نمایش نسخه قابل چاپ
تو مثال اولم من تو عمل انجام شده قرار گرفتم...کاری نیست که من انجام دادنی باشه...اخه من چهطوری مطالبه حق کنم؟؟باهاشون صمیمی ایم و رودربایستی و اخه زشته مردم چی میگن و...نقل قول:
نوشته اصلی توسط عشق آفرین
تو مثال دومم علی رغم اینکه کار انجام شده باب میلم نبود و من نه نگفته بودم ولی
حس بدی هم نداشتم چون با توجه به همه جوانب و مصلحت اندیشی از حقم گذشتم.
تو مثال سومم هم حس خوبی نگرفتم با اینکه کار انجام شده بود...
نمیدونم شما بفرمایید چرا با این مثالها فرضیه نقض شد:303:
یه مقاله توی لینکدین خوندم که گفتم به بحث ما هم مربوط میشه. هم در خصوص موردی که شما مطرح کردید هم در خصوص رانندگی که خودم گفتم. در ادامه قسمت مرتبط مقاله رو میذارم:نقل قول:
ه بار آرایشگاه بودم. بعد از معطلی فراوان نوبتم که شد یه نفر جای من نشست. رفتم و گفتم خانوم نوبت منه. آرایشگر گفت این بچه کوچیک داره، کارش زود میشه، بشین الان صدات میزنم. اون موقع دلم نیومد خانومه رو بلندش کنم و مراعات کردم. اما بعدش خیلی خودخوری کردم که اجازه دادم حقم پایمال شه. درستش این بود که حداقل ازم اجازه می گرفتند!
نقل قول:
.how much random, uncontrollable things influence our thoughts, behavior, and habits, which are entirely controllable
small moments can alter our entire life’s trajectory by making us assume that it’s part of a
larger pattern. For example, seeing someone try to cut in line at the grocery store can make
us assume that they’re a jerk; if we see them later on, we’d probably ignore them or give
them a look. But what if they were in a hurry to buy food for a sick friend, and felt awful
.about cutting in line? We never get a chance to find out if we’re wrong
.our brains love patterns, even though this means seeing regularities in the environment that may not actually exist
این نکته ای بود که همون روزم میخواستم بگم ولی چون نمیدونستم چطور بیانش کنم کلا منصرف شدم! ولی الان دیدم این نوشته کارو راحت کرده.نقل قول:
پس تو احقاق حق به نظر من باید انعطاف هم داشته باشیم نه اینکه تو یه چارچوب صفر و صدی یا کمالگرایی بخوایم همیشه و در هر شرایط حقمون رو بگیریم یا اگه یه جایی نشد، خودمون رو منفعل بدونیم.
البته تو همه چیز باید میانه بود. مثلا شاید راننده هایی باشند که عجله ی واقعی داشته باشن ولی اینکه فردی سرشو از شیشه بیاره بیرون و ... ، این مورد جزء این بحث نیست و تو این زمینه قطعا فرهنگ ما مشکل داره. اما تو باب نوبیت آرایشگاه میتونیم رویه ی منعطف رو انتخاب کنیم و بنابراین میتونید ناراحت نباشید چون گذشت کردید.
:104: متشکرم از استقبالتون.
بیایم قدرت تجسممون رو افزایش بدیم و خودمون رو در تک تک این موقعیت ها قرار بدیم و بعد از خودمون بپرسیم واکنش صحیح چی میتونه باشه؟
Eram بانو فرمودن:
راه حل ما چیه؟نقل قول:
هر وقت میرم مطب دکتر کلی پول ویزیت میدم و 5دقیقه هم برام وقت نمیذاره. من هم چیزی بهشون نمیگم ولی حرص می خورم...
- می تونیم ساکت بمونیم و حرص بخوریم
- می تونیم پرخاش کنیم، دیگه حرص نمی خوریم، ولی احتمالا حس بدی پیدا می کنیم و پشیمان میشیم.
- می تونیم مدارا کنیم
- و می تونیم محترمانه حق و حقوقمون رو مطالبه کنیم.
خیلی مواقع شده میریم مطب دکتر و متاسفانه خیلی از دکترهای خوب چند نفر رو همزمان ویزیت می کنند یا قبل از طرح کامل مشکلات و سوالات نسخه رو میدن بری. در حالی که پزشک وظیفه اش هست هر مراجع رو به تنهایی ویزیت کنه و با حوصله برای او وقت بذاره. ممکنه یکی براش مهم نباشه و بخواد با توجه به فوریت های پزشکی و وقت اندک پزشک مدارا کنه، اما ممکنه یکی بخواد حقوقش رو مطالبه کنه. در این صورت چه اشکالی داره اگر محترمانه بگه مثلا:
اگر مقدوره مایلم به تنهایی ویزیت بشم.
یا
عذر می خوام من هنوز پاسخم رو نگرفتم. / هنوز برای من ابهام هست / لطفا قبل از ارائه نسخه این موارد رو هم بررسی کنید و غیره.
باید این رو به خاطر داشت که: مطالبه حق گستاخی نیست.
جناب m.reza91 گرامی فرمودن:
ابتدا بگم ما از شما خیلی ممنونیم که با استفاده از دوچرخه به حفظ محیط زیست از گزند آلاینده ها کمک می کنید.:104:نقل قول:
مورد دیگه توی رانندگیه؛ مردم خیلی وقتا رعایت نمیکنند. اینجا واقعا نمیشه حق رو گرفت چون ممکنه کار به تصادف بکشه که میشه هزینه های مالی، روانی و حتی جانی. پس هزینش خیلی گرونه بنابراین راه حل اجتنابی رو انتخاب میکنم...
اتفاقا در چنین مواردی که در سطح یک جامعه رخ میده و یک رفتار ناهنجار محسوب میشه و فراتر از حقوق فردی، حقوق اجتماعی رو پایمال میکنه، مطالبه حق نه تنها امکان پذیر بلکه امری ضروریست. چرا که فرضا این فرد اگر امروز به ما آسیب نزد، فردا به دیگری آسیب جبران ناپذیری وارد میکنه. اما چنین مواردی فراخور اجتماعی بودنش، نباید به وسیله ما، بلکه بایستی به وسیله مراجع قانونی، ( اگر بستری برای اون تعریف کرده باشن) پیگیری بشه. مثلا: سامانه گزارش تخلفات رانندگی! که حتی اگر رسیدگی نشن، دریافت گزارش زیاد در یک زمینه می تونه حداقل یک هشدار باشه. حالا این وظیفه مسئولین هست که بستر دریافت این گزارشات رو فراهم کنند.
ما در همدردی این رو خوب درک می کنیم. خودمانی بگم، تو این سایت پست های نابه هنجاری بعضا دیده شده. اگر ما بخواهیم شخصا با این موارد برخورد کنیم فکر نمی کنم به نتیجه ای برسیم و احتمالا خودمان مجبور به تخلف شیم. ولی کلید گزارش میتونه حقوق یک اجتماع (جامعه همدردی) رو مطالبه کنه
ما در پست های بعدی در مورد مطالبه گری جامعه خواهیم گفت
دوست خوبم الهه زیبایی ها فرمودن:
ممنونم ازت. این مورد خیلی تکرار میشه و متاسفانه ضعف از روش تربیتی ماست که در فرهنگ ما در واقع مطالبه چنین حقوقی رو زشت میدونن و خیلی تعارفی هستیم. به هر حال این مهمه که ما نسبت به فرهنگ خودمون راهکار ارائه بدیم. تذکر چنین موردی بر عهده فردی هست که دعوت کرده یا به خاطر او آمدن. یعنی مادرتون باید به ایشون یا خانواده اش صمیمانه بگن. اگر فردی میتونه چند ماه خونه شما بمونه یعنی تعارفی با شما نداره. پس نیازی نیست باهاش تعارف داشته باشید.نقل قول:
پسرداییم سالی چندماه میاد خونه ما میمونه!!هیچ کس بهش نمیگه نیا...
مصلحت اندیشی واژه به جایی بود که انتظار هم میرفت به کار ببرید. شما میتونستید نرید، ولی انتخاب شما بنا به مصلحت اندیشی این بوده که برید، (پس انتخاب کردید) هرچند بهش تمایل نداشتید. یعنی بعد از بررسی مزایا و معایب انتخابتون به این نتیجه رسیدین که همراهیشون هرچند گزینه دلخواهی نیست، اما گزینه بهتری هست.نقل قول:
خانواده گرام بنده این تعطیلات و برنامه ی سفر دسته جمعی گذاشتند...که من دلم نمی خواست برم...فرصت خوبی بود که تنها باشم و دلایل دیگه ..
حق دارید بعد چپ چپ نگاه کردن حس خوبی از مطالبه حقوقتون نداشته باشید. پیشتر اشاره کردیم هر رفتاری میتونه نوعی ارتباط باشه. این که در رو محکم بکوبیم نوعی ارتباطه، اینکه دستمون رو ممتد بذاریم رو بوق ماشین نوعی ارتباطه، پیام منتقل می کنه و چپ چپ نگاه کردن هم پیامی مخابره می کنه و پیامش البته منفعلانه است و هرگز جرات مندانه نیست. در حقیقت چپ چپ نگاه کردن نوعی پرخاشه و پرخاش نوعی رفتار منفعلانه که با جرات ورزی در تضاده.نقل قول:
وقتی سفرهای اینجوری میریم...تقسیم کار صفرمیشه...کلی از همکاری و انجام کارهای خونه داد سخن سرمیدم
ولی چندان ثمر نمیده...مثلا انگار ظرف شستن همش پای من ....خوردن با بقیه!... چپ چپ نگاش کردم...
آقای m.reza91 فرمودن
خیلی ممنونم. متن فوق العاده ای بود. من کاملا موافقم که انسان سعه صدر و خویشتن داریش رو افزایش بده. شرایط دیگران رو در نظر بگیره، کما اینکه ما در مورد احترام به انتخاب دیگران هم حتما مفصل صحبت می کنیم. لیکن صحبت ما درباره زمانیه که به هر دلیلی راضی نیستیم و اگر می توانستیم جور دیگری انتخاب می کردیم. ولی نتوانستیم. در حقیقت ما به همین جهت از واژه حق انتخاب استفاده میبریم نه احقاق حق. اگر می خواستیم فقط مطالبه حقوق کنیم می گفتیم احقاق حق. از واژه حق انتخاب استفاده کردیم تا خودمون انتخاب کنیم حقمون رو بگیریم یا ببخشیم.نقل قول:
یه مقاله توی لینکدین خوندم که گفتم به بحث ما هم مربوط میشه. هم در خصوص موردی که شما مطرح کردید هم در خصوص رانندگی که خودم گفتم. در ادامه قسمت مرتبط مقاله رو میذارم...
شاید من هم مانند اون خانوم فوریت داشته باشم. مثلا اون نگرانه فرزندش از خواب بیدار شه، من نگرانم مهمان پشت در بمونه که اتفاقا فکر می کنم چنین شرایطی هم بود.
دلیل و توجیهات زیاد هستند و هر کس برای هر رفتاری دلایل خودش رو داره. چه اونی که حقوق رو پایمان می کنه، چه اونی که از حقش میگذره و چه اونی که حقش رو مطالبه می کنه.
این مبحث در پست های بعدی برای ما روشن تر میشه. همچنین من بخشی از صحبت شما رو پاسخ ندادم، چون به پست بعدی ما مرتبط تر هست، اونجا بهش می پردازیم.
در پست بعدی ابهام این پست رو انشاءالله برطرف می کنیم. :72:
سلام خیلی دوست دارم منم تغییر مثبتی در جهت این تاپیک کنم اما همش دلم میخواد زودتر بریم سر مهار های کلامی و ازین مسائل!
آیا تا به حال پیش اومده علیرغم خواسته تون تن به چیزی بدین که نمی خواهید؟ بعدش چه احساسی داشتید
فراوون یک مورد: همسرم کارای پرپوزالش به من سپرده بود و من هربار گفتم من هیچی نمیفهمم نتیجش داد و تحقیر بود و من به شدت احساس ضعف و بدبختی داشتم و میومدم یکم پای کار و باز میدیدم هیچی نمیفهمم و ول میکردم
تمرین 2: / یک مورد که تونستید حق خودتون رو هرچند بی اهمیت مطالبه کنید مثال بزنید. احساستون بعد از مطالبه حقتون چی بوده؟
در همون مورد بالا یک روز از ساعت 5 صبح تا 8 (همسرم خواب بود اما وقتی بیدار شد دید من به خاطر کارش بیدار بودم) تمام تلاشمو کردم و بعدش با دست پر (با دلیل و توضیح مسائل) همون صبح که تنور داغ بود جراتمندانه با شرح دلیل و نشون دادن نتیجه زحماتم گفتم عزیزم من دیگه بیش از این نمیتونم کاری برات در این زمینه انجام بدم و بهتره مرخصی بگیری و بشینی کار پرپوزالتو تموم کنی و قضیه ختم به خیر شد
شمیم الزهرای نازنین، خوشحالم شرکت کردی و متشکرم از پاسخت که خیلی به تاپیک ما کمک کرد. چرا که در یک مورد مشابه هم نتیجه رفتار منفعلانه رو به خوبی نشون داد و هم رفتار جراتمندانه. پاسخ تمرین دوم شما دقیقا آن رفتار جراتمندانه ای هست که ما بهش احتیاج داریم: مطالبه حق با نرمی و مهربانی یا رفتاری توام با قاطعیت، بدور از درگیری و خشونت.
خیلی از افراد در قبال حق و حقوقشون یا کوتاه میان و خودخوری می کنند، یا به خشونت متوسل میشن. اما دانش و مهارت کلامی به ما میگه راه سوم و بهتری هم هست به نام رفتار جراتمندانه.
رفتار جراتمندانه یعنی: "ابراز صادقانه و نسبتاً رك افكار و احساسات، به نحوي كه از نظر اجتماعي مناسب بوده و احساسات و آسايش ديگران نيز در آن مد نظر باشد. به طور كلی جرات‌مندی را می توان توانايی ابراز صادقانه نظرات، احساسات و نگرش‌ها بدون احساس اضطراب دانست. "
ساده ترین مفهوم جرات ورزی یا رفتار جراتمندانه یعنی مهارت ابراز وجود! یعنی من وجود دارم و حقوق بحقی می خوام و زمانی که آن حق در حال تضییع هست، فارغ از خشونت و درگیری، اعتراض می کنم.
مثلا جناب m.reza91 به مدیرشون یادآوری کردند که شما در مقابل کارمندان تکالیف و وظایفی دارید. چرا که خیلی از مدیران بر این باورند که چون مافوق هستند، پس می تونن حقوق کارمندان رو که به گمان ایشان عناصر خنثی و بی تفاوتی هستند پایمال کنند، در حالی که اگر کارمندان به حق و حقوقشون آگاه باشند و راه صحیح مطالبه حقوقشون رو بدونن، مدیران هم نمی تونن نسبت به وظایف خودشون کوتاهی کنند.
اگر می خواهیم جامعه ای مدرن داشته باشیم، مطالبه گری امری ضروری و اجتناب ناپذیره. باید جامعه ای مطالبه گر داشته باشیم و بیاموزیم مطالباتمون رو به روش صحیح وصول کنیم. مهارتی که اگر فرهنگ آن در سطح جامعه رشد کنه، حجم پرونده های قضایی به حداقل خواهد رسید و همچنین هیچ مسئولی نخواهد توانست از انجام تکالیفش کوتاهی کنه. (لزوم افزایش مهارت کلامی در سطح جامعه.)
در زیر لینکی از تاپیک کارگاه رفتار جراتمندانه که پیش تر دوستان خوب همدردی لطف کردند و به تفصیل بهش پرداختند قرار میدم که امیدوارم استفاده ببرید.
http://www.hamdardi.net/thread-18343.html
اما ارتباط این مطالب با حق انتخاب و مهارت کلامی چیست که در پست بعد انشاءالله بهش خواهیم پرداخت. :43:
"خیلی خب، بیا این بحث رو تموم کنیم!"
این جمله رو معمولا زمانی به کار می بریم که از متقاعد کردن طرف مقابل خسته و نا امید شدیم. تسلیم نشدیم اما می خواهیم احترام طرف مقابلمون رو حفظ کنیم.
در حقیقت کوتاه آمدن شکست نیست. بلکه به این معناست که "پذیرفته ایم نگرش و دیدگاه ما متفاوت از دیگرانه و به سمت جلو در حال پیشرفت هستیم."
در پست های قبل اشاره کردیم به این مسئله که ما حق انتخاب داریم. از جمله مهمترین حق انتخاب ها، میشه به موارد زیر اشاره کرد:
- الگوی شخصیتی مان
- تعیین اهداف و ارزش های زندگیمان
- رفتار با دیگران
- برخورد با ناملایمات
- مسیر و جهت زندگی
- باورها و اعتقادات
- نگرش به زندگی
- شریک زندگی
و غیره.
و اینکه حق داریم در روابطمان انتخاب هایی داشته باشیم از جمله:
{حق داریم بگوییم "نه!"
حق داریم برای توجیح رفتارمان دلیل نیاوریم.
حق داریم مسئولیت حل مشکلات دیگران را نپذیریم.
حق داریم نظرمان را تغییر دهیم.
حق داریم اشتباه کنیم و مسئولیت آن را بپذیریم.
حق داریم بگوییم "نمی دانم".
حق داریم بگوییم "نمی توانم".
حق داریم بی نیاز از خشنودی دیگران باشیم.
حق داریم در تصمیم گیری غیرمنطقی باشیم.
حق داریم بگوییم "نمی فهمم".
حق داریم بگوییم " اهمیت نمی دهم".}
* نکته: با این وجود، حق نداریم برای احقاق حق و حقوقمان، حریم و حقوق دیگران رو نادیده بگیریم.:43:
اما درک این نکته ضروریست که دیگران نیز چنین حقوقی دارند. یعنی آنها هم حق دارند الگوی شخصیتیشون رو خودشون انتخاب کنند، حق دارند بگن "نه"، حق دارند بگن "نمی توانم"، حق دارند غیر منطقی باشند و ...
هر انسانی حق داره صرف نظر از درست یا غلط بودن، انتخاب های خودش رو داشته باشه. اختلاف نظر همیشه وجود داره. در زندگی مسائلی وجود داره که باید به خاطرش مبارزه کرد و بعضی مسائل هم ارزش بحث کردن و انرژی گذاشتن نداره. اگر همیشه کوتاه بیایم تا بهتر به نظر برسیم، عزت نفس و آزادی بیانمون رو نادیده گرفتیم، و اگر بخواهیم همیشه حرف خودمون رو به کرسی بنشانیم و نظرمون رو تحمیل کنیم، توهین بزرگی به حرمت و عزت نفس دیگران کردیم. این که تشخیص بدیم چه زمانی بحث کنیم و چه زمانی کوتاه بیایم یک امتیاز بزرگ برای داشتن یک رابطه موفقه که پاسخ اون رو باید در احترام به حقوق خود و دیگران جستجو کنیم.
یه نکته هست که طرح آن در مباحث ما خالی از لطف نیست:
گاهی به خاطر حس نزدیکی زیاد که به دیگران داریم، مدام در حال نصیحت کردن آنها هستیم و نمی دونیم با خیرخواهی بیش از حد به آنها آسیب می رسونیم.
جایی خوندم:
"انسانها معمولا توفیق های خود را به زحمت و تلاش فردیشان نسبت می دهند و شکست های خود را بد شانسی جلوه می دهند، از طرفی موفقیت دیگران را معمولا شانسی می دانند و شکستهای آنها را به بی عرضگی یا ضعف آنها نسبت می دهند. اما واقعیت چیز دیگری است! همه این رخدادها نتیجه انتخاب انسان است."
همین دلیلی هست که باعث میشه ما به انتخاب های خودمان اعتماد کامل داشته باشیم، اما نسبت به انتخاب دیگران بی اعتماد و بدبین باشیم.
اما بهتره بدونیم دلسوزی زیاد باعث آزار دیگرانه. گاهی کافیه خوب و بد رو گوشزد کنیم و تصمیم رو به عهده شخص بگذاریم، حتی اگر اشتباه کنند. با خودمان صادق باشیم. ما چقدر اشتباه کردیم؟ و مجددا بپرسیم از خودمان: "ما چقدر اشتباه کردیم؟"
به هرحال برخی تجربه ها رو باید خود فرد کسب کنه، هرچند دردناک باشه.
:watermelon: تمرین 1 : / جای خالی را پر کنید و متشابه آن جمله سازی کنید::18:
من مایل نیستم ........ (انجام کاری که باب میلتون نیست)، چون ........ (دلیل واقعی)، می دونم ......... (درک و همدلی)، ........... (سپاسگزاری یا عذرخواهی)
مثال: نمی‌خواهید با همسرتون به مهمانی برید:
من مایل نیستم بیایم چون روز سختی داشتم. می‌دونم دوست داشتی باهات بیام، متاسفم و معذرت می‌خوام.
:watermelon: تمرین 2: / جای خالی را پر کنید و متشابه آن جمله سازی کنید::18:
درک می کنم.......... (مورد انتخاب) ، حق میدم ....... (مورد درک) پیشنهاد می کنم............. (پیشنهاد)، چرا که ............ (مزایا و معایب انتخاب)، با این وجود هر تصمیمی بگیری ....... (اطمینان بابت احترام و حمایت)، ........ (آرزوی موفقیت)
مثال: دوست شما عاشق شده، در حال ورود به یک رابطه پنهانیه و ممکنه در این رابطه آسیب ببینه:
درک می کنم عشق و دوست داشتن احساس بی نظیریه و حق میدم نتونی به راحتی ازش دست بکشی. پیشنهاد می کنم خانواده رو در جریان قرار بدی و رابطه رو از این طریق پیش ببری، چرا که رابطه پنهانی می تونه تو رو در معرض آسیب بزرگی قرار بده. با این وجود هر تصمیمی بگیری به تصمیمت احترام میذارم و کنارت هستم و برات آرزوی موفقیت می کنم.
* حداقل یک مثال از هر کدام گزارش بشود لددددفا.:43:
* تغییر ، حذف و اضافه در جمله بندی ها اشکالی نداره.
ممنونم. :72: