مصیبت ناگهانی

سلام دوستان خوبم.
اخرین اومدن من به این تالار 12 مهر بود فرداش من و همسرم و بابام و پسر 4 سالم رفتیم شمال . (مادرم 18 سال پیش که من همش 10 سالم بود به رحمت خدا رفته بود و پدرم بعد از یک سال ازدواج مجدد کرد و با سختیهای فراوان ما رو بزرگ کرد. یک خواهر کوچکتر دارم که اخلاقای خاص خودش و داره. و نامادریم که قبلا همسر شهید بود اصلا بچه دار نمی شه. رابطم با نامادریم کج دار و مریض گذشت بالاخره اذیتهای خاص خودش و داشت یک سال و نیم هم به خاطر بعضی مسایل با هم رابطه ای نداشتیم و بابام یواشکی اون میومد خونه من و من و پسرم و می دید.) جونش به پسرم بند بود.
2 روز شمال بودیم و برگشتیم. ساعت 1 نصف شب رسیدیم چقدر بابام با من شوخی کرد گفتیم و خندیدم. حالشم خیلی خیلی خوب بود اصلا هیچ مریضی نداشت گفت شب و خونه شما می خوابم که صبح برم خونه. اما صبح برای نماز صبح که بلند شد متاسفانه دچار ایست قلبی شد و مرحوم شد و ....................:302::302:
بابام همش 59 سالش بود:302: من واقعا عاشقش بودم و اون عاشق من و فرزندم. تو این چند روز خودم و کشتم اما نه تنها اروم نشدم بلکه شدیدا دچار اظطراب و دلهره شدم تپش قلب شدید می گیرم. حالم خیلی بده. مشکل دوم گفتن این موضوع به پسر 4 سالمه که شدیدا به بابام وابسته بود و اگر روز 3 بابا رو نمی دید بهانه می گرفت البته فکر می کنم یه چیزایی فهمیده تازه من اصلا پیش اون گریه نمی کنم. اما نمی دونم چجوری بهش بگیم. به نظرم مثل همیشه نیست عصبی و بهانه گیر شده.
یه دفعه یاد اینجا افتادم تو رو خدا به من و پسرم کمک کنید ما باید چیکار کنیم؟ این داغ و مصیبت و چجوری باهاش کنار بیام.
ای خدااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااا
حالم بده از شدت گریه نمی دونم چی دارم می نویسم. کمکم کنید.
ممنون.

وای sisili عزیز، دوست مهربون و دلسوز
بهت تسلیت می گم.
امیدوارم خدا پدرتان رو رهین رحمت کنه. و به شما و پسر گلت و همه خانواده صبر عطا کنه.
عزیزم بهت توصیه می کنم که قرآن بخونی، معنیش رو هم. هم برای آرامش خودت خوبه و هم برای آمرزش پدر بزرگوارت.
در مورد پسرت من نظر کارشناسی ندارم ولی فعلا بهش چیزی نگو تا اساتید بیان.
بازم بهت تسلیت می گم و از خدا برات صبر می خوام.

سلام sisili
به شما دوست داغدیده تسلیت عرض می نمایم
انشاءلله روح پدرتان شاد و در زیر سایه رحمت حق قرارگیرد .
آرامش و خویشتن داری شما کمک بسیار خوبی به فرزندتان می باشد .
لطفا لینک زیر رامطالعه نمایید :

روانشناسی مرگ - داغ عزیزان

سلام سیسیلی عزیز

به صورت مهمان تاپیکت رو دیدم و آنلاین شدم که بگم

عزیزم

تسلیت صمیمانه ما رو بپذیر

خدا پدر بزرگوار شما را غریق رحمت واسعه نموده و شما را صبر وافر عطا نماید .

نقش پای رفتـــگـان همـــوار کــرد راه را
مرگ را داغ عزیزان برمن آسان کرده است

به خوبی میتونم درک کنم در چه حالی هستی ، میخواستم لینکی بدم که دیدم ساقی عزیز زحمتش رو کشیده حتماً اون تاپیک رو مطالعه کن .

بنا به تجربه ای که از آروم کردن و تفهیم به یک کودک سه ساله که پدر از دست داده بود ، میگم که لازمه تصویر خوبی از سفر بی بازگشت پدرتون برای پسرتون ترسیم کنید و اینکه بهشته و پیش خداست و خیلی خوشحالی و اونجا رو دوست داره ، و.... احتمال داره به شما بگه خوب بریم بیاریمش یا بیاد پیش ما ، در اینصورت تفهیم کنید بابا بزرگ رو خدا دعوت کرد و اونم رفت و اونجا خیلی خوبه و میخواد همونجا بمونه و دوست نداره بیاد و ... و باز احتمال داره بگه خوب ما هم بریم پیشش ، که براش به بیان درخور فهمش بگید باشه ما هم میریم ولی باید دعوتمون کنه خدا ، و باید به سن بابا بزرگ برسیم مثل اون خوب باشیم کاری کنیم خدا دوستمون داشته باشه بعدها ما هم می تونیم بریم و ....

من به بچه ای که اشاره کردم ، وقتی گفت بریم بابا رو بیاریم ، گفتم دوست داری بابا بیاد اینجا و ناراحت باشه ، و غمگین باشه یا اونجا باشه و خوشحال باشه و کودک گفت اونجا باشه ولی ما بریم پیشش که با بیانی که توصیه کردم تونستم آرومش کنم و تا وقتی درک حقیقی از مرگ پیدا کرد به خواهر و برادراش تا اشتباهی می کردن می گفت نکنید پیشش بابا نمیزارن برید ها .....

همسرتون هم وقت بیشتری براش بزاره تا خلاء پدربزرگ را براش پر کنه .

اگر آروم و توجیه نشد حتماً نزد یک روانشناس ببریدش .


نگران نباشید


.

سلام خانم sisili
من هم به شما تسليت مي گم مصيبت سختيست.
از خدا برايتان صبر خواستارم.

من بو نوبه خودم الان براي ايشان فاتحه اي خواندم از ديگر دوستان همدردي دعوت مي كنم براي شادي بيشتر روح اين بزرگوار فاتحه اي نثار ايشان كنيد

سيسلي عزيز
تسليت ميگم. آرزوي صبر برات دارم. :82:

سلام sisili عزیز
تسلیت میگم و از خدای میخوام بهت صبر بده

سلام sisili گرامي
از شنيدن اين خبر بسيار متاثر شدم.
بسيار حالت سختي هست. خدا بهتون صبر بده.
ما را در غم خود شريك بدانيد.
اگرچه مرگ يك پديده طبيعي براي همه هست،‌اما واقعا پذيرش مرگ عزيزانمان و كنار آمدن با آن بسيار سنگين هست.
از خدا براي شما آرزوي افزايش تحمل را در اين شرايط دارم. و مطمئن هستم كه خدا بندگانش را تنها نمي گذارد.
خدا پدر بزرگوارتان را قرين رحمت خودش كند. و براي ايشون طلب آمرزش و غفران دارم.

سلام
عزیزم من هم به نوبه خودم تسلیت می گم خدا به همتون صبر بده........

در مورد فرزندتون کاملا بستگی به رفتار وخویشتن داری خودتون داره

خانم فرشته مهربان باتوجه به دنیای خاص کودکان جواب قانع کننده ای دادند

سعی کنید در حضور فرزندتان خلوت کرده وگریه نکنید می دونم که خیلی سخته ولی باید مدیریت داشته باشید در این شرایط وخودتون رو کنترل کنید

من خودم وقتی 7 سالم بود پدر بزرگم فوت کرد بچه بودم و خیلی وابسته به ایشون ولی همون جوری که فرشته مهربان گفتن با حرفهای مادرم قانع شده بودم مادرم می گفت اگه می خوای می تونی وقتی دلت تنگ شد براش نامه بنویسی پدر بزگت میاد واونو حتما می خونه باورتون می شه من براش نامه نوشته بودم واونها گذاشته بودن تو کمد آرامگاهش وبرای من نشون دادن گفتن پدر بزرگت میاد می خونه بلاخره وقتی بزرگ شدم بعد 10 تا 15 سال دیگه همون نامه رو برداشتم وپیشم نگه داشتم :72::72::72::72:

سیسیلی عزیز من هم به شما تسلیت میگم مرگ عزیزتان را و امیدوارم که ابتدا خود شما بتونید با دردودل هایی که با خداوند مهربان دارید و همین طور اعمال و رفتاری که برای روح پدربزرگوارتون انجام میدید خود رو آرام کنید و به این فکر کنید که زندگی همچنان با همه ی خوبیها و بدیهایش ادامه خواهد داشت.
می تونم درکت کنم که چقدر سخته که فکر کنی کسی رو که یه جورایی تکیه گاهت بود و عزیزت حالا از دست دادی؛ پدری که یه روزنه ی امید برای روزهای سختیت بود و چه رنج هایی که به گفته ی خود شما کشیده بود، امیدوارم که خداوند بهترینها رو در آن دنیا نصیب ایشون کنه و من هم خواندن قرآن را برای شما و روح آن بزرگوار توصیه می کنم.
پسرتون این روزها تماما به شما و رفتارهای شما چشم خواهد دوخت و انواع سوالهایی که با نبودن پدربزرگ براش پیش آمده و رفتار و اعمال شما؛ امیدوارم که بتونید با کنترل خودتون بهش این رو یاد بدید که می تونه با انجام کارهای کوچیک و کمک به دیگران و اعمال کودکانه ی خودش به پدربزرگش هدیه بفرسته تا اون رو خوشحال کنه!
از همسرتون بخواید که در این روزها به وجودش احتیاج دارید و روی توجه و کمکش حساب باز می کنید و همین طور بخواید که بیشتر مراقب فرزندتون باشه.

سلام

خدا بهتون صبر بده . تسلیت عرض میکنم .

سلام خانوم محترم
واقعا ناراحت شدم
امیدوارم شما و خانواده محترمتون سربلند از این امتحان الهی بیرون بیاید
مرگ حقه برای همه هستهمه روزی به سفر ابدی میریم فقط نوع و زمان و مکانش برا ماها فرق میکنه
درسته دلبستگی کشندست ولی دعا کنید و می کنیم روح مرحوم در کمال آرامش و قرین رحمت الهی قرار بگیره اینجوری دلتون آرامش می گیره

[size=large]دوست عزیزم سلام
اول کوچ کردن پدرت رو از این دار فانی تسلیت میگم و تبریک هم میگم به خاطر تولد دوباره ایشون در دنیایی صدبرابر بهتر از اینجا. مرگ در نظر ما وحشتناک جلوه داده شده ولی عزیزم پدرت زنده هست و از ناراحتی و غصه تو ناراحت میشه اون الان جاش خوبه و با ارامش تو به ارامش میرسه و اما در مورد پسرت :حقیقت رو بهش بگو منتها نه جوری که ما بزرگترها فکر میکنیم مثلا:
ببین پسرم عزیزم بابا بزرگ رفته یه سفر به یه جای خیلی قشنگتر از اینجا که بهش میگن بهشت وخیلی اونجا بهش خوش میگذره و دوست نداره برگرده ولی ما میریم پیشش منتها کی بریم معلوم نیست.یه فرشته اومد و بابا بزرگ با خودش برد و قرار دنبال ما هم بیاد ولی چون میخواد غافلگیرمون کنه نمیگه چه وقتی.[/size]

سلام دوستای خوبم
چقدر خوبه که دوستانی مثل شما دارم.تسلیتها و راهنماییهایتان را به جان دل خریدم و از همتون بی اندازه ممنونم.
شرایط روحی من وحشتناکه. من به بابام خیلی بیشتر از اون چیزی که تو تصور بگنجه وابسته بودم حتی گاهی مشکلات زندگیم و به او می گفتم. می دونم که همه پدر و مادرشون و خیلی دوست دارن اما من بیش از حد وابسته بودم و همیشه پیش خودم می گفتم حالا که خدا مامانم و تو بچگی ازم گرفت دیگه پدرم و نمی گیره. الان 11 روز از فوت ایشان می گذره اما من ذره ای اروم نشدم. مشکل اینجاس که من باید مراعات همه رو بکنم. وقتی پیش مادرم هستم مراعات اونو می کنم چون حس می کنم که الان تو این سن که همه به یه مونس نیاز دارن خیلی تنها شده. وقتی پیش خواهرم هستم چون از من 3 سال کوچکتره و طاقتش هم کمه مراعات اونو می کنم و وقتی هم که خونه هستم به خاطر پسرم خودم و شاد نشون می دم و گریه نمی کنم . اما درونم اتیشه شما فکر کنید تا چند ساعت قبل از فوت ما با هم عکس داریم یواشکی همه عکس نگاه می کنم و اروم اشک می ریزم. باور کنید این چند روز اوقدر قران خوندم نماز خوندم اما نمی دونم چرا اروم نمی شم. جایی که پدرم افتاده بودم رو بارها بارها امتحان کردم ببینم چجوری افتاده. شبا دلهره ای می گیرم و چنان قلبم می زنه که خدا می دونه نصف شب بارها از خواب بیدار می شم و سرم می ذارم رو سینه همسرم و پسرم ببینم نفس می کشن یا نه. بعدش پشیمون می شم اما دست خودم نیست.
هنوز کفشای پدرم پشت در خونمه. لباساش و شستم و اتو کردم. همش فکر می کنم بر می گرده.
[size=medium]و سوالای پسرم حالم و بدتر می کنه همش چشم انتظاره همش می گه پس بابا حسن من کجاس؟ چرا نمیاد؟ مشکل اینجاس که همه کار خونه من و پدرم می کرد از خرابیهای خونه گرفته تا خرید خونه و خرید برای پسرم.
همه لباسای پسرم و پدرم انتخاب می کرد. حتی هر کاری می کردم پولش و نمی گرفت . از همدردیتون ممنونم بالاخص از مدیر سایت که خوشحالم کردن. اما روزگارم به سختی داره می گذره. بهم کمک کنید. ممنون.[/size]

سلام . درگذشت پدر مهربانتون رو تسلیت می گم.
من رو هم در غم خودتون شریک بدونید.
از خدا برای آن مرحوم روحی شاد و آرام و برای شما صبر خواهانم.

lمن هم مصيبت وارده رابه شما تسليت مي گويم وازخداوند صبر برايتان خواهانم دستان من هم ياراي نوشتن راندارند من هم حدود6 ماه پيش خواهر عزيزم را كه مادر سه بچه بود وتنها38 سالش بودكه هيچگونه ناراحتي ومريضي نداشت بطور ناگهاني سر نماز دجار ايست قلبي شد وبراي هميشه ازپيش ما رفت فقدان دوري اش غير قابل تحمل است ازوقتي كه رفته احساس مي كنم رنگ اسمان هم رفته من هم توي اين مدت همش كارم گريه وزانوي غم دربغل گرفتن بود وغير ناراحتي اعصاب بي خوابي وناراحتي بر خانوادهام چيز ديگري نصيبم نشده دوست عزيز واقعا سخته ولي تنها بايد خودت به خودت ارامش بدهي تا فرزند وهمسرت هم دجار مشكل نشوند

چقدر دلم گرفته امروز نشستم یه دل سیر عکس ها و فیلمای بابام و نگاه کردم و گریه کردم اخه پسرم خونه نبود. حس می کنم دارم دیونه می شم مطلبی رو که دوست عزیزم برام داده بود و خوندم نمی دونم من در کدوم مرحله هستم فکر کنم تو همش من هستم.
هم ناراحتم هم باور ندارم هم خشمیگنم هم مظطرب و نگرانم هم تمرکز ندارم هم از همه چیز بدم میاد حتی خوردن و خوابیدن و..... تنها حسادت و ندارم چون باور دارم که در مرگ افردا این فقط و فقط خداست که تصمیم می گیره. می دونم که دیگه اونایی که رفتن به ما نمی رسند اما ما می رسیم. می دونم که با قدرت و حکمت پروردگار نمی تونیم بجنگیم. همه اینا رو باور دارم با خوندم قران سعی در اروم کردن خودم و شادی روح پدر و مادرم دارم. اما رنجیدم دلم سوختس دلم براش تنگ شده. هنوز حس می کنم می شه یه معجزه رخ بده و بابا بر گرده این همه افراد از زیر اوار بعد از 20 -30 روز زنده در اومدن. نمی دونم فکر کنم دارم دیوانه می شم. شوهرم همکاری لازم و باهام نداره. اخه مردا خیلی زودتر با داغ عزیزان کنار میاد و خودشون و با شرایط وفق می دن. منم ظاهرا ارومم اما دلم می خواد در مورد بابام با یکی حرف بزنم با هر حرف بزنم خودش جلوتر از من گریه می کنه فقط با همسرم می تونم حرف بزنم که اونم دیگه حاظر نیست گوش می ده می گه تو داری زیاده روی می کنی . دلم گرفته. من همه کارا و افکار خوبم از بابام دارم بابام مرد بزرگی بود به سرهنگ بودنش در نیرو هوایی افتخار می کرد و همیشه از تجربیاتش به من می گفت گاهی فکر می کردم چقدر بابا حرف می زنه اما الان می گم کاش بود و حرف می زد. همیشه می خواست من ادم بزرگی باشم با افکار بزرگ و رفتار بزرگ منشنانه. خیلی خیلی خیلی صبور و دلسوز بود. ازارش به هیچ کس نرسید نه اینکه من بگم همه چه در موقع حیاتش و چه الان می گن . خلاء بزرگی تو زندگیم به وجود اومده خدایا کمکم کن.
ببخشید زیاد حرف می زنم می نویسم شاید اروم بشم. تو رو خدا هر چی به ذهنتان می رسه بگید تا اروم شم. من اصلا بی طاقت نبودم خیلی صبور بودم اما الان کم طاقت شدم. به قولی اشکم دم مشکمه کوچکتریم کم توجهی از همسرم اشکم و در میاره و به لاک خودم فرو می رم.
ممنونم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

معصوم عزیز متاسف شدم خیلی سخته من هم امیدوارم خواهر شما در ارامش ابدی باشه و روحشون شاد باشه و خدا به 3 فرزند ایشان و شما و خانواده گرامیتان صبر عنایت کند.
مرگ ناگهانی خیلی سخته تحملش طاقت فرساس. خدا کنه شما هم زودتر به ارامش برسی. مرگ حقه و همه باید این راه و بریم.
از موقعی که این اتفاق برای بابام افتاده همش فکر می کنم پشت هر دیوار خوندمون عزراییل ایستاده گاهی ناگهانی بر می گردم و پشت سرم و نگاه می کنم دچار ترس شدم. از این راهی که یه روز ما هم باید بریم وحشت دارم. خدا به دادمون برسه. چقدر بعضیا د رمورد مرگ زیبا فکر می کنن.
تو رو خدا کمکم کنید.

سلام sisili
سلام معصوم
خدمتتون عرض تسلیت!

شانه اى بود و پناهى بود و نیست
شانه ام را تکیه گاهى بود و نیست

سخت دل تنگم، کسى چون من مباد

سوگ، حتى قسمت دشمن مبادا!

از خدواند منان صبری جمیل و اجری عظیم براتون طلب می نمایم .


و امیدوارم هرچه زودتر :

http://www.hamdardi.net/imgup/12/128...f15de79525.jpg

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

واقعيت هاي سخت زندگي

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

سلام نگار، چه عنوان جالبی برای این درد دلت قرار دادی: واقعیت های سخت زندگی
بعضی واقعیت ها درک و اعتقاد و انگاره های انسان را به زندگی و هدف زندگی تغییر می دهد از آن جمله درد ، مرگ عزیزان و بیماریست . واقعا هیچکس نمی تواند حال تو یا خانواده ات را درک کند. حتی کسی که چنین اتفاقی برای خودشان افتاده باشد. چون منحصر به فرد بودن در آدمها ، موقعیت ها ، عاطفه ها و ... وجود دارد.
اما واقعیت زندگی اینست که هر لحظه مسئله ای برای حل کردن داریم و جالب که برای هر کس متفاوت است و توان تقلب کردن را از هر کس می گیرد. هر حادثه ای در دل خود آزمون افراد زیادی را در دل خود جای می دهد. به عنوان مثال حادثه تصادف برادرت می تواند چنین آزمون هایی را در پی داشته باشد
- آزمونی اصلی برای خود برادرت
- آزمون برای کسانی که با برادرت تصادف کرده اند.
- آزمون برای خواهر و برادر و پدر و مادرت که چگونه با این مسئله برخورد خواهند کرد.
- آزمون برای دوستانش که چگونه ارتباطشان را با او پیگیری می کنند
- آزمون برای فامیل که چقدر در ارتباطاشان نسبت به شما تاثیر گذاشته است.
- آزمون برای تو که چگونه درد دلهایت را انعکاس می دهی و به دیگران تجارب خود را رایگان می بخشی
- آزمون برای من که چگونه از کنار درد دلهای تو خواهم گذشت
- آزمون برای هر بازدید کننده ای که این مطالب را می خوانت و با پیامش درسهای این واقعیت سخت زندگی را از منظر خود برای من و تو بازگو میکند
و هزاران آزمونی که به قلم من نیاید.
اما درکنار این آزمون سخت برای تو ، اگر خوب بنگری میلیاردها اتفاق زیبا در این جهان هر روز اتفاق می افتد که گسترده کردن دیدت از نقطه تیره به دنیایی از روشنایی قدرت تحمل و مدیریت این رنج را برایت آسان خواهد کرد.
به هر حال یا باید تغییر دهیم، یا سازگاری کنیم و یا تسلیم شویم. که من نظرم اینست همواره برای تغییر راه باز است.

---

[size=small]سلام
شیدا و ستاره عزیز ممنون.متنی هم که از اقای مدیر قرار داده بودید عالی و ارام کننده بود.
حالتهای من متغیرن. گاهی ارومم و به این فکر می کنم که در تقدیری که خدا برای ما ادمها قرار داده دست ما کوتاهه و چاره ای جز صبر و شکیبایی نداریم. به این فکر می کنم که پدر من مرد خوب و بزرگی بود و این همه گفتن پس الان راحته و به خانواده اش و از همه مهمتر به مامانم که خیلیم دوسش داشت پیوسته.
اما گاهی بی تاب و بی قرارم ارامش ندارم انگار قلب من و دارن از سینه بیرون می کشن فکر اینکه دیگه بابام نیست صداش و مهربونیاش نیستن و.... صبر و قرار و ازم می گیره.
مرگ عزیزان خیلی سخته من در سن پایین هر دوشون و از دست دادم خداوند همه اسیران خاک رو که دستشون از دنیا کوتاهه رحمت و قرین لطفش بفرماید.
دیروز پسرم و بردم مشاوره. مشاور گفت همه چیز و بدون انکار و حذف به زبان بچه گانه برای پسرم بگم و بعضی رفتارها رو گفت ممکنه در او بوجود بیاد دیروز نتونستم بگم امروز می خوام بگم دعا کنید اینم بخیر بگذره.
ممنوننم از همه دوستان مخصوصا مدیر خوب و عالی که چنین سایتی رو برای تسکین دلهای سوخته و حل مشکلات بوجود اورده:72: [/size]

سلام همدلان عزیز
فکر کنم به مرحله افسردگی رسیدم. من ادم شاد و شنگولی بودم و خیلی سر به سر نزدیکانم می ذاشتم خب همسرم طبیعتا به اون مدلیم عادت داره که بیخودی بخندم و بخندونم اما الان فقط دلم می خواد کسی کاری به کارم نداشته باشه و من ساعتها از زمان حال و اینده جدا شم و برم به گذشته ها. با پدرم والبته همسر و فرزندم و حتی دورتر با مامانم.
نمی دونم حالاتم طبیعیه یا نه. اخه همش 22 روز از این واقعه دردناک گذشته. خیلی سعی می کنم به زندگی عادی برگردم چون پدرم ادمی نبود که وقتش و به مرده پرستی بگذرونه مثلا وقتی تنها خواهرش فوت کرد فقط تا هفتم مشکی پوشید و ریش گذاشت فردای هفتم بدون اینکه کسی بهش بگه ریشش و از ته زد و لباس مشکی رو هم دراورد. می گفت دلم باید بسوزه که تنها خواهرم رفته که می سوزه عزا به مشکی پوشیدن نیست.
خب حالا من مشکی و در نیاوردم اما سعی کردم به زندگی عادی برگردم از نظافت خونه و پخت و پز گرفته تا کارهای بیرونم همه رو مرتب انجام می دم رسیدگی به همسر و فرزندمم که در الویته. منتها روح و قلب خودم اروم نمی شه مثل قبل حوصله بگو بخند ندارم دوست دارم بیشتر فکر کنم همسرم خسته شده و اعتراض می کنه.
می دونم بخش وسیعیش طبیعیه و مدتی باهامه منتها برای من که ادم شادی بودم یه کم سخته.
من خیلی خیلی ... خودخورم و مشکلاتم و درون خودم حل و فصل می کنم و این بیشترین اسیب روحی و بهم می زنه.
از خودم و زندگیم خستم حرف زشت و احمقانه ایه اما کاش خود کشی گناه نداشت..........
بله می دونم پدر من اولین عزیز نبوده که رفته اخرینم نیست و زندگی جریان داره و باید زندگی کرد اما وابستگی بیش از حدم به پدر داره من و از پا در میاه. همسرم می گه تو اصلا نمی گفتی بابام بابام ( به عبارتی پز نمی دادی با بابات) اما ظاهرا بیش از این حرفا بهش وابسته بودی.
خستم از روزگار از خودم .............:302:

sisiliعزیز
خیلی متاسفم که این اتفاق براتون افتاده. نمی دونم چی بگم تا ذره ای از دردتون کم کنه فقط این که امیدوارم و از خدا می خوام خیلی زود این وضعیت به پایان برسه و دوباره قشنگی زندگی رو حس کنید.
هرچند جای پدرتون تو زندگیتون خالیه و خواهد بود ولی به این فکر کنید که روح اون عزیز در آرامشه....و این بزرگترین مرهم برای دردتون خواهد بود.

sisili عزيز سلام...
عذر تقصير منو به خاطر تاخير در پيامم ببخش...

