عقد کردم ولی نگرانم؟

سلام به دوستای خوبم ، من قبل از عقد خیلی نگران بودم و دائم می ترسیدم که انتخابم درست نباشه با اینکه همسرم را دوست دارم ولی خیلی این فکر ذهنم را درگیر کرده ، یه فکر مسمومی که دائم میاد تو ذهنم که لیاقت من بیشتر از ایشون بود :47: خودم خیلی ناراحتم که این فکر تو سرمه ولی کنترلش از دستم خارج شده و این فکر باعث شده رفتارم کمی تغییر کنه
من همسرم را دوست دارم و برای اینکه بله نهایی را بدم خیلی نشستم با خودم فکر کردم و دوباره معیارام را بررسی کردم اولویت بندی کردم بدون در نظر گرفتن هیچ گونه احساسی و ایشون دوباره پذیرفته شدن ولی من نمیدونم چرا اینطوری شدم، مغرور شدم حس می کنم حرف بقیه روم تاثیر گذاشته که لیاقت سارا خیلی بیشتر از اینا بوده و اشتباه کرده که ایشون را پذیرفته :302:
من دوست دارم بهترین لحظه ها را با همسرم داشته باشم و زندگی قشنگی با هم بسازیم ولی این افکار مزاحمم شده ، همسرمم خیلی نگرانه چون من بهش گفتم ای کاش دیرتر عقد می کردیم همسرم میگه این حرف یعنی تو از من راضی نیستس و من می ترسم این حرف و حس همیشه تو ذهنت باشه من باید چی کار کنم تا از شر این افکار خلاص شم یا بهتر این غرور کاذب
ممنونم از همه شما دوستای خوبم

شوهرتون چه خوبي ها و چه بدي هايي داره؟

سلام sara20 گرامی

تاپیک زیر به نظره من یه تاپیک مفیدی می تونه براتون باشه، مخصوصاً پست مدیر که خیلی خیلی پر باره!

تردید و پشیمانی بعد از عقد

موفق باشید.

ممنون دوستای خوبم که تاپیکم را خواندید ، ivi195 ممنون از تاپیکی که گذاشتید منم شبیه آقای محسن 1986 هستم یعنی دائم به خودم میگم ای کاش عقد نمی کردم میگم شاید یکی بهتر پیدا میشد مخصوصا که پدر و برادرم هم زیاد تمایل نداشتن من با این فرد ازدواج کنم ولی دائم می کفتن هرچی خودت بگی ، من همسرم را دوست دارم خیلی نکات مثبت داره و ما از لحاظ فکری خیلی بهم نزدیک هستیم و مشاور هم ایشون را خیلی تایید کرد ولی یه موقع ها به خودم میگم کاش با کسی ازدواج می کردم که خیلی بهتر از ایشون بود دوست دارم این فکرها را از سرم بیرون کنم ولی نمیدونم چطوری ممنون میشم راهنماییم کنید
در ضمن من یه آدمی هستم که حرف دیگران خیلی برام مهمه چطوری این اخلاقم را کنار بگذارم؟شاید ریشه این تردیدهام از این مسئله گرفته بشه

دوست عزیزم سلام.
من صمیمی ترین دوستم دقیقا مشکل تو رو داشت ومن لحظه لحظه تردیدهاشو باهاش بودم.
یه سوال؟ شما یه معیار بزرگ و مهمی تو ذهنت نداری که خیلی برات مهم بوده و شوهر شما اون معیارو کمتر از اون چیزی که شما می خواستی داره؟ بی رو در واسی با خودت چیزی تو دلت نبوده که از قصد ندید گرفته باشی و خودتو گول زده باشی.
عزیزم من اصلا نظرم کارشناسی نیست و خودمم گرفتار مشکلم.اما تجربه مشابه شما رو از نزدیک حس کردم و دیدم چطور مشکل دوستم حل شد.
امیدوارم مشکل شما و همه کاربرای عزیز تالار حل بشه.:323:

ممنون دوست خوبم چرا من یه معیاری خیلی برام مهم بود اون تحصیلات ، که همسرم در حال حاضر دانشجو هستن من همیشه دوست داشتم همسرم از لحاظ علمی و تحصیلات بالاتر از من باشن ولی ایشون اینطور نیست و الان دانشجو لیسانسه ، من به مشاور گفتم چقدر این موضوع برام مهمه ولی ایشون گفتن این مسئله چندان مهم نیس و بقیه ویژگی ها پررنگ تره و منم ادامه دادم خوشحال میشم من را بیشتر راهنمایی کنید

