آقای مدیر ای كاش می تونستی!!!؟ (جديد)

سلام به مدیرو اعضاء محترم همدردی

این دهان بستی دهانی باز شد
کو خورنده‌ی لقمه‌های راز شد
گر ز شیر دیو تن را وابری
در فطام اوبسی نعمت خوری


گر تو این انبان ز نان خالی کنی
پر ز گوهرهای اجلالی کنی
طفل جان از شیر شیطان باز کن
بعد از آنش با ملک انباز کن
تا تو تاریک و ملول و تیره‌ای
دان که با دیو لعین همشیره‌ای

<EMBED align=center src=http://uplod.ir/files/2/q5e34zfdy8jmlx/masnavi.wma width=100 height=28 type=audio/x-pn-wmaaudio-plugin autostart="true" LOOP="true">


رمضان آمد.
و من و تو و ما متحیر هستیم. كه چرا آن خداوند حكیم ،‌آن معبود قادر، آن معشوق بی همتا، این ماه را بر دیگر ماهها رججان داد.

رمضان آمد.
و ما نگران اینكه اگر نفهمیم كه چرا این ماه بر همه ماهها رحجان دارد. و روزها و ساعتها و دقایق و ثانیه هایش ارزشی برتر نسبت به سایر زمانها دارد. وای كه اگر این رمضان هم بگذرد و ما ظرفیت فهم كلام وحی را نداشته باشیم. كه شما ارزش و اندازه اتان را و طرح و برنامه اتان را در این ماه روشن می سازید.

رمضان آمد
و عقل من باز در گل فروماند. اگرچه در كارهای روزانه زندگی ارزش روزها برایم مساوی نیست. مثلا ساعت كنكور برایم مهم بود و زندگیم را به آن وابسته می دانستم،‌ساعت مصاحبه شغلی ام تشویش داشتم، و لحظه پیوند قشنگم باهمسرم ، طنین صدای دلنشین «بله » او ، را حاضر نیستم با همه زمانها عوض كنم، و خوب فهمیده ام زمانها ارزششان مساوی نیست. اما چرا این عقل ضعیفم نمی فهم كه چرا یك شب از هزار ماه افزون تر می شود.

رمضان آمد
و من كه از درك فلسفه ارزشش عاجز هستم،‌ در صدد هستم به احترام كلام وحی و اذعان به اینكه كه من كوچكتر از آنم كه به عمق دلیل كلام خدا پی ببرم. ارزش این ماه را فقط به صرف اینكه او گفته است می پذیرم. لیكن نگران هستم كه آیا این قشری گری من مانع دركم خواهد شد یا نه؟ و آیا بهره ای از این ثانیه های با ارزشی نصیبم خواهد شد یا نه؟

رمضان آمد
و من متعجب از خودم و دیگران ، به كجا می رویم !؟ نخوردن و ننوشیدن بهانه های رنج ما نیست. كه افطار و سحر به تلافی آن برخیزیم و سفره بیارائیم ودلی از عزا در آوریم و پوزخند بزنیم.
رمضان ماه متفاوت دیدن است، شكستن عادتهای یكسال كه ندانسته و اتوماتیك و خودكار به پیش رفته ایم.
نه لذا خوردن را فهمیده ایم و نه لذت نوشیدن را، نه هدف از این كسب انرژی را،‌و نه از معنی زندگی كه با این خوردن و نوشیدنها سرپا نگه داشته ایم.

رمضان آمد
و باز فلسفه ای كه غامض است برایم.
به چه باید دست یابم؟ به كجا باید بشوم؟ به چه باید آگاه گردم؟ آیا این ماه برای اینست كه از غفلتی كه به خود كردم آگاه شوم یا از جهلی كه نسبت به همنوعانم داشته ام با خبر گردم؟

یا اینكه باید مرز روح و جسمم برجسته گرد و تن و روانم را تفكیك دهم. تا بدانم طی سال چه سهمی را به هر كدام نسبت داده ام؟ شاید هم كم كاریهای یكساله ام را در مورد روحم باید جبران كنم.
و شاید هم به خاطر ارزش این ماه باید از پوسته جسم و روح خود به درآیم و نگاهی دگرگونه به اطرافم كنم.

كودكان خیابانی را و چشمهای ملتمس آنها را در چهارراهها عمیق تر به نظاره بنشینم.

رنج مادران و طفلان بی سرپرستی را كه با اندك سهمشان از بهزیستی یا كمیته امداد در حل معادلات اقتصادی مانده اند را مرور كنم.

عرق بی توقف كارگرانی كه در روزهای به غایت گرم تابستانی ،به امید غیبت خورشید كار می كنند را بهتر ببینم و تشنگی اشان را بهتر حس كنم.

رمضان آمد
شاید كه در این ماه از شكم نیمه گرسنه زن و بچه كارگرانم نزنم ،‌و با اندوخته ای كه چنین به دست آوره ام ،خرج لاغری شكم فربه خود و فرزندانم نسازم و غرق لذت جكوزی و لب دریا و عیش و نوش نگردانم. شاید دیگر به قیمت گرسنگی زیردستانم ومشتریانم ، خرج لاغر سازی خود را جبران نكنم.

رمضان آمد
شاید خوابهای شبانه ام را سوراخی پدید آید و در آرامش شب ناله های بیماران را بشنوم یا بغضهای افراد تنها را حس كنم.
شاید پوسته تكراری عادت و سكون پاره شود. شاید رمضان را بفهمم

رمضان آمد.
و من متحیر از بزرگ مردان و زنانی كه الگوی ما بودند و هر روز سال را در آرزو و یاد رمضان كم می خوردند و كم می پوشیدند. واقعا علی چگونه رمضان را می دید كه همیشه در هوسش ،‌ شكم خود را سیر نمی كرد و شب را در بستر گرم به غفلت نمی گذراند.

رمضان آمد
و آن ادعیه ای كه همان بزرگان در زبان ما لكنت زبانان قرار دادند. كه اگر نبود این راز و نیازهای عاشقانه،‌ چگونه می توانستیم با آن یگانه نجوا كنیم كه :

اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْأَمَانَ يَوْمَ لاَ يَنْفَعُ مَالٌ وَ لاَ بَنُونَ إِلاَّ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ‏
پروردگارا من از تو درخواست ايمنى مى‏كنم آن روز سختى كه مال و فرزند هيچ نفع نبخشد و چيزى جز آنكه با قلب پاك و سالم حضور خدا آيد سود ندهد

یا علی ، چقدر دلم تنگ شده برای این عاشقانه هایت:
مَوْلاَيَ يَا مَوْلاَيَ أَنْتَ الْمَوْلَى وَ أَنَا الْعَبْدُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْعَبْدَ إِلاَّ الْمَوْلَى‏
اى آقاى من اى آقاى من تويى مولاى من و من بنده توام و آيا در حق بنده جز مولايش می تواند رحم كند؟

رمضان آمد
و غنچه هزاران امید آرامش بخش در دلم سربرآورده، و وقتی ندای ملكوتی اش را می شنوم كه این ماه بركت،‌ مغفرت و رحمت است، به خاطر یقیین كه به وجود مقدسش دارم، لبریز از شادی می شوم و سبكتر از همیشه می شوم. و بر می گردم به خودم ،‌بر می گردم به او و بی نیاز می گردم از هرچه جز اوست.
برای زخمم ، مرحمی می بینم، برای تنهاییم سنگ صبوری ،‌ برای دردم، درمانی ،‌برای یاسم ،‌امیدی و برای تلاشم هدفی می بینم.

آری رمضان آمد و من نخواهم توانست تا ابد از عمق آن برآیم. به شرطی كه اسیر سطحی نگری های آن نشوم.
آری باید بروم... رمضان با من كار دارد.
و همه این سئوالات و دغدغه ها،‌ همانهایی هست كه جواد با آنها زندگی می كند. لیكن او هیچ وقت حرف نمی زند و با اینها زندگی می كند،‌ من باز حرفهای جواد را طوطی وار بیان كردم.(كسانی كه می خواهند جواد را بشناسند كلیك كنند)

آقای مدیر ای كاش می تونستی رمضان درمانی كنی. آیا در روانشناسی شما چنین نگرش و رویكردی وجود دارد؟ اگر ندارد به مراجعان بگو كه خودشون در این یك ماه تستی بزنند،‌شاید این بار آنها به شما مشاوره بدهند و تحقیق و رویكرد جدیدی را بهتون هدیده كنند.

فوق العاد ه بود
اين جمله "آقای مدیر ای كاش می تونستی رمضان درمانی كنی. آیا در روانشناسی شما چنین نگرش و رویكردی وجود دارد؟" بسيار سئوال قشنگ و قابل تحسيني بود.

سلام
خیلی جالبه،‌
من از دوستان تقاضا دارم تجارب و اطلاعات و افكار خود را در این خصوص در همین تاپیك بیان كنند، و باید بدانیم راههای تغییر محدود نیست. ما می توانیم از همه منابع و امكانات و راههایی كه به تغییر منجر می شوداستفاده كنیم. تا به نتیجه دلخواه برسیم.
البته تحقیقاتی نیز در رابطه با مذهب و روانشناسی و ... هم شده است. اما در مورد ماه رمضان من ندیدم.
ولی خیلی خوشحال می شویم تاثیرات خودتون را از ماه مبارك رمضان بیان كنید. یا پیشنهاد بدهید.

به نام خدا
سلام
با اجازه غریب آشنا !من از این مطلبتون هم تو همون سایت استفاده کردم . ببخشید که منتظر اذن شما نموندم ! ولی اگه مشکلی هست !!! ممنون میشم بهم بگید.
خیلی التماس دعا
یا علی مددی!

" الصوم لی و انا اجزی به "
در حدیثی قدسی خداوند متعال می فرماید روزه از من است و من جزای او هستم ( یا جزای روزه را می دهم )
مطلب خوبی همدرد عزیز " غریب آشنا " نوشتند و مدیر محترم تالار هم عنوان کلی مناسب " مذهب و روانشناسی " رو بکار بردند .
می خوام عرض کنم که روزه با همه ی اهمیتش بخشی از دین (بعنوان یک بسته غیر قابل تفکیک ) بوده که با یک نگاه جامعتر نقش دین و مذهب در افعال و افکار افراد بیشتر نمایان میشه و
البته و صد البته که عصاره سال ماه مبارک رمضان است و در این ماه نزدیکی به خدا بیشتر و از اینرو دوام و تعمیم افعال و افکارمون در این ماه به همه سال امری پسندیده است .

سلام بر همگی
در حقیقت تأثیرات ماه مبارک رمضان و روزه داری در این ماه حقیقتاً که کم توجهی کرده ایم ، یک بررسی علمی از ابعاد مختلف شگفتیها در این باره آشکار می کند.
به نظرم این تأثیرات را در دو بعد می توان مطرح کرد ، یکی فردی و دیگر اجتماعی است .
بنده تا حالا به نکاتی شاید قابل توجه از این جهات رسیده ام که بخشی را در این فرصت به دوستان هدیه می کنم .
در بعد فردی :
1 - افزایش تمرکز ( شاید بخاطر کم شدن بعضی دغدغه و پریشانیها )
2 - بالا رفتن قدرت مقاومت و به عبارتی رشد سطح صبر در اخلاق فرد.
3 - درک همنوع
4 - درک ارزش وجود نعمتهای حیاتی
5 - بالا رفتن قدرت پذیرش و اطاعت.
6- دفع سموم ( در صورت رعایت سفارشات در خوردن و اشامیدن در این ماه در مواقع افطار و سحر ، چه آنچه در سفارش معصومین آمده چه آنچه توصیه متخصصان تغذیه است .
7 - کمک به ایجاد تعادل .
8 - دفع انباشتهای زائد در بدن از جمله چربیها ( باز هم در صورت رعایت در نوع تغذیه در وقت سحر و افطار )
9 - کمک به رشد عزت نفس .
10 - افزایش آرامش ناشی از ارتباط بیشتر با خالق .
و.......
و نوعی احساس لذت از روزه دار بودن

آثار اجتماعی :
1 - پائین آمدن آمار تخلفات ( بنا به گزارش منابع مربوطه )
2 - همنوائی اجتماعی.
3 - وحدت اجتماعی که می تواند به رشد عواطف عمومی کمک کند
4 - کمک به نظم اجتماعی و عمومی
5 - رشد مودت ( با تشکیل سفره های افطار فامیلی و .. حتی اطعام مسکینان و....)
6 - به وجود آمدن یک فضای عمومی مناسب بعنوان یک فرصت که از آن در جهت اجرای بعضی پروژهای تربیتی می توان استفاده کرد و امید به بهره برداری داشت.
و .....

امید وارم به جای بعضی بحثهای حاشیه ای و دور از شآن که بین بعضی اعضاء محترم مشاهده می شود ، دوستان به موضوع اصلی بپردازند و با همفکری و حتی مطالعه و تحقیق در این باره این تاپیک را پر بار و منبع خوبی برای استفاده کنند .
ان شاء الله :203:

سلام
با توجه به انحراف رفتن اين موضوع در تاپيك قبلي، و قفل شدن آن،‌ مجددا اين موضوع در اينجا فعال شد.

آفرین به غریب آشنا :104:، چه اصطلاح جالبی " رمضان درمانی" !

یه تجربه از رمضان درمانی:

یادمه اوائل ازدواج ، بدلیل اینکه من وهمسرم خیلی بهم توجه داشتیم ، برخی از اتفاقات جاری که تو زندگیمون و برخوردامون با سایرین بود روش خیلی حساسیت نشون میدادیم ، و دائم کشمکش داشتیم که " چرا اونجا اینو گفتی ، چرا این کارو کردی و...." همینها شده بود سوهان روحمون. همش بحث و بحث و بحث. معمولا هم بی نتیجه و جز اینکه وقت و انرژیمونو هدر بده چیز دیگه ای نداشت.
اون سال یکی از آشناهای دورمون که دخترشون سرطان گرفته بود برا مداوا اومده بودن تهران. و بیمارستان بودن.
ماه رمضان بود و بعد از یکی دوباری که رفتیم عیادت ، تصمیم گرفتیم که بیشتر بهشون رسیدگی کنیم ، البته همسرم قدمهای اول رو برداشت و من هم همراهی کردم. مثلا وسائلی رو که نیاز داشتند براشون تهیه میکردیم ، اونا رو به "محک" معرفی کردیم و خلاصه براشون وقت گذاشتیم ونذاشتیم احساس تنهائی کنن.
کاری به این ندارم که بعد از حدود یه ماه ، دختر بیچاره فوت کرد ، ولی این کار باعث شد که :
- اون خانواده بسیار به ما محبت میکنن و همیشه هروقت مارو می بینن سرشار از لطف و تشکرمون میکنن.
- تمرکزمون از رو مسائل پیش پا افتاده خودمون به سمت یه موضوع خدا پسندانه ، که باعث شادمانی روح و جانمون شد.
- من این نکته رو فهمیدم که همسرم به خانواده من هم بسیار اهمیت میده و فداکاری هم میکنه (چند شب که بعنوان همراه اونجا موند تا مادر اون دختر هم یه کم از حال و هوای بیمارستان فاصله بگیره)
- سعی کردیم حالا که ازنعمت سلامتی برخورداریم و خدا مارو با این آزمایشات سخت امتحان نکرده ، ما هم در این ماه رحمت بیشتر به فکر رازو نیاز با خدا باشیم.
- لذا بجای اینکه بیشتر وقتمون رو به کدورت باهم بگذرونیم ، سعی کردیم بیشتر رو سجاده عبادت باشیم.
- به برکت این ماه شریف ، بعد از اون ماه هر دو احساس لذت بیشتری داشتیم ، هم کمتر همدیگه رو اذیت (اگرچه ناخواسته) کردیم هم بهره های معنوی که از این ماه بردیم (چرا که برخی از اونها رو مشترک انجام دادیم و چه لذت بخش بود) به مراتب بیشتر از سایر ایام بود.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط غریب آشنا

