تصمیمم رو گرفتم میخوام ازش جدا بشم......

mis marjan عزیز خیلی خیلی از صحبتهای قشنگ و منطقیت ممنونم، ممنون که وقت گذاشتید. توی این مدت خیلی فکر کردم خیلی با خودم کلنجار رفتم که تصمیم بگیرم ادامه بدم یا جداشم... منطقم بهم میگه تفاوتهامون خیلی زیادن و مناسب هم نیستیم.... اما احساسم راضی به جدایی نمیشه میدونم اگه جدا بشم بعدا به احتمال زیاد به قول شما احساس پشیمونی میکنم.....
همیشه میگفت دوستم داره،خیلی... اما چطور میتونه 1ماه دوری من رو تحمل کنه؟؟؟...
-------
درمورد اینکه گفتید واسه جدایی اقدام نکنم بار آخر که زنگ زد و صحبت کردیم گفتم من زندگیمو دوس دارم اما با این شرایط تو واینکه یه قدم حاضر نیستی برام برداری نمیتونم ادامه بدم...آخرش مثل یه خدافظی رسمی که اون بهم گفت((باشه واست آرزوی خوشبختی میکنم ))خدافظی کردیم............!!!! ولی میدونم به کسی چیزی ازجدایی نگفتن و الانم امیدوارن هنوز که من کوتاه بیام... خودشون غرورشون بهشون اجازه نمیده به ما زنگ بزنن،بلکه زنگ میزنن به فامیل ما و درمورد ما میپرسن(که هنوز سر حرفمون هستیم یا کوتاه اومدیم)
------
توی انجمن آزاد هم تاپیک زدم مشکلاتمو گفتم و منتظر راهنمایی مشاورا هستم، عزیزم نامزدم قبلا 2بار بهش گفتم بریم مشاوره نیومد...
------
از خدا میخوام کمکم کنه،فکرمیکنم این مهم ترین تصمیمه که توی کل زندگیم باید بگیرم.......

نسترن جان،

این لینک را بخون. از پستهای مدیر همدردی هست و می تونه کمکت کنه.

کلیدهای اساسی انتخاب

شیدا جان از لطفی که بهم داری خیلی ممنونم،مطالعه کردم لینکی که گفتید رو، طبق مطالبی که نوشته بود کاملا مشخصه که من انتخاب درست نکردم و تفاوتهای شخصیتی،فرهنگی ،خانوادگی و.... بسیاری داریم.
مدیر همدردی در انجمن آزاد با صحبتهای منطقیشون نظرشون این بود که من یک انتخاب نامناسب داشتم،چند تا از جمله هاشون رو اینجا براتون مینویسم:

اینکه همسر شما قول بدهد، یا تعهد کند هیچ مشکلی را حل نمی کند.چرا؟
چون دست خودش نیست. عادت به سبک زندگی قبلی دارد. حتی اگر بخواهد هم نمی تواند تغییر کند.
پس تعهد محضری و قول گرفتن هیچ خاصیتی برای شما ندارد. فقط او را مجبور می کند یک قول بی پشتوانه برای دلخوشی شما بدهد. و شما هم دلخوش بشوید.
اما به زودی متوجه می شوید هیچ چیز در این زندگی تغییر نکرده است.
هر گونه تصمیمی می خواهید بگیربد. بر اساس غیر قابل تغییر بودن همسرت و خانواده اش بگیرید.
و هرگز به این باور نباشید که او تغییر می کند و با شما مقداری راه می آید.
احتمال اجازه ندادن به شما برای ادامه تحصیل در آینده بسیار بسیار محتمل هست.
لذا شما خود را یک زن خانه دار، مطیع و بدون نظر در اداره خانواده باید در نظر بگیرید. که در برابر مشروب خوری، دوست بازی، مشکلات اقتصادی، عدم استقلال خانواده از طرف شوهرش حق هیچگونه اظهار نظر ندارد و فقط باید به همسرش برسد و نظر او را قبول کند و دور از خانواده در شهر او با خانواده اش همراهی کند.
اگر چنین توانی در خود می بینید این زندگی را می توانید با همه مشکلاتش حفظ کنید.
اگر او عملا کوتاه آمده (نه در کلام)، که می توانید زندگی در تهران با این شرایط را شروع کنید و امیدوار باشید که کم کم شباهت فرهنگی پیدا کنید. در غیر اینصورت اگر شما آنجا بروید بایدتوانمند باشید که نسبت به خواسته های خود گذشت کنید و صرفا یک زن خانه دار مطیع باشید.


----------
(بله کاملا صحبتهاشون درست ومنطقیه بنظرم ومنطقم میگه جدایی راه درسته،اما من جدایی خیلی مشکله برام،دلم میخواد راهی باشه تا درست بشه این وضعیت....به هرحال 2سال گذشته و به هرحال کلی خاطره دارم باهاش، و گذشته از اینها رابطه هم داشتیم که خیلی ناراحتم بخاطر این مسئله.... واقعا نا امید شدم از زندگیم.... چه ادامه بدم چه جدا بشم، هر دو مشکلات خاص خودش رو داره...)اما احساسم راضی به جدایی نیس....................................

نسترن جان بحث یک عمر زندگی پیش روست.
یچه هایی که قراره توی این زندگی رشد کنند.

این 2 سال وچسبیدی که چی؟
احساست راضی به جدایی نیست مگه شوخی برداره که بخوای احساسی تصمیم بگیری؟
هیچ کس به تو نمی گه جدا شو . اما ببین آیا در آینده ای که آقای مدیر برات متصور شده می تونی راه رو تا آخر بری اون دیگه 2 سال نیست شاید 30 ،40 سال باشه شایدم بعد از دوتا بچه بی گناه که اوردیشون تو این دنیا دیگه کم بیاری .اگه نمی تونی همین الان جلوی ضرر را بگیری منفعته.

ببین جدایی سختی های خودش رو داره اما یه دوره داره و می گذره .
به خاطر ترس از جدایی ،مرور خاطرات خوش این 2 سال، هیچ کمکی به تغییر آینده زندگی مشترکت نمی کنه.

درود بانو نسترن گرامی
خوب خداروشکر عضو انجمن آزاد شدی و از نظرات تخصصی مدیر همدردی بهره بردی :72: دختر فهمیده و عاقلی هستی پس سعی کن بهترین تصمیم را بگیری درسته دو سال عمر کمی نیست دوست داشتید شما هم مثل خیلی از دوستانتان یه انتخاب خوب و یه زندگی موفق و پر از عشق و امنیت و شادی را تجربه کنید حالا بنابر دلایل متعدد اتفاق نیافتاد.
خدارا شکر شما همه تلاشتو کردی حالا تصمیمی که گرفتید را باید عملی کنید مطمئن باش تصمیم درستیه بانو :72:

منتظر اقدام عملی شما هستیم.وضعیت شما مثل فردیه که دندان درد داره ولی ز ترس اینکه نره دندانپزشک میخواد تحمل کنه ولی آخه تا چقدر و اینم در نظر بگیرید امکان اینکه به بقیه دندانها هم آسیب بزنه وجود داره

