با توهین چه کنیم؟

با سلامی مجدد :72:

اختصارا عرض کنم من 27 سالمه دو ساله که ازدواج کردم مدرک لیسانس دارم و شاغل هستم...

می خواستم در مورد توهین بدونم؟ یعنی چیزی که آدم رو ناراحت می کنه ولی ضرر ظاهری نداره، مثل فحش، هل دادن، نگاه تمسخر آمیز و ...

وقتی کسی به من توهین می کنه نمی دونم باید چیکار کنم؟ مثلا اگر کسی منو هل بده یا بهم بی احترامی کنه نمی دونم باید چیکار کنم؟

فرق توهین کوچیک با توهین بزرگ چیه؟ آخر هر دو تاش ببخشیده دیگه! پس آدم هر کار خواست بکنه بعدش بگه ببخشید؟!

یه ضرب المثل قدیمی هست می گه: "بزن بکش بگو ببخشید"

:326:

چرا هیچکی نظر نمی ده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام،

سوال شما کمی کلی هست.
می شود که یک مثال بزنید که چه کسی به شما توهین کرده و چه توهینی بوده و شما چه جوابی دادید؟

بالاخره آدم باید در مرحله اول خودش رو در شرایطی قرار نده که بهش توهین بشه.
برای مثال وقتی من می دونم یک عده بددهن هستند، نباید با اونها معاشرت کنم که حالا به شوخی یا جدی به من توهین کنند.

در مرحله دوم هم نظر شخصی من اینه که اگر کسی به من توهین کرد، من به اون توهین نمی کنم. اگر احساس کنم سکوت فایده داره، سکوت می کنم. وگرنه محترمانه و محکم به او می گویم که این اجازه رو نداره و سعی می کنم دیگه با او هم صحبت نشم. مگر اینکه معذرت خواهی بکنه.

موفق باشید.

اگه کسی به من توهین کنه خیلی قشنگ بین همون جمعی که هستیم بهش می گم از این حرفت منظوری داشتی؟ اون هم مجبور می شه توضیح بده و دلیلش رو برای تمسخر یا توهین بگه و مجبوره جوابگوی رفتارش باشه

این خیلی موثره حداقل برای من و طرف آب می شه

گاهی آدما خاصیتشون اینه و فرق شوخی و توهین رو نمی دونن

گاهی هم ممکنه شما اجازه داده باشی که باهات بیش از حد شوخی و یا حتی توهین کنند

باید دید کدوم یکی شه

اگه شما بهشون رو دادی یا زیاد از حد ظرفیتشون باهاشون صمیمی شدی خب باید سنگین تر شی و اونقدری رو ندی که بخوان بهت توهین کنن

با سلام

از لینک زیر می تونی استفاده کنی و جوابت رو به خوبی دریافت کنی :


با افراد طعنه زن و متلک پران چگونه برخورد کنیم!!؟؟

خیلی ممنون از راهنمایی هاتون، نظرهاتون و همراهیتون

فرشته مهربان عزیز با تشکر از تسوکه من اون پست رو قبل از شروع این تاپیک چندین بار خوندم، ولی هنوز نمی دونم جواب توهین رو چی بدم.:325:

توهین های مختلفی وجود داره که هر کدومشون به یه نحوی منو ناراحت می کنن:

1- مثلا وقتی توی رانندگی یا توی خیابون یه غریبه و یه آدم گذری به من توهین می کنه:324:...... همه مردم و حتی همراهانم به جای اینکه به توهین کننده نگاه بد بکنن، طوری به من نگاه می کنن که انگار کاری کردم که مستحق چنین توهینی باشم. اون موقع من نمی دونم چیکار کنم؟ اون که گفته و رفته........

2- مثلا توی دوستان و فامیل. ما یه فامیل داریم نوبتی با همه چپ می افته و با تمام اطرافیان حداقل یک بار رو دعوا کرده. مثلا من وقتی بهش سلام می کنم و اون جواب نمی ده، بقیه منو یه جوری نگاه می کنن که انگار من ضایع شدم یا من دارم منت اون رو می کشم.....نمی دونم باید چه برخوردی بکنم؟ یا مثلا یه روز دوستم یه گذشتی کرد و من هم بهش گفتم که تو چه دختر بخشنده ای هستی و اون فکر کرد دارم مسخره اش می کنم و توی راهروی دانشگاه بلند بلند شروع کرد سر من داد زدن:97:. من چیزی بهش نگفتم و وقتی دیدم داد زدنش تموم نمی شه از اونجا رفتم. فرداش توی راه خونه که دوتایی تنها بودیم ازام عذر خواهی کرد، ولی بچه های دانشگاه که اونجا نبودن ببینن...

3- مثلا همسرم هر وقت عصبانی می شه (متوسط هر دو ماه یکبار) هر جا که باشیم هر چی از دهنش در میاد میگه فحش های بد می ده، تمام زندگیمون رو زیر سوال می بره و تمام کارهایی که براش کردم رو بی ارزش می کنه، بعدش هم می گه ببخشید عصبانی بودم"همون بزن بکش بگو ببخشید"، انقدر می گه ببخشید که مجبور بشم بپذیرم ولی ته دلم تا مدتها ناراحتم و اونهایی که این حرکت اون رو دیدن دیگه اون احترام سابق رو برای من ندارن. نمی دونم توهین های همسرم رو چطور جواب بدم؟:47:

سلام
راستشو بخواین من هم دارم از این موضوع رنج می برم
به من بگین با شوهر فحاشی که حتی عذر خواهی هم نمی کنه چه باید کرد ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اونم در شرایطی که من از دستش خیلی خیلی ناراحت می شم . نه فقط به من به هرکسی که بخواد فحاشی می کنه ، در حین رانندگی، در حین تماشای تلویزیون ، در حین تماشای فوتبال و ..........
تورو خدا بگین چی کار کنم ؟ خیلی دارم اذیت می شم ؟

نگار جان:72::46:
در مورد رانندگی نمی شه با همه گلاویز شد گاهی آدم باید خودش رو حفظ کنه حتی اگه طرفش بهش توهین کنه
من همیشه سکوت می کنم
یه بار پشت فرمون بودم و یه پسری توهینی کرد که من کپ کردم و فقط خندیدم و تو دلم گفتم حتما با خودش داشته حرف می زده
گاهی آدم نباید به خودش بگیره
سعی کن زیادی هم حساس نشی
خصوصا واسه یه سری توهین ها که طرف می گه و می ره
اون موقع من وسط یه اتوبان مانندی بودم و طرف داشت وسط خیابون می دوئید و من سرعتم زیاد بود چیکار می تونستم بکنم؟
اگه می زدم با ماشین لهش هم می کردم زیر پل عابر بود و دیه اش پای خودش بود
اما فقط با همون یه جمله خودم رو آروم کردم

در مورد دوستت تو دانشگاه مهم اینه که به اشتباهش پی ببره
احساس می کنم نگاه اطرافیانت خیلی برات مهمه چون همش داری از نگاه بقیه به خودت حرف می زنی پس خودت کجایی دختر؟
مگه هر کی به آدم توهین میکنه آدم مستحقشه؟
من هم اون تجربه ی سلام رو داشتم اما من سلامم رو کردم و زیاد هم به سمت اون آدم نرفتم فقط در حد سلام بوده که اونم بخاطر اینکه خودم شخصیتم رو حفظ کنم سلام کردم وگرنه به کسی چیکار دارم من که نمی تونم جلوی فکر کردن دیگران رو بگیر تو می تونی؟

در مورد همسرت بشین و بهش عواقب کارش رو توضیح بده, اینکه دیگران چه فکری می کنند و تو با اینکه می گی بخشیدیش اما بازم ازش دلخور هستی, بهش بگو من بهت احترام می ذارم وگرنه منم می تونم توهین کنم و منم زبون دارم اما آدم وقتی می تونه با حرف زدن مشکلش رو حل کنه چرا باید توهین کنه؟ می تونی هفته ای یک بار تنها برید جایی یا تو خونه خلوت کنید و راجع به مشکلات و ناراحتی هایی که اون هفته برای هم بوجود اووردید صحبت کنید و رفعش کنید.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ناهید عزیز بهترین کار صحبت کردن با محبت و صمیمیته نه جوری که طرف جبهه بگیره
کسی به حرفای کسی که با ناراحتی یا اخم یا خشونت چیزی رو میخواد بهش بگه چندان اهمیتی نمی ده
همه اینطوری هستند:72:

در مورد همسر پرخاشگر می توانید به این لینک مراجعه کنید.

نقل قول:

---

همه مردم و حتی همراهانم به جای اینکه به توهین کننده نگاه بد بکنن، طوری به من نگاه می کنن که انگار کاری کردم که مستحق چنین توهینی باشم

---

من احساس می کنم که شما باید کمی اعتماد به نفس خودتون رو بیشتر بکنید.
وقتی من در خیابان ببینم که کسی به کس دیگری برای مثال فحش می دهد، ناخودآگاه نگاهم به جفت اونها می افته.
با خودم فکر می کنم که این چه آدم بی ادبیست که به دیگران توهین می کنه. در رابطه با فردی که به او توهین شده هم شاید برایم جالب می شه که ببینم او چه عکس العملی از خودش نشان می دهد و همینطور اینکه شاید بتوانم در صورت لزوم با لبخندی به او یا با نگاهی او رو آرام کنم.

اگر کسی به شما فحش بدهد و شما هم با فحش جوابش رو بدهی، زیاد فرقی با هم نمی کنید.
ولی اگر با سکوت و با احترام جوابی به او بدهید، بهترین کار رو کردید.

شما نمی توانید فکر مردم رو بخوانید. این که می گویید احساس می کنم اونها من رو مقصر می دانند، به نظر من به خاطر اینه که به خودتون مطمئن نیستید. شما یاد بگیرید که در هنگام توهین خونسردی خودتون رو حفظ بکنید و همینطور خودتون رو در شرایطی قرار ندهید که به شما توهین کنند. به خودتون مطمئن باشید. نگران فکر دیگران هم نباشید.

وقتی شما به دوستی می گویید که چه آدم بخشنده ای هستی، البته اگر این جمله رو با طعنه نگفته باشید، و دوست شما درجا شروع به داد زدن می کند، پس او آدم پرخاشگری است. این وسط شما اشتباهی نکردید. حالا می توانید سعی کنید که اون رو آرام کنید. سریع بگویید نه، منظورم رو اشتباه فهمیدی. و برایش توضیح بدهید.

مهم اینه که شما بهترین کار رو بکنید. مهم این نیست که بقیه چی فکر می کنند.
وقتی شما به خودتون مطمئن باشید و برای خودتون ارزش قائل باشید، متوجه می شوید که دیگران هم به شما احترام می گذارند.

موفق باشید.

سلام دوست خوبم. گفتني هارو دوستان گفتن.اما يه نكته رو اضافه ميكنم، اينكه شما سه تا مثال زدين كه توي همش نگاه ديگران بر شما حاكم بود.

به قرمز ها توجه كنيد:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط negar_a

1- مثلا وقتی توی رانندگی یا توی خیابونیه غریبه و یه آدم گذری به من توهین می کنه:324:...... همه مردم و حتی همراهانم به جای اینکه به توهین کننده نگاه بد بکنن، طوری به من نگاه می کنن که انگار کاری کردم که مستحق چنین توهینی باشم. اون موقع من نمی دونم چیکار کنم؟ اون که گفته و رفته........