كودكان خیابانی را و چشمهای ملتمس آنها را در چهارراهها عمیق تر به نظاره بنشینم.

رنج مادران و طفلان بی سرپرستی را كه با اندك سهمشان از بهزیستی یا كمیته امداد در حل معادلات اقتصادی مانده اند را مرور كنم.

عرق بی توقف كارگرانی كه در روزهای به غایت گرم تابستانی ،به امید غیبت خورشید كار می كنند را بهتر ببینم و تشنگی اشان را بهتر حس كنم.

رمضان آمد
شاید كه در این ماه از شكم نیمه گرسنه زن و بچه كارگرانم نزنم ،‌و با اندوخته ای كه چنین به دست آوره ام ،خرج لاغری شكم فربه خود و فرزندانم نسازم و غرق لذت جكوزی و لب دریا و عیش و نوش نگردانم. شاید دیگر به قیمت گرسنگی زیردستانم ومشتریانم ، خرج لاغر سازی خود را جبران نكنم.

رمضان آمد
شاید خوابهای شبانه ام را سوراخی پدید آید و در آرامش شب ناله های بیماران را بشنوم یا بغضهای افراد تنها را حس كنم.
شاید پوسته تكراری عادت و سكون پاره شود. شاید رمضان را بفهمم

---

:104::104::104::104:
اي كاش همه ادمها توي هر پست و مقامي اين مطلب رو روزي يه بار بخونن و اويزه گوششون كنن...

ممنونم غريب اشنا...

ان شاالله خدا به همه توفيق بده كه دست نيازمندان رو در حد توان بگيريم:323:

چگونه و به چه نحو روزه درمانمان گردد؟

روزه می تواند مرحم جراحت های روحمان گردد اگر بفهمیم که چیست؟
روزه می تواند درمانمان بخشد اگر بخواهیم که کامل به کارش گیریم.
نخست باید با مغز روزه آشنا شویم تا نحوه استفاده اش را فهم کنیم و بعد به کار گیریم و انتظار درمان داشته باشیم. همانطور که
دردهای انسانی وجود جواد را درمان گشت.

بفهمیم که :
چرا روزه می گیریم . عزیز متعال فرمود که :«کسی مرا عبادت می‌کند که اراده مرا از عبادت و طاعت بداند... وگرنه عبادت او جز دوری از من نتيجه ديگري نخواهد داشت» (1)
همچنین «كسي كه عملي را بدون علم انجام دهد، مانند كسي است كه به بيراهه مي‌رود و هرچه به راه خود ادامه دهد، از رسيدن به مقصد كه حاجت اوست، دورتر مي‌گردد.»(2)

متوجه شویم که:
روزه جسم، خودداري ازغذا و روزه روح، خودداري حواس پنج گانه ازگناهان، و خالي بودن قلب ازهمه عوامل بدي است.»(3)

بدانیم که :
گاهی روزه جسم به تنهایی به کار نیاید که هشدار داده اند:« «روزه داري كه زبان و چشم و گوش و جوارح خود را حفظ نكند، روزه اش به چه كارش خواهد آمد». (4)

دقت کنیم که:
«پنج صفت است که روزه را باطل و وضوء را می‏شکند، دروغ و غیبت و سخن چینی و نظر شهوت انگیز، و قسم دروغ» (5)

به خاطر بسپاریم که:
«روزه، خودداري از خوردن و آشاميدن نيست، بلكه امساك از تمامي اموري است كه نزد خداوند ناپسند است» (6)


پس با فهم عمیق مفاهیم روزه می توانیم رمضان را درمان دردمان کنیم. و پل عبور از مشکلات و نردبانی به رفیع خواسته های انسانی امان بر پا سازیم. اگر درکی صحیح از ماهیت روزه داشته باشیم، حداقل درمانهایی که از آن می گیریم عبارتند از:
الف )قدرت اراده : پس روزه به تو قدرت اراده می بخشد و شکم و فرج و چشم و گوش و دهانت در دستان اراده ات و به دستور عزمت می شوند. (7)

ب) صبر : روزه صبر هست و صبر کلید گشایش هست. وقتی که یک ماه تمرین صبر می کنی. و خواسته های مشروع خود را به تعویق می اندازی و از خواسته نامشروع می گذری، پس این صبر کمکت خواهد کرد که رها شوی از هر بندی که گرفتارت می کند. دیگر مرتب تکرار نخواهی کرد که می خواهم اما نمی توانم؟!!!(8)

ج )قناعت و سازگاری: روزه تو را به قناعت وا می دارد. روزه فريضه اي است که مسلمانان را از غرقه شدن در ماديگرايي و حرص و آز براي لذتهاي مادي و مسابقه براي مصرف و تن پروري ميرهاند و به او مي آموزد که به فکر ديگران باشد و بر خواهشهاي جسماني خويش مسلط گردد و به مصرف به مقدار نياز قناعت ورزد و از اصراف و تبذير بپرهيزد. روزه به مسلمانان مي آموزد که با کم هم ميتوان زيست و حرص و طمع فقط غرق شدن در ماديات و انحراف از معنويات است.
براي زيستن لازم نيست که با همه وجود به تن و لذتهاي آن پرداخت.

د) همدردی با فقیران: از سويي به احسان و اطعام و انفاق به مستمندان در ماه مبارک رمضان بسيار سفارش شده ایم و از سويي ديگر گرسنگي و تشنگي روزه موجب درک رنج مستمند ميگردد و بدين ترتيب ثروتمند به فقير نزديک مي شود و احساسها رقت می یابد و احسان و انفاق فزوني ميگيرد و جامعه کمک به همنوع را مياموزد.

هـ ) تمرین نظم و انضباط: امير المومنين عليه السلام در اولين فرازهاي وصيتش به فرزند خود ميفرمايد: شما و همه فرزندان و بستگانم و هرکسي که وصيت من به او برسد به تقوي و نظم در کارها سفارش ميکنم. (9)
هر يک از نمازهاي پنج گانه را بايد در وقت مخصوص آن بجا آورد و حتي يک دقيقه نميتوان از حدود آن تجاوز کرد.
مراسم حج بايد در وقت و مکان مخصوص به خود انجام شود و روزه نيز در ماه مبارک رمضان با ديدن هلال ماه شروع و با ديدن هلال ماه شوال خاتمه ميابد و نيز هر روز از سپيده دم آغاز و به مغرب پايان ميپذيرد

و )استحكام پيوندهاي خانوادگي و دوستي: سفارشاتی موكد اولياي دين بر افطاري دادن در اين ماه شريف از يك سو، و تاكيد بر اجابت دعوت ديگران از سوي ديگر، از عواملي است كه در بهبودي و تقويت روابط دوستانه موثر است. و تمرینی برای صمیمت و ارتباط گرفتن با دیگران است. بدون ترديد يكي از عوامل تقويت روابط اجتماعي در گروه دوستان و خويشان، رفت و آمدهايي است كه بين افراد صورت مي گيرد. (10)

ز ) تمرين اجراي قوانين مشترك: هارمونی خاصی که همگان همگام جهت روزه و خویشتنداری در برابر گناه و شکم و لذت به اجرا می گذارند، تمرینی هست که می تواند شکستن عادتهای ناصحیح را تسهیل کند.

ح ) روزه حفاظ و سپری در برابر شهوت و خطا: چنانکه رسول خدا خطاب به جوانانی که توانایی ازدواج ندارند فرموده اند که از روزه کمک بگیرند.

ط ) اعتماد به نفس : روزه دار قدرت بازدارندگی خود را عیان می بیند. قدرت نه گفتن خود را به خواسته هایش را درک می کند.

ی ) رهايي از عادتهای روزانه : ثمره ای هست که انسان را به تغییر وا می دارد. اینکه می توان نوع دیگر زیست. و از پوسته تکرار بیرون شد. و به راهی نو اندیشید. و جز جسم را در ذهن رحجان داد.

ک ) بازگشت به گذشته و تحلیل خویشتن: تشویق به توبه ، بهانه شب قدر و ماه رحمت و بخشش، همه موجب می شود که آدمی ضعفهای خود را پیش چشم بیاورد و بررسی کند و مجددا خویش را برنامه ریزی کند.

ل) مقابله با سختیها: گرما و تشنگی، گرسنگی و پرهیز از لذتها موجب یادگیری روش قاطعانه در برابر گرفتاریها و سختی هاست. تجارب ارزنده شخصی و یافتن قدرت قوی انسان موجب می شود ترس نتوانستن و نشدن از انسان رخت بربندد.

آری عزیزم اگر روزه و رمضان را فهم کنیم آنگاه توانیم که خستگیمان به در کنیم و دردمان را التیام بخشیم.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
(1) اِنّما يَعْبُدُنی مَنْ عَرَفَ م‍‍‍ا اُريدُ مِنْ عبادتی وَ طاعَتی...لَمْ يَزْدَدْ فی عبادتِه منّی اِلّا بُعْداً
(2) إِنَّ الْعَامِلَ بِغَيْرِ عِلْمٍ كَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ طَرِيقٍ فَلَايَزِيدُهُ بُعْدُهُ عَنِ الطَّرِيقِ الْوَاضِحِ إِلَّا بُعْداً عَنْ‌ حَاجَتِهِ
(3)امام علي (عليه السلام) مي فرمايد: «صوم الجسد الامساك عن الاغذيه ... و صوم النفس امساك الحواس الخمس عن سائر المئاثم و خلو القلب من جميع اسباب الشر؛
(4) از فرمایشات حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام):
(5) «خمس خصال یفطرن الصائم، و ینقضن الوضوء الکذب، و الغیبة و النمیمة، و النظر بشهوة، و الیمین الکاذبة‏»
(6) لَيْسَ الصَّومُ الْاِمْساكَ عَنِ الْمَأكَلِ و الْمَشْرَبِ الصُّومِ الْاِمساكُ عَنْ كُلِّ ما يَكْرَهُهُ اللهُ سُبحانَه
(7) از گوهرین فرمایشات امام علی (ع):«صيام القلب عن الفکر في الاثام افضل من صيام البطن عن الطعام»
(8) «و استعينوا بالصبر و الصلوه» و «شهر الصبر و ان الصبر ثوابه الجنه»
(9) «اوصيکما و جميع ولدي و اهلي و من بلغه کتابي بتقوي الله و نظم امرکم»
(10)امام صادق (علیه السّلام) مي فرمايد: «ثواب افطاري دادن تو به برادر مسلمانت و شادمان كردن او، براي تو از اجر روزه ات بيشتر است.»
(11) "یَا مَعْشَرَ الشَّبَابِ مَنِ اسْتَطَاعَ مِنْکُمُ الْبَاءَةَ فَلْیَتَزَوَّجْ، وَمَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ فَعَلَیْهِ بِالصَّوْمِ فَإِنَّهُ لَهُ وِجَاءٌ"

