واکنش مناسب در مقابل خواستگاری دختر از پسر

سلام
من زیاد با خانم ها رابطه نداشتم، دوست دختر هم نداشتم، از نظر اطرافیانم هم پسر موجه ای هستم. آروم و شوخ طبع. به نظرم چند وقتی است احساس می کنم یک خانمی از هم دانشگاهی هام که البته هم رشته نیستیم و هم را در سرویس و گاهی در محیط دانشگاه می بینیم ( تقریباً صحبت خاصی هم بین ما رد و بدل نمی شه ) سعی می کنه خودشا به من نزدیک کنه؛ حدس می زنم یک طورایی برای ازدواج علاقه منداند. می خواستم ببینم با توجه به شرایطی که در بالا نوشتم و ادامش را هم در پایین می نویسم چه طوری بهتره برخورد کنم؟
اولاً خود ایشون را نسبتاً کم می شناسم و رابطه ی دوستی خاصی هم بین ما نبوده. چند ماهی هست هم را می بینیم ولی مدت زیادی نیست که رابطه ی ما کمی جدی تر شده. خانوادشون را تا حدودی می شناسم، نسبتاً به خانواده ی من نزدیک اند ( از نظر شخصیتی، سنی، رفاه و نسبتاً مذهبی )، که یکی از عواملی که سبب شد که به ازدواج با ایشون باندیشم همین است. خودشون خانم با شخصتی هستند و به نظر نمی رسد که قصد شوخی یا دوستی داشته باشند. من هم تیپم جوری نیست که نشون بده به این شوخی ها علاقه دارم یا دنبال دوستی های کوتاه مدت باشم.
من 23 سن دارم و تحصیلات کارشناسی ام چند ماه دیگر انشاءالله به پایان میرسد. سربازی هم معاف هستم و با توجه به تجربیاتم، به نظر خودم می شه شغلی در رابطه با رشته ام پیدا کنم ولی فیلاً درآمدم جوابگوی خرج کامل یک زندگی نیست.
خانواده ی خودم علاقه منداند که ازدواج کنم ( این را از بین حرفهایشان متوجه می شوم ).
حالا به نظر شما رابطه را کمی نزدیک تر کنم؟ خودم ایشون را می پسندم، اما به نظرم برای ازدواج آشنایی بیشتر لازم است. چه واکنشی نشان بدم؟ تا حالا زیاد رابطه را وارد پیچ و خم نکرم و خیلی محترمانه و نسبتاً کوتاه صحبت هایی بین ما رد و بدل می شه.
راستش وقتی ایشون را دیدم و کمی هم از خانوادشون شناخت پیدا کردم ( همون اوایل )، فکر ازدواج از سرم گذشت ( مثل چند مورد دیگر ) اما با توجه به موقعیت و شرایط اقدام جدی نکرم، به عبارتی تو ذهنم به خودم گفتم که من همچین شخصیتی را به عنوان همسر می پسندم.
موفق و پیروز با شید.

درود
شما ظاهرا شناختی ندارید پس چطور به ازدواج با ایشون فکر میکنید؟
چطور این فکر به ذهنتون اومد که ایشون برای ازدواج خودشو نزدیک میکنه؟؟!
نگاه های اونطوری یا حرفهای خاص همیشه معنیش این نیست که قصد دارم با شما ازدواج کنم!
ایشونم شناختی از شما ندارند!
اگر واقعن قصدتون ازدواجه و شرایطشو الآن دارید بسم الله.به خانواده تون اطلاع بدید تا با دختر خانم صحبت کنند که آیا قصد ازدواج دارد یا خیر.
بعد در مورد بقیه مسائل میشه صحبت کرد.
موفق باشید

نظر من هم این است که اگر قصد و شرایط ازدواج دارید، اول با خانواده خودتون صحبت کنید و جویای نظرشون بشوید.
بعد حالا خودتون محترمانه، یا با کمک خواهر یا مادرتون، به دختر خانم بگویید که می خواهید رسماً به خواستگاری ایشون بروید.

رابطه دوستی با ایشون شروع نکنید.
اگر هدف ازدواج دارید، از طریق خواستگاری اقدام کنید.

