چطور به حس های بدی که پس یک شکست عشقی سراغم اومده غلبه کنم ........ در حالیکه اون عشق برام مرده

سلام به دوستان خوبم

شاید بعضی دوستان منو یادشون باشه. چند هفته پیش دچار یک شکست عشقی شدم . اما به کمک دوستان تالارو خانواده و دوستان نزدیکم تونسته این قضیه رو تا حدودی واسه خودم تموم کنم و بهش اهمیت زیادی ندم و دوباره مشغول کارام بشم...

اما مسائله که داره منو ازار و داره نگرانم می کنه ............ اون اینه که بعد از این قضیه وقتی هر دختر زیبارو و البته با پوشش نامناسب رو می بینم و فکر می کنم اون الان با چنین دختری از اون دختره بدم میاد .... و برعکس وقتی یه دختر زیبارو اما خانم رو می بینم و احساس می کنم که ان الان به یه دخترخوشگل اما خانم و با تحصیلاته بازم ناراحت میشم ... حتی الانم با نوشتنش ناراحت شدم ........

یا مثلا شهر تهران ..... وقت اسم این شهر می شنوم یا تو تلویزیون این شهرو می بینم کلی دلهره وجودمو می گیره و از این شهر متنفر میشم............. و احساس می کنم شاید اگر اون سربازیش تهران نمی افتاد اینجوری نمی شد............

یااز تدریس خصوصی متنفر شدم ...... چون اون الان تدریس خصوصی می کنه و از خیلی چیزای دیگه .....

باور کنید دیگه برام اون ادم مهم نیست و هیچ حسی بهش ندارم اما نمی دونم چرا این حس ها و برخی از حسادت ها سراغم میاد....... چون اون دیگه بمن ربطی نداره و نباید من اینجوری باشم ........

اما نمی دونم این دلهره های بیخود چیه که داره ازارم میده....... مشکلی روانی پیدا نکنم یه وقت...... ممکنه خطرناک بشه .و بیشتر بشه..........

از دوستان ممنونم میشم که کمکم کنند... که باید چکار کنم......... نمی خوام این قضیه کش دار بشه .... متاسفانه هزینه رفتن پیش مشاور رو هم ندارم

- - - Updated - - -

چکارکنم به پسری که منو رها کرده و الان با کس دیگس اسمس ندم و یا تلفن نزنم و شخصیتمو حفظ کنم

دوستان این عنوان تایپک قبلیم بود

سلام

راستش من تاپیک قبلی شما رو نخوندم ولی اگر از مدت بهم زدنتون (وقتی میگم بهم زدن یعنی از زمانیکه هیچگونه تماسی با این آقا نداشته باشی) مدت زمان زیادی

نمیگذره این حس ها کاملا طبیعیه چون بهرحال برای مدتی کسی تو زندگیت بوده که لحظه های خوب و متفاوتی رو باهاش تجربه کردی حتی الان که نیست شاید

وجود خودش برات دیگه مهم نباشه اما اون خاطره ها اون لحظه هاست که اذیتت میکنه ...

الان تنها کاری که میکنی اینه که فقط به خودت فرصت بده هیچ چیز مثل زمان دوای این درد نیست باید صبر کنی تا این دوره به صورت طبیعی طی بشه .تو این مدت

سعی نکن خودت نمک به زخمت بپاشی

خودت رو تو شرایطی قرار ندی که یاد اوره خاطراتت باشه سراغ کارایی نرو که داغ دلت رو تازه کنه...

امیدوارم اینجور بشه که شما می گی رزا جون

منم دقیقا همین حس ها رو دارم
منم اسم شهرش میاد عصبی میشم... از همه ی دخترای شهرش متنفرم... از این پیشرفت تکنولوژی که باعث این همه دوری میشه متنفرم
میگم وای نه یه وقت از یه دختر دیگه خوشش بیاد
2تا زوج میبینم عصبی میشم...
به آدمای دورو برش حسودیم میشه... حتی به سوپری نزدیک خونشون یا نونوایی که میره حسودیم میشه
من نتونستم این حس ها رو از خودم دور کنم... هنوز آرامشمو نتونستم به دست بیارم... هنوز راهکاری براش پیدا نکردم ولی برای تو دعا میکنم بتونی باهاش کنار بیای

ببین خوشگلم فقط و فقط و فقط 8 ماه تحمل کن
بعد 8 ماه همه چیز جوووووووووووووور میشه
همه چیز یادت میره
بارک الله که به فکر حفظ روحیه ات هستی
:104:
اگه میتونی وقتتو اوووووووونقدر پر کن که سرتو نتونی بخارونی

چند روز پیش که تاپیکت را خوندم این شعر به نظرم رسید.
نمی دونم چرا دستم به نوشتن نرفت.

امروز دوباره تاپیکت را خوندم ببینم چقدر پیش رفته و باز حس کردم جوابت این شعر هست.

سعدی به روزگاران مهری نشسته بردل
بیرون نمی توان کرد الا به روزگاران

صبر کن. زمان حالت را بهتر می کنه. مطمئن باش بهتر و بهتر می شی. فقط یه کم سخته و زمان می بره.

برنده 1988 عزیز میخواستم این جمله رو تو پست اولم برات بذارم یادم رفت الان میگم

نمیدونم چقدر و چه جوری با خدا ارتباط داری ولی باور کن باور کن هیچ چیز به اندازه دست به دامن خداشدن و متوسل شدن به خودش بهت آرامش نمیده

میدونم خیلی راه ها هست برای فراموشی مثل ورزش کردن مشاوره رفتن گریه کردن و خیلی چیزای دیگه ولی به خداوند نزدیک شدن چیزه دیگه است ...

وقتی دلت میگیره و فکرهای مزاحم میاد تو ذهنت فقط کافیه یه سوره از قران رو بخونی نمیدونی چه آرامشی توش هست

گاهی وقتا خدا دست بندش رو از دست ما جدا میکنه که دستای خودش رو تو دستامون بذاره

ارتباطت رو با خدا قویتر کن اینطوری هم آرامش میگیری هم خدا هواتو بیشتر میگیره و خیلی چیزای دیگه که ما ازش خبر نداریم تازه هیچ هزینه ای هم نداره...:72:

سلام
احساس هایی که در اثر شکست عشقی سراغ ادم میاد مثل موج های دریا میمونه ، گاهی کوچیک و ارومه و گاهی به چندین متر میرسه!
یکی از ویژگی های انسان ها اینه که به هر حادثه و ... عادت میکنه اما فقط نیازه که صبور باشه تا زمان بگذره

به زور نخوایید که خودتونو اروم کنید ،اگه نیازه که گاهی گریه کنید اینکارو انجام بدید :54:؛ یادتون که نرفته به احساس شما ضربه وارد شده و طفلکی عواطفتون حق داره ازاد باشه
شما باید کم کم سعی کنید حساسیت خودتونو نسبت به محرک هایی که تداعی کننده خاطراتی از حادثه شماست، کم کنید و بی تفاوت و بی خیال باشید (نه به زور)
این جمله یادتون باشه:
هرچی بوده دیگه تموم شده و دیگه حتی فکر کردن بهش یه کار احمقانه هست و تمام خاطرات و تاثیراتش باید در گذشته باقی بمونه و حتی نشانه ای در حال و اکنون نباید ازش باشه

هر بار که هر فکری به سراغ شما اومد و دیدید که شمارو داره میکشونه به خاطرات گذشته سریع قطعش کنید مثلا برید سراغ یه کار دیگه تا خودتونو به اون مشغول کنید ... اگر شما فکرتونو کنترل نکنید و مشغولش نکنید اون شمارو کنترل میکنه

موفق باشید

سلامت خدمت شما
منم شرایط مشابه شما رو داشتم و دارم. یه مساله مهمی که هست اینه ما باید برای خودمون مرز و قلمرو روانی درست کنیم و اجازه ندیم کسی وارد این مرز ما که شامل افکار،عقاید،احساس و...هستش وارد بشه.باید سعی کنیم فاصله مونو با اطرافیانمون حفظ کنیم و مثلا همه چیمونو وقف یه شخص خاص نکنیم.وقتی احساسمونو وقتمونو همه چیمونو با یه ادمی به اشتراک میذاریم ناخوداگاه حتی اگه اون ادمم خیلی مورد عشق و محبت ما نباشه مهم میشه چون ما داریم از کلی انرژی ها و موجودیت خودمون براش خرج میکنیم.و وقتی که از ما با یه خیانت یا نامردی جدا میشه احساس فروپاشی و خالی شدن عزت نفس و اعتماد به نفس میکنیم حتی اگه اون ادم دیگه اصلا برامون مهم نباشه چون خودمون رو دوست داریم و به جایی میرسیم که دلمون برا خودمون میسوزه.مثه یه شخصی که دوستش در حقش یه خیانت مالی انجام میده و این شخص ناگهان احساس میکنه کمرش شیکسته حتی اگه مقدار پول هم خیلی زیاد باشه میگه پول مهم نیست این دوست چرا همچین کاری کرد؟؟؟ یعنی به قولی اون وجه و پول درونیش رو برای دوستش خرج کرده و چیزی گرانبهاتر از این وجه درونی ما نیست که بایدمواظب باشیم الکی خرج نشه وگرنه مثه تجربه شما یا مثه تجربه من دچار یه اضطراب میشیم بخاطر تجاوز و تعدی به مرزهای شخصی و درونیمون.و این اضطراب حساسیت بوجود میاره ناخوداگاه هر چیزی که تداعی کننده اون شخص باشه باعث اضطراب و رنجش ما میشه و این یه واکنش طبیعیه. خود من هم الان هر چیزی که از اون شخصی که من باهاش بودم و تجربه مشابه شما رو باهاش داشتم میشنوم اعصابم خورد میشه و ناگهان مضطرب میشم.از اسم شهرو سایر چیزا. به نظر من در وهله اول این تدعی ها رو برای خودتون اسیب شناسی کنید و بدونید که امر غیر طبیعی نیستش و حتما کم کم شرایط روانی و عاطفی شما بازسازی میشه.خود شما هم تلاش کنید که این کار زودتر صورت بگیره؛مثلا از گوشه گیری و بیکاری دور باشین و خودتون رو با یه فعالیت های مفیدی مشغول کنید .مطالعاتی داشته باشین در زمینه های مورد علاقه تون یا مباحث اعتماد به نفس و به ارزش ها و توانایی هاتون واقف شین. یا مثلا کارای مفرح انجام بدین مثل ورزش یا وارد شدن در یه زمینه هنری و... .اینطور کم کم به استعداها و توانایی هاتون بیش از پیش پی میبرید و عزت نفس و اعتماد به نفس کامل رو میتونید کسب کنید.
به امید موفقیت شما...

مرسی از همه شما دوستای خوبم.... ندیده تک تک تونو دوست دارم :43:............. خدایا به هممون آرامش بده ........ این بزرگترین نعمت دنیاس:72: