با محرم ...

بمناسبت اربعين حسيني:72:

http://www.mehrnews.com/mehr_media/i...45300_orig.jpg

"باز باران باترانه
مي خورد بر بام خانه"
يادم آيد کربلا را دشت پر شور ونوا را
گردش يک ظهر غمگين گرم و خونين
لرزش طفلا ن نالان زير تيغ و نيزه ها را
باز باران با صداي گريه هاي کودکانه
از فراز گونه هاي زرد وعطشان با گهرهاي فراوان
مي چکد از چشم طفلان پريشان
پشت نخلستان نشسته
رود پر پيچ وخمي در حسرت لبهاي ساقي:54:
چشم در چشمان هم آرام وسنگين
مي چکد آهسته از چشمان سقا برلب اين رود پيچان باز باران:54:
باز باران با ترانه آيد از چشمان مردي خسته جان
هيهات بر لب از عطش در تاب و در تب
نرم نرمک مي چکد اين قطر ه ها روي لب شش ماهه طفلي رو به پايان
مرد محزون دست پر خون
مي فشاند از گلوي نازک شش ماهه بر لب هاي خشک آسمان
باچشم گريان باز باران
باز باران قطره قطره
مي چکد از چوب محمل خاکهاي چادر زينب به آرامي شود گل
مي رود اين کاروان منزل به منزل
مي شود از هر طرف اين کاروان هم سنگ باران
آري آري باز سنگ و باز باران
آري آري تا نگيرد شعله ها دردل زبانه
تانگيرد دامن طفلان محزون را نشانه
تانبيند کودکي لب تشنه اينجا اشک ساقي
بر فراز خيمه
برگونه ها
بر مشک ساقي
کاش مي باريد باران ....:47:

سلام بر شما پیروان امام حسین (ع) و تشنگان عشق حقیقی
از كودكی، همیشه محرم مرا به فكر می برد.
راز و رمز اهمیت آن در چیست؟ و چرا مردم این چنین آنرا پاس می دارند؟
آیا تك تك مردم به محتوای آن می اندیشند؟
امام حسین (ع) الگویی عملی (نه افسانه ای) عشق ورزیدن و فناشدن عاشق در معشوق هست. و عشق همیشه محبوب همگان.
اما چرا همه به یك میزان عاشورا را درك نمی كنند؟
بسیار گفته ها و ناگفته ها هست.
این طبیعی هست كه هر كس به میزان آگاهی خود عاشورا را درك می كند و هر فرد به میزان توانائیش در عمق این دریا فرو می رود!
یكی در سطح هست و نگاهی احساس و محبت آمیز بر این عشق جاودان دارد و چند قطره اشك، بیشترین بهره ایست كه می برد و همین كه چند روزی از روزمرگی به در می آید و به عشقی جاودان می اندیشد برایش كافیست.

و به مراتب هرچه افراد عمیق تر می شوند،‌رنگ احساسی نگاه عاشورایی به بحث منطقی و عقیدتی منجر می شود. هدفها و روشها و الگوگیری ها به تصویر در می آید.
عزت مند بودن، و هزینه دادن در راه آنچه آرمان است مد نظر قرار می گیرد.
و از همه مهمتر اینكه بر اساس این متد، می توان نهایت پاكبازی و رهایی از خاك را به اندازه بهره برداری از این ماه پرفضیلت( در هر لحظه و هركجا )،‌داشت.
امام حسین (ع )، نه در سخن بلكه با همه وجود گذشتن و رهایی را ، هزینه كردن و عدم وابستگی و تعلق را برای همه انسانها در طول تاریخ فریاد می كشد.
و امروز ما و شمائیم كه به جای سطحی نگری،‌لازم است به اندازه ظرف خود از این سرمشق تاریخ درس بگیریم.
آیا امروز ما پیروان امام حسین(ع) به وظیفه خود عمل می كنیم؟!

اي گشته از نام تو زيبا ، معراج خونين شهادت
پر ميکشم تا بي کران ها ، تا پشت پرچين شهادت



اي باور ناپيدا در زلال دعاهايم...
تو روح کميلي ، تو روح ندبه اي و تو روح جوشن کبيري بر تن نوراني شب هاي قدر...
مگر ميشود از الف «افتتاح» تا سين «سحر» دل به آرامش دعا بسپارم اما به ياد تو نباشم ؟!
مگر ميشود به آسمان «يس و طه» چشم بدوزم ولي دل به تماشاي گلدسته هاي کربلاي تو نسپارم؟!
به خدا قسم که خون خدايي ، اي کشته اشکها ! اي حسين(ع) ! در اين ماه محرم با تو نجوا ميکنم و براي تو عاشقانه اشک مي ريزم...

يا قديم الاحسان بحق الحسين(ع).... آزمون عشق را ، استادي همچون حسين(ع) عطا کن و ما را جرعه نوش شريعه کربلا کن که ما عاشق حسينيم...

سلاااااااام...عزادارياتون مقبول حق...

http://m.khamehchiyan.googlepages.com/05.jpg

«آنها كه رفتند كاري حسيني كردند، و آنها كه ماندند بايد كاري زينبي كنند، وگرنه يزيدي‌اند»
دکتر علی شریعتی

دوستان به دلیل نزدیک شدن به عاشورای حسینی ،زیباترین جمله ای که در مورد محرم و عاشورا میتونید بگید یا شنیدید در این تاپیک بنویسید

یا حسین. چشم کمی باید فکر کنم.

اتفاقات کربلا بزرگترين آموزشگاه در طول تاريخه.
"ترين" ها همه در عاشورا وجود داره.
والاترين بندگي
اوج معرفت الهي
عظيم ترين جنايت درطول تاريخ
بالاترين گذشت ، ايثار، فداکاري
مهمترين تصميم گيري در زندگي
مودب ترين فرد در برابر امام زمان خود
کوچکترين سرباز
پيرترين ياور مولا
...
...
...

بزرگترين توبه ،‌توبه حربن يزيد رياحيه ، قبل از اينکه به سمت خيمه خوبيها بياد ، اول کسي بود که راه رو بر کاروان اباعبدالله مي بنده ، اما توبه مي کنه و از بهترين ياوران حضرتش ميشه. ره صد ساله رو يه شبه مي ره...

زیبا ترين کلمه خود حسین است نام حسین است که نفسها را درسینه حبس میکند ولرزه بر دلها می اندازد

کاش آن زمان ز آه جهان سوز اهل بیت
یک شعله برق خرمن گردون دون شدی
کاش آن زمان که پیکر او شد درون خاک
جان جهانیان همه از تن برون شدی
کاش آن زمان که کشتی آل نبی شکست
عالم تمام غرقه دریای خون شدی
(با عرض معذرت نمیدونم این شعر از کیه؟)

اشعار مربوط به شاعر محب ائمه اطهار "محتشم کاشاني" هست. يه ترجيع بند دوازده بندي داره ، اين بند اول اونه که رو پارچه سياههاي محرم نوشتن: (ابياتي رو که شما آوردين بند سوم اين هست)[/b]

باز اين چو شورش است كه در خلق عالم است
باز اين چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است‏

باز اين چه رستخيز عظيم است كز زمين
بى نفح صور خاسته تا عرش اعظم است

اين صبح تيره باز دميد از كجا كزو
كار جهان و خلق جهان جمله در هم است

گويا طلوع مى‏كند از مغرب آفتاب
كاشوب در تمامى ذرات عالم است

گر خوانمش قيامت دنيا بعيد نيست‏
اين رستخيز عام كه نامش محرم است

درباره گاه قدس كه جاى ملال نيست
سرهاى قدسيان همه بر زانوى غم است

جن و ملك بر آدميان نوحه مى‏كنند
گويا عزاى اشرف اولاد آدم است‏

خورشيد آسمان و زمين نور مشرقين
پرورده كنار رسول خدا حسين‏[b]

بند دوم

كشتى شكست خورده طوفان كربلا
در خاك و خون طبيده ميدان كربلا

گر چشم روزگار برو زار مى‏گريست
خون مى‏گذشت از سر ايوان كربلا

نگرفت دست دهر گلابى بغير اشك
ز آن گل كه شد شگفته به بستان كربلا

از آب هم مضايقه كردند كوفيان
خوش داشتند حرمت مهمان كربلا

بودند ديو و دد همه سيراب و ميمكيد
خاتم ز قحط آب سليمان كربلا

زان تشنگان هنوز بعيوق مى‏رسد
فرياد العطش ز بيابان كربلا

آه از دمى كه لشكر اعداد نكرد شرم
كردند رو بخيمه سلطان كربلا

آندم فلك بر آتش غيرت سپند شد
كز خوف خصم در حرم افغان بلند شد

ان الحسين مصباح الهدي وسفينه النجاه.
.

حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

چه‌ دارد آن‌ كس‌ كه‌ تو را ندارد؟ و چه‌ ندارد آن‌ كه‌ تو را دارد؟
آن‌ كس‌ كه‌ به‌ جاى‌تو چيز ديگرى‌ را پسندد و به‌ آن‌ راضى‌ شود، مسلما زيان‌ كرده‌ است‌.


(دعاى‌ عرفه‌، مفاتيح الجنان)

حسین (ع) بیشتر از آب ، تشنه لبیک بود ، افسوس که به جای افکارش زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند . (شریعتی )

اي دل تو چه مي کني؟ مي ماني يا مي روي؟ واي از آن اختيار، که تو را از حسين(ع)جدا کند...
اينو نمي دونم ازکيه ،‌ ولي برا همه دوره ها بکار مياد.

آیا کسی هست که مرا یاری کند
براستی اگر این ندای حسین بن علی امروز به گوش ما می رسید ، چند نفر از این جماعت سرو سینه زن به یاری او بلند میشدند و چند نفرخود را در تاریکی آن شب مخفی میکردند و میگریختند؟؟؟؟؟

کجایید ای شهیدان خدایی

بلاجویان دشت کربلایی

کجایید ای سبک روحان عاشق

پرنده​تر ز مرغان هوایی

کجایید ای شهان آسمانی

بدانسته فلک را درگشایی

کجایید ای ز جان و جا رهیده

کسی مر عقل را گوید کجایی

کجایید ای در زندان شکسته

بداده وام داران را رهایی

کجایید ای در مخزن گشاده

کجایید ای نوای بی​نوایی

درین بحرید کین عالم کف اوست

زمانی بیش دارید آشنایی

کف دریاست صورت های عالم

زکف بگذر اگر اهل صفایی

دلم کف کرد زن نقش سخن شد

بهل نقش و به دل رو گر زمانی

برآی ای شمس تبریزی ز مشرق

که اصل اصل هر ضیایی

شعر از مولوی
لینک دانلود آهنگ با صدای بیژن کامکار

http://www.4shared.com/file/31080611/23e3b886/Shahidan_Khodaei.html

یا حسین :
امشب شب عاشوراست اگه حالی پیدا کردین ماروهم دعاکنین.

محرم از منظر ائمه(عليهم السلام)

شيعيان از امام رضا(عليه السلام)، چنين نقل شده است:

«وقتي محرم فرا مي‌رسيد، پدرم خندان ديده نمي‌شد، حزن و اندوه تا پايان دهه‌ اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصيبت و گريه ايشان بود.»(3)

همچنين حضرت امام رضا(عليه السلام) درباره‌ عاشورا مي‌فرمايد:

«كسي كه عاشورا روز مصيبت و اندوه و گريه‌اش باشد، خداوند قيامت را روز شادماني و سرور او قرار خواهد داد.»(4)


اعمال شب اول ماه محرم
1ـ نماز: اين شب چند نماز دارد كه يكي از آنها به شرح ذيل است:

دو ركعت، كه در هر ركعت بعد از حمد يازده مرتبه سوره‌ توحيد خوانده شود.

در فضيلت اين نماز چنين آمده است:

«خواندن اين نماز و روزه داشتن روزش موجب امنيّت است و كسي كه اين عمل را انجام دهد، گويا تمام سال بر كار نيك مداومت داشته است.»(5)

2ـ احياي اين شب.(6)

3ـ نيايش و دعا.(7)
منبع

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

اعمال روز اول :

1. از حضرت امام رضا عليه السلام منقول است كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله روز اول محرم دو ركعت نماز مى ‏كرد و چون فارغ مى ‏شد دستها را بلند مى ‏كرد و اين دعا را سه دفعه مى ‏خواند :

اللَّهُمَّ أَنتَ الْإِلَهُ الْقَدِيمُ وَ هَذِهِ سَنَةٌ جَدِيدَةٌ فَأَسْأَلُكَ فِيهَا الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّيْطَانِ‏ * وَ الْقُوَّةَ عَلَى هَذِهِ النَّفْسِ الْأَمَّارَةِ بِالسُّوءِ وَ الاِشْتِغَالَ بِمَا يُقَرِّبُنِي إِلَيْكَ يَا كَرِيمُ‏ * يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ يَا عِمَادَ مَنْ لاَ عِمَادَ لَهُ يَا ذَخِيرَةَ مَنْ لاَ ذَخِيرَةَ لَهُ يَا حِرْزَ مَنْ لاَ حِرْزَ لَهُ‏ * يَا غِيَاثَ مَنْ لاَ غِيَاثَ لَهُ يَا سَنَدَ مَنْ لاَ سَنَدَ لَهُ يَا كَنْزَ مَنْ لاَ كَنْزَ لَهُ‏ * يَا حَسَنَ الْبَلاَءِ يَا عَظِيمَ الرَّجَاءِ يَا عِزَّ الضُّعَفَاءِ * يَا مُنْقِذَ الْغَرْقَى(ا) يَا مُنْجِيَ الْهَلْكَى يَا مُنْعِمُ يَا مُجْمِلُ يَا مُفْضِلُ يَا مُحْسِنُ‏ * أَنتَ الَّذِي سَجَدَ لَكَ سَوَادُ اللَّيْلِ وَ نُورُ النَّهَارِ وَ ضَوْءُ الْقَمَرِ وَ شُعَاعُ الشَّمْسِ‏ * وَ دَوِيُّ الْمَاءِ وَ حَفِيفُ الشَّجَرِ يَا اللَّهُ لاَ شَرِيكَ لَكَ‏.
اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا لاَ يَعْلَمُونَ وَ لاَ تُؤاخِذ ْ نَا بِمَا يَقُولُونَ‏ حَسْبِيَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ‏ * آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَ مَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُولُوا الْأَلْبَابِ‏ * رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذ ْ هَدَيْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِنْ لَدُ نكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّاب.

خدايا تو معبود قديمى و اين است سال تازه ‏اى ؛ پس از تو در آن درخواست حفظ از شيطان و نيرو و قوت بر اين نفس اماره بدخواه دارم و نيز اشتغال بدانچه مرا (در عمل) به تو نزديك گرداند.
اى كريم !
اى صاحب جلال و بزرگوارى !
اى پشتيبان كسى که نگهدارنده و پشتبانى ندارد.
اى ذخيره كسى که ذخيره‏ اى ندارد.
اى پناه بى ‏پناهان ! اى دادرس بى ‏كسان اى پشتوان بى ‏پشتوانان اى گنجينه بى ‏گنجان !
اى نيك آزمايش اى بزرگ اميدوارى و از عز و شكوه ناتوانان
اى نجات دهنده غريقان اى نجات بخش هالكان اى نعمت ده اى نيكو اى بخشنده اى خوشرفتار ! تويى كه ‏براى تو سياهى شب و روشنى روز و تابش ماه و شعاع خورشيد و شرشر آب و صداى درخت سجده كرد.
اى خدا انبازى براى تو نيست ! بار خدايا ما را به از آنچه گمان برند بگردان و آنچه از (بدي هاى) ما ندانند بيامرز و بدانچه گويند از ما بازخواست مفرماى .
بس است مرا خداى نيست معبود حقى جز او بر او توكل كردم و اوست پروردگار عرش بزرگ ! به او گرويديم هر چه هست از نزد پروردگار ما است و ياد آور نشود جز صاحبان خرد.
پروردگارا كج مكن دلهاى ما را پس از آنكه راه نمودى ما را و ببخش براى ما از پيش خودت رحمت زيرا كه تويى پر بخشش.
منبع

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

روز اول محرم

اول محرم هر سال اولين روز سال قمري است. از امام محمدباقر(عليه السلام) روايت شده است: «آن كس كه اين روز را روزه بدارد، خداوند دعايش را اجابت مي‌كند، همانگونه كه دعاي زكريا(عليه السلام) را اجابت كرد.»(8)

دو ركعت نماز خوانده شود و پس از آن سه بار دعاي زير قرائت گردد:

«اللّهم انت الاله القديم و هذه سنةٌ جديدةٌ فاسئلك فيها العصمة من الشيطان و القوَّة علي هذه النّفس الامّارة بالسُّوء»(9)؛
بارالها! تو خداي قديم و جاوداني و اين سال، سال نو است، از تو مي‌خواهم كه مرا در اين سال از شيطان حفظ كني و بر نفس اماره (راهنمايي كننده) به بدي پيروز سازي.
منبع

اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَیْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِكُمْ

سلام بر تو اى ابا عبداللّه و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ، بر تو از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من زنده ام و برپا است شب و روز و قرار ندهد این زیارت را خداوند آخرین بار زیارت من از شما


اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

سلام بر حسین و بر پسرحسین (على) و بر فرزندان حسین و بر اصحاب و یاران حسین

بند سوم ترجیع بند محتشم
کاش آن زمان سرادق گردون نگون شدي
وين خرگه بلند ستون بيستون شدي
کاش آن زمان درآمدي از کوه تا به کوه
سيل سيه که روي زمين قيرگون شدي
کاش آن زمان ز آه جهان سوز اهل بيت
يک شعله برق خرمن گردونِ دون شدي
کاش آن زمان که اين حرکت کرد آسمان
سيماب وار گوي زمين بي سکون شدي
کاش آن زمان که پيکر او شد درون خاک

جان جهانيان همه از تن برون شدي
کاش آن زمان که کشتي آل نبي شکست
عالم تمام غرقه درياي خون شدي
آن انتقام گر نفتادي به روز حشر
با اين عمل معامله ي دهر چون شدي
آل نبي چو دست تظلم برآورند
ارکان عرش را به تلاطم درآورند

زینب ،
زینت پدره ، اسطوره مقاومت ، همچون علی محکم واستوار (پس از دیدن اینهمه مصیبت) در میدان قدم می زد.
زینب بلا کش نبوده!
وقتی بر جنازه برادر حاضر میشه ، دو دست خودش رو زیر بدن میزارن و می فرماین:

ربنا تقبل منا هذا القربان

بند چهارم ترجیع بند محتشم

برخوان غم چو عالميان را صلا زدند
اول صلا به سلسله ي انبيا زدند
نوبت به اوليا چو رسيد آسمان طپيد
زان ضربتي که بر سر شير خدا زدند
آن در که جبرئيل امين بود خادمش
اهل ستم به پهلوي خيرالنسا زدند
بس آتشي ز اخگر الماس ريزه ها
افروختند و در حسن مجتبي زدند
وانگه سرادقي که ملک مجرمش نبود
کندند از مدينه و در کربلا زدند
وز تيشه ي ستيزه در آن دشت کوفيان
بس نخلها ز گلشن آل عبا زدند
پس ضربتي کزان جگر مصطفي دريد
بر حلق تشنه ي خلف مرتضي زدند
اهل حرم دريده گريبان، گشوده مو
فرياد بر در حرم کبريا زدند
روح الامين نهاده به زانو سر حجاب
تاريک شد ز ديدن آن چشم آفتاب


مرحبا به محتشم که چه خوب ورسا زنجیره خبیث یزیدیان رو معرفی می کنه و سرمنشا این جنایت عظیم رو معرفی می کنه.

همان مردم که از حیدر بریدند
حسین بن علی را سربریدند

بند پنجم ترجیع بند محتشم

چون خون ز حلق تشنه او بر زمين رسيد
جوش از زمين به همه عرش برين رسيد
نزديک شد که خانه ي ايمان شود خراب
از بس شکستها که به ارکان دين رسيد
نخل بلند او چو خسان بر زمين زدند
طوفان به آسمان ز غبار زمين رسيد
باد آن غبار چون به مزار نبي رساند
گرد از مدينه بر فلک هفتمين رسيد
يکباره جامه در خم گردون به نيل زد
چون اين خبر به عيسي گردون نشين رسيد
پر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش
از انبيا به حضرت روح الامين رسيد
کرد اين خيال وهم غلط که ارکان غبار
تا دامن جلال جهان آفرين رسيد
هست از ملال گرچه بري ذات ذوالجلال
او در دل است و هيچ دلي نيست بي ملال

سلام
ای که بر سر می زنی ، گویا حسین گم کرده ای!
از ازل بودست حسین، لیکن ، تو خود گم کرده ای!

در همه سالان تو اشک می ریزی و گریان شوی!
یک شبی را تو به فکر آ، که هدف گم کرده ای!

غریب آشنای عزیز
بنظر من اگه در هر اظهارنظری " ملاک ومعیار " داشته باشیم ، می تونیم بخوبی باورهامونو رو شکل بدیم .
اگه منظور از "در همه سالان تو اشک می ریزی و گریان شوی!" تخطئه اشک بر اباعبدالله (ع) باشه با تابلوی زیبای تفکر وتعقل ، از نظر من مردوده چراکه :
درروایات ما هم به تفکر وتعقل امر شده ایم وهم اجر وثواب "برپائی واقامه عزا وگریه براباعبدالله الحسین" بسیار ممدوح عنوان شده.
مگه کسی که به یه چیزی/کسی محبت داره ، برا ابراز محبتش به استدلال و... نیاز داره؟:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط BABY

غریب آشنای عزیز
بنظر من اگه در هر اظهارنظری " ملاک ومعیار " داشته باشیم ، می تونیم بخوبی باورهامونو رو شکل بدیم .
اگه منظور از "در همه سالان تو اشک می ریزی و گریان شوی!" تخطئه اشک بر اباعبدالله (ع) باشه با تابلوی زیبای تفکر وتعقل ، از نظر من مردوده چراکه :
درروایات ما هم به تفکر وتعقل امر شده ایم وهم اجر وثواب "برپائی واقامه عزا وگریه براباعبدالله الحسین" بسیار ممدوح عنوان شده.
مگه کسی که به یه چیزی/کسی محبت داره ، برا ابراز محبتش به استدلال و... نیاز داره؟:72:

---

سلام بی بی
بله من هم با شما موافقم. در ابیات برگزیده مراد تاکید بر تعقل به عنوان روح سوگواری سیدالشهدا بوده است نه نفی سوگواری. شاید اگر کل ابیات آورده شود، مسئله روشنتر شود.

چون شنیدم از ثواب اشک و ماتم بر شهید کربلا
مویه کردم بر حسین، چون طفل مادر گم کرده ای
با خودم گریان و احزان ، یاد آرم رنج یاران
هاتف غیب گویدم، آیا حسین فهم کرده ای؟
به چه عالیست سوگواری امام عاشقان
گوئیا در نینوا، جانت فدایش کرده ای
چون جدا گشتی تو از راه امام مومنان
روز محشر گویدت رو، قصد دیگر کرده ای
ای که بر سر می زنی، گویا حسین گم کرده ای
از ازل بودست حسین، لیکن تو خود گم کرده ای
در همه سالان تو اشک می ریزی و گریان شوی
یک شبی را تو به فکر آ، که هدف گم کرده ای
این هدف هم اشک و هم آهست ، هم طی مسیر
چون چنین کردی بیا، ترک تعلق کرده ای
اینکه گویند ای غریبه ، آشنایی با حسین فاطمه
چون که اشکت را عجین با خوی حیدر کرده ای

خیلی عالی بود غریب آشنای عزیز، البته من با عقائد و طرز فکرتون آشنام ، مواردی که به ذهنم می رسه رو میارم.
این هدف هم اشک و هم آهست ، هم طی مسیر - محبت یعنی همین ، بنظرم ماها همین که بتونیم محب علی وآل علی (علیهم السلام) باشیم مارو بس. با شیعه حضرات ائمه خیلی فاصله داریم
چون چنین کردی بیا، ترک تعلق کرده ای
اینکه گویند ای غریبه ، آشنایی با حسین فاطمه
چون که اشکت را عجین با خوی حیدر کرده ای

ممنون:72:

باز از راه محّرم غم رسید
از زمین و آسمان ماتم رسید

خرقه ها را بار دیگر تن کنید
آتشی در قلب این خرمن کنید

طبل و شیپور عزا را سر دهید
هفت اقلیم عطش را در دهید


حای آن، حامیم ذات کبریا
سین آن سرها ز پیکرها جدا

یای آن یکتا پرست و یذکرون
نون آن باشد قسم بر یسطرون

سینه از درد فراغت خسته است
دل به روی غیر تو او بسته است

هیچ دانی در دلم جا کرده ای؟
عرش حق، شش گوشه بر پا کرده ای...

عشق بازی با تو معنا میشود
نور حق با تو هویدا میشود

السلام ای شاه مظلوم و غریب
السلام ای آیه ام من یجیب

السلام ای نور چشم مصطفی
السلام ای خامس آل عبا...

اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَیْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِكُمْ

سلام بر تو اى ابا عبداللّه و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ، بر تو از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من زنده ام و برپا است شب و روز و قرار ندهد این زیارت را خداوند آخرین بار زیارت من از شما


اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

سلام بر حسین و بر على بن الحسین و بر فرزندان حسین و بر اصحاب و یاران حسین

آبروي "حسين" به كهكشان مي ارزد...
يك موي "حسين" بر دو جهان مي ارزد....
گفتم كه بگو بهشت را قيمت چيست؟
گفتا كه "حسين" بيش از آن مي ارزد...:72:

بسم الله الرحمن الرحیم.......

یا ایتها النفس المطمئنه
ای نفس قدسی مطمئن ودل آرام
ارجعی الی ربک راضیه مرضیه
[size=small]امروز به حضور پروردگارت باز آی که تو خوشنود واو راضی از توست
فادخلی فی عبادی
[/size]باز آی ودر صف بندگان خاص در آی
وادخلی جنتی
وبا خوشنودی در بهشت داخل شو
«« آیات 27-30 سوره فجر »»

زان یار دلنوازم شکری ست با شکایت
گر نکته دانی عشقی خوش بشنو این حکایت

بی مزد بود و منت ، هر خدمتی که کردم
یارب مباد کس را مخدوم بی عنایت

ای آفتاب خوبان می جوشد اندرونم
یک ساعتم بگنجان در سایه عنایت

رندان تشنه لب را آبی نمیدهد کس
گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت

هرچند بردی آبم روی از درت نتابم
جور از حبیب خوشتر کز مدعی رعایت

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا
سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

چشمت به غمزه مارا خون خورد و می پسندی
جانا روا نباشد خونریز را حمایت

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود
از گوشه ای برون آی کوکب هدایت

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود
زنهار از این بیابان وین راه بی نهایت

این راه را هدایت صورت کجا توان بست
کش صد هزار منزل بیش ست در هدایت

عشقت رسد به فریاد ور خود به سان حافظ
قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت

(حافظ )

یوسف حسین یا رب افتاده به میدان است
یا رب این علی اکبر باشد که مرا جان است
ای باب حاجات حسین
بهر حرم مشکل گشا
گل تشنه به حرم بود به امیدت یا عباس یا عباس
به سکینه چه بگویم چه رسیدت یا عباس یا عباس
کاروانی امده اینک به دشت کربلا

میان دل ز عشقت لاله باغیست
بحمدالله وجودم مست ساقیست
بساط گریه را اماده سازید
که چند شب تا محرم وقت باقیست

السلام علیک یا اباعبداله الحسین
اشفع لنا عندالله

التماس دعا دارم دوستان

السلام علیک یا اباعبداله الحسین
عالم همه محو گل رخسار حسین است
ذرات جهان در عجب کار حسین است
دانی که چرا خانه حق گشته سیه پوش
یعنی که خدای تو عزادار حسین است

دوستان اگه دلتون شکست یاد منم بکنید و برام دعا کنید:323:

امام حسین و مناجات عاشقانه

دعا رمزی بین عاشق و معشوق است، هر زمانی انسان می‏خواهد، با خدای خویش سخن

بگوید، دعا بخواند، و اگر خواهان شنیدن کلام الهی و دوستدار صحبت کردن معشوق خویش

است، قرآن بخواند. لذا در زندگی انبیاء و ائمه‏علیهم السلام تلاوت آیات و دعا خواندن جایگاه

ویژه‏ ایی دارد.


حضرت امام حسین علیه السلام در حساسترین لحظات دست مناجات را بلند کرد و فرمود:

«اَللَّهُمَّ اَنْتَ ثَقْتَیِ فِی کُلِّ کَربٍ وَ اَنتَ رَجآئی فِی کُلِّ شِدَّةٍ وَ اَنْتَ فِی کُلِّ اَمْرٍ نَزّلَ بِی ثِقَةٌ

وَعِدَةٌ؛ \" 1 \" خدایا، تو اطمینان و تکیه گاه من در همه سختی‏ها هستی، و تو امید من در

همه مشکلات و گرفتاریها هستی و تو در هر پیش آمدی از اموری که به من فرود می‏آید،

وسیله اعتماد و پناه من هستی».


حضرت امام حسین علیه السلام وقتی که به زمین کربلا رسید، همه فرزندان و برادران و اهل

بیت را جمع نمود. سپس به آنها نظری نمود، ساعتی اشک ریخت، و فرمود: «اَلّلهُمَّ اِنَّا عِتْرَةُ

نَبِیِکَ مُحَمَّدٍ وَ قَدْ اُزْعِجْنَا وَ طُرِدْنا، وَ اُخْرِجْنا عَنْ حَرَمِ جَدِّنا، وَ تَعَدَّتْ بَنُواُمَیَّةِ عَلَیْنا اَللَّهُمَّ فَخُذْ لَنا

بِحَقِّنَا، وَ انْصُرنَا عَلَی القَومِ الکَافِریِن؛ \" 2 \" خدایا! ما عترت پیامبر تو حضرت محمد صلی الله

علیه وآله وسلم هستیم، ما به زحمت افتادیم و از دیارمان طرد شدیم و از حرم جدمان خارج

شدیم، و بنی امیه برما ستم نمودند، خدایا! حق ما را از آن‏ها بگیر، و ما را بر گروه کافر یاری

فرما».


جمله‏ ای از دعای عرفه حضرت، «اَللَّهُمَّ اجْعَلْنِی اَخْشاکَ کَاَنّی اَراکَ وَ اَسْعِدْنی بِتَقْویکَ وَ لا

تُشْقِنی بِمَعْصِیَتِکَ وَ خِرْلی فِی قَضآئِک وَ بارِکْ لی فی قَدَرِکَ؛ \" 3 \" خدایا! قرار بده مرا که از

تو بترسم، مثل کسی که او را می‏بینم و مرا با نافرمانی خود به شقاوت و پستی نیانداز و

خوبی‏ها را در حکم خویش برای من قرار بده و برکت را در تقدیرت برایم مقدر فرما».


«اَللَّهُمَّ اجْعَلْ غِنَایَ فِی نَفْسی وَ الیَقینَ فِی قَلْبِی وَ الأِخْلاصَ فِی عَمَلِی وَ النُّورَ فِی بَصَری وَ

البَصیِرَةَ فِی دینی وَ مَتِّعْنی بِجَوارِحِی وَ اجْعَلْ سَمْعی وَ بَصَرِیَ الوارِثَیْنَ مِنّی وَ انْصُرْنی عَلی مَن

ظَلَمْتِی؛ \" 4 \" خدایا! قرار بده بی‏نیازی در وجودم و یقین را در دلم و اخلاص را در کارهایم، و

نور را در چشمم و شناخت و شعور در دینم و با اعضای بدنم مرا بهره‏مند فرما و گوش و

چشمم را دو وارث من قرار بده و مرا بر کسانی که به من ستم می‏نمایند یاری فرما».


داستان

«حاتِم اَصَمّ» از عابدان وارسته و مخلص بود. یکی از مسلمین به نام «عُصام بن یوسف» نزد او

آمد و از روی اعتراض به او گفت: تو چگونه نماز می‏خوانی؟

حاتم گفت: هنگامی که وقت نماز فرا می‏رسد، برمی‏خیزم، وضوی ظاهری و وضوی باطنی می‏گیرم.

عصام گفت: «وضوی باطنی چگونه است؟»

حاتم گفت: «در وضوی ظاهر، اعضای وضو را با آب می‏شویم. اما در وضوی باطن، آن اعضاء را با

هفت خصلت می‏شویم: 1) توبه، 2) پشیمانی از گناهان سابق، 3) ترک دلبستگی به دنیا، 4)

ترک تعریف و ستایش مخلوقات، 5) ترک ریاست مادی 6) ترک کینه، 7) ترک حسادت. سپس

به مسجد می‏روم و آماده نماز می‏شوم. در حالی که کعبه را پیش رو می‏بینم و خود را در برابر

خدای بزرگ یکپارچه محتاج می‏نگرم. گویی در محضر خدا هستم، بهشت را در طرف راست و

دوزخ را در طرف چپ و عزرائیل را پشت سر خود مشاهده می‏کنم و گویی پاهایم روی پل صراط

قرار گرفته است و این نماز، آخرین نماز من است؛ سپس نیت می‏کنم و تکبیر پاک می‏گویم و حمد

و سوره را با تفکر و تأمل می‏خوانم؛ آنگاه رکوع را با تواضع و خشوع انجام می‏دهم و سپس

سجده را با تضرع و زاری بجا می‏آورم و تشهد را با امید می‏خوانم و سلام نماز را با اخلاص

می‏گویم. مدت سی سال است، که نماز من این گونه است».

عصام به حاتم گفت: «این گونه نماز خواندن را شخصی غیر از تو نمی‏تواند انجام دهد.»

سپس گریه سختی کرد و از خدا خواست، که چنین حالت عبادت را به او عنایت کند. \" 5 \".


پیام‏های داستان

1. دعا راه ارتباط مخلوق با خالق است.

2. دعا وسیله آرامش روحی و جسمی و یک نوع امیدواری در میان همه ناامیدی‏ها به رحمت بیکران الهی است.

3. همه انسان در هر مرتبه ‏ایی از کمالات انسانی باشند ، نیاز به مناجات‏ و نجوا گری در محضر الهی دارند.

4. هر چه انسان در معرفت و شناخت بالاتر باشد. مناجات و عشق بازی او در خلوت شب و دل بیشتر می‏باشد.

5. دعا از سیره مستمره همه انبیاء و ائمه علیهم السلام اولیاء و خاصان درگاه الهی و همه مردم با ایمان می‏باشد.

«اِلهی اَذِقْنی حَلاوَةَ ذِکْرِک؛ خدایا شیرینی یادت را به ذائقه من بچشان».


اهداف قیام حسینی

حضرت امام حسین علیه السلام اهداف قیام خویش را بوسیله نامه‏ائی به بزرگان بصره نوشت

و آن‏ها را جهت یاری خویش فرا خواند: «مِنَ الحُسَینِ بنِ عَلِیٍّ علیه السلام الی مالِکِ بْنِ

مِسمَعٍ، وَ الاَحْنَفِ بْنِ قَیْسٍ، وَ المُنْذِرِبْنِ جاروُدٍ، وَ مَسْعُودِ بنِ عَمْرٍو وَ قَیسِ بنِ الهَیتِم. سَلامٌ

عَلَیکُم، اَمَّا بَعدُ فَاِنِّی اَدْعُوکُم اِلی اِحْیآءِ مَعالِمَ الْحَقَّ وَ اِماتَة البِدَعِ، فَاِنْ تُجیبُوا تَهْتَدُوا سُبُلَ

الرَّشادِ». \" 6 \" درود بر شما، اما بعد، به درستی که من شما را به جهت زنده کردن

پایه‏ های دین و مرگ و نابودی بدعت هایی (که گذشتگان پایه‏گزاری نمودند، دعوت می‏نمایم).

اگر اجابت نمودید، به راه رشد هدایت شده‏اید».


حضرت امام حسین علیه السلام در نامه ‏ائی به برادرش محمد حنیفه بعد از شهادت به توحید

و رسالت حضرت خاتم الانبیاء صلی الله علیه وآله وسلم و شهادت به حقانیت بهشت و جهنم

و خارج شدن از قبرها و آمدن قیامت نوشت:«وَ اِنّی لَم اَخرُجْ اَشَراً و لا بَطَراً وَ لا مُفسِداً وَ لا

ظالِماً و اِنَّما خَرَجتُ لِطَلبِ الاِصلاحِ فِی اُمَّةِ جَدّی، وَ شیعَة اَبی عَلیّ بن ابیطالب اَن آمَرَ

بِالمَعرُوف وَ اَنْهی عَنِ المُنْکَرِ وَ اَسیرُ بَسیرَةِ جَدّی وَ اَبی؛ \" 7\" به درستی که من به عنوان

شرارت و سرکشی و فساد نمودن و ظلم کردن از [مدینة الرسول خارج نشدم. همانا به

درستی که برای طلب اصلاح در امت جدم و شیعیان پدرم علی بن ابیطالب‏علیه السلام خارج

شدم، برای این که امر به معروف و نهی از منکر نمایم. و در مسیر و روش جدم و پدرم حرکت

کنم».


در ادامه حضرت فرمود: «فَمَنْ قَبِلَنی بِقَبُولِ الْحَقِّ فَاللَّهُ اَوْلی بِالْحَقِّ، وَ مَنْ رَدَّ عَلَیَّ هذا اَصْبِرُ

حَتّی یَقْضی اللَّهُ بَیْنی وَ بَیْنَ الْقَومِ بِالْحَقِّ وَ هُوَ خَیْرُ الحاکِمینَ؛ \" 8 \" پس کسی که از من

پذیرفت با پذیرفتن حق [مطلوب حاصل شده] پس خداوند سزاوارتر به حق است و کسی که

بر علیه من [مطالب را] رد کند. من صبر می‏کنم تا خداوند بین من و قومم به حق قضاوت نماید.

و او بهترین حکم کنندگان است».


حضرت علی علیه السلام، امیر بیان، اهداف قیام را این گونه بیان می‏نماید: «اَللهُمَّ اِنَّکَ تَعلَمُ اَنَّهُ

لَمْ یَکُنِ الّذی کَانَ مِنّا تَنافُسَاً فی سُلطانٍ و لا اِلِتمَاسُ شئٍ مِن فُضُولِ الحُطَامِ؛ \" 9 \" خدایا

به درستی که می‏دانی، از جانب ما اشتیاقی به سلطنت و حکومت نمی‏باشد و ما در خواستی

برای چیزی از بهره‏های دنیا نداریم». حضرت علی علیه السلام در ادامه بیانات خویش

می‏فرماید: «وَ لکِن لِبَزِزَ المَعالِمَ مِن دینِکَ وَ نُظهِرَ الاِصلاحَ فِی بِلادِکَ فَیَأمَنَ المَظلُومُونَ مِن

عِبادِکَ وَ تُقَامَ المُعَطَّلَةُ مِن حُدُودِکَ؛ \" 10\" قیام برای این که پایه‏های دین تو (ای خدا) آشکار

شود و اصلاح را در شهرهای تو ظاهر نماییم، تا ستمدیدگان از بندگان تو در امان باشند و

حدود و احکام تو تعطیل نگردد».


آری این‏ها بیان اهداف نهضت علوی و حسینی بود. که در جهت اصلاح جامعه و زدودن مفاسد

اجتماعی و حاکم نمودن اخلاق زیبای انسانی، نجات دادن محرومین و مظلومین از زیر ستم و

چکمه ظالمین و زنده نمودن حدود الهی و دینی و ریشه کن کردن رفتارها و کارهای حرام

شرعی و عقلی و عرفی، همه این‏ها در جهت تحقق آرمان‏های رسالت حسینی و علوی

می‏باشند.



====================================

پی‏ نوشت‏ها:

1- بحارالانوار، ج 91، ص 211

2- بحارالانوار، ج 44، ص 382

3- بحارالانوار، ج 95، ص 218

4- بحارالانوار، ج 95، ص 218

5- داستان دوستان، ج 3، ص 210

6- نهج الشهاده، ص 276

7- بحارالانوار، ج 44، ص 328

8- بحار الانوار، ج 44، ص 330

9- بحار، ج 67، ص 79

10- نهج البلاغه، صبحی صالح، خ 131

منبع: سایت راسخون.

محرم ماه عزاست.
آنجا که عزیزترین انسانها، که مایه فخر زمینیان است به فجیعانه صورت به شهادت می رسند


محرم ماه افتخار است.
آنجا که انسان می تواند به آنجا برسد که از همه تعلقات خود به یکباره دل بکند و وجود عزیزش و دلبندانش را در طبق اخلاص بگذارد

محرم ماه انتخاب است.
آنجا که مرز باریک و گرد و غبار گرفته حق و باطل کمرنگ می شود و انسان باید براساس معیارهای وحی آنها را بیابد و انتخاب کند.

محرم ماه الگوست.
ماهی که در آن حسین به ما می گوید که اصل و اساس چیست و چگونه و با چه می توان آنرا احیاء کرد. آنجا که خود امام قبل از هر حرفی عمل می کند و با خونش و با فدایی کردن عزیزانش عملا به ما الگو می دهد.

محرم ماه فهم هست.
وقتی که جهل و علم های آمیخته شده با هوس امور را بر ما مشتبه می کنند. این پاکبازی هست که می تواند فهم ما را به راهمان برجسته سازد.

محرم ماه توکل است.
وقتی که ابزاری نیست، سرمایه ای نیست، امکاناتی نیست و دستمان خالی هست به جز علی اصغری شش ماهه نیست، باز هم می توانیم در برابر انبوه انبوه دشمن مسلح بایستیم و با توکل بر او بدانیم که پیروز حقیقی خواهیم ماند.
محرم ماه تجدید میثاق است.

محرم ماه معیار است.
می آموزیم که با وصل به او ، با وصل به وحی و با وصل به امامت و ولایت می توانیم مسیر را بیابیم و سردرگم نمانیم.


محرم ماه عشق است.
اگر عشق فنا شدن در معشوق باشد به نحوی که اثری از عاشق نباشد. اگر عشق قربان شدن هست. اگر عشق اسماعیل گونه ذبح شدن به پیش معشوق هست. همه را یکجا می توان در حسین و یارانش دید.

محرم ماه شهادت است.
شاهد بودن و گواه بودن و زنده بودن را با محرم معنا می توان بخشید.
شهدی شیرین تر از آن نیست که وجودت را در مسلخ عشق فدا کنی.

محرم ماه هدف های والاست.
محرم گذر از روزمرگی خوردن و خوابیدن است. محرم فراتر از شکم و شهوت هست ، محرم واری حسرت گذشته و لذت امروزه و نگرانی های فرداست. محرم مالامال اهداف متعالی هست. محرم ماه برون رفت از روز مرگی هاست.

محرم ماه پافشاری بر ارزشهاست.
محرم پایان بی تفاوتی آدمی در قبال جامعه است. محرم اوج مسئولیت و جان نثاری برای ارزشهای والای انسانهاست. ارزشهایی که پیامبران برای برپاداشت آنها به رسالت مبعوث شده اند.

محرم ما تشخیص است.
محرم ما محک هست. ماه شناسایی سره از ناسره است. محرم ماه یافتن جاده اصلی و صراط مستقیم انسانیت است. آنجا که هزاران دین و آئین نوظهور سعی در مشوش کردن اذهان می کنند. راه آدمی در محرم تشخیص داده می شود.

محرم ماه امربه معروف و نهی از منکر است.
آری محرم به ما می می گوید رسالتمان در برابر جامعه و دیگران بی تفاوتی نیست. تا ستمگران و دنیا دوستان ارزشها را ذبح کنند و ما به خود مشغول باشیم. گاهی تا فدایی کردن خودمان و علی اصغرهایمان باید مقابله و مباره کنیم.

محرم ماه بقاست.
آری محرم برای همیشه می ماند. حسین همیشه خواهد ماند. حتی اگر صد پاره اش کنند. و یزیدیان نخواهند ماند حتی اگر بر سر کشته حسین قهقه مستانه سر دهند.

محرم ماه یاوران حسین است.
محرم برای یاران حسین در همه زمانها و مکانها ساری و جاری هست. و هزاران جواد پیرو حسین و محرم اویند.
راستی جواد عزیز دلم، میدونی چقدر دلم برایت تنگ شده است.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط غریب آشنا

چون شنیدم از ثواب اشک و ماتم بر شهید کربلا
مویه کردم بر حسین، چون طفل مادر گم کرده ای
با خودم گریان و احزان ، یاد آرم رنج یاران
هاتف غیب گویدم، آیا حسین فهم کرده ای؟
به چه عالیست سوگواری امام عاشقان
گوئیا در نینوا، جانت فدایش کرده ای
چون جدا گشتی تو از راه امام مومنان
روز محشر گویدت رو، قصد دیگر کرده ای
ای که بر سر می زنی، گویا حسین گم کرده ای
از ازل بودست حسین، لیکن تو خود گم کرده ای
در همه سالان تو اشک می ریزی و گریان شوی
یک شبی را تو به فکر آ، که هدف گم کرده ای
این هدف هم اشک و هم آهست ، هم طی مسیر
چون چنین کردی بیا، ترک تعلق کرده ای
اینکه گویند ای غریبه ، آشنایی با حسین فاطمه
چون که اشکت را عجین با خوی حیدر کرده ای

---

گفتگوی حر با امام حسین (ع) در قالب این مثنوی بسیار زیبا (خدا به سراینده اش جزای خیر عطا کند)

...

بعد از اين خشکيده بر لب خنده ام
بسکه از طفلان تو شرمنده ام
مهربان آلوده ام پاکم نما
زير پاي زينبت خاکم نما
ديد حر از پاي تا سر حُر شده
سنگ جسته گوهر خود ، دُر شده
رو به سويش کرد شاه عالمين
گفت با حر اينچنين مولا حسين
با سپاهت راه ، سد کردي به من
نيستي بد گر چه بد کردي به من
تو نبودي قلب پر غم داشتم
در سپاهم حُر تو را کم داشتم
ما پي امداد تو بر خواستيم
گر تو پيوستي به ما ، ما خواستيم
عذر کمتر جو که در اين بارگاه
عفو مي گردد به دنبال گناه
توبه را ما ياد آدم داده ايم
ما برائت را به مريم داده ايم
مُرده را ما خود مسيحا مي کنيم
درد را عين مداوا مي کنيم
نيستي در بين ما ديگر غريب
دوست مي دارم تو را مثل حبيب
سربلندي خصم دون پستت گرفت
خاک پاي مادرم دستت گرفت
گر چه صد جرم عظيم آورده اي
غم مخور رو بر كريم آورده اي
...

ای ساقی میخانه



من مستموودیوانه



بااین می جانانه



ماراکه بردخانه



گرمستموومدهوشم



ازعشق تومی جوشم



من جام یداللهی



ازدست تومی نوشم



هرکس به کسی نازد



ماهم به تومینازیم



یایادحسین تو



شوری به دل اندازیم.

لا يوم كيومك يا ابا عبد الله‏«ع‏»
اى ابا عبد الله!هيچ روزى همچون روز تو(عاشورا)نيست.مضمون سخنى اززين العابدين‏«ع‏»است.روزى امام سجاد«ع‏»به پسر عباس‏«ع‏»نگاه كرد و گريست.ياد ازروز احد كرد كه حمزه در آن كشته شد،سپس ياد از موته كرد كه جعفر بن ابى طالب آنجا به‏شهادت رسيد.


امام حسن مجتبى و امير المؤمنين‏«ع‏» نيز خطاب به سيد الشهدا«ع‏»فرموده‏اند:«لا يوم كيومك يا ابا عبد الله‏»

گر چه همه شهادتهاو مصيبتهاى اهل بيت پيامبر،سنگين و اندوهبار است،اما آنچه در كربلا گذشت، بالاترين‏داغ و سوگ بود و هيچ حادثه‏اى به دلخراشى عاشورا و هيچ امامى و شهيدى به مظلوميت‏ابا عبد الله‏«ع‏»و فرزندان او نيست.
اين است كه از جمله فوق،بعنوان تسلاى خاطرداغديدگان هم استفاده مى‏شود و اين توصيه ائمه است كه هر گاه مصيبتى براى شما پيش‏آمد،از عاشورا و مصائب اهل بيت‏«ع‏»ياد كنيد،تا تحمل داغ بر شما آسان شود.


******
معالى السبطين،ج 2،ص 10،
مناقب،ابن شهر آشوب،ج 4،ص 86