سلام
از شما دوستان به خاطر همفکری و یاری تون متشکرم.
ببیند همان طور که گفتم تا اینجایی که تا حالا شناخت دارم، ایشون را برای ازدواج می پسندم ( همان طور که گفتم تا اینجا، یعنی ظاهر و اخلاقی که تا حالا دیدم و همچنین خانواده ی ایشان ). من در خانواده ای زندگی می کنم که اغلب پدر و مادر ها به پسر هاشون دختر خانمی را معرفی می کنند و خلاصه ازدواج ها این طوری پیش می رود. البته چند سالی بود که من در ماجرای ازدواج در خانواده ی مان قرار نگرفتم ولی تا جایی که یادم هست، فاصله ی زمانی مراسم آشنایی تا عرسی خیلی کوتاه بوده و پسر های فامیل ما در سنینی حدود 28 ازدواج می کنند.ولی همان طور که گفتم خانواده ی من راقب هستند که من ازدواج کنند.
در جواب سوالتون که گفتید " چطور این فکر به ذهنتون اومد که ایشون برای ازدواج خودشو نزدیک میکنه؟؟! " باید بگم که به نظرم منظورشون همین است. همان طور که گفتم به ایشون نمی آید که دنبال دوستی های کوتاه مدت باشند. ما همشهری هستیم و بعد از چندین ماه احتمالاً ایشون هم متوجه شده اند که من هم دنبال دوستی های گذرا با دختر ها نیستم. حالا اگر هم به قصد ازدواج نبوده باشد، دست کم از روی علاقه بوده ( مثل علاقه مند شدن یک شخص به یک شخص دیگه به خاطر اخلاق و رفتار و مرام آن شخص. که از این هم این طوری برداشت می کنم که معیار هامون نزدیک است و اخلاقاً به هم می آییم ).
خدا بخواهد من تصمیم دارم که ابتدا از نظر مالی با ثبات و محکم تر بشم و بعد ازدواج کنم. اما همان طور که گفتم ایشون را پی پسندم و همان طور که ذکر کردید لازمه ی ازدواج، شناخت بهتر و بیشتر است. به نظرتون بهتر نیست که من هم کمی خودم را علاقه مندتر نشون بدم تا رابطه کمی قوی تر بشه و بعد از آشنایی بیشتر به طور جدی اقدام کنم.
اگر بشه یه یک مدت عقد بایشم و بعد از سر و سامان گرفتن بیشتر اوضاع آن وقت ازدواج کنیم؟


پیروز باشید.

دوباره سلام
لطف می کنید چند تا از نشانه های علاقه ی خانم ها برای ازدواج را بیان کنید.
من همان طور که ذکر کردم زیاد با خانم ها رابطه نداشتم. در خانواده ی ما هم دختر هم سن من زیاد نیست و همون چند تا را هم سال به سال می بینم.

از راهنمایی هاتون متشکرم.

سلام
پاسخی نیست؟
من خودم در اینترنت گشتی زدم، چند تا مقاله راجع به نشانه های علاقه ی خانم ها به آقایان خواندم ولی زیاد با فرهنگ ما سازگار نبودند. می خواستم ببینم که یک خانم محجبه و مقید و متین چه جورا ممکنه علاقش را به آقا که اونم نسبتاً مقید و سر به زیره نشون بده؟

با تشکر.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

سلام
پاسخی نیست؟
من خودم در اینترنت گشتی زدم، چند تا مقاله راجع به نشانه های علاقه ی خانم ها به آقایان خواندم ولی زیاد با فرهنگ ما سازگار نبودند. می خواستم ببینم که یک خانم محجبه و مقید و متین چه جورا ممکنه علاقش را به آقا که اونم نسبتاً مقید و سر به زیره نشون بده؟

با تشکر.

ببینید دوست عزیز،

شما داری کار رو برای خودت سخت می کنی.
نیازی به این نیست که الآن شما متوجه بشوی که او شما رو دوست دارد یا نه!

