نت برداری از همدردی (2)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

آفت دوستی ها همین است که احساسی ادامه می یابد و احساسی به ازدواج می کشد و بعدش منطق که وسط میاد مسائل زیادی مشاهده می شود که یا دیده نشده بوده یا اهمیت داده نشده اما معلوم می شود که تحملش سخت یا امکان پذیر نیست.

---

....

محمد93:

نقل قول:

---

چند هزار سال پیش ،یک دختر و پسری داشتن توی جنگل از کنار هم رد میشدن ، توحهشون بهم جلب میشه ... از هم خوششون میاد .. یکم باهم صحبت میکنن میبینن چقدر باهم اشتراک دارن و میتونن باهم کنار هم خوش باشن...

پسره به دختره میگه فردا میام با بابات صحبت کنم تا از این به بعد باهم زندگی کنیم و شب و روزمون باهم باشه و کنار هم کیف کنیم و خوش بگذرونیم و بچه دار بشیم و اونها رو بزرگ کنیم و... فرداش پسره میره با بابای دختره صحبت میکنه ، بابای دختر هم از پسر خوشش میاد و رضایت میده و از همون فردا اون دختر پسر زندگی جدیدشون رو شروع میکنن....

باور کنید کل داستان ازدواج همین هست... بقیه چیزهایی هست که ما بهش اضافه کردیم و روز به روز داریم بهش شاخ و برگ میدیم و پیچیده ترش میکنیم... قرار بوده شما و همسرتون کنار هم از این لحظات نهایت استفاده رو ببرید حالا بابت این وصلت شما یک سری اتفاقات هم میفته...

مثل یک سری جشنها و یک سری رسم و رسومات و... ولی فراموش نکنید تمام این چیزها حاشیه هست ، اصل همون کنار هم بودن شما هست و اینکه از این کنار هم بودن لذت ببرید... بعد واقعا حیف نیست بخاطر یکسری از این رسم و رسومات حاشیه ای الان ماههاست که قهر هستید؟ قدر این لحظات ارزشمند زندگی متاهلی رو بدونید که دیگه براتون تکرار نمیشه و یک زمانی حسرتش رو میخورید...

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط dokhtare kordestan

تنت را برای کسی عریان کن که روحش را یرای تو عریان کرده باشد
شما یه دختراینومیدونید چه جایگاه بلندی دارین؟هرگز اجازه ندین یه مرد غریبه به خودش اجازه بده دستتو لمس کنه
ارزش شما بیشتر از ایناست که بخوای تو خیابون با یکی دوست بشی و انتظار داشته باشی تو رو برای خودت بخواد نه برای تنت



اون دنبال خودت نیست و دنبال جسمته.شک نکن

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نوپو

راستش من اصلا اهل آرایش نیستم. نهایتش اینه که گاهی وقت ها از خط چشم استفاده می کنم و بس.

چادر هم که می پوشم. اما تا حالا هیچ برخورد بدی با من نشده است. یعنی تا حالا نشده با آقایی صحبت کنم و حس کنم به خاطر آرایش نداشتنم یا محجبه بودنم با من بدرفتاری می کند.


به نظر من رفتار مردم با ما بستگی به رفتار و حالت صورت ( خوشحال ناراحت اخمو خندان ) ما دارد. به علاوه برداشت ما از محیط اطرافمان به عقاید و جهان بینی ما مربوط می شود.

براساس عقایدی که داریم رفتار دیگران را تفسیر می کنیم. ببینید من برایم خیلی بدآیند است که خانم ها دائما به دستشویی های عمومی که همه می دانند چه وضعی دارد می روند و جلوی آینه دستشویی ها شروع به آرایش می کنند.


واقعا چندتا رنگ و روغن ارزش دارد که آدم در طی روز به جای اینکه به مکان های زیبا و باکلاس برود به چنین مکان هایی برود؟ به نظر من واقعا شان خانم ها با این کار پایین می آید. هیچ چیز جای اعتماد به نفس یک خانم را نمی گیرد. یک خانم باید آنقدر اعتماد به نفس داشته باشد که فکر نکند بدون آرایش مثل میت است.


با آرایش هایی که دخترهای ایرانی می کنند زیبایی و جوانی آنها به زودی از بین می رود و پوستشان چروک می خورد. نباید فکر کنیم پسرها چنین انتظاری از دخترها دارند. دخترها خودشان اعتماد به نفس ندارند. بیشتر از پسرها این دوستان دخترمان و خانم های اطرافمان هستند که ما را به این کار وادار می کنند.

---

باتشکر از خانم نوپو

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

انعطاف گاهی مثل چسبی محکم اجزای خانواده را یکپارچه می کند.
گاهی انعطاف مثل سوپاپ اطمینان از انفجار خانواده جلوگیری می کند.
گاهی انعطاف مثل گریس و روغن ، سطوح اصطکاک را نرم و روان کرده و از بالا رفتن حرارات و از بین رفتن انرژیها جلوگیری کرده و آرامش بخش هست.
گاهی انعطاف گره هایی که با دندان باز نمی شود را به راحتی می گشاید.
گاهی انعطاف احساس امید به اجزای خانواده میدهد.
گاهی انعطاف تنها راه تنفس در یک بحران هست.

نبود انعطاف می تواند از هر اختلاف نظر و دیدگاهی بحران بسازد.
نبود انعطاف می تواند از هر تفاوت شخصیتی یک سوء تفاهم ویرانگر بسازد.
نبود انعطاف ، شکنندگی ایجاد می کندو ذهن ها را درگیر خود می کند.
شما باید انرژی خود را در ارزیابی و افزایش انعطاف پذیری خود متمرکز کنید. واین کلید طلایی شما در این زندگی می تواند باشد.

زیاد روی کارها و حرفهای شوهرت متمرکز نشو. دنبال درست و غلط کردن کارهایش نباش.




=====
لینک مرتبط:
چگونه انعطاف پذیر شویم

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

گاهی بی توجهی به بعضی اشتباهات و تمرکز بر خوشی های زندگی همان شاهراه خوشبختی هست.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی
مواظب باشیم خوشبختی ما وابسته به چیزی بیرون از وجود خودمون نباشه.
وابسته به پول، مدرك، موقعیت اجتماعی،‌همسر ، فرزند، سلامتی، پدر ومادر، دوست ،‌و .....
چون هر كدوم اینها زمان انقضاء دارند، یا دائمی نیستند، یا فراز و نشیب دارند و به هر حال در كنترل ما نیست كه آنها را همین طوری حفظ كنیم. پس با تغییر آنها ما هم خوشبختی امان دچار نوسان می شود.
در همین تالار افراد زیادی هستند كه می گویند «من تا همین چند وقت پیش خوشبخت بودم»، اینها بی مشكلی را با خوشبختی مساوی گرفته اند و خوشبختی خود را به چیز دیگری گره زده اند.
خوشبختی مراتب دارد و همیشه ما در این سلسله مراتب باید جلو برویم و رشد كنیم. اما در هیچ یك از این مراتب این اشیاء و اشخاص دیگر نیستند كه خوشبختی ما را تعیین كنند. آنها فقط ممكن است مشكلاتی ایجاد كنند، رنجهایی را به ما بدهند و ....، اما اینكه ما چقدر بتوانیم از ظرفیت خود برای بهره برداری كامل از توانایی خود استفاده كنیم دست خود ماست.

---

پ.ن:خداوکیلی سخته چنین دیدی داشتن :72: آدم یاد پدر و مادر شهدا میوفته :54:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara 65

سلام
روز اولی که اومدم همدردی یه تاپیک باز کردمو عنوان مشکلم این بود:
"آیا میتونم با شرایط خواستگارم کنار بیام؟"
خواستگاری که هیچ وقت نیومد خواستگاری! اون همه وقتی که گذاشتیم و اون همه صحبت از معیارها و خواسته ها و ....
اون الان ازدواج کرد و من موندم و کلی حس غم و خشم و نفرت و گاهی حس قربانی شدن و گاهی انتقام! از سر کار و دانشگاه گرفته تا وقت ظرف شستن یا موقع خواب....
اون زمان زیاد کسی کمکم نکرد اما یه وقتایی فکر میکنم اگه بهم راهنمایی هم میشد قبول میکردم یا فقط از اون نظر رد میشدم که موقعیت من فرق داره؟!
بعضی تجربه ها خیلی سنگینه و ما اصرار داریم که حتما خودمون به دستش بیاریم. وقتی یه نفر نصیحتمون میکنه و از تجربیاتش میگه فکر میکنیم اون از یه کره ی دیگه اومده و مشکل منو نمیفهمه و مشکل من خیلی خاصه! کاش وقتی برای یه نفر چیزی مینویسیم بدونه ما هم مثل خودشیم و اینا حاصل تجربیات تلخ خودمونه!

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام
بعضی فاکتور های قوی بودن.
1 - صبر
2 - سعه صدر
3 - تحمل رنج
4 - امیدواری
5 - عدم زود رنجی
6 - درک دیگران
7 - کنترل خشم
8 - شیوه حل مسئله
9 - اعتماد به خود و دیگران
10 - مثبت اندیشی
11 مدارا با دیگران
12 - قاطعیت در خطوط قرمز
13 - روش سازگاری و تعامل به جای روش اجتناب و درگیری (آرامش و نحوه مواجهه افراد با مسائل و مشکلات زندگي)
14 - فائق آمدن بر تعارضات به شیوه ای صحیح (انتخاب صحیح، شیوه حل مسئله و تعارضهای ما)
15 - منطقی بودن به جای احساسی هنگام تصمیم گیری (مرثیه سرایی احساسی عامل نا آرامی شماست!)
و ....

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

.....
خودم هم دارم توی تاپیک ها سرک می کشم ...
آخ که دلم می خواد زیر خیلی از تاپیک های تالار یه پست غیرمشاروه ای بنویسم که :
بابا ، بی خیال شوهر ..بی خیال مادرشوهر و قوم شوهر ...بی خیال در و همسایه .... اصلا بی خیال همه عالم و آدم .... آخه یکی نیست بگه عزیز من ، حالا مثلا اگه شوهر نمی کردیم ، می خواستیم چی کار کنیم ؟!!! خوب داشتیم زندگیمون رو می کردیم دیگه !! حالا هم برید بشینید زندگی تون رو بکنید ....اینقدر زندگی رو سخته و پیچیده نکنید

اکثر تاپیک ها رو که نگاه می کنی همش حول چندتا مساله دور میزنه ، مثلا :
بهم محبت نکرد
ازم تشکر نکرد
خونه مامانم نیومد
امروز حالم رو نپرسید
خانواده اش رو دعوت کرده بیاد خونمون
ختم فامیلمون نیومد
عروسی فامیلشون نرفتیم
اونجورب بهم گفت
اینجوری برخورد کرد
این رو واسم نخرید
اون روز فلان حرف رو زد
واسم کادو نخرید ، قدر من رو نمی دونه
گاهی اوقات هم که کارآگاه بازی و پلیس بودن به اوج خودش می رسه ، به خدا عمرا اگه پلیس ها بتونند اینجوری مثل ما زن ها حس ششم شون کار کنه ...




از خودم براتون بگم ، ببینید که خودم چه حس ششم بیستی دارم ها (زهی خیال باطل)
امروز شوهرم زنگ زده به من که هفت میلیون داری ، یک روزه بهت بدم ...
من رو می گی ، کفری شدم از دستش ...آخه میگه یک روزه ولی میشه چند ساله ....فقط آدم رو پیش دیگران بدقول می کنه
بهش گفتم ندارم ... خالی خالی هستم ، از کسی هم نمی تونم قرض بگیرم ( توی دلم هم گفتم ، نیست که خیلی خوش قول هستی )
حالا از صبح تا عصری همش توی ذهنم میاد ، طفلکی ، شوهرم ، گناه داره ، بذار بهش زنگ بزنم ، ببینم چی کار کرد .. آخی برم واسش جور کنم .... تازه این قسمت خوب قضیه هست
یهو اون بالهای صداقت خبیث :devilish:بیدار میشه که ، نکنه شوهرم بره اون پولی رو که توی حساب برادرشوهرم ریخته ام رو برداره به من هم نگه ( کلی پول به عنوان قرض ریختم توی حساب برادر شوهرم که از روی حسابش وام بگیره تا بتونه ماشین برای خودش بگیره و ایشاله عروسی کنه ...) حالا این روح خبیث پررنگ و پررنگ تر میشه .. زنگ بزنم ، زنگ نزنم ...

