تصميم گرفتم كمتر رفت وامد كنم و كمتر غصه بخورم،درسته كارم؟

سلام دوستان
من و همسرم ٢١ و ٢٣ ساله ايم.
٤ ساله نامزديم


راستش من اينجا يه عالمه تاپيك دارم.


دوستان مشكلم اينه كه هميشه فك ميكنم شوهرم منو دوست نداره،نه كه نداشته باشه اما خيليا هستن واسش مهمترن.
عاشق خونوادشه،به خدا با يه ذوقى واسشون كار انجام ميده،يا وقتى يه عروسى تولدى چيزى دارن با يه عشقى ميره ذوق ميكنه ،دوست داره كار انجام بده... مثلا مامان باباش از مكه ميومدن اين تنهايى همه كار ميكرد،نميذاشت كسى كمكش كنه،همه كارايى كه من نميدونستم بلده اصن،يارفتيم مشهد دنبالشون خواهرمم ميخواست با ما بياد،ميگه خواهرت و تو برين تو ماشين عموم(كه كلا خواهرم يه بار ديدش) و امشب حركت كنين،مامان و بابام بايد سوار ماشين من شن!!و هروقت خواستيم ماهم ميايم.اين مثال بودا،هميشه همينه.
اصن با يه ذوقى اينارو ور ميداره ميذاره،يا راجع به خواهرش،يا خواهرزادش،يه حس مسيوليتى به اينا داره كه من تا حالا نديدم.عاشقشونه،همشون،از ريز و درششتشون،غصه شون وتسش مرگه شاديشونم كه ذوق مرگش ميكنه.
با اينكه نامزديم وقتى باهم ميريم سفر يا مهمونى اصن منو تحويل نميگيره،همه ش درگيره خونوادشه.
انقد گريه مو درمياره،هرچىزى ميخوايم بخريم واسه خونمون اذيتم ميكنه،لج ميكنه،خسيسسه،همش ميگرده ارزونتر ين و اشغالترين چيزارو پدا ميكنه بخريم ،انگار نه انگار خونمونه،زندگيمون،اصن وتسش مهم نيست.يا الان ٤ساله نامزديم اصن واسش مهم نيست كه بريم خونمون.همش به فكر خونوادشه كه ندارن،كه بابام مادرش مرده ميترسم عروسى بگيريم نياد زياد تو جشن،يه حرفايى كه...
اصن واسش مهم نيستم،بهم ثابت شده بارها كه دوسم نداره زياد،هيچ ذوقى واسم نداره،يه مسافرت ميريم به زور مياد ميگه منو تو تنها كجا بريم،يا تنها ميمونم ميخواد بياد پيشم انقد منت ميذاره،...


ميخوام نرم نيام لااقل رفتاراش با خونوادشو نبينم فك كنم پيش خودم با همه همينه،ميرم ميبينم واقعا ناراحت ميشم،حسوديم ميشه،كم كم ازش سرد ميشم،تاحالا چند بار خواستم مثه خودش باشم باز يادم ميره
فكر خوبيه يا دارم سر خودم كلاه ميذارم؟ برم ببينم كخ بشناسمش و بفهمم با كى طرفم بهتره؟
چن بارم بهش گفتم من واست مهم نيستم و همه رو بيشتر از من دوس دارى ناراحت ميشه ميگه توهم زدى و حسودى و دفعه اخرم ناراحت شد گفت تو مريضى خود كم بينى دارى،من كارى كه دوس دارم ميكنم توهم هر فكرى ميخواى بكن واسم مهم نيست،مگه من بيكارم هرروز بهت توضيح بدم اينجورى كه ميگى نيست
منم گفتم كور نيستم،نميخواد توضيح بدى