اگر جواب خودت رو می خواهی بدانی، با خانواده ات صحبت کن و به خواستگاری ایشون برو.

فرض بگیریم فردا بر شما ثابت شد که ایشون شما رو دوست دارد. اون وقت چه کار می خواهی بکنی؟
آخرش باید بروی خواستگاری یا نه؟
اگر بخواهی همینطوری قبل از ازدواج رابطه شروع کنی، هر دو ضربه خواهید خورد.

نقل قول:

---

به نظرتون بهتر نیست که من هم کمی خودم را علاقه مندتر نشون بدم تا رابطه کمی قوی تر بشه و بعد از آشنایی بیشتر به طور جدی اقدام کنم.

---

این تالار با روابط دختر و پسر بدون اقدام رسمی و آگاهی خانواده ها (حتی به قصد ازدواج) مخالف است.
می توانی یک نگاهی به این تاپیک بیاندازی.

سلام
دوستان و نیلوفر مردابی من هنوز به این سایت سر می زنم، اما در این تاپیک چیزی ننوشتم.
ببینید من خودم علاقه مندم که یواش یواش به زندگیم سرو سامانی بدم، خدا را شکر، دارم تلاشم را می کنم که انتخابی درست داشته باشم، من و خانواده ی من و خیلی های دیگه تلاش ها کردند تا به اینجا رسیدم. دوست دارم حق مطلب را ادا کنم.
یک طورایی رفتارم در عین شوخ طبعی، سنگین است، اغلب آقایون و خانمایی که بیشتر بهشون نزدیک میشم یا اونا به من، تیپ و رفتاری نزدیک به من دارند ( دست کم خودم این طور فکر می کنم ).
من دنبال یاد گیری شناختم؛ چه طور اخلاق و رفتار یک نفر را بشناسیم؟ چه طور بدونیم که یک نفر برای ازدواج مناسبه، چه طور پیشنهاد و جواب بدیم؟
نمی خوام ناپخته عمل کنم. دنبال کسب آمادگی هستم.

نگاه های اونطوری یا حرفهای خاص همیشه معنیش این نیست که قصد دارم با شما ازدواج کنم!
بین ما حرف های اون طوری هم رد و بدل نشده، سلام و علیک کوتاه. جدیداً متوجه شدم که ایشون از دانش آموزان مادرم هم بوده ( البته در دوران دبیرستان ). چند روز پیش هم با مادرم سلام و احوال پرسی داشتد که به همین بهانه از مادرم چند تا سوال راجع به ایشون پرسیدم که در پاسخ گفتند، دختر مودبی و درس خوانی است.
تازه متوجه شدم که سنشون از من کمتر است.
تا حالا ایشون چیزی از ازدواج و علاقه نگفتن.
دوست دارم که اول خودم شخص مورد الاقه ام را پیدا کنم و بعد به خانواده ام بگم که یکی از دلایلی هم که تا حالا غیر مستقیم اقدام نکردم همین است.
توکل به خدا.

بهترین راه هم همینه که اول خانواده پیش قدم بشن تا شما
درضمن این که میگید نمیتونه دلیل بر علاقه باشه شاید این دختر خانم چون شما رو میشناختن و شاگرد مادرتون بودن رفتارشون با شما نسبت به دیگران فرق داشته . (یه جور حس اشنایی ییا قدردانی)
از مادرتون راجعبه این دختر خانم سوال کنید ببینید ایا برای ازدواج با شما این دختر خانم رو تایید میکنند اگه جوابشون مثبت بود و تاییدشون کردن ازشون بخواید که با دخترخانم صحبتی دراین مورد داشته باشند و نظرشون رو بپرسند و در صورت تمایل ایشون برای خواستگاری اقدام کنید و برای اینکه مطمئن بشید که ایشون و شما باهم تناسب اخلاقی دارید با هم به مشاور مراجعه کنید و در عقد یا عروسی عجله ای نداشته باشید و سعی کنید قبل از طی این مراحل هیچگونه علاقه ایی بین شما بوجود نیاد تا منطقی به موضوع فکرکنید و احساسی تصمیم نگیرید و درصورت منجرنشدن به ازدواج ضربه ای نبینیید
موفق باشید:72:

سلام
نیلوفر مرداب عزیز، از پاسخ و یاری شما تشکر می کنم.
یک موضوعی هست اینکه، گویا خانواده برای من دختر دیگری را در نظر گرفتن ( به نظرم چند ساله ). من هم این دختر خانم را نمی شناسم و احتمالاً ایشون را ندیده ام. اما به نظرم میرسد ایشون هم از شاگردان مادرم هستند.
حالا اگر من به خانواده گفتم و خانواده یک جورایی خواستند من را منصرف کنند چی؟ البته این را هم بگم، خدا را بی کران سپاس، من خانواده ای متوجه و محترم و تحصیل کرده دارم. منظورم این است که به علت علاقه و تلاشی که برای ازدواج من با دختر خانم مورد نظرشان داشتند، در سبک و سنگین کردن اشتباه کنند. گرچه این در نظر گرفتن چند ساله هم خیلی خوبه، یعنی چند سال شناخت.

یک موضوع را هم جدیداً متوجه شدم؛ دختر خانم مورد نظر من تازگی ها چندتا کوچه پایین تر محله ی ما ساکن شدند.
ببینید من نسبتاً کم بیرون می رم، صبح تا عصر دانشگاه و بعد هم در محل کار یا خانه مشغول کارم هستم. بعضی وقت ها هم اینقدر درگیر کار هستم و حواسم جمع کارم هست که در کوچه و خیابان با فاصله ی نیم متری دوستانم می ایستم و متوجه ایشان نمی شوم. این ها را گفتم چون به نظرم می رسه این شرایط در انتخاب کردن خیلی موثر اند.

راستش، از 20 سالگی دوست داشتم ازدواج کنم و به زندگیم سر و سامانی بدهم، اما چون به قول امروزی ها شرایط نسبتاً جور نبود ( شرایط مالی، تحصیلات و کار و محل زندگی ووو تجربه )، با دختری وارد رابطه نشدم، اما حواسم را جمع کردم که کی باید چی گفت و کی باید چه کار کردو میشه گفت یک جورایی یک برنامه ریزی انجام داده بودم.

می گم چه طوره روزی 200 کاسه آش ببرم در خونشون؟ هان؟ خویه؟ ( شوخی کردم ).

توکل به خدا.

سلام ideعزیز
دلیل اینکه گفتم قبل از این که با خانواده ات مشوررت کنی با دختر رابطه ای برقرار نکن همین بود چون اگر شما رابطه ای برقرار کرده بودی و علاقه ای ایجاد شده بود الان مسئول بودی ولی افرین عاقلانه رفتار کردی
نگفتی با مادرت در این مورد صحبتی کردی؟اگه صحبت نکردی دراولین فرصت از مادرت بخواه که اون دخترخانم رو به شما معرفی کنه و شما هم این دخترخانم مدنظرت رو بیان کن و به کمک خانواده این دومورد را بسنج و بهترین انتخاب راداشته باش

نقل قول:

---

از 20 سالگی دوست داشتم ازدواج کنم و به زندگیم سر و سامانی بدهم، اما چون به قول امروزی ها شرایط نسبتاً جور نبود ( شرایط مالی، تحصیلات و کار و محل زندگی ووو تجربه )، با دختری وارد رابطه نشدم، اما حواسم را جمع کردم که کی باید چی گفت و کی باید چه کار کردو میشه گفت یک جورایی یک برنامه ریزی انجام داده بودم.

---

اینها شرط کافی برای شروع زندگی نیست از همه اینها کفو بودن مهمتره و داشتن مهارت زندگی.
اینکه الان در زندگیت مهارت داشته باشی و مشکل نداشته باشی هنر نیست هنر برقراری بهترین ارتباط در زندگی درکنار دیگریست ان هم ارتباط با جنس مخالف و زندگی در کنار او (زندگی مشترک!) .
بهتر است درمورد مهارتهای زندگی مشترک بیشتر بیاموزی و کفو بودن راهم مدنظر بگیری
موفق باشی به امید شنیدن خبرهای خوب :72: