دوست عزیزم سلام
اگر دین نداری لاقل آزاده باش...
دوست من این حرف رو از من بشتو که ضرر نمی کنی...هیچ وقت این جمله رو به زبون نیار که من بی دین هستم...یا کافر هستم...که این برداشت خیلی بدی در ذهن دیگران ایجاد می کند...نیازی ندارد تو بابت اعتقاداتت به دیگران توضیح پس بدهی یا دیگران را توجیه کنی ...خیلی حرفها را آدم به زبان نیاورد بهتر است...بهتر است در زندگی ملاکمان این باشد که گفتار و رفتار و نیاتمان نیک باشد...من نمی دانم به نام چه دینی اما گمان می کنم خداوند هم ان بنده ای که خوشحال باشد و به دیگران آزار نرساند را بسیار دوست می دارد...خودت را همیشه محکم و قوی نشان بده نه یک آدم دم دمی مزاج که تمام دقدقه ی زندگی اش دینداری است یا بی دینی ست و هر کس از راه می رسد و برایش تبلیغ دین می کند...دقدقه ی تو باید درست باشد...باید کار کردن و پول در آوردن باشد...باید موفق بودن باشد...مهربان بودن و شاد بودن باشد...هرچه موفق تر باشی و سعی کنی پخته تر عمل کنی در آینده همسر بهتری هم نصیبت می شود و پدر و مادر هم حمایت می کنند وقتی ببینن شما عاقل هستی...خودت را با این کشمکش های درونی خسته نکن ....سعی کن آدم خوبی باشی....که این در هر مرام و دین و مسلکی ستودنی ست و همه چنین آدمی را تحسین می کنند...دلیل ندارد ما به هر قیمتی از دیگران متفاوت باشیم...آدم هر کاری را می کند باید حد وسطش را نگه دارد...نه آنقدر خوشی و بی مبالاتی و بی قیدی نه آنقدر به خودت سخت بگیر و ذهد پیشه کن...اعتقادات تو جزو شخصی ترین مسائل تو هست و به هیچ عنوان در این جامعه دلیلی ندارد بر سر بی دینی و دینداری ات با دیگران مباحثه کنی....در زندگی دیگران حتی برادرت دخالت نکن و دیگران را همانگونه که هستند بپذیر...اگر دوست دختر می گیری دلیل ندارد بگویی من دختر بازی می کنم...این جمله خیلی زشت است...تظاهر به بد بودن از خود بد بودن بدتر است...آدم اگر هر چیزی را به موقع و در حد تعادل انجام دهد و دیگران را آزار ندهد آزاری هم نخواهد دید...امیدوارم حرفهایم به دردت خورده باشد...عاشق زندگی کردن باید یود و خوشحال زندگی کرد ...خداوند هم اینطوری خوشحال تر است...:72:
خلاصه اینکه نه از این ور بام بیفت و نه از آنور...
خیرالامور اوسطها....همیشه حد تعادل...
در ضمن...هیچ وقت با کسی که می خواهی با او ازدواج کنی از گذشته ات صحبت نکن که بنای خیلی بی اعتمادی ها و سردی هاست...در هر رابطه ی جدید که وارد می شوی باید پرونده ی گذشته ات را ببندی و خودت هم باور کنی که این اولین فرد در زندگی تو هست...سعی کن به چیزی عادت بیمارگونه پیدا نکنی که ترک عادت موجب مرض است و خدای نکرده تنوع طلبی که سراغ آدم که بیاید دیگر بنای زندگی اش را از هم می پاشد و دیگر از یار زندگی اش هم لذت نمی برد...سعی کن خودت را به رابطه های طولانی مدت عادت بدهی و تعهد دادن را تمرین کنی...سعی کن با فکر حرف بزنی و ملاکت این باشد که طرفت انسان خوبی باشد نه اینکه اعتقاداتش را کند و کاو کنی...انشالله همیشه موفق باشی