چند خوردي چرب و شيرين از طعام
امتحان كن چند روزي در صيام
چند شبها خواب را گشتي اسير
يك شبي بيدار شو دولت بگير

http://www.hamdardi.net/imgup/1206/1...98ba471ec0.jpg

باز یکسال گذشت؟
کی به ما چی گفت؟
ما برای کی چی کار کردیم؟
چی از کی به ما رسید؟
چه چیزی به کی دادیم؟
چی خریدیم؟
چقدر سود کردیم؟
چه زیانی دادیم؟
از چی خوشمان آمد؟
کدام را رها کردیم؟
چی دلمون می خواد؟
چی دلزده امان کرد؟
کدام خوراکی لذتمان بخشید؟
چقدر به خیال مرکب و منزلمان بودیم؟
زنم چطور هست؟
فرزندم چه کار کرد؟
شوهرم چطور شد؟
شغلم به کجا رسید؟
سرمایه ام چقدر افزود؟
چقدر تعریف شدم؟
کجا تحقیر شدم؟
به کجا می خواهم برسم؟
عشقم چی میشه؟
مدرکم به چه سطح برسه؟
موقعیتم چطور ارتقاء یابد؟
دردم کدام بود؟


و هزاران هزار توهمات بی شمار و تمام نشدنی ، از خرده بازی های سالانه امان را کجا متوقف سازیم؟!

دل نگرانی هایی که چون سراب هر لحظه بیفزاید و چون آب شور عطشمان را فرو ننشاند.

بازی هایی که که برد و باختش جایزه ای جاویدان ندارد و انرژی هایمان را به تدریج بر باد دهد.

خیالاتی که عمر گرانمایه امان را برباید و در ازایش باز هم کمبود دیگری بر ما بیفزاید.

باتلاق هوس و آرزوهایمان، با گرفتاری های یومیه اش ، ما را بیشتر در خود فرو می برد و تقلاهایمان مبتلاترمان می کند.

در میان جمع هستیم و مشکلاتمان مشابه ، اما احساس تنهایی منحصر به فرد ما از نسخه عمومی و تکراری زندگی ها منتج شده است.

یکسال گرفتار حل مسائل از یک راه و یک فکر هستی. و اسیر یک بازی بی نتیجه
و وقتی که خسته و درمانده می شوی ، درست همان وقت که زمینیان و ابزارهای زمینی را ناکارا می بینی. همان وقت که محاسبات دنیوی بر حیرانی ات می افزاید.

ندای ملکوتی تو را به میهمانی خود دعوت می کند.
رمضان می آید. و تو را ندا می دهند که هر چه هستی و هر آنچه می خواهی باز آ
بیا که درمان ما درمان دیگریست.
درست لحظه ای که امیدت نا امیدست و دلت شکسته تر از همیشه ، یکی مهربانتر از همه ، قویتر از همه و حکیم تر از همه تو را به خانه خود می طلبد، تا در آغوشش آرام گیری.
ماه رحمت می آغازد و روحش را در تو می دمد.
درمان تو از درونت آغاز می شود. در حالیکه از همه ابزار مادی قطع امید کردی.
قلبت با او نجوا می کند که نمی شناسمت، اما تو مرا شیفته کرده ای:

مـگـرم چـشـم سـیـاه تـو بـیـامـوزد کــــــــار
ورنه مستوری و مستی همه کس نتـوانـنـد

و اینک رمضان است.
و تو مرور می کنی دردهای سالانه ات، سود و زیان ها و نیش و نوشهایش را و در می یابی که برای رسیدن به همه چیز ، ناگزیری که از همه چیز بگذری.


فرو به نقش های زمینی
به بازی دنیا
اسیر سود و زیانی
تو در خیال و در اوهام
ملال سکه و زر دائم
نگاه به مرکب و زن گاهی
در اندیشه جسمی و لذت زوج
گرفتار دردی و رنج گاهی
به نیش و نوش شدی همه سال
مگرخراب کند بازیت،رمضان گاهی
به ماه صیام و شکستن عادت
مگر تو نقش زمینی فنا کنی گاهی
اگر به روزه دهی هر چه جز اوست
رسی عزیزم به آنچه بایدت، گاهی

http://www.hamdardi.net/imgup/12/128...6232c700c0.jpg