2- مثلا توی دوستان و فامیل. ما یه فامیل داریم نوبتی با همه چپ می افته و با تمام اطرافیان حداقل یک بار رو دعوا کرده. مثلا من وقتی بهش سلام می کنم و اون جواب نمی ده، بقیه منو یه جوری نگاه می کنن که انگار من ضایع شدم یا من دارم منت اون رو می کشم.....نمی دونم باید چه برخوردی بکنم؟ یا مثلا یه روز دوستم یه گذشتی کرد و من هم بهش گفتم که تو چه دختر بخشنده ای هستی و اون فکر کرد دارم مسخره اش می کنم و توی راهروی دانشگاه بلند بلند شروع کرد سر من داد زدن:97:. من چیزی بهش نگفتم و وقتی دیدم داد زدنش تموم نمی شه از اونجا رفتم. فرداش توی راه خونه که دوتایی تنها بودیم ازام عذر خواهی کرد، ولی بچه های دانشگاه که اونجا نبودن ببینن...

3- مثلا همسرم هر وقت عصبانی می شه (متوسط هر دو ماه یکبار) هر جا که باشیم هر چی از دهنش در میاد میگه فحش های بد می ده، تمام زندگیمون رو زیر سوال می بره و تمام کارهایی که براش کردم رو بی ارزش می کنه، بعدش هم می گه ببخشید عصبانی بودم"همون بزن بکش بگو ببخشید"، انقدر می گه ببخشید که مجبور بشم بپذیرم ولی ته دلم تا مدتها ناراحتم و اونهایی که این حرکت اون رو دیدن دیگه اون احترام سابق رو برای من ندارن. نمی دونم توهین های همسرم رو چطور جواب بدم؟:47:

---

دوست خوبم! چرا با نگاه كردن از ديد ديگران به خودتون و موقعيتتون، و قضاوت از ديد اونها زندگي رو بر خودتون سخت ميكنيد؟ يه اتفاقي افتاده، ناخودآگاه براي ديگران جلب توجه كرده و نگاهشون به سوي شما برگشته. اين هيچ چيز از ارزش هاي شما نزد اونها كم نميكنه. چرا فكر ميكنيد همه ي عالم بر شما متمركزند؟ در حالي كه ممكنه به احتمال 90% اصلا ديگران در مورد شما قضاتي نكرده باشند. اگر هم كرده باشند، چرا بايد براي شما مهم باشه؟ شما عزت نفس خودت رو حفظ كن. فكر ميكنم بايد اين مسئله رو برطرف كنيد، چون وقتي تحت نگاه ديگران زندگي ميكنيد، از زندگي لذت نميبريد، چرا كه آنطور زندگي ميكنيد كه خوشايند ديگرانه، نه آنگونه كه خوشايند و باب ميل خودتونه. اينطور نيست؟

:305: در مقابل توهين ديگران تا حد ممكن بخشنده باشيد، به خاطر آرامش خودتون، اما اگر ديديد بخشندگي شما مشكل جديد و حاد تري در پيش خواهد داشت، سعي كنيد ناراحتي خودتون رو با اقتدار و اعتماد به نفس كامل بروز بدين و اگر امكان صحبت كردن بود، علت بي احتراميشون رو جويا بشين و همچنين ناراحتي خودتون رو توضيح بدين. اما به هيچ عنوان با پرخاشگري، ناسزا يا توهين متقابل جبران نكنيد و همواره عزت نفس خودتون رو حفظ كنيد.

[size=large]خیلی خوشحالم که من رو از تحلیل هاتون بهره مند می کنید. این موضوع داره واقعا برام پیچیده می شه و اصلا نمی تونم باهاش کنار بیام. تحلیل های شما باعث می شه موضوع برام روشن و شفاف بشه و از این سردرگمی بیرون بیام و بفهمم کجای کارم اشتباهه

می دونید من از ترس اینکه بهم توهین بشه سعی می کنم هیچ حرفی نزنم، هیچ نظری ندم، با همه مهربون باشم و هر کاری که از دستم برای اطرافیان بر میاد انجام بدم ولی آخرش نتیجه نمی گیرم و بقیه همه اش طلبکارن. شنیدید میگن "کار خوب بدون مجازات نمی مونه" "no good deed goes unpunished"...

مثلا من می خواستم از دوستم تعریف کنم، اون وقت اون سرم داد کشید...

هیچ وقت یادم نمی ره یه روز که خیلی ناراحت بودم و توی خودم بودم و داشتم توی یه راهروی باریک از پشت سر یه خانومی رد می شدم، این خانم یک قدم اومد عقب و پای منو لگد کرد، باورتون نمی شه........... به جای اینکه بگه ببخشید یه نگاهی به من کرد و گفت پاتو از زیر پای من بردار:163:
با اینکه چند سال از این موضوع میگذره ولی هنوز یادم نرفته که چقدر ناراحت و شوکه شدم و اطرافیان چطور نگاهم کردن و پوزخند زدن

فکر می کنم اشکال از رفتار منه که اینجوری می شه، ولی نمی دونم کجای رفتارم غلطه. هر وقت کسی کار اشتباهی می کنه و من بهش اعتراض می کنم به جای اینکه اون خجالت بکشه همچین جواب منو می ده که آخرش من بدهکار می شم.[/size]:(

می دونید من از ترس اینکه بهم توهین بشه سعی می کنم هیچ حرفی نزنم، هیچ نظری ندم، با همه مهربون باشم و هر کاری که از دستم برای اطرافیان بر میاد انجام بدم ولی آخرش نتیجه نمی گیرم و بقیه همه اش طلبکارن. شنیدید میگن "کار خوب بدون مجازات نمی مونه" "no good deed goes unpunished"...

چرا همیشه نگرانی که بهت توهین بشه؟
مگه به خودت شک داری؟
تو با دیگران ارتباط برقرار کن و بگو و بخند و صحبت کن اما وقتی تو حد خودت رو بدونی (در رابطه با افراد متفاوت عکس العملها متفاوته) چرا کسی باید بهت توهین کنه, گیریم توهین هم کرد, چرا مشکل رو تو خودت می بینی؟ اون مثال رانندگی که برات زدم... من داشتم راه خودم رو می رفتم و اون می تونست از بالای پل عابر رد بشه و حق با من بود اما اون به من توهین کرد اونم چه توهینی! واقعا احساس بدی کردم اما خب وقتی خودم می دونم حق با منه چه اهمیتی داره نفرات سوم یا بیشتر چه فکری می کنن؟

گاهی برای آدم سوء تفاهم پیش میاد و اون دوستت فکر کرده که قصدت بد بوده, شاید چون لحنت جوری بوده که اون این حس رو کرده شایدم اون حس و حال نداشته و تو فکر بوده و یه جور دیگه برداشت کرده
مثال اون خانمه هم که گفتی مثلا بقیه هم نگات کرده باشن مگه چیه؟ خب حتی اگرم شما لگد کرده باشی (که خودت می دونی نکردی و همین کافیه) پیش میاد و مردم هم این رو درک می کنن, این ذهنه توئه که داره این حرفها رو می بافه وگرنه کسی دنبال مقصر نیست, مردم مشغله شون بیشتر از ایناست که بخوان راجع به همچین موضوعات پیش پا افتاده ای اصلا فکر کنند

می دونی کجای رفتارت غلطه؟ اینکه زیادی داری روی رفتار دیگران تمرکز می کنی و همین اعتماد به نفست رو میاره پائین... اینکه تو ذهن خودت داری فکر اونها رو تحلیل می کنی در حالیکه شاید اونا اصلا تو همچین فکرایی نباشن, هر اتفاقی می افته تو ذهن هر کسی یه جور تحلیل می شه, هزاران طرز فکر اطراف انسان هست و اگه قرار باشه به تک تک شون اهمیت داده بشه و حساسیت نشون بدیم چی از خودمون می مونه؟ نقش ماکجاست؟

برندی رو می شناسی؟ خوانندست, یه جمله ی قشنگی تو یکی از آلبوم هاش ظبط کرده:

چیزی که من احساس می کنم راجع به انسان بودن اینه::72:
اینکه اونقدر آزادی داشته باشید که خودتون باشید, به اینکه دیگران چی فکر می کنند اهمیتی ندید, فقط آزادی داشته باشید که خودتون باشید, و من از این هراسان هستم که اگر خودتون نیستید پس شما کی هستید؟:72:
What I feel being a human is just having the freedom to be you, not care what other people think and I’ve been afraid because if you are not yourself then who are you?

خودت باش:72:
پیشنها می کنم راجع به اعتماد به نفس هم مقاله و کتاب بخونی:46:.

خب این بار همسرمه...
صبح بیدار شدیم که بریم سر کار. از شب قبلش هیچ حرفی با هم نزده بودیم، صبح هم در سکوت داشتیم حاضر می شدیم که من ازاش سوالی پرسیدم اون هم که هر چند وقت یکبار دنبال بهانه ای برای دعواست، شروع کرد به توهین کردن و داد و بیداد کردن:324:... بعدش هم طبق معمول می خواست منو برسونه سر کار، ولی توی این وضعیت اصلا دلم نمی خواست باهاش توی یه ماشین باشم. برای همین هم با تاکسی رفتم سرکار. نمی دونستم شب که میاد باید چه برخوردی باهاش داشته باشم؟
سعی کردم معمولی برخورد کنم ولی کمی رفتارم سرد بود. صبح که بیدار شدیم تقریبا بهتر بودیم:82:. خب حالا شما بگید این انصافه که همسر من هر چند وقت یکبار به من توهین کنه و من یکی دو روز ناراحت باشم؟ بعدش چی؟ جواب این توهین ها رو چی بدم؟ باید چجوری برخورد کنم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tell me

در مورد همسرت بشین و بهش عواقب کارش رو توضیح بده, اینکه دیگران چه فکری می کنند و تو با اینکه می گی بخشیدیش اما بازم ازش دلخور هستی, بهش بگو من بهت احترام می ذارم وگرنه منم می تونم توهین کنم و منم زبون دارم اما آدم وقتی می تونه با حرف زدن مشکلش رو حل کنه چرا باید توهین کنه؟ می تونی هفته ای یک بار تنها برید جایی یا تو خونه خلوت کنید و راجع به مشکلات و ناراحتی هایی که اون هفته برای هم بوجود اووردید صحبت کنید و رفعش کنید

---

لینکی که آقا حامد رو گذاشته بود رو رفتی؟

با همسرت چی؟ صحبت کردی نگار جان؟

دیشب با همسرم صحبت کردم، بهش گفتم وقت داری یک جمله جدی بهت بگم؟ گفتم قول می دی عصبانی نشی و فقط راجع به همین موضوع صحبت کنیم؟ مسائل دیگه رو که هیچ ربطی نداره رو نمی کشی وسط؟

ازاش پرسیدم چرا دعوا راه انداختی؟ گفت اون حرفی که به من زدی ناراحتم کرد. (البته من می دونم که عصبانیت اش ربطی به حرف من نداره و فقط چون اون لحظه ناراحت بود می خواست به یه چیزی گیر بده)

اصلا بذارید واضح بگم.........

چند وقت پیش گفته بود بیا بچه دار شیم منم گفتم هزینه هاش رو چیکار کنیم؟ اونم جواب داده بود که خب کم تر خرج می کنیم (درحالیکه الان با وجود درآمد من ما داریم در نهایت صرفه جویی زندگی می کنیم)

همین حرف باعث شده بود من نگران هزینه های بچه بشم و اون روز صبح ازاش پرسیده بودم اگه من سر کار نرم برای هزینه های من، بچه، لباس، دکتر و ... چطور می خواد هزینه هامون رو تامین کنه؟

اونم دعوا راه انداخت که که دفعه آخرت باشه اینجوری با من حرف می زنی، اصلا بچه ازات نمی خوام، خودم یه کاریش می کنم.....

