شوهرم داره به من خیانت می کنه

اول تکلیفتو مشخص کن ببینم می خوای با این مرد زندگی کنی یا نه؟ فکر می کنی راه اصلاح مردی که داره سناریو دوران مجردی اش رو دوباره پیاده می کنه چیه؟

دعوا و قهر و داد و بیداد که تا الان نتیجه نداده داده؟مطرح کردن با بزرگترا چی؟ نتیجه میده؟

من فکر می کنم همسر شما سر لج با خودش و شما و زندگیش افتاده. نمی دونم چی بهش گفتید که میگه از دلم نمیره من همه تاپیکهای شمارو نخوندم اما بهتون نوصیه می کنم که نسبت به ارتباطاتش با دخترهای دیگه بی خیال بشید. البته در ظاهر چونکه در باطن مطمئنا این قضیه باعث آزار شماست. یکجوری رفتار کنید انگار انقدر قدر و قیمتتون بالاست که وجود اون دخترها ذره ای اعتماد بنفستون رو تکون نمیده.
بیشتر سرگرم خودتون باشید و روتین های زندگیتون رو عوض کنید. مثلا اگر قبلا هر وقت میومد خونه شما بودید اینبار بعضی روزها اون موقع خونه نباشید و بهش اطلاع هم ندید. بعضی کارهای خونه رو که از سر لطف انجام می دادید دیگه انجام ندید و حسابی حس کنجکاوی شو تحریک کنید. اینجوری اگر هی خواست به بهانه های مختلف صداتونو دربیاره و توجهتونو جلب کنه بدون اینکه عکس العمل پیجیده ای داشته باشید مطمئن باشید ایشون داره لجبازی می کنه و با ادامه این روش، با مطرح کردن توقعاتتون از موضع قدرت، ایشون رو به زندگی برگردونید.البته توجه کنید که این امر زمانبره و باید صبر و تحمل زیادی داشته باشید. در دوره بی خیالیتون بند رو آب ندهید و ایشون رو متوجه حساسیت خودتون نکنید.

سرافراز عزیز با تشکر از نظرت اگه همه پستهای منو می خوندی متوجه می شدی من بارها گفتم می خوام زندگیمو نجات بدم و به روزهای خوبمون برگردیم
و مطمئنم که به بزرگترها گفتن نتیجه ای نداره نتیجه خوب نداره

- - - Updated - - -

من فقط یه بار تو دعوا سرش منت گذاشتم که شرکتی که به اینجا رسیده من به اینجا رسوندمش بعد هم هزار بار عذرخواهی کردم و گفتم که فقط از روی عصبانیت این حرفو زدم اما خودش بارها تو دعوا حرفای بدتر زده بود بعد که آشتی می کردیم می گفتم دل آدمو نشکن هر حرفی که به دهنت می رسه نگو تحملش سخته و اون می گفت که تو دعوا که حلوا پخش نمی کنن من فقط یک بار خواستم به شیوه خودش دعوا کنم جواب زحمات 5 ساله و عشق من این نبود

- - - Updated - - -

من نمی تونم ساعتی که شوهرم میاد نباشم چون 12 شب فکر می کنم اصلا درست نیست یه خانم تو خونش نباشه

خانم! خیلی ناامیدید. با ناامیدی به همه پستها نگاه می کنید. در درون خودتون باور به لاینحل بودن مشکل دارید. ماجرای اون سریال رو که براتون نوشتم نخوندید؟
عشق شما نمرده. بلکه از شکلی به شکل دیگه تغییر پیدا کرده. من میخوام کمکتون کنم مشکلتون رو حل کنید.
گفتم روتین زندگیتون رو عوض کنید. من به شما توصیه خاصی نمی کنم اما میخوام شوهرتون رو متوجه شما بکنم.
زمانی توی یک مدرسه راهنمایی مربی یک کلاس آموزشی بودم. بچه ها بسیار شلوغ و پرسر و صدا بودند. می دونید؟ مادامی که شما حرف بزنید اوناهم هی حرف می زنند و شیطونی می کنند. اما به محض اینکه ساکت میشدم و چند دقیقه ساکت می موندم صداها یکی یکی می خوابید و همه می خواستند بفهمند چی شده که من ساکتم!
حالا حکایت شماست. من میخوام با تغییر رویه زندگیتون عشق رو دوباره به یاد همسرتون بیارید همین! من بودم همون دوازده شب می رفتم خونه مادرم تا دنبالم بگرده. اگر برای شما ممکن نیست کار دیگه ای بکنید. نسبت به کارهایی که برای برانگیختن حساسیت شما می کنه بی خیال بشید. البته این نظر منه. اما امتحانش برای مدتی ضرری نداره. لااقل متوجه عکس العملهاش می شید و ازین بلاتکلیفی در می آیید.

من از وقتی که تو تالار حرفهامو می زنم آرومتر شدم امیدورم آرامشم ادامه داشته باشه سعی می کنم خودمو با وسیله های مختلف سرگرم کنم و با دخترم و خانوادم رفت و امد می کنم خیلی به همسرم و کارهاش دقت نمی کنم اما بعضی وقتها یهو فکر کارهاش به سرم می یاد و .... داغون می شم
امیدوارم با دیدن بی توجهی من به خودش بیاد برام دعا کنید
از کارشناسای محترم تقضا دارم نظر بدند

عزیزم تو واقعا صبر داری ولی این راهش نیس اگه تو واقعا دیدی و مطمئنی که دختر دوست میشه باید یه کاری کنی چون حتی اگه کاراشو تموم کنه و دوباره برگرده به زندگی با شما خاطراتش عذابت میده . فکر میکنی اگه یه مدت ازش جدا باشی یا اینکه بری خونه بابات درست میشه همسر شماست اخلاقاشو حتما میشناسید دخترتون چی با اون خوبه(همسرتونو میگم)

دخترمون رو خیلی دوست داره خیلی زیاد اما احساس می کنم رفتنم کار درستی نیست چون رفتارهاش موقع عصبانیت قابل پیش بینی نیست و فوق العاده مغرور هست می دونم اگه برگرده بخشیدنش کار سختیه اما الان به دنبال منطقی ترین و درست ترین راه حلم که کترین ریسک رو داشته باشه

- - - Updated - - -

کاش بشه دورباره آقای sci یا خانم ani بیان نظر بدن

خانم،
من نظرم رو قبلا به شما گفتم
به هیچ وجه منزل رو ترک نکنید
مشکل شما انفعال است و چون بسیار منفعل هستید این مشکلات را دارید.
من نگفتم مشکل شما گفتگو است... اون که مشکلاتتون رو به چه صورتی تا کنون حل می کردید یعنی با گفتگو که فرمودید متاسفانه قابل قبول نیست چون اگر مشکلات حل شده بودند و شما یا همسرتون جرات مند بودید الان مشکلی نبود
حالا اگر سوالی دارید بپرسید من در خدمتم

با تشکر از آقای sci به نظرتون چه طور رفتار کنم که جراتمند باشم درک نمی کنم میشه بفرمایید مثلا تو عمل تو این شرایط باید چه طوری باشم من مطالب رو خوندم اما فکر می کنم اینقدر فکرم مشغوله که تو زندگیه خودم نمی تونم به کار بگیرم نمی دونم الان تو خونه چه طوری باشم که این رفتار رو داشته باشم کاش یکی برام بگه تا این جا که خوندم نفهمیدم

فقط صبر کن شلوغ بازی در نیار اول خوب تحقیق کن از راهی که فکر می کنی لطمه نمی زنه مطمئن باش همه آدمها یه روزی از گناهاشون پشیمون می شن داره گناه می کنه در حق تو ظلم می کنه ولی خودش متوجه نیست درضمن یه مدت وقت بگذار دو یا سه ماه اصلا به رفتارهاش حساس نشو دیر می آد خونه چدر نمی آد تو زندگی کن به خاطر دخترت غرور خودت رو نشکن بگذار به اونجا برسه که برات مهم نیست اونوقت وقت توبه است البته شاید از سه ماه هم بیشتر بشه فقط توصیه من به عنوان یه خواهر صبره به عنوان کسی که تجربه داره

- - - Updated - - -

فقط صبر کن شلوغ بازی در نیار اول خوب تحقیق کن از راهی که فکر می کنی لطمه نمی زنه مطمئن باش همه آدمها یه روزی از گناهاشون پشیمون می شن داره گناه می کنه در حق تو ظلم می کنه ولی خودش متوجه نیست درضمن یه مدت وقت بگذار دو یا سه ماه اصلا به رفتارهاش حساس نشو دیر می آد خونه چدر نمی آد تو زندگی کن به خاطر دخترت غرور خودت رو نشکن بگذار به اونجا برسه که برات مهم نیست اونوقت وقت توبه است البته شاید از سه ماه هم بیشتر بشه فقط توصیه من به عنوان یه خواهر صبره به عنوان کسی که تجربه داره

من مطالب مفیدی رو از لینک چگونه منفعل نباشیم یاد گرفتم اما هنوز متوجه نشدم برای مشکل خودم چه گونه رفتار کنم ؟

- - - Updated - - -

آخه 6 ماه می گذره از شروع این مشکل البته الان نسبت به اون موقع بهتر شده قبلا می یومد می رفت تو اتاق درو می بست اما الان می یاد خونه دیگه تو همون جایی که من و دخترم نشستیم می شینه یا یه سری تغییرات دیگه اما الان چی کار کنم آیا با صبر کردن و مشغول کردن خودم به لذتها و سرگرمی های خانوادگی و ... که برای روحیه ام خوبه اوضاع بهتر می شه من می خوام رفتارم طوری باشه که اون متوجه اشتباهش بشه

سلام عزیزم.واقعا به صبرت غبطه میخورم ای کاش پیش یه مشاور خوب میرفتی یه کم پرس وجو کنی پیدا میکنی.انشاء.. با راهنمایی یه آدم کارشناس و تلاش خودت زندگیت روال قبلی رو میگیره.در ضمن توجه و توکل به خدا و خواستن از او از همه اینا مهمتره .برات دعا میکنم

سلام عزیزم.


همه پست های تاپیکت رو خوندم. چند نکته به نظرم میرسه که برات میگذارم.

1*

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

من مطالب مفیدی رو از لینک چگونه منفعل نباشیم یاد گرفتم اما هنوز متوجه نشدم برای مشکل خودم چه گونه رفتار کنم ؟

---

رفتار جرآتمندانه یه تکنیک روانشناسی نیست که قرار باشه این مشکل خاص شما رو برطرف کنه. بلکه زاییده یه نوع نگرشه. نگرشی که باعث میشه شما زندگی واقع بینانه تر، و رفتار اصولی تری داشته باشید. و اطرافیان تجسم واقعی تری از شما پیدا کنن.

داشتن رفتار جرآتمندانه لزوما به این معنا نیست که شما مشکلی نخواهی داشت. بلکه برخورد شما در مواجهه با این مشکلات متفاوت خواهد بود. هرچند این رفتار از بروز یا گسترش خیلی مشکلات هم جلوگیری خواهد کرد.

2* این نگرش با تمرین و گذر زمان ایجاد میشه.

و اصولش هم همون احترام به حقوق خودت و دیگران هست. من یکماه قبل از تاریخ عضویتی که زیر نام کاربریم میبینی، داشتم این تاپیک رو میخوندم و تمرین میکردم. و با وجود اینکه آدم خیلی منفعلی هم نبودم، باز هم خیلی جا برای رفتار جرآتمندانه تر داشتم. میخوام بدونی با یه روخونی ممکن نیست استفاده کامل کرده باشی. باید رفتارتون رو در موقعیت های مختلف کاوش کنید. باید تمرین کنید.


3*

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

من می خوام رفتارم طوری باشه که اون متوجه اشتباهش بشه

---

شوهرت متوجه اشتباهش هست! هر تلاشی در این زمینه وقت تلف کردنه. شما فقط باید واکنش مناسب به رفتارش نشون بدی. واکنش معتدل و محکم!

اشاره مستقیم به کارهاش نداشته باش. تا میتونی به مسیج بازی ها و بقیه کارهایی که بوسیله اونها میخواد تو رو تحریک کنه، بی محلی کن. مثلا وقتی با کسی صحبت میکنه، طوری رفتار کن انگار اصلا متوجه نشدی اونطرف خط یه دختر بوده. یا اصلا متوجه نشدی که شب داشته مسیج میداده.

واکنش مستقیم نشون نده، اما رفتارت رو تا حدودی باهاش جدی تر کن. چهره جدی اما حمایتگر داشته باش.

رفتارهای عاشقانه رو کمتر کن، اما محبتت رو دریغ نکن.

خونه رو مدیریت کن. نظم و آرامش رو برقرار کن. نذار خونه طوفان زده به نظر برسه. اما خیلی هم شاد و شنگول نشون نده.

قوی، جدی، و آروم.

4* روی آوردن شوهرت به این روابط بیش از آنچه وابسته به رفتار شما باشه، وابسته به شخصیت و زندگی گذشته خودش هست.

داره با چیزی میجنگه که اون چیز شما نیستی. شاید با خودش. در هرحال شما تا میتونی باید خودت رو از وسط این ستیزه بکشی کنار تا کمترین ترکش ها بهت بخوره. اما در عین حال باید حامیش باشی.

برای اینکه حمایت درستی ازش بکنی لازمه شخصیت و روحیاتش رو درست تر بشناسی. برای اینکار به کمک یه متخصص نیاز داری.

حتما حتما حتما به روانشناس مراجعه کن و برای شناخت همسرت ازش کمک بگیر.

شخصیت ایشون برای من آشناست. یه حدس هایی در مورد ریشه کارهاش میزنم، اما هیچ کس مثل یه روانشناس نمیتونه شما رو برای کمک به همسرتون تجهیز کنه.

فقط در این حد بهت بگم که حال شوهرت بده، کمکش کن.

5* خودت رو یه قربانی نبین. بلکه یه *دوست* و یه *همسر* باش که بهش کمک کنی از این ورطه بیرون بیاد. ورطه ای شاید از کودکیش داشته درش قوطه میخورده و چون رفتارهای اینچنین از خودش بروز نداده، هیچکس لزوم کمک کردن بهش رو در خودش حس نکرده.

هیچکس اونقدر بهش لطف نداشته که دستش رو بگیره.


درسته کارهایی که داره انجام میده اون رو در مقابل شما ترسیم میکنه. اما شما نذار پرت بشی در موضع مقابلش. کنارش بمون.

منظورم این نیست که رفتار گرمی باهاش داشته باشی. نه. اما در ذهن خودت مقابلش نباش.

در واقع: مقابل رفتارهاش بایست. اما مقابل خودش نه!

6* بپذیر این اتفاقیه که توی زندگیت افتاده. این رو میخواستم اول بنویسم، اما سر خورد به آخرین نکته!

سعی نکن این اتفاق رو خط بزنی! بپذیر که این اتفاق افتاد. و یه چیزهایی از دست رفتن. تلفات رو بیشتر یا کمتر از میزان حقیقیش نبین.

===========================================

عزیزم ما کنارت هستیم. برای زندگیت تلاش کن. تلاش درست و اصولی. و در این تلاش تمرکزت روی شوهرت و به دست آوردن زندگی زناشویی مطلوب نباشه. بلکه تمرکزت روی خودت باشه.

تو قهرمان این داستانی. یه چهره باشکوه ترسیم کن.

و یادت باشه زندگی همین یاد گرفتن هاست.

اون چیزی که در آینده نه چندان دور (بعد از اینکه آخرین نفس رو کشیدیم) برامون میمونه، یه شوهر عاشق و ...نیست، بلکه چیزهاییه که در این زندگی آموختیم. و رشد روحی ماست. برای همین گاهی شوهرهایی که ما رو در موقعیت سخت قرار میدن، از یه دیدگاه بهتر هم هستن! چرا که باعث میشن رشد کنیم.

با تشکر از جناب میشل به خاطر وقتی که گذاشتید و نظرتون حق با شماست پذیرش این قضیه خیلی مهمه چیزی که برام خیلی سخت بود قبول کنم چنین اتفاقی افتاده اوایل همش حالت تهوع به م دست می داد بدنم یخ می کرد چه از لحاظ جسمی چه روحی شرایط خیلی سختی بود الان بهتر شدم با وقعیت تا حدودی کنار اومدم باور این که یه چیزایی از دست رفته برام خیلی سخت بود... من آدم خیلی شادی بودم همه دوستان و اطرافیان و فامیل منو به خنده رو بودن و بشاش بودن می شناختند اما الان یه مدته خیلی تو خودمم آروم آروم با کسی کاری ندارم و خبری از صدای خنده هام نیست آروم شدم ولی آرامش عجیب و حس ناشناخته ایه
خیلی بیشتر از قبل قدر خانوادم رو می دونم که تو این مدت تنهام نذاشتن بهم آرامش دادند
ولی دوران سختیه هر چقدر خودمو با چیزای دیگه مشغول می کنم باز یه وقتایی ناخوداگاه اشکم سرازیر می شه آروم و بی صدا
من همه سعیمو می کنم راهنماییتون رو به کار بگیرم ممنون از نکته هاتون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

ولی آرامش عجیب و حس ناشناخته ایه

---

سلام. این قسمت از صحبتتون مفاهیم عمیقی در خودش داشت.

================================================== ==============

دیروز تحت عنوان نکته 4 خیلی چیزها بود که دلم میخواست بنویسم، اما چون میدونستم صحبت های من کمک شایسته ای به شما نمیکنه و شما نیاز حیاتی ای به مشورت با یه روانشناس دارید، خلاصه نوشتم.

امروز هم بر همون اعتقاد هستم، با این وجود مایلم یه مقدار بیشتر توضیح بدم.

گفتید که همسرتون چهره زیبایی داره، و با این وجود مادرش از کودکی بهش القاب بد میداده.

شاید اگه همسرتون واقعا زشت بود، به اندازه امروز حس منفی ای نسبت به مادرش نداشت. اما چنین بچه هایی وقتی وارد جامعه میشن و میفهمن که زیبا هستن، اما مادرشون باعث شده یک عمر حس بدی نسبت به خودشون داشته باشن، وقتی با خودشون فکر میکنن که اگه مادرشون، نه مثل یک *مادر*، بلکه حداقل مثل یه آدم معمولی از این جامعه، زیبایی چهرشون رو بازتاب میداد، چه زندگی متفاوتی رو تجربه میکردن، اونوقت احساس میکنن مورد *خیانت* واقع شدن.

اشتباه فاحشی که شما انجام دادید این بود که به جای اینکه با همسرتون هم حسی کنید، و این باور رو درش ایجاد کنید که تو تنها نیستی و من با تو هستم، در موقعیت های مختلف کنار مادرش ایستادید (یا اون اینطور برداشت میکرد که شما مادرش رو تایید میکنید). این میتونه باعث شده باشه که همون حس *مورد ظلم قرار گرفتن* که نسبت به مادرش داشته رو، ناخودآگاه به شما هم تعمیم بده.

این میتونه یک دلیل برای ناتوانی همسرت در درک همدلی شما باشه. که گاهی حس کنه باید ازت انتقام بگیره! یه حس انتقام نامفهوم، مربوط به سالها پیش! قبل از اینکه حتی شما رو ملاقات کرده باشه.

کاری که شما باید انجام بدی اینه که آروم آروم این حس رو درش ایجاد کنی که تو کنارش هستی نه در مقابلش. انجام دادن اینکار ساده نیست، چون حس کنونی شوهرت در طی سالها شکل گرفته و قطعا با یکی دو ماه دچار تغییرات اساسی نمیشه.

تغییر دادن یه حس عمیق حتی در خود انسان هم کار سختیه و خیلی وقتها نیاز به کمک روانشناس داره، چه رسه به وقتیکه بخوای حس یک شخص دیگه رو تغییر بدی. به همین خاطر الزام مراجعه شما به روانشناس و دریافت کمک برای شناخت همسرت و چگونگی اثر گذاری بر احساساتش، واضحه.

فعلا همین رو بگم که سعی کنید در موارد مختلفی که در طی روز پیش میاد، باهاش هم حسی داشته باشید. وقتی داره یک مسابقه ورزشی رو نگاه میکنه، وقتی در حین رانندگی غر میزنه، وقتی با کسی بحثش شده و داره در موردش صحبت میکنه، وقتی پاش به مبل گیر میکنه، وقتی از مادرش دلخوره... (درمورد مادرش بهترین کار اینه که دخالت محسوسی نداشته باشید، بلکه با روش های غیرمستقیم هم حسی خودتون رو القا کنید.)

لازمه بهتون هشدار بدم که در اینکار افراط نکنید، چون اگه فکر کنه دارید تظاهر میکنید، همه چی پیچیده تر میشه.

هم حسی کردن خیلی وقتها نیاز به استفاده از کلمات نداره، بلکه با انواع نوازش های نگاهی و لمسی و غیره منتقل میشه.

و در این هم حسی ها به اعتقادات خودتون بی احترامی نکنید. فقط همحسی کنید. و همه قدرتتون رو برای درک کردن احساساتش بکار ببرید.

در کل خیلی تند نرید، آهسته و پیوسته...

موفق باشید.

سلام حق با شماست با این که بارها از زیباییش تعریف کردم یا از شیوه مدیریتش یا چیزهای دیگه با این وجود فکر می کنه من در مقابلشم یادمه سالهای اول زندگیمون چند بار این جمله رو به زبون آوردم که من در کنارت هستم مقابلت نیستم ولی تو این یکی دو ساله اخیر دیگه نگفتم یعنی فکر می کردم منو شناخته نیازی نیست بگم ... شما روانشناس خوب تو تهران می شناسید ؟ ممکنه راهنمایی کنند دوستانی که یک روانشناس خوب رو می شناسند ؟

بعضی وقتها تحمل کردن شرایط خیلی عذاب آور می شه ... وقتی می بینم هنوز داره اس ام اس بازی می کنه اون هم این همه با خودم می گم نکنه وابسته شه به یکیشون ؟
نکنه به این کار عادت کنه ؟
حتی بعضی وقتها دوست ندارم باهاش برم بیرون فکر می کنم اگه دوست دخترهاش ما رو با هم ببینن چقدر احساس بدیه ... این که اونا بگن ببین شوهرش تو دست و بال ما بودا ... یا به ما ابراز علاقه می کردا ...
حالم از این وضعیت به هم می خوره چه طور تونست با من این کارو بکنه در حق زندگیه قشنگمون چنین کاری رو بکنه ؟
خدایا ازت می خوام به من آرامش بدی ...

دلت می خواد بیرون از خونه کار کنی؟
...
امشب برو یهش بگو دلت می خواد بیرون از خونه کار کنی. اگه گفت چرا، بگو هم بخاطر خودم و هم بخاطر بچه ام. میخوام توی اجتماع باشم و فکرم رو بروز کنم. اینجوری بهترم هست و می تونم به خودم ثابت کنم توانایی هام بالاست.
...
جوابش و عکس العملش رو اینجا بنویس. هیچ اشاره ای به دوست دخترهاش نکن...
...

مشکلی با سرکار رفتنم نداره البته بیشتر مایله که خودم یه کاری رو شروع کنم تا این که بخوام کارمند کسی بشم اما چون اوضاع مالیمون خوب نیست می گه چند ماه صبر کن ...

- - - Updated - - -

خودم فکر می کنم فعلا نمی تونم تمرکز کنم تو محل کار به کارم فکرم آسوده یست یه کم آروم میشم با کوچکترین جرقه ای دوباره می رم تو لک

راستش این نظر شخصی منه شایدم درست نباشه اما من فکر میکنم دخترخانمهایی که بیرون از منرل کار می کنند و از بیرون دخترهای قوی بنظر میان برای برخی آقایون جذابیت خاصی دارند. کمااینکه محیط آشنایی شما و همسرتون هم محل کارتون بود.
می خواستم به این وسیله خودتون رو به گذشته تون پیوند بدید. اما یک چیزی رو مطمئنم. این ناراحتی ها و اعصاب خوردی ای که برای خودتون درست کردید مشکل شمارو حل نمی کنه. بین شما فاصله زیادی بوجود اومده شما باید با خلاقیت هرچه تمامتر این فاصله رو پرکنید. مدام از گذشته شیرینی یاد می کنید که دیگه وجود نداره و همه کارهای همسرتون رو بی دلیل می دونید یا نسبتش می دید به دوست دخترهاش.
امشب توی ذهنتون فیلم زندگیتون رو دوباره بنشینید و تماشا کنید. نکاتی که مشکل زا شده یادداشت کنید. راه حل بنویسید و اجرا کنید. مشاوره برید یا مقالات سایت های مختلف رو بخونید. دست رو ی دست نگذارید. وقت رو با آه و ناله کردن تلف نکنید.
اعنقاد من همیشه بر این بوده که باید برای حل هر مشکلی تلاش کرد حتی اگر بنظر بیهوده بیاد. هر راه بسته ای در دیگری رو باز می کنه. همیشه نشونه هایی بر سر راه آدم سبز می شن که مقصد رو نشون می دن. باید هوشیار بود و اونها رو گرفت.
اول از همه خودتونو آروم کنید. می دونم سخته. خودم زمانی به آقایی علاقمند بودم و لحظاتی که فکر می کردم با دختر دیگه ای هست آرامش منو چنان بهم می ریخت که نه لقمه غذایی از گلوم پایین می رفت و نه دستم به کاری! کیسه آبگرم روی معده ام میذاشتم!
اما خب... باید یاد گرفت که مشکل رو اصولی حل کرد. باید بگردی و بگردی تا دوای دردتو پیدا کنی. ناامید هم نشی.

سلام دوستم.

در مورد معرفی روانشناس، خودم اطلاع ندارم، اما از یکی از دوستان که فکر میکنم در این زمینه اطلاعاتی داشته باشه خواهش کردم بیاد برات بنویسه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

حتی بعضی وقتها دوست ندارم باهاش برم بیرون فکر می کنم اگه دوست دخترهاش ما رو با هم ببینن چقدر احساس بدیه ... این که اونا بگن ببین شوهرش تو دست و بال ما بودا ... یا به ما ابراز علاقه می کردا ...

---

omid65 یه چیز جالب نوشته بود: به این فکر کن که صد سال دیگه نه تو هستی، نه شوهرت، نه اون دخترها.

این رو بپذیر که خیلی چیزها توی این دنیا تحت کنترل ما نیستن. یه وقتایی حتی برای سالها توی این توهم میمونیم که فلان چیز متعلق به منه، شوهرم، فرزندم، جسمم! اما حقیقت اینه که ما مالک هیچ چیز نیستیم، و هرچه به ما تعلق میگیره یه روزی میتونه از ما جدا بشه و راه دیگه ای رو در پیش بگیره.

نوشتن این کلمات برام خیلی تلخه:( اما به همین سهمی که در این لحظه از شوهرت داری قناعت کن. و این رو هم بپذیر که ممکنه سهمت در آینده کمتر یا بیشتر بشه.

از نظر روانی رهاش کن، نمیدونم میتونی منظورم رو درک کنی یا نه، منظورم قطع وابستگیه. که میتونه به افزایش محبت در هردوتون منتهی بشه. محبت خالصانه و اصیل، و بدور از احساس مالکیت.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

بعضی وقتها تحمل کردن شرایط خیلی عذاب آور می شه ... وقتی می بینم هنوز داره اس ام اس بازی می کنه اون هم این همه با خودم می گم نکنه وابسته شه به یکیشون ؟
نکنه به این کار عادت کنه ؟

---

همه ما در معرض سوانح ناگوار هستیم. در معرض مرگ عزیزانمون، در معرض بیماری و غیره. تو هم هیمنطور. تا حالا چطور با این همه خطر کنار اومدی؟ شاید مثال قشنگی نباشه، اما چطور با این ترس که نکنه سرطان داشته باشم؟ نکنه مادرم یا پدرم یا دخترم یه بیماری لاعلاج داشته باشه؟ نکنه تصادف کنه؟ و هزارتا از این *نکنه* های دیگه کنار اومدی و در عین حال شاد و سرزنده بودی؟ این هم یکی از همون *نکنه* هاست، یکی از هزاران خطری که در هر لحظه ما رو تهدید میکنه، پس با این هم به همون شکل برخورد کن، نذار زمین گیرت کنه.

این حرفها رو در حالی زدم که قلبم از احساست به درد اومده. اما در عین حال برام از روز روشن تره که این میتونه یه اتفاق خیییلی قشنگ تو زندگی تو باشه. اتفاقی که انسان متفاوتی از تو بسازه. کدوم یکی از ما میدونه تو چند روز دیگه زنده ای؟ و کدوم یکی از ما میدونه توی روزهای باقیمانده از عمرت وفاداری شوهرت بیشتر به رشدت و نزدیکیت به خدا کمک میکرد، یا بی وفاییش؟

============================================

شاید حرفهای من چیزی از غمت کم نکنه، اما در هرحال میخوام بدونی که تنها نیستی و ما کنارتیم. چه اونهاییکه میان و برات مینویسن، چه اونهاییکه میخونن و چیزی برای گفتن به ذهنشون نمیرسه.

ممنون از همدلیتون از همدردیتون
الان اشک تمام صورتمو خیس کرده دیشب شئهرم ساعت 12 اومد ناراحت هم بود مدام اس ام اس ساعت از 2 گذشته بود خوابید پشت به من ... همه سعسمو می کنم غذای خوشمزه درست می کنم به خودم می رسم شیک اما بدون توجه به هیچ چیز غذا هم نخورد گفت سیرم امروز صبح هم خیلی کم حرف زد برعکس دیروز که سعی می کرد چند تا جمله بگه که یه ربطی به من داشته باشه ...
بعضی وقتها فکر می کنم دیگه وابسته نیستم دارم راحت غذامو می خورم بدون بغض می خندم پیش خواهرم پیش مامانم یا با دخترم اما کوچکترین بی محلی یا توجه بیش از به گوشیش دوباره منو به هم می ریزه
حق با شماست می دونم 100 سال دیگه ما نیستیم ... اما به خدا خیلی سخته
من خودمو می شناختم معیار اولم تو زندگی اوفاداری همسرم بود اگه نمی تونست چرا قبول کرده بود معیارهای منو چرا منو عاشق خودش کرد
سرافراز جان 5 سال شاغل بودم همه وقتمو عشقمو انرژیمو گذاشتم تو شغلی که منو و همسرم با هم ایجاد کرده بودیم از خیلی چیزام به خاطر کارم می زدم چون می دونستم همسرم رو خوشحال می کنه ... اما الان وقتی بهم گفت تو هیچ کاری نکردی چندین بار گفت تو این 6 ماه مدام می گفت هر کی جای تو بود شرکت همین طور رشد داشت و خیلی حرفهای و تحقیرهای دیگه که مهم نیست دیگه برام دیگه انرژی ندارم برای کار بیرون از خونه

- - - Updated - - -

مثلا سیزده بدر وقتی گفت با ما میاد تعجب کردم خیلی خوشحال شدم اما اونجا هم از اس ام اس بازیش دست برندفاشت و ساعت سه و نیم رفت گفت می رم پیش دوستم
یعنی از صبح تا 12 شب هر روز با کی کجا داره وقتشو می گذرونه کیه که چای ما رو براش پر کرده ؟ اون که همیشه می گفت تو و دخترم همه دنیای منید همه زندگیه منید حالا کی جامونو داره براش پر می کنه خسته ام از زندگی آخه چرا باید این همه زجر بکشم ؟

- - - Updated - - -

اصلا نمی دونم چرا می ترسم بالاتر ازسیاهی که دیگه رنگی نیست در نهایت بدترین کاری که می تونه بکنه مگه چیه ؟ ولی نمی دونم چرا می ترسم البته حالم از قبل خیلی بهتره من واقعا مثل مرده ها بودم الان خیلی بهترم اما تا آخر عمر یاداوری این خاطره دل منو به درد میاره همین الانم که حالمو می دونید

همسرم رو واقعا دوست دارم می دونم خیلی از اشتباهات و کم و کاستی ها روداشتم معمولا آدمها به نفع خودشون حرف می زنن حتما اون هم حرفهایی برای گفتن داره کاش بدونم چی کار کنم همه چی درست شه کاش مشکلاتمون حل شه ...
کاش غم از دلش بره ...
کاش ...

سلام عزیزم.

احساست رو درک میکنم، اما (حداقل در مورد تغییر نگرشت به زندگیت) داری منفعلانه برخورد میکنی، برای همینه که خیلی وقتا درجا میزنی. منظورم این نیست که تا حالا باید میتونستی رفتار شوهرت رو تغییر بدی و نتونستی. نه. اون طبق اراده ای که خدا بهش داده داره راهش رو میره و عواقبش رو هم میبینه، تو فقط میتونی با واکنش های مناسبت در طولانی مدت روی مسیرش اثر بذاری، در کوتاه مدت کار چندانی ازت برنمیاد. اما تو باید بتونی حال خودت رو تغییر بدی. و هر روز مهارت بیشتری در کنترل احساسات خودت، و رفتار با همسرت پیدا کنی.

تو باید بتونی سکان همین زندگی رو به دست بگیری.

اینکه وضعیتت از قبل بهتره شده، باعث خوشحالیه، اما به نظر میرسه اکثرش بخاطر کهنه شدن این اتفاق باشه، نه حاصل برخورد اصولی تو.

عزیزم تاپیک چگونه منفعل نباشیم رو دقیق بخون. چند بار هم بخون. و از هر فرصتی برای تمرینش استفاده کن. چه در ارتباط با دوست هات، چه دخترت، و چه شوهرت. اما تاکید اصلی من در نگرش نهفته در اون تاپیک هست. برای عمل کردن به توصیه های اون تاپیک باید یه نگرش خاص داشت، اگه اون نگرش رو داشته باشی، خیلی قوی تر میشی.

این پذیرشی که من ازش صحبت کردم به معنای برخورد انفعالی نیست. وقتی احساس قربانی شدن داری، یعنی پذیرش نداشتی.

تو خودت باید کشف کنی، من با این اطلاعات محدودی که از شرایطت دارم فقط میتونم یه سرنخ هایی بدم.

شاید بد نباشه این رو برات مثال بزنم. من هم در شرایط خیلی سخت قرار گرفتم. اما من نه این انجمن رو بلد بودم، نه به اینترنت دسترسی داشتم. نه از نظر مالی امکان مراجعه به روانشناس رو داشتم. نه هیچ کسی بود که حتی یک دقیقه به من گوش کنه. فقط به یه کتابخونه کوچیک دسترسی داشتم. اون تنها چیزی بود که در اختیارم بود. اما ازش استفاده صد در صد کردم، چون مجبور بودم، چاره ای نبود. تقریبا همه کتاب های قسمت روانشناسیش رو خوندم. تا چند ماه وضعیت امیدوار کننده نبود، اکثر کتاب ها اصلشون بر تلقین کردن بود و هیچ چیز برای من نداشتن. اما خوندم و خوندم و خوندم تا به اونی رسیدم که تونست به من کمک کنه. من اونقدر فنونی که توی اون کتاب بود رو تمرین کردم، که بالاخره موفق شدم. شبانه روز داشتم تمرین میکردم، با فکرشون به خواب میرفتم، و صبح که بیدار میشدم اولین چیزی بودن که به فکرم میرسیدن.

ایده های اون نویسنده برای من کافی نبودن، من اون فنون رو خودم گسترش دادم، و برای روان خودم بومی سازیشون کردم.

هر انسانی، هر انسانی، هرانسانی، قادره از *هیچ* راه نجاتی برای خودش بسازه. فقط اگه *بخواد*.

یعنی شما می گید همین که قوی شیم همه چی درست می شه ؟
یا حداقل این قدر اذیت نمی شیم نه ؟
یعنی راه حلی برای این مشکل نیست ؟
یا این که اگر من رو شخصیتم کار کنم وو ... این موضوع خودش حل می شه ؟

سلام.

ممکنه بعضی از مراکز شماره یا آدرسشون تغییر کرده باشه.

مرکز مشاوره دانشگاه تهران
مرکز مشاوره تلفنی دانشگاه تهران ( به غیر دانشجویان هم مشاوره می دهند)
آدرس و شماره تلفن روانشناسان و مشاوران دارای پروانه تخصصی

------------------
میشل عزیز از من خواست که این آدرسها را براتون بذارم. امیدوارم مشکلتون حل بشه.

- - - Updated - - -



این هم نقل قولی از مدیر همدردی که متاسفانه نشد به شکل اصلیش نقل قول کنم. ار ابنجا تا انتهای پست نقل قول است.

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی شما می توانید به مراکز ذیل در تهران مراجعه فرمائید:
مرکز مشاوره پویا
تهران خيابان انقلاب، ابتداي خيابان وصال شيرازي، جنب بيمارستان البرز، پلاك 23
تلفن 66963946 ، نمابر 66963947


مرکز مشاوره توحید
تهران خیابان نصرت شرقی - روبروی دانشکده پرستاری شماره تلفن66938833

مرکز مشاوره راه بهتر
چهارراه پاسداران خیابان دولت خیابان شهید کلاهدوز- خیابان شهید یارمحمــــــدی بن بست بهار تلفن 22541434

این مراکز متخصصین برجسته ای در مورد مشاوره خانواده دارند به خصوص مرکز مشاوره پویا.
در ضمن بنده خانم دکتر اسماعیلی که از اساتید برجسته دانشکده هستند و از نظر سابقه و تخصص بسیار حاذق بوده، را در مراکز فوق می شناسم و به شما معرفی می کنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

یعنی شما می گید همین که قوی شیم همه چی درست می شه ؟

---

نه اصلا و ابدا اینطور نیست. چون شرایط کنونی حاصل انتخاب های گذشته شماست که بعضا توام با ضعف های مختلف بودن. و قدرت امروز شما هم اثرش رو در آینده میذاره. شاید آینده ای نسبتا دور. و البته در اون صورت هم باز مشکلاتی خواهند بود، چون وقایع زندگی ما کاملا حاصل حق انتخاب ما نیستن. شریک زندگی ما و هر کس دیگه ای هم حق انتخاب داره. و انتخاب های اونها هم روی شرایط ما اثر میذاره.

این انتخاب هایی که میگم، شامل خیلی چیزهاست، چه موقع انتخابتون (که همون موقع هم این تیپ شخصیتی همسرت قابل شناسایی بوده) چه رفتار انفعالی در زندگی. و خیلی چیزهای دیگه که من خبر ندارم یا الان حضور ذهن ندارم. اما به نفع شماست که پیداشون کنید!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

یا حداقل این قدر اذیت نمی شیم نه ؟

---

قطعا همینطوره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

یعنی راه حلی برای این مشکل نیست ؟

---

منظورتون یه چیزی مثل یه قرصه که بدید به شوهرتون بخوره و تغییر رفتار بده؟ من که راه حلی به ذهنم نمیرسه که چنین اثری رو بشه ازش انتظار داشت.

حتی در مورد تغییر رفتار خودتون هم نمیتونید چنین انتظاری از خودتون داشته باشید.

این مشکل نتیجه انتخاب های گذشته شما دو نفره. و انتخاب های شما نتیجه شخصیت شما. و شخصیت شما حاصل یک عمر نگرش ها و برداشت های مختلفی که در زندگی داشتید.

طبیعیه که برای حل ریشه ای این مشکل زمان لازمه. البته راه حل های فوری ای مثل طلاق یا تهدید هستن (اگه شرایطش فراهم باشه) اما اینها یا خط زدن صورت مسئله هستن و یا ریشه ای نیستن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

یا این که اگر من رو شخصیتم کار کنم وو ... این موضوع خودش حل می شه ؟

---

اگه تاپیک چگونه منفعل نباشیم رو خونده باشید متوجه شدید که بارها به این سوال جواب منفی داده شد. عجیبه که در همون تاپیک هم دوستان متوجه نکته به این سادگی نمیشدن. اینجا هم که شما در همین پست، دوبار این سوال رو مطرح کردید.

بله حق با شماست فراموش کردم رفتار جرات مندانه تضمین جواب نیست

- - - Updated - - -

فکر می کنم یه مدت طول می کشه تا با شرایط کنار بیام واقعیت ها رو درک کنم و سعی کنم تو همین شرایط از زندگی لذت ببرم .. پیشرفت کنم و به بقیه آرزوهام برسم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

فکر می کنم یه مدت طول می کشه تا با شرایط کنار بیام واقعیت ها رو درک کنم و سعی کنم تو همین شرایط از زندگی لذت ببرم .. پیشرفت کنم و به بقیه آرزوهام برسم

---

بله همینطوره. توی این مدت هم قطعا نیاز به درد دل کردن پیدا میکنی و دلت میخواد از حالت بگی و ما فقط گوش کنیم و همدلی. نه اینکه راهکار بدیم یا خطاهای درد دلت رو بیرون بکشیم. فکر میکنم اینجور موقع ها بهتره توی تاپیک *درد دل امشب من با خدا* یا تاپیک *حال و احوال* یا تاپیک های مشابه دیگه بنویسی، نه این تاپیک. این تاپیکو بذار برای بررسی منطقی مشکلت.

و یه نکته دیگه هم اینکه: سعی کن با اون دسته از اقوام یا آشنایانی که متانت اخلاقی دارن، و به خانواده پایبند هستن، ارتباطاتتون رو بیشتر کنی. این میتونه روی همسرت بصورت غیرمستقیم اثر مثبتی داشته باشه. البته نباید ایشون متوجه بشن که هدف شما از اینکار اثرگذاری برخودش هست.

موفق باشید.

سلام
می خواستم از همتون تشکر کنم که تو این مدت با حرفاتون آرومم کردین
می خوام خداحافظی کنم از این تالار

- - - Updated - - -

همسرم منو دوست نداره و می گه دیگه هرگز اتفاق نمی افته که بخواد به من علاقه داشته باشه
اون مثل یه مرد خوب همه کارهاش رو درست انجام می ده خرجی خونه می ده گردش همه چی اما می گه طبق وظیفه اش عمل می کنه
و علاقه اش رو به من کاملا از دست داده و حتی گفت هیچ وقت برنمی گرده
دیگه هیچ چی از این دنیا نمی خوام خسته ام می خوام بمیرم دیگه هیچ وقت روزهای خوشمون تکرار نمی شه
اشتباههای من دل همسرم رو زد و اون دیگه نمی تونه عاشقم باشه
من آدم خودخواهیم

- - - Updated - - -

خداحافظ دوستای خوبم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

می خوام خداحافظی کنم از این تالار

---

سلام عزیزم. چرا؟

اموز صبح دوباره صحبت کردیم اون می گه از من متنفر شده و به هی چ عنوان نمی تونه مثل قبل با من باشه

- - - Updated - - -

سخت ترین لحظات زندگیمه کسی تو زندگیش نیست اما واقعا علاقه اش رو از دست داده

- - - Updated - - -

شاید واقعا من خیلی خودخواهم اون همه خصوصیات یک شوهر خوب رو داره اا نمی تونه به دروغ منو دوست داشته باشه
منم از هر راهی رفتم نتیجه نگرفتم از وز اول هم من کاری نکردم که دوسم داشته باشه خودش اومد سمت من .. الان هم کاری از دستم ساخته نیست نه با صب نه با یادآوری خاطرات خوب نه با مشغول کردن خودم با هیچ چی حل نشد
من مهمترین مساله زندگیم عشق بود یکی پول دوست داره یکی شهرت
من هنوز دوسش دارم ولی دیگه کاری از من بر نمیآد

- - - Updated - - -

فقط دعا کنید ممنون برای همه چی

- - - Updated - - -

فقط دعا کنید ممنون برای همه چی

من مشاوره رفتم و به من گفت با صبر کردن احترام گذاشتن و محبت کردن با گذشت زمان حل می شه

- - - Updated - - -

اما من بعضی وقتها صبرم رو از دست می دم و دلم تنگ می شه و به شدت ابراز احساسات می کنم و این باعث می شه شوهر احساس بدی پیدا کنه و فاصله می گیره برام دعا کنید تا دوباره فاصلمون از بین بره

- - - Updated - - -

یه کم دلداری می خوام خسته شدم احساس حقارت می کنم شوهرم به من گفت تو از لحاظ روحی تعادل نداری این جمله منو تحت تاثیر قرار داد
من نباید این همه خودمو کوچیک می کردم
چه جوری جبران کنم آیا از این به بعد رفتار صحیح داشته باشم و به خودم مسلط باشم درست می شه ؟

سلام دوست عزیز
اگه هنوزم شوهرت رو دوست داری باید به گفته مشاورت عمل کنی و از ابراز احساست هیجان زده خودداری کنی تا با گذشت زمان بتونی به نتیجه برسی ولی راه سختی در پیش داری
مزه دوست دختر داشتن و دنبال تنوع بودن به قولی رفته زیر زبون شوهرت و بهش خوش اومده بخاطر همین همیشه دنبال کوچکترین و مزخرفترین بهونه از طرف شماست تا شما رو از خودش دور کنه! بنابراین در این زمینه اصلا خودتون رو مقصر ندونید و عذاب وجدانی نداشته باشین که اگه پای عذاب وجدان بخواد وسط باشه این شوهرت هست که باید بخاطر به خطر انداختن زندگیتون و خیانت هاش به شما عذاب وجدان داشته باشه!
مردهایی هستن که زنشون جلو چشمشون بهشون خیانت کردن ولی بخاطر عشق و علاقه و دوست داشتن اونها رو بخشیدن و زندگی کردن اونوقت همسر شما بخاطر فلان و بهمان حرف اینطور با شما رفتار میکنه؟؟!
شما مطمئن باش اگه یه روزی هم جدا از اون زندگی کردی اونیکه پیشمان و نادم میشه و بر میگرده شوهر شماست نه خود شما!
همه چی رو به زمان بسپار عزیزم و عزت نفس خودت رو هم حفظ کن شما تا همین جا هم کلی از خودگذشتگی نشون دادی.

سلام

وقتی غرور یک مرد بشکنه شیطان متولد می شه
اون در قلب شو رو به شما بسته و یه قفل گنده هم زده روش چون از طرف عزیز ترین آدم زندگی اش زحم خورده مثل یه سربازی ک پیش دوستش زره و اسلحه شو می زاره زمین و لی اون ...

راه حلشو نمی دونم شاید زمان می خواد . شاید دلش می خواد شما هم عذاب بکشین و و قتی می بینه ناراحتین دلش آروم میشه

هیچ وقت تو دعواها نمیشه 1طرفه قضاوت کرد شاید شما همه چیز رو نگفتی. ولی ما فرض رو بر این میذاریم که همه چیز رو گفتی و راست گفتی و این حرفا رو از رو احساسات نزدی. اگه همه حرفایی که زدی درست باشه به نظر من شماهر کار لازم بوده برای زندگیت و برگشتش کردی و جواب نداده شایدم بدتر شده پس یه مدت برعکسشو عمل کن یعنی بی اعتنایی کن هم واسه اینکه مشکلت حل شه هم واسه اینکه خودتو انقد داغون نکنه اگه شاغل هستی چه بهتر سرتو با کارت و دخترت گرم کن بیرون برو ورزش کن خوش بگذرون لازم نیست قهر کنی و بری خونه مامانت یا کارای شوهرتو بکنی تفریحات سالم بکن حتی اگه میتونی ادامه تحصیل بده راکد نباش تو خونه نشین حرص و غصه بخور یه زمانی میفهمی که خیلی دیر شده و جوونیت رو از دست دادی. یه چیز هم یادت باشه شوهرت همیشه زیبا نمیمونه

سلام دوست عزيز
من تمام تاپيكت رو از ابتدا مطالعه كردم و خيلي ناراحت شدم. ولي از ته دل تحسينت ميكنم كه انقد به همسرت علاقه داري و با اينكه بارها بهت گفته بهت علاقه نداره نه تنها از علاقه تو كم نشده بلكه ظاهرا بيشتر هم شده. تلاشها و روحيه تو خيلي خوبه. من واقعا به پشتكار تو غبطه خوردم. ميدوني به چي فكر ميكنم ؟ به اينكه آيا ممكنه همچين اتفاقي به راحتي توي زندگي هر كسي پيش بياد؟؟؟؟ من كارشناس نيستم. ولي چند وقت پيش يه ايميل جالب برام اومده بود كه امروز گشتم و اونو پيدا كردم لينكش رو ميذارم برات. سعي كن حتما بخونيش.

یک داستان آموزنده برای همسرانی که عشق دیگری پیدا کرده اند!!!

همونطور كه گفته اين يك داستان هست ولي شايد با خوندن اين داستان يك ايده به ذهن تو برسه و تو بتوني يك حركت كني كه زندگيتو از اين رو به اون رو كنه. مطمئنا من توي زندگي تو نيستم كه بخوام دقيقا بگم چكار كن و چكار نكن. تو بعد از 5 سال زندگي مشترك بهتر از هر كسي ميدوني بايد چكار كني. فقط ميخوام بهت بگم كنار نيا! و سعي كن نذاري مسئله برات عادي بشه. تا جايي كه ميتوني تلاش كن.

يه جايي كه دقيقا يادم نيست تو كدوم پست بود يكي از دوستان گفته بود احتمالا رفتارهاي همسرت برميگرده به حرفاي مادرش!
عزيزم تو پيش مشاور رفتي و مشكلت رو توي اين تالار مطرح كردي. به نظرم اگه رفتارهاي همسرت ريشه در گذشته داشته باشه شايد بد نباشه پيش يه روانكاو يا روانپزشك بري كه مشكل همسرت علت يابي و درمان بشه.

همونطور كه گفتم من كارشناس نيستم و اينو طبق تجربه ايي كه خودم داشتم برات نوشتم.

راستي اينو هم بگم البته خواهشا بهم نگيد خرافاتي !!!! شايد كسي دعا و جادويي كرده كه بخواد همسرت رو از تو دور كنه. لطفا نگيد خرافاتي. اينها چيزهايي هست كه شايد من و تو تجربه نكرديم ولي بارها از زبان اطرافيان نمونه هاشو شنيديم.

انشالله مشكل زندگيت حل بشه و روزي برسه كه همسرت قدردان زحماتت و تلاشات باشه و بتونه اين ناراحتي هايي رو كه براي تو بوجود اومده جبران كنه و تو عزيزم بتوني يه بار ديگه طعم خوشبختي رو در كنار همسر و فرزندت بچشي.

راستي يكي از دوستان به نام ميشل پيگير اين تاپيك بود ولي مدتيه ازش خبري نيست. من از كارشناسان اين سايت ميخوام به اين دوستمون كمك كنن و خواهش ميكنم اگه راه حلي دارن همين جا بذارن تا دوستان ديگه هم بتونن نكات ارزشمند شما رو بياموزند.

یعنی اگه سحر و جادو باشه چطورب برطرف می شه ؟

- - - Updated - - -

یعنی اگه سحر و جادو باشه چطورب برطرف می شه ؟

- - - Updated - - -

یعنی اگر سحر و جادو باشه چطوری از بین می ره ؟؟؟

http://www.hamdardi.net/thread-28027.html
سلام از این به بعد مشکلاتم رو تو آدرس زیر http://www.hamdardi.net/thread-28027.html می نویسم
ممنون از همراهیتون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میـشل

برای زندگیت تلاش کن. تلاش درست و اصولی. و در این تلاش تمرکزت روی شوهرت و به دست آوردن زندگی زناشویی مطلوب نباشه. .. بلکه تمرکزت روی خودت باشه.

تو قهرمان این داستانی. یه چهره باشکوه ترسیم کن.

و یادت باشه زندگی همین یاد گرفتن هاست.

اون چیزی که در آینده نه چندان دور (بعد از اینکه آخرین نفس رو کشیدیم) برامون میمونه، یه شوهر عاشق و ...نیست،
بلکه چیزهاییه که در این زندگی آموختیم. و رشد روحی ماست. برای همین گاهی شوهرهایی که ما رو در موقعیت سخت قرار میدن، از یه دیدگاه بهتر هم هستن!
چرا که باعث میشن رشد کنیم.

---

:104::104::104::104::104::104::104:

عزیز فکر نمیکنی داری زیادی صبر میکنی؟ برای رفتن پیش مشاور بهتره وسواس نداشته باشی.مشاور بد بهتر از اینه که به هیچ مشاوری مراجعه نکنی! راستی من تازه عضو شدم و یه چیزی برام خیلی عجیبه اینجا همه درگیر مشکلات زناشویی اند پس چه طوری به بقیه کمک میکنند؟ مثلا من خودم تو رابطه با شوهرم مشکل دارم م همین یه جمله پیشنهاد را هم با شک نوشتم.:confused: