نمایش نسخه قابل چاپ
ممنونم از همه شما دوستای خوبم که تاپیکم را میخونی ، من الان نمی خواهم نکات منفی همسرم را بگم من می خواهم نقاط منفیه خودم را اصلاح کنم ، میدونم هرکسی یه نقاط مثبتی داره یه نقاط منفی و من قبل از عقد درمورد همسرم و معیارهام رتبه بندی کردم و همسرم نمره خیلی خوبی آوردی الان مشکل من این افکارمه و گاهی دهن بینی که می خواهم رفتارهام را اصلاح کنم ممنون میشم راهنماییم کنید و بگید چطوری جلوی این افکار را بگیرم و با دهن بینی چی کار کنم از همه شما هم می خواهم برام دعا کنید
ساراي عزيز
برا همه شايد اكثر مون زماني ميرسه كه ميخواييم كسي رو ترجيح بديم. اين ترجيح به معناي اونه كه قراره اونو نه فقط بر تمام كساني كه در گذشته ميشناختيم بلكه بر تمام كساني كه در آينده خواهيم شناخت ترجيح بديم..گاهي با ديدن افراد داراي تحصيلات بالاتر.. مهربانتر و.. و.. و.. ممكنه بگيم اي كاش . اما عزيز من اگر قرار ما با ديدن هر فرد بهتر هي نظرمونو عوض كنيم وفاداري چه معنايي پيدا ميكنه.
تحصيلات نه اما درك فرد مهمه.گاهي بهانه كردن يه چيز مثل تحصيلاتشايد در عيبجويي از نارضايتي ديگري آب بخوره. اگه مورد اينه كه بايد پيداش كني.
اما اگه خداي نكرده دچار تب همه گاني:" پول -تيپ -مدرك" شدي قربونت برم كه شرمنده كه داري اشتباه ميري..مدرك بالاتر هميشه با درك بالاتر همراه نيست. گاهي حتي با خود فريبي بالاتر همراهه!
لطفا علت حقيقي رو جستجو كن و اگر دليلت براي رد همسرت اشتباهه عزيزكم گناهه كه فقط به خاطر تحصيلات اونو رد كني .
خوشحالم كه منطقي ازدواج كردي ولي دختر گل اين فكرا ديگه چيه ؟هر وقت اين فكرا اومد سراغت بهشون ميدون نده.اين تاپيك رو بخووننقل قول:
نوشته اصلی توسط sara20
تكنيك توقف فكر
مدام تكرار كن و حتي به ديگران بقبولون كه بهتر از اين مرد وجود نداره اگه خودت به همسرت احترام بذاري بعد از مدتي ميبيني كه همه ايشون رو دوست دارن و ناخوداكاه بهش احترام ميذارن
ممنون دوستای خوبم گلنوش عزیز ممنون از تاپیکی که گذاشتی سعی می کنم راهکار ها را انجام بدهم ، امیدوارم موفق بشم شما هم برام دعا کنید راستش این نگرانیه من به همسرمم سرایت کرده و ایشونم از این بابات کمی ناراحته و من می خواهم زودتر از دسته این افکارم خلاص بشم
سارا جان ممکنه بفرمایید چند سال دارید؟ چون سن هم گاهی در بوجود آمدن این افکار موثر هست.
سابینای عزیز من 24 سالمه و الان یه مشکل دیگه ای که پیدا کردم چون در اکثر مواقع مامان بابام با هم مشکل دارن نمیدونم من باید چطوری روحیه ام را جلوی همسرم حفظ کنم؟چطوری تو لحظه هایی که میدونم تا چنددقیقه قبل تو خونه دعوای حسابی بوده الان آرامشم را حفظ کنم؟وازتون می خواهم بهم بگید چطوری با خانوادم برخورد کنم تا همیشه احترامشون حفظ شه ممنون
دوستای خوبم خواهش می کنم کمکم کنید میدونم که دیگه از حرفای تکراریم خسته شد خودم دیگه خسته شدم از این همه فکرهای مسخره که تو سرم میاد چی کار کنم این فکرها خیلی بهم فشار میاره و داره کنترلش از دستم خارج میشه تازگیا که ناخودآگاه یه سری راههای جدایی به ذهنمم میاد که سریع مسیر ذهنم را عوض می کنم و بجاش به مسائل خوب و نکات مثبت همسرم فک می کنم همسرم پسره خیلی خوبیه اهل کاره ، رفیق باز نیس ، اهل دود و دم نیس ، خانواده دوسته ، هرکاری برای خوشحالی و راحتیه من انجام میده ولی با این همه من نمیدونم چرا این حسای مسخره میاد تو سرم؟چی کار کنم؟
سارا جان هیچوقت اجازه نده همسرت چیزی از دهواها و یا رفتارهای پدر و مادرت بداند- این خیلی مهم است- همیشه انها را ببر بالا- و همیشه جلوهمسرت از آنها به عنوان یک زوج ایده آل و مهربان یاد ببر- بگذار همسرت آنها را دوست داشته باشد و از آنها خاطه خوبی داشته باشد برای آینده زندگی خودتم خوبه- یکی از مشکلات خواهر من در زندگی همین گفتن حقایق زندگی پدر و مادرم و دعوای آنهابود که دودش تو چشم خواهرم می رفت و گرنه مشکلی که حل نمی شد- اینقدر هم مثل من بی خودی فکر نکن -موفق باشی:310:
لیست ترسها و ناراحتیهاتونو بنویسید.
بسنجید که چقدر از این ترسها منشا درونی داره و چقدر در اثر رفتارهای همسرتونه.
کمالگرایی و ترس دو مشکل بزرگیه که من با پستهای شما فکر میکنم داشته باشید
سارا جان راستش من موافق نیستم خونوادت رو خیلی گل و بلبل نشون بدی و به عنوان یه زوج ایده ال به همسرت معرفیشون کنی.چون شما قراره یه عمر با هم زندگی کنین و خواه نا خواه همسرت متوجه اختلافات پدر و مادرت میشه و ممکنه شوکه بشه(بخاطذ تعریفای برعکسی که تو کردی) حتی ممکنه تصور کنه تو ادم دروغگویی هستی.بهتره راستشو بگی اما خیلی خودتونو درگیر مسائل خونوادت نکنین.اونا مشکلشونو باید با خودشون حل کنن شما بهتره به فکر زندگی خودتون باشین.بد نیست حتی گاهی اوقات با همسرت در مورد خونوادت درد دل کنی اما در حدی که ذهنیتش نسبت به اونا منفی نشه یعنی اگه ازشون گله میکنی همون موقع خوبی هاشونم بگو.به هر حال شوهرت تو رو برای خودت خواسته نه بخاطر خونوادت.
در مورد مشکل قبلیت هم باید ببینی این وسواس و توجه زیاد به حرف دیگران تو همه موارد هست یا فقط در مورد شوهرت.مثلا اگه کسی بهت گفت از رنگ لباسی که پوشید یخوشش نمیاد اون لباس رو واسه همیشه میذاری کنار؟اگه در مورد همه چیز انقد دهن بینی احتمالا به اندازه کافیاعتماد به نفس نداری.باید اول خودت رو همینجوری که هستی دوست داشته باشی بعدش شوهرتو.
اگه فقط در مورد شوهرت انقد حساسی باید بدونی معیارهای دیگران لزوما برات خوشبختی نمیاره چه بسا اون ادما تو ازدواج خودشون با اون معیارها موفق نشن.تو اگه خودت ازشوهرت راضی باشی کافیه.اجازه هم نده کسی کلامی علیه شوهرت حرف بزنه.وقتی زندگی مشترک خوبی داشته باشی دیگران هم ازت یاد میگیرن به جای توجه به تحصیلات یا مسائل ظاهری به مسائل مهمتر توجه کنن