سارا خانم
شما همان دوستی هستی که می خواستی حق طلاق بگیری؟؟
تونستی اون مسله رو حل کنی؟؟

نه عزیزم همسرم به من حق طلاق را نداد

اگر مشکلت همین ها باشد که گفتی ( تحصیلات و ... ) باید بگویم خیلی اشتباه می کنی
خواندن تاپیک های بچه های تالار و من شاید کمکت کنند ... کسانی هستند که درگیر مشکلات وحشتناکی هستند و کم هم نیستند

ببین سارای عزیز، در تاپیک خواستگار پرخاشگر، بر اساس حرفای شما در اون تاپیک، نظرم رو در مورد خواستگارتون گفتم!
بعد که مدیر اومد و پست زد، کلی جا خوردم و متوجه شدم که ما چقدر ایراد داریم! من توی حرفای شما دنبال ایرادی در مورده خواستگارتون می گشتم و مدیر..........
خیلی برام جالب بود!

چرا همش به طرف مقابل نگاه می کنیم! چرا به قوله بچه های همدردی، دوربین رو به طرف خودمون نمی چرخونیم!

ببین دوسته من، شما با هر کسه دیگه ای هم ازدواج می کردید، همین وضع بود!

سعی کنین آرامش داشته باشین، خصوصیات منفی خودتون رو بنویسین و سعی کنین برطرفش کنین!

این خیلی عالیه که شما دارین می گین من این خصوصیات منفی رو دارم و چی کار باید بکنم! من بهتون تبریک می گم:104:

در مورده این که حرفای دیگران براتون مهم، باید بگم که هر کسی یه سلیقه ای داره و هیچ وقت نمی تونین کاری کنین که مورده پسنده همه باشه!

شما ببینین خودتون چی می خواین، به خودتون توجه کنین!

اکثر کسایی که می خوان ازدواج کنن ،معیاره انتخابشون اینه که با کسی ازدواج کنن که دهن پر کن باشه، این اصطلاح رو شنیدین؟؟؟؟؟؟؟؟ خیلی ها می گین، یعنی این که هیچ کس دیگه نتونه ازش ایراد بگیره!:311:

یه لحظه این موقعیت رو فرض کن:

خانوم به دوستش می گه شوهرم این خصوصیت رو داره!
دوستش می گه: وا!!!!!!!!! چه اخلاق بدی!!!!
خانوم تا یه مدت رفتارش با شوهرش تغییر می کنه و ازش سرد می شه و می گه مردم چه شوهری دارن و من چه شوهری ،بدون این که دقت کنه ببینه آیا این خصوصیت در نظره خودش مثبته یا منفی! منفی هم باشه بازم این رفتار درست نیست، هیچ کسی بی عیب نیست ،در صورتی می تونی در مورده یه فرد قضاوت کنی که همه خوصصیاتش رو در نظر بگیری!

حرف از تحصیلات می زنین، و من باید بگم چقدر انسان های بیسواد دیدم که شعورشون صد برابر انسان های تحصیل کرده بوده! تحصیل کردن هیچ ارزشی نداره و فقط یه فرصت که انسان خودش رو از یعضی جهات بکشه بالا! خیلی ها این فرصت رو از یه طریق دیگه بدست می یارن!!!!تازه، شما که دارین می گین این بنده خدا داره درسش رو ادامه می ده! پس به جای این که تیشه بزنین به ریشه زندگیتون و بگین زود عقد کردیم، تشویقش کنین که ادامه بده!

به قول مدیر، فرض کنین که شوهر مثه بابا و مامان می مونه و دیگه نمی شه عوضش کرد!!
با این فرض، از کلی فکر آزاد می شی!
بعدش سعی می کنین زندگیتون رو درست کنین! روابط رو بهتر کنین و.....

البته ابن رو هم بگم که تا مدتی بعد از ازدواج، همش این فکر و خیال می یاد توی ذهن هر فردی که آیا انتخابم درست بوده یا نه! ولی انسان عاقل به جای دامن زدن به این افکار، سعی می کنه کنترلش کنه!

راستی، خیلی خوشحال شدم و ازدواجتون رو بهتون تبریک می گم.

ایشالا که سال های سال در کنار هم با خوشبختی زندگی کنین.:72::72:

ممنونم از همه شما دوستای خوبم که تاپیکم را میخونی ، من الان نمی خواهم نکات منفی همسرم را بگم من می خواهم نقاط منفیه خودم را اصلاح کنم ، میدونم هرکسی یه نقاط مثبتی داره یه نقاط منفی و من قبل از عقد درمورد همسرم و معیارهام رتبه بندی کردم و همسرم نمره خیلی خوبی آوردی الان مشکل من این افکارمه و گاهی دهن بینی که می خواهم رفتارهام را اصلاح کنم ممنون میشم راهنماییم کنید و بگید چطوری جلوی این افکار را بگیرم و با دهن بینی چی کار کنم از همه شما هم می خواهم برام دعا کنید

ساراي عزيز
برا همه شايد اكثر مون زماني ميرسه كه ميخواييم كسي رو ترجيح بديم. اين ترجيح به معناي اونه كه قراره اونو نه فقط بر تمام كساني كه در گذشته ميشناختيم بلكه بر تمام كساني كه در آينده خواهيم شناخت ترجيح بديم..گاهي با ديدن افراد داراي تحصيلات بالاتر.. مهربانتر و.. و.. و.. ممكنه بگيم اي كاش . اما عزيز من اگر قرار ما با ديدن هر فرد بهتر هي نظرمونو عوض كنيم وفاداري چه معنايي پيدا ميكنه.
تحصيلات نه اما درك فرد مهمه.گاهي بهانه كردن يه چيز مثل تحصيلاتشايد در عيبجويي از نارضايتي ديگري آب بخوره. اگه مورد اينه كه بايد پيداش كني.
اما اگه خداي نكرده دچار تب همه گاني:" پول -تيپ -مدرك" شدي قربونت برم كه شرمنده كه داري اشتباه ميري..مدرك بالاتر هميشه با درك بالاتر همراه نيست. گاهي حتي با خود فريبي بالاتر همراهه!
لطفا علت حقيقي رو جستجو كن و اگر دليلت براي رد همسرت اشتباهه عزيزكم گناهه كه فقط به خاطر تحصيلات اونو رد كني .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara20

من همسرم را دوست دارم و برای اینکه بله نهایی را بدم خیلی نشستم با خودم فکر کردم و دوباره معیارام را بررسی کردم اولویت بندی کردم بدون در نظر گرفتن هیچ گونه احساسی و ایشون دوباره پذیرفته شدن

---

خوشحالم كه منطقي ازدواج كردي ولي دختر گل اين فكرا ديگه چيه ؟هر وقت اين فكرا اومد سراغت بهشون ميدون نده.اين تاپيك رو بخوون

تكنيك توقف فكر

مدام تكرار كن و حتي به ديگران بقبولون كه بهتر از اين مرد وجود نداره اگه خودت به همسرت احترام بذاري بعد از مدتي ميبيني كه همه ايشون رو دوست دارن و ناخوداكاه بهش احترام ميذارن

ممنون دوستای خوبم گلنوش عزیز ممنون از تاپیکی که گذاشتی سعی می کنم راهکار ها را انجام بدهم ، امیدوارم موفق بشم شما هم برام دعا کنید راستش این نگرانیه من به همسرمم سرایت کرده و ایشونم از این بابات کمی ناراحته و من می خواهم زودتر از دسته این افکارم خلاص بشم

سارا جان ممکنه بفرمایید چند سال دارید؟ چون سن هم گاهی در بوجود آمدن این افکار موثر هست.

سابینای عزیز من 24 سالمه و الان یه مشکل دیگه ای که پیدا کردم چون در اکثر مواقع مامان بابام با هم مشکل دارن نمیدونم من باید چطوری روحیه ام را جلوی همسرم حفظ کنم؟چطوری تو لحظه هایی که میدونم تا چنددقیقه قبل تو خونه دعوای حسابی بوده الان آرامشم را حفظ کنم؟وازتون می خواهم بهم بگید چطوری با خانوادم برخورد کنم تا همیشه احترامشون حفظ شه ممنون

