در آستانه سى سالگى و همچنان مجرد

سلام خدمت اساتيد و عزيزان گرامى
از اين كه سايت خوب شما رو براى بيان مشكلم انتخاب كردم بسيار خوشحالم. اميدوارم كه به كمك شما اساتيد و عزيزان با همفكرى گره از مشكلى كه واقعا ديگه داره نگرانم مى كنه باز كنم.
من يك دختر خانم سى ساله و مجرد هستم. شكر خدا هيچ مشكلى در زندگيم جز نبود يك همسر و همدم واقعى ندارم، اين مشكل جديدا با پا گذاشتن به سى سالگى برام خيلى عذاب آور شده.
من تهران ساكنم، خونواده كم جمعيت تحصيل كرده اى دارم. پدر و مادرم هر دو بسيار محترم هستند. خودم تحصيلات عاليه دارم، شاغلم، در اجتماع حضور دارم، ورزش مى كنم. كار هنرى انجام ميدم. حقوق خوبى دارم. به كمك پدرم ماشين و خونه خريدم، زيبا هستم. به روز و زيبا لباس مى پوشم. فن بيان دارم. به واسطه داشته هام تمام طول عمر مركز توجه بودم و ديده شدم؟
چرا تنها هستم؟ سؤاليه كه جوابش براى خودم و اطرافيانم به يك معادله چند مجهولى تبديل شده.
بنده در اين سالها به تعداد انگشتهاى دست خواستگار داشتم. خواستگارانى كه حتى پنجاه در صد معيارهاى منو هم نداشتند، لابد فكر مى كنيد معيارهاى كودكانه و پرنسسى براى خودم دارم! در صورتى كه نه. من به يك آدم نرمال با شرايط نرمال از خانواده خوب قانعم كه هدف مشخص و معينى از رابطه داشته باشه. آدمى كه تو اين سى سال سر راهم قرار نگرفت.
كجاى كار من ايراد داره؟ آقايونى كه سر راه من قرار مى گيرن، اگر معيارهاى منو داشته باشند صرفا به دنبال دوستى هستند، حرف ازدواج من زياد پيش مياد ولى هيچ وقت سر نمى گيره. من قانعم. به يه زندگى عاشقانه قشنگ قانعم. اما هيچ وقت برام پيش نيومده كه كسى جدى روى من فكر ازدواج داشته باشه. فكر معشوقه و دوست دختر چرا تا دلتون بخواد. فكر جدى! نه.
چه كنم كه از تنهايى در بيام و همسر خوب و شايسته و دلخواه نصيبم بشه؟

سلام خانم محترم

به همدردی خوش امدید. :72:

ان شالله دوستان اهل فن تشریف میاورن و شما را بهتر راهنمایی میکنند. (مخصوصا یکی از کاربران با اون کتاب مخصوصش، البته الان رفتن کویر :18:)
متاسفانه موضوع تاپیک شما، یک موضوع جدی برای همه هم نسل های شما تبدیل شده. شخصا موارد مشابهی در همین همدردی دیدم که لینک دو تا از اونها رو براتون میگذارم.

http://www.hamdardi.net/thread42434-2.html#post414445

http://www.hamdardi.net/thread-40427.html


این دوتاپیک رو مشاهده کنید، نظرتون رو بنویسید. اینجوری سریعتر جلو میرید و دوستان با تفکرات شما بیشتر اشنا میشوند.
چون الان یکسری حرفهای کلیشه ای ولی واقعی مثل " تو اجتماع رفتن و پسرای امروزی از سن سی سالگی به بعد توانایی تشکیل خانواده دارن و غیر " بیشتر نمیشه زد.
منتظریم:72:
--------------

سلام.ببخشید میشه بگید معیاراتون چیه؟ من جهت اشنایی به خانمی معرفی شدم.ایشون هم از نظر خودشون معیار انچنانی نداشتن اما در بطن کار که میرفتید دنبال شاهزاده با هواپیمای شخصی بودن!!!جالبش اینجاست خودش فکر میکرد معیاراش عادیه و سخت گیر نیست.شما که میگید ظاهرتون هم خوبه که دیگه هیچی!!!مه پسر با اینکه موقعتیش رو هم داشته باشم برای همچین دختری پا جلو نمیذارم چون میدونم جوابش با احتمال 99 درصد منفیه.من این دختری که بهم معرفی شده بود هیچ چیزش ازم بالاتر نبود وقتی اون بهم جواب منفی بده خب حتما یکی مثل شما هم جوابش منفیه...

سلام
در تهران که سن ازدواج بالاست. مثل شهرستان نیست که بیشتر دهه 70 ی ها پدر و مادر شدن!!


ولی ای کاش یه کانون قانونی و معتبر دولتی همسریابی بود که جوونها رو به هم معرفی می کرد..(البته با مراحل کامل و .. و نه مثل دفاتر مضحک همسریابی فعلی)

مثلا" یه جایی که در اون افراد متخصص در زمینه مشاوره، تحقیق، بازرسی و .. باشند و هرکسی که اونجا ثبت نام می کرد ازش مدارک کامل مثل مدرک

تحصیلی، شغلی، مالی و مسکن و سلامت و...می گرفتند و کاملا" درموردش تحقیق می کردن و بعد از تایید کامل مدارک و شواهد در مورد طرف، ثبت نام

می کردن و ازش بابت مدارکی که ارائه کرده و ادعا کرده هم ضمانت می گرفتن و یک طور قرارداد می بستن که اگه مثلا" چیزهایی که ادعا کرده و بیان کرده

صحت نداشته باشه باید جریمه بشه یا هرچیزدیگه ای..

هم برای دخترخانم هم آقا پسر اینطور باشه..

اینطوری باور کنید خیلی عالی خواهد بود..

من به شخصه گاهی وقتها به ذهنم می رسه که جایی رو تاسیس کنم و همچین خدمتی به جوونا ارائه بدم..چون بیشتر ازدواج ها واسطه ای هست.. و چه

واسطه ای بزرگنر و کاراتر از تحقق این ایده؟

ای کاش دولت در اینباره آستین همت بالا می زد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بانوی آفتاب

سلام
در تهران که سن ازدواج بالاست. مثل شهرستان نیست که بیشتر دهه 70 ی ها پدر و مادر شدن!!


ولی ای کاش یه کانون قانونی و معتبر دولتی همسریابی بود که جوونها رو به هم معرفی می کرد..(البته با مراحل کامل و .. و نه مثل دفاتر مضحک همسریابی فعلی)

مثلا" یه جایی که در اون افراد متخصص در زمینه مشاوره، تحقیق، بازرسی و .. باشند و هرکسی که اونجا ثبت نام می کرد ازش مدارک کامل مثل مدرک

تحصیلی، شغلی، مالی و مسکن و سلامت و...می گرفتند و کاملا" درموردش تحقیق می کردن و بعد از تایید کامل مدارک و شواهد در مورد طرف، ثبت نام

می کردن و ازش بابت مدارکی که ارائه کرده و ادعا کرده هم ضمانت می گرفتن و یک طور قرارداد می بستن که اگه مثلا" چیزهایی که ادعا کرده و بیان کرده

صحت نداشته باشه باید جریمه بشه یا هرچیزدیگه ای..

هم برای دخترخانم هم آقا پسر اینطور باشه..

اینطوری باور کنید خیلی عالی خواهد بود..

من به شخصه گاهی وقتها به ذهنم می رسه که جایی رو تاسیس کنم و همچین خدمتی به جوونا ارائه بدم..چون بیشتر ازدواج ها واسطه ای هست.. و چه

واسطه ای بزرگنر و کاراتر از تحقق این ایده؟

ای کاش دولت در اینباره آستین همت بالا می زد

---

طرح" همسان گزینی" هست. دکتر گلزاری پیگیری میکردن، در سایت تبیان. به صورت مقدماتی قرار شد در تهران اجرا بشه، نمیدونم به کجا رسید.
البته طرحش با موسسات بی پایه و اساس و بدون پشتوانه و غیر علمی همسریابی خیلی متفاوت هست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط samanft

سلام.ببخشید میشه بگید معیاراتون چیه؟ من جهت اشنایی به خانمی معرفی شدم.ایشون هم از نظر خودشون معیار انچنانی نداشتن اما در بطن کار که میرفتید دنبال شاهزاده با هواپیمای شخصی بودن!!!جالبش اینجاست خودش فکر میکرد معیاراش عادیه و سخت گیر نیست.شما که میگید ظاهرتون هم خوبه که دیگه هیچی!!!مه پسر با اینکه موقعتیش رو هم داشته باشم برای همچین دختری پا جلو نمیذارم چون میدونم جوابش با احتمال 99 درصد منفیه.من این دختری که بهم معرفی شده بود هیچ چیزش ازم بالاتر نبود وقتی اون بهم جواب منفی بده خب حتما یکی مثل شما هم جوابش منفیه...

---

با گفته های سامان کاملا موافقم ، شاید انتظارات و معیارهای شما از همسرتون از نظر خودتون آنچنانی نیست ولی در واقعیت بسیار انتظارات بالایی باشه و ضمنا شما باید معیارهاتون رو کاملا بنویسید تا اینکه ما بتونیم درباره دلیل ازدواج نکردن شما نظر بدیم و اینجور که نوشتید اصلا نمیشه گفت دلیلش چی بوده ، ضمنا شما با اعتماد به نفس خاصی صحبت میکنید که بنظر نمیاد با واقعیت جور در بیاد ، بهرحال امیدوارم معیارهاتون رو کامل بگین که از همسر آیندتون چه انتظاراتی دارید ، موفق باشید

سلام ّبانوی آفتاب
توی یزد دقیقا افرادی هستند که مورد ازدواجی معرفی میکنند ودر جلسات آشنایی هم حضور دارند واگر ازدواجی سر گرفت در قبال اینکار پول دریافت میکنند، از قدیم بوده وهنوزم زیاده و مشکلات سایت های همسریابی رو نداره چون فردی که اسم مینویسه همشهری و شناخته شده است و اثر زیادی تو افزایش آمار ازدواج دارن چون خانواده های افرادهم در جریانن،، سوء استفاده نمیشه، این مدل ازدواج میتونه الگویی برای شهرهای دیگه باشه مثلا سازمان تبلیغات یا بسیج هر شهر به عهده بگیرن و انجام بدن .



نمیدونم منو چرا تو مجلس راه ندادن، والا برم پی حقوقم از مجلس باشم یکی حق منو خورده به همین برکت پیداش میکنم

اول اینکه سن سی سالگی یا هر سن دیگه ای ملاک مقایسه ای مناسبی برای ازدواج کردن یا نکردن نیست.
بلوغ فکری ،بلوغ جسمی ، بلوغ عاطفی ملاک مهمتری هست تا فقط سن تقویمی.

بعضی ها مثل شما کیس مناسب خیلی سخت براشون پیدا میشه. برای اینکه ازدواج کنید باید معیارهای واقع بینانه داشته باشید.
بعضی معیارها رو نمیشه حذف کرد. ولی بعضی هاو میشه با گفتگو و رسیدن به یه توافق باهاش کنار اومد.
اینکه میگید پسرا به عنوان معشوقه بهتون نگاه میکنن، خب ممکنه به خاطر سبک آشنایی تون با آقایون باشه. مثلا پسری که بدون شناخت کافی و در نگاه اول میاد و پیشنهاد دوستی میده یا حتی هدفش رو ازدواج عنوان میکنه، مشخصه که در واقع کیس مناسبی برای ازدواح نیست. اگر هم خودش هدفش رو میگه ازدواج ، نباید باور کنید. هدف اصلی اش چیز دیگه ای هست.

کسی که بخاد ازدواج کنه، باید به طور رسمی اقدام کنه و مثلا با خانواده اش بیاد خواستگاری.

شما با این موارد که فرمودید، چطوری آشنا میشید؟ خانواده پسر و خانواده شما در جریان رابطه تون هستند؟ معمولا پسرا وقتی می بینن یه دختری خانواده اش از رابطه شون بی خبرن، پیشنهادات ناجالب زیاد میدن. مثلا میگن یه مدت باهم باشیم بببینیم به هم میخوریم یانه !؟ یا میگن رابطه داشته باشیم تا صمیمیتمون بیشتر بشه و .... . وقتی بدونن یکی از این رابطه با خبره دیگه همچین چیزایی نمیگن اگه قصدشون حقیقتا ازدواج باشه ‌ ، فورا اقدام به ازدواج و خواستکاری رسمی میکنن.

سلام
ممنون از نظراتتون، چون براى گفتن معيارهام كه در موردش سؤال كرده بودين نياز به چندين سطر دارم يكراست ميرم سر اصل مطلب. به قول دوستان شايد من زياده خواه و مشكل پسند باشم و خودم احساس كنم كه به حداقل شخصى راضيم.
اولين و مهمترين معيار من ايمان و اخلاق هست. منظورم فرد نماز خون و روزه بگير نيست. منظورم فرديه كه واقعا ديندار باشه. معيارهاى ديندارى هم براى من راستگويى، امانتدارى، صبر، خويشتن دارى، حسن خلق و به طور خلاصه اگه بخوام بگم منش و كردار يك فرد خدا شناس هست.
دومين معيارم باهوش بودن و قدرت تجزيه و تحليل داشتنه. اين هم لزوما به معنى تحصيل و مدرك نيست. چون همونطور كه خودتون واقفيد شرايط حصول به مدرك و داشتن تحصيلات خوب يكى از ساده ترين و بى دردسرترين كارهاييه كه جوونهاى امروزى ميتونن انجام بدن. منظورم رشدو تعالى فكرى و داشتن ملاك هاى عقلى براى مسائل كلى و جزئى زندگيه.
بعد مى رسيم به وضعيت تربيتى و فرهنگى و اقتصادى خانواده پسر. مطلوب من كفويت كامل يا حداق داشتن اختلافات جزئى در اين زمينه هست، به اين صورت كه خدايى نكرده بعد از ازدواج هيچ كدوم از ما به واسطه خانواده هامون احساس برترى يا كهترى به همديگه نداشته باشيم.
معيار بعدى داشتن يك شرايط اقتصادى نرمال كه توضيحش از نظر من در آمد لازم براى شروع يك زندگى اوليه و ساده، اما توأم با مسئوليت پذيرى همه جانبه براى تأمين نيازها و مواجه شدن با چالش هاى اقتصادى زندگى هست كه. از اونجايى كه خودم هم كار مى كنم همراه و هم پاى شريك زندگيم تمام تلاشم رو براى كيفيت اقتصادى خونواده م به كار خواهم گرفت. و از اون هم واقعا همين انتظار رو خواهم داشت.
معيار بعدى شرايط قومى و قبيله اى هست. باز هم با حداقل اختلافات چون همونطور كه ميدونيد شرايط قومى هر شخص آداب و رسوم و سلوكى رو در پى داره كه روى كوچكترين رفتارها اعم از لباس پوشيدن و غذا خوردن و مهمانى دادن و نشست و برخاست كردن تأثير ميذاره.
بعد برام جاذبه هاى جنسى و زناشويى مطرح ميشن، به اين صورت كه هر دو براى هم از نظر ظاهر، اندام و رفتارهاى جنسى مطلوب و خواستنى باشيم. همونطور كه ميدونيد سلايق و جاذبه ها تو اين زمينه خيلى متفاوت هست و من خواهان حدود هفتاد درصد تفاهم تو اين زمينه هستم تا جايى كه نيازهاى جنسى و عاطفى هر دو طرف ما بعد از ازدواج كاملا برآورده بشن و يا حداقل كمتر مردود بشن.
بعد يك سرى معيارهاى ثانويه مطرح ميشن مثل درونگرا و يا برونگرا بودن شخص، داشتن فعاليت و سرگرمى هاى مشترك، احترام به عقايد و گروههاى دوستانه و داشتن انتظارات و توقعات واقع بينانه كه در مورد معيارهاى ثانويه انعطاف پذيرى شخص مقابلم براى پذيرفتن و ساختن اشتراكات اكتسابى تو اين زمينه خيلى حائز اهميت هست.
ممنون ميشم اگر معيارهامو كه خونديد براى توضيح بديد كه تصورم نسبت به ازدواج تا چه حد قابل دسترس هست و ميتونم روش بيشتر فكر كنم.
در پست بعديم راجع به سؤالتون در مورد نحوه آشنايى خودم و آقا پسرها توضيح ميدم و منتظر نظرات شما عزيزان هستم

سلام. ببینید تا پای عمل به میون نیادش هیچ نظری در مورد خواسته های شما نمیشه داد.ممکنه یکی نود درصد این چیزهایی که شما گفتید رو داشته باشه اما بازم از طرف شما رد شه. چون ممکنه شما همه اینها رو با هم بخاید. من خودم توی بحث ازدواج به قطع یقین به نتیجه زیر رسیدم الان اگر دو عامل پول +ظاهر رو نداشته باشید به قطع یقین نود و پنج درصد از دخترا جواب مثبت نخواهند داد. هر کسی هم که میگه اینجور نیست مطمن باشید داره شعار میده. شاید به زبون همه بگن معیارهای مهمتری دارند اما در عمل همه چیز به این دوتا خلاصه میشه. میمونه پنج درصد دیگه که اون پنج درصد هم به خاطر ترس از مجرد موندن و یا نداشتن خواستگار همینکه ببینید طرفشون یکم سالمه به بقیه موارد نگاه نمیکنند و جواب مثبت میدن ببینید الان شرایط ازدواج واقعا سخت شده.پسر اگر حتی حس کنه دختری میخاد براش سخت گیری کنه اصلا پا پیش نمیذاره چون نمیخاد خودش رو توی دردسر بندازه و مسئولیت چیزی قبول کنه که از توانش خارجه یا به عبارتی خودش رو تحت فشار زیاد قرار بده. شما همینکه که میگید خونه و ماشین دارید شاید در ظاهر مزیت حساب شه اما خیلی از پسرها که اینها رو ندارن شما رو پایینتر از خودشون میدونند و به همین علت براتون پا پیش نمیذارن. به نظرم اگر موردهایی که باهاشون آشنا شدید و سوال جوابهایی که کردید و علت رد کردن خودتون رو اینجا بذارید بهتر میشه در مورد شما نظر داد تا این صحبتها. چون این صحبت‌هایی که کردید کلیاته و بیشتر دخترا همینها رو میگن اما در عمل به شیوه دیگه ای برخورد میکنند.