تعادل روحی ندارم کمکم کنید

یه دنیا ازت ممنونم ترانه عزیزم
دقیقا درست گفتی رفتارام خیلی احساس محور هستن خودم هم میدونم کاملا و بخاطر همینم دوسشون ندارم آخه چرا باید احساس و هیجان من رو پیش ببره؟چرا انقدر احساساتم در هر جهتی قوی هستن ؟چرا یا یه چیزی یا یه کسی رو یا خیلی خوشم میاد ازش یا بدم میاد ؟چرا روی میانه حرکت نمیکنم؟ فرق من با بقیه چیه؟
چرا این همه هیجان زده میشم زود مثل بچه ها؟ این هیجانات تو وجودم چرا هستند اصلا؟ از اول چرا بودند؟

و یه سول بزرگ دیگه اینکه خوب گیریم که بتونم وقتی که هیجان زده هستم به سختی خودمو کنترل کنم جوریکه این هیجان توی رفتارای بیرونیم معلوم نباشه و کسی متوجه نشه ، خوب اونوقت درون نا آروم خودمو چیکار کنم ؟ هیجان داخلیمو که از درون بهم فشار میلره رو چطور از بین ببرم؟
دلم میخواد یه درون آروم داشته باشم بدون فشار بدون هیجان بدون گفتگوهای مدام ذهنی..

ترانه جون مرسی از مقاله های مفیدی که برام گذاشتی ، همرو میخونم و همه سعیمو میکنم که بهشون عمل کنم ولی باز هم همراهی شماهارو میطلبه
من باید همه سعیمو بکنم که خودمو تغییر بدم ، من شرایط خیلی خوبی داشتم برای اینکه یه ازدواج بسیار خوب و موفق داشته باشم اما سالهای زیادی از زندگیمو به خاطر همین اخلاقای افراطیم سوزوندم و الان خیلی تنهام و میدونم تنها امدی که شاید به تغییر زندگیم باشه در گرو تغییر خودم و برطرف کردن مشکلات بزرگ روحیمه

یه چیز دیگه بگم اینکه وقتی دوستان به اختلال دوقطبی اشاره کردن من برای اطلاعات بیشتر کلی تو نت در موردش مطالعه کردم و خوندم که افرادی که این اختلال رو دارن روز این حالتها(شیدایی-افسردگی) بطور تناوبی و خود بخود بوجود میاد و نیازی به عامل بیرونی ندارن این افراد .اما من اینطوری نیستم ، من بروز یکی از این حالنها و بسمت یکیشون رفتنم کاملا تحت تاثیر محیط و مسائلی هست که برام پیش میاد و به هیچ عنوان خود به خوددی نیستن اما خوب بسیار افراطی هستن ..

دقیقا نمی دونم مشکلت چیه. اما دو تا مورد به نظرم میاد شاید برات کمک باشه.
یکی اینکه احتمالا کودک درونت از بالغ فعال تره. شاید اگه سرچ کنی و یه مقدار بیشتر راجع به کودک درون مطلب پیدا کنی و همینطور راجع به والد و بالغ بتونی بهتر درک کنی خودتو و شاید بعدش راهی به نظرت بیاد.
چیز دیگه ای هم که می خواستم بگم اینه که فکر نکن چیزی که هستی بده. هر کسی هر چی هست خوب خوبه. فقط باید سعی کنیم نیروهامونو توی جهت درستش بندازیم تا از داشته ها و انرژی مون نتیجه ی مثبت بگیریم. منطورم اینه که فکر نکن تو خوب نیستی چون مثله بقیه نیستی. فقط باید یاد بگیری چطوری انرژی هاتو مدیریت و هدایت کنی.
اینا هم سختن. منم نمی دونم.
موفق باشی.

- - - Updated - - -

یعنی اول باید سعی کنیم خودمونو بشناسیم بعدش درست تصمیم بگیریم و هدایت کنیم استعدادهامونو.

سلام عزیزم
میتونی با مسائل ساده شروع کنی و سعی کنی احساستو مهار کنی
مثلا دلتنگی برای یه آدم!وقتی دلتنگش میشی هر چه قدر هم برام سخت بود اون لحظه زنگ نزن و به سراغش نرو
یا گریه و خنده برای یه احساس خوب یا یه احساس بد
اصلی ترین مساله تو کنترل احساس ,صبره
وقتی بتونی تو بیان احساس و عکس العمل هات و... صبور باشی و به خودت استپ بدی و واکنشتو به تاخیر بندازی , میتونی کم کم افسار احساستو دستت بگیری
باید تمرین صبر کنی و صبور بشی
این لینکو بخون:

http://www.hamdardi.net/thread-19404.html

کنترل احساس برای خیلی ها سخته ولی اصلی ترین و مثبت ترین نشونه ی تغییر سختی و دردی که به واسطه اش تحمل میکنی و کم کم از خودت راضی میشی و درد و سختیت هم کم میشه
مثلا تغییر وزن و ترک اعتیاد و... همه تغییر تو نوع زندگی هستن و برای همه سخت و دردناکن!پس باید درد و سختیش رو تا مدتی تحمل کنی و صبرت رو زیاد کنی
حس مثبتی که هر دفعه به خاطر صبر و هیجانی رفتار نکردن بهت دست میده رو یادداشت کن
طبق اون لینک اگه عمل کنی و بعد از هر اتفاقی یه بازه ی زمانی مشخص کنی و تو اون بازه هیچ واکنشی نشون ندی و فکرتو به سمت مسائل دیگه متمرکز کنی , اولین قدم ها رو برای مهار هیجان محوریت برداشتی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

دقیقا نمی دونم مشکلت چیه. اما دو تا مورد به نظرم میاد شاید برات کمک باشه.
یکی اینکه احتمالا کودک درونت از بالغ فعال تره. شاید اگه سرچ کنی و یه مقدار بیشتر راجع به کودک درون مطلب پیدا کنی و همینطور راجع به والد و بالغ بتونی بهتر درک کنی خودتو و شاید بعدش راهی به نظرت بیاد.
چیز دیگه ای هم که می خواستم بگم اینه که فکر نکن چیزی که هستی بده. هر کسی هر چی هست خوب خوبه. فقط باید سعی کنیم نیروهامونو توی جهت درستش بندازیم تا از داشته ها و انرژی مون نتیجه ی مثبت بگیریم. منطورم اینه که فکر نکن تو خوب نیستی چون مثله بقیه نیستی. فقط باید یاد بگیری چطوری انرژی هاتو مدیریت و هدایت کنی.
اینا هم سختن. منم نمی دونم.
موفق باشی.

- - - Updated - - -

یعنی اول باید سعی کنیم خودمونو بشناسیم بعدش درست تصمیم بگیریم و هدایت کنیم استعدادهامونو.

---

آره دقیقا" درست گفتی کودک درون من خیلیی فعالتر از بالغ هست ، اصلا همه کنترلم با کودک درونمه ..خودم متوجه شدم ، با اینکه درکم نسبت به مسائل و آدما خیلی بالاست اما همچنان احساس میکنم شخصیتم یه بچه باقی مونده ..یه بچه حساس و شیطونو احساساتیو بازیگوش و نا آروم که خودمم دوسش دارم اما متاسفانه در جامعه پذیرفته نیست و عملکردهاش پخته و سنجیده نیستن.باورت میشه با این سنم بعضی وقتا از روی شیطتنت و برای خنده یه کارایی میکنم که یه بچه 7 ساله میکنه؟؟ و همه اینا بخاطر هیجان و شیطنت درونمه

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط taraneh89

سلام عزیزم
میتونی با مسائل ساده شروع کنی و سعی کنی احساستو مهار کنی
مثلا دلتنگی برای یه آدم!وقتی دلتنگش میشی هر چه قدر هم برام سخت بود اون لحظه زنگ نزن و به سراغش نرو
چشم عزیزم اینکارو اتفاقا" لازم دارم که انجام بدم ، ببینم چقدر دووم میارم..
یا گریه و خنده برای یه احساس خوب یا یه احساس بد
OK

اصلی ترین مساله تو کنترل احساس ,صبره

بله درست میفرمایید .اما صبر چیزیه که اصلا" در وجود و شخصیت من تعریف نشده متاسفانه:confused:

وقتی بتونی تو بیان احساس و عکس العمل هات و... صبور باشی و به خودت استپ بدی و واکنشتو به تاخیر بندازی , میتونی کم کم افسار احساستو دستت بگیری
باید تمرین صبر کنی و صبور بشی

این دقیقا" کاریه که نیاز دارم انجام بدم چون تا الان دقیقا" عکس فرموده شما عمل کردم.

این لینکو بخون:

http://www.hamdardi.net/thread-19404.html

کنترل احساس برای خیلی ها سخته ولی اصلی ترین و مثبت ترین نشونه ی تغییر سختی و دردی که به واسطه اش تحمل میکنی و کم کم از خودت راضی میشی و درد و سختیت هم کم میشه
مثلا تغییر وزن و ترک اعتیاد و... همه تغییر تو نوع زندگی هستن و برای همه سخت و دردناکن!پس باید درد و سختیش رو تا مدتی تحمل کنی و صبرت رو زیاد کنی
اینجوری فکر میکنم ارادم هم قوی بشه چون اونم خیلییی ضعیفه و یکه دیگه از مشکلاتمه..

حس مثبتی که هر دفعه به خاطر صبر و هیجانی رفتار نکردن بهت دست میده رو یادداشت کن
طبق اون لینک اگه عمل کنی و بعد از هر اتفاقی یه بازه ی زمانی مشخص کنی و تو اون بازه هیچ واکنشی نشون ندی و فکرتو به سمت مسائل دیگه متمرکز کنی , اولین قدم ها رو برای مهار هیجان محوریت برداشتی

---

یعنی من درست میشم؟ نرمال میشم ؟ جوریکه خودم از خودم راضی باشم؟

- - - Updated - - -

سلام فرشته مهربون عزیز ..خیلی خوشحال شدم رد پاتون رو اینجا دیدم ، چون شمارو میشناسم و خیلی قبولتون دارم، خیلی خوشحالم میکنید اگر اجازه بدید از راهنماییهای ارزنده شما هم در کنار نظرات سایر دوستان عزیز ی که مطلبم رو دنبال میکنن و به من لطف دارن بهره ببرم.

سلام ترانه جون

مقاله "انرژی احساسی صلح آمیز " رو خوندم ، به نظرم خیلیی خوب بود ، مرسی عزیزم که برام گذاشتیش :72:

نشونه های رفتاری (کلامی و جسمی )افراد احساسی رو که اونجا خوندم دقیقا" همه رو من داشتم و جز بارزترین خصوصیات شخصیتی -رفتاری من بود و خیلی برام جالب

بود انگار که همه عادتهای رفتاری من رو تعریف کرده بودن ... بنابر این من یه آدم 100% احساسی هستم که همه رفتارها ، واکنشها و تصمیم گیریهام بر همین اساس بوده

بر اساس رفتارهای لذت طلبانه آنی :(

و میدونی جالب چیه؟ اینه که من تا چندی پیش فکر میکردم این نوع رفتار و شخصیت خیلی هم جالب و مهیج و خاص و با حاله:applause:

ولی حالا کاملا" متوجه شدم که جالب که نیست هیچی چقدر هم مخربه و من چه موقعیتهای خوبی رو تو زندگی بخاطر این شخصیت احساسی-افراطیم که از دست دادم .

و الان چقدر احساس ندامت میکنم و آرزو میکردم ای کاش دید الانم رو 10 سال پیش داشتم و میتونستم از قشنگترین سالهای زندگیم بهترین استفاده رو بکنم اما افسوس...

زمانهایی که رفت و دیگه برنمیگرده رو که دیگه نمیشه کاریش کرد اما حداقل از الان به بعدمو میخوام تمرین کنم و سعی کنم که خودمو اصلاح کنم تا 10 سال دیگه که برمیگردم عقب رو نگا میکنم مثل الان افسوس نخورم.

میخوام تمرین صبر کنم ، میخوام تمرین صبز و اراده کنم ، میخوام از غلضت احساساتم کم کنم و اولین کار اینه که واکنشهام رو به تاخیر بندازم تا جاییکه میتونم ، ازخدای بزرگ هم میخوام که کمکم کنه:323:

ولی سوالم اینه که یه آدم تا این حد کم صبر و بی اراده و کاملا" احساسی که تا الان اکثر رفتاراش ، واکنشهاش و تصمیماتش تحت تاثیر احساسات مثبت یا منفی غلیظ

تا چه حد موفق میشه خودشو عوض کنه ؟ آخه من که نمیتونم بلکل شخصیتمو ، ذات و خمیر مایمو عوض کنم ( چون درصد زیادی از این حالتهای احساسیم رو از پدرم به

ارث بردم و زنتیکیه؟) در ضمن نه دوست دارم و نه میتونم تبدیل به یه ادم کاملا منطقی بشم .آخه ذات کسی رو که نمیشه عوض کرد ، پس من تا کجا و تا چه حد باید از خودم انتظار تغییر داشته باشم ؟؟

سلام
دوست گلم! میتونی! .شک نکن:46:
تایپیک های خود منو بخون!منم همین طوری بودم! در لحظه و طبق هیجاناتم رفتار میکردم
الان حدود6 ماهه دارم رو خودم کار میکنم
قرار نیست ما عوض بشیم و احساساتمون رو از دست بدیم !ما مهارت کسب میکنیم که بتونیم منطقی از احساساتمون استفاده کنیم
هر رفتاری اگه منطقی بررسی نشه و فقط تو فضای احساسی بررسی بشه احتمال پشیمونی ازش هست
ماها فقط سعی میکنیم وقتی هیجاناتمون اوج گرفت به احساسمون استپ بدیم و موقعیت رو با آرامش و منطقی بررسی کنیم و بعد رفتار کنیم.این به ژنتیک ربطی نداره عزیزم و فقط با کسب مهارت و تلاش میشه به این مرحله رسید
این تایپیک و راههایی که آقای sciبه من یاد دادن رو بخون:

http://www.hamdardi.net/thread-27372.html

تو این تایپیک آقای sciبا راههای عملی به من یاد دادن که چه طوری وقتی هیجاناتم و احساساتم اوج میگیره خودمو مدیریت کنم و منطقی رفتار کنم
تمرین تنفس و نوشتن احساسات و هیجانات تو دفتر قرمز و استفاده از کش و استپ و به یاد آوری یه لحظه ی زیبا برای کنترل احساسات و صبر و عکس العمل های منطقی خیلی موثره
.زمان میبره ولی میشه
در ضمن من به فرشته مهربان راطلاع دادم به تایپکتون سر بزنن .صبور باش

ب گفته دکتر حورایی کسانی ک گدای تایید دیگران هستن اعتماد ب نفس و خودباوری ندارن
همینکه ب دید مردم اهمیت میدین باعث میشه ک آرامش نداشته باشین کلا بحثش مفصله..
تو یک جمله ”ب دیگران اهمیت نده خودت باش..”

manam dus nadarm be digaran ahamiat bedam dus daram khodam basha, va be did va nazare digaran dar morede khodam ahamiat nadam kheiliam saay kardam ke inkaro bokonam ama movafagh nabodam ziad .mamnun misham age bishtar dar in zamine tozih bedid ya rahkari neshunam bedid dar in zamine :72: