نوشته اصلی توسط
Eram
سلام به همه دوستای گلم
میخوام از یه موفقیت درونی خیلی بزرگ بگم ،ذوق دارم که بالاخره تونستم.
مدت ها بود که نسبت به عیوب شخصی حساس شده بودم و حس بی تفاوتی و گاهی تنفر نسبت به اون شخص داشتم،گاهی ذهنم پر میشد از منفی بافی نسبت بهش.فهمیدم یه جای کار در فکرم میلنگه، مدت ها بود که فهمیده بودم و تمرین میکردم اما مفید نبود تا جایی که یک روز افکارم رو نوشتم و به یه نیاز عمیق در خودم رسیدم و اون تأییدطلبی زیاد بود.
وقتی اینو فهمیدم به آرامش رسیدم مثل یه کشف بود ،فهمیدم حس تنفر من نسبت به اون آدم ناشی از نیاز ارضا نشده من " تأییدشدن " هست. من تشنه ی تأییدش بودم اما خودم نمیدونستم. کودکم با والدش درگیر بود و به هم گره خورده بودند. من فهمیدم که مشکل کجاست و بعد به آرونی کودکم رو از بند والدش آزاد کردم و این هفته حس کردم واقعا برام مهم نیست تأییدم کنه ؛همینکه خودم باشم کافیه.
بعدش تاپیک میشل عزیز رو در مورد تأییدطلبی خوندم و بعد هم لینک هایی که مشاوران به میشل ارجاع دادند و نطالب زیبای فرشته مهربان و... . خیلی تجربه متفاوتی بود. امروز صبح وقتی مکالمه تلفنی با اون شخص داشتم حس کردم که دوستش دارم, حس کردم دلایل زیادی هست که میتونم دوستش داشته باشم و احترام زیادی براش قائل باشم.
روح و ذهن من از یک حس تنفر پالایش شد و الان میفهمم که چه سبک تر شدم و بیشتر میتونم خودم باشم.
خدایا به خاطر این رزق معنوی شکرت.