دیشب هم نتونستم متقاعدش کنم و با اینکه قول داده بود ولی آخرش داشت حرف به بیراهه کشیده می شد که من دیگه دنبالشو نگرفتم

حامد عزیز لینکت خیلی خوب بود مممممممممنننننووووووووننن ننننن :43:

نگار جان:72:
پشینهاد من به شما اینه که به جای اینکه با این سوال شروع کنی که چرا دعوا راه انداختی ( محکوم کردن) نحوه ی سوالت رو عوض کنی, مثلا بگی عزیزم می خوام یه بار هم که شده با هم خیلی منطقی و به دور از عصبانیت صحبت کنیم, به نظرت بهتر نیست مشکلات رو به جای اینکه به هم توهین کنیم با آرامش حل کنیم؟ به جای اینکه روبروش قرار بگیری سعی کن کنارش باشی, وقتی می خوای باهاش در این باره صحبت کنی باید زمانی باشه که حس دلخوری از هم نباشه و اوضاع آروم باشه و یا وقتی داره بهت محبت می کنه شروع کن با سیاست تمام با لحنی مهربان حرفت رو بزن, باز هم می گم نذار حس کنه در مقابلش هستی, حس دوستانه رو با تغییر کلامت توش بوجود بیار.:72:

فرض كنيد در توهيني كه به من شده،‌ حق با من بوده يا نبوده،‌ همسرم يا هر فرد ديگه عذرخواهي مي كنه يا نمي كنه.... مشكل من اينجاست كه اون توهين رو شنيدم يا اون ضربه رو خوردم،‌ مي شه چيني بند زده،‌ ديگه هيچ وقت نمي شه يه چيني صحيح و سالم،‌ اونو بايد چيكار كرد؟

تا اينجا از حرف هاي دوستان فهميدم كه نبايد خودمون رو توي موقعيتي قرار بديم كه بهمون توهين بشه. حرفتون رو قبول كردم و دارم عمل مي كنم. ولي بعضي مواقع غير قابل اجتناب هست،‌ اون مواقع چطور بايد دل شكسته رو ترميم كرد؟ چطور به قول معروف اعاده حيثيت كرد؟:162:

پست ها رو با دقت بخون و نت برداری بکن گلم جواب سوالت اومده... مثلا اینکه توی جمع دلیل توهینش رو جویا بشی یا اینکه اگه همسرت بود در خلوت و با آرامش تمام ازش بخوای رفتارش رو تغییر بده...:72:

به خدا منم می خوام این کار رو بکنم ولی همونطور که گفتم آخرش خودم گناهکار شناخته می شم.

بذار یه مثال دیگه براتون بگم... یکبار فامیل های همسرم وسیله ای رو ازام قرض می خواستن منم اون وسیله رو زودتر براشون بردم، بهم گفتن زود آوردی اینجا ممکنه بشکنه، اشکال نداره فوق اش خسارتش رو می دیم. منم ناراحت شدم:( و با خنده گفتم پس مشخص کنید مسئولیتش رو کی قبول می کنه که من خسارت رو از اون بگیرم. اونها هم جواب دادن خب یک کاسه می گیریم می گردونیم پول جمع می کنیم. این بار دیگه خیلی عصبانی شدم:320:، ولی نتونستم چیزی بگم.
آخرش هم همسرم منو مقصر دونست و کلی باهام دعوا کرد:302:
می بینید من به هیچ وجه نمی تونم از خودم دفاع کنم و ناراحتیم رو بگم. آخرش همه ازام طلبکار می شن