نمایش نسخه قابل چاپ
آویژه جان این چه حرفیه که میگی . عزیزم من انتظار ندارم برام راه حلی چیزی بگی چون هر راهی بوده ما رفتیم.
همین ابراز همدردی خالصانه برام یه دنیا می ارزه.
من حالا ظاهر سازی می کنم فقط و فقط .
دیدی تا به حال کسی برای خونواده اش آرزوی مرگ کنه؟ بدون که من بدور از احساساساتی گری این آرزو رو داشتم.
ارکیده جان،
زمان می بره تا بتونی با داغ برادرت کمی کنار بیایی. سعی کن براش دعا بخونی و با اینکار هم روح اون را شاد کنی و هم خودت را آروم کنی.
مثبت های زندگیت را ببین.
یکسال دیگه فارغ التحصیل می شی.
سالمی.
باهوشی.
عضو همدردی هستی.
نگران خانواده ات و زندگیت هستی و دنبال راه حل می گردی.
در 21 سالگی چیزهایی را می دونی و جایی هستی که من نبودم و نیستم و نمی دونستم ...
گذشته ها را کامل بریز دور. افکار و اشتباهات گذشته ی پدر و مادرت را کامل رها کن. تلاش برای تغییر اونها فایده ای نداره. الان فقط به فکر این باش که یک زندگی خوب و سالم برای خودت ایجاد کنی.
مطمئن باش وقتی تو زندگی سالمی درست کردی می تونی اونها را هم جذب این سلامت کنی.
فکر می کنم باید دنبال کار باشی. یه کار پاره وقت یا نیمه وقت. در حدی که با بازار کار آشنا بشی و آماده بشی برای ورود جدی به بازار کار بعد از فارغ التحصیلی.
پس قدم اول را بردار.
آرام عزیز کاش این طور باشه که تو میگی.
امیدواری که میگی خیلی خوبه . منم هدف دارم . اما توان و شوق رسیدن ندارم. چون به خاطر تبعات این طور زندگی مشکلات شخصی فراوونی دارم که فقط کمک خدا دست غیب می تونه نجاتم بده. تا حالشم قبول شدنم و تا این جا اومدنم معجزه بوده.
ارکیده خانوم گل
عزیز دلم بایدم امیدوار باشی
حرفهای آرام رو تایید می کنم
می دونی فرق فرد موفق و ناموفق چیه؟
فرد موفق سعی می کنه از شرایط سختش بیرون بیاد ( البته از چاله به چاه نمیافته )
فرد ناموفق تو شرایطش میمونه
فرد موفق بر شرایط مسلط میشه
فرد ناموفق شرایط بهش تسلط پیدا میکنن
سرگذشت افراد موفقو بخون ...
تو هم باید یکی از این افراد باشی
برو زندگی شیدا حاتمی رو بخون تو همین تالار تا بیشتر لمس کنی چی میگم
ارکیده عزیزم سلام:72:
مدتیه مشغله های کاریم خیلی زیاده و نمیتونم وارد تاپیک ها بشم خیلی و فقط چون توی یکی از تاپیک ها مسولیتی قبول کردم مجبورم به اونجا سر بزنم اما الان یک دفعه چشمم به عنوان تاپیک شما افتاد و نتونستم بازش نکنم و تسلیتی نگم اما وقتی تاپیک رو کامل خوندم دیدم تسلیت تمام اون چیزی نیست که دلم میخواد به شما بگه.
ارکیده جان دیدی بعضی ها وقتی یه حرفی میزنی میگن درک میکنم؟!به نظرم این جور آدمها 2 دسته اند:یا فقط میخوان قشنگ حرف بزنن یا واقعا به قدرت درک دیگران رسیدند.من هم میخوام بگم درکت میکنم ارکیده،ولی!من جزو هیچ کدوم از 2 دسته آدمهای بالا نیستم...میدونی چرا؟چون دردت رو من هم تجربه کردم،میدونم اینکه هر روز نگران این باشی که برادرت چقدر دیگه زنده است!یعنی چی و چه حسی داره!میدونم هر شب قبل خواب جنجالی ببینی وحشتناک و بدن سردت و روح سرد تر ات رو مجبور کنی بخوابه و یادش بره چی دیده و چی کشیده ،چجوریه...
میدونم چه حالی داری وقتی آدمها عزت نفس ات رو خرد میکنن اونم بخاطر گناهی که تو،توش هیچ نقشی نداشتی و هیچ وقت قدرت انتخابی برات فراهم نبوده...میفهمم این سوال سنگین که همیشه باهاته که مدام و مدام از خودت بپرسی چرا؟به کدامین گناه؟با آدم چکار میکنه...ارکیده با تمام وجودم میفهمم نگرانی آینده تو دل شما چه شکلیه و چقدره...
وقتی امروز خوندم چجور نگران برادرت بودی که رگ دستش بریده بود،یاد اون لحظه ای افتادم که نیمه های شب زن داداشم جیغ میزد و وقتی رفتیم دیدیم داداشم بیهوش شده و دهن اش کف کرده و ...بذار نگم و فقط بگم که میفهممت ارکیده...میفهمم چون باهات همدردم...
اگه حوصله ات شد تاپیک من رو بخون:نمیدونی چه تلخه وارث درد پدر بودن...
ارکیده عزیزم خیلی خوشحال شدم وقتی خوندم که دانشجویی،آفرین عزیزم.من میفهمم توی همچین محیطی درس خوندن و دانشگاه رفتن یعنی چی،آفرین:46:اما بذار یه چیزی رو هم بهت قول بدم که "اگر بخوای و اراده کنی "میتونی فاصله خودت رو با محیط اطرافت اونقدر زیاد کنی که حتی تصورش هم سخته.میتونی اونقدر بزرگ باشی که مشکلاتت پشت بزرگی هات پنهان بشن.نگفتم از بین برن چون میدونم تقریبا غیر ممکنه اما میتونن محو بشن.اینو با همه وجودم باور دارم چون اینو هم تجربه کردم:)
اما اول از همه ارکیده واقعا باید خودشو جدا کنه و بره بالا...نمیدونم محدودیت مالی داری یا نه اما اول از همه باید مطالعه ات رو بالاتر ببری،اگر کتاب خریدن برات سخته برو کتابخونه عضو بشو.بعد یه تاپیک دیگه باز کن اونجا با هم پیش بریم و این فقط منوط بر اینه که ارکیده بخواد...
و اگر اومدی و گفتی میخوام...میخوام غصه هام تموم بشه...میخوام بخندم...اونم از ته دل،میخوام تغییر رو ببینم،اونوقت به جرات بهت میگم که:اندکی صبر...سحر نزدیک است...:)منتظر ات هستم:46::72:
سلام،
گاهی اوقات بهتر هست تا به جای بستن چشم‌ها یا گفتن حرفهای کلیشه ای، فقط بگیم متاسفم، نمیتونم کمکت کنم،
گاهی اوقات هم خیلی بهتر هست که به جای تسلیت‌های کلیشه‌ای و نوش دارو پس از مرگ سهراب مانند، فقط بگیم متاسفیم که نتونستیم کمکت کنیم،
شاید بهتره اینطور گفت، تسلیت یعنی چی؟
یعنی تسلای خاطره شما باشه؟
تسلیت گفتن من چه دردی از ارکیده حل میکنه!؟ آیا واقعا آرومش میکنه!؟
راستش من اینطور فکر نمیکنم،
ترجیح میدم فقط بگم متاسفم،
من کامران، متاسفم و عمیقا ناراحت که مشکلت و حرفهات رو خوندم، فهمیدم، درک کردم اما هیچ کمکی از دستم بر نیومد،
درک کردم که تحت چه استرس و اضطرابی از رگه بریده برادرت نوشتی، اما کمکت نکردم،
شاید چون کیلومتر‌ها دور تر از تو بودم، شاید چون تواناییش رو به هر دلیلی نداشتم یا شاید چون روحم انقدر بزرگ نبود که به تو کمکی بتونه بکنه،
امیدوارم روح تو انقدر بزرگ باشه که امثال من رو ببخشه.:72:
از شیدای عزیز بی نهایت سپاسگزارم که کمی متفاوت نگاه کرد،
از همه عذر میخوام اگر جسارتی شد،
کامران
سلام ارکیده عزیزم
تاپیک شیدا حاتمی رو خوندی؟
دیدی که نوشته:
نمیدونید چه لذتی داره وقتی خودتو میسازی وقتی تو بدی به دنیا میای،تو بدی بزرگ میشی و تصمیم میگیری بد نباشی ...و حالا من یه دختر خوبم با کلی بدی اطرافم...
یه بار به خود شیدا حاتمی گفتم: این که تو یه الگویی برام.فکر می کنم هر کسی تو این تالاره دردی با خودش داره. اگر که نداشت نمی موند...
ولی حتی بخش کوچکی از درد های تو و شیدا حاتمی رو نمی تونم درک کنم...
در هر حال دوست دارم کمکت کنم هر چند کم و ناچیز.. ولی تو بزرگی ببخش...
دست و پا شکسته نوشتی.. از مشکلاتت بیشتر بگو. اگر که سوالی داری حتماً بپرس... نمی دونم هر چی فقط خودت هم کمک کن..
منتظرم.
در سن 9 سالگی توسط پدرش مورد تجاوز قرار گرفت
پدر و مادرش زمانیکه نوجوان بود طلاق گرفتند.
دخترک بیچاره برای امرار معاش به سختی کار می کرد.
کسی را حامی او نبود.
در سن نوجوانی بدلیل بیماری و عدم توانایی در کار کردن مجبور به کارهای غیر اخلاقی شد.
مدتها بدین گونه کسب و کار می کرد.
تا سن بزرگسالی از خودش متنفر بود و هر روز آرزوی مرگ می کرد. تا اینکه ناگهان همه چیز عوض شد و یا بهتر است بگویم او عوض شد. یه تصمیم قاطع گرفت و بلند شد.
به مردهای خیابانی مانند گذشته توجهی نکند
یه شغل آبرومندانه پیدا کند
ازدواج کند و ....
زمانیکه با چهره مبهم ازش در تلویزیون مصاحبه می کردند اینقده دلم به حالش سوخت تا اینکه مجری برنامه پرسید خب با اون تصمیمتون چه کردید و او گفت:
هم اکنون صاحب یه شرکت بسیار بزرگ در شمال تهرانم و سالیانه با همسر به دور دنیا می رویم و لبخند زندگی را احساس می کنم.
وای که اون لحظه من چه حالی پیدا کردم.
[align=center]مشکلات زندگی می توانند انسانها را از پا در آورند و یا اینکه انسان با زیر پا گذاشتن آنها همانند پله ای موفقیت را در آغوش بگیرد و این حق مسلم همه انسان هاست.[/align]
ارکیده جان، مرا هم در غم خودت شریک بدان
سلام منم به نوبه خودم تسلیت میگم و از خدای بزرگ برای اون عزیز مغفرت الهی و برای بازماندگانش صبر طلب میکنم:323::103:
ارکیده جان
از صمیم قلب بهت تسلیت میگم عزیزم. درد بزرگیه که تسلی نداره.
خیلی مراقب خودت و بقیه اعضای خانوادت باش گلم.