نگاههای شوهرم منو آزار می ده

شاید خودت خانم سربه زیری بودی و نگاهای اقایونو ندیدی! یه مدت میری بیرون به اطرافت نگاه کن ببین خیلی از اقایون اینطوری نگاه می کنن حتی وقتی خانمشون یا دوست دخترشون داره باهاشون حرف می زنه و توی صورتشون نگاه می کنه مشغول نگاه کردن به یکی دیگه هستن. بدترین قسمتش اینه که چپ چپ نگاه کردن اون خانم همراه شامل حال اون کسی میشه که اقا داره بهش نگاه می کنه. تا جایی که من دیدم این بیشتر حالت عادت داره. عادت کردن بقیه رو نگاه کنن. ولی خود ما خانما هم بیکار باشیم همه چی رو نگاه می کنیم از پرنده تا ماشین تا ادم. اینم ممکنه باشه. یعنی ممکنه ادم سرحال و بیکار و بی دغدغه باشه به محیط اطرافش توجه کنه. احتمالا وقتایی که شما با شوهرتون می رین بیرون برای گشت و گذار می رین و دغدغه فکری ندارن شوهرتون. اما اقایون زیادی هم دیدم که اصلا به ادما نگاه اون مدلی نمی کنن با وجودی که سربه زیر نیستن. اینم می تونه عادت و یا تربیت باشه یا می تونه داشتن یه مشغله فکری یا یه هدف باشه.
نگاه اقایون تازه از نوع خیلی بدش هم که باشه هیچ مشکلی واست درست نمی کنه فقط یه جور زیاده خواهیه به نظرم که وقتی توی خیابون بی زحمت خانم خوش قیافه هست حتما باید یه نگاهی بکنن. وگرنه ربطی به مبایل زیاد چک کردن نداره و اونو می تونی جدا بررسیش کنی.
البته حق داری بهت بربخوره ولی خیلی از اقایون اینطورین! خودت می ری بیرون دقت کن میبینی.

سلام hengamejoon جون ممنون
دقیقاً همینطور که شما گفتین؛ متوجه می شه که من ناراحت می شم

ترنم جان برعکس شوهر من آدم خیلی سر به زیری بود و الان هم تقریبا هست!! اصلا به خانمها نگاه نمیکرد. من فکر میکنم اینطوری تربیت شده بود که زیاد به کسی نگاه نکنه حالا چه مرد و چه زن!! البته این باعث نشد که با من بی وفایی نکنه و بلاخره کاری رو که نباید انجام میشد، اتفاق افتاد!! پس عزیزم خیلی سخت نگیر. منم مثل مینوش جان فکر میکنم این یک مسئله عادتی و تربیتی است و از روی قصد نیست.

تمام مردایی که این خصوصیت رودارن مطمعنا پدر و عموی این چنینی دارن ومثل بقیه خصوصیاتی که ازپدرشون یادگرفتن (چه خوب چه بد)این رفتاربدروهم یادگرفتن:163:

سلام

لینک زیر را مطالعه بفرمایید امیدوارم کمک کننده باشه

چشم چرانی آقایون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

سلام
معمولا سازه های شخصیتی ما، مثل پازل به یک نوعی با هم همسازی می کنند.
یعنی:
نوع نگاه ما ( مثل همین چشم چرانی) قطعه ای از ترکیب شخصیتی ماست. اما قطعه ای مهم که بی ربط به سبک زندگی، خصوصیات روانی و مسائل تربیتی و اجتماعی ما نیست.
سختی مسائل علوم انسانی اینست که هیچکدام از این سازه ها را نمی تواند کاملا از سایر سازه ها جدا کرد و بررسی کرد. اما تا حدی که می توان سایر متغیرها را کنترل کرد می توانیم روی این مسئله تمرکز کنیم.

اگر کسی تصور کند که غایت این زندگی هدونیسم یا لذت طلبی هست. و از طرفی که اینقدر اهل تجزیه و تحلیل هم نباشد که لذت با ثبات یا غیر نقد را لحاظ کند. پس نتیجه طبیعی آن است که باید هر لحظه به هر نوع که می تواند لذت ببرد و چشم چرانی در این الگو نه اینکه طبیعی بلکه لازم است.
اما در فردی که لذت گرایی هدفش نیست.
یا فردی که هدفش لذت گرایی هست اما تجزیه و تحلیل هایی دارد که صرفا لذت چند ثانیه ای را با مثلا لذت داشتن یک خانواده آرام با ثبات عوض نمی کند ، در چنین افراد چشم چرانی یا اصلا وجود ندارد یا بسیار کنترل شده بوده و منجر به نتایج ناخوشایند بعدی نمی شود.

به هر حال به صورت عملی نیاز است یا آنقدر رشد کنیم که لذت هایمان فراتر از چشمهایمان باشد. یا باید آنقدر لذتهای صحیح و سازنده و ابعاد وجودیمان متنوع باشد که چشم چرانی در مرکز تنوع طلبی ما قرار نگیرد.

---