امروز متوجه شدم چه اتفاقي افتاده...خدا پدرت رو بيامرزه...تسليت ميگم...اميدوارم روح بزرگوارشون قرين رحمت و مغفرت قرار بگيره...

باز هم از تاخيرم عذر ميخوام...:72:

سی سیلی عزیزم
خیلی خیلی از شنیدن خبر فوت پدر مهربانت ناراحت شدمhttp://www.hamdardi.net/imgup/19427/...ac87a42569.gif

خدا پدرت را مورد رحمت قرار بده و به شما هم صبر
غصه نخوری ها .... عزیزم می دونم خیلی سخته .... ولی منبع انرژی و نشاط خونه معمولا مادر هست ... الان بیشتر از قبل باید آرامش داشته باشی و به همسر و فرزندت هم روحیه بدی
به خدا توکل کن و تمام درد و دلهایت را به خدا بگو
مطمئن باشه با مهربونی همهش رو گوش میده:72:

sisili عزیزم
تسلیت می گم بهت ... تحملش حتما باید خیلی سخت باشه ... اما من مطمئنم شونه های تو می تونه در برابر این همه نامهربونی دنیا وایسه و خم نشه ...
صبر کن بانو ... حتما روز های بهتری هم هست ...

راستش نمی دونم گفتن این حرف درسته یا نه ...
اما وقتی پست تو رو خوندم یادم به یکی از دوستای خودم افتاد که پدرش سرطان داشت و به مرحله ای رسیده بود که درمانی نداشت ... کار دوست من شده بود شنیدن صبح تا شب ناله های پدرش ... همه کاری که می تونست انجام بده، گرفتن مسکن هایی بود که فقط کمی، درد های پدر رو تسکین بده ... باقی همه درد بود و نگاه و زجر ...

برای تو و کوچولوت آرزوی صبر و گشایش می کنم و دعا می کنم خدا دلتون رو آروم کنه ...

متاسفم که دیر تاپیک شما را دیدم و متوجه آن نشدم .

امیدوارم سفر روحانی پدرتان با رهایی شما و خانواده از کالبد ذهنی بابا همراه باشد .

sisili عزیز
تسلیت میگم امیدوارم که خدا روح آن عزیز رو قرین رحمت کند و به شما صبر عنایت کند. داغ عزیزان واقعا سخت است. ولی به خاطر پسرت هم که شده سعی کن زود به زندگی عادیت برگردی. ناراحتی و افسردگی تو دردی رو دوا نمیکنه عزیزم. به خدا توکل کن خدا صبرت بده.

سلام دوست گرامی:

من هم در کذشت پدر عزیزتان را تسلیت می گویم و امیدوارم سایه شما همیشه بالای سر خانواده باشه و سعی کنید حالا که چنین پدر ارزشمندی داشتید تمام آموخته های خود از ایشان را به فرزندانتان انتقال دهید تا بدین وسیله یاد و خاطره اش همیشه در منزل باشد....
امیدوارم روزهای شادی پیش رو داشته باشی عزیزم...:72:

سلام همدردان عزیز.
بی نهایت از ابراز همدردیتون ممنونم. خدا رو شکر که چنین ادمای خوبی هنوز هستن و باعث اروم شدن دلهای شکسته و سوخته می شن. باور کنید تمام سعیم بر اینه که به زندگی عادی برگردم. ولی فقدانش بد جور اذیت کنندس. دعا کنید زودتر ارامش پیدا کنم.
ممنونم.:72:[color=#8B4513]

سیسیلی عزیز، درگذشت پدر بزرگوارت رو بهت تسلیت می گم و امیدوارم که خدا روح آن عزیز رو قرین رحمت کنه.
می دونم روزهای خیلی سختی رو می گذرونی. منم عاشق پدرم هستم و همیشه برای سلامتی و تندرستیش دعا می کنم چون هرگز نمی تونم نبودنشو باور کنم.
از خدا می خوام که بهت صبر عنایت کنه. عزیزم به این فکر کن که روح پدرت همیشه در کنارته. اگه اینو باور کنی، می تونی حضورش رو در کنارت احساس کنی. بدون که با غصه خوردن و گریه کردن، روح پدرت رو ناراحت می کنی. سعی کن خوددار باشی. به خاطر همسرت و به خاطر فرزندت...
به خدا توکل کن.
موفق باشی.

سلام دوستان مهربون همدردان درد اشنا
خیلی دلم گرفته بود نخواستم موضوع جدیدی ایجاد کنم همین جا می نویسم براتون. حضرت علی فرمودن چنان در دنیا زندگی که گویی همین الان باید ترکش کنی و چنان در دنیا زیست کن که گویی باید حالا حالا در دنیا بمانی.
ولی من از دنیا و ادماش خیلی غمگینم. دلم گرفته.......... میدونم این حرفا برای کسانی که زندگی عادی دارن و خوشحالن و روزگار می گذرونن مسخرس اما .......
دیروز طبق روال 35 روز گذشته رفتم بهشت زهرا. هر بار که می رفتیم از همسرم می خواستم که من و ببره غسالخونه که نمی برد. می دونستم اگه برم کمی اروم تر می شم و با مرگ ناگهانی پدرم کنار میام. دیروز خودم رفتم به این قطعات جدید سری زدم, به قول یه بنده خدایی انگار مرده تولید می شد. پشت سر هم پیر و جوون و زن و مرد و بچه بود که می اوردن. در تشییع چند تاشون شرکت کردم. صحنه هایی دیدم که دل ادم و ریش می کرد یکییش که خیلی ناراحتم کرده رو براتون می نویسم:
کنار یه قبری 5 فرزند این اقایی که می خواستن به خاک بسپرنش ایستاده بودن 3 اقای کراوات زده و دو تا خانم با موهای مش کرده و ارایش انچنانی و چند تا بچه و نوجوون که معلوم بود نوه های اون اقا بودن. ظاهرا پدر خانواده در نهایت صحت کامل دچار سکته قلبی شده بود وقتی پدر و اوردن همه خودشون و کنار کشیدن و از کور کن خواستن که پدر و به خاک بسپره و کور کن ها چنان بدن این پدرو بد بلند کردن و به خاک سپردن...............
یاد روزی افتادم که خداوند این 5 فرزند و به این پدر هدیه داد پدر با مریضی بچه ها مریض شد با خوشحالشون خوشحال شد با راه رفتنشون راه رفت و .... تا به اینجا رسید که حالا حتی فرزندان به ظاهر متمدن این اقا می ترسیدن به بدن این پدر دست بزنن
باور کنید الان که دارم اینا رو می نویسم از شدت اشک چشمام تار می بینه.
چقدر زندگی و به خودمون سخت می گیریم چرا فلانی این جوری کرد چرا فلانی اون جوری کرد و...... تا اخرش به این جا برسیم که فقط و فقط اعمالمون به دردمون می خوره . نه فرزند نه پدر و مادر و نه شوهر و نه هیچ کس دیگه به دردمون نمی خوره.
دستام یخ کرده از شدت ناراحتی خیلی غمگینم از این دنیایی که ادماش اینن خیلی غمگینم. خیلی دلم گرفته
باور کنید خیلی سخته............
روز عید قربان چهلم پدرمه. پدری که خیلی برام زحمت کشید. مشکل جدیدی دارم که به زودی می نویسم براتون تا راهنماییم کنید اونجا می گم براتون تا باورتون بشه که پدرم بیش از پدران دیگه زحمت کشید و سختی دید. و حالا من باید به زندگی عادی بر گردم و این پدر و با همه خوبیهاش به دنیایی که در اون هست بسپرم. سخته خدااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااا اااااااااااااااااااا.
[size=medium]بابای خوبم: من به اندازه چشمان تو غمگین ماندم و به اندازه هر برق نگاهت نگران تو به اندازه تنهایی من شاد بمان.
جای می خوندم:
بگذارید و بگذرید, ببینید و دل مبندید,چشم بیاندازید و دل مبازید, که دیر یا زود باید گذاشت و گذشت.[/size]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sisili

]
بگذارید و بگذرید, ببینید و دل مبندید,چشم بیاندازید و دل مبازید, که دیر یا زود باید گذاشت و گذشت.[/

---

سیسیلی عزیز

این سخن پر محتوا از امام علی علیه السلام هست .

============

و اما

شنیدی میگویند آنچه نپاید دلبستگی نشاید !

دنیا و هر آنچه در آن است ماندنی نیست ، الا نحوه استفاده از آن ،یعنی بهره خوب یا بد از آن بردن ماندنیه و همراه جدایی ناپذیر ماست . و همین هم به ما این درس را می دهد که بجای دلبستگی به ظواهر ناپایدار دنیا ، در پی بهره های مفید و ماندی آن باشیم و از آنچه وبال گردن ما می شود ( ماندنیهای وبال ) دوری کنیم .

بنا به سخنی از امام علی ( ع ) دنیا هم فی نفسه بد نیست ، و ارزش دنیا به استفاده ایه که ما ازش می کنیم ، اگر خوب استفاده کنیم ، دنیا خیلی هم خوبه و اگر بد استفاده کنیم خیلی بد جلوه می کنه ، اگر خوب ببینیم خوبه و اگر بد ببینیم بد نمایان میشه . و همه اینها به دید و منش ما برمیگرده ، آدمهایی که خوب زندگی می کنند وقتی از این دنیا خارج می شوند تازه اول خوشیهاشونه یعنی ورود به دنیایی وسیع تر و شیرین تر را تجربه می کنند و اما اونی که بد زندگی می کنه برعکس .

