نت برداری از همدردی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پندار

دوستی با بعضی آدمها مثل نوشیدن چای کیسه ایست هول هولکی و دم دستی. این دوستی ها برای رفع تکلیف خوبند اما خستگی ات را رفع نمی کنند.این چای خوردنها دل آدم را باز نمی کند خاطره نمی شود فقط از سر اجبار می خوریشان که چای خورده باشی به بعدش هم فکر نمی کنی.

دوستی با بعضی آدمها مثل خوردن چای خارجی است.پر از رنگ و بو .این دوستها جان می دهد برای مهمان بازی برای جوکهای خنده دار تعریف کردن برای فرستادن اس ام اس صد تا یک غاز.برای خاطره های دم دستی. اولش هم حس خوبی به تو می دهند
این چای زود دم خارجی را می ریزی در فنجان بزرگ. می نشینی با شکلات فندقی می خوری و فکر می کنی خوشبحال ترین آدم روی زمینی.فقط نمی دانی چرا باقی چای که مانده در فنجان بعد از یکی دوساعت می شود رنگ قیر یک مایع سیاه و بد بو که چنان به دیواره فنجان رنگ می دهد که انگار در آن مرکب چین ریخته بودی نه چای.

اما دوستی با بعضی آدمها مثل نوشیدن چای سر گل لاهیجان است.
باید نرم دم بکشد.
باید انتظارش را بکشی.
باید برای عطر و رنگش منتظر بمانی
باید صبر کنی.
آرام باشی و مقدماتش را فراهم کنی
باید آن را بریزی در یک استکان کوچک کمر باریک.
خوب نگاهش کنی.
عطر ملایمش را احساس کنی و
آهسته جرعه جرعه بنوشی اش وبا آن زندگی کنی

آقای محترم من زنت نیستم من یک قوری چایی هستم

من تنها زنت نیستم گاهی می شوم یک قوری چایی که وقتی تو خسته ای و تازه از سر کار آمده ای آنرا جرعه جرعه بنوشی وتوی چشمهای من زل بزنی و با وقاحت مردانه ات بگویی هیچ چیز به اندازه یک قوری چایی خستگی آدم را در نمی برد تا من نگاهت کنم و لیوان چاییم ساعتها روی میز بماند و یخ کند

---

حکایت دوستی ها

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط philosara

در مورد جمله ذیل یه توضیحی را مناسب می بینم:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ...........

وقتی گفتم که دیدمش(منظور آن آقا پسر ) خواهرم گفت بودن کنار اینجور آدما خیلی خوبه میشه کلی چیز ازش یاد گرفت.

---

[align=justify]

خانمم، ازدواج ثبت نام در یک کلاس آموزشی نیست.

این آقا شاید همکار یا دوست خوبی باشند، و شما بتونید ازشون یاد بگیرید. (البته خودم به شخصه از خیر یادگیری از خیلی از اشخاص می گذرم!)، ولی ازدواج حسابش جداست. پارامترهای دیگری رو باید در نظر گرفت.

یک شخص دانا و با تجربه، الزاما همسر مناسبی نیست.
[/align]

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط philosara

[align=justify]سلام مامفرد عزیزم :72:

منظور من از مشاوره، تمرکز روی همسرتون نبود، منظورم این بود که شما در پی ایجاد تغییر در خودتون باشید. شاید بهتر بود می گفتم روانشناس.

اگر در پی تغییر هستید، باید این تغییرات رو روی خودتون اعمال کنید. چون همسرتون خیلی کمتر تحت کنترل شماست.

از نظر من الان دو نکته در زندگی شما جلب توجه می کنه.


1:: وابستگی.

2:: واکنش های غیر واقعی.


که به نظر می رسه بخش عمده واکنش های غیرواقعی تون هم متاثر از همین وابستگی باشه.


فکر می کنم وابستگی تون رو خودتون هم قبول داشته باشید و نیازی به توضیح نداشته باشه. بنابراین فقط توجهتون رو به این نکته جلب می کنم که هرچه سریع تر به رفع این مورد بپردازید که هم زندگی برای خودتون شیرین تر بشه، هم برای همسرتون.

اما راجع به مورد دوم:

من طی تاپیک های شما متوجه برخی ناهنجاری های موجود در شخصیت همسرتون شدم (مثل لج بازی، پرخاشگری، منفعت طلبی، و ...) که شما سعی می کنید خودتون رو باهاش وفق بدید.

این وفق دادن شاید به نظر خودتون یک حسن به حساب بیاد، اما "احساس بی ارزش بودن" رو به طرفتون القا می کنه.

منظور فشار بیش از حد و غیر فنی در جهت ایجاد تغییر در طرف مقابل نیست. بلکه واکنش متعادل و متناسب، و موضع گیری معقول مد نظرمه.

با مثال سعی می کنم براتون توضیح بدم:

فرض کنید من به هر دلیلی عصبانی هستم، و سر مسئله ای که اتفاق افتاده، شروع می کنم به بحث با خواهرم. من عصبانی هستم، و این رو خودم می دونم. این عصبانیت باعث شده بی منطق بشم، و این رو خودم می دونم. می دونم که حرفی که دارم می زنم، و اصرارم روی یک موضوع، اصلا منطقی نیست. اگه حرف من به کرسی بشینه خواهرم خیلی به دردسر میفته، و من اینو می دونم. و ...

حالا واکنش خواهرم چیه؟ سکوت.... و بعد این پاسخ که: باشه هرجور تو راحتی.


بعد به من چه حسی دست می ده؟ اینکه اصلا اینقدر براش ارزش نداشتم که باهام وارد بحث بشه.

و اینقدر من رو موجود غیر منطقی و غیر قابل انعطافی دید که حتی سعی نکرد نظرم رو تغییر بده.

و ...

این در شرایطیه که من می دونم خواهرم بهم وابسته نیست. اگه می دونستم وابسته ست، این برداشت هم اضافه می شد:

ای بزدل!! می ترسی خلاف حرف من چیزی بگی و طردت کنم؟؟

و مسلما اینطور ارزیابی می کردم که طرفم شخصیت با ارزشی نداره.


و مامفرد باور کن هر عشقی ارزشمند نیست.

ارزش محبت وابسته به ارزش قلبیه که این محبت ازش جاری شده.
و ارزش قلب یک شخص، به میزان قدرت ها و زیبایی هاییه که از خالقش در خودش داره.
که "عزت نفس" یکی از مهم ترین هاشونه.


محبت وقتی ارزشمند می شه که از یک منطق قوی نشات گرفته باشه. مثلا شاید کسی بیاد و صفتی رو به من نسبت بده که من خودم می دونم فاقدش هستم. این شخص اگر کلی هم قربون صدقه من بره و ... نتیجه این می شه که من شرمنده ش می شم و شاید خیلی هم معذب بشم. اما در عین حال اینطور نتیجه می گیرم که ارزشگزاری هاش درست نیست. و بهش از نظر شخصیتی نمره بالایی نمی دم.

اما شاید کسی با یک اشاره کوچیک به من نشون بده که فلان صفت من رو (که خودم برای بدست آوردنش تلاش کردم و از اون بابت به خودم افتخار می کنم) رو متوجه شده و تاییدش می کنه. این فرد فقط با یک اشاره، شاید حتی بدون کلام، به من نشون می ده که قدرت درک بالایی داره، و قادره به خوبی مسائل رو از هم تمییز بده.

برای اینه که گاهی می بینی فردی اصلا فداکاری نمی کنه، ولی خیلی محبوبه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mamfred

چرا یه مردی که همیشه بی محبتی می بینیه زنشو غرق محبت میکنه ولی یه زنی که همیشه محبت مبکنه باید مورد بی مهری قرار بگیره

---

علتش اینه که در جای دیگری توانایی ها و ارزش های خودش رو اثبات کرده. و در نظر طرفش اونقدر ارزشمند جلوه می کنه، که ذره ای از محبتش دریاها می ارزه.

خلاصه کنم مامفرد:

چیزی که باعث می شه برای همسرت و بقیه اطرافیانت خواستنی بشی، همیشه میزان محبتی که بهشون می کنی نیست. بلکه شخصیتیه که از خودت به نمایش می گذاری.

عزیزم رک گوییم بخاطر این بود که تمام تلاشم رو در جهت روشن کردن مسئله کرده باشم. هدفی نداشتم جز اینکه نظرم رو واضح بیان کنم.

و البته این پست مکمل پست قبلیم بود.

همراه با آرزوی بهترین ها. :72:

[/align]

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m25teh

فکر میکنم انتخاب این مسیر تلخ برای نجات 60 سال ، بهتر از انتخاب مسیر راحت برای چند صباحی سنجیده تر و عاقلانه تر باشه .

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط صبا_2009

وقتی تنها میشی بدون خدا همه رو بیرون کرده که خودت باشی و خودش ...

---

:104::104::104:

این جمله عجیب به دلم نشست .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط طاهره

گاهی باید آدم لحظه بود.آدم تصمیم های ناگهانی.آدم وسط راه رفتن که همه تند و تند می رن یهو واستاد.وسط اخم و قهر و دعوا یهو گفت دوستت دارم.وسط خنده و شادی یهو دپرس شد و وسط دپرسی یهو خندید.زندگی یعنی همین.حالا که زندگی گاهی غیر قابل پیش بینی می شه.وقتی که گاهی زندگی کاری می کنه که دستشو نخونیم ما هم کاری کنیم که زندگی دستمونو نخونه.

http://www.cloob.com/profile/blog/one/username/tabassom_11/logid/1071969

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lمریم

از اونجایی که این اواخر جواب بیشتر سوالامو از طریق افراد و کارشناس های برجسته دین گرفتم و قانع شدم باید بگم که در هیچ کجای دین حرفی از درستی ریختن آبرو نشده ،چه آبروی دیگران چه آبروی خودمون
در هیچ کجا گفته نشده که وقتی من و تو و... در جایی خطایی،اشتباهی، و احیانا گناهی کردیم و بعد توبه کردیم و دیگه تکرار هم نشد و با خلوص نیت به فکر ادامه زندگی بودیم باید در آینده به خاطر اون گناه و اشتباه، آبروی خودمونو ببریم و بگیم مثلا در فلان تاریخ فلان کار رو کردم و...

---

با تایید نظر مریم عزیز باید بگم که :

خدایی که ما را آفریده بر تمام زوایای وجود ، نیازها ، آسیب پذیریها و عوامل رشد ما اشراف کامل دارد ، و برنامه های که تحت عنوان دین به وسیله انبیاء به بشر رسانده که آخرین و کاملترینش دین اسلام است ، ناظر بر باید و نباید هائیست که مبتنی بر این علم و اشراف کاملی که بر بنده هایش دارد است .

لذا در همین دین مبین :

اقرار به گناه فقط برای خدا مجاز است و تاکید شده خود افشایی در مورد گناهی که ترک و توبه در رابطه با آن صورت گرفته پیش نیاید و فقط خدا مطلع باشد ( که حکمتهای زیبا و ظریفی دارد که مجال بیان آن اینجا نیست ) . و اما چون انسان نیاز به تخلیه اثرات منفی گناه در وجود دارد ، خدا تاکید بر این دارد که وقت توبه اشتباه و گناه را دقیق در محضر خودش عنوان کنیم و از آن اظهار پشیمانی و بعد ترک ( عدم تکرار ) را داشته باشیم . و فراوان هم آیات و روایات در مورد لطف و محبت خدا بر توابین داریم ، از جمله " ان الله یحب التوابین " .

حتماً شنیده ای جریان کفن دزدی که در آخرین بار کفن دزدی مواجه با جسد دختر جوان تازه فوت شده ای می شود که بعد از برگرفتن کفنش دست به عمل شنیعی میزنه و اما بعد بلافاصله عذاب وجدان به سراغش می آید و .... زیر بار این عذاب به سراغ یا پیامبر صلوات الله علیه یا امام علی (ع ) می رود و عنوان می دارد من گناه بزرگی مرتکب شده ام ، و معصوم (ص یا ع) بلافاصله می گوید برو توبه کن ، می گوید گناه من خیلی بزرگ است و اظهار ناامیدی از بخشش خدا می کند ، و معصوم علیه السلام باز ارجاع به توبه می دهد ، و هر چه او می خواهد عنوان کند چه کرده پیامبر (ص) یا امام (ع) باز داری می کند از این که گناهش را عنوان کند و...... ( بقیه ماجرا بماند ) و این جز برای این نیست که حکمت در این توصیه نهفته که بازگویی گناه را نکنید .

به نظرم شما هنوز از عذاب وجدان آن خطای 18 و 20 سالگی خلاص نشده ای و میل به اقرار برای کسانی که قصد ازدواج با آنها را داری از این است ، در حالی که اگر یک بار با اقرار به تمام زوایای خطا و اشتباهاتت نزد خدا از او بخشش خواسته و عهد به حتی جبران با در پیش گرفتن پاکی را داشته باشی و دیگه حتی در ذهن خودت هم آن خاطرات را مرور نکنی خلاص می شوی ، و همین برایت کافی خواهد بود که دیگران که محق تر از خدا و خودت نسبت به خودت نیستند ، پس وقتی با خدای خود و خودت حسابت را صاف کرده ای و نزد این دو راه صداقت و درستی را در پیش گرفته ای و خشنودی از بازگشت از اشتباه و عدم تکرار آن ، آرامش پیدا می کنی . و نیاز به باز گویی برای دیگران نمی بینی .

ممکن است بعضی این به ذهنشان برسد که این صداقت نیست ، باید گفت اولاً ما حکیم تر از خدا نیستیم ، آن هم خدایی که تاکید بر صداقت و راستی دارد ( و در سوره اسرا آیه ی مستقیمی در این رابطه دارد ) ، پس این روند را باید از مصداق بی صداقتی بیرون کشید ( چون صداقت و عدم صداقت در مورد جریان زندگی است ، یعنی فعل و رفتار جاری ماست که امتداد دارد ، مثلاً بعضی عادات و رفتارها که ما داریم و در جریانه که اگر حق طرف ما باشد که بداند و ما پنهان کنیم ، عین دروغگویی و بی صداقتی است )
مثلاً در مورد کسانی که سالهایی را بدون عذاب وجدان و بدون اعتقاد به غلط بودن این کار ارتباط جنسی ( نامشروع ) با دیگران پیش از ازدواج داشته اند و با این تفکر که گذشته من مال منه آنرا پنهان می کنند از همسر آینده ، این مصداق بی صداقتیه ، چرا ؟ چون تفکر و نوع نگاه پدید آورنده آن رفتارها در وجود فرد در جریانه و ترک نشده و آن هم ایدئولوژی و بینش او نسبت به روابط است و لذا ممکنه فرد در امتداد زندگی با همسرش هم مشکلاتی را توجیه و بهانه برای مجاز دانستن خودش به خیانت به همسرش بداند و.....

و یا کسی که این رفتار را حتی با اقدام به ازدواج هم ترک نکرده و نمی کند اما آنرا پنهان می دارد ، اینها دیگر نفاق است و لذا فرد موظف است صداقت را درپیش گرفته وبیان دارد .

و کسی که چنین نمی کند بیانگر آن است که خودش هم اذعان دارد که رفتارش غلط است و به همین دلیل پنهان می دارد ، در این صورت سلامت اینگونه فردی مورد سئوال است و اگر توصیه می شود که گذشته جنسی فرد مورد توجه قرار گیرد ( البته نه تجسس بی مورد ) برای یافتن گره های احتمالی رفتاری و فکریِ در جریان در وجود فرد و کلاً تشخیص سنخیت یا عدم سنخیت است .

و به نظر بنده مسئله شما هیچ کدام از این موارد نیست .

پس با تکیه به توبه پذیری خدا و عهد خود بر عدم تکرار ( درسهای آن اشتباهات ) آنها را حتی نزد خود هم یاد آوری نکنید چه رسد به دیگری .

---

:104::104:

با تشکر از فرشته ی عزیز

به نظر من این مطلب میتونه جواب حنان عزیز در تاپیک زیر باشه

http://www.hamdardi.net/thread-11042-post-102589.html#pid102589

نقاب نوشته :

نقل قول:

---

قبلا هم اشاره کردم فرد محدود به زمان و مکان است... اندیشه یک فرد است که پایدار می ماند/

بنابراین نیازی به حضور مدیر همدردی نیست..
شما که اندیشه ها و تفکرات ایشان آگاهید .. پس چرا نشسته اید خب اندیشه ایشان را پیاده کنید!

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نقاب

حجاب یعنی ظاهر مورد تایید شریعت. با این حساب حجاب شمال: پوشش..گویش.. و منش افراد است.

دقت داشته باشید خداوند در قرآن کریم در آیاتی حجاب را حتی در نوع راه رفتن..و صحبت کردن هم گرامی می دارد و اشاره می فرماید حجاب باید در این گونه موارد هم رعایت شود.

بنابراین هرگاه سخن از حجاب می آید باید تمامی جوانب را مورد بررسی قرار داد.

---

:104::104::104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mostafun

به نظر من آدم بايد قبل از هر چيز تكليفش رو با خودش مشخص كنه. اينكه چي براش مهم هست و چي نيست. نه تنها به خاطر ازدواج، براي همه ي كارهاي زندگي به نظر من اين لازمه.
1. اول از همه بايد اصول تغيير ناپذير زندگيش رو بشناسه. اصولي كه حاضر باشه از جونش بگذره، اما از اونا نگذره. مثلا براي ما كه عمدتا مسلمان هستيم، "اصول دين"، اعتقاد به خدا، نماز خواندن و . . . مي تونه از اين موارد باشه. شايد يه نفر يه سري اصول ديگه اي هم براي زندگيش داشته باشه (لزما ديني نباشه). فراموش نكنيد كه اين اصول (بعد از اينكه مشخص شدند و يقين حاصل شد كه "اصول" هستند) به هيچ وجه قابل معامله، اغماض يا كوتاه آمدن نيستند.
2. در برخي از موارد مرتبط با اصول جاي تخفيف و تسامح موجود داره كه اغلب توي "فروع" ديده ميشه. مثلا درسته كه نماز واجبه، اما سختگيري در اينكه اونو اول وقت بخونيم يا آخر وقت ديگه به فرد بستگي داره. يا براي يه خانم كه حجابش چادر باشه يا مانتو و روسري و . . . . اين موارد گرچه به همان "اصول" مرتبطند، اما خيلي انعطاف پذيرترند.
3. بعضي از مسايل هم كه كاملا سليقه اي هستند و به قول معروف "مباح"! مثل اينكه يه نفر از چه نوع غذايي خوشش بياد، به كجا مسافرت بره، به چه رنگي علاقه داشته باشه و .... در كل تاثيري در روند زندگي (معنوي منظورم هست) نداشته باشه.
.
در مورد ازدواج، به نظر من در مورد اول، بايد 100 درصد تفاهم وجود داشته باشه، در مورد دوم بالاي 60 درصد تفاهم و تفاهم در مورد سوم هم البته مهم هست، اما "حياتي" نيست.

