نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان
من بعد چند وقت بازم برگشتم، البته اینبار حرفی برای گفتن ندارم، چون اوضاع اینقدر داغون شده که خودم هم بیخیالش شدم، نزدیک به 2/5 ماهه که با خانمم قهر هستیم، یه جورایی توی یه خونه زندگی میکنیم، ولی حرفی با هم نمیزنیم. داستان زندگی من فعلا اینطوریه.
اینم لینک مطلب قبلیم واسه یادآوری شرایط زندگی من.
http://www.hamdardi.net/thread-36060.html
ايشون قهرن يا شما ؟
نميخاد بهتر بشه ، مشكل از كجاست ؟ يه توضيح مختصر ميداديد
اگه زندگي رو دوست نداشته باشن نمونن و يكجا زندگي نميكنن
دقيقاً من و همسرم هم ٢ ماهو نيمه قهريم اول من قهر كردم بعد ايشون و الانم نميخان اشتي كنن ولي مت پيش هم نيستيم متاسفانه
من اخرين اميدم به مشاوره نميدونم چي ميشه ...
قرار بود برید مشاوره چی شد؟
خانمتون نسبت به این شرایط چه حسی داره؟
چند سالتونه و چند ساله ازدواج کردید؟
اقای کوهیار سخنرانی کلید زن رو گوش کنید . اونجا دلیل قهر خانمها رو توضیح میده و راه حلش رو هم گفتند .
سلام اقای کوهیار
خیلی خوبه که تاپیکهای متعدد میزنید و نگران زندگیتون هستید.
نگران نباشید .همه زندگیا از این چیزا دارن....حالا یکی بیشتر و یکی کمتر
من یه پیشنهاد دارم خدمتتون
یه خلاصه مختصر از خودتون و همسرتون و شرایطتتون بگید.چون تاپیک قبلیتون هم 8 صفحه شده و هرکسی حوصله نمیکنه بخونه.
یک مختصر توضیح بدین تا انشالله یه جمع بندی کنید و مطمئن باشید به امید خدا به نتیجه میرسید.
سلام دوستان
مرسی که پیامتون رو برام گذاشتید. حقیقتا اوضاع روحیم چندان مناسب نیست، مشکلات بین من و خانمم اینقدر زیاده و کشدار شده که به نظرم به سمت جدایی کشیده میشیم، متاسفانه لج بازی خانمم تمام شدنی نیست، معمولا خانمم زیاد قهر می کرد و من هم بنا به یک عادت اشتباه همیشه پا میزاشتم و شرایط رو بهبود می دادم، حالا بعد آخرین مجادله ای که با هم داشتیم من هم مثل خانمم عمل کرد و اینم شده داستان ما، متاسفانه محیط پیرامونی از جمله خانواده خانمم که صرفا و بر اساس یک روش اشتباه از خانمم حمایتت می کنن و اونو در ادامه این را مصمم تر می کنن، با مادر خانمم صحبت کردم و از نگرانی هام بهش گفتم ولی اتفاقی نیافتاد. به خاطر این با این که از وضعیت موجود اصلا راضی نیستم ولی احساس می کنم تکلیف رو باید لااقل با خودم مشخص کنم. در مورد سوال دوست گرامی که از شرایطم بگم، من 33 و خانمم 32 و هر دو ساغل هستیم و حدود 4 سال ازدواج کردیم.به امید روزهای آینده.
برادر گرامي اقاي كوهيار
قبل از هرچيزي ارامش خودتون رو حفظ كنيد و نا اميدي رو از خودتون دور كنيد.يادتون باشه هر اتفاقي كه قرار باشه بيفته ، ميفته.پس الان سعي خودتون رو بكنيد تا هميشه پيش خودتون رو سفيد باشيد.
ميتونيد برامون از اخرين دلخوريتون بگيد؟
چي شد كه بحث شد و موضوعش چي بود؟
خب شما هميشه همسرتون رو عادت دادين كه پاپيش بذاريد و اين دفعه چون اين اتفاق نيفتاده اين دعوا و قهر طولاني شده.پس اتفاق جديد و عجيب و غريبي نيفتاده.اتفاقا دقيقا انچه كه بايد اتفاق مي افتاد افتاده.
بيشتر بگيد.ايشون غذا درست ميكنن؟
هر دو سرجاتون ميخوابيد؟
تو اين دو ماه و نيم نيازها و خواسته هاتون رو چطور بهم گفتين؟مادي روحي جسمي.....
برادرم
الان براي هر نوع تصميم گيري زوده.هر تصميمي شما الان بگيريد يا از روي خشمه و يا از روي ناراحتي.
صبور باشيد.
شرايط سختيه.كاملا دركتون ميكنم چون خودم هم همين مشكل رو داشتم و ميفهمم چقدر زجر اوره.
اما همين سختي ها هم بخشي از زندگيه.
از اخرين دعوا برامون بيشتر بگيد.
نگران نباشيد.به خدا توكل كنيد و صبور باشيد.مطمئن باشيد كمكتون ميكنه
با سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط maryam123
ممنونم كه پيگير موضوع هستيد، فكر كنم مشكلات ما تو چند تا جبهه هستش، بيشترين موضوع بي توجهي و بي احترامي به خودم و خانواده ام هستش، خانواده ام شهرستان هستن، آخرين بار به خاطر همراهي نكردن توي مسافرتم به شهرستان بحثمون شد، ارتباط خاصي با هم نداريم و جدا از هم مي خوابيم، آخر هفته ها هم اون ميره خونه باباش و من تنها خونه هستم. باور كنيد خيلي انگيزه و روحيه اي براي نوشتن ندارم.
با تشكر.
سلام اقای کوهیار متاسفم که بحثتون اینقد کش دار و طولانی شد.
شما پیش مشاور رفتین؟
لطفا پیش مشاور برین اگه لازم شد مستقیم با خانومتون صحبت کنین یا باشما پیش مشاور بیان یا اگه واقعا احساسی به شما ندارن تکلیفتونو مشخص کنن.
ببخشید اینجور گفتم چون من از همه تایپ های شما مطلع هستم.
امیدتون به خدا باشه و باصبوری پیش برین.
موفق باشین..
آقای کوهیار:
باقاطعیت باهمسرتان صحبت کنید .نظرتان راراجع به خواسته های به حقتان باشجاعت تمام به اومنتقل کنید.