیه مسائل رو نادیده گرفت.
نه ازاین ور بوم بیفتیم نه از اون ور...نه سن کم و نه شرایط انقد سخت بشه که تو سن زیاد هم نتونن ازدواج کنن.
برادر من .علی اقا..طبیعت سنت این احساسات پرشوره...اما زندگی واقعی با اون فیلمای عاشقانه که همدیگرو دوست دارن و طرف خودکشی میکنه و خونواده هاشون راضی میشن و عروسی میکنن و با خوبی و خوشی زندگی میکنن فرق داره.
خیلیا با قصد این جور مسائل وارد یه رابطه نمیشن اما وقتی با هم هستن بخاطر گرایش طبیعی که بین دو جنس مخالف وجود داره نا خوداگاه ممکنه به روابط ج ن سی کشیده بشن.نقل قول:
باید بگم من کلا اخلاقی دارم که از مسائل ... خوشم نمیاد و هیچ موقع پام به چنین مسائلی کشیده نمیشه تا زمانی که قانوناً و شرعاً همسر من نشده است.
یادمه یکی از اعضا مثالی برای خرید کفش زد.تو سن شما که احتمال تغییر سلیقه شخصیت دیدگاه و...زیاده انتخاب یه نفر برای چند سال بعد مثه اینه که واسه یه نفر که تو رشده الان کفش بخریم اما بگیم چند سال دیگه بپوش.معلومه چند سال بعد کفش پاشو میزنه.
خیال نکن همه بیرون گود نشستن میگن لنگش کن.اکثرا این مسائل رو تجربه کردن که میگن.
من نمیدونم قصدت ازدواجه یا ازدواج رو توجیهی برای دوستیت کردی اما در هر دو صورت کارت اشتباهه
نقل قول:
نوشته اصلی توسط فرشته مهربان
همچنین گفتنی های لازم در این تاپیک از سوی دوستان گفته شده و بیش از این راهنمائی ای نمانده . مگر این که شما مایل باشی آنقدر ادامه دهی که اینجا مجوز برقراری رابطه و دوستی ( ولو به قصد ازدواج در چند سال آینده ) برایت صادر شود و تایید بگیری برای این کار . که اگر به این امید ده ها تاپیک دیگر هم باز کنی به چنین نتیجه ای نخواهی رسید .
این تاپیک به دلیل کفایت راهنمای های مشاوره ای به نسبت مسئله مطرح شده ،قفل می گردد .
.