جدایی ۶ ماه بعد از عقد ؟

سلام

من ۲ سال پیش واسه ادامه تحصیل به آمریکا اومدم. از همون وقت تو ذهنم بود که واسه ازدواج یه نفر تو ذهنم باش. یه نفر از هم کلاسیهم که خیلی‌ مذهبی‌ بود رو تو ذهنم بود که تقریبا خوب میشناختمش. قابل خروج از کشور واسه خواستگاری اقدام کردم اما جوابِ - شنیدم چون گفتم که واسه زندگی‌ می‌خوام آمریکا بمونم. بعد از ۱ سال که اینجا بودم دوباره به فکرِ ازدواج افتادم . با همون خانم تماس برقرار کردم گفت خانوادش رو راضی‌ میکنه . بعد از مدتی‌ گفت خانوادش راضی‌ هستن و قرار شد من برم ایران واسه مراسم. ایشون و خانوادش خیلی‌ مذهبی‌ هستن. وقتی‌ ایران رفتن باز میخواستن واسه من شرط بزارن که من باید برگردم که خانم خانواده رو راضی‌ کردن که هیچ شرطی نذارن. چون به من علاقمند بودن خیلی‌ کمک کردن که وصلت سر بگیره. البته تو بحث هامون بار‌ها باهم بحثِ مون میشد چون راجع به بعضی‌ مسایلِ مذهبی تفاهم نداشتیم. ایشون خیلی‌ مذهبی‌ هستن و من مذهبی‌ معمولی‌ هستم.

۱ ماه بعد از عقد من از ایران رفتم و قرار شد سال بد عروسی‌ بگیریم. چون ایشون دانشجو بودن و ۱ سال تا اتمامِ کارشناسی ارشدشون مونده بود.

بد که من اومدم آمریکا، بحث همون زیاد شد. رو مسایلِ مذهبی‌ ، سیاسی ، ... بحث میکردیم و ایشون چون حرفای که من میزدم رو قبول نداشت عصبانی‌ میشد و بحث با عصبانیتِ ایشون تموم میشد. الان که حدودا ۶ ماه می‌گذره از زمانِ اومدن من به آمریکا، ایشون یهو میگن پشیمون شدن . میگن ایشون اصلا از اومدن به آمریکا خوششون نمیومد و فقط چون فکر میکردن من فرد ِ ارزشی و مذهبی‌ هستم میخواستن بیان آمریکا، حالا که دیدن من عوض شدم و یون مذهبی‌ که ایشون می‌خواد نیستم ، دیگه انگیزه واسه اومدن به آمریکا ندارم . میگن من دل‌ چرکین شدم . فکر می‌کنم اشتباه کردم . من باید با یه فردی که ایران بود و مثل خودم مذهبی‌ بود ازدواج می‌کردم . هر چی‌ من میگم بابا مگه شما نمیدونستی که من مذهبیم معمولی‌ هست ، دیدگاه‌های سیاسی من رو ، اینکه خوب وقتی‌ عدم محیط آاش عوض می‌شه خوب عوض می‌شه. ولی‌ ایشون میگه من خواب بودم . نفهمیدم چطور شد. الان بیدار شدم. الان فهمیدم که اشتباه کردم. من همش الان ناراحتم که میخوام بیام آمریکا.

میگه به هر حال میتونیم اشتباه رو جبران کنیم. ما فقط عقد کردیم. الان میتونیم جدا بشیم و اسم همون هم از شناسنامه‌ها پاک می‌شه. بعد میگن که شاید به ظاهر سخت باشه اما بعد از چند ماه عادی میشه.

هر چی‌ هم من میگم بابا اینجا می‌شه حجاب داشت و مذهبی‌ بود ، میگن که یون مذهبی‌‌های اونجا رو من قبول ندارم . آدم وقتی‌ آمریکا میره رفعه زده میشه. میگن به من باید قول بعدی که بعد از درس برمیگردی ایران که من گفتم اگه میخواستم حمصهین قولی‌ بدم ۲ سال پیش میدادم.

خلاصه ایشون میگم الان دیر نشده، بیع جدا سهیم و شما هم بعد از چند وقت برو با یکی‌ که مناسب باشه و بخواد آمریکا بمونه ازدواج کن و من هم با یکی‌ که مثلِ خودم مذهبی‌ باش و ایران زندگی‌ کنه ازدواج می‌کنم.

به نظر شما چی‌ کار کنم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

الان تصمیم گرفتیم که ۱ ماه باهم ارتباط نداشته باشیم که ایشون خوب فکر کنند.

من می‌تونم با صحبت کردن و وعده وعید راضیشون کنم که بیان آمریکا . چون احتمالا بعد از یه مدت دلشون تنگ می‌شه و بعد حاضر میشن که بیان (یادشون میره که قبلان گفتن به هیچ وجه آمریکا نمیان !) ولی‌ میترسم که فردا که اومد آمریکا بهم بگه که من قبلان گفتم که خوشم نمیاد بیام و بیع جدا بشیم اما شما جدی نگرفتی. از این میترسم.

الان چندین بار بهم گفتم که من قبل از عقد چند بار ابراز کردم که از زندگی‌ در آمریکا خوشم نمیاد اما شما جدی نگرفتی و چون من هم احساساتی شده بودم نفهمیدم و بله رو گفتم! میگن یون موقع جدی نگرفتی الان جدی بگیر. میگن ما الان جدا بشیم خیلی‌ بهتره که بعد از عروسی‌ جدا بشیم.

من چون دخترِ خیلی‌ خوبی‌ هستن از هر نظر دلم نمیاد. اما از این هم میترسم که ایشون فردا بگن کاش همون موقع جدا میشودیم. چون الان خیلی‌ میگم کاش، کاش ...... و هی‌ افسوس می‌خوره که چرا قبل از عقد جدی نگرفته و اشتباه کرده.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ایشون کلا از اینکه تو آمریکا ملت رفاه زده میشن ناراحت هست. میگن محیطش آدم رو دنیا زده میکنه و از آخرت میندازه.

اختلاف هامون هم بیشتر رو مسایلِ جزئی هست.

بعضی‌ چیزای که ایشون روش مشکل داره: من موزیک گوش میدم و گاها هم صدای خانم، اگه خانم دستش رو دراز کنه دست میدم. با خانم‌ها کلا راحت برخورد می‌کنم . یعنی‌ اینطور نیستم که سرد و رسمی‌ برخورد کنم. حتا دوست‌های دارم که خانم هستند. گاها با بعضی‌ دوستام که تو ایران میشناختمشون و الان خارج هستن چت می‌کنم و احوال پرس هستم. البته وقتی‌ چت هم می‌کنم ممکنه شوخی‌ هم بکنم ( در حالی‌ که ایشون میگه تاا کاری نداری چرا باید با یه دختر چت کنی‌. اصلا چه لزومی داره که باهاش شوخی‌ کنی‌) هر چند که من حتا چت که می‌کنم طرف رو با عنوانِ شما خطاب می‌کنم و ضمیرِ جمع به کار میبرم اما خوب عادت دارم که شوخی‌ هم می‌کنم . در حدِ یه شوخی‌ِ معمولی‌ دوستانه. بعضی‌ دوستم اینجا هستن که گاهان بار می‌رن واسه تفریح، ایشون میگن من ازشون خوشم نمیاد و دوس ندارم بهاشون رفت و آمد کنیم. من صورتم رو میتراشم . در مورد مسایل ِ سیاسی هم من مخالف هستم اما ایشون بسیار رو امام و رهبر حساس هستن. مورد دیگه‌ای به ذهنم نمیرسد . البته ایشون هم خیلی‌ مقید و مذهبی‌ هستن.

یک خصلتِ من هم این هست که من زیاد حرف میزنم. واسه همین نمیتونم یه مطلب رو مخفی‌ کنم. مثلا اگه یون روز یه کلیپ دیده باشم که یه چیزی رو ثابت کرده باش (سیاسی) حتما باید با یکی‌ راجع بهش حرف بزنم . واسه همینم اختلاف‌های سیاسیمون گاها موجبِ دعوا میشه.

دوست عزیز یک موردی که هست البته من الان هم خودم باهاش درگیرم همین دل کندن از خانوادهها ورفتن در یک محیط ناآشنا است- البته من مذهبی نیستم ولی من هم خودم همیشه می گویم کاش با یکی درایران ازدواج می کردم و دنبال یک سرنوشت نا معلوم نمی رفتم من هم مثل همسرشما می گم جدا می شم و اسممون از شناسنامه ها پاک می شه- اگر واقعا زندگیتون دوستدارید و به این دحترعلاقه دارید دلگرمش کنید بهش اطمینان بدهید که شرایط زندگی آن جا با آن چه او می خواهد سازگاری دارد بطور مثال او می تواند محجبه با شدو اعتقاداتش را داشته باشد و شما به آن احترام می گذارید و همین طور اگر دوستانتان بار می روند شما قرار نیست به بار بروید اگر با خانمها صحبت می کنید فقط در حد کاری و درسی است – بهش حق بدهیهد او داره همه زندگیش این جا به امید شما رهامی کند و می آید در یک محیط ناآشنا- باید حمایتش کنید چ.ن جز شما کسی را ندارد- موفق باشید

ممنون از شما دوست عزیز.
نمی دونم. فعلاً که کلا ناراحتم که چرا من حواسم نبود که آمریکا واسه همچین دختری مناسب نیست. چون هم خودش زجر می کشه هم من .
می تونم تشویقش کنم برا اومدن، اما خوب می ترسم فردا اظهار ناراحتی کنه که من می تونستم اون موقع به راحتی جدا شم ولی شما نذاشتی. بعد هم منو مقصر بدونه مثل الان که میگه من قبل عقد چند بار گفتم از زندگی اونجا خوشم نمیاد اما شما جدی نگرفتی حرفام رو.
البته همونطور که گفتم تنها مساله این نیست. اون با خودم هم مساله داره که من نمی دونم چرا تو این مدت 2 سال قبل عقد نگفت که آقا من با اینا مشکل دارم و به درد شما نمی خورم. با وجودی که من بارها خوصوصیات اخلاقیم رو گفته بودم.

سلام لطفا به همسرتان بگویید در ایران پیش مشاوره بروند بعدچند جلسه شما هم همان وقت می توانید به مشاوره تماس بگیرید و مشاوره در حضور همسرتان با شما صبت کند به نظر من که همش ترس ازیک کشوردیگر است و همین طور خوب آدم نگران خانواده هم هست این باغث می شود که شرایطی که انسان قبلا قبول کرده حالا به نظرش سخت بیاید او هم شمارا انتخاب کرده بهش فرصت بدهید بادیدبازتری واردزندگی شود و حسابی تحقیق کند مادخترها از تغییرات می ترسیم و همین طورمی ترسیم دریک کشور دیگر بدون حمایت خانواده ها قراربگیریم همسرتان الان به خانواده اش بیشتر ازشما وابسته است برای همین فکر می کندشاید بهتر بود همین جا ازدواج می کرد ازشرایط بد چیزی نگید شماهمین که در یک کشور غریب درس می خوانیدو خود را اداره می کنید پس از پس مشکلات بر می یایید اغتمادش را جلب کنید- امیدوارم زندگی شادی را شروع کنیدبرای ما هم دعا کنید