آری گذر هر از گاهی به گورستانها و غسالخانه ها ( البته به شرط ظرفیت روحی مناسب ) بسیار در مسیر قطع وابستگیها ما را یاری می کند ، وقتی می بینیم به قول شاعر :

عاقبت منزل ما وادی خاموشان است

البته در ظاهر و در دید و شنوایی ما خاموشه و الا پر از حرفها و حکایتها و ماجراهاست . در خواهیم یافت ، به راستی چرا برای چند صباحی عمر گذرا این همه غفلتها را به جان می خریم تا فلان کنیم و بهمان کنیم و ... خیلیهاش رفتارها و اعمال نسنجیده و وبال ساز است ، در حالی که همین فرصت را می توانیم بهترین بهره را از دنیا ببریم تا هم برای خود مفید باشیم هم برای دیگران ، آن بهره مندی ای را داشته باشیم که ماندنیست .

و باز هم :

هر آنچه نپاید دلبستگی نشاید .

و هر آنچه وصل به حق ( خدا ) نباشد ، هالک ( نابود شدنی ) است .

و هر چه در تعادل و صحت نباشد وصل به حق نیست .

پس حق یعنی تعادل و صحت در عمل ( عمل صالح )

و صالحین رستگارانند ( رها از هر وزر و وبالی و واصل به نیکی و خیر )

و دنیا اگر سخت هم بگذرد برای صالح محل کسب فضیلت است ( الدنیا مزرعة الآخره ) و غمی ندارد از رنجهایش ( لاخوفٌ علیهم و لا هم یحزنون ) و چو از این دنیا خارج می شود ، تولدی دیگر می یابد در دنیایی در آستانه جاودانگی . و کیست که از اینگونه بودن و رفتن محزون باشد !!!

و دلتنگی تنها نصیب ماست که از این گونه عزیزان بی بهره می شویم و اینم با یاد خوبیها و جایگاه نیکویشان تسکین می یابد .

با اوصافی که از پدر داشته ای از نیکان بوده و خوش باش که نزد پروردگارش در آرامش است .


.

یک دنیا ممنون فرشته مهربون ارادت خاصی بهتون دارم و همیشه نوشته هاتون و چند بار می خونم حتی وقتی برای دیگران نوشتید.:72:
بله دنیا محل گذره و ای کاش هممون باور کنیم که به اندازه ابسیلونی از اینجا با خود نخواهیم برد و تنها اعمال و رفتار و کردارمونه که به دردمون می خوره.
اما می دونید عزیزانمون چیزی نیستن که بتونیم بهشون دل نبندیم. همه ما حتی نمی تونیم فکرش و بکنیم که یه روز این عزیزمون کنارمون نباشه.
همش از خدا میخوام که بهم صبر بده خیلی سخته هر روز چشم انتظارم که میاد. هر روز با عکساش حرف می زنم با هاش درد دل می کنم اما چه فایده ..........
تو رو خدا قدر پدر و مادر و بدونید تازه من جزء افرادی بودم که در حد توانم برای پدرم کم نذاشتم اما الان اصلا ارامش ندارم و دوست دارم زمان به عقب برمی گشت.
ممنونم :72:

sisiliعزیز منو در غم خودت شریک بدون واز خدا می خوام بهت صبرواستقامت بده تا بتونی این روزها ی سخت رو پشت سر بزاری ، منم با تو همدردم ، البته پدر من چند سالی هست که برحمت خدا رفتند ، منم روزهای سختی رو پشت سر گذاشتم ، ولی دنیاس دیگه وقتی خدا غمی به آدم میده صبزوطاقتش رو هم میده .
هر وقت احساس کردی دلت گرفته ،اجازه بده اشکات سرازیربشن بهت کمک میکنه کمی آروم بشی .براشون نماز وقرآن بخون وتا میتونی به نیّت پدرت کارای خوب انجام بده ، اینجوری دل پدرتون هم شاد میشه.هر وقت دلت میگیره با پدرت درددل کن ،مطمئن باش آرومت میکنه ، من که این کار رو میکنم . میرم سرخاک پدرم وباهاش دردل میکنم و بی نهایت در آرامش من تاثیر داره .ببخشید که بیشتر از خودم گفتم اومده بودم که بهت بگم من رو در غم خودت شریک بدون .

سيسلي عزيز
اين غم سنگينه.. باورش سخته.. غم توئه و بايد بتوني باهاش كنار بياي. اينها حس من بود وقتي پدر رفت..
الان 5 سال گذشته و من هنوزم وقتي به ياد اون لحظه ها ميفتم .. خيلي سخته
ميخوام بگم بايد سعي كني قوي باشي. اين درد و غم فقط اين چند روزه باهات همراه نيست. مال يه عمره. سعي كن بيشتر دعا و قران بخوني. و اگه گريه ميكني بين تو و خدات باشه. بايد ياد بگيري خودت به خودت تسكين بدي.:72:

ممنونم دوستای عزیز و همدل
خدامند پدران شما رو هم رحمت کنه و روحشون و با خوبان همنشین کند.
بله خیلی سخته و همان طور که گفتید مال یک عمره. فقط خدا کنه صبرم زیاد بشه تا بتونم کنار بیام. هر کار که شما فکر کنید کردم تا لااقل در ظاهر اروم باشم به خاطر همسر و فرزندم اما...........................
فقط می تونم بگم خیلی سخته. به خاطر اون همه وابستگی بیشتر سخته..........................