---

http://www.hamdardi.net/thread-11165-post-103687.html#pid103687

:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

آنها که مثبت هستند، نبودشان احساس می شه.
بودنشان انرژی و دلگرمی می ده.
و همه اینها یعنی اینکه انعکاس عمل مثبت آدمی در همه زمانها و مکانها جاودانه می ماند.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط BABY

مثبت : روحیه عالی برا حل مشکل زندگیش ، تلاش بی وقفه وهدفدار ، مقید ،

توصیه : لاف عشق نزن ، واقعا عاشق باش ...
عشق، هرگز ترديد نمي‌كند و حسادت نمي‌ورزد.عشق، هرگز آزاديِ معشوق را نمي‌ستاند.
عشق، هرگز خود را تحميل نمي‌كند.عشق، آزادي مي‌بخشد.زندگيِ بسياري از ما در اندوه و هراس مي‌گذرد. بنابراين، مي‌آييم و بي‌آن‌كه عشق بورزيم و زندگي كنيم، .....
http://www.hamdardi.net/thread-7535.html

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

خیلی وقتها احساس می کنیم که هزاران تمایل در درون ماست و هر لحظه کششی داریم و این کششها ما را به تعجب وا می دارد.
در واقع ما هر لحظه در هوای کوی آن یگانه مهر آفرینی هستیم که وجودمان از او هست شده است. و شادی و غم هایمان در دست لطیف اوست.
حقیقت اینست که لذت و آرامش ما وقتیست که اراده ما هم جهت با خواست او می شود. در واقع تنها وقتی مسئولیت ما روان می شود و احساس تنهایی مان از بین می رود که چنین یکپارچه با هستی و ذات او عمل می کنیم.. چرا که وجود ما قائم به اوست و ما بسان سایه ای هستیم که از خود هیچ نداریم. بی جهت نیست که وقتی از او جدا می شویم با همه اشیاء و همه افراد احساس نیستی و تنهایی می کنیم و وقتی همراه او گام بر می داریم، حتی شکستها به کاممان شیرین جلوه گر می شود.
خدایا پناه می برم به تو که در هر نفسی بخواهم چنگ بسوی بتی جدید بیندازم و موقعیت ها و نعمتها و رفاه و خیالات بخواهند بر من حکومت کنند و وجودم را مجروح سازند.

-------------------

---

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

دست از مس وجود چو مردان ره بشوی
تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی

گاهی محتوای یک سروده، مفاهیم نهفته در یک یادداشت، عمق یک نقاشی، معنای درون یک فکر، ما را به بازخوانی خویش از لابلای وجودمان فرا می خواند. افسوس که احساس کیمیاگری و « تبدیل خویش ژنده پوشمان به یک وجود همیشه شکوفا » تعریف کردنی نیست.

تجربه های اوج که مازلو از آن سخن می راند در هویت انسانی منحصر به فرد ما معنا می یابد.

وقتی خود را فراتر از اعتبارات بیرون، و نگاه های تعلق آمیز درونی بررسی می کنیم. معجزه آدمی مبهوتمان می کند.
خود را بی نیاز از دست بردن به بتهای خراشنده بیرون می بینیم. و در کالبدمان نمی گنجیم.

سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد
وآن چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد
گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است
طلب از گمشدگان لب دریا می‌کرد
مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش
کو به تایید نظر حل معما می‌کرد
دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست
و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد
گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم
گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد
بی دلی در همه احوال خدا با او بود
او نمی‌دیدش و از دور خدا را می‌کرد
این همه شعبده خویش که می‌کرد این جا
سامری پیش عصا و ید بیضا می‌کرد
گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند
جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد
فیض روح القدس ار باز مدد فرماید
دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کرد
گفتمش سلسله زلف بتان از پی چیست
گفت حافظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد

---

:104::104::104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط BABY

دوستان عزيز

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ...

با درود؛
من هیچگاه برای حرفهای ملت و این دنیای کثیف ارزشی قائل نبوده و نیستم

---

و ***نوشته :
آدمهايي رو ميبينم که با ذهنيت کج تابشون درحال چريدن روي ذره ذره خاک خدا هستن

دوست دارم فثقط چندتا ؟؟؟ بذارم وهيچي نگم. ولي يه کم فکر کنيم که با چه عينکي داريم به آدما نگاه مي کنيم؟

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط طاهره

:72:



ما اگر مدعی هستیم انسان متفاوتی هستیم قطعا باید بتوانیم متفاوت هم عمل کنیم. ضمن اینکه باید بدانیم فقط ما نیستیم که درگیر این تفاوتیم .متفاوت بودن تنها این نیست که ما از زاویه ای دیگر مسائل را ببینیم و بعد همچنان در موضع خود بمانیم و جسارت تغییر شرایط را به خود ندهیم .برای انسانهای متفاوت گاهی ساختارشکنی به عنوان یک ضرورت عمل می کند.لطفا اشتباه نشود. منظورم از ساختار شکنی زیرپا گذاشتن عرف و ... نیست. بلکه جسارت متفاوت نگاه کردن به مسائل و متفاوت تر عمل کردن در جهت تغییر نگاه عام به یک مساله است .

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط طاهره

:72:
اما من شخصا به عنوان نماینده ی بخشی از دختران این سرزمین زندگی ای را که همه چیزش از قبل تکمیل شده و جایی برای تاثیر حضور من در این سازندگی دو نفره باقی نگذاشته نمی پسندم. قبول دارم که یکسری از چیزها لازم است اما اگر شما همه ی توانتان را قبل از ازدواج در ساختن ملزوماتی که به نظرم بخشی از ان فقط و فقط تابع نگاه عمومی، عرفی و حقیر جامعه به این مساله است معطوف کنی و بعد خسته و کوفته بگردی دنبال یک خانم که فقط در آن زندگی باید آرام و آسوده کنار شما بنشیند فکر می کنی برای خودت گل و بلبل ساخته ای و تمام ؟ نه . تازه مشکلات و اختلافها شروع می شود . چرا ؟ چون تو زحمت کشیده ای و از همسرت انتظار درک این موضوع را داری اما او با تو نبوده ، سختیهای تو را درک نکرده و احتمالا نخواهد توانست نسبت به زحمتهای تو ارزشگزار و ارجگذار باشد و این یعنی یک شکاف عمیق بین دو نفر...

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی دل

اندیشه های خشک و خالی و تئوریهای از بر شده هیچکس را قدرتمند نساخته است. فراز و فرودهای زندگی است که به ما می آموزد اندیشه کنیم و اندیشه های دیگران را مزه مزه کنیم.
و اما فقط کافی است نگاهمان را قدری عمیق تر کنیم و آسان بگیریم تا دنیا بر ما آسان بگیرد:


خداوند وعده نکرده است

که آسمان پیوسته آبی و آفتابی باشد .

خداوند وعده نکرده است

که راه زندگی تا پایان

گل و ریحان و سنبل و ضیمران باشد .

خداوند وعده نکرده است

آفتاب ِ بی باران

شادیِ بدون غم

و آسایش بی رنج را .

اما خداوند وعده کرده است

که هر روز نیرو بخشد

و با هر سختی آسانی و آسایش آورد

و در راه زندگی چراغ هدایت آویزد ،

بلاها را با لطافت در آمیزد

و از آسمان یاری فرستد

با شفقتی بی دریغ ،

و عشقی بی کرانه .

انی جانسون فلینت

---

:104::104::104:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

مي خواهم:

بدون اسارت دوستت بدارم.

با آزادي در كنارت باشم.

بدون اصرار، تو را بخواهم.

با سرزنش از تو انتقاد نكنم.

و اگر تو نيز با من چنين باشي،

يكديگر را غني خواهيم كرد.

ويرجينيا ستير

---

:104::104::104:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط راهگشا

کار دل دوست داشتن است همانند کار چشم که دیدن است.... پس اگر روزی با عضوی از بدنت که نقش تحلیل و بررسی را دارد عاشق کسی شدی بدان آن فرد بهترین مورد برای ازدواج است

و این عضوء بدن همانا ""عقل"" است.

---

:104::104::104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

با تشکر از همه دوستانی که در این فراخوان شرکت کردند

از بعدی که جنبه نظری دارد چنین یافته ام که :

خواسته ها و آرزوهای شبان و روزان ما چنان مشغله ذهنی می آفریند که رفته رفته از خود و نیاز های

اساسی خود بخصوص در بعد روحی غافل می شویم و به عبارتی از خود فاصله می گیریم و نتیجه ی آن گم گشتگی

و سرگردانی است و در این گیجی در پی آرامشی هستیم که اغلب آنرا در همین خواهشها جستجو می کنیم . و

مهمتر آن که وقتی به خواهشی می رسیم ، اهمیتش رنگ می بازد ، گویی آن چیزی که فکر می کردیم نبود . و

همین هم خود تألمی در پی دارد که به جای تأمل و تفکر بر آن که چرا چنین است تا به حقیقت امر پی برده و راه

خلاصی را بیابیم ، باز هم در غفلتی دیگر در پی جستچوی خواهشی دیگر به امید این که این منشاء آرامش خواهد

شد ، دوان خواهیم شد . و.....

نتیجه این حال بشریت را امروزه همه می بینیم که در مسیر رفاه به کجا ها سر نزده و وقتش صرف چه اختراعات و

کشفیات که نشده و چه زندگی ای از خدمات ماشینی که برای خود نساخته ، اما آرامشش چه شد ؟!! چرا این آرامش هر

چه دست نیافتنی تر و بلکه مقطعی تر شده ؟ چرا گرفتاریها و تألمات روحیش به مراتب بیشتر از زمانی که این

پیشرفتها نبود و زندگی در سختیهایی که اغلب جسم را به زحمت می انداخت طی می شد ، بیشتر شده ؟، چرا بشر دیروز از

زندگیش راضی تر از امروز است ؟ و چرا .... ؟ و چرا...... ؟ و چراها .....؟

حقیقت این است که این خواهش ها و خواسته هایی که احاطه می کند ما را و از نیازهای اصلی روح و حتی جسم

دورمان می سازد ( سری به تاپیک بهترین تصمیم گیری هم بزنید تا نظر جان اسپنسر را هم در این مورد ببینید بد

نیست ) ، این یک الیناسیون ( از خود بیگانگی ) را شامل می شود . و

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش

باز جوید روزگار وصل خویش


کز نیستان تا مرا ببریده اند

از نفیرم مرد و زن نالیده اند


سینه خواهم شرحه شرحه از فراق

تا بگویم شرح درد اشتیاق

ناله ها و گله ها و نارضایتی ها و ناآرامی ها ، و سرگشتگی ها ، حاصل همین فاصله گرفتن از خود و توجه به آن

است . خودی که همه عالم را در خود دارد ، خودی که همه موجودات در خدمتش آفریده شده ( سخره لکم )

و اما حامل این خود ( مای نوعی ) به تصور تسخیر همین موجودات ( طبیعت ) و به خدمت در آوردنش ، قرنها از خود

فاصله گرفته ، ( که منجر به آسیب رسانی و نابودی همین طبیعت مسخر شده و از این رو خود را هم در آسیب

قرار داده ) طبیعتی که خود آفریننده اش گفته در تسخیر شما قرار دادیم .

و این همه چیز که ما به تصور خود به آن دست یافته ایم جز این نیست که ما را از همه چیزی که در درون نهفته

داریم دور ساخته و به عبارتی از دست داده ایم .

و راه باز گشت از این بن بست هم بازگشت به خویشتن خویش است ( نظری به کتاب انسان موجود ناشناخته دکتر

آلکسیس کارل نیز در این رابطه بد نیست ) .

به عبارتی برای رسیدن به همه چیز ( که در درون ماست ) گذشتن از این همه چیزهاییست که به صورت خواهشها

و تقاضاهای غیر لازم ما را احاطه کرده و از خود دورمان می سازد و عاقبتش نارضایتی و گم گشتگی است ( باز

توصیه می کنم برای درک بیشتر منظور به تاپیک بهترین تصمیم گیری سری بزنید ) .

و در بعد عملی یافتم که :

هر گاه خواسته ای ذهنم را مشغول داشته ، تا به خود می آمدم که اسیر شده ام ، و عمیقاً از آن گذشته و چشم

می پوشیدم و طعم شیرین رهایی را می چشیدم ، می دیدم که آن خواسته مدتی بعد محقق می شد ، اما دیگر

آن گونه نبود که وقت خواهش برای من جلوه می نمود ، هم بود و نبودش برام فرقی نمی کرد ، هم بودش تداعی

لطفی از سوی پروردگار بود ، یعنی به نوعی حکم یک هدیه از دوستی عزیز را داشت که غیر منتظره به تو رسیده و

تو در ناباوری آنرا دریافت داشته ای . یعنی دیدم که آنچه از آن گذشتم را هدیه گرفتم و از این جهت اون شد تجلی

محبت خدا که شعف روحانی در من ایجاد می کرد و در پی آن شوق و علاقه به این خدا را بیشتر می کرد ، شاید

در ظاهر حالتی متناقض باشد که هم مهم نباشد اگر آنچه داده شده ، نباشد و هم لذت ببری از بودش . وقتی

عمیق شدم دیدم نقضی نیست . چون هم بودش و هم نبودش را به بخشنده وصل می کنی ، به عبارتی چون اون

داده خشنودی و وقتی هم بگیرد چون او می گیرد خشنودی ، چون در اصل درون تو او را خواسته یعنی بخشنده را

که در لباس یک خواسته ی غیر خود او ، جلوه کرده ( محبت او را طالب بوده ای که در لباس یک آرزو جلوه کرده ) و وقتی او را یافتی

، چه نیافتی ؟

آن کس که ترا یافت جان را چه کند

فرزند و عیال و خان و مان را چه کند


دیوانه اش کنی هردو جهانش بخشی

دیوانه تو هر دو جهان را چه کند


اما به راستی خدا چرا چنین بازی ای می کند ؟

که وقتی از خواسته عمیقاً ( نه صوری ) و با تمام وجود گذشتی ، آنرا به تو عطا می کند .

چرا همون وقتی که خواهش در توست اجابت نمی کند ؟

در سیر تفکر براین چرایی ، یافتم که :

وابستگی ها به آنچه غیر اوست ، هرچه و هر که باشد ، منشاء رنج و درد و غم است و دغدغه ها ، از لحظه ای که

به خواسته و آروزها وابسته می شویم تا وقتی به آن می رسیم است ، و بعد از رسیدن نیز ، آرامش و قرار از ما دور می

شود و دغدغه ها و چه می شود ها و بعد هم ترس از از دست دادن ها مارا احاطه می کند . و آیا این با سلامت

روح و روان همخوانی دارد ؟ اساساً وابستگی ضد بهداشت روانی است ، حال اگر این خواستن ها همراه با کمال

گرایی باشد که واویلا ، به خصوص از وقتی که به خواسته می رسیم ، چون خواهیم دید آنطور که فکر می کردیم

نیست ، و لذا درد و غمی جانکاه و حتی دلزدگی و گاه تنفر به دنبال خواهد داشت .


وقتی خدا دوست دارد که بگذریم ، از آن است که نمی خواهد رنج بیخود بکشیم ، نمی خواهد خود را آزار دهیم و از

سلامت روحی دور سازیم ، می خواهد که از وابستگی و تعلقات رهایی یابیم ( آزادی به معنای حقیقی همینجاست )

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود

ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

و وقتی چنین شد ، آن خواسته و آرزو ( به شرطی که مخل سلامت و آرامش و رشد و سعادت ما نباشد ) را عطا

می کند ، و این رسیدن در عین فراغت لذتی عمیق بر جان می نشاند . بخصوص وقتی موجبات نزدیکی به بخشنده را

فراهم می دارد و تامین کننده سلامت روان است و به عبارتی این یعنی بهداشت روانی . و وقتی از این راه به خود خدا

می رسی (که تجلی یافته در محبتی است که با رساندنت به خواسته ای که از آن عبور کرده ای ) چنان که گویی

او را می بینی که به رویت لبخند می زند . ( امام علی عیله السلام می فرمایند : من هیچ شئی ای را نمی بینم

مگر ، قبل و بعد و همراه آن خدا را ، و در جای دیگر می فرماید من خدایی را که نبینم نمی پرستم ، شاید این یافته

درک این سخن امام را به ما بدهد . )

و خدا آفریننده همه چیز است و در عین حال همه آفریده هایش همه اویند . پس به جای اشتغال به این آفریده ها و

خواستن آنها ( کثرات ) خود او را بجوییم و به او وصل شویم . در این صورت نخواسته آنچه برای ما لازم است تا لذت و

سعات و نشاط و خوشبختی و رشد ما را تأمین کند به ما می بخشد . به عبارتی هر چه بخواهیم در خواستن خود

او نهفته ، که او منشاء همه چیز است . و اگر بخواهیم به این همه چیز برسیم باید از آن همه چیز که جلوه های

اویند عبور کنیم و او مارا به آن همه چیز نیز ( هر چه لازم باشد ) می رساند بی آن که وابستگی و دغدغه ای در کار

باشد .

هر چه من خواستم نه آن می شود

هرچه خدا خواست همان می شود

پس برای رسیدن به همه چیز باید از همه چیز گذشت .

( اینم از آنچه من با غور در تجربه های شخصی یافتم . که باعث خلق این جمله شد که این روزها امضایم نیز شده )

خدایا چنانمان کن که رها و آزاد شویم از هر چه غیر توست .

الهی هب لی کمال الانقطاع الیک

خدیا از ما بگیر هر آنچه ترا از ما می گیرد .

الهی غیر از تو کسی نیست که مرا کسی غیر از تو باشد

و اینها همه یعنی آن که :

از تو می خواهیم ، که ما را به همه چیز برسانی .

.
.
.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

رها کن و به خدا بسپار...

در زندگی مواردی پیش می آید که لجاجت٬یکدندگی و سر سختی ما باعث رنج و بدبختی بیشتری میشود. در حالیکه می توانستیم از بروز آنها جلو گیری کنیم. بعضی اوقات هر چه بیشتر تقلا میکنیم ٬ اوضاع بدتر می شود.یکی از راههای ما رها کردن است.میتوانیم مشکلات را رها کنیم و آنها را به نیروی برتر بسپاریم. آری٬نیروی برتر من٬ توانائی حل مشکلاتی را دارد که من قادر به حل آنها نیستم.

***یا رهاکن ٬ یا درد بکش وتحمل کن... ***

مثل روز روشن است که وقتی رها می کنیم و به خدا می سپاریم٬ به صلح و آرامش می رسیم.وقتی کنترل امور را به خدا می سپاریم در اکثر موارد نتیجه بهتری به دست می آوریم.

*بعضی افراد فکر میکنند اگر چیز سنگینی را از زمین بردارند نشان میدهد که قوی هستند ٬ اما گاهی اوقات برای قوی بودن بایستی چیزهای سنگین را زمین بگذارند و رها کنند... ( سیلویا رابینسون))

اگر میخواهی چیزی را برای همیشه نگه داری ٬ باید آن را رها کنی.
تنها راه به دست آوردن رها کردن است...
ما باید انتظارات خود را از اشخاص کاهش دهیم .اگر به اطرافیانمان ،خانواده٬ دوستان و... محبت می کنیم و عشق می ورزیم بایستی عشق و محبتمان بلاعوض باشد
همانگونه که خداوند مهربان همه مخلوقاتش را دوست دارد و عاشقانه و بدون هیچ انتظاری این همه نعمت به آنها ارزانی داشته است ،
آن موقع است که تمام کائنات برای تامین نیازها وخواسته ها ی ما تلاش میکنند.

پس جا دارد که خالصانه و عاشقانه بگوئیم:

پروردگارا٬ راههای تازه ای برای زندگی شاکرانه به ما نشان بده....

تو را شکر میگویم به خاطر لحظه لحظه زندگیم... تو را سپاس میگویم به خاطر تمام داشته هایم که نعمت است و به خاطر تمام نداشته هایم که مطمئنا خیر و صلاح من در آن نهفته است...

---

:104::104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

از نشانه‏هاى پرهيزكاران اين است كه او را اينگونه مى‏بينى:
<font color="#0000ff">

• در ديندارى نيرومند، نرمخو و دور انديش است.
• داراى ايمانى پر از يقين
• حريص در كسب دانش
• با داشتن علم بردبار
• در توانگرى ميانه رو
• در عبادت فروتن
• در تهيدستى آراسته
• در سختى‏ها بردبار
• در جستجوى كسب حلال
• در راه هدايت شادمان
• پرهيز كننده از طمع ورزى
• اعمال نيكو انجام مى‏دهد و ترسان است
• روز را به شب مى‏رساند با سپاسگزارى
• شب را به روز مى‏آورد با ياد خدا
• شب مى‏خوابد اما ترسان
• بر مى‏خيزد شادمان
• ترس براى اينكه دچار غفلت نشود
• شادمانى براى فضل و رحمتى كه به او رسيده است.
• بردبارى را با علم، و سخن را با عمل، در مى‏آميزد.
• آرزويش نزديك
• لغزش‏هايش اندك
• قلبش فروتن
• نفسش قانع
• خوراكش كم
• كارش آسان
• دينش حفظ شده
• شهوتش در حرام مرده
• خشمش فرو خورده است
• مردم به خيرش اميدوار، و از آزارش در امانند
• اگر در جمع بى‏خبران باشد نامش در گروه ياد آوران خدا ثبت مى‏گردد
• اگر در گروه ياد آوران باشد نامش در گروه بى‏خبران نوشته نمى‏شود.
• ديگران را مورد عفو قرار مي دهد
• به آن كه محرومش ساخته مى‏بخشد
• به آن كس كه با او بريده مى‏پيوندد
• از سخن زشت دور،
• گفتارش نرم
• بدى‏هاى او پنهان و كار نيكش آشكار است
• نيكى‏هاى او به همه رسيده
• آزار او به كسى نمى‏رسد
• در سختى‏ها آرام
• در ناگواريها بردبار
• در خوشى‏ها سپاسگزار است
• به آن كه دشمن دارد ستم نكند
• نسبت به آن كه دوست دارد به گناه آلوده نشود
• پيش از آن كه بر ضد او گواهى دهند به حق اعتراف مى‏كند
• آنچه را به او سپرده‏اند ضايع نمى‏سازد
• آنچه را به او تذكّر دادند فراموش نمى‏كند
• مردم را با لقب‏هاى زشت نمى‏خواند
• همسايگان را آزار نمى‏رساند
• در مصيبت‏هاى ديگران شاد نمى‏شود
• در كار ناروا دخالت نمى‏كند
• از محدوده حق خارج نمى‏شود.
• اگر خاموش است سكوت او اندوهگينش نمى‏كند
• اگر بخندد آواز خنده او بلند نمى‏شود
• اگر به او ستمى روا دارند صبر مى‏كند تا خدا انتقام او را بگيرد.
• نفس او از دستش در زحمت، ولى مردم در آسايشند.
• براى قيامت خود را به زحمت مى‏افكند، ولى مردم را به رفاه و آسايش مى‏رساند.
• دورى او از تكبّر و خود پسندى، و نزديكى او از روى حيله و نيرنگ نيست.
• اگر نفس او در آنچه دشوار است فرمان نبرد، از آنچه دوست دارد محرومش مى‏كند.
• روشنى چشم پرهيزكار در چيزى قرار دارد كه جاودانه است، و آن را ترك مى‏كند كه پايدار نيست،
• دورى او از برخى مردم، از روى زهد و پارسايى، و نزديك شدنش با بعضى ديگر از روى مهربانى و نرمى است.

<font\>

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

1 - مدارای بیش از حد بد آموزی دارد ، رفتار متعادل می گوید در وقت لازم باید قاطع باشی و قاطعیت به معنای خشونت نیست .

2 - صبر بزرگترین سرمایه در راه موفقیت است ، از صبر در کنار قاطعیت و جرأتمند بودن ، می توانی بهترین نتیجه ها را بگیری .

3 - سازگاری مثبت بهرین وسیله برای تأثیر گذاری است ، اما باید از سازگاری منفی به شدت پرهیز کرد چرا که بد آموزی دارد و برای افرادی که رشد کافی نیافته اند و از نظر وجدانی هم ضعیف هستند عامل سوء استفاده از فرد سازگار خواهد بود .

4 - امید و صبر و توکل معجونی برای به دست آوردن آرامش و اطمینان است از اینها به تلفیق بهره بگیرید

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط elina

سلام
خدا رو شکر خیلی وقته که کسی از ما قدیمیا درباره مشکل با خانواده همسرش صحبتی نمیکنه:104:
من فکر نمیکنم هیچ کدوم از ما مشکلاتش حل شده باشه ولی هممون یاد گرفتیم که به اون مشکلات بی اعتنا باشیم
شاید به خاطر اینه که دیدیم بهترین سالهای عمرمونو صرف ناراحت شدن از حرف کسایی میکنیم که نمی تونیم تغییرشون بدیم
و همینطور دیدیم خیلیها هستند که چنین مشکلی دارند و تنها ما این مشکلو ندارم
واسه همتون آرزوی خوشبختی میکنم:203:

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shad

وقتی به گذشته و مشکلاتی که داشتم فکر می کنم، میبینم در واقع چیزی خارج از وجود خودم تغییر نکرده، اگه من همون شادی گذشته باشم هنوز همون مشکلات رو خواهم داشت، تنها چیزی که عوض شده من هستم، نحوه ی نگرشم به زندگی تغییر کرده، به خیلی چیزها عادت کردم و خیلی مسائل رو سخت نمی گیرم. اما خوشحالم که این تغییراتم باعث منفعل شدنم نشد، بلکه باعث شد اطرافیانم هم به شکل دیگه ای به من نگاه کنن.
تا وقتی که به فکر تغییردادن اطرافیانمون هستیم، کاری جز تلف کردن وقت و انرژی و زندگیمون نمی کنیم.


:72:

---

:104::104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط rsrs1380

ولی عیب نداره ان شا الله شما در تاپیک مرگ هیچ کاری هیچ زمان نداشته باشید..
ممنونم.
دوستتون دارم.

---

سلام خدا صبر بده بهتون
و توان و هوشیاری بهتون بده تا بتوانید حس صحیح تری نسبت به مرگ داشته باشید.
اما فرمایش شما یه تعارف رایج بین مردم هست که ناخودآگاه آنها را به خطا می اندازد.
در واقع ما بیشتر از هرچیزی سروکارمان با مرگ هست.
همانطور که قبلا تاکید شد:
تنها چیزی که کاملا مساوی بین همه انسانها تقسیم میشه و هیچ کس بی نصیب نمی مونه مرگ هست.

مرگ امتداد مهیج و ناشناخته زندگی هست. که هر کس خلاق تر، کنجکاوتر و پویا تر باشه بیشتر بهش فکر می کنه و بهش کار داره.

همانطور که دوره های زندگی از نوزادی تا سالمندی هر کدام هیجانها و مزایای خود را دارند ، همه مقدمه ای بر امتداد زندگی بسوی جاودانگی است که نقطه آغازش را مرگ می نامیم.


تا وقتی که با ابروی در هم گره خورده و اخم آلود به مرگ نگاه می کنیم. و تا وقتی که پس از میلیونها یا میلیاردها سال هنوز جلوی لفظ مرگ «خدایی نکرده» قرار می دهیم. نمی توانیم لذت این حقیقی ترین بخش زندگی را خوب بفهمیم.


آری ، ما به صورت تومور وار به بخشی از زندگی چسبیده ام و جا را بر بخش طبیعی، جاودان و بی نهایتی که از مرگ شروع می شود و تمامی ندارد، تنگ کرده ایم.

http://espadana01.googlepages.com/pa...arvaz-full.jpg

ما تعارضهای بیشماری در زندگی داریم .... اما حل هیچکدام از آنها به شیرینی حل این تعارض نیست :
تعارض بین وابستگی به نیش و نوش این زندگی از یک طرف
و ابهام حیات جاودانه و متفاوت پس از مرگ از طرف دیگر
[align=justify]

ما در زندگی عادت کرده ایم خود محور باشیم و در رابطه با هر شخص ، شی ، موضوع یا موقعیتی به احساسات خود توجه کنیم.
این میان بینی در مرگ عزیزانمان پررنگ تر می شود.
افراد در مرگ عزیزان به خاطر این آسیب می بینند، که از دریچه احساس خود مرگ دیگران را ادراک می کنند.
اما اگر برون از خود شویم ، مرگ فرا مکانی و فرا زمانی بوده و مفهومش در همه ثانیه های عمر جاری هست. و هر لحظه تک تک سلولهای ما طعم مرگ را در ذائقه خود حس می کنند و جان می دهند و سلولی جدید به جای آن .
و یک روز دیگر سلولی جدید ایفای نقش نمی کند.[/align]و همه ما نیازمند مرگیم....
ضرورت مرگ....
نمی گویم مرگ برای ما اجباریست.
می گویم مرگ برای ما لازم و ضروریست است.
چون بدون مرگ یکنواختی چشیدن نوش و نیش این زندگی بشر را از پا درخواهد آورد. و بی نهایت خواهی او را هر دم سراب گونه ، عطشناکتر خواهد ساخت.....
آری ما به آنکس که مرگ را در آغوش می گیرد و بی نهایت را طور دیگر آغاز می کند ، نمی اندیشیم.
ما به تعلق و وابستگی خود می اندیشیم. و وابستگی همشه آفت زاست.


غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزادست.

در داغ عزیزانمان هم قال و مقالی با مرگ داشتیم.....

=========================================

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ani

20_بزرگترين درسي كه حالا تو زندگيت ياد گرفتي چي بوده

صبوری و گذشتن و دل نبستن

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ani

1-
توی سوالات قبلی فرموده اید 3 چیزی که اموخته اید صبوری گذشتن و دل نبستن است چرا دل نبستن ؟ یعنی شما به همسرتون و فرزندانتون دل نمی بندید ؟ . این دل نبستن در چه حدی هست ؟ و چه مزایایی می تونه داشته باشه ؟

برای اینکه به غیر از خدا هیچ چیز در این دنیا پایدار نیست . پس دلبستگی های ما هم پایدار نیستند و.....
مال دنیا پایدار است ؟ پدر و مادر پایدار و جاودانه هستند ؟! همسر ؟! بچه ؟!

من بنا بر تجربه خودم به خیلی از چیزهایی که دل بسته بودم در آزمونی سخت از من گرفته شد مگر یک مورد که در آزمایش سخت قرار گرفتم و خداوند تا مرز گرفتن و...من را برد و آن را به من برگرداند ( پسرم و ماجرای تصادف و به کما رفتنش و....) و در این زمان تماما فکرم به سمت ابراهیم (ص ) بود که چطور می توانست با دستان خودش از دلبستگی به اسماعیل در راه خدا بگذرد و......

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط setareh

- -فهمیدم !قبل از تربیت فرزندم باید خود را تربیت کنم وقتی شروع به این کار کردم متوجه سختی و فشار اون شدم آن گاه کار تربیت فرزندم آسان تر شد.

- فهمیدم! اگر برنامه ریزی نداشته باشی برایت برنامه می ریزند .

- فهمیدم! چیزهایی که امروز برایم مهم است به این دلیل است که ازمن دورند وقتی آن ها را به دست می آورم و کنار خود دارم دیگر کم اهمیت می شوند .

- فهمیدم! کار و تلاش و فعالیت مفید و سازنده , جولانگاه تفکر زائد را تنگ و محدود می کند.

- فهمیدم! هرگاه از داشتن چیزی مغرور و شاد و مسرور شدم جای خالی آن به همان اندازه اندوهگینم کرد .

- فهمیدم! کسانی که مهرورزی می کنند بدون اینکه مهر طلبی کنند دامانشان پراز مهر می شود و آنانی که مهرطلبی می کنند پیاله اشان همیشه خالی ست .

- فهمیدم! فهمیدن عمق روح یک انسان کار ساده ای نیست .

- فهمیدم! حتی آدم های نرمال و بسیار خوب اگر گاهی تحت فشار قرار بگیرندرفتارهایی ازشون سر میزند که تورا خیلی متعجب خواهد کرد پس باید از پیش آماده باشم تا خیلی حیران نمانم .

- فهمیدم! بعضی حرف ها را فقط باید به خدا گفت .

- فهمیدم! فهمیدن, رنج تورا زیاد می کند مادامی که آن ها رابه عمل نرسانی .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

فهمیدم ! بعضی زخمها هستند که هیچ گاه نمی شود آن ها را درمان کرد فقط باید مراقب بود روی آن نمک پاشیده نشود.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مي مي

از صميم قلب آرزو دارم يک دختر نمونه براي پدر و مادرامون،يک خواهر خوب براي برادر و خواهرامون،يک زن خوب براي همسرامون ، يک مادر خوب براي بچه هامون ، يک عروس خوب براي مادر و پدر شوهرامون و يک مادر شوهر يا مادر زن خوب براي عروس و دامادامون باشيم

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

سلام بر همه شما خوبان
قبلا از اينكه اين پست ضد حال رو در اين تاپيك مقدس مي زنم معذرت مي خواهم نه به خاطر اينكه كارم اشتباه هست، بلكه از اينكه ميدونم ممكن است احساسات بدي ايجاد كند، اما چاره اي ندارم. چون مي طلبه در اين تاپيك به آن اشاره كنم.

قبلا مقاله اي نوشته بودم (انرژی احساسی صلح آمیز ) كه در بخشي از آن به سرنخهاي كلامي كودك درون اشاره كرده بودم.

يكي از حفره هاي خطرناك و آسيب زاي رواني همه ما محوريت و كنترلگري ناهوشياري هست كه از كودك درون ما ريشه مي گيرد.

يعني با اينكه ما هم منطق داريم، و هم والد درون داريم و هم بالغ درون، و از آنها هم استفاده مي كنيم،‌اما مركز تصميم گيري و بار انساني ما بر دوش احساسات (بخوانيد كودك درون)، هست.

در اين وقت هست كه غم ها و رنجها، تفسيرات، تعبيرات، و فشارها را با احساس خود آناليز مي كنيم و بيشترين گيرنده آن كودك درون هست. اين كودك درون زيادي رشد كرده، و زيادي مراكز گيرنده، آناليز كننده و تصميم گير و اجرايي ما را در كنترل و اختيار خود گرفته است.

حرف منطقي مي زنيم،‌اما در پس آن احساس (كودك درون)، مي گويد كدام منطق را پياده كن.

تصميم هاي مهم و والدگونه مي گيريم اما اين كودك درون هست كه ناخودآگاه سكان دار اين كشتي وجوداست.

حتي وقتي آگاهي كسب مي كنيم، مطالعه مي كنيم، ارتباط مي گيريم و فكر مي كنيم... اما نمي دانيم كه همه اينها تحت كنترل مخفي احساسات دروني و نهفته ماست.

و اينها همه يعني عميق تر و گسترده تر شدن حفره اي آسيب زا در درون روان ما.
(اشتباه نشود، مسئله نفي و نهي از احساسات نيست ، حتي كمي و زيادي آن هم بحث ما نيست. بلكه صرفا كنترل گري ، مديريت و تصميم گيري هاي احساس ما در پس شخصيت ماست. )



اما چرا اين بحث را تحت اين تاپيك ظريف ايجاد كردم؟
دلم مي خواد...
آرزو دارم.....
اي كاش....
اگر اينطور مي شد يا نمي شد.....

ادبياتي هست كه به پر و بال گرفتن احساسات در مديريت انسان منجر مي شود.



وقتي فكر ما از طريق مرغ خيال به «باغ دلم مي خواهد » سر مي كشد ، عادت مي كند. پس از مدتي يا اجزاء و رفتار و افكار ما در خدمت چنين خيالات احساسي و قشنگ در مي آيد. اينطور مي شود كه در صورت برخورد كردن با مانع و شكست احساسي، تصور شكست خويشتن مي كنيم.

وقتي احساس= همه اجزاء شخصيت ما مي شود.

آنگاه:

وقتي احساس به در بسته بخورد ، تصور مي كنيم شخصيت ما شكسته شد.

در حاليكه ناكامي احساسي يكي از بديهي ترين و مستمرترين حادثه هاي زندگي هر آدمي هست.

و در هنگام مشكل احساسي، فقط آن فردي شكست خورده و مستاصل هست، كه غير از احساس چيزي نباشد. يا صرفا حكومت روانش با احساس باشد. در اينصورت ناكامي احساس، يعني شكست يك انسان.

خلاصه:
دلم مي خواد ها بايد مثل يك چاشني و بسيار كم باشد.
مخصوصا افراد احساسي بايد يك رژيم كم چاشني را در روزانه خود بگنجانند. چون آلرژي فوق العاده اي كه دارند منجر به آسم رواني آنها مي شود. و ريه و ناي وجودشان با اين چاشني ها و احساسات انسداد پيدا مي كند.

چنين افرادي همواره احساس آسيب و مشكل مي كنند، اما نمي دانند ريشه اين مشكل در كجاست.
آري اين فقط احساس و مديريت احساسي اوست كه با ادبيات و رفتار و افكار احساسي تقويت مي شود.

پس دلم مي خواد و يا نمي خواد ها را كمتر كنيم. (نه اينكه سركوب كرده و ناديده بگيريم)

---

واقعا عدم کنترل احساس یکی از مشکلات شایع هست . به خصوص که امروزه با هرکسی که برخورد داریم افرادی احساسی هستند و گاها از آنها رفتارهایی چه مثبت و چه منفی می بینیم که کاملا برخواسته از احساسات است .

شاید اگر فرمان این احساسات را بتوان در دست گرفت ، بسیاری از مشکلات حل شود . :104::104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط rroogg

راجع به سوال آنی که چرا بعضی از مردها خیانت نمیکنن..........من راجع به خودم میگم....برای من رابطه جنسی (به نظر من عامل اول خیانت در صورت وجود رابطه عاطفی با همسر) و خیانت به همسرم...ارزش خورد شدن عزت نفسی که پیش خودم دارم رو نداره....در واقع من نمیتونم زیر بار همچین کاری برم....مطمئنم که اگر روزی بخواد چنین چیزی رخ بده..قبلش زنم رو طلاق داده ام (از رابطه خارج شدم)...شاید نتونم این رو به خوبی توضیح بدم ولی حاضر به انجام هر پستی نیستم .... به خصوص رابطه صرف جنسی به نظر من علیرغم غریزه ای بودن ولی دون شان انسانیه....میدونم اینا شعار به نظر میاد ولی من دیدی مثبتی نسبت به خودم دارم....

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مریم 86

وای که چه تایپیک خوبی بعضی وقتها این واقعیت های سخت زندگی انشان را به شدت آشفته و درهم می کنه.
فقط 11 سالم بود که فمیدم مادرم سرطان داره وای چه واژه وحشتناکی مادرم عمرم روزم تمام امید و تکیه گاهم و همه زندگی من ، کم کم داشت به آخر خط نزدیک می شد ذره ذره آب شدنش را میدیدم و کارم فقط دعا بود و لی این امیدواریهای واهی جوابم را نداد مادرم از دست رفت یه کا ماه حال خودم را نمی فهمیدم غافل از اینکه پدرم هم این وسط داره از غصه دق می کنه بعد از اون بود که بیماریهای پدر شروع کرد از غصه مادر هزار تا درد داشت آسم فشار خون بالا و ...
روزها می گذشت و ما روزها را بدون مادر پشت سر می گذاشتیم تا اینکه دانشگاه قبول شدم وای نه شهرستان . باید پاپا را تنهاش می ذاشتم . نمی تونستم ولی به اصرار بابا رفتم ترم سه بود که هر روز زنگ می زدم نمی تونسم با بابا حرف بزنم
امتحانات تموم شد و برگشتم خونه ، خدای من باورم نمی شد دیوارهای خونه مون پر شده بود از پارچه های سیاه
بابا رفته بود . و من موندم و تنهایی داشتم دیوانه می شدم به حد جنون می رسیدم .
و بعد بیماریهای خواهرم یه کلیه اش را از دست داده و همسرش فوت کرده و کلیه دیگرش تحت درمان ولی بازهم خدا را شکر ما امیدواریم و خداوند بزرگ را می ستییم
خدایا به خاطر همه محبتهایت شکر.

---

reihaneh نوشته :

نقل قول:

---

سلام دوست عزیز.
یه سوالی
اگر روزی، زبونم لال، همسرت تو رو از دست بده، باز هم هر روز صبح با انگیزه از خواب بیدار می شه؟
باز هم هر روز صبح با انگیزه می ره سر کار؟ همون میزان پشتکار در زمینه ی کاریش رو خواهد داشت؟
باز هم ...........................؟؟؟؟

مسلما نه.
وجود تو این انگیزه ها رو بهش داده. وجود تو درونش آرامش ایجاد کرده.

اگر همسرت خصوصیات مثبتی که تو دلت می خواد رو نداره، دلیل نمی شه بقیه خصوصیات مثبتش رو ندیده بگیری


تمام این خصوصیات مثبت رو، و خیلی های دیگه که فقط خودت می تونی بفهمی رو، داره؛ چون تو در زندگیش وجود داری.

---

http://www.hamdardi.net/thread-11541-post-108908.html#pid108908

:72::72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shad

عزیزم، تعهد داشتن فقط به یک شخص خاص نیست، در واقع انسانها باید به اصول اخلاقی تعهد داشته باشن، حالا اگه شخص خاصی در زندگی من نبود من باید ..... نه عزیزم، اینا بهونه است. آدم باید به شخصیتی که خودش داره تعهد داشته باشه، اینطوری همیشه مواظبه که خطایی ازش سر نزنه، چیزی رو زیرپا نذاره، دیگه این موقع تعهدی که با وجدانش و اعتقاداتش داره جلوش رو میگیره نه یه تعهد نامه محضری..
به هر حال من نمیدونم که شما چه تصمیمی خواهید گرفت، اما طبق سوالی که شما با اون تایپیکتون رو ایجادکردید جواب من اینه که به هیچ وجه اشتباه نیست.. حتی قبل از نامزدی هم اشتباه نیست.. یک انسان اول باید به خودش و شخصیتش وفادار باشه بعد به شخص دیگه..

:72:

---

http://www.hamdardi.net/thread-11884-post-108918.html#pid108918

:72::72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط روزن

سوال خوبیه، من فکر می کنم برای این آقایون آزادترن چون نگاه خود خانمها به این قضیه این شکلیه، مثلا به طرفشون میگن تو اگه قبل ازمن با کسی بودی مهم نیست، مهم اینه که بعد از من نباشی، آخه چرا مهم نیست؟ برای من که خیلی مهم بود همسرم با کسی جز من نبوده باشه، همونطور که برای همسرم مهم بود.
عملی که بد هست، همیشه و برای همه بده نه محدودیت زمانی داره نه جنسی و نه سنی.

---

http://www.hamdardi.net/thread-11959-post-109433.html#pid109433

:72::72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lvlahtab

میدونین الان وسط امتحاناتمه.همینه که فرصت نمیکنم این مقاله ها و کتابا رو که پیشنهاد دادین بخونم
اما تا دلتون بخواد فرصت دارم به عمیقترین وجه به افکار منفیم بپردازم

---

سلام
خود فشارهايي كه ما در ذهنمون ايجاد مي كنيم، بيشترين عامل چنين احساساتي هست كه در ما بر مي انگيزد.
مثلا امتحانات ، و خانواده همسري كه منصف نيست. فقط يه تحريك هستند. نه يك فشار ، اما اگر آنها را (با روش اشتباه خود)بتوانيم به خوبي و با انرژي زياد در ذهنمان پرورش بدهيم و در اين كار همت بكنيم و با اراده زياد و مستمر اين تحريكها را در ذهنمان پروبال بدهيم آنوقت خواهيم توانست فشار زيادي را آن چنان بر خودمان ايجاد كنيم، كه در آستانه شكستن قرار بگيريم.

به نظر من هر كس كه هنوز آمادگي مقابله با تحريكات بيروني را ندارد، بهتر است ابتدا پرهيز كند و خودش را تقويت كند. و بعد به صحنه هاي مختلف زندگي وارد شود.
مثلا اگر كسي نمي تواند با تحريكات ديگران به صورت منعطفي برخورد كند، از ازدواج پرهيز كند تا چنين مهارتي را كسب كند.
يا يك خانم خانه كه هم ازدواج كرده و هم با خانواده همسرش مشكل دارد، بهتر است براي مدتي مرخصي تحصيلي بگيرد، يا اصلا انصراف تحصيلي بدهد، تا مقاومت خود را افزايش يابد.

وقتي كه ما از تحريكات اطرافمان فشار مي سازيم و آنها را با هم جمع مي كنيم ، زير آنها له مي شويم.