هیچ دیگه ، اقایی که شما باشی ، خانومی که شما باشی ، از این تالار یادگرفته ایم ، صبر کردن چیز خوبی است ، مثبت اندیشی هم بسیار عالی هست ...

نهایتا نه زنگ زدم ، نه ازش چیزی در این خصوص پرسیدم :barbershop_quartet_ ، چون یهو احساسات می اومد وسط و کار رو خراب می کرد
داشتم آشپزخونه رو مرتب می کردم که شنیدم داره با موبایلش صحبت می کنه که : آره ، دستت درد نکنه ، فردا یا نهایتا پس فردا بهت برمی گردونم ، ......بعد از یه ده دقیقه ای که انگار نه انگار ... براش چای ریختم و بردم پیشش ، بهش گفتم خدار رو شکر جور شد پولی که می خواستی
گفت آره همی چی رو خود خدا جور کرد ... یه پنج میلیون از یک جا ، یه دومیلیون هم از یک جای دیگه
و بدین گونه نه اینجانب احساسی شدم که برم از یکی دیگه قرض کنم ، قول یک روزه بدهم و بعدش بشود ، یکساله و پیش طرف ضایع بشوم و مدام با شوهرم جنگ اعصاب
و نه احساسی شدم که وای نری اون پولی رو که توی حساب داداشت ریخته ام رو برداری ها ... یه موقع کارکرد حساب رو خراب نکنی ها ، یا زنگ بزنم به برادرشوهرم که یه موقع نری پول رو بدهی ها و ... هزارتا حرف دیگه که همش باعث دلخوری می شد


این هم از حال و احوال ما .. برم ببینم کی اذان می گوید که نماز بخوانیم:cheerful:

راستی شب های قدر خیلی به یادتون بودم ها ، واسه همه تون دعا کردم ..ایشاله همه تون به اون چیزی که می خواهید برسید :321:

- - - Updated - - -

راستی از امروز می خواهم فصل دوم زندگی ام رو شروع کنم ( یه خواسته که خیلی سالها می خواستمش ، شاید به اندازه تمامی عمرم از وقتی که خودم رو شناختم )
توی این روزهای باقیمانده ماه رمضون واسه اینکه توی این هشت ماه باقیمانده تا پایان سال بتوانم تصمیم رو عملی کنم و به خواسته ام برسم ، هر موقع یادتون بود ، برام دعا کنید ..ممنون از همگی تون

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sarkesh

سوال خوبی پرسیدی... سرکشم، چون همین مرز هارو قاطی کردم. هر وقت باید با دلم تصمیم میگرفتم با عقلم گرفتم و هر وقت باید با عقلم تصمیم میگرفتم با دلم.
حالا پشیمانم که چرا بین عقل و دلم پیوندی نبود.
مرز های خدا مشخصه. اگه توجیهاتمون تشخیص رو سخت نکنه.
حتی اگه نتونی تشخیص بدی، بازم بیگدار به آب نزن. توکل کن.

تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست
راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش

---

:104::104::104:

با سلام
مطلب ذیل را بنده اشتباها در جای نامناسبی طرح کردم، نزدیک بود هلاک شود. نجاتش دادم و در اینجا قرار دادم تا تنفس کند و به دیگران بتواند کمک کند:305:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

یک نکته آموزشی جدی و مهم هم به همین بهانه (برداشت منفی یا دیدن مدام نقاط ضعف یا صرفا انتقادی برخورد کردن) :
گاهی در زندگی شما شوخی، جدی، یا احتمالی حدسی می زنید در مورد یک موضوعی که خوشایندتان نیست و در باره یکی از نزدیکانتان هست.
اگر عادت کرده باشید آنرا به نحوی مرتب به صورت بدبینانه اش مطرح کنید. و دیدگاه انتقادیتان غالب باشد، بعد از مدتها فرد مقابل چنین تصویری در ذهنش تقویت می شود. و این می تواند مشکلات زندگی شما را بیشتر کند.
در این گونه موارد با بی توجهی به اقداماتی که به نظرتان یا احتمالا خوشایند نیست. روی نقاط مثبت فرد بیشتر شوخی کنید و تایید کنید و مطرح کنید تا تصویر او را از خودش بر گردانید.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

به همسرم گفتم: بیا یه معامله پر سود انجام بدیم .

گفت :چه کاری ؟

گفتم: روزه عیده الان هم که داریم از این شهرمی ریم و شاید تا یک سال دیگه هم بر نگردیم بیا از فرصت استفاده کن دل پدر مادرتو شاد کن و همه چیز رو فراموش کن در عوض از خدا بخوایم مشکلاتمون رو به بهترین شکل حل کنه.

ازم باز عصبانی شد و گفت: فکر نمی کنی دیگه رو اعصابمی وامکان داره یه بلایی سرت بیارم ؟

گفتم: نه چون این بار فقط رضایت خدا مد نظرم بود.

پبچید سمت خونشون مادرش دوید وبغلش کرد کلی ذوق کردم بعد هم من رو محکم بغل کرد وگریه کرد. اما باباش جواب سلامم رو نداد و همه متوجه شدند با این حال گفتم چون برای رضای خداست ناراحت نشو موقع خدافظی از پدرش که خدافظی کردم جلو پام بلند شد و من رو جلو همه بوسید.

خستگی و مریضی سفر می ارزید به شاد کردن دل پدر و مادر همسرم.

---

:104::104::104:

با سلام و احترام
احسنت بر بی نهایت گرامی
می بینید!
وقتی کاری را برای معامله با آدمها انجام نمی دهیم! و برای او انجام می دهیم همیشه سود هست!
اگر دیگران هم قدردان بودند یک پاداش اضافه گرفته ایم.
اگر دیگران هم قدردان نبودند ، او که برایش کاری را خالصانه انجام دادیم ما را بدون پاداش نمی گذارد.

لینک مرتبط با این مطلب

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

قبل از اینکه کارم رو رها کنم همش نگران بودم و می گفتم حتی همسرم از پس خرج و مخارج و قسط ها بر نمی یاد و توی یه شهر غریب من با دو تا بچه چی کار کنم ؟

اون موقع فقط دودوتا چهارتا می کردم می دیدم نمی شه.

الان یقین پیدا کردم که وقتی طرف حسابت خدا باشه اگه ما بگیم دودوتا خدا می گی بی نهایت من همش بستگی به

به خودت داره چقدر رو من حساب کنی اگه همش رو بسپاری به من حتی خودتو جواب سوال ریاضیت می شه

بی نهایت.

---

:104::104::104::104::104:

بی نهایت عزیزم

می بینی توکل چه ها می کند ؟

درسها و تجربه های توکلی ات را بهتره ثبت کنی در تجربه های فردی تا نصب العین دیگران هم باشد .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط طاهره

.. .. راستش از اون روزایی که برای اولین بار داشتم توی این تالار می نوشتم و اتفاقا ابراز تعجب کردم از تاپیک « من خواستگار ندارم » http://www.hamdardi.net/thread-19324.html که توسط مدیر محترم همدردی نوشته شده بود تا حالا نزدیک 7 سال گذشته و علیرغم شرایط کنونی هنوزم تعجبم و سوالم در اون مورد باقی ست .. اگر چه ازدواج بخشی از شاید مسیر تکامل و رشد آدمها باشه اما هنوز هم معتقدم ارزش فردی هر یک از ما اونقدر بالاست که نباید به خاطر عدم ازدواج و یا تاخیری که ممکنه بنا به دلایل مختلف در مسیر ازدواج برای هر کدوم از ما پیش بیاد بخشهای دیگه زندگی و وجودمون رو فلج بکنه .. کما اینکه به نظر من ازدواج از اون رو بخشی از پروسه ی کمال انسان تلقی میشه که مهارتهای زندگی تو رو به نوعی به چالش میشکه و تو همزمان یاد می گیری که چطور داشته ها و نداشته هات رو با دیگری سهیم بشی .. و این اتفاقا بسیار و بسیار و بسیار سخت تر از تحمل تنهایی ست .. لذا با تمام وجود برای همه دوستانم وجود و حضوری بالغانه آرزو می کنم که چه در زمان مجردی و چه در زمان تاهل با اونها باشه و نیز آگاهی و درک مناسب از تعهدات و ضرورتهای هر دو شکل زندگی .. که عملا به معنای خوشبختی ست .. بازم از محبت و توجهتون واقعا سپاسگذارم . بویژه از فرشته ی مهربانم که خودش خوب میدونه توی مهربونی هاش هیچوقت نتونستم بهش برسم . (نمی دونم چرا اما نتونستم از شکلکها استفاده کنم . )

---

:104::104::104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سوده 82

:72: به نام خداوند بخشنده و مهربان :72:



من هم خوب یاد گرفتم که احترام به همسرم و حفظ اقتدار همسرم خیلی مهمه
یاد گرفتم که به خواسته هاش ارزش بدم و شخصیتش رو دست کاری نکنم!
یاد گرفتم که همونطور که به خانواده خودم احترام میزارم به خانواده همسرم هم باید احترام بزارم!
یاد گرفتم که آرامش اولین چیزی هست که همسرم احتیاج داره و با غر زدن و کنایه و گیر دادن همه چیز بدتر میشه! یاد گرفتم که باید رو احساساتم کنترل داشته باشم و تو کارها عجله نداشته باشم!
از همه مهمتر صبوری رو یاد گرفتم٫حالا میدونم که با صبر و پبات میشه به خیلی چیزها رسید و زمان خودش حلاله مشکلاته!


:72::72::72::72::72:

---

:104::104::104::104::104:
:104::104::104:

با سلام و احترام
یکی از اهداف بسیار مهم تالار همدردی که بنده خودم تصور می کنم حتی از اهداف دیگر تالار مهمتر هست. اینست که اعضاء نحوه عملکرد خود را در این محیط نسبت به سایر اعضاء و برخوردهای آنها بسنجند.
شفاف تر می کنم:
دو هدف ذیل تالار را در نظر بگیرید
الف) کسی یک سئوال ارسال می کند. و پاسخ دریافت می کند. پس هدف تالار مشورت دادن کتبی به فرد هست.

ب) کسی در این تالار نحوه احساس خود را نسبت به دیگران ارزیابی می کند. بازخورد مدیران نسبت به رفتارش را می سنجد. نحوه اثرپذیری و اثرگیری از سایر کاربران را متوجه می شود. و براساس عملکرد سایر کاربران و مشکلاتشان به تحلیل می رسد.

من می خواهم بگویم که تالار وقتی اثر ماندگار و قوی شخصیتی روی افراد می گذارند که انرژی خود را روی بند ب متمرکز کنند.
چون در مورد بند یک مطلب در اینترنت زیاد هست و خیلی حرفها و موعظه ها و کتابها هم پیدا می شود و می توانیم مطالعه کنیم.
اما بند ب ، یعنی تمرین در یک زمین مجازی و شبیه به خانواده و محیط کار به ما فرصت می دهد هیجانها و مشکلات ارتباطی خود را کشف کنیم.
و چون خودمان فعالانه و اکتیو این تحیلیل و بررسی ها را انجام می دهیم لذا مقاومت نمی کنیم و خودمان در درونمان می پذیریم که باید یک جایی را اصلاح کنیم.

در ذیل یک نمونه بسیار عالی از مراجعی می آورم که فرد، پس از تحلیل و بررسی در این محیط و محیط واقعی زندگیش ، شروع به کاوش و حل مسائلش می کند و تاپیک ذیل را استارت می زند:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهزاد10

کاربر عزیز فرشته مهربان ...
تمایل دارم که بجای اعتراض به قوانین تالار و بجای اعتراض به تذکرات شما ، موضوع رو روی خودم متمرکز کنم و به بحث طلاق خودم گره بزنم . اینجوری برای من بهتر خواهد بود . اگر بعدش خواستید ، خودتون برید قوانین تون رو تغییر بدین! برای من متمرکز بودن روی مسائل خودم در اولویت هستش . . .