سلام دوست عزیز
اول میخوام یه چیزی بهت بگم دوران نامزدی دوره شناخته پس سعی کن تا میتونی ازین دوران استفاده کنی تامیتونی مطالعه کن و از تجربیات دیگران استفاده کن سعی کن به جای حساس شدن به خونوادش و اون هارو مقابل خودت دیدن حس کنی عضوی از اون هایی میدونم چیزهایی که گفتی واسه هر کسی یه ذره ناراحتی ایجاد میکنه و این حسی که شما داری رو ممکنه پیداکنه وفکر کنه که همسرش خونوادشو ترجیح میده بهش تا یه حدیم طبیعیه این پسر سالهابا خونوادش بوده ومطمئنن دوسشون داره
شما باید فقط نگران جایگاهخودت باشی و بخوای که توهم مورد توجه ایشون باشی نه اینکه به کارایی که واسهخونوادش انجام میده حساس باشی
همه این مسائلو توزندگیشون تجربه کردن کافیه یه ذره سیاست داشته باشی

عشق باید توزندگی ایجادبشه خواهر گلم یعنی واسه ایجادش تلاش کن قلب همسرتو لبریز از عشقت کن منتظر نباش اون بهت توجه و عشق نشون بده سعی کن خودت اینکارو بکنی اونوقت ببین چطور همسرت عاشقت بشه سعی کن دوسش داشته باشی و اینو نشون بدی اون احترام و توجهی که میخوای ازش بگیری رو اول بهش بده بعد که حساب قلبشو پر کردی میتونی با خیال راحت ازش برداشت کنی
جاهایی که ناراحت میشی از رفتارش با حالت مقایسه ای ناراحتیتو بیان نکن نگو چرا واسه خونوادت اینکارو کردی واسه من نه با حالت مهربونو دوستانه بهش بگو تو تکیه گاه منی عشق منی همه ی زندگی منی ازتو توقع توجه ومحبت نداشته باشم از کی داشته باشم؟دلم میخواست به منم توجه میکردی کوچکترین توجه و محبت تو میتونه منو تا یه هفته خوشحالو شاد کنه
این حرفا معجزه میکنه باور کن با حرفا و رفتارا میتونی کاری کنی شوهرت فقط تورو ببینه سعی کن عاشقش کنی نه اینکه طوری رفتار کنی که همسرت بگه این داره حسودی میکنه دختر خوب تا میتونی با خونوادش با احترام ومحبت رفتار کن اینطوری ایشون متوجه میشه شما فقط میخوای که توجه اونو دریافت کنی قدم اولت اینه عاشق کردنو جلب اعتماد همسرت
زندگی اطرافیانتو یه ذره بذار زیر ذره بین ببین اون مردایی که به زناشون خیلی توجه میکنن زناشون چطور رفتار میکنن باور کن عزیزمو جونم از دهنشون نمیفته یادت باشه زبون هر کاری میتونه انجام بده چه خوب چه بد فعلا این کارا رو انجام بده نتیجشو بیا بگو

راستی تجربه نشون میده مردایی که اینقدر خونوادشونو دوس دارنو نسبت بهشون حس مسئولیت دارن در اینده واسه زناشون خیلی بهتر میشن به شرط اینکه سیاست یادت نره نذار حسادت زنونت که تو همم هست کار دستت بده و اعتماد همسرتو کم کنه
همه ی زنا ازین مسائلو تجربه کردن یه سری تا اخر عمرشون با شوهرو خونوادش میجنگن یه سری این حسو میشناسن باهاش کنار میان و سعی میکنن به نفع خودشون ازش استفاده کنن یادت باشه اگه اعتماد ازبین بره دیگه سخت میتونی ترمیمش کنی نذار از همین اول شوهرت فکر کنه زنم با خونوادم مشکل داره

خواهر عزیزم
هر انچه که باید میدیدی و مفهمیدی ، دیدی و فهمیدی ... این ایده ای که داری خوبه ... ازش دوری کن تا حداقل کمتر باعث رنجش هم بشین ... این شناختی که سحر خانم میگه توی این چند سال حتما حاصل شده پس سعی کن کمتر بهش گیر بدی ... این بار بیشتر به خودت فکر کن ... برای خودت و شخصیتت ارزش قائل باش

نميتونم .نميتونم،ديگه انگيزه اى واسه اين زندگى نميبينم.من ازش رفتارا و برخوردايى ديدم كه دلم ازش سياه شده،هيچ اميدى به بهبود روابطمون ندارم،چون خوصله شو ندارم،فقط ميخوام جورى بگذرونم كه كمتر اذيت شم.
حرفا و كارا و برخورداش جلو چشم رژه ميره.
من خيلى دوسش داشتم،خيلى،روزى كه ازدواج كرديم دنيارو دادن بهم انگار،پر از ذوق و شوق و خوشحالى.ولى اون همه شو خراب كرد،اروم اروم به خوردم داد كه همچين ادم مهميم تو زندگيش نيستم،هیچ ذوقی توش نبود.هرجا با ما میومد ماتم زده بود.
دايم خوردم ميكرد،مسخرم ميكرد،همش قهر قهر دعوا،تو همه ابن جريانا يه ثانيه به خاطر زندگيمون حاضر نشد منو زندگيمونو بچسبه و بيخيال خونوادش شه،همه جا پشتشتون بود.تو همه دعواهاى خونواده ها من بودم كه به خاطر اون خونوادمو گذاشتم كنار،ولى اون هميشه طرف خونواش ايستاد،هنوزم همينه.
من دارم همين كارو ميكنم،به زور خودمو يه عضو ازون خونواده نشون ميدم،در صورتيكه اصلا مهم نيستم.پدر شوهر و مادرشوهرم كه همه زندگيشون دخترشونه،همه جا دوس دارن با اون باشن،هرچي سوغاتيه مال اونه،هرچى توجه و محبت مال اونه،هرچى كمك ماليه مال اونه...
شوهرمم كه ازونا بدتر،دلم ازش سياه شده،من همونيم كه زوووور ميزدم فقط يه روز دوسش نداشته باشم و به فكر خودم باشم...
اما الان دلم شكسته،خيلى بديها ميديدم ازش،تو جمع اشكمو درمياورد،مجبور بودم التماس پدر و مادرشو كنم كه بهش بگن با من درس رفتار كنه،اون موقع ميبخشيدم،...فراموش ميكردم.اما الان ديگه نميتونم.

یه روزایی انقدر بد باهام رفتار میکرد که جلوش زجه میزدم.التماس میکردم که انقدر اذیتم نکنه...ولی اون همیشه مینشست خونسرد نگاهم میکرد.حتی بغلم نمیکرد.
وقتی میبینم برا خونوادش چجوری اشک میریزه و نگرانه ناراحتیهاشونه یاد اون روزایی میوفتم که خودش منو اذیت میکنه و اشکمو درمیاره و نیگام میکنه.

واسش نامه مینوشتم.میرفتم میدیدم تو خونشون نامه رو خونده وانداخته گوشه خونه.وقتی به ذهنم رسید همه اهل خونه نامه مو خوندم تا یه ماه روم نمیشد به روشون نیگاه کنم.هروق به قيافه ش نيگاه ميكنم ياد همه اون توهينا و بى محبتى ها و بدرفتاريهاش ميوفتم.
وفتى ميبينم بعضى هارو انقد ازته قلبش دوست داره از درون ميسوزم،من تو زندگيم به هيچ كس حسادت نكردم،ولى الان وقتى شوهرم يه بچه يه ساله رو ور ميداره ميذاره حسادت ميكنم،از درون پر از كينه و احساسات منفى شدم.
نميتونم جورى رفتار كنم كه انگار ازش راضيم،زبونم نميچرخه

سلام دوست عزيز شما عقد هستيد يا نامزد

خوبی الهام ؟

لینکهای معرفی شده در این پست را ببین.

دوست عزیزم حتما لینگهایی که شیدا جون معرفی کردند رو ملاحظه کنید . شما حتما باید روی خودتون کار کنید و مهارتهاتون رو ارتقا بدید . ببینید خانواده اش چه جورین که ایشون دوست داره هر کمکی بهشون بکنه ؟ همسر شما با اینکه فرد مسئولیت پذیریه ولی از مسئولیت خودش در قبال همسرش اگاه نیست . یا بلد نیست اونو درست انجامش بده . اگه بتونید از یک مشاوره حضوری استفاده کنید خیلی خوبه . حدس میزنم ( البته این فقط یک حدسه ) که ایشون از لحاظ جنسی سرد مزاج باشند . چون میل جنسی شدید در مردان گرم مزاج اونها رو به سمت همسرانشون بیشتر سوق میده .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

خوبی الهام ؟

لینکهای معرفی شده در این پست را ببین.

---

نه نه،اصلا خوب نيستم
٢٣بهمن داريم ميريم خونمون شيدا.
از روزى كه اين تاريخ تعيين شده و دنبال كاراى عروسيم هرروز دعوا ميكنيم،هرشب با گريه ميخوابم صبح با سردرد پا ميشم.
روانيم كرده.هردفه يه چيز ميگه و ميزنه زيرش،يه روز ميگه بابام كمكمون ميكنه،يه روز ميگه ماشينو ميفروشم،يه روز ميگه پولاى عروسى مال منه بيارش ماشين بخرم....
هرچى بيشتر نزديك ميشيم به عروسى بيشتر ازش ميترسم

من گفتم پولاى عروسى رو بذاريم رو كمك بابات يه جاى بهتر بگيريم كه ماشينم نفروشيم.گف باشه.رفتيم خوشحال و خرم گشتيم حالا كه خونه پيدا شده ميگه من از بابام كمك نميگيرم،ماشينم ميفروشم ١٠ت ميدم به بابام بدهكارم بهش،با بقيه ش ميريم ماشين ميگيريم،پول عروسيم ميديم رهن.
گفتم انقد نزن زير حرفات،همون كارى كه تصميم گرفتيمو ميكنيم.گف نه من از بابام پول نميگيرم،ماشينمم ميفروشم،شاباشى عروسيم مال تو نيست مال هردوتامونه دوس دارم بدم رهن.گفتم من كه حرفى نداشتم،ولى خب حالا كه اينجوريه تو پول ماشينو بده رهن،با پول عروسى ماشين ميگيريم به نام من،چون درواقع شاباش مال عروسه.
گف باشه.
باز ديشب بهش گفتم نزنى زير حرفت بازا،من حوصله ندارم.
باورتون ميشه چه حرفايى شنيدم؟!گفت:
ببين مگه بميرم چيزى به اسمت كنم،من به اطمينان ندارم،نه پول ميدم دستت نه ماشين ميزنم به نامت!! گفتم پس هركى پول خودشو ورداره بره،گفت اندازه پولت ميزنم به اسمت،گفتم باشه.
پشتشو كرد يه ربع بعد باز گفت نه نميزنم،نا روزى كه زنده م سند به اسم تو نميزنم چون بهت اطمينان ندارم،چون يه سره دنبال سندى و اينكه همه چى به اسمت باشه و...
من از دست اين ادم چيكار كنم؟! شباى ديگه م وضع همينه،گريه دعوا گريه دعوا
خسته شدم
به قران اگه مادرم نبود تا حالا خودكشى كرده بودم،به قران

اين يه مثال بىدا،هرروز وضع همينه،هر دفه سر يه چيز و از همه بشترم دروغاش و عوض كردن حرفاش

سام بادی من در جریان همه تاپیک هات هستم
فقط به من بگو به چه امیدی داری میری سر خونه زندگی با این آدم؟؟؟؟؟؟