اين توضيحات كلي بود.
اما به طور عملياتي شما چه كار بايد بكنيد:
ببيين كسب مهارتهايي كه بتوانيد احساسات خود را مديريت بكنيد، تقريبا يه چيزي مثل اكسيژن براي زنده ماندن مي ماند.
شما الان به شدت زير فشارها تنگي نفس گرفته ايد، و به جاي تقلا براي اكسيژن ، سعي مي كنيد تحمل كنيد تا امتحانات تمام شود يا ....

فوقش يه ترم مشروط مي شويد.
يا اخراج مي شويد.
آخرش كه چي؟
من خودم خيلي بيشتر دوست دارم كه تحصيل نكرده، باشم، تا اينكه زندگي خود را مجروح فشارهاي خيالي از درس بكنم.

دقت فرمائيد،‌مشكل امتحان يا خانواده همسر نيست.
مشكل نگاه شما به زندگي هست.

مثلا همين نگاه كه ، مشاوران چرت و پرت تحويلم دادند، سرزنشم نكنيد، امتحان دارم، وقت مطالعه مقاله ندارم....
خب اگر همه اين مجرا ها را به روي خود مي بندي،‌معلوم است كه احساس خفگي بهتون دست مي دهد.

امتحان و زندگي جاي خودش را دارد....
شما بايد سريعتر با كسب آگاهي و مشاوره ، نحوه تعاملت را با زندگي و مشكلات سهل تر انجام بدهيد.

پس به جاي حرص خوردن و غصه خوردن و احساس فشار ، اقدام كن، عمل كن.
خودكاوي هاي شخصي ات را به صفر برسان.
مطالعه ، مشاوره و انجام عملياتهايي كه پيشنهاد شده است را جدي عمل كن، عمل كن و عمل....:104:

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط rsrs1380

[color=#0000CD]سلام:72::

[b]همسر من یک مرد ایده ال و بسیار منطقیه....

هیچ وقت ندیدم بی چون و چرا خواسته منو اجابت کنه و همین به من این حس رو می ده که براش مهم هستم و دوست داره برام وقت بذاره تا دقیقا علت درخواست هامو بدونه...

---

:104::104:
خیلی وقت بود می خواستم رو این جمله سارا تاکید کنم تا امروزکه ...
واین خیلی مهمه ، خانمهای محترمه بدونن که لازمه دوست داشتن ، همیشه بله شنیدن و موافقت نیست و اگه "نه " شنیدین به معنای "دوستم نداره" نیست. درک این واقعیت البته زمانبر هست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط BABY

نمی دونم چرا ، اما من اصلا دوس ندارم تو فضاهای گنگ و مبهم ذهنی قدم بزنم .
یه توصیه هم به شما و سایر دوستان دارم :
فرصت زندگی فرصت محدودیست ، که سرعت عبور دوره های انتهائی اون خیلی بیشتر از دوره های ابتدائی اونه . یادمه وقتی بچه بودم مقیاس روز وماه و سال برام خیلی بزرگتر از حالا بود ، و الان به چشم برهم زدنی سال سیصد وشصت و پنج روزه تموم میشه.
ما اجازه نداریم فرصتی که در اختیارمون گذاشتن رو با سر درگمی و بی هدفی بگذرونیم.
بله تا مدت زمانی باید پایه های زندگیمون (اعتقادات اصلی) رو بنا کنیم - در دوره جوانی - و بعد از تعیین اهداف شفاف ، واقعی ، عینی و... بدون تردید در اونها وبا عزمی جزم و همتی عالی به سمت اونها حرکت کنیم.
در غیر اینصورت وقتمون رو تلف کردیم و سرعتمون رو پائین آوردیم . این مدل تفکرات به جز خسته کردن ذهن و روح عایدی دیگری برای ما نداره.
برعکس تفکر بر روی اینکه نسبت به خالقمون و دور و بریامون چه وظایفی داریم و محاسبه اونچه که انجام میدیم با اونچه که باید انجام بدیم می تونه کاساز باشه.
اندیشه خودرا از "چرائیها" برداریم و تمرکز خود را بر "چگونه ها" منعطف کنیم. نگرش ما به خلقت مهمتر از چرائی اون هست. بیشتر از این مراقب نگرشهامون باشیم.

اینا ایده های من بود ، ببخشید اگه با احساساتت مغایر بود ، اما لازم دونستم برا شما و سایر دوستان این چند جمله رو بیارم.
امید که مثمر ثمر بوده باشه.

---

:104::104::104:
سلام
اين راهم اضافه مي كنم : اينكه اگر كسي اين چرايي زندگي كاملا برايش حل نشده باشد، داشتن حسهاي چندگانه و ناروشن گاه و بي گاه اجتناب ناپذير است.
ولي كاملا موافقم كه اين قطار عمر سريع مي گذرد و بايد خيلي سريع تكليفمان را با جهتي كه قصد داريم بپيمائيم ، انتخاب كرده و اقدام كنيم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط طاهره

:72:

شادي عزيزم :43:

به نظر من هر چيزي قابليت اين رو داره كه بتونه محل نارضايتي قرار بگيره . بستگي داره ما چي رو هدف گرفته باشيم و خوشبختيمون رو در چي تعريف كرده باشيم ... براي هركسي متغيرهايي وجود داره كه در تعيين درجه ي خوشبختي و احساس رضايت او از زندگي نقش داره . ضمن اينكه هر كدام از اون پارامترها داراي وزن و جايگاه هستن ..
مثلا اين فرمول : رضايت و احساس خوشبختي (100)= زيبايي(30)+ ثروت(30)+كار خوب(20)+خانواده خوب(20)

جاي هر كدوم از اين متغيرها هر چيز ديگه اي با هر وزن ديگه اي مي تونه قرار بگيره .. هر كسي خوداآگاه يا ناخوداگاه براي خودش يه فرمول درست كرده كه از اون الهام مي گيره .. بايد ديد چي براي كي مهم تره؟

:72::72:

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط wintersun77

در رابطه ي زناشويي درست يا غلط حساسيت به روابط هست .. ( البته از نظر خودم درسته) چون ازدواج معمولاً با عشق شروع مي شه و كسي كه ادعا كنه در حالي كه عاشقه، مي تونه طرفش رو در روابطش آزاد بذاره و حساس نباشه، يك دروغگوي بزرگه يا اينكه فقط فكر مي كنه عاشقه.
عشقي كه به يه انسان ديگر هست تماميت خواهه... يعني نمي شه بهش گفت عاشق همسرم هستم اما همسر مي تونه با آقاي فلان نيازش رو به بحث هاي عقيدتي رفع كنه و با پسر عموش هم نيازش رو به دركه رفتن و كوهنوردي رفع كنه و با هم كلاسي قديم دانشگاهش هم نيازش به چت و دنياي مجازي مرتفع كنه...

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط صبا_2009

دوستان مجرد به یه نکته توجه نکردید :104::104:

این دوستانی که اینجا خاطراتشون رو گفتن قبل از شروع زندگیشون مهارتی رو که شماها الآن داشتید رو نداشتند.

ما از همه تجربه های خوب و بد این دوستان درس گرفتیم.

پس اگه خوب درسامون رو یادگرفته باشیم خاطراتی شیرین تر رقم خواهیم زد.:72::72:

دوستان متاهل دلتون بسوزه:311:

---

:104::104:

آفرین صبای خوش فکر

:104::104::104:



.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پریماه

از همه دوستان تشکر میکنم..من حواسم جمعه ..اینو بگم که من اصلا با ایشون یا همکارای دیگم رابطه بگو بخندو اینا ندارم.به هیچ وجه...مخصوصا همیشه در طرز حرف زدن و لباس پوشیدنم وسواس خاصی بخرج میدم..اینکه از این..اما نکته مهمتر خیلی واسم جالب بود که بعضی مردها که از زندگیشون راضین اینجورین ..این دیگه به من مربوط نمیشه..چون من اصلا نه در لحن بیان و نه در طرز لباس پوشیدنم کوتاهی نکردم که بخواد جذب من بشه..ظاهر معمولی دارم .اصلا هم در محیط کاری آرایش خاصی نمیکنم...اینو گفتم که جواب بعضی دوستانو داده باشم.... دیشب ازش یه سوال پرسیدم با پیامک:‌ اگر روزی یک ساعت مکالمه تلفنی من و شما ضبط بشه و یک نسخشو خانمتون و یک نسخشو بابا و مامان من گوش بدن چه اتفاقی میوفته؟‌آیا اونها هم معتقدن رابطه ما خیلی معمولی بوده و مشکلی پیش نمیاد؟؟ ...... جواب داد:‌ برای هیچ خانواده ای اینجور روابطی خوشایند نیست حتی معمولی ...و حتی برای همسرم هم خوشایند نیست... خیلی این جوابش برام جالب بود منم سریعا جواب دادم که :‌به همین دلیل من جوابم منفیه . و تمام..........

---

:104::104::104::104:

نقل قول:

---

بالهای صداقت:

▪رهایی از تعلقات و دلبستگی یکی از بهترین راهها برای غلبه بر استرس است. در توصیه های معنوی برای تعالی انسان همواره بر جداشدن از تعلقات و دل نبستن به امور تا کید شده است. این به معنی رهایی از امور جهان و پذیرفتن واقع گرایانه آنهاست. پس بدون دلبستگی زندگی کنید ، تمام تلاش خود را بکار بندید و نگران نتایج نباشید.

---