طبق گفتگوی خودمون و به توصیه کاربر عزیز فرشته مهربان این تاپیک رو ایجاد کردم . خوشحال میشم هم شما و هم دوستان دیگه مشارکت کنن . لطفاً با مطالعه سئوال زیر وارد بحث بشید

من با افراد بسیار زیادی مشکل ارتباطی دارم :

چرا کار من به مجادله با برخی افراد می رسد ؟

---

تعریف کامل تر علم روانشناسی

[quote]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط [

مدیرهمدردی[/b];362153]


روانشناسی در اعلا درجه تعریف خود چیست؟
علم مطالعه رفتار موجود زنده.
همه روانشناسی همین هست.

رفتار.
آن چزئی که قابل اندازه گیری هست.
حس و علم به آن راه دارد.
در سایر موارد بی نظر هست.
او شرطی سازی دارد.
شناخت درمانی دارد.
ناخودآگاه دارد.
انسان محوری دارد.
تکنیک دارد.
فرایند دارد.
اما در محتوا فقط رفتار انسان را می تواند بحث کند.
به اعتقاد که می رسد به مانند اسبی که در برابر مانع می ایستد و سوارش را زمین می زند. می ایستد و انسان را تنها می گذارد.
او به اعتقاد انسان کاری ندارد.
روان و روح انسان را نمی شناسد.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط paiize

سلام
مهمترین چیزی که ازهمدردی یادگرفتم چطورزندگی کردنه...!!
وقتی الان روباقدیم مقایسه میکنم که چطورخیلی سطحی به زندگی نگاه میکردم خداروشکرمیکنم که باسایت همدردی آشنا شدم.

الان دیگه میدونم چی میخوام اززندگی!هرروزبه امیدی بیدارمیشم...هدفی دارم
اون موقع بدون هدف زندگی میکردم وچقدرافسوس اون روزها رومیخورم!!

نمیتونم درست بنویسم که بتونید خیلی خوب اونجورکه خودم دارم میفهمم؛درک کنید
زندگیم معنی پیدا کرده...
دارم به رضایت اززندگی میرسم.دارم میفهمم...
یادمه میگفتم اه..این چه دنیاییه...کی میمیرم؟!چقدربده وغیره.
اماالان خداروشکرمیکنم که تونستم بفهمم برای چی زنده ام وچه هدفی دارم...
من واسه رسالتی که خدا بهم داده به این دنیا اومدم...هدفم رضایت خداست وزندگی کردن واقعی.

هدف این نیست که حتما فلان رشته قبول بشم
حتما کارم این باشه
حتما بچه داربشم
حتما شوهرم اینجورباشه ومن اونجور...!!!
بلکه همه اینها فقط مسیرهایی هستن که منو به هدف نزدیک کنن...واون رضایت خداست وبه تبع اون آرامش واسه خودم

کاش میتونستم بگم که درگذشته چطورفکرمیکردم اما باورکنیدخجالت میکشم!!!
فقط میتونم بگم خداروشکرکه راهموفهمیدم...
ممنون ازهمه شما...

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Somebody20

من از همدردي شجاعت ياد گرفتم.
صبر ياد گرفتم.
ياد گرفتم خيلي جاها بايد" رها كرد و به خدا سپرد"


از وقتي با اين تالار اشنا شدم هرجا به مشكل ميخورم اول برميگردمو خودمو كنكاش ميكنم.اما قبلا اينطور نبود.هميشه انگشتم اول سمت ديگران بود بعد خودم

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط جوهر خونی

به نظر منم بعضی از مشکلاتمون مقصرش خودمونیم.
(و هر بلا و مصیبتى به شما برسد به سبب گناهانى است که مرتکب شده اید، و خدا از بسیارى از گناهانتان درمى گذرد و شما را به سبب آنها گرفتار نمى سازد. شوری/30)


ولی بعضی اوقات و شاید بسیاری از مواقع علتش دقیقا خود خداست! یعنی خدا می خواد ما رو آزمایش کنه و ببینه که ما فقط وقتی توی ناز و نعمتیم دوستش داریم یا در مواقعی که مشکلات بهمون هجوم اورده هم اونو دوستش داریم.
(مسلماً ما شما را امتحان مى‏کنیم تا مجاهدان از شما و صابران را مشخص نماییم ، و اخبار شما را نیز [که اعمال و اسرار شماست] می آزماییم [تا صدق و کذب شما را در همه امور معلوم بداریم .] محمد/31)

و از طرف دیگر اگه بتونیم در این آزمایش ها موفق بشیم دوستیمون با خدا عمیق تر و آزمایشات بعدیمون سخت تر میشه ؛ تا جاییکه می بینیم واقعه کربلا برای بهترین بندگان خدا اتفاق می افته.

---

:104::104::104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کامران

در کل ی چیزی که من بهش رسیدم اینه.انسان اگه با عقل ازدواج گنه ممکنه عشق ایجاد بشه و ممکن هم هست که ایجاد نشه.

ولی حداقل حداقلش که "ی زندگی توام با تفاهم با هم کفو خودمونه" را داریم و هیچ موقع احتمالا به چالشهای خیلی عمیقی با همسرمون بر نخواهیم خورد.

ولی مساله اونجاست که اگه با احساس ازدواج کردید این خطر بزرگ وجود داره که بعد از فروکش کردن اون احساسات اولیه ممکنه چالشهای خیلی بدتری بوجود بیاد. بیشتر طلاقها تو ازدواجهای احساسی بوده نه عقلانی.در ثانی عشق را باید تو زندگی ساخت و پرداخت نه اینکه فکر کنید مثل بارون خودبخود قراره براتون بباره

.[B] برید و هنر اینکار را بیاموزید وگرنه تمان ازدواج های هم که بر اساس عشقهای رمانتیک و ... شکل میگیره سرشار از اسیبهای بعدیه و در موارد بیشمار بعد از ی مدت اون احساسات بی حد و اندازه افول مبکنه و انشان میمانه و یک عمر مشکلات عدیده.

[B]

---

با تشکر از آقای کامران

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khaleghezey

درود بر دوستان عزیز همدردی:72:

امسال برف نیومد اگه خدا بخواد امکان داره امشب یا فردا ببرف بیاد الان داره بارون میاد برف رو دوست دارم دلم براش تنگ شده برف بازی کردن یه حس خوب یه حس نو کلا حس خوبی به آدم میده مهم نیست بازار خراب بشه ولی بجاش حالم بهتر میشه مهدیه ساداتم خوبه سپاس از همه دوستانی که یادی از خانواده 3 نفره ما کردن توی این چندوقتی که از کم سعادتی کمتر میومدم توی سایت.
جدیدا شیطون شده و ماشاالله بخور شده یعنی خوشم میاد بخودمر فته شکم چرونه هرچی بهش بدی بخوره نه نمیاره :311: جالبه برام از این نظر بخودم رفته هرچی من و خانومم میخوریم اونم دوست داره و میخوره عاشق گیره سر هستش دیروز رفتیم بازار هفتگی با خانومم خیلی دوست دارم باهمب ریم قدم بزنیم گردش کنیم و اگر بازارم خوب باشه خرید کنیم عاشق خرید و بازار گردی هستم خیلی خوب بود یعنی عالی بود وقتی فروشنده ها رو میبینی که با روش خودشون سعی در جذب مشتری دارن یا خانومایی که درصدد گرفتن تخفیف هستند و مشغول چونه زنی خیلی لذت داره کلی آدم با شخصیت و تیپ و لهجه های مخصوص بخودشان میبینی جنس های متنوع کلا حس خیلی خوبیه مخصوصا وقتی توی جیبت پولم باشه برای خرید کردن جای همگی دوستان خالی وقتی لذتبخشتر میشه که دونفری باشی دست های همدیگه رو بگیری یا همسرت بازوهاتو بگیره :311: دقت کردم وقتی کارهایی که دوست داره انجام میدم و علاقش زیادتر میشه بازومو میگره و محکم خودشو بهم فشار میده :227: براش یه لباس خریدیم و چنتا هم گیره سر با رنگ های مختلف عاشق گیره سر هستش همش میاره میده به من یا مامنش در جعبه پلاستیکی گیره رو باز کنیم پخشش میکنیم روی فرش باهاشون بازی میکنه خانومم میگه اینقدر خوشحال شده بوده گیره جدید براش خریدیم اونم بدتر از ما عاشق بازار گردی و خرید کردنه از جلو هر مغازه بقالی و خوردنی یا عروسک رد میشیم گریه میکنه :58: یه فروشگاهی هست نزدیک خونه پدرخانومم بزرگه یعنی ردخور نداره هروقت رد میشیم باید بریم توی این فروشگاه با فروشنده هاش آشناست بهشون میگه خاله و اونا هم دوسش دارن پدرسوخته بلده خودشو لوس کنه زودم خودمونی میشه یه کاری که خیلی دوست دارم اینه که حتی وقتی 7یا 8 ماهش بود اجازه میدادیم خودش انتخاب کنه مثلا دوتا عروسک یا برچسب یا هرچی بود جلوش میگرفتیم خودش بعد نگاه کردن انتخاب میکرد کودمو بخریم اعتماد بنفش چسبیده به سقف توی فروشگاه هم میره خودش انتخاب میکنه و ماهم پولشو میدیم:311:

خلاصه روزهای خوبیه امروزم اگه برف بیاد خیلی خوبه میشه ایشالله که بیاد:323: چند روز قبل تولد خانومم بود خانوادشو دعوت کردیم خونمون و ماه دیگه سالگرد عقدمونو و قراره خانواده من بیان چقدر خوبه دنبال بهانه باشیم برای دورهم بودن برای شاد بودن برای لذت بردن از زندگی فرقی نداره چه تولد باشه چه میلاد ائمه(ع)چه سالگرد ازدواج یا سالگرد عقد یا عید یا ولنتاین یا روز ازدواج حضرت علی و حضرت زهرا یا روز سپندارمزگان و.... مهم اینه دلیلی پیدا کنیم برای ابراز علاقه و عشقی که به نزدیکانمان و عزیزانمان شاید فردا دیر باشه

:227:

---

:104::104::104::104::104::104::104:



:104::104::104::104::104::104::104:



:104::104::104::104::104::104::104:

با سلام
شاید این نت برداری از بهترین های همدردی متفاوت از بقیه مطالب باشد.
بقیه حرفهای قشنگ قشنگ و تئوری هایی هست که در عمل ممکن است تحریف بشه یا اصلا عملی نشه.

اما این مطالب نشون میده ، چقدر قشنگ میشه از زندگی لذت برد.
با بهانه های ریز و درشت ، زندگی زناشویی را لذت بخش کرد.
گیر نداد.
و به گیرهای دیگران خیلی بها نداد و روان بود.
عشق و محبت را متعهدانه نسبت به همسر خود اجرا کنیم.
مسئولیت را با فرزند خود زمزمه کنیم.
دلخواههای همسرمان را به اندازه بضاعتمان پاس بداریم و بهانه های شادکامی اش را ناز بکشیم.
در خستگی ها و کوفتگی هایش مرحم دل و جانش باشیم.
و اشکهایش را و غرهایش را و زخم زبانهایش را به جان بخریم.
اشتباهاتش را به رخش نکشیم.(که چه سخت سفارشی هست میدانم!!!!)
و بر بی انصافی هایش صبور باشیم. (و چه سفارش سخت تری هست این راهم می دانم!!!)
روی مثبت های تمرکز کنیم.
و منفی هایش را حتی الامکان گذر کنیم. (و فوق العاده انرژی بر هست. لیکن با تمرین بسیار ساده می شود)
صبور و امیدوار باشیم.

جالب هست آدمهای اینطوری بیشتر از اینکه دهنده باشند. محبت گیرنده و ارتباط گیرنده و گرم هستند.
khaleghezey گرامی
من شما را از متن هایی که می نویسید نمی شناسم. از نحوه تعامل که با مدیران و اعضاء دارید بیشتر می شناسم.
اگر اخطار دهم.
یا تذکر دهم
یا پستت را ویرایش کنم.
یا حذف کنم.
یا از شما تعریف کنم
یا بی توجهی کنم.
یا راهنمایی کنم.
یا از شما دلخور شوم.
یا از شما مسئله ای را بخواهم
در همه حال با سعه صدر و تحمل برخورد می کنید. و کمتر در لاک دفاعی می روید.
حتی در فازهایی که تفاوت اساسی در نگرشمان هست. شما درچارچوب های انسانی و منطقی عمل می کنید.
نمی گویم بدون مشکل هستید و اشتباه ندارید.
لیکن این باز بودن و پذیرا بودن کمک می کند که از زندگی لذت ببرید و به دیگران لذت بدهید.

دعا می کنم خداوند همیشه پشت و پناهتان باشد.
وقتی می بینم مراجع یا کاربری با قدمهای ساده ، گامهای بلند لذتبخش و رشد خود را فراهم می کند غرق شادی شده و خستگی هایم از تن بیرون می رود.
بیایید با سهل گیری و سعه صدر و خارج شدن از خود محوری ، راه و روش خوب زیستن و لذت از زندگی را برای خود هموار کنید. تا با این شادی شما مدیر همدردی هم شاد بشه و تالار همدردی را تعطیل کنه (نمیشه ولی اگر بشه چقده خوب میشه ها!!!!:43:)
با تشکر از khaleghezey گرامی که بهانه ای شد تا این مطالب را بگویم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ali -guilan

من یه مدت تالار نمیام اوضاع روحیم خیلی بهتر شده ، راستش یه مشکلی که سر و کله زدن با مشکلات مردم ایجاد میکنه اینه که ادم رو به شدت بدبین میکنه نسبت به ادمها !
و همچنین به شدت حریص میکنه برای داشتن یه زندگی ایده ال ...
در حالی که زندگی ایده ال واقعا هیچ وقت نمیتونه کاملا در دسترس باشه و ما باید یاد بگیریم با زندگی تا حد 70 درصد ایده ال بتونیم زندگی خوبی داشته باشیم .

---

:104::104::104:

تجربه ای به قیمتی گزاف.


سپاس از parsa1400 گرامی بخاطر بیان این تجربه تلخ:

نقل قول:

---

من از فرهنگ شرق بودم اونا از فرهنگ غرب . مادرم مخالف 100% بود پدرم همینطور . .. . بعد ازدواج تو دوران عقد متوجه شدم برادر خانمم راضی نیست . مادرش که متاسفانه چند سالی بود زندگی به خانمم رها کرده بود و نظری نمیداد نه به خوب نه به بد . برادر بزرگ خانمم تو مجلس خواستگاری شرکت نکرد . گفتن سر کار ولی راضی نبود و نیومد بعدا جلو خودم با خانمم دعواش شد گفت راضی نبوده . خانمم به من گفته بود ما همه راضی هستیم . دروغ گفته بود . دلیل اونا اختلاف فرهنگی بود .

خانواده من بعد سه جلسه خواستگاری رسمی قبول کردن . از بیم عقد پنهانی و.....

اما اشتباهات من کجا بود ؟ خواستم بهت خصوصی بگم اما داره دیر میشه . تو تالار بگم شاید بهتره . هرچند تو تاپیکام هست .

بزرگترین اشتباهم عدم توجه به دلایل پدر و مادرم بود . در تمام موضوعات . فرهنگی . تربیتی . اقتصادی . درشتی خانمم .و آینده نگری پدرم در موضوع بارداری همسرم . و سن و افزایش وزنی . تمامش درست دراومد .

اشتباه دومم . متاسفانه . به انحراف کشیدن رابطه آشنایمون بود. البته نه جنسی بلکه زبانی و کلامی .هر دو تا زمان عقد پاک بودیم ولی نه در کلام . همین باعث شد تا تشنگی حاصل از این امر اصرار من رو در ازدواج بیشتر کنه . جلو خانوادم بایستم . و خانمم هم دروغ بگه به من و جلو خانوادش بایسته . وابسته شدیم به هم . شبی نبود که بدون انحراف بخوابیم .

مادرم تا آخرین لحظه مقاومت کرد من حریفش نشدم . تا اینکه خانمم خودش خودسرانه اومده بود و منو از مادرم خاستگاری کرد و قول خوشبختی منو به مادرم داد . اونو به ازدواج پنهانی تحدید کرده بود . خاک.............. من

اشتباه سوم . بهت بگم باورت نمیشه . خیلی کوچیکه ولی خیلی مهمه

من چند جا چه قبل ازدواج در دوره آشنای و چه در لحظه خواستگاری سر صورت قباله و یه جا هم سر سفره عقد هنگامیکه مادرم با اشک سوزن به سفره قند میزد پشیمون شدم . ولی

جرات نه گفتن نداشتم ..... حالم بد شد .......

عذر میخوام . من تو زندگی تلاش زیادی برا سازش کردم و موفق هم بودم ولی باز شکست خوردم .
موفق باشی :72::311: دلم خون ه . کاش جای تو بودم و این تاپیک من بود . از تو قفس دست مادرمو میبوسیدم .

---

وقتی احساسات فریبمان می دهند.. کاش این اخرین تجربه از این دست تجربه ها بود..کاش

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

همیشه توی ذهنت و دلت یه جایی برای نبودن آدمها در نظر داشته باش.

---

سپاس از دوست عزیزمان شیدا جان :72:

گاهی اوقات ما خانمها زندگی را خ سخت می گیریم...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط baby

زندگی رو روان زندگی کنید. رو ناراحتیها کلید نکنید. خیلی سریع بگذرید. این خرده دلخوریها رو با خودتون حمل نکنید ، زمین بذارید. عادت نکنید بعد از هر دلخوری یا ناراحتی عذر خواهی کنید. انتظار عذر خواهی هم از همسرتون نداشته باشید. راحت و ساده زندگی کنید

.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sci

مي دوني يكي از مشكلات شما خانومها اين هست كه ما مردها رو خيلي جدي مي گيرين! اين رو جدي مي گم در گوشي... به هيچ كسي نگو!

---

به احترام اقای sci شما هم به کسی نگویید:smile:

با سلام
بعضی پستها کلیدی ، کاربردی و دقیق هست. ظاهرش ساده است اما مبانی پیچیده ای پشت خود دارد:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

سعی کن ثباتت را از آواتارت شروع کنی . دوام بیار و تا سه ماه آواتارت را تغییر نده

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باغبان

سلام

عاشق فرزندش بود - دل کندن از فرزند برای پدر سخت بود - ولی باید رها می کرد - چه چیزی را ؟ وابستگی را ............. ( داستان حضرت ابرهیم (ع) و حضرت اسماعیل (ع) )

گناه شما و من و ...... چیست ؟ در جواب باید بگویم باید امتحان شویم . خدا می خواد بدونه آیا واقعا وابسته دنیا هستیم یا نه .........

فرشته گناه را نمیدونه و سجده پروردگار را میکنه - انسان گناه را میدونه و سجده پروردگار میکنه - برای همین خداوند فرمود بر انسان سجده کنید. انسان میتواند از نظر معنوی به حدی رشد کند که فرشته به مقام او نرسد.

بانو به من بگویید گناه ابراهیم (ع) چه بود ؟

انسان طراحی شده تا مورد چالش قرار بگیره - حتی پیامبران..........

گناه مرغابی ها چیه : وقتی که می خوان به جوجه هایشان غذا بدن باید به صورت عمود بر دریا و اقیانسانها شیرجه برند ، با توجه به سرعت بالایی که دارنند بیشتر آنها از بین می روند برای صید ماهی.......ولی جالب این جاست

که رازی هستند .

بعد از ازدواج زلیخا و حضرت یوسف (ع) ، فرشته ها با مشاهده زلیخا از انسان تعجب کردند...... به خودشان گفتند خدا یه چیزی می دونست که فرمود بر انسان سجده کنید ....... وقتی زلیخا آرزوهایش را فدای خدا کرد-

خدا دنیا را فدای او کرد .......... یعنی یوسف (ع) را به او بخشید....... خدا در قرآن می فرمایید بندگی من را بکنید ... هر چی می خواید بهتون میدم .......

وقتی نوبت خودمان می رسه به خدا می گوییم اگر این را فدا کنم ... مثل این دیگه گیرم نمیاد.......پس دنبال راه خودمان می رویم .

بیشتر موقع ها ما راه درست را می دانیم ......ولی راهی که دوست داریم می ریم .......

ببخشید بانو .......... ببخشید از این که بیشتر از این نمیتونم کمکتون کنم .

خیلی زود دیر میشه ...................... موفق باشی و خداوند نگهدارت باشد.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدالله الرب العالمین
سلام دوستان .امیدوارم طاعات و عباداتتان قبول باشه

اومدم ازتون به خاطر دعاهاتون خیلی خیلی تشکر کنم!:72: نمی دونید چقدر موثر بود! و نمی دونید چقدر باعث شد این موضوع تلنگر خوبی برای من بشه و مفهوم توکل را از یه زاویه دیگه بفهمم...
واقعا گوشمون اساسی پیچونده شد! اما خیلی به خیر گذشت... خیلی....

آدما تا وقتی یه چیزی را از دست ندن یا در خطر از دست دادنش قرار نگیرند نمی فهمند که چه نعمتهایی دارند و فکر می کنند همه چیز همیشه خودش خوبه یا اینکه همه چیز با اختیار ما خوب هست... در حالیکه همین نفس کشیدنمون هم به اذن خداست...

بعضی وقت ها لازمه گوشمون پیچونده بشه! چون گاهی وقتی این همه نعمت داریم، قدر نمی دونیم و ناز نازی می شیم! و فکر می کنیم این مشکلی که ما داریم واای چقدر مساله بغرنجیه! در حالیکه واقعا می تونه شرایط چقدر بغرنج تر باشه... و تازه اون موقع می فهمی که چقدر مشکلت کوچیک بوده و چقدر ناز نازی بودی و می فهمی به چیا واقعا می شه گفت مشکل!!!!! و اون وقت می گی خدایا من همون مشکل قبلی خودم را می خوام... دیگه غلط بکنم که اعتراضی کنم...

فرد مورد نظر واقعا توکلش به خدا بود... این قدر مطمئن بود که هرچی براش پیش بیاد خیره! و واقعا و واقعا به هر نتیجه ای راضی بود و کاملا نتیجه را به خدا سپرده بود! از ته ته دلش!

مسیر خودش را می رفت. شاید از نظر خیلی ها بی ربط باشه که آدم وقتی احتمال بیشتر را بر نشدن یه کار بذاره اما کار خودش را با جدیت ادامه بده.شاید خیلی ها بگن حالا اول بذار مشخص بشه بعد.اما فرد مورد نظر ادامه داد و توکلش به خدا بود...
و اتفاقا در همون ادامه مسیرش گره از مشکلش باز شد(یعنی همون ادامه مسیر راه حل بود اصلا!) و با فردی آشنا شد که به لطف خدا راه حل برایش گذاشته شد ...
اگر مسیرش را ادامه نمی داد با اون فرد هم هم صحبت نمی شد و حالا حالا ها ما باید نگرانی می کشیدیم و چه بسا بعدش مسیر قبلی را ادامه می دادیم و بعد هم با مشکلات دیگری مواجه می شدیم!

واقعا معنی توکل را از این عزیز یادگرفتم... باید جلو رفت... شاید راه حل را خدا در یک قدمی تو گذاشته باشد و تو بی خبر باشی...
اینکه می گن توکل معنیش این نیست که هیچ کاری نکنی واقعا راسته!واقعا تو توکل انفعال نیست... توکل عین پویاییه... باید جلو رفت و در همین جلو رفتن خداوند نتیجه واقعی را بهت نشان خواهد داد!

یاد بگیریم فقط سر مسائلی که دست خودمونه تلاش بکنیم و اون چیزهایی که دستمون نیست و فقط دست خداست حرص و جوش نخوریم و راضی باشیم. زندگی خودمون را بکنیم... همیشه شرایط خیلی می تونه بدتر باشه... خیلی...
(خود این عزیز می گفت من قبلش تو دلم یکمی از خدا گله داشتم که ای کاش ... بعد خدا هم سر همون مساله دقیقا بهش گوشزد کرد که چقدر تو این مورد داری ناشکری می کنی(حتی همین یکم!) و چقدر می تونه شرایطی بدتر را برایت رقم بزنم و تو قدر نمی دونی...)

دقیقا روز قبل ماه رمضان خبر خوب بهش رسید... این قدری توکلش به خدا بود و امیدوار که یه مهر کربلا آماده گذاشته بود تو جیب پیرهنش... وقتی نتیجه معلوم شد همون لحظه سجده شکر به جا آورد...

الهی شکر...
بچه ها از دعاتون بی نهایت ممنونم...:72:
لایق باشم تو این ماه دعا گوی شما هستم...

---

توکل اکسیر بی بدلیست برای آرامش و رهایی ..... ما مسئولیم وظیفه خود را انجام دهیم و هر کاری باید به انجام برسانیم برسانیم و باقی را به خدا بسپاریم و راضی باشیم ... توکل هرگز به معنای کوتاهی و انفعال نیست .... به معنای رها شدن از نتیجه جویی است و اعتماد به کارساز بنده نواز

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

حال و احوال من احساسی توام با عذاب وجدان !!!

چندی پیش مادرم بیمارستان بودند و آزمایشی دادند. به من می گفتند آزمایش خیلی ساده ای هست و چیزیم نیست.و برای اطمینانه...یه دو روزی هم بستری بودند اما چنان بااطمینان می گفتند که آزمایش ساده ایه و برای یه مسائل پیش پا افتاده اس که من باورم شده بود و فکر نکردم که آخه یه آزمایش ساده که بستری نمی خواد! بیوپسی نمی خواد! فکر نکردم موضوع آزمایش مهم باشه.بهم می گفتند برای سونوگرافیه و یک سری هورمونها... بهم می گفتند دکترها را هم که می شناسی بدون آزمایش چیزی متوجه نمی شن و عادت کردند آزمایش بنویسند!

نتیجه آزمایش آمد و خدا را هزار مرتبه شکر خوب بود ولی نکته اینجاست موضوع آزمایش برای بیماری سرطان بود و من نمی دانستم!و برای همین هم خیلی نگران نبودم! البته خدا را هزار مرتبه شکر که توده خوش خیم است و در بهترین زمان تشخیص داده شده و کاملا قابل درمان.

ولی من خیلی ناراحت شدم از مادرم! که چرا به من نگفتی؟ چرا به من نگفتی که چه موضوع مهمی تو ذهنت داری؟ خب به من هم می گفتی تا تو اون دوران بیشتر حواسم بهت می بود! اصلا بهم می گفتی تا برات دعا می کردم!
مادرم گفتند: برای چی وقتی هیچی معلوم نیست بی خودی نگرانت کنم!

از اون موقع یه سری احساسات مختلف همراه با عذاب وجدان دارم تجربه می کنم...
**اینکه من چرا باید این جوری باشم که اگر مادرم یه وقت مشکوک به یه بیماری بود حواسم بهش باشه... مگه فهمیدن من از بیماری ایشون باید تاثیری می ذاشت؟ قبل از آزمایش و بعد از آزمایش بدون دونستن نتیجه؛ مادرم همون مادر هستند پس چرا عادت کردیم به پدر و مادرامون وقتی حالشون خوب نیست حواسمون باشه...

**یه احساس شرمساری و خجالت کردم... اینکه مادرم (یعنی همه مادرای ایرانی این طورند!) نمی خواست منو نگران کنه! نمی خواسته یه وقت تو این مدت بی خودی نگرانش بشم. اما من چی؟
من تو این مدت به خصوص یک سال اخیر خیلی از نگرانی هایم را به مادرم منتقل کردم. چیزایی که اصلا نتیجه اش معلوم نبوده و خیلی وقتها هم بی خودی بوده وحتی پایان خوبی داشته! من چرا وقتی چیزی معلوم نبوده از همون اول مادرم را نگران کردم!

*******یا اصلا دقیق تر بگم چرا وقتی پایان یک چیزی معلوم نیست این قدر بی خود خودم و گاهی اطرافیان را نگران می کنم؟
واقعا چرا این قدر نگرانی بی خود؟ نتیجه که هنوز معلوم نیست!چه بسا به یک چیز خیلی خوب ختم بشه پس چرا الکی...
(دقیقا باید مثل این آزمایش که موضوعش را نمی دونستم پس نتیجه اش هم برام نگران کننده نبود باید به موضوع نگاه کنم!)

می دونید من فهمیدم یه جاهایی درست زندگی نکردم! یه قسمتش همینه... من بی خودی برای آیندم نگرانم... آینده ای که هنوز نیومده! باشه هروقت اومد بهش توجه می کنم! اون موقع اگر باید نگران بشم نگران می شم! ولی وقتی هنوز هیچی معلوم نیست و ممکنه نتیجه هم خوب باشه و هم بد باشه چرا بی خودی خودم را نگران کنم؟ برای نتیجه ای که معلوم نیست؟
دیگه نمی خوام قضاوت از پیش تعیین شده ای از آینده داشته باشم! قضاوتم هم از پست قبلم پس می گیرم!

در ضمن دوستان خیلی ممنون می شم در این تاپیک شرکت کنید:
40 روز دعای جمعی تا روز ولادت امام رضا برای بهبودی کیت کت عزیز و تمام حاجتمندان

---

نقل قول:

---

*******یا اصلا دقیق تر بگم چرا وقتی پایان یک چیزی معلوم نیست این قدر بی خود خودم و گاهی اطرافیان را نگران می کنم؟
واقعا چرا این قدر نگرانی بی خود؟ نتیجه که هنوز معلوم نیست!چه بسا به یک چیز خیلی خوب ختم بشه پس چرا الکی...
(دقیقا باید مثل این آزمایش که موضوعش را نمی دونستم پس نتیجه اش هم برام نگران کننده نبود باید به موضوع نگاه کنم!)

می دونید من فهمیدم یه جاهایی درست زندگی نکردم! یه قسمتش همینه... من بی خودی برای آیندم نگرانم... آینده ای که هنوز نیومده! باشه هروقت اومد بهش توجه می کنم! اون موقع اگر باید نگران بشم نگران می شم! ولی وقتی هنوز هیچی معلوم نیست و ممکنه نتیجه هم خوب باشه و هم بد باشه چرا بی خودی خودم را نگران کنم؟ برای نتیجه ای که معلوم نیست؟
دیگه نمی خوام قضاوت از پیش تعیین شده ای از آینده داشته باشم! قضاوتم هم از پست قبلم پس می گیرم!

---

:104::104::104::104::104::104:

یک نتیجه گیری عالی .... همینه ... وقایع زندگی باید برای درس گرفتن مورد توجه قرار بگیره ... این یعنی نگاه آیت بین .... یعنی هر پدیده و واقعه یک آیت هست که پیامهای مختلف و متعدد داره و ما باید چشممون را باز کنیم و بصیر باشیم تا پیامها را دریافت کنیم که خود همین نوع نگاه زندگی را زیبا میکنه با همه مشکلاتش و با همه سختی ها و شادیهاش .... در واقع مهم همین نوع نگاه هست که درس می گیریم و به عمل در میاریم و رشد می کنیم و بالنده میشیم نه ظاهر بینی و توی سر خود زدن و نالیدن و در نتیجه در جا زدن و انواع دردهای جسمی و روحی را دچار شدن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عشق آفرین

سلام.
میشه به قولی اینچنین گفت که :

عشق مانند نواختن پیانوست. ابتدا باید قواعد رو فرا گرفت ، سپس با قلب شروع به نواختن کرد.
من آزادی عشق رو قبول دارم. اما خداییش چند درصد ما با مفهوم عشق آشنایی داریم. اگر آشنا بودیم عشق رهایی بخش بود نه اسیر کننده.
امروزه خیلی چیزها به جای عشق بر ما مشتبه شده، خودخواهی و خواهش نفس عشق نام گرفته، حسادت و مالکیت گرایی، کمبود محبت، هراس، حتی بیکاری عشق نام گرفته.
ما اگر عاشقی رو بلد بودیم اونوقت میفهمیدیم عشق و احترام ، عشق و گذشت ، عشق و آزادی در تضاد هم نیستند.

به نظرم بی حکمت نیست قلب در قفس (قفسه سینه) محبوسه . چون اگه آزادش بزاری به تباهی متمایل تره تا سازندگی :)))

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عشق آفرین

سلام.
نازنین های همدردی، مهربانانی که سخاوت لطفتون موجب آرامش و دلگرمیه!

گاهی پیش اومده بیام همدردی و زیر پست مراجعی که به خانواده ی ما پناه آورده یه پست ها و یه پاسخ هایی ببینم که دلم میگیره. مثل مسخره کردن مراجع، سرزنش و زخم زبون ، توصیه به کارای بدی مثل دروغ :81:حتما برای شما هم زیاد پیش اومده از این دست پست ها ببینید. چند باری هم خودم از اینجور پاسخ ها گذاشتم که پشیمانم. Sorry :54::47:

اما حالا اومدم اینجا یه قول بدم:
اینجا محفل بسیار زیباییه. پاک و بی آلایش. چون هرکی اومده اینجا هدفی داشته: اینکه مشکلی رو حل کنه و هرکه ماندگار شده هم عهدی با خودش داره: اینکه مشکلی از کسی حل کنه. چه چیز زیبا تر از این همدلی و همدردی؟

ولی خب گاهی هم به ندرت شاهدیم یکی از ما خانواده ی همدردی فراموش میکنیم اینجا هستیم تا مشکلی از کسی حل شه و سهوا از تاپیک ها و پست ها بازی خورده و تحت تاثیر به جای مشورت ، راهنمایی و همدردی، پست های کامنت گونه و بازخورد قرار میدیم که دردی که دوا نمیکنه هیچ، مراجع رو در حالت تدافعی قرار میده. خود من هم استثنا نیستم البته.

یادمون نره اونی که اومده همدردی و کمک میخواد، یعنی الان واقعا تنهاست، تحت فشاره، هر فردی، هرچقدر هم خطاکار باشه، سزاوار سرزنش های ما نیست و دلیل نمیشه با او به ملاطفت رفتار نکنیم. گاهی یک جمله ی ما میتونه زندگی و شخصیت یک انسان رو زیر و رو کنه. مثلا چندی پیش یکی از دوستان (فکر کنم یاس پاییزی عزیز) توی تاپیک مسابقه اش آیه ی قرآن که " همانا همراه با سختی آسانیست " رو قرار داد و باعث شد یک هفته حال خرابم رو با تکرار مدامش طاقت بیارم و دلگرم باشم.:104: (سپاس فراوان)

پس مراقب جملاتمون باشیم. مراقب اهداف والامون در همدردی باشیم،
یه نکته: واقف هستم که ممکنه نتونیم مانند یه مشاور خبره مشاوره بدیم یا نظراتمون صحیح نباشه. این طبیعیه. بیشتر نظرم حفظ احترام و شخصیت مراجعه کننده و البته مشاوره بر اساس موازین اخلاقی. مثلا سعی کنیم دروغ ، کنجکاوی ، انتقام جویی و مقابله به مثل و ... رو ترویج ندیم.

از اونجایی که آدم باید هر اصلاحی رو از خودش آغار کنه :

من اومدم قول بدم از این به بعد قبل پاسخگویی به هر تاپیکی تا جایی که در توانم هست :
1. شان و شخصیت مراجع رو حفظ کنم
2. مصلحت مراجع رو منطبق با اصول انسانی در پاسخ هام در نظر بگیرم و اگر راه حلی ندارم نظر ندم.
3. تمرکز تاپیک ها رو با به حاشیه کشوندنشون به هم نریزم و با پایبندی به قوانینی که هنگام ثبت نام پذیرفتم راه رو برای نتیجه گیری بهتر مراجعه کننده هموار کنم.

تقاضا دارم اگر پیش از این خطایی من بابت ازم سر زده بزرگواری کنید و ببخشید و اگر حواسم نبود و فراموش کردم لطف کنید و با یادآوریتون به حفظ قولم با خودتون کمک کنید.:18:

چه خوب که همه ی ماها با درک بیشتر، پذیرش بیشتر، مطالعه و تمرکز بیشتر هریک به سهم خودمون گامی به سوی هرچه تخصصی تر شدن تالار مفید همدردی برداریم.:72:

---

:104::104::104::104::104::104::104::104:
:104::104::104::104::104::104:
:104::104::104::104:
:104::104:
:104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

از شرایط به وجود آمده «مثل اختلاف نظر ها، سوء تفاهم ها، انتقادات و بحث ها و حتی ناحقی هایی در محیط تالار (1)» فرصت سازی کن و اینجا رو محل تمرینی بدونید که بتونید با تمام اختلاف نظرها ، به تعاملات سازنده ادامه دهید.

ترک کردن این محیط (تالارگفتگوی همدردی)از جانب شما حتی اگر حق با شما هم باشد تنها بازخوردی که دارد نشان دادن واکنش های احساسی و ضعف شماست.

اینجا محیطی فراهم شده در ابعاد کوچک تر جهت تمرین زندگی.

در دنیای واقعی نیز ، با روشهای شکننده مثل سکوت، مجادله، قهر، ناراحتی، دلخوری و سایر روشهای احساسی و شکننده ، واکنش نشان ندهید چون نتیجه ای جز آزردگی ندارد (2)

---

:104::104::104:

=================================
(1) و (2) : واضح سازی از طرف مدیر همدردی



:104::104::104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m.reza91

من همیشه وقتی مشکلات میاد سراغم و بعدش در آستانه ی اضطراب دلهره و شاید ترس قرار می گیرم به این فکر میکنم که اگه هفته ی دیگه ماه دیگه یا ده سال دیگه تو این دنیا نباشم، آیا این درگیری ذهنیه مهمه؟ جواب این سوال همیشه نه بوده چه برای چیزای کوچیک چه بزرگ. و بعد از اون سعی کردم انرژیمو جمع کنم و یه کاری بکنم اغلب نتیجشم خوب بوده.
البته قبلا این طوری نبودم اما چیزی که مطمئنم برای وضعیت مناسب امروز باید از وضعیت های نامطلوب گذشته عبور کرد.باید سختی های رو گذروند تا محکم شد.

---

:104::104::104::104:

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عشق آفرین

آرامش حق یک انسانه. وراثتی و شانسی نیست. بلکه به دست آوردنیه، یا بهتره بگم محقق شدنی.


من مسئول آرامشم هستم (نه محیط، نه شرایط، نه تقدیر) شروع کردم به تدبیر راهی برای حل بحران زندگیم و البته همینجا تو همدردی چقدر راه حل های خوبی بهم پیشنهاد شد و با عملگرایی به مفیدترینشون چقدر شرایطم عوض شد.

روزهایی هم بودن که بی دلیل حالم خوب نبود و به فکر خودکشی میوفتادم، که بعد با حل یکسری مشکل هرمونی و اصلاح تغذیه و خواب و جبران کمبود آهن و ویتامین و ... موفق به کنترل شدم.

و البته بازم روزهای سخت بودن، و روزهای سخت خواهند بود.... انسان با این روزهای سخت شرافتمند و ارزشمند شده. این انتخاب توست که بهره ببری یا بازی بخوری. اینکه صبور باشی یا بیتابی کنی. خوب و بد چرخه ای هست که ادامه داره. مفهوم زندگی روی زمین انسانها همینه. روزهای خوب هم بودن ، هستند و خواهند بود.

من سهم سرنوشت و انتخاب هایی که منجر به پیش آمد روزهای خوب و روزهای سخت (نمیگم بد) میشه رو نمیدونم، اما حال خوب و بد شاید تا 80% انتخاب ماست.
دو نفر میان ازدحامی تو صف نانوایی هستند، یکی کلافه و عصبی هست که نیم ساعته تو صف هست و کلافه تر میشه خانوم جلویی که با بچه هاش اومده بچه ها ش خیلی سر و صدا و اذیت میکنند، یکی همان نیم ساعت تو صفه و از شیطنت ها و حرفای بامزه ی اون دوتا ناقلا لذت میبره.

دوتا معلم داشتیم، یکیشون میگفت من هربار که از کلاس شما میرم خونه ، بس خندیدم و روحیه ام خوبه، خانواده بهم میگن واقعا از سر کار میای یا از مهمونی؟ دیگری میگفت من هر بار از کلاس شما میرم خونه سه تا قرص سردرد میخورم :311:
شیطنت های ما همیشگی بود. تبعیضی قائل نبودیم. این انتخاب اونا بود که از این همه نشاط و هیجان ما لذت ببرند یا خودشون رو آزار بدن.


اگر دنبال آرامش هستید، تغییرات باید در شما اتفاق بیوفته نه در شرایطتتون. شما تغییر کن، اونوقت شرایط خود به خود عوض میشن.
واسه همین میگم خلیی از ما دچار تنبلی نفس هستیم. چون حوصله نداریم تغییر کنیم و مدتی کوتاه رنج تغییرات رو به جون بخریم. حوصله نداریم خودمون رو ارتقاء بدیم واسه همین تو فکر ارتقاء شرایط و محیط اطرافمون هستیم. با همون ورژنی که به دنیا اومدیم و اندک دستکاری هایی که روزگار و شرایط سرمون آورده با همون ورژن هم از دنیا میریم. اگه 5 سالگی دروغ میگفتیم 15 سالگی هم دروغ میگیم، 35 سالگی هم میگیم، 85 سالگی هم میگیم. اما از خودمون نمیپرسیم چرا من دروغ میگم؟ چه باید کرد؟
اکثر ما حبه قندی رو که افتاده روی میز همچنان با فوت ضد عفونی میکنیم، چون وقتی 6 سالگی آب نباتمون میوفتاد زمین مادرمون با فوت ضد عفونی میکرد! واقعا فایده اش چیه جز اینکه با فوت دی اکسید کربن رو هم بهش افزون میکنیم؟ گرد و خاک از روش بلند میشه یا میکرب ها جابه جا میشن؟ شاید چندتا گرد قابل رویت رو دور کنیم. ولی گاهی بی هیچ دلیلی حتی نگاه هم نمیکنیم، فقط فوت میکنیم. تنها فایده اش اینه که خیال خودمون رو راحت کنیم و بندازیم دهنمون! حتی گاهی سالی یک عادت رو هم تغییر نمیدیم.



از روی جهل به خودتون ظلم نکنید و در پی تغییر خویشتن باشید.:18:

دکتر شریعتی میفرمایند:
"چه خوب است آفریدگار خویش بودن، اما آسان نیست":72:

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط صبا_2009

سلام بر گل دخترای همدردی:72:

اول بگم که من شرایطم تقریبا مثل شماست، منم پر از نیازم، احساس نیاز به دوست داشته شدن، نیاز به دوست داشتن و زندگی مستقل داشتن و کلی فانتزی ذهنی.

ولی من اصلا از اینکه مجرد هستم و ممکنه حالا حالاها ازدواج نکنم در عذاب نیستم. نه اینکه از تنهایی و مشتقاتش اذیت نشم؛ نه اینکه تحت فشار قرار نگیرم ولی زندگیم بخاطر این قضیه مختل نشده.



از این قسمت حرف های ارم عزیز در مورد خودم شروع کنم. من چند تا هدف مختلف تو زندگیم دارم ولی همه ی اونها تحت پوشش یک هدف اصلی قرار می گیره و اونم اینه که من در مدت حیاتم در این دنیا بتونم انسان مفیدی باشم و یک کار کوچیک و مثبت انجام بدم.

در صورتی که مجرد بمانم در زمینه کاری و تحصیلی این هدف را تا ته تهش میرم، تا جایی که احتمالا امکانش برای یک خانم متاهل و مادر یکی دوتابچه میسر نیست، یعنی ته ته توان خودم. من وقتی یه همچین هدفی دارم قطعا مدام منتظر این نیستم که هر تلفن خواستگار باشه ، یا اصلا هر خواستگاری منجر به ازدواج بشه. به اندازه کافی مشغله فکری و فیزیکی ایجاد کردم که حس مفید و مثبت بودن رو درونم ایجاد کنه (این حس خیلی مهمه و گرنه مشغله داشتن به تنهایی به هیچ وجه نمی تونه نیازهای روحی آدم رو تا حد زیادی اشباع کنه)

در همین حین، من کاملا امادگی ازدواج هم دارم، توی این سال ها سعی کردم اگر ایرادی وجود داره برطرف کنم، و این روند هم ادامه داره، اگر مورد مناسبی برای ازدواج پیش اومد آمادگی بررسیش رو دارم و اینقدر در خودم امادگی ایجاد کردم که حتی حاضرم برای حفظ زندگیم و تربیت فرزندم مدتی از همه اون اهداف و مشغله هایی که بالا ذکر کردم دست بکشم. چرا که معتقدم تربیت یک انسان به نحو صحیح یکی از مفیدترین و موثرترین قدم هایی هست که یک بشر در طول حیاتش می تونه برداره.

من بجای اینکه فکر کنم تا قبل از این محرم، تا این نوروز تا این مناسبت بالاخره شریک زندگی منم پیداش میشه به این فکر میکنم تا این تاریخ ها چقدر به هدفم که مفید و موثر بودن هست نزدیک شدم.

در ضمن من پذیرفتم که ممکنه هیچ وقت ازدواج نکنم و تا روزهای اخر عمرم هم برنامه دارم، هر چند که ممکنه این هفته، هفته اخر زندگی من باشه، حیف نیست این زمان رو در حسرت شوهر بسوزونوم. توی مدیریت گفته میشه هیچ وقت همه تخم مرغ هاتو رو توی یک سبد نچینید، یا هیچ گاه همه ی سرمایه تون رو فقط توی یک کار سرمایه گذاری نکنید. چون اگر اون سبد متلاشی شد و اون کار شکست خورد، همه ی سرمایه تون رو از دست می دید. چرا من باید همه ی سرمایه ام (زمان مهمترین سرمایه بشر هست از دیدگاه من) رو تو سبد ازدواج بگذارم؟ به فرض که من تا این عید نوروز هم ازدواج کردم، آیا این ازدواج 100% قادره همه ی نیازهای عاطفی و جسمی و روحی و فانتزی های ذهنی من رو برآورده کنه؟ اگر نکرد من یک شکست خورده نیستم که سالها منتظر یه سراب بودم؟

از یه دیدگاه دیگه: همه تو زندگی شون همه چیز رو با هم ندارند، ظاهر زندگی دیگران رو با باطن زندگی خودمون مقایسه نکنیم، یکی با بیماری امتحان میشه، یکی با فقر، یکی با خانواده بد، یکی با همسر بد، یکی با بیماری فرزند، و.... شاید امتحان منم این باشه که با وجود همه ی نیازهایی که به شریک زندگی دارم ولی تنها زندگی کنم.

این حرف ها هیچ کدوم دلیل بر این نمیشه که من دلم نگیره و... ولی این رو هم پذیرفتم، کاملا در صلح هستم با خودم، یه زمان هایی که دلم میگیره می دونم که گذراست و اصلا خودم رو دعوا نمیکنم که چرا بی انگیزه شدی، چرا گرفته ای و ... از خودم دلجویی می کنم و به خودم حق می دم تو اون حالت بگذره.

ایدئولوژی من این هست که پس از مرگم هیچ وقت خدا از من نمی پرسه چرا شوهر نداری، چرا بچه نداری؟ (من غیرمنطقی خواستگار رد نمیکنم) خودش می دونه چرا دیگه!! ولی قطعا از من میپرسه جوانی و انرژیت رو صرف چه چیزی کردی؟؟ و من هیچ وقت دلم نمی خواد جوابم این باشه که در حسرت شوهر و زندگی شوهردارها از همه لذت های زندگی دست کشیدم.

---

احسنـــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــت

:72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::7 2::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72: :72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72:
:104::104::104::104::104::104::104::104::104::104: :104::104::104::104::104::104::104::104::104::104: :104::104::104::104::104::104::104::104::104::104: :104::104::104::104::104::104::104::104::104::104: :104::104::104::104::104::104::104::104::104::104: :104::104::104::104::104::104::104::104::104::104: :104::104::104::104::104::104::104::104::104::104: :104::104::104::104::104::104::72::72::72::72::72: :72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::7 2::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72: :72::72::72::72::72::72::72:

مدت ها بود که به دنبال یک هدف در زندگی ام می گشتم و مطلب زیر نه تنها برای مجردها مفیده بلکه برای همه عمومیت داره و قابل پیاده سازیه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

آنچه آدمی را از پویا بودن و مفید بودن باز می دارد و یا در رنج نگه میداره یا متوقف میکنه ... انتظار داشتن هست .... انتظار نتیجه

وقتی فقط به این مشغول باشی که راه را درست بروی ، انسانی مفید باشی ، فعال باشی و پویا آن هم نه با کمال گرایی منفی بلکه رشد یافته ، دیگر نتیجه گرا نخواهی بود ... و از فرآیند لذت می بری نه اینکه منتظر لذت بردن از برآیند باشی ....

صبای عزیز گفت من خودمو برای ازدواج آماده کرده ام اما در عین حال از مجردیش هم لذت می برد .... فرقش با دیگری و شاید بشه گفت شما در این است که او در مقابل آماده بودن یا شدن برای ازدواج رویا پردازی نمی کند .... عاطفه اش را محصور در انتظار رسیدن هرچه زودتر روزی که آمادگی و پتانسیلهایش را خرج کند متوقف نگه نمی دارد بلکه عاطفه اش حتی با دیدن یک گل زیبا هم لبریز می شود با استشمام عطری خوشایند در هوا .... با دیدن مناظر زیبا با شنیدن سخنی با معنا ..... یعنی بهانه های کوچک هم او را از نظر عاطفی تأمین می کند و روحش سرخوش می شود که جسم را هم تحت تسلط خود در میآورد و نیاز غریزی هم آرام می گیرد و ........ اما اگر در مقابل آموخته ها ، آمادگی و پتانسیلهایش ، در انتظار بماند و عواطفش را بلوکه کند برای آنروز ...... هرروز که می گذرد بیشتر آرامشش به هم میخورد چون منتظر نتیجه ای هست که به دست نیامده و این لذت فرصت هایی که در اختیار دارد را از او می گیرد .....یا ممکن است باعث شود انتخابهای اشتباهی در زندگی داشته باشد یا سرگردان بماند .....

حتی تأکید بر اینکه بالاخره من به فلان می رسم و فلان برایم خواهد شد و متمرکز بر آن ماندن اگر چه امیدواری می دهد اما این امید هم وابسته به نتیجه است و مدتی که گذشت از اینکه تأخیر افتاده متألم می شود .... اما اگر رها شویم از همه این بندها ، و برای هر موقعیتی که بطور طبیعی ممکن است پیش آید آماده باشیم اما بدون نتیجه گرایی و در انتظار به سر بردن .... از لحظات به خوبی بهره می بریم و عواطف خود را محبوس نمی کنیم و با کوچکترین بهانه ای از زندگی لذت می بریم و رشد خود را در مسیر تعالی ، محور قرار می دهیم و از هر لحظه با قدمی به این تعالی نزدیک شدن لذت می بریم و نگاه را به دوردستهای آتی نمی دوزیم و از لذت قدمهای کنونی بی بهره بمانیم .....

اگر نگاه و دیدمان اینگونه باشد از هر رنج و سختی ای در زندگی با در پی درس و بهره ای بودن هم لذت خواهیم برد ..... از نرسیدن به خواسته هامون از عدم ازدواج و طی نکردن مدارج عالیه تحصیلی و شغلی گرفته تا حتی درد و بیماری و فکر مرگ و .... چون معنا و محتوا را می نگریم و در پی پیامها و درسهایی هستیم که ما را به سوی تعالی رشد می دهد و این حقیقت هرگز در محدوده های مادی از جمله زمان و مکان نمی گنجد و وقتی این رویه و کردارمان شود ما سوار بر زمان و مکان شده و بر خود و جهان پیرامونمان اشرافی بصیرتی پیدا می کنیم و ...... چه لذتی دارد از این اوج همه چیز را دیدن ......

اینها را که گفتم شعار نیست ... واقعیت است که شاید صبا درک کند چه می گویم


موفق باشی

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

اینکه ما دنبال نتیجه هستیم برای این است که لذت را فقط منوط به آن می دانیم یعنی آموخته ایم که فقط وقتی لذت خواهیم برد که به نتیجه برسیم .... و باید این سیکل را تغییر داد ، یعنی اینکه یاد بگیریم و به کار ببندیم که از مسیری که طی می کنیم کاری که می کنیم لذت ببریم و خوشحال باشیم بدون اینکه چشممون به نتیجه باشد .... یاد بگیریم که مهم این است که خوب و درست بررسی و فکر کنیم که آنچه در حال در پیش گرفته ایم و هستیم .... درست باشد و در مسیر درست و از همین درست بودن رفتار و عملکرد وتصمیمها و انتخابها و مسیر ، لذت ببریم و تمرکز روی نتیجه نداشته باشیم و پاداش خود را همین بدانیم که داریم درست پیش می رویم .... اگر هم افت و خیز داشتیم و گاه اشتباهی مرتکب شدیم ناامید نباشیم و مهم بدانیم که توانایی اصلاح و یا جبران یا عدم تکرار را داریم و مهم بدانیم که غالب روند ما صحیح باشد و انتظار نداشته باشیم کمالگرایانه ( از نوع منفی ) همه چیز همیشه تمام و کمال درست و صحیح باشد بلکه بدانیم چون کامل نیستیم و در مسیر کمال هستیم گاه اشتباه و خطا هم ممکن است پیش بیاد وقتی پیش آمد از پذیرش آن لذت ببریم ، از درک اشتباهمان لذت ببریم ، از اینکه در غفلت نمانده ایم لذت ببریم و از اینکه انعطاف داریم و قدرت پذیرش و اصلاح و تغییر را داریم لذت ببریم و به خود از این بابت ببالیم ..... و اصولاً بدانیم ضعف نشانه بدبختی یا ناکارآمدی و ناتوانی نیست بلکه نقطه عزیمت به سوی قوت است .... تا مسئله ای نباشد قدرت حل مسئله بروز نمی یابد و تا ضعفی نباشد قوت ممکن نمی گردد .... ( ثنویتی که هست ، تا یکی را بزداییم برای تحقق دیگری )

اینگونه اگر پیش رویم لحظات زندگی ما در میان سختی ها هم همراه با رضایت خواهد بود ... هرگز در برابر اشتباهات و مشکلات و به نتیجه مطلوب نرسیدنها ، دنیا را به آخر رسیده نمی بینیم .... خود را بدبخت و بیچاره نمی یابیم ... احساس حسرت ، یا حسادت نسبت به آنان که برخوردارند از آنچه ما نداریم به ما دست نمی دهد بلکه چنان از همه حیات لذت می بریم که گویی آنچه دیگران دارند مال ما هم هست ( این همان اشراف است و فوق زمان و مکان قرار گرفتن و سیال و روان و بسیط بودن ) و شادی دیگران و برخورداری آنها ما را هم شاد خواهد کرد و ... اصطلاحاً می شویم خیرخواه و مردم دار و اهل مهربانی و ...... اینگونه بیشتر از آنکه اسیر نیاز باشیم مدیر آن هستیم .... و بیشتر از آنکه طلبکار باشیم دهنده و اثر گذار خواهیم بود و اگر برخوردار هم نشویم از برخوردار کردن لذت می بریم و خود هم اینگونه تأمین می شویم .....

و اینها همه شدنیست ،فقط باید باور داشته باشیم ، بخواهیم ، تلاش کنیم که بیاموزیم و بکار ببندیم

---

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

ببین عزیز جان آنچه گفتم یک فورمول هست برای کل زندگی ....

وقتی کلاً در زندگیت اینو پیاده کردی که به چیزی وابسته نباشی به عبارتی به نماندنیها وابسته نباشی ... و در هر موقعیتی با هدفی که پشتوانه ای متعالی داشته باشد یعنی آنقدر پشتوانه آن هدف عمق و معنا داشته باشد که محدودیت بردار نباشد و در هر شرایطی دنبال کردنی باشد ، به طور طبیعی از هر موقعیتی در این راستا استفاده خواهی برد ( محدود به موقعیت و زمان و مکان و موضوع خاصی نخواهد بود ) و این استفاده بردن لذت دارد ...

مثلاً وقتی هدفت این باشد که انسانی فرهیخته باشی و توانائیهای انسانی باالقوه ات را تا حدی که می توانی و امکانش را داری بالفعل کنی .... این هدف را متکی کن به محتوایی که عمیق و ماندگار و قوی باشد .... مثلاً متکی به اخلاق مداری ، انصاف و وجدان باشد ... یعنی در مسیر رشد به سوی فعال کردن استعدادهای انسانی ات در حد بضاعتت اینها را سرلوجه قرار می دهی و محتوای هدفت قرار می دهی .....

( اینجا لازم است خودت و تواناییهایت را ، هم از بعد انسانشناسی بشناسی ، هم فردیتت با توجه به شرایط و موقعیتت به عبارتی روانشناختی ..... در حوزه اخلاقیات و انصاف و وجدان هم آگاهی خودت را بالا می بری و معیار خودت قرار می دهی .... ) این با تو هست که بگردی ببینی کدام جهان بینی هست که از این نظر غنی هست ... آیا جهان بینی ماتریالیستی ، توحیدی ، امانیستی .... کدامیک ؟ .......................

هرکدام را غنی و درست یافتی اخلاقیات و انصاف و وجدان را از آن می گیری و رفتارت ( مجموعه عملکردت از نیت و تفکر و اندیشه گرفته تا اقدامات با حواس و اعضاء و جوارح ) را با این محتوا به ظهور می رسانی یعنی معیارت می شود و ارزیابیهایت براین اساس خواهد شد و همین چون برای انسان یک روند کاملاً محتوایی و اصیل است و منبطق با طبیعت انسانی ، به شما لذت می دهد احساس دارا بودن می کنی ، احساس وجود می کنی ، اعتماد به نفس و عزت نفست قوت می گیرد و ..... چون هدفت بر این مبنا در محدوده زمان و مکان نمی گنجد ... پویا خواهی بود و آن به آن ، هم داری عمل می کنی ، هم دستاورد داری و خود دستاوردها معرفت زا و بصیرت آفرین می شود و اینگونه وسیع تر و وسیعتر می شوی حتی تواناییها و استعدادهایت ترکیب می شود مثل حروف الفبا که فقط 27 حرف است اما از ترکیب آنها کلمات و جملاتی پدید می آید که نامحدود می شود .... و ظرف وجود شما روز به روز وسیع تر و وسیع تر می شود ... از هر واقعه و پدیده ای حتی سختی ها و تلخی ها متوجه می شوی داری در این جهت بهره می گیری .... مثلاً خودشناسی و خود پروری برایت پیوسته و مدام می شود لذا در هر واقعه و ماجرایی چه تلخ و چه شیرین واکنش های شما چه خودآگاه چه ناخودآگاه مورد توجه خود شما قرار می گیرد و .... ابعاد تازه تری از وجود خودت اثر پذیریهایش ، قوت و ضعفهایش و نیازهایش و ... را خواهی شناخت وبرایت جالب خواهد شد و در همین جریان می فهمی که باید با خودت چگونه باشی و خودت را چگونه در اینگونه ماجراها و وقایع مدیریت کنی و قوت ببخشی و ......

همه اینها واقعاً لذت بخش است و ترا فراتر از روزمره گی هایی که ملال آور می شوند می برد ....

یک کد اینکه هرچه نگاهت معنایی تر باشد لذت بیشتری خواهی برد و به رضایت عمیق تری از زندگی می رسی

اینگونه ، خواهی دید انتخابهای مختلف در زندگیت اگر پیش آید همان موقع با درایت و حسابشده تصمیم می گیری ، آنهم تصمیمهای مبتنی برآن هدف اصلی که بر زندگیت احاطه دارد ....... و از پیش خود را درگیر آنچه که بخواهد پیش آید و یا می خواهی که پیش آید نمی شوی و آشفته آن .... مثلاً اینگونه از لحظه لحظه زندگی به خوبی بهره می بری و نشاط و لذت که ملازم آنست را بدست می آوری ... و در این مسیر هر وقت شرایط و موقعیتی برای ازدواج پیش آمد ریلکس و با درایت بررسی می کنی و تصمیم می گیری

اینها شدنی هست و تلاش و زحمت برایش هم لذت دارد چه برسد به تحققش

---

.

- - - Updated - - -

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

اصلاً نگران کند شدن و یا حتی گاهی متوقف شدن نشو ... مهم اینه که تا متوجه میشی کند شدی یا توقف داری با آرامش و بدون سرزنش خودت ، تحلیل و ریشه یابی کنی که چرا .... و با این چرایی وقتی توانستی پیدا کنی علت چیست راهکار هم میاد و می توانی باز حرکت کنی ....

حالا که اهل معنا هستی و مشخصه جهان بینی توحیدی را برای خودت برگزیده ای ... پس بهترین منبع مطالعه ، آفاق و انفس هست یعنی تفکر کن ... حتی وقتی مطلبی می خونی در باره اش فکر کن و نقادی هم داشته باش .... مطالعه آفاق و انفسی ات هم با دید آیت بینی باشد ... عالم همه پر از آیات الهی است یعنی هرچه ببینی پیامی از خداوند دارد و هیچ چیز را بیهوده ننگریم ....

این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود
هرکه فکرت نکند نقش بود بر دیوار

یه زمانی در دوره نوجوانی به این باور رسیدم که من با هیچ چیز بیهوده مواجه نمی شوم و حتماً هرچه که با آن موجه میشوم چیزی برای من دارد ، درسی ، پیامی ، امتحانی ... که برایند همه اش می شود معرفت .... و اعتقادم این شد از کنار هرچیزی بی تفاوت گذشتن و در پی پیام و درس آن نبودن یعنی بیهوده نگری نسبت به خلقت و کار خدا .....

نگاه خلقت گرا در این آیت بینی به آدم خیلی کمک می کند ... با این نگاه دید توحیدی به همه مسائل ایجاد می شود آنوقت گره خیلی از مسائل که با تحلیل های ساده به راحتی نمیشه حل کرد با این رویه باز می شود و به حکمت ها می رسی


و چه لذتی دارد درک حکمتها .... مثلاً درک حکمت تا حالا مجرد ماندنت ......

وقتی هدف والایت را مثلاً کم کم ارتقاء بدهی به اینکه هدفت شود رضای خدا ... یعنی اینکه دنبال این باشی که هرکاری می کنی مبتنی بر رضای خدا باشد بی چشمداشت پاداش بهشت و فرار از جهنم بلکه فقط و فقط رضا و خشنودی خدا برایت مطرح باشد ، آنوقت ابتلائات رشد دهنده و سطح بالا و ارتقاء بخشت به این سو پیش می آید و از مسائل روزمره معمول فراتر می رود ( حسنات الابرار سیئات المقربین ) .... آنوقت در امتحانها در معرض انتخابهایی قرار می گیری که بررسی ات می شود خدا به چه راضی و خشنود است نه اینکه خودت چه می خواهی و در این گیر و دار درگیریهایت می شود درگیری بین خواست خودت و آرزوهایت و نیازهایت و خواست خدا و خشنودیش ... حتی چه بسا در چکش کاریها ببینی آنچه خدا میخواد با آرزویی از تو همخوانی ندارد ... و این تو هستی که در معرض انتخابی .... انتخاب مسیری که خدا در آن است یا مسیری که خودت هستی .... هم خدا و هم خرما را هم نمیشه خواست ، یا خودت یا خدا ، یکی را باید انتخاب کنی و این واقعاً امتحانی هست که در عین سختی شیرین است وقتی موفق شدی از خودت بگذری و خشنودی خدا را برگزینی چه ها که نصیبت نمی شود ....

ما صنم طلبیدیم و او صمد دارد

پیشنهاد می کنم تاپیک ** برای رسیدن به همه چیز باید از همه چیز گذشت ** را بخوانی .....



اگر بر این سیاق پیش روی زمزمه ات می شود :

آنکس که ترا شناخت جان را چه کند
فرزند و عیال و خان و مان را چه کند

دیوانه اش کنی هردو جهانش بخشی
دیوانه تو هردو جهان را چه کند

و به رهایی می رسی رهایی از غیر او ، و وقتی به رهایی رسیدی خودش آن غیر را هم به تو می بخشد ....

دقت داشته باش که گاهی ابلیس در این گیر و دار وارد می شود تا به تو بگوید ..... مگر خود خدا نگفته لا یکلف الله نفساً الا وسعها .... و عقلانی سازی می کند که تسلیمت کند که رضای خودت را برگزینی بجای رضای خدا ... و به تو می گوید که تو ظرفیتت همین است و نمی توانی این کار را بکنی .... ( مثلاً فردی خواستگارت می شود که در بررسی می فهمی که خشنودی خدا در ازدواج با اوست اما بعضی معیارهای مادی تو را ندارد مثلاً ظاهرش اونجور که خیلی دلت میخواسته نیست یا ..... )

اینجا گردنه هست و خطر ناک ... چون اگر بتوانی عبور کنی در اون موضوع به اخلاص و توکل می رسی و شیطان اینرا نمی خواهد چون وقتی به خلوص رسیدی در اون زمینه دستش بهت نمیرسه ..... چون خودش گفته همه را گمراه می کنم الا مخلصین ..

پاسخی که من برای این عقلانی سازیش پیدا کرده ام این است که ....

لا یکلف الله نفساً الا وسعها به معنی این نیست که من وسعم قابل ارتقاء نیست و حد یقف دارد بلکه در هر برهه ای با انتخابی در جهت مطلق رضای خدا می توانم وسعت بیابم و ظرفیتم را افزون کنم و .... و اینکه ابلیس ما را قانع می کند به اینکه ظرفیتت همین است ، تو نمی توانی فلان کار را بکنی ، فلان را بپذیری ..... و وادارت کند بگویی خدایا تو که خودت می دونی من نمیتونم ، من ال ، من بل ، از من نخواه ... مرا اینگونه امتحان نکن ... من ظرفیتم محدوده و ..... اگر قبول کنیم ظرفیت محدودی داریم و قابل ارتقاء نیست پس خود به خود نبوت و امامت و اصلاً هدف آفرینشمان را خط بطلان کشیده ایم و قدرت خدا را نادیده گرفته ایم و به نص قرآن گویی دستش را به گردنش زنجیر شده می پنداریم .... و تسلیم خود خواهی شده ایم و از خدا خواهی باز می مانیم چون نبودت و امامت و هدف خلقت ما برای همین است که از صفر شروع کنیم و در مسیر به سوی صد برای قرب او پیش برویم و مطمئن باشیم که او یاری می کند این طی طریق را .....

در یک کلام ... امنیت و آرامش و لذت و عاقبت به خیری در همین است که انتخابها و رفتارها و کارهایمان منطبق بر رضای خدا باشد و این آن به آن است .... و دنبال نتیجه اش هم نباشیم ..... مهم ادای وظیفه در این جهت است

و العاقبة للمتقین

---

:305: باورها و احساس ها و ارزشهای بسیار مهمی که عشق آفرین گرامی در ذیل به آن اشاره می کند بسیار بسیار قابل تامل، قابل تفکر و حتی کاربردی هستند

:104::104::104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عشق آفرین

1. من باور کردم که انسان آرامش رو فقط و فقط در دستان خداوند میتونه جستجو کنه. ایمان دام فاصله ی من با آرامش رابطه مستقیمی با فاصله من از او داره. پس هر گاه پریشان میشم (شاید مثل حالا) برمیگردم و ایمان و باور هامو محک میزنم که کجا خللی ایجاد شده. توکل و پریشانی؟ محاله! این معانی و تعابیر ما هستند که پریشانی یا آرامش ما رو رقم میزنند. جهان بینی، بصیرت، باطن گرایی.



2. قبلا کمالگرا بودم، تفکرم یا همه یا هیچ بود، نتیجه گرا بودم. همه چیز رو یکجا و بدون تلاش می خواستم. آرزو های ایده آل و بلند پروازانه داشتم و همیشه دنبال فرصتی برای شروع بودم. و وقتی نتیجه نمیگرفتم سریع نا امید میشدم. اما دیدم اگر به جای اینکه منتظر میموندم فرصتی دست بده فلان کتاب رو بخونم ، روزی یک صفحه آهسته و پیوسته میخوندم، الان کلی کتاب خونده بودم. اگر جای اینکه منتظر بمونم فرصتی دست بده شعر بگم روزی یک بیت شعر میگفتم، الان یک دیوان شعر داشتم. اگر بجای اینکه انتظار داشته باشم هیچ خطایی نکنم و یک انسان کامل باشم، سالی یه رفتارمو تصحیح میکردم، موفق تر بودم.
اما حالا سعی میکنم آهسته و پیوسته حرکت کنم، به خودم حق میدم اشتباه کنم ، چون قرار نیست کامل باشم، قراره به کمال برسم. لحظه ای که کامل باشم و نیاز به رشد نداشته باشم موجودیتم بی معناست. همچنین نمیتونم منتظر یک آینده ی مبهم باشم. باید در لحظه باشم و مسیر رو دریابم، نه نتیجه رو.




3. من مسئول انتخاب هام هستم. مسئول تقدیر و سرنوشتم هستم. هر انتخاب من در لحظه، راه و تقدیری رو مقابل من قرار میده. عدالت خداوند جاری شدنیست.



4. معتقدم هرچه نعمت بیشتر باشه. مسئولیت سنگین تره. خسارت هم بیشتره. هیچ چیز مانند ساده زیستی و فروتنی نیست.



5. اشتباه ترین تفکر من این بود که گمان میکردم همه چیز رو میدونم، نیازی به راهنمایی ندارم. و دیگه هیچگاه نمیلغزم. هیچوقت به حرف کسی گوش نمیدادم. اما زندگیم مصداق یک زندگی عاقلانه و بی عیب و نقص نبود. امروز اما وقت تصمیم راهنمایی میگیرم، وقت مشکل (هرچند کوچک) مشورت میگیرم، اگه از خودم در رنج باشم ابایی ندارم به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنم. سعی میکنم به انتقادات فکر کنم و حداقل کمتر دچار معضلات ناشی از انتخاب نادرست میشم. امروز سعی میکنم اشتباهاتمو بپذیرم و کمتر دچا غرور بشم. هیچ گاه از گناه و اشتباه در امان نیستم.

6. بر خلاف قبل که پدر مادر رو متحجر و بی درک و فهم و عاری از دانش میدونستم و تو روشون وایمیسادم ، امروز بعد از خداوند پدر مادر رو اطاعت میکنم و به زندگیم برکت و نور اومده و کنارشون خیلی خوشحالم. و از وقتی تصمیم گرفتم باهاشون صادق باشم و نترسم و مشکلاتمو بهشون بگم دیگه اشتباهات زنجیر وار مرتکب نمیشم و یکجا تمام میشه. ضمن اینکه به خاطر اینکه بهشون دروغ نگم ، اصلا کاری که مجبور شم دروغ بگم انجام نمیدم.

7. دل پاک بدون عمل صالح پاک نمیمونه. بدترین ضربه ام رو از تفکر دل پاک و نیت صاف خوردم! شاید افکار سهمی در اشتباه داشته باشن، اما اشتباهات هم در ساختن افکار ما بی تاثیر نیستند. خیلی چیزا متقابل هستند. مثلا عشق انسان رو به شعور میرسونه و شعور انسان رو به عشق، صداقت انسان رو به آرامش میرسونه و آرامش انسان رو به صداقت، قرآن انسان رو به درک انسانیت میرسونه و انسانیت انسان رو به درک قرآن.

8. عشق آفردنیه. جستجو کردنی نیست. کشف کردنی نیست. ما آمدیم خالق عشق باشیم. نه در جستجوی عشق. آنچه خود داریم از بیگانه تمنا نکنیم، طلب از گمشدگان لب دریا نکنیم. کسی به ما قول فرصت فردا رو نداده.

9. من هر وقت لازم بوده تغییر کردم. از اینکه شرایط جای من تصمیم بگیره بیزارم. شجاع هستم، شهامت دارم. ترجیح میدم یه زندگی پر از چالش داشته باشم تا یه زندگی راکد و پوچ. دوست دارم تجربه کنم. خوشحال میشم اگر یک روز با دوچرخه کل کشور هارو دور بزنم. بدم نمیاد با همه فرهنگ ها، فکر ها، کشور ها و شخصیت ها آشنا شم. نمیخوام سهم من از آفرینش فقط رنج اون باشه. من حق خودمو از شکفتی های این دنیا مطالبه میکنم قبل اینکه اون رنج و سختی هاشو به من تحمیل کنه. چه اشکالی داره اگر دیگران به فرض دیوانگی به من بخندن؟!

---