دوستای خوبم خواهش می کنم کمکم کنید میدونم که دیگه از حرفای تکراریم خسته شد خودم دیگه خسته شدم از این همه فکرهای مسخره که تو سرم میاد چی کار کنم این فکرها خیلی بهم فشار میاره و داره کنترلش از دستم خارج میشه تازگیا که ناخودآگاه یه سری راههای جدایی به ذهنمم میاد که سریع مسیر ذهنم را عوض می کنم و بجاش به مسائل خوب و نکات مثبت همسرم فک می کنم همسرم پسره خیلی خوبیه اهل کاره ، رفیق باز نیس ، اهل دود و دم نیس ، خانواده دوسته ، هرکاری برای خوشحالی و راحتیه من انجام میده ولی با این همه من نمیدونم چرا این حسای مسخره میاد تو سرم؟چی کار کنم؟

سارا جان هیچوقت اجازه نده همسرت چیزی از دهواها و یا رفتارهای پدر و مادرت بداند- این خیلی مهم است- همیشه انها را ببر بالا- و همیشه جلوهمسرت از آنها به عنوان یک زوج ایده آل و مهربان یاد ببر- بگذار همسرت آنها را دوست داشته باشد و از آنها خاطه خوبی داشته باشد برای آینده زندگی خودتم خوبه- یکی از مشکلات خواهر من در زندگی همین گفتن حقایق زندگی پدر و مادرم و دعوای آنهابود که دودش تو چشم خواهرم می رفت و گرنه مشکلی که حل نمی شد- اینقدر هم مثل من بی خودی فکر نکن -موفق باشی:310:

لیست ترسها و ناراحتیهاتونو بنویسید.
بسنجید که چقدر از این ترسها منشا درونی داره و چقدر در اثر رفتارهای همسرتونه.
کمالگرایی و ترس دو مشکل بزرگیه که من با پستهای شما فکر میکنم داشته باشید

سارا جان راستش من موافق نیستم خونوادت رو خیلی گل و بلبل نشون بدی و به عنوان یه زوج ایده ال به همسرت معرفیشون کنی.چون شما قراره یه عمر با هم زندگی کنین و خواه نا خواه همسرت متوجه اختلافات پدر و مادرت میشه و ممکنه شوکه بشه(بخاطذ تعریفای برعکسی که تو کردی) حتی ممکنه تصور کنه تو ادم دروغگویی هستی.بهتره راستشو بگی اما خیلی خودتونو درگیر مسائل خونوادت نکنین.اونا مشکلشونو باید با خودشون حل کنن شما بهتره به فکر زندگی خودتون باشین.بد نیست حتی گاهی اوقات با همسرت در مورد خونوادت درد دل کنی اما در حدی که ذهنیتش نسبت به اونا منفی نشه یعنی اگه ازشون گله میکنی همون موقع خوبی هاشونم بگو.به هر حال شوهرت تو رو برای خودت خواسته نه بخاطر خونوادت.
در مورد مشکل قبلیت هم باید ببینی این وسواس و توجه زیاد به حرف دیگران تو همه موارد هست یا فقط در مورد شوهرت.مثلا اگه کسی بهت گفت از رنگ لباسی که پوشید یخوشش نمیاد اون لباس رو واسه همیشه میذاری کنار؟اگه در مورد همه چیز انقد دهن بینی احتمالا به اندازه کافیاعتماد به نفس نداری.باید اول خودت رو همینجوری که هستی دوست داشته باشی بعدش شوهرتو.
اگه فقط در مورد شوهرت انقد حساسی باید بدونی معیارهای دیگران لزوما برات خوشبختی نمیاره چه بسا اون ادما تو ازدواج خودشون با اون معیارها موفق نشن.تو اگه خودت ازشوهرت راضی باشی کافیه.اجازه هم نده کسی کلامی علیه شوهرت حرف بزنه.وقتی زندگی مشترک خوبی داشته باشی دیگران هم ازت یاد میگیرن به جای توجه به تحصیلات یا مسائل ظاهری به مسائل مهمتر توجه کنن

سارا جان من فکر می کنم مشکل شما این است که ساعات زیادی در روز بیکاری و مشعله ذهنی کمی داری. برای همین این افکار مزاحم و وسواس گرایانه و یا حرفها و رفتارهای دیگران مدام تو ذهنتون هست و دارید تحلیلشون میکنید و ازارتون میده. اگر درست حدس زدم راه حل اینه که سعی کنید سرتون رو خیلی شلوغ کنید.

سلام سارا جان.
خوبی؟

لیستت رو نوشتی؟ لیستی که یک زن امیدوار گفته بود.
اگه دوس داشتی ما رو هم در جریان بذار.

بهار و دلجوی عزیز هم راههای خوبی ارائه کردن. پست هاشون رو با دقت بخون سارا جان.

منتظر حرفات هستیم:46:

ممنون از همه شما دوستای خوبم که تاپیکم را می خونید و من را راهنمایی می کنید ، راستش همسرم از ابتدا هم به من گفت اگه تو خونتون مشکلی هست با من مطرح نکن چون نگاهش به افراد تغییر می کنه و من هم نمی خواهم رفتارش و طرز فکرش راجع به خانوادم عوض بشه و تا الانم تمام تلاشم را کردم تا خانوادم را خوب نشون بدم
ولی بالاخره وقتی مامان بابام با هم قهرن من دلم گرفته است و حوصله همسرم را ندارم دوست دارم اول مشکل مامانم اینا حل شه بعد خودم برم دنبال زندگیم ، اینطوری همش عذاب وجدان دارم که مامانم هی زجر میکشه و من دارم خوش می گذرونم و فکرم تمام پیش مادرمه
راجع به احساساتم که زن امیدوار من ترسها و ناراحتی هامو نوشتم همه ریشه اش از من برمی گرده از اینکه من می ترسم ایشون با من صادق نبوده باشن یا بعدا زیر قولاشون بزنن و به خواسته های من توجه نکنن
می ترسم زندگیم مثل مامانم اینا همش تو جنگ و دعوا باشه ، می ترسم سرم داد بزنه یا حتی دستش را روی من بلند کنه ، می ترسم درسش را ادامه نده و...
که اگه این مسائل پیش بیاد من خیلی ناراحت میشم و ضربه می خورم ، بعد می گم اگه مثلا تحصیلاتش بالاتر بود یا از لحاظ موقعیت اجتماعی بالاتر بود آنوقت من این همه دغدغه نداشتم هی به خودم میگم من که این همه موقعیت های خیلی بهتر از ایشون از این لحاظهای درسی و مالی و اجتماعی داشتم و من ایشون را بخاطر اعتقاداتشون و طرز فکرشون قبول کردم می ترسم اشتباه شناخته باشم و ...
قبل از اینکه جواب مثبت را بدم حرفایی که دیگران بهم می زدن را برای خودم تصور کرده بودم و واکنش خودم که نسبت به آنها بیخیال باشم را هم داشتم ولی وقتی الان میبینم که خانوادمم یه موقع ها یهم میگن که من موقعیت های بهتری هم داشتم من را کمی آزار میده ، حرفای مامان بابام که ما از آنها سر تریم و بهتریم از این حرفا عذابم میده نمیتونمم به همسرم بگم که مشکل چیه
دلجوی دلتنگ من الان دارم خودمو برای کنکور اماده می کنم برای همین تقریبا وقتم با درس پره ولی نمیدونم چرا این افکار مزاحم عین خوره افتاده تو جونم الان میگم ای کاش من عاشق همسرم میشدم مثل خیلی دخترهای دیگه کاش با عقلم تصمیم نمی گرفتم شاید آن موقع شرایطم بهتر بود ؟
من یه روز خیلی خوبم یه روز نه ولی تو تمام این مدتم سعی ام را کردم تا با همسرم خیلی خوب باشم تا بعدا مشکلی پیش نیاد ولی تو دلم هی میگم اینا که تظاهره چه فایده
ممنون میشم بازم کمکم کنید یعنی من دچار وسواس فکری شدم؟باید برم پیش مشاور؟

سلام سارا

تبریک میگم ازدواجتو.... بنظرم همش برمیگرده به همون مشکلای داخل خونه چون همه رو با یک دید میبینی و فکر میکنی زندگی تو هم دقیقا مثل خانوادت میشه

در مورد اینکه موقعیت های بهتری داشتی ... موقعیت بهتر رو میشه تعریف کنی یعنی چی؟ بهتر از نظر....
1: تحصیل
2:مالی
3:تیپ و قیافه

اگه مثلا همسرت یه پزشک بود یعنی توی دنیا دیگه بهتر از اون پیدا نمیشد؟؟ مسلما پزشکهای بهتری پیدا میشدن پس گزینه اول خط خورد

گزینه2 از نظر مالی ... اگه یه مولتی میلیاردر باشه حتما از اون پولدار تر هم پیدا میشد و شما باز هم میخواستی بری دنبال اون ؟؟

گزینه3 تیپ ...هر کسی میتونه زیباتر باشه و این سلیقه ای هست

حالا شما حاضری یه شوهر بهتر با مدرک بالاتر با پول بیشتر و تیپ قشنگتر باشه ولی اصلا درکت نکنه با خانوادت بی احترامی کنه جرو بحث همش راه بندازه. کتکت بزنه زن دنبال زن ها باشه و.....

معیار انتخاب همسرت رو عوض کن مشکلاتت حل میشه :72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

اتفاقا چون با عقل انتخاب کردی بهترین انتخاب تو بوده :104:

عزیزم اگر متوجه بشی که ریشه ترسهات از چیه شاید بهتر بتونی براشون مسکن پیدا کنی.

منظورم اینه که شاید به خاطر اینکه روابط پدر و مادرت خیلی خوب نبوده شما فکر می کنی که اون اتفاقات نا خوشایندی که در زندگی پدر و مادرت بوده برای شما هم اتفاق میافته و به نحوی داری در ذهنت زندگی پدر و مادرت رو با زندگی خودت و همسرت همانند سازی می کنی. درسته؟

ممنون از شما دوستای خوبم ، بله من دائم زندگیه خودم را با زندگیه مامان بابام مقایسه می کنم و این ترسم را خیلی بیشتر می کنه ، زهرای عزیز بله منم خودم میدونم هیچ وقت فردی پیدا نمیشه که خوب مطلق باشه و همیشه افرادی هستند که بالاتر از آن فرد هستند ولی در شرایط فعلی گفتم افرادی بودن که موقعیتهاشون از همسرم بهتر بود منم که خودم میگم همسرم خیلی خوبه و دوستش دارم و تمام این حرفایی که گفتید را هم میدونم وهمیشه با خانوادم سر این موضوع اختلاف نظر داشتم ولی نمیدونم چرا این افکار بدون اختیار وارد ذهنم میشه :302:با اینکه خودم همه این مسائل را میدونم و بهشون اعتقاد دارم
مشکل من الان اینکه چطوری جلوی افکارم را بگیرم؟چطوری برخورد کنم تا مثل مامانم اینا نشم؟

سارای عزیزم، امکانش هست به یه مشاور مراجعه کنی؟

دیگه خسته شدم از این حسای بدی که دارم خواهش میکنم کمکم کنید

سلام

دوست عزیز تا جاییکه از صحبت های شما برمیاد دچار وسواس فکری شده اید که نمیدانم آیا فقط در مورد این قضیه هست یا قبلا هم در رابطه با مسایل دیگر دچار وسواس شده اید . باید توجه کنید که اگر آنطور که اشاره کردید با بررسی معیارهایتان و تفکر جواب بله را داده اید دیگر جایی برای نگرانی بی دلیل نیست .به حرف اطرافیان هم اینقدر حساس نباشید چراکه همیشه کسانی خواهند بود که به تصمیم شما ایراد بگیرند.این خود شما هستید که باید اعتماد به نفس داشته باشید و به تصمیم خود که می فرمایید با بررسی انجام داده اید پایبند و مطمئن باشید. این تفکر که شاید فرد بهتری نصیبم می شد مطئن باشید هیچگاه تمامی نخواهد داشت و شما اگر بخواهید به افکار وسواسیتان بها دهید با هرکس دیگر هم عقد کنید مرتب همین موضوع که شاید فرد بهتری یافت می شد شما را آزار خواهد داد که در کل بی پایه و اساس هست.پس گوش به شیطان رجیم نسپارید و زندگی را برای خود و همسرتان تلخ نکنید.در ضمن شما در درجه اول مسوول زندگی خودتان هستید نه والدینتان.مسلما وصلت آنها را شما ترتیب نداده اید که تا درجه شکنجه ، خودتان را در برابر سعادت آنها باهم مسوول بدانید . البته اگر کمکی جهت بهبود روابط پدر مادرتان از دستتان بر بیاید حتما باید انجام دهید ولی اینکه به دلیل خوشبخت نبودن آنها خود را از سعادت محروم کنید کار درستی نیست و پدر مادر شما هم اگر خود احساس خوشبختی نکنند ولی احساس خوشبختی شما را از صمصم قلب خواستارند.