بلاتکلیفی و وابستگی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باغبان

سلام


حکایت شما ، شبیه حکایت یه فردی میمونه که داره برای پیدا کردن آب به کویر میره ،،،،و با بیل و کلنگ زمین را کاوش میکنه تا شاید به آب برسه

درسته تلاش قابل ستایشه ! - ولی یه کاوشگر باید با محیط جغرافیایی آشنا باشه تا زودتر به هدف برسه .

شما را درک می کنم - واقعیتش حق دارید ناراحت باشید و ما اینو می فهیم که شما شرایط سختی دارید .

و از طرفی درد ودل کردن خوبه ، ولی باید یاد بگیریم یه جایی ،،،این سیکل احساسی نادرست راقطع کنیم و گردش زندگی خودمون را دوباره فعال کنیم .



با توجه به پست آخرتون میشه فهمید شما خانم احساسی هستید و داری یه گارد دفاعی برای خودتون می گیرید و با اون گارد دفاعی از خودتون دفاع می کنید !



معمولا افراد ی که وارد فاز احساسی میشند ، به منطق و راهنمایی ها توجه نمی کنند و دنبال اثبات حرف خودشون و گذشته خودشون هستند و حاضر نیستند واقعیت را ببینند - امیدوارم شما این گونه نباشید .


.....................................


می خوام از مرحله نوجوانی شما برسم به زمان الانتون :


شما در دوران نوجوانی عاشق شدید
عاشق چی شدید ؟
عاشق ظاهر ؟


ازدواج کردند و در جستجوی معیارهای ازدواج بودند ،،،، فاکتورهای زیادی را می طلبه :

مثلا به دل نشستن - اخلاق ها – اعتقادهای دینی و مذهبی – فرهنگ ها – خانواده ها - هدف ها - سبک زندگی ها و ....


معمولا تو رابطه دوستی ، به مهم های بالا نمیشه پی برد - همان گونه که شماها نتونستید پی ببرید

کسانی که در نوجوانی و یا ... وارد این فاز میشند معمولا فقط یه معیار را در نظر م میگیرند ( به دل نشتن طرف)

و با اون معیار ، وارد فاز احساسی میشند بدون اینکه دیگر معیارها را توجه کنند !

و بار دیگر اشتباه دیگری هم انجام میدهند و حس وابستگی به هم ایجاد می کنند

این کار باعث میشه دوره شناخت تکامل پیدا نکنه !



امکان داره درآینده به هر دلیلی نتونند با هم ازدواج کنند ( عوض شدن سلیقه ها – اندیشه ها - اختلاف خانواده ها و ...)

و از طرفی اگر هم ازدواج کنند ، این ازدواج آسیب پذیری بیشتری داره ! .( معمولا سرد شدن در ازدواج – حس خیانت و ...)


معمولا تو مراحل ازدواج ( خواستگاری تا قبل عقد ) نباید حس وابستگی و احساسی ایجاد بشه ، چون امکان داره به هر دلیلی ازدواج اتفاق نیافته .
برای همین دوستان به شما گفتند نباید می ذاشتی وابسته بشی.



این حس وابستگی برای دختر خانم ها بیشتره ، چون ساختار ذهن و لطافت زن با مرد فرق میکنه
برای همین شما این تعهد را داری ( الیته شاید غیر واقعی – پایین تر توضیح می دهم ) ولی اون الان نداره .


شما این مهم را رعایت نکردید و بدون اینکه شناخت کاملی از هم داشته باشید به هم وابسته شدید. و سال ها این حس با خود حمل کردی
و الانم مشخصه داری زندگی میکنی با این حس !

برای همین کارشناسان رابطه دختر و پسر و ایجاد حس وابستگی را خطرناک میدونند


ولی ماها .....!!!!؟؟؟؟؟
ولی ماها،،، باید خود زندگی یادمون بده که داریم اشتباه میریم ، اشتباه رفتیم ،....
و موقعی که فهمیدیم اشتباه رفتیم حاضر نیستیم تلاش کنیم و جبران کنیم ( امیدوارام این گونه نباشید )

............................................


انسانها با گذشت زمان و رسیدن به بلوغ فکری و آینده نگری هاشون ،،، معیارهای ازدواجشون تغییر میکنه
نه که خدایی نکرده شما خانم بدی باشی !
اون پسر فقط معیار ازدواجش فرق کرده ،،، همین !

یا اگر بخوایم یه خورده منفی گونانه صحبت کنیم ، ایشون دوستی با دختر را با همسر آینده اش جدا کرده و گفته :
مادر بچه ها ی آینده من باید این گونه ویژگیها را داشته باشه ،،، دوست دخترم این ویژگی
برای همین گفته با شما ازدواج نه – ولی دوستی آره ( امان از دست این باغبان )



الان شوق زیاد داری !! ولی چند ماه – چند سال که از ادواجت بگذره ،،می فهمی که تمام زندگی زن اینکه همسرش دوستش داشته باشه !!( به عنوان همسر)
اون موقع متوجه میشی کجاها اشتباه کردی و معیارها را خوب آنالیز نکردی .
و به چه کنم چه کنم می یافتی ( خدایی نکرده )



مسیر که داری میری ، ،،، مسیر زیبایی نیست ( لج بازی با خودت ، خانواده - زندگی - و احتمالا :: با بچه های همدردی ! )
مسیرت را از مسیر کویری ،،،، به دشت های پر گل یاسین بهاری تغییر بده


اشتباهای خودت را قبول کن و دنبال چرا ها نباش !! – بلکه تلاش کن زندگی خوبی برای خودت بساز


با یه روانشناس بالینی اگر لازم دیدید مشورت کنید ،،، باشد که به هدفت برسی .


یا حق .:72:

---

بازم ممنون که انقد زیبا مینویسین.با حرفاتون موافقم.ولی نمیتونم راحت کنار بیام با جدا شدن ازش.
چون اون هنوزم بهم میگه که دوسم داره.
به علاوه اون قسمت از حرفاتون که گفتین بعدا تو زندگی مشترک پشیمون میشم.
از این میترسم که از ایشون هم جدا بشم و حالا بعد ی سال دوسال سه سال دوباره آدم قبلی بشم که هیچ وقت نبودم.چون از وقتی چشم با زکردم اون تو زندگیم بوده.به هر حال ی ازدواجی داشته باشم که اون وقت اون موقع پشیمونی اصلی سراغم بیاد که اون که انقد دوسش داشتو ول کردی وارد ی همچین زنگی مسخره ای شدی.
ی نکته ی دیگه ای که خیلی اذیتم میکنه اینه که اون ی بار به من گفت که اگر میخوای با هم ازدواج کنیم باید حتما حجابتو تغییر بدی و ی سری از علایقت مثل مسافرت های خارجیو از سرت بیرون کنی. و ی سری شرطای دیگه.
اولا که از همون اول با خودم درگیر شدم که چرا من نمیتونم هیچ شرطی براش بزارم.ینی هرچی فکر کردم هیچ شرطی ب نظرم نرسید چون همه رفتاراشو دوس داشتم و رفتاری نبود که بگم تغییر بده به استثنای این شرطایی که واسم گذاشت.و اون لحظه مسخره بود که بگم منمن شرطام اینه که شرطای تو نه...ینی اصلا فکرشم نمیکردم یه روزی برام شرط بزاره واسه همین شوکه شدم.بعد اون هرچی فکر کردم دیدم اگه بخوام شرطای اونو تمام کمال اجرا کنم همش تو زندگیم معذبم.
ولی ی عذاب وجدان بدیم اومد ته قلبم نشست .همه بهم میگفتن اگه دوسش داشته باشی و عاشقش باشی همه شرطاشو قبول میکنی.هرچند سخت.من خیلی دوسش داشتم ولی قبول اون شرطا ی جورایی ظلم به خودم بود.منطقمم برای خودش توضیح دادم.و اون فقط گفت که اگر به این شرطا عمل نکنی تمام زندگی مشترکم با تو عذابه.
حالا از اون شیش ماه که کات کرده بودم هر دفه که سر ی موضوعی از دستش ناراحت میشم و ی نصف روز بهش پیام نمیدم میگه چی شد؟خدافظی؟؟؟ ینی این همه برگشتی که دوباره خدافظی کنی؟؟؟ینی میخوای منو فراموش کنی؟؟باششششششششه باشه برو.به سلامت.:(
بعد دوباره من میمونم با ی کوله بار بدبختی.یهو تنهاترین میشم.همه دوستامم پا شدن رفتن خارج.یکی نیست بشینم جلوش چارتا اشک بریزم لاقل دلم آروم شه.
برگشته بهم میگه تو برنامه م هست که برم مدافع حرم شم:(:( ینی هیچ کس دیگه نبود؟که بره مدافع شه؟ینی این بلا چرا سر من باید بیاد آخه؟چرا کسی که من انقد وابسته شم باید برنامه و هدف اصلی زندگیش مدافع حرم شدن بشه؟اونم یهویی...به خدا نمیخوام لجبازی کنم.فقط در حد مرگ حیفم میاد از این رابطه ای خوب بود ولی باید دستی دستی نابودش کنم

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نجمه چ

سلام خانوم
ببین من به عنوان یه دختر که ضربه سنگینی بابت احساسات بسیار شبیه به شما ، توی زندگیم خوردم ، دارم به شما هشداااار میدم زندگیت و روحت و و عزت نفست و نجات بده و ازین رابطه فاصله بگیییییررررر . تا دیر نشده . منم مثل شما تمام این چیزایی که میگی و تجربه کردم ، یه رابطه طولانی و یه پسری شبیه به کسی که شما باهاش رابطه داری ، عینا همین حرفارو میزد و منم توی سن و حس و حال شما بودم و توی دنیای رمانتیکی که شبیه یه باتلاق بود ... خودم و گول میزدم که اون من و دوس داره حتی اونموقعی که میگفت بخاطر خودت دارم میرم !! اما دختر خوب اگر شمارو دوست داشت که اولا رابطه رو تا این حد طولانی نمیکرد ، ثانیا اون الان داره زجر کشیدنت و تلف شدن عمرت و جلوی چشماش میبینه ، بنظرت اگه دوستت داشت میذاشت به این روز بیفتی ؟؟؟؟ پس سریعتر هر چه زودتر ازین رابطه بیا بیرون و یکبار واسه همیشه تمومش کن ! دفعه قبل هم بخاط ر اینکه همه چیزو کامل تموم نکردی اذیت شدی و دوباره به رابطه برگشتی ، که اشتباه بزرگی هم بود ! پس باید کامل و قطعی بیای بیرون تا بتونی دوره سختشو پشت سر بذاری و بهبود پیدا کنی ، البته با کات کردن کامله کاممملللل . اگر حتی یک روز دیرتر این کارو بکنی ، یک روز بیشتر از روزهای خوب جووونیت و هدر دادی ! آره سخته همه میدونن که سخته ، من و خیلیای دیگه این دوران سخت و سپری کردیم ، ولی بعدش به آرامش واقعی میرسی و مثل یه پرنده ای که از قفس آزاد میشه ، توام آزاد میشی ، و به آرامش میرسی . پس سریعتر تمومش کن . نترس . زمانی باید بترسی که توی این باتلاق احساسات واهی گیر کردی ! بیا بیرون ، و خودت و نجات بده . این آقا برای شما هیچ کارییییی نمیکنه !
موفق باشی

---

.
شما مطمعنی که بعد این همه سال احساسات من واهی بوده و من نفهمیدم؟:(شدنیه ینی؟خودم که نمیتونم هضم کنم.الان اتاقم با هدیه های اون پر شده اگه جمعشون کنم اتاقم خالیه خالی میشه.تو .اون 6 ماهم فک میکردم میتونم با کس دیگه ای دوست بشم
که اونو فراموش کنم.وارد دنیای بی اون شدم دیدم نه بابا.اصن بقیه اونجوری که من فکر میکردم نیستن.اصن عین ادم فضاییان.اصن اون مدلی که من دوس دارم که انگار خلق نشده
بعد افتادم رو دور پشیمونی و هر روز با دیدن رفتارای پسرای دانشگاه و این ور و اون ور پشیمونیم بیشتر و بیشتر شد که من چرا ی همچون آدمیو ول کردم اصن؟نونم کم بود.آبم کم بود.که بعد برگشتم.ولی اون تو اون شیش صدو هشتاد درجه فرق کرده بود:(

من طبق صحبت های شما و حال و هوای شما راهنماییتون کردم ، اینکه میگین مطمئن هستم رو با جواب شما به این سوالات میتونم بهتون بگم .! شما ازین رابطه رضایت دارین ؟ آرامش دارین ؟ احترامتون حفظ شده به عنوان یه دختر ؟ آینده مبهمی درمورد ازدواجتون جلوی چشماتون نیست ؟ دچار وابستگی نیستین ؟ افسردگی نمیشین زمانی که ایشون نیست ؟ .... اگر جوابتون به این سوال ها رو بررسی کنید میفهمید این رابطه سالمی هست یا نه ! منم تو سن و سال شما و وقتی غرق رابطه بودم ، اصلا این حرفا رو نمیتونستم هضم کنم ، اصلا وقتی بهم میگفتن باید دل بکنی حس سکته بهم دست میداد ! آره سخته ، ولی برای نجات زندگیت باید چشمات و روی واقعیت باز کنی ، نه احساساتی که صرفا بخاطر بی تجربگی و وابستگی ایجاد شدن ! شما فکر میکنید این آدم دیگه تنها عشق شماست و دیگه نمیتوتین کسی و دوس داشته باشین ، ایین حس الان طبیعیه ولی بعد ها به این حالت خودت شاید خندت بگیره ، ببخشید ولی بعدا به خودت میگی چقدر بچه و خام بودم ...

سلام

ممنون از لطف شما

یه خورده ( یه فسقلی ) دختر لجبازی هستی،،، ولی یه آرامشی در نوشتنت هست !!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خانم95

نمیتونم راحت کنار بیام با جدا شدن ازش.
چون اون هنوزم بهم میگه که دوسم داره.
به علاوه اون قسمت از حرفاتون که گفتین بعدا تو زندگی مشترک پشیمون میشم.
از این میترسم که از ایشون هم جدا بشم و حالا بعد ی سال دوسال سه سال دوباره آدم قبلی بشم که هیچ وقت نبودم.چون از وقتی چشم با زکردم اون تو زندگیم بوده.به هر حال ی ازدواجی داشته باشم که اون وقت اون موقع پشیمونی اصلی سراغم بیاد که اون که انقد دوسش داشتو ول کردی وارد ی همچین زنگی مسخره ای شدی.


یه نظرم مشکلی که شما اینقدر نگران هستید اینه که ،،،از آینده می ترسید !
یعنی می ترسید با کنار گذاشتن این شخص ،،،نتونید شخص دیگری را پیدا کنید که مثل این پسر دوستش داشته باشید

این گره را باید روووش کار کنی ! و حلش کنی .


وقتی به یه شخصی وابستگی دارید ،،، دلتون میشه اون شخص ،،، و دل نمی تونه همزمان عاشق چند نفر باشه !!
وقتی رها کنی ،،وقتی از آینده نترسی و مسیر ازدواج را درست بری ،،دیگه نباید از چیزی بترسی .

اون موقه دیگه آزادی !


پشیمونی موقعی هست که معیارها خوب سنجیده نشه ،،،، و تصمیم بر اساس احساس انجام بشه و منطق دور ریخته بشه !!

این خطرناکه ! - من تو پست قبلیم منظورم از پشیمونی ،،،، ازدواج با همین پسره بود .

چون به شناخت واقعی از هم نرسیده اید و از طرفی او شخص معیارهایش تغییر کرده ( حالا اگه فرض کنیم راست میگه )

اگر معیاراتون شبیه هم نباشه و ازدواج کنید به مشگل می خوردید ( این حرف اون پسره هم به شما گفته ) - اون موقع می خوای چی کار کنی ؟

انسانها در مقابل تغییر از خودشون مقاومت نشون میدهند و به سختی انعطاف پذیر هستند

چه جوری می خوای تغیرش بدی ؟

........................


ی نکته ی دیگه ای که خیلی اذیتم میکنه اینه که اون ی بار به من گفت که اگر میخوای با هم ازدواج کنیم باید حتما حجابتو تغییر بدی و ی سری از علایقت مثل مسافرت های خارجیو از سرت بیرون کنی. و ی سری شرطای دیگه.
اولا که از همون اول با خودم درگیر شدم که چرا من نمیتونم هیچ شرطی براش بزارم.ینی هرچی فکر کردم هیچ شرطی ب نظرم نرسید چون همه رفتاراشو دوس داشتم و رفتاری نبود که بگم تغییر بده به استثنای این شرطایی که واسم گذاشت.و اون لحظه مسخره بود که بگم منمن شرطام اینه که شرطای تو نه...ینی اصلا فکرشم نمیکردم یه روزی برام شرط بزاره واسه همین شوکه شدم.بعد اون هرچی فکر کردم دیدم اگه بخوام شرطای اونو تمام کمال اجرا کنم همش تو زندگیم معذبم.
ولی ی عذاب وجدان بدیم اومد ته قلبم نشست .همه بهم میگفتن اگه دوسش داشته باشی و عاشقش باشی همه شرطاشو قبول میکنی.هرچند سخت.من خیلی دوسش داشتم ولی قبول اون شرطا ی جورایی ظلم به خودم بود.منطقمم برای خودش توضیح دادم.و اون فقط گفت که اگر به این شرطا عمل نکنی تمام زندگی مشترکم با تو عذابه.


ببنید خود بزرگوار شما هم دارید اشاره می کنید به عدم شناخت و اختلاف معیارهای همدیگه !!

چه بخوایم و نخوایم این پسر حرف حسابش همینه - میگه اگه می خوای با من ازدواج کنی باید در سنگر من باشی! و حجاب و رفتارت با اصول من یکی باشه !!

خوشحال باشید اینو داره به شما میگه !


ولی شما می خوای تلاش کنی این فکر عوض کنی !

به نظرم تو ازدواج نباید تلاش بر تغییر معیارهای دینی و اخلاقی فرد کنیم - زیرا فایده نداره - باید قلبی انجام بشه .

شما فرمودید اگر در سنگر اون باشم و حجابم مثل باب او باشه به خودم ظلم کردم !!

و ایشون هم میگه اگر این کار را نکنی ،،، دعوامون میشه


برای همین گفتم همدیگر را نمی شناسید کامل و در معیارهایتان دقت نکردید و برای خودتان وابستگی ایجاد کردید .

معیار اعتقادی و اخلاقی ،،معیار خیلی مهمی هست و باید جدی بگیری .



این میتونه انگیزه ای باشه که راحت تر رها کنی .


.............................


به خدا نمیخوام لجبازی کنم.فقط در حد مرگ حیفم میاد از این رابطه ای خوب بود ولی باید دستی دستی نابودش کنم


دختر خوب ،، رابطه دوستی با ازدواج فرق میکنه - در واقع شما دارید نجات می دید خودتون را - نه که نابود کنید



خیلی از آدم ها نمی دونند اصلی ترین هدف زندگیشون چیه !

احساس آرامش در زندگی به معنای این هدف ارتباط داره

نباید هدف های انتخاب کنی که توش اما و اگر باشه ( اگر ازدواج کنم - اگر پولدار بشم و .......)




امیدوارم همگی به این مهم برسیم .

---

این تاپیک ها را مطالعه بفرمایید :



http://www.hamdardi.net/thread-19072.html

http://www.hamdardi.net/thread-13554.html

http://www.hamdardi.net/thread-19383.html

http://www.hamdardi.net/thread-19071.html

http://www.hamdardi.net/thread-18989.html

http://www.hamdardi.net/thread-9311.html

http://www.hamdardi.net/thread-8602.html

http://www.hamdardi.net/thread-8577.html

http://www.hamdardi.net/thread-11486.html

http://www.hamdardi.net/thread-11486.html

http://www.hamdardi.net/thread-14782.html

http://www.hamdardi.net/thread-8331.html

http://www.hamdardi.net/thread-14782.html

سلام

دوست عزیز هر دفعه مطلب تازه ای میذارید و این باعث راهنمائی اشتباه میشه.. دفعه اول گفتین میگه دوسم داره ولی میپیچونه ولی الان میگید دوسم داره و راضی به ازدواجه با شرایطی!

من جو خانوادگیتونو نمیدونم چه جوریه , ولی شرایط ایشون اگه صرفا راست باشه و برای ناامید کردن شما برای ازدواج با ایشون نباشه , شرایط خوبیه و شما با عمل کردن به اونا هم ایشونو بدست بیارید و دختر محجبه و متدینی بشید
اما به شرطی که از روی اجبار قبول نکرده باشین و صرفا بخاطر رسیدن به ایشون..

اما اگه ایشون این شرطها و یا رفتن برای مدافعی حرم و برای از سر باز کردن شما مطرح کرده باشن و شما قبولش کنید شاید دوباره براتون شرط و شروط بذاره تا تسلیم بشید..

به نظر من یه کاری بکنید و شرط هاشو سوری قبول کنید و ببینید واکنششون چیه ؟ یه جوری رفتار کنید که باورشون بشه شما تمام کمال قبول کردین