از بی نهایت عزیز و آقای خاله قزی گرامی به خاطر توجه همیشگیشون خیلی ممنونم
-----
راستش من توی این مدت خیلی به جدایی فکر کردم و تصمیم قطعی رو هم همین جدایی گرفتم اما خیلی فکر کردم، درسته ما تفاوتها و مشکلات زیادی داریم با هم،اما وقتهایی هم بوده که علی رغم این مشکلات خیلی با هم خوب بودیم. راستشو بخواین تا زمانی که مشکل محل زندگی و اینا پیش نیومده بود مشکلات دیگه زیاد خودش رو نشون نمیداد و نشده بود قهر کنیم... دارم میگم هیچوقت منکر این نمیشم که ما خیلی با هم تفاوت داریم که میتونه درآینده هم مشکل ساز بشه واسمون،اما توی این مدت به این نتتیجه رسیدم که اگر الان ازش جدا بشم شاید بعدا با خودم بگم میتونستم واسه بهبود این رابطه و حداقل بهتر شدنش تلاش بیشتری بکنم و نکردم، من نظر همه شما رو کاملا قبول دارم و خودم هم همین نظر رو دارم اما فکر میکنم برای آخرین بار بهتر باشه یه فرصت به هردوتامون بدم. منم شاید رفتارای اشتباهی داشتم... نمیدونم نظرم درسته یا نه... فعلا که همه فکر میکنن میخوام ازش جدا بشم وخودش و خانوادش هم همین فکر رومیکنن،اما خودم فکرمیکم شاید بهتره آخرین فرصت رو توی این رابطه بهش بدم.... بار آخری که زنگ زده بود بهم؛میگفت تو هنوز نیومده تو زندگیم داری از زندگیم میری،گفت من کاری میکنم که به ناراحتی این روزات بخندی، بیا باهام زندگی کن اگه بد بود و راضی نبودی اون موقع بگو،میگه همه تلاشمو میکنم تا خوشبختت کنم....نمیخوام احساسی برخورد کنم اما فکرمیکنم اگر الان جدا بشم بعدها میگم اونطور که باید تلاش نکردم و بهش فرصتی که خواست رو ندادم...نمیدونم.....
---------------
من خیلی از دستش عصبانی و ناراحتم،اما بی انصافیه بگم اون مرد بدیه ،خیلی مهربونه،خیلی بهم محبت میکرد میخوام اینو بگم که اون بد نیست،اما به خاطر محیطی که توش بزرگ شده چیزهایی که واسه من ناپسنده برای اون نیست،رفتارهایی که پدرش داره رو الگو قرار داه، اون برای خیلی از دخترای دور و برش خیلی هم مناسبه،اما به دلیل تفاوتهایی که من و اون با هم داشتیم این طور مشکل ساز شد...
--------------
فقط از این مساله خیلی ناراحتم که نامزدم فکرمیکنه فقط به خاطر محل زندگی و تحصیلم ناراضی ام ومیخوام ازش جدا بشم،وقتی بهش میگم مسائل دیگه ای هم هست که باعث میشه من و تو مناسب هم نباشیم(مثل فرهنگ،خانواده و خیلی چیزهای دیگه) اصلا متوجه نمیشه، چون به نظر اون اینها اصلا مشکل به حساب نمیان...همش میگه من با توهیچ مشکلی ندارم..... یعنی بنظرش چون من باهاش مشکل دارم اینا مشکل حساب نمیشن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
------
هنوزم میگم میدونم اگه بخوام باهاش زندگی کنم میدونم باید انتظار مشکلات رو داشته باشم اما به بنظرتون این مسخرست که این فرصت رو به هردوتامون بدم و باهاش ازدواج کنم و اجازه بدم هردومون تلاشمون رو بکنیم تا رابطمون رو ترمیم کنیم؟؟؟ یعنی نمیشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ یعنی به ریسکش نمی ارزه؟؟؟؟؟ (نظر خوردم اینه که واسه جدایی هیچوقت دیر نیست! البته منظورم تا هرزمان قبل از آمدن یه فرزنده )
میخوام صادقانه شما که از دور به این مساله نگاه میکنید نظرتون رو بهم بگید

دوستان لطفا نظرتون نسبت به حرفی که در پست بالا زدم رو بهم بگید
راستی دیروز یکی از اقوامشون رو فرستاده بودن خونه مون تا با ما صحبت کنن و یطور مشکل رو حل کنن... اما ما همچنان ارتباطی نداریم ....

بانو نسترین ایشون فرد خوبیه و میتواند شوهر خیلی خوبی هم باشد ولی نه برای شما :72:

حرف درست و آخر را جناب مدیر زدن یادم نمیره مشاور رفتیم برام خیلی جالب بود فکر کنم جواب شما هم در همین مورد هستش:
یه آقا پسری قد بلند با یه خانومی که قدش کوتاه بود مثلا 160 میخواست ازدواج کنه ولی خانواده پسره راضی نبودن و میگفتن قدش کوتاهه و به ما نمیخوره!!!(ادای متمدن و روشنفکر بودن ولی متحجر و عقب مانده فکر کردن) بلاخره نظریه برای خودش و این آقا اصرار اصرار که الا بلا من همین دخترو میخوام میدونی بعد یکسال چی شد؟
بخاطر همین قد کوتاهش نسبت بخودش و خانوادش طلاقش داد دختر مردم رو :33: بنظر من بشخصه فقط یه احمق میتواند اینکار را انجام بدهد بخاطر همچین دلیل مسخره ای

ولی نتیجه گیری:اینکه هر فردی خیلی از خصوصیات مثبت و منفی که داره از خانوادش میگیره و توی خانوادش مشترکه.

در مورد این نوشته شما:

((فقط از این مساله خیلی ناراحتم که نامزدم فکرمیکنه فقط به خاطر محل زندگی و تحصیلم ناراضی ام ومیخوام ازش جدا بشم،وقتی بهش میگم مسائل دیگه ای هم هست که باعث میشه من و تو مناسب هم نباشیم(مثل فرهنگ،خانواده و خیلی چیزهای دیگه) اصلا متوجه نمیشه، چون به نظر اون اینها اصلا مشکل به حساب نمیان...همش میگه من با توهیچ مشکلی ندارم..... یعنی بنظرش چون من باهاش مشکل دارم اینا مشکل حساب نمیشن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟))

ما مردها کلی نگر هستیم و خیلی به جزئیات توجه نداریم و اهمیت نمیدیم.
و مورد بسیار مهم وقتی ایشون این حرف را میزند یعنی تقریبا برای خودش دلیلی نمیبینه که بخواد این رفتارهایی که داره را تغییر بده چون باهاشون بزرگ شده و جزو فرهنگ خانواده و فامیل و اطرافیانش محسوب میشه.

در مورد سوالی که پرسیدی:

شما دختر هستید و احساسی و درست هم همینه که با تصمیماتی که میگیرید بیشتر جنبه احساسی داشته باشه مخصوص اینکه رابطه عاشقانه هم داشتید که این موضوع خودش وابستگی خیلی زیادی میاره و اینکه دوسال باهم عقد بودید همه اینها درست ولی دوتا جمله کاربردی و مهم برایتان مینویسم فکر کنم بدردتان بخورد:

آینده انسانها در امتداد گذشته آنهاست :72:(بانو شیدا)
نجواهای دوران عقد بعد از عروسی تبدیل به فریاد می شوند :72:

حرف جناب مدیر را گوش بده و انجامش بده شما همه تلاشتو کردی

آقای خاله قزی شما همیشه پاسخ هاتون خیلی منطقیه و ممنونم از اینکه توجه می کنید:72:

درمورد اینکه گفتید((

ایشون فرد خوبیه و میتواند شوهر خیلی خوبی هم باشد ولی نه برای شما))

رو کاملا قبول دارم من واقعا دلم نمیخواد احساسی تصمیم بگیرم موضوع اینه که هر تصمیمی که بگیرم باید تا آخر پای تصمیمی که خودم گرفتم بمونم با هر عواقبی که ممکنه داشته باشه و به همین دلیل نمی خوام زود تصمیم گیری کنم تا بعدها پشیمونی داشته باشه( چه جدایی و چه ادامه)

آقای مدیر در ادامه صحبتهاشون گفتن:
((اگر او عملا کوتاه آمده (نه در کلام)، که می توانید زندگی در تهران با این شرایط را شروع کنید و امیدوار باشید که کم کم شباهت فرهنگی پیدا کنید))
یعنی به اعتقاد ایشون اگر نامزدم بیاد تهران میتونم امید به بهترشدن رابطه داشته باشم اما اگر برم اونجا نزدیک خانوادش امکان نداره... این دقیقا نظریه که خودم دارم. چون همیشه وقتی میومد تهران رابطمون خوب بود و مشکل خاصی نداشتیم...اما تا میریم اونجا اصلا انگار همه چیز تغییر میکرد... راستش اینکه من همیشه اصرار میکردم بهش که بیاد تهران فقط به دلیل ادامه تحصیل یا اشتغالم نبود بلکه به خاطر کمتر شدن تاثیرپذیریش از محیط اونجا و پدرش بود... (که متاسفانه قبول نمیکنه)
************
فرشته مهربان هم بعضی از نظراتشون این بود:
((لذا من فقط تأکید می کنم برای تصمیم گیری تنها روی آنچه قطعیت دارد حساب باز کنید . سئوالات شما ناظر به احتمال هست . یعنی شما باید یقین داشته باشید که آنچه امید دارید اتفاق خواهد افتاد . مثلاً یقین بدانید که مشروب نخواهد خورد . یقین داشته باشید که تفاوتهای شما به حداقل خواهد رسید ، یا یقین داشته باشید که شما می توانید مثل ایشان شوید . در کل یکی از شما باید در مسیر فکری و فرهنگی دیگری قرار گیرد و الا زندگی پر از تنش و فرسایش خواهد بود و این انکار ناپذیر هست لذا باید مطمئن شوید که یکی از شما در مسیر دیگری قرار خواهید گرفت)

به عقیده ایشون هم توی این زندگی اگر بنا به ادامه باشه باید یکیمون در مسیر اون یکی قرار بگیریم((که مسلما اون باید من باشم!!!!!!! ))

-------------------
در کل فرشته مهربان گفتند هم جدایی و هم ادامه هزینه هایی داره و باید بسنجم و ببینم که کدوم یکی از این ها هزینه بیشتری داره و انتخاب کنم....
****

اینکه اینقدر دچار سردرگمی شدم به این دلیله که این تصمیم کل زندگیم رو تحت تاثیر قرار میده و واقعا نمیخوام تصمیمی بگیرم که در آینده پشیمون بشم....

ببخشید بانو رک و راست به شما اینو بگم

اگه تصمیم بگیری که همینجا تمامش کنی دوسال از عمرت رفته احتمالا یکسال دیگه هم یمره میشه 3سال.
اگه ادامه بدی هم دنبال این نباش ایشون تغییر کنه و اینو مدنظر قرار بده.

من بازاری هستم و با سود و ضرر میسنجم اتفاقا دقیقا همین امروز یه مسئله پیش آمد برام و سود و ضرر را سنجیدم و تصمیم گرفتم بهترین کار را انجام بدهم:72:

فکر نکن درکت نمیکنیم و اینکه احساساتی که داری را متوجه نمیشیم یا ضربه ای که بعد این تصمیم میخوری تا اونجایی که خود من مدیر همدردی را میشناسم و فرشته مهربان اغراق نباشه مثل یه بزرگتری خواهر یا برادر یا پدر بزرگتر به مراجعین توجه میکنن و شما هم چون جزو انجمن آزاد هستید و وظیفه حرفه ای و اخلاقی خودشان می دانند به بهترین وجه ممکن به شما کمک کنند.

تصمیم سختیه خیلی هم سخت ولی بهتره این تصمیم را بگیرید بانو :72:

نمیخوام ته دلتو خالی کنم ولی شما فکر کنم میخوای خودتو گول بزنی بیاد تهران خیلی خوبه ولی اینو بدون انتظار نداشته باش خیلی تغییر کنه و تاثیر زیادی داشته باشه و اینکه همیهش در تهران ماندگار باشید.
من مردم و متاهل شدم جنس خودمو خوب میشناسم و جنس شما زنها را هم خوب میشناسم چون یکجورایی شخصیت شما مستقل ها و امثال شما بانو شیدا بانو میشل بانو مصباح و بانو fariba s و بانو آنیسا و..... تقریبا تا حدود زیادی شماها را شناختم واقعا سخته باهاتون زندگی کردن :58: آدمو کچل میکنین دوام نمیارید بانو مگه اینه طرف مقابلت انعطاف خیلی زیادی داشته باشه.من بشخصه انعطاف زیادی دارم ولی بازم کم میارم بعضی وقتها ......
نمیدونم دیگه هرچی لازم بود و بلد بودم به شما گفتم
تصمیم عاقلانه بگیر