ضمن تایید حرفهای as56 من هم فکر می کنم خانمتون اگر بیایند امریکا زندگی برایشان خیلی سخت باشد. من که مثل خانم شما نبودم و انعطاف پذیریم (البته نم یگویم انعطاف پذیری پیز خوبی است چون من الان حس می کنم دیگر خودم نیستم و یک عروسکم که ساخت ذهن همسرم هستم) زیاد بود الان هزار و یک مشکل دارم. تاپیک من را بخونید. شاید بهتر باشه بیشتر جوانب مختلف را بسنجید و ببینید در هر مورد شما از هم چه انتظاری دارید و ببینید ایا می توانید شرایط هم را به صورت توافقی قبول کنید یا نه. و در اخر ببینید هر کدام از شما چه مقدار لازم است از انتظارات و خواسته هایش بگذرد و توان خود را در ان موارد بسنجید.

مثلا در مورد مهمانیهایی که رقص در ان است
در مورد گوشت حلال و حرام
در مورد مسائل سیاسی
در مورد اینده زندگی
در مورد دست دادن
در مورد کنار ساخل رفتن
در مورد نحوه لباس پوشیدن

در هر کدام ببینید چه توافقی می توانید بکنید که هر دو تا حدی به خواسته تان برسید و در کدام موادر حاضر نیستید کوتاه بیایید. ولی در مورد مسائل سیاسی از این لحاظ که خیلی نیاز به جزییات در نگرش دارد شاید بهتر باشد توافق کنید که هر گز در این باره با هم صحبت نکنید.

این هم لینک تاپیک بنده : لینک

درتکمیل حرفای دلجو دلتنگ عزیز
اگر درموارد ذکرشده تفاهم دارید درمورد مسائل سیاسی لزومی ندارد نظرات مخالفتون رو بیان کنید و ایحاد حساسیت کنید

راستش نمیدونم چی‌ شده اما انگار ما هر ۲تامون بدمون نمیاد بهم بخوره. انگار ۶ ماه از عقد گذشته و دور بودن از هم، محبت بینمون رو کم کرده. اون همش چیزای که قبل از عقد روش بحث کرده بودیم رو یادش میاد و فکر میکنه اشتباه کرده که اونا رو جدی نگرفته، منم فکر می‌کنم که اصلا شاید نباید ازدواج می‌کردم. اصلا چرا یک فردِ اینچنین مذهبی‌ رو انتخاب کردم، حداقل باید مذهبیش مثل خودم می‌بود. فکر کنم واسه همین هست که ۲تاا مون تلاشی جدی نمی‌کنیم که این بحث‌ها تموم بشه.

البته خانمم پدرشون رو کودکی از دست دادن و واسه همین خیلی‌ حساس هستن. بعضی‌ وقتا فکر می‌کنم آیا واقعا میتون مشکلاتِ اینجا رو تحمل کنه مخصوصا که با داشتن حجاب و مذهبی‌ بودن ، شرایط اینجا خیلی‌ سخت هست. ....

راجع به نکته‌های که گفتید من رو ظواهری مثل گوشت حلال حرام رعایت می‌کنم . اصلا اهل پارتی نیستم چه بس به مختلت. اهل لبِ ساحل رفتن هم نیستم اما دوس دارم گردش رو. ولی‌ خوب من با خانم‌ها خیلی‌ راحت برخورد می‌کنم، چند تاا دوس دارم که خانم هستن. برخوردم محدود به مسائل کاری نمی‌شه یعنی‌ ممکنه شوخی‌ هم بهاشون بکنم. تازه بدم نمیاد کلیپِ رقص ببینم یآا عکس هایی که معمولان تو بالاترین میذارن که مال خانم‌های زیباست رو میبینم. البته میدونم از نظر دین اشکال داره اما واسعم عادی شده و شده یه سرگرمی. واسه زندگی‌ هم تصمیم دارم همینجا بمونم.

خانمم بعضی‌ وقتا میگه اصلا نمیخواد اینجا زندگی‌ کنه ، بعضی‌ وقتا هم میگه از اینکه من رو احکامِ شرع مقید نیستم ناراحته و میخواد جدا بشه که دیگه اشتباهش رو ادامه نده. بعضی‌ وقتا هم خوبه و اظهارِ دلتنگی‌ میکنه ولی‌ بد از ۱ روز دوباره باز بحثمون میشه.

بنظر شخصیه من (که امکان داره اشتباه هم باشه)
چهار حالت داره :
1. با این روحیات متفاوت همینجا تمومش کنید بهتره
2.شما باید خودتو تغییر بدی
3.توانایی تغییر طرف مقابلت رو داشته باشی و طرفت هم بخواد تغییرکنه
4.با همین شرایط هم کنار بیاید و هیچکدومتون دم نزنید

سلام دوستم

با عرض معذرت که با سن کم تو تاپیکتون نظر میدم

برای من واقعا سوال شد که :
خانم شماقبل ازدواج با امریکا آشنا نبوده؟؟
مگه نحوه ی پوشش و فرهنگ اونوره آب رو نمیدونسته 6ماهه پیش؟
همه جای دنیا با حجاب هست بی حجاب هست استکبار هست فقیر هست فساد هست اما به نظر شخصی من
هنر اینه که ادم تو موقعیت های بدتر خودشو حفظ کنه که من بعید میدونم اونجا مشکلات اینجا رو داشته باشه
من فکر می کنم بیشتر مشکل این خانم دوری از خانواده اس تا امریکا
سعی کنید توضیح بدید همه ی شرایط اونجا رو بدون هیچ کم و زیادی و بهش اجازه بدید خوب و بون احساسات تصمیم بگیره ان شااله که خیر میگذره

سلام
من خودم الان درگیر یه ماجرای تموم شده هستم نمی دونم اینی که میگم درست یا نه
ولی از نظر من اختلاف سیاسی و مذهبی خیلی مهم گرچه علاقه هم مطرحه ولی این اختلاف ها به مرور کم رنگش می کنه من یه دخترم .و می دونم چقدر واسه یه دختر سخته که بگه نه اون هم بعد عقد ولی زندگی با کسی که ادم رو درک نمی کنه سخت تره خیلی دقت کنین

واقع بین باشید.شما هر دوتون از 2 دنیای متفاوت هستین با سبک زندگی مختلف.

هیچ کدومتون نخواهید تونست روش زندگیش رو تغییر بده.چون شخصیت هر دوتون در طی سالها شکل گرفته

به هر حال خانمتون دینش (صحیح یا غلط) رو در خطر میبینه و بعید میدونم ازاین مسئله کوتاه بیاد

مسئله اینجا و امریکا نیست.شماها اگه ایران هم بودین بازم همین مشکلات رو داشتین

شما هنوز عقد و از هم دورین .وقتی به زندگی مشترک وارد بشین همین به نظرخورده ریزها کافیه که جرو بحثا شروع بشه و اعصابتون خورد بشه

پس به خودتون و اون خانوم بیشتر فرصت شناخت بدین و اگه هردوتون مطمئن شدین واسه هم مناسبین ازدواج کنید.شاید بیشتر ازیه ماه زمان لازم باشه.باید بیشتر و بیشتر با هم حرف بزنید و خواسته های قلبیتون رو بیان کنید.

سلام من هم با بهار 66 عزیز موافقم این مسائل بسیار مهم هستند و با اصرار و اینکه بعدا درست میشه و غیره حل شدنی نیست این اختلافاتی که فرمودید مذهبی و اعتقادی و سیاسی بسیار بسیار در زندگی مهم هستند اون هم در خارج از کشور پس به هم فرصت بدهید و اگر فکر می کنید که نمی تونید با هم کنار بیایید یعنی اینکه شما از لحاظ سیاسی مثل ایشون فکر کنید و ایشون هم متقابلا .پس سعی کنید منطقی و درست تصمیم بگیرید نه احساسی و از روی اصرار. موفق باشید.:82:

مدتِ زیادی گذشت و اتفاقتی افتاد.

ما همچنان بحث می‌کنیم. چند بار ایشون جدی خواستن جدا بشوند که من نگذاشتم. اما الان ایشون خیلی‌ جدی میگه به صلاح نمیدونه ما ازدواج کنیم. حتا اینو به خانواده‌ها هم کشونده. الان به همه گفت که می‌خواد بره درخواست طلاق بعده.

من هم فکر کردم که شاید به صلاح باش از هم جدا سهیم. واسه همین چند باری زنگ زدم بهش که دلخوری‌ها رو از دلش در بیارم اما دیدم جدی هست گفتم بذار اقدام کنه.

فقط یه نکته هست که خانواده‌ها سر سخت مخالفِ جدایی هستن. خودم هم فکر می‌کنم که یعنی‌ ما چند سال ارتباطمون رو باید فراموش کنیم؟ یه وقتای فکر می‌کنم اگه جدا بشم چند سالِ دیگه دوباره ازدواج می‌کنم اما اینبار دیگه درست انتخاب می‌کنم و کلی‌ تو ذهنم برنامه میریزم اما یهو یاد خاطرات الان می‌افتم و دلم میگیره.

الان گذاشتم یه مدت بگذره. ولی‌ اگه آروم بشه میخوام ازش بخوام جلو همه بگه که در کمال سلامت ، قبول می‌کنه که با من همونطور که هستم زندگی‌ کنه.شاید هم غلط باش این کار اما اینقدر عصبی شدم که فقط اینجوری آروم میشم.

واقعا عدم تنها که هست چقد راحته ! تاا ازدواج میاد وسعت کلی‌ اعصاب خوردی میاد !

جالب که خیلیا به من گفتن شما سطح مذهبیتون بهم نمی‌خوره اما من گفتم بذار خانم خونم مذهبی‌ باشه . واقعا آدم تا چیزی رو خودش تجربه نکنه نمی‌فهمه !

الان ۳ روز هست که با من قهر کرده سر یه بحث‌های الکی‌. حتا جواب تلفن خواهر و مادرم رو هم نمیده. من هم چند بار زنگ زدم بد و بیراه میگه و قطع می‌کنه تلفن رو. حسابی‌ عصبانی‌ هست. میگه من نمیخواستم تان به این ازدواج بدم ولی‌ تو اصرار کردی.

مادر خانمم هم زنگ زد و گفت یون می‌خواد عزم جدا بشه و به اونا هم گفته که می‌خواد اقدام کنه.

نمیدونم چی‌ کار کنم؟ آیا باید خواهش کنم ازش که کوتاه بیاد؟ دیشب اصلا نتونستم بخوابم ، همش فکر می‌کنم که چی‌ کار باید بکنم !

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط naomidhastam

نمیدونم چی‌ کار کنم؟ آیا باید خواهش کنم ازش که کوتاه بیاد؟ دیشب اصلا نتونستم بخوابم ، همش فکر می‌کنم که چی‌ کار باید بکنم !

---

دوست عزیز:72:

به نظر من فعلا شما هیچ اقدامی نکن.

این امر باعث میشه آرومتر بشی و با آرامش بیشتر تصمیم بهتری بگیری.

اون خانم واقعا اگه مصمم به طلاق و جدایی هست اقدام خواهد کرد.

و در این صورت با توجه به تفاوتهای فرهنگی زیادی که بین شما هست شاید تصمیم ایشون

تصمیم عاقلانه ای باشه.

در غیر اینصورت یا همیشه جنگ و دعوا خواهید داشت و یا یک از شما ها باید از خیلی از افکار

و خواسته های قلبی خود بگذرد که فکر کنم با توجه به شواهد موجود آن شخص همسر شما نیست.